பட்டினப்பாலை-மூலமும் எளிய உரையும்

பட்டினப்பாலை பாட்டும் எளிய உரையும்
காவிரியின் பெருமை
வசையில் புகழ் வயங்கு வெண்மீன்
திசை திரிந்து தெற்கு ஏகினும்
தற் பாடிய தளி உணவின்
புள் தேம்பப் புயல் மாறி
வான் பொய்ப்பினும் தான் பொய்யா
மலைத் தலைய கடற்காவிரி
புனல்பரந்து பொன் கொழிக்கும் (1-7)
கருத்துரை
குற்றமற்ற புகழினையுடைய வெள்ளிக்கோள், தான் நிற்கின்ற வடதிசையிலிருந்து தென் திசைக்குப் போனாலும், தன்னைப் (வானத்தை) பாடி, மழைத்துளிகளையே உணவாக உண்டு வாழும் வானம்பாடிப் பறவை தனக்கு உணவான மழைத்துளிகளைப் பெற முடியாமல் வருந்துமாறு மழை மேகம் திசை மாறி மழை பெய்யாது பொய்த்தாலும் தான் பொய்க்காமல் இருப்பது காவிரியாறு. இக்காவிரியாறு குடகுமலையில் தோன்றி கடல் போன்று எங்கும் பரந்து பொன்னாக விளை நிலங்களைச் செழிக்கச் செய்யும்.
(காவிரியாற்றின் சிறப்பினையும்,. வெள்ளிக்கோள் வடக்கிருக்கும் என்பதையும், அது திசை மாறி தென் திசை சென்றால் மழை பெய்யாது என்பதனையும் பிற இலக்கியங்களிலும் காணலாம்.
இலங்கு கதிர் வெள்ளி தென்புலம் படரினும்
அந்தண் காவிரி வந்து கவர்பு ஊட்ட (புறம் 35.7-8)


கரியவன் புகையினும் புகைக்கொடி தோன்றினும்
விரிகதிர் வெள்ளி தென்புலம் படரினும்
காவிரிப் புதுநீர்க் கடுவரல் வாய்த்தலை (சிலப்பதிகாரம் 10,102)


வறிது வடக்கு இறைஞ்சிய சீர்சால் வெள்ளி (பதிற்றுபத்து 24)
சொற்பொருள் விளக்கம்
வசை – குற்றம் , இல்- இல்லாத , புகழ்- புகழ் , வயங்கு – விளங்கு , வெண்மீன் – வெள்ளிக்கோள் , திசை- வடக்குதிசை , திரிந்து- மாறுதல், வேற்றிடம் செல்லுதல், தெற்கு- தென்திசை, ஏகினும் –போனாலும். தற்பாடிய- தன்னைப் பாடிய, (வானை நோக்கிப் பாடுவது வானம்பாடி- ஆதலின் தற்பாடி என்றனர்) தளி- மழைத்துளி கிடைக்காது) வருந்தி, புயல்- மேகம் , மாறி- மாறி ,வான்- மேகம், பொய்ப்பினும் – மழை பெய்யாது போயினும், தான் – தான் (காவிரி ) பொய்யா – பொய்க்காது , மலை – குடகு மலை , தலைய – தலைமையிடமாகக் கொண்டு தோன்றி , கடற்காவிரி- கடலைச் சென்றடையும் காவிரி ,புனல்-நீர் , பரந்து – எங்கும் பரவி, பொன்- தங்கம் ,(நீர் வளத்தால் நிலம் செழித்தலால், பொன் என்றனர். காவிரிக்குப் பொன்னி என்ற பெயரும் உண்டு) கொழிக்கும்- செழிக்கும்.
மருத நிலத்தின் வளமை
விளைவு அறா வியன் கழனி
கார்க்கரும்பின் கமழ் ஆலைத்
தீத் தெறுவின் கவின் வாடி
நீர்ச் செறுவின் நீள் நெய்தற்
பூச்சாம்பும் புலத்து ஆங்கண்,
காய்ச் செந்நெல் கதிர் அருந்து
மோட்டு எருமை முழுக்குழவி
கூட்டு நிழல் துயில் வதியும்
கோள் தெங்கின் , குலை வாழை,
காய்க் கமுகின் , கமழ் மஞ்சள்
இனமாவின் இணர்ப் பெண்ணை
முதற் சேம்பின் முளை இஞ்சி (8-19)
காவிரியாறு பாய்வதால் சோழ நாடு பெற்றிருந்த நிலவளத்தை 8 முதல் 19 வரையிலான 12 வரிகளிலே ஆசிரியர் சுட்டியுள்ளார்.
(க.ரை) சோழ நாட்டு அகன்ற வயல்களில் விளைச்சல் நீங்காது நடந்து கொணடேயிருக்கும் . அவ்வயல்களில் விளைந்த நன்கு முற்றிய கரும்பினைப் பாகாகக் காய்ச்சுகின்ற மணம் கமழும் ஆலைகளும் உண்டு. அவ்வாலைகளில் இருந்து வரும் நெருப்புப் புகையின் வெப்பத்தால் நீர் நிறைந்த வயல்களில் நீண்டு வளர்ந்திருக்கும் நெய்தல் பூக்கள், அழகு கெட்டு வாடிப் போகும். அவ்விடங்களிலே விளைந்த காய்ந்த செந்நெல்லின் கதிர்களைத் தின்ற பெரிய வயிற்றையுடைய எருமை மாட்டின் முதிர்ந்த கன்றுகள், நெற்கூடுகளின் நிழலிலே படுத்து உறங்கும்.
மருத நிலத்தில் குலைகளையுடைய தென்னை, தாறு போட்டிருக்கும் வாழை, காய்த்திருக்கும் பாக்கு , மணக்கும் மஞ்சள், பல்வேறு இன மா மரங்கள் , குலை குலையாகத் தொங்கும் காய்களையுடைய பனை மரங்கள், கிழங்கினையுடைய சேப்பஞ்செடிகள் மற்றும் முளைத்திருக்கும் இஞ்சிச் செடிகளும் காணப்படும்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
விளைவு – விளைதல், அறா- நீங்காத, வியன்- அகன்ற , கழனி- வயல், கார்க்கரும்பு-கருத்த முற்றிய கரும்பு. கமழ்- மணம், ஆலை- கரும்புச் சாற்றினைப் பாகாகக் காய்ச்சுகின்ற ஆலை, தீத்தெறுவின்- தீச்சுடுதலால், கவின் – அழகு, வாடி- உலர்ந்து, பொலிவிழந்து, நீர்ச்செறுவின் –நீருடைய வயல் , நீள் – நீண்ட , ஆங்கண் – அவ்விடத்து, காகண் செந்நெல் கதிர் காய் – காய்த்த செந்நெல்லின் கதிர் , அருந்து-மேய்ந்து , தின்று , மோட்டு எருமை- பெருத்த வயிற்றையுடைய எருமை மாடு, முழுக்குழவி – எருமையின் முதிர்ந்த கன்று, கூட்டு நிழல்- நெற்கூட்டின் நிழலில் , துயில்-தூக்கம் ,வதியும் – விலங்கு முதலிய தங்குமிடத்தில் தங்குதல், கோள் தெங்கின் – குலைகளையுடைய தென்னை மரங்கள், குலை வாழை – தாறுகளைக் கொண்ட வாழை மரங்களும், காய்க் கமுகின் – காய்களையுடைய பாக்கு மரங்கள் , கமழ் மஞ்சள் – மணம் கமழும் மஞ்சள், இன மாவின் – பல்வேறு இன மரங்கள், முதற்சேம்பின்- முதற்கிழங்கு வந்த சேப்பஞ் செடிகள், முளை இஞ்சி- முளைத்திருக்கும் இஞ்சி செடிகள்.
(1-7 வரிகளிலே காவிரியாற்றின் சிறப்பினையும் , 8-19 வரிகளிலே, காவிரியாறு பாய்வதால் வளமோடு காணப்படும் சோழநாட்டின் நில வளத்தையும் குறிப்பிட்டுள்ளார். இனி வரும் 20- 218 வரிகள் வரையிலும் காவிரிப்பூம்பட்டினத்தின் பெருமைகளைப் பகர்ந்துள்ளார். பட்டினத்தைச் சிறப்பித்துக் கூறிய பாலைத்திணைப் பாடல் என்பதே பட்டினப்பாலை. ஆதலின் , காவிரிப் பூம்பட்டினத்துச் சிறப்புகளே பாட்டில் 199 வரிகள் இடம் பெற்றுள்ளன.)
காவிரிப்பூம்பட்டினத்தின் செல்வச் செழிப்பு
அகல் நகர் வியன் முற்றத்துச்
சுடர் நுதல் மட நோக்கின்
நேர்இழை மகளிர் உணங்கு உணாக்கவரும்
கோழி எறிந்த கொடுங்கால் கனங்குழை
பொற்கால் புதல்வர் புரவி இன்று உருட்டும்
முக்காற் சிறுதேர் முன்வழி விலக்கும்
விலங்குபகை அல்லது கலங்குபகை அறியா
கொழும் பல்குடிச் செழும்பாக்கத்துக்(20-27)
(க.ரை) ஒளி பொருந்திய நெற்றியும் ,மென்மையான பார்வையும் நேர்த்தியாகச் செய்யப்பட்ட அணிகலன்களையும் அணிந்துள்ள மகளிர், அகன்ற வீட்டின் பரந்த முற்றத்தில் உலர்த்தியிருக்கும் உணவுப் பொருள்களைத் தின்ன வரும் கோழிகளை விரட்ட, வளைந்த அடிப்பாகத்தைக் கொண்ட கனத்த குழையினை (காதணி) எறிவர். அக்குழை , பொன்னாலான அணிகலன்களைக் கால்களிலே அணிந்துள்ள சிறுவர், குதிரையின்றி கையால் உருட்டும் மூன்று கால்களையுடைய சிறுதேரினை முன் செல்லவிடாமல் தடுக்கும். இவ்வாறு தடைகளாக வரும் பகையே அன்றி வேறு கலக்கமுறுவதற்குக் காரணமான பகையை அறியாத காவிரிப்பூம்பட்டினம். இக்காவிரிப்பூம்பட்டினம் செல்வம் நிறைந்த, பல இனத்து மக்களும் சேர்ந்து வாழ்கின்ற செழிப்பான கடற்கரையை ஒட்டிய ஊர் (பாக்கம்)
சொற்பொருள் விளக்கம்.
அகல்நகர்- அகன்ற வீடு , வியன் முற்றம் – பரந்த முற்றம், சுடர் நுதல் –ஒளி வீசும் நெற்றி, மடநோக்கின்- மென்மையான பார்வை, நேரிழை- நேர்த்தியாகச் செய்யப்பட்ட அணிகலன், மகளிர்- பெண்கள், உணங்கு – வெயிலில் உலர்த்தும் உணா- உணவுப்பொருட்கள், கவரும்- தின்னவரும் , கோழி-கோழி , எறிந்த –வீசிய , கொடுங்கால்- வளைந்த அடிப்பகுதி, கனங்குழை- கனமான குழை (மகளிர் காதணி), பொற்கால் – பொன்னால் செய்த அணிகலன்களை அணிந்துள்ள கால், புதல்வர் – சிறுவர், மகன் ,புரவி இன்று- குதிரை இல்லாது, உருட்டும்- உருட்டிச்செல்லும், முக்கால்- மூன்று கால்கள் , சிறு தேர்- சிறிய தேர், முன் வழி- முன்னால் செல்லும் வழி, விலக்கும்- தடுக்கும், விலங்கு- தடை, பகை அல்லது –பகை அன்றி, கலங்கு பகை- கலக்கம் கொள்ளும் பகை, அறியா – அறியாத , கொழும் – செல்வச் செழிப்பு, பல்குடி- பல்வேறு இன மக்கள் , செழும் - செழிப்பான, பாக்கம்- கடற்கரை ஊர்.
காவிரிப்பூம்பட்டினத்துத் தோட்டங்கள்,தோப்புகள் , பூஞ்சோலைகள்
குறும்பல்லூர் நெடுஞ்சோணாட்டு
வெள்ளை உப்பின் கொள்ளை சாற்றி
நெல்லொடு வந்த வல்வாய்ப் பஃறி
பணைநிலைப் புரவியின் அணைமுதல் பிணிக்கும்
கழிசூழ் படப்பை, கலியாணர்ப்
பொழில் புறவின் பூந்தண்டலை (28-33)
(க,ரை)பெரிய சோழநாட்டிலே இருக்கின்ற சிறிய பல ஊர்களுக்கும் சென்று ,வெள்ளை நிற உப்பின் விலையைக் கூறி,நெல்லைப் பெற்று வந்த வலிமை வாய்ந்த படகுகளைப்,பந்தியில் (குதிரைச்சாலையில்) குதிரைகளைக் கட்டுத்தறியில் கட்டியிருப்பது போல உப்பங்கழி சார்ந்த இடங்களின் முன்பகுதியில் கட்டியிருப்பர். இத்தகைய உப்பங்கழிகள் சூழ்ந்த தோட்டங்களும், மகிழ்ச்சியான புது வருவாயினைத் தருகின்ற மரங்கள் நிறைந்த தோப்புகளும், அவற்றின் பக்கத்திலே பூஞ்சோலைகளையும் உடையது காவிரிப்பூம்பட்டினம்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
குறும்பல்லூர் – சிறிய பல ஊர்கள் , நெடும் – நீண்ட , பரந்த,. சோணாட்டு- சோழ நாடு, வெள்ளை உப்பின் – வெள்ளை நிறத்திலே இருக்கின்ற உப்பின் , கொள்ளை – விலை , சாற்றி- கூறி , நெல்லொடு வந்த – நெல்லைப் பெற்று வந்த ,வல்வாய்-வலிமை வாய்ந்த ,பஃறி- படகு, பணைநிலை- பந்தியிலே நிற்கும், குதிரைச்சாலையிலே நிற்கும், புரவியின் – குதிரையினைப் போல ,அணை-உப்பங்கழியைச் சார்ந்திருக்கும் பகுதி, முதல் பிணிக்கும் – முன் பகுதியில் கட்டப்பட்டிருக்கும், கழி சூழ் படப்பை- உப்பங்கழி சூழ்ந்த தோட்டங்கள்,கலியாணர் – மகிழ்ச்சியான புது வருவாய், பொழில்- தோப்பு, (பழமரங்கள் நிறைந்த சோலை), புறவின் – பக்கத்தில் , பூந்தண்டலை- பூஞ்சோலைகள்.

கோயிலும் பொய்கையும், ஏரியும்
மழை நீங்கிய மா விசும்பில்
மதி சேர்ந்த மகவெண்மீன்
உரு கெழு திறல் உயர் கோட்டத்து
முருகு அமர் பூ முரண் கிடக்கை
வரிஅணி சுடர் வான் பொய்கை,
இரு காமத்து இணை ஏரி (34-39)

(க.ரை) மழை பெய்து ஒய்ந்த பெரிய வானத்தில் சந்திரனைச் சேர்ந்திருக்கும் மகம் என்ற வெண்ணிற நட்சத்திரத்தினைப் போன்ற வடிவமும் நிறமும் வலிமையும் வாய்ந்த உயர்ந்த கோயிலையும் அதனைச் சார்ந்து பல வண்ண மலர்களும் ஒருங்கே பூத்துக்கிடக்கும் நிறமும் அழகும் நிறைந்து ஒளி வீசும் உயர்ந்த கரையினையுடைய பொய்கையினையும் இம்மையிலும் மறுமையிலும் இன்பம் வேண்டுவோர் மூழ்கிக் குளிக்கும் இரண்டு ஏரிகளையும் உடையது காவிரிப்பூம்பட்டினம்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
மழை நீங்கிய- மழை பெய்து ஓய்ந்த, மா விசும்பின் –பெரிய வானத்தில் ,மதி சேர்ந்த – திங்களைச் சேர்ந்த, மக வெண்மீன் – மகம் என்ற வெண்ணிற விண்மீன், உருகெழு திறல் – வடிவும், நிறமும் , வலிமையும், உயர் கோட்டத்து- உயர்ந்த கோட்டத்து,(கோட்டம் + அத்து , கோட்டம்-கோவிலும் , அத்து – சார்ந்து) , முருகு – அழகு, அமர் – விருப்பம், பூ முரண் கிடக்கை- பல்வேறு பூக்களும் ஒருங்கே கிடக்கும் , வரி – நிறம், அணி- அழகு, சுடர் – ஒளி வீசும் , வான் பொய்கை- உயர்ந்த கரையினையுடைய பொய்கை, இரு காமத்து- இம்மை , மறுமை இன்பம் , இணை ஏரி – இரண்டு ஏரிகள்.
காவிரிப்பூம்பட்டினத்து அட்டிற்சாலைகள்
புலிப் பொறி போர் கதவின்
திருத் துஞ்சும் திண்காப்பின்
புகழ் நிலைஇய மொழி வளர
அறம் நிலைஇய அகன் அட்டில்
சோறு வாக்கிய கொழுங் கஞ்சி
யாறு போலப் பரந்து ஒழுகி
ஏறு பொரச் சேறு ஆகி
தேர் ஓடத் துகள் கெழுமி
நீறு ஆடிய களிறு போல
வேறு பட்ட வினை ஓவத்து
வெண்கோயில் மாசு ஊட்டும். (40-50)
(க.ரை) காவிரிப்பூம்பட்டினத்தின் புகழ் நிலைப்பதற்கும், சோழ நாட்டினைப் பற்றிய புகழ் மொழி எங்கும் பரவி வளர்வதற்கும், புலிச்சின்னம் பொறிக்கப்பட்டு, செல்வம் தங்குகின்ற இரட்டைக் கதவுகளைக் கொண்டதாக வலிமையான பாதுகாவலோடு அகன்ற அட்டிற் சாலைகள் அமைந்திருந்தன. இவ்வுணவுச் சாலைகளில் சோற்றினைச் சமைத்து வடித்த கஞ்சியானது, ஆறு போலப் பரந்து காவிரிப்பூம்பட்டனத்துத் தெருக்களில் ஓட, அங்கே காளைகள் ஒன்றொடொன்று சண்டையிட சோற்றுக் கஞ்சி சேறானது- அச்சேற்றின் மீது தேர்கள் ஓட , சேறு புழுதியாகி எங்கும் பரவியது. அப்புழுதி படிந்ததால், பல்வேறு வண்ணங்களால் வேலைப்பாடமைய ஓவியம் தீட்டப்பட்டு வெண்ணிறமாக இருந்த அரண்மனை, புழுதியினைத் தன் மேல் வாரி இறைத்துக் கொண்ட யானையைப் போல் மாசு படிந்து காட்சியளித்தது.
சொற்பொருள் விளக்கம்
புலிப்பொறி – புலிச்சின்னம் (சோழர்களின் சின்னம்) பொறிக்கப்பட்டு, போர்க் கதவின்‘- பொருன்துகின்ற இரண்டு கதவுகள், திருத்துஞ்சும் – செல்வம் தங்குகின்ற , செல்வம் உறைந்துள்ள, திண் காப்பின் – வலிமையான பாதுகாவல்,புகழ் நிலைஇய – புகழ் நிலைக்கவும் ,மொழி வளரவும் – புகழ் மொழி பரவி வளரவும், அறம் நிலைஇய – அறம் நிலைக்கவும் , அகன் அட்டில் – அகன்ற அட்டிற்சாலைகள், சோறு வாக்கிய – சோற்றினைச் சமைத்த, கொழுங்கஞ்சி (வடித்த) வளப்பமானசத்துள்ள கஞ்சி, ஆறு போலப் பரந்து – ஆற்றைப் போலப் பரந்து , ஒழுகி – தெருவிலே ஓட, ஏறு பொரச் சேறு ஆகி- (அத்தெருவிலே வந்த ) எருதுகள் ஒன்றொடொன்று சண்டையிட , அந்தக் கஞ்சி சேறாக ஆனது. தேர் ஓட – அச்சேற்றின் மீது தேர் ஓட , துகள் கெழுமி – புழுதியாக நிறைந்து, நீறு ஆடியகளிறு போல- புழுதியினைத் தன்மேல் வாரி இறைத்த களிறு போல, வேறுபட்ட -பல்வேறுபட்ட வண்ணங்களால் , வினை- வேலைப்பாடமைய, தொழிற்றிறம், ஓவத்து – ஓவியங்கள் நிறைந்த , வெண்கோயில்- வெண்மையான அரண்மனை, மாசு ஊட்டும்- மாசு ஊட்டப்பட்டிருக்கும் , சேற்றுத் துகளாகிய புழுதியினை ஏற்றிருக்கும்.

மாட்டுக் கொட்டில்

தண்கேணி தகை முற்றத்துப்
பகட்டு எருத்தின் பலசாலை(51-52)
(க.ரை) குளிர்ந்த நீரினையுடைய கிணற்றினை உள்ளடக்கிய முற்றத்தில் , பெரிய எருதுகள் கட்டப்பட்டிருக்கும் பல மாட்டுக் கொட்டில்களும் இருந்தன.
சொற்பொருள் விளக்கம்
தன்கேணி- குளிர்ந்த நீருள்ள கிணறு , தகை- உள்ளடக்கிய, முற்றத்து- முற்றத்தில் , பகட்டு எருத்தின்- வலிமையான எருதுகள், (பகட்டு மார்பின் ,புறம்,88) பல சாலை- பல கொட்டில்கள்(மாடு கட்டும் இடம்)

காவிரிப்பூம்பட்டினத்துத் தவப்பள்ளியும்,வேள்விச்சாலையும்
தவப்பள்ளித் தாழ் காவின்
அவிர் சடைமுனிவர் அங்கி வேட்கும்
ஆவுதி நறும்புகை முனைஇ குயில் தம்
மாயிரும் பெடையோடு இரியல் போகிப்
பூதம் காக்கும் புகல் அரும் கடிநகர்த்
தூதுணம் புறவொடு துச்சில் சேக்கும் (53-58)

(க.ரை) காவிரிப்பூம்பட்டினத்தில் சமணர்களும் பௌத்தர்களும் தவம் செய்யும் பள்ளிகள் இருந்தன. தாழ்ந்த மலர்ங்கள் அடர்ந்த சோலைகளில் விரிந்த சடைமுடியினையுடைய முனிவர்கள், நெருப்பினை வளர்த்து ,வேள்வி செய்தனர். அவ்வேள்வித் தீயினின்றும் உண்டாகிய நறும்புகையை வெறுத்து மரங்களில் இருந்த ஆண்குயில் தனது அழகிய பெண்குயிலோடு அவ்விடத்தை விட்டு நீங்கி, பூதம் காவல் காக்கும் ஒருவரும் எளிதில் புக முடியாத பாதுகாவலையுடைய நகரத்திற்குச் சென்று , அங்கே கற்களை உணவாக உண்டு வாழும் புறாக்களுடன் தாமும் ஒதுக்கிடத்தில் தங்கும்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
தவப்பள்ளி- சமணர், பௌத்தர் தவம் செய்யும் இடம் (பள்ளி), தாழ் காவின் – தாழ்ந்து வளர்ந்த மரங்கள் செறிந்த சோலையில், அவிர் – விரிந்த , சடை முனிவர் – சடையினை உடைய முனிவர், அங்கி- நெருப்பு, வேட்கும் – வேள்வியும் செய்யும், ஆவுதி – வேள்வி , நறும்புகை- நறுமணப் புகை , முனைஇ – வெறுத்து , குயில்தம்- ஆண் குயில் தனது, மா இரும் – அழகிய கரிய , (மா- அழகு, இரும் கருமை) இரியல் – வேற்றிடம் , போகி – சென்று , பூதம் காக்கும்- பூதம் காவல் காக்கின்ற , புகல் அரும் – எளிதில் புக முடியாத , கடி நகர் – பாதுகாவலையுடைய நகர், தூதுணம் – தூது+உண்+கூழாங்கல்லை உண்ணும் புறா வகை (திவாகர நிகண்டு), புறாவோடு- புறாவோடு , துச்சில் – ஒதுக்கிடம் , சேக்கும் – தங்கும்,
(காவிரிப்பூம்பட்டினம் பூதங்களாலும காக்கப்படும் சிறப்புடையது என்பதை,
தேவர்க் கோமான் ஏவலில் போந்த
காவல் பூதத்துக் கடையெழு பீடிகை
(சிலம்பு.5, 66-67)
என்ற சிலப்பதிகார வரிகளால் அறியலாம்)

விளையாட்டுக் களத்தில் மறவர்களின் மற்போரும் வாட்போரும்

முது மரத்த முரண் களரி
வரி மணல் அகன் திட்டை
இருங் கிளை இனன் ஒக்கல்
கருந் தொழில் கலிமாக்கள்
கடல் இறவின் சூடு தின்றும்
வயல் ஆமை புழுக்கு உண்டும்
வறள் அடும்பின் மலர் மலைந்தும்
புனல் ஆம்பல் பூச் சூடியும்
நீல்நிற விசும்பின் வலனேர்பு திரிதரு
நாள்மீன் விராய கோள்மீன் போல
மலர்தலை மன்றத்துப் பலருடன் குழீஇ
கையினும் கலத்தினும் மெய்யுறத் தீண்டி
பெருஞ் சினத்தான் புறங் கொடாது
இருஞ் செருவின் இகல் மொய்ம்பினோர்
எல் எறியும் கவண் வெரீஇப்
புள் இரியும் புகர்ப் போந்தை (59-74)
(க,ரை) புகார் நதரில் , வரி வரியாக மணல் பரந்த அகன்ற மேட்டுப் பகுதியில் உள்ள பழைமையான மரத்தின் நிழலில் , மறவர்கள் தம் வலிமையைக் காட்டும் போர்ப்பயிற்சிக் களம் இருந்தது. அவ்விடத்து மறவர்களின் பெரிய உறவினர்களும், இனச் சுற்றத்தினரும் கூடியிருந்தனர். வலிமையான போர்த்தொழிலில் வல்ல போர் மறவர்கள், கடல் இறாலினைச் சுட்டுத் தின்றனர். வயலிலே கிடைத்த ஆமையினை வேக வைத்து உண்டனர். மணலில் மலர்ந்துள்ள அடப்பம்பூவினைச் சூடினர், நீரில் பூத்த ஆம்பல் பூக்களைப் பறித்துத் தலையில் அணிந்து கொண்டனர். நீல நிறமான அகன்ற வானத்தில் வலமாக எழுந்து திரியும் நாள்மீனாகிய சூரியனோடு பொருந்திய கோள்கள் போல அகன்ற இடத்தையுடைய பொது மன்றத்தில் போர் புரிவோரும் , காண்போருமாகிய மக்கள் ஒன்று கூடி இருந்தனர். கையினாலும், படைக்கலத்தினாலும் ஒருவருக்கொருவர் பின் வாங்காது ,போட்டிப் போட்டுக் கொண்டு தம் மிகுந்த போர் வலிமையைக் காட்டினர். மேலும் வலிமையைக் காட்ட எண்ணி, கவணில் கல்லை ஏற்றி எறிந்தனர். இவர்கள் எறிகின்ற கல்லிற்கு அஞ்சி பறவைகள், சொரசொரப்பான பனைமரங்களை விட்டு வேற்றிடத்திற்குச் சென்றன.
சொற்பொருள் விளக்கம்
முது மரத்த – பழைமையான மரத்தையுடைய , முரண் களரி – மறவர்கள் தமது வலிமையைக் காட்டும் போர்ப்பயிற்சிக் களம் , பரிமணல் – காற்றால் அறலாக (வரி வரியாக) அமைந்த மணல், அகன் திட்டை- அகன்ற மேட்டுப்பகுதியில், இருங்கிளை – பெரிய அளவில் உறவினர்கள், இனன் ஒக்கல்- இனச்சுற்றத்தினர், கருந்தொழில் – வலிய தொழில் (போர்த் தொழில் ), கலி மாக்கள் – செருக்குடைய போர் மறவர்கள் (விடையாட்டுப் போரில் ஈடுபட்டிருக்கும் மறவர்கள்) கடல் இறவின் - கடலில் கிடைக்கும் இறால் மீனின் , சூடு தின்ஷிம் சுட்டுத் தின்றும்,வயல் ஆமை – வயலிலே உள்ள ஆமை , புழுக்கல் உண்டும் – அவித்து உண்டும், வறள் அடம்பின் – மணலில் பூத்துள்ள அடப்பம்பூ, மலர் மலைந்தும் – மலரினைத் தலையில் சூடியும் , புனல் ஆம்பல் – நீரில் வளரும் ஆம்பல் , பூச்சூடியும் – பூவினை அணிந்து கொண்டும், நீல் நிற விசும்பின் – நீல நிறமுள்ள வானத்தில் , வலன் ஏர்பு திரிதரு – வலமாக எழுந்து உலவுகின்ற , நாள் மீன் விராய – நாள்மீனாகிய சூரியனுடன் பொருந்திய, கோள்மீன் போல- கோள்கள் போல , மலர்தலை மன்றத்து- அகன்ற இடத்தையுடைய பொது மன்றத்து, பலருடன் குழீஇ – பலருடன் கூடி, கையினும் – கைகளாலும் , கலத்தினும் – படைக்கலன்களாலும், மெய் உறத் தீண்டி – உடலோடு உடல் பொருத மோதியும் , பெருஞ்சினத்தால் – மிக்க சினத்தால், புறக்கொடாது- ஒருவருக்கொருவர் பின் வாங்காமல், இருஞ்செருவில் – பெரிய சண்டையில் ,வீரர்களுக்குள் நடக்கும் பெரும் போரில், இகல் – போர் , பகை, மொய்ம்பினோர் – வலிமை வாய்ந்தவர், கவண் எறியும் – கவணால் எறிகின்ற , கல் வெரீஇ – கல்லுக்கு அஞ்சி, புள் – பறவைகள் ,இரியும் – விட்டுப் போகும் , விரைந்து செல்லும்.
காவிரிப்பூம்பட்டினத்துச் சேரிப்பகுதி
பறழ்ப் பன்றி பல் கோழி
உறைக் கிணற்றுப் புறச்சேரி
ஏழகத் தகரொடு சிவல் விளையாட (75-77)
(க.ரை ) குட்டிகளோடு பன்றிகளும், பல வகையான கோழிகளும் உறைக் கிணறுகளும் இருக்கின்ற பட்டினத்துப் புறத்தே உள்ள சேரிப்பகுதியிலே, செம்மறி ஆட்டுக் கிடாய்களுடன், கௌதாரிப் பறவைகளும் விளையாடிக் கொண்டிருக்கும்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
பறழ்ப் பன்றி – குட்டிகளோடு பன்றியும், பல்கோழி – பலவகையான கோழி , உறைக் கிணற்று – உறையினை உடையதாக கிணறு, புறஞ்சேரி – பட்டினத்திற்குப் புறத்தே உள்ள சேரிப்பகுதி (தாழ்த்தப்பட் டோர் வாழும் பகுதி) , ஏழகம் – ஆடு , தகரொடு – கடாய்களோடு (ஆண் ஆடு) சிவல் – கௌதாரிப் பறவை, விளையாட- விளையாட, (பன்றி, கோழி, ஆடு , கௌதாரி என்று குறிப்பிடுவதைக் கொண்டே பட்டினத்திற்கு வெளியே உள்ள , கடற்கரையை ஒட்டி அமைந்துள்ள தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் வாழும் பகுதி என்பதை அறியலாம் இங்கே வாழும் மக்கள் குடிநீருக்காக ஊற்று தோண்டி அதில் உறையினைப் பதித்துள்ளனர். ஊற்றின் அடிப்பழுதியிலிருந்து மேல் மட்டம் வரையிலும் வட்டமாக செய்யப்பட்ட உறையினைப் பொருத்தியிருக்கும் கிணறுகளையே உறைக்கிணறு என்பர். இன்றும் தமிழகத்தில் இவ்வகை கிணறுகளைக் காணலாம்.)
பரதவர்களின் இருப்பிடம்
கிடுகு நிரைத்து எஃகு ஊன்றி
நடுகல்லின் அரண் போல
நெடுந்தூண்டிலில் காழ் சேர்த்திய
குறுங் கூரை குடிநாப்பண்
நிலவு அடைந்த இருள் போல
வலை உணங்கும் மணல் முன்றில் (78-83)
(க.ரை) இறந்த வீரர்களின் நினைவாக நடப்பட்டிருக்கும் நடுகல்லுக்குக் கேடயங்களை வரிசையாக வைத்து வேலை ஊன்றி அமைத்திருக்கும் அரண் போல, நீண்ட மீன் தூண்டில் கோலினைச் சார்த்தி வேலி அமைக்கப்பட்டிருக்கும் குறுகிய கூரையினையுடைய குடிசை காணப்படும். இதன் நடுவில் நிலவினைச் சேர்ந்திருக்கும் இருளைப் போல, வலை உலர்ந்து கொண்டிருக்கும் மணல் முற்றத்தினை உடையது பரதவரின் இருப்பிடம்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
கிடுகு நிரைத்து – கேடயங்களை வரிசையாக வைத்து, எஃகு ஊன்றி – வேல்களை நட்டு, நடுகல்லின் – வீரர்களின் நினைவாக நடப்பட்டிருக்கும் நடுகல்லுக்கு, அரண் போல – வேலி போல , நெடுந்தூண்டிலின் - நீண்ட மீன் தூண்டிலின் , காழ் சேர்த்திய – கோலினைச் சார்த்தியிருக்கும், குறுங்கூரை, சிறிய கூரையினையுடைய, குடிநாப்பண் – குடிசையின் நடுவில் , நிலவு அடைந்த இருள்- நிலவைச் சேர்ந்திருக்கும் களங்கமாகிய இருளைப் போல, வலை உணங்கும்- வலை காய்ந்து கொண்டிருக்கும், மணல் முன்றில் – மணல் நிறைந்த வீட்டின் முற்றம் (முன்பகுதி)

பரதவர்களின் வழிபாடும் விளையாட்டும்
வீழ்த் தாழைத் தாள் தாழ்ந்த
வெண் கூதாளத்துத் தண்பூங் கோதையர்
சினைச் சுறவின் கோடு நட்டு
மனை சேர்த்திய வல் அணங்கினான்
மடல் தாழை மலர் மலைந்தும்
பிணர்ப் பெண்ணைப் பிழி மாந்தியும்
புன்தலை இரும் பரதவர்
பைந் தழை மா மகளிரொடு
பாய் இரும் பனிக்கடல் வேட்டம் செல்லாது
உவவு மடிந்து உண்டு ஆடியும் (84-93)
(க.ரை) பரதவர் , விழுதினையுடைய தாழையின் தாள்களின் அடிப்பகுதியில் வளர்ந்திருக்கும் வெண்டாளியின் குளிர்ச்சியான மலர்களால் கட்டப்பட்ட மாலையினை அணிந்திருந்தனர். சினையான சுறாமீனின் கொம்பினை நட்டு, அதில் தம் நிலத்து தெய்வமாகிய வருணனைத் தங்கச்செய்து, அத்தெய்வத்திற்குப் படைத்த மடலோடு கூடிய தாழை மலரைத் தாம் சூடினர். சொர சொரப்பான பனை மரத்திலிருந்து இறக்கிய கள்ளைப் பருகினர். எண்ணெய் தடவாத தலைமயிரும், கரிய நிறமுமுடைய பரதவர்,முழு நிலா நாளில் ஊக்கம் குறைந்து, கருமையான குளிர்ந்த கடலில் மீன் வேட்டைக்குச் செல்லாமல், பசுமையான தழை ஆடையினை உடுத்த தம் பெண்களோடு தாம் விரும்பும் உணவினை உண்டு விளையாடினர்.
சொற்பொருள் விளக்கம்.
வீழ்த்தாழை – விழுதினையுடைய தாழை , தாள் – அடிப்பகுதி, தாழ்ந்த – அடிப்பகுதி, வெண்கூதாளத்து – வெண்கூதாளத்தின், தண் பூங்கோதையர் – குளிர்ந்த பூ மாலையினை அணிந்தவர், சினைச் சுறவின் – சினையாக இருக்கும் சுறா மீனின் ,கோடு நட்டு – கொம்பினை நட்டு , மனை சேர்த்திய – சுறா மீனின் கொம்பினைத் தெய்வம் தங்கும் இடமாகச் செய்து , வல் அணங்கினோன் – வலிய கடல் தெய்வமாகிய வருணனுக்குப் (படைத்து), மடல் தாழை – மடலையுடைய தாழை , மலர் மலைந்தும் – மலரினைச் சூடியும், பிணர்ப் – சொர சொரப்பான, பெண்ணை – பனை மரத்திலிருந்து (எடுத்த) பிழி மாந்தியும் – கள்ளைப் பருகியும் , பைந்தழை – பசுமையான தழையினை, மா மகளிரொடு – கருத்த மகளிரொடு , பாய் இரும் பனிக்கடல் – பரந்த கருமையான குளிர்ச்சியான கடல் , வேட்டம் செல்லாது – மீன் பிடித்தலுக்குச் செல்லாது, உவவு மடிந்து – முழுமதிநாளிலே ஊக்கம் குறைந்து, உண்டு ஆடியும் – தாம் விரும்பியதை உண்டு ஆடினர்.

