தமிழ் லேபிளுடன் இடுகைகளைக் காண்பிக்கிறது. அனைத்து இடுகைகளையும் காண்பி
தமிழ் லேபிளுடன் இடுகைகளைக் காண்பிக்கிறது. அனைத்து இடுகைகளையும் காண்பி

கோயில் நான்மணிமாலை - பதினொன்றாம்-திருமுறை

அ௫ளியவர் :  பட்டினத்துப் பிள்ளையார்

திருமுறை : பதினொன்றாம்-திருமுறை 

வெண்பா

பூமேல் அயன்அறியா மோலிப் புறத்ததே

நாமே புகழ்ந்தளவை நாட்டுவோம் -பாமேவும்

ஏத்துகந்தான் தில்லை இடத்துகந்தான் அம்பலத்தே

கூத்துகந்தான் கொற்றக் குடை.  1  

கட்டளைக் கலித்துறை 

குடைகொண்டிவ் வையம் எலாங்குளிர் 

  வித்தெரி பொற்றிகிரிப்

படைகொண் டிகல்தெறும் பார்த்திவர் 

  ஆவதிற் பைம்பொற் கொன்றைத்

தொடைகொண்ட வார்சடை அம்பலத் 

  தான்தொண்டர்க் கேவல்செய்து

கடைகொண்ட பிச்சைகொண் டுண்டிங்கு 

  வாழ்தல் களிப்புடைத்தே.  2  

ஆசிரியவிருத்தம்

 வந் தமுதூறிக் கல்மனத்தை எல்லாம்

கசியும் படிசெய்து கண்டறிவார் இல்லா

வெளிவந் தடியேன் மனம்புகுந்த தென்றால்

விரிசடையும் வெண்ணீறும் செவ்வானம் என்ன

ஒளிவந்த பொன்னிறமும் தொல்நடமும் காட்டும்

உடையான் உயர்தில்லை அம்பலமொன் றல்லால்

எளிவந் தினிப்பிறர்பால் சென்றவர்க்குப் பொய்கொண்

டிடைமிடைந்த புன்மொழியால் இச்சையுரை யோமே.  3 

இணைக்குறள் ஆசிரியப்பா

உரையின் வரையும் பொருளின் அளவும்

இருவகைப் பட்ட எல்லையும் கடந்து

தம்மை மறந்து நின்னை நினைப்பவர்

செம்மை மனத்தினும் தில்லைமன் றினும்நடம்

ஆடும் அம்பல வாண நீடு .....(5)

குன்றக் கோமான் தன்திருப் பாவையை

நீல மேனி மால்திருத் தங்கையைத்

திருமணம் புணர்ந்த ஞான்று பெருமநின்

தாதவிழ் கொன்றைத் தாரும் ஏதமில்

வீர வெள்விடைக் கொடியும் போரில் ....(10)

தழங்கும் தமருகப் பறையும் முழங்கொலித்

தெய்வக் கங்கை ஆறும் பொய்தீர்

விரையாக் கலியெனும் ஆணையும் நிரைநிரை

ஆயிரம் வகுத்த மாயிரு மருப்பின்

வெண்ணிறச் செங்கண் 

  வேழமும் பண்ணியல் ......(15)

வைதிகப் புரவியும் வான நாடும்

மையறு கனக மேருமால் வரையும்

செய்வயல் தில்லை யாகிய 

  தொல்பெரும் பதியுமென்று

ஒருபதி னாயிரந் திருநெடு நாமமும்

உரிமையிற் பாடித் திருமணப் பந்தருள் .......(20)

அமரர் முன்புகுந் தறுகு சாத்திநின்

தமர்பெயர் எழுதிய வரிநெடும் புத்தகத்து

என்னையும் எழுத வேண்டுவன் நின்னருள்

ஆணை வைப்பிற் காணொணா அணுவும்

வானுற நிமிர்ந்து காட்டும் (25)

கானில்வால் நுளம்பும் கருடனா தலினே.  4 

வெண்பா

ஆதரித்த மாலும் அறிந்திலனென் றஃதறிந்தே

காதலித்த நாயேற்கும் காட்டுமே - போதகத் தோல்

கம்பலத்தான் நீள்நாக கங்கணத்தான் தென்புலியூர்

அம்பலத்தான் செம்பொன் அடி.  5 

கட்டளைக் கலித்துறை

அடியொன்று பாதலம் ஏழிற்கும் 

  அப்புறம் பட்டதிப்பால்

முடியொன்றிவ் வண்டங்கள் எல்லாம் 

  கடந்தது முற்றும்வெள்ளைப்

பொடியொன்று தோள்எட்டுத் திக்கின் 

  புறத்தன பூங்கரும்பின்

செடியொன்று தில்லைச்சிற் றம்பலத் 

  தான்தன் திருநடமே.  6 

ஆசிரியவிருத்தம்

நடமாடி ஏழுலகம் உய்யக் கொண்ட

நாயகரே நான்மறையோர் தங்க ளோடும்

திடமாட மதில்தில்லைக் கோயில் கொண்ட

செல்வரே உமதருமை தேரா விட்டீர்

இடமாடி இருந்தவளும் விலக்கா விட்டால்

என்போல்வார்க் குடன்நிற்க இயல்வ தன்று

தடமாலை முடிசாய்த்துப் பணிந்த வானோர்

தஞ்சுண்டா யங்கருநீர் நஞ்சுண் டீரே.  7  

நேரிசை ஆசிரியப்பா 

நஞ்சுமிழ் பகுவாய் வெஞ்சின மாசுணம்

தன்முதல் முருக்க நென்முதற் சூழ்ந்த

நீர்ச்சிறு பாம்புதன் வாய்க்கெதிர் வந்த

தேரையை வவ்வி யாங்கு யாம்முன்

கருவிடை வந்த ஒருநாள் தொடங்கி .....(5)

மறவா மறலி முறைபிறழ் பேழ்வாய்

அயில்தலை அன்ன எயிற்றிடைக் கிடந்தாங்கு

அருள்நனி இன்றி ஒருவயி றோம்பற்குப்

பல்லுயிர் செகுத்து வல்லிதின் அருந்தி

அயர்த்தனம் இருந்தும் போலும் பெயர்த்துநின்று .........(10)

எண்டோள் வீசிக் கண்டோர் உருகத்

தொல்லெயில் உடுத்த தில்லை மூதூர்

ஆடும் அம்பலக் கூத்தனைப்

பாடுதல் பரவுதல் பணிதலோ இலமே.  8  

வெண்பா 

இலவிதழ்வாய் வீழ்வார் இகழ்வார் அவர்தம்

கலவி கடைக்கணித்தும் காணேன் - இலகுமொளி

ஆடகஞ்சேர் அம்பலத்தே ஆளுடையார் நின்றாடும்

நாடகங்கண் டின்பான நான்.  9 

கட்டளைக் கலித்துறை

நானே பிறந்த பயன்படைத் 

  தேன்அயன் நாரணன்எம்

கோனே எனத்தில்லை அம்பலத் 

  தேநின்று கூத்துகந்த

தேனே திருவுள்ள மாகியென் 

  தீமையெல் லாம்அறுத்துத்

தானே புகுந்தடி யேன்மனத் 

  தேவந்து சந்திக்கவே.  10 

ஆசிரியவிருத்தம்

சந்து புனைய வெதும்பி மலரணை 

  தங்க வெருவி இலங்கு கலையொடு

சங்கு கழல நிறைந்த அயலவர் 

  தஞ்சொல் நலிய மெலிந்து கிளியொடு

பந்து கழல்கள் மறந்து தளிர்புரை 

  பண்டை நிறமும் இழந்து நிறையொடு

பண்பு தவிர அனங்கன் அவனொடு 

  நண்பு பெருக விளைந்த இனையன

நந்தி முழவு தழங்க மலைபெறு 

  நங்கை மகிழ அணிந்த அரவுகள்

நஞ்சு பிழிய முரன்று முயலகன் 

  நைந்து நரல அலைந்த பகிரதி

அந்தி மதியொ டணிந்து திலைநகர் 

  அம்பொன் அணியும் அரங்கின் நடநவில்

அங்கண் அரசை அடைந்து தொழுதிவள் 

  அன்று முதலெ திரின்று வரையுமே.  11  

நிலைமண்டில ஆசிரியப்பா 

வரையொன்று நிறுவி அரவொன்று பிணித்துக்

கடல்தட வாக மிடலொடும் வாங்கித்

திண்டோள் ஆண்ட தண்டா அமரர்க்கு

அமிர்துணா அளித்த முதுபெருங் கடவுள்

கடையுகஞ் சென்ற காலத்து நெடுநிலம் .....(5)

ஆழிப் பரப்பில் ஆழ்வது பொறாஅது

அஞ்சேல் என்று செஞ்சேல் ஆகித்தன்

தெய்வ உதரத்துச் சிறுசெலுப் புரையில்

பெளவம் ஏழே பட்டது பெளவத்தோடு

உலகு குழைத்தொரு நாஅள் உண்டதும் .....(10)

உலக மூன்றும் அளந்துழி ஆங்கவன்

ஈரடி நிரம்பிற்றும் இலவே தேரில்

உரைப்போர்க் கல்ல தவன்குறை வின்றே

இனைய னாகிய தனிமுதல் வானவன்

கேழல் திருவுரு ஆகி ஆழத்து .....(15)

அடுக்கிய ஏழும் எடுத்தனன் எடுத்தெடுத்து

ஊழி ஊழி கீழுறக் கிளைத்தும்

காண்பதற் கரியநின் கழலும் வேண்டுபு

நிகில லோகமும் நெடுமறைத் தொகுதியும்

அகில சராசரம் அனைத்தும் உதவிய ........(20)

பொன்னிறக் கடவுள் அன்ன மாகிக்

கண்டி லாதநின் கதிர்நெடு முடியும்

ஈங்கிவை கொண்டு நீங்காது விரும்பிச்

சிறிய பொதுவில் மறுவின்றி விளங்கி

ஏவருங் காண ஆடுதி அதுவெனக்கு .........(25)

அதிசயம் விளைக்கும் அன்றே அதிசயம்

விளையாது மொழிந்த தெந்தை வளையாது

கல்லினும் வலித்து நல்லிதிற் செல்லாது

தான்சிறி தாயினும் உள்ளிடை நிரம்ப

வான்பொய் அச்சம் மாயா ஆசை ........(30)

