4000 திவ்வியப் பிரபந்தம்

4000 Divya Prabantham

நாலாயிரத் திவ்வியப் பிரபந்தம்

ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் அருளிச்செய்த திருப் பல்லாண்டு

ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் அருளிச்செய்த திருமொழி

ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: பெரியாழ்வார் அருளிச்செய்த திருப்பல்லாண்டு காப்பு குறள்வெண்செந்துறை 1: பல்லாண்டுபல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு பலகோடிநூறாயிரம் மல்லாண்டதிண்தோள்மணிவண்ணா. உன் செவ்வடிசெவ்விதிருக்காப்பு. (2) அறுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 1. 2: அடியோமோடும்நின்னோடும் பிரிவின்றிஆயிரம்பல்லாண்டு வடிவாய்நின்வலமார்பினில் வாழ்கின்றமங்கையும்பல்லாண்டு வடிவார்சோதிவலத்துறையும் சுடராழியும்பல்லாண்டு படைபோர்புக்குமுழங்கும் அப்பாஞ்சசன்னியமும்பல்லாண்டே. (2) 3: வாழாட்பட்டுநின்றீருள்ளீரேல் வந்துமண்ணும்மணமும்கொண்மின் கூழாட்பட்டுநின்றீர்களை எங்கள்குழுவினில்புகுதலொட்டோ ம் ஏழாட்காலும்பழிப்பிலோம்நாங்கள் இராக்கதர்வாழ்இலங்கை பாழாளாகப்படைபொருதானுக்குப் பல்லாண்டுகூறுதமே. 3 4: ஏடுநிலத்தில்இடுவதன்முன்னம்வந்து எங்கள்குழாம்புகுந்து கூடுமனமுடையீர்கள் வரம்பொழிவந்துஒல்லைக்கூடுமினோ நாடும்நகரமும்நன்கறிய நமோநாராயணாயவென்று பாடுமனமுடைப்பத்தருள்ளீர். வந்துபல்லாண்டுகூறுமினே. 4 5: அண்டக்குலத்துக்கதிபதியாகி அசுரரிராக்கதரை இண்டைக்குலத்தைஎடுத்துக்களைந்த இருடீகேசன்தனக்கு தொண்டக்குலத்திலுள்ளீர். வந்தடிதொழுது ஆயிரநாமம்சொல்லி பண்டைக்குலத்தைத்தவிர்ந்து பல்லாண்டுபல்லாயிரத்தாண்டென்மினே. 5. 6: எந்தைதந்தைதந்தைதந்தைதம்மூத்தப்பன் ஏழ்படிகால்தொடங்கி வந்துவழிவழிஆட்செய்கின்றோம் திருவோணத்திருவிழவில் அந்தியம்போதிலரியுருவாகி அரியையழித்தவனை பந்தனைதீரப்பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டென்றுபாடுதமே. 6. 7: தீயிற்பொலிகின்றசெஞ்சுடராழி திகழ்திருச்சக்கரத்தின் கோயிற்பொறியாலேஒற்றுண்டுநின்று குடிகுடிஆட்செய்கின்றோம் மாயப்பொருபடைவாணனை ஆயிரந்தோளும்பொழிகுருதி பாய சுழற்றியஆழிவல்லானுக்குப் பல்லாண்டுகூறுதுமே. 7. 8: நெய்யிடைநல்லதோர்சோறும் நியதமும்அத்தாணிச்சேவகமும் கையடைக்காயும்கழுத்துக்குப்பூணொடு காதுக்குக்குண்டலமும் மெய்யிடநல்லதோர்சாந்தமும்தந்து என்னைவெள்ளுயிராக்கவல்ல பையுடைநாகப்பகைக்கொடியானுக்குப் பல்லாண்டுகூறுவனே. 8. 9: உடுத்துக்களைந்த நின்பீதகவாடையுடுத்துக் கலத்ததுண்டு தொடுத்ததுழாய்மலர்சூடிக்களைந்தன சூடும்இத்தொண்டர்களோம் விடுத்ததிசைக்கருமம்திருத்தித் திருவோணத்திருவிழவில் படுத்தபைந்நாகணைப்பள்ளிகொண்டானுக்குப் பல்லாண்டுகூறுதுமே. 9. 10: எந்நாள்எம்பெருமான் உன்தனக்கடியோமென்றெழுத்துப்பட்ட அந்நாளே அடியோங்களடிக்குடில் வீடுபெற்றுஉய்ந்ததுகாண் செந்நாள்தோற்றித் திருமதுரையுள்சிலைகுனித்து ஐந்தலைய பைந்நாகத்தலைபாய்ந்தவனே. உன்னைப்பல்லாண்டுகூறுதுமே. 10. 11: அல்வழக்கொன்றுமில்லா அணிகோட்டியர்கோன் அபிமானதுங்கன் செல்வனைப்போலத் திருமாலே. நானும்உனக்குப்பழவடியேன் நல்வகையால்நமோநாராயணாவென்று நாமம்பலபரவி பல்வகையாலும்பவித்திரனே. உன்னைப்பல்லாண்டுகூறுவனே. (2) 11. 12: பல்லாண்டென்றுபவித்திரனைப்பரமேட்டியை சார்ங்கமென்னும் வில்லாண்டான்தன்னை வில்லிபுத்தூர்விட்டுசித்தன்விரும்பியசொல் நல்லாண்டென்றுநவின்றுரைப்பார் நமோநாராயணாயவென்று பல்லாண்டும்பரமாத்மனைச் சூழ்ந்திருந்தேத்துவர்பல்லாண்டே. (2) 12. பெரியாழ்வார் திருமொழி முதற்பத்து முதல் திருமொழி - வண்ண மாடங்கள் (கண்ணன் திருவவதாரச் சிறப்பு) கலிவிருத்தம் 13: வண்ணமாடங்கள்சூழ் திருக்கோட்டியூர் கண்ணன்கேசவன் நம்பிபிறந்தினில் எண்ணெய்சுண்ணம் எதிரெதிர்தூவிடக் கண்ணன்முற்றம் கலந்துஅளராயிற்றே. (2) 1. 14: ஓடுவார்விழுவார் உகந்தாலிப்பார் நாடுவார்நம்பிரான் எங்குத்தானென்பார் பாடுவார்களும் பல்பறைகொட்டநின்று ஆடுவார்களும் ஆயிற்றுஆய்ப்பாடியே. 2. 15: பேணிச்சீருடைப் பிள்ளைபிறந்தினில் காணத்தாம்புகுவார் புக்குப்போதுவார் ஆணொப்பார் இவன்நேரில்லைகாண் திரு வோணத்தா நுலகாளுமென்பார்களே. 3. 16: உறியைமுற்றத்து உருட்டிநின்றாடுவார் நறுநெய்பால்தயிர் நன்றாகத்தூவுவார் செறிமென்கூந்தல் அவிழத்திளைத்து எங்கும் அறிவழிந்தனர் ஆய்ப்பாடியரே. 4. 17: கொண்டதாளுறி கோலக்கொடுமழு தண்டினர் பறியோலைச்சயனத்தர் விண்டமுல்லை யரும்பன்னபல்லினர் அண்டர்மிண்டிப்புகுந்து நெய்யாடினார். 5. 18: கையும்காலும்நிமிர்த்துக் கடாரநீர் பையவாட்டிப் பசுஞ்சிறுமஞ்சளால் ஐயநாவழித்தாளுக்கு அங்காந்திட வையமேழும்கண்டாள் பிள்ளைவாயுளே. 6. 19: வாயுள்வையகம்கண்ட மடநல்லார் ஆயர்புத்திரனல்லன் அருந்தெய்வம் பாயசீருடைப் பண்புடைப்பாலகன் மாயனென்று மகிழ்ந்தனர்மாதரே. 7. 20: பத்துநாளும்கடந்த இரண்டாநாள் எத்திசையும் சயமரம்கோடித்து மத்தமாமலை தாங்கியமைந்தனை உத்தானம்செய்து உகந்தனர்ஆயரே. 8. 21: கிடக்கில் தொட்டில்கிழியஉதைத்திடும் எடுத்துக்கொள்ளில் மருங்கையிறுத்திடும் ஒடுக்கிப்புல்கில் உதரத்தேபாய்ந்திடும் மிடுக்கிலாமையால் நான்மெலிந்தேன்நங்காய். 9. 22: செந்நெலார்வயல்சூழ் திருக்கோட்டியூர் மன்னுநாரணன் நம்பிபிறந்தமை மின்னுநூல் விட்டுசித்தன்விரித்த இப் பன்னுபாடல்வல்லார்க்கு இல்லைபாவமே. (2) 10. இரண்டாம் திருமொழி - சீதக்கடல் (கண்ணனது திருமேனியழகைப் பாதாதிகேசாந்தமாக அனுபவித்தல்) வெண்டளையால் வந்த கலித்தாழிசை 23: சீதக்கடல் உள்ளமுதன்னதேவகி கோதைக்குழலாள் அசோதைக்குப்போத்தந்த பேதைக்குழவி பிடித்துச்சுவைத்துண்ணும் பாதக்கமலங்கள் காணீரே பவளவாயீர். வந்துகாணீரே. (2) 1. 24: முத்தும்மணியும் வயிரமும்நன்பொன்னும் தத்திப்பதித்துத் தலைப்பெய்தாற்போல் எங்கும் பத்துவிரலும் மணிவண்ணன்பாதங்கள் ஒத்திட்டிருந்தவா காணீரே ஒண்ணுதலீர். வந்துகாணீரே. 2. 25: பணைத்தோளிளவாய்ச்சி பால்பாய்ந்தகொங்கை அணைத்தாரஉண்டு கிடந்தஇப்பிள்ளை இணைக்காலில் வெள்ளித்தளைநின்றிலங்கும் கணைக்கால்இருந்தவாகாணீரே காரிகையீர். வந்துகாணீரே. 3. 26: உழந்தாள்நறுநெய் ஓரோர்தடாவுண்ண இழந்தாளெரிவினாலீர்த்து எழில்மத்தின் பழந்தாம்பாலோச்சப் பயத்தால்தவழ்ந்தான் முழந்தாள்இருந்தவாகாணீரே முகிழ்முலையீர். வந்துகாணீரே. 4. 27: பிறங்கியபேய்ச்சி முலைசுவைத்துண்டிட்டு உறங்குவான்போலேகிடந்த இப்பிள்ளை மறங்கொளிரணியன் மார்பைமுன்கீண்டான் குறங்குவளைவந்துகாணீரே குவிமுலையீர். வந்துகாணீரே. 5. 28: மத்தக்களிற்று வசுதேவர்தம்முடை சித்தம்பிரியாத தேவகிதன்வயிற்றில் அத்தத்தின்பத்தாநாள் தோன்றியஅச்சுதன் முத்தமிருந்தவாகாணீரே முகிழ்நகையீர். வந்துகாணீரே. 6. 29: இருங்கைமதகளிறு ஈர்க்கின்றவனை பருங்கிப்பறித்துக்கொண்டு ஓடுபரமன்தன் நெருங்குபவளமும் நேர்நாணும்முத்தும் மருங்கும்இருந்தவாகாணீரே வாணுதலீர். வந்துகாணீரே. 7. 30: வந்தமதலைக்குழாத்தை வலிசெய்து தந்தக்களிறுபோல் தானேவிளையாடும் நந்தன்மதலைக்கு நன்றுமழகிய உந்திஇருந்தவாகாணீரே ஒளியிழையீர். வந்துகாணீரே. 8. 31: அதிரும்கடல்நிறவண்ணனை ஆய்ச்சி மதுரமுலையூட்டி வஞ்சித்துவைத்த பதரப்படாமே பழந்தாம்பாலார்த்த உதரம்இருந்தவா காணீரே ஒளிவளையீர். வந்துகாணீரே. 9. 32: பெருமாவுரலில் பிணிப்புண்டிருந்து அங்கு இருமாமருதம் இறுத்தஇப்பிள்ளை குருமாமணிப்பூண் குலாவித்திகழும் திருமார்புஇருந்தவாகாணீரே சேயிழையீர். வந்துகாணீரே. 10. 33: நாள்களோர்நாலைந்து திங்களளவிலே தாளைநிமிர்த்துச் சகடத்தைச்சாடிப்போய் வாள்கொள்வளையெயிற்று ஆருயிர்வவ்வினான் தோள்கள்இருந்தவாகாணீரே சுரிகுழலீர். வந்துகாணீரே. 11. 34: மைத்தடங்கண்ணி யசோதைவளர்க்கின்ற செய்த்தலைநீலநிறத்துச் சிறுப்பிள்ளை நெய்த்தலைநேமியும் சங்கும்நிலாவிய கைத்தலங்கள்வந்துகாணீரே கனங்குழையீர். வந்துகாணீரே. 12. 35: வண்டமர்பூங்குழல் ஆய்ச்சிமகனாகக் கொண்டு வளர்க்கின்ற கோவலக்குட்டற்கு அண்டமும்நாடும் அடங்கவிழுங்கிய கண்டம்இருந்தவாகாணீரே காரிகையீர். வந்துகாணீரே. 13. 36: எந்தொண்டைவாய்ச்சிங்கம் வாவென்றெடுத்துக்கொண்டு அந்தொண்டைவாயமு தாதரித்து ஆய்ச்சியர் தம்தொண்டைவாயால் தருக்கிப்பருகும் இச் செந்தொண்டைவாய்வந்துகாணீரே சேயிழையீர். வந்துகாணீரே. 14. 37: நோக்கியசோதை நுணுக்கியமஞ்சளால் நாக்குவழித்து நீராட்டும்இந்நம்பிக்கு வாக்கும்நயனமும் வாயும்முறுவலும் மூக்கும்இருந்தவாகாணீரே மொய்குழலீர். வந்துகாணீரே. 15. 38: விண்கொளமரர்கள் வேதனைதீர முன் மண்கொள்வசுதேவர்தம் மகனாய்வந்து திண்கொளசுரரைத் தேயவளர்கின்றான் கண்கள்இருந்தவாகாணீரே கனவளையீர். வந்துகாணீரே. 16. 39: பருவம்நிரம்பாமே பாரெல்லாம்உய்ய திருவின்வடிவொக்கும் தேவகிபெற்ற உருவுகரிய ஒளிமணிவண்ணன் புருவம்இருந்தவாகாணீரே பூண்முலையீர். வந்துகாணீரே. 17. 40: மண்ணும்மலையும் கடலும்உலகேழும் உண்ணுந்திறத்து மகிழ்ந்துண்ணும்பிள்ளைக்கு வண்ணமெழில்கொள் மகரக்குழையிவை திண்ணம்இருந்தவாகாணீரே சேயிழையீர். வந்துகாணீரே. 18. 41: முற்றிலும்தூதையும் முன்கைம்மேல்பூவையும் சிற்றிலிழைத்துத் திரிதருவோர்களை பற்றிப்பறித்துக்கொண்டு ஓடும்பரமன்தன் நெற்றிஇருந்தவாகாணீரே நேரிழையீர். வந்துகாணீரே. 19. 42: அழகியபைம்பொன்னின்கோல் அங்கைக்கொண்டு கழல்கள்சதங்கை கலந்துஎங்குமார்ப்ப மழகன்றினங்கள் மறித்துத்திரிவான் குழல்கள்இருந்தவாகாணீரே குவிமுலையீர். வந்துகாணீரே. 20. தரவு கொச்சகக்கலிப்பா 43: சுருப்பார்குழலி யசோதைமுன்சொன்ன திருப்பாதகேசத்தைத் தென்புதுவைப்பட்டன் விருப்பாலுரைத்த இருபதோடொன்றும் உரைப்பார்போய் வைகுந்தத் தொன்றுவர்தாமே. (2) 21. மூன்றாம் திருமொழி - மாணிக்கம் கட்டி (கண்ணனைத் தொட்டிலிலிட்டுத் தாலாட்டுதல்: தாலப்பருவம்) கலித்தாழிசை 44: மாணிக்கம்கட்டி வயிரம்இடைகட்டி ஆணிப்பொன்னால்செய்த வண்ணச்சிறுத்தொட்டில் பேணிஉனக்குப் பிரமன்விடுதந்தான் மாணிக்குறளனே. தாலேலோ வையமளந்தானே. தாலேலோ. (2) 1. 45: உடையார்கனமணியோடு ஒண் மாதுளம்பூ இடைவிரவிக்கோத்த எழில் தெழ்கினோடு விடையேறுகாபாலி ஈசன்விடுதந்தான் உடையாய். அழேல்அழேல்தாலேலோ உலகமளந்தானே. தாலேலோ. 2. 46: என்தம்பிரானார் எழில்திருமார்வர்க்கு சந்தமழகிய தாமரைத்தாளர்க்கு இந்திரன்தானும் எழிலுடைக்கிண்கிணி தந்துஉவனாய்நின்றான்தாலேலோ தாமரைக்கண்ணனே. தாலேலோ. 3. 47: சங்கின்வலம்புரியும் சேவடிக்கிண்கிணியும் அங்கைச்சரிவளையும் நாணும்அரைத்தொடரும் அங்கண்விசும்பில் அமரர்கள்போத்தந்தார் செங்கண்கருமுகிலே. தாலேலோ தேவகிசிங்கமே. தாலேலோ. 4. 48: எழிலார்திருமார்வுக்கு ஏற்குமிவையென்று அழகியஐம்படையும் ஆரமும்கொண்டு வழுவில்கொடையான் வயிச்சிரவணன் தொழுதுஉவனாய்நின்றான்தாலேலோ தூமணிவண்ணனே. தாலேலோ. 5. 49: ஓதக்கடலின் ஒளிமுத்தினாரமும் சாதிப்பவளமும் சந்தச்சரிவளையும் மாதக்கவென்று வருணன்விடுதந்தான் சோதிச்சுடர்முடியாய். தாலேலோ சுந்தரத்தோளனே. தாலேலோ. 6. 50: கானார்நறுந்துழாய் கைசெய்தகண்ணியும் வானார்செழுஞ்சோலைக் கற்பகத்தின்வாசிகையும் தேனார்மலர்மேல் திருமங்கைபோத்தந்தாள் கோனே. அழேல்அழேல்தாலேலோ குடந்தைக்கிடந்தானே. தாலேலோ. 7. 51: கச்சொடுபொற்சுரிகை காம்பு கனவளை உச்சிமணிச்சுட்டி ஒண்தாள்நிரைப்பொற்பூ அச்சுதனுக்கென்று அவனியாள்போத்தந்தாள் நச்சுமுலையுண்டாய். தாலேலோ நாராயணா. அழேல்தாலேலோ. 8. 52: மெய்திமிரும்நானப்பொடியோடு மஞ்சளும் செய்யதடங்கண்ணுக்கு அஞ்சனமும்சிந்துரமும் வெய்யகலைப்பாகி கொண்டுஉவளாய்நின்றாள் அய்யா. அழேல்அழேல்தாலேலோ அரங்கத்தணையானே. தாலேலோ. 9. தரவு கொச்சகக் கலிப்பா 53: வஞ்சனையால்வந்த பேய்ச்சிமுலையுண்ட அஞ்சனவண்ணனை ஆய்ச்சிதாலாட்டிய செஞ்சொல்மறையவர்சேர் புதுவைப்பட்டன்சொல் எஞ்சாமைவல்லவர்க்கு இல்லைஇடர்தானே. (2) 10. நான்காம் திருமொழி - தன் முகத்து (சந்திரனை அழைத்தல், அம்புலிப்பருவம்) கலிநிலைத்துறை 54: தன்முகத்துச்சுட்டி தூங்கத்தூங்கத்தவழ்ந்துபோய் பொன்முகக்கிண்கிணியார்ப்பப் புழுதியளைகின்றான் என்மகன்கோவிந்தன்கூத்தினை இளமாமதீ. நின்முகம்கண்ணுளவாகில் நீஇங்கேநோக்கிப்போ. (2) 1. 55: என்சிறுக்குட்டன் எனக்கோரின்னமுதுஎம்பிரான் தன்சிறுக்கைகளால் காட்டிக்காட்டியழைக்கின்றான் அஞ்சனவண்ணனோடு ஆடலாடஉறுதியேல் மஞ்சில்மறையாதே மாமதீ. மகிழ்ந்தோடிவா. 2. 56: சுற்றும்ஒளிவட்டம் சூழ்ந்துசோதிபரந்தெங்கும் எத்தனைசெய்யினும் என்மகன்முகம்நேரொவ்வாய் வித்தகன்வேங்கடவாணன் உன்னைவிளிக்கின்ற கைத்தலம்நோவாமே அம்புலீ. கடிதோடிவா. 3. 57: சக்கரக்கையன் தடங்கண்ணால்மலரவிழித்து ஒக்கலைமேலிருந்து உன்னையேசுட்டிக்காட்டும்காண் தக்கதறிதியேல் சந்திரா. சலம்செய்யாதே மக்கட்பெறாத மலடனல்லையேல்வாகண்டாய். 4. 58: அழகியவாயில் அமுதவூறல்தெளிவுறா மழலைமுற்றாதஇளஞ்சொல்லால் உன்னைக்கூவுகின்றான் குழகன்சிரீதரன் கூவக்கூவநீபோதியேல் புழையிலவாகாதே நின்செவிபுகர்மாமதீ. 5. 59: தண்டொடுசக்கரம் சார்ங்கமேந்தும்தடக்கையன் கண்துயில்கொள்ளக்கருதிக் கொட்டாவிகொள்கின்றான் உண்டமுலைப்பாலறாகண்டாய் உறங்காவிடில் விண்தனில்மன்னிய மாமதீ. விரைந்தோடிவா. 6. 60: பாலகனென்று பரிபவம்செய்யேல் பண்டொருநாள் ஆலினிலைவளர்ந்த சிறுக்கனவன்இவன் மேலெழப்பாய்ந்து பிடித்துக்கொள்ளும்வெகுளுமேல் மாலைமதியாதே மாமதீ. மகிழ்ந்தோடிவா. 7. 61: சிறியனென்றுஎன்னிளஞ்சிங்கத்தை இகழேல்கண்டாய் சிறுமையின்வார்த்தையை மாவலியிடைச்சென்றுகேள் சிறுமைப்பிழைகொள்ளில் நீயும்உன்தேவைக்குரியைகாண் நிறைமதீ. நெடுமால் விரைந்துஉன்னைக்கூவுகின்றான். 8. 62: தாழியில்வெண்ணெய் தடங்கையாரவிழுங்கிய பேழைவயிற்றெம்பிரான்கண்டாய் உன்னைக்கூவுகின்றான் ஆழிகொண்டுஉன்னையெறியும் ஐயுறவில்லைகாண் வாழவுறுதியேல் மாமதீ. மகிழ்ந்தோடிவா. 9. 63: மைத்தடங்கண்ணி யசோதைதன்மகனுக்கு இவை ஒத்தனசொல்லி உரைத்தமாற்றம் ஒளிபுத்தூர் வித்தகன்விட்டுசித்தன் விரித்ததமிழிவை எத்தனையும்சொல்லவல்லவர்க்கு இடரில்லையே. (2) 10. ஐந்தாம் திருமொழி - உய்யவுலகு (தலையைநிமிர்த்து முகத்தை அசைத்து ஆடுதல், செங்கீரைப்பருவம்) எண்சீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 64: உய்யஉலகுபடைத்துண்டமணிவயிறா. ஊழிதோறூழிபலஆலினிலையதன்மேல் பையஉயோகுதுயில்கொண்டபரம்பரனே. பங்கயநீள்நயனத்துஅஞ்சனமேனியனே. செய்யவள்நின்னகலம்சேமமெனக்கருதிச் செல்வுபொலிமகரக்காதுதிகழ்ந்திலக ஐய. எனக்குஒருகால்ஆடுகசெங்கீரை ஆயர்கள்போரேறே. ஆடுகஆடுகவே. (2) 1. 65: கோளரியின்னுருவங்கொண்டுஅவுணனுடலம் குருதிகுழம்பியெழக்கூருகிரால்குடைவாய். மீளஅவன்மகனை மெய்ம்மைகொளக்கருதி மேலையமரர்பதிமிக்குவெகுண்டுவர காளநன்மேகமவைகல்லொடு கால்பொழியக் கருதிவரைக்குடையாக்காலிகள்காப்பவனே. ஆள. எனக்குஒருகால்ஆடுகசெங்கீரை ஆயர்கள்போரேறே. ஆடுகஆடுகவே. 2. 66: நம்முடைநாயகனே. நான்மறையின்பொருளே. நாவியுள்நற்கமலநான்முகனுக்கு ஒருகால் தம்மனையானவனே. தரணிதலமுழுதும் தாரகையின்னுலகும்தடவிஅதன்புறமும் விம்மவளர்ந்தவனே. வேழமும்ஏழ்விடையும் விரவியவேலைதனுள்வென்றுவருமவனே. அம்ம. எனக்குஒருகால்ஆடுகசெங்கீரை ஆயர்கள்போரேறே. ஆடுகஆடுகவே. 3. 67: வானவர்தாம்மகிழவன்சகடமுருள வஞ்சமுலைப்பேயின் நஞ்சமதுஉண்டவனே. கானகவல்விளவின்காயுதிரக்கருதிக் கன்றதுகொண்டெறியும்கருநிறஎன்கன்றே. தேனுகனும்முரனும்திண்திறல்வெந்நரகன் என்பவர்தாம்மடியச்செருவதிரச்செல்லும் ஆனை. எனக்குஒருகால்ஆடுகசெங்கீரை ஆயர்கள்போரேறே. ஆடுகஆடுகவே. 4. 68: மத்தளவும்தயிரும்வார்குழல்நன்மடவார் வைத்தனநெய்களவால்வாரிவிழுங்கி ஒருங்கு ஒத்தஇணைமருதம்உன்னியவந்தவரை ஊருகரத்தினொடும்உந்தியவெந்திறலோய். முத்தினிளமுறுவல்முற்றவருவதன்முன் முன்னமுகத்தணியார்மொய்குழல்களலைய அத்த. எனக்குஒருகால்ஆடுகசெங்கீரை ஆயர்கள்போரேறே. ஆடுகஆடுகவே. 5. 69: காயமலர்நிறவா. கருமுகில்போலுருவா. கானகமாமடுவில்காளியனுச்சியிலே தூயநடம்பயிலும்சுந்தரஎன்சிறுவா. துங்கமதக்கரியின்கொம்புபறித்தவனே. ஆயமறிந்துபொருவான்எதிர்வந்தமல்லை அந்தரமின்றியழித்தாடியதாளிணையாய். ஆய. எனக்குஒருகால்ஆடுகசெங்கீரை ஆயர்கள்போரேறே. ஆடுகஆடுகவே. 6. 70: துப்புடையயார்கள்தம்சொல்வழுவாதுஒருகால் தூயகருங்குழல்நல்தோகைமயிலனைய நப்பினைதன்திறமாநல்விடையேழவிய நல்லதிறலுடையநாதனும்ஆனவனே. தப்பினபிள்ளைகளைத்தனமிகுசோதிபுகத் தனியொருதேர்கடவித்தாயொடுகூட்டிய என் அப்ப. எனக்குஒருகால்ஆடுகசெங்கீரை ஆயர்கள்போரேறே. ஆடுகஆடுகவே. 7. 71: உன்னையும்ஒக்கலையில்கொண்டுதமில்மருவி உன்னொடுதங்கள்கருத்தாயினசெய்துவரும் கன்னியரும்மகிழக்கண்டவர்கண்குளிரக் கற்றவர்தெற்றிவரப்பெற்றஎனக்குஅருளி மன்னுகுறுங்குடியாய். வெள்ளறையாய். மதிள்சூழ் சோலைமலைக்கரசே. கண்ணபுரத்தமுதே. என்னவலம்களைவாய். ஆடுகசெங்கீரை ஏழுலகும்முடையாய். ஆடுகஆடுகவே. 8. 72: பாலொடுநெய்தயிர்ஒண்சாந்தொடுசண்பகமும் பங்கயம்நல்லகருப்பூரமும்நாறிவர கோலநறும்பவளச்செந்துவர்வாயினிடைக் கோமளவெள்ளிமுளைப்போல்சிலபல்லிலக நீலநிறத்தழகாரைம்படையின்நடுவே நின்கனிவாயமுதம்இற்றுமுறிந்துவிழ ஏலுமறைப்பொருளே. ஆடுகசெங்கீரை ஏழுலகும்முடையாய். ஆடுகஆடுகவே. 9. 73: செங்கமலக்கழலில்சிற்றிதழ்போல்விரலில் சேர்திகழாழிகளும்கிண்கிணியும் அரையில் தங்கியபொன்வடமும்தாளநன்மாதுளையின் பூவொடுபொன்மணியும்மோதிரமும்கிறியும் மங்கலஐம்படையும்தோல்வளையும்குழையும் மகரமும்வாளிகளும்சுட்டியும்ஒத்திலக எங்கள்குடிக்கரசே. ஆடுகசெங்கீரை ஏழுலகும்முடையாய். ஆடுகஆடுகவே. 10. 74: அன்னமும்மீனுருவும்ஆளரியும்குறளும் ஆமையுமானவனே. ஆயர்கள்நாயகனே. என்அவலம்களைவாய். ஆடுகசெங்கீரை ஏழுலகும்முடையாய். ஆடுகவாடுகவென்று அன்னநடைமடவாள்அசோதையுகந்தபரிசு ஆனபுகழ்ப்புதுவைப்பட்டனுரைத்ததமிழ் இன்னிசைமாலைகள்இப்பத்தும்வல்லார் உலகில் எண்திசையும்புகழ்மிக்குஇன்பமதெய்துவரே. (2) 11. ஆறாம் திருமொழி - மாணிக்கக்கிண்கிணி (கைகொட்டி விளையாடுதல் : சப்பாணிப்பருவம்) வெண்டளையால் வந்த கலித்தாழிசை 75: மாணிக்கக்கிண்கிணியார்ப்ப மருங்கின்மேல் ஆணிப்பொன்னால்செய்த ஆய்பொன்னுடைமணி பேணிப்பவளவாய் முத்திலங்க பண்டு காணிகொண்டகைகளால்சப்பாணி கருங்குழல்குட்டனே. சப்பாணி. (2) 1. 76: பொன்னரைநாணொடு மாணிக்கக்கிண்கிணி தன்னரையாடத் தனிச்சுட்டிதாழ்ந்தாட என்னரைமேல்நின்றிழிந்து உங்களாயர்தம் மன்னரைமேல்கொட்டாய்சப்பாணி மாயவனே. கொட்டாய்சப்பாணி. 2. 77: பன்மணிமுத்து இன்பவளம்பதித்தன்ன என்மணிவண்ணன். இலங்குபொற்றேட்டின்மேல் நின்மணிவாய்முத்திலங்க நின்னம்மைதன் அம்மணிமேல்கொட்டாய்சப்பாணி ஆழியங்கையனே. சப்பாணி. 3. 78: தூநிலாமுற்றத்தே போந்துவிளையாட வானிலாஅம்புலீ. சந்திரா. வாவென்று நீநிலாநின்புகழாநின்ற ஆயர்தம் கோநிலாவக்கொட்டாய்சப்பாணி குடந்தைக்கிடந்தானே. சப்பாணி. 4. 79: புட்டியில்சேறும் புழுதியும்கொண்டுவந்து அட்டியமுக்கி அகம்புக்கறியாமே சட்டித்தயிரும் தடாவினில்வெண்ணெயும்உண் பட்டிக்கன்றே. கொட்டாய்சப்பாணி பற்பநாபா. கொட்டாய்சப்பாணி. 5. 80: தாரித்துநூற்றுவர் தந்தைசொல்கொள்ளாது போருத்துவந்து புகுந்தவர்மண்ணாள பாரித்தமன்னர்படப் பஞ்சவர்க்கு அன்று தேருய்த்தகைகளால்சப்பாணி தேவகிசிங்கமே. சப்பானி. 6. 81: பரந்திட்டுநின்ற படுகடல் தன்னை இரந்திட்டகைம்மேல் எறிதிரைமோத கரந்திட்டுநின்ற கடலைக்கலங்க சரந்தொட்டகைகளால்சப்பாணி சார்ங்கவிற்கையனே. சப்பாணி. 7. 82: குரக்கினத்தாலே குரைகடல்தன்னை நெருக்கிஅணைகட்டி நீள்நீரிலங்கை அரக்கர்அவிய அடுகணையாலே நெருக்கியகைகளால்சப்பாணி நேமியங்கையனே. சப்பாணி. 8. 83: அளந்திட்டதூணை அவந்தட்ட ஆங்கே வளர்ந்திட்டு வாளுகிர்ச்சிங்கவுருவாய் உளந்தொட்டிரணியன் ஒண்மார்வகலம் பிளந்திட்டகைகளால்சப்பாணி பேய்முலையுண்டானே. சப்பாணி. 9. 84: அடைந்திட்டுஅமரர்கள் ஆழ்கடல்தன்னை மிடைந்திட்டு மந்தரம்மத்தாகநாட்டி வடம்சுற்றிவாசுகி வன்கயிறாக கடைந்திட்டகைகளால்சப்பாணி கார்முகில்வண்ணனே. சப்பாணி. 10. தரவு கொச்சகக்கலிப்பா 85: ஆட்கொள்ளத்தோன்றிய ஆயர்தங்கோவினை நாட்கமழ்பூம்பொழில் வில்லிபுத்தூர்ப்பட்டன் வேட்கையால்சொன்ன சப்பாணிஈரைந்தும் வேட்கையினால்சொல்லுவார் வினைபோமே. (2) 11. ஏழாம் திருமொழி - தொடர்சங்கிலிகை (தளர் நடை நடத்தல், தளர் நடைப் பருவம்) அறுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 86: தொடர் சங்கிலிகைசலார்பிலாரென்னத் தூங்குபொன்மணியொலிப்ப படுமும்மதப்புனல்சோர வாரணம்பையநின்றுஊர்வதுபோல் உடங்கூடிக்கிண்கிணியாரவாரிப்ப உடைமணிபறைகறங்க தடந்தாளிணைகொண்டுசாரங்கபாணி தளர்நடைநடவானோ. (2) 1. 87: செக்கரிடைநுனிக்கொம்பில்தோன்றும் சிறுபிறைமுளைபோல நக்கசெந்துவர்வாய்த்திண்ணைமீதே நளிர்வெண்பல்முளையிலக அக்குவடமுடுத்துஆமைத்தாலிபூண்ட அனந்தசயனன் தக்கமாமணிவண்ணன்வாசுதேவன் தளர்நடைநடவானோ. 2. 88: மின்னுக்கொடியும்ஓர்வெண்திங்களும் சூழ்பரிவேடமுமாய் பின்னல்துலங்கும்அரசிலையும் பீதகச்சிற்றாடையொடும் மின்னில்பொலிந்ததோர்கார்முகில்போலக் கழுத்திணில்காறையொடும் தன்னில்பொலிந்தஇருடீகேசன் தளர்நடைநடவானோ. 3. 89: கன்னற்குடம்திறந்தலொத்தூறிக் கணகணசிரித்துவந்து முன்வந்துநின்றுமுத்தம்தரும் என்முகில்வண்ணன்திருமார்வன் தன்னைப்பெற்றேற்குத்தன்வாயமுதம்தந்து என்னைத்தளிர்ப்பிக்கின்றான் தன்னெற்றுமாற்றலர்தலைகள்மீதே தளர்நடைநடவானோ. 4. 90: முன்னலோர்வெள்ளிப்பெருமலைக்குட்டன் மொடுமொடுவிரைந்தோட பின்னைத்தொடர்ந்ததோர்கருமலைக்குட்டன் பெயர்ந்தடியிடுவதுபோல் பன்னியுலகம்பரவியோவாப் புகழ்ப்பலதேவனென்னும் தன்நம்பியோடப்பின்கூடச்செல்வான் தளர்நடைநடவானோ. 5. 91: ஒருகாலில்சங்குஒருகாலில்சக்கரம் உள்ளடிபொறித்தமைந்த இருகாலும்கொண்டுஅங்கங்குஎழுதினாற்போல் இலச்சினைபடநடந்து பெருகாநின்றஇன்பவெள்ளத்தின்மேல் பின்னையும்பெய்துபெய்து கருகார்க்கடல்வண்ணன்காமர்தாதை தளர்நடைநடவானோ. 6. 92: படர்பங்கயமலர்வாய்நெகிழப் பனிபடுசிறுதுளிபோல் இடங்கொண்டசெவ்வாயூறியூறி இற்றிற்றுவீழநின்று கடுஞ்சேக்கழுத்தின்மணிக்குரல்போல் உடைமணிகணகணென தடந்தாளினைகொண்டுசார்ங்கபாணி தளர்நடைநடவானோ. 7. 93: பக்கம்கருஞ்சிறுப்பாறைமீதே அருவிகள்பகர்ந்தனைய அக்குவடமிழிந்தேறித்தாழ அணியல்குல்புடைபெயர மக்களுலகினில்பெய்தறியா மணிக்குழவியுருவின் தக்கமாமணிவண்ணன்வாசுதேவன் தளர்நடைநடவானோ. 8. 94: வெண்புழுதிமேல்பெய்துகொண்டளைந்ததோர் வேழத்தின்கருங்கன்றுபோல் தெண்புழுதியாடித்திரிவிக்கிரமன் சிறுபுகர்படவியர்த்து ஒண்போதலர்கமலச்சிறுக்காலுரைத்து ஒன்றும்நோவாமே தண்போதுகொண்டதவிசின்மீதே தளர்நடைநடவானோ. 9. 95: திரைநீர்ச்சந்திரமண்டலம்போல் செங்கண்மால்கேசவன் தன் திருநீர்முகத்துத்துலங்குசுட்டி திகழ்ந்தெங்கும்புடைபெயர பெருநீர்த்திரையெழுகங்கையிலும் பெரியதோர்தீர்த்தபலம் தருநீர் சிறுச்சண்ணம்துள்ளம்சோரத் தளர்நடைநடவானோ. 10. 96: ஆயர்குலத்தினில்வந்துதோன்றிய அஞ்சனவண்ணன்தன்னை தாயர்மகிழஒன்னார்தளரத் தளர்நடைநடந்ததனை வேயர்புகழ்விட்டுசித்தன் சீரால்விரித்தனஉரைக்கவல்லார் மாயன்மணிவண்ணன்தாள்பணியும் மக்களைப்பெறுவார்களே. 11. எட்டாம் திருமொழி -- பொன்னியல் (அணைத்துக்கொள்ள அழைத்தல்: அச்சோப்பருவம்) கலித்தாழிசை 97: பொன்னியல்கிண்கிணி சுட்டிபுறம்கட்டி தன்னியலோசை சலஞ்சலனென்றிட மின்னியல்மேகம் விரைந்தெதிர்வந்தாற்போல் என்னிடைக்கோட்டராஅச்சோவச்சோ எம்பெருமான். வாராஅச்சோவச்சோ. (2) 1. 98: செங்கமலப்பூவில் தேனுண்ணும்வண்டேபோல் பங்கிகள்வந்து உன்பவளவாய்மொய்ப்ப சங்குவில்வாள்தண்டு சக்கரமேந்திய அங்கைகளாலேவந்துஅச்சோவச்சோ ஆரத்தழுவா வந்துஅச்சோவச்சோ. 2. 