சங்கமுக நீராடலும் , பகல் விளையாட்டும்
புலவுமணல் பூங்கானல்
மாமலை அணைந்த கொண்மூ போலவும்,
தேறுநீர்ப் புணரியோடு யாறுதலை மணக்கும்
மலி ஓதத்து ஒலிகடல்
தீது நீங்க கடல் ஆடியும்
மாசு போக புனல் படிந்தும்
அலவன் ஆட்டியும் உரவுத்திரை உழக்கியும்
பாவை சூழ்ந்தும் பல்பொறி மருண்டும்
அகலாக் காதலொடு பகல் விளையாடிப்
பெறற்கு அரும் தொல்சீர்த் துறக்கம் ஏய்க்கும்
பொய்யா மரபின் பூமலி பெருந்துறை (94-105)
(க.ரை) புலால் நாறும் மணலையும், பூக்களையும் கொண்ட கடற்கரையிலே, பெரிய மலையைச் சேர்ந்த மேகத்தைப் போலவும், தாயின் மார்பினைத் தழுவிய குழந்தையைப் போலவும் , தெளிந்த நீரினையுடைய கடலோடு,காவிரியாறு கலக்கின்ற இடமாகிய சங்கமுகத்துறையில் (கடலும் ஆறும் கலக்குமிடம்) அலைகளின் ஒலி மிகுந்து காணப்பட்டது. இச்சங்கமுகத்தில் தீவினை நீங்க கடலாடினர். கடலாடியதால் மேனியில் படிந்த உப்பு நீங்குவதற்காக , பின் பாவிரியாற்றிலே குளித்தனர். நண்டுகளைப் பிடித்து ஆட்டியும், ஒலி மிகுந்த அலைகளிலே விளையாடியும்,மணலிலே பாவை செய்தும் ,ஐம்புலன்களால் பெறுகின்ற இன்பம் அனைத்தையும் நுகர்ந்தனர். பின்பும் அவ்விடத்தை விட்டு நீங்குவதற்கு விருப்பமின்றி, விருப்பத்துடன் பகற்பொழுதெல்லாம் விளையாடினர். நீர்வளம் என்றும் பொய்க்காததால் , பூக்கள் நிறைந்து காணப்படும் காவிரிப்பூம்பட்டினத்துச் சங்கமுகத்துறை, பெறுவதற்கரிய தொன்மையான சிறப்பினையுடைய சொர்க்கத்தை ஒத்து விளங்கியது.
சொற்பொருள் விளக்கம்
புலவு மணல் – புலால் நாற்றம் வீசும் மணல்,பூங்கானல் – பூக்களைக் கொண்ட கடற்கரை,மாமலை அணைந்த – பெரிய மலையைச் சேர்ந்த , கொண்மூப் போலவும்- மேகத்தைப் போலவும், தாய் முலை தழுவிய – தாயின் மார்பைத் தழுவிய , குழவி போலவும் – குழந்தையைப் போலவும், தேறுநீர் – தெளிந்த நீர் , புணரியொடு – கடலோடு , யாறுதலை மணக்கும் – காவிரியாறு ஒன்று கூடும், காவிரியாறு ஒன்றுசேரும் , மலி ஓதத்து – ஒலி மிகுந்து காணப்படும் அலை ஒலி கடல் – ஒலிகிகின்ற சங்கமுகத்துறை (கடலும் ஆறும் சங்கமிக்கும இடம்) தீது நீங்க – தீ வினை நீங்க , கடலாடியும் -கடலிலே குளித்தும், மாசுபோக – கடல் நீரில் குளித்த உப்பு நீங்க, புனல் படிந்தும் – காவிரி நீரிலே குளித்தும், அலவன் ஆட்டியும் – நண்டுகளைப் பிடித்து அலைந்தும், உரவுத்திரை உழக்கியும் – ஒலி மிகுந்த அலைகளிலே விளையாடியும்,பாவை சூழ்ந்தும் –கடற்கரை மணலிலே பாவை (மணல் பொம்மை ) செய்தும், பல்பொறி மருண்டும்- ஐம்புலன்களால் பெறுகின்ற இன்பம் அனைத்தையும் நுகர்ந்தும், அகலாக் காதலொடு – நீங்காத விருப்பத்தோடு , பகல் விளையாடி – பகற்பொழுதெல்லாம் விளையாடி , பெறற்கரும் – பெறுவதற்கு அரிதான , தொல்சீர் – தொன்மையான சிறப்புடைய ,துறக்கம் ஏய்க்கும் – சுவர்க்கத்தை ஒத்திருக்கும், பொய்யா மரபின்- நீர் வளம் பொய்த்துப் போகாத மரபினையுடைய ,பூமலி பெருந்துறை – பூக்கள் நிறைந்து காணப்படும் பெரிய காவிரிப்பூம்பட்டினம்.
காவிரிப் பூம்பட்டினத்து இரவு நேர நிகழ்வுகள்
துணைப் புணர்ந்த மட மங்கையர்
பட்டு நீக்கித் துகில் உடுத்தும்
மட்டு நீக்கி மது மகிழ்ந்தும்
மைந்தர் கண்ணி மகளிர் சூடவும்
மகளிர் கோதை மைந்தர் மலையவும்
நெடுங்கால் மாடத்து ஒள்எரி நோக்கிக்
கொடுந் திமில் பரதவர் குருஉச்சுடர் எண்ணவும்
பாடல் ஓர்ந்தும் நாடகம் நயந்தும்
வெண் நிலவின் பயன் துய்த்தும்
கண் அடைஇய கடைக் கங்குலான் (106- 115)

(க.ரை) காவிரிப்பூம்பட்டினத்துச் செல்வச் செழிப்பு மிகுந்த நெடிய தூண்களையுடைய மாடி வீட்டில் வாழ்ந்த மங்கையர், இரவு நேரத்தில் பாடல்களைக் கேட்டும், நாடகங்களை விரும்பிப் பார்த்தும், வெண்ணிலவின் காட்சி இன்பத்தை நுகர்ந்தும் மகிழ்ந்தனர். தம் கணவரோடு கூடி இன்புற்ற இள மகளிர் ,தாம் முன்பு அணிந்திருந்தப் பட்டாடைகளைத் தவிர்த்து பருத்தி ஆடைகளை உடுத்தினர். இன்பத்தின் மயக்கத்தால் தாம் அருந்தும் கள்ளினை அருந்தாது மட்டினைக் குடித்தனர். மதுவுண்ட மயக்கத்தில் கணவர் அணியும் மாலைகளை மகளிர் அணிந்து கொண்டனர் . மகளிர் அணியும் கோதையினை(மாலை) ஆடவர் சூடிக் கொண்டனர் . இவ்வாறு இன்பம் நுகர்ந்து , இரவின் கடையாமத்திலே கண் அயர்ந்தனர். இந்த இரவினிலே, மீன் பிடிக்கச் சென்ற வளைந்த கட்டுமரங்களையுடைய பரதவர், நெடிய தூண்களையுடைய வீட்டின் மாடங்களிலே ஏற்றி வைக்கப்பட்டிருக்கும் ஒளி பொருந்திய விளக்குகளை எண்ணிப்பார்ப்பர் . (மீன் பிடிக்கச் சென்ற பரதவர், மாடங்களில் ஏற்றி வைத்த விளக்குகளில் அணைந்தன தவிர அணையாமல் எரியும் சுடர்களை எண்ணி இரவு நேரத்தைக் கணக்கிட்டுக் கரைக்குத் திரும்புவர் போலும்)
சொற்பொருள் விளக்கம்
துணைப்புணர்ந்த – கணவரைக் கூடின , மட மங்கையர் – இளம் பெண்கள் , பட்டு நீக்கி –பட்டாடையினை நீக்கி, துகில் உடுத்து – பருத்தி ஆடையினை இடுத்தி, மட்டு நீக்கி – கள்ளினைத் தவிர்த்து , மது மகிழ்ந்து – மதுவினை அருந்தி மகிழ்ந்தும், மைந்தர் கண்ணி மகளிர் சூடவும் - கணவர் அணியும் (கோதை) மாலையினை சூடியும், மகளிர் கோதை மைந்தர் மலையவும் – மகளிர் அணியும் கோதையினை ஆடவர் சூடியும் ,நெடுங்கால்மாடத்து- நெடிய தூண்களையுடைய மாடி வீட்டில் ,ஒள்எரி நோக்கி – ஒளியுள்ள விளக்குகளை எண்ணுவதும் , பாடல் ஓர்ந்தும் – பாடல்களைக் கேட்டு மகிழ்ந்தும், நாடகம் நயந்தும் – நாடகங்களை விரும்பிப் பார்த்தும், வெண் நிலவின் பயன் துய்த்தும் – வெண்மையான நிலவின் பயன் துய்த்தும் – வெண்மையான நிலவின் காட்சி இன்பத்தை அனுபவித்தும் ,கண் அடைஇய – கண் உறங்குகின்ற , கடைக் கங்குலான்- இரவின் கடைசிப்பகுதி .
வரி வசூலிப்போர் தன்மை
மாஅ காவிரி மணம் கூட்டும்
தூஉ எக்கர்த் துயில் மடிந்து
வால் இணர் மடல்தாழை
வேல் ஆழிவியன் தெருவில்
நல் இறைவன் பொருள் காக்கும்
தொல்இசைத் தொழில் மாக்கள்
காய்சினத்த கதிர்ச் செல்வன்
தேர்பூண்ட மாஅபோல
வைகல் தொறும் அசைவு இன்றி
உல்கு செயக் குறை படாது(116-125)
(க.ரை) தொன்மையான புகழினையுடைய சுங்கம் வசூலிக்கும் தொழிலினைச் செய்வோர், பெரிய காவிரியாற்றின் நறுமணம் பரப்பும் தூய மணற்பரப்பில் சிறிது நேரம் தூங்குவர். பின்னர் வெண்மையான பூங்கொத்துகளையும்,மடல்களையுமுடைய தாழை நிறைந்த கடற்கரைக்கு அருகிலுள்ள அகன்ற தெருவில் ,நல்ல அரசனின் பொருள்களைப் பிறர் கவராமல் பாதுகாப்பர்.வெம்மையான கதில்களைக் கொண்ட சூரியனின் தேரிலே பூட்டப்பட்ட குதிரைகளைப் போல, நாள்தோறும் சோம்பலில்லாமல் குறைவின்றி சுங்கம் வாங்குவர்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
மாஅ காவிரி – பெரிய காவிரியாறு ,மணம் கூட்டும் – பூக்களைக் கொண்டு வந்து நறுமணம் பரப்பும் , தூஉ எக்கர் – தூய மணல் பரப்பில் துயில் மடிந்து – (சுங்கம் வாங்குவோர்) தூங்கிக் கிடந்து, வால் இணர்- வெண்மையான பூங்கொத்துகளையும் , மடல் தாழை - மடல்களையுடைய தாழை, வேலாழி – கடற்கரை , வியன் தெருவில் – அகன்ற தெருவில் ,நல் இறைவன் – நல்ல மன்னனின், பொருள் காக்கும் – பொருட்களைக் காக்கும்,
(மன்னனின் பொருளாவது
உறுபொருளும் உல்கு பொருளும் ஒன்னார்த்
தெறுபொருளும் வேந்தன் பொருள் (குறள் 756)
உறுபொருள் – உடையாரில்லாமையால் கிடைக்கும் பொருள், உல்கு பொருள் – வரியாக வரும் பொருள் , ஒன்னார் தெறு பொருள் – பகைவரை வென்று கொள்ளும் பொருள் என்பார் திருவள்ளுவர்)
தொல் இசை – தொன்மையான புகழினையுடைய ,தொழில் மாக்கள் – வரி வசூலிப்போர் (சுங்கம் வாங்கும் தொழிலன்றியும் வேறெதுவும் அறியார். ஆதலினி மாக்கள் என்றார்) காய் சினத்த – சுடும் வெம்மையுடைய ,கதிர்ச் செல்வன் – கதிர்களை உடைய சூரியனது, தேர்பூண்ட – தேரிலே பூட்டப்பட்ட ,மாஅபோல – குதிரைகளைப் போல, வைகல் தொறும் – நாள்தொறும், அசைவு இன்றி – சோம்பல் இல்லாமல் , உல்கு செய – சுங்கம் வாங்க , குறைபடாது – குறையாது.
பல்பொருளும் குவிந்து கிடக்கும் காவிரிப்பூம்பட்டனத்துப் பண்டகசாலை
வான் முகந்த நீர் மலைப் பொழியவும்
மலைப் பொழிந்த நீர் கடல்பரப்பவும்
மாரி பெய்யும் பருவம் போல
நீரினின்றும் நிலத்து ஏற்றவும்
நிலத்தினின்று நீர்ப் பரப்பவும்
அளந்து அறியா பலபண்டம்
வரம்பு அறியாமை வந்து ஈண்டி
அருங்கடி பெருங்காப்பின்
வலிவுடை வல் அணங்கின் நோன்
புலிபொறித்து புறம் போக்கி
மதி நிறைந்த மலி பண்டம்
பொதிமூடைப் போர் ஏறி
மழை ஆடு சிமைய மால்வரைக் கவாஅன்
வரை ஆடு வருடைத் தோற்றம் போலக்
கூர் உகிர் ஞமலிக் கொடுந்தாள் ஏற்றை
ஏழகத் தகரொடு உகளும் முன்றில் (126-141)

(க.ரை) மேகம் கடலிலே முகந்த நீரை மலையிலே மழையாகப் பொழிவதும், மலையில் பொழிந்த நீர் ஆறாகப் பெருகி கடலிலே போய்ச் சேருவதுமாகிய மழை பொழியும் காலத்தைப் போலக் , (பல நாடுகளிலிருந்து நீர் வழியாக ) கப்பலில் வந்த பொருட்களைக் கடலிலிருந்து கடற்கரையில் கொண்டு வந்து சேர்ப்பதும் , ( உள்நாட்டில் விளைந்த பொருட்களை) வெளிநாடுகளுக்கு அனுப்பும் பொருள்களைக் கப்பலில் பரப்புவதுமாக அளவிட்டு அறிய முடியாத பல பொருட்கள் பண்டகசாலையில் எல்லையின்றி வந்து குவிந்து கிடந்தன. பெருமையும் அச்சமும் , மிகுந்த காவலும் அமைந்த பண்டகசாலையில்,வரி கொடுக்காமல் மறைப்பவர்களுக்கு, அச்சம் தருபவராக இருக்கின்ற வலிமை வாய்ந்த சுங்கம் வாங்குவோர், பொருட்களின் மீது பெருமை பொருந்திய புலிச்சின்னத்தைப் பொறித்து, (பண்டகசாலையின் முற்றத்திற்கு) வெளியே அனுப்புவர். இவ்வாறு வெளிநாட்டிலிருந்து இறக்குமதி செய்த பண்டங்களும் உள்நாட்டிலிருந்து வெளிநாட்டிற்குச் செல்லும் பொருட்களுமாகப் பலவகைப் பொருட்களும் வரி செலுத்தப்பட்டு, பொதியப்பட்ட மூட்டைகளாகக் குவிக்கப்பட்டுள்ளன. மேகம் உலவிகின்ற பெருமை பொருந்திய பொதிகை மலையின் பக்க மலைகளிலே வருடை மான்கள் விளையாடுகின்ற காட்சி போலப் பண்டகசாலை முற்றத்தில் குவித்து வைக்கப்பட்டுள்ள மூட்டைகளின் மீது கூர்மையான நகங்களையும் வளைந்த பாதத்தையுடைய ஆண் நாயும், செம்மறி ஆட்டுக் கிடாய்களும துள்ளிக் குதித்து விளையாடும்.இத்தகைய தன்மையினை உடையது பண்டகசாலையின் முற்றம்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
வான் முகந்த நீர்- மேகம் கடலிலிருந்து மொண்ட நீர், மலை பொழியவும்- மலையிலே மழையாகப் பொழியவும் , மலை பொழிந்த நீர் – மலையிலே மழையாகப் பெய்த நீர், கடல் பரப்பவும் – (ஆறாகிக்) கடலிலே சென்று பரந்து விளங்கவும், மாரிபெய்யும் பருவம் போல – மழை பெய்யும் காலத்தைப் போன்று , நீரின்று நிலத்தேற்றவும் – நீர் வழியாக வெளிநாடுகளிலிருந்து கப்பலில் வந்தவற்றை நிலத்திலே இறக்குமதி செய்தும், நிலத்தினின்று நீர்ப் பரப்பவும் – உள் நாட்டிலே விளைந்த பொருட்களைக் கடல் வழியே வெளிநாடுகளுக்கு அனுப்ப மரக்கலங்களில் பரப்பி வைப்பதும், அளந்து அறியா – அளவிட்டு அறிய முடியாத , பல்பண்டம், - பலவகைப் பொருட்கள் , வரம்பு அறியாமை – எல்லை காண முடியாத அளவுக்கு , வந்து ஈண்டி – வந்து நிறைந்து, அருங்கடி – பெருமையும் அச்சமும் , பெருங்காப்பின் – பெரிய காவலமைந்த பண்டகசாலையில் , வலியுடை – வலிமை வாய்ந்த , வல் அணங்கின் – அச்சத்தைக் கொடுப்பவர் (வரி கொடாமல் இருப்போருக்கும், கள்வர்களுக்கும் அச்சத்தைத் தருபவர்.) நோன்- பெருமை, புலிப் பொறித்து – புலிச் சின்னத்தைப் பொறித்து (புலிச்சின்னம் சோழர்களுக்கு உரியது) , புறம் போக்கி – வரி வசூலிக்கப் பட்டது என்பதற்கு அடையாளமாகப் புலிச் சின்னத்தைப் பொறித்து வரி பெறுமிடத்திலிருந்து பண்டகசாலை முற்றத்திற்கு அனுப்பி, மதி நிறைந்த – மதிப்பிடப்பட்ட அளவுக்கதிகமான, மலி பண்டம் – பல்வேறு பொருட்களும் , பொதிமூடை – பொதிந்து மூடிக் கட்டப்பட்ட மூடை, போர் ஏறி – குவியலில் ஏறி ,மழையாடு சிமய – மேகம் தவழுகின்ற பொதிகை மலையில் (சிமயம் – பொதிகைமலை – சூடாமணி நிகண்டு), மால் வரைக் – பெருமை பொருந்திய மலையின் ,கவான் – பக்க மலைகளில், வரையாடு – மலையிலே விளையாடும் ,வருடைத் – வருடை இன மான்கள்,தோற்றம் போல – காட்சி போல , கூர் உகிர் ஞமலி – கூர்மையான நகங்களையுடைய நாய், கொடுந்தாள் – வளைந்த பாதம், ஏற்றை – ஆண் நாயானது, ஏழகத் தகரொடு – செம்மறி ஆட்டுக் கிடாய்களுடன், உகளும் – துள்ளிக் குதித்து விளையாடும் ,முன்றில் –

பண்டகசாலையின் முற்றம்.
மாளிகையின் அமைப்பு
குறுந்தொடை நெடும்படிக்கால்
கொடும்திண்ணைப் பல்தகைப்பின்
புழைவாயில் போகு இடைகழி
மழைதோயும் உயர் மாடத்துச்
விழா நீங்காத கடைவீதி
சேவடிச் செறிகுறங்கின்
பாசிழைப் பகட்டு அல்குல்
தூசுடைத் துகிர்மேனி
மயில் இயல் மான்நோக்கின்
கிளிமழலை மென்சாயலோர்
வளிநுழையும் வாய்பொருந்தி
ஓங்குவரை மருங்கின் நுண்தாது உறைக்கும்
காந்தள் அம் துடுப்பின் கவிகுலை அன்ன
செறிதொடி முன்கை கூப்பிச் செவ்வேள்
வெறியாடு மகளிரொடு செறியத் தாஅய்க்
குழல் அகவ யாழ்முரல
முழவு அதிர முரசு இயம்ப
விழவுஅறா வியல் ஆவணத்து (142- 158)
(க.ரை) மேகத்தைத் தொடுகின்ற உயர்ந்த மாளிகைகளில், ஒன்றற்கொன்று நெருக்கமாக தொடர்ச்சியாக அமைந்த படிக்கட்டுகளைக் கொண்ட நீண்ட ஏணியினையுடைய சுற்றுத் திண்ணையும் பல தடுப்புகளும் பெரிய வாயில்களும், வாயிலிலிருந்து மாளிகைக்குச் செல்லும் நீண்ட உட்பகுதியும் அமைந்திருக்கும். அத்தகைய உயர்ந்த மாளிகையின் மேல் மாடத்தில் சிவந்த பாதங்களையும் ,நெருங்கிய தொடைகளையும் ,அணிகலன்களால் அலங்கரிக்கப்பட்ட பொலிவுடன் விளங்கும் அடி வயிற்றினையும் , மெல்லிய ஆடை அணிந்த பவளம் போன்ற மேனியையும், மயிலின் தோற்றத்தையும், மானின் மருண்ட பார்வையையும், கிளி போல கொஞ்சிப் பேசும் மழலை மொழியையும் உடைய அமைதியும் அழகும் நிறைந்த பெண்கள் காற்று நுழைகின்ற வழியினைப் பொருந்தி நின்றிருந்தனர். நெருக்கமாக வளையல்கள் அணிந்து அப்பெண்கள், உயர்ந்த மலையின் பக்கத்திலே நுண்ணிய மகரந்தத்தினை உதிர்க்கும் காந்தள் மலரின் துடுப்பு போன்ற அழகிய மடல்கள், கவிழ்ந்து கொத்தாக இருப்பதைப் போல , முன்கையினைக் கூப்பி வீதியில் நடைபெறும் வெறியாட்டு விழாவினைக் கண்டு முருகனை வழிபட்டனர்.முருகனுக்காக வெறியாடல் என்ற விழாவினை நடத்திக் கொண்டிருக்கும் மகளிர் பாடும் இசையோடு பொருந்தி புல்லாங்குழல் இசைக்க, யாழ் மெல்லிய ஓசையினை எழுப்ப, மத்தளம் முழங்க, முரசு ஒலிக்க விழாக்கள் என்றும் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும் அங்காடித் தெருவினை (கடைவீதி) உடையது காவிரிப்பூம்பட்டினம்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
குறுந்தொடை – ஒன்றற்கொன்று அணிமைத்தாக , நெருக்கமாக, தொடர்ச்சியாக , நெடும் படிக்கால் – நீண்ட ஏணி , கொடுந்திண்ணை – வளைந்த திண்ணை, பல் தகைப்பின் – பல தடுப்புகளை கொண்ட, புழை – சிறு வாயில், வாயில் – பெரிய வாயில் , போகு இடை கழி – வாயிலைச் சேர்ந்து மாளிகைக்குச் செல்லும் நீண்ட உட்பகுதி , மழை தோயும் – மேகம் தவழ்கின்ற , உயர் மாடத்து – உயர்ந்த மாளிகையின் மேல் மாடத்தில் (மாடம் – மாளிகையின் பல்வேறு அடுக்குகளே மாடம்) சேவடி – சிவந்த பாதங்கள் , செறி குறங்கின்- நெருங்கிய தொடையினையும் , பாசிழை – அணிகலன்களால் அலங்கரிக்கப்பட்ட, பகட்டு அல்குல் – பொலிவுடன் விளங்கும் அடிவயிறும் ,தூசுடை – மெல்லிய ஆடை , துகிர்மேனி – பவளம் போன்ற மேனி , மயிலியல் – மயிலின் அழகு , மான் நோக்கு – மானின் மருண்ட பார்வை, கிளி மழலை – கிளி போலும் கொஞ்சி பேசும் மொழி ,மென் சாயலோர் – அமைதியும் அழகும் நிறைந்த பெண்கள், வளி நுழையும் – காற்று புகும், வாய் பொருந்தி – இடத்தினைச் சார்ந்து நின்று , ஓங்கு வரை – உயர்ந்த மலையின் , மருங்கின் – பக்கத்திலே , நுண்தாது – நுண்ணிய மகரந்தத் தாதினை, உறைக்கும் - சொரிகின்ற ,உதிர்கின்ற , காந்தள் – காந்தள், அம் துடுப்பின் – அழகிய மடல்கள் (பஃறுடுப் பெடுத்த வலங்கு குலைக் காந்தள் , (அகநா. 108) ,மலைபடு .336 , துடுப்பை – அகப்பை , அகப்பை போன்றிருப்பதால் காந்தளின் மடல் துடுப்பெனப்பட்டது.) கவி – வளைந்து,கவிழ்ந்து , குலை அன்ன – கொத்தாக இருப்பதைப் போல் , செறிதொடி – நெருக்கமாக வளையல்கள், முன்கை கூப்பி – முன் கையினைக் கூப்பி , செவ்வேள் – முருகன் , வெறியாடல் – வெறியாட்டு விழாவினை நடத்தும் , மகளிரொடு செறிய – மகளிரொடு பொருந்தி, குழல் அகவ – புல்லாங் குழல் இசைக்க , யாழ் முரல – யாழ் மெல்லிய ஓசையினை எழுப்ப , முழவு அதிர – மத்தளம் முழங்க , முரசு இயம்ப – முரசு ஒலிக்க ,விழவு அறா –விழாக்கள் எப்பொழுதும் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கின்ற , வியல் ஆவணத்த – அகன்ற கடைவீதியிலே, (வியலென் கிளவி அகலப் பொருட்டே , தொல் உயிரியல் .66.)

பல்வேறு கொடிகள்

தெய்வக்கொடி

மையறு சிறப்பின் தெய்வம் சேர்த்திய
மலர் அணி வாயில் பலர்தொழு கொடியும் (159-160)
வீரர்களை வணங்குமிடத்தில் ஏற்றியுள்ள கொடி
வருபுனல் தந்த வெண்மணல்
உருகெழு கரும்பின் ஒண்பூப் போலக்
கூழுடை கொழுமஞ்சிகை
தாழுடைத் தண்பணியத்து
வாலரிசி பலிசிதறி
பாகு உகுத்த பசுமெழுக்கின்
காழ் ஊன்றிய கவிகிடுகின்
மேல் ஊன்றிய துகிற்கொடியும் (161- 168)
பல்துறை சான்றோர் வாதிடும் இடத்திலுள்ள கொடி
பல்கேள்வி துறைபோகிய
தொல்லாணை நல்லாசிரியர்
உறல்குறித்து எடுத்த உருகெழு கொடியும் (169-171