மிடைந்தன கிடப்ப இடம்பெறல் அருமையில்

ஐவர் கள்வர் வல்லிதிற் புகுந்து

மண்மகன் திகிரியில் எண்மடங்கு சுழற்ற

ஆடுபு கிடந்த பீடில் நெஞ்சத்து

நுழைந்தனை புகுந்து தழைந்தநின் சடையும் ..........(35)

செய்ய வாயும் மையமர் கண்டமும்

நெற்றியில் திகழ்ந்த ஒற்றை நாட்டமும்

எடுத்த பாதமும் தடுத்தசெங் கையும்

புள்ளி ஆடையும் ஒள்ளிதின் விளங்க

நாடகம் ஆடுதி நம்ப கூடும் .........(40)

வேதம் நான்கும் விழுப்பெரு முனிவரும்

ஆதி நின்திறம் ஆதலின் மொழிவது

பெரியதிற் பெரியை என்றும் அன்றே

சிறியதிற் சிறியை என்றும் அன்றே

நிறைபொருள் மறைகள் 

  நான்கும்நின் அறைகழல் .........(45)

இரண்டொடும் அறிவினில் ஆர்த்து வைத்த

மறையவர் தில்லை மன்றுகிழ வோனே.  12 

வெண்பா

கிழவருமாய் நோய்மூப்புக் கீழ்ப்பட்டுக் காமத்

துழவரும்போய் ஓயுமா கண்டோம் - மொழிதெரிய

வாயினால் இப்போதே மன்றில் நடமாடும்

நாயனார் என்றுரைப்போம் நாம்.  13 

கட்டளைக் கலித்துறை

நாமத்தி னால்என்தன் நாத்திருத் 

  தேன்நறை மாமலர்சேர்

தாமத்தி னால்உன் சரண்பணி 

  யேன்சார்வ தென்கொடுநான்

வாமத்தி லேயொரு மானைத் 

  தரித்தொரு மானைவைத்தாய்

சேமத்தி னாலுன் திருத்தில்லை 

  சேர்வதொர் செந்நெறியே.  14 

சந்தவிருத்தம்

நெறிதரு குழலை அறலென்பர்கள் 

  நிழலெழு மதியம் நுதலென்பர்கள்

நிலவினும் வெளிது நகையென்பர்கள் 

  நிறம்வரு கலசம் முலையென்பர்கள்

அறிகுவ தரிதிவ் விடை யென்பர்கள் 

  அடியிணை கமல மலரென்பர்கள்

அவயவம் இனைய மடமங்கையர் 

  அழகியர் அமையும் அவரென்செய

மறிமழு வுடைய கரனென்கிலர் 

  மறலியை முனியும் அரனென்கிலர்

மதிபொதி சடில தரனென்கிலர் 

  மலைமகள் மருவு புயனென்கிலர்

செறிபொழில் நிலவு திலையென்கிலர் 

  திருநடம் நவிலும் இறையென்கிலர்

சிவகதி அருளும் அரசென்கிலர் 

  சிலர்நர குறுவர் அறிவின்றியே.  15 

நேரிசை ஆசிரியப்பா

அறிவில் ஒழுக்கமும் பிறிதுபடு பொய்யும்

கடும்பிணித் தொகையும் இடும்பை ஈட்டமும்

இனையன பலசரக் கேற்றி வினையெனும்

தொன்மீ காமன் உய்ப்ப அந்நிலைக்

கருவெனும் நெடுநகர் ஒருதுறை நீத்தத்துப் .....(5)

புலனெனும் கோண்மீன் அலமந்து தொடரப்

பிறப்பெனும் பெருங்கடல் உறப்புகுந் தலைக்கும்

துயர்த்திரை உவட்டில் பெயர்ப்பிடம் அயர்த்துக்

குடும்பம் என்னும் நெடுங்கல் வீழ்த்து

நிறையெனும் கூம்பு முரிந்து குறையா ........(10)

உணர்வெனும் நெடும்பாய் கீறிப் புணரும்

மாயப் பெயர்ப்படு காயச் சிறைக்கலம்

கலங்குபு கவிழா முன்னம் அலங்கல்

மதியுடன் அணிந்த பொதியவிழ் சடிலத்துப்

பையர வணிந்த தெய்வ நாயக .....(15)

தொல்லெயில் உடுத்த தில்லை காவல

வம்பலர் தும்பை அம்பல வாணநின்

அருளெனும் நலத்தார் பூட்டித்

திருவடி நெடுங்கரை சேர்த்துமா செய்யே.  16 

வெண்பா

செய்ய திருமேனிச் சிற்றம் பலவருக்கென்

தையல் வளைகொடுத்தல் சாலுமே - ஐயன்தேர்

சேயே வருமளவில் சிந்தாத மாத்திரமே

தாயே நமதுகையில் சங்கு.  17 

கட்டளைக் கலித்துறை

சங்கிடத் தானிடத் தான்தன 

  தாகச் சமைந்தொருத்தி

அங்கிடத் தாள்தில்லை அம்பலக் 

  கூத்தற் கவிர்சடைமேல்

கொங்கிடத் தார்மலர்க் கொன்றையென் 

  றாய்எங்கை நீயுமொரு

பங்கிடத் தான்வல்லை யேல்இல்லை 

  யேல்உன் பசப்பொழியே.  18 

ஆசிரியவிருத்தம்

ஒழிந்த தெங்களுற வென்கொ லோஎரியில் 

  ஒன்ன லார்கள்புரம் முன்னொர்நாள்

விழுந்தெ ரிந்துதுக ளாக வென்றிசெய்த 

  வில்லி தில்லைநகர் போலியார்

சுழிந்த உந்தியில் அழுந்தி மேகலை 

  தொடக்க நின்றவர் நடக்கநொந்

தழிந்த சிந்தையினும் வந்த தாகிலுமொர் 

  சிந்தை யாயொழிவ தல்லவே.  19  

நேரிசை ஆசிரியப்பா 

அல்லல் வாழ்க்கை வல்லிதிற் செலுத்தற்குக்

கைத்தேர் உழந்து கார்வரும் என்று

வித்து விதைத்தும் விண்பார்த் திருந்தும்

கிளையுடன் தவிரப் பொருளுடன் கொண்டு

முளைமுதிர் பருவத்துப் பதியென வழங்கியும் ....(5)

அருளா வயவர் அம்பிடை நடந்தும்

இருளுறு பவ்வத் தெந்திரங் கடாஅய்த்

துன்றுதிரைப் பரப்பிற் குன்றுபார்த் தியங்கியும்

ஆற்றல் வேந்தர்க்குச் சோற்றுக்கடன் பூண்டும்

தாளுழந் தோடியும் வாளுழந் துண்டும் ....(10)

அறியா ஒருவனைச் செறிவந்து தெருட்டியும்

சொற்பல புனைந்தும் கற்றன கழறியும்

குடும்பப் பாசம் நெடுந்தொடர்ப் பூட்டி

ஐவர் ஐந்திடத் தீர்ப்ப நொய்தில்

பிறந்தாங் கிறந்தும் இறந்தாங்கு பிறந்தும் .......(15)

கணத்திடைத் தோன்றிக் கணத்திடைக் கரக்கும்

கொப்புட் செய்கை ஒப்பின் மின்போல்

உலப்பில் யோனிக் கலக்கத்து மயங்கியும்

நெய்யெரி வளர்த்துப் பெய்முகிற் பெயல்தரும்

தெய்வ வேதியர் தில்லை மூதூர் .........(20)

ஆடகப் பொதுவில் நாடகம் நவிற்றும்

கடவுட் கண்ணுதல் நடமுயன் றெடுத்த

பாதப் போதும் பாய்புலிப் பட்டும்

மீதியாத் தசைத்த வெள்ளெயிற் றரவும்

சேயுயர் அகலத் தாயிரங் குடுமி ..........(25)

மணிகிடந் திமைக்கும் ஒருபே ராரமும்

அருள்பொதிந் தலர்ந்த திருவாய் மலரும்

நெற்றியில் திகழ்ந்த ஒற்றை நாட்டமும்

கங்கை வழங்கும் திங்கள் வேணியும்

கண்ணிடைப் பொறித்து 

  மனத்திடை அழுத்தியாங்கு ........(30)

உள்மகிழ்ந் துரைக்க உறுதவஞ் செய்தனன்

நான்முகன் பதத்தின் மேல்நிகழ் பதந்தான்

உறுதற் கரியதும் உண்டோ

பெறுதற் கரியதோர் பேறுபெற் றேற்கே.  20 

வெண்பா

பெற்றோர் பிடிக்கப் பிழைத்துச் செவிலியர்கள்

சுற்றோட ஓடித் தொழாநிற்கும் - ஒற்றைக்கைம்

மாமறுகச் சீறியசிற் றம்பலத்தான் மான்தேர்போம்

கோமறுகிற் பேதைக் குழாம்.  21 

கட்டளைக் கலித்துறை

பேதையெங் கேயினித் தேறியுய் 

  வாள்பிர மன்தனக்குத்

தாதைதன் தாதையென் றேத்தும் 

  பிரான்தண் புலிசைப்பிரான்

கோதையந் தாமத்தண் கொன்றை 

  கொடான்இன்று கொல்லஎண்ணி

ஊதையும் காரும் துளியொடும் 

  கூடி உலாவியவே.  22 

ஆசிரியவிருத்தம்

உலவு சலதி வாழ்விடம் 

  அமரர் தொழவு ணாஎன

நுகரும் ஒருவர் ஊழியின் 

  இறுதி ஒருவர் ஆழிய

புலவு கமழ்க ரோடிகை 

  உடைய புனிதர் பூசுரர்

புலிசை யலர்செய் போதணி 

  பொழிலின் நிழலின் வாழ்வதோர்

கலவ மயில னார்சுருள் 

  கரிய குழலி னார்குயில்

கருது மொழியி னார்கடை 

  நெடிய விழியி னார்இதழ்

இலவில் அழகி யாரிடை 

  கொடியின் வடிவி னார்வடி

வெழுதும் அருமை யாரென 

  திதய முழுதும் ஆள்வரே.  23 

இணைக்குறள் ஆசிரியப்பா

ஆளெனப் புதிதின்வந் தடைந்திலம் அத்தநின்

தாளின் ஏவல் தலையின் இயற்றி

வழிவழி வந்த மரபினம் மொழிவதுன்

ஐந்தெழுத் தவைஎம் சிந்தையிற் கிடத்தி

நனவே போல நாடொறும் பழகிக் ......(5)