99: பஞ்சவர்தூதனாய்ப் பாரதம்கைசெய்து நஞ்சுமிழ்நாகம்கிடந்த நற்பொய்கைபுக்கு அஞ்சப்பணத்தின்மேல் பாய்ந்திட்டுஅருள்செய்த அஞ்சனவண்ணனே. அச்சோவச்சோ ஆயர்பெருமானே. அச்சோவச்சோ. 3. 100: நாறியசாந்தம் நமக்கிறைநல்கென்ன தேறிஅவளும் திருவுடம்பில்பூச ஊறியகூனினை உள்ளேயொடுங்க அன்று ஏறவுருவினாய். அச்சோவச்சோ எம்பெருமான். வாராஅச்சோவச்சோ. 4. 101: கழல்மன்னர்சூழக் கதிர்போல்விளங்கி எழலுற்றுமீண்டே இருந்துஉன்னைநோக்கும் சுழலைப்பெரிதுடைத் துச்சோதனனை அழலவிழித்தானே. அச்சோவச்சோ ஆழியங்கையனே. அச்சோவச்சோ. 5. 102: போரொக்கப்பண்ணி இப்பூமிப்பொறைதீர்ப்பான் தேரொக்கவூர்ந்தாய். செழுந்தார்விசயற்காய் காரொக்கும்மேனிக் கரும்பெருங்கண்ணனே. ஆரத்தழுவாவந்துஅச்சோவச்சோ ஆயர்கள்போரேறே. அச்சோவச்சோ. 6. 103: மிக்கபெரும்புகழ் மாவலிவேள்வியில் தக்கதிதன்றென்று தானம்விலக்கிய சுக்கிரன்கண்ணைத் துரும்பால்கிளறிய சக்கரக்கையனே. அச்சோவச்சோ சங்கமிடத்தானே. அச்சோவச்சோ. 7. 104: என்னிதுமாயம்? என்னப்பன்அறிந்திலன் முன்னைவண்ணமேகொண்டு அளவாயென்ன மன்னுநமுசியை வானில்சுழற்றிய மின்னுமுடியனே. அச்சோவச்சோ வேங்கடவாணனே. அச்சோவச்சோ. 8. 105: கண்டகடலும் மலையும்உலகேழும் முண்டத்துக்காற்றா முகில்வண்ணாவோ. அன்று இண்டைச்சடைமுடி ஈசன்இரக்கொள்ள மண்டைநிறைத்தானே. அச்சோவச்சோ மார்வில்மறுவனே. அச்சோவச்சோ. 9. 106: துன்னியபேரிருள் சூழ்ந்துஉலகைமூட மன்னியநான்மறை முற்றும்மறைந்திட பின்னிவ்வுலகினில் பேரிருள்நீங்க அன்று அன்னமதானானே. அச்சோவச்சோ அருமறைதந்தானே. அச்சோவச்சோ. 10. தரவு கொச்சகக்கலிப்பா 107: நச்சுவார்முன்னிற்கும் நாராயணன்தன்னை அச்சோவருகவென்று ஆய்ச்சியுரைத்தன மச்சணிமாடப் புதுவைகோன்பட்டன்சொல் நிச்சலும்பாடுவார் நீள்விசும்பாள்வரே. (2) 11. ஒன்பதாம் திருமொழி - வட்டநடுவே (தன் முதுகைக் கட்டிக்கொள்ளும்படி கண்ணனை அழைத்தல்) வெண்டளையால்வந்த கலித்தாழிசை 108: வட்டுநடுவே வளர்கின்ற மாணிக்க மொட்டுநுனையில் முளைக்கின்றமுத்தேபோல் சொட்டுச்சொட்டென்னத் துளிக்கத்துளிக்க என் குட்டன்வந்துஎன்னைப்புறம்புல்குவான் கோவிந்தன்என்னைப்புறம்புல்குவான். (2) 1. 109: கிங்கிணிகட்டிக் கிறிகட்டி கையினில் கங்கணமிட்டுக் கழுத்தில்தொடர்கட்டி தன்கணத்தாலே சதிராநடந்துவந்து என்கண்ணன்என்னைப்புறம்புல்குவான் எம்பிரான்என்னைப்புறம்புல்குவான். 2. 110: கத்தக்கதித்துக் கிடந்தபெருஞ்செல்வம் ஒத்துப்பொருந்திக்கொண்டு உண்ணாதுமண்ணாள்வான் கொத்துத்தலைவன் குடிகெடத்தோன்றிய அத்தன்வந்துஎன்னைப்புறம்புல்குவான் ஆயர்களேறுஎன்புறம்புல்குவான். 3. 111: நாந்தகமேந்திய நம்பிசரணென்று தாழ்ந்த தனஞ்சயற்காகி தரணியில் வேந்தர்களுட்க விசயன்மணித்திண்தேர் ஊர்ந்தவன்என்னைப்புறம்புல்குவான் உம்பர்கோன்என்னைப்புறம்புல்குவான். 4. 112: வெண்கலப்பத்திரம் கட்டிவிளையாடி கண்பல செய்த கருந்தழைக்காவின்கீழ் பண்பலபாடிப் பல்லாண்டிசைப்ப பண்டு மண்பலகொண்டான்புறம்புல்குவான் வாமனன்என்னைப்புறம்புல்குவான். 5. 113: சத்திரமேந்தித் தனியொருமாணியாய் உத்தரவேதியில் நின்றஒருவனை கத்திரியர்காணக் காணிமுற்றும்கொண்ட பத்திராகாரன்புறம்புல்குவான் பாரளந்தான்என்புறம்புல்குவான். 6. 114: பொத்தவுரலைக்கவிழ்த்து அதன்மேலேறி தித்தித்தபாலும் தடாவினில்வெண்ணெயும் மெத்தத்திருவயிறார விழுங்கிய அத்தன்வந்துஎன்னைப்புறம்புல்குவான் ஆழியான்என்னைப்புறம்புல்குவான். 7. 115: மூத்தவைகாண முதுமணற்குன்றேறி கூத்துஉவந்தாடிக் குழலால்இசைபாடி வாய்த்தமறையோர் வணங்க இமையவர் ஏத்தவந்துஎன்னைப்புறம்புல்குவான் எம்பிரான்என்னைப்புறம்புல்குவான். 8. 116: கற்பகக்காவு கருதியகாதலிக்கு இப்பொழுதுஈவதென்று இந்திரன்காவினில் நிற்பனசெய்து நிலாத்திகழ்முற்றத்துள் உய்த்தவன்என்னைப்புறம்புல்குவான் உம்பர்கோன்என்னைப்புறம்புல்குவான். 9. தரவு கொச்சகக்கலிப்பா 117: ஆய்ச்சியன்றாழிப்பிரான் புறம்புல்கிய வேய்த்தடந்தோளிசொல் விட்டுசித்தன்மகிழ்ந்து ஈத்ததமிழிவை ஈரைந்தும்வல்லவர் வாய்த்தநன்மக்களைப்பெற்று மகிழ்வரே. (2) 10. இரண்டாம்பத்து முதல்திருமொழி - மெச்சூது (பூச்சிகாட்டி விளையாடுதல்.) கலித்தாழிசை 118: மெச்சூதுசங்கம்இடத்தான் நல்வேயூதி பொய்ச்சூதில்தோற்ற பொறையுடைமன்னர்க்காய் பத்தூர்பெறாதுஅன்று பாரதம்கைசெய்த அத்தூதன்அப்பூச்சிகாட்டுகின்றான் அம்மனே. அப்பூச்சிகாட்டுகின்றான். (2) 1. 119: மலைபுரைதோள்மன்னவரும் மாரதரும்மற்றும் பலர்குலைய நூற்றுவரும்பட்டழிய பார்த்தன் சிலைவளையத் திண்தேர்மேல்முன்னின்ற செங்கண் அலவலைவந்துஅப்பூச்சிகாட்டுகின்றான் அம்மனே. அப்பூச்சிகாட்டுகின்றான். 2. 120: காயும்நீர்புக்குக் கடம்பேறி காளியன் தீயபணத்தில் சிலம்பார்க்கப்பாய்ந்தாடி வேயிங்குழலூதி வித்தகனாய்நின்ற ஆயன்வந்துஅப்பூச்சிகாட்டுகின்றான் அம்மனே. அப்பூச்சிகாட்டுகின்றான். 3. 121: இருட்டில்பிறந்துபோய் ஏழைவல்லாயர் மருட்டைத்தவிர்ப்பித்து வன்கஞ்சன்மாளப் புரட்டி அந்நாள்எங்கள் பூம்பட்டுக்கொண்ட அரட்டன்வந்துஅப்பூச்சிகாட்டுகின்றான் அம்மனே. அப்பூச்சிகாட்டுகின்றான். 4. 122: சேப்பூண்ட சாடுசிதறி திருடிநெய்க்கு ஆப்பூண்டு நந்தன்மனைவிகடைதாம்பால் சோப்பூண்டு துள்ளித்துடிக்க அன்று ஆப்பூண்டான்அப்பூச்சிகாட்டுகின்றான் அம்மனே. அப்பூச்சிகாட்டுகின்றான். 5. 123: செப்பிளமென்முலைத் தேவகிநங்கைக்கு சொப்படத்தோன்றித் தொறுப்பாடியோம்வைத்த துப்பமும்பாலும் தயிரும்விழுங்கிய அப்பன்வந்துஅப்பூச்சிகாட்டுகின்றான் அம்மனே. அப்பூச்சிகாட்டுகின்றான். 6. 124: தத்துக்கொண்டாள்கொலோ? தானேபெற்றாள்கொலோ? சித்தமனையாள் அசோதையிளஞ்சிங்கம் கொத்தார்கருங்குழல் கோபாலகோளரி அத்தன்வந்துஅப்பூச்சிகாட்டுகின்றான் அம்மனே. அப்பூச்சிகாட்டுகின்றான். 7. 125: கொங்கை வன்கூனிசொற்கொண்டு குவலயத் துங்கக்கரியும் பரியும்இராச்சியமும் எங்கும்பரதற்கருளி வன்கானடை அங்கண்ணன்அப்பூச்சிகாட்டுகின்றான் அம்மனே. அப்பூச்சிகாட்டுகின்றான். 8. 126: பதகமுதலைவாய்ப் பட்டகளிறு கதறிக்கைகூப்பி என்கண்ணா. கண்ணா. என்ன உதவப்புள்ளூர்ந்து அங்குஉறுதுயர்தீர்த்த அதகன்வந்துஅப்பூச்சிகாட்டுகின்றான் அம்மனே. அப்பூச்சிகாட்டுகின்றான். 9. தரவு கொச்சகக்கலிப்பா 127: வல்லாளிலங்கைமலங்கச் சரந்துரந்த வில்லாளனை விட்டுசித்தன் விரித்த சொல்லார்ந்த அப்பூச்சிப்பாடல்இவைபத்தும் வல்லார்போய் வைகுந்தம் மன்னியிருப்பரே. (2) 10. இரண்டாம் திருமொழி - அரவணையாய் (கண்ணனை முலையுண்ண அழைத்தல்) கலிவிருத்தம் 128: அரவணையாய். ஆயரேறே. அம்மமுண்ணத்துயிலெழாயே இரவுமுண்ணாதுஉறங்கிநீபோய் இன்றுமுச்சிகொண்டதாலோ வரவும்காணேன்வயிறசைந்தாய் வனமுலைகள்சோர்ந்துபாய திருவுடையவாய்மடுத்துத் திளைத்துதைத்துப்பருகிடாயே. (2) 1. 129: வைத்தநெய்யும்காய்ந்தபாலும் வடிதயிரும்நறுவெண்ணெயும் இத்தனையும்பெற்றறியேன் எம்பிரான். நீ பிறந்தபின்னை எத்தனையும்செய்யப்பெற்றாய் ஏதும்செய்யேன்கதம்படாதே முத்தனையமுறுவல்செய்து மூக்குறுஞ்சிமுலையுணாயே. 2. 130: தந்தம்மக்கள்அழுதுசென்றால் தாய்மாராவார்தரிக்ககில்லார் வந்துநின்மேல்பூசல்செய்ய வாழவல்லவாசுதேவா. உந்தையர்உந்திறத்தரல்லர் உன்னைநானொன்றுரப்பமாட்டேன் நந்தகோபனணிசிறுவா. நான்சுரந்தமுலையுணாயே. 3. 131: கஞ்சன்தன்னால்புணர்க்கப்பட்ட கள்ளச்சகடுகலக்கழிய பஞ்சியன்னமெல்லடியால் பாய்ந்தபோதுநொந்திடுமென்று அஞ்சினேன்காண்அமரர்கோவே. ஆயர்கூட்டத்தளவன்றாலோ கஞ்சனைஉன்வஞ்சனையால் வலைப்படுத்தாய். முலையுணாயே. 4. 132: தீயபுந்திக்கஞ்சன்உன்மேல் சினமுடையன், சோர்வுபார்த்து மாயந்தன்னால்வலைப்படுக்கில் வாழகில்லேன்வாசுதேவா. தாயர்வாய்ச்சொல்கருமம்கண்டாய் சாற்றிச்சொன்னேன்போகவேண்டா ஆயர்பாடிக்கணிவிளக்கே. அமர்ந்துவந்துஎன்முலையுணாயே. 5. 133: மின்னனையநுண்ணிடையார் விரிகுழல்மேல்நுழைந்தவண்டு இன்னிசைக்கும்வில்லிபுத்தூர் இனிதமர்ந்தாய். உன்னைக்கண்டார் என்னநோன்புநோற்றாள்கொலோ இவனைப்பெற்றவயிறுடையாள் என்னும்வார்த்தையெய்துவித்த இருடீகேசா. முலையுணாயே. 6. 134: பெண்டிர்வாழ்வார்நின்னொப்பாரைப் பெறுதுமென்னுமாசையாலே கண்டவர்கள்போக்கொழிந்தார் கண்ணிணையால்கலக்கநோக்கி வண்டுலாம்பூங்குழலினார் உன்வாயமுதம்உண்ணவேண்டி கொண்டுபோவான்வந்துநின்றார் கோவிந்தா. நீமுலையுணாயே. 7. 135: இருமலைபோலெதிர்ந்தமல்லர் இருவரங்கம்எரிசெய்தாய். உன் திருமலிந்துதிகழ்மார்வு தேக்கவந்துஎன்னல்குலேறி ஒருமுலையைவாய்மடுத்து ஒருமுலையைநெருடிக்கொண்டு இருமுலையும்முறைமுறையா ஏங்கிஏங்கிஇருந்துணாயே. 8. 136: அங்கமலப்போதகத்தில் அணிகொள்முத்தம்சிந்தினாற்போல் செங்கமலமுகம்வியர்ப்பத் தீமைசெய்துஇம்முற்றத்தூடே அங்கமெல்லாம்புழுதியாக அளையவேண்டாஅம்ம. விம்ம அங்கமரர்க்கமுதளித்த அமரர்கோவே. முலையுணாயே. 9. 137: ஓடவோடக்கிங்கிணிகள் ஒலிக்குமோசைப்பாணியாலே பாடிப்பாடிவருகின்றாயைப் பற்பநாபனென்றிருந்தேன் ஆடியாடியசைந்தசைந்திட்டு அதனுக்கேற்றகூத்தையாடி ஓடியோடிப்போய்விடாதே உத்தமா. நீமுலையுணாயே. 10. 138: வாரணிந்தகொங்கையாய்ச்சி மாதவா. உண்ணென்றமாற்றம் நீரணிந்தகுவளைவாசம் நிகழநாறும்வில்லிபுத்தூர் பாரணிந்ததொல்புகழான் பட்டர்பிரான்பாடல்வல்லார் சீரணிந்தசெங்கண்மால்மேல் சென்றசிந்தைபெறுவார்தாமே. (2) 11. மூன்றாம் திருமொழி - போய்ப்பாடு (பன்னிருநாமம்: காதுகுத்துதல்) எழுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 139: போய்ப்படுடையநின்தந்தையும்தாழ்த்தான் பொருதிறல்கஞ்சன்கடியன் காப்பாருமில்லைகடல்வண்ணா. உன்னைத் தனியேபோய்எங்கும்திரிதி பேய்ப்பால்முலையுண்டபித்தனே. கேசவநம்பீ. உன்னைக்காதுகுத்த ஆய்ப்பாலர்பெண்டுகளெல்லாரும்வந்தார் அடைக்காய்திருத்திநான்வைத்தேன். (2) 1. 140: வண்ணப்பவளம்மருங்கினில்சாத்தி மலர்ப்பாதக்கிங்கிணியார்ப்ப நண்ணித்தொழுமவர்சிந்தைபிரியாத நாராயணா. இங்கேவாராய் எண்ணற்கரியபிரானே. திரியை எரியாமேகாதுக்கிடுவன் கண்ணுக்குநன்றுமழகுடைய கனகக்கடிப்பும்இவையா. 2. 141: வையமெல்லாம்பெறுவம்வார்கடல்வாழும் மகரக்குழைகொண்டுவைத்தேன் வெய்யவேகாதில்திரியையிடுவன் நீவேண்டியதெல்லாம்தருவன் உய்யஇவ்வாயர்குலத்தினில்தோன்றிய ஒண்சுடராயர்கொழுந்தே. மையன்மைசெய்துஇளவாய்ச்சியருள்ளத்து மாதவனே. இங்கேவாராய். 3. 142: வணநன்றுடையவயிரக்கடிப்பிட்டு வார்காதுதாழப்பெருக்கி குணநன்றுடையர்இக்கோபாலபிள்ளைகள் கோவிந்தா. நீசொல்லுக்கொள்ளாய் இணைநன்றழகியஇக்கடிப்புஇட்டால் இனியபலாப்பழம்தந்து சுணநன்றணிமுலையுண்ணத்தருவன்நான் சோத்தம்பிரான். இங்கேவாராய். 4. 143: சோத்தம்பிரான். என்றுஇரந்தாலும்கொள்ளாய் சுரிகுழலாரொடுநீபோய் கோத்துக்குரவைபிணைந்துஇங்குவந்தால் குணங்கொண்டிடுவனோ? நம்பீ. பேர்த்தும்பெரியனஅப்பம்தருவன் பிரானே. திரியிடவொட்டில் வேய்த்தடந்தோளார்விரும்புகருங்குழல் விட்டுவே. நீஇங்கேவாராய். 5. 144: விண்ணெல்லாம்கேட்கஅழுதிட்டாய். உன்வாயில்விரும்பியதனைநான்நோக்கி மண்ணெல்லாம்கண்டுஎன்மனத்துள்ளேயஞ்சி மதுசூதனேயென்றிருந்தேன் புண்ணேதுமில்லைஉன்காதுமறியும் பொறுத்துஇறைப்போதுஇருநம்பீ. கண்ணா. என்கார்முகிலே. கடல்வண்ணா. காவலனே. முலையுணாயே. 6. 145: முலையேதும்வேண்டேனென்றோடி நின்காதில்கடிப்பைப்பறித்தெறிந்திட்டு மலையையெடுத்துமகிழ்ந்துகல்மாரிகாத்துப் பசுநிரைமேய்த்தாய். சிலையொன்றுஇறுத்தாய். திரிவிக்கிரமா. திருவாயர்பாடிப்பிரானே. தலைநிலாப்போதேஉன்காதைப்பெருக்காதே விட்டிட்டேன்குற்றமேயன்றே. 7. 146: என்குற்றமேயென்றுசொல்லவும்வேண்டாகாண் என்னைநான்மண்ணுண்டேனாக அன்புற்றுநோக்கிஅடித்தும்பிடித்தும் அனைவர்க்கும்காட்டிற்றிலையே வன்புற்றரவின்பகைக்கொடிவாமனநம்பீ. உன்காதுகள்தூரும் துன்புற்றனவெல்லாம்தீர்ப்பாய்பிரானே. திரியிட்டுச்சொல்லுகேன்மெய்யே. 8. 147: மெய்யென்றுசொல்லுவார்சொல்லைக்கருதித் தொடுப்புண்டாய்வெண்ணெயையென்று கையைப்பிடித்துக்கரையுரலோடுஎன்னைக் காணவேகட்டிற்றிலையே? செய்தனசொல்லிச்சிரித்துஅங்குஇருக்கில் சிரீதரா. உன்காதுதூரும் கையில்திரியையிடுகிடாய் இந்நின்ற காரிகையார்சிரியாமே. 9. 148: காரிகையார்க்கும்உனக்கும்இழுக்குற்றென்? காதுகள்வீங்கியெறியில் தாரியாதாகில்தலைநொந்திடுமென்று விட்டிட்டேன்குற்றமேயன்றே சேரியிற்பிள்ளைகளெல்லாரும் காது பெருக்கித்திரியவும்காண்டி ஏர்விடைசெற்றுஇளங்கன்றுஎறிந்திட்ட இருடீகேசா. என்தன்கண்ணே. 10. 149: கண்ணைக்குளிரக்கலந்துஎங்கும்நோக்கிக் கடிகமழ்பூங்குழலார்கள் எண்ணத்துள்என்றும்இருந்துதித்திக்கும் பெருமானே. எங்களமுதே. உண்ணக்கனிகள்தருவன் கடிப்பொன்றும் நோவாமேகாதுக்கிடுவன் பண்ணைக்கிழியச்சகடமுதைத்திட்ட பற்பநாபா. இங்கேவாராய். 11. 150: வாவென்றுசொல்லிஎன்கையைப்பிடித்து வலியவேகாதில்கடிப்பை நோவத்திரிக்கில்உனக்கிங்கிழுக்குற்றென்? காதுகள்நொந்திடும்கில்லேன் நாவற்பழம்கொண்டுவைத்தேன் இவைகாணாய்நம்பீ. முன்வஞ்சமகளைச் சாவப்பாலுண்டுசகடிறப்பாய்ந்திட்ட தாமோதரா. இங்கேவாராய். 12. 151: வார்காதுதாழப்பெருக்கியமைத்து மகரக்குழையிடவேண்டி சீரால்அசோதைதிருமாலைச்சொன்னசொல் சிந்தையுள்நின்றுதிகழ பாரார்தொல்புகழான்புதுவைமன்னன் பன்னிருநாமத்தாற்சொன்ன ஆராதஅந்தாதிபன்னிரண்டும்வல்லார் அச்சுதனுக்குஅடியாரே. 13. நாலாம் திருமொழி - வெண்ணெயளைந்த (கண்ணனை நீராட அழைத்தல்.) அறுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 152: வெண்ணெயளைந்தகுணுங்கும் விளையாடுபுழுதியும்கொண்டு திண்ணெனெஇவ்விராஉன்னைத் தேய்த்துக்கிடக்கநான்ஒட்டேன் எண்ணெய்ப்புளிப்பழம்கொண்டு இங்குஎத்தனைபோதும்இருந்தேன் நண்ணலரியபிரானே. நாரணா. நீராடவாராய். (2) 1. 153: கன்றுகளோடச்செவியில் கட்டெறும்புபிடித்திட்டால் தென்றிக்கெடுமாகில் வெண்ணெய்திரட்டிவிழுங்குமாகாண்பன் நின்றமராமரம்சாய்த்தாய். நீபிறந்ததிருவோணம் இன்று, நீநீராடவேண்டும் எம்பிரான். ஓடாதேவாராய். 2. 154: பேய்ச்சிமுலையுண்ணக்கண்டு பின்னையும்நில்லாதுஎன்னெஞ்சம் ஆய்ச்சியரெல்லாம்கூடி அழைக்கவும்நான்முலைதந்தேன் காய்ச்சினநீரொடுநெல்லி கடாரத்தில்பூரித்துவைத்தேன் வாய்த்தபுகழ்மணிவண்ணா. மஞ்சனமாடநீவாராய். 3. 155: கஞ்சன்புணர்ப்பினில்வந்த கடியசகடம்உதைத்து வஞ்சகப்பேய்மகள்துஞ்ச வாய்முலைவைத்தபிரானே. மஞ்சளும்செங்கழுநீரின் வாசிகையும்நாறுசாந்தும் அஞ்சனமும்கொண்டுவைத்தேன் அழகனே. நீராடவாராய். 4. 156: அப்பம்கலந்த சிற்றுண்டி அக்காரம்பாலில்கலந்து சொப்படநான்சுட்டுவைத்தேன் தின்னலுறிதியேல்நம்பீ. செப்பிளமென்முலையார்கள் சிறுபுறம்பேசிச்சிரிப்பர் சொப்படநீராடவேண்டும் சோத்தம்பிரான். இங்கேவாராய். 5. 157: எண்ணெய்க்குடத்தையுருட்டி இளம்பிள்ளைகிள்ளியெழுப்பி கண்ணைப்புரட்டிவிழித்துக் கழகண்டுசெய்யும்பிரானே. உண்ணக்கனிகள்தருவன் ஒலிகடலோதநீர்போலே வண்ணம்அழகியநம்பீ. மஞ்சனமாடநீவாராய். 6. 158: கறந்தநற்பாலும்தயிரும் கடைந்துஉறிமேல்வைத்தவெண்ணெய் பிறந்ததுவேமுதலாகப் பெற்றறியேன்எம்பிரானே. சிறந்தநற்றாய்அலர்தூற்றும் என்பதனால்பிறர்முன்னே மறந்தும்உரையாடமாட்டேன் மஞ்சனமாடநீவாராய். 7. 159: கன்றினைவாலோலைகட்டிக் கனிகளுதிரஎறிந்து பின்தொடர்ந்தோடிஓர்பாம்பைப் பிடித்துக்கொண்டாட்டினாய்போலும் நின்திறத்தேனல்லன்நம்பீ. நீபிறந்ததிருநல்நாள் நன்றுநீநீராடவேண்டும் நாரணா. ஓடாதேவாராய். 8. 160: பூணித்தொழுவினில்புக்குப் புழுதியளைந்தபொன்மேனி காணப்பெரிதும்உகப்பன் ஆகிலும்கண்டார்பழிப்பர் நாணெத்தனையுமிலாதாய். நப்பின்னைகாணில்சிரிக்கும் மாணிக்கமே. என்மணியே. மஞ்சனமாடநீவாராய். 9. 161: கார்மலிமேனி நிறத்துக் கண்ணபிரானையுகந்து வார்மலிகொங்கையசோதை மஞ்சனமாட்டியவாற்றை பார்மலிதொல்புதுவைக்கோன் பட்டர்பிரான்சொன்னபாடல் சீர்மலிசெந்தமிழ்வல்லார் தீவினையாதுமிலரே. (2) 10. ஐந்தாம் திருமொழி - பின்னைமணாளனை (கண்ணன்குழல் வாரக் காக்கையை வாவெனல்) கலித்தாழிசை 162: பின்னைமணாளனைப் பேரில்கிடந்தானை முன்னையமரர் முதல்தனிவித்தினை என்னையும் எங்கள்குடிமுழுதுஆட்கொண்ட மன்னனைவந்துகுழல்வாராய்அக்காக்காய். மாதவன்தன்குழல்வாராய்அக்காக்காய். (2) 1. 163: பேயின்முலையுண்ட பிள்ளைஇவன்முன்னம் மாயச்சகடும் மருதும்இறுத்தவன் காயாமலர்வண்ணன் கண்ணன்கருங்குழல் தூய்தாகவந்துகுழல்வாராய்அக்காக்காய். தூமணிவண்ணன்குழல்வாராய்அக்காக்காய். 2. 164: திண்ணக்கலத்தில் திரையுறிமேல்வைத்த வெண்ணெய்விழுங்கி விரையஉறங்கிடும் அண்ணல் அமரர்பெருமானை ஆயர்தம் கண்ணனைவந்துகுழல்வாராய்அக்காக்காய். கார்முகில்வண்ணன்குழல்வாராய்அக்காக்காய். 3. 165: பள்ளத்தில்மேயும் பறவையுருக்கொண்டு கள்ளவசுரன்வருவானைத் தான்கண்டு புள்ளிதுவென்று பொதுக்கோவாய்கீண்டிட்ட பிள்ளையைவந்துகுழல்வாராய்அக்காக்காய். பேய்முலையுண்டான்குழல்வாராய்அக்காக்காய். 4. 166: கற்றினம்மேய்த்துக் கனிக்குஒருகன்றினை பற்றியெறிந்த பரமன்திருமுடி உற்றனபேசி நீஓடித்திரியாதே அற்றைக்கும்வந்துகுழல்வாராய்அக்காக்காய். ஆழியான்தன்குழல்வாராய்அக்காக்காய். 5. 167: கிழக்கில்குடிமன்னர் கேடிலாதாரை அழிப்பான்நினைந்திட்டு அவ்வாழியதனால் விழிக்குமளவிலே வேரறுத்தானை குழற்குஅணியாகக்குழல்வாராய்அக்காக்காய். கோவிந்தன்தன்குழல்வாராய்அக்காக்காய். 6. 168: பிண்டத்திரளையும் பேய்க்குஇட்டநீர்ச்சோறும் உண்டற்குவேண்டி நீஓடித்திரியாதே அண்டத்துஅமரர்பெருமான் அழகமர் வண்டொத்திருண்டகுழல்வாராய்அக்காக்காய். மாயவன்தன்குழல்வாராய்அக்காக்காய். 7. 169: உந்தியெழுந்த உருவமலர்தன்னில் சந்தச்சதுமுகன்தன்னைப் படைத்தவன் கொந்தக்குழலைக் குறந்துபுளியட்டி தந்தத்தின்சீப்பால்குழல்வாராய்அக்காக்காய். தாமோதரன்தன்குழல்வாராய்அக்காக்காய். 8. 170: மன்னன்தன்தேவிமார் கண்டுமகிழ்வெய்த முன்இவ்வுலகினை முற்றும்அளந்தவன் பொன்னின்முடியினைப் பூவணைமேல்வைத்து பின்னேயிருந்துகுழல்வாராய்அக்காக்காய். பேராயிரத்தான்குழல்வாராய்அக்காக்காய். 9. தரவு கொச்சகக்கலிப்பா 171: கண்டார்பழியாமே அக்காக்காய். கார்வண்ணன் வண்டார்குழல்வார வாவென்றஆய்ச்சிசொல் விண்தோய்மதிள் வில்லிபுத்தூர்க்கோன்பட்டன்சொல் கொண்டாடிப்பாடக் குறுகாவினைதாமே. (2) 10. ஆறாம் திருமொழி - வேலிக்கோல் (காக்கையை கண்ணனுக்குக் கோல்கொண்டுவர விளம்புதல்) கலித்தாழிசை 172: வேலிக்கோல்வெட்டி விளையாடுவில்லேற்றி தாலிக்கொழுந்தைத் தடங்கழுத்திற்பூண்டு பீலித்தழையைப் பிணைத்துப்பிறகிட்டு காலிப்பின்போவாற்குஓர்கோல்கொண்டுவா கடல்நிறவண்ணற்குஓர்கோல்கொண்டுவா. (2) 1. 173: கொங்குங்குடந்தையும் கோட்டியூரும்பேரும் எங்கும்திரிந்து விளையாடும்என்மகன் சங்கம்பிடிக்கும் தடக்கைக்குத்தக்க நல் அங்கமுடையதோர்கோல்கொண்டுவா அரக்குவழித்ததோர்கோல்கொண்டுவா. 2. 174: கறுத்திட்டுஎதிர்நின்ற கஞ்சனைக்கொன்றான் பொறுத்திட்டுஎதிர்வந்த புள்ளின்வாய்கீண்டான் நெறித்தகுழல்களை நீங்கமுன்னோடி சிறுக்கன்றுமேய்ப்பாற்குஓர்கோல்கொண்டுவா தேவபிரானுக்குஓர்கோல்கொண்டுவா. 3. 175: ஒன்றேயுரைப்பான் ஒருசொல்லேசொல்லுவன் துன்றுமுடியான் துரியோதனன்பக்கல் சென்றுஅங்குப்பாரதம் கையெறிந்தானுக்கு கன்றுகள்மேய்ப்பதோர்கோல்கொண்டுவா கடல்நிறவண்ணர்க்குஓர்கோல்கொண்டுவா. 4. 176: சீரொன்றுதூதாய்த் துரியோதனன்பக்கல் ஊரொன்றுவேண்டிப் பெறாதஉரோடத்தால் பாரொன்றிப் பாரதம்கைசெய்து பார்த்தற்குத் தேரொன்றையூர்ந்தாற்குஓர்கோல்கொண்டுவா தேவபிரானுக்குஓர்கோல்கொண்டுவா. 5. 177: ஆலத்திலையான் அரவினணைமேலான் நீலக்கடலுள் நெடுங்காலம்கண்வளர்ந்தான் பாலப்பிராயத்தே பார்த்தர்க்குஅருள்செய்த கோலப்பிரானுக்குஓர்கோல்கொண்டுவா குடந்தைக்கிடந்தார்க்குஓர்கோல்கொண்டுவா. 6. 178: பொன்திகழ் சித்திரகூடப்பொருப்பினில் உற்றவடிவில் ஒருகண்ணும்கொண்ட அக் கற்றைக்குழலன் கடியன்விரைந்து உன்னை மற்றைக்கண்கொள்ளாமேகோல்கொண்டுவா மணிவண்ணநம்பிக்குஓர்கோல்கொண்டுவா. 7. 179: மின்னிடைச் சீதைபொருட்டா இலங்கையர் மன்னன்மணிமுடி பத்தும்உடன்வீழ தன்னிகரொன்றில்லாச் சிலைகால்வளைத்திட்ட மின்னுமுடியற்குஓர்கோல்கொண்டுவா வேலையடைத்தாற்குஓர்கோல்கொண்டுவா. 8. 180: தென்னிலங்கைமன்னன் சிரம்தோள்துணிசெய்து மின்னிலங்குபூண் விபீடணநம்பிக்கு என்னிலங்குநாமத்தளவும் அரசென்ற மின்னிலங்காரற்குஓர்கோல்கொண்டுவா வேங்கடவாணர்க்குஓர்கோல்கொண்டுவா. 9. தரவு கொச்சகக்கலிப்பா 181: அக்காக்காய். நம்பிக்குக் கோல்கொண்டுவாவென்று மிக்காளுரைத்தசொல் வில்லிபுத்தூர்ப்பட்டன் ஒக்கவுரைத்த தமிழ்பத்தும்வல்லவர் மக்களைப்பெற்று மகிழ்வர்இவ்வையத்தே. 10. ஏழாம் திருமொழி - ஆனிரை (கண்ணனைப் பூச்சூட அழைத்தல்) அறுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 182: ஆனிரைமேய்க்கநீபோதி அருமருந்தாவதறியாய் கானகமெல்லாம்திரிந்து உன்கரியதிருமேனிவாட பானையில்பாலைப்பருகிப் பற்றாதாரெல்லாம்சிரிப்ப தேனிலினியபிரானே. செண்பகப்பூச்சூட்டவாராய். (2) 1. 183: கருவுடைமேகங்கள்கண்டால் உன்னைக்கண்டாலொக்கும்கண்கள் உருவுடையாய். உலகேழும்உண்டாகவந்துபிறந்தாய். திருவுடையாள்மணவாளா. திருவரங்கத்தேகிடந்தாய். மருவிமணம்கமழ்கின்ற மல்லிகைப்பூச்சூட்டவாராய். 2. 184: மச்சொடுமாளிகையேறி மாதர்கள்தம்மிடம்புக்கு கச்சொடுபட்டைக்கிழித்துக் காம்புதுகிலவைகீறி நிச்சலும்தீமைகள்செய்வாய். நீள்திருவேங்கடத்துஎந்தாய். பச்சைத்தமனகத்தோடு பாதிரிப்பூச்சூட்டவாராய். 3. 185: தெருவின்கன்-இன்று இளவாய்ச்சிமார்களைத்தீமைசெய்யாதே மருவும்தமனகமும்சீர் மாலைமணம்கமழ்கின்ற புருவம்கருங்குழல்நெற்றி பொலிந்தமுகிற்கன்றுபோலே உருவமழகியநம்பீ. உகந்திவைசூட்டநீவாராய். 4. 186: புள்ளினைவாய்பிளந்திட்டாய். பொருகரியின்கொம்பொசித்தாய். கள்ளவரக்கியைமூக்கொடு காவலனைத்தலைகொண்டாய். அள்ளிநீவெண்ணெய்விழுங்க அஞ்சாதுஅடியேன்அடித்தேன் தெள்ளியநீரிலெழுந்த செங்கழுநீர்சூட்டவாராய். 5. 187: எருதுகளோடுபொருதி ஏதும்உலோபாய்கான்-அம்பி. கருதியதீமைகள்செய்து கஞ்சனைக்கால்கொடுபாய்ந்தாய். தெருவின்கண்தீமைகள்செய்து சிக்கெனமல்லர்களோடு பொருதுவருகின்றபொன்னே. புன்னைப்பூச்சூட்டவாராய். 6. 188: குடங்களெடுத்தேறவிட்டுக் கூத்தாடவல்லஎம்கோவே. மடங்கொள்மதிமுகத்தாரை மால்செய்யவல்லஎன்மைந்தா. இடந்திட்டுஇரணியன்நெஞ்சை இருபிளவாகமுன்கீண்டாய். குடந்தைக்கிடந்தஎம்கோவே. குருக்கத்திப்பூச்சூட்டவாராய். 7. 189: சீமாலிகனவனோடு தோழமைகொள்ளவும்வல்லாய். சாமாறுஅவனைநீயெண்ணிச் சக்கரத்தால்தலைகொண்டாய். ஆமாறறியும்பிரானே. அணியரங்கத்தேகிடந்தாய். ஏமாற்றம்என்னைத்தவிர்த்தாய். இருவாட்சிப்பூச்சூட்டவாராய். 8. 190: அண்டத்தமரர்கள்சூழ அத்தாணியுள்ளங்கிருந்தாய். தொண்டர்கள்நெஞ்சிலுறைவாய். தூமலராள்மணவாளா. உண்டிட்டுஉலகினையேழும் ஓராலிலையில்துயில்கொண்டாய். கண்டுநான்உன்னையுகக்கக் கருமுகைப்பூச்சூட்டவாராய். 9. 191: செண்பகமல்லிகையோடு செங்கழுநீர்இருவாட்சி எண்பகர்பூவும்கொணர்ந்தேன் இன்றுஇவைசூட்டவாவென்று மண்பகர்கொண்டானை ஆய்ச்சிமகிழ்ந்துரைசெய்தஇம்மாலை பண்பகர்வில்லிபுத்தூர்க்கோன் பட்டர்பிரான்சொன்னபத்தே. (2) 10. எட்டாம் திருமொழி - இந்திரனோடு (கண்ணனை த்ருஷ்டிதோஷம் வாராதபடி திருவந்திக்காப்பிட அழைத்தல்) அறுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 192: இந்திரனோடுபிரமன் ஈசன்இமையவரெல்லாம் மந்திரமாமலர்கொண்டு மறைந்துஉவராய்வந்துநின்றார் சந்திரன்மாளிகைசேரும் சதிரர்கள்வெள்ளறைநின்றாய். அந்தியம்போதுஇதுவாகும் அழகனே. காப்பிடவாராய். (2) 1. 193: கன்றுகள்இல்லம்புகுந்து கதறுகின்றபசுவெல்லாம் நின்றொழிந்தேன்உன்னைக்கூவி நேசமேலொன்றுமிலாதாய். மன்றில்நில்லேல் அந்திப்போது மதிள்திருவெள்ளறைநின்றாய். நன்றுகண்டாய்என்தன்சொல்லு நான்உன்னைக்காப்பிடவாராய். 