கப்பலின் மேலேற்றப்பட்டுள்ள கொடிகள்

வெளில் இளக்கும் களிறுபோலத்
தீம்புகார்த் திரைமுன்துறைத்
தூங்குநாவாய் துவன்று இருக்கை
மிசைக் கூப்பின் நசைக் கொடியும் (172-175)
கள் விற்கும் முன்றிலிலுள்ள கொடி
மீன்தடிந்து விடக்கு அறுத்து
ஊன் பொரிக்கும் ஒலிமுன்றில்
மணல் குவைஇ மலர்சிதறிப்
பலர்புகுமனைப் பலிப்புதவின்
நறவு தொடைக் கொடியோடு (176-180)
பல்வேறு கொடிகள்
தெய்வக்கொடி
(க.ரை) குற்றமில்லாத சிறப்பினையுடைய , தெய்வம் கோவிலில் மலரால் அழகு செய்யப்பெற்ற வாயிலில் பலரும் தொழுகின்ற தெய்வக் கொடியும் அழகு செய்யப்பெற்ற வாயிலில் பலரும் தொழுகின்ற தெய்வக் கொடியும்,
சொற்பொருள் விளக்கம்
மையறு சிறப்பின் – குற்றமில்லாத சிறப்பினையுடைய ,தெய்வம் சேர்த்திய – தெய்வம் இருக்கின்ற , மலர் அணி வாயில் – மலரால் அழகு செய்யப்பெற்ற வாயில், பலர் தொழு கொடியும் – பலரும் வணங்குகின்ற கொடியும்.
வீரர்களை வணங்குமிடத்தில் ஏற்றியுள்ள கொடி
(க.ரை) கீழே விரித்த ஆடையில் சமைத்த உணவுள்ள கூடையுடன் மென்மையான தின்பண்டங்களையும் பரப்பி, வெண்மையான அரிசியினையும் பூவினையும் தூவி வீரர்களை நினைந்து வழிபாடு செய்வர். அவ்விடத்தில் ஆற்று நீர்க் கொண்டு வருகின்ற வெண்மையான மணலினையுடைய காட்டாற்றின் கரையில், வடிவமும் நிறமும் பொருந்திய கரும்பில் பூத்திருக்கும் இயற்கையழகுடனிருக்கும் பூவினைப் போல, பசுவின் சாணத்தினை அழகாக இட்டு மெழுகிய இடத்தில் குத்துக்கோலை ஊன்றி, அதன் மேலே கேடயத்தைக் கவிழ்த்து வைத்துள்ளனர். கேடயத்தின் மேலே துணியாலாகிய கொடியினை ஏற்றியுள்ளனர்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
வருபுனல் – ஆற்றுநீர் , தந்த வெண்மணல் – கொண்டு வந்த வெண்மையான மணல் ,கான்யாற்று – காட்டாற்றின் , உருகெழு – வடிவமும் நிறமும், கரும்பின் – கரும்பினது, ஒண்பூப்போல – இயற்கையழகுடன் கூடிய பூப்போல,கூழுடை – சமைத்த உணவினையுடைய, கொழு மஞ்சிகை – வளப்பமான கூடையும் , தாழ் உடை – கீழே விரித்த உடை, தண் பணியத்து – மென்மையான தின்பண்டங்களும், வால் அரிசி – வெண்மையான அரிசி , பலி சிதறி – (வழிபாட்டிற்காக ) பூவினைத் தூவி, பாகு – அழகு , உகுத்த -வார்த்த ; சிதறிய ;சொரிந்த ;பசு மெழுக்கின் – பசுஞ்சாணத்தின் , காழ் ஊன்றிய – குத்துக்கோலை ஊன்றி , கவி கிடுகின் – கவிழ்த்து வைத்த கேடயத்தின், மேலூன்றிய – மேலே நாட்டப்பட்ட, துகிற் கொடியும் – துணியாலாகிய கொடியும்,
பல்துறை சான்றோர் வாதிடும் இடத்திலுள்ள கொடி
(க.ரை)பல்துறைகளிலும் கேள்வியறிவோடு , பல்துறை நூல்களையும் முற்றும் கற்ற , பழைமையான சான்றோர்களின் மரபில் வந்த நல்ல ஆசிரியர்கள் , வாதம் செய்தலின் பொருட்டு நாட்டிய மேன்மை பொருந்திய கொடியும்,
சொற்பொருள் விளக்கம்
பல்வேள்வி - பலதுறைகளிலும் கேள்வியறிவு , துறை போகிய- பல்துறை நூல்களையும் முற்றும கற்ற , தொல் – பழைமையான ஆணை – சான்றோர்களின் மரபில் வந்த , நல் ஆசிரியர் – நல்ல ஆசிரியர் , உறழ் குறித்து – வாதம் செய்தலின் பொருட்டு , எடுத்த - நாட்டிய உரு – மேன்மை ,கெழு – பொருந்திய , கொடியும் – கொடியும்.
கப்பலின் மேலேற்றப்பட்டுள்ள கொடி
(க.ரை) காண்பதற்கு இனிய புகார் நகரின், அலை வீசும் கடற்கரையின் முன்னே, கட்டுத்தறியை அசைக்கும் ஆண் யானையைப் போல , அசைகின்ற மரக்கலன்கள் நிறைந்த இடத்தில் மரக்கலன்களின் மேல் ஏற்றப்பட்டுள்ள விருப்பமான கொடியும்,
 சொற்பொருள் விளக்கம்.
வெளில் இளக்கும் - கட்டுத்தறியை, களிறு போல- களிற்றைப் போல, அலை வீசும் கடற்கரையின் முன்னே,தீம்புகார் திரை முன்துறை-இனிய புகார் நகரின்  துவன்று – நிறைந்த , இருக்கை – இருப்பிடத்தில், மிசை – மேலே , கூம்பின் – மரக்கலன்களின் உச்சி , நசைக் கொடி – விருப்பமான கொடி, (அயல்நாட்டுப் பொருட்களை இறக்குமதி செய்யும் வணிகர்களுக்குப் பிறநாட்டு கப்பல்கள் வந்துள்ளமையினை அறிவிப்பன அவற்றின் மேலே ஏற்றப்பட்டுள்ள கொடிகளே என்பதால் நசைக்கொடி என்றனர்)
கள் விற்போர் ஏற்றியுள்ள கொடி
(க.ரை) மீனை வெட்டி, இறைச்சியைத் (கூர் வாளால்) துண்டுகளாக்கி , தசையினைப் பொரிக்கின்ற ஓசையினை உடைய முற்றத்தினையுடைய அவ்வீட்டின் வாசலில் , மணலைக் குவித்து , மலர்களைத் தூவி , தெய்வத்திற்கு வழிபாடு நடத்தியுள்ளனர். வழிபாடு நடைபெற்றுள்ள, பலரும் புகுகின்ற கள் விற்கும் இவ்வீட்டில், கள்ளை விற்றல் குறித்து ஏற்றியுள்ள கொடியும்,
சொற்பொருள் விளக்கம்
மீன் தடிந்து – மீனை வெட்டி ,விடக்கு – இறைச்சி , அறுத்து – (கூர்வாளால் ) துண்டுகளாக்கி , ஊன் – தசை , பொரிக்கும் – பொரிக்கின்ற (நெய்யுறப் )பொரித்த (புறம். 397) ஒலி முன்றில் – ஓசையினை உடைய முற்றத்தில் ,மணல் குவைஇ – மணலைக் குவித்து ,மலர் சிதறி – மலர்களைத் தூவி ,பலர் புகு மனை – பலரும் புகுகின்ற கள் விற்கும் வீட்டின் , பலிப் புதவின் – தெய்வத்திற்கு வழிபாடு நிகழ்த்தியுள்ள வாயிலில், நறவு நொடை – கள் விற்றல், கொடியோடு – கொடியினோடும்,
பல்கொடி விளங்கும் பட்டினம்
பிறபிறவும் நனிவிரைஇ
பல்வேறு உருவின் பதாகை நீழல்
செல்கதிர் நுழையாச் செழுநகர்(181-183)
(க.ரை) மற்றும் பல்வேறு பண்டங்களை விற்போரும் அடையாளமாக ஏற்றியுள்ள கொடிகளும், மிகவும் கலந்து, பல்வேறு வடிவத்தினையுடைய கொடிகளின் நிழலில், செல்லுகின்ற சூரியனின் கதிர்கள் புக முடியாத செழிப்பான ஊர் பூம்புகார்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
பிற பிறவும்- மற்றும் பிற பிற கொடிகளும் , நனி விரைஇ – மிகவும் கலந்து, பல்வேறு உருவின் – பல்வேறு வடிவத்தினையுடைய, பதாகை நீழல் – கொடிகளின் நிழலில், செல்கதிர் – சூரியனின் நுழைகின்ற கதிர்கள், நுழையா – நுழைய முடியாதவாறு, செழுநகர் – செழிப்பான ஊர்(பூம்புகார்)
பூம்புகாரின் செல்வவளம் நிறைந்த வீதிகள்
செல்கதிர் நுழையாச் செழுநகர் வரைப்பின்
செல்லா நல்லிசை அமரர் காப்பின்
நீரின் வந்த நிமிர் பரிப் புரவியும்
காலின் வந்த கருங்கறி மூடையும்
வடமலைப் பிறந்த மணியும் பொன்னும்
குடமலைப் பிறந்த ஆரமும் அகிலும்
தென்கடல் முத்தும் குணகடல் துகிரும்
கங்கை வாரியும் காவிரிப் பயனும்
ஈழத்து உணவும் காழகத்து ஆக்கமும
அரியவும் பெரியவும் நெரிய ஈண்டி
வளம்தலை மயங்கிய நனந்தலை மறுகின் (183-193)
(க.ரை)சூரியனின் கதிர்கள் நுழைய முடியாத வளமான பூம்புகாரின் எல்லை அழியாத நல்ல புகழினை உடைய தேவர்களின் பாதுகாப்பினைப் பெற்றது. இப்பூம்புகாரில் , வெளிநாடுகளிலிருந்து கடல் வழியே கப்பலில் வந்த நிமிர்ந்து வேகமாகச் செல்லும் குதிரைகளும், உள்நாட்டிலிருந்து வண்டிகள் மூலம் வந்த கரிய மிளகு மூடைகளும், வடக்கே உள்ள மலையில் விளைந்த மணி வகைகளும், (உருத்திராக்கம் , (sacred bead) பொன்னும், மேற்குமலையில் தோன்றிய சந்தனமும் அகிலும், தென்கடலில் கிடைத்த முத்தும், கீழ்த்திசைக் கடலில் உருவான பவளமும், கங்கையின் நீர்வளத்தால் விளைந்த பலவகைப் பொருட்களும், காவிரியின் நீர் வளத்தால் பெற்ற பல்வகைப் பொருட்களும் ,இலங்கையிலிருந்து வந்த உணவுப் பொருட்களும், இவை தவிர அரிதான பொருட்களும், பெரிதான பொருட்களும் குவிந்து , மிகுதியாகப் பலவகை வளங்களும் ஒன்றாகக் கிடக்கின்ற அகன்ற இடத்தினையுடைய தெருக்களில்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
செல்கதிர் – செல்லுகின்ற (சூரியனின்) கதிர், நுழையா – நுழைய முடியாத , செழுநகர் – செழிப்பான நகரத்தின், வரைப்பின் – எல்லையில், செல்லா நல்லிசை – அழியாத நல்ல புகழ், அமரர் காப்பின் – தேவர்களின் பாதுகாவலால் , நீரின் வந்த – கப்பலிலே வந்த, நிமிர்பரி- நிமிர்ந்து விரைந்து செல்லும்,புரவியும் – குதிரையும் , காலின் வந்த – உள்நாட்டிலிருந்து வண்டியில் எடுத்து வந்த , கருங்கறி மூடையும் – கரிய மிளகு மூடைகளும் ,வடமலைப் பிறந்த – வடக்கே இருக்கின்ற மலையிலே உருவான மணியும் (உருத்திராக்கம்) , மாமலை பிறந்த காமரு மணியும் (புறநா, 218) மாசிலா மணிதிகழ் மேனி (பெரியபு. திருக்கூட்டம் . 6) பொன்னும் – உலோகமும், குடமலைப் பிறந்த-மேற்கு மலையில் உருவான, ஆரமும் – சந்தனமும் , அகிலும் – மணப்பொருளும் , (சிறுபா.116), அகில்உண விரித்த அம்மென் கூந்தலின் (சிறுபா.263) கங்கை வாரியும் - கங்கையின் நீர்வளத்தால் பெற்ற பலவகைப் பொருட்களும் ,காவிரிப்பயனும் –காவிரியின் நீர் வளத்தால் விளைந்த பலவகைப் பொருட்களும், ஈழத்து உணவும் – இலங்கையிலிருந்து வந்த உணவுப் பொருட்களும் (இலங்கை தேங்காய் நெய் தமிழ் நாட்டினரால் மிகவும் விரும்பத்தக்கதாக இருந்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.) காழகத்து ஆக்கமும் – கடாரத்திலிருந்து (பர்மா – தற்போதைய மியான்மர் ) வந்த நுகர் பொருட்களும் ,அரியனவும் – அரிதாக கிடைக்கின்ற பொருட்களும் ,பெரியவும்- பெரிய பொருட்களும், நெரிய – குவிந்து , ஈண்டி – மிகுந்து , (இயைந்தொருங்கீண்டி. சிலம்பு – 6.145) வளம் – செழிப்பு ,தலை – கூடுதல் (வளித் தலைஇய தீயும் . புறம் .2,4) மயங்கிய – நெருங்கிய (முகிழ் மயங்கு முல்லை பரிபா. 15,39) நனந்தலை – அகன்ற இடம் ,மறுகின் – தெருவில்.
காவிரிப்பூம்பட்டினத்து உழவர்களின் நல்லியல்புகள்
நீர்நாப் பண்ணும் நிலத்தின் மேலும்
ஏமாப்ப இனிது துஞ்சிக்
கிளை கலித்துப் பகை பேணாது
வலைஞர் குரம்பை மா ஈண்டவும்
கொலை கடிந்தும் களவு நீக்கியும்
அமரர் பேணியும் ஆவுதி அருத்தியும்
நல்ஆனொடு பகடு ஓம்பியும்
நான்மறையோர் புகழ்பரப்பியும்
பண்ணியம் அட்டியும் பசும்பதம் கொடுத்தும்
புண்ணியம் முட்டா தண்ணிழல் வாழ்க்கைக்
கொடுமேழி நசை உழவர் (194- 205)
(க.ரை) காவிரிப்பூம்பட்டினத்திலே நீருக்கு நடுவிலேயும் நிலத்திற்கு மேலாகவும் வாழ்கின்ற மீன்களும்,விலங்குகளும் தங்களுடைய இனத்தைப் பெருக்கி, ஒன்றுக்கொன்று பகை கொள்ளாது வாழ்ந்தன. பரதவர் வீட்டு முற்றத்தில் அச்சமின்றி மீன்கள் துள்ளி விளையாடின. இறைச்சியை விலை கூறி விற்பவரின் குடிசையில் விலங்குகள் திரண்டிருந்தன. அதற்குத் தக்கவாறு மீன் பிடிப்பவர் மற்றும் இறைச்சி விற்போரின் கொலை குணத்தை அழித்தனர். திருடுவோரும் அத்தொழிலிலிருந்து விலகினர். உழவர்கள் தேவர்களைப் போற்றினர். வேள்விகள் செய்தனர்; நல்ல பசுக்களோடு எருதுகளையும் பாதுகாத்தனர்; நான்கு வேதங்களையும் ஓதுகின்ற அந்தணர்களின் புகழினை நிலைபெறச் செய்தனர் . விருந்தினர்களுக்கு, உணவுப் பொருட்களைச் சமைத்துக் கொடுத்தனர் ; சமைக்காத அரிசி போன்றவற்றையும் அளித்தனர் ; குறைவின்றி அறச் செயல்களைச் செய்து வந்தனர். இவ்வாறாக வளைந்த ஏரினை விரும்பிச் செலுத்துகின்ற உழவர்களின் வாழ்க்கை, மற்றவர்களுக்குக் குளிர்ச்சியான நிழலாக இருந்தது.
சொற்பொருள் விளக்கம்
நீர்நாப்பண்ணும் – நீருக்கு நடுவிலேயும் , நிலத்தின் மேலும் – நிலத்திற்கு மேலாகவும் , ஏமாப்ப – இன்புற்று (காமர் நெஞ்சம் ஏமாந்து உவப்ப புறம் (198.8)) , இனிது – நன்றாக , துஞ்சி – தூங்கி ,கிளை கலித்து – இனத்தைப் பெருக்கி . பகை பேணாது – பகையைப் போற்றாது , பகையை உட்கொள்ளாது , வலைஞர் – பரதவர் , முன்றில் – முற்றத்தில் , மீன் பிறழவும் – மீன்கள் துள்ளி விளையாடவும் ,விலைஞர் – இறைச்சியை விலை கூறி விற்பவர் , குரம்பை – குடிசை , மா ஈண்டவும் – விலங்குகள் திரண்டு நிற்கவும் , கொலை கடிந்தும் – கொலைக் குணத்தை அழித்தும், களவு நீக்கியும் – களவுத்தொழில் செய்வோர் அதனை நீக்கியும் , அமரர் பேணியும் – தேவர்களைப் போற்றியும் , ஆவுதி அருத்தியும் – வேள்விகளை விரும்பிச் செய்தும் , நல் ஆனொடு – நல்ல பசுக்களோடு, பகடு ஓம்பியும் – எருமை மாடுகளைப் பாதுகாத்தும் , நான்மறையோர் – நான்கு வேதங்களை ஓதுகின்ற அந்தணர்கள் , புகழ் பரப்பியும் – புகழினை நிலைபெறச் செய்தும் , பண்ணியம் அட்டியும் – உணவுப் பண்டங்களைச் சமைத்தும் , பசும்பதம் கொடுத்தும்- சமைக்காது பசுமையாகக் கொடுத்தும் , புண்ணியம் முட்டா – அறச்செயல்களைக் குறைவின்றி , தண்ணிழல் – குளிர்ச்சியான நிழல் , வாழ்க்கை – வாழ்க்கை , கொடுமேழி- வளைந்த ஏரினை உடைய , நசை உழவர் – விரும்பிச் செலுத்தும் உழவர் (பல்குடை நீழலும் , தன்குடைக்கீழ் காண்பர் அலகுடை நீழலவர் 1039 என்ற குறளும் நினையத்தக்கது. கொலை ,களவுக்குக் காரணம் வறுமையே. வறுமையை உழவர்கள் போக்குவதால் கொலையும் ,களவும் விலக்கப்பட்டது என்று உழவர்கள் மேல் இதனை ஏற்றிக் கூறியுள்ளார்.)
வணிகர் குடிச்சிறப்பு
நெடுநுகத்துப் பகல்போல
நடுவுநின்ற நல்நெஞ்சினோர்
வடுஅஞ்சி வாய்மொழிந்து
தமவும் பிறவும் ஒப்ப நாடிக்
கொள்வதூஉம் மிகை கொடாது
பல்பண்டம் பகர்ந்து வீசும்
தொல்கொண்டி துவன்று இருக்கை (206- 212)
(க.ரை) நீண்ட நுகத்தடியின் நடுவிலே உள்ள பகலாணி போல, நடுநிலை தவறாது வாழ்கின்ற நல்ல மனத்தினை உடையவர் வணிகர். இவர்கள் தம் குலத்துக்கு ஏற்படும் பழிக்கு அஞ்சி , உண்மையினையே பேசுவர். தம்முடைய பொருட்களையும் பிறருடைய பொருட்களையும் சமமாக மதித்து வாணிகம் செய்வர்.தாம் வாங்கும் பொருள்களை மிகுதியாக வாங்கவும் மாட்டார்; தாம் கொடுக்கின்ற பொருள்களைக் குறைவாகக் கொடுத்தலும் செய்யார். பல்வேறு பொருள்களின் விலையினையும் , நியாயமாகக் கூறி விற்பனை செய்வர். இவ்வாறு தொன்றுதொட்டு கொண்டு கொடுத்து வாணிகம் செய்வோர் நிறைந்து காணப்படும் இருப்பிடங்களைக் கொண்டு விளங்கியது காவிரிப்பூம்பட்டினம்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
நெடுநுகத்து – ஏரிலோ (உழுதல்) , வண்டியிலோ பூட்டப்பட்ட இரண்டு எருதுகளின் கழுத்திலே இடும் நீண்ட நுகத்தடி ,பகல்போல- நுகத்தடியின் நடுப்பகுதியை விட்டு , சிறிது தவறி இருந்தாலும் ஒரு பக்கத்து எருது பாரத்தால் வருந்தும். வணிகர் நடுநிலை தவறினாலும் இந்த நிலையே ஏற்படும் என்பது கொண்டு பகலாணியை வணிகர்களின் நடுவுநிலைக்கு உவமிக்கின்றார்) நடுவுநின்ற – நடுவு நிலையோடு வாழ்கின்ற , நல் நெஞ்சினோர் – நல்ல மனமுடையோர் ,வடுஅஞ்சி – பழிச் சொல்லுக்கு அஞ்சி ,வாய் மொழிந்து – உண்மையினைக் கூறி, தமவும் பிறவும் – தம்முடைய பொருட்களையும் பிறருடைய பொருட்களையும், ஒப்ப – சமமாக , நாடி -நினைத்து , மதித்து , (வாணிகம் செய்வார்க்கு வாணிகம் பேணிப் பிறவும் தமபோல் செயின் – குறள் (120) என்று வள்ளுவர் கூறியது பட்டினப்பாலை அடிகளோடு ஒப்பு நோக்கத்தக்கது) கொள்வதூஉம்- தாம் வாங்கும் பொருளையும், மிகை கொளாது – மிகுதியாக வாங்காது , கொடுப்பதூஉம்- தாம் கொடுக்கும் பொருள்களைக் குறை கொடாது – குறைவாகக் கொடுக்காமலும்,பல்பண்டம் – பல பொருள்களையும் ,பகர்ந்து- (விலையாகக் ) கூறி , வீசும் –விற்கும் , தொல்கொண்டி – தொன்றுதொட்டு கொண்டு கொடுத்து வாணிகம் செய்யும்,துவன்று – நிறைந்து காணப்படும் , இருக்கை- இருப்பிடம்.
பன்னாட்டினரும் கலந்து இனிது உறையும் புகார்
பல் ஆயமொடு பதிபழகி
வேறு வேறு உணர்ந்த முதுவாய் ஒக்கல்
சாறுஅயர் மூதூர் சென்றுதொக்கு ஆங்கு
‘மொழிபல பெருகிய பழிதீர் தேஎத்துப்
புலம்பெயர் மாக்கள் கலந்து இனிது உறையும்
முட்டாச் சிறப்பின் பட்டினம் (213-218)
(க.ரை) பல நாடுகளுக்கும் சென்று, பலவகை மக்கள் கூட்டத்தினரோடும் பழகி ,வேறுவேறான துறைகளில் சிறந்து விளங்குகின்ற , பேரறிவு நிரம்பப் பெற்ற சுற்றத்தினர்கள் , விழாக் கொண்டாடும் பழைமையான மூதூரிலே ஒன்று கூடியிருப்பது போல, பல்வேறு மொழிகளையும் கற்ற,தம் நாட்டிலிருந்து வாணிகத்திற்காக , காவிரிப்பூம்பட்டினத்திற்கு வந்துள்ள குற்றமில்லாத பலநாடுகளையும் சேர்ந்தோர், அனைத்து நாட்டு மக்களோடும் இன்பமாக வாழும் குறைவில்லாத சிறப்பினை உடையது காவிரிப்பூம்பட்டினம்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
பல்ஆயமொடு – பலவகை மக்கள் கூட்டத்தோடு , பதி பழகி – பல நாடுகளுக்கும சென்று பழகி , வேறு வேறு – வெவ்வேறான துறைகளில், உயர்ந்த – சிறந்த , முது – பேரறிவு , வாய் – வாய்ந்த , நிரம்பப்பெற்ற , ஒக்கல் – சுற்றத்தினர் , சாறு அயர் – விழாக் கொண்டாடும், மூதூர் – பழைமையான ஊர் , சென்று தொக்கு ஆங்கு – சென்று கூடியது போல , பழிதீர் – குற்றமில்லாத ,தேஎத்து – நாடுகளில் , மொழிபல பெருகிய – பல மொழிகளையும் கற்று மொழியறிவு பெருகிய , புலம்பெயர் மாக்கள் – தாம் வாழ்ந்த நாட்டினின்றும் பிரிந்து காவிரிப்பூம்பட்டினத்திற்கு வந்து வசிக்கும் வணிகர், கலந்து இனிது – அனைத்து நாட்டினரோடும் கலந்து பழகி இன்பமாக , உறையும் – வாழும், முட்டாச் சிறப்பின் – குறைவில்லாத சிறப்பினை உடையது , பட்டினம் – காவிரிப்பூம்பட்டினம்.
வாரேன் வாழிய நெஞ்சே!
..............................பெறினும்
வார் இருங் கூந்தல் வயங்கிழை ஒழிய
வாரேன் வாழிய நெஞ்சே ( 218- 220)
(க.ரை) குறைவில்லாத சிறப்பினையுடைய இக்காவிரிப்பூம்பட்டினத்தையே உரிமையென பெறுவதாக இருந்தாலும், நீண்ட கரிய கூந்தலினை உடையவளும், ஒளிவீசும் அணிகலன்களை அணிந்தவளுமாகிய என் தலைவியை விட்டுப் பிரிந்து , மனமே! உன்னோடு வர மாட்டேன் , நெஞ்சமே நீ வாழ்வாயாக!
சொற்பொருள் விளக்கம்
பெறினும் – காவிரிப் பூம்பட்டினத்தையே உரிமையெனப் பெற்றாலும் , வார் இரும் கூந்தல் – நீண்ட கரிய கூந்தல் , வயங்கு இழை – செய்கின்ற அணிகலன்கள், ஒழிய – பிரிந்திருக்க, நெஞ்சே - செஞ்சமே! வாரேன் – (நான் உன்னோடு ) வர மாட்டேன், வாழிய - வாழ்வாயக!
(தலைவியின் இயற்கையழகை ‘வாரிருங் கூந்தல் ’ என்றும், செய்கையழகை , ‘வயங்கு இழை ’ என்றும் வர்ணித்து , இயற்கையழகும் செயற்கையழகும் ஒருங்கே பெற்று விளங்கும் ‘ என் தலைவியைப் பிரியேன் ’ என்று தலைவன் கூறுவது உண்மையிலே அழகு)
‘பட்டினப்பாலை’ என்று கூறுதற்குரிய பாலைத்திணையின் உரிப்பொருளை உணர்த்தும் பகுதி இதுவாகும் . பாலைத்திணையின் உரிப்பொருள் பிரிதலும் பிரிதலுக்கான காரணமும் ஆகும். இங்குப் பிரிய மாட்டேன் என்று தலைவன் கூறுவது எப்படிப் பாலைத்திணையுள் அடங்கும்? மனத்திடம் பிரிய மாட்டேன் என்று அப்போதைக்குக் கூறினாலும் , தலைவியிடம் தான் செல்லுதற்கு உரிய காரணத்தை விளக்கி பின்னர் தலைவன் பிரிவான் என்பதால் இதுவும் பாலை திணையே.
‘செலவிடை அழுங்கல் செல்லாமை அன்றே
வன்புறை குறித்தல் தவிர்ச்சியாகும் ’
( தொல் . கற்பியல் – 44)
என்கிறது தொல்காப்பியம்.
இருங்கண் ஞாலத்து ஈண்டு பயப் பெருவளம்
ஒருங்குடன் இயைவ தாயினும்
…………………………………..
கோலமை குறுந்தொடி குறுமகள் ஒழிய
ஆள்வினை மருங்கிற் பிரியார்
(குறுந் . 297.1-9)
என்ற குறுந்தொகைப் பாடல் மேற்கூறிய பட்டினப்பாலை வரிகளோடு ஒப்பு நோக்கத்தக்கது.
(220 வரி தொடங்கி 299 வரி வரை அகத்துறை பாலைத்திணைக்குப் புறமாகிய வாகைத்திணை அமைய, பாட்டுடைத் தலைவனின் வீரமும் ஈகைத்திறனும் கூறப்பட்டுள்ளது.)
திருமாவளவனின் பெருமைகள்
திருமாவளவன் அரசுரிமை பெறல்
.........................கூருகிர்
கொடுவரிக் குருளைக் கூட்டுள் வளர்ந்தாங்குப்
பிறர், பிணியகத்து இருந்து பீடுகாழ் முற்றி
அருங்கரை கவியக் குத்திக் குழிகொன்று
பெருங்கை யானை பிடிப்புக் காங்கு
நுண்ணிதின் உணரநாடி நண்ணார்
செறிவுடைத் திண்காப்பு ஏறிவாள் கழித்து
உருகெழு தாயம் ஊழின் எய்தி (220-227)
(க.ரை) கூர்மையான நகங்களையும் வளைந்த வரிகளையும் கொண்ட புலிக்குட்டி , கூட்டினுள் (அடைப்பட்டு) வளர்ந்ததைப் போல, பகைவர் காவலிடத்து இருந்தான் திருமாவளவன். இதனால் அவனின் மனவுறுதி பெருகியது. நீண்ட துதிக்கையினையுடைய யானை, உயர்ந்த கரை கவிழ்ந்து விழுமாறு தந்தங்களால் குத்தி குழியை அழித்து வெளியேறி, தன் பெண் யானையைச் சேர்வது போல , நுண்ணறிவினால், உணர்ந்து ஆராய்ந்து பகைவரின் நெருங்கிய வலிமையான காவலையுடைய மதிலின் மேல் ஏறி , வாளை உறையிலிருந்து உருவி, பகைவருக்கு அச்சத்தைத் தரும் வகையில், தனக்குரிய ஆட்சியுரிமையை, தனக்கு வந்து சேர வேண்டிய முறையாலே பெற்றான்.

சொற்பொருள் விளக்கம்
கூருகிர் – கூர்மையான நகங்கள், கொடுவரி – வளைந்தவரிகள், குருளை – புலிக்குடடி , கூட்டுள் – கூட்டினுள் , வளர்ந்தாங்கு-வளர்ந்ததைப் போலபிறர் – பகைவர் ,பிணி அகத்து – காவலிடத்து (பிணியகம் – காவலிடம் ) இருந்து – இருந்து, பீடு – வலிமை , (நண்ணாரும் உட்கும் என் பீடு. குறள் .1088) காழ் – மனவுறுதி , முற்றி – பெருகி, அருங்கரை – உயர்ந்த கரை, கவிய – கவிழ்ந்து விழுமாறு , குத்தி – தந்தங்களால் குத்தி, குழி கொன்று – குழியை அழித்து, (வேளியேறும் ) பெருங்கையானை – நீண்ட துதிக்கையுடைய யானை, பிடி புக்கு ஆங்கு – பெண் யானையைச் சேர்வது போல, நுண்ணிதின் உணர – நுண்ணறிவினால் உணர்ந்து , நாடி – ஆராய்ந்து, நண்ணார் – பகைவர் , செறிவுடை- நெருங்கிய, திண்காப்பு ஏறி – வலிமையான காவலையுடைய மதிலின் மேல் ஏறி , வாள் கழித்து – வாளை உறையிலிருந்து உருவி, உருகெழு – அச்சம் தருகின்ற , தாயம் – ஆட்சியுரிமை , ஊழின் – முறையாலே , எய்தி – பெற்று,
திருமாவளவனின் போர்த்திறன்
பெற்றவை மகிழ்தல் செய்யான் செய்றோர்
கடிஅரண் தொலைத்த கதவுகொல் மருப்பின்
முடியுடைக் கருந்தலை புரட்டும் முன்தாள்
உகிருடை அடிய ஓங்கு எழில் யானை
வடிமணிப் புரவியொடு வயவர் வீழப்
பெருநல் வானத்துப் பருந்துஉலாய் நடப்ப
தூறுஇவர் துறுகல் போலப் போர்வேட்டு
வேறுபல் பூளையொடு உழிஞை சூடிப்
பேய்க்கண் அன்ன பிளிறுகடி முரசம்
மாக்கண் அகலறை அதிர்வன முழங்க
முனைகெடச் சென்று முன்சமம் முருக்கித்
தலைதவச் சென்று தண்பணை எடுப்பி, (228- 239 )
(க.ரை) திருமாவளவன் அரசுரிமையைப் பெற்றதோடு மகிழ்ச்சி அடையாதவன், அவனின் யானைகளோ பகைவரின் காவல் மிகுந்த அரணை அழித்துக் கதவுகளை முறிக்கும் கொம்புகளை உடையன. இவை பகைவரின் மணி முடியணிந்த கரிய தலைகளை உருட்டும் முன்னங்கால்களில் நகங்களையுடைய பாதத்தினைப் பெற்றிருந்தன. இத்தகு பெருமையும் அழகும் நிறைந்த யானைகளோடும், திருத்தமாகச் செய்யப் பெற்ற மணி அணிந்த குதிரைகளோடும் சென்று, பகைநாட்டு வீரர்கள் வீழுமாறும், பெரிதாகிய நல்ல வானத்திலே பருந்துகள் உலவித் திரியவும், போரினை விரும்பிச் செய்தவன். தூறுகள் படர்ந்த குன்று போல, வேறு வேறாகிய பல பூக்களோடு, வெற்றிப் பூவாகிய பூளை பூக்களையும், பகைவர் மதிலை வளைத்துப் போர் செய்தலுக்கான உழிஞைப் பூக்களையும் அடையாளமாகச் சூடிய போர் மறவர்களோடும், பேயின் பெரிய கண் போன்ற , பெரிய அடிக்கும் இடத்தைக் கொண்ட முழங்குகின்ற காவல் முரசமானது அகன்ற பாசறையில் அதிர்ந்து முழங்குமாறு , பகைவரின் போர்முனை அழியுமாறு போர் நடத்திச் சென்றவன் திருமாவளவன். மதில் கவர்தலாகிய முற்படச் செய்யும் போரிலே மதிலை அழித்து , முடிவாக அரணினை மிக்கு அடைந்து , குளிர்ச்சியான மருத நிலத்தில் இருந்த மக்களை, அங்கிருந்து வெளியேறச் செய்தவன்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
பெற்றவை – பெற்ற அரசுரிமையோடு , மகிழ்தல் – மகிழ்ச்சி, செய்யான் – அடையான் , செற்றோர் – பகைவர் , கடி அரண் – காவல் மிகுந்த அரண், தொலைத்த- அழித்த , கதவுகொல் – கதவுகளை முறிக்கும், மருப்பின் – கொம்பினையுடைய , முடியுடை கருந்தலை – பகைவரின் மணி முடியினையுடைய கரிய தலைகளை , புரட்டும் – உருட்டும், முன்தாள் – முன்னங்கால் , உகிர் உடை அடிய – நகங்களைக் கொண்ட பாதங்கைளைப் பெற்ற ,ஓங்கு எழில் யானை- பெருமையும் அழகும் நிறைந்த யானை, வடிமணி – திருத்தமாகச் செய்யப்பெற்ற மணி அணிந்த ,புரவியொடு – குதிரைகளோடும் (சென்று) ,போர்வேட்டு – போரை விரும்பி, தூறு இவர் – தூறுகள் படர்ந்த , துறுகல் போல – குன்று போல, வேறு பல – வேறாகிய பல பூக்களோடும், பூளையொடு – வெற்றிப் பூவாகிய பூளைப் பூக்களையும் , உழிஞை சூடி – உழிஞை மலர்களையும் அடையாளமாகச் சூடி, பேய்க்கண் அன்ன – பேயின் கண் போன்ற , மாக்கண் – பெரிய அடிக்கும் இடத்தைக் கொண்ட , பிளிறு கடி முரசம் – முழங்குகின்ற காவல் முரசம், அகல் அறை – அகன்ற பாசறையில், அதிர்வன முழங்க – அதிர்ந்து முழங்குமாறு , முனைகெடச் சென்று – பகைவரின் போர்முனை அழியுமாறு போர் நடத்திச் சென்று , முன் சமம் – மதில் கவர்தலாகிய முற்படச் செய்யும் போரிலே, முருக்கி – அழித்து, தலை- முடிவாக (அரணினை ), தவச் செல்லுதல் – மிக்கு அடைந்து , தன்பணை – குளிர்ச்சியான மருத நிலத்து (மக்களை ) , எடுப்பி – (அவ்விடத்திலிருந்து ) போக்கி

திருமாவளவன் உடற்றிய போரினால் மருத நில வளம் அழிதல்
வெண்பூக் கரும்பொடு செந்நெல் நீடி
மாஇதழ்க் குவளையொடு நெய்தலும் மயங்கி
கராஅம் கலித்த கண்அகன் பொய்கை
கொழுங்கால் புதவமொடு செருந்தி நீடிச்
செறுவும் வாவியும் மயங்கி நீர் அற்று
அறுகோட்டு இரலையொடு மான்பிணை உகளவும் (240-245)
(க.ரை) திருமாவளவன் போர் உடற்றுதற்கு முன்னர் வயல்களில் வெண்மையான பூக்களையுடைய கரும்போடு, செந்நெற்பயிர்களும் நீண்டு செழித்து வளர்ந்திருந்தன. அகன்ற இடத்தையுடைய பொய்கையில் பெரிய இதழ்களையுடைய குவளை மலர்களோடு நெய்தலும் ஒன்றோடொன்று கலந்து மலர்ந்திருந்தன. அப்பொய்கையிலிருந்த முதலையும் செருக்கோடு இருந்தது. திருமாவளவன் போர் புரிந்த பின்பு , செழித்த அடிப்பகுதியைக் கொண்ட அறுகம் புற்களோடு , கோரைப் புற்களும் நீண்டு வளர்ந்து ,வயல்களும் குளங்களும் வேறுபாடு அறியமுடியாதவாறு நீரின்றிக் கிடந்தன. அங்கே திரிந்த வளைந்த கொம்புகளையுடைய இரலை மான்களோடு பெண்மான்களும் துள்ளித் திரிந்தன.
சொற்பொருள் விளக்கம்
வெண்பூக் கரும்பொடு – வெண்மையான பூக்களையுடைய கரும்போடு ,செந்நெல் நீடி – செந்நெல் நீண்டு , மா இதழ் – பெரிய இதழ், குவளையொடு – குவளைமலர்களோடு , நெய்தலும் மயங்கி நெய்தற்பூவும் ஒன்றொடொன்று கலந்து , கராஅம் – முதலை,கலித்த – செருக்குடனிருந்த , கண் அகன் பொய்கை – அகன்ற இடத்தையுடைய பொய்கை , கொழுங்கால் – வளப்பமான அடிப்பகுதி , புதவமொடு – அறுகம்புல்லொடு , செருத்தி நீடி – கோரைப் புற்களும் நீண்டு வளர்ந்து ,செறுவும்- வயல்களும் , வாவியும் – குளங்களும் ,மயங்கி – வேறுபாடு அறிய முடியாதவாறு , நீர் அற்று – நீரின்றி , நீரில்லாமல், அறுகோட்டு இரலை – திரிந்து வளைந்த கொம்புகளையுடைய இரலை மான்கள், மான்பிணை – பெண் மான்களும் , உகளவும் – துள்ளித் திரியவும்.
பகைவர் நாட்டுக் கந்துடைப் பொதியிலின் நிலை
(வழிபாட்டிடம்)
கொண்டி மகளிர் உண்டுறை மூழ்கி
அந்தி மாட்டிய நந்தா விளக்கின்
மலரணி மெழுக்கம் ஏறிப் பலர்தொழ
வம்பலர் சேக்கும் கந்துடைப் பொதியில்
பருநிலை நெடுந்தூண் ஒல்கத் தீண்டிப்
பெருநல் யானையொடு பிடிபுணர்ந்து உறையவும் (246-251)
(க.ரை)கடவுள் உறைகின்ற இடமான கந்துடை பொதியிலில் பகைவர் நாட்டிலிருந்து பிடித்து வரப்பட்ட பெண்கள் (கொண்டி மகளிர் . கொள்ளையிட்டு , கப்பமாகக் கொண்டு வரப்பட்ட பெண்கள்) உண்ணும் நீர் இருக்கின்ற நீர்த்துறையிலே மூழ்கி , அந்தி நேரத்தில் குறைதலில்லாத விளக்கினை ஏற்றுவர். மலர்களால் அழகு செய்யப்பெற்று, பசுஞ்சாணியால் மெழுகப்பட்டு விளங்கும் அவ்விடத்தில் ஏறிச் சென்று பலரும் தொழுவர் . அப்பொதியில் புதிதாக வருகின்றவர்கள் தங்குமிடமாகவும் இருந்தது.
திருமாவளவன் போர் புரிந்த பின்னர் , பெரிய சிறந்த யானைகளும் அதன் பெண் யானைகளும் கூடி, அப்பொதியிலின் பருத்த நிலையினையுடைய நீண்ட தூண்கள் சாயுமாறு உராய்ந்து, அங்கேயே தங்கின.
சொற்பொருள் விளக்கம்
கொண்டி மகளிர் –பகைவர் நாட்டிலிருந்து கப்பமாகக் கொண்டு வரப்பட்ட மகளிர், (கொண்டி – கொள்ளுகை , நெஞ்சு நடுக்குறூஉக் கொண்டி மகளிர் (மதுரைக்காஞ்சி. 583) போரில் வென்றவர் , தோற்றவர் மனைவியரையும், பெண்டிரையும் சிறைபிடித்து வந்து தம் நாட்டில் கோவில் பணிகளைச் செய்பவராக வைத்திருத்தல் என்பது பண்டைய வழக்கம் போலும்) உண்துறை மூழ்கி- உண்ணும் நீர் இருக்கின்ற நீர்த் துறையிலே மூழ்கிக் குளித்த , (குடிப்பதற்கான நீருள்ள நீர்த்துறையிலே கொண்டி மகளிர் நீராடுதலுக்கு அனுமதி வழங்கப்பட்டிருத்தல் அறியமுடிகிறது,) அந்தி மாட்டிய – அந்தி நேரத்தில் கொளுத்திய (பகலும் இரவும் சந்திக்கும் நேரம்) , நந்தா விளக்கின் – குறைதலில்லாது எரிகின்ற விளக்கினை உடைய , மலரணி – மலர்களால் அழகு செய்யப்பட்ட ,(அணி – ஒப்பனை , பிங்கலந்தை நிகண்டு) , மெழுக்கம் – பசுஞ்சாணியால் மெழுகி வைத்த இடம் , ஏறி – ஏறிச் சென்று , பலர் தொழ - பலரும் தொழுதனர். வம்பலர் – புதியவர் , சேக்கும் – தங்கும் , கந்துடைப் பொதியில் – கடவுள் உறைகின்ற பலரும் வந்து தொழுகின்ற பொதுவான இடம் (கந்து + உடை – கடவுள் இருக்கின்ற , பொது + இல் – பொதுவான இடத்தில் )
கொடிநிலை கந்தழி வள்ளி என்ற
வடுநீங்கு சிறப்பின் முதலன மூன்றும்
கடவுள் வாழ்த்தொடு கண்ணிய வருமே
(தொல் . பொருள் . 88)
கந்தழி என்பது கடவுள் வாழ்த்து. கந்து என்பது கடவுளைக் குறிப்பதாகவே உள்ளது. கந்தன் என்று முருகனை வழங்கல் ஈண்டு நினையத்தக்கது.
மாத்தாள் கந்தின் கரையிவர் பொதியில்
அங்குடிச் சீறூர் நாட்பலி மறந்த
(அகம் – 287.4-6)

கலிகெழு கடவுள் கந்தம் கைவிட
(புறம் . 52,12)

புதலிவர் பொதியில் கடவுள் போகிய
கருந்தாட் கந்தத்து
(அகம் .307. 11-12)

கந்துடை நிலையினும்
(திருமுரு.226)
என்றவாறு பிற சங்க இலக்கியங்களிலும் கந்துடைப் பொதியில் சுட்டப்பட்டுள்ளமை காணலாம்) பருநிலை- பருத்த நிலையினையுடைய , நெடுந்தூண் – நீண்ட தூண் , ஒல்க – சாயுமாறு , தீண்டி – உராய்ந்து , பெருநல் யானையொடு – பெரிய சிறந்த யானையோடு , பிடி புணர்ந்து- பெண் யானை கூடி , உறையவும் – தங்கவும்.