கனவிலும் நவிற்றும் காதலேம் வினைகெடக்

கேட்பது நின்பெருங் கீர்த்தி மீட்பது

நின்னெறி அல்லாப் புன்னெறி படர்ந்த

மதியில் நெஞ்சத்தை வரைந்து நிதியென

அருத்திசெய் திடுவ துருத்திர சாதனம் .......(10)

காலையும் மாலையும் கால்பெயர்த் திடுவதுன்

ஆலயம் வலம் வரு தற்கே சால்பினில்

கைகொடு குயிற்றுவ தைய நின்னது

கோயில் பல்பணி குறித்தே ஓயாது

உருகி நின்னினைந் தருவி சோரக் ...........(15)

கண்ணிற் காண்பதெவ் 

  வுலகினும் காண்பனஎல்லாம்

நீயேயாகி நின்றதோர் நிலையே நாயேன்

தலைகொடு சார்வதுன் சரண்வழி அல்லால்

அலைகடல் பிறழினும் அடாதே அதனால்

பொய்த்தவ வேடர் கைத்தகப் படுத்தற்கு .........(20)

வஞ்சச் சொல்லின் வார்வலை போக்கிச்

சமயப் படுகுழி சமைத்தாங் கமைவயின்

மானுட மாக்களை வலியப் புகுத்தும்

ஆனா விரதத் தகப்படுத் தாழ்த்து

வளைவுணர் வெனக்கு வருமோ உளர்தரு .........(25)

நுரையுந் திரையும் நொப்புறு கொட்பும்

வரையில் சீகர வாரியும் குரைகுடல்

பெருத்தும் சிறுத்தும் பிறங்குவ தோன்றி

எண்ணில வாகி இருங்கடல் அடங்கும்

தன்மை போலச் சராசரம் அனைத்தும் ......(30)

நின்னிடைத் தோன்றி நின்னிடை அடங்கும்நீ

ஒன்றினும் தோன்றாய் ஒன்றினும் அடங்காய்

வானோர்க் கரியாய் மறைகளுக் கெட்டாய்

நான்மறை யாளர் நடுவுபுக் கடங்கிச்

செம்பொன் தில்லை மூதூர் .......(35)

அம்பலத் தாடும் உம்பர் நாயகனே.  24 

வெண்பா

நாயனைய என்னைப் பொருட்படுத்தி நன்களித்துத்

தாயனைய னாயருளும் தம்பிரான் - தூயவிரை

மென்றுழாய் மாலொடயன் தேட வியன்தில்லை

மன்றுளே ஆடும் மணி.  25 

கட்டளைக் கலித்துறை

மணிவாய் முகிழ்ப்பத் திருமுகம் 

  வேர்ப்பஅம் மன்றுக்கெல்லாம்

அணியாய் அருள்நடம் ஆடும் 

  பிரானை அடைந்துருகிப்

பணியாய் புலன்வழி போம்நெஞ்ச 

  மேயினிப் பையப்பையப்

பிணியாய்க் கடைவழி சாதியெல் 

  லோரும் பிணம்என்னவே.  26 

ஆசிரியவிருத்தம்

என்னாம் இனிமட வரலாய் செய்குவ 

  தினமாய் வண்டுகள் மலர்கிண்டித்

தென்னா எனமுரல் பொழில்சூழ் தில்லையுள் 

  அரனார் திருமுடி அணிதாமம்

தன்னால் அல்லது தீரா தென்னிடர் 

  தகையா துயிர்கரு முகிலேறி

மின்னா நின்றது துளிவா டையும்வர 

  வீசா நின்றது பேசாயே.  27 

இணைக்குறள் ஆசிரியப்பா

பேசு வாழி பேசு வாழி

ஆசையொடு மயங்கி மாசுறு மனமே

பேசு வாழி பேசு வாழி

கண்டன மறையும் உண்டன மலமாம்

பூசின மாசாம் புணர்ந்தன பிரியும் ......(5)

நிறைந்தன குறையும் உயர்ந்தன பணியும்

பிறந்தன இறக்கும் பெரியன சிறுக்கும்

ஒன்றொன் றொருவழி நில்லா அன்றியும்

செல்வமொடு பிறந்தோர் தேசொடு திகழ்ந்தோர்

கல்வியிற் சிறந்தோர் கடுந்திறல் மிகுந்தோர் ......(10)

கொடையிற் பொலிந்தோர் படையிற் பயின்றோர்

குலத்தின் உயர்ந்தோர் நலத்தினின் வந்தோர்

எனையர்எங் குலத்தினர் இறந்தோர் அனையவர்

பேரும் நின்றில போலும் தேரின்

நீயும்அஃ தறிதி யன்றே மாயப் .....(15)

பேய்த்தேர் போன்று நீப்பரும் உறக்கத்துக்

கனவே போன்றும் நனவுப்பெயர் பெற்ற

மாய வாழ்க்கையை மதித்துக் காயத்தைக்

கல்லினும் வலிதாக் கருதிப் பொல்லாத்

தன்மையர் இழிவு சார்ந்தனை நீயும் ........(20)

நன்மையிற் திரிந்த புன்மையை யாதலின்

அழுக்குடைப் புலன்வழி இழுக்கத்தின் ஒழுகி

வளைவாய்த் தூண்டிலின் உள்ளிரை விழுங்கும்

பன்மீன் போலவும்

மின்னுபு விளக்கத்து விட்டில் போலவும் .............(25)

ஆசையாம் பரிசத் தியானை போலவும்

ஓசையின் விளிந்த புள்ளுப் போலவும்

வீசிய மணத்தின் வண்டு போலவும்

உறுவ துணராச் செறுவுழிச் சேர்ந்தனை

நுண்ணூல் நூற்றுத் தன்கைப் படுக்கும் ..........(30)

அறிவில் கீடத்து நுந்துழி போல

ஆசைச் சங்கிலிப் பாசத் தொடர்ப்பட்டு

இடர்கெழு மனத்தினோ டியற்றுவ தறியாது

குடர்கெழு சிறையறைக் குறங்குபு கிடத்தி

கறவை நினைந்த கன்றென இரங்கி ......(35)

மறவா மனத்து மாசறும் அடியார்க்கு

அருள்சுரந் தளிக்கும் அற்புதக் கூத்தனை

மறையவர் தில்லை மன்றுள் ஆடும்

இறையவன் என்கிலை என்நினைந் தனையே.  28 

வெண்பா

நினையார் மெலியார் நிறையழியார் வாளாப்

புனைவார்க்குக் கொன்றை பொதுவோ - அனைவீரும்

மெச்சியே காண வியன்தில்லை யான்அருளென்

பிச்சியே நாளைப் பெறும்.  29 

கட்டளைக் கலித்துறை

பெறுகின்ற எண்ணிலி தாயரும் 

  பேறுறும் யானும்என்னை

உறுகின்ற துன்பங்கள் ஆயிர 

  கோடியும் ஒய்வொடுஞ்சென்

றிறுகின்ற நாள்களும் ஆகிக் 

  கிடந்த இடுக்கணெல்லாம்

அறுகின் றனதில்லை ஆளுடை 

  யான்செம்பொன் அம்பலத்தே.  30 

ஆசிரியவிருத்தம்

அம்பலவர் அங்கணர் அடைந்தவர் தமக்கே

அன்புடையர் என்னுமிதென் ஆனையை உரித்துக்

கம்பலம் உவந்தருளு வீர்மதனன் வேவக்

கண்டருளு வீர்பெரிய காதலறி யாதே

வம்பலர் நிறைந்துவசை பேசஒரு மாடே

வாடைஉயிர் ஈரமணி மாமையும் இழந்தென்

கொம்பல மருந்தகைமை கண்டுதக வின்றிக்

கொன்றையரு ளீர்கொடியிர் என்றருளு வீரே.  31 

இணைக்குறள் ஆசிரியப்பா

அருளு வாழி அருளு வாழி

புரிசடைக் கடவுள் அருளு வாழி

தோன்றுழித் தோன்றி நிலைதவக் கறங்கும்

புற்பதச் செவ்வியின் மக்கள் யாக்கைக்கு

நினைப்பினுங் கடிதே இளமை நீக்கம் ...(5)

அதனினுங் கடிதே மூப்பின் தொடர்ச்சி

அதனினுங் கடிதே கதுமென மரணம்

வாணாள் பருகி உடம்பை வறிதாக்கி

நாணாள் பயின்ற நல்காக் கூற்றம்

இனைய தன்மைய திதுவே இதனை .....(10)

எனதெனக் கருதி இதற்கென்று தொடங்கிச்

செய்தன சிலவே செய்வன சிலவே

செய்யா நிற்பன சிலவே அவற்றிடை

நன்றென்ப சிலவே தீதென்ப சிலவே

ஒன்றினும் படாதன சிலவே என்றிவை .....(15)

கணத்திடை நினைந்து களிப்பவும் கலுழ்பவும்

கணக்கில் கோடித் தொகுதி அவைதாம்

ஒன்றொன் றுணர்வுழி வருமோ அனைத்தும்

ஒன்றா உணர்வுழி வருமோ என்றொன்று

தெளிவுழித் தேறல் செல்லேம் அளிய ......(20)

மனத்தின் செய்கை மற்றிதுவே நீயே

அரியை சாலஎம் பெரும தெரிவுறில்

உண்டாய்த் தோன்றுவ யாவையும் நீயே

கண்டனை அவைநினைக் காணா அதுதான்

நின்வயின் மறைத்தோய் அல்லை உன்னை .......(25)

மாயாய் மன்னினை நீயே வாழி

மன்னியும் சிறுமையிற் கரந்தோய் அல்லை

பெருமையிற் பெரியோய் பெயர்த்தும் நீயே

பெருகியும் சேணிடை நின்றோய் அல்லை

தேர்வோர்க்குத் தம்மினும் அணியை நீயே ........(30)

நண்ணியும் இடையொன்றின் மறைந்தோய் அல்லை

இடையிட்டு நின்னை மறைப்பதும் இல்லை

மறைப்பினும் அதுவும்

நீயே யாகி நின்றதோர் நிலையே, அஃதான்று

நினைப்பருங் காட்சி நின்னிலை இதுவே .......(35)

நினைப்புறுங் காட்சி எம்நிலை அதுவே

இனிநனி இரப்பதொன் றுடையம் மன(ம்)மருண்டு

புன்மையின் நினைத்துப் புலன்வழி படரினும்

நின்வயின் நினைந்தே மாகுதல் நின்வயின்

நினைக்குமா நினைக்கப் 

  பெறுதல் அனைத்தொன்றும் ........(40)