2. 194: செப்போதுமென்முலையார்கள் சிறுசோறும்இல்லும்சிதைத்திட்டு அப்போதுநானுரப்பப்போய் அடிசிலுமுண்டிலைஆள்வாய். முப்போதும்வானவரேத்தும் முனிவர்கள்வெள்ளறைநின்றாய். இப்போதுநான்ஒன்றும்செய்யேன் எம்பிரான். காப்பிடவாராய். 3. 195: கண்ணில்மணல்கொடுதூவிக் காலினால்பாய்ந்தனையென்றென்று எண்ணரும்பிள்ளைகள்வந்திட்டு இவரால்முறைப்படுகின்றார் கண்ணனே. வெள்ளறைநின்றாய். கண்டாரோடேதீமைசெய்வாய். வண்ணமேவேலையதொப்பாய். வள்ளலே. காப்பிடவாராய். 4. 196: பல்லாயிரவர்இவ்வூரில்பிள்ளைகள் தீமைகள்செய்வார் எல்லாம்உன்மேலன்றிப்போகாது எம்பிரான். நீஇங்கேவாராய் நல்லார்கள்வெள்ளறைநின்றாய். ஞானச்சுடரே. உன்மேனி சொல்லாரவாழ்த்திநின்றேத்திச் சொப்படக்காப்பிடவாராய். 5. 197: கஞ்சங்கறுக்கொண்டுநின்மேல் கருநிறச்செம்மயிர்ப்பேயை வஞ்சிப்பதற்குவிடுத்தானென்பது ஓர்வார்த்தையும்உண்டு மஞ்சுதவழ்மணிமாட மதிள்திருவெள்ளறைநின்றாய். அஞ்சுவன்நீஅங்குநிற்க அழகனே. காப்பிடவாராய். 6. 198: கள்ளச்சகடும்மருதும் கலக்கழியஉதைசெய்த பிள்ளையரசே. நீபேயைப்பிடித்துமுலையுண்டபின்னை உள்ளவாறுஒன்றும்அறியேன் ஒளியுடைவெள்ளறைநின்றாய். பள்ளிகொள்போதுஇதுவாகும் பரமனே. காப்பிடவாராய். 7. 199: இன்பமதனைஉயர்த்தாய். இமையவர்க்குஎன்றும்அரியாய். கும்பக்களிறட்டகோவே. கொடுங்கஞ்சன்நெஞ்சினிற்கூற்றே. செம்பொன்மதிள்வெள்ளறையாய். செல்வத்தினால்வளர்பிள்ளாய். கம்பக்கபாலிகாண்அங்குக் கடிதோடிக்காப்பிடவாராய். 8. 200: இருக்கொடுநீர்சங்கில்கொண்டிட்டு எழில்மறையோர்வந்துநின்றார் தருக்கேல்நம்பி. சந்திநின்று தாய்சொல்லுக்கொள்ளாய்சிலநாள் திருக்காப்புநான்உன்னைச்சாத்தத் தேசுடைவெள்ளறைநின்றாய். உருக்காட்டும்அந்திவிளக்கு இன்றொளிகொள்ளஏற்றுகேன்வாராய். 9. 201: போதமர்செல்வக்கொழுந்து புணர்திருவெள்ளறையானை மாதர்க்குயர்ந்தஅசோதை மகன்தன்னைக்காப்பிட்டமாற்றம் வேதப்பயன்கொள்ளவல்ல விட்டுசித்தன்சொன்னமாலை பாதப்பயன்கொள்ளவல்ல பத்தருள்ளார்வினைபோமே. (2) 10. ஒன்பதாம் திருமொழி - வெண்ணெய்விழுங்கி (வெண்ணெய் களவாடல் முதலிய பாலக்ரீடை வர்ணனம்) எண்சீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 202: வெண்ணெய்விழுங்கிவெறுங்கலத்தை வெற்பிடையிட்டு அதனோசைகேட்கும் கண்ணபிரான்கற்றகல்விதன்னைக் காக்ககில்லோம்உன்மகனைக்காவாய் புண்ணில்புளிப்பெய்தாலொக்கும்தீமை புரைபுரையால்இவைசெய்யவல்ல அண்ணற்கண்ணானோர்மகனைப்பெற்ற அசோதைநங்காய். உன்மகனைக்கூவாய். (2) 1. 203: வருகவருகவருகஇங்கே வாமனநம்பீ. வருகஇங்கே கரியகுழல்செய்யவாய்முகத்துக் காகுத்தநம்பீ. வருகஇங்கே அரியனிவன்எனக்குஇன்றுநங்காய். அஞ்சனவண்ணா. அசலகத்தார் பரிபவம்பேசத்தரிக்ககில்லேன் பாவியேனுக்குஇங்கேபோதராயே. 2. 204: திருவுடைப்பிள்ளைதான்தீயவாறு தேக்கமொன்றுமிலன்தேசுடையன் உருகவைத்தகுடத்தொடுவெண்ணெய் உறிஞ்சியுடைத்திட்டுப்போந்துநின்றான் அருகிருந்தார்தம்மைஅநியாயம்செய்வது தான் வழக்கோ? அசோதாய். வருகவென்றுஉன்மகன்தன்னைக்கூவாய் வாழவொட்டான்மதுசூதனனே. 3. 205: கொண்டல்வண்ணா. இங்கேபோதராயே கோயிற்பிள்ளாய். இங்கேபோதராயே தெண்திரைசூழ்திருப்பேர்க்கிடந்த திருநாரணா. இங்கேபோதராயே உண்டுவந்தேன்அம்மனென்றுசொல்லி ஓடிஅகம்புகஆய்ச்சிதானும் கண்டெதிரேசென்றெடுத்துக்கொள்ளக் கண்ணபிரான்கற்றகல்விதானே. 4. 206: பாலைக்கறந்துஅடுப்பேறவைத்துப் பல்வளையாள்என்மகளிருப்ப மேலையகத்தேநெருப்புவேண்டிச்சென்று இறைப்பொழுதுஅங்கேபேசிநின்றேன் சாளக்கிராமமுடையநம்பி சாய்த்துப்பருகிட்டுப்போந்துநின்றான் ஆலைக்கரும்பின்மொழியனைய அசோதைநங்காய். உன்மகனைக்கூவாய். 5. 207: போதர்கண்டாய்இங்கேபோதர்கண்டாய் போதரேனென்னாதேபோதர்கண்டாய் ஏதேனும்சொல்லிஅசலகத்தார் ஏதேனும்பேசநான்கேட்கமட்டேன் கோதுகலமுடைக்குட்டனேயா. குன்றெடுத்தாய். குடமாடுகூத்தா. வேதப்பொருளே. என்வேங்கடவா. வித்தகனே. இங்கேபோதராயே. 6. 208: செந்நெலரிசிசிறுபருப்புச் செய்த அக்காரம்நறுநெய்பாலால் பன்னிரண்டுதிருவோணம்அட்டேன் பண்டும்இப்பிள்ளைபரிசறிவன் இன்னமுகப்பன்நானென்றுசொல்லி எல்லாம்விழுங்கிட்டுப்போந்துநின்றான் உன்மகன்தன்னையசோதைநங்காய். கூவிக்கொள்ளாய்இவையும்சிலவே. 7. 209: கேசவனே. இங்கேபோதராயே கில்லேனென்னாதுஇங்கேபோதராயே நேசமிலாதாரகத்திருந்து நீவிளையாடாதேபோதராயே தூசனம்சொல்லும்தொழுத்தைமாரும் தொண்டரும்நின்றவிடத்தில்நின்று தாய்சொல்லுக்கொள்வதுதன்மம்கண்டாய் தாமோதரா. இங்கேபோதராயே. 8. 210: கன்னலிலட்டுவத்தோடுசீடை காரெள்ளினுண்டைகலத்திலிட்டு என்னகமென்றுநான்வைத்துப்போந்தேன் இவன்புக்குஅவற்றைப்பெறுத்திப்போந்தான் பின்னும்அகம்புக்குஉறியைநோக்கிப் பிறங்கொளிவெண்ணெயும்சோதிக்கின்றான் உன்மகன்தன்னையசோதைநங்காய். கூவிக்கொள்ளாய் இவையும்சிலவே. 9. 211: சொல்லிலரசிப்படுதிநங்காய். சுழலுடையன்உன்பிள்ளைதானே இல்லம்புகுந்துஎன்மகளைக்கூவிக் கையில்வளையைக்கழற்றிக்கொண்டு கொல்லையில்நின்றும்கொணர்ந்துவிற்ற அங்கொருத்திக்குஅவ்வளைகொடுத்து நல்லனநாவற்பழங்கள்கொண்டு நானல்லேனென்றுசிரிக்கின்றானே. 10. 212: வண்டுகளித்திரைக்கும்பொழில்சூழ் வருபுனல்காவிரித்தென்னரங்கன் பண்டவன்செய்தகிரீடையெல்லாம் பட்டர்பிரான்விட்டுசித்தன்பாடல் கொண்டிவைபாடிக்குனிக்கவல்லார் கோவிந்தன்தன்அடியார்களாகி எண்திசைக்கும்விளக்காகிநிற்பார் இணையடிஎன்தலைமேலனவே. (2) 11. பத்தாம் திருமொழி - ஆற்றிலிருந்து (ஆயர்மங்கையர் யசோதைபக்கல் கண்ணன்தீம்புகளைக் கூறி முறையிடுதல்) கலித்தாழிசை 213: ஆற்றிலிருந்து விளையாடுவோங்களை சேற்றாலெறிந்து வளைதுகில்கைக்கொண்டு காற்றின்கடியனாய் ஓடிஅகம்புக்கு மாற்றமும்தாரானால்இன்றுமுற்றும் வளைத்திறம்பேசானால்இன்றுமுற்றும். (2) 1. 214: குண்டலம்தாழக் குழல்தாழநாண்தாழ எண்திசையோரும் இறைஞ்சித்தொழுதேத்த வண்டமர்பூங்குழலார் துகில்கைக்கொண்டு விண்தோய்மரத்தானால்இன்றுமுற்றும் வேண்டவும்தாரானால்இன்றுமுற்றும். 2. 215: தடம்படுதாமரைப் பொய்கைகலக்கி விடம்படுநாகத்தை வால்பற்றிஈர்த்து படம்படுபைந்தலை மேலெழப்பாய்ந்திட்டு உடம்பையசைத்தானால்இன்றுமுற்றும் உச்சியில்நின்றானால்இன்றுமுற்றும். 3. 216: தேனுகனாவி செகுத்து பனங்கனி தானெறிந்திட்ட தடம்பெருந்தோளினால் வானவர்கோன்விட வந்தமழைதடுத்து ஆனிரைகாத்தானால்இன்றுமுற்றும் அவையுய்யக்கொண்டானால்இன்றுமுற்றும். 4. 217: ஆய்ச்சியர்சேரி அளைதயிர்பாலுண்டு பேர்த்தவர்கண்டுபிடிக்கப் பிடியுண்டு வேய்த்தடந்தோளினார் வெண்ணெய்கொள்மாட்டாது அங்கு ஆப்புண்டிருந்தானால்இன்றுமுற்றும் அடியுண்டழுதானால்இன்றுமுற்றும். 5. 218: தள்ளித்தளிர்நடையிட்டு இளம்பிள்ளையாய் உள்ளத்தினுள்ளே அவளையுறநோக்கி கள்ளத்தினால்வந்த பேய்ச்சிமுலையுயிர் துள்ளச்சுவைத்தானால்இன்றுமுற்றும் துவக்கறவுண்டானால்இன்றுமுற்றும். 6. 219: மாவலிவேள்வியில் மாணுருவாய்ச்சென்று மூவடிதாவென்று இரந்தஇம்மண்ணினை ஓரடியிட்டு இரண்டாமடிதன்னிலே தாவடியிட்டானால்இன்றுமுற்றும் தரணியளந்தானால்இன்றுமுற்றும். 7. 220: தாழைதண்ணாம்பல் தடம்பெரும்பொய்கைவாய் வாழுமுதலை வலைப்பட்டுவாதிப்புண் வேழம்துயர்கெட விண்ணோர்பெருமானாய் ஆழிபணிகொண்டானால்இன்றுமுற்றும் அதற்குஅருள்செய்தானால்இன்றுமுற்றும். 8. 221: வானத்தெழுந்த மழைமுகில்போல் எங்கும் கானத்துமேய்ந்து களித்துவிளையாடி ஏனத்துருவாய் இடந்தஇம்மண்ணினை தானத்தேவைத்தானால்இன்றுமுற்றும் தரணியிடந்தானால்இன்றுமுற்றும். 9. தரவு கொச்சகக்கலிப்பா 222: அங்கமலக்கண்ணன்தன்னை யசோதைக்கு மங்கைநல்லார்கள்தாம் வந்துமுறைப்பட்ட அங்கவர்சொல்லைப் புதுவைப்கோன்பட்டன்சொல் இங்கிவைவல்லவர்க்கு ஏதமொன்றில்லையே. (2) 10. மூன்றாம்பத்து முதல்திருமொழி - தன்னேராயிரம் (யசோதைப்பிராட்டி கண்ணனது அதிமாநுஷ சேஷ்டிதங்களைக் கண்டு முலைகொடுக்க அஞ்சுதல்) எழுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 223: தன்னேராயிரம்பிள்ளைகளோடு தளர்நடையிட்டுவருவான் பொன்னேய்நெய்யொடுபாலமுதுண்டு ஒருபுள்ளுவன்பொய்யேதவழும் மின்னேர் நுண்ணிடைவஞ்சமகள்கொங்கைதுஞ்ச வாய்வைத்தபிரானே. அன்னே. உன்னைஅறிந்துகொண்டேன் உனக்குஅஞ்சுவன்அம்மம்தரவே. (2) 1. 224: பொன்போல்மஞ்சனமாட்டிஅமுதூட்டிப்போனேன் வருமளவுஇப்பால் வன்பாரச்சகடம்இறச்சாடி வடக்கிலகம்புக்கிருந்து மின்போல் நுண்ணிடையால்ஒருகன்னியை வேற்றுருவம்செய்துவைத்த அன்பா. உன்னைஅறிந்துகொண்டேன் உனக்குஅஞ்சுவன்அம்மம்தரவே. 2. 225: கும்மாயத்தொடுவெண்ணெய்விழுங்கிக் குடத்தயிர்சாய்த்துப்பருகி பொய்ம்மாயமருதானஅசுரரைப் பொன்றுவித்துஇன்றுநீவந்தாய் இம்மாயம்வல்லபிள்ளைநம்பீ. உன்னைஎன்மகனேயென்பர்நின்றார் அம்மா. உன்னைஅறிந்துகொண்டேன் உனக்குஅஞ்சுவன்அம்மம்தரவே. 3. 226: மையார்கண்டமடவாய்ச்சியர்மக்களை மையன்மைசெய்துஅவர்பின்போய் கொய்யார்பூந்துகில்பற்றித்தனிநின்று குற்றம்பலபலசெய்தாய் பொய்யா. உன்னைப்புறம்பலபேசுவ புத்தகத்துக்குளகேட்டேன் ஐயா. உன்னைஅறிந்துகொண்டேன் உனக்குஅஞ்சுவன்அம்மம்தரவே. 4. 227: முப்போதும்கடைந்தீண்டியவெண்ணெயினோடு தயிரும்விழுங்கி கப்பாலாயர்கள்காவிற்கொணர்ந்த கலத்தொடுசாய்த்துப்பருகி மெய்ப்பாலுண்டழுபிள்ளைகள்போல நீவிம்மிவிம்மியழுகின்ற அப்பா. உன்னைஅறிந்துகொண்டேன் உனக்குஅஞ்சுவன்அம்மம்தரவே. 5. 228: கரும்பார்நீள்வயல்காய்கதிர்ச்செந்நெலைக் கற்றாநிறைமண்டித்தின்ன விரும்பாக்கன்றொன்றுகொண்டு விளங்கனிவீழஎறிந்தபிரானே. சுரும்பார்மென்குழல்கன்னியொருத்திக்குச் சூழ்வலைவைத்துத்திரியும் அரம்பா. உன்னைஅறிந்துகொண்டேன் உனக்குஅஞ்சுவன்அம்மம்தரவே. 6. 229: மருட்டார்மென்குழல்கொண்டுபொழில்புக்கு வாய்வைத்துஅவ்வாயர்தம்பாடி சுருட்டார்மென்குழல்கன்னியர்வந்துஉன்னைச் சுற்றும்தொழநின்றசோதி. பொருட்டாயமிலேன்எம்பெருமான். உன்னைப்பெற்றகுற்றமல்லால் மற்றிங்கு அரட்டா. உன்னைஅறிந்துகொண்டேன் உனக்குஅஞ்சுவன்அம்மம்தரவே. 7. 230: வாளாவாகிலும்காணகில்லார் பிறர்மக்களைமையன்மைசெய்து தோளாலிட்டுஅவரோடுதிளைத்து நீசொல்லப்படாதனசெய்தாய் கேளார்ஆயர்குலத்தவர்இப்பழி கெட்டேன். வாழ்வில்லை நந்தன் காளாய். உன்னைஅறிந்துகொண்டேன் உனக்குஅஞ்சுவன்அம்மம்தரவே. 8. 231: தாய்மோர்விற்கப்போவர் தமப்பன்மார்கற்றாநிறைப்பின்புபோவர் நீ ஆய்ப்பாடிஇளங்கன்னிமார்களைநேர்படவேகொண்டுபோதி காய்வார்க்குஎன்றும்உகப்பனவேசெய்து கண்டார்கழறத்திரியும் ஆயா. உன்னைஅறிந்துகொண்டேன் உனக்குஅஞ்சுவன்அம்மம்தரவே. 9. 232: தொத்தார்பூங்குழல்கன்னியொருத்தியைச் சோலைத்தடம்கொண்டுபுக்கு முத்தார்கொங்கைபுணர்ந்துஇராநாழிகை மூவேழுசென்றபின்வந்தாய் ஒத்தார்க்குஒத்தனபேசுவர்உன்னை உரப்பவேநான்ஒன்றும்மாட்டேன் அத்தா. உன்னைஅறிந்துகொண்டேன் உனக்குஅஞ்சுவன்அம்மம்தரவே. 10. 233: கரார்மேனிநிறத்தெம்பிரானைக் கடிகமழ்பூங்குழலாய்ச்சி ஆராஇன்னமுதுண்ணத்தருவன்நான் அம்மம்தாரேனென்றமாற்றம் பாரார்தொல்புகழான்புதுவைமன்னன் பட்டர்பிரான்சொன்னபாடல் ஏராரின்னிசைமாலைவல்லார் இருடீகேசனடியாரே. 11. இரண்டாம் திருமொழி - அஞ்சனவண்ணனை (யசோதப்பிராட்டி கண்ணனைக் கன்றின்பின் போக்கினதை எண்ணி அநுதபித்தல்) கலிநிலைத்துறை 234: அஞ்சனவண்ணனை ஆயர்குலக்கொழுந்தினை மஞ்சனமாட்டி மனைகள்தோறும்திரியாமே கஞ்சனைக்காய்ந்த கழலடிநோவக்கன்றின்பின் என்செயப்பிள்ளையைப்போக்கினேன்? எல்லேபாவமே. (2) 1. 235: பற்றுமஞ்சள்பூசிப் பாவைமாரொடுபாடியில் சிற்றில்சிதைத்து எங்கும்தீமைசெய்துதிரியாமே கற்றுத்தூளியுடை வேடர்கானிடைக்கன்றின்பின் எற்றுக்குஎன்பிள்ளையைப்போக்கினேன்? எல்லேபாவமே. 2. 236: நன்மணிமேகலை நங்கைமாரொடுநாள்தொறும் பொன்மணிமேனி புழுதியாடித்திரியாமே கன்மணிநின்றதிர் கானதரிடைக்கன்றின்பின் என்மணிவண்ணனைப்போக்கினேன் எல்லேபாவமே. 3. 237: வண்ணக்கருங்குழல் மாதர்வந்துஅலர்தூற்றிட பண்ணிப்பலசெய்து இப்பாடியெங்கும்திரியாமே கண்ணுக்கினியானைக் கானதரிடைக்கன்றின்பின் எண்ணற்கரியானைப்போக்கினேன் எல்லேபாவமே. 4. 238: அவ்வவ்விடம்புக்கு அவ்வாயர்பெண்டிர்க்குஅணுக்கனாய் கொவ்வைக்கனிவாய்கொடுத்துக் கூழைமைசெய்யாமே எவ்வம்சிலையுடை வேடர்கானிடைக்கன்றின்பின் தெய்வத்தலைவனைப்போக்கினேன் எல்லேபாவமே. 5. 239: மிடறுமெழுமெழுத்தோட வெண்ணெய்விழுங்கிப்போய் படிறுபலசெய்து இப்பாடியெங்கும்திரியாமே கடிறுபலதிரி கானதரிடைக்கன்றின்பின் இடறஎன்பிள்ளையைப்போக்கினேன் எல்லேபாவமே. 6. 240: வள்ளிநுடங்கிடை மாதர்வந்துஅலர்தூற்றிட துள்ளிவிளையாடித் தோழரோடுதிரியாமே கள்ளியுணங்கு வெங்கானதரிடைக்கன்றின்பின் புள்ளின்தலைவனைப்போக்கினேன் எல்லேபாவமே. 7. 241: பன்னிருதிங்கள் வயிற்றில்கொண்டஅப்பாங்கினால் என்இளங்கொங்கை அமுதமூட்டியெடுத்துயான் பொன்னடிநோவப் புலரியேகானில்கன்றின்பின் என்னிளஞ்சிங்கத்தைப்போக்கினேன் எல்லேபாவமே. 8. 242: குடையும்செருப்பும்கொடாதே தாமோதரனைநான் உடையும்கடியன ஊன்றுவெம்பரற்களுடை கடியவெங்கானிடைக் காலடிநோவக்கன்றின்பின் கொடியேன்என்பிள்ளையைப்போக்கினேன் எல்லேபாவமே. 9. 243: என்றும்எனக்குஇனியானை என்மணிவண்ணனை கன்றின்பின்போக்கினேனென்று அசோதைகழறிய பொன்திகழ்மாடப் புதுவையர்கோன்பட்டன்சொல் இன்தமிழ்மாலைகள்வல்லவர்க்கு இடரில்லையே. (2) 10. மூன்றாம் திருமொழி - சீலைக்குதம்பை (கண்ணன் கன்றுகள்மேய்த்துவரக் கண்டு யசோதை மகிழ்தல்) எழுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 244: சீலைக்குதம்பைஒருகாது ஒருகாதுசெந்நிறமேல்தோன்றிப்பூ கோலப்பணைக்கச்சும்கூறையுடையும் குளிர்முத்தின்கோடாலமும் காலிப்பின்னேவருகின்ற கடல்வண்ணன்வேடத்தைவந்துகாணீர் ஞாலத்துப்புத்திரனைப்பெற்றார் நங்கைமீர். நானோமற்றாருமில்லை. (2) 1. 245: கன்னிநன்மாமதிள்சூழ்தரு பூம்பொழில்காவிரித்தென்னரங்கம் மன்னியசீர்மதுசூதனா. கேசவா. பாவியேன்வாழ்வுகந்து உன்னைஇளங்கன்றுமேய்க்கச் சிறுகாலேயூட்டிஒருப்படுத்தேன் என்னின்மனம்வலியாள்ஒருபெண்இல்லை என்குட்டனேமுத்தம்தா. 2. 246: காடுகளூடுபோய்க்கன்றுகள்மேய்த்துமறியோடி கார்க்கோடல்பூச் சூடிவரிகின்றதாமோதரா. கற்றுத்தூளிகாண்உன்னுடம்பு பேடைமயிற்சாயல்பின்னைமணாளா. நீராட்டமைத்துவைத்தேன் ஆடிஅமுதுசெய்அப்பனுமுண்டிலன் உன்னோடுஉடனேயுண்பான். 3. 247: கடியார்பொழிலணிவேங்கடவா. கரும்போரேறே. நீயுகக்கும் குடையும்செருப்பும்குழலும்தருவிக்கக் கொள்ளாதேபோனாய்மாலே. கடியவெங்கானிடைக்கன்றின்பின்போன சிறுக்குட்டச்செங்கமல அடியும்வெதும்பி உன்கண்கள்சிவந்தாய்அசைந்திட்டாய்நீஎம்பிரான். 4. 248: பற்றார்நடுங்கமுன்பாஞ்சசன்னியத்தை வாய்வைத்தபோரேறே. எஞ்சிற்றாயர்சிங்கமே. சீதைமணாளா. சிறுக்குட்டச்செங்கண்மாலே. சிற்றாடையும்சிறுப்பத்திரமும்இவை கட்டிலின்மேல்வைத்துப்போய் கற்றாயரோடுநீகன்றுகள்மேய்த்துக் கலந்துடன்வந்தாய்போலும். 5. 249: அஞ்சுடராழிஉன்கையகத்தேந்தும் அழகா. நீபொய்கைபுக்கு நஞ்சுமிழ்நாகத்தினோடுபிணங்கவும் நான்உயிர்வாழ்ந்திருந்தேன் என்செய்யஎன்னைவயிறுமறுக்கினாய்? ஏதுமோரச்சமில்லை கஞ்சன்மனத்துக்குஉகப்பனவேசெய்தாய் காயாம்பூவண்ணம்கொண்டாய். 6. 250: பன்றியும்ஆமையும்மீனமுமாகிய பாற்கடல்வண்ணா. உன்மேல் கன்றினுருவாகிமேய்புலத்தேவந்த கள்ளஅசுரன்தன்னை சென்றுபிடித்துச்சிறுக்கைகளாலே விளங்காயெறிந்தாய்போலும் என்றும்என்பிள்ளைக்குத்தீமைகள்செய்வார்கள் அங்கனமாவார்களே. 7. 251: கேட்டறியாதனகேட்கின்றேன் கேசவா. கோவலர்இந்திரற்கு கட்டியசோறும்கறியும்தயிரும் கலந்துடன்உண்டாய்போலும் ஊட்டமுதலிலேன்உன்தன்னைக்கொண்டு ஒருபோதும்எனக்கரிது வாட்டமிலாப்புகழ்வாசுதேவா. உன்னைஅஞ்சுவன்இன்றுதொட்டும். 8. 252: திண்ணார்வெண்சங்குடையாய். திருநாள்திருவோணமின்றேழுநாள் முன் பண்ணோர்மொழியாரைக்கூவிமுளையட்டிப் பல்லாண்டுகூறுவித்தேன் கண்ணாலம்செய்யக் கறியும்கலத்தரிசியும்ஆக்கிவைத்தேன் கண்ணா. நீநாளைத்தொட்டுக்கன்றின்பின்போகேல் கோலம்செய்திங்கேயிரு. 9. 253: புற்றரவல்குல்அசோதைநல்லாய்ச்சி தன்புத்திரன்கோவிந்தனை கற்றினம்மேய்த்துவரக்கண்டுகந்து அவள்கற்பித்தமாற்றமெல்லாம் செற்றமிலாதவர்வாழ்தரு தென்புதுவைவிட்டுசித்தன்சொல் கற்றிவைபாடவல்லார் கடல்வண்ணன்கழலிணைகாண்பார்களே. (2) 10. நான்காம் திருமொழி - தழைகளும் (காலிப்பின்னேவரும் கண்ணனைக்கண்டு இடைக்கன்னியர் காமுறுதல்) எண்சீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 254: தழைகளும்தொங்கலும்ததும்பிஎங்கும் தண்ணுமைஎக்கம்மத்தளிதாழ்பீலி குழல்களும்கீதமுமாகிஎங்கும் கோவிந்தன்வருகின்றகூட்டம்கண்டு மழைகொலோவருகின்றதென்றுசொல்லி மங்கைமார்சாலகவாசல்பற்றி நுழைவனர்நிற்பனராகி எங்கும் உள்ளம்விட்டுஊண்மறந்தொழிந்தனரே. (2) 1. 255: வல்லிநுண்இதழன்னஆடைகொண்டு வசையறத்திருவரைவிரித்துடுத்து பல்லிநுண்பற்றாகஉடைவாள்சாத்திப் பணைக்கச்சுந்திப்பலதழைநடுவே முல்லைநல்நறுமலர்வேங்கைமலர் அணிந்து பல்லாயர்குழாம்நடுவே எல்லியம்போதாகப்பிள்ளைவரும் எதிர்நின்றுஅங்கினவளைஇழவேன்மினே. 2. 256: சுரிகையும்தெறிவில்லும்செண்டுகோலும் மேலாடையும்தோழன்மார்கொண்டோ ட ஒருகையால்ஒருவன்தன்தோளையூன்றி ஆநிரையினம்மீளக்குறித்தசங்கம் வருகையில்வாடியபிள்ளைகண்ணன் மஞ்சளும்மேனியும்வடிவும்கண்டாள் அருகேநின்றாள்என்பென்-ஓக்கிக்கண்டாள் அதுகண்டுஇவ்வூர்ஒன்றுபுணர்க்கின்றதே. 3. 257: குன்றெடுத்துஆநிரைகாத்தபிரான் கோவலனாய்க்குழலூதியூதி கன்றுகள்மேய்த்துத்தன்தோழரோடு கலந்துடன்வருவானைத்தெருவில்கண்டு என்றும்இவனையொப்பாரைநங்காய் கண்டறியேன்ஏடி. வந்துகாணாய் ஒன்றும்நில்லாவளைகழன்று துகிலேந்திளமுலையும்என்வசமல்லவே. 4. 258: சுற்றிநின்றுஆயர்தழைகளிடச் சுருள்பங்கிநேத்திரத்தால்அணிந்து பற்றிநின்றுஆயர்கடைத்தலையே பாடவும்ஆடக்கண்டேன் அன்றிப்பின் மற்றொருவர்க்குஎன்னைப்பேசலொட்டேன் மாலிருஞ்சோலைஎம்மாயற்கல்லால் கொற்றவனுக்குஇவளாமென்றெண்ணிக் கொடுமின்கள்கொடீராகில்கோழம்பமே. 5. 259: சிந்துரமிலங்கத்தன்திருநெற்றிமேல் திருத்தியகோறம்பும்திருக்குழலும் அந்தரமுழவத்தண்தழைக்காவின்கீழ் வருமாயரோடுஉடன்வளைகோல்வீச அந்தமொன்றில்லாதஆயப்பிள்ளை அறிந்தறிந்துஇவ்வீதிபோதுமாகில் பந்துகொண்டானென்றுவளைத்துவைத்துப் பவளவாய்முறுவலும்காண்போம்தோழீ. 6. 260: சாலப்பல்நிரைப்பின்னேதழைக்காவின்கீழ் தன்திருமேனிநின்றொளிதிகழ நீலநல்நறுங்குஞ்சிநேத்திரத்தாலணிந்து பல்லாயர்குழாம்நடுவே கோலச்செந்தாமரைக்கண்மிளிரக் குழலூதியிசைபாடிக்குனித்து ஆயரோடு ஆலித்துவருகின்றஆயப்பிள்ளை அழகுகண்டுஎன்மகளயர்க்கின்றதே. 7. 261: சிந்துரப்பொடிக்கொண்டுசென்னியப்பித் திருநாமமிட்டங்கோரிலையந்தன்னால் அந்தரமின்றித்தன்னெறிபங்கியை அழகியநேத்திரத்தாலணிந்து இந்திரன்போல்வருமாயப்பிள்ளை எதிர்நின்றங்கினவளைஇழவேலென்ன சந்தியில்நின்றுகண்டீர் நங்கைதன் துகிலொடுசரிவளைகழல்கின்றதே. 8. 262: வலங்காதின்மேல்தோன்றிப்பூவணிந்து மல்லிகைவனமாலைமௌவல்மாலை சிலிங்காரத்தால்குழல்தாழவிட்டுத் தீங்குழல்வாய்மடுத்தூதியூதி அலங்காரத்தால்வருமாய்ப்பிள்ளை அழகுகண்டுஎன்மகள்ஆசைப்பட்டு விலங்கிநில்லாதுஎதிர்நின்றுகண்டீர் வெள்வளைகழன்றுமெய்ம்மெலிகின்றதே. 9. 263: விண்ணின்மீதுஅமரர்கள்விரும்பித்தொழ மிறைத்துஆயர்பாடியில்வீதியூடே கண்ணங்காலிப்பின்னேஎழுந்தருளக்கண்டு இளவாய்க்கன்னிமார்காமுற்ற வண்ணம் வண்டமர்பொழில்புதுவையர்கோன் விட்டுசித்தன்சொன்னமாலைபத்தும் பண்ணின்பம்வரப்பாடும்பத்தருள்ளார் பரமானவைகுந்தம்நண்ணுவரே. (2) 10. ஐந்தாம் திருமொழி - அட்டுக்குவி (கண்ணன் கோவர்த்தனகிரியை குடையாகக்கொண்டு கல்மழை தடுத்து ஆயரையும் ஆநிரையையும் பாதுகாத்தல்) எண்சீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 264: அட்டுக்குவிசோற்றுப்பருப்பதமும் தயிர்வாவியும்நெய்யளறும்அடங்கப் பொட்டத்துற்றி மாரிப்பகைபுணர்த்த பொருமாகடல்வண்ணன்பொறுத்தமலை வட்டத்தடங்கண்மடமான்கன்றினை வலைவாய்ப்பற்றிக்கொண்டு குறமகளிர் கொட்டைத்தலைப்பால்கொடுத்துவளர்க்கும் கோவர்த்தனமென்னும்கொற்றக்குடையே. (2) 1. 265: வழுவொன்றுமிலாச்செய்கை வானவர்கோன் வலிப்பட்டுமுனிந்துவிடுக்கப்பட்டு மழைவந்துஎழுநாள்பெய்துமாத்தடுப்ப மதுசூதன்எடுத்துமறித்தமலை இழவுதரியாததோரீற்றுப்பிடி இளஞ்சீயம்தொடர்ந்துமுடுகுதலும் குழவியிடைக்காலிட்டெதிர்ந்துபொரும் கோவர்த்தனமென்னும்கொற்றக்குடையே. 2. 266: அம்மைத்தடங்கண்மடவாய்ச்சியரும் ஆனாயரும்ஆநிரையும்அலறி எம்மைச்சரணேன்றுகொள்ளென்றிரப்ப இலங்காழிக்கையெந்தைஎடுத்தமலை தம்மைச்சரணென்றதம்பாவையரைப் புனமேய்கின்றமானினம்காண்மினென்று கொம்மைப்புயக்குன்றர்சிலைகுனிக்கும் கோவர்த்தனமென்னும்கொற்றக்குடையே. 3. 267: கடுவாய்ச்சினவெங்கண்களிற்றினுக்குக் கவளமெடுத்துக்கொடுப்பானவன்போல் அடிவாயுறக்கையிட்டுஎழப்பறித்திட்டு அமரர்பெருமான்கொண்டுநின்றமலை கடல்வாய்ச்சென்றுமேகம்கவிழ்ந்திறங்கிக் கதுவாய்ப்படநீர்முகந்தேறி எங்கும் குடவாய்ப்படநின்றுமழைபொழியும் கோவர்த்தனமென்னும்கொற்றக்குடையே. 4. 268: வானத்திலுல்லீர். வலியீர்உள்ளீரேல் அறையோ. வந்துவாங்குமினென்பவன்போல் ஏனத்துருவாகியஈசன்எந்தை இடவனெழவாங்கியெடுத்தமலை கானக்களியானைதன்கொம்பிழந்து கதுவாய்மதம்சோரத்தன்கையெடுத்து கூனல்பிறைவேண்டிஅண்ணாந்துநிற்கும் கோவர்த்தனமென்னும்கொற்றக்குடையே. 5. 269: செப்பாடுடையதிருமாலவன் தன் செந்தாமரைக்கைவிரலைந்தினையும் கப்பாகமடுத்துமணிநெடுந்தோள் காம்பாகக்கொடுத்துக்கவித்தமலை எப்பாடும்பரந்திழிதெள்ளருவி இலங்குமணிமுத்துவடம்பிறழ குப்பாயமெனநின்றுகாட்சிதரும் கோவர்த்தனமென்னும்கொற்றக்குடையே. 6. 270: படங்கள்பலவுமுடைப்பாம்பரையன் படர்பூமியைத்தாங்கிக்கிடப்பவன்போல் தடங்கைவிரலைந்தும்மலரவைத்துத் தாமோதரன்தாங்குதடவரைதான் அடங்கச்சென்றுஇலங்கையையீடழித்த அனுமன்புகழ்பாடித்தம்குட்டன்களை குடங்கைக்கொண்டுமந்திகள்கண்வளர்த்தும் கோவர்த்தனமென்னும்கொற்றக்குடையே. 7. 271: சலமாமுகில்பல்கணப்போர்க்களத்துச் சரமாரிபொழிந்துஎங்கும்பூசலிட்டு நலிவானுறக்கேடகம்கோப்பவன்போல் நாராயணன்முன்முகம்காத்தமலை இலைவேய்குரம்பைத்தவமாமுனிவர் இருந்தார்நடுவேசென்றுஅணார்சொறிய கொலைவாய்ச்சினவேங்கைகள்நின்றுறங்கும் கோவர்த்தனமென்னும்கொற்றக்குடையே. 8. 272: வன்பேய்முலையுண்டதோர்வாயுடையன் வன்தூணெனநின்றதோர்வன்பரத்தை தன்பேரிட்டுக்கொண்டுதரணிதன்னில் தாமோதரன்தாங்குதடவரைதான் முன்பேவழிகாட்டமுசுக்கணங்கள் முதுகில்பெய்துதம்முடைக்குட்டன்களை கொம்பேற்றியிருந்துகுதிபயிற்றும் கோவர்த்தனமென்னும்கொற்றக்குடையே. 9. 273: கொடியேறுசெந்தாமரைக்கைவிரல்கள் கோலமும்அழிந்திலவாடிற்றில வடிவேறுதிருவுகிர்நொந்துமில மணிவண்ணன்மலையுமோர்சம்பிரதம் முடியேறியமாமுகிற்பல்கணங்கள் முன்னெற்றிநரைத்தனபோல எங்கும் குடியேறியிருந்துமழைபொழியும் கோவர்த்தனமென்னும்கொற்றக்குடையே. 10. 274: அரவில்பள்ளிகொண்டுஅரவம்துரந்திட்டு அரவப்பகையூர்தியவனுடைய குரவிற்கொடிமுல்லைகள்நின்றுறங்கும் கோவர்த்தனமென்னும்கொற்றக்குடைமேல் திருவிற்பொலிமறைவாணர்புத்தூர்த் திகழ்பட்டர்பிரான்சொன்னமாலைபத்தும் பரவுமனநன்குடைப்பத்தருள்ளார் பரமானவைகுந்தம்நண்ணுவரே. (2) 11. ஆறாம் திருமொழி - நாவலம் (கண்ணன் புல்லங்குழலூதற்சிறப்பு) 275: நாவலம்பெரியதீவினில்வாழும் நங்கைமீர்காள். இதுஓரற்புதம்கேளீர் தூவலம்புரியுடையதிருமால் தூயவாயில்குழலோசைவழியே கோவலர்சிறுமியர்இளங்கொங்கை குதுகலிப்பஉடலுளவிழ்ந்து எங்கும் காவலும்கடந்துகயிறுமாலையாகி வந்துகவிழ்ந்துநின்றனரே. (2) 1. 276: இடவணரைஇடத்தோளொடுசாய்த்து இருகைகூடப்புருவம்நெரிந்தேற குடவயிறுபடவாய்கடைகூடக் கோவிந்தன்குழல்கொடுஊதினபோது மடமயில்களொடுமான்பிணைபோலே மங்கைமார்கள்மலர்க்கூந்தல்அவிழ உடைநெகிழஓர்கையால்துகில்பற்றி ஒல்கியோடரிக்கணோடநின்றனரே. 