விழா இன்றிக் கிடந்த பொதுமன்றம்
அருவிலை நறும்பூத் தூஉய்த் தெருவின்
முதுவாய்க் கோடியர் முழவொடு புணர்ந்த
திரிபுரி நரம்பின் தீந்தொடை ஓர்க்கும்
பெருவிழாக் கழிந்த பேஎமுதிர் மன்றத்துச்
சிறுபூ நெருஞ்சியோடு அறுகை பம்பி
அழல்வாய் ஓரி அஞ்சுவரக் கதிப்பவும்
அழுகுரல் கூகையொடு ஆண்டலை விளப்பவும்
கணங்கொள் கூளியொடு கதுப்பிகுத்து அசைஇப்
பிணம்தின் யாக்கைப் பேய்மகள் துவன்றவும் (252- 260)
(க.ரை ) தெருவில் விழாவினை முன்னிட்டு மிக்க விலை கொடுத்து வாங்கிய நறுமணம் மிக்க மலர்களைத் தூவி இருப்பர். பேரறிவு வாய்த்த கூத்தரும் விறலியரும் விழாக் காலத்தில் பொதுமன்றத்தில் ஆடுகின்ற ஆட்டத்திற்கு ஏற்ப , மத்தள ஓசையும் முறுக்குண்ட நரம்புகளையுடைய யாழின் இசையும் சேர்ந்து ஒலிக்க, மக்கள் அதனைச் செவியால் நுகரும் திருவிழாக்கள் இல்லாது போயின. அச்சம் நிறைந்த அப்பொது மன்றத்தில் சிறிய பூக்களையுடைய நெருஞ்சியோடு , அறுகம்புல்லும் படர்ந்திருக்க, கொடிய வாயினையுடைய நரியும் பிறர் அஞ்சுமாறு ஊளையிட்டது. அழுகுரல் போல குரல் எழுப்பும் கூகையும், ஆண்டலை என்னும் பறவையும் சத்தமிட்டன. கூட்டமாக ஆண்பேய்களோடு, தலையை விரித்து ஆடும் பிணம் தின்னும் பெண் பேய்களும் கூடி நின்றன.
சொற்பொருள் விளக்கம்
அருவிலை நறும்பூ – மிக்க விலை கொடுத்து வாங்கிய நறுமணம் மிக்க பூ, தூஉய் – தூவி , தெருவின் – தெருவிலே, முதுவாய் – பேரறிவு வாய்ந்த , கோடியர் - கூத்தர் , முழவொடு புணர்ந்த – முழவோசையோடு சேர்ந்து ,திரிபுரி நரம்பின் – முறுக்குண்ட நரம்புகளையுடைய, தீந்தொடை – இனிய யாழின் இசையினையும் , ஓர்க்கும் – செவியால் நுகரும் , பெருவிழா – பெரிய விழா, கழிந்த – இல்லாது போன , பேஎமுதிர் – அச்சம் நிறைந்த (பேம் நாம் உரும் என வரும் கிளவி, ஆமுறை மூன்றும் அச்சப் பொருள் தொல். உரி . 67) மன்றத்து – பொது மன்றத்தில் , சிறுபூ நெருஞ்சியோடு - சிறிய பூக்களையுடைய நெருஞ்சியோடு, அருகை பம்பி- அருகம்புல் படர்ந்திருக்க, அழல்வாய் ஓரி – கொடிய வாயினையுடைய நரி (நரி ஊளையிடுதல் தீய சகுனம். ஆதலின் அதனது வாயை அழல் வாய் என்றார். நெருப்பு போன்று அழிக்கும் தன்மை என்பதாகவும் கொள்ளலாம்.)அஞ்சுவர-பிறர் அஞ்சுமாறு, கதிர்ப்பவும்- ஊளையிடவும் ,அழுகுரல் கூகையொடு – அழுகுரல் போல் ஒலி எழுப்பும் கூகையும் , ஆண்டலை – ஆண்டலை என்னும் பறவையும் ,விளிப்பவும் – சத்தமிடவும் ,கணம் கொள் – கூட்டமாக , கூளியொடு – ஆண் பேய்ளோடு , கதுப்பு – மயிரை இகுத்து – விரித் (கணங்கொள் பேய்மகள் கதுப்பு இகுத்தாட சிலம்பு. 26.210)அசைஇ – ஆடி , பிணம்தின் – பிணத்தைத் தின்னும் , யாக்கை – வடிவு , பேய்மகள் – பெண்பேய்கள் ,துவன்றவும் – கூடி நிற்கவும் (ஏமஞ்சான்ற மக்களொடு துவன்றி . தொல் .பொருள் .192)
பூக்கள் சிதறிக் கிடந்த இடத்தில் நெருஞ்சியும், அறுகும் மண்டிக் கிடந்தன. மத்தளமும் யாழும் ஓசையெழுப்பிய இடத்தில் நரிகள் ஊளையிட்டன. யாழும் குழலும் இசைத்த இடத்தில் கூகையும் , ஆண்டலையும் சத்தமிட்டன. கூத்தரொடு விறலியரும் ஆடிய இடத்தில் ஆண் பேய்களோடு பெண் பேய்களும் ஆடின என்று ஒன்றற்கொன்று மாறுதலைச் சொல்லி விவரிக்கும் திறன் இன்றும் என்றும் படித்து இன்புறற்பாலது.

செழுநகரின் சீர்குலைந்த தன்மை
கொடுங்கால் மாடத்து நெடுங்கடை துவன்றி
விருந்துண்டு ஆனாப் பெருஞ்சோற்று அட்டில்
ஒண்சுவர் நல்இல் உயர்திணை இருந்து
பைங்கிளி மிழற்றும் பால் ஆர் செழுநகர்த்
தொடுதோல் அடியர் துடிபடக் குழீஇக்
கொடுவில் எயினர் கொள்ளை உண்ட
உணவுஇல் வறுங்கூட்டு உள்ளகத்து இருந்து
வளைவாய்க் கூகை நன்பகல் குழறவும்
அருங்கடி வரைப்பின் ஊர்கவின் அழிய (261 – 269)
(க.ரை) வளைந்த தூண்களையுடைய மாடத்தின் நீண்ட வாசலில் கூடி நின்று, விருந்தினர் இடைவிடாமல் விருந்து உண்பர். அவ்வாறு விருந்தினர் உணவு உண்ணும் வகையில் சமையல் செய்யும் இடங்களில் (அட்டில்) குறைவில்லாது பெருஞ்சோறு இருந்து கொண்டே இருக்கும். இத்தகு நல்ல இல்லங்கள் ,சாந்து பூசப்பெற்று அழகுடன் விளங்கின. அவற்றின் உயர்ந்த இடத்தில் இருந்து பசுங்கிளிகள் மழலைச் சொற்களைப் பேசின.
திருமாவளவன் படையெடுத்துச் சென்று வெற்றி கொண்ட பின் ,பால் வளம் நிறைந்த வளமான இவ்வூரினைச் செருப்பணிந்த பாதங்களையும் கொடிய வில்லினையுமுடைய வேடர் துடி முழங்க , கூட்டமாகச் சென்று கொள்ளையிட்டமையால், நெல் இல்லாத நெற்கூட்டின் உள்ளிருந்து வளைந்த வாயினையுடைய கூகை ,பகல் பொழுதிலும் கூவிக் கொண்டிருந்தது.இவ்வாறு அரிய காவலமைந்த மதிலினையுடைய பகைவர் நாட்டு ஊர்களின் அழகு அழியுமாறுச் செய்தான் திருமாவளவன்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
கொடுங்கால் மாடத்து – வளைந்த தூண்களையுடைய மாடம், நெடுங்கடை – நெடியவாசலில் , துவன்று – கூடி நின்று விருந்துண்டு – விருந்தினை உண்டு, ஆனா – அளவு கடந்து , நீங்காது , அடங்காது,பெருஞ்சோற்று – பெரும் சோற்றினையுடைய , அட்டில் – அடுக்குகளை(சமையலறை) , ஒண்சுவர் – (சாந்து பூசப்பெற்ற) அழகிய சுவர் , நல்இல் – நல்ல இல்லம், உயர்திணை – உயர்ந்த இடத்தில், இருந்து – இருந்து , பைங்கிளி – பசுங்கிளி, மிழற்றும் – மழலைக் சொற்களைப் பேசும் , பால் ஆர் – பால் வளம் நிறைந்த ,செழுநகர் – வளமான நகர், தொடு தோல் – செருப்பு , அடியர்- பாதத்தினை உடையர் , துடிபட – துடி (தோள் பறை) முழங்க , குழீஇ- கூட்டமாகச் சென்று , கொடுவல் எயினர்- கொடிய வில்லையுடைய வேடர் (வளைந்த வில் என்றும் கொள்ளலாம். வேடர் - பாலைநிலத்து மக்கள். இவர்களது தொழில் கொள்ளையிடுதலும், வழிப்பறிச் செய்தலும் . இயற்கை வளம் குன்றிய இடமாதலால், பாலை நிலத்து மக்களின் தொழில்- கொள்ளையிடுதல் ) , உணவு இல் – உணவுப் பொருட்கள் இல்லாத , வறுங்கூட்டு – ஒன்றுமில்லாத நெற்கூட்டின், உள்ளகத்து இருந்து – உள்ளே இருந்த , வளைவாய் – வளைந்த வாயையுடைய ,கூகை – கோட்டான் ,நன்பகல் - பகற்பொழுதில், குழறவும் – கூவவும் , அருங்கடி –அரிய காவல் , வரைப்பின் – மதிலின் , ஊர் – ஊரானது ,கவின் – அழகு, அழிய – கெடுமாறு செய்தான்.

திருமாவளவனின் கருதியது முடிக்கும் திறல்
பெரும்பாழ் செய்தும் அமையான் மருங்கு அற
மலை அகழ்க்குவனே கடல்தூர்க் குவனே
வான் வீழ்க்குவனே வளிமாற்றுவன் எனத்
தான் முன்னியதுறை போகலின் (270- 273)
(க.ரை) பகைவரின் ஊரானது அழியுமாறு பெரும் நாசத்தினைச் செய்தும் அத்தோடு சினம் அடங்காது , பகைவரின் குலம் முழுவதும் அழித்தவன்;மலையைப் பெயர்த்து எடுப்பான் ; கடலை நீரின்றி தூர்த்து விடுவான் ; வானத்தை வீழ்த்துவான்; காற்றின் திசையை மாற்றுவான் என உலகோர் புகழ்ந்து கூறும்படி , தான் செய்து முடிக்க வேண்டும் என்று நினைத்த செயல்களைச் செய்து முடிக்க கூடியவன்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
பெரும்பாழ் செய்தும்- பெரிய நாசம் செய்தும், அமையான் – சினம் அடங்கான், மருங்கு அற – முழுவதும் (மருங்கறக் கெட்டு விடும்.நாலடி .8) மலை அகழ்க்குவனே – மலையைப் பெயர்த்து எடுப்பான் , கடல் தூர்க்குவனே - கடலை நீரின்றித் தூர்த்து விடுவான், வான் வீழ்க்குவனே- வானத்தை வீழ்த்துவான், வளி மாற்றுவான்- காற்றின் திசையை மாற்றுவான், என - என்று ( புகழ்ந்து கூறுமாறு) தான் முன்னிய - தான் செய்ய நினைத்த , துறை போகலின் – காரியத்தை முடித்தல், (எண்ணியவை எல்லாம் துறை போதல் ஒல்லுமோ. கலி. 67)
திருமாவளவனின் வெற்றிச் சிறப்பு
பல்ஒளியர் பணிபு ஒடுங்க
தொல் அருவாளர் தொழில் கேட்ப
வடவர் வாடக் குடவர் கூம்பத்
தென்னவன் திறல்கெடச் சீறிமன்னர்
மன்எயில் கதுவும் மதனுடை நோன்தாள்
மாத்தானை மற மொய்ப்பின்
செங்கண்ணால் செயிர்த்து நோக்கிப்
புன்பொதுவர் வழி பொன்ற
இருங்கோவேள் மருங்கு சாயக் (271- 282)
(க.ரை) ஒளிநாட்டார் பலரும் பணிந்து அடங்கவும் , தொன்மையான அருவா நாட்டினர் பணிந்து ஏவலைக் கேட்டு நடக்கவும், வட நாட்டவர் தோல்வியுறவும், குடநாட்டவரின் ஊக்கம் குறையுமாறும் வெற்றி கொண்டவன். பாண்டியனுடைய வலிமை அழியுமாறு , சினம் கொண்டு சீறி எழுந்து நிலைபெற்ற மதிலரண்களைக் கைப்பற்றும் செருக்கும் , வலிமையோடு போர் செய்யும் முயற்சியினையுமுடைய பெரும்படையினை உடையவன் . வீரமும் வலிமையும் ஒருங்கே பெற்ற திருமாவளவன், சினம் மிகுந்து தன் சிவந்த கண்ணால் நோக்கிய பார்வையிலே , சிறிய பகுதிகளை ஆண்டுவரும் பொதுவரின் (இடைக்குல மன்னர் ) சந்ததியினரும் அழிந்தனர். இருங்கோவின் குலமும் அழிந்தது.
சொற்பொருள் விளக்கம்
பல் ஒளியர் – பலராகிய • ஒளியர் (ஒளிநாட்டில் சிறந்து விளங்கிய வேளாளர்) பணிபு ஒடுங்க – பணிந்து அடங்கவும் , தொல் அருவாளர் – தொன்மையான அருவா நாட்டினர், தொழில் கேட்ப – ஏவலைக் கேட்டு நடக்க , (தொன்று மொழிந்து தொழில் கேட்ப மதுரை. 72) , வடவர் வாட – வடதிசை நாட்டவர் தோல்வியுறவும், குடவர் கூம்ப – குட நாட்டார் ஊக்கம் குறையவும், சீறி மன்னர் – சினந்து பகைவரின் , மன் எயில் கதுவும் – நிலைபெற்ற மதிலைக் கைப்பற்றிய , தென்னவன் – பாண்டியன், திறல் கெட – வலிமை அழியவும் , மதன் உடை – செருக்கும உடைய , நோன்தாள்- வலிய முயற்சி மாத்தானை பெரும்படை , மற மொயம்பு- வீரம்,வலிமை , புன் பொதுவர் – சிறிய பகுதியை ஆட்சி செய்த இடைக்குல மன்னர்கள், வழி பொன்ற – வழித்தோன்றியோரும் அழியுமாறும் , இருங்கோவேள் மருங்கு சாய – இருங்கோவேளின் குலம் முழுவதையும் அழித்தும்.
வளம் பெருக்கிய வளவன்
காடுகொன்று நாடாக்கிக்
குளம் தொட்டு வளம் பெருக்கிப்
பிறங்குநிலை மாடத்து உறந்தை போக்கிக்
கோயிலொடு குடிநிறீஇ
வாயிலொடு புழையமைத்து
ஞாயில்தொறும் புதைநிறீஇப்
பொருவேம் எனப்பெயர் கொடுத்து
ஒருவேம் எனப் புறக்கொடாது
திருநிலைஇய பெருமன் எயில்
மின்னொளி எறிப்ப ( 283-282)
(க.ரை) காட்டினை அழித்து மக்கள் வாழ்வதற்குரிய நாடாக்கினான். குளங்களைத் தோண்டி நாட்டின் வளத்தைப் பெருக்கினான். தலைநகராக விளங்கிக் கொண்டிருந்த உறையூருக்குப் பின்னர் காவிரிப்பூம்பட்டினத்தையும் தலைநகராக்கி, கோயில்களோடு குடிமக்கள் வாழ்வதற்கான இடங்களையும் உருவாக்கினான். பெரிய வாயில்களையும் சிறிய வாயில்களையும் அமைத்தான். மதில்கள் தொறும் மறைவிடங்கள் (புதைகுழிகள் ) நிறுவினான்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
காடு கொன்று – காட்டினை அழித்து , நாடாக்கி – நாடாக ஆக்குதல், குளம் தொட்டு – குளத்தினைத் தோண்டி , பிறங்குநிலை மாடத்து – உயர்ந்த நிலைகளைக் கொண்ட மாடத்தினையுடைய , (பிறங்கு நிலை மாடத்து – புறநா. 69) உறந்தைப் போக்கி – உறந்தைக்குப் பின்பு (இவை போக்கிச் சொல்லும் தொல் . பொருள் . 444. உரை) (காவிரிப்பூம்பட்டினத்திலும்) கோயிலோடு குடிநிறீஇ – கோயில்களோடு குடியிருப்புகளையும் (மக்கள் வாழ்வதற்கான இடங்களையும் ) உருவாக்கி, வாயிலொடு – பெரிய வாயில்களோடு , புழை அமைத்து – சிறிய வாயில்களையும் அமைத்து, ஞாயில்தொறும் – மதில்கள் தொறும் , புதை நிறீஇ – வீரர்கள் பதுங்குவதற்கான மறைவிடங்களை நிறுவி, பொருவேன் என – பகைவர்களை எதிர்த்துப் போர் புரிவோம் என்று கூறி , ஒருவேம் என – பின்னர் போர் புரிதலிலிருந்து நீங்கினோம் என , புறக்கொடாது – புறங்கொடுத்துச் செல்லாது, (வீரர்கள் போரில் நின்று போர் செய்தமையால் ),. திரு நிலைஇய – வெற்றியாகிய செல்வம் குடியிருக்கும் , பெருமன் எயில் – பெரிய நிலைபெற்ற மதில், மின் ஒளி – மின்னல் ஒளிபோன்று , எறிப்ப – ஒளி வீச,
திருமாவளவனின் புறவாழ்வும் அகவாழ்வும்
.............................தன் ஒளி மழுஙகி
வீசிபிணி முழவின் வேந்தர் சூடிய
பசுமணி பொருத பருஏர் எறுழ்க் கழற்கால்
பொன்தொடிப் புதல்வர் ஓடி ஆடவும்
முற்றுஇழை மகளிர் முகிழ்முலை திளைப்பவும்
நெஞ்சாந்து சிதைந்த மார்பில் ஒண்பூண்
அரிமா அன்ன அணங்குடைத் துப்பின்
திருமாவளவன்.........................(292-299)
(க.ரை) திருமாவளவனின் வெற்றியினைக் கேட்டு, வாரினால் முழவினைக்(அடிக்காது ) கட்டிய பகைமன்னர்கள், தம் புகழ் குறைந்துவிடுமோ என்று அஞ்சி ,திருமாவளவனின் அருளினைப் பெற, அழகிய மணிகள் பதிக்கப்பெற்ற மணிமுடி பொருந்துமாறு திருமாவளவனின் காலடியில் வீழ்ந்து வணங்குவர். அவர்தம் மணிமுடி பொருந்துகின்ற அழகும் வலிவும் உடையன திருமாவளவனின் கழலணிந்த கால்கள்.
பொன்னால் செய்த தொடியினை அணிந்த புதல்வர் ஓடிவந்து மார்பில் விளையாடுவதாலும் , உடலெங்கும் அணிகலன்களை அணிந்துள்ள மனைவியரின் முலைகள் பொருவதாலும் மார்பில் பூசிய சந்தனம் அழிந்த மார்பினையுடையவன்.
ஒளி வீசும் பெரிய அணிகலன்களை அணிந்தவன்; இளஞ்சிங்கத்தைப் போன்று பகைவரை வருத்தும் இயல்யினையுடையவன் திருமாவளவன்.
சொற்பொருள்விளக்கம்
தன் ஒளி மழுங்கி – தன் புகழ் குறைந்து வீசி – அடித்து, பிணி முழவின் – கட்டப்பட்ட முரசின் , வேந்தர் சூடிய – பகை மன்னர் பரவும் (துதிக்கும ) வணங்கும்) , பசுமணி பொருத- அழகிய மணிகய் பதிக்கப்பெற்ற , பருஏர் எறுழ்க் கழற்கால் – மிக்க அழகும வலிவும் உடைய கழலணிந்த கால் , பொன் தொடிப் புதல்வர்- பொன்னால் செய்த தொடியணிந்த புதல்வர் , ஓடி ஆடவும் – ஓடி விளையாடவும், முற்றுஇழை மகளிர் – (உடலெங்கும் ) முற்றிலும் அணிகலன் அணிந்த மனைவியர், முகிழ்முலை திளைப்பவும்- குவிந்த மார்பகம் பொருவதாலும், செஞ்சாந்து – சந்தனக் கலவை , சிதைந்த மார்பகம் – அழிந்த மார்பும் ஒண்பூண் – ஒளி வீசும் அணிகலன், அரிமா அன்ன- சிங்கம் போன்ற , அணங்குடை துப்பின் – வருத்தும் வலிமை.
தலைவன் தலைவியைப் பிரியாமைக்கான காரணங்கள்
திருமாவளவன் தெவ்வர்க்கு ஓக்கிய
வேலினும் வெய்ய கானம் அவன்
கோலினும தண்ணிய , தடமென் தோளே (299- 301)
(க.ரை) திருமாவளவன் பகைவர் மேல் எறிவதற்கு ஓங்கிய வேலைக்காட்டிலும் கொடியது நான் தலைவியைப் பிரிந்து செல்லக்கூடிய கானம். அம்மன்னனின் செங்கோலைக் காட்டிலும் குளிர்ச்சியுடையன என் தலைவியின் பெரிய மென்மையான தோள்களே.

சொற்பொருள் விளக்கம்
தெவ்வர்க்கு – பகைவரை அழித்தற்கு , ஓக்கிய – எறிந்த , வேலினும்- வேலைக் காட்டிலும் , வெய்ய – கொடியது. கானம் – (நான் செல்லும்) காடு, அவன் கோலினும் – அவன் செங்கோலைக் காட்டிலும், தண்ணிய – குளிர்ச்சியுடைய, தடமன்தோளே – பெரிய மென்மையான தோள்களே.
முட்டாச்சிறப்பின் பட்டினம் பெறினும் வாரேன் என்று தலைவியைப் பிரியாமையும் , திருமாவளவன் தெவ்வர்க்கு ஓங்கிய வேலினும் வெய்ய கானம் , அவன் கோலினும் தண்ணிய தடமென் தொளே என்று பிரியாமைக்கான காரணத்தையும் சொல்லுவது பட்டினப்பாலை. பிரியாமையும், பிரியாமைக்கான காரணத்தையும் சொன்ன இலக்கியம் பாலைத்திணையின் பாற்படுமா?
‘வாரேன் ’ என்று சொன்ன சொல் , தலைவியின் மேல் கொண்ட காதலின் வெளிப்பாட்டில் வந்த சொல்லாக இருக்குமே தவிர , பிரியாது இருத்தல் , ‘ வினையே ஆடவர்க்கு உயிரே’ என்ற தலைவனின் கடமை உணர்விற்குப் புறம்பானதன்றோ? ஆதலின்.
‘செலவிடை அழுங்கல் செல்லாமை அன்றே
வன்புறை குறிதத தவிர்ச்சியாகும்’ (கற்பியல் .44)

என்ற தொல்காப்பிய நூற்பாவின் கருத்தினை ஒத்து தலைவன் பிரிவான் என்பதே புலனாகிறது. வாரேன் என்றது பிரியாமை அல்ல , சிறிது பொழுது செல்லாமல் காலந்தாழ்த்துதல் என்றே துணியலாம்.
காவிரியின் பெருமையும் , சோழ நாட்டின் வளமும், காவிரிப்பூம்பட்டினத்தின் சிறப்புகளையும் , சோழநாட்டை ஆண்ட மன்னன் திருமாவளவனின் பகைவரை அழித்த திறனும் என்று புறச்செய்திகளையே கூறி, அக இலக்கியமாக்கிய பெருமைக்குரியவர் கடியலூர் உருத்திரங்கண்ணனார்.

பட்டினப்பாலை மூலம்

காவிரியின் பெருமை
வசையில் புகழ் வயங்கு வெண்மீன்
திசை திரிந்து தெற்கு ஏகினும்
தற் பாடிய தளி உணவின்
புள் தேம்பப் புயல் மாறி
05. வான்பொய்ப்பினும் தான் பொய்யா
மலைத் தலைய கடற்காவிரி
புனல் பரந்து பொன் கொழிக்கும்

மருதநிலத்தின் வளமை

விளைவு அறா வியன் கழினிக்
கார்க்கரும்பின் கமழ் ஆலைத்
10. தீத் தெறுவின் நீள் நெய்தற்
பூச் சாம்பும் புலத்து ஆங்கண்
காய்ச் செந்நெல் கதிர்அருந்து
மோட்டு எருமை முழுக் குழவி

15. கூட்டு நிழல் துயில் வதியும்
கோள் தெங்கின் குலை வாழைக்
காய்க் கமுகின் கமழ் மஞ்சள்.
இனமாவின் , இணர்ப் பெண்ணை
முதற் சேம்பின் முளை இஞ்சி

காவிரிப்பூம்பட்டினத்தின் செல்வச் செழிப்பு

20 அகல்நகர் வியன்முற்றத்துச்
சுடர்நுதல் மட நோக்கின்
நேரிழை மகளிர் உணங்கு உணாக் கவரும்
கோழி எறிந்த கொடுங்கால் கனங்குழை
பொற்கால் புதல்வர் புரவிஇன்று உருட்டும்

25. முக்கால் சிறுதேர் முன்வழி விலக்கும்
விலங்குபகை அல்லது கலங்குபகை அறியாக்
கொழும் பல்குடிச் செழும்பாக்கத்துக்

காவிரிப்பூம்பட்டினத்துத் தோட்டங்கள், தோப்புகள் , பூஞ்சோலைகள்

குறும்பல்லூர் நெடுஞ்சோணாட்டு
வெள்ளை உப்பின் கொள்ளை சாற்றி
30 நெல்லொடு வந்த வல்வாய்ப் பஃறி
பணைநிலைப் புரவியின்அணைமுதல் பிணிக்கும்
கழிசூழ் படப்பைக் கலியாணர்ப்
பொழில் புறவின் பூந்தண்டலை

பொய்கையும் ஏரியும்

மழை நீங்கிய மா விசும்பின்
35 மதி சேர்ந்த மக வெணமீன்
உரு கெழு திறல் உயர் கோட்டத்து
முருகு அமர் பூ முரண்கிடக்கை
வரி அணிசுடர் வான் பொய்கை
இரு காமத்து இணை ஏரிப்

காவிரிப்பூம்பட்டினத்து அட்டிற் சாலைகள்

40 புலிப்பொறிப் போர்க் கதவின்
திருத்துஞ்சும் திண்காப்பின்
புகழ் நிலைஇய மொழி வளர
அறம் நிலைஇய அகன் அட்டில்
சோறு ஆக்கிய கொழும் கஞ்சி

45. யாறு போலப் பரந்து ஒழுகி
ஏறு பொரச் சேறு ஆகித்
தேர் ஓடத் துகள் கெழுமி
நீராடிய களிறு போல
வேறுபட்ட வினை ஓவத்து

50. வெண் கோயில் மாசு ஊட்டும்

மாட்டுக் கொட்டில்

தண்கேணித் தகை முற்றத்துப்
பகட்டு எருத்தின் பலசாலைத்

காவிரிப்பூம்பட்டினத்துத் தவப்பள்ளியும் வேள்விச்சாலையும்

தவப்பள்ளித் தாழ் காவின்
அவிர் சடைமுனிவர் அங்கி வேட்கும்

55. ஆவுதி நறும்புகை முனைஇக் குயில்தம்
மாயிரும் பெடையொடு இரியல் போகிப்
பூதம் காக்கும் புகல் அரும் கடிநகர்த்
தூதுணம் புறவொடு துச்சில் சேக்கும்

விளையாட்டுக்களத்தில் மறவர்களின் மற்போரும் வாட்போரும்

முதுமரத்த முரண்களரி
60. வரிமணல் அகன்திட்டை
இருங்கிளை இனன் ஒக்கல்
கருந்தொழில் கலிமாக்கள்
கடலிறவின் சூடுதின்றும்
வயலாமைப் புழுக்குண்டும்

65. வறன் அடும்பின் மலர்மலைந்தும்
புனல் ஆம்பல் பூச்சூடியும்
நீல்நிற விசும்பின் வலனேர்பு திரிதரு
நாள்மீன் விராய கோள்மீன் போல
மலர்தலை மன்றத்துப் பலருடன் குழீஇக்

70 கையினும் கலத்தினும் மெய்யுறத் தீண்டிப்
பெருஞ்சினத்தால் புறங்கொடாஅது
இருஞ்செருவின் இகல் மொய்ம்பினோர்
கல் லெறியும் கவண்வெரீஇப்
புள் இரியும் புகர்ப் போந்தைப்

காவிரிப்பூம்பட்டினத்து சேரிப்பகுதி

75 பறழ்ப்பன்றிப் பல்கோழி
உறைக்கிணற்றுப் புறச்சேரி
ஏழகத் தகரொடு சிவல் விளையாடக்

பரதவரின் இருப்பிடம்

கிடுகு நிரைத்து எஃகு ஊன்றி
நடுகல்லின் அரண் போல
80 நெடுந் தூண்டிலில் காழ் சேர்த்திய
குறுங்கூஐர குடிநாப்பண்
நிலவடைந்த இருள்போல
வலை உணங்கும் மணல் முன்றில்

பரதவர்களின் வழிபாடும் விளையாட்டும்

வீழ்த்தாழைத் தாள் தாழ்ந்த
85 வெண் கூதாளத்துத் தண்பூங்கோதையர்
சினைச் சுறவின் கோடு நட்டு
மனை சேர்த்திய வல் அணங்கினான்
மடல் தாழை மலர் மலைந்தும்
பிணர்ப் பெண்ணைப் பிழிமாந்தியும்

90 புன்தலை இரும்பரதவர்
பைந்தழை மாமகளிரொடு
பாயிரும் பனிக்கடல் வேட்டம் செல்லாது
உவவு மடிந்து உண்டாடியும்

சங்கமுக நீராடலும் , பகல் விளையாட்டும்

புலவுமணல் பூங்கானல்
95. மாமலை அணிந்த கொண்மூப் போலவும்
தாய்முலை தழுவிய குழவி போலவும்
தேறுநீர்ப் புணரியோடு யாறுதலை மணக்கும்
மலிஓதத்து ஒலிகடல்
தீது நீங்க கடலாடியும்

100. மாசு போகப் புனல் படிந்தும்
அலவன் ஆட்டியும் உரவுத்திரை உழக்கியும்
பாவை சூழ்ந்தும் பல்பொறி மருண்டும்
அகலாக் காதலொடு பகல் விளையாடிப்
பெற்றகரும் தொல்சீர்த் துறக்கம் ஏய்க்கும்
பொய்யா மரபின் பூமலி பெருந்துறைத்

இரவு நேர நிகழ்வுகள்

105 துணைப்புணர்ந்த மடமங்கையர்
பட்டுநீக்கித் துகிலுடுத்து
மட்டு நீக்கி மது மகிழ்ந்து
மைந்தர் கண்ணி மகளிர் சூடவும்
மகளிர் கோதை மைந்தர் மையவும்

110 நெடுங்கால் மாடத்து ஒள்ளெரி நோக்கிக்
கொடுந்திமில் பரதவர் குருஉச்சுடர் எண்ணவும்
பாடல் ஓர்ந்தும் நாடகம் நயந்தும்
வெண்ணிலவின் பயன்துய்த்தும்
கண்ணடைஇய கடைக்கங்குலான்

சுங்கம் (வரி) வசூலிப்போரின் தன்மை

115 மாஅகாவிரி மணங்கூட்டும்
தூஉ எக்கர்த் துயில் மடிந்து
வாலிணர் மடல்தாழை
வேலாழி வியன்தெருவில்
நல்லிறைவன் பொருள்காக்கும்

120 தொல்லிசைத் தொழில்மாக்கள்
காய்சினத்த கதிர்ச் செல்வன்
தேர்ப்பூண்ட மாஅபோல
வைகல்தொறும் அசைவின்றி
உல்குசெயக் குறைபடாது


பல்பொருளும் குவிந்து கிடக்கும்
காவிரிப்பூம்பட்டினத்துப் பண்டகசாலை


125. வான்முகந்தநீர் மலைப் பொழியவும்
மலைப் பொழிந்த நீர் கடற்பரப்பவும்
மாரி பெய்யும் பருவம்போல
நீரினின்று நிலத்து ஏற்றவும்
நிலத்தினின்று நீர்ப்பரப்பவும்

130 அளந்தறியாப் பலபண்டம்
வரம்பறியாமை வந்தீண்டி
அருங்கடிப் பெருங்காப்பின்
வலியுடை வல் அணங்கின்நோன்

135 புலிபொறித்துப் புறம்போக்கி
மதிநிறைந்த மலிபண்டம்
பொதிமூடைப் போரேறி
மழையாடு சிமைய மால்வரைக் கவாஅன்
வரையாடு வருடைத் தோற்றம் போலக்
கூருகிர் ஞமலிக் கொடுந்தாள் ஏற்றை

140 ஏழகத் தகரொடு உகளும் முன்றில்

உயர் மாடத்து மகளிர் இயல்பும் ,
விழா நீங்காத கடைவீதியும்

குறுந்தொடை நெடும்படிக்கால்
கொடுந்திண்ணை பல்தகைப்பின்
புழைவாயில் போகு இடைகழி
மழைதோயும் உயர்மாடத்துச்

145 சேவடிச் செறிகுறங்கின்
பாசிழைப் பகட்டு அல்குல்
தூசுடைத் துகிர்மேனி
மயில்இயல் மான்நோக்கின்
கிளிமழலை மென்சாயலோர்

150 வளிநுழையும் வாய்பொருந்தி
ஓங்குவரை மருங்கின் நுண்தாது உறைக்கும்
காந்தள்அம் துடுப்பின் கவிகுலை அன்ன
செறிதொடி முன்கை கூப்பிச் செவ்வேள்
வெறியாடு மகளிரொடு செறியத் தாஅய்க்

155 குழல் அகவ யாழ்முரல
முழவு அதிர முரசுஇயம்ப
விழவுஅறா வியல் ஆவணத்து

காவிரிப்பூம்பட்டினத்தில்
உயர்த்தியுள்ள பல்வேறு கொடிகள்
தெய்வக்கொடி

மையறு சிறப்பின் தெய்வம் சேர்த்திய
மலரணி வாயில் பலர்தொழு கொடியும்

வீரர்களுக்கான கொடி

160 வருபுனல் தந்த வெண்மணல் கான்யாற்று
உருகெழு கரும்பின் ஒண்பூப் போலக்
கூழுடைக் கொழுமஞ்சிகைத்
தாழுடைத் தண்பணியத்து
வாலரிசிப் பலிசிதறிப்

165 பாகுஉகுத்த பசுமெழுக்கின்
காழூன்றிய கவிகிடுகின்
மேல் ஊன்றிய துகிற் கொடியும்

கல்விக் கொடி

பல்கேள்வித் துறைபோகிய
தொல்லாணை நல்லாசிரியர்
170 உறழ் குறித்து எடுத்த உருகெழு கொடியும்



வணிகர் கொடி

வெளில் இளக்கும் களிறுபோலத்
தீம்புகார்த் திரைமுன்துறைத்
தூங்குநாவாய் துவன்று இருக்கை
மிசைக்கூம்பின் நசைக்கொடியும்

கள் விற்போர் ஏற்றியுள்ள கொடி

175 மீன் தடிந்து விடக்கு அறுத்து
ஊன்பொரிக்கும்ஒலிமுன்றில்
மணல் குலைஇ மலர் சிதறிப்
பலர் புகுமனைப் பலிப் புதவின்
நறவு நொடைக் கொடியோடு

பல்கொடி விளங்கும் பட்டினம்

180 பிற பிறவும் நனிவிரைஇப்
பல்வேறு உருவின் பதாகை நீழல்
செல்கதிர்நுழையாச்செழுநகர்வரைப்பின்

செல்வ வளம் நிறைந்த தெருக்கள்

செல்லா நல்லிசை அமரர் காப்பின்
நீரின் வந்த நிமிர்பரிப் புரவியும்
185 காலின் வந்த கருங்கறி மூடையும்
வடமலைப் பிறந்த மணியும் முத்தும்
குடமலைப் பிறந்த ஆரமும் அகிலும்
தென்கடல் முத்தும் குணகடல் துகிரும்
கங்கை வாரியும் காவிரிப் பயனும்

190 ஈழத்து உணவும் காழகத்து ஆக்கமும்
அரியவும் பெரியவும் நெரிய ஈண்டி
வளம்தலை மயங்கிய நனந்தலை மறுகின்

காவிரிப்பூம்பட்டினத்து உழவர்களின் நல்லியல்புகள்

நீர்நாப் பண்ணும் நிலத்தின் மேலும்
ஏமாப்ப இனிது துஞ்சிக்
195 கிளைகலித்துப் பகைபேணாது
வலைஞர் முன்றில் மீன் பிறழவும்
விலைஞர் குரம்பை மா ஈண்டவும்
கொலை கடிந்தும் களவு நீக்கியும்
அமர்ப் பேணியும் ஆவுதி அருத்தியும்

200 நல்லானொடு பகடுஓம்பியும்
நான்மறையோர் புகழ்பரப்பியும்
பண்ணியம் அட்டியும் பசும்பதம் கொடுத்தும்
புண்ணியம் முட்டாத் தண்ணிழல் வாழ்க்கை
கொடு மேழி நசை உழவர்

வணிகர்களின் சிறப்பு

205 நெடுநுகத்துப் பகல்போல
நடுவுநின்ற நல்நெஞ்சினோர்
வடு அஞ்சி வாய்மொழிந்து
தமவும் பிறவும் ஒப்ப நாடிக்
கொள்வதூஉம் குறை கொடாது

210 கொடுப்பதூஉம் குறை கொடாது
பல்பண்டம் பகிர்ந்து வீசும்
தொல்கொண்டி துவன்று இருக்கைப்

பன்னாட்டிரும் கலந்தினிது உறையும் புகார்
பல் ஆயமொடு பதிபழகி
வேறு வேறு உணர்ந்த முதுவாய்ஒக்கல்

215 சாறுஅயர் மூதூர் சென்று தொக்கு ஆங்கு
மொழிபல பெருகிய பழிதீர் தேஎத்துப்
புலம்பெயர் மாக்கள் கலந்துஇனிது உறையும்
முட்டாச் சிறப்பின் பட்டினம்..............

தலைவன் தன் நெஞ்சிற்குக் கூறித்
தலைவியைப் பிரிதலைத் தவிர்த்தல்

....................பெறினும்
வார் இரும் கூந்தல் வயங்குஇழை ஒழிய
220 வாரேன் வாழிய நெஞ்சே.........