நீயே அருளல் வேண்டும் வேய்முதிர்

கயிலை புல்லென எறிவிசும்பு வறிதாக

இம்பர் உய்ய அம்பலம் பொலியத்

திருவளர் தில்லை மூதூர்

அருநடங் குயிற்றும் ஆதிவா னவனே.  32 

வெண்பா

வானோர் பணிய மணியா சனத்திருக்கும்

ஆனாத செல்வத் தரசன்றே - மால்நாகம்

பந்திப்பார் நின்றாடும் பைம்பொன்னின் அம்பலத்தே

வந்திப்பார் வேண்டாத வாழ்வு.  33 

கட்டளைக் கலித்துறை

வாழ்வாக வும்தங்கள் வைப்பாக 

  வும்மறை யோர்வணங்க

ஆள்வாய் திருத்தில்லை அம்பலத் 

  தாய்உன்னை அன்றிஒன்றைத்

தாழ்வார் அறியாச் சடுலநஞ் 

  சுண்டிலை யாகில்அன்றே

மாள்வார் சிலரையன் றோதெய்வ 

  மாக வணங்குவதே.  34 

ஆசிரியவிருத்தம்

வணங்குமிடை யீர்வறிது வல்லியிடை யாள்மேல்

மாரசர மாரிபொழி யப்பெறு மனத்தோ

டுணங்கியிவள் தானுமெலி யப்பெறும் இடர்க்கே

ஊதையெரி தூவியுல வப்பெறு மடுத்தே

பிணங்கிஅர வோடுசடை ஆடநட மாடும்

பித்தரென வும்இதயம் இத்தனையும் ஓரீர்

அணங்குவெறி யாடுமறி யாடுமது ஈரும்

மையலையும் அல்லலையும் அல்லதறி யீரே.  35  

நேரிசை ஆசிரியப்பா 

ஈரவே ரித்தார் வழங்கு சடிலத்துக்

குதிகொள் கங்கை மதியின்மீ தசைய

வண்டியங்கு வரைப்பின் எண்தோள் செல்வ

ஒருபால் தோடும் ஒருபால் குழையும்

இருபாற் பட்ட மேனி எந்தை .....(5)

ஒல்லொலிப் பழனத் தில்லை மூதூர்

ஆடகப் பொதுவில் நாடகம் நவிற்றும்

இமையா நாட்டத் தொருபெருங் கடவுள்

வானவர் வணங்கும் தாதை யானே

மதுமழை பொழியும் புதுமந் தாரத்துத் ....(10)

தேனியங் கொருசிறைக் கானகத் தியற்றிய

தெய்வ மண்டபத் தைவகை அமளிச்

சிங்கம் சுமப்ப ஏறி மங்கையர்

இமையா நாட்டத் தமையா நோக்கத்

தம்மார்பு பருகச் செம்மாந் திருக்கும் .....(15)

ஆனாச் செல்வத்து வானோர் இன்பம்

அதுவே எய்தினும் எய்துக கதுமெனத்

தெறுசொ லாளர் உறுசினந் திருகி

எற்றியும் ஈர்த்தும் குற்றம் கொளீஇ

ஈர்ந்தும் போழ்ந்தும் எற்றுபு குடைந்தும் ........(20)

வார்ந்தும் குறைத்தும் மதநாய்க் கீந்தும்

செக்குரல் பெய்தும் தீநீர் வாக்கியும்

புழுக்குடை அழுவத் தழுக்கியல் சேற்றுப்

பன்னெடுங் காலம் அழுத்தி இன்னா

வரையில் தண்டத்து மாறாக் கடுந்துயர் .........(25)

நிரயஞ் சேரினும் சேர்க உரையிடை

ஏனோர் என்னை ஆனாது விரும்பி

நல்லன் எனினும் என்க அவரே

அல்லன் எனினும் என்க நில்லாத்

திருவொடு திளைத்துப் 

  பெருவளஞ் சிதையாது ........(30)

இன்பத் தழுந்தினும் அழுந்துக அல்லாத்

துன்பந் துதையினும் துதைக முன்பில்

இளமையொடு பழகிக் கழிமூப்புக் குறுகாது

என்றும் இருக்கினும் இருக்க அன்றி

இன்றே இறக்கினும் இறக்க ஒன்றினும் ........(35)

வேண்டலும் இலனே வெறுத்தலும் இலனே

ஆண்டகைக் குரிசில்நின் அடியரொடும் குழுமித்

தெய்வக் கூத்தும்நின் செய்ய பாதமும்

அடையவும் அணுகவும் பெற்ற

கிடையாச் செல்வம் கிடைத்த லானே.  36 

வெண்பா

ஆனேறே போந்தால் அழிவுண்டே அன்புடைய

நானேதான் வாழ்ந்திடினும் நன்றன்றே - வானோங்கு

வாமாண் பொழில்தில்லை மன்றைப் பொலிவித்த

கோமானை இத்தெருவே கொண்டு.  37 

கட்டளைக் கலித்துறை

கொண்டல்வண் ணத்தவன் நான்முகன்

இந்திரன் கோமகுடத்

தண்டர்மிண் டித்தொழும் அம்பலக்

கூத்தனுக் கன்புசெய்யா

மிண்டர்மிண் டித்திரி வார்எனக்

கென்னினி நானவன்தன்

தொண்டர் தொண் டர்க்குத் தொழும்பாய்த்

திரியத் தொடங்கினனே.  38 

ஆசிரியவிருத்தம்

தொடர நரைத்தங்க முன்புள வாயின 

  தொழில்கள் மறுத்தொன்றும் ஒன்றி யிடாதொரு

சுளிவு தலைக்கொண்டு புன்புலை வாரிகள் 

  துளையொழு கக்கண்டு சிந்தனை ஓய்வொடு

நடைகெட முற்கொண்ட பெண்டிர் பொறாவொரு 

  நடலை நமக்கென்று வந்தன பேசிட

நலியிரு மற்கஞ்சி உண்டி வெறாவிழு 

  நரக உடற்கன்பு கொண்டலை வேன்இனி

மிடலொடி யப்பண்டி லங்கையர் கோன்ஒரு 

  விரலின் அமுக்குண்டு பண்பல பாடிய

விரகு செவிக்கொண்டு முன்புள தாகிய 

  வெகுளி தவிர்த்தன்று பொன்றி யிடாவகை

திடமருள் வைக்குஞ் செழுஞ்சுடர் ஊறிய 

  தெளியமு தத்தின் கொழுஞ்சுவை நீடிய

திலைநக ரிற்செம்பொன் அம்பல மேவிய 

  சிவனை நினைக்குந் தவஞ்சது ராவதே.  39  

நேரிசை ஆசிரியப்பா 

சதுர்முகன் தந்தைக்குக் கதிர்விடு கடவுள்

ஆழி கொடுத்த பேரருள் போற்றி

முயற்சியொடு பணிந்த இயக்கர்கோ னுக்கு

மாநிதி இரண்டும் ஆனாப் பெருவளத்து

அளகை ஒன்றும் தளர்வின்றி நிறுவிய .....(5)

செல்வங் கொடுத்த செல்வம் போற்றி

தாள்நிழல் அடைந்த மாணிக் காக

நாண்முறை பிறழாது கோண்முறை வலித்துப்

பதைத்துவருங் கூற்றைப் படிமிசைத் தெறிக்க

உதைத்துயிர் அளித்த உதவி போற்றி ....(10)

குலைகுலை குலைந்த நிலையாத் தேவர்

படுபேர் அவலம் இடையின்றி விலக்கிக்

கடல்விடம் அருந்தின கருணை போற்றி

தவிராச் சீற்றத் தவுணர் மூவெயில்

ஒல்லனல் கொளுவி ஒருநொடி பொடிபட ......(15)

வில்லொன்று வளைத்த வீரம் போற்றி

பூமென் கரும்பொடு பொடிபட நிலத்துக்

காமனைப் பார்த்த கண்ணுதல் போற்றி

தெய்வ யாளி கைமுயன்று கிழித்தெனக்

கரியொன் றுரித்த பெருவிறல் போற்றி .......(20)

பண்டு பெரும்போர்ப் பார்த்தனுக் காகக்

கொண்டு நடந்த கோலம் போற்றி

விரற்பதம் ஒன்றில் வெள்ளிமலை எடுத்த

அரக்கனை நெரித்த ஆண்மை போற்றி

விலங்கல் விண்டு விழுந்தென முன்னாள் ........(25)

சலந்தரன் தடிந்த தண்டம் போற்றி

தாதையை எறிந்த வேதியச் சிறுவற்குப்

பரிகலங் கொடுத்த திருவுளம் போற்றி

நின்முதல் வழிபடத் தன்மகன் தடிந்த

தொண்டர் மனையில் உண்டல் போற்றி .......(30)

வெண்ணெய் உண்ண எண்ணுபு வந்து

நந்தா விளக்கை நுந்துபு பெயர்த்த

தாவுபுல் எலிக்கு மூவுல காள

நொய்தினில் அளித்த கைவளம் போற்றி

பொங்குளை அழல்வாய்ப் புகைவிழி ஒருதனிச் ......(35)

சிங்கங் கொன்ற சேவகம் போற்றி

வரிமிடற் றெறுழ்வலி மணியுகு பகுவாய்

உரகம் பூண்ட ஒப்பனை போற்றி

கங்கையும் கடுக்கையும் கலந்துழி ஒருபால்

திங்கள் சூடிய செஞ்சடை போற்றி .......(40)

கடவுள் இருவர் அடியும் முடியும்

காண்டல் வேண்டக் கனற்பிழம்பாகி

நீண்டு நின்ற நீளம் போற்றி

ஆலம் பில்குநின் சூலம்போற்றி

கூறுதற் கரியநின் ஏறு போற்றி .......(45)

ஏக வெற்பன் மகிழும் மகட் கிடப்

பாகங் கொடுத்த பண்பு போற்றி

தில்லை மாநகர் போற்றி தில்லையுட்

செம்பொன் அம்பலம் போற்றி அம்பலத்

தாடும் நாடகம் போற்றி என்றாங்கு .........(50)