2. 277: வானிலவரசுவைகுந்தக்குட்டன் வாசுதேவன்மதுரைமன்னன் நந்த கோனிளவரசுகோவலர்குட்டன் கோவிந்தன்குழல்கொடுஊதினபோது வானிளம்படியர்வந்துவந்தீண்டி மனமுருகிமலர்க்கண்கள்பனிப்ப தேனளவுசெறிகூந்தலவிழச் சென்னிவேர்ப்பச்செவிசேர்த்துநின்றனரே. 3. 278: தேனுகன்பிலம்பன்காளியனென்னும் தீப்பப்பூடுகள்அடங்கஉழக்கி கானகம்படிஉலாவியுலாவிக் கருஞ்சிறுக்கன்குழலூதினபோது மேனகையொடுதிலோத்தமைஅரம்பை உருப்பசியரவர்வெள்கிமயங்கி வானகம்படியில்வாய்திறப்பின்றி ஆடல்பாடலவைமாறினர்தாமே. 4. 279: முன்நரசிங்கமதாகி அவுணன் முக்கியத்தைமுடிப்பான், மூவுலகில் மன்னரஞ்சும் மதுசூதனன்வாயில் குழலினோசை செவியைப்பற்றிவாங்க நன்னரம்புடையதும்புருவோடு நாரதனும்தம்தம்வீணைமறந்து கின்னரமிதுனங்களும் தம்தம் கின்னரம்தொடுகிலோமென்றனரே. 5. 280: செம்பெருந்தடங்கண்ணன்திரள்தோளன் தேவகிசிறுவன்தேவர்கள்சிங்கம் நம்பரமன்இந்நாள்குழலூதக் கேட்டவர்கள் இடருற்றனகேளீர் அம்பரம்திரியும்காந்தப்பரெல்லாம் அமுதகீதவலையால்சுருக்குண்டு நம்பரமன்றென்றுநாணிமயங்கி நைந்துசோர்ந்துகைம்மறித்துநின்றனரே. 6. 281: புவியுள்நான்கண்டதோரற்புதம்கேளீர் பூணிமேய்க்கும்இளங்கோவலர்கூட்டத்து அவையுள் நாகத்தணையான்குழலூத அமரலோகத்தளவும்சென்றிசைப்ப அவியுணாமறந்துவானவரெல்லாம் ஆயர்பாடிநிறையப்புகுந்துஈண்டி செவியுணாவின்சுவைகொண்டுமகிழ்ந்து கோவிந்தனைத்தொடர்ந்துஎன்றும்விடாரே. 7. 282: சிறுவிரல்கள்தடவிப்பரிமாறச் செங்கண்கோடச்செய்யவாய்கொப்பளிக்க குறுவெயர்ப்புருவம்கூடலிப்பக் கோவிந்தன்குழல்கொடுஊதினபோது பறவையின்கணங்கள்கூடுதுறந்து வந்துசூழ்ந்துபடுகாடுகிடப்ப கறவையின்கணங்கள்கால்பரப்பீட்டுக் கவிழ்ந்திறங்கிச்செவியாட்டகில்லாவே. 8. 283: திரண்டெழுதழைமழைமுகில்வண்ணன் செங்கமலமலர்சூழ்வண்டினம்போலே சுருண்டிருண்டகுழல்தாழ்ந்தமுகத்தான் ஊதுகின்றகுழலோசைவழியே மருண்டுமான்கணங்கள்மேய்கைமறந்து மேய்ந்தபுல்லும்கடைவாய்வழிசோர இரண்டுபாடும்துலங்காப்புடைபெயரா எழுதுசித்திரங்கள்போலநின்றனவே. 9. 284: கருங்கண்தோகைமயிற்பீலியணிந்து கட்டிநன்குடுத்தபீதகவாடை அருங்கலவுருவினாயர்பெருமான் அவனொருவன்குழலூதினபோது மரங்கள்நின்றுமதுதாரைகள்பாயும் மலர்கள்வீழும்வளர்கொம்புகள்தாழும் இரங்கும்கூம்பும்திருமால்நின்றநின்ற பக்கம்நோக்கி அவைசெய்யும்குணமே. 10. 285: குழலிருண்டுசுருண்டேறியகுஞ்சிக் கோவிந்தனுடையகோமளவாயில் குழல்முழைஞ்சுகளினூடுகுமிழ்த்துக் கொழித்திழிந்தஅமுதப்புனல்தன்னை குழல்முழவம்விளம்பும்புதுவைக்கோன் விட்டுசித்தன்விரித்ததமிழ்வல்லார் குழலைவென்றகுளிர்வாயினராகிச் சாதுகோட்டியுள்கொள்ளப்படுவாரே. (2) 11. ஏழாம் திருமொழி - ஐயபுழுதி (திருமாலினிடத்து ஈடுபட்ட தலைமகள் இளமை கண்டு நற்றாய் இரங்கும் பாசுரம்) அறுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 286: ஐயபுழுதிஉடம்பளைந்து இவள்பேச்சுமலந்தலையாய் செய்யநூலின்சிற்றாடை செப்பனடுக்கவும்வல்லளல்லள் கையினில்சிறுதூதையோடு இவள்முற்றில்பிரிந்துமிலள் பையரவணைப்பள்ளியானோடு கைவைத்துஇவள்வருமே. (2) 1. 287: வாயில்பல்லும்எழுந்தில மயிரும்முடிகூடிற்றில சாய்விலாதகுறுந்தலைச் சிலபிள்ளைகளோடிணங்கி தீயிணக்கிணங்காடிவந்து இவள்தன்னன்னசெம்மைசொல்லி மாயன்மாமணிவண்ணன்மேல் இவள்மாலுறுகின்றாளே. 2. 288: பொங்குவெண்மணல்கொண்டு சிற்றிலும்முற்றத்திழைக்கலுறில் சங்குசக்கரம்தண்டுவாள் வில்லுமல்லதுஇழைக்கலுறால் கொங்கைஇன்னம்குவிந்தெழுந்தில கோவிந்தனோடுஇவளை சங்கையாகிஎன்னுள்ளம் நாள்தொறும்தட்டுளுப்பாகின்றதே. 3. 289: ஏழைபேதைஓர்பாலகன்வந்து என்பெண்மகளையெள்கி தோழிமார்பலர்கொண்டுபோய்ச்செய்த சூழ்ச்சியையார்க்குரைக்கேன்? ஆழியானென்னுமாழமோழையில் பாய்ச்சிஅகப்படுத்தி மூழையுப்பறியாததென்னும் மூதுரையுமிலளே. 4. 290: நாடும்ஊரும்அறியவேபோய் நல்லதுழாயலங்கள் சூடி நாரணன்போமிடமெல்லாம் சோதித்துழிதருகின்றாள் கேடுவேண்டுகின்றார்பலருளர் கேசவனோடுஇவளை பாடுகாவலிடுமினென்றென்று பார்தடுமாறினதே. 5. 291: பட்டம்கட்டிப்பொற்றோடுபெய்து இவள்பாடகமும்சிலம்பும் இட்டமாகவளர்த்தெடுத்தேனுக்கு என்னோடுஇருக்கலுறாள் பொட்டப்போய்ப்புறப்பட்டுநின்று இவள்பூவைப்பூவண்ணாவென்னும் வட்டவார்குழல்மங்கைமீர். இவள்மாலுறுகின்றாளே. 6. 292: பேசவும் தரியாதபெண்மையின் பேதையேன்பேதைஇவள் கூசமின்றிநின்றார்கள்தம்மெதிர் கோல்கழிந்தான்மூழையாய் கேசவாவென்றும்கேடிலீயென்றும் கிஞ்சுகவாய்மொழியாள் வாசவார்குழல்மங்கைமீர். இவள்மாலுறுகின்றாளே. 7. 293: காறைபூணும்கண்ணாடிகாணும் தன்கையில்வளைகுலுக்கும் கூறையுடுக்கும்அயர்க்கும் தங்கொவ்வைச்செவ்வாய்திருத்தும் தேறித்தேறிநின்று ஆயிரம்பேர்த்தேவன்திறம்பிதற்றும் மாறில்மாமணிவண்ணன்மேல் இவள்மாலுறுகின்றாளே. 8. 294: கைத்தலத்துள்ளமாடழியக் கண்ணாலங்கள்செய்து இவளை வைத்துவைத்துக்கொண்டுஎன்னவாணியம்? நம்மைவடுப்படுத்தும் செய்த்தலையெழுநாற்றுப்போல் அவன்செய்வனசெய்துகொள்ள மைத்தடமுகில்வண்ணன்பக்கல் வளரவிடுமின்களே. 9. 295: பெருப்பெருத்தகண்ணாலங்கள்செய்து பேணிநம்மில்லத்துள்ளே இருத்துவானெண்ணிநாமிருக்க இவளும்ஒன்றெண்ணுகின்றாள் மருத்துவப்பதம்நீங்கினாளென்னும்வார்த்தை படுவதன்முன் ஒருப்படுத்திடுமின்இவளை உலகளந்தானிடைக்கே. 10. 296: ஞாலமுற்றும்உண்டுஆலிலைத்துயில் நாராயணனுக்கு இவள் மாலதாகிமகிழ்ந்தனளென்று தாயுரைசெய்ததனை கோலமார்பொழில்சூழ்புதுவையர்கோன் விட்டுசித்தன்சொன்ன மாலைபத்தும்வல்லவர்கட்கு இல்லைவருதுயரே. (2) 11. எட்டாம் திருமொழி - நல்லதோர் தாமரை (தலைமகனுடன் சென்ற தலைமகளைக் குறித்து தாய் பலபடி வருந்திக்கூறும் பாசுரம்) அறுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 297: நல்லதோர்தாமரைப்பொய்கை நாண்மலர்மேல்பனிசோர அல்லியும்தாதும்உதிர்ந்திட்டு அழகழிந்தாலொத்ததாலோ இல்லம்வெறியோடிற்றாலோ என்மகளைஎங்கும்காணேன் மல்லரையட்டவன்பின்போய் மதுரைப்புறம்புக்காள்கொலோ? (2) 1. 298: ஒன்றுமறிவொன்றில்லாத உருவறைக்கோபாலர்தங்கள் கன்றுகால்மாறுமாபோலே கன்னியிருந்தாளைக்கொண்டு நன்றும்கிறிசெய்துபோனான் நாராயணன்செய்ததீமை என்றும்எமர்கள்குடிக்கு ஓரேச்சுக்கொலாயிடுங்கொலோ? 2. 299: குமரிமணம்செய்துகொண்டு கோலம்செய்துஇல்லத்திருத்தி தமரும்பிறரும்அறியத் தாமோதரற்கென்றுசாற்றி அமரர்பதியுடைத்தேவி அரசாணியை வழிபட்டு துமிலமெழப்பறைகொட்டித் தோரணம்நாட்டிடுங்கொலோ? 3. 300: ஒருமகள்தன்னையுடையேன் உலகம்நிறைந்தபுகழால் திருமகள்போலவளர்த்தேன் செங்கண்மால்தான்கொண்டுபோனான் பெருமகளாய்க்குடிவாழ்ந்து பெரும்பிள்ளைபெற்றஅசோதை மருமகளைக்கண்டுகந்து மணாட்டுப்புறம்செய்யுங்கொலோ? 4. 301: தம்மாமன்நந்தகோபாலன் தழீஇக்கொண்டுஎன்மகள்தன்னை செம்மாந்திரேயென்றுசொல்லிச் செழுங்கயற்கண்ணும்செவ்வாயும் கொம்மைமுலையும்இடையும் கொழும்பணைத்தோள்களும்கண்டிட்டு இம்மகளைப்பெற்றதாயர் இனித்தரியாரென்னுங்கொலோ? 5. 302: வேடர்மறக்குலம்போலே வேண்டிற்றுச்செய்துஎன்மகளை கூடியகூட்டமேயாகக் கொண்டுகுடிவாழுங்கொலோ? நாடும்நகரும்அறிய நல்லதோர்கண்ணாலம்செய்து சாடிறப்பாய்ந்தபெருமான் தக்கவாகைப்பற்றுங்கொலோ? 6. 303: அண்டத்தமரர்பெருமான் ஆழியான்இன்றுஎன்மகளை பண்டப்பழிப்புக்கள்சொல்லிப் பரிசறஆண்டிடுங்கொலோ? கொண்டுகுடிவாழ்க்கைவாழ்ந்து கோவலப்பட்டம்கவித்து பண்டைமணாட்டிமார்முன்னே பாதுகாவல்வைக்குங்கொலோ? 7. 304: குடியில்பிறந்தவர்செய்யும் குணமொன்றும்செய்திலன்அந்தோ. நடையொன்றும்செய்திலன்நங்காய். நந்தகோபன்மகன்கண்ணன் இடையிருபாலும்வணங்க இளைத்திளைத்துஎன்மகள்ஏங்கி கடைகயிறேபற்றிவாங்கிக் கைதழும்பேறிடுங்கொலோ? 8. 305: வெண்ணிறத்தோய்தயிர்தன்னை வெள்வரைப்பின்முன்எழுந்து கண்ணுறங்காதேயிருந்து கடையவும்தான்வல்லள்கொலோ? ஒண்ணிறத்தாமரைச்செங்கண் உலகளந்தான்என்மகளை பண்ணறையாப்பணிகொண்டு பரிசறஆண்டிடுங்கொலோ? 9. 306: மாயவன்பின்வழிசென்று வழியிடைமாற்றங்கள்கேட்டு ஆயர்கள்சேரியிலும்புக்கு அங்குத்தைமாற்றமுமெல்லாம் தாயவள்சொல்லியசொல்லைத் தண்புதுவைப்பட்டன்சொன்ன தூயதமிழ்ப்பத்தும்வல்லார் தூமணிவண்ணனுக்காளரே. (2) 10. ஒன்பதாம் திருமொழி - என்னாதன் (க்ருஷ்ணாவதார ராமாவதாரங்களின் குணசேஷ்டிதங்களை இறண்டு தோழியர் எதிரெதிராகக்கூறி உந்திபறித்தல்) கலித்தாழிசை 307: என்னாதன்தேவிக்கு அன்றுஇன்பப்பூஈயாதாள் தன் நாதன்காணவே தண்பூமரத்தினை வன்னாதப்புள்ளால் வலியப்பறித்திட்ட என்னாதன்வன்மையைப்பாடிப்பற எம்பிரான்வன்மையைப்பாடிப்பற. (2) 1. 308: என்வில்வலிகண்டு போவென்றுஎதிர்வந்தான் தன் வில்லினோடும் தவத்தைஎதிர்வாங்கி முன்வில்வலித்து முதுபெண்ணுயிருண்டான் தன் வில்லின்வன்மையைப்பாடிப்பற தாசரதிதன்மையைப்படிப்பற. 2. 309: உருப்பிணிநங்கையைத் தேரேற்றிக்கொண்டு விருப்புற்றங்கேக விரைந்துஎதிர்வந்து செருக்குற்றான் வீரம்சிதைய தலையைச் சிரைத்திட்டான்வன்மையைப்பாடிப்பற தேவகிசிங்கத்தைப்பாடிப்பற. 3. 310: மாற்றுத்தாய்சென்று வனம்போகேஎன்றிட ஈற்றுத்தாய்பின்தொடர்ந்து எம்பிரான். என்றுஅழ கூற்றுத்தாய்சொல்லக் கொடியவனம்போன சீற்றமிலாதானைப்பாடிப்பற சீதைமணாளனைப்பாடிப்பற. 4. 311: பஞ்சவர்தூதனாய்ப் பாரதம்கைசெய்து நஞ்சுமிழ்நாகம்கிடந்த நல்பொய்கைபுக்கு அஞ்சப்பணத்தின்மேல் பாய்ந்திட்டுஅருள்செய்த அஞ்சனவண்ணனைப்பாடிப்பற அசோதைதன்சிங்கத்தைப்பாடிப்பற. 5. 312: முடியொன்றிமூவுலகங்களும் ஆண்டு உன் அடியேற்கருளென்று அவன்பின்தொடர்ந்த படியில்குணத்துப் பரதநம்பிக்கு அன்று அடிநிலையீந்தானைப்பாடிப்பற அயோத்தியர்கோமானைப்பாடிப்பற. 6. 313: காளியன்பொய்கைகலங்கப்பாய்ந்திட்டு அவன் நீள்முடியைந்திலும்நின்று நடம்செய்து மீளஅவனுக்கு அருள்செய்தவித்தகன் தோள்வலிவீரமேபாடிப்பற தூமணிவண்ணனைப்பாடிப்பற. 7. 314: தார்க்குஇளந்தம்பிக்கு அரசீந்து தண்டகம் நூற்றவள் சொல்கொண்டுபோகி நுடங்கிடைச் சூர்ப்பணகாவைச்செவியொடுமூக்கு அவள் ஆர்க்கஅரிந்தானைப்பாடிப்பற அயோத்திக்கரசனைப்பாடிப்பற. 8. 315: மாயச்சகடமுதைத்து மருதிறுத்து ஆயர்களோடுபோய் ஆநிரைகாத்து அணி வேயின்குழலூதி வித்தகனாய்நின்ற ஆயர்களேற்றினைப்பாடிப்பற ஆநிரைமேய்த்தானைப்பாடிப்பற. 9. 316: காரார்கடலையடைத்திட்டு இலங்கைபுக்கு ஓராதான்பொன்முடி ஒன்பதோடொன்றையும் நேராஅவன்தம்பிக்கே நீளரசீந்த ஆராவமுதனைப்பாடிப்பற அயோத்தியர்வேந்தனைப்பாடிப்பற. 10. தரவு கொச்சகக்கலிப்பா 317: நந்தன்மதலையைக் காகுத்தனைநவின்று உந்திபறந்த ஒளியிழையார்கள்சொல் செந்தமிழ்த்தென்புதுவை விட்டுசித்தன்சொல் ஐந்தினோடைந்தும்வல்லார்க்கு அல்லலில்லையே. (2) 11. பத்தாம் திருமொழி - நெறிந்தகருங்குழல் (இலங்கைக்கு தூதுசென்ற திருவடி பிராட்டியைக் கண்டு, சக்கரவர்த்தித்திருமகன் கூறிய சில அடையாளங்களைக் கூறிக் கணையாழிகொடுத்துக் களிப்பித்தல்) கலிவிருத்தம் 318: நெறிந்தகருங்குழல்மடவாய். நின்னடியேன்விண்ணப்பம் செறிந்தமணிமுடிச்சனகன் சிலையிறுத்துநினைக்கொணர்ந்தது அறிந்து அரசுகளைகட்ட அருந்தவத்தோன்இடைவிலங்க செறிந்தசிலைகொடுதவத்தைச் சிதைத்ததும்ஓரடையாளம். (2) 1. 319: அல்லியம்பூமலர்க்கோதாய். அடிபணிந்தேன்விண்ணப்பம் சொல்லுகேன்கேட்டருளாய் துணைமலர்க்கண்மடமானே. எல்லியம்போதினிதிருத்தல் இருந்ததோரிடவகையில் மல்லிகைமாமாலைகொண்டு அங்குஆர்த்ததும்ஓரடையாளம். 2. 320: கலக்கியமாமனத்தனளாய்க் கைகேசிவரம்வேண்ட மலக்கியமாமனத்தனனாய் மன்னவனுமறாதொழிய குலக்குமரா. காடுறையப்போ என்றுவிடைகொடுப்ப இலக்குமணன்தன்னொடும் அங்குஏகியதுஓரடையாளம். 3. 321: வாரணிந்தமுலைமடவாய். வைதேவீ. விண்ணப்பம் தேரணிந்தஅயோத்தியர்கோன் பெருந்தேவீ. கேட்டருளாய் கூரணிந்தவேல்வலவன் குகனோடும்கங்கைதன்னில் சீரணிந்ததோழமை கொண்டதும்ஓரடையாளம். 4. 322: மானமருமெல்நோக்கி. வைதேவீ. விண்ணப்பம் கானமரும்கல்லதர்போய்க் காடுறைந்தகாலத்து தேனமரும்பொழிற்சாரல் சித்திரகூடத்துஇருப்ப பால்மொழியாய். பரதநம்பி பணிந்ததும்ஓரடையாளம். 5. 323: சித்திரகூடத்துஇருப்பச் சிறுகாக்கைமுலைதீண்ட அத்திரமேகொண்டெறிய அனைத்துலகும்திரிந்தோடி வித்தகனே. இராமாவோ. நின்னபயம்என்றுஅழைப்ப அத்திரமேஅதன்கண்ணை அறுத்ததும்ஓரடையாளம். 6. 324: மின்னொத்த_ண்ணிடையாய். மெய்யடியேன்விண்ணப்பம் பொன்னொத்தமானொன்று புகுந்துஇனிதுவிளையாட நின்னன்பின்வழிநின்று சிலைபிடித்துஎம்பிரான்ஏக பின்னேஅங்குஇலக்குமணன் பிரிந்ததும்ஓரடையாளம். 7. 325: மைத்தகுமாமலர்க்குழலாய். வைதேவீ. விண்ணப்பம் ஒத்தபுகழ்வானரக்கோன் உடனிருந்துநினைத்தேட அத்தகுசீரயோத்தியர்கோன் அடையாளமிவைமொழிந்தான் இத்தகையால்அடையாளம் ஈதுஅவன்கைமோதிரமே. 8. 326: திக்குநிறைபுகழாளன் தீவேள்விச்சென்றநாள் மிக்கபெருஞ்சபைநடுவே வில்லிறுத்தான்மோதிரம்கண்டு ஒக்குமால்அடையாளம் அனுமான். என்றுஉச்சிமேல் வைத்துக்கொண்டு உகந்தனளால் மலர்க்குழலாள்சீதையுமே. (2) 9. 327: வாராரும்முலைமடவாள் வைதேவிதனைக்கண்டு சீராரும்திறலனுமன் தெரிந்துரைத்தஅடையாளம் பாராரும்புகழ்ப்புதுவைப் பட்டர்பிரான்பாடல்வல்லார் ஏராரும்வைகுந்தத்து இமையவரோடுஇருப்பாரே. (2) 10. நான்காம்பத்து முதல் திருமொழி - கதிராயிரம் (ஸர்வேஸ்வரனைக் காணவேணுமென்று தேடுவார் சிலரும், கண்டார் சிலருமாகக் கூறுதல்) அறுசீர்க்கழிநெடிலடிய'சிரியவிருத்தம் 328: கதிராயிரமிரவி கலந்தெரித்தாலொத்தநீள்முடியன் எதிரில்பெருமைஇராமனை இருக்குமிடம்நாடுதிரேல் அதிரும்கழற்பொருதோள் இரணியனாகம்பிளந்துஅரியாய் உதிரமளைந்தகையோடிருந்தானை உள்ளவாகண்டாருளர். (2) 1. 329: நாந்தகம்சங்குதண்டு நாணொலிச்சார்ங்கம்திருச்சக்கரம் ஏந்துபெருமைஇராமனை இருக்குமிடம்நாடுதிரேல் காந்தள்முகிழ்விரல்சீதைக்காகிக் கடுஞ்சிலைசென்றிறுக்க வேந்தர்தலைவஞ்சனகராசன்தன் வேள்வியில்கண்டாருளர். 2. 330: கொலையானைக்கொம்புபறித்துக் கூடலர்சேனைபொருதழிய சிலையால்மராமரமெய்ததேவனைச் சிக்கெனநாடுதிரேல் தலையால்குரக்கினம்தாங்கிச்சென்று தடவரைகொண்டடைப்ப அலையார்கடற்கரைவீற்றிருந்தானை அங்குத்தைக்கண்டாருளர். 3. 331: தோயம்பரந்தநடுவுசூழலில் தொல்லைவடிவுகொண்ட மாயக்குழவியதனைநாடுறில் வம்மின்சுவடுரைக்கேன் ஆயர்மடமகள்பின்னைக்காகி அடல்விடையேழினையும் வீயப்பொருதுவியர்த்துநின்றானை மெய்ம்மையேகண்டாருளர். 4. 332: நீரேறுசெஞ்சடைநீலகண்டனும் நான்முகனும் முறையால் சீரேறுவாசகஞ்செய்யநின்ற திருமாலைநாடுதிரேல் வாரேறுகொங்கைஉருப்பிணியை வலியப்பிடித்துக்கொண்டு தேரேற்றி சேனைநடுவுபோர்செய்யச் சிக்கெனக்கண்டாருளர். 5. 333: பொல்லாவடிவுடைப்பேய்ச்சிதுஞ்சப் புணர்முலைவாய்மடுக்க வல்லானை மாமணிவண்ணனை மருவுமிடம்நாடுதிரேல் பல்லாயிரம்பெருந்தேவிமாரொடு பௌவம்ஏறிதுவரை எல்லாரும்சூழச்சிங்காசனத்தே இருந்தானைக்கண்டாருளர். 6. 334: வெள்ளைவிளிசங்குவெஞ்சுடர்த்திருச்சக்கரம் ஏந்துகையன் உள்ளவிடம்வினவில் உமக்குஇறைவம்மின்சுவடுரைக்கேன் வெள்ளைப்புரவிக்குரக்குவெல்கொடித் தேர்மிசைமுன்புநின்று கள்ளப்படைத்துணையாகிப் பாரதம்கைசெய்யக்கண்டாருளர். 7. 335: நாழிகைகூறிட்டுக்காத்துநின்ற அரசர்கள்தம்முகப்பே நாழிகைபோகப்படைபொருதவன் தேவகிதன்சிறுவன் ஆழிகொண்டுஅன்றுஇரவிமறைப்பச் சயத்திரதன்தலையை பாழிலுருளப்படைபொருதவன் பக்கமேகண்டாருளர். 8. 336: மண்ணும்மலையும்மறிகடல்களும் மற்றும்யாவுமெல்லாம் திண்ணம்விழுங்கியுமிழ்ந்ததேவனைச் சிக்கெனநாடுதிரேல் எண்ணற்கரியதோரேனமாகி இருநிலம்புக்கிடந்து வண்ணக்கருங்குழல்மாதரோடு மணந்தானைக்கண்டாருளர். 9. 337: கரியமுகில்புரைமேனிமாயனைக் கண்டசுவடுரைத்து புரவிமுகம்செய்துசெந்நெலோங்கி விளைகழனிப்புதுவை திருவிற்பொலிமறைவாணன்பட்டர்பிரான் சொன்னமாலைபத்தும் பரவுமனமுடைப்பத்தருள்ளார் பரமனடிசேர்வர்களே. (2) 10. இரண்டாம் திருமொழி - அலம்பாவெருட்டா (திருமாலிருஞ்சோலைமலைச்சிறப்பு) கலிநிலைத்துறை 338: அலம்பாவெருட்டாக்கொன்று திரியும்அரக்கரை குலம்பாழ்படுத்துக் குலவிளக்காய்நின்றகோன்மலை சிலம்பார்க்கவந்து தெய்வமகளிர்களாடும்சீர் சிலம்பாறுபாயும் தென்திருமாலிருஞ்சோலையே. (2) 1. 339: வல்லாளன்தோளும் வாளரக்கன்முடியும் தங்கை பொல்லாதமூக்கும் போக்குவித்தான்பொருந்தும்மலை எல்லாவிடத்திலும் எங்கும்பரந்துபல்லாண்டொலி செல்லாநிற்கும்சீர்த் தென்திருமாலிருஞ்சோலையே. 2. 340: தக்கார்மிக்கார்களைச் சஞ்சலம்செய்யும்சலவரை தெக்காநெறியேபோக்குவிக்கும் செல்வன்பொன்மலை எக்காலமும்சென்று சேவித்திருக்கும்அடியரை அக்கானெறியைமாற்றும் தண்திருமாலிருஞ்சோலையே. 3. 341: ஆனாயர்கூடி அமைத்தவிழவை அமரர்தம் கோனார்க்கொழியக் கோவர்த்தனத்துச்செய்தான்மலை வானாட்டில்நின்று மாமலர்க்கற்பகத்தொத்திழி தேனாறுபாயும் தென்திருமாலிருஞ்சோலையே. 4. 342: ஒருவாரணம் பணிகொண்டவன்பொய்கையில் கஞ்சன்தன் ஒருவாரணம் உயிருண்டவன்சென்றுறையும்மலை கருவாரணம் தன்பிடிதுறந்தோட கடல்வண்ணன் திருவாணைகூறத்திரியும் தண்திருமாலிருஞ்சோலையே. 5. 343: ஏவிற்றுச்செய்வான் ஏன்றெதிர்ந்துவந்தமல்லரை சாவத்தகர்த்த சாந்தணிதோள்சதுரன்மலை ஆவத்தனமென்று அமரர்களும்நன்முனிவரும் சேவித்திருக்கும் தென்திருமாலிருஞ்சோலையே. 6. 344: மன்னர்மறுக மைத்துனன்மார்க்குஒருதேரின்மேல் முன்னங்குநின்று மோழையெழுவித்தவன்மலை கொன்னவில்கூர்வேற்கோன் நெடுமாறன்தென்கூடற்கோன் தென்னன்கொண்டாடும் தென்திருமாலிருஞ்சோலையே. 7. 345: குறுகாதமன்னரைக் கூடுகலக்கி வெங்கானிடைச் சிறுகால்நெறியேபோக்குவிக்கும் செல்வன்பொன்மலை அறுகால்வரிவண்டுகள் ஆயிரநாமம்சொல்லி சிறுகாலைப்பாடும் தென்திருமாலிருஞ்சோலையே. 8. 346: சிந்தப்புடைத்துச் செங்குருதிகொண்டு பூதங்கள் அந்திப்பலிகொடுத்து ஆவத்தனம்செய்அப்பன்மலை இந்திரகோபங்கள் எம்பெருமான்கனிவாயொப்பான் சிந்தும்புறவில் தென்திருமாலிருஞ்சோலையே. 9. 347: எட்டுத்திசையும் எண்ணிறந்தபெருந்தேவிமார் விட்டுவிளங்க வீற்றிருந்தவிமலன்மலை பட்டிப்பிடிகள் பகடுறிஞ்சிச்சென்று மாலைவாய்த் தெட்டித்திளைக்கும் தென்திருமாலிருஞ்சோலையே. 10. 348: மருதப்பொழிலணி மாலிருஞ்சோலைமலைதன்னை கருதியுறைகின்ற கார்க்கடல்வண்ணனம்மான்தன்னை விரதம்கொண்டேத்தும் வில்லிபுத்தூர்விட்டுசித்தன்சொல் கருதியுரைப்பவர் கண்ணன்கழலிணைகாண்பார்களே. (2) 11. மூன்றாம் திருமொழி - உருப்பிணிநங்கை (திருமாலிருஞ்சோலைமலையின் சிறப்பு) கலிநிலைத்துறை 349: உருப்பிணிநங்கைதன்னைமீட்பான் தொடர்ந்தோடிச்சென்ற உருப்பனையோட்டிக்கொண்டிட்டு உறைத்திட்டஉறைப்பன்மலை பொருப்பிடைக்கொன்றைநின்று முறியாழியும்காசும்கொண்டு விருப்பொடுபொன்வழங்கும் வியன்மாலிருஞ்சோலையதே. (2) 1. 350: கஞ்சனும்காளியனும் களிறும்மருதும்எருதும் வஞ்சனையில்மடிய வளர்ந்தமணிவண்ணன்மலை நஞ்சுமிழ்நாகமெழுந்தணவி நளிர்மாமதியை செஞ்சுடர்நாவளைக்கும் திருமாலிருஞ்சோலையதே. 2. 351: மன்னுநரகன்தன்னைச் சூழ்போகிவளைத்தெறிந்து கன்னிமகளிர்தம்மைக் கவர்ந்தகடல்வண்ணன்மலை புன்னைசெருந்தியொடு புனவேங்கையும்கோங்கும்நின்று பொன்னரிமாலைகள்சூழ் பொழில்மாலிருஞ்சோலையதே. 3. 352: மாவலிதன்னுடைய மகன்வாணன்மகளிருந்த காவலைக்கட்டழித்த தனிக்காளைகருதும்மலை கோவலர்கோவிந்தனைக் குறமாதர்கள் பண்குறிஞ்சிப் பாவொலிபாடிநடம்பயில் மாலிருஞ்சோலையதே. 4. 353: பலபலநாழம்சொல்லிப்பழித்த சிசுபாலன்தன்னை அலவலைமைதவிர்த்த அழகன்அலங்காரன்மலை குலமலைகோலமலை குளிர்மாமலைகொற்றமலை நிலமலைநீண்டமலை திருமாலிருஞ்சோலையதே. (2) 5. 354: பாண்டவர்தம்முடைய பாஞ்சாலிமறுக்கமெல்லாம் ஆண்டுஅங்குநூற்றுவர்தம் பெண்டிர்மேல்வைத்தஅப்பன்மலை பாண்தகுவண்டினங்கள் பண்கள்பாடிமதுப்பருக தோண்டலுடையமலை தொல்லைமாலிருஞ்சோலையதே. 6. 355: கனங்குழையாள்பொருட்டாக் கணைபாரித்து அரக்கர்தங்கள் இனம்கழுவேற்றுவித்த எழில்தோள்எம்மிராமன்மலை கனம்கொழிதெள்ளருவி வந்துசூழ்ந்துஅகல்ஞாலமெல்லாம் இனம்குழுவாடும்மலை எழில்மாலிருஞ்சோலையதே. 7. 356: எரிசிதறும்சரத்தால் இலங்கையினை தன்னுடைய வரிசிலைவாயில்பெய்து வாய்க்கோட்டம்தவிர்த்துகந்த அரையனமரும்மலை அமரரொடுகோனும்சென்று திரிசுடர்சூழும்மலை திருமாலிருஞ்சோலையதே. 8. 357: கோட்டுமண்கொண்டிடந்து குடங்கையில்மண்கொண்டளந்து மீட்டுமதுண்டுமிழ்ந்து விளையாடுவிமலன்மலை ஈட்டியபல்பொருள்கள் எம்பிரானுக்குஅடியுறையென்று ஓட்டரும்தண்சிலம்பாறுடை மாலிருஞ்சோலையதே. 9. 358: ஆயிரம்தோள்பரப்பி முடியாயிரம்மின்னிலக ஆயிரம்பைந்தலைய அனந்தசயனன்ஆளும்மலை ஆயிரமாறுகளும் சுனைகள்பலவாயிரமும் ஆயிரம்பூம்பொழிலுமுடை மாலிருஞ்சோலையதே. (2) 10. 359: மாலிருஞ்சோலையென்னும் மலையையுடையமலையை நாலிருமூர்த்திதன்னை நால்வேதக்கடலமுதை மேலிருங்கற்பகத்தை வேதாந்தவிழுப்பொருளில் மேலிருந்தவிளக்கை விட்டுசித்தன்விரித்தனவே. (2) 11. நான்காம் திருமொழி - நாவகாரியம் (முக்கரணங்களாலும் திருக்கோட்டியூரை அனுபவிப்பவரைக் கொண்டாடியும், அவ்வாறு அனுபவியாத அவைஷ்ணவரை இழித்தும் கூறுதல்) எழுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 360: நாவகாரியம்சொல்லிலாதவர் நாள்தொறும்விருந்தோம்புவார் தேவகாரியம்செய்து வேதம்பயின்றுவாழ்திருக்கோட்டியூர் மூவர்காரியமும்திருத்தும் முதல்வனைச்சிந்தியாத அப் பாவகாரிகளைப்படைத்தவன் எங்ஙனம்படைத்தான்கொலோ. (2) 1. 361: குற்றமின்றிக்குணம்பெருக்கிக் குருக்களுக்குஅனுகூலராய் செற்றமொன்றுமிலாத வண்கையினார்கள்வாழ்திருக்கோட்டியூர் துற்றியேழுலகுண்ட தூமணிவண்ணன்தன்னைத்தொழாதவர் பெற்றதாயர்வயிற்றினைப் பெருநோய்செய்வான்பிறந்தார்களே. 2. 362: வண்ணநல்மணியும் மரகதமும்அழுத்தி நிழலெழும் திண்ணைசூழ் திருக்கோட்டியூர்த் திருமாலவன்திருநாமங்கள் எண்ணக்கண்டவிரல்களால் இறைப்பொழுதும்எண்ணகிலாதுபோய் உண்ணக்கண்டதம்ஊத்தைவாய்க்குக் கவளமுந்துகின்றார்களே. 3. 363: உரகமெல்லணையான்கையில் உறைசங்கம்போல்மடவன்னங்கள் நிரைகணம்பரந்தேறும் செங்கமலவயல்திருக்கோட்டியூர் நரகநாசனைநாவிற்கொண்டழையாத மானிடசாதியர் பருகுநீரும்உடுக்குங்கூறையும் பாவம்செய்தனதாங்கொலோ. 4. 364: ஆமையின்முதுகத்திடைக்குதிகொண்டு தூமலர்சாடிப்போய் தீமைசெய்துஇளவாளைகள் விளையாடுநீர்த்திருக்கோட்டியூர் நேமிசேர்தடங்கையினானை நினைப்பிலாவலிநெஞ்சுடை பூமிபாரங்களுண்ணும்சோற்றினைவாங்கிப் புல்லைத்திணிமினே. 5. 365: பூதமைந்தொடுவேள்வியைந்து புலன்களைந்துபொறிகளால் ஏதமொன்றுமிலாத வண்கையினார்கள்வாழ்திருக்கோட்டியூர் நாதனைநரசிங்கனை நவின்றேத்துவார்களுழக்கிய பாததூளிபடுதலால் இவ்வுலகம்பாக்கியம்செய்ததே. 6. 366: குருந்தமொன்றொசித்தானொடும்சென்று கூடியாடிவிழாச்செய்து திருந்துநான்மறையோர் இராப்பகல்ஏத்திவாழ்திருக்கோட்டியூர் கருந்தடமுகில்வண்ணனைக் கடைக்கொண்டுகைதொழும்பத்தர்கள் இருந்தவூரிலிருக்கும்மானிடர் எத்தவங்கள்செய்தார்கொலோ. 7. 367: நளிர்ந்தசீலன்நயாசலன் அபிமனதுங்கனை நாள்தொறும் தெளிந்தசெல்வனைச்சேவகங்கொண்ட செங்கண்மால்திருக்கோட்டியூர் குளிர்ந்துறைகின்றகோவிந்தன் குணம்பாடுவாருள்ளநாட்டினுள் விளைந்ததானியமும் இராக்கதர்மீதுகொள்ளகிலார்களே. 8. 368: கொம்பினார்பொழில்வாய் குயிலினம்கோவிந்தன்குணம்பாடுசீர் செம்பொனார்மதிள்சூழ் செழுங்கழனியுடைத்திருக்கோட்டியூர் நம்பனைநரசிங்கனை நவின்றேத்துவார்களைக்கண்டக்கால் எம்பிரான்தனசின்னங்கள் இவரிவரென்றுஆசைகள்தீர்வனே. 9. 369: காசின்வாய்க்கரம்விற்கிலும் கரவாதுமாற்றிலிசோறிட்டு தேசவார்த்தைபடைக்கும் வண்கையினார்கள்வாழ்திருக்கோட்டியூர் கேசவா. புருடோ த்தமா. கிளர்சோதியாய். குறளா. என்று பேசுவார்அடியார்கள் எந்தம்மைவிற்கவும்பெறுவார்களே. 10. 