திருமாவளவன் நாட்டினை ஆளும் உரிமையினைப் பெறல்

................. கூருகிர்க்
கொடுவரிக் குருளைக் கூட்டுள் வளர்ந்தாங்குப்
பிறர், பிணியகத்து இருந்து பீடுகாழ் முற்றி
அருங்கரை கவியக் குத்திக் குழிகொன்று
பெருங்கை யானை பிடிப்புக்கு ஆங்கு

225 நுண்ணிதின் உணரநாடி நண்ணார்
செறிவுடைத் திண்காப்பு ஏறிவாள் கழித்து
உருகெழு தாயம் ஊழின் எய்தி

திருமாவளவனின் போர்த்திறன்

பெற்றவை மகிழ்தல் செய்யான் செய்றோர்
கடிஅரண் தொலைத்த கதவுகொல் மருப்பின்

230 முடியுடைக் கருந்தலை புரட்டும் முன்தாள்
உகிருடை அடிய ஓங்கு எழில் யானை
வடிமணிப் புரவியொடு வயவர் வீழப்
பெருநல் வானத்துப் பருந்துயஉலாய் நடப்ப
தூறுஇவர் துறுகல் போலப் போர்வேட்டு

235 வேறுபல் பூளையொடு உழிஞை சூடிப்
பேய்க்கண் அன்ன பிளிறுகடி முரசம்
மாக்கண் அகலறை அதிர்வன முழங்க
முனைகெடச் சென்று முன்சமம் முருக்கித்
தலைதவச் சென்று தண்பணை எடுப்பி

பகைவர் நாட்டு மருத நில வளம் அழிதல்

240 வெண்பூக் கருமபொடு செந்நெல் நீடி
மாஇதழ்க் குவளையொடு நெய்தலும் மயங்கி
கராஅம் கலித்த கண்அகன் பொய்கை
கொழுங்கால் புதவமொடு செருந்தி நீடிச்
செறுவும் வாவியும் மயங்கி நீர் அற்று

245 அறுகோட்டு இரலையொடு மான்பிணை உகளவும்

கந்துடை பொதியிலின் நிலை

கொண்டி மகளிர் உண்டுறை மூழ்கி
அந்தி மாட்டிய நந்தா விளக்கின்
மலரணி மெழுக்கம் ஏறிப் பலர்தொழ
வம்பலர் சேக்கும் கந்துடைப் பொதியில்

250 பருநிலை நெடுந்தூண் ஒக்கத் தீண்டிப்
பெருநல் யானையொடு பிடிபுணர்ந்து உறையவும்

விழா இன்றிக் கிடந்த பொதுமன்றம்

அருவிலை நறும்பூத் தூஉய்த் தெருவின்
முதுவாய்க் கோடியர் முழவொடு புணர்ந்த
திரிபுரி நரம்பின் தீந்தொடை ஓர்க்கும்

255 பெருவிழாக் கழிந்த பேஎமுதிர் மன்றத்துச்
சிறுபூ நெருஞ்சியோடு அறுகை பம்பி
அழல்வாய் ஓரி அஞ்சுவரக் கதிப்பவும்
அழுகுரல் கூகையொடு ஆண்டலை விளிப்பவும்
கணங்கொள் கூளியொடு கதுப்பு இகுத்து அசைஇப்

260 பிணம்தின் யாக்கைப் பேய்மகள் துவன்றவும்

செழுநகரின் சீர்குலைந்த தன்மை

கொடுங்கால் மாடத்து நெடுங்கடை துவன்றி
விருந்தண்டு ஆனாப் பெருஞ்சோற்று அட்டில்
ஒண்சுவர் நல்இல் உயர்திணை இருந்து
பைங்கிளி மிழற்றும் பால் ஆர் செழுநகர்த்

265 தொடுதோல் அடியர் துடிபடக் குழீஇக்
கொடுவில் எயினர் கொள்ளை உண்ட
உணவுஇல் வறுங்கூட்டு உள்ளகத்து இருந்து
வளைவாய்க் கூகை நன்பகல் குழறவும்
அருங்கடி வரைப்பின் ஊர்கவின் அழிய

சோழனின் திறல்

270 பெரும்பாழ் செய்தும் அமையான் மருங்கு அற
மலை அகழ்க்குவனே கடல்தூர்க் குவனே
வான் வீழ்க்குவனே வளிமாற்றுவன் எனத்
தான் முன்னியதுறை போகலின்
பல்ஒளியர் பணிபு ஒடுங்க

275 தொல் அருவாளர் தொழில் கேட்ப
வடவர் வாடக் குடவர் கூம்பத்
தென்னவன் திறல்கெடச் சீறிமன்னர்
மன்எயில் கதுவும் மதனுடை நோன்தாள்
மாத்தானை மற மொய்ப்பின்

280 செங்கண்ணால் செயிர்த்து நோக்கிப்
புன்பொதுவர் வழி பொன்ற
இருங்கோவேள் மருங்கு சாயக்

சோழநாட்டின் வனத்தினைக் காத்தல்

காடுகொன்று நாடாக்கிக்
குளம் தொட்டு வளம் பெருக்கிப்

285 பிறங்குநிலை மாடத்து உறந்தை போக்கிக்
கோயிலொடு குடிநிறீஇ
வாயிலொடு புழையமைத்து
ஞாயில்தொறும் புதைநிறீஇப்
பொருவேம் எனப்பெயர் கொடுத்து

290 ஒருவேம் எனப் புறக்கொடாது
திருநிலைஇய பெருமன் எயில்



திருமாவளவனின் அகவாழ்வுச் சிறப்பு

மின்ஒளி எறிப்பத் தன்னொளி மழுங்கி
வீசிபிணி முழவின் வேந்தர் சூடிய
பசுமணி பொருத பருஏர் எறுழ்க் கழற்கால்

295 பொன்தொடிப் புதல்வர் ஓடி ஆடவும்
முற்றுஇழை மகளிர் முகிழ்முலை திளைப்பவும்
நெஞ்சாந்து சிதைந்த மார்பில் ஒண்பூண்
அரிமா அன்ன அணங்குடைத் துப்பின்
திருமாவளவன்.........................

திருமாவளவின் வீரமும், ஈரமும், பாலைத்திணையின் பொருளும்

.........................................தெவ்வர்க்கு ஓக்கிய
300 வேலினும் வெய்ய கானம் அவன்
கோலினும் தண்ணிய , தடமென் தோளே.

முல்லைப்பாட்டு மூலமும் எளிய உரையும்

முல்லைப்பாட்டு மூலமும் எளிய உரையும்

முல்லைப்பாட்டும் பண்டைத் தமிழகமும்
முனைவர் இரா. ருக்மணி
பதிப்புரை
‘முல்லைப்பாட்டு’ பற்றி முல்லைச்செல்வியே எழுதியுள்ளார்.
அவர் எழுதுவதுதான் பொருத்தம்
எவர் எழுதியும் பயனில்லை.
சங்க இலக்கியம் ஒரு சுகமான கடல்.
அதில் நீந்திக் கரையேறுவது கடினம் ; சாதனை.
கட்டுமரங்களும் கப்பல்களும் சுகம் தராது.
இந்த அகப்பாட்டில் அகமும் புறமும் வெளிப்பட
முனைவர் ருக்மணி சிறப்பாக ஆய்ந்துள்ளார்.
தமிழைச் ‘செம்மொழி’ ஆக்கி சிறப்பித்து விட்டோம்.
இக்காலக்கட்டத்தில் எல்லோரும் இதனை அறிந்து
கொண்டாட எளிமைப்படுத்த வேண்டும்.
இனிமைப்படுத்த வேண்டும்.
அதை இவர் செய்கிறார்.
இவருக்கு எங்கள் வாழ்த்துக்கள்.
காவ்யா சண்முகசுந்தரம்

அணிந்துரை
அகம் சார்ந்த தமிழ் இவக்கியத்தில்
அழகான ஒரு நூல் முல்லைப்பாட்டு.
அதனை அற்புதமாகத் திறனாய்வு செய்துள்ளார்.
ஆசிரியர் முல்லைச்செல்வி.
கவி நடையிலே இருக்கிற அதே அழகு
உரை நடையிலேயும் இருப்பது
இதன் சிறப்பு.
நயமாக எழுதப்பட்டிருக்கிற இந்த உரை
நாடகம் பார்ப்பது போன்ற ஓர் உணர்வினையே
ஏற்படுத்துகிறது.
இது
மாணவர்களை மேம்படுத்துகிற நூல்
மற்றவர்களை மகிழ்விக்கிற நூல்.
படித்து மகிழுஙகள்.
பயன்பெறுங்கள்.
வாழ்க....... வளர்க.
அன்புடன்
தென்கச்சி கோ. சுவாமிநாதன்
சென்னை-91
06.07.2008



என்னுரை
கல்லூரி நாட்களில் முல்லைப்பாட்டினைச் சுவைத்திருக்கிறேன். அடி அளவால் குறைந்தது எனினும், தலைவன்-தலைவி இருவரது மன உணர்வுகளை ஒரு சேரப் படம்பிடித்துக் காட்டும் அற்புத உணர்வோவியம் முல்லைப்பாட்டு.
சென்ற ஆண்டு தமிழகம் வந்திருந்த அமெரிக்கத் தமிழர் திருமதி. வைதேகி கணேசன் அவர்கள் தமிழின் மீது கொண்ட பெரு விருப்பத்தால், சங்க இலக்கியங்களைப் படிக்க வேண்டும் என்று என்னிடம் கேட்டபோது, அவர்களுக்கு முதன்முதலாகக் கற்பிக்கத் தொடங்கியது முல்லைப்பாட்டு. அதன் விளைவாக முகிழ்த்ததே இந்நூல்!
என் வளர்ச்சிக்கு வித்திட்டு உற்றுழி உதவிவரும் சகோதரர் தென்கச்சி கோ. சுவாமிநாதன் அவர்களுக்கும், என் எழுத்துப் பணிகளுக்குத் துணையாய் இருந்து வரும் மகன் இராமிற்கும் நன்றி கூறும் கடப்பாடுடையேன்.
நூலை அச்சிட்டு வெளியிடும் பேராசிரியர் முனைவர் காவ்யா சு. சண்முகசுந்தரம் அவர்களுக்கு என் உளம்கனிந்த நன்றி.
முனைவர் இரா. ருக்மணி

கொரட்டூர்
சென்னை-80









பொருளடக்கம்
1. முல்லைப்பாட்டு - முன்னுரை
2. பொருட் சுருக்கம்
3. முல்லைப்பாட்டும் பண்டைத் தமிழகமும்
4. முல்லைப்பாட்டில் உவமைகள்
5. நப்பூதனாரின் வருணனைகள்
6. முல்லைப்பாட்டு-மூலமும் எளிய உரையும்


முல்லைப்பாட்டு
‘பத்துப்பாட்டு’ என்ற தொகைப்பெயரில், பாட்டு என்பதைத் தன்னுள் அடக்கியவை இரண்டு நூல்கள். ஒன்று முல்லைப்பாட்டு, மற்றொன்று குறிஞ்சிப்பாட்டு. பத்துப்பாட்டில் ஐந்தாவது நூல் முல்லைப்பாட்டு. அகம் சார்ந்த நூல்.
மக்கள் நுதலிய அகன்ஐந் திணையும்
சுட்டி ஒருவர் பெயர்கொளப் பெறாஅர் (தொல். அ. நூ. 57)
என்ற தொல்காப்பிய அகத்திணை மரபைப் பின்பற்றியே தலைவனின் இயற்பெயரைச் சுட்டாத அகநூலாகவே இலங்குகிறது.
முல்லைப்பாட்டு
அகத்திணையான முல்லைத்திணை ஒழுக்கத்தினைக் கூறும் இப்பாட்டிலும், ‘வஞ்சிதானே முல்லையது புறனே’ (தொல்.புறத்திணை. நூற்பா.61)என்பதற்கேற்ப 103 அடிகளில் 57 அடிகள் வஞ்சித்திணைப் பற்றியதாகவே அமைந்துள்ளது. அகத்திணை முல்லைக்கு நிலம் காடு. இங்கு தலைவி இருக்கிறாள். புறத்திணை வஞ்சிக்கும் நிலம் காடே. இங்கு தலைவன் இருக்கிறான்.இருவரும் தனித்து இருக்கும் இருத்தல் ஒழுக்கத்தினைப் பாடும் இனிய நூல் முல்லைப்பாட்டு. இந்நூல் நேரிசை ஆசிரியப்பாவினால் இயற்றப்பட்டது.
முல்லைப்பாட்டின் ஆசிரியர் காவிரிப்பூம்பட்டினத்துப் பொன் வணிகனார் மகனார் நப்பூதனார். ஆசிரியரின் பெயரிலேயே அவரது ஊர்,தொழில் போன்ற செய்திகள் தெரியவருகின்றன. சங்கத் தொகைப்பாடல்களில் இவர் பாடியதாக வேறு எந்தப் பாடலும் கிடைக்கவில்லை. ஆசிரியரின் பெயரிலுள்ள பூதன் என்பது, அவரது இயற்பெயராக இருக்க வேண்டும். ‘ஆர்’ விகுதி, உயர்வு பற்றி சேர்க்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். இயற்பெயரின் முன்னுள்ள ‘ந’ என்ற எழுத்து,நக்கீரனார்,நச்செள்ளையார்,நத்தத்தனார், நக்கண்ணையார் என்றாற்போலவே, நப்பூதனார் என்று அழைக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று கருத இடமேற்படுகிறது.
பத்துப்பாட்டில் அடி அளவால் சிறிய நூல் முல்லைப்பாட்டு. இதனை ‘நெஞ்சாற்றுப்படை’என்றும் கூறுவர். தலைவனைப் பிரிந்திருக்கும் தலைவி,‘நெஞ்சாற்றுப்படுத்த நிறைதபு புலம்பொடு, நீடு நினைந்து தேற்றியும், ஓடு வளை திருத்தியும், மையல் கொண்டும், ஒய்யென உயிர்த்தும்’(81-83), தன்னுடைய நெஞ்சினை ஆற்றுப்படுத்தி வாழும் உளப்பாங்கினைச் சுட்டுவதால், இப்பெயரும் இந்நூலுக்கு உண்டென்பர்.

முல்லைப்பாட்டின் காலம்

யவனரைப் பற்றிய குறிப்பு,
‘வலிபுணர் யாக்கை வன்கண் யவனர்’(மு.பா. 61)
என்று முல்லைப்பாட்டில் வருவதுபோல், நெடுநல்வாடையிலும்
‘யவனர் இயற்றிய வினைமான் பாவை’ (நெ. வா. 101)
என்று வருதலை நோக்க, இரண்டு இலக்கியங்களும் சம காலத்திலோ அல்லது முன் பின்னாகவோ தோன்றியிருக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் ஏற்பட வாய்ப்புள்ளது.
ஆரியப்படை கடந்த நெடுஞ்செழியன் கண்ணகியின் பொருட்டு உயிர் துறக்க கொற்கையில் இருந்த வெற்றிவேற் செழியன், ‘நன்மாறன்’ என்ற பெயரில் மதுரையிட்ல ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்று நடத்தினன் என்பது ஆய்வாளர் கருத்து. இம்மன்னன் சித்திரமாடத்துத் துஞ்சிய நன்மாறன் என்றும் அழைக்கப்பட்டான். இவரை மணிமேகலை பாடிய மதுரை கூல வாணிகன் சீத்தலை சாத்தனார் புகழ்ந்து பாடியுள்ளார். இந்நன்மாறனின் புதல்வன் தான் தலையாலங்கானத்தச் செருவென்ற பாண்டியன் நெடுங்செழியன் என்பர் அராய்ச்சியாளர். அப்படியாயின் சீத்தலைச் சாத்தனார் வாழ்ந்த காலகட்டத்திற்கு அடுத்ததே இப்பாண்டியன் காலமாக இருத்தல் வேண்டும் என்று கருதலாம். இப்பாண்டியன் கி.பி. 3 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் இருந்தவன் (கி.பி. 210) என்பர் பேராசிரியர் நீலகண்ட சாஸ்திரியார்1 (History of south India. P. 121) பேராசிரியர் வையாபுரிப்பிள்ளை அவர்களும் இப்பாண்டியனின் காலம் ஏறாத்தாழ கி.பி. 250 என்றே குறித்துள்ளார்.2 (History of Tamil Language and Literature. P. 35-36) நெடுநல்வாடையும் முல்லைப்பாட்டும் சம காலத்தன என்று கொண்டால், முல்லைப்பாட்டின் காலம் கி.பி. 2 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி அல்லது கி.பி. 3ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதி எனக் கொள்ளலாம்.

முல்லைப்பாட்டு பொருட்சுருக்கம்

தலைவன் தலைவியைப் பிரிந்தும், தலைவி தலைவனைப் பிரிந்தும் இருக்கின்ற காலத்தைச் சித்திரிக்கும் சொற்சித்திரமே முல்லைப்பாட்டு.
மேகம் முதல் மழையைப் பொழிந்த மாலைக்காலம். மழைக்காலம்.......... மாபலி நீர் வார்க்க நிமிர்ந்து நின்ற திருமாலைப் போல, நீரைச் சொரிந்தகொண்டே மேகங்கள் உயர்கின்றன. அந்த மாலை நேரத்தில், நெல்லும் மலரும் இறைவனுக்குத் தூவி, தலைவனைப் பிரிந்திருக்கும் தலைவியின் துயர் தீர, நல்ல சொல் கிடைக்காதா என்று கை தொழுதுக் காத்திருந்தனர் முதிய பெண்கள். அந்நேரம் மழைக்காலக் குளிரில் நடுங்கியப் படி இடைக்குலப் பெண் ஒருத்தி, தன் வீட்டுத் தொழுவத்தில் நிற்கும் கன்று, தாய்ப்பசுவை நினைத்து அங்கும் இங்கும் சுற்றித் திரிவதைப் பார்த்து அதற்குப் பதிலளிப்பதுபோல, ‘கோவலர் பின்னே நின்று செலுத்த, உம் தாய் இப்பொழுதே வந்துவிடுவாள்’ என்று கூறினாள். அவள் சொல்லியதைக் கேட்ட வயதான பெண்கள் ‘நற்சொல் கிடைத்துவிட்டது’ என்று மகிழ்ந்தனர். தவைவியைத் தேற்றினர். என்றாலும் தலைவனைப் பிரிந்த வருத்தத்தினின்று நீங்காமல் தலைவி அழுதுகொண்டே இருக்கிறாள்...... வீட்டிலே தலைவியின் நிலை இவ்வாறிருக்க, காட்டில் அமைத்துள்ள பாசறையில் தலைவனின் நிலை என்னவென்று பார்ப்போம்
வீரர்கள் முள்ளாலே காட்டில் மதிலை உருவாக்கிப் போர்ப் பாசறை அமைக்கின்றனர். தழையால் கூரை வேயப்பட்டு, வீரர்களுக்கான தங்குமிடங்கள் தயாராயின. அப்பாடி வீட்டில் நாற்சந்தி கூடுமிடத்தில் காவலாக மதயானை நின்றது. அந்த யானை தனது உணவிற்காகக் கொடுக்கப்பட்ட கரும்பு, நெற்கதிர், அதிமதுரத் தழையை உண்ணாமல், அவற்றைத் தனது நெற்றியிலேத் தேய்த்துக் கொண்டிருந்தது. பாகரோ, பரிக்கோலினைக் கொண்டு உணவினை உண்ணுமாறு வற்புறுத்தினர். அந்தணன் தன் முக்கோலின் மேல் காவி உடையைத் தொங்கவிட்ட தன்மை போல வீரர்கள் வில்லைக் கொண்டு தூண் நாட்டி, அம்பாறாத் துணிகளை அதில் தொங்கவிட்டனர். வில்லினை ஊன்றிக் கயிற்றால் வளைத்துக் கட்டிய இருப்பிடத்தில், பூ வேலைப்பாடமைந்த கைவேலைக் குத்தி, கேடயத்தை வரிசையாக வைத்துப் பாசறையில் பல்வேறு அரண்களைப் பல்வேறு வீரர்கள் தங்குவதற்காக அமைத்தனர்.
பாசறையில் வீரர்களுக்கென்று அமைக்கப்பட்ட பல்வேறு அரண்களின் நடுவே, தலைவனுக்கென்று தனியாக உள்வீடு ஒன்றும் அமைத்தனர். அவ்வீட்டின் வாசலில் பெண்கள் திண்ணிய பிடியினையுடைய வாளினைக் கச்சோடுச் சேர்த்துக் கட்டி, பாவை விளக்கின் ஒளி குறையுந்தொறும் நெய் வார்க்கும் குழாயால் நெய் வார்த்து விளக்கேற்றினர். இரவு நேரத்து மெய்க்காப்பாளர், தூக்க மயக்கத்தோடு மல்லிகைக் கொடிபோல அசைந்து கொண்டே தலைவனுக்குக் காவலாக நின்றனர். கடந்து போன நாழிகை இதுவென்று நாழிகைக் கணக்கர், நாழிகையை மன்னனுக்கு அறிவித்தனர். கிரேக்க நாட்டு வீரர்கள் (யவனர்) குதிரைச் சவுக்கினை மடக்கி வளைத்து உடம்பில் நெருக்கிக் கட்டியிருப்பதால் புடைத்துத் தோன்றும் தோற்றத்தோடு இருந்தனர். வீரமும் வலிமையும் சேர்ந்த அவர்கள், புலிச் சங்கிலித் தொங்கவிடப்பட்ட அலங்கரிக்கப்பட்ட மன்னனின் பாசறையில், அழகிய மணி விளக்கினை ஏற்றும் பணியினையும் செய்தனர்.
பாசறையில் மன்னனுக்கென்று அமைக்கப்பட்டுள்ள உள் வீடு, திரைச்சலையால் இரண்டாகப் பகுக்கப்பட்டிருந்தது. ஓர் அறையில் செய்திகளை உடம்பால் உரைக்கும் பேச முடியாத சட்டையணிந்த ஆரியர்கள் மன்னனுக்கு மெய்க்காப்பாளராக இருந்தனர்.
மன்னனோ பள்ளியறையில் நாளைக்கு நடைபெறும் போரின் விருப்பத்தால் தூக்கம் வராமல், இதுவரை நடந்த நிகழ்ச்சிகளை மனத்துள் நினைத்தவனாய் படுத்திருந்தான்.....
பகைவர் வீசிய வேல் நுழைந்தமையால் புண்பட்டு பெண் யானைகளை மறந்து வேதனையில் வருந்தம் ஆண் யானைகள்; யானைகளின் தும்பிக்கை அடிபட்ட பாம்பு போல் துடிக்கும் காட்சி;போரில் வெற்றியைத் தேடித் தந்த வீரர்களின் மரணம்; காதில் மாட்டியிருக்கும் தோற்கவசத்தையும் அறுத்துக் கொண்டு அம்பு பாய்ந்ததால், தன் செவியினைச் சாய்த்து புல் உண்ண முடியாமல் வருந்தும் குதிரைகள்; இவற்றையெல்லாம் நினைத்துக் கொண்டு....... ஒரு கையினைப் படுக்கையில் வைத்து, மற்றொரு கையினால் தலைவினைத் தாங்கி... அடுத்த நாள் போரினைச் சிந்தித்துக் கொண்டே படுத்திருந்தான்.
அடுத்த நாள் போர் நடைபெறுகிறது.போரில் வெற்றி பெற்று, வெற்றி முரசம் முழங்க வீட்டிற்குத் திரும்புகிறான் தலைவன். திரும்பும் வழியிலே கார்காலம் வந்துவிட்டது என்பதை அறிவிக்கும் வகையிலே முல்லை நிலக் காட்டில் மலர்கள் மலர்ந்திருக்கின்றன. பார்க்கின்றான் மன்னன்; குதிரையினை விரைந்து செலுத்துகிறான்; குதிரையின் குளம்பொலி, தலைவனைக் காணாது வருந்திக் கொண்டிருக்கும் தலைவியின் காதுகளை நிறைத்தன.
முல்லைப்பாட்டின் ஆசிரியர் 103 அடிகளில் இனிய காட்சிகளை உலவவிட்டு, மகிழ்வான நிகழ்வோடு முடித்திருக்கிறார். காட்சியில் மட்டுமல்ல மகிழ்ச்சி, படிக்கும் நமக்கும்தான்.
படிப்போம். சுவைப்போம்.
தமிழர் தம் பண்பட்ட வாழ்வை நினைத்து அகம் மகிழ்வோம்.

முல்லைப்பாட்டும் பண்டைத் தமிழகமும்
முன்னுரை
பத்துப்பாட்டில் மிகச் சிறிய நூல் முல்லைப் பாட்டு. காடும் காடு சார்ந்த இடங்ளையும் கொண்ட முல்லையில் நடக்கும் அகப்புறக் காட்சிகள், நப்பூதனாரின் கைவண்ணத்தில், சொற் சித்திரமாய் உருவான அழகிய நூல். இந்நூல், பண்டைத் தமிழகத்தினைப் பற்றி நாமறிவதற்கு வாய்ப்பாக அமைந்துள்ளது. இந்நூலிலிருந்து நாம் பெறும் செய்திகளை இக்கட்டுரையில் காண்போம்.
முல்லை சான்ற கற்பு-சிறப்பு
முல்லைத்திணைக்குரிய சிறப்பே கற்புதான். அதனால்தான், முல்லை சான்ற கற்பென்றனர். கற்பென்பது உடல் சார்ந்த ஒன்றாகக் கருதப்படும் இந்நாளில், அது உள்ளம் சார்ந்த ஒன்று என்பதை அறிவிக்கும் நூல் முல்லைப்பாட்டு. ‘கற்பெனப்படுவது சொற்திறம்பாமை’ என்பது ஔவையின் கூற்று. அப்படியானால், ‘கற்பு’ என்ற சொல்லின் பொருள், சொல் மாறுபடாமல் நடப்பதேயாகும் என்பது தெளிவாகிறது. இதைத்தான் முல்லைப்பாட்டும் உணர்த்துகிறது.
பிரிந்து சென்ற தலைவன் வரும் வரையில் தலைவி ஆற்றியிருத்தல் மட்டுமே கற்பு நெறி அன்று. தலைவியிடம் கூறியபடியே தலைவனும் சொன்ன சொல் தவறாமல் குறித்த காலத்தில் வந்து சேருவதும் கற்பின்பாற்படும் என்று பால்பாகுபாடின்றி, பொது நிலை நோக்கோடு கற்பின் சிறப்பை அறிவுறுத்துகிறது முல்லைப்பாட்டு.
முல்லைப்பாட்டின் தலைவி, ‘நெஞ்சாற்றுப்படுத்த நிறைதபு புலம்பொடு நீடு நினைந்த தேற்றியும்(81-82) என்று தனது நெஞ்சினை ஆற்றுப்படுத்தி, தலைவனிடம் ‘நீவிர் வினைமுடித்து வரும் வரை, ‘வருந்தேன்’ என்று சொல்லிய சொல்லிலிருந்து மாறுபடக் கூடாது என்பதற்காக, தன்னைத் தேற்றிக்கொண்டு வாழுகிறாள். தலைவனும், போர் வினை முடித்துத் திரும்பும் வேளையில் வழியிலே கார்காலத்து மலர்கள் மலர்ந்திருப்பதைப் பார்க்கிறான். தான் தலைவியிடம் ‘வருவேன்’ என்று சொன்ன காலம் வந்துவிட்டதை அறிந்து, உள்ளத் துடிப்போடு ‘துணை பரி துரக்கும் செலவினனாக’ விரைந்து வருகின்றான். இங்கே தலைவனும் தலைவியும் கற்பு வாழ்க்கையின் இலக்கணம் இதுதான் என்பதை நமக்கு அறிவிக்கின்றனர். இருவரும் சொல் திறம்பாமல் நடந்து கற்பு நலம் பேணுகின்றனர்.
இனிய இல்லறத்திற்கு வழிகோலிய, தலைவனும் தலைவியும் இணைந்து செயலாற்றும் இனிய உளப்பண்புக்குப் பயன்படுத்தப்பட்ட ‘கற்பு’ என்ற சொல், இன்று பொருள் மாற்றம் பெற்று, பெண்ணின் உடல் சார்ந்து வழங்கப்படுவது சிந்திக்கத்தக்கது.
முல்லை-தெய்வம்
முல்லைத் திணைக்குத் தெய்வமாகச் சொல்லப்பட்ட மாயோன் குறித்த செய்தியோடு நூலின் துவக்கம் அமைந்திருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
காடு சார்ந்த இடத்திலே வாழ்ந்த மக்களின் தலைவனாக விளங்கிய மாயோனைச் சங்கு, சக்கரம் பொறித்தவனாகவும், திருமகளைத் தாங்கும் தடக்கைக் கொண்டவனாகவும் காட்டியிருப்பது, தமிழரின் சமயச் சிந்தனைகள் வளர்ந்த பிறகு எழுந்த நூல் ‘முல்லைப்பாட்டு’ என்பதைத் தெரிவிக்கிறது.
முல்லை நிலத்து மக்கள்
தமிழரின் முல்லை நிலக் காட்டில் வாழ்ந்த மக்கள் ஆயர், இவர்களைப் பற்றிய குறிப்பும் இந்நூலில் கிடைக்கிறது. சிறிய கயிற்றிலே கட்டப்பட்டுள்ள கன்று, தாயின் வரவு பார்த்து வருந்துகிறது. அதற்கு ஆயர் மகள், ‘வளைந்த கோலினையுடைய கோவலர் பின்னே நின்று செலுத்த, இப்பொழுதே உனது தாயர் வந்துவிடுவர்’ என்று கூறுகின்றாள். கன்றிடம்கூட அன்பு கனிந்த சொற்களைப் பேசும் ஆயர்குலப் பெண்ணின் இயல்பும், மழைக்காலக் குளிரில் நடுங்கியவாறு, தன் கைகளைத் தோள்களில் கட்டியிருக்கும் அப்பெண்ணின் தோற்றமும் பழந்தமிழ் மக்களாகிய ஆயரின் வாழ்வியலை நம் கண் முன்னே கொண்டு வரும் உணர்வோவியமாகும்.
பண்டைத் தமிழரின் பயன்பாட்டுக் கருவிகள்
ஆயர்கள், ஆநிரைகளை மேய்க்க, வளைந்த கோலினைப் (கொடுங்கோல்(15)) பயன்படுத்தியுள்ளனர்.
யானைப்பாகர், யானையை அடக்க, கவை முள் கருவி(35)யை உபயோகித்துள்ளனர்.
குதிரையை ஓட்டுவதற்கு, மத்திகை (59) எனும் கருவியைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர்.
வில் (39), பூந்தலைக் குந்தம் (41) கிடுகு (கேடயம்) (41) வாள்(46) எடுத்து எறி எஃகம்(வேல்) (68) பகழி (73) போன்ற போர்க் கருவிகளும் தமிழரின் பயன் பாட்டில் இருந்துள்ளமை முல்லைப்பாட்டால் அறிய முடிகிறது.
வெற்றியைத் தெரிவிக்க, முரசு அறைந்தனர் என்பதை, ‘முரசு முழங்கு பாசறை’ (79) என்ற அடியிலும், ஊது கொம்பும், சங்கும் முழக்கினர் என்பதை ‘வயிரும், வளையும் ஆர்ப்ப’(92) என வரும் அடியிலும் அறிந்து கொள்ள முடிகிறது.
நால்வகைப் படைகள்
யானைப்படை, குதிரைப்படை, தேர்ப்படை, காலாட்படை எனும் நால்வகைப்படைகளும் இருந்துள்ளன என்பதனை முல்லைப்பாட்டு தெரிவிக்கிறது.
மன்னன் பகைவரோடு செய்த போரில்,பகைவர் எடுத்தெறிந்த வேல் நுழைந்தமையால் புண்பட்ட யானையினையும், அடிபட்ட பாம்பு துடிப்பதுபோல் ஆண் யானையின் பருத்த துதிக்கை வெட்டுப்பட்டு வீழ்ந்து துடித்ததையும்,
எடுத்த எறி எஃகம் பாய்தலின் புண் கூர்ந்து
பிடிக்கணம் மறந்த வேழம் வேழத்துப்
பாம்பு பதைப்பன்ன பரூஉக்கை துமிய (68- 70)
என்று கூறியுள்ளதால் யானைப் படையும்,
தேம்பாய் கண்ணி நல்வலம் திருத்தி
சோறு வாய்த்து ஒழிந்தோர் உள்ளியும் (71-72)
என்பதால் காலாட்படையும், தோலால் செய்யப்பட்ட கடிவாளத்தையும் அறுத்துக் கொண்டு கூரிய முனையுடைய அம்புகள் பாய்ந்ததால் காதுகளைச் சாய்த்து உணவு உண்ணாது வருந்தும் குதிரைகள் குறித்து,
‘தோல்துமிபு, பைந்துனைப் பகழி மூழ்கலின், செவி சாய்த்து உண்ணாது உயங்கும் மா’ (72-74) என்று உணர்த்துவதால் குதிரைப்படையும், ‘வினை விளங்கு நெடுந்தேர்’ (103) என்பதால் தேர்ப்படையும் முல்லைப்பாட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
போர் வினையில் பெண்கள்
மன்னன் போருக்குச் செல்லும்போது பெண்களும் சென்றுள்ளனர். இவர்கள் பாசறையிலுள்ள பாவை விளக்கின் ஒளி குறையும் போதெல்லாம் நெய் வார்த்து, ஒளி குறையாது பாதுகாத்தனர். இவர்கள் தம்முடைய மேலாடையாகிய கச்சிலே, ஒளி வீசும் வாளினைச் சேர்த்துக் கட்டியிருந்தனர் என்ற செய்தியும் முல்லைப்பாட்டால் நமக்குக் கிடைத்துள்ளது.
‘திண்பிடி ஒள்வாள் விரவுவரிக் கச்சின் பூண்ட மங்கையர்’ ( 46-45)
என்ற முல்லைப்பாட்டு வரிகள் இச்செய்தியினை அறிவிக்கின்றன.
ஆடை, அணிகலன் மற்றும் சிகை ஒப்பனை
போர்ப் பாசறையில் தங்கியிருக்கும் பெண்கள். பல நிறமமைந்த கச்சு என்னும் மேலாடையை அணிந்திருந்தமையும் குறுந்தொடி (வளையல்) அணிந்த முன் கையும், கூந்தல் தவழும் முதுகுப்புறத்தினையும் உடையவரெனவும் முல்லைப்பாட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதால் பெண்களின் உடை, அணி, சிகை ஒப்பனை பற்றியும் அறிய முடிகிறது. ஆண்கள் வெள்ளைத் துணியால் தலையில் தலைப்பாகைக் கட்டியிருந்தமையினை, ‘துகில் முடித்து போர்த்த’(53) என்ற வரியினாலும், ‘மெய்ப்பை’ (60) ‘படம்’ (65) என்று குறிப்பிடப்பட்ட சட்டையினை அணிந்திருந்தமையும் தெரிய வருகிறது.
அரசன் கையிலே ‘கடகம்’ என்ற ஆடவர்க்கான அணிகலனை அணிந்துள்ள செய்தி, ‘ஒரு கை முடியொடு கடகம் சேர்த்தி’(76) என்பதாலும் முல்லைப்பாட்டின்வழி அறிந்து கொள்ள முடிகிறது.
பொழுதினைக் கணக்கிடும் கருவி
ஒரு நாளின் பொழுதுகளை அளந்து கணக்கிட்டு அறிவதற்குக் ‘கன்னல்’ (நாழிகை வட்டில்) என்ற கருவியைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். முல்லைப்பாட்டு இதனை, ‘குறுநீர்க் கன்னல் இனைத்து என்று இசைப்ப’ (58) என்று உணர்த்தியுள்ளது.
பாசறையின் அமைப்பு
பகை நாட்டின் மீத படையெடுத்துச் செல்லும் மன்னன், முல்லைக்காட்டில் பிடவம் செடிகளை வெட்டி முள்ளால் வேலியமைத்துப் பாசறை அமைத்த செய்தியினை முல்லைப்பாட்டிலிருந்து பெறமுடிகிறது. அங்குத் தழையால் கூரை வேயப்பட்டு வீரர்களுக்குத் தங்குமிடங்கள் அமைத்ததாகவும், இதில் மன்னனுக்கென்று உள்வீடு ஒன்று அமைக்கப்பட்டது என்றும், அவ்வீடும் திரைச்சீலையால் இரண்டாகப் பகுக்கப்பட்டிருந்தது என்றும் ஓர் அறையில் மெய்க்காப்பாளரான மிலேச்சியர்கள் தங்கியிருந்ததாகவும், மற்றோர் அறை மன்னனின் பள்ளியறையாக அமைந்திருந்தது என்றும் முல்லைப்பாட்டு தெரிவிக்கிறது.
மன்னனின் பணியாளர்களாக வெளிநாட்டவர்
பாசறையில் மன்னனுக்குக் காவலாக யவனர் (கிரேக்கர்) இருந்த செய்தியினை முல்லைப்பாட்டு தெரிவிக்கிறது.