என்றும் போற்றினும் என்தனக் கிறைவ

ஆற்றல் இல்லை ஆயினும்

போற்றி போற்றிநின் பொலம்பூ அடிக்கே.  40 


சங்ககால ஊன்‌ உணவும்‌ சமகால உணவு அரசியலும்‌ - ஆய்வு கட்டுரை

 சங்ககால ஊன்‌ உணவும்‌ சமகால உணவு அரசியலும்‌

ரா.சிலம்பரசன்‌
முனைவர்பட்ட ஆய்வாளர்‌
தமிழ்த்துறை

பெரியார்‌ பல்கலைக்கழகம்‌
சேலம்‌ - 636 011

முகவுரை

உணவு என்பது வயிற்றுப்பசியைத்‌ ஜீக்கும்‌ வழிமுறை மட்டுமன்று. அது உயிரைத்‌ தாங்கும்‌ உடலுக்கும்‌, உடலை இயக்கும்‌ உயிருக்கும்‌ ஆதாரமானதாகும்‌. அவ்வகையான்‌ “உடம்பை வளர்க்கும்‌ உபாயமறிந்தே உடம்பை வளர்த்தேன்‌ உயிர்‌ வளர்த்தேனே” என்கிறார்‌ திருமூலர்‌. உலக உயிர்கள்‌ அனைத்திற்கும்‌ உணவென்பது பொது. யாதெனில்‌ வாழ்வதற்கு அதுவே அடிப்படை என்பதாம்‌. அந்நெறியே உணவுச்‌ சங்கிலியாலான உலக இயக்கம்‌. மனிதன்‌ தோன்றிய நாள்‌ முதலே உணவுத்‌ தேடலும்‌ தொடங்கிற்று. மனிதனது உணவுத்‌ தேடலுக்கு இயற்கையே பெரும்‌ நன்கொடை நல்கியது. மலைகளும்‌ காடுகளும்‌ மனிதனது வாழ்விடமான காலத்தில்‌ அவனது உணவுத்‌தேவைகளை அவைகளே பூர்த்தி செய்தன. காய்‌, கனி, பழங்கள்‌ என கிடைத்ததை உண்டான்‌. சில நேரங்களில்‌ விலங்குகளை வேட்டையாடியும்‌ உண்ணத்‌ தலைப்பட்டான்‌. எனவே மனித நாகரிக வளர்ச்சிப்‌ படிநிலைகளில்‌ வேட்டைச்‌ சமூகம்‌ முதலிடம்‌ பெறும்‌. இதனைத்‌ தொடர்ந்தே கால்நடை வளாப்பும்‌ வேளாண்மைச்‌ சமூகங்களும்‌ பின்‌ நின்றன. இவ்வாறான பண்பாட்டூப்‌ படிநிலைகளுக்குச்‌ சற்றும்‌ விதிவிலக்காகாதது தமிழினச்‌ சமூகம்‌.

இலக்கியங்களின்‌ அடிப்படையில்‌ தமிழினச்‌ சமூகத்தை அறிய முற்பட்டால்‌ சங்க இலக்கியங்களே அதற்கான முதன்மைச்‌ சான்றாதாரங்கள்‌. பொதுவெளியில்‌ சங்க இலக்கியங்கள்‌ ஒரு தலைச்சிறந்த பண்பாட்டின்‌ உச்சம்‌ என்றே போற்றப்படுகின்றன. அவை ஆராயப்படுமாயின்‌ அதுவே உண்மையாதலும்‌ திண்ணம்‌. அவ்வாறமைந்த சங்கத்‌ தமிழரின்‌ பண்பாட்டுப்‌ பழக்க வழக்கங்களைப்‌ பகுத்தாராயுமிடத்து அவர்தம்‌ உணவுப்‌ பழக்க வழக்கங்கள்‌ தனிச்சிறப்பிடம்‌ பெறுகின்றன.

இந்நிலையில்‌ சங்கப்‌ பனுவல்களை அணுகுமிடத்து சங்ககாலத்‌ தமிழாகள்‌ ஊன்‌ உணவின்‌ மீது அதீத நாட்டமும்‌ பிரியமும்‌ உள்ளவர்களாக விளங்கியமை நன்கு புலப்படூம்‌. மான்‌, முயல்‌, உடும்பு,

ஆடு, மாடு, ஈசல்‌, கோழி முதலான விலங்கு மற்றும்‌ பறவை உள்ளிட்ட ஊன்‌ உணவுகளை மிக விரும்பி உண்டு களித்திருப்பதைச்‌ சங்க இலக்கியங்களின்‌ வழியே கண்டூணரலாம்‌. இவை ஒருபுறமிருக்க திணையடிப்படையிலான வாழ்விடங்களில்‌ அதன்‌ மண்‌ சார்ந்த உணவுப்‌ பழக்க வழக்க முறைகளையும்‌ அறிய இயலுகிறது.

தொடக்கத்தில்‌ பசிக்காக உணவு என்றும்‌, பின்னாளில்‌ பண்பாட்டோடு உணவு என்றும்‌ உணவுகளின்‌ மீது குவிந்திருந்த சமூகப்‌ பார்வை. சமகாலத்தில்‌ வாழ்க்கைப்‌ பொருளாதார அடிப்படையிலும்‌, சமய அடிப்படையிலும்‌, சாதியப்‌ பாகுபாட்டு அடிப்படையிலும்‌ அரசியலாக்கப்படுகிறது. இவ்வரசியல்‌ பல அடக்குமுறைகளுக்கும்‌ ஒதுக்கு முறைகளுக்கும்‌ சாதகமாக இருக்கின்றது. இத்தகைய பிற்போக்குச்‌ சிந்தனையைச்‌ சுட்டிக்காட்டி உணவு என்பது அவரவா சுயச்சார்பு என்ற புரிதலை உண்டாக்குவதாகவும்‌, சங்க காலம்‌ முதலே ஊன்‌ உண்ணுதல்‌ என்பது தமிழா வாழ்வியலில்‌ தவிர்க்கவியலாத பழக்க வழக்கமாக இருந்து வந்துள்ளமையை விளக்குவதாகவும்‌, ஊன்‌ உண்ணுதல்‌ தொடாபான சமகாலப்‌ பார்வைக்குச்‌ சாதி, சமய மற்றும்‌ பொருளாதார ஏற்றத்‌ தாழ்வுகள்‌ பின்புலமாக இருப்பதனை எடூத்துரைப்பதாகவும்‌ இவ்வாய்வுக்கட்டுரை அமைகிறது.

சமூக வளர்ச்சிப்‌ படிநிலைகளில்‌ மனித இனம்‌ தொடக்க கால மனிதனின்‌ தேடல்‌ உணவுகளுக்காக மட்டுமே தொடங்கிற்று. அது நாகரிக வளர்ச்சியற்றக்‌ காலம்‌. மனிதன்‌ ஒரு சமூக விலங்கு என்னும்‌ சமூகவியலாளர்களின்‌ கருத்து அங்கிருந்துதான்‌ தொடங்கியிருக்க வேண்டும்‌. விலங்குகளைப்‌ போலவே பசியை மட்டும்‌ அறிந்திருந்த மனிதக்‌ கூட்டத்தின்‌ வாழ்வு ஓர்‌ ஒழுங்கு முறையற்ற இயற்கையுடனான வாழ்க்கைப்‌ போராட்டமாகவே அமைந்தது. இத்தகைய பின்புலத்தை அடியொற்றியே வளரத்‌ தொடங்கின மனித இன நாகரிக வளாச்சிப்‌ படிநிலைகள்‌. உணவும்‌ தொழிலும்‌ ஆகிய இரண்டூமே மனித இனத்தை வள்ச்சிப்‌ பாதைக்கு அழைத்து வந்த அடிப்படைக்‌ காரணிகளாகும்‌. அவற்றுள்‌ உணவை தாம்‌ வாழும்‌ புறச்சூழலிருந்தே மனிதன்‌ பெற்றுக்‌ கொண்டான்‌. இதனை, மனிதனின்‌ உணவுப்‌ பழக்கம்‌ அவன்‌ வாழும்‌ இடத்தின்‌ தட்பவெப்பநிலை, அப்பகுதியில்‌ விளையும்‌ தானியங்கள்‌, காய்கறிகள்‌, வளரும்‌ உயிரினங்கள்‌ மற்றும்‌ பல காரணிகளைக்‌ கொண்டு அமைவதாக கட்டுரையொன்றில்‌ இராமியா குறிப்பிடுவார்‌ (சிந்தனையாளன்‌,ப.23,செப்டம்பர்‌-2018). இவ்வாறான புறச்சூழல்களே அங்கு வாழும்‌ மனிதனுக்கு உணவை ஈந்தாலும்‌ தன்‌ அறிவின்‌ முயற்சியால்‌ அச்சூழலைத்‌ தன்வசமாக்கிக்‌ கொண்ட மனிதன்‌ தன்‌ உழைப்பினாலும்‌ உணவைப்‌ பெற முயன்றான்‌; அம்முயற்சியே தொழிலாகப்‌ பரிணமித்தது; அங்கிருந்துதான்‌ குழு அல்லது கூட்டு முயற்சியையுடைய ஒரு நாகரிகமான சமூகம்‌ தோன்றியது: அதன்‌ விளைவே வேட்டை, கால்நடை வளர்ப்பு, பயிர்த்தொழில்‌ என்னும்‌ சமூகக்‌ கட்டமைப்புகளாகும்‌.

இக்கட்டமைப்புகளின்‌ அடிப்படையில்‌ சங்ககாலத்‌ தமிழ்ச்‌ சமூகத்தை ஆராய முற்படும்‌ கா.சுப்பிரமணியன்‌, உணவு சேகரிக்கும்‌ நிலை (அகம்‌.309,331,377 பெரும்பாண்‌.89.97), வேட்டையாடும்‌ நிலை (அகம்‌.31,58,182,193,248.261,282,284: நற்றிணை 3,285), காடுகளை எரித்துப்‌ பயிர்செய்யும்‌ நிலை (ஐங்‌.252,259.266,270.,295 அகம்‌.140,194 நற்றிணை.122.209), கால்நடை வளர்ப்பு நிலை (அகம்‌.103,168,265,274 நற்றிணை.80,142,192), பயிர்த்தொழில்‌ (அகம்‌.204,237,249 நற்றிணை 60,210) என்னும்‌ சங்க காலச்‌ சமூக வளர்ச்சிப்‌ படிநிலைகளை ஐந்தாக வகுத்தும்‌, அதற்கான உரிய சான்றுகளைச்‌ சங்க இலக்கியங்களிலிருந்தே கொடுத்தும்‌ நிறுவ முயல்வார்‌. (சங்ககாலச்‌ சமுதாயம்‌, ப.2,2011) இவ்வரையறையின்‌ கீழ்‌ தமிழினச்‌ சமுதாயத்தை மட்டுமின்றி மனித இனச்‌ சமுதாயத்தையே பொருத்திக்காணவியலும்‌. சங்கத்‌ தமிழினச்‌ சமுதாயத்தில்‌ உணவு