370: சீதநீர்புடைசூழ் செழுங்கழனியுடைத்திருக்கோட்டியூர் ஆதியானடியாரையும் அடிமையின்றித்திரிவாரையும் கோதில்பட்டர்பிரான் குளிர்புதுவைமன்விட்டுசித்தன்சொல் ஏதமின்றிஉரைப்பவர்கள் இருடீகேசனுக்காளரே. (2) 11. ஐந்தாம் திருமொழி - ஆசைவாய் (பகவானிடத்தில் ஈடுபடாமலிருக்கும் ஸம்ஸாரிகளுக்கு கிதோபதேசம் செய்தல்) எண்சீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 371: ஆசைவாய்ச்சென்றசிந்தையராகி அன்னைஅத்தன்என்புத்திரர்பூமி வாசவார்குழலாளென்றுமயங்கி மாளுமெல்லைக்கண்வாய்திறவாதே கேசவா. புருடோ த்தமா. என்றும் கேழலாகியகேடிலீ. என்றும் பேசுவாரவர்எய்தும்பெருமை பேசுவான்புகில்நம்பரமன்றே. (2) 1. 372: சீயினால்செறிந்தேறியபுண்மேல் செற்றலேறிக்குழம்பிருந்து எங்கும் ஈயினால்அரிப்புண்டுமயங்கி எல்லைவாய்ச்சென்றுசேர்வதன்முன்னம் வாயினால்நமோநாரணாவென்று மத்தகத்திடைக்கைகளைக்கூப்பி போயினால்பின்னைஇத்திசைக்குஎன்றும் பிணைக்கொடுக்கிலும்போகவொட்டாரே. 2. 373: சோர்வினால்பொருள்வைத்ததுண்டாகில் சொல்லுசொல்லென்றுசுற்றுமிருந்து ஆர்வினவிலும்வாய்திறவாதே அந்தகாலம்அடைவதன்முன்னம் மார்வமென்பதோர்கோயிலமைத்து மாதவனென்னும்தெய்வத்தைநட்டி ஆர்வமென்பதோர்பூவிடவல்லார்க்கு அரவதண்டத்தில்உய்யலுமாமே. 3. 374: மேலெழுந்ததோர்வாயுக்கிளர்ந்து மேல்மிடற்றினைஉள்ளெழவாங்கி காலுங்கையும்விதிர்விதிர்த்தேறிக் கண்ணுறக்கமதாவதன்முன்னம் மூலமாகியஒற்றையெழுத்தை மூன்றுமாத்திரைஉள்ளெழவாங்கி வேலைவண்ணனைமேவுதிராகில் விண்ணகத்தினில்மேவலுமாமே. 4. 375: மடிவழிவந்துநீர்புலன்சோர வாயிலட்டியகஞ்சியும்மீண்டே கடைவழிவாரக்கண்டமடைப்பக் கண்ணுறக்கமதாவதன்முன்னம் தொடைவழிஉம்மைநாய்கள்கவரா சூலத்தால்உம்மைப்பாய்வதும்செய்யார் இடைவழியில்நீர்கூறையும்இழவீர் இருடீகேசனென்றேத்தவல்லீரே. 5. 376: அங்கம்விட்டவையைந்துமகற்றி ஆவிமூக்கினில்சோதித்தபின்னை சங்கம்விட்டவர்கையைமறித்துப் பையவேதலைசாய்ப்பதன்முன்னம் வங்கம்விட்டுலவும்கடற்பள்ளிமாயனை மதுசூதனனைமார்பில் தங்கவிட்டுவைத்து ஆவதோர்கருமம் சாதிப்பார்க்குஎன்றும்சாதிக்கலாமே. 6. 377: தென்னவன்தமர்செப்பமிலாதார் சேவதக்குவார்போலப்புகுந்து பின்னும்வன்கயிற்றால்பிணித்தெற்றிப் பின்முன்னாகஇழுப்பதன்முன்னம் இன்னவன்இனையானென்றுசொல்லி எண்ணிஉள்ளத்திருளறநோக்கி மன்னவன்மதுசூதனென்பார் வானகத்துமன்றாடிகள்தாமே. 7. 378: கூடிக்கூடிஉற்றார்கள்இருந்து குற்றம்நிற்கநற்றங்கள்பறைந்து பாடிப்பாடிஓர்பாடையிலிட்டு நரிப்படைக்குஒருபாகுடம்போலே கோடிமூடியெடுப்பதன்முன்னம் கௌத்துவமுடைக்கோவிந்தனோடு கூடியாடியஉள்ளத்தரானால் குறிப்பிடம்கடந்துஉய்யலுமாமே. 8. 379: வாயொருபக்கம்வாங்கிவலிப்ப வார்ந்தநீர்க்குழிக்கண்கள்மிழற்ற தாய்ஒருபக்கம்தந்தைஒருபக்கம் தாரமும்ஒருபக்கம்அலற்ற தீஓருபக்கம்சேர்வதன்முன்னம் செங்கண்மாலொடும்சிக்கெனச்சுற்ற மாய் ஒருபக்கம்நிற்கவல்லார்க்கு அரவதண்டத்தில்உய்யலுமாமே. 9. 380: செத்துப்போவதோர்போதுநினைந்து செய்யும்செய்கைகள்தேவபிரான்மேல் பத்தராயிறந்தார்பெறும்பேற்றைப் பாழித்தோள்விட்டுசித்தன்புத்தூர்க்கோன் சித்தம்நன்கொருங்கித்திருமாலைச் செய்தமாலைஇவைபத்தும்வல்லார் சித்தம்நன்கொருங்கித்திருமால்மேல் சென்றசிந்தைபெறுவர்தாமே. (2) 10. ஆறாம் திருமொழி - காசுங்கறையுடை (பெற்றபிள்ளைகளுக்குப் பரமபுருஷனுடைய திருநாமங்களை இட்டழைக்கும்படி மனம்திருந்தாதார்க்கு உபதேசித்தல்) கலித்துறை 381: காசும்கறையுடைக்கூறைக்கும் அங்கோர்கற்றைக்கும் ஆசையினால் அங்கவத்தப்பேரிடும் ஆதர்காள். கேசவன்பேரிட்டு நீங்கள்தேனித்திருமினோ நாயகன்நாரணன் தம்அன்னைநரகம்புகாள். (2) 1. 382: அங்கொருகூறை அரைக்குடுப்பதனாசையால் மங்கியமானிடசாதியின் பேரிடும்ஆதர்காள். செங்கணெடுமால். சிரீதரா. என்றுஅழைத்தக்கால் நங்கைகாள். நாரணன் தம்அன்னைநரகம்புகாள். 2. 383: உச்சியில்எண்ணெயும் சுட்டியும்வளையும்உகந்து எச்சம்பொலிந்தீர்காள். எஞ்செய்வான்பிறர்பேரிட்டீர்? பிச்சைபுக்காகிலும் எம்பிரான்திருநாமமே நச்சுமின் நாரணன் தம்அன்னைநரகம்புகாள். 3. 384: மானிடசாதியில்தோன்றிற்று ஓர்மானிடசாதியை மானிடசாதியின்பேரிட்டால் மறுமைக்கில்லை வானுடைமாதவா. கோவிந்தா. என்றுஅழைத்தக்கால் நானுடைநாரணன் தம்அன்னைநரகம்புகாள். 4. 385: மலமுடையூத்தையில்தோன்றிற்று ஓர்மலவூத்தையை மலமுடையூத்தையின்பேரிட்டால் மறுமைக்கில்லை குலமுடைக்கோவிந்தா. கோவிந்தா. என்றுவழைத்தக்கால் நலமுடைநாரணன் தம்அன்னைநரகம்புகாள். 5. 386: நாடும்நகரும்அறிய மானிடப்பேரிட்டு கூடியழுங்கிக் குழியில்வீழ்ந்துவழுக்கதே சாடிறப்பாய்ந்ததலைவா. தாமோதரா. என்று நாடுமின் நாரணன்தம்அன்னைநரகம்புகாள். 6. 387: மண்ணில்பிறந்துமண்ணாகும் மானிடப்பேரிட்டு அங்கு எண்ணமொன்றின்றியிருக்கும் ஏழைமனிசர்காள். கண்ணுக்கினிய கருமுகில்வண்ணன்நாமமே நண்ணுமின் நாரணன்தம்அன்னைநரகம்புகாள். 7. 388: நம்பிநம்பியென்று நாட்டுமானிடப்பேரிட்டால் நம்பும்பிம்புமெல்லாம் நாலுநாளில்அழுங்கிப்போம் செம்பெருந்தாமரைக்கண்ணன் பேரிட்டழைத்தக்கால் நம்பிகாள். நாரணன் தம்அன்னைநரகம்புகாள். 8. 389: ஊத்தைக்குழியில் அமுதம்பாய்வதுபோல் உங்கள் மூத்திரப்பிள்ளையை என்முகில்வண்ணன்பேரிட்டு கோத்துக்குழைத்துக் குணாலமாடித்திரிமினோ நாத்தகுநாரணன் தம்அன்னைநரகம்புகாள். 9. 390: சீரணிமால் திருநாமமேயிடத்தேற்றிய வீரணிதொல்புகழ் விட்டுசித்தன்விரித்த ஓரணியொண்தமிழ் ஒன்பதோடொன்றும்வல்லவர் பேரணிவைகுந்தத்து என்றும்பேணியிருப்பரே. (2) 10. ஏழாம் திருமொழி - தங்கையைமூக்கும் (தேவப்ரயாகை என்று வழங்கும் கண்டமென்னுந்திருப்பதியின் பெருமை) அறுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 391: தங்கையைமூக்கும்தமையனைத்தலையும்தடிந்த எம்தாசரதிபோய் எங்கும்தன்புகழாவிருந்துஅரசாண்ட எம்புருடோ த்தமனிருக்கை கங்கைகங்கையென்றவாசகத்தாலே கடுவினைகளைந்திடுகிற்கும் கங்கையின்கரைமேல்கைதொழநின்ற கண்டமென்னும்கடிநகரே. (2) 1. 392: சலம்பொதியுடம்பின்தழலுமிழ்பேழ்வாய்ச் சந்திரன்வெங்கதிர்அஞ்ச மலர்ந்தெழுந்தணவுமணிவண்ணவுருவின் மால்புருடோ த்தமன்வாழ்வு நலம்திகழ்சடையான்முடிக்கொன்றைமலரும் நாரணன்பாதத்துழாயும் கலந்திழிபுனலால்புகர்படுகங்கைக் கண்டமென்னும்கடிநகரே. 2. 393: அதிர்முகமுடையவலம்புரிகுமிழ்த்தி அழலுமிழ்ஆழிகொண்டெறிந்து அங்கு எதிர்முகவசுரர்தலைகளையிடறும் எம்புருடோ த்தமனிருக்கை சதுமுகன்கையில்சதுப்புயன்தாளில் சங்கரன்சடையினில்தங்கி கதிர்முகமணிகொண்டிழிபுனல்கங்கைக் கண்டமென்னும்கடிநகரே. 3. 394: இமையவர்இறுமாந்திருந்தரசாள ஏற்றுவந்தெதிர்பொருசேனை நமபுரம்நணுகநாந்தகம்விசிறும் நம்புருடோ த்தமன்நகர்தான் இமவந்தம்தொடங்கிஇருங்கடலளவும் இருகரைஉலகிரைத்தாட கமையுடைப்பெருமைக்கங்கையின்கரைமேல் கண்டமென்னும்கடிநகரே. 4. 395: உழுவதோர்படையும்உலக்கையும்வில்லும் ஒண்சுடராழியும்சங்கும் மழுவொடுவாளும்படைக்கலமுடைய மால்புருடோ த்தமன்வாழ்வு எழுமையும்கூடிஈண்டியபாவம் இறைப்பொழுதளவினில்எல்லாம் கழுவிடும்பெருமைக்கங்கையின்கரைமேல் கண்டமென்னும்கடிநகரே. 5. 396: தலைப்பெய்துகுமுறிச்சலம்பொதிமேகம் சலசலபொழிந்திடக்கண்டு மலைப்பெருங்குடையால்மறைத்தவன்மதுரை மால்புருடோ த்தமன்வாழ்வு அலைப்புடைத்திரைவாய்அருந்தவமுனிவர் அவபிரதம்குடைந்தாட கலப்பைகள்கொழிக்கும்கங்கையின்கரைமேல் கண்டமென்னும்கடிநகரே. 6. 397: விற்பிடித்திறுத்துவேழத்தைமுருக்கி மேலிருந்தவன்தலைசாடி மற்பொருதெழப்பாய்ந்துஅரையனயுதைத்த மால்புருடோ த்தமன்வாழ்வு அற்புதமுடையஅயிராவதமதமும் அவரிளம்படியரொண்சாந்தும் கற்பகமலரும்கலந்திழிகங்கைக் கண்டமென்னும்கடிநகரே. 7. 398: திரைபொருகடல்சூழ்திண்மதிள்துவரைவேந்து தன்மைத்துனன்மார்க்காய் அரசினையவியஅரசினையருளும் அரிபுருடோ த்தமனமர்வு நிரைநிரையாகநெடியனயூபம் நிரந்தரம்ஒழுக்குவிட்டு இரண்டு கரைபுரைவேள்விப்புகைகமழ்கங்கை கண்டமென்னும்கடிநகரே. 8. 399: வடதிசைமதுரைசாளக்கிராமம் வைகுந்தம்துவரைஅயோத்தி இடமுடைவதரியிடவகையுடைய எம்புருடோ த்தமனிருக்கை தடவரையதிரத்தரணிவிண்டிடியத் தலைப்பற்றிக்கரைமரம்சாடி கடலினைக்கலங்கக்கடுத்திழிகங்கைக் கண்டமென்னும்கடிநகரே. (2) 9. 400: மூன்றெழுத்ததனைமூன்றெழுத்ததனால் மூன்றெழுத்தாக்கி மூன்றெழுத்தை ஏன்றுகொண்டிருப்பார்க்குஇரக்கம்நன்குடைய எம்புருடோ த்தமனிருக்கை மூன்றடிநிமிர்த்துமூன்றினில்தோன்றி மூன்றினில்மூன்றுருவானான் கான்தடம்பொழில்சூழ்கங்கையின்கரைமேல் கண்டமென்னும்கடிநகரே. (2) 10. 401: பொங்கொலிகங்கைக்கரைமலிகண்டத்து உறைபுருடோ த்தமனடிமேல் வெங்கலிநலியாவில்லிபுத்தூர்க்கோன் விட்டுசித்தன்விருப்புற்று தங்கியஅன்பால்செய்ததமிழ்மாலை தங்கியநாவுடையார்க்கு கங்கையில்திருமால்கழலிணைக்கீழே குளித்திருந்தகணக்காமே. (2) 11. எட்டாம் திருமொழி - மாதவத்தோன் (திருவரங்கம் பெரியகோயிலின் பெருமை 1) தரவு கொச்சகக்கலிப்பா 402: மாதவத்தோன்புத்திரன்போய் மறிகடல்வாய்மாண்டானை ஓதுவித்ததக்கணையா உருவுருவேகொடுத்தானூர் தோதவத்தித்தூய்மறையோர் துறைபடியத்துளும்பிஎங்கும் போதில்வைத்ததேன்சொரியும் புனலரங்கமென்பதுவே. (2) 1. 403: பிறப்பகத்தேமாண்டொழிந்த பிள்ளைகளைநால்வரையும் இறைப்பொழுதில்கொணர்ந்து கொடுத்து ஒருப்படித்தவுறைப்பனூர் மறைப்பெருந்தீவளர்த்திருப்பார் வருவிருந்தையளித்திருப்பார் சிறப்புடையமறையவர்வாழ் திருவரங்கமென்பதுவே. 2. 404: மருமகன்தன்சந்ததியை உயிர்மீட்டு, மைத்துனன்மார் உருமகத்தேவீழாமே குருமுகமாய்க்காத்தானூர் திருமுகமாய்ச்செங்கமலம் திருநிறமாய்க்கருங்குவளை பொருமுகமாய்நின்றலரும் புனலரங்கமென்பதுவே. 3. 405: கூந்தொழுத்தைசிதகுரைப்பக் கொடியவள்வாய்க்கடியசொல்கேட்டு ஈன்றெடுத்ததாயரையும் இராச்சியமும்ஆங்கொழிய கான்தொடுத்தநெறிபோகிக் கண்டகரைக்களைந்தானூர் தேந்தொடுத்தமலர்ச்சோலைத் திருவரங்கமென்பதுவே. 4. 406: பெருவரங்களவைபற்றிப் பிழகுடையஇராவணனை உருவரங்கப்பொருதழித்து இவ்வுலகினைக்கண்பெறுத்தானூர் குருவரும்பக்கோங்கலரக் குயில்கூவும்குளிர்பொழில்சூழ் திருவரங்கமென்பதுவே என்திருமால்சேர்விடமே. 5. 407: கீழுலகில்அசுரர்களைக் கிழங்கிருந்துகிளராமே ஆழிவிடுத்துஅவருடைய கருவழித்தவழிப்பனூர் தாழைமடலூடுரிஞ்சித் தவளவண்ணப்பொடியணிந்து யாழினிசைவண்டினங்கள் ஆளம்வைக்கும்அரங்கமே. 6. 408: கொழுப்புடையசெழுங்குருதி கொழித்திழிந்துகுமிழ்த்தெறிய பிழக்குடையஅசுரர்களைப் பிணம்படுத்தபெருமானூர் தழுப்பரியசந்தனங்கள் தடவரைவாய்ஈர்த்துக்கொண்டு தெழிப்புடையகாவிரிவந்து அடிதொழும்சீரரங்கமே. 7. 409: வல்லெயிற்றுக்கேழலுமாய் வாளெயிற்றுச்சீயமுமாய் எல்லையில்லாத்தரணியையும் அவுணனையும்இடந்தானூர் எல்லியம்போதுஇருஞ்சிறைவண்டு எம்பெருமான்குணம்பாடி மல்லிகைவெண்சங்கூதும் மதிளரங்கமென்பதுவே. 8. 410: குன்றாடுகொழுமுகில்போல் குவளைகள்போல்குரைகடல்போல் நின்றாடுகணமயில்போல் நிறமுடையநெடுமாலூர் குன்றாடுபொழில்நுழைந்து கொடியிடையார்முலையணவி மன்றூடுதென்றலுமாம் மதிளரங்கமென்பதுவே. 9. 411: பருவரங்களவைபற்றிப் படையாலித்தெழுந்தானை செருவரங்கப்பொருதழித்த திருவாளன்திருப்பதிமேல் திருவரங்கத்தமிழ்மாலை விட்டுசித்தன்விரித்தனகொண்டு இருவரங்கமெரித்தானை ஏத்தவல்லாரடியோமே. (2) 10. ஒன்பதாம் திருமொழி - மரவடியை (திருவரங்கம் பெரியகோயிலின் பெருமை 2) அறுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 412: மரவடியைத்தம்பிக்குவான்பணையம் வைத்துப்போய்வானோர்வாழ செருவுடையதிசைக்கருமம்திருத்திவந்து உலகாண்டதிருமால்கோயில் திருவடிதன்திருவுருவும் திருமங்கைமலர்கண்ணும்காட்டிநின்று உருவுடையமலர்நீலம் காற்றாட்டஓசலிக்கும்ஒளியரங்கமே. (2) 1. 413: தன்னடியார்திறத்தகத்துத் தாமரையாளாகிலும்சிதகுரைக்குமேல் என்னடியார்அதுசெய்யார் செய்தாரேல்நன்றுசெய்தாரென்பர்போலும் மன்னுடையவிபீடணற்கா மதிளிலங்கைத்திசைநோக்கிமலர்கண்வைத்த என்னுடையதிருவரங்கற்கன்றியும் மற்றொருவர்க்குஆளாவரே? (2) 2. 414: கருளுடையபொழில்மருதும் கதக்களிறும்பிலம்பனையும்கடியமாவும் உருளுடையசகடரையும்மல்லரையும் உடையவிட்டுஓசைகேட்டான் இருளகற்றும்எறிகதிரோன்மண்டலத்தூடு ஏற்றிவைத்துஏணிவாங்கி அருள்கொடுத்திட்டுஅடியவரை ஆட்கொள்வானமருமூர்அணியரங்கமே. 3. 415: பதினாறாமாயிரவர் தேவிமார்பணிசெய்ய துவரையென்னும் அதில்நாயகராகிவீற்றிருந்த மணவாளர்மன்னுகோயில் புதுநாண்மலர்க்கமலம் எம்பெருமான்பொன்வயிற்றில்பூவேபோல்வான் பொதுநாயகம்பாவித்து இருமாந்துபொன்சாய்க்கும்புனலரங்கமே. 4. 416: ஆமையாய்க்கங்கையாய் ஆழ்கடலாய்அவனியாய்அருவரைகளாய் நான்முகனாய்நான்மறையாய் வேள்வியாய்த்தக்கணையாய்த்தானுமானான் சேமமுடைநாரதனார் சென்றுசென்றுதுதித்திறைஞ்சக்கிடந்தான்கோயில் பூமருவிப்புள்ளினங்கள் புள்ளரையன்புகழ்குழறும்புனலரங்கமே. 5. 417: மைத்துனன்மார்காதலியைமயிர்முடிப்பித்து அவர்களையேமன்னராக்கி உத்தரைதன்சிறுவனையும்உய்யக்கொண்ட உயிராளன்உறையும்கோயில் பத்தர்களும்பகவர்களும் பழமொழிவாய்முனிவர்களும்பரந்தநாடும் சித்தர்களும்தொழுதிறைஞ்சத் திசைவிளக்காய்நிற்கின்றதிருவரங்கமே. 6. 418: குறட்பிரமசாரியாய் மாவலியைக்குறும்பதக்கிஅரசுவாங்கி இறைப்பொழிதில்பாதாளம்கலவிருக்கை கொடுத்துகந்தஎம்மான்கோயில் எறிப்புடையமணிவரைமேல் இளஞாயிறுஎழுந்தாற்போல்அரவணையின்வாய் சிறப்புடையபணங்கள்மிசைச் செழுமணிகள்விட்டெறிக்கும்திருவரங்கமே. 7. 419: உரம்பற்றிஇரணியனை உகிர்நுதியால்ஒள்ளியமார்புறைக்கவூன்றி சிரம்பற்றிமுடியிடியக்கண்பிதுங்க வாயலரத்தெழித்தான்கோயில் உரம்பெற்றமலர்க்கமலம் உலகளந்தசேவடிபோல்உயர்ந்துகாட்ட வரம்புற்றகதிர்ச்செந்நெல் தாள்சாய்த்துத்தலைவணக்கும்தண்ணரங்கமே. 8. 420: தேவுடையமீனமாய்ஆமையாய்ஏனமாய் அரியாய்க்குறளாய் மூவுருவினிராமனாய்க் கண்ணனாய்க்கற்கியாய்முடிப்பாங்கோயில் சேவலொடுபெடையன்னம் செங்கமலமலரேறிஊசலாடி பூவணைமேல்துதைந்தெழு செம்பொடியாடிவிளையாடும்புனலரங்கமே. 9. 421: செருவாளும்புள்ளாளன்மண்ணாளன் செருச்செய்யும்நாந்தகமென்னும் ஒருவாளன் மறையாளன்ஓடாதபடையாளன் விழுக்கையாளன் இரவாளன்பகலாளன்என்னையாளன் ஏழுலகப்பெரும்புரவாளன் திருவாளன்இனிதாகத் திருக்கண்கள்வளர்கின்றதிருவரங்கமே. 10. 422: கைந்நாகத்திடர்கடிந்த கனலாழிப்படையுடையான்கருதும்கோயில் தென்னாடும்வடநாடும்தொழநின்ற திருவரங்கம்திருப்பதியின்மேல் மெய்ந்நாவன்மெய்யடியான் விட்டுசித்தன்விரித்ததமிழுரைக்கவல்லார் எஞ்ஞான்றும்எம்பெருமானிணையடிக்கீழ் இணைபிரியாதிருப்பர்தாமே. (2) 11. பத்தாம் திருமொழி - துப்புடையாரை (அந்திமகாலத்தில் கடாக்ஷிக்கும்படி அப்போதைக்கு இப்போதே பெரியபெருமாள் திருவடிகளில் சரணம் புகுதல்.) எண்சீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 423: துப்புடையாரைஅடைவதெல்லாம் சோர்விடத்துத்துணையாவரென்றே ஒப்பிலேனாகிலும்நின்னடைந்தேன் ஆனைக்குநீஅருள்செய்தமையால் எய்ப்புஎன்னைவந்துநலியும்போது அங்குஏதும்நானுன்னைநினைக்கமாட்டேன் அப்போதைக்குஇப்போதேசொல்லிவைத்தேன் அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே. (2) 1. 424: சாமிடத்துஎன்னைக்குறிக்கொள்கண்டாய் சங்கொடுசக்கரமேந்தினானே. நாமடித்துஎன்னைஅனேகதண்டம் செய்வதாநிற்பர்நமன்தமர்கள் போமிடத்துஉன்திறத்துஎத்தனையும் புகாவண்ணம்நிற்பதோர்மாயைவல்லை ஆமிடத்தேஉன்னைச்சொல்லிவைத்தேன் அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே. 2. 425: எல்லையில்வாசல்குறுகச்சென்றால் எற்றிநமன்தமர்பற்றும்போது நில்லுமினென்னும்உபாயமில்லை நேமியும்சங்கமும்ஏந்தினானே. சொல்லலாம்போதேஉன்நாமமெல்லாம் சொல்லினேன் என்னைக்குறிக்கொண்டுஎன்றும் அல்லல்படாவண்ணம்காக்கவேண்டும் அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே. 3. 426: ஒற்றைவிடையனும்நான்முகனும் உன்னையறியாப்பெருமையோனே. முற்றஉலகெல்லாம்நீயேயாகி மூன்றெழுத்தாயமுதல்வனேயா. அற்றதுவாணாள்இவற்கென்றெண்ணி அஞ்சநமன்தமர்பற்றலுற்ற அற்றைக்கு, நீஎன்னைக்காக்கவேண்டும் அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே. 4. 427: பையரவினணைப் பாற்கடலுள் பள்ளிகொள்கின்றபரமமூர்த்தி. உய்யஉலகுபடைக்கவேண்டி உந்தியில்தோற்றினாய்நான்முகனை வையமனிசரைப்பொய்யென்றெண்ணிக் காலனையும்உடனேபடைத்தாய் ஐய. இனிஎன்னைக்காக்கவேண்டும் அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே. 5. 428: தண்ணெனவில்லைநமன்தமர்கள் சாலக்கொடுமைகள்செய்யாநிற்பர் மண்ணொடுநீரும்எரியும்காலும் மற்றும்ஆகாசமுமாகிநின்றாய். எண்ணலாம்போதேஉன்நாமமெல்லாம் எண்ணினேன், என்னைக்குறிக்கொண்டுஎன்றும் அண்ணலே. நீஎன்னைக்காக்கவேண்டும் அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே. 6. 429: செஞ்சொல்மறைப்பொருளாகிநின்ற தேவர்கள்நாயகனே. எம்மானே. எஞ்சலிலென்னுடையின்னமுதே. ஏழுலகுமுடையாய். என்னப்பா. வஞ்சவுருவின்நமன்தமர்கள் வலிந்துநலிந்துஎன்னைப்பற்றும்போது அஞ்சலமென்றுஎன்னைக்காக்கவேண்டும் அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே. 7. 430: நான்ஏதும்உன்மாயமொன்றறியேன் நமன்தமர்பற்றிநலிந்திட்டு இந்த ஊனேபுகேயென்றுமோதும்போது அங்கேதும் நான்உன்னைநினைக்கமாட்டேன் வானேய்வானவர்தங்களீசா. மதுரைப்பிறந்தமாமாயனே. என் ஆனாய். நீஎன்னைக்காக்கவேண்டும் அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே. 8. 431: குன்றெடுத்துஆநிரைகாத்தஆயா. கோநிரைமேய்த்தவனே. எம்மானே. அன்றுமுதல் இன்றறுதியா ஆதியஞ்சோதிமறந்தறியேன் நன்றும்கொடியநமன்தமர்கள் நலிந்துவலிந்துஎன்னைப்பற்றும்போது அன்றங்குநீஎன்னைக்காக்கவேண்டும் அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானே. 9. 432: மாயவனைமதுசூதனனை மாதவனைமறையோர்களேத்தும் ஆயர்களேற்றினைஅச்சுதனை அரங்கத்தரவணைப்பள்ளியானை வேயர்புகழ்வில்லிபுத்தூர்மன் விட்டுசித்தன்சொன்னமாலைபத்தும் தூயமனத்தனராகிவல்லார் தூமணிவண்ணனுக்காளர்தாமே. (2) 10. ஐந்தாம் பத்து முதல் திருமொழி - வாக்குத்தூய்மை எண்சீர்க்கழிநெடிலடியாசிரியவிருத்தம் 433: வாக்குத்தூய்மையிலாமையினாலே மாதவா. உன்னைவாய்க்கொள்ளமாட்டேன் நாக்குநின்னையல்லால்அறியாது நானதஞ்சுவன்என்வசமன்று மூர்க்குப்பேசுகின்றானிவனென்று முனிவாயேலும்என்நாவினுக்குஆற்றேன் காக்கைவாயிலும்கட்டுரைகொள்வர் காரணா. கருளக்கொடியானே. (2) 1. 434: சழக்குநாக்கொடுபுன்கவிசொன்னேன் சங்குசக்கரமேந்துகையனே. பிழைப்பராகிலும்தம்மடியார்சொல் பொறுப்பது பெரியோர்கடனன்றே விழிக்கும்கண்ணிலேன்நின்கண்மற்றல்லால் வேறொருவரோடுஎன்மனம்பற்றாது உழைக்குஓர்புள்ளிமிகையன்றுகண்டாய் ஊழியேழுலகுண்டுமிழ்ந்தானே. 2. 435: நன்மைதீமைகளொன்றும்அறியேன் நாரணா. என்னும்இத்த்னையல்லால் புன்மையால்உன்னைப்புள்ளுவம்பேசிப் புகழ்வானன்றுகண்டாய்திருமாலே. உன்னுமாறுஉன்னைஒன்றும்அறியேன் ஓவாதேநமோநாரணா. என்பன் வன்மையாவதுஉன்கோயிலில்வாழும் வைட்டணவனென்னும்வன்மைகண்டாயே. 3. 436: நெடுமையால்உலகேழுமளந்தாய். நின்மலா. நெடியாய். அடியேனைக் குடிமைகொள்வதற்குஐயுறவேண்டா கூறைசோறுஇவைவேண்டுவதில்லை அடிமையென்னுமக்கோயின்மையாலே அங்கங்கேஅவைபோதரும்கண்டாய் கொடுமைக்கஞ்சனைக்கொன்று நின்தாதை கோத்தவன்தளைகோள்விடுத்தானே. 4. 437: தோட்டம்இல்லவள்ஆத்தொழுஓடை துடவையும்கிணறும்இவையெல்லாம் வாட்டமின்றிஉன்பொன்னடிக்கீழே வளைப்பகம்வகுத்துக்கொண்டிருந்தேன் நாட்டுமானிடத்தோடுஎனக்குஅரிது நச்சுவார்பலர்கேழலொன்றாகி கோட்டுமண்கொண்டகொள்கையினானே. குஞ்சரம்வீழக்கொம்பொசித்தானே. 5. 438: கண்ணா. நான்முகனைப்படைத்தானே. காரணா. கரியாய். அடியேன்நான் உண்ணாநாள்பசியாவதொன்றில்லை ஓவாதேநமோநாரணாவென்று எண்ணாநாளும்இருக்கெசுச்சாம வேதநாண்மலர்கொண்டுஉன்பாதம் நண்ணாநாள் அவைதத்துறுமாகில் அன்றுஎனக்குஅவைபட்டினிநாளே. 6. 439: வெள்ளைவெள்ளத்தின்மேல்ஒருபாம்பை மெத்தையாகவிரித்து அதன்மேலே கள்ளநித்திரைகொள்கின்றமார்க்கம் காணலாங்கொல் என்றாசையினாலே உள்ளம்சோரஉகந்தெதிர்விம்மி உரோமகூபங்களாய் கண்ணநீர்கள் துள்ளம்சோரத்துயிலணைகொள்ளேன் சொல்லாய்யான்உன்னைத்தத்துறுமாறே. 7. 440: வண்ணமால்வரையேகுடையாக மாரிகாத்தவனே. மதுசூதா. கண்ணனே. கரிகோள்விடுத்தானே. காரணா. களிறட்டபிரானே. எண்ணுவாரிடரைக்களைவானே. ஏத்தரும்பெருங்கீர்த்தியினானே. நண்ணிநான்உன்னைநாள்தொறும்ஏத்தும் நன்மையேஅருள்செய்எம்பிரானே. 8. 441: நம்பனே. நவின்றேத்தவல்லார்கள் நாதனே. நரசிங்கமதானாய். உம்பர்கோனுலகேழும்அளந்தாய் ஊழியாயினாய். ஆழிமுன்னேந்தி கம்பமாகரிகோள்விடுத்தானே. காரணா. கடலைக்கடைந்தானே. எம்பிரான். என்னையாளுடைத்தேனே. ஏழையேனிடரைக்களையாயே. 9. 442: காமர்தாதைகருதலர்சிங்கம் காணவினியகருங்குழல்குட்டன் வாமனன்என்மரகதவண்ணன் மாதவன்மதுசூதனன்தன்னை சேமநன்கமரும்புதுவையர்கோன் விட்டுசித்தன்வியந்தமிழ்பத்தும் நாமமென்றுநவின்றுரைப்பார்கள் நண்ணுவார்ஒல்லைநாரணனுலகே. (2) 10. இரண்டாம் திருமொழி - நெய்க்குடத்தை (தம்மிடத்து எம்பெருமான் திருப்பதிகளிற்போலே விரும்பிப்புகுந்ததனால், நோய்களை அகலும்படி ஆழ்வார் கூறுதல்.) அறுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரிய விருத்தம் 443: நெய்க்குடத்தைப்பற்றி ஏறும்எறும்புகள்போல்நிரந்து எங்கும் கைக்கொண்டுநிற்கின்றநோய்காள். காலம்பெறஉய்யப்போமின் மெய்க்கொண்டுவந்துபுகுந்து வேதப்பிரானார்கிடந்தார் பைக்கொண்டபாம்பணையோடும் பண்டன்றுபட்டினம்காப்பே. (2) 1. 444: சித்திரகுத்தனெழுத்தால் தென்புலக்கோன்பொறியொற்றி வைத்தஇலச்சினைமாற்றித் தூதுவர்ஓடியொளித்தார் முத்துத்திரைக்கடற்சேர்ப்பன் மூதறிவாளர்முதல்வன் பத்தர்க்கமுதன்அடியேன் பண்டன்றுபட்டினம்காப்பே. 2. 445: வயிற்றில்தொழுவைப்பிரித்து வன்புலச்சேவையதக்கி கயிற்றும்அக்காணிகழித்துக் காலிடைப்பாசம்கழற்றி எயிற்றிடைமண்கொண்டஎந்தை இராப்பகல்ஓதுவித்து என்னைப் பயிற்றிப்பணிசெய்யக்கொண்டான் பண்டன்றுபட்டினம்காப்பே. 3. 446: மங்கியவல்வினைநோய்காள். உமக்கும்ஓர்வல்வினைகண்டீர் இங்குப்புகேன்மின்புகேன்மின் எளிதன்றுகண்டீர்புகேன்மின் சிங்கப்பிரானவன்எம்மான் சேரும்திருக்கோயில்கண்டீர் பங்கப்படாதுஉய்யப்போமின் பண்டன்றுபட்டினம்காப்பே. 4. 447: மாணிக்குறளுருவாயமாயனை என்மனத்துள்ளே பேணிக்கொணர்ந்து புகுதவைத்துக்கொண்டேன்பிறிதின்றி மாணிக்கப்பண்டாரம்கண்டீர் வலிவன்குறும்பர்களுள்ளீர். பாணிக்கவேண்டாநடமின் பண்டன்றுபட்டினம்காப்பே. 5. 448: உற்றவுறுபிணிநோய்காள். உமக்குஒன்றுசொல்லுகேன்கேண்மின் பெற்றங்கள்மேய்க்கும்பிரானார் பேணும்திருக்கோயில்கண்டீர் அற்றமுரைக்கின்றேன் இன்னம்ஆழ்வினைகாள். உமக்குஇங்குஓர் பற்றில்லைகண்டீர்நடமின் பண்டன்றுபட்டினம்காப்பே. 6. 449: கொங்கைச்சிறுவரையென்னும் பொதும்பினில்வீழ்ந்துவழுக்கி அங்கோர்முழையினில்புக்கிட்டு அழுந்திக்கிடந்துழல்வேனை வங்கக்கடல்வண்ணன்அம்மான் வல்வினையாயினமாற்றி பங்கப்படாவண்ணம்செய்தான் பண்டன்றுபட்டினம்காப்பே. 7. 450: ஏதங்களாயினவெல்லாம் இறங்கலிடுவித்து என்னுள்ளே பீதகவாடைப்பிரானார் பிரமகுருவாகிவந்து போதில்கமலவன்னெஞ்சம் புகுந்தும்என்சென்னித்திடரில் பாதவிலச்சினைவைத்தார் பண்டன்றுபட்டினம்காப்பே. 8. 451: உறகலுறகலுறகல் ஒண்சுடராழியே. சங்கே. அறவெறிநாந்தகவாளே. அழகியசார்ங்கமே. தண்டே. இறவுபடாமலிருந்த எண்மர்உலோகபாலீர்காள். பறவையரையா. உறகல் பள்ளியறைக்குறிக்கோண்மின். (2) 9. 