“மெய்ப்பை புக்க வெருவரும் தோற்றத்து
வலிபுணர் யாக்கை வன்கண் யவனர்” (60-61)
வலிமையான உடலும், கண்டோர் அஞ்சும் படியான தோற்றமும் உடையவர் யவனர் என்பதாக முல்லைப்பாட்டில் காட்டப்படுள்ளது. இவர்கள் மட்டுமல்லாது, மன்னனுக்குக் காவலாக இருந்தவர்கள் மிலேச்சியருமாவர். இவர்கள் பெலுச்சிதானத்திலிருந்து வந்த துருக்கர். பெலுச்சி என்பது மிலேச்சி எனத் திரிந்ததாகக் கூறுவர். (முல்லைப்பாட்டு ஆராய்ச்சியுரை பக்கம்.92) இவர்கள் வாயால் பேச முடியாதவர்கள். உடல் உறுப்புகளின் மூலமாகவே செய்திகளைத் தெரிவிக்கக் கூடியவர்கள் ‘அக்காலத்தில் மன்னர்கள் தம் அந்தபுரத்தச் செய்திகள் வெளியில் தெரியாமல் இருப்பதற்காக இத்தகைய வாய் பேசமுடியாத மிலேச்சியர்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர் என்பதனையும் பெற முடிகிறது.

பண்டைத் தமிழரின் நம்பிக்கை
ஒன்றைப் பெறுவதற்காக, இறைவனை நினைத்து வேண்டிக் கொண்டிருக்கும்போது, நல்ல சொற்களை அயலில் உள்ளவர் கூறினால், தான் நினைத்த காரியமும் நல்லதாகவே நடக்கும் என்று பழந்தமிழர் நம்பியிருந்தனர். இந்த நம்பிக்கையை ‘விரிச்சி கேட்டல்’ என்றனர். முல்லைப்பாட்டில், ‘விரிச்சி நிற்ப’ என்பதாலும் ‘நன்னர் நன்மொழி கேட்டனம் அதனால், நல்ல நல்லோர் வாய்ப்புள்’ என்பதாலும் இச்செய்தி புலனாகிறது.
இறைவனை வழிபட்ட முறை
இறை வழிபாட்டினைச் செய்வோர், நெல்லும் மலரும் தூவி, கைதொழுது வழிபட்டனர். நெல்லொடு நாழி கொண்ட நறுவீ முல்லை அரும்பு அவிழ் அலரி தூஉய்க் கை தொழுது’ (8- 10) என வரும் முல்லைப்பாட்டு அடிகளால் இச்செய்தி தெரியலாகிறது.
விளக்கு
பாசறையிலும் வீட்டிலும் பாவை விளக்குகள் பயன்படுத்தப்பட்டமையினை அறிய முடிகிறது.
‘கையமை விளக்கம் நந்துதொறும் (49) பாவை விளக்கில் பரூஉச் சுடர் அழல (85) என வரும் தொடர்கள் இதனை அறிவிக்கின்றன. மணி விளக்கும் பயன்பாட்டில் இருந்துள்ளமையினை, ‘திருமணி விளக்கம்காட்டி’ (63) என்ற தொடர் தெரிவிக்கிறது.
வீடுகள்
பண்டைத் தமிழகத்தில் ஏழடுக்குகள் கொண்ட உயர்ந்த மாளிகைகள் இருந்தன என்ற செய்தியினையும், ‘இடம் சிறந்து உயரிய எழுநிலை மாடத்து’ (86) என்ற அடியினால் உணர முடிகிறது.
மலர்கள்
மழைக்காலத்துச் செழுமையில் மலர்ந்து கிடக்கும் மலர்களும் அவற்றின் தோற்றமும் நிறமும் முல்லைப்பாட்டாசிரியரால் அழகாக வருணிக்கப்பட்டுள்ளது.


“ செறியிணர்க் காயா அஞ்சனம் மலர
முறியிணர்க் கொன்றை நன்பொன் கால
தோடல் குவிமுகை அங்கை அவிழ
தோடார்தோன்றிகுருதிபூப்ப” (93-96)
என்று காட்டிலே மலர்ந்திருக்கும் மலர்கள் ஒவ்வொன்றிற்கும் நீல மலர், கொன்றை மலர், வெண்காந்தள் மலர், தோன்றி மலர் என்று பெயர் கொடுத்து இயற்கையோடு இணைந்து வாழ்ந்த செந்தமிழ்நாட்டினை முல்லைப்பாட்டில் பார்க்க முடிகிறது.
வானியல்
பண்டைத் தமிழர் வானியலில் வல்லுநர்களாக விளங்கியுள்ளனர். மழை உண்டாகும் முறையினை முல்லைப்பாட்டு ஆசிரியர் வருணிக்கும் அழகிலே இத்துறை பற்றிய அவர்களின் புலமை புலப்பட்டுள்ளது.
மேகங்கள் கடல் நீரைப் பருகி, வலமாக எழுந்து, மலையில் தங்கி, பின் உலகத்தை வளைத்து எழுந்து விரைந்து செல்லும் அவ்வாறு விரைந்து செல்லும் போது மழை ஏற்படும் என்று மழை பொழியும் தம்மையினை கவியழகும்இயற்கையறிவும் மிளிர வெளிப்படுத்தியுள்ளமை பெறப்படுகிறது.
பறவை
முல்லைப்பாட்டில் ‘ஏவுறு மஞ்ஞையின் நடுங்கி (84)’ என்று தலைவியின் துயருற்ற நிலையினை அம்பு தைத்த மயிலுக்கு உவமிப்பதால் ‘மயில்’ பண்டைத் தமிழரின் வாழ்வியலில் இடம் பெற்றிருந்த நிலையினை அறிய முடிகிறது.
களிறு
கட்டுவதற்கும் பிணைத்தற்கும் கயிற்றிணைப் பழந்தமிழர் பயன்படுத்தியுள்ளனர்.
சிறுதாம்பு தொடுத்த பசலைக் கன்றின் (12)
கூடம் குத்தி கயிறு வாங்கு இருக்கை (40)
என்பதனால் அறியலாகிறது.

அளவை
நாழி என்ற முகத்தலளவை பயன்பாட்டில் இருந்தள்ளமை.

‘நாழி கொண்ட ’ (9)
என்ற வரியின்மூலம் அறியப்படுகிறது. இறை வழிபாட்டின்போது நாழி நெல் வைத்தல் இன்றும் நடைமுறையில் உள்ளதே.
பொன் வணிகர்
முல்லைப்பாட்டின் ஆசிரியர் காவிரிபூம்பட்டினத்துப் பொன்வாணிகர் மகனார் நப்பூதனார் என்பதால், பொன்னின் வேறுபாட்டைப் பகுத்தறியும் ‘பொன் வணிகர் ’ இருந்துள்ளமையும் பெறப்படுகிறது.
பாத்திரம்
குறுநீர்க் கன்னல் என்பது சிறிதளவு நீர் ஊற்றி வைத்திருக்கும் பாத்திரம் மட்டுமல்ல. நாழிகை வட்டிலாக பயன்பட்டதும் முல்லைப்பாட்டின்வழி அறியப்பட்டது. பிங்கலந்தை நிகண்டும், ‘கன்னலும் கிண்ணமும் நாழிகை வட்டில்’ என்றே கூறுகிறது.
கொடி
முல்லைப்பாட்டில் ‘ அதிரல்’ என்ற காட்டு மல்லிகைக் கொடியும் வள்ளிக் கொடியும் இடம் பெற்றுள்ளது.

செடி
‘சேண்நாறு பிடவம்’ (25) என்று நெடுந் தொலைவிற்கு மணம் வீசும் பிடவம் என்ற செடி வகை குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
முத்து
தலைவனைப் பிரிந்து இருக்கும் தலைவியின் கண்களிலிருந்து நீர் வடிகிறத. அந்நீரில் புலவருக்க முத்துக்கள் தெரிகின்றன. பாண்டியன் தேவியைப் பாடியதாலா! பொன் வணிகர் என்பதாலா !
‘பூப்போல் உன்கண் புலம்பு முத்தறைப்ப’ (23)
தொழுதல்
இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளக்கு முன்னரே பண்பாடுடைய சமுதாயமாக தமிழ்ச் சமுதாயம் இருந்தது என்பதற்குச் சங்க இலக்கியங்கள் சான்றுகளாகத் திகழ்கின்றன.
இறைவனைத் தொழுதல், மன்னனைத் தொழுதல் என்று மரியாதைக்குரியோரைக் கை கூப்பித் தொழும் பழக்கம் இருந்து வந்துள்ளது.
‘நெல்லும் மலரும் தூவி கை தொழுது ’ (10)
‘தொழுது காண் கையர்’ (53)
என்ற வரிகள் தமிழர்தம் பண்பாட்டைச் சொல்லும் எழிலான வரிகள்.
அலங்காரத் தொங்கல்
பாசறையிலுள்ள மன்னனின் இல்லத்தில் புலி பொறிக்கப் பட்ட தொடர்ச்சங்கிலி தொங்கவிடப் பட்டிருந்தது. அதில் விளக்கும் இருந்தது என்று முல்லைப்பாட்டு தெரிவிக்கிறது.
புலித் தொடர்விட்ட புனைமாண் நல்இல்
திருமணி விளக்கம் காட்டி ’ (62-63)
ஆயர்குல மக்களின் உயர்வு
முல்லை நிலத்தில் வாழ்ந்த ஆயர்குல மக்கள் சமுதாயத்தில் உயர்ந்த பண்புடையவர்களாக மதிக்கப்பட்டனர். ஆயர் குலப் பெண் ‘ கோவலர் பின்னே நின்ற தசெலுத்த உம் தாயர் இப்பொழுதே வருவர்’ என்று கன்றிடம் கூறிய சொல் நற்சொல் (விரிச்சி) கேட்ட நின்ற பெண்களுக்கு நல்ல சொல்லாக அமைந்தது. சொல் மட்டுமல்ல நற்சொல், அதைச் சொன்னவர்களும் நல்லவர்கள் என்கிறாள் அம்மூதாட்டி,
நன்னர் நன்மொழி கேட்டனம்; அதனால்
நல்ல நல்லோர் வாய்ப்புள் (17-18)
நல்லவர்களின் வாய்ச்சொல் நன்மையையேத் தரும் என்று உறுதிபட கூறுகின்றபோது ஆயர்குல மக்கள் சங்ககாலச் சமுதாயத்தில் பெற்றருந்த உயர்நிலையை அறிய முடிகிறது.
இசைக்கருவி
இசைக்கருவிகளும் பண்டைத் தமிழ் மக்களின் பயன்பாட்டில் இருந்துள்ளமையினை இலக்கியங்கள் வழி அறிகிறோம். அவ்வகையில் முல்லைப்பாட்டாசிரியர் யாழிசை கேட்டு இன்புற்றவர் போலும்! வண்டின் ரீங்காரமும் யாழிசையாய் இன்பம் தருகிறது அவருக்கு!
‘யாழிசை இனவண்டு ஆர்ப்ப’(8)
என்ற அடி, இசை சுவைத்த எம் முன்னோரின் இதயத்தைக் காட்டுவதாய் உள்ளது.
அருவி
மழைக்காலத்தில் வீட்டின் கூரை கூடுமிடங்களில் மழைநீர் பெரியளவுல் விழுநது கொண்டிருப்பது அருவியும் அதன் ஓசையும் கண்டு கேட்டு இன்புற்று கவியும் படைத்த இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட நம் தமிழர்களின் புலமையும் எண்ண எண்ண வியப்பைத் தருகிறது.
‘முடங்குஇறைச் சொரிதரும் மாத்திரள் அருவி’(88)

புணரி
மன்னனின் பாசறை ஆரவாரத்தோடு காணப்படுகிறது. பாவில் அதைப் படைக்க நினைத்த புலவர் அதனை ‘புணரி’ என்று குறிப்பிடுகின்றார்.
‘படுநீர்ப் புணரியின் பரந்த பாடி’(28)
ஒலிக்கின்ற நீரையுடைய கடல் போல் அகன்ற பாசறை என்று விளக்குகின்றார். கடலுக்கு பைந்தமிழர் பயன்படுத்திய புணரி என்ற சொல் அழகிய சொல் முந்நீரினையும் புணர்ந்து நின்றதால் புணரியானதோ?
கான்யாறு
மலையிலிருந்து ஓடிவரும் நீர், காட்டு வழியில் விரைந்து ஓடி வருகிறது. இனைக் காட்டாறு அல்லது கான்யாறு என்றனர். முல்லைப்பாட்டில் மன்னன் பாசறை அமைக்கின்ற இடத்தைப் பற்றிக் கூறுமிடத்து,
‘கான்யாறு தழிஇய அகல்நெடும் புறவில்’(24)
என்கிறார். பகுத்தாய்ந்து பிரித்து அறிந்து சொற்களை வழங்கி இருக்கும் தமிழர்தம் திறன் உரைத்திடற்கரியது.
மெய்ப்பை
ஆண்கள் அணியும் மேல் சட்டையைக் குறிக்கும் ‘மெய்ப்பை’ (60) ‘படம்’ (66) என்ற சொல்லாட்சிகள் இடம்பெறுகின்றன. உடம்பின் மேல் அணியும் ஆடை புதியதாகத் தம்ழிச் சமுதாயத்தில் புகுந்த போது அதற்குத் தமிழர் புதிய சொற்களைப் புனைந்துள்ளனர். ‘மெய்ப்பை’ அழகிய சொல்.
புதிய சொல் படைத்து மொழியைக் குன்றாது காத்து வளர்த்த தமிழர் தம் திறனும் வெளிப்படுகிறது.
முரண் தொடை
முரண்பட்ட சொற்களைத் தொகுத்து பாட்டின் இனிமையோடு மேலும் இனிமை சேர்த்துள்ளனர்
‘பெரும்பெயல் பொழிந்த சிறுபுன் மாலை’ (6)
அற்றைத் தமிழகமும் - இற்றைத் தமிழகமும்

விரிச்சி கேட்டல்
முல்லைப்பாட்டில் ‘விரிச்சி கேட்டல்’ குறிப்பிடப்பெற்றுள்ளது. நடக்கப்போகும் நிகழ்வினைப் பற்றி அறிய கோவிலில் சென்று இறைவனை வழிபட்டு நல்ல சொல்லுக்காகக் காத்திருப்பர் இன்றும் நாட்டுப்புற மக்களின் வாழ்வியலில் முக்கிய கூறாகவே இந்நம்பிக்கை இருந்து வருவது அனைவரும் அறிந்ததே.
நாழிநெல் வைத்து கைதொழுது வழிபடல்
நாழியில் கொண்டு சென்ற நெல்லோடு நறுமணம் மிக்க முல்லை மலரையும் தூவி இறைவனைக் கைதொழுது வேண்டி நின்ற செய்தி முல்லைப்பாட்டில்வ இடம்பெறுகிறது. இன்றும் நாட்டுப்புற மக்கள் தமது இல்லங்களில் நடத்துகின்ற இறைவழிபாட்டின் போது நாழி நெல் வைத்த கைதொழுது வழிபாடு செய்வதைக் காண்கிறோம். சங்க கால மக்களிள் பழக்க வழக்கங்களை இன்று வரை தமிழ் மக்கள் சுமந்து வருகின்றோம் என்பதே பெருமிதத்தை அளிக்கிறது.
முல்லைப்பாட்டில் போர்
முல்லைப்பாட்டில் தலைவன் மேற்கொண்ட போர் முடிந்ததா? இல்லை போர் இடையே நிறுத்தப்பட்டதா?
போர் நடைபெறுகிறது. அன்று இரவு மன்னன் தன் நாட்டுப் படைகளுக்கு ஏற்பட்ட சேதத்தை நினைத்துப் பார்க்கிறான். குதிரையும் யானையும் போரின் காரணமாக படும் வேதனைகள், இறந்த வீரர்கள் இத்தனையும் நினைக்கும்போது கூட ‘மண்டு அமர் நசையோடு கண்படை பெறாஅது’ என்றுதான் ஆசிரியர் நப்பூதனார் குறிப்பிடுகின்றார். போர் குறித்துப் பெரும் விருப்பத்தோடு இருக்கும் மன்னன் தூக்கம் கொள்ளாது, அன்றைய போரில் நடந்த நிகழ்ச்சிகளை நினைத்துப் பார்த்து நாளை நடைபெற இருக்கும் போரில் இழப்பினைத் தவிர்த்து வெற்றியினைப் பெறும் வழிகளைச் சிந்தித்திருந்தனன் போலும்! அதனால் முதல் நாள் போர் முடித்துத் திரும்பி வந்து தூக்கம் கொள்ளாது, நீண்ட நேரம் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்த மன்னன், மறுநாள் போரிலே வெற்றி பெற்ற மன நிறைவோடு இனிய துயிலினைக் கொண்டான் என்பதனையும் நப்பூதனார் குறிப்பிடத் தவறவில்லை.
“பகைவர் சுட்டிய படைகொள் நோன்விரல்
நாகைதாழ்க் கண்ணி நல்வலம் திருத்தி
அரசுஇருந்து பனிக்கும் முரசுமுங்கு பாசறை
இன்துயில் வதியுநன்” (76-80)
போரில் வெற்றி பெறா நிலையில் மன்னனின் மனநிலையையும் வெற்றி பெற்ற பின்பு மன்னனின் மனநிலையையும் காட்டசியாய் வடித்திருக்கும் கவிஞரின் கவிநலம் நினைந்து நினைந்து இன்புறத்தக்கது.
“.......... வென்று பிறர்
வேண்டுபுலம் கவர்ந்த ஈண்டுபெருந் தானையொடு
விசயம் வெல்கொடி உயரி, வலன்ஏர்பு,
வயிரும் வளையும் ஆர்ப்ப...........”(89-92)
என்பதால் போரிலே வெற்றி பெற்று, பகை நாட்டு மன்னரின் இடங்களைக் கவர்ந்து பெரும் படை யோடு வெற்றிக் கொடியை உயர்த்திப் பிடித்து வெற்றியை அறிவித்து ஊது கொம்பும் சங்கும் முழங்க வருகிறான் தலைவன் என்பதே பெறப்படுகிறது முல்லைப்பாட்டுத் தலைவன் போரினை இடையிலே முடிக்கவில்லை என்பது தெளிவாகிறது.
முல்லையும் வஞ்சியும்
அகத்திணையான முல்லையினைப் பாடுகின்ற போது அதற்கு இயைந்த புறத்திணையான வஞ்சித் திணையையும் இணைத்துப் பாடியிருப்பது இந்நூலின் சிறப்பு.
முல்லைத் திணைக்கு நிலம் சாடு. வஞ்சித்திணையின் நிலமும் காடே. தலைவனைப் பிரிந்து தலைவி முல்லை நிலமான வீட்டில் தங்கியிருத்தல் போலவே தவைவனும்,
“எஞ்சா மண்ணசை வேந்தனை வேந்தன்
அஞ்சுதகத் தலைச்சென்று அடல்குறித்த அன்றே”(தொல்புறத்திணை நூற்பா.62)
என்று மண்ணாசை கொண்டு படையெடுத்து வரும் பகையரசனை வெல்வதற்குப் படையெடுத்துச் சென்று முல்லைநிலமாகிய காட்டில் பாடி வீடு அமைத்துத் தங்கியிருக்கிறான்.
முல்லைத் திணிக்குரிய கடவுளான திருமாலை நினைவு கூரும் வகையில் மன்னனின் பள்ளியறைக் கோலம்-
“ஒருகை பள்ளி யொற்றி யொருகை
முடியொடு கடகம் சேர்த்தி ”(75-76)
என்று காட்டப்பட்டுள்ளது.
“முறைசெய்து காப்பாற்றும் மன்னவன் மக்கட்கு
இறை என்று வைக்கப்படும்’‘ (388)
என்று மன்னனை இறை நிலையில் குறிப்பாக காட்டியிருப்பதுடன், காட்டிலும் வீட்டிலும் நடைபெறும் காட்சிகளை-தலைவன்,தலைவி மன உணர்வுகளை 103 அடிகளில் படைத்துத் தந்த நப்பூதனாரின் கவியாக்கத் திறன் நினைந்து நினைந்து இன்புறத்தக்கது.

முல்லைத்திணையின் முதல் கரு உரிப்பொருள்களும் முல்லைப்பாட்டும்

முல்லைத்திணைக்குரிய முதல் கரு உரிப் பொருள்கள், முல்லைப்பாட்டில் பயின்று வரும் பான்மையினைக் காணலாம்.
முதற்பொருள் என்று சொல்லப்படுவது நிலமும் பொழுதும். நிலம்-முல்லை நிலம். காடு சார்ந்த பகுதி. ‘கானம் நந்திய செந்நிலப் பெருவழி (97) ‘அகனெடும் புறவு’ (24) என்பதாலும் முல்லை நிலம் சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது. பொழுதினைச் சிறுபொழுது, பெரும்பொழுது என்று பகுப்பர். முல்லைத் திணைக்குரிய சிறுபொழுது மாலைக்காலம். இதனை, ‘சிறுபுன் மாலை’ (6) என்ற அடி உணர்த்துகிறது. முல்லையின் பெரும் பொழுது கார்காலம் என்று சொல்லப்படும் மழைக்காலம். இக்காலத்தை, ‘பெரும் பெயல் பொழிந்த’ (6) என்ற தொடர் தெரிவிக்கிறது.
கருப்பொருள் என்பது தெய்வம், மக்கள், பறவை, விலங்கு, ஊர், நீர், பூ, மரம், உணவு, பறை,யாழ், பண், தொழில் என்பதாகும். முல்லை நில தெய்வம் மாயோன். ‘நீர் செல நிமிர்ந்த மாஅல் போல’ என்பதால் முல்லைத் திணையின் தெய்வமும், ‘ஆய்மகள்’, ‘கோவலர்’ என்ற சொல்லாட்சியால் அந்நிலத்து மக்களும், ‘மடமான் உகள’ என்பதால் அந்நிலத்து விலங்கும், ‘நறுவீ முல்லை’, ‘தோடர் தோன்றி ’ என்பதால் முல்லை, தோன்றி முதலிய முல்லை நில மலர்களும், ‘செறியிலைக் காயா’ முறியிணர்க் கொன்றை’ என்று சுட்டப்படுதலின், அந்நிலத்து காயா கொன்றை மரங்களும், ‘பரந்த பாடி ’ என்பதால் முல்லை நிலத்துக்கு நீர் தருமிடமாகிய காட்டாறும். ‘கைய கொடுங்கோல் கோவலர் பின் நின்று உய்த்தர ’ என்பதாவ் நிரை மேய்த்தல் தொழிலும், ‘வானம் வாய்த்த வாங்குகதிர் வரகு’ என்பதால் அந்நிலத்து உணவும் குறிப்பிடப் பட்டுள்ளன.
முல்லைத் திணைக்கு உரிப்பொருள் ‘ இருத்தலும் இருத்தல் நிமித்தமும்’. தலைவன் கடமை உணர்வோடு காட்டிலும், தலைவனின் நிலை உணர்ந்து தலைவி வீட்டிலும் இருக்கும் இருத்தல் ஒழுக்கம் முல்லைப்பாட்டின்வழி சிறப்புற உணர்த்தப் பெற்றுள்ளது. தலைவியின் இருத்தல் ஒழுக்கம் மட்டுமல்ல; தலைவனின் கடமை உணர்வும் கூறப்பட்டிருப்பதே இந்நூலின் பெருஞ்சிறப்பு.
மன்னனின் அருள் உள்ளம்
போரில் தன்னுடைய வெற்றிக்குத் துணையாக இருந்து இறந்த வீரர்களையும் துன்பப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் விலங்குகளையும் நினைத்துப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் அருள் உள்ளம் கொண்ட மன்னனை நேர்முக வர்ணனையாகக் கூறியுள்ளார் ஆசிரியர் நப்பூதனார். வேல்பட்டு புண்பட்டு வருந்தும் யானையையும், துண்டுபட்டு கிடக்கும் துதிக்கை துடிப்பதையும், சேணத்தையும் அறுத்துக் கொண்டு அம்புகள் பாயந்ததால் உணவு உண்ண முடியாது வருந்தும் குதிரைகளையும், செஞ்சோற்றுக் கடன் தீர்க்க போரில் இறந்து கிடக்கும் வீரர்களையும் நினைத்துப் பார்க்கும் மன்னனின் உள்ளத்து உயர்வை வடிக்க முடிந்த கவிஞரின் திறன் உணர்ந்து உணர்ந்து இன்புறத்தக்கது.
பண்டைத் தமிழகத்தை அறிந்து கொள்ள மிகச் சிறந்த வாய்ப்பாக அமைந்துள்ள இம்முல்லைப்பாட்டைக் காணும் பேற்றினை எமக்குத் தந்த தமிழன்னையின் புதல்வர்களுக்குத் தலை தாழ்ந்த வணக்கங்கள்.

முல்லைப்பாட்டில் உவமைகள்

பாட்டில் வரும் கருத்துக்களை விளக்குவதற்காக உவமைகள் பயன்படுத்தப்பட்ட போதிலும், அதிலும் அழகைக் காணும்போது இலக்கியம் ஏற்படுத்தும் இன்பம் அளவில்லாதது. அவ்வகையில் முல்லைப்பாட்டில் பதினோர் உவமைகள் உள்ளன.

1. ‘நீர் செல நிமிர்ந்த மாஅல் போல’
(3)
மாபலி மன்னன் அந்தணனாக வந்த கண்ணணுக்கு இந்நிலவுலகைத் தாலைவார்த்துக் கொடுத்த போது இகைகளின் வழியே நீர் ஒழுகி கைகளில் வழியும் நீரோடு திருமால் உயர்ந்த எழுந்த காட்சி போல மழை மேகமும் நீர்த்துளிகளைச் சிதறியவாறு விரைந்து எழுந்து சென்றது என்று மழை மேகத்தைத் திருமாலோமு ஒப்புமைப்படுத்திய உவமை இயற்கையான உவமை. இன்பம் நல்கும் உவமை.

2. ‘யாழிசை இனவண்டு அர்ப்ப’
(8)
அரும்புகள் மலர்ந்து மணம் வீசும் முல்லை மலரைச் சுற்றி வண்டினம் ஆரவாரம் செய்கிறது. இதன் ஒலி புலவருக்கு யாழிசை போல் கேட்கிறது. இசைகேட்டு இன்புற்ற அந்நாளைய இதயங்களுக்கு வண்டினத்தின் ரீங்காரமும் யாழினி இசையாக இருந்தது போலும்.

3. ‘பூப்போல் உண்கண் புலம்பு முத்துறைப்ப’
(23)
மலர் போன்ற மையுண்ட தலைவியின் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் துளிகள் விழுகின்றன. அந்தக் கண்ணீர் துளிகள் கூட முத்துக்களாய் தெரிகின்றன புலவருக்கு ! பாண்டிய நாட்டுத் தலைவியோ ?

4 “கல்தோய்த்து உடுத்த படிவப் பார்ப்பான்
முக்கோல் அசைநிலை கடுப்ப” (37-38)
பாசறையில் வீரகள் வில்லை ஊன்றி அதன்மேல் அம்புப்புட்டியைத் தொங்கவிட்டுள்ளனர். பாட்டிலே அதனை வடிக்க நினைத்த புலவருக்கு அதைப் போன்ற மற்றொரு காட்சியும் நினைவுக்கு வந்தது. துறவிகள் முக்கோலை நட்டு அதன் மேல் தமது காவி உடையைத் தொங்கவிட்டிருப்பது! தான் பார்த்த காட்சியினை அப்படியே உவமையாக்குகின்றார். இயல்பான உவமை மட்டுமல்ல, அன்றைய தமிழகத்த துறவிகளை நமக்கு அறிமுகப்படுத்திய உவமையும் கூட !

5 அதிரல் பூத்த ஆடுகொடிப் படாஅர்
சிதர்வால் அசைவளிக்கு அசைவந் தாங்கு
துகில்முடித்துப் போர்த்த தூங்கல் ஓங்குநடைப்
பெருமூ தாளர் ஏமம் சூழ (51-54)

தலையிலே வெண்துகிலால் தலைப்பாகை கட்டி நடுயாமத்தில் காவல் பணியில் ஈடூபட்டிருக்கின்றனர் காவலர். நடுயாமம் தூக்கக் கலக்கம். நடையிலே சற்று தடுமாற்றம் காவலரின் தடுமாற்ற நடையைப் பார்த்ததும் பாவலனுக்குக் காற்றுக்கு அசையும் காட்டு மல்லிகைக் கொடி நினைவுக்கு வருகிறது. உவமை உருவாகிறது. முல்லைப்பாட்டாசிரியர், கற்பனையான உவமைகளைப் படைக்கவில்லை; தான் கண்டனவற்றையே உவமைப் பொருளாக்கி உள்ளார் என்பது அவரது ஒவ்வோர் உவமையிலிருந்தும் அறிய முடிகிறது.

6. ‘வேழத்துப் பாம்பு பதைப்பன்ன பரூஉக்கை துமிய’ (69-70)
யானையின் துதிக்கை வெட்டப்பட்டு வழுந்து துடிப்பது அடிப்பட்ட பாம்பு துடிப்பதைப் போல் இருக்கிறது என்கிறார். ஆசிரியர் நப்பூதனார் போர்க்களத்தில் பார்க்கும் நிகழ்ச்சிக்கு ஒத்த காட்சியை உவமையாக்குகின்றார். நூற்றாண்டுகள் பல கடந்த பின்பும் அவரின் உவமை உணரக் கூடியதாகவே உள்ளது.

7. ‘ஏவுறு மஞ்ஞையின் நடுங்கி’ (84)
தலைவன் வரக்காணாது வருந்தும் தலைவியின் நிலையினை எப்படிச் சொன்னால் உணர்த்த முடியும் என்று சிந்தித்தனர் போலும் புலவர் ! மயிலின் உடலில் அம்பு பாய்ந்தால் எவ்வாறு அம்மயில் வலி தாளாமல் நடுங்கித் தன்புறுமோ, அதைப்போன்ற துன்பத்தினைத் தலைவி அடைந்திருந்தாள் என்று பெண்ணின் மிகுதியான துன்பத்தைக் கூறுதற்குக் கையாண்ட உவமை இனிது.

8. ‘செறியிலைக் காயா அஞ்சனம் மலர’

செறிந்த இலைகளையுடைய காயா மலர் பூத்திருக்கிறது. அது நம் புலவரின் கண்ணுக்குப் பெண்கள் கண்ணுக்கு இடும் இடும் மைபோல் காட்சியளிக்கிறது.

9. ‘முறியிணர் கொன்றை நன்பொன் கால’

பூங்கொத்துகளாகக் காணப்படும் கொன்றை மலர் பொன்னைப் போன்று விளங்குகிறதாம்.

10. ‘கோடல் குவிகை அங்கை அவிழ’

வெண் காந்தள் மலரின் குவிந்த மொட்டுகள் அழகிய உள்ளங்கையை விரித்தாற் போன்று மலர்ந்திருக்கிறதாம். பண்டைத் தமிழர் இயற்கைக் காட்சிகளில் ஒன்றிணைந்த தன்னையினை அவர்களின் உவமைகளே காட்டி நிற்கின்றன. ஒத்த உவமைகளை உலவவிடும் புலவரின் திறம் திகைக்க வைக்கிறது.

11. ‘தோடுஆர் தோன்றி குருதி பூப்ப’ (96)
இதழ் நிறைந்த செங்காந்தள் மலர் இரத்தம் போன்று பூத்து கிடக்கின்றது என்று உவமை எளியது அனைவரும் ஒப்பிட்டுப் பார்த்து அறியக் கூடியது.
இவ்வாறாக முல்லைப் பாட்டில் கூறியுள்ள அத்துணை உவமைப் பொருட்களும் நம்மைச் சுற்றியுள்ள நமது பயன்பாட்டில் இருக்கின்றதாகவே அமைந்துள்ளது. இனிய எளிய உவமைகளாகவும். இன்றளவும் நாம் ஒப்பிட்டுப் பார்த்து உவகை கொள்ளும் உவமைகளாகவும் இருப்பது பெரும் வியப்பை அளிக்கிறது.
இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே இலகுவான உவமைகளைக் கையாண்டு இலக்கியத்திற்கு ஏற்றமும் எடுப்பபும் நல்கியுள்ள நப்பூதனாரை நன்றியுடன் நினைவு கூர்வோம். பண்டைத் தமிழிலக்கியங்களைப் பொன்னினும் இனிதெனப் போற்றிக் காப்போம்.