உணவு என்னும்‌ சொல்‌ தொல்காப்பியத்தில்‌ காணக்கிடைக்கும்‌. தொல்காப்பியர்‌ அகப்பாட்டூ மரபிற்குரிய முதல்‌, ௧௬, உரிப்பொருட்களை எடுத்துரைக்கும்‌ முகத்து கருப்பொருள்களாவன 
  • “தெய்வம்‌ உணாவே மா மரம்‌ புள்‌ பறை செய்தி யாழின்‌ பகுதியொடு” (தொல்‌.964) 
 என்பார்‌. இவற்றுள்‌ அவர்‌ கூறும்‌ உணா என்பது உணவே ஆகும்‌. திணையடிப்படையிலான ஐவகை நிலங்களுக்குரிய உணவு வகைகளைப்‌ பட்டியலிடுவதே அதன்‌ நோக்கம்‌. இந்நிலையில்‌ தெய்வத்தையடுத்து உணவுக்கு முதன்மையிடம்‌ அளித்திருப்பதனால்‌ அதன்‌ இன்றியமையாமை நமக்கு நன்கு புலனாகும்‌. இதன்வழி முல்லைக்கு வரகு, சாமை- குறிஞ்சிக்கு ஐவன நெல்‌, திணை, மூங்கிலரிசி, கிழங்கு- மருதத்திற்குச்‌ செந்நெல்‌, வெண்ணெல்‌, கரும்பு- நெய்தலுக்கு மீன்‌, உப்பு- பாலைக்கு ஆறலைத்த பொருள்‌, சூறைகொள் பொருள்‌ என விளக்கம்‌ தருவார்‌ ச.பாலசுந்தரனார்‌ (பக்‌.43-44). மேலும்‌ உணவு என்ற பொருள்‌ தரும்‌ உணா என்ற சொல்லைப்‌ புறம்‌.160, புறம்‌.335 ஆம்‌ பாடல்களில்‌ காணலாம்‌.

சங்க இலக்கியத்தில்‌ சோறு என்னும்‌ பதத்தைப்‌ பல இடங்களில்‌ காணவியலும்‌. 
  • “சோறு ஆக்கிய கொழுங்‌ கஞ்சி” (பட்டின.44) 
என்ற பாடல்‌ வரியே அதற்குச்‌ சான்று பகரும்‌. 
 
சோற்றின்‌ அளவீட்டின்‌ அடிப்படையில்‌ அதனை சிறுசோறு, பெருஞ்சோறு என  பாகுபடூத்தியிருப்பதையும்‌ காணலாம்‌. பெரும்‌ படையுண்ணும்‌ மிகுதியான சோற்றினைப்‌
  • “பெருஞ்‌ சோற்று மிகு பதம்‌”(புறம்‌.2) என்றும்‌, 
  • “பெருஞ்‌ சோறு கொடுத்த ஞான்றை”(அகம்‌.233) என்றும்‌, 
அளவில்‌ குறைவானதைச்‌ 
  • “சிறுசோறு குவைஇயும்‌”(அகம்‌.110) என்றும்‌ சங்கப்பாடல்கள்‌ குறிப்பிடுகின்றன. 
உணவு சமைப்பதற்காக அடிுப்புகளைச்‌ சங்கத்‌ தமிழாகள்‌ பயன்படூத்தியுள்ளமைக்கு 
  • “*ஆடூ நனி மறந்த கோடூ உயர்‌ அடுப்பின்‌”(புறம்‌.164), 
  • “ஆண்தலை அணங்கு அடுப்பின்‌” (மதுரை.29) முதலிய சங்கப்‌ பாடல்‌ வரிகள்‌ சான்றுகளாகின்றன.

சங்க கால உணவு முறைகளுள்‌ கீரைகள்‌, காய்‌, கனிகள்‌, பழங்கள்‌, சிறுதானிய உணவு வகைகள்‌, தேன்‌, கிழங்கு வகைகள்‌, பால்‌, தயிர்‌, மோர்‌, மாவடூ, உப்பு எனப்‌ பல பண்டங்கள்‌ நிறைந்திருப்பினும்‌ நெல்லினாலான சோறு பெருஞ்சிறப்புடையது. அது விளையும்‌ மருதம்‌ செல்வச்‌ செழிப்பு மிக்கது. அதனானே சோழ நாடூ சோறுடைத்து என்பது மரபு. இதன்வழி நிலம்‌ உழுது, நெல்‌ விளைவித்து, நெல்லை அரிசியாக்கி பின்‌ அதனை சோறாக்கும்‌ கலன்களும்‌ கருவிகளும்‌ கண்டறிந்து வேளாண்‌ உற்பத்தியில்‌ தன்னிறைவுப்‌ பெற்ற சமூகமாகச்‌ சங்க மருதநிலச்‌ சமூகம்‌ இருந்திருப்பதனாலேதான்‌ அவை பற்றிய குறிப்புகளைச்‌ சங்க இலக்கியங்கள்‌ தாங்கி நிற்கின்றன.
அதுமட்டுமின்றி பிற நிலத்தவரும்‌ பண்டமாற்றால்‌ அரிசியினைப்‌ பெற்றிருப்பது நெல்லின்‌ உற்பத்தி உபரியையும்‌ அதன்‌ தேவையையும்‌ நன்கு புலப்படூத்துகிறது.

சங்ககால ஊன்‌ உணவு

சங்ககாலத்‌ தமிழாகளுக்கு உணவு குறித்த புரிதலும்‌ தெளிவும்‌ நிறைய உண்டு. சங்கத்தமிழா மரக்கறியுணவாயினும்‌, இறைச்சியாயினும்‌ நிரம்பவும்‌ நன்றாக உண்பதில்‌ அக்கறையுடையவாகள்‌. அவ்வாறு உண்டூ பழகியவர்கள்‌ என்பார்‌ ந.சுப்ரமண்யன்‌ (ப.399). உலக உயிர்கள்‌ அனைத்தும்‌ உணவுக்காக பிற உயிரினங்களையே சார்ந்திருக்கின்றன. அதன்‌ விளைவே உணவுச்‌ சங்கிலி என்னும்‌ தொடா்‌ சார்பு அமைப்பு. இதனடிப்படையிலேயே அமைந்துள்ளது உலகின்‌ இயக்கம்‌.

இறைச்சியைக்‌ குறிக்கும்‌ ஊன்‌ என்னும்‌ சொல்‌ புறம்‌.384, புறம்‌.359, அகம்‌.89, அகம்‌.265, பொருந.105 முதலிய சங்கப்‌ பாடல்களில்‌ வந்துள்ளது. மேலும்‌ நிணம்‌ என்னும்‌ சொல்‌ இறைச்சி அல்லது கொழுப்பு என்ற பொருண்மையில்‌ புறம்‌.150, புறம்‌.359 ஆம்‌ பாடல்களில்‌ வந்துள்ளமையைக்‌
காணமுடிகிறது. இறைச்சி (தொல்‌.1175, 1176) என்னும்‌ சொல்லே தொல்காப்பியத்தில்‌ இடம்‌ பெறுவதைக்‌ காணலாம்‌. ஆனால்‌ அது அகப்பாட்டுக்குரிய மறைபொருளான ஓர்‌ உத்தி முறையைக்‌
குறிப்பதாகும்‌. இருப்பினும்‌ அவ்வுத்தி விலங்குகளின்‌ ஒழுகலாற்றினால்‌ உணாத்தப்படும்‌. இதனால்‌ விலங்குகளோடூ தொடர்புடைய இறைச்சி என்னும்‌ சொல்லையே அவ்வுத்தி முறைக்கு பெயராகக்‌
கண்டிருக்கலாம்‌.

சங்ககால வெறியாட்டு நிகழ்வில்‌ ஆட்டினைப்‌ பலியிடும்‌ பழக்கம்‌ இருந்துள்ளமைக்கு 
  • “மறிக்‌ குரல்‌ அறுத்து”(குறு.263) என்ற பாடல்‌ வரியும்‌, 
  • “பலி கொடுத்து””(அகம்‌.22) என்ற பாடல்‌ வரியும்‌
நடுகல்‌ வழிபாட்டூ மரபில்‌ பலியிடும்‌ பழக்கம்‌ பின்பற்றப் பட்டுள்ளமைக்கு 
  • “ோப்பிக்‌ கள்ளொடூ துரூஉப்‌ பலி கொடுக்கும்‌”(அகம்‌.35)  என்ற பாடல்‌ வரியும்‌ 
காக்கைக்கு ஊன்‌ படைக்கும்‌ பழக்கம்‌ நடைமுறையிலிருந்தமைக்கு 
  • “பச்சூன்‌ பெய்த பைந்நிண வல்சி பொலம்‌ புனை கலத்தில்‌ தருகுவென்‌”(ஜஐங்குறு.391) என்ற பாடல்‌ வரியும்‌, 
  • “செஞ்சோற்ற பலி மாந்திய கருங்காக்கை””(பொருந.183)

என்ற பாடல்‌ வரியும்‌ சான்றுகளாகின்றன. இதன்வழி பலியிடூதலும்‌ அதன்‌ ஊனும்‌ சங்கத்‌ தமிழர்களின்‌ உணவு முறைகளோடு நெருங்கியுள்ள தொடர்பினை அறியலாம்‌.

மான்‌

மானை வேட்டையாடி உண்ணுதலை 
  • “மான்‌ கணம்‌ தொலைச்சிய குருதி அம்‌ கழற்கால்‌” (புறம்‌.150) 
என்ற பாடல்‌ வரியும்‌, 
  • “வருவிசை தவிர்த்த கடமான்‌ கொழுங்குறை””(மலை.175) 
என்ற பாடல்‌ வரியும்‌ எடுூத்துக்காட்டுகின்றன. முல்லைநில மக்கள்‌ வாழும்‌ இடங்களில்‌ மான்களும்‌ முயல்களும்‌ வான்கோழிகளும்‌ வழங்குவன. அவற்றைக்‌ கொன்று அவர்‌ உண்பர்‌ என்பது சு.வித்தியானந்தன்‌ தரும்‌ விளக்கம்‌ (ப.204).

முயல்‌

முயற்கறி உண்டமையைக்‌ 
  • “குறுமுயலின்‌ குழைச்‌ சூட்டோடூ” (புறம்‌.395), 
  • “எல்லு முயல்‌ எறிந்த வேட்டுவன்‌ சுவல”ருற்‌.59), 
  • “நெடுங்‌ செவிக்‌ குறுமுயல்‌ போக்குஅறை வளைஇ” (பெரும்‌.115)
முதலிய சங்கப்பாடல்‌ வரிகள்‌ விளக்கி நிற்கின்றன.