452: அரவத்தமளியினோடும் அழகியபாற்கடலோடும் அரவிந்தப்பாவையும்தானும் அகம்படிவந்துபுகுந்து பரவைத்திரைபலமோதப் பள்ளிகொள்கின்றபிரானை பரவுகின்றான்விட்டுசித்தன் பட்டினம்காவற்பொருட்டே. (2) 10. மூன்றாம் திருமொழி - துக்கச்சுழலையை (திருமாலிருஞ்சோலை எம்பெருமானைப் போகவொட்டேனென்று தடுத்தல்) அறுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரிய விருத்தம் 453: துக்கச்சுழலையைச்சூழ்ந்துகிடந்த வலையைஅறப்பறித்து புக்கினில்புக்குன்னைக்கண்டுகொண்டேன் இனிப்போகவிடுவதுண்டோ ? மக்களறுவரைக்கல்லிடைமோத இழந்தவள்தன்வயிற்றில் சிக்கெனவந்துபிறந்துநின்றாய். திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய். (2) 1. 454: வளைத்துவைத்தேன்இனிப்போகலொட்டேன் உந்தனிந்திரஞாலங்களால் ஒளித்திடில்நின்திருவாணைகண்டாய் நீஒருவர்க்கும்மெய்யனல்லை அளித்தெங்கும்நாடும்நகரமும் தம்முடைத்தீவினைதீர்க்கலுற்று தெளித்துவலஞ்செய்யும்தீர்த்தமுடைத் திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய். 2. 455: உனக்குப்பணிசெய்திருக்கும்தவமுடையேன், இனிப்போய்ஒருவன் தனக்குப்பணிந்து கடைத்தலைநிற்கை நின்சாயையழிவுகண்டாய் புனத்தினைகிள்ளிப்புதுவவிகாட்டி உன்பொன்னடிவாழ்கவென்று இனக்குறவர்புதியதுண்ணும் எழில்திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய். (2) 3. 456: காதம்பலவும்திரிந்துழன்றேற்கு அங்கோர்நிழலில்லைநீரில்லை உன் பாதநிழலல்லால்மற்றோருயிர்ப்பிடம் நான்எங்கும்காண்கின்றிலேன் தூதுசென்றாய். குருபாண்டவர்க்காய் அங்கோர்பொய்சுற்றம்பேசிச்சென்று பேதஞ்செய்துஎங்கும்பிணம்படைத்தாய். திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய். 4. 457: காலுமெழாகண்ணநீரும்நில்லா உடல்சோர்ந்துநடுங்கி குரல் மேலுமெழாமயிர்க்கூச்சுமறா எனதோள்களும்வீழ்வொழியா மாலுகளாநிற்கும்என்மனனே. உன்னைவாழத்தலைப்பெய்திட்டேன் சேலுகளாநிற்கும்நீள்சுனைசூழ் திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய். 5. 458: எருத்துக்கொடியுடையானும் பிரமனும்இந்திரனும் மற்றும் ஒருத்தரும்இப்பிறவியென்னும்நோய்க்கு மருந்தறிவாருமில்லை மருத்துவனாய்நின்றமாமணிவண்ணா. மறுபிறவிதவிரத் திருத்தி உங்கோயிற்கடைப்புகப்பெய் திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய். 6. 459: அக்கரையென்னுமனத்தக்கடலுளழுந்தி உன்பேரருளால் இக்கரையேறியிளைத்திருந்தேனை அஞ்சலென்றுகைகவியாய் சக்கரமும்தடக்கைகளும் கண்களும்பீதகவாடையொடும் செக்கர்நிறத்துச்சிவப்புடையாய். திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய். 7. 460: எத்தனைகாலமும்எத்தனையூழியும் இன்றொடுநாளையென்றே இத்தனைகாலமும்போய்க்கிறிப்பட்டேன் இனிஉன்னைப்போகலொட்டேன் மைத்துனன்மார்களைவாழ்வித்து மாற்றலர்நூற்றுவரைக்கெடுத்தாய். சித்தம்நின்பாலதறிதியன்றே திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய். 8. 461: அன்றுவயிற்றில்கிடந்திருந்தே அடிமைசெய்யலுற்றிருப்பன் இன்றுவந்துஇங்குஉன்னைக்கண்டுகொண்டேன் இனிப்போகவிடுவதுண்டே? சென்றங்குவாணனைஆயிரந்தோளும் திருச்சக்கரமதனால் தென்றித்திசைதிசைவீழச்செற்றாய். திருமாலிருஞ்சோலையெந்தாய். 9. 462: சென்றுலகம்குடைந்தாடும்சுனைத் திருமாலிருஞ்சோலைதன்னுள் நின்றபிரான் அடிமேல்அடிமைத்திறம் நேர்படவிண்ணப்பஞ்செய் பொன்திகழ்மாடம்பொலிந்துதோன்றும் புதுவைக்கோன்விட்டுசித்தன் ஒன்றினோடொன்பதும்பாடவல்லார் உலகமளந்தான்தமரே. (2) 10. நாலாம் திருமொழி - சென்னியோங்கு (எம்பெருமான் தமது திருவுள்ளத்திற் புகுந்தமையால் ஆழ்வார் தாம் பெற்ற நன்மைகளைக் கூறி உகத்தல்) அறுசீர்க்கழிநெடிலடியாசிரிய விருத்தம் 463: சென்னியோங்கு தண்திருவேங்கடமுடையாய். உலகு தன்னைவாழநின்றநம்பீ. தாமோதரா. சதிரா. என்னையும்என்னுடைமையையும் உஞ்சக்கரப்பொறியொற்றிக்கொண்டு நின்னருளேபுரிந்திருந்தேன் இனிஎன்திருக்குறிப்பே? (2) 1. 464: பறவையேறுபரம்புருடா. நீஎன்னைக்கைக்கொண்டபின் பிறவியென்னும்கடலும்வற்றிப் பெரும்பதமாகின்றதால் இறவுசெய்யும்பாவக்காடு தீக்கொளீஇவேகின்றதால் அறிவையென்னும்அமுதவாறு தலைப்பற்றிவாய்க்கொண்டதே. 2. 465: எம்மனா. என்குலதெய்வமே. என்னுடையநாயகனே. நின்னுளேனாய்ப்பெற்றநன்மை இவ்வுலகினில்ஆர்பெறுவார்? நம்மன்போலேவீழ்த்தமுக்கும் நாட்டிலுள்ளபாவமெல்லாம் சும்மெனாதேகைவிட்டோ டித் தூறுகள்பாய்ந்தனவே. 3. 466: கடல்கடைந்துஅமுதம்கொண்டு கலசத்தைநிறைத்தாற்போல் உடலுருகிவாய்திறந்து மடுத்துஉன்னைநிறைத்துக்கொண்டேன் கொடுமைசெய்யும்கூற்றமும் என்கோலாடிகுறுகப்பெறா தடவரைத்தோள்சக்கரபாணீ. சார்ங்கவிற்சேவகனே. 4. 467: பொன்னைக்கொண்டுஉரைகல்மீதே நிறமெழவுரைத்தாற்போல் உன்னைக்கொண்டுஎன்நாவகம்பால் மாற்றின்றிஉரைத்துக்கொண்டேன் உன்னைக்கொண்டுஎன்னுள்வைத்தேன் என்னையும்உன்னிலிட்டேன் என்னப்பா. என்னிருடீகேசா. என்னுயிர்க்காவலனே. 5. 468: உன்னுடையவிக்கிரமம் ஒன்றொழியாமல்எல்லாம் என்னுடையநெஞ்சகம்பால் சுவர்வழிஎழுதிக்கொண்டேன் மன்னடங்கமழுவலங்கைக்கொண்ட இராமநம்பீ. என்னிடைவந்துஎம்பெருமான். இனியெங்குப்போகின்றதே? 6. 469: பருப்பதத்துக்கயல்பொறித்த பாண்டியர்குலபதிபோல் திருப்பொலிந்தசேவடி எஞ்சென்னியின்மேல்பொறித்தாய் மருப்பொசித்தாய். மல்லடர்த்தாய். என்றென்றுஉன்வாசகமே உருப்பொலிந்தநாவினேனை உனக்குஉரித்தாகினையே. 7. 470: அனந்தன்பாலும்கருடன்பாலும் ஐதுநொய்தாகவைத்து என் மனந்தனுள்ளேவந்துவைகி வாழச்செய்தாய்எம்பிரான். நினைந்துஎன்னுள்ளேநின்றுநெக்குக் கண்கள்அசும்பொழுக நினைந்திருந்தேசிரமம்தீர்ந்தேன் நேமிநெடியவனே. 8. 471: பனிக்கடலில்பள்ளிகோளைப் பழகவிட்டு ஓடிவந்துஎன் மனக்கடலில்வாழவல்ல மாயமணாளநம்பீ. தனிக்கடலேதனிச்சுடரே தனியுலகேஎன்றென்று உனக்கிடமாயிருக்க என்னைஉனக்குஉரித்தாக்கினையே. (2) 9. 472: தடவரைவாய்மிளிர்ந்துமின்னும் தவளநெடுங்கொடிபோல் சுடரொளியாய்நெஞ்சினுள்ளே தோன்றும்என்சோதிநம்பி. வடதடமும்வைகுந்தமும் மதிள்துவராபதியும் இடவகைகள்இகழ்ந்திட்டு என்பால்இடவகைகொண்டனையே. (2) 10. 473: வேயர்தங்கள்குலத்துதித்த விட்டுசித்தன்மனத்தே கோயில்கொண்டகோவலனைக் கொழுங்குளிர்முகில்வண்ணனை ஆயரேற்றைஅமரர்கோவை அந்தணர்தமமுதத்தினை சாயைபோலப்பாடவல்லார்தாமும் அணுக்கர்களே. (2) 11. ஸ்ரீ ஆண்டாள் அருளிச்செய்த திருப்பாவை ஸ்ரீ ஆண்டாள் அருளிச்செய்த நாச்சியார் திருமொழி ஸ்ரீ குலசேகரப் பெருமாள் அருளிச்செய்த பெருமாள் திருமொழி திருமழிசைபிரான் அருளிச்செய்த திருச்சந்த விருத்தம் ஸ்ரீ தொண்டரடிபொடியாழ்வார் அருளிச்செய்த திருமாலை ஸ்ரீ தொண்டரடிபொடியாழ்வார் அருளிச்செய்த திருப்பள்ளியெழுச்சி திருப்பாணாழ்வார் அருளிச் செய்த அமலனாதிபிரான் தனியன்கள் ஸ்ரீ மதுரகவியாழ்வார் அருளிச்செய்த கண்ணி நுண்சிறுத்தாம்பு ( 474 -947 )ஸ்ரீ ஆண்டாள் அருளிச் செய்த திருப்பாவை ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: திருப்பாவை தனியன்கள் பராசர பட்டர் அருளியது நீளாதுங்க ஸ்தநகரி தடீஸுப்த முத்போத்ய க்ருஷ்ணம் பாரார்த்த்யம் ஸ்வம் ச்ருதி சதசிரஸ்ஸித்த மத்யாபவந்தீ ஸ்வோச்சிஷ்டாயாம் ஸரஜிநிகளிதம் யா பலாத்க்ருத்ய புங்க்தே கோதாதசஸ்யை நம இதமிதம் பூய ஏவாஸ்துபூய உய்யக்கொண்டார் அருளியது நேரிசை வெண்பா அன்ன வயற்புதுவை ஆண்டாள் அரங்கற்குப் பன்னு திருப்பாவைப் பல்பதியம் இன்னிசையால் பாடிக்கொடுத்தாள் நற்பாமாலை பூமாலை சூடிக் கொடுத்தாளைச் சொல்லு சூடிக் கொடுத்தாள் சுடர்க் கொடியே தொல்பாவை பாடி அருளவல்ல பல்வளையாய் நாடி நீ வேங்கடவற்கு என்னை விதி ஒன்ற இம்மாற்றம் நாங்கடவா வண்ணமே நல்கு. ஸ்ரீ ஆண்டாள் அருளிச் செய்த திருப்பாவை Rendering by Nithyasree Mahadevan 474: மார்கழித் திங்கள் மதி நிறைந்த நன்னாளால் நீராடப் போதுவீர் போதுமினோ நேரிழையீர் சீர் மல்கும் ஆய்ப்பாடிச் செல்வச் சிறுமீர்காள் கூர்வேல் கொடுந்தொழிலன் நந்தகோபன் குமரன் ஏரார்ந்த கண்ணி யசோதை இளம் சிங்கம் கார் மேனி செங்கண் கதிர் மதியம் போல் முகத்தான் நாராயணனே நமக்கே பறை தருவான் பாரோர் புகழப் படிந்தேலோர் எம்பாவாய் 475: வையத்து வாழ்வீர்காள் நாமும் நம்பாவைக்குச் செய்யும் கிரிசைகள் கேளீரோ பாற்கடலுள் பையத் துயின்ற பரமனடி பாடி நெய்யுண்ணோம் பாலுண்ணோம் நாட்காலே நீராடி மையிட்டு எழுதோம் மலரிட்டு நாம் முடியோம் செய்யாதன செய்யோம் தீக்குறளைச் சென்றோதோம் ஐயமும் பிச்சையும் ஆந்தனையும் கை காட்டி உய்யுமாற் எண்ணி உகந்தேலோர் எம்பாவாய். 476: ஓங்கி உலகளந்த உத்தமன் பேர் பாடி நாங்கள் நம் பாவைக்குச் சாற்றி நீராடினால் தீங்கின்றி நாடெல்லாம் திங்கள் மும் மாரி பெய்து ஓங்கு பெறும் செந் நெல் ஊடு கயலுகளப் பூங்குவளைப் போதில் பொறி வண்டு கண் படுப்பத் தேங்காதே புக்கிருந்து சீர்த்த முலை பற்றி வாங்க குடம் நிறைக்கும் வள்ளல் பெரும் பசுக்கள் நீங்காத செல்வம் நிறைந்தேலோர் எம்பாவாய் 477: ஆழி மழைக் கண்ணா ஒன்று நீ கை கரவேல் ஆழி உள் புக்கு முகந்து கொடு ஆர்த்து ஏறி ஊழி முதல்வன் உருவம் போல் மெய் கறுத்துப் பாழிய் அம் தோளுடைப் பற்பனாபன் கையில் ஆழி போல் மின்னி வலம்புரி போல் நின்று அதிர்ந்து தாழாதே சார்ங்க முதைத்த சர மழை போல் வாழ உலகினில் பெய்திடாய் நாங்களும் மார்கழி நீராட மகிழ்ந்தேலோர் எம்பாவாய் 478: மாயனை மன்னு வட மதுரை மைந்தனைத் தூய பெரு நீர் யமுனைத் துறைவனை ஆயர் குலத்தினில் தோன்றும் அணி விளக்கைத் தாயைக் குடல் விளக்கம் செய்த தாமோதரனைத் தூயோமாய் வந்து நாம் தூமலர் தூவித் தொழுது வாயினால் பாடி மனத்தினால் சிந்திக்கப் போய பிழையும் புகுதருவான் நின்றனவும் தீயினில் தூசாகும் செப்பேலோர் எம்பாவாய். 479: புள்ளும் சிலம்பின காண் புள்ளரையன் கோயிலில் வெள்ளை விளி சங்கின் பேரரவம் கேட்டிலையோ பிள்ளாய் எழுந்திராய் பேய் முலை நஞ்சுண்டு கள்ளச் சகடம் கலக்கழியக் காலோச்சி வெள்ளத்தரவில் துயிலமர்ந்த வித்தினை உள்ளத்துக் கொண்டு முனிவர்களும் யோகிகளும் மெள்ள எழுந்து அரி என்ற பேரரவம் உள்ளம் புகுந்து குளிர்ந்தேலோர் எம்பாவாய் 480: கீசு கீசு என்று எங்கும் ஆனைச் சாத்தான் கலந்து பேசின பேச்சரவம் கேட்டிலையோ பேய்ப் பெண்ணே காசும் பிறப்பும் கலகலப்பக் கை பேர்த்து வாச நறும் குழல் ஆய்ச்சியர் மத்தினால் ஓசை படுத்த தயிரரவம் கேட்டிலையோ நாயகப் பெண் பிள்ளாய் நாராயணன் மூர்த்தி கேசவனைப் பாடவும் நீ கேட்டே கிடத்தியோ தேசமுடையாய் திறவேலோர் எம்பாவாய் 481: கீழ் வானம் வெள்ளென்று எருமை சிறு வீடு மேய்வான் பரந்தன காண் மிக்குள்ள பிள்ளைகளும் போவான் போகின்றாரைப் போகாமல் காத்து உன்னைக் கூவுவான் வந்து நின்றோம் கோதுகலம் உடைய பாவாய் எழுந்திராய் பாடிப் பறை கொண்டு மாவாய் பிளந்தானை மல்லரை மாட்டிய தேவாதி தேவனைச் சென்று நாம் சேவித்தால் ஆவாவென்று ஆராய்ந்து அருளேலோர் எம்பாயாய் 482: தூமணி மாடத்து சுற்றும் விளக்கெரியத் தூபம் கமழத் துயிலணைமேல் கண் வளரும் மாமான் மகளே மணிக் கதவம் தாழ் திறவாய் மாமீர் அவளை எழுப்பீரோ உன் மகள் தான் ஊமையோ அன்றி செவிடோ அனந்தலோ ஏமப் பெருந் துயில் மந்திரப் பட்டாளோ மாமாயன் மாதவன் வைகுந்தன் என்றென்று நாமன் பலவும் நவின்றேலோர் என்பாவாய் 483: நோற்றுச் சுவர்க்கம் புகுகின்ற அம்மனாய். மாற்றமும் தாராரோ வாசல் திறவாதார் நாற்றத் துழாய் முடி நாராயணன் நம்மால் போற்றப் பறை தரும் புண்ணியனால் பண்டு ஒரு நாள் கூற்றத்தின் வாய் வீழ்ந்த கும்ப கரணனும் தோற்றும் உனக்கே பெருந்துயில் தான் தந்தானோ ஆற்ற அனந்தல் உடையாய் அருங்கலமே தேற்றமாய் வந்து திறவேலோர் எம்பாவாய். 484: கற்றுக் கறவைக் கணங்கள் பல கறந்து செற்றார் திறலழியச் சென்று செருச் செய்யும் குற்றம் ஒன்றில்லாத கோவலர்த்தம் பொற்கொடியே புற்று அரவு அல்குல் புனமயிலே போதராய் சுற்றத்து தோழிமார் எல்லாரும் வந்து நின் முற்றம் புகுந்து முகில் வண்ணன் பேர் பாட சிற்றாதே பேசாதே செல்வ பெண்டாட்டி நீ எற்றுக்கு உறங்கும் பொருளேலோர் எம்பாவாய் 485: கனைத்து இளம் கற்றெருமை கன்றுக்கு இரங்கி நினைத்து முலை வழியே நின்று பால் சோர நனைத்து இல்லம் சேறாக்கும் நற் செல்வன் தங்காய் பனித் தலை வீழ நின் வாசற் கடை பற்றிச் சினத்தினால் தென் இலங்கைக் கோமானைச் செற்ற மனத்துக்கு இனியானைப் பாடவும் நீ வாய் திறவாய் இனித்தான் எழுந்திராய் ஈதென்ன பேர் உறக்கம் அனைத்து இல்லத்தாரும் அறிந்தேலோர் எம்பாவாய் 486: புள்ளின் வாய் கீண்டானைப் பொல்லா அரக்கனைக் கிள்ளிக் களைந்தானைக் கீர்த்தி மை பாடிப் போய்ப் பிள்ளைகள் எல்லாரும் பாவைக் களம்புக்கார் வெள்ளி எழுந்து வியாழம் உறங்கிற்று புள்ளும் சிலம்பின காண் போதரிக் கண்ணினாய் குள்ளக் குளிரக் குடைந்து நீராடாதே பள்ளிக் கிடத்தியோ. பாவாய். நீ நன் நாளால் கள்ளம் தவிர்ந்து கலந்தேலோர் எம்பாவாய். 487: உங்கள் புழக்கடைத் தோட்டத்து வாவியுள் செங்கழுனீர் வாய் நெகிழ்ந்து ஆம்பல் வாய் கூம்பின காண் செங்கற் பொடிக் கூரை வெண்பல் தவத்தவர் தங்கள் திருக்கோயில் சங்கிடுவான் போதன்றார் எங்களை முன்னம் எழுப்புவான் வாய்பேசும் நங்காய் எழுந்திராய் நாணாதாய் நாவுடையாய் சங்கோடு சக்கரம் ஏந்தும் தடக்கையன் பங்கயக் கண்ணானைப் பாடேலோர் எம்பாவாய். 488: எல்லே. இளம் கிளியே இன்னம் உறங்குதியோ சில் என்று அழையேன் மின் நங்கையீர் போதருகின்றேன் வல்லை உன் கட்டுரைகள் பண்டே உன் வாய் அறிதும் வல்லீர்கள் நீங்களே நானே தான் ஆயிடுக ஒல்லை நீ போதாய் உனக்கென்ன வேறுடையை எல்லாரும் போந்தாரோ போந்தார் போந்து எண்ணிக்கொள் வல் ஆனை கொன்றானை மாற்றாரை மாற்றழிக்க வல்லானை மாயனைப் பாடேலோர் எம்பாவாய் 489: நாயகனாய் நின்ற நந்தகோபன் உடைய கோயில் காப்பானே. கொடி தோன்றும் தோரண வாயில் காப்பானே. மணிக் கதவம் தாள் திறவாய் ஆயர் சிறுமியரோமுக்கு அறை பறை மாயன் மணி வண்ணன் நென்னலே வாய் நேர்ந்தான் தூயோமாய் வந்தோம் துயில் எழப் பாடுவான் வாயால் முன்னம் முன்னம் மாற்றாதே அம்மா. நீ நேய நிலைக் கதவம் நீக்கேலோர் எம்பாவாய் 490: அம்பரமே தண்ணீரே சோறே அறம் செய்யும் எம்பெருமான் நந்தகோபாலா எழுந்திராய் கொம்பனார்க்கு எல்லாம் கொழுந்தே குல விளக்கே எம்பெருமாட்டி யசோதாய் அறிவுறாய் அம்பரம் ஊட அறுத்து ஓங்கி உளகு அளந்த உம்பர் கோமானே உறங்காது எழுந்திராய் செம் பொற் கழலடிச் செல்வா பலதேவா உம்பியும் நீயுன் உறங்கேலோர் எம்பாவாய். 491: உந்து மத களிற்றன் ஓடாத தோள் வலியன் நந்தகோபன் மருமகளே நப்பின்னாய் கந்தம் கமழும் குழலி கடை திறவாய் வந்து எங்கும் கோழி அழைத்தன காண் மாதவிப் பந்தல் மேல் பல் கால் குயிலினங்கள் கூவின காண் பந்து ஆர் விரலி உன் மைத்துனன் பேர் பாடச் செந்தாமரைக் கையால் சீரார் வளை ஒலிப்ப வந்து திறவாய் மகிழ்ந்தேலோர் எம்பாவாய். 492: குத்து விளக்கெரிய கோட்டுக் கால் கட்டில் மேல் மெத்தென்ற பஞ்ச சயனத்தின் மேல் ஏறிக் கொத்தலர் பூங்குழல் நப்பினை கொங்கை மேல் வைத்துக் கிடந்த மலர் மார்பா வாய் திறவாய் மைத் தடம் கண்ணினாய் நீ உன் மணாளனை எத்தனை போதும் துயிலெழ ஒட்டாய் காண் எத்தனையேலும் பிரிவு ஆற்றகில்லாயால் தத்துவம் அன்று தகவேலோர் எம்பாவாய் 493: முப்பத்து மூவர் அமரர்க்கு முன் சென்று கப்பம் தவிர்க்கும் கலியே துயில் எழாய் செப்பம் உடையாய் திறல் உடையாய் செற்றார்க்கு வெப்பம் கொடுக்கும் விமலா துயில் எழாய் செப்பென்ன மென் முலைச் செவ்வாய்ச் சிறு மருங்குல் நப்பின்னை நங்காய் திருவே துயில் எழாய் உக்கமும் தட்டொளியும் தந்து உன் மணாளனை இப்போதே எம்மை நீராட்டேலோர் எம்பாவாய் 494: ஏற்ற கலங்கள் எதிர் பொங்கி மீதளிப்ப மாற்றாதே பால் சொரியும் வள்ளல் பெரும் பசுக்கள் ஆற்றப் படைத்தான் மகனே அறிவுறாய் ஊற்றம் உடையாய் பெரியாய் உலகினில் தோற்றமாய் நின்ற சுடரே துயில் எழாய் மாற்றார் உனக்கு வலி தொலைந்து உன் வாசற் கண் ஆற்றாது வந்து உன் அடி பணியுமா போலே போற்றியாம் வந்தோம் புகழ்ந்தேலோர் எம்பாவாய் 495: அம் கண் மா ஞாலத்து அரசர் அபிமான பங்கமாய் வந்து நின் பள்ளிக் கட்டிற் கீழே சங்கம் இருப்பார் போல் வந்து தலைப்பெய்தோம் கிங்கிணி வாய்ச் செய்த தாமரைப் பூப் போலே செங்கண் சிறுச் சிறிதே எம்மேல் விழியாவோ திங்களும் ஆதித்தனும் எழுந்தாற் போல் அம் கண் இரண்டும் கொண்டு எங்கள் மேல் நோக்குதியேல் எங்கள் மேல் சாபம் இழிந்தேலோர் எம்பாவாய் 496: மாரி மலை முழைஞ்சில் மன்னிக் கிடந்து உறங்கும் சீரிய சிங்கம் அறிவுற்றுத் தீ விழித்து வேரி மயிர் பொங்க எப்பாடும் பேர்ந்து உதறி மூரி நிமிர்ந்து முழங்கிப் புறப்பட்டுப் போதருமா போலே நீ பூவைப்பூ வண்ணா உன் கோயில் நின்று இங்ஙனே போந்தருளிக் கோப்புடைய சீரிய சிங்காசனத்து இருந்து யாம் வந்த காரியம் ஆராய்ந்து அருளேலோர் எம்பாவாய் 497: அன்று இவ் உலகம் அளந்தாய் அடி போற்றி சென்றங்குத் தென் இலங்கை செற்றாய் திறல் போற்றி பொன்றச் சகடம் உதைத்தாய் புகழ் போற்றி கன்று குணில் ஆவெறிந்தாய் கழல் போற்றி குன்று குடையாய் எடுத்தாய் குணம் போற்றி வென்று பகை கெடுக்கும் நின் கையில் வேல் போற்றி என்றென்றும் உன் சேவகமே ஏத்திப் பறை கொள்வான் இன்று யாம் வந்தோம் இரங்கேலோர் எம்பாவாய் 498: ஒருத்தி மகனாய்ப் பிறந்து ஓர் இரவில் ஒருத்தி மகனாய் ஒளித்து வளரத் தரிக்கிலான் ஆகித் தான் தீங்கு நினைந்த கருத்தைப் பிழைப்பித்துக் கஞ்சன் வயிற்றில் நெருப்பென்ன நின்ற நெடுமாலே., உன்னை அருத்தித்து வந்தோம் பறை தருதியாகில் திருத்தக்க செல்வமும் சேவகமும் யாம் பாடி வருத்தமும் தீர்ந்து மகிழ்ந்தேலோர் எம்பாவாய் 499: மாலே. மணிவண்ணா. மார்கழி நீராடுவான் மேலையார் செய்வனகள் வேண்டுவன கேட்டியேல் ஞாலத்தை எல்லாம் நடுங்க முரல்வன பால் அன்ன வண்ணத்து உன் பாஞ்ச சன்னியமே போல்வன சங்கங்கள் போய்ப் பாடுடையனவே சாலப் பெரும் பறையே பல்லாண்டு இசைப்பாரே கோல விளக்கே கொடியே விதானமே ஆலின் இலையாய் அருளேலோர் எம்பாவாய் 500: கூடாரை வெல்லும் சீர் கோவிந்தா உந்தன்னைப் பாடிப் பறை கொண்டு யாம் பெறும் சம்மானம் நாடு புகழும் பரிசினால் நன்றாகச் சூடகமே தோள் வளையே தோடே செவிப் பூவே பாடகமே என்றனைய பலகலனும் யாம் அணிவோம் ஆடை உடுப்போம் அதன் பின்னே பாற் சோறு மூட நெய் பெய்து முழங்கை வழி வாரக் கூடி இருந்து குளிர்ந்தேலோர் எம்பாவாய் 501: கறவைகள் பின் சென்று கானம் சேர்ந்து உண்போம் அறிவு ஒன்றும் இல்லாத ஆய்க் குலத்து உந்தன்னைப் பிறவி பெறுந்தனைப் புண்ணியம் யாம் உடையோம் குறை ஒன்றும் இல்லாத கோவிந்தா உந்தன்னோடு உறவேல் நமக்கு இங்கு ஒழிக்க ஒழியாது அறியாத பிள்ளைகளோம் அன்பினால் உந்தன்னை சிறு பேர் அழைத்தனமும் சீறி அருளாதே இறைவா நீ தாராய் பறையேலோர் எம்பாவாய் 502: சிற்றம் சிறு காலே வந்து உன்னை சேவித்து உன் பொற்றாமரை அடியே போற்றும் பொருள் கேளாய் பெற்றம் மேய்த்து உண்ணும் குலத்தில் பிறந்து நீ குற்று ஏவல் எங்களைக் கொள்ளாமல் போகாது இற்றைப் பறை கொள்வான் அன்று காண் கோவிந்தா எற்றைக்கும் ஏழ் ஏழ் பிறவிக்கும் உன் தன்னோடு உற்றோமே ஆவோம் உனக்கே நாம் ஆட்செய்வோம் மற்றை நம் காமங்கள் மாற்றேலோர் எம்பாவாய் 503: வங்கக் கடல் கடைந்த மாதவனை கேசவனை திங்கள் திருமுகத்து சேய் இழையார் சென்று இறைஞ்சி அங்கப் பறை கொண்ட ஆற்றை அணி புதுவைப் பைங்கமலத் தண் தெரியல் பட்டர் பிரான் கோதை- சங்கத் தமிழ் மாலை முப்பதும் தப்பாமே (-சொன்ன இங்கு இப்பரிசுரைப்பார் ஈரிரண்டு மால் வரை தோள் செங்கண் திருமுகத்துச் செல்வத் திருமாலால் எங்கும் திருவருள் பெற்று இன்புறுவர் எம்பாவாய். கோதை பிறந்த ஊர் கோவிந்தன் வாழுமூர் சோதி மணி மாடம் தோன்றும் ஊர் நீதியால் நல்ல பத்தர் வாழும் ஊர் நான்மறைகள் ஓதுமூர் வில்லிபுத்தூர் வேதக் கோனூர் பாதகங்கள் தீர்க்கும் பரமன் அடி காட்டும் வேதம் அனைத்துக்கும் வித்தாகும் கோதை தமிழ் ஐயைந்தும் ஐந்தும் அறியாத மானிடரை வையம் சுமப்பது வம்பு. திருவாடிப் பூரத்து செகத்துதித்தாள் வாழியே திருப்பாவை முப்பதும் செப்பினாள் வாழியே பெரியாழ்வார் பெற்றெடுத்த பெண் பிள்ளை வாழியே பெரும்புதூர் மாமுனிக்குப் பின்னானாள் வாழியே ஒரு நூற்று நாற்பத்து மூன்றுரைத்தாள் வாழியே உயரரங்கற்கே கண்ணியுகந்தருளிதாள் வாழியே மருவாரும் திருமல்லி வள நாடி வாழியே வண்புதுவை நகர்க் கோதை மலர்ப் பதங்கள் வாழியே ஸ்ரீ ஆண்டாள் திருவடிகளே சரணம். மங்களம்   -------------------------------------------------------------------------------- ஸ்ரீ: ஆண்டாள் அருளிச்செய்த நாச்சியார் திருமொழி ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: நாச்சியார் திருமொழித் தனியன்கள் திருக்கண்ணமங்கையாண்டான் அருளியது நேரிசை வெண்பா அல்லிநாட் டாமரைமே லாரணங்கி னின்துணைவி மல்லிநா டாண்ட மடமயில் - மெல்லியலாள், ஆயர் குலவேந்த னாகத்தாள், தென்புதுவை வேயர் பயந்த விளக்கு. கட்டளைக் கலித்துறை கோலச் சுரிசங்கை மாயஞ்செவ் வாயின் குணம்வினவும் சீலத் தனள்,தென் திருமல்லி நாடி, செழுங்குழல்மேல் மாலத் தொடைதென் னரங்கருக் கீயும் மதிப்புடைய சோலைக் கிளி,அவள் தூயநற் பாதம் துணைநமக்கே. ஸ்ரீ: ஆண்டாள் அருளிச்செய்த நாச்சியார் திருமொழி 1: தையொரு திங்கள் அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 504: தையொரு திங்களும் தரைவிளக்கித் தண்மண் டலமிட்டு மாசிமுன்னாள், ஐயநுண் மணற்கொண்டு தெருவணிந்து அழகினுக் கலங்கரித் தனங்கதேவா, உய்யவு மாங்கொலோ வென்றுசொல்லி உன்னையு மும்பியை யும்தொழுதேன், வெய்யதோர் தழலுமிழ் சக்கரக்கை வேங்கட வற்கென்னை விதிக்கிற்றியே. (2) 1 505: வெள்ளைநுண் மணற்கொண்டு தெருவணிந்து வெள்வரைப் பதன்முன்னம் துறைபடிந்து, முள்ளுமில் லாச்சுள்ளி யெரிமடுத்து முயன்றுன்னை நோற்கின்றேன் காமதேவா, கள்ளவிழ் பூங்கணை தொடுத்துக்கொண்டு கடல்வண்ண னென்பதோர் பேரெழுதி, புள்ளினை வாய்பிளந் தானென்பதோர் இலக்கினில் புகவென்னை யெய்கிற்றியே. 2 506: மத்தநன் னறுமலர் முருக்கமலர் கொண்டுமுப் போதுமுன் னடிவணங்கி, தத்துவ மிலியென்று நெஞ்செரிந்து வாசகத் தழித்துன்னை வைதிடாமே, கொத்தலர் பூங்கணை தொடுத்துக்கொண்டு கோவிந்த னென்பதோர் பேரேழுதி, வித்தகன் வேங்கட வாணனென்னும் விளக்கினில் புகவென்னை விதிக்கிற்றியே. 3 507: சுவரில் புராணநின் பேரேழுதிச் சுறவநற் கொடிகளும் துரங்கங்களும், கவரிப் பிணாக்களும் கருப்புவில்லும் காட்டித்தந் தேன்கண்டாய் காமதேவா, அவரைப் பிராயந் தொடங்கிஎன்றும் ஆதரித் தெழுந்தவென் தடமுலைகள், துவரைப் பிரானுக்கே சங்கற்பித்துத் தொழுதுவைத் தேனொல்லை விதிக்கிற்றியே. 4 508: வானிடை வாழுமவ் வானவர்க்கு மறையவர் வேள்வியில் வகுத்தஅவி, கானிடைத் திரிவதோர் நரிபுகுந்து கடப்பதும் மோப்பதும் செய்வதொப்ப, ஊனிடை யாழிசங் குத்தமர்க்கென்று உன்னித் தெழுந்தவென் தடமுலைகள், மானிட வர்க்கென்று பேச்சுப்படில் வாழகில் லேன்கண்டாய் மன்மதனே. 5 509: உருவுடை யாரிளை யார்கள்நல்லார் ஓத்துவல் லார்களைக் கொண்டு,வைகல் தெருவிடை யெதிர்கொண்டு பங்குனிநாள் திருந்தவே நோற்கின்றேன் காமதேவா, கருவுடை முகில்வண்ணன் காயாவண்ணன் கருவிளை போல்வண்ணன், கமலவண்ணத் திருவுடை முகத்தினில் திருக்கண்களால் திருந்தவே நோக்கெனக் கருளுகண்டய். 6 510: காயுடை நெல்லொடு கரும்பமைத்துக் கட்டி யரிசி யவலமைத்து, வாயுடை மறையவர் மந்திரத்தால் மன்மத னே.உன்னை வணங்குகின்றேன், தேயமுன் னளந்தவன் திரிவிக்கிரமன் திருக்கைக ளாலென்னைத் தீண்டும்வண்ணம், சாயுடை வயிறுமென் தடமுலையும் தரணியில் தலைப்புகழ் தரக்கிற்றியே. 7 511: மாசுடை யுடம்பொடு தலையுலறி வாய்ப்புரம் வெளுத்தொரு போதுமுண்டு, தேசுடை திறலுடைக் காமதேவா. நோற்கின்ற நோன்பினைக் குறிக்கொள்கண்டாய், பேசுவ தொன்றுண்டிங் கெம்பெருமான் பெண்மையைத் தலையுடைத் தாக்கும்வண்ணம் கேசவ நம்பியைக் கால்பிடிப்பாள் என்னுமிப் பேறெனக் கருளுகண்டாய். 