நப்பூதனாரின்வருணனைகள்
மாலும் மழையும்
மழைக்காலம் தொடங்கி விட்ட நேரம் கடலினி நீரினைக் குடித்து மலையைத் தழுவி கிடக்கின்றன கருமேகங்கள். அவை விரைந்து எழும்போதே பெருமழையும் பொழிகிறது. அக்காட்சியை ஆசிரியர் இயல்பாக வருணிக்கிறார். இனிதாக வருணிக்கிறார். மாபலி வார்த்த நீர் கருநிறக் கணிணனின் கை வழியே ஒழுகுகிறது. கைகளில் நீர் ஒழுக நிமிர்ந்து எழுகிறான் திருமால். அவன் நிமிர்ந்து எழுகின்ற தோற்றத்தைப்போல கருமேகங்கள் மழையைப் பொழிந்து கொண்டே உயர்ந்து எழுகின்றன. முல்லை நிலக் கடவுளின் முழு உயர்ந்து எழுகின்றன. முல்லை நிலக் கடவுளின் முழு உருவம் மட்டுமல்ல, மழை பொழியும் மேகத்தின் உருவமும் நம்முன் நிழலாடுகின்றன. கற்பனையில் நம்மை திகைக்க வைத்த ஆசிரியன் வருணிக்கும் திறன் எண்ண எண்ண இன்பம் தருவது.
அசையும் மல்லிகைக் கொடியும் ஓங்கு நடைக் காவலரும்
காட்டு மல்லிகை பூத்திருக்கிறது. மல்லிகைப் பூத்திருக்கும் அக்கொடியோ வீசுகின்ற காற்றுக்கு மெல்ல அசைகிறது முல்லை நிலக் காட்டில் பூத்திருக்கும் மல்லிகையையும் காற்றுக்கு அசைகின்ற கொடியையும் இரசித்துப் பார்த்த நப்பூதனாருக்குப் பாசறையைப் பற்றிப் பாடிக் கொண்டிருக்கும், போதும் நினைவில் மல்லிகையின் மணம் வீசுகிறது.
அதிரல் பூத்த ஆடுகொடிப் படாஅர்
சிதர்வால் அசைவளிக்கு அசைவந் தாங்கு
துகில்முடித்துப் போர்த்த தூங்கல் ஓங்குநடைப்
பெருமூ தாளர் ஏமம் சூழ (51-54)
நம் காவலர் தலையில் வெண் துகிலால் தலைப்பாக கட்டியிருக்கிறார்கள். அது புலவருக்க மல்லிகைக் கொடியிலே பூத்திருக்கும் மல்லிகை மலர்களை நினைவுக்குக் கொண்டு வருகிறது. நடுயாமத்துக் காவல் செய்வதால் தூக்கக் கலக்கத்தில் சிறிது தள்ளாட்டத்தோடு நடக்கின்றார்கள். காவலரின் நடையினைப் பார்க்கின்றபோத கவிஞரின் உள்ளம் கற்பனையான உவமையினைத் தேடவில்லை. கண்முன்னே கண்ட இயற்கைக் காட்சியைக் காவலரின் தளர் நடையோடு ஒப்பிட்டுப் பார்க்கிறது. உள்ளத்தில் பதிந்துள்ள காட்சியே உவமையாகிறது. வருணிக்கின்றார் புலவர். காட்டுமல்லிகை பூத்திருக்கின்ற கொடி காற்றுக்கு அசைகின்ற காட்சியோடு துகில் முடித்துப் போத்தியிருக்கும் மெய்க்காப்பாளர் தூக்க மயக்கத்தில் நடக்கும் நடையினை ஒப்புநோக்கி வருணிக்கின்றார். ஆண்டுகள் கடந்த பின்பும் இன்கரும்பாய் இனிப்பவை இவ்வருணனைகள்.
காவல் யானையின் கலாட்டா
மன்னன் போர்ப்பாசறை அமைத்துள்ள பாடி வீட்டில் ‘தழையால் வேய்ந்த கூரைகள் அமைந்த குடிசைகள் வரிகையாக அமைந்திருக்க, நாற்புறமும் இருக்கும் தெருக்கள் சந்திக்கும் இடத்தில் காவலுக்கு யானை நின்றது. அந்த யானையோ கரும்பு, நெற்கதிர் அதிமதுரத்தழை சேர்த்துக் கட்டப்பட்ட உணவுக் கட்டினை உண்ணாமல் நெற்றியில் துடைத்த, துதிக்ககையை மருப்பின்மேல் ஏற்றி வைத்திருக்கிறது. யானை இயல்பாக செய்த செயலை இனிதாக வருணிக்கிறார் ஆசிரியர்.
‘உவலைக் கூரை ஒழுகிய தெருவில்
கவலை முற்றம் காவல் நின்ற
தேம்படு கவுள சிறுகண் யானை
ஓங்குநிலைக் கரும்பொடு கதிர்மிடைந்து யாத்த
வயல்வினை இன்குளகு உண்ணாது
நுதல் துடைத்து அயல் நுனை
மருப்பின்தம் கையிடைக் கொண்டென‘ (29-34)
போர்க்களத்தில் பிடியை மறந்த களிறு பிடிக்கணம் மறந்த வேழம் (மு.பா.69) பாடி வீட்டில் பிடியை நினைந்து நின்றதோ! அதனால் இன்குளகும் இனிக்காது போயிற்றோ? நினைக்க நினைக்க இன்பம் தரும் காட்சி! யானையையே ஊட்டி வளர்க்கும் மன்னன் மக்களைப் பாதுகாக்காது போலானோ? அக்கால மன்னர்களின் பண்புநலனையும் வெளிப்படுத்தும் காட்சி.
கடமை பெரிதென நினைக்கும் காவலன்
தான் மேற்கொண்ட போர் வினையிலே முழு எண்ணத்தையும் செலுத்தி போர்ப் பாசறையில் இருக்கும் மன்னனை முல்லைப்பாட்டில் பார்க்கிறோம். பாடி வீட்டில் படுத்திருக்கும் தலைவனுக்குத் தூக்கம் வரவில்லை. துணையை நினைத்தானா ! இல்லை வேறு யாரைத்தான் நினைத்தான் ! தும்பிக்கை அறுபட்ட வேதனையால் துணையை நினைக்க முடியாது வருந்தும் யானையை நினைத்தான். அம்புகள் பாய்ந்ததால் உணவு உண்ண முடியாது வருந்தும் குதிரைகளைப் பற்றிச் சிந்தித்தான் செஞ்சோற்றுக் கடன் தீர்க்க உயிரைவிட்ட படை வீரர்களை எண்ணிப் பார்த்தான்..
எடுத்து எறி எஃகம் பாய்தலின் புண்கூர்ந்து
பிடிக்கணம் மறந்த வேழம் ; வேழத்துப்
பாம்பு பதைப்பன்ன பரூஉக்கை துமிய
தேம்பாய் கண்ணி நல்வலம் திருத்தி
சோறு வாய்த்து ஒழிந்தோர் உள்ளியும் ; தோல்துமிபு
பைந்நுனைப் பகழி மூழ்கலின் செவிசாய்த்து
உண்ணாது உயங்கும் மாசிந் தித்தும்.
ஒருகை பள்ளி ஒற்றி, ஒருகை
முடியொடு கடகம் சேர்த்தி நெடிது நினைந்து ( 67-76)
ஒரு கையினைப் படுக்கையில் வைத்து மற்றொரு கடகம் அணிந்த கைகளால் தலையைத் தாங்கி நீண்ட நேரம் தலைவன் சிந்தித்த காட்சியை நம்முன் கொண்டுவந்து நிறுத்திய புலவரின் மாட்சி வெறும் சொற்களால் பாராட்டத்தக்கதன்று.
கிழவி நிலையே வினையிடத்து உரையார்
வென்றிக் காலத்து விளங்கித் தோன்றும் (தொல். 432)
என்பதுதான் முல்லைத் தலைவனின் நோக்கம் போலும் ! உரையாத காட்சியாக உள்ளத்துள் உறைந்துவிட்டதோ தலைவியின் நினைவுகள்.
காதலன் வரவு பார்த்திருக்கும் காதலி
காதலன் வரவு பார்த்துத் தனிமைத்துயரில் தவித்துக் கிடக்கும் காதலியின் உணர்வினை உரைத்திடத்தான் முடியுமா? முடியும் என்கிறார் நப்பூதனார். வந்து விடுவார், வந்து விடுவார் என்று மனதைத் தேற்றிக் கொண்டு வாழ்ந்தாலும் உள்ளத் தவத்திலும், உடல் தலைவனின் பிரிவைக் காட்டிக் கொடுக்கின்றதே ! தலைவியின் நிலையை வருணிக்கிறார் புலவர்
....காணாள் துயர்உழந்து
நெஞ்சஆற்றுப் படுத்த நிறைதபு புலம்பொடு
நீடுநினைந்து தேற்றியும் ஓடுவளை திருத்தியும்
மையல் கொண்டும் ஒய்யென உயிர்த்தும்
ஏஉறு மஞ்ஞையின் நடுங்கி,இழைநெகிழ்ந்து,(80-84)

இத்தனை வேதனைக்கிடையிலும் காதுகள் ஏழடுக்கு மாளிகையில் கூரை கூடுமிடங்களில் விழுகின்ற நீரின் ஓசையைக் கேட்டுக் கொண்டே இருந்தன. இவ்வோசை மழைக்காலம் வந்துவிட்டது என்பதைச் சொல்லிக் கொண்டேயிருந்தது. ஆனால் மனமோ தலைவன் வரவில்லையே என்று புலம்பிக் கொண்டிருந்தது! துயரத்தை மிகுவித்த மழைநீரின் ஓசைக்கிடையே இன்னிசையாய் வந்து தலைவியின் காதுகளில் ஒலித்தன, தலைவன் வரும் தேரில் பூட்டியுள்ளக் குதிரையின் குளம்பொலி!
கடமையும் காதலும் ஒன்றிணையும் நேரத்தில் பாட்டை முடித்த இன்ப நிறைவைத்தரும் முல்லையின் மணம் நுகர நுகர இன்பம் தருவது (சு)வாசிக்க (சு)வாசிக்க வாசனை குறைவின்றி இருப்பது.

முல்லைப்பாட்டு

மாலும் மழை மேகமும்
அகன்ற இடத்தையுடைய இவ்வுலகத்தைக் காக்கின்ற, சங்கு சக்கரம் பொறித்த திருமகளைத் தாங்குகின்ற பெரிய கைகளையுடைய திருமால் மாபலி சக்கரவர்த்தி தாலை வார்த்த நீர் கைகளில் பட்ட அளவிலே நிமிர்ந்து உயர்ந்து எழுந்த தோற்றத்தைப்போல, கருமேகங்கள் அலையோசை முழங்கும் குளிர்ந்த கடல்நீரைப் பருகி, வலமாக உயர்ந்து எழுந்து மலைகளில் தங்கி மழை நீரைச் சொரிந்து கொண்டே விரைந்து சென்றன.
மழைக்காலத்து மாலை நேரத்தில்
முதுபெண்டிர் விரிச்சி கேட்டல்
மேகங்கள் பெருமழையைப் பொழிந்த சிறிய துன்பம் தரும் மாலைப் பொழுதில், வயது முதிர்ந்த பெண்டிர், யாரும் அணுக முடியாத அரிய காவலையுடைய பழைய ஊரின் (திருமால்) கோவிலுக்குச் சென்று, நாழியில் கொண்டு சென்ற நெல்லோடு, யாழிசை போல் வண்டுகள் ஆரவாரிக்க அரும்புகள் மலர்ந்திருக்கும் நறுமணம் மிக்க முல்லை மலரையும் தூவி, இறைவனைக் கை தொழுது வேண்டி, நற்சொல் (விரிச்சி) கேட்டு நின்றனர்.
ஆய்மகளின் நற்சொல் கேட்டு கலைவியை ஆற்றுவித்தல்
சிறிய கயிற்றில் கட்டப்பட்டிருக்கும் இளம் கன்று தனது தாயினைக் காணாது அங்கும் இங்கும் சுழன்று கொண்டிருப்பதைப் பார்த்த குளிரால் நடுங்கித் தோளில் குறுக்கும் நெருக்குமாகக் கைகளைக் கட்டியிருக்கும் ஆயர்குலப் பெண், “வளைந்த கோலினைக் கையிலே வைத்துள்ள கோவலர் பின்னே நின்று செலுத்த உமது தாயர் இப்பொழுதே வருவர்” என்று கன்றிடம் கூறினாள். அவள் கூறி ய நன்மை தரும் சொல்லை விரிச்சி (நற்சொல்) கேட்டு நின்ற முதுபெண்டிர் கேட்டனர். ஆயர்குலப் பெண்ணின் நல்ல வார்த்தைகளைக் கேட்டதனால்,
“ மாந்தளிரின் நிறத்தை உடையவளே! பகைவர் இடத்தையெல்லாம் கவர்ந்து போரினை இனிதே முடித்து, தலைவன் விரைவில் வருவான். இதுஉண்மை நீ உனது வருத்தத்தினைப் போக்குவாயாக” என்று மீண்டும் மீண்டும் தலைவியிடம் கூறினர். தலைவியோ, குவளை மலர் போன்ற கண்களில் முத்து போன்ற நீர்த் துளிக்க அழுது கொண்டே வருத்தத்தில் இருந்தாள்.
பாசறை அமைத்தல்
காட்டாறு சூழ்ந்த அகன்ற நீண்ட முல்லை நிலக்காட்டில், நெடுந்தொலைவிற்கு மணம் வீசும் பிடவம் செடிகளையும், பசுமையான அதன் சிறு தூறுகளையும் வெட்டி, வேட்டுவரின்சிறு வாயில் அமைந்த அரணையும் அழித்து காட்டிலுள்ள முள்ளால் மதிலுக்குக் காவலாக வேலியை வளைத்து ஒலிக்கின்ற நீரினையுடைய கடல் போல் பரந்த பாடி வீட்டையும் வீரர்கள் அமைத்தனர்.
பாசறையில் நாற்சந்தியில் நிற்கும் யானையின் நிலை
பாசறையில் தழையால் கூரை வேயப்பட்டு, ஒழுங்காக அமைந்துள்ள தெருவில், நாற்சந்தி கூடுமிடத்து உள்ள முற்றத்தில் காவலுக்காக நின்ற யானை உயர்ந்து வளர்ந்த கரும்போடு நெற்கதிர்களையும் கலந்து கட்டியிருக்கின்ற வயலில் விளைந்த இனிய அதிமதுரத் தழையை உண்ணாது அவற்றைத் தனது நெற்றியில் துடைத்து, கூரீய முனையையுடைய மருப்பின் மேலேற்றி தும்பிக்கையில் அடக்கிக் கொண்டிருந்தது. யானையைப் பயிற்றும் மொழியன்றியும் வேறெதுவும் கல்லாத யானைப்பாகரும், கவர்த்த முள்ளுள்ள பரிக்கோல் கொண்டு வடமொழியில் யானையிடம் பேசி கவளத்தைத் தின்னுமாறு யானைக்கு ஊட்டினர்.
பாசறையில் வீரர்களின் அரண்கள்
தவவேடமுடைய அந்தணர் தன் காவி நிறம் தோய்ந்த ஆடையை முக்கோலை நட்டு அதன்மேல் தொங்க விட்டிருப்பது போல வீரர்களும் வலிய வில்லை ஊன்றி அதன் மேல் அம்புப் புட்டிலைத் தொங்கவிட்டிருந்தனர்.
கூடாரம் அமைப்பதற்காக விற்களை ஊன்றி கயிற்றால் வளைத்தக் கட்டிய இருப்பிடத்தில் பூ வேலைப்பாடமைந்த கைவேலைக் குத்தி கேடயத்தை வரிசையாக வைத்து வீரர்கள் தங்குவதற்காக வில்லாலாகிய பல்வேறு அரண்களை அமைத்தனர்.
பாசறையில் மன்னனுக்கென்று தனியிடம்
வேறு வேறான பல்வேறு படைகளின் நடுவிடத்தில் நீண்ட கோல்களோடு கூடிய பல நிறம் வாய்ந்த திரைகளால் கூறுபடுத்தி வேறோர் தனியிடம் மன்னனுக்கென்று ஒதுக்கினர்.
மன்னன் இருப்பிடத்தில் வாளேந்திய பெண்கள்
குறுகிய வளையணிந்த முன் கையினையும்,கூந்தல் புரளும் சிறு முதுகுப் புறத்தையும் உடைய பெண்கள் இரவைப் பகலாக்கும் வலிய பிடி அமைந்த ஒளி வீசும் வாளினைப் பல்வேறு நிறம் அமைந்த கச்சில் சேர்த்துக் கட்டி இருந்தனர். அப்பெண்கள் பாவையின் கைகயிலே இருக்கின்ற விளக்கில் நெய் குறையக் குறைய நெய் வார்க்கும் குழாயினைக் கொண்டு நெய் வார்த்து நெடுந்திரியினைக் கொளுத்தினர்.
பாசறையில் காவலாளர்
அழகிய மணியின் ஓசை அடங்கிய நடுயாமத்தில், காட்ட மல்லிகைப் பூத்திருக்கும் மல்லிகைக் கொடியின் சிறு தூறுகள்,நீர்த்திவலோடு வீசுகின்ற காற்றுக்கு அசைவதைப் போல தலையில் தலைப்பாகையைக் கட்டி. உடம்பினைப் போர்த்தியுள்ள வயது முதிர்ந்த மெய்க்காப்பாளர் தூக்க மயக்கத்தில் தளர்ந்த நடையோடு திறமையாகப் பாதுகாவலைச் செய்தனர்.
நாழிகைக் கணக்கர்
பொய்த்தல் இல்லாது நேரத்தைக் கணக்கிட்டு இவ்வளவு என்று கூறும் நாழிகைக் கணக்கர் மன்னனைக் கண்டு தொழுது,அவன் புகழ் தோன்றுமாறு வாழ்த்தி, ‘அலைக்கடல் சூழ்ந்த உலகத்தில் பகைவரை வெல்லுவதற்குச் செல்பவனே ! உனது நாழிகை வட்டிலில் (நேரத்தை அளந்தறியும் கருவி) சென்றுள்ள நேரம் இவ்வளவு’ என்று அறிவித்தனர்.
மன்னன் இருப்பிடத்தில் யவனர்
குதிரை சவுக்கினை மடக்கி வளைத்துக் கட்டியதால் புடைத்துத் தோன்றும் நெருக்கிக் கட்டிய ஆடையும் சட்டையும் அணிந்த அச்சம் தரும் தோற்றமும், வலிமையான உடம்பும் வீரமும் உடைய யவனர், புலிச் சங்கிலி தொங்க விடப்பட்டு, அலங்கரிக்கப்பட்ட பெருமை பொருந்திய மன்னனின் இருப்பிடத்தில் அழகிய மணி விளக்கினை ஏற்றி வைத்தனர்.
மன்னனின் பள்ளியறையில் மிலேச்சர்
வலிய கயிற்றால் வளைத்துக் கட்டப்பட்ட திரைச் சீலைகள் அமைந்த இரண்டு அறைகளைக் கொண்ட மன்னனின் பள்ளியறையில் (ஓரறையில்) செய்திகளை உடலசைவால் தெரிவிக்கும் நாவால் உரைக்க முடியாத சட்டையணிந்த மிலேச்சியர் இருந்தனர்.
பாசறையில் மன்னனின் நிலை
போர் செய்வதில் கொண்ட மிக்க விருப்பத்தால் மன்னன் பள்ளியறையில் தூக்கம் கொள்ளாது (முதல் நாள் நடைபெற்ற) போர்க்களக் காட்சிகளை நினைத்தபடியே படுத்திருந்தான். பகைவர் எடுத்தெறிந்த வேல் நுழைந்ததால் புண் ஏற்பட்டு, பெண் யாடினகளை மறந்திருக்கின்ற ஆண் யானைகளையும், அடியுண்ட பாம்பு துடிப்பதையும் போல ஆண் யானையின் பருத்த துதிக்கை வெட்டுப்பட்டு வீழ்ந்து துடித்ததையும், தேன் ஒழுகும் வஞ்சி மாலைக்கு வெற்றியைத் தந்து செஞ்சோற்றுக் கடன் தீர்த்து போர்க்களத்திலே இறந்த படைவீரர்களை நினைத்தும், தோலால் செய்து போடப்பட்டிருக்கும் கடிவாளத்தையும் அறுத்துக் கொண்டு கூரிய முனையுடைய அம்புகள் பாய்ந்ததால் காதுகளைச் சாய்த்து உணவு உண்ணாது வருந்தும் குதிரையைப் பற்றி சிந்தித்தும், ஒரு கையினைப் படுக்கையின் மேல் ஊன்றியும் மற்றொரு கடகம் அணிந்த கையினால் தலையைத் தாங்கி நீண்ட நேரம் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தான்.
வெற்றிக்குப் பின் பாசறையில் மன்னன்
மன்னன் நடந்த போரினை நினைத்து உறங்காமல் இருந்த அடுத்தநாள் பகைவரைக் குறித்துப் படைக்கலங்களைச் செலுத்தி வலிமையான விரலாலே தனது ஒளியைத் தங்கச் செய்யும் போருக்க அணிந்ததாகிய வஞ்சி மாலைக்கு, நல்ல வெற்றியைக் கொடுத்தமையால் மனநிறைவு பெற்று பகையரசர் கேட்டு நடுங்க வெற்றி முரசு முழங்க பாசறையில் (வெற்றி பெற்ற மகிழ்ச்சியில்) இனிமையாகத் துயில் கொண்டான்.
தலைவனைக் காணாது வருந்தும் தலைவியின் நிலை
தலைவன் வரக் காணாது துயருற்று வருந்திய தலைவியை நெஞ்சமானது, ‘நீ உனது துயரத்தை ஆற்றியிரு’ என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்க துயரத்தை மறைக்க முடியாது வருத்தத்தில் இருக்கும் தலைவி நீண்ட நேரம் சிந்தித்துப் பின் தன்னைத் தேற்றிக் கொள்கிறாள். கழன்று விழுகின்ற வளையல்களைத் திருத்தமுற கழறாமல் அணிந்து கொள்கிறாள். வருத்தத்தின் காரணமாக அறிவு மயங்க, மயக்கத்தில் பெருமூச்செறிகிறாள். அம்பு தைத்த மயில் போல் நடுங்குகிறாள். நடுக்கத்தில் அணிந்திருக்கும் அணிகலன்களும் நெகிழ்கின்றன. இந்த நிலையிலும் தன் துயரத்தை மறைத்து பாவை விளக்கு எரிந்து கொண்டிருக்கும் அகன்ற சிறந்த உயர்ந்த ஏழடுக்கு மாளிகையில் கூரை கூடும் இடங்களில் மழைநீர் அருவி போல் சொரிகின்ற இனிய முழக்கித்தினைக் கேட்டவாறே படுத்துக் கிடக்கின்றாள்.
போரில் வெற்றி பெற்று தலைவன் வருதல்
பகைவரை வென்று அவர்களின் விருப்பமான நிலங்களைக் கவர்ந்து, பெரிய படையோட வெற்றிக் கொடியை உயர்த்திப் பிடித்து வெற்றியை அறிவிக்கும் ஊது கொம்பும் சங்கும் முழங்க திரும்புகின்றான் தலைவன்.
கார்ப்பருவத்தில் செழித்திருக்கும் முல்லை நிலம்
முல்லை நிலத்து நுண்ணிய மணலிலி நெருங்கிய இலைகளைக் கொண்டக் காயா மலர் மை போல் மலர்ந்திருந்தன. தளிரையும் பூங்கொத்துக்களையும் உடைய கொன்றை, பொன் போன்ற மலர்களைச் சொரிந்து கொண்டிருந்தன. காந்தளின் குவிந்த மொட்டுக்களோ அழகிய கை போல் மலர்ந்திருந்தன. இதழ்கள் நிறைந்த செங்காந்தள் மலர் உதிரம் போல் பூத்திருந்தன. இவ்வாறு பலவகை பூக்களால் செழித்திருக்கும் முல்லை நிலத்தின் பெயரிய வழியிலே வானம் தப்பாமல் மழை பெய்ததனால் விளைந்த வளைந்த கதிரினையுடைய வரகின் இடையே திரிந்த கொம்புகளைக் கொண்ட ஆண் மானுடன் பெண் மான் துள்ளிக் குதித்து விளையாடின.
தலைவனின் வருகை
வளமான முல்லை நிலத்தில் எதிரே செல்லும் மேகங்கள் மழையைப் பொழிகின்ற கார் காலம்.இக்கார்காலத்தில் போர் வினை முடித்துத் திரும்பும் தலைவன், முதிர்ந்த காய்களையுடைய வள்ளிக் கொடி படர்ந்திருக்கும் அழகிய காடு, பின்னோக்கிச் சென்று மறையுமாறு விரைந்து செல்லும் தேரினை விரைவாகச் செலுத்தினான். தலைவனின் நெடிய தேரில் பூட்டப்பட்டுள்ள குதிரையின் குளம்பொலி, தலைவனின் வரவு பார்த்துக் காத்திருக்கும் தலைவியின் செவிகள் நிறையுமாறு ஆரவாரித்தன.
முல்லைப்பாட்டு

மால்போலத் தோன்றும் மழைமேகம்

நனந்தலை உலகம் வளைஇ நேமியொடு
வலம்புரி பொறித்த மாதாங்கு தடக்கை
நீர்செல நிமிர்ந்த மாஅல் போல
பாடுஇமிழ் பனிக்கடல் பருகி வலன்ஏர்பு
கோடுகொண்டு எழுந்த கொடுஞ்செலவு எழிலி (1-5)
அகன்ற இடத்தையுடைய இந்த உலகத்தை வளைத்துக் காக்கின்ற சக்கரம், சங்கு பொறிக்கப்பட்ட திருமகளைத் தாங்குகின்ற பெரிய கைகளையுடைய திருமால் மாபலி சக்கரவர்த்தி தாரை வார்த்த நீர் கையில்பட்ட அளவிலே நிமிர்ந்த எழுந்த தோற்றம் போல-மேகங்கள், அலையோசை முழங்கும் குளிர்ந்த கடல் நீரைப் பருகி, வலமாக உயர்ந்து எழுந்து, மலைளில் தங்கி, விரைந்து சென்றன.
சொற்பொருள் விளக்கம்
நனந்தலை- அகன்ற இடம், உலகம்-ஞாலம்,வையகம், வளைஇ-வளைத்த, நேமியோடு-சக்கரத்தோடு,வலம்புரி-சங்கு, பொரித்த-பொறித்துள்ள, மா- திருமகள், தாங்கு-தாங்குகின்ற, தடக்கை-பெரிய கை,நீர் செல-நீரை வார்க்க, நிமிர்ந்த-உயர்ந்து நின்ற, மாஅல்போல-திருமால் போல பாடு இமிழ்-ஒலி முழங்கும், பனிக்கடல்-குளிர்ந்த கடல், பருகி-குடித்து, வலன்-வலமாக, ஏர்பு-எழுந்து, உயர்ந்து, கோடு-மலை, கொண்டு எழுந்த-தங்கி எழுந்த, கொடுஞ் செலவு-விரைந்து செல்லல், எழிலி-மேகம்.
மழைக்காலத்து மாலை நேரம்
பெரும்பெயல் பொழிந்த சிறுபுன் மாலை(6)
அம்மேகங்கள் பெருமழையைப் பொழிந்த சிறிய துன்பம் தரும் மாலைப்பொழுதில்,
சொற்பொருள் விளக்கம்
பெரும்பெயல்- பெருமழை, பொழிந்து- பெய்த, சிறு- சிறு கால அளவினதாகிய, புன்- துன்பம், மாலை-மாலைப்பொழுது
முதுபெண்டிர் விரிச்சி கேட்டல்
அருங்கடி மூதூர் மருங்கில் போகி
யாழ்இசை இனவண்டு ஆர்ப்ப நெல்லொடு
நாழி கொண்ட நறுவீ முல்லை
அரும்பு அவிழ் அலரி தூஉய்க் கைதொழுது
பெருமுது பெண்டிர் விரிச்சி நிற்ப (7-11)
பெரிதும் வயது முதிர்ந்த பெண்டிர், யாரும் அணுக முடியாத அரிய காவலையுடைய பழைய ஊரின் பக்கத்தில் சென்று (திருமால் கோவிலுக்கு) நாழியில் கொண்டு சென்ற நெல்லோடு, யாழிசை போல் வண்டுகள் ஆரவாரிக்க அரும்புகள் மலர்ந்திருக்கும் நறுமணம் மிக்க முல்லை மலரையும் தூவி, (இறைவனை வேண்டி) கைதொழுது நற்சொல் (விரிச்சி) கேட்டு நின்றனர். அப்பொழுது,
சொற்பொருள் விளக்கம்
அருங்கடி- அரிய காவல், மூதூர்- பழைய ஊர், மருங்கில்-பக்கத்தில், போகி- சென்று, யாழ்இசை- யாழின்இசை, வண்டு- வண்டினம், ஆர்ப்ப-ஆரவாரிக்க, நெல்லொடு- நெல்லோடு, நாழி கொண்ட- நாழியில் கொண்ட, நறு-மணமிக்க, வீ-மலர், அரும்பு- மொட்டு, அவிழ்-மலர்ந்த, அலரி-மலர்ந்த பூ, தூஉய்- தூவி, கைதொழுது- கையினைத் தொழுது, பெருமுது- வயதான, பெண்டிர்- பெண்கள் , விரிச்சி- நற்சொல், நிற்ப-நிற்பர்.
ஆய்மகளின் நற்சொல் கேட்டலும்
தலைவியை ஆற்றுவித்தலும்
சிறுதாம்பு தொடுத்த பசலைக் கன்றின்
உறுதுயர் அலமரல் நோக்கி, ஆய்மகள்
நடுங்குசுவல் அசைத்த கையள், ‘கைய
கொடுங்கோற் கோவலர் பின்நின்று உய்த்தர,
இன்னே வருகுவர், தாயர் ’ என்போள்
நன்னர் நன்மொழி கேட்டனம் : அதனால்,
நல்ல, நல்லோர் வாய்ப்புள்: தெவ்வர்
முனைகவர்ந்து கொண்ட திறையர் வினைமுடித்து
வருதல் தலைவர்,வாய்வது: நீநின்
பருவரல் எவ்வம் களை மாயோய் : என
காட்டவும் காட்டவும் காணாள் கலுழ்சிறந்து
பூப்போல் உண்கண் புலம்பு முத்துஉறைப்ப,(12-23)
சிறிய கயிற்றில் கட்டப்பட்டிருக்கும் இளம் கன்று தனது தாயினைக் காணாது துயருற்று அங்கும் இங்கும் சுழன்று கொண்டிக்க அதனைப் பார்த்துக் குளிரால் நடுங்கித் தோளில் குறுக்கும் நெடுக்குமாகக் கைகளைக் கட்டியுள்ள ஆயர்குலப் பெண், “வளைந்த கோலினைக் கையிலே வைத்துள்ள கோவலர் பின்னே நின்று செலுத்த உம்முடைய தாயர் இப்பொழுதே வருவர் என்று கூறி ய நன்மை தரும் நல்ல சொல்லைக் கேட்டோம்.
“நல்லவர்களின் நல்ல வாய்ச் சொல்லைக் கேட்டதனால், பகைவர் இடத்தையெல்லாம் கவர்ந்து போரினை இனிதே முடித்து தலைவன் வருவான். இது உண்மை. நீ உன்னுடைய துன்பத்தால் எழுந்த வருத்தத்தினைக் களைவாயாக! மாந்தளிர்ன் நிறத்தினை உடையவளே ” ! என மீண்டும் தலைவியிடம் வற்புறுத்திக் கூறவும், தலைவி ஆற்றாளாய் அழுது கொண்டு, குவளை மலர் போன்ற கண்களில் முத்துப் போன்று நீர்த் துளிக்க வருத்தத்தில் இருந்தாள்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
சிறுதாம்பு-சிறிய கயிறு, தொடுத்த-கட்டப்பட்ட, பசலைக் கன்று- இளம் கன்று,உறுதுயர்-அடைகின்ற துயர், நோக்கி-பார்த்து, ஆய் மகள்-ஆயர் குலப்பெண், நடுங்கு-நடுங்கும், சுவல்-தோள், அசைத்த-கட்டிய , கையள்-கைகளை உடையவயள், கைய-கையிலுள்ள, கொடுங்கோல்-வளைந்த கோல், கோவலர்-ஆடுமாடு மேய்க்கும் ஆயர்குலத்தவர், பின்நின்று-பின்னே நின்று, உய்த்தர-செலுத்தலைச் செய்ய, இன்னே-இப்பொழுதே, வருகுவர்-வருவர், தாயர்-தாய்ப்பசு, என்போள்-என்று கூறியவள், நன்னர்-நன்மை, நன்மொழி-நல்ல மொழி, கேட்டனம்-கேட்டோம், அதனால்-அதன் காரணமாக, நல்ல-நல்ல, நல்லோர்-நல்லவர்கள், வாய்ப்புள்-வாய்ச்சொல், தெவ்வர்-பகைவர், முனைகவர்ந்து- பகைவர் இடத்தைக் கைப்பற்றி, சொண்ட-எடுத்துக்கொண்ட, திறையர்-கப்பப் பொருளாகப் பெற்றவர், வினை-போர்த்தொழில், முடித்து- நிறைவேற்றி, வருதல்-வருவார், தலைவர்-தலைவர், வாய்வது-உண்மை, நீநின்-நீ உன்னுடைய, பருவரல்-துன்பம், எவ்வம்-வருத்தம்,களை-நீக்கு, மாயோய்-மாமை நிறம் உளையவளே, என-என்று, காட்டவும் காட்டவும்-வற்புறுத்தவும் வற்புறுத்தவும், காணாள்-தேற்றுதலை ஏற்காது, கலுழ்சிறந்து-அழுகை மிகுந்து, பூப்போல்-குவளை மலர்போல், உண் கண்-மையுண்டகண், புலம்பு-தனிமை, முத்து-முத்துப்போன்ற நீர்த்துளி, உறைப்ப-ஒழுக
அடுத்து வரும் 57 வரிகளில் பாசறையின் அமைப்பும், தலைவியைப் பிரிந்து சென்று,பாசறையில் தங்கி இருக்கும் தலைவனது இயல்புன் உணர்த்தப்பட்டுள்ளன.
பாசறை அமைத்தல்
கான்யாறு தழீஇய அகல்நெடும் புறவில்
சேண்நாறு பிடவமொடு பைம்புதல் எருக்கி
வேட்டுப்புழை அருப்பம் மாட்டிக் காட்ட
இடுமுட் புரிசை ஏமுற வளைஇ,
படுநீர்ப் புணரியின் பரந்த பாடி (24-28)
காட்டாறு சூழ்ந்த அகன்ற நீண்ட முல்லைநிலக் காட்டில் நெடுந்தொலைவிற்கு மணம் வீசும் பிடவம் செடிகளையும், பசுமையான சிறு தூறுகளையும் வெட்டி, வேட்டுவர்ன் சிறு வாயில் அமைந்த அரணையும் அழித்து, காட்டிலுள்ள முள்ளால் மதிலுக்குக் காவலாக வேலியை வளைத்து, ஒலிக்கின்ற நீரையுடைய கடல் போல் பரந்த பாடி வீட்டை அமைத்தனர்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
கான்யாறு-காட்டாறு, தழீஇய-சூழ்ந்த, அகல் நெடும்-அகன்று நீண்ட, புறவு-முல்லைக்காடு, சேண்-தொலைவு, நாறு-மணம்வீசும், பிடவமொடு –பிடவம் செடிகளோடு, பைம்-பசுமையான, புதல்-சிறுதூறு, எருக்கி-அழித்து, வேட்டு-வேட்டுவர், புழை-சிறுவாயில், அருப்பம் –அரண், கோட்டை, மாட்டி-அழித்து, காட்ட-காட்டிலுள்ள, இடுமுட்-முள்ளால் இடப்பட்ட, புரிசை-மதில், ஏமுற-காவலாக, வளைஇ-வளைந்த,படுநீர்-ஒலிக்கும் நீர், புணரி-கடல், பரந்த-அன்ற, பாடி-பாசறை.
பாசறையின் நாற்சந்தியில் நிற்கும் யானையின் நிலை
உவலைக் கூரை ஒழுகிய தெருவில்
கவலை முற்றம் காவல் நின்ற
தேம்படு கவுள சிறுகண் யானை
ஓங்குநிலைக் கரும்பொடு கதிர்மிடைந்து யாத்த
வயல்விளை இன்குளகு உண்ணாது நுதல்துடைத்து
அயில்நுனை மருப்பின்தம் கையிடைக் கொண்டென
கவைமுள் கருவியின் வடமொழி பயிற்றி
கல்லா இளைஞர் கவளம் கைப்ப,(29-36)
பாசறையில் தழையால் கூரை வேயப்பட்டு, ஒழுங்காக அமைந்துள்ள தெருவில், நாற்சந்தி கூடுமிடத்து உள்ள முற்றத்தில் காவலுக்காக நின்ற மதநீர் ஒழுகும் கன்னங்களும், சிறிய கண்களும் கொண்ட யானை- உயர்ந்து வளர்ந்த கரும்போடு நெற்கதிர்களையும் கலந்து கட்டியிருக்கின்ற வயலில் விளைந்த இனிய அதிமதுரத் தழையை உண்ணாது அவற்றைத் தனது நெற்றியில் துடைத்து, கூரீய முனையையுடைய மருப்பின் மேலேற்றி தும்பிக்கையில் அடக்கிக் கொண்டிருந்தது. (யானையைப் பயிற்றும் மொழியன்றியும் வேறெதுவும் கற்காதவர்) பாகர், வடமொழியில் யானையிடம் பேசி கவளத்தைத் தின்னுமாறு யானைக்கு ஊட்டினர்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
உவலை-தழை, கூரை-மேற்கூரை, ஒழுகிய தெருவில்-ஒழுங்காக அமைக்கப்பட்ட தெருவில்,கவலை-நாற்சந்தி கூடுமிடம், முற்றம்-முன்னிடம், காவல் நின்ற-காவலாக நின்ற, தேம்படு-மதநீர் ஒழுகும், கவுள-கன்னம், சிறுகண் யானை-சிறிய கண்களை உடைய யானை, ஓங்குநிலை-ஓங்கிவளர்ந்துள்ள, கரும்பொஈடு-கரும்போடு, கதிர்-நெற்கதிர், மிடைந்து-நெருங்க, கலந்து யாத்த-கட்டிய,வயல் விளை-வயலில் விளைந்த, இன்குளகு-இனிய அதிமதுரத்துழை, உண்ணாது-உணவாகக் கொள்ளாது, நுதல்-நெற்றி, துடைத்து-துடைத்து,அயில் நுனை-கூர்மையான முனையையுடைய மருப்பின், தந்தத்தின், தம்-தனது, கையிடை-ஏற்றியுள்ள தும்பிக்கையின் இடையில், கொண்டென- கொண்டிருக்க, கவைமுள்-பிளவுபட்ட முள்ளால் (ஆன கருவி), கருவியின்-பரிக்கோலின், வடமொழி-வடமொழி, பயிற்றி-பல காலும் கூறி, கல்லாத-கல்லாத, வினைஞர்-யானையைச் செலுத்தும் பாகர், கவளம்-உணவு, கைப்ப-ஊட்ட
பாசறையில் வீரர்களின் அரண்கள்
கல்தோய்த்து உடுத்த படிவப் பார்ப்பான்
முக்கோல் அசைநிலை கடுப்ப, நல்போர்
ஓடா வல்வில் தூணி நாற்றி
கூடம் குத்திக் கயிறுவாங்கு இருக்கை
பூந்தலைக் குந்தம் குத்தி, கிடுகு நிரைத்து,
வாங்குவில் அரணம் அரணமாக,(37-42)
தவவேடமுடைய அந்தணர் தன் காவி நிறம் தோய்ந்த ஆடையை முக்கோலை நட்டு அதன்மேல் தொங்க விட்டிருப்ப போல வீரர்கள் தான் செய்கின்ற நல்ல போரில் புறமுதுகிட்டு ஓடாமல் இருப்பதற்குக் காரணமான வலிய வில்லை ஊன்றி அதன் மேல் அம்புப் புட்டிலைத் தொங்கவிட்டனர்.
கூடாரம் அமைப்பதற்காக விற்களை ஊன்றி கயிற்றால் வளைததுக் கட்டிய இருப்பிடத்தில் பூ வேலைப்பாடமைந்த கைவேலைக் குத்தி கேடயத்தை வரிசையாக வைத்து வீரர்கள் தங்குவதற்காக வில்லாலாகிய பல்வேறு அரண்களை அமைத்தனர்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
கல்-காவிக்கல், தோய்த்து-நனைத்து, ஊறவைத்து, உடுத்த-அணிந்த, படிவம்-தவவேடம், பார்ப்பான்-அந்தணன், மக்கோல்-மூன்று பிரிவாக அமைந்துள்ள கோல், அசைநிலை-தங்கவைத்த தன்மை, கடுப்ப (உவம உருபு)-போல, நல்போர்-நல்லபோர், ஓடா-(புறமுதுகிட்டு) ஓடாத, வல்வில் - வலிமையான , தூணி-அம்புறாத்துணி, நாற்றி- தொங்கவிட்டு, கூடம்-கூடாரம், குத்தி-ஊன்றி, கயிறுவாங்கு-கயிற்றால் வளைத்த,இருக்கை-இருப்பிடம், பூந்தலை-பூவேலைப்பாடு அமைந்த தலைப்பகுதி, குந்தம்-கைவேல், குத்தி-நட்டு, கிடுகு-படல், கேடயம், நிரைத்து-வரிசையாக வைத்து, வாங்குவில்-வளைந்த வில், அரணம்-அரண், அரணமாக-அரண்களாக.
பாசறையில் மன்னனுக்குத் தனிஇடம்
வேறுபல் பெரும்படை நாப்பண்,வேறு ஓர்
நெடுங்காழ்க் கண்டம் கோலி அகம்நேர்பு(43-44)
வேறு வேறான பல்வேறு படைகளின் நடு விடத்தில், நீண்ட கோல்களோடு கூடிய பல நிறம் வாய்ந்த திரைகளால் கூறுபடுத்தி, வேறோர் தனி இடம் மன்னனுக்கென்று அமைத்தனர்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
வேறுபல்-பல்வேறு, பெரும்படை-பெரிய படை, நாப்பண்-நடுவிடத்தில,வேறு ஓர்-வேறோர், நெடுங்காழ்-நீண்ட கோல், கண்டம் (வடசொல்)-கூறுபடுத்தற் குரிய பல நிறத்தாலான திரை, கோலி-வளைத்து, அகம்-உள்வீடு, நேர்பு-உடன்பாடு.