உடும்பு

சங்கத்‌ தமிழாகள்‌ உடும்புக்கறி உண்டமைக்கு 
  • “உடும்பு கொலீஇ”ரநற்‌.59), 
  • “குமலி தந்த மமனவுச்சூல்‌ உடும்பின்‌?” (பெரும்‌.132), 
  • “பிணவுநாய்‌ முடிக்கிய தடியொடுூ விரைஇ” (மலை.177)
ஆகிய பாடல்‌ வரிகள்‌ சான்றுகளாகின்றன. உடும்பு வேட்டைக்கு நாயைப்‌ பயன்படுத்தியுள்ளமையை மலைபடூகடாம்‌ நூலின்‌ வழி அறியவியலுகிறது.

ஆடு

கரிகாற்‌ பெருவளத்தான்‌ பொருநாகளுக்கு ஆட்டிறைச்சியைக்‌ கொடுத்து உண்பித்து மகிழ்ந்தான்‌ என்பதனைத்‌ 
 
  • “துராஅய்‌ துற்றிய துருவைஅம்‌ புழுக்கின்‌ பராஅரை வேவை பருகு எனத்‌ தண்டி, காழின்‌ சுட்ட கோழ்‌ஊன்‌ கொழுங்குறை”(பொரு.103-105) 
 
என்று முடத்தாமக்‌ கண்ணியார்‌ பாடியுள்ளார்‌.

மாடு

  • “தோகைத்‌ தூவித்‌ தொடைத்தார்‌ மழவர்‌ நாகுஆ வீழ்த்து” (அகம்‌.249), 
  • “இன்சிலை எழில்‌ஏறு கெண்டி, புரைய நிணம்‌ பொதி விழுத்தடி நெருப்பின்‌ வைத்து எடூத்து””(அகம்‌.265), 
  • “கொழுப்பு ஆ எறிந்து குருதி தூஉய்‌ புலவுப்புழுங்கு உண்ட” (அகம்‌.309), 
  • “கொழுப்புஆ தின்ற கூர்ம்படை மழவர்‌” (அகம்‌.129), 
  • “கேளா மன்னர்‌ கடிபுலம்‌ புக்கு நாள்‌ஆ தந்து” (பெரும்‌.140) 
 
முதலிய சங்கப்‌ பாடல்‌ வரிகள்‌ தொல்தமிழாகள்‌ மாட்டிறைச்சியினை உணவாக உட்கொண்ட செய்தியினை
எடூத்தியம்புகின்றன..

மீன்‌

மீன்‌ பிடித்தலும்‌ மீனை விற்றலும்‌ நெய்தல்‌ நில மக்களின்‌ தொழிலாகவே இருந்துள்ளமை சங்க இலக்கியங்களின்‌ வாயிலாக நன்கு புலனாகும்‌. 
 
  • “இருங்கெடிற்று மிசையொடுூ”(புறம்‌.384),
  • “நெடூவாளைப்‌ பல்‌ உவியல்‌”(புறம்‌.395). 
  • “வராஅல்‌ கோட்டுமீன்‌ கொழுங்குறை”(புறம்‌.399), 
  • “கருங்கண்‌ வராஅல்‌ பெருந்தடி மிளிர்வையொடூ”(நற்‌.60), 
  • “குறுக வாரல்‌”?(அகம்‌.196), “பெருங்கடற்‌ பரதவர்‌
  • கோள்மீன்‌ உணங்கலின்‌??(குறு.320), 
  • “கொழுமீன்‌ குறைஇய துடிக்கண்‌ துணியல்‌”(மதுரை.320),
  • “வறற்குழற்‌ சூட்டின்‌””(சிறுபாண்‌.163), 
  • “தண்‌ மீன்‌ சூட்டொடூ””(பெரும்பாண்‌.282), 
  • “கடல்‌ இறவின்‌ சூடூ தின்றும்‌” (பட்டினப்‌.63)  
 
முதலிய இப்பாடல்‌ வரிகள்‌ மீன்‌ உணவை மிக விரும்பி உண்டமையைப்‌ புலப்படூத்துகின்றன. 

முள்ளம் பன்றி
  • “முளவு மா வல்சி எயினர்‌”(ஞங்குறு.364) 
 
இங்கு முளவு மா என்றது முள்ளம் பன்றியை என்பது உரைக்காரர்கள்‌ கருத்து. 
  • “வீழ்‌ முகக்‌ கேழல்‌ அட்ட பூசல்‌”(மதுரை.295,) 
  • “முளவுமாத்‌ தொலைச்சிய பைந்நிணப்‌ பிளவை”(மலை.176) 
  • “வளைமருப்பு ஏனம்‌ வரவுபார்த்‌ திருக்கும்‌” (பெரும்பாண்‌.110)

முதலிய பாடல்‌ வரிகள்‌ முள்ளம் பன்றியை உணவாகக்‌ கொண்டமையை வெளிக்காட்டுகின்றன.

தவளை

தவளையை உணவாக உட்கொள்ளுதலை 
 
  • “வரி நுணல்‌ அகழ்ந்து? (நற்‌.59) 
 
என்னும்‌ பாடல்வரி விளக்கும்‌.

ஆமை

ஆமை இறைச்சியைச்‌ சங்க காலத்தவர்‌ உணவாக உட்கொண்டமைக்கு 
 
  • “யாமைப்‌ புழுக்கின்‌ காமம்‌ வீட ஆரா? (புறம்‌.212) 
 
என்னும்‌ பாடல்‌ வரி சான்றாக அமைகிறது.

ஈசல்‌

  • “செம்புற்று ஈயலின்‌ இன்‌ அளைப்‌ புளித்து” (புறம்‌.119), 
  • “நெடுங்‌ கோட்டுப்‌ புற்றத்து ஈயல்‌ கெண்டி”௫ந்‌.59), 
  • “புற்றத்து ஈயல்‌ பெய்துஅட்ட இன்புளி வெஞ்சோறு””(அகம்‌.394) 

முதலிய பாடல்‌ வரிகள்‌ ஈசலை உணவாக உண்டதற்கான சான்றுகளாகும்‌.

கோழி

  • கோழி வளாத்தலை “கோழி எறிந்த கொடூங்கால்‌ கனங்குழை” (பட்டினப்‌.23) 
 
என்பதன் வழி கண்டூணரலாம்‌. சங்கத்‌ தமிழர்கள்‌ கோழியின்‌ இறைச்சியை உணவாக பயன்படூத்தியமைக்கு

  • “வினைஞர்‌ தந்த வெண்ணெல்‌ வல்சி மனைவாழ்‌ அளகின்‌ வாட்டொடுூம்‌ பெறுகுவிர்‌””(பெரும்பாண்‌.255),

என்ற பாடல்‌ வரிகள்‌ உதாரணங்களாகின்றன. 

மான்‌, முயல்‌, உடும்பு, பன்றி முதலியன குறிஞ்சி மற்றும்‌ முல்லைநில மக்களின்‌ உணவுகளாக அறியப்படுகின்றன. மான்‌ முதலானவை வேவட்டைக்குரியனண எனவே அவை குறிஞ்சிக்குரியன. பன்றி தினைபுனத்தைத்‌ தகாக்க வருமிடத்து அதனை வேட்டையாடி கொன்றமையால்‌ அதுவும்‌ குறிஞ்சிக்குரியது. முயல்‌ முல்லைக்குரிய கருப்பொருளாகவே அறியப்படுவதாகும்‌. மாடு நிரைகவாதலால்‌ உணவின்பாற்பட்டது. ஆடூ பலியிடூதலுக்கான பொருளாகவே இருந்துள்ளது. ஆடு, கோழி முதலியன மருதநில வாழ்வுயிரினங்களாகவே அறியப்படுகின்றன. மீன்‌ நெய்தல்‌ நில மக்களாகிய பரதவார்களின்‌ உணவுப்‌ பொருளாக சங்ககாலந்‌ தொட்டு இன்றளவும்‌ இருந்துவருகின்றமை கண்கூடு.

சமகால உணவு அரசியல்‌

உணவு, உடை, உறையுள்‌ இம்மூன்றும்‌ மனித தேவைகளுக்கு அடிப்படையானவை. இம்மூன்றின்‌ மீதும்‌ நெடுங்காலந்தொட்டே ஓர்‌ ஆதிக்கம்‌ தனது அதிகாரத்தைச்‌ செலுத்தி வருகின்றது. அதிலும்‌ குறிப்பாக உணவின்‌ மீதான மேலாதிக்கம்‌ சமகாலத்தில்‌ சற்றே மிகுதியாக தென்படூகிறது. இதற்கான காரணங்களைக்‌ கீழ்க்காணும்‌ மூன்று நிலைக்களன்களை அடிப்படையாகக்‌ கொண்டூ ஆராய்வது பொருத்தமுடையதாகவிருக்கும்‌.