8 512: தொழுதுமுப் போதுமுன் னடிவணங்கித் தூமலர் தூய்த்தொழு தேத்துகின்றேன், பழுதின்றிப் பாற்கடல் வண்ணனுக்கே பணிசெய்து வாழப் பெறாவிடில்நான், அழுதழு தலமந்தம் மாவழங்க ஆற்றவு மதுவுனக் குறைக்குங்கண்டாய், உழுவதோ ரெருத்தினை நுகங்கொடுபாய்ந்து ஊட்டமின் றித்துரந் தாலொக்குமே. 9 513: கருப்புவில் மலர்க்கணைக் காமவேளைக் கழலிணை பணிந்தங்கோர் கரியலற, மருப்பினை யொசித்துப்புள் வாய்பிளந்த மணிவண்ணற் கென்னை வகுத்திடென்று, பொருப்பன்ன மாடம்பொ லிந்துதோன்றும் புதுவையர் கோன்விட்டு சித்தன்கோதை, விருப்புடை யின்தமிழ் மாலைவல்லார் விண்ணவர் கோனடி நண்ணுவரே. (2) 10 2: நாமமாயிரம் கலி விருத்தம் 514: நாமமாயிர மேத்தநின்ற நாராயணாநர னே,உன்னை மாமிதன்மக னாகப்பெற்றா லெமக்குவாதை தவிருமே, காமன்போதரு காலமென்றுபங் குனிநாள்கடை பாரித்தோம், தீமைசெய்யும் சிரீதரா.எங்கள் சிற்றில்வந்து சிதையேலே. (2) 1 515: இன்றுமுற்றும் முதுகுநோவ இருந்திழைத்தஇச் சிற்றிலை, நன்றும்கண்ணுற நோக்கிநாங்கொளும் ஆர்வந்தன்னைத் தணிகிடாய், அன்றுபாலக னாகியாலிலை மேல்துயின்றவெம் மாதியாய், என்றுமுன்றனக் கெங்கள்மேலிரக் கம்மெழாததெம் பாவமே. 2 516: குண்டுநீருறை கோளரீ.மத யானைகோள்விடுத் தாய்,உன்னைக் கண்டுமாலுறு வோங்களைக்கடைக் கண்களாலிட்டு வாதியேல், வண்டல்நுண்மணல் தெள்ளியாம்வளைக் கைகளால்சிர மப்பட்டோ ம், தெண்டிரைக்கடற் பள்ளியாய்.எங்கள் சிற்றில்வந்து சிதையேலே. 3 517: பெய்யுமாமுகில் போல்வண்ணா.உன்றன், பேச்சும்செய்கையும், எங்களை மையலேற்றி மயக்கவுன்முகம் மாயமந்திரந் தான்கொலோ, நொய்யர்பிள்ளைக ளென்பதற்குன்னை நோவநாங்களு ரைக்கிலோம், செய்யதாமரைக் கண்ணினாயெங்கள் சிற்றில்வந்து சிதையேலே. 4 518: வெள்ளைநுண்மணல் கொண்டுசிற்றில் விசித்திரப்பட, வீதிவாய்த் தெள்ளிநாங்களி ழைத்தகோல மழித்தியாகிலும், உன்றன்மேல் உள்ளமோடி யுருகலல்லால் உரோடமொன்று மிலோங்கண்டாய், கள்ளமாதவா. கேசவா.உன் முகத்தனகண்க ளல்லவே. 5 519: முற்றிலாதபிள் ளைகளோம்முலை போந்திலாதோமை, நாடொறும் சிற்றில்மேலிட்டுக் கொண்டுநீசிறி துண்டுதிண்ணென நாமது கற்றிலோம்,கட லையடைத்தரக்- கர்குலங்களை முற்றவும் செற்று,இலங்கையைப் பூசலாக்கிய சேவகா.எம்மை வாதியேல். 6 520: பேதநன்கறி வார்களோடிவை பேசினால்பெரி திஞ்சுவை, யாதுமொன்றறி யாதபிள்ளைக ளோமைநீநலிந் தென்பயன், ஓதமாகடல் வண்ணா.உன்மண வாட்டிமாரொடு சூழறும், சேதுபந்தம் திருத்தினாயெங்கள் சிற்றில்வந்து சிதையேலே. 7 521: வட்டவாய்ச்சிறு தூதையோடு சிறுசுளகும்மண லுங்கொண்டு, இட்டமாவிளை யாடுவோங்களைச் சிற்றிலீடழித் தென்பயன், தொட்டுதைத்துநலி யேல்கண்டாய்சுடர்ச் சக்கரம்கையி லேந்தினாய், கட்டியும்கைத் தாலின்னாமை அறிதியேகடல் வண்ணனே. 8 522: முற்றத்தூடு புகுந்துநின்முகங் காட்டிப்புன்முறு வல்செய்து, சிற்றிலோடெங்கள் சிந்தையும்சிதைக் கக்கடவையோ கோவிந்தா, முற்றமண்ணிடம் தாவிவிண்ணுற நீண்டளந்துகொண் டாய்,எம்மைப்- பற்றிமெய்ப்பிணக் கிட்டக்காலிந்தப் பக்கம்நின்றவ ரெஞ்சொல்லார்? 9 523: சீதைவாயமு தமுண்டாய்.எங்கள் சிற்றில்நீசிதை யேல். என்று, வீதிவாய்விளை யாடுமாயர் சிறுமியர்மழ லைச்சொல்லை, வேதவாய்த்தொழி லார்கள்வாழ்வில்லி புத்தூர்மன்விட்டு சித்தன்றன், கோதைவாய்த்தமிழ் வல்லவர்குறை வின்றிவைகுந்தம் சேர்வரே. 2 10 3: கோழியழைப்பதன் 524: கோழி யழைப்பதன் முன்னம் குடைந்துநீ ராடுவான் போந்தோம், ஆழியஞ் செல்வ னெழுந்தான் அரவணை மேல்பள்ளி கொண்டாய், ஏழைமை யாற்றவும் பட்டோ ம் இனியென்றும் பொய்கைக்கு வாரோம், தோழியும் நானும் தொழுதோம் துகிலைப் பணித்தரு ளாயே. (2) 1 525: இதுவென் புகுந்ததிங் கந்தோ. இப்பொய்கைக் கெவ்வாறு வந்தாய், மதுவின் துழாய்முடி மாலே. மாயனே.எங்க ளமுதே, விதியின்மை யாலது மாட்டோ ம் வித்தகப் பிள்ளாய். விரையேல், குதிகொண் டரவில் நடித்தாய். குருந்திடைக் கூறை பணியாய். 2 526: எல்லே யீதென்ன இளமை எம்மனை மார்காணி லொட்டார், பொல்லாங்கீ தென்று கருதாய் பூங்குருந் தேறி யிருத்தி, வில்லாலி லங்கை யழித்தாய்.நீ வேண்டிய தெல்லாம் தருவோம், பல்லாரும் காணாமே போவோம் பட்டைப் பணித்தரு ளாயே. 3 527: பரக்க விழித்தெங்கும் நோக்கிப் பலர்குடைந் தாடும் சுனையில், அரக்கநில் லாகண்ண நீர்கள் அலமரு கின்றவா பாராய், இரக்கமே லொன்று மிலாதாய். இலங்கை யழித்த பிரானே, குரக்கர சாவ தறிந்தோம் குருந்திடைக் கூறை பணியாய். 4 528: காலைக் கதுவிடு கின்ற கயலோடு வாளை விரவி, வேலைப் பிடித்தெந்னை மார்கள் ஓட்டிலென் னவிளை யாட்டோ , கோலச்சிற் றாடை பலவுங் கொண்டுநீ யேறி யிராதே, கோலங் கரிய பிரானே. குருந்திடைக் கூறை பணியாய். 5 529: தடத்தவிழ் தாமரைப் பொய்கைத் தாள்களெங் காலைக் கதுவ, விடத்தே ளெறிந்தாலே போல வேதனை யற்றவும் பட்டோ ம் குடத்தை யெடுத்தேற விட்டுக் கூத்தாட வல்லஎங் கோவே, படிற்றையெல் லாம்தவிர்ந் தெங்கள் பட்டைப் பணித்தரு ளாயே. 6 530: நீரிலே நின்றயர்க் கின்றோம் நீதியல் லாதன செய்தாய், ஊரகம் சாலவும் சேய்த்தால் ஊழியெல் லாமுணர் வானே, ஆர்வ முனக்கே யுடையோம் அம்மனை மார்காணி லொட்டார், போர விடாயெங்கள் பட்டைப் பூங்குருந் தேறியி ராதே. 7 531: மாமிமார் மக்களே யல்லோம் மற்றுமிங் கெல்லாரும் போந்தார், தூமலர்க் கண்கள் வளரத் தொல்லையி ராத்துயில் வானே, சேமமே லன்றிது சாலச் சிக்கென நாமிது சொன்னோம், கோமள ஆயர்கொ ழுந்தே. குருந்திடைக் கூறை பணியாய். 8 532: கஞ்சன் வலைவைத்த வன்று காரிரு ளெல்லில் பிழைத்து, நெஞ்சுதுக் கம்செய்யப் போந்தாய் நின்றஇக் கன்னிய ரோமை, அஞ்ச உரப்பாள் அசோதை ஆணாட விட்டிட் டிருக்கும், வஞ்சகப் பேய்ச்சிபா லுண்ட மசிமையி லீ.கூறை தாராய். 9 533: கன்னிய ரோடெங்கள் நம்பி கரிய பிரான்விளை யாட்டை, பொன்னியல் மாடங்கள் சூழ்ந்த புதுவையர் கோன்பட்டன் கோதை, இன்னிசை யால்சொன்ன மாலை ஈரைந்தும் வல்லவர் தாம்போய், மன்னிய மாதவ னோடு வைகுந்தம் புக்கிருப் பாரே. 2 10 4: தெள்ளியார் பலர் கலி விருத்தம் 534: தெள்ளி யார்பலர் கைதொழும் தேவனார், வள்ளல் மாலிருஞ் சோலை மணாளனார், பள்ளி கொள்ளு மிடத்தடி கொட்டிட, கொள்ளு மாகில்நீ கூடிடு கூடலே. 1 535: காட்டில் வேங்கடம் கண்ண புரநகர், வாட்ட மின்றி மகிழ்ந்துறை வாமனன், ஓட்ட ராவந்தென் கைப்பற்றி, தன்னோடும் கூட்டு மாகில்நீ கூடிடு கூடலே. (2) 2 536: பூம கன்புகழ் வானவர் போற்றுதற் காம கன்,அணி வாணுதல் தேவகி மாம கன்,மிகு சீர்வசு தேவர்தம், கோம கன்வரில் கூடிடு கூடலே. 3 537: ஆய்ச்சி மார்களு மாயரு மஞ்சிட, பூத்த நீள்கடம் பேறிப் புகப்பாய்ந்து, வாய்த்த காளியன் மேல்நட மாடிய, கூத்த னார்வரில் கூடிடு கூடலே. 4 538: மாட மாளிகை சூழ்மது ரைப்பதி நாடி, நந்தெரு வின்நடு வேவந்திட்டு, ஓடை மாமத யானை யுதைத்தவன், கூடு மாகில்நீ கூடிடு கூடலே. 5 539: அற்ற வன்மரு தம்முறி யநடை கற்ற வன்,கஞ் சனைவஞ் சனையினால் செற்ற வன்,திக ழும்மது ரைப்பதி, கொற்ற வன்வரில் கூடிடு கூடலே. 6 540: அன்றின் னாதன செய்சிசு பாலனும், நின்ற நீள்மரு தும்மெரு தும்புள்ளும், வென்றி வேல்விறற் கஞ்சனும் வீழ,முன் கொன்ற வன்வரில் கூடிடு கூடலே. 7 541: ஆவ லன்புட யார்தம் மனத்தன்றி மேவ லன்,விரை சூழ்துவ ராபதிக் காவ லன்,கன்று மேய்த்து விளையாடும், கோவ லன்வரில் கூடிடு கூடலே. 8 542: கொண்ட கோலக் குறளுரு வாய்ச்சென்று, பண்டு மாவலி தன்பெரு வேள்வியில், அண்ட மும்நில னும்அடி யொன்றினால், கொண்ட வன்வரில் கூடிடு கூடலே. 9 543: பழகு நான்மறை யின்பொரு ளாய்,மதம் ஒழுகு வாரண முய்ய வளித்த,எம் அழக னாரணி யாய்ச்சியர் சிந்தையுள், குழக னார்வரில் கூடிடு கூடலே. 10 544: ஊடல் கூட லுணர்தல் புணர்தலை, நீடு நின்ற நிறைபுக ழாய்ச்சியர், கூட லைக்குழற் கோதைமுன் கூறிய, பாடல் பத்தும்வல் லார்க்கில்லை பாவமே. (2) 11 5: மன்னு பெரும்புகழ் எழுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 545: மன்னு பெரும்புகழ் மாதவன் மாமணி வண்ணன் மணிமுடி மைந்தன் தன்னை, உகந்தது காரண மாகஎன் சங்கிழக் கும்வழக் குண்டே, புன்னை குருக்கத்தி ஞாழல் செருந்திப் பொதும்பினில் வாழும் குயிலே, பன்னியெப் போது மிருந்து விரைந்தென் பவளவா யன்வரக் கூவாய். (2) 1 546: வெள்ளை விளிசங் கிடங்கையிற் கொண்ட விமல னெனக்குருக் காட்டான், உள்ளம் புகுந்தென்னை நைவித்து நாளும் உயிர்பெய்து கூத்தாட்டுக் காணும், கள்ளவிழ் செண்பகப் பூமலர் கோதிக் களித்திசை பாடுங் குயிலே, மெள்ள விருந்து மிழற்றி மிழற்றாதென் வேங்கட வன்வரக் கூவாய். 2 547: மாதலி தேர்முன்பு கோல்கொள்ள மாயன் இராவணன் மேல்,சர மாரி தாய்தலை யற்றற்று வீழத் தொடுத்த தலைவன் வரவெங்குங் காணேன், போதலர் காவில் புதுமணம் நாறப் பொறிவண்டின் காமரங் கேட்டு,உன் காதலி யோடுடன் வாழ்குயி லே.என் கருமாணிக் கம்வரக் கூவாய். 3 548: என்புரு கியின வேல்நெடுங் கண்கள் இமைபொருந் தாபல நாளும், துன்பக் கடல்புக்கு வைகுந்த னென்பதோர் தோணி பெறாதுழல் கின்றேன், அன்புடை யாரைப் பிரிவுறு நோயது நீயு மறிதி குயிலே, பொன்புரை மேனிக் கருளக் கொடியுடைப் புண்ணிய னைவரக் கூவாய். 4 549: மென்னடை யன்னம் பரந்துவிளையாடும் வில்லிபுத் தூருறை வான்றன், பொன்னடி காண்பதோ ராசயி னாலென் பொருகயற் கண்ணிணை துஞ்சா, இன்னடி சிலோடு பாலமு தூட்டி எடுத்தவென் கோலக் கிளியை, உன்னொடு தோழமை கொள்வன் குயிலே. உலகளந் தான்வரக் கூவாய். (2) 5 550: எத்திசை யுமம ரர்பணிந் தேத்தும் இருடீகே சன்வலி செய்ய, முத்தன்ன வெண்முறு வற்செய்ய வாயும் முலயு மழகழிந் தேன்நான், கொத்தலர் காவில் மணித்தடம் கண்படை கொள்ளு மிளங்குயி லே,என் தத்துவ னைவரக் கூகிற்றி யாகில் தலையல்லால் கைம்மாறி லேனே. 6 551: பொங்கிய பாற்கடல் பள்ளிகொள் வானைப் புணர்வதோ ராசயி னால்,என் கொங்கை கிளர்ந்து குமைத்துக் குதுகலித் தாவியை யாகுலஞ் செய்யும், அங்குயி லே.உனக் கென்ன மறைந்துறைவு ஆழியும் சங்குமொண் தண்டும், தங்கிய கையவ னைவரக் கூவில்நீ, சாலத் தருமம் பெறுதி. 7 552: சார்ங்கம் வளைய வலிக்கும் தடக்கைச் சதுரன் பொருத்த முடையன், நாங்களெம் மில்லிருந் தொட்டிய கச்சங்கம் நானு மவனு மறிதும், தேங்கனி மாம்பொழில் செந்தளிர் கோதும் சிறுகுயி லே,திரு மாலை ஆங்கு விரைந்தொல்லை கூகிற்றி யாகில் அவனைநான் செய்வன காணே. 8 553: பைங்கிளி வண்ணன் சிரீதர னென்பதோர் பாசத் தகப்பட்டி ருந்தேன், பொங்கொளி வண்டிரைக் கும்பொழில் வாழ்குயி லே.குறிக் கொண்டிது நீகேள், சங்கொடு சக்கரத் தான்வரக் கூவுதல் பொன்வளை கொண்டு தருதல், இங்குள்ள காவினில் வாழக் கருதில் இரண்டத்தொன் றேல்திண்ணம் வேண்டும். 9 554: அன்றுல கம்மளந் தானை யுகந்தடி- மைக்கண வன்வலி செய்ய, தென்றலுந் திங்களு மூடறுத் தென்னை நலியும் முறைமை யறியேன், என்றுமிக் காவி லிருந்திருந் தென்னைத் தகர்த்தாதே நீயும் குயிலே, இன்றுநா ராயண னைவரக் கூவாயேல் இங்குத்தை நின்றும் துரப்பன். 10 555: விண்ணுற நீண்டடி தாவிய மைந்தனை வேற்கண் மடந்தை விரும்பி, கண்ணுற வென்கடல் வண்ணனைக் கூவு கருங்குயி லே. என்ற மாற்றம், பண்ணுற நான்மறை யோர்புது வைமன்னன் பட்டர்பி ரான்கோதை சொன்ன, நண்ணுறு வாசக மாலைவல் லார்நமோ- நாராய ணாயவென் பாரே. (2) 11 6:வாரணமாயிரம் கலி விருத்தம் 556: வாரண மாயிரம் சூழவ லம்செய்து, நாரண நம்பி நடக்கின்றா னென்றெதிர், பூரண பொற்குடம் வைத்துப் புறமெங்கும், தோரணம் நாட்டக் கனாக்கண்டேன் தோழீநான். (2) 1 557: நாளைவ துவைம ணமென்று நாளிட்டு, பாளை கமுகு பரிசுடைப் பந்தற்கீழ், கோளரி மாதவன் கோவிந்த னென்பான்,ஓர் காளைபு குதக்க னாக்கண்டேன் தோழீநான். 2 558: இந்திர னுள்ளிட்ட தேவர்கு ழாமெல்லாம், வந்திருந் தென்னைம கட்பேசி மந்திரித்து, மந்திரக் கோடியு டுத்திம ணமாலை, அந்தரி சூட்டக்க னாக்கண்டேன் தோழீநான். 3 559: நாற்றிசைத் தீர்த்தங்கொ ணர்ந்துந னிநல்கி, பார்ப்பனச் சிட்டர்கள் பல்லாரெ டுத்தேத்தி, பூப்புனை கண்ணிப்பு னிதனோ டென்றன்னை, காப்புநாண் கட்டக்க னாக்கண்டேன் தோழீநான். 4 560: கதிரொளி தீபம் கலசமு டனேந்தி, சதிரிள மங்கையர் தாம்வந்தெ திர்கொள்ள, மதுரையார் மன்ன னடிநிலை தொட்டு,எங்கும் அதிரப் புகுதக் கனாக்கண்டேன் தோழீநான். 5 561: மத்தளம் கொட்டவ ரிசங்கம் நின்றூத, முத்துடைத் தாம நிரைதாழ்ந்த பந்தற்கீழ் மைத்துனன் நம்பி மதுசூதன் வந்து,என்னைக் கைத்தலம் பற்றக் கனாக்கண்டேன் தோழீநான். 6 562: வாய்நல் லார்நல்ல மறையோதி மந்திரத்தால், பாசிலை நாணல் படுத்துப் பரிதிவைத்து, காய்சின மாகளி றன்னானென் கைப்பற்றி, தீவலம் செய்யக்க னாக்கண்டேன் தோழீநான். 7 563: இம்மைக்கு மேழேழ் பிறவிக்கும் பற்றாவான், நம்மையு டையவன் நாராய ணன்நம்பி, செம்மை யுடைய திருக்கையால் தாள்பற்றி, அம்மி மிதிக்கக் கனாக்கண்டேன் தோழீநான். 8 564: வரிசிலை வாள்முகத் தென்னைமார் தாம்வந்திட்டு எரிமுகம் பாரித்தென் னைமுன்னே நிறுத்தி, அரிமுக னச்சுதன் கைம்மேலென் கைவைத்து, பொரிமுகந் தட்டக் கனாக்கண்டேன் தோழீநான். 9 565: குங்கும மப்பிக் குளிர்சாந்தம் மட்டித்து, மங்கல வீதி வலம்செய்து மணநீர், அங்கவ னோடு முடஞ்சென்றங் கானைமேல், மஞ்சன மாட்டக்க னாக்கண்டேன் தோழீநான். 10 566: ஆயனுக் காகத்தான் கண்ட கனாவினை, வேயர் புகழ்வில்லி புத்தூர்க்கோன் கோதைசொல், தூய தமிழ்மாலை ஈரைந்தும் வல்லவர், வாயுநன் மக்களைப் பெற்று மகிழ்வரே. (2) 11 7: கருப்பூரம் நாறுமோ கலிவிருத்தம் 567: கருப்பூரம் நாறுமோ கமலப்பூ நாறுமோ, திருப்பவளச் செவ்வாய்தான் தித்தித்தி ருக்கும்மோ, மருப்பொசித்த மாதவன்றன் வாய்ச்சுவையும் நாற்றமும், விருப்புற்றுக் கேட்கின்றேன் சொல்லாழி வெண்சங்கே. (2) 1 568: கடலில் பிறந்து கருதாது, பஞ்சசனன் உடலில் வளர்ந்துபோ யூழியான் கைத்தலத் திடரில் குடியேறித் தீய வசுரர், நடலைப் படமுழங்கும் தோற்றத்தாய் நற்சங்கே. 2 569: தடவரை யின்மீதே சரற்கால சந்திரன், இடையுவா வில்வந்தெ ழுந்தாலே போல்,நீயும் வடமதுரை யார்மன்னன் வாசுதே வன்கையில், குடியேறி வீற்றிருந்தாய் கோலப்பெ ருஞ்சங்கெ. 3 570: சந்திர மண்டலம்போல் தாமோத ரன்கையில், அந்தர மொன்றின்றி யேறி யவஞ்செவியில், மந்திரம் கொள்வாயே போலும் வலம்புரியே, இந்திரனு முன்னோடு செல்வத்துக் கேலானே. 4 571: உன்னோ டுடனே யொருகடலில் வாழ்வாரை, இன்னா ரினையாரென் றெண்ணுவா ரில்லைகாண், மன்னாகி நின்ற மதுசூதன் வாயமுதம், பன்னாளு முண்கின்றாய் பாஞ்சசன் னியமே. 5 572: போய்த்தீர்த்த மாடாதே நின்ற புணர்மருதம், சாய்த்தீர்த்தான் கைத்தலத்தே யேறிக் குடிகொண்டு சேய்த்தீர்த மாய்நின்ற செங்கண்மால் தன்னுடய வாய்த்தீர்த்தம் பாய்ந்தாட வல்லாய் வலம்புரியே. 573: செங்கமல நாண்மலர்மேல் தேனுகரு மன்னம்போல் செங்கட் கருமேனி வாசுதே வனுடய, அங்கைத் தலமேறி அன்ன வசஞ்செய்யும், சங்கரையா. உஞ்செல்வம் சாலவ ழகியதே. 7 574: உண்பது சொல்லி லுலகளந்தான் வாயமுதம், கண்படை கொள்ளில் கடல்வண்ணன் கைத்தலத்தே, பெண்படை யாருன்மேல் பெரும்பூசல் சாற்றுகின்றார், பண்பல செய்கின்றாய் பாஞ்சசன் னியமே. 8 575: பதினாறா மாயிரவர் தேவிமார் பார்த்திருப்ப, மதுவாயில் கொண்டாற்போல் மாதவன்றன் வாயமுதம், பொதுவாக வுண்பதனைப் புக்குநீ யுண்டக்கால், சிதையாரோ வுன்னோடு செல்வப்பெ ருஞ்சங்கே. 9 576: பாஞ்சசன் னியத்தைப் பற்பநா பனோடும், வாய்ந்தபெ ருஞ்சுற்ற மாக்கிய வண்புதுவை, ஏய்ந்தபுகழ்ப் பட்டர்பிரான் கோதைதமி ழீரைந்தும், ஆய்ந்தேத்த வல்லா ரவரு மணுக்கரே. (2) 10 8: விண்ணீல மேலாப்பு தரவு கொச்சகக் கலிப்பா 577: விண்ணீல மேலாப்பு விரித்தாற்போல் மேகங்காள், தெண்ணீர்பாய் வேங்கடத்தென் திருமாலும் போந்தானே, கண்ணீர்கள் முலைக்குவட்டில் துளிசோரச் சோர்வேனை, பெண்ணீர்மை யீடழிக்கும் இதுதமக்கோர் பெருமையே? (2) 1 578: மாமுத்த நிதிசொரியும் மாமுகில்காள், வேங்கடத்துச் சாமத்தின் நிறங்கொண்ட தாடாளன் வார்த்தையென்னே, காமத்தீ யுள்புகுந்து கதுவப்பட்டு இடைக்கங்குல், ஏமத்தோர் தென்றலுக்கிங்- கிலக்காய்நா னிருப்பேனே. 2 579: ஒளிவண்ணம் வளைசிந்தை உறக்கத்தோ டிவையெல்லாம், எளிமையா லிட்டென்னை ஈடழியப் போயினவால், குளிரருவி வேங்கடத்தென் கோவிந்தன் குணம்பாடி, அளியத்த மேகங்காள். ஆவிகாத் திருப்பேனே. 3 580: மின்னாகத் தெழுகின்ற மேகங்காள், வேங்கடத்துத் தன்னாகத் திருமங்கை தங்கியசீர் மார்வற்கு, என்னாகத் திளங்கொங்கை விரும்பித்தாம் நாடோ றும், பொன்னாகம் புல்குதற்கென் புரிவுடைமை செப்புமினே. 4 581: வான்கொண்டு கிளர்ந்தெழுந்த மாமுகில்காள், வேங்கடத்துத் தேன்கொண்ட மலர்ச்சிதறத் திரண்டேறிப் பொழிவீர்காள், ஊன்கொண்ட வள்ளுகிரால் இரணியனை யுடலிடந்தான், தான்கொண்ட சரிவளைகள் தருமாகில் சாற்றுமினே. 5 582: சலங்கொண்டு கிளர்ந்தெழுந்த தண்முகில்காள், மாவலியை நிலங்கொண்டான் வேங்கடத்தே நிரந்தேறிப் பொழிவீர்காள், உலங்குண்ட விளங்கனிபோல் உள்மெலியப் புகுந்து,என்னை நலங்கொண்ட நாரணற்கென் நடலைநோய் செப்புமினே. 6 583: சங்கமா கடல்கடைந்தான் தண்முகில்காள், வேங்கடத்துச் செங்கண்மால் சேவடிக்கீழ் அடிவீழ்ச்சி விண்ணப்பம், கொங்கைமேல் குங்குமத்தின் குழம்பழியப் புகுந்து,ஒருநாள் தங்குமே லென்னாவி தங்குமென் றுரயீரே. (2) 7 584: கார்காலத் தெழுகின்ற கார்முகில்காள், வேங்கடத்துப் போர்காலத் தெழுந்தருளிப் பொருதவனார் பேர்சொல்லி, நீர்காலத் தெருக்கிலம் பழவிலைபோல் வீழ்வேனை, வார்காலத் தொருநாள்தம் வாசகம்தந் தருளாரே. 8 585: மதயானை போலெழுந்த மாமுகில்காள், வேங்கடத்தைப் பதியாக வாழ்வீர்காள். பாம்பணையான் வார்த்தையென்னே, கதியென்றும் தானாவான் கருதாது,ஓர் பெண்கொடியை வதைசெய்தான். என்னும்சொல் வையகத்தார் மதியாரே. (2) 9 586: நாகத்தி னணையானை நன்னுதலாள் நயந்துரைசெய், மேகத்தை வேங்கடக்கோன் விடுதூதில் விண்ணப்பம், போகத்தில் வழுவாத புதுவையர்கோன் கோதைதமிழ், ஆகத்து வைத்துரைப்பார் அவரடியா ராகுவரே. (2) 10: 9: சிந்தூரச் செம்பொடி கலிநிலைத்துறை 587: சிந்துரச் செம்பொடிப்போல் திருமாலிருஞ் சோலையெங்கும், இந்திர கோபங்களே எழுந்தும்பரந் திட்டனவால், மந்தரம் நாட்டியன்று மதுரக்கொழுஞ் சாறுகொண்ட சுந்தரத் தோளுடையான் சுழலையினின் றுய்துங்கொலோ. (2) 1 588: போர்களி றுபொரும்மா லிருஞ்சோலையம் பூம்புறவில், தார்க்கொடி முல்லைகளும் தவளநகை காட்டுகின்ற, கார்க்கொள் படாக்கள்நின்று கழறிச்சிரிக் கத்தரியேன், ஆர்க்கிடு கோதோழி. அவன்தார்ச்செய்த பூசலையே. 2 589: கருவிளை யொண்மலர்காள். காயாமலர் காள்,திருமால் உருவொளி காட்டுகின்றீர் எனக்குய்வழக் கொன்றுரையீர், திருவிளை யாடுதிண்டோ ள் திருமாலிருஞ் சோலைநம்பி, வரிவளை யில்புகுந்து வந்திபற்றும் வழ்க்குளதே. 3 590: பைம்பொழில் வாழ்குயில்காள். மயில்காள்.ஒண் கருவிளைகாள், வம்பக் களங்கனிகாள். வண்ணப்பூவை நறுமலர்காள், ஐம்பெரும் பாதகர்காள். அணிமாலிருஞ் சோலைநின்ற, எம்பெரு மானுடைய நிறமுங்களுக் கெஞ்செய்வதே ? 4 591: துங்க மலர்ப்பொழில்சூழ் திருமாலிருஞ் சோலைநின்ற, செங்கட் கருமுகிலின் திருவுருப் போல்,மலர்மேல் தொங்கிய வண்டினங்காள். தொகுபூஞ்சுனை காள்,சுனையில் தங்குசெந் தாமரைகாள். எனக்கோர்சரண் சாற்றுமினே. 5 592: நாறு நறும்பொழில்மா லிருஞ்சோலை நம்பிக்கு, நான் நூறு தடாவில்வெண்ணெய் வாய்நேர்ந்து பராவிவைத்தேன், நூறு தடாநிறைந்த அக்கார வடிசில்சொன்னேன், ஏறு திருவுடையான் இன்றுவந்திவை கொள்ளுங்கொலோ. (2) 6 593: இன்றுவந் தித்தனையும் அமுதுசெய் திடப்பெறில்,நான் ஒன்று நூறாயிரமாக் கொடுத்துப்பின்னும் ஆளும்செய்வன், தென்றல் மணங்கமழும் திருமாலிருஞ் சோலைதன்னுள் நின்ற பிரான்,அடியேன் மனத்தேவந்து நேர்படிலே. 7 594: காலை யெழுந்திருந்து கரியகுரு விக்கணங்கள், மாலின் வரவுசொல்லி மருள்பாடுதல் மெய்ம்மைகொலோ, சோலை மலைப்பெருமான் துவராபதி யெம்பெருமான், ஆலி னிலைப்பெருமான் அவன் வார்த்தை யுரைக்கின்றதே. 8 595: கோங்கல ரும்பொழில்மா- லிருஞ்சோலயில் கொன்றைகள்மேல் தூங்குபொன் மாலைகளோ- டுடனாய்நின்று தூங்குகின்றேன், பூங்கொள் திருமுகத்து மடுத்தூதிய சங்கொலியும், சார்ங்கவில் நாணொலியும் தலைப்பெய்வதெஞ் ஞான்றுகொலோ. 9 596: சந்தொடு காரகிலும் சுமந்துதடங் கள்பொருது, வந்திழி யும்சிலம்பா- றுடைமாலிருஞ் சோலைநின்ற, சுந்தரனை, சுரும்பார் குழல்கோதை தொகுத்துரைத்த, செந்தமிழ் பத்தும்வல்லார் திருமாலடி சேர்வர்களே. (2) 10 10: கார்க்கோடல் பூக்காள் . கலிநிலைத்துறை 597: கார்க்கோடல் பூக்காள். கார்க்கடல் வண்ணனென் மேல்உம்மைப் போர்க்கோலம் செய்து போர விடுத்தவ னெங்குற்றான், ஆர்க்கோ இனிநாம் பூச லிடுவது, அணிதுழாய்த் தார்க்கோடும் நெஞ்சந் தன்னைப் படைக்கவல் லேனந்தோ. (2) 1 598: மேற்றோன்றிப் பூக்காள் மேலுல கங்களின் மீதுபோய், மேற்றோன்றும் சோதி வேத முதல்வர் வலங்கையில், மேற்றோன்று மாழியின் வெஞ்சுடர் போலச் சுடாது,எம்மை மாற்றோலைப் பட்டவர் கூட்டத்து வைத்துகொள் கிற்றிரே. 2 599: கோவை மணாட்டி. நீயுன் கொழுங்கனி கொண்டு,எம்மை ஆவி தொலைவியேல் வாயழ- கர்தம்மை யஞ்சுதும் பாவி யேன்தோன்றிப் பாம்பணை- யார்க்கும்தம் பாம்புபோல், நாவு மிரண்டுள வாய்த்து நாணிலி யேனுக்கே. 3 600: முல்லைப் பிராட்டி.நீயுன் முறுவல்கள் கொண்டு,எம்மை அல்லல் விளைவியே லாழிநங் காய்.உன்ன டைக்கலம், கொல்லை யரக்கியை மூக்கரிந் திட்ட குமரனார் சொல்லும் பொய்யானால், நானும் பிறந்தமை பொய்யன்றே. 4 601: பாடும் குயில்காள். ஈதென்ன பாடல்,நல் வேங்கட நாடர் நமக்கொரு வாழ்வுதந் தால்வந்து பாடுமின், ஆடும் கருளக் கொடியுடை யார்வந் தருள்செய்து, கூடுவ ராயிடில் கூவிநும் பாட்டுகள் கேட்டுமே. 5 602: கணமா மயில்காள். கண்ணபி ரான்திருக் கோலம்போன்று, அணிமா நடம்பயின் றாடுகின் றீர்க்கடி வீழ்கின்றேன், பணமா டரவணைப் பற்பல காலமும் பள்ளிகொள், மணவாளர் நம்மை வைத்த பரிசிது காண்மினே. 6 603: நடமாடித் தோகை விரிக்கின்ற மாமயில் காள்,உம்மை நடமாட்டங் காணப் பாவியேன் நானோர் முதலிலேன், குடமாடு கூத்தன் கோவிந்தன் கோமிறை செய்து,எம்மை உடைமாடு கொண்டா னுங்களுக் கினியொன்று போதுமே ? 7 604: மழையே. மழையே. மண்புறம் பூசியுள் ளாய்நின்ற, மெழுகூற்றி னாற்போல் ஊற்றுநல் வேங்கடத் துள்நின்ற, அழகப் பிரானார் தம்மையென் நெஞ்சத் தகப்படத் தழுவநின்று, என்னைத் ததர்த்திக்கொண் டூற்றவும் வல்லையே? 8 605: கடலே. கடலே. உன்னைக் கடைந்து கலக்குறுத்து உடலுள் புகுந்துநின் றூறல் அறுத்தவற்கு, என்னையும் உடலுள் புகுந்துநின் றூறல் அறுக்கின்ற மாயற்குஎன் நடலைக ளெல்லாம் நாகணைக் கேசென்று ரைத்தியே. 9 606: நல்லஎன் தோழி. நாக ணைமிசை நம்பரர், செல்வர் பெரியர் சிறுமா னிடவர்நாம் செய்வதென், வில்லி புதுவை விட்டுசித் தர்தங்கள் தேவரை, வல்ல பரிசு வருவிப்ப ரேலது காண்டுமே. (2) 10 11: தாமுகக்கும் தரவு சொச்சகக் கலிப்பா 607: தாமுகக்கும் தம்கையில் சங்கமே போலாவோ, யாமுகக்கு மெங்கையில் சங்கமு மேந்திழையீர், தீமுகத்து நாகணைமேல் சேரும் திருவரங்கர், ஆமுகத்தை நோக்காரால் அம்மனே. அம்மனே. (2) 1 608: எழிலுடைய வம்மனைமீர். என்னரங்கத் தின்னமுதர், குழலழகர் வாயழகர் கண்ணழகர், கொப்பூழில் எழுகமலப் பூவழக ரெம்மானார், என்னுடைய கழல்வளையைத் தாமும் கழல்வளையே யாக்கினரே. 2 609: பொங்கோதம் சூழ்ந்த புவனியும் விண்ணுலகும், அங்காதுஞ் சோராமே யாள்கின்ற வெம்பெருமான், செங்கோ லுடைய திருவரங்கச் செல்வனார், எங்கோல் வளையா லிடர்தீர்வ ராகாதே. (2) 3 610: மச்சணி மாட மதிளரங்கர் வாமனனார், பச்சைப் பசுந்தேவர் தாம்பண்டு நீரேற்ற, பிச்சைக் குறையாகி யென்னுடைய பெய்வளைமேல், இச்சை யுடையரே லித்தெருவே போதாரே ? 