மன்னனின் இருப்பிடத்தில் விளக்கேற்றும் பெண்கள்
குறுந்தொடி முன்கை, கூந்தல் அம் சிறுபுறத்து
இரவுபகல் செய்யும் திண்பிடி ஒள்வாள்
விரவுவரிக் கச்சின் பூண்ட மங்கையர்
நெய்உமிழ் சுரையர் நெடுந்திரிக் கொளீஇ
கைஅமை விளக்கம் நந்துதொறும் மாட்ட(45-49)
குறுகிய வளையணிந்த முன் கையினையும், கூந்தல் புரளும் அழகிய சிறு முதுகுப்புறத்தையும் உடைய பெண்கள் இரவைப் பகலாக்கும் வலிய பிடி அமைந்த ஒளி வீசும் வாளினைப் பல்வேறு நிறமமைந்த கச்சில் சேர்த்து கட்டிணிருந்தனர். பாவையின் கையிலே இருக்கின்ற விளக்கில் நெய் குறையுந் தொறும், நெய் வார்க்கும் குழாயினைக் கொண்டு நெய் வார்த்து, நெடுந்திரியினைக் கொளுத்தினர்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
குறுந்தொடி-குறுகிய வளை, முன்கை-கையின் முன்பகுதி, கூந்தல்-தலைமயிர், அம்-அழகிய, சிறு-சிறிய, புறத்து-முதுகுப்பகுதி, இரவுபகல்-இரவைப் பகலாக்கும், செய்யும் - செய்கின்ற, பிண்பிடி-வலிய கைப்பிடி, ஒள்வாள்-ஒளி வீசும வாள் விரவு-கலந்த, சேர்ந்த, வரி-நிறம், கச்சின் - இரவிக்கையின், பூண்ட-அணிந்த, மங்கையர்-பெண்கள், நெய்உமிழ்-நெய் வார்க்கும், சுரையர்-திரிகுழாயினை உடையர், நெடுந்திரி-நீண்டதிரி-கொளீஇ-கொளுத்தி, கைமை ஞ கையிலே இருக்கின்ற, விளக்கம் –விளக்கின், நந்துதொறும்-குறையும் தொறும், மாட்ட-கொளுத்த.
பாசறையில் காவலாளர்
நெடுநா ஒண்மணி நிழத்திய நடுநாள்
அதிரல் பூத்த ஆடுகொடிப் படாஅர்
சிதர்வால் அசைவளிக்கு அசைவந் தாங்கு
துகில்முடித்துப் போர்த்த தூங்கல் ஓங்குநடைப்
பெருமூ தாளர் ஏமம் சூழ (51-54)

நீண்ட நாக்கினையுடைய அழகிய மணியின் ஓசை அடங்கிய நடுயாமத்தில்-காட்டு மல்லிகைப் பூத்திருக்கும் ஆடுகின்ற மல்லிகைக் கொடியின் சிறு தூறுகள். நீர்த்திவலையோடு வீசுகின்ற காற்றுக்கு அசைவதைப் போல-தலையில் தலைப்பாகையைக் கட்டி, உடம்பினைப் போர்த்தியுள்ள வயது முதிர்ந்த மெய்க்காப்பாளர்-தூக்க மயக்கத்தில் தளர்ந்த நடையோடு திறமையாகப் பாதுகாவலைச் செய்தனர்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
நெடுநா-நீண்டநாக்கு, ஒண்மணி-ஒளிபொருந்திய மணி, அழகிய மணி, நிழத்திய-ஓசை அடங்கிய, நடுநாள்-நடு யாமத்தில், அதிரல்-காட்டு மல்லி, பூத்த - பூத்திருக்கும், ஆடுகொடி-ஆடுகின்ற கொடி, படாஅர்-சிறுதூறுகள், சிதர்-நீர்த் திவலை, மழைத்தூறல், வரல்-வருகின்ற, அசை-அசைந்து, வளி-காற்று, அசை-அசைந்து, வந்துஆங்கு-வருவது போல, துகில்-துணி, முடித்து-தலைப்பாகைக் கட்டி,போர்த்தி-உடம்பைப் போர்த்தி, தூங்கல்-தூக்க மயக்கம், ஓங்கு-உயர்ந்த, நடை-ஒழுக்கம், பெருமூதாளர்-வயது முதிர்ந்த மெய்க்காப்பாளர், ஏமம்-காவல், சூழ-சுற்றிவர.
நாழிகைக் கணக்கர்
பொழுதுஅளந்து அறியும் பொய்யா மாக்கள்
தொழுதுகாண் கையர் தோன்ற வாழ்த்தி,
‘எறிநீர் வையகம் வெலீஇய செல்வோய்: நின்
குறுநீர்க் கன்னல் இனைத்து’ என்று இசைப்ப(55-58)
பொய்த்தலில்லாது நேரத்தைக் கணக்கிட்டு, இவ்வளவு என்று கூறும் நாழிகைக் கணக்கர் மன்னனைக் ககண்டு தொழுது, அவன் புகழ் தோன்றுமாறு வாழ்த்தி, ‘அலைகடல் சூழ்ந்த உலகத்தில் பகைவரை வெல்லுவதற்குச் செல்பவனே! உனது நாழிகை வட்டிலில் (நேரத்தை அளந்தறியும் கருவி ) சென்றுஙளள நேரம் இவ்வளவு’ என்று அறிவித்தனர்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
பொழுது அளந்து-பொழுதீனை இத்துணை என்று கணக்கிட்டு, அறியும்-அறிகின்ற, பொய்யா மாக்கள்-பொய் கூறாத மக்கள், தொழுது-வணங்கி,காண்-கண்டு, கையர்-கைகளையுடையர், தோன்ற-புகழ்தெரியுமாறு, வாழ்த்தி - வாழ்த்திக்கூறி, எறிநீர்-அலையெறியும் கடல், வையகம்-ஞாலம், வெலீஇய-வெல்வதற்கு, செல்வோய்-செல்பவனே, நின்-உன்னுடைய குறுநீர்-சிறிய நீர், கன்னல்-நாழிகை வட்டில் (காலத்தை அளந்து அறியும் கருவி) , இனைத்து-சென்ற நாழிகை இவ்வளவு, என்று-என்று, இசைப்ப-சொல்ல.
மன்னன் இருப்பிடத்தில் யவனர்
மத்திகை வளைஇய மறிந்துவீங்கு செறிவுடை
மெய்ப்பை புக்க வெருவரும் தோற்றத்து,
வலிபுணர் யாக்கை வன்கண் யவனர்
புலித்தொடர் விட்ட புனைமான் நல்இல்
திருமணி விளக்கம் காட்டி..............(59-63)
குதிரைச் சவுக்கினை மடக்கி வளைத்தக் கட்டியதால் புடைத்துத் தோன்றும் நெருக்கிக் கட்டிய ஆடையும், சட்டையும் அணிந்த-அச்சம் தரும் தோற்றமும் வலிமையான உடம்பும் வீரமும் உடைய யவனர்-புலிச்சங்கிலி தொங்கவிடப்பட்டு, அலங்கரிக்கப்பட்ட பொருமை பொருந்திய (மன்னன்இருக்கும் ) நல்ல இல்லத்தில் அழகிய மணி விளக்கினை ஒளிரச் செய்தனர்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
மத்திகை-குதிரைச் சவுக்கு, வளைஇய-வளைத்துக் கட்டிய,மறித்து-மடக்கி, வீங்கு-புடைத்து, செறிவுடை-நெருக்கிக் கட்டிய, மெய்ப்பை-சட்டை, புக்க-அணிந்த,வெருவரும்-அச்சம் தரும், தோற்றத்து-தோற்றம் உடையவராய், வலிபுணர்-வலிமை பொருந்திய, யாக்கை-உடம்பு, வன்கண்-திண்மையான; வீரம் பொருந்திய, யவனர்-கிரேக்கர், சோனகர் (Ionians or Greeks) புலித்தொடர்-புலிபொறித்த சங்கிலித்தொடர், விட்ட-தொங்கவிட்ட, புனை-அலங்கரிக்கப்பட்ட, மாண்-பெருமை, நல்இல்-நல்ல இல்லத்தில், திருமணி-அழகிய மணி, விளக்கம்-விளக்கு, காட்டி-ஒளிரச் செய்து.
மன்னனின் பள்ளியறையில் மிலேச்சியர்
.................திண்ஞாண்
எழினி வாங்கிய ஈரறைப் பள்ளியுள்
உடம்பிம் உரைக்கும் உரையா நாவின்
படம்புகு மிலேச்சர் உழையர் ஆக (63-66)

வலிய கயிற்றால் வளைத்துக் கட்டப்பட்ட திரைச்சீலைகள் அமைந்த இரண்டு அறைகளைக் கொண்ட மன்னனின் பள்ளியறையில், (ஓரறையில்) செய்திகளை உடலசைவால் தெரிவிக்கும் நாவால் உரைக்கமுடியாத சட்டையணிந்த ஆரியர் (மிலேச்சியர்) அருகாமையில் இருப்பர்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
திண்ஞாண்-வலிய கயிறு, எழினி-திரைச்சீலை, வாங்கிய-வளைத்து, ஈரரை-இரண்டு அறைகள், பள்ளியுள்-படுக்கையறையில், உடம்பின்-உடம்பால், உரைக்கும்-தெரிவிக்கும், உரையா-பேசாத, நாவின்-நாவினையுடைய, படம்புகு-சட்டையணிந்த, மிலேச்சர்-ஆரியர், உழையர்-அருகிலுள்ளவர், ஆக-அவ்வாறிருக்க.
மிலேச்சர்-ஆரியர்
பெலுச்சிதானத்திலிருந்து வந்த துருக்கர்.
பெலுச்சி என்பது மிலேச்சியர் எனத் திரிந்தது.
(முல்லைப்பாட்டு அராய்ச்சியுரை. பக்கம்.92)
பாசறையில் மன்னனின் மனநிலை
மண்டுஅமர் நசையொடு கண்படை பெறாஅது,
எடுத்துஎறி எஃகம் பாய்தலின் புண்கூர்ந்து
பிடிக்கணம் மறந்த வேழம் : வேழத்துப்
பாம்பு பதைப்பன்ன பரூஉக்கை துமிய
தேம்பாய் கண்ணி நல்வலம் திருத்தி,
சோறுவாய்த்து ஒழிந்தோர் உள்ளயும் : தோல்துமிபு
பைந்நுனைப் பகழி மூழ்கலின், செவிசாய்த்து
உண்ணாது உயங்கும் மாசிந் தித்தும் :
ஒருகை பள்ளி ஒற்றி, ஒருகை
முடியொடு கடகம் சேர்த்தி, நெடிது நினைந்து..( 67-76)
போர் செய்வதில் கொண்ட மிக்க விருப்பத்தால்- மன்னன் பள்ளியறையில் தூக்கம் கொள்ளாது (முதல் நாள் நடைபெற்ற போர்க்களக் காட்சிகளை நினைத்தபடியே) படுத்திருந்தான். பகைவர் எடுத்தெறிந்த வேல் நுழைந்ததால் புண் ஏற்பட்டு, பெண் யாடினகளை மறந்திருக்கின்ற ஆண் யானைகளையும்- அடியுண்ட பாம்பு துடிப்பதையும் போல ஆண் யானையின் பருத்த துதிக்கை வெட்டுப்பட்டு வீழ்ந்து துடித்ததையும்- தேன் ஒழுகும் வஞ்சி மாலைக்கு வெற்றியைத் தந்து செஞ்சோற்றுக் கடன் தீர்த்து போர்க்களத்திலே இறந்த படைவீரர்களை நினைத்தும்- தோலால் செய்து போடப்பட்டிருக்கும் கடிவாளத்தையும் அறுத்துக் கொண்டு கூரிய முனையுடைய அம்புகள் பாய்ந்ததால் காதுகளைச் சாய்த்து உணவு உண்ணாது வருந்தும் குதிரையைப் பற்றி சிந்தித்தும்- ஒரு கையினைப் படுக்கையின் மேல் ஊன்றியும் மற்றொரு கடகம் அணிந்த கையினால் தலையைத் தாங்கி நீண்ட நேரம் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தான்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
மண்டு-மிக்குச் செல்லும், அமர்-போர், நசையொடு - விருப்பத்தோடு, கண்படை-உறக்கம், பெறாஅது-கொள்ளாது, எடுத்து-எடுத்து , எறி-எறிந்த, எஃகம்-வேல், பாய்தலின்-பாய்ந்ததால், புண்-புண் கூர்ந்து-மிக்கு, பிடி-பெண்யானை, கணம்-கூட்டம், மறந்த-மறந்திருக்கின்ற, வேழம்-ஆண்யானை, வேழத்து-ஆண் யானையினது, பாம்பு-பாம்பு, பதைப்பு-துடிப்பு, அன்ன-போல, பரூஉக்கை-பருத்த துதிக்கை,துமிய-அற்று வீழ, தேம்பாய்-தேன்ஒழுகுகின்ற, தேன்சிந்துகின்ற, கண்ணி-மாலை, நல்- நல்ல,வலம்-வெற்றி, திருத்தி-செம்மையாக, மனநிறைவாக, சோறு-செஞ்சோற்றுக்கடன் (தனக்கு உணவளித்தவர்களுக்குச் செய்யும் கடன் ), வாய்த்து-தப்பாமற் செய்து, ஒழிந்தோர்-இறந்தோர், உள்ளியும்-நினைத்தும், தோல்-தோல், (தோலானைக் குதிரைக் கவசம்),துமிபு-அறுத்து, வை- கூர்மை, நுனை-முனை,பகழி-அம்பு , மூழ்கலில்-அழுந்தியதால், செவி-காது, சாய்த்து-சாய்த்த, உண்ணாது-உணவினை உண்ணாது, உயங்கும்-வருந்தும், மா-குதிரை, சிந்தித்தும் (வடசொல்)-நினைந்தும், ஒருகை - ஒரு கை, பள்ளி-படுக்கை, ஒற்றி-சேர்த்தி, நெடிது-நீள, நீண்ட நேரம், நெடுநேரம், நினைந்து-நினைந்து.
வெற்றிக்குப் பின் பாசறையில் மன்னன்
பகைவர் சுட்டிய படைகொள் நோன்விரல்
நகைதாழ்க் கண்ணி நல்வலம் திருத்தி,
அரசுஇருந்து பனிக்கும் முரசுமுழங்கு பாசறை
இன்துயில் வதியுநன்.................... (77-80)
பகைவரைக் குறித்துப் படைக்கலங்களைச் செலுத்திய வலிமையான விரலாலே- தனது ஒளியைத் தங்கச் செய்யும் போருக்க அணிந்ததாகிய வஞ்சி மாலைக்கு, நல்ல வெற்றியைக் கொடுத்தமையால் மனநிறைவு பெற்று- பகையரசர் கேட்டு நடுங்க வெற்றி முரசு முழங்க பாசறையில் (வெற்றி பெற்ற மகிழ்ச்சியில்) இனிமையாகத் துயில் கொண்டான்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
பகைவர்-பகைவர், கட்டிய-குறித்த, படை-படைக்கலம், கொள்-எடுத்த, செலுத்திய, நோன்-வலிய, விரல்-விரல்களையுடைய (கைகளைக் குறிக்கும்), நகை-ஒளி, தாழ்-தாங்கும், கண்ணி-மாலை, நல்-நல்ல, வலம்- வெற்றி, திருத்தி-செம்மையாக, மனநிறைவாக, அரசு-அரசன் (பகையரசன்) இருந்து-இருந்து, பனிக்கும்-நடுங்கும், முரசு- முரசு (வெற்றி முரசு) முழங்கும்-ஒலிக்கும், பாசறை-பாசறை, இன்-இனிய, துயில்-உறக்கம், வதியுநன்-இருப்பவன், தங்குகின்றவன்.
தலைவனைக் காணாது வருந்தும் தலைவியின் நிலை
....காணாள் துயர்உழந்து
நெஞ்சஆற்றுப் படுத்த நிறைதபு புலம்பொடு
நீடுநினைந்து தேற்றியும் ஓடுவளை திருத்தியும்
மையல் கொண்டும் ஒய்யென உயிர்த்தும்
ஏஉறு மஞ்ஞையின் நடுங்கி,இழைநெகிழ்ந்து,
பாவை விளக்கில் பரூஉச் சுடர்அழல
இடம்சிறந்து உயரிய எழுநிலை மாடத்து
முடங்குஇறைச் சொறிதரும் மாத்திரள் அருவி
இன்பல் இமிழிசை ஓர்ப்பனள் கிடந்தோள்
அஞ்செவி நிறைய ஆலின................(80-89)
(24ஆம் அடியில் கண்ணீர்த் துளிகள் வீழத் தனிமைத் துயரில் வருந்திய தலைவி, ஈண்டும் தலைவன் வரக்காணாது வருத்தத்தில் இருக்கின்றாள்) தலைவன் வரக்காணாது துயருற்று வருந்திய தலைவியை நெஞ்சமானது, ‘ஆற்றியிரு’ என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கத் துயரத்தை மறைக்க முடியாது வருத்தத்தில் இருக்கும் தலைவி, நீண்ட நேரம் சிந்தித்துப் பின் தன்னைத் தேற்றிக் கொண்டும், கழன்று விழுகின்ற வளையல்களைத் திருத்தமுற கழறாமல் அணிந்து கொண்டும், அறிவு மயங்கியும், அவ்வறிவு மயக்கத்தால் பெருமூச்செறிந்தும், அம்பு தைத்த மயில் போல் நடுங்கியும், அணிகலன்கள் நெகிழ, பாவை விளக்கின் பெரிய சுடர் எரிய, அகன்று சிறந்த உயர்ந்த ஏழு அடுக்குகளாக விளங்கும் அழகிய வீட்டில், கூரை கூடும் இடங்களில் மழைநீர் அருவி போல் சொரிய, அதனால் ஏற்படுகின்ற இனிய பலவாகிய முழக்கத்தினைக் கேட்டவாறே படுத்துக் கிடக்கின்றாள்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
காணாள்-காணாதவளாய், துயர்-துன்பம், உழந்து-வருந்தி, நெஞ்சு- நெஞ்சம், ஆற்றுப்படுத்த-வழிப்பத்த, நிறை-ஒரு காரியத்தைப் பிறர் அறியாமல் செய்தல், தபு- கெடு, புலம்பொடு-தனிமையில், நீடு-நீண்டநேரம், நினைந்து- நினைத்தும், தேற்றியும்-தேற்றிக்கொண்டும், ஓடுவளை-ஓடுகின்ற வளையல், திருத்தியும் - திருத்தமுற அணிந்தும், மையல்-மயக்கம், கொண்டும்-கொண்டும், ஒய்யென- ஒய் என்ற ஒலி, உயிர்த்தும்-பெரு மூச்சு விட்டும், ஏ-அம்பு, உறு-தங்கிய; அடைந்த; தைத்த, மஞ்ஞையின் - மயில் போல், நடுங்கி-நடுங்கி, இழை-அணிகலன், நெகிழ்ந்து-கழன்று, பாவை-கைப்பாவை, விளக்கில்-விளக்கின், பரூஉச்சுடர்-பெரிய சுடர், அழல-எரிய, இடம்-இடம், சிறந்து-சிறந்து, உயரிய-உயர்ந்த, எழுநிலை-ஏழு அடுக்கு, மாடத்து-வீட்டில், முடங்கு-மடங்கிய, இறை-நீர்விழும் கூடல்வாய் (இரு பகுதிகள் பொருந்தும் இடம்), சொறிதரும்-விழுகின்ற, மாத்திரள்-பெரிது திரண்டு, அருவி-நீரோட்டம், இன்-இனிய, பல்-பலவாகிய, இமிழ்-முழங்கும், இசை-ஒலி, ஓர்ப்பனள்-கேட்டவளாய், கிடந்தோள்-படுத்துக் கிடந்தவள், அம்செவி-அழகிய செவி, நிறைய-நிறையுறுமாறு, ஆலின-ஆரவாரித்தன.

போரில் வெற்றி பெற்றுத் தலைவன் வருதல்
..................................................வென்று, பிறர்
வேண்டுபுலம் கவர்ந்த ஈண்டுபெருந் தானையொடு
விசயம் வெல்கொடி உயரி, வலன் ஏர்பு
வயிரும் வளையும் ஆர்ப்ப............( 98-92)
பகைவரை வென்று அவர்கள் விரும்புகின்ற நிலங்களைக் கவர்ந்து, பெரிய படையோடு வெற்றிக் கொடியை உயர்த்தியபடி, வெற்றியை அறிவிக்கும் வகையில், ஊது கொம்பும், சங்கும் முழங்கத் திரும்புகின்றான் தலைவன்.
சொற்பொருள் விளக்கம்
வென்று-வெற்றி பெற்று, பிறர்-பகைவர், வேண்டு-விரும்பு,புலம்-இடம், கவர்ந்த-கவர்ந்த, அகப்படுத்த, ஈண்டு-இங்கு, பெருந்தானையொடு-பெரும் படையொடு, விசயம் –வெற்றி, வெல்கொடி-வெற்றிக் கொடி, உயரி-உயர்த்தி, வலன்-வெற்றிக்கு, நேர்பு-ஒத்து வயிரும்-ஊது கொம்பும், வளையும் - சங்கும், ஆர்ப்ப-முழங்க.
கார்ப்பருவத்தில் செழித்திருக்கும் முல்லைநிலம்
.................................................அயிர
செறிஇலைக் காயா அஞ்சனம் மலர
முறிஇணர்க் கொன்றை நன்பொன் கால,
கோடல் குவிமுகை அங்கை அவிழ,
தோடுஆர் தோன்றி குருதி பூப்ப,
கானம் நந்திய செந்நிலப் பெருவழி
வானம் வாய்த்த வாங்குகதிர் வரகின்,
திரிமருப்பு இரலையொடு மடமான் உகள,
எதிர்செல் வெண்மழை பொழியும் திங்களில் (92- 100)
முல்லைநிலத்த நுண்ணிய மணலில், நெருங்கிய இலைகளைக் கொண்டக் காயா மலர் மை போல் மலர்ந்திருக்கவும், தளிரையும் பூங்கொத்துக்களையும் உடைய கொன்றை, பொன் போன்ற மலர்களைச் சொரியவும், காந்தளின் குவிந்த மொட்டுகள் அழகிய கை போல பூத்திருக்கவும், காடு செழித்திருக்கும் முல்லை நிலத்தின் பெரிய வழியிலே, வானம் தப்பாமல் பெய்த மழையின் காரணமாக விளைந்த-வளைந்த கதிரினையுடைய வரகினூடே, திரிந்த கொம்புகளைக் கொண்ட ஆண்மானுடன் பெண் மான் துள்ளிக் குதித்து விளையாடும். இத்தகைய முல்லைநிலத்தது, எதிரே செல்லும் மேகங்கள் மழையைப் பொழிகின்ற கார் காலத்தில்...
சொற்பொருள் விளக்கம்
அயிர-நுண்மணல், செறியிலை-நெருங்கிய இலை, காயா-காயா மலர் (நீல மலர்), அஞ்சனம் (வடசொல்)-மை (போன்ற நீல மலர்), மலர-மலர,முறி-தளிர், இணர்-கொத்து, கொன்றை-கொன்றை மலர், நன்பொன்-நல்ல பொன், கால-சொரிய, கோடல்-காந்தள், குவி-குவிந்த, முகை-மொட்டு, அங்கை-அழகிய கை, அவிழ-மலர, தோடு-பூவின் இதழ், ஆர்-நிறைந்த, தோன்றி-செங்காந்தள், குருதி-உதிரம் (இரத்தம்) பூப்ப-பூக்க, கானம்-காடு, நந்திய-தழைத்த, செழித்த, செந்நிலம்-செம்மையான நிலம், பெருவழி-பெரிய வழி, வானம்-வானம்,வாய்த்த-தப்பாமல் பெய்த,வாங்கு-வளைந்த, கதிர்-கதிர், வரகின்-வரகின் , திரி-முறுக்கிய, மருப்பு-கொம்பு, இரலையொடு-கலைமானோடு, மடமான்-பெண்மான், உகள-தாவ, எதிர்செல்-எதிரே செல்லும், வெண்-வெண்நிறமுடைய மேகங்கள், மழை பொழியும் - மழையைப் பொழிகின்ற , திங்களில்-மாதத்தில்.

வந்து கொண்டிருக்கிறது அரசனின் தேர்!
முதிர்காய் வள்ளியம் காடு பிறக்கொழிய,
துனைபரி துரக்கும் செலவினர்
வினைவிளங்கு நெடுந்தேர் பூண்ட மாவே. (101- 103)
போர் வினையை நன்கு ஆற்றிய தலைவன்-முதிர்ந்த காயினையுடைய வள்ளிக்கொடி படர்ந்திருக்கும் அழகிய காடு, பின்னோக்கிச் சென்று மறைய விரைந்து செல்லும் தேரினை விரைவாகச் செலுத்த, நெடுந்தேரில் பூட்டப்பட்டுள்ளக் குதிரையின் குளம்பொலி,(தலைவனின் வரவு பார்த்துக் காத்திருக்கும் தலைவியின் செவிகள் நிறையுமாறு ஆரவாரித்தன என்று 89 ஆவது அடியின் பொருளை இணைக்க.)
சொற்பொருள் விளக்கம்
முதிர்-முதிர்ந்த, காய்-காய், வள்ளியம் காடு (வள்ளி + அம் + காடு) வள்ளிக் கொடி படர்ந்திருக்கும் அழகிய காடு, பிறக்கு-பின்னுக்கு, ஒழிய-தங்க, துனை-விரைவு, பரி-குதிரை, துரக்கும்-செலுத்தும், செலவினர்-பயணித்துக் கொண்டிருப்பவர், வினை-போர்வினை, விளங்கு-திறமை மிகுதியாக விளங்கும்படி, நெடுந்தேர்-நீண்ட தேர், பூண்ட-பூட்டிய, மாவே-குதிரையே.

முல்லைப்பாட்டு
மால்போலத் தோன்றும் மழைமேகம்
நனந்தலை உலகம் வளைஇ நேமியொடு
வலம்புரி பொறித்த மாதாங்கு தடக்கை
நீர்செல நிமிர்ந்த மாஅல் போல
பாடுஇமிழ் பனிக்கடல் பருகி வலன் ஏர்பு
கோடுகொண்டு எழுந்த கொடுஞ்செலவு எழிலி (5)

மழைக்காலத்து மாலை நேரம்

பெரும்பெயல் பொழிந்த சிறுபுன் மாலை
முதுபெண்டிர் விரிச்சி கேட்டல்
அருங்கடி மூதூர் மருங்கில் போகி
யாழ்இசை இனவண்டு ஆர்ப்ப நெல்லொடு
நாழி கொண்ட நறுவீ முல்லை
அரும்பு அவிழ் அலரி தூஉய்க் கைதொழுது (10)
பெருமுது பெண்டிர் விரிச்சி நிற்ப

ஆய்மகளின் நற்சொல் கேட்டலும் தலைவியை ஆற்றுவித்தலும்

சிறுதாம்பு தொடுத்த பசலைக் கன்றின்
உறுதுயர் அலமரல் நோக்கி, ஆய்மகள்
நடுங்குசுவல் அசைத்த கையள், ‘கைய
கொடுங்கோற் கோவலர் பின்நின்று உய்த்தர, (15)
இன்னே வருகுவர், தாயர் ’ என்போள்
நன்னர் நன்மொழி கேட்டனம் : அதனால்,
நல்ல, நல்லோர் வாய்ப்புள்: தெவ்வர்
முனைகவர்ந்து கொண்ட திறையர் வினைமுடித்து
வருதல் தலைவர்,வாய்வது: நீநின் (20)
பருவரல் எவ்வம் களை மாயோய் : என
காட்டவும் காட்டவும் காணாள் கலுழ்சிறந்து
பூப்போல் உண்கண் புலம்பு முத்துஉறைப்ப,


பாசறை அமைத்தல்

கான்யாறு தழீஇய அகல்நெடும் புறவில்
சேண்நாறு பிடவமொடு பைம்புதல் எருக்கி (25)
வேட்டுப்புழை அருப்பம் மாட்டிக் காட்ட
இடுமுட் புரிசை ஏமுற வளைஇ,
படுநீர்ப் புணரியின் பரந்த பாடி

பாசறையின் நாற்சந்தியில் நிற்கும் யானையின் நிலை

உவலைக் கூரை ஒழுகிய தெருவில்
கவலை முற்றம் காவல் நின்ற (30)
தேம்படு கவுள சிறுகண் யானை
ஓங்குநிலைக் கரும்பொடு கதிர்மிடைந்து யாத்த
வயல்விளை இன்குளகு உண்ணாது நுதல்துடைத்து
அயில்நுனை மருப்பின்தம் கையிடைக் கொண்டென
கவைமுள் கருவியின் வடமொழி பயிற்றி (35)
கல்லா இளைஞர் கவளம் கைப்ப,

பாசறையில் வீரர்களின் அரண்கள்

கல்தோய்த்து உடுத்த படிவப் பார்ப்பான்
முக்கோல் அசைநிலை கடுப்ப, நல்போர்
ஓடா வல்வில் தூணி நாற்றி
கூடம் குத்திக் கயிறுவாங்கு இருக்கை (40)
பூந்தலைக் குந்தம் குத்தி, கிடுகு நிரைத்து,
வாங்குவில் அரணம் அரணம் ஆக,

பாசறையில் மன்னனுக்குத் தனிஇடம்
வேறுபல் பெரும்படை நாப்பண்,வேறு ஓர்
நெடுங்காழ்க் கண்டம் கோலி அகம்நேர்பு

மன்னனின் இருப்பிடத்தில் விளக்கேற்றும் பெண்கள்

குறுந்தொடி முன்கை, கூந்தல் அம் சிறுபுறத்து (45)
இரவுபகல் செய்யும் திண்பிடி ஒள்வாள்
விரவுவரிக் கச்சின் பூண்ட மங்கையர்
நெய்உமிழ் சுரையர் நெடுந்திரிக் கொளீஇ
கைஅமை விளக்கம் நந்துதொறும் மாட்ட

பாசறையில் காவலாளர்

நெடுநா ஒண்மணி நிழத்திய நடுநாள் (50)
அதிரல் பூத்த ஆடுகொடிப் படாஅர்
சிதர்வால் அசைவளிக்கு அசைவந் தாங்கு
துகில்முடித்துப் போர்த்த தூங்கல் ஓங்குநடைப்
பெருமூ தாளர் ஏமம் சூழ

பாசறையில் நாழிகைக் கணக்கர்

பொழுதுஅளந்து அறியும் பொய்யா மாக்கள் (55)
தொழுதுகாண் கையர் தோன்ற வாழ்த்தி,
‘எறிநீர் வையகம் வெலீஇய செல்வோய்: நின்
குறுநீர்க் கன்னல் இனைத்து’ என்று இசைப்ப

மன்னன் இருப்பிடத்தில் யவனர்

மத்திகை வளைஇய மறிந்துவீங்கு செறிவுடை
மெய்ப்பை புக்க வெருவரும் தோற்றத்து, (60)
வலிபுணர் யாக்கை வன்கண் யவனர்
புலித்தொடர் விட்ட புனைமான் நல்இல்
திருமணி விளக்கம் காட்டி..............

மன்னனின் பள்ளியறையில் மிலேச்சியர்

.................திண்ஞான்
எழினி வாங்கிய ஈரறைப் பள்ளியுள்
உடம்பிம் உரைக்கும் உரையா நாவின் (65)
படம்புகு மிலேச்சர் உழையர் ஆக,

பாசறையில் மன்னனின் மனநிலை

மண்டுஅமர் நசையொடு கண்படை பெறாஅது,
எடுத்துஎறி எஃகம் பாய்தலின் புண்கூர்ந்து
பிடிக்கணம் மறந்த வேழம் : வேழத்துப்
பாம்பு பதைப்பன்ன பரூஉக்கை துமிய (70)
தேம்பாய் கண்ணி நல்வலம் திருத்தி,
சோறுவாய்த்து ஒழிந்தோர் உள்ளயும் : தோல்துமிபு
பைந்நுனைப் பகழி மூழ்கலின், செவிசாய்த்து
உண்ணாது உயங்கும் மாசிந் தித்தும் :
ஒருகை பள்ளி ஒற்றி, ஒருகை (75)
முடியொடு கடகம் சேர்த்தி, நெடிது நினைந்து..

வெற்றிக்குப் பின் பாசறையில் மன்னன்

பகைவர் சுட்டிய படைகொள் நோன்விரல்
நகைதாழ்க் கண்ணி நல்வலம் திருத்தி,
அரசுஇருந்த பனிக்கும் முரசுமுழங்கு பாசறை
இன்துயில் வதியுநன்.................... (80)

தலைவனைக் காணாத தலைவியின் துயரம்

....காணாள் துயர்உழந்து
நெஞ்சஆற்றுப் படுத்த நிறைதபு புலம்பொடு
நீடுநினைந்து தேற்றியும் ஓடுவளை திருத்தியும்
மையல் கொண்டும் ஒய்யென உயிர்த்தும்
ஏஉறு மஞ்ஞையின் நடுங்கி,இழைநெகிழ்ந்து,
பாவை விளக்கில் பரூஉச் சுடர்அழல (85)
இடம்சிறந்து உயரிய எழுநிலை மாடத்து
முடங்குஇறைச் சொறிதரும் மாத்திரள் அருவி
இன்பல் இமிழிசை ஓர்ப்பனள் கிடந்தோள்
அஞ்செவி நிறைய ஆலின................

போரில் வெற்றி பெற்றுத் தலைவன் வருதல்

வென்று, பிறர்
வேண்டுபுலம் கவர்ந்த ஈண்டுபெருந் தானையொடு (90)
விசயம் வெல்கொடி உயரி, வலன் ஏர்பு
வயிரும் வளையும் ஆர்ப்ப............
கார்ப்பருவத்தில் செழித்திருக்கும் முல்லைநிலம்
.................................................அயிர
செறிஇலைக் காயா அஞ்சனம் மலர
முறிஇணர்க் கொன்றை நன்பொன் கால,
கோடல் குவிமுகை அங்கை அவிழ, (95)
தோடுஆர் தோன்றி குருதி பூப்ப,
கானம் நந்திய செந்நிலப் பெருவழி
வானம் வாய்த்த வாங்குகதிர் வரகின்,
திரிமருப்பு இரலையொடு மடமான் உகள,
எதிர்செல் வெண்மழை பொழியும் திங்களில் (100)

வந்து கொண்டிருக்கிறது அரசனின் தேர்!

முதிர்காய் வள்ளியம் காடு பிறக்கொழிய,
துனைபரி துரக்கும் செலவினர்
வினைவிளங்கு நெடுந்தேர் பூண்ட மாவே. (103)