வாழ்க்கைப்‌ பொருளாதார அரசியல்‌ இந்த உலகில்‌ எல்லா மனித நுகா்வுகளும்‌ மூன்று விதமான அமைப்புகளுக்குள்‌ உள்ளடங்கியதாக உள்ளன. அவை பொருளாதாரத்தில்‌ தன்னிறைவு, பொருளாதாரத்‌ தன்னிறைவை நோக்கி, பொருளாதார தேக்கம்‌ அல்லது மந்தம்‌ முதலியன. பணம்‌ படைத்தவனுக்கு ஒன்றுமாய்‌, பணம்‌ அற்றவனுக்கு ஒன்றுமாய்‌ இந்த உலகம்‌ விலைபோய்‌ கொண்டிருப்பதுதான்‌ இச்சமகாலச்‌ சூழல்‌. உதாரணமாக கல்வியும்‌ மருத்துவமும்‌ இரண்டு விதமான போக்குகளை உள்ளடக்கியதாகதானே உள்ளன. அந்த போக்கு உணவின்‌ மீதும்‌ குவிந்திருக்கின்றது. இன்று பழைய சோறு என்பதன்‌ மீதான பார்வையும்‌, நியாய விலைக்‌ கடையின்‌ அரிசி என்பதன்‌ மீதான பார்வையும்‌ ஓர இழிநிலை உடையதாகவே பல்லோரால்‌ பார்க்கப்படுகின்றது. இந்தக்‌ கற்பனையே ஒரு சமுதாயத்தின்‌ கற்பிதம்‌ ஆக்கப்படுவதுதான்‌ இன்னும்‌ கொடுமை. சாலையோர உணவகங்கள்‌, நட்சத்திர உணவகங்கள்‌ இவற்றின்‌ தேவைகளை ஒப்பிட்டுப்‌ பார்த்தால்‌ அவை யாருக்காக யாரால்‌ நடத்தப்படுகின்றன என்பது தெளியவரும்‌. ஒரு பள்ளியில்‌ அரசு வழங்கும்‌ மதிய சத்துணவை வாங்கி உண்டூ பயிலும்‌ ஒரு மாணவனின்‌ மனநிலையும்‌, அதே பள்ளியில்‌ தன்‌ வீட்டு உணவை எடுத்துக்‌ கொண்டூ வந்து உண்டு மகிழும்‌ ஒரு மாணவனின்‌ மனநிலையும்‌ எவ்வாறு சரிநிகர்‌ சமானம்‌ ஆகும்‌. அங்குதான்‌ வேற்றுமை நிலவுகிறது. சீறுடையில்‌ இல்லை ஒற்றுமை. சிந்தனையில்‌ உண்டு. அவனிடம்‌ வசதி வாய்ப்பு உண்டு, இவனிடம்‌ இல்லை என அசாதாரண காரண காரியங்களைக்‌ கற்பித்துவிடலாம்‌. ஆனால்‌ அவனிடம்‌ உள்ள இருத்தலையும்‌, இவனிடம்‌ உள்ள இல்லாமையையும்‌ விளங்கிக்‌ கொள்ளும்‌ போதுதான்‌ அந்த சமூகம்‌ விழிப்படையும்‌.

சமய அரசியல்‌

சங்கத்‌ தமிழர்களின்‌ உணவுகள்‌ மீதான கட்டுப்பாட்டை சமண, பெளத்த சமயங்கள்‌ மேற்கொண்டன. சங்கத்‌ தமிழர்களின்‌ உணவுகளும்‌ பழக்கவழக்கங்களும்‌ சமண, பெளத்த சமயங்களுக்கு முரணானதால்‌ அவர்தம்‌ கொள்கைகளுக்கு ஏற்றாற்‌ போல சங்கத்‌ தமிழர்களை மாற்ற எண்ணினர்‌. உதாரணமாக வேட்டைத்‌ தொழில்‌, ஊன்‌ உண்ணுதல்‌, கள்ளுண்ணுதல்‌, பரத்தமை, போர்‌, பூசல்‌ முதலியன சமண பெளத்தர்களால்‌ எதிர்க்கப்பட்டன. ஆனால்‌ அவை யாவும்‌ சங்கத்தமிழா வாழ்வியலில்‌ இரண்டறக்‌ கலந்திருந்தன.

சமண, பெளத்த சமயங்களுக்குப்‌ போட்டியாக எழுந்த சைவ, வைணவ சமயங்களும்‌ சமண, பெளத்த சமயங்களைப்‌ போலவே உணவு மீதான கட்டூப்பாட்டினைத்‌ தொடர்ந்தன. குறிப்பாக அசைவ உணவின்‌ மீதான கட்டுப்பாடு பெரிதும்‌ மேலோங்கி நிறுத்தப்பட்டது. பிள்ளைக்‌ கறி கேட்கும்‌ இறைவனையும்‌, காளத்தி வேடனாகிய கண்ணப்பன்‌ தன்‌ அன்பின்‌ மிகுதியினால்‌ தந்த இறைச்சியை ஏற்றுக்‌ கொண்ட இறைவனையும்‌ சைவம்‌ பறைசாற்றினாலும்‌, கங்கை வேடனாகிய குகன்‌ தந்த மீன்‌ உணவை இராமபிரான்‌ ஏற்றுக்கொண்டதாக வைணவம்‌ விதந்து கூறிடினும்‌ நடைமுறையில்‌ உணவின்‌ அடிப்படையிலான சமய அரசியல்‌ சமூகத்தில்‌ இல்லாமலில்லை. பின்னாளில்‌ சைவ வைணவ

சமயங்களின்‌ இணைவு வைதீக சமய நெறிக்கும்‌ அது இந்து என்னும்‌ மத முயற்சிக்கும்‌ வித்திட்ட போதிலும்‌ இந்து என்னும்‌ கட்டமைப்பில்‌ கொணப்படும்‌ மனிதக்‌ கூட்டத்தின்‌ சில குழுக்கள்‌ உணவுமுறைகளின்‌ அடிப்படையிலேயே பாகுபடுத்தப்பட்டிருப்பது இங்கு வெளிப்படையான உண்மையாகும்‌. அதுமட்டுமின்றி அக்குழுக்கள்‌ மீதான பெரும்பான்மையோரின்‌ மேலாதிக்கமும்‌ அடக்குமுறைகளும்‌ கட்டவிழ்க்கப்படூவதுதான்‌ ஒரு சமூகத்தின்‌ பிற்போக்குச்‌ சிந்தனைக்கு வழிவகுத்துக்‌ கொடுக்கின்றது.

சாதியப்‌ பாகுபாட்டு அரசியல்‌

முன்பு வாழும்‌ நிலவியல்‌ சார்ந்தே உணவுகள்‌ அறியப்பட்டன. ஆனால்‌ சமகாலத்தில்‌ சாதியின்‌ அடிப்படையிலேயே சில உணவுகள்‌ அடையாளப்படுத்தப்படுகின்றன. சமீபத்தில்‌ உணவுகளுக்காக மாடுகளைப்‌ பயன்படுத்துவதற்கான தடை சட்டம்‌ கொண்டுவரப்பட்டது. அது மாடுகளின்‌ நலன்‌ கருதியன்றோ என கருத்தில்‌ கொள்ளத்தக்கது. இல்லை மாட்டின்‌ இறைச்சியுண்ணும்‌ சிறுபான்மையினத்தவரின்‌ நலனை நசுக்குவதாகவே அமைந்திருத்தல்‌ கண்கூடு. இங்குதான்‌ உணவின்‌ மீதான அடக்குமுறை தொடங்குகிறது.

அவ்வுணவுகளின்‌ மீது பல பொய்யான அறிவுப்‌ பூர்வமற்ற கற்பிதங்களை உருவாக்கி அவ்வுணவுகளின்‌ மீதும்‌, அவ்வுணவு உண்பவர்களின்‌ மீதும்‌ ஆரோக்கியமற்ற வெறுப்பு உணர்வையும்‌, தவறான புரிதலையும்‌ பார்வையையும்‌ உருவாக்குவதன்‌ மூலம்‌ அவ்வுணவு உண்ணும்‌ சிறுபான்மையின மக்களுக்குப்‌ பாதுகாப்பற்ற சூழலைத்‌ தந்தும்‌, அச்சுறுத்தியும்‌, அடக்குமுறைகளுக்கு உட்படுத்தியும்‌ பெரும்பான்மையினத்தவர்‌ மேலாத்திக்கம்‌ செய்திட வேண்டுமென்ற எண்ணம்‌ சமகாலத்தில்‌ மேலோங்கி நிற்பது சிறுபான்மையினத்தவருக்கு மட்டுமின்றி ஒட்டு மொத்த மனித இனத்தையே அச்சுறுத்துவதாக
அமைத்துவிடுகிறது. எனவே உணவு என்பது அவரவா்‌ சுய விருப்பு வெறுப்புகளுக்கு உட்படுத்தப்பட்ட சுயச்சார்பும்‌ தேவையுமே ஆகும்‌ என்ற கற்பிதம்‌ இன்றைய சமகாலத்திற்குத்‌ தேவைப்படுகிறது.

நிறைவுரை

சங்ககாலத்‌ தமிழ்ச்‌ சமூகம்‌ உணவு உற்பத்தியில்‌ தன்னிறைவுப்‌ பெற்ற சமூகமாகவே விளங்கிற்று என்பதற்குச்‌ சான்றுகள்‌ பல உள. சங்கத்‌ தமிழர்கள்‌ ஊன்‌ உணவை மிக விரும்பி உண்ணும்‌ பற்றாளர்கள்‌. ஊனை சமைத்து சுவைப்பட உண்டூ மகிழும்‌ அளவிற்கு சமையல்‌ நுட்பமும்‌ கருவிகளும்‌ வாய்க்கப்பெற்றவர்கள்‌. தொடர்ந்து வரும்‌ காலச்சுழற்சியால்‌ சங்கத்‌ தமிழாகளின்‌ உணவு பழக்க வழக்கங்கள்‌ சமயக்காராகளால்‌ தொடாந்து இருட்டடிப்புச்‌ செய்யப்பட்டே வந்துள்ளன. இந்நிலையில்‌ ஊன்‌ உணவு மீதான பார்வை காலந்தோறும்‌ புதிய புதிய சிக்கல்களுக்கு அடிகோலிய வண்ணம்‌ அமைந்துள்ளது. சமகாலச்‌ சூழலும்‌ பொருளாதாரம்‌, சமயம்‌, சாதி முதலான சார்புத்‌ தன்மை நோக்கில்‌ உணவு மீதான பார்வையைச்‌ செலுத்துகின்றது. அதன்‌ விளைவு பல பிற்போக்குத்தனமான செயற்பாடுகளுக்கு வழிவகுத்துக்‌ கொடுக்கின்றன. எனவே உணவு மீதான சரியான அறிவார்ந்த புரிதலை உண்டாக்குவது சமகாலத்திற்கான காலத்தேவையாக உள்ளது. 
 
துணை நின்ற நூல்கள்‌

  1. இராமியா (கட்டூரையாசிரியா்‌), சிந்தனையாளன்‌-திங்களிதழ்‌, சுவடி-43, ஏடூ-3, செப்டம்பர்‌ 2018.
  2. சுப்பிரமணியன்‌,கா. சங்ககாலச்‌ சமுதாயம்‌, நியூ செஞ்சுரி புக்‌ ஹவுஸ்‌(பி)லிட்‌., 2011.
  3. சுப்பிரமண்யன்‌.ந. சங்ககால வாழ்வியல்‌, நியூ செஞ்சுரி புக்‌ ஹவுஸ்‌(பி)லிட்‌., 2010.
  4. பாலசுந்தரம்‌,ச. தொல்காப்பியம்‌, பொருளதிகாரம்‌ தொகுதி-3, பகுதி-1, பெரியார்‌ பல்கலைக்கழகம்‌, சேலம்‌, 2012.
  5.  வித்தியானந்தன்‌.சு. தமிழா சால்பு, பாரி புத்தகப்‌ பண்ணை.