4 611: பொல்லாக் குறளுருவாய்ப் பொற்கையில் நீரேற்று, எல்லா வுலகு மளந்துகொண்ட வெம்பெருமான், நல்லார்கள் வாழும் நளிரரங்க நாகணையான், இல்லாதோம் கைப்பொருளு மெய்துவா னொத்துளனே. 5 612: கைப்பொருள்கள் முன்னமே கைக்கொண்டார், காவிரிநீர் செய்ப்புரள வோடும் திருவரங்கச் செல்வனார், எப்பொருட்கும் நின்றார்க்கு மெய்தாது, நான்மறையின் சொற்பொருளாய் நின்றாரென் மெய்ப்பொருளும் கொண்டாரே. 6 613: உண்ணா துறங்கா தொலிகடலை யூடறுத்து, பெண்ணாக்கை யாப்புண்டு தாமுற்ற பேதெல்லாம், திண்ணார் மதிள்சூழ் திருவரங்கச் செல்வனார், எண்ணாதே தம்முடைய நன்மைகளே யெண்ணுவரே. 7 614: பாசிதூர்த் துக்கிடந்த பார்மகட்கு, பண்டொருநாள் மாசுடம்பில் நீர்வார மானமிலாப் பன்றியாம், தேசுடைய தேவர் திருவரங்கச் செல்வனார், பேசி யிருப்பனகள் பேர்க்கவும் பேராவே. (2) 8 615: கண்ணாலங் கோடித்துக் கன்னிதன்னைக் கைப்பிடிப்பான், திண்ணார்ந் திருந்த சிசுபாலன் தேசழிந்து, அண்ணாந் திருக்கவே யாங்கவளைக் கைப்பிடித்த, பெண்ணாளன் பேணுமூர் பேரு மரங்கமே. 9 616: செம்மை யுடைய திருவரங்கர் தாம்பணித்த, மெய்ம்மைப் பெருவார்த்தை விட்டுசித்தர் கேட்டிருப்பர், தம்மை யுகப்பாரைத் தாமுகப்ப ரென்னும்சொல், தம்மிடையே பொய்யானால் சாதிப்பா ராரினியே . (2) 10 12: மற்றிருந்தீர் அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 617: மற்றிருந் தீர்கட் கறியலாகா மாதவ னென்பதோ ரன்புதன்னை, உற்றிருந் தேனுக் குரைப்பதெல்லாம் ஊமைய ரோடு செவிடர்வார்த்தை, பெற்றிருந் தாளை யொழியவேபோய்ப் பேர்த்தொரு தாயில் வளர்ந்தநம்பி, மற்பொருந் தாமற் களமடைந்த மதுரைப் புறத்தென்னை யுய்த்திடுமின். (2) 1 618: நாணி யினியோர் கருமமில்லை நாலய லாரும் அறிந்தொழிந்தார், பாணியா தென்னை மருந்து செய்து பண்டுபண் டாக்க வுறுதிராகில், மாணி யுருவா யுலகளந்த மாயனைக் காணில் தலைமறியும், ஆணையால் நீரென்னைக் காக்கவேண்டில் ஆய்ப்பாடிக் கேயென்னை யுய்த்திடுமின். 2 619: தந்தையும் தாயுமுற் றாரும்நிற்கத் தனிவழி போயினாள். என்னும்சொல்லு, வந்தபின் னைப்பழி காப்பரிது மாயவன் வந்துருக் காட்டுகின்றான், கொந்தள மாக்கிப் பரக்கழித்துக் குறும்புசெய் வானோர் மகனைப்பெற்ற, நந்தகோ பாலன் கடைத்தலைக்கே நள்ளிருட் கணென்னை யுய்த்திடுமின். 3 620: அங்கைத் தலத்திடை யாழிகொண்டான் அவன்முகத் தன்றி விழியேனென்று, செங்கச்சுக் கொண்டுகண் ணாடையார்த்துச் சிறுமா னிடவரைக் காணில்நாணும், கொங்கைத் தலமிவை நோக்கிக்காணீர் கோவிந்த னுக்கல்லால் வாயில்போகா, இங்குத்தை வாழ்வை யொழியவேபோய் யமுனைக் கரைக்கென்னை யுய்த்திடுமின். 4 621: ஆர்க்குமென் நோயி தறியலாகா தம்மனை மீர்.துழ திப்படாதே, கார்க்கடல் வண்ணனென் பானொருவன் கைகண்ட யோகம் தடவத்தீரும், நீர்க்கரை நின்ற கடம்பையேறிக் காளிய னுச்சியில் நட்டம்பாய்ந்து, போர்க்கள மாக நிருத்தஞ்செய்த பொய்கைக் கரைக்கென்னை யுய்த்திடுமின். 5 622: கார்த்தண் முகிலும் கருவிளையும் காயா மலரும் கமலப்பூவும், ஈர்த்திடு கின்றன வென்னைவந்திட் டிருடீகே சன்பக்கல் போகேயென்று, வேர்த்துப் பசித்து வயிறசைந்து வேண்டடி சிலுண்ணும் போது,ஈதென்று பார்த்திருந் துநெடு நோக்குக்கொள்ளும் பத்தவி லோசநத் துய்த்திடுமின். 6 623: வண்ணம் திரிவும் மனங்குழைவும் மானமி லாமையும் வாய்வெளுப்பும், உண்ண லுறாமையு முள்மெலிவும் ஓதநீர் வண்ணனென் பானொருவன், தண்ணந் துழாயென்னும் மாலைகொண்டு சூட்டத் தணியும், பிலம்பன்றன்னைப் பண்ணழி யப்பல தேவன்வென்ற பாண்டி வடத்தென்னை யுய்த்திடுமின். 7 624: கற்றினம் மேய்க்கிலும் மேய்க்கப்பெற்றான் காடுவாழ் சாதியு மாகப்பெற்றான், பற்றி யுரலிடை யாப்புமுண்டான் பாவிகாள். உங்களுக் கேச்சுக்கொலோ, கற்றன பேசி வசையுணாதே காலிக ளுய்ய மழைதடுத்து, கொற்றக் குடையாக வேந்திநின்ற கோவர்த் தனத்தென்னை யுய்த்திடுமின். 8 625: கூட்டி லிருந்து கிளியெப்போதும் கோவிந்தா. கோவிந்தா. என்றழைக்கும், ஊட்டுக் கொடாது செறுப்பனாகில் உலகளந் தான். என் றுயரக்கூவும், நாட்டில் தலைப்பழி யெய்தியுங்கள் நன்மை யிழந்து தலையிடாதே, சூட்டுயர் மாடங்கள் சூழ்ந்துதோன்றும் துவரா பதிக்கென்னை யுய்த்திடுமின். 9 626: மன்னு மதுரை தொடக்கமாக வண்துவ ராபதி தன்னளவும், தன்னைத் தமருய்த்துப் பெய்யவேண்டித் தாழ்குழ லாள்துணிந் ததுணிவை, பொன்னியல் மாடம்பொ லிந்துதோன்றும் புதுவையர் கோன்விட்டு சித்தன்கோதை, இன்னிசை யால்சொன்ன செஞ்சொல்மாலை ஏத்தவல் லார்க்கிடம் வைகுந்தமே. (2) 10 13: கண்ணனென்னும் அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 627: கண்ண னென்னும் கருந்தெய்வம் காட்சி பழகிக் கிடப்பேனை, புண்ணில் புளிப்பெய் தாற்போலப் புறநின் றழகு பேசாதே, பெண்ணின் வருத்த மறியாத பெருமா னரையில் பீதக வண்ண ஆடை கொண்டு,என்னை வாட்டம் தணிய வீசீரே. (2) 1 628: பாலா லிலையில் துயில்கொண்ட பரமன் வலைப்பட் டிருந்தேனை, வேலால் துன்னம் பெய்தாற்போல் வேண்டிற் றெல்லாம் பேசாதே, கோலால் நிரைமேய்த் தாயனாய்க் குடந்தைக் கிடந்த குடமாடி, நீலார் தண்ணந் துழாய்கொண்டென் நெறிமேன் குழல்மேல் சூட்டீரே. 2 629: கஞ்சைக் காய்ந்த கருவல்லி கடைக்க ணென்னும் சிறைக்கோலால், நெஞ்சூ டுருவ வேவுண்டு நிலையும் தளர்ந்து நைவேனை, அஞ்சே லென்னா னவனொருவன் அவன்மார் வணிந்த வனமாலை, வஞ்சி யாதே தருமாகில் மார்வில் கொணர்ந்து புரட்டீரே. 3 630: ஆரே யுலகத் தாற்றுவார் ஆயர் பாடி கவர்ந்துண்ணும், காரே றுழக்க வுழக்குண்டு தளர்ந்தும் முறிந்தும் கிடப்பேனை, ஆரா வமுத மனையான்றன் அமுத வாயி லூறிய, நீர்தான் கொணர்ந்து புலராமே பருக்கி யிளைப்பை நீக்கிரே. 4 631: அழிலும் தொழிலு முருக்காட்டான் அஞ்சே லென்னா னவனொருவன், தழுவி முழுகிப் புகுந்தென்னைச் சுற்றிச் சுழன்று போகானால், தழையின் பொழில்வாய் நிரைப்பின்னே நெடுமா லூதி வருகின்ற குழலின் தொளைவாய் நீர்கொண்டு குளிர முகத்துத் தடவீரே. 5 632: நடையொன் றில்லா வுலகத்து நந்த கோபன் மகனென்னும், கொடிய கடிய திருமாலால் குளப்புக் கூறு கொளப்பட்டு, புடையும் பெயர கில்லேன்நான் போட்கன் மிதித்த அடிப்பாட்டில் பொடித்தான் கொணர்ந்து பூசீர்கள் போகா வுயிரென் னுடம்பையே. 6 633: வெற்றிக் கருள கொடியான்றன் மீமீ தாடா வுலகத்து, வெற்ற வெறிதே பெற்றதாய் வேம்பே யாக வளர்த்தாளே, குற்ற மற்ற முலைதன்னைக் குமரன் கோலப் பணைத்தோளோடு, அற்ற குற்ற மவைதீர அணைய வமுக்கிக் கட்டீரே. 7 634: உள்ளே யுருகி நைவேனை உளளோ இலளோ வென்னாத, கொள்ளை கொள்ளிக் குறும்பனைக் கோவர்த் தனனைக் கண்டக்கால், கொள்ளும் பயனொன் றில்லாத கொங்கை தன்னைக் கிழங்கோடும் அள்ளிப் பறித்திட் டவன்மார்வில் எறிந்தென் அழலை தீர்வேனே. 8 635: கொம்மை முலைக ளிடர்தீரக் கோவிந் தற்கோர் குற்றேவல், இம்மைப் பிறவி செய்யாதே இனிப்போய்ச் செய்யும் தவந்தானென், செம்மை யுடைய திருமார்வில் சேர்த்தா னேலும் ஒருஞான்று, மெய்ம்மை சொல்லி முகம்நோக்கி விடைதான் தருமேல் மிகநன்றே. 9 636: அல்லல் விளைத்த பெருமானை ஆயர் பாடிக் கணிவிளக்கை, வில்லி புதுவை நகர்நம்பி விட்டு சித்தன் வியன்கோதை, வில்லைத் தொலைத்த புருவத்தாள் வேட்கை யுற்று மிகவிரும்பும், சொல்லைத் துதிக்க வல்லார்கள் துன்பக் கடளுள் துவளாரே. (2) 10 14: பட்டி மேய்ந்து அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 637: பட்டி மேய்ந்தோர் காரேறு பலதே வற்கோர் கீழ்க்கன்றாய், இட்டீ றிட்டு விளையாடி இங்கே போதக் கண்டீரே?- இட்ட மான பசுக்களை இனிது மறித்து நீரூட்டி, விட்டுக் கொண்டு விளையாட விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. (2) 1 638: அனுங்க வென்னைப் பிரிவுசெய் தாயர் பாடி கவர்ந்துண்ணும், குணுங்கு நாறிக் குட்டேற்றைக் கோவர்த் தனனைக் கண்டீரே?- கணங்க ளோடு மின்மேகம் கலந்தாற் போல, வனமாலை மினுங்க நின்று விளையாட விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 2 639: மாலாய்ப் பிரந்த நம்பியை மாலே செய்யும் மணாளனை, ஏலாப் பொய்க ளுரைப்பானை இங்கே போதக் கண்டீரே?- மேலால் பரந்த வெயில்காப்பான் வினதை சிறுவன் சிறகென்னும், மேலாப் பின்கீழ் வருவானை விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 3 640: கார்த்தண் கமலக் கண்ணென்னும் நெடுங்கயி றுபடுத் தி,என்னை ஈர்த்துக் கொண்டு விளையாடும் ஈசன் றன்னைக் கண்டீரே?- போர்த்த முத்தின் குப்பாயப் புகர்மால் யானைக் கன்றேபோல், வேர்த்து நின்று விளையாட விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 4 641: மாத வன்என் மணியினை வலையில் பிழைத்த பன்றிபோல், ஏது மொன்றும் கொளத்தாரா ஈசன் றன்னைக் கண்டீரே?- பீதக வாடை யுடைதாழப் பெருங்கார் மேகக் கன்றேபோல், வீதி யார வருவானை விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. (2) 5 642: தரும மறியாக் குறும்பனைத் தங்கைச் சார்ங்க மதுவேபோல், புருவ வட்ட மழகிய பொருத்த மிலியைக் கண்டீரே?- உருவு கரிதாய் முகம்செய்தாய் உதயப் பருப்ப தத்தின்மேல், விரியும் கதிரே போல்வானை விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 6 643: பொருத்த முடைய நம்பியைப் புறம்போ லுள்ளும் கரியானை கருத்தைப் பிழைத்து நின்றஅக் கருமா முகிலைக் கண்டீரே?- அருத்தித் தாரா கணங்களால் ஆரப் பெருகு வானம்போல், விருத்தம் பெரிதாய் வருவானை விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 7 644: வெளிய சங்கொன் றுடையானைப் பீதக வாடை யுடையானை, அளிநன் குடைய திருமாலை ஆழி யானைக் கண்டீரே?- களிவண் டெங்கும் கலந்தாற்போல் கழம்பூங் குழல்கள் தடந்தோள்மேல், மிளிர நின்று விளையாட விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 8 645: நாட்டைப் படையென்று அயன்முதலாத் தந்த நளிர்மா மலருந்தி, வீட்டைப் பண்ணி விளையாடும் விமலன் றன்னைக் கண்டீரே?- காட்டை நாடித் தேனுகனும் களிறும் புள்ளு முடன்மடிய, வேட்டை யாடி வருவானை விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 9 646: பருந்தாட் களிற்றுக் கருள்செய்த பரமன் றன்னை, பாரின்மேல் விருந்தா வனத்தே கண்டமை விட்டு சித்தன் கோதைசொல், மருந்தா மென்று தம்மனத்தே வைத்துக் கொண்டு வாழ்வார்கள், பெருந்தா ளுடைய பிரானடிக்கீழ்ப் பிரியா தென்று மிருப்பாரே. (2) 10 ஸ்ரீ ஆண்டாள் திருவடிகளே சரணம் ஸ்ரீ: குலசேகரப்பெருமாள் அருளிச்செய்த பெருமாள் திருமொழி ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: பெருமாள் திருமொழி தனியன்கள் உடயவர் அருளிச் செய்தது நேரிசை வெண்பா இன்னமுதம் ஊட்டுகேன் இங்கேவா பைங்கிளியே தென்னரங்கம் பாடவல்ல சீர்ப்பெருமாள் பொன்னஞ் சிலைசேர் நுதலியர்வேள் சேரலர்கோன் எங்கள் குலசே கரனென்றே கூறு மணக்கால் நம்பி அருளியது கட்டளைக் கலித்துறை ஆரம் கெடப்பர னன்பர்கொள் ளாரென்று அவர்களுக்கே வாரங் கொடுகுடப் பாம்பில்கை யிட்டவன் மாற்றலரை வீரங் கெடுத்தசெங் கோல்கொல்லி காவலன் வில்லவர்கோன் சேரன் குலசே கரன்முடி வேந்தர் சிகாமணியே குலசேகரப்பெருமாள் திருவடிகளே சரணம் ஸ்ரீ: குலசேகரப்பெருமாள் அருளிச்செய்த பெருமாள் திருமொழி எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 647: இருளிரியச் சுடர்மணிக ளிமைக்கும் நெற்றி இனத்துத்தி யணிபணமா யிரங்க ளார்ந்த அரவரசப் பெருஞ்சோதி யனந்த னென்னும் அணிவிளங்கு முயர்வெள்ளை யணையை மேவி திருவரங்கப் பெருநகருள் தெண்ணீர்ப் பொன்னி திரைக்கையா லடிவருடப் பள்ளி கொள்ளும் கருமணியைக் கோமளத்தைக் கண்டு கொண்டு என் கண்ணிணைக ளென்றுகொலோ களிக்கும் நாளே (2) 1.1 648: வாயோரீ ரைஞ்நுறு துதங்க ளார்ந்த வளையுடம்பி னழல்நாகம் உமிழ்ந்த செந்தீ வீயாத மலர்ச்சென்னி விதான மேபோல் மேன்மேலும் மிகவெங்கும் பரந்த தன்கீழ் காயாம்பூ மலர்ப்பிறங்க லன்ன மாலைக் கடியரங்கத் தரவணையில் பள்ளி கொள்ளும் மாயோனை மணத்தூணே பற்றி நின்றென் வாயார என்றுகொலோ வாழ்த்தும் நாளே 1.2 649: எம்மாண்பின் அயன்நான்கு நாவி னாலும் எடுத்தேத்தி ஈரிரண்டு முகமுங் கொண்டு எம்மாடு மெழிற்கண்க ளெட்டி னோடும் தொழுதேத்தி யினிதிறைஞ்ச நின்ற செம்பொன் அம்மான்றன் மலர்க்கமலக் கொப்பூழ் தோன்ற அணியரங்கத் தரவணையில் பள்ளி கொள்ளும் அம்மான்ற னடியிணைக்கீ ழலர்க ளிட்டங் கடியவரோ டென்றுகொலோ அணுகும் நாளே 1.3 650: மாவினைவாய் பிளந்துகந்த மாலை வேலை வண்ணணைஎன் கண்ணணைவன் குன்ற மேந்தி ஆவினையன் றுயக்கொண்ட ஆய ரேற்றை அமரர்கள்தந் தலைவனைஅந் தமிழி னின்பப் பாவினைஅவ் வடமொழியைப் பற்றற் றார்கள் பயிலரங்கத் தரவணையில் பள்ளி கொள்ளும் கோவினைநா வுறவழுத்தி என்றன் கைகள் கொய்ம்மலர்தூய் என்றுகொலோ கூப்பும் நாளே 1.4 651: இணையில்லா வின்னிசையாழ் கெழுமி யின்பத் தும்புருவும் நாரதனு மிறைஞ்சி யேத்த துணியில்லாத் தொன்மறைநூல் தோத்தி ரத்தால் தொன்மலர்க்க ணயன்வணங்கி யோவா தேத்த மணிமாட மாளிகைகள் மல்கு செல்வ மதிளரங்கத் தரவணையில் பள்ளி கொள்ளும் மணிவண்ண னம்மானைக் கண்டு கொண்டென் மலர்சென்னி யென்றுகொலோ வணங்கும் நாளே 1.5 652: அளிமலர்மே லயனரனிந் திரனோடு ஏனை அமரர்கள்தம் குழுவுமரம் பையரும் மற்றும் தெளிமதிசேர் முனிவர்கள்தம் குழுவு முந்தித் திசைதிசையில் மலர்தூவிச் சென்று சேரும் களிமலர்சேர் பொழிலரங்கத் துரக மேறிக் கண்வளரும் கடல்வண்ணர் கமலக் கண்ணும் ஒளிமதிசேர் திருமுகமும் கண்டு கொண்டென் உள்ளமிக என்றுகொலோ வுருகும் நாளே 1.6 653: மறந்திகழு மனமொழித்து வஞ்ச மாற்றி ஐம்புலன்க ளடக்கியிடர்ப் பாரத் துன்பம் துறந்து,இருமுப் பொழுதேத்தி யெல்லை யில்லாத் தொன்னெறிக்கண் நிலைநின்ற தொண்டரான அறம்திகழும் மனத்தவர்தம் கதியைப் பொன்னி அணியரங்கத் தரவணையில் பள்ளி கொள்ளும் நிறம்திகழும் மாயோனைக் கண்டென் கண்கள் நீர்மல்க என்றுகொலோ நிற்கும் நாளே 1.7 654: கோலார்ந்த நெடுஞ்சார்ங்கம் கூனற் சங்கம் கொலையாழி கொடுந்தண்டு கொற்ற வொள்வாள் காலார்ந்த கதிக்கருட னென்னும் வென்றிக் கடும்பறவை யிவையனைத்தும் புறஞ்சூழ் காப்ப சேலார்ந்த நெடுங்கழனி சோலை சூழ்ந்த திருவரங்க தரவணையில் பள்ளி கொள்ளும் மாலோனைக் கண்டின்பக் கலவி யெய்தி வல்வினையே னென்றுகொலோ வாழும் நாளே 1.8 655: தூராத மனக்காதல் தொண்டர் தங்கள் குழாம்குழுமித் திருப்புகழ்கள் பலவும் பாடி ஆராத மனக்களிப்போ டழுத கண்ணீர் மழைசோர நினைந்துருகி யேத்தி நாளும் சீரார்ந்த முழுவோசை பரவை காட்டும் திருவரங்க தரவணையில் பள்ளி கொள்ளும் போராழி யம்மானைக் கண்டு துள்ளிப் பூதலத்தி லென்றுகொலோ புரளும் நாளே 1.9 656: வன்பெருவா னகமுய்ய அமர ருய்ய மண்ணுய்ய மண்ணுலகில் மனிச ருய்ய துன்பமிகு துயரகல அயர்வொன் றில்லாச் சுகம்வளர அகமகிழுந் தொண்டர் வாழ அன்பொடுதென் திசைநோக்கிப் பள்ளி கொள்ளும் அணியரங்கன் திருமுற்றத்து அடியார் தங்கள் இன்பமிகு பெருங்குழுவு கண்டு யானும் இசைந்துடனே யென்றுகொலோ விருக்கு நாளே (2) 1.10 657: திடர்விளங்கு கரைப்பொன்னி நடுவு பாட்டுத் திருவரங்க தரவணையில் பள்ளி கொள்ளும் கடல்விளங்கு கருமேனி யம்மான் றன்னைக் கண்ணாரக் கண்டுகக்கும் காதல் தன்னால் குடைவிளங்கு விறல்தானைக் கொற்ற வொள்வாள் கூடலர்கோன் கொடைகுலசே கரன்சொற் செய்த நடைவிளங்கு தமிழ்மாலை பத்தும் வல்லார் நலந்திகழ்நா ரணனடிக்கீழ் நண்ணு வாரே (2) 1.11 சந்தக் கலி விருத்தம் 658: தேட்டரும்திறல் தேனினைத்தென் னரங்கனைத்திரு மாதுவாழ் வாட்டமில்வன மாலைமார்வனை வாழ்த்திமால்கொள்சிந் தையராய் ஆட்டமேவி யலந்தழைத்தயர் வெய்தும்மெய்யடி யார்கள்தம் ஈட்டம்கண்டிடக் கூடுமேலது காணும்கண்பய னாவதே (2) 2.1 659: தோடுலாமலர் மங்கைதோளிணை தேய்ந்ததும்சுடர் வாளியால் நீடுமாமரம் செற்றதும்நிரை மேய்த்துமிவை யேநினைந்து ஆடிப்பாடி அரங்கவோஎன்ற ழைக்கும்தொண்ட ரடிப்பொடி ஆடனாம்பெறில் கங்கைநீர்குடைந் தாடும்வேட்கையென் னாவதே 2.2 660: ஏறடர்த்ததும் ஏனமாய்நிலம் கீண்டதும்முன்னி ராமனாய் மாறடர்த்ததும் மண்ணளந்ததும் சொல்லிப்பாடிவண் பொன்னிப்பே ராறுபோல்வரும் கண்ணநீர்கொண்ட ரங்கன்கோயில் திருமுற்றம் சேறுசெய்தொண்டர் சேவடிச்செழுஞ் சேறெஞ்சென்னிக் கணிவனே 2.3 661: தோய்த்ததண்தயிர் வெண்ணெய்பாலுடன் உண்டலும்உடன் றாய்ச்சிகண்டு ஆர்த்ததோளுடை யெம்பிரானென்ன ரங்கனுக்கடி யார்களாய் நாத்தழும்பெழ நாரணாவென்ற ழைத்துமெய்தழும் பத்தொழு தேத்தி,இன்புறும் தொண்டர்சேவடி ஏத்திவாழ்த்துமென் நெஞ்சமே 2.4 662: பொய்சிலைக்குர லேற்றெருத்தமி றுத்துபோரர வீர்த்தகோன் செய்சிலைச்சுடர் சூழொளித்திண்ண மாமதிள்தென்ன ரங்கனாம் மெய்சிலைக்கரு மேகமொன்றுதம் நெஞ்சில்நின்று திகழப்போய் மெய்சிலிர்ப்பவர் தம்மையேநினைந் தென்மனம்மெய்சி லிர்க்குமே 2.5 663: ஆதியந்தம னந்தமற்புதம் ஆனவானவர் தம்பிரான் பாதமாமலர் சூடும்பத்தியி லாதபாவிக ளுய்ந்திட தீதில்நன்னெரி காட்டியெங்கும் திரிந்தரங்கனெம் மானுக்கே காதல்செய்தொண்டர்க் கெப்பிறப்பிலும் காதல்செய்யுமென் னெஞ்சமே 2.6 664: காரினம்புரை மேனிநல்கதிர் முத்தவெண்ணகைச் செய்யவாய் ஆரமார்வ னரங்கனென்னும் அரும்பெருஞ்சுட ரொன்றினை சேரும்நெஞ்சின ராகிச்சேர்ந்துக சிந்திழிந்தகண் ணீர்களால் வாரநிற்பவர் தாளிணைக்கொரு வாரமாகுமென் னெஞ்சமே 2.7 665: மாலையுற்றக டல்கிடந்தவன் வண்டுகிண்டுந றுந்துழாய் மாலையுற்றவ ரைப்பெருந்திரு மார்வனைமலர்க் கண்ணனை மாலையுற்றெழுந் தடிப்பாடித்தி ரிந்தரங்கனெம் மானுக்கே மாலையுற்றிடும் தொண்டர்வாழ்வுக்கு மாலையுற்றதென் நெஞ்சமே 2.8 666: மொய்த்துக்கண்பனி சோரமெய்கள்சி லிர்ப்பஏங்கி யிளைத்துநின்று எய்த்துக்கும்பிடு நட்டமிட்டெழுந் தாடிப்பாடியி றைஞ்சி,என் அத்தனச்ச னரங்கனுக்கடி யார்களாகி அவனுக்கே பித்தராமவர் பித்தரல்லர்கள் மற்றையார்முற்றும் பித்தரே 2.9 667: அல்லிமாமலர் மங்கைநாதன் அரங்கன்மெய்யடி யார்கள்தம் எல்லையிலடி மைத்திறத்தினில் என்றுமேவு மனத்தனாம் கொல்லிகாவலன் கூடல்நாயகன் கோழிக்கோன்குல சேகரன் சொல்லினின்தமிழ் மாலைவல்லவர் தொண்டர்தொண்டர்க ளாவரே (2) 2.10 கலி விருத்தம் 668: மெய்யில் வாழ்க்கையை மெய்யெனக் கொள்ளும்இவ் வையந் தன்னொடும் கூடுவ தில்லையான் ஐய னேஅரங் காஎன்ற ழைக்கின்றேன் மையல் கொண்டாழிந் தேனென்றன் மாலுக்கே (2) 3.1 669: நூலி னேரிடை யார்திறத் தேநிற்கும் ஞாலந் தன்னொடும் கூடுவ தில்லையான் ஆலியா அழையா அரங்கா வென்று மாலெ ழுந்தொழிந் தேனென்றன் மாலுக்கே 3.2 670: மார னார்வரி வெஞ்சிலைக் காட்செய்யும் பாரி னாரொடும் கூடுவ தில்லையான் ஆர மார்வ னரங்க னனந்தன்நல் நார ணன்நர காந்தகன் பித்தனே 3.3 671: உண்டி யேயுடை யேயுகந் தோடும்,இம் மண்ட லத்தொடும் கூடுவ தில்லையான் அண்ட வாண னரங்கன்வன் பேய்முலை உண்ட வாயன்ற னுன்மத்தன் காண்மினே 3.4 672: தீதில் நன்னெறி நிற்கஅல் லாதுசெய் நீதி யாரொடும் கூடுவ தில்லையான் ஆதி ஆய னரங்கன்,அந் தாமரைப் பேதை மாமண வாளன்றன் பித்தனே 3.5 673: எம்ப ரத்தரல் லாரொடும் கூடலன் உம்பர் வாழ்வையொன் றாக கருதிலன் தம்பி ரானம ரர்க்கு,அரங் கநகர் எம்பி ரானுக்கெ ழுமையும் பித்தனே 3.6 674: எத்தி றத்திலும் யாரொடும் கூடும்,அச் சித்தந் தன்னைத் தவிர்த்தனன் செங்கண்மால் அத்த னேஅரங் காஎன்ற ழைக்கின்றேன் பித்த னாயொழிந் தேனெம்பி ரானுக்கே 3.7 675: பேய ரேயெனக் கியாவரும் யானுமோர் பேய னேயெவர்க் கும்இது பேசியென் ஆய னேஅரங் காஎன்ற ழைக்கின்றேன் பேய னாயொழிந் தேனெம்பி ரானுக்கே 3.8 676: அங்கை யாழி யரங்க னடியிணை தங்கு சிந்தைத் தனிப்பெரும் பித்தனாய் கொங்கர் கோன்குல சேகரன் சொன்னசொல் இங்கு வல்லவர்க் கேதமொன் றில்லையே (2) 3.9 தாவு கொச்சகக் கலிப்பா 677: ஊனேறு செல்வத் துடற்பிறவி யான்வேண்டேன் ஆனேறேழ் வென்றா னடிமைத் திறமல்லால் கூனேறு சங்க மிடத்தான்தன் வேங்கடத்து கோனேரி வாழும் குருகாய்ப் பிறப்பேனே (2) 4.1 678: ஆனாத செல்வத் தரம்பையர்கள் தற்குழ வானாளும் செல்வமும் மண்ணரசும் யான்வேண்டேன் தேனார்பூஞ் சோலைத் திருவேங்க டச்சுனையில் மீனாய்ப் பிறக்கும் விதியுடையே னாவேனே 4.2 679: பின்னிட்ட சடையானும் பிரமனு மந்திரனும் துன்னிட்டு புகலரிய வைகுந்த நீள்வாசல் மின்வட்டச் சுடராழி வேங்கடக்கோன் தானுமிழும் பொன்வட்டில் பிடித்துடனே புகப்பெறுவே னாவேனே 4.3 680: ஒண்பவள வேலை யுலவுதண் பாற்கடலுள் கண்துயிலும் மாயோன் கழலிணைகள் காண்பதற்கு பண்பகரும் வண்டினங்கள் பண்பாடும் வேங்கடத்து செண்பகமாய் நிற்கும் திருவுடையே னாவேனே 4.4 681: கம்பமத யானை கழுத்தகத்தின் மேலிருந்து இன்பமரும் செல்வமு மிவ்வரசும் யான்வேண்டேன் எம்பெருமா னீச னெழில்வேங் கடமலைமேல் தம்பகமாய் நிற்கும் தவமுடையே னாவேனே 4.5 682: மின்னனைய நுண்ணிடையா ருருப்பசியும் மேனகையும் அன்னவர்தம் பாடலொடு மாடலவை யாதரியேன் தென்னவென வண்டினங்கள் பண்பாடும் வேங்கடத்துள் அன்னனைய பொற்குடவா மருந்தவத்த னானவனே 4.6 683: வானாளும் மாமதிபோல் வெண்குடைக்கீழ் மன்னவர்தம் கோனாகி வீற்றிருந்து கொண்டாடும் செல்வறியேன் தேனார்பூஞ் சோலைத் திருவேங் கடமலைமேல் கானாறாய்ப் பாயும் கருத்துடையே னாவேனே 4.7 684: பிறையேறு சடையானும் பிரமனு மிந்திரனும் முறையாய பெருவேள்விக் குறைமுடிப்பான் மறையானான் வெறியார்தண் சோலைத் திருவேங் கடமலைமேல் நெறியாய்க் கிடக்கும் நிலையுடையே னாவேனே 4.8 685: செடியாய வல்வினைகள் தீர்க்கும் திருமாலே நெடியானே வேங்கடவா நின்கோயி லின்வாசல் அடியாரும் வானவரு மரம்பையரும் கிடந்தியங்கும் படியாய்க் கிடந்துன் பவளவாய் காண்பேனே (2) 4.9 686: உம்ப ருலகாண் டொருகுடைக்கீழ் உருப்பசிதன் அம்பொற் கலையல்குல் பெற்றாலு மாதரியேன் செம்பவள வாயான் திருவேங் கடமென்னும் எம்பெருமான் பொன்மலைமே லேதேனு மாவேனே 4.10 687: மன்னியதண் சாரல் வடவேங் கடத்தான்றன் பொன்னியலும் சேவடிகள் காண்பான் புரிந்திறைஞ்சி கொன்னவிலும் கூர்வேல் குலசே கரஞ்சொன்ன பன்னியநூல் தமிழ்வல்லார் பாங்காய பத்தர்களே (2) 4.11 தரவு கொச்சகக் கலிப்பா 688: தருதுயரம் தடாயேலுன் சரணல்லால் சரணில்லை விரைகுழுவு மலர்ப்பொழில்சூழ் விற்றுவக்கோட் டம்மானே அரிசினத்தா லீன்றதாய் அகற்றிடினும் மற்றவள்தன் அருள்நினைந்தே யழும்குழவி அதுவேபோன் றிருந்தேனே (2) 5.1 689: கண்டா ரிகழ்வனவே காதலன்றான் செய்திடினும் கொண்டானை யல்லா லறியாக் குலமகள்போல் விண்டோ ய் மதிள்புடைசூழ் விற்றுவக்கோட் டம்மாநீ கொண்டாளா யாகிலுமுன் குரைகழலே கூறுவனே 5.2 690: மீன்நோக்கும் நீள்வயல்சூழ் விற்றுவக்கோட் டம்மாஎன் பால்நோக்கா யாகிலுமுன் பற்றல்லால் பற்றில்லேன் தான்நோக்கா தெத்துயரம் செய்திடினும் தார்வேந்தன் கோல்நோக்கி வாழும் குடிபோன்றி ருந்தேனே 5.3 691: வாளா லறுத்துச் சுடினும் மருத்துவன்பால் மாளாத காதல்நோ யாளன்போல் மாயத்தால் மீளாத் துயர்தரினும் விற்றுவக்கோட் டம்மாநீ ஆளா வுனதருளே பார்ப்ப னடியேனே 5.4 692: வெங்கண்திண் களிறடர்த்தாய் விற்றுவக்கோட் டம்மானே எங்குப்போ யுய்கேனுன் னிணையடியே யடையலல்லால் எங்கும்போய்க் கரைகாணா தெறிகடல்வாய் மீண்டேயும் வங்கத்தின் கூம்பேறும் மாப்பறவை போன்றேனே 5.5 693: செந்தழலே வந்தழலைச் செய்திடினும் செங்கமலம் அந்தரஞ்சேர் வெங்கதிரோற் கல்லா லலராவால் வெந்துயர்வீட் டாவிடினும் விற்றுவக்கோட் டம்மாஉன் அந்தமில்சீர்க் கல்லா லகங்குழைய மாட்டேனே 5.6 694: எத்தனையும் வான்மறந்த காலத்தும் பைங்கூழ்கள் மைத்தெழுந்த மாமுகிலே பார்த்திருக்கும் மற்றவைப்போல் மெய்த்துயர்வீட் டாவிடினும் விற்றுவக்கோட் டம்மாஎன் சித்தம்மிக வுன்போலே வைப்ப னடியேனே 5.7 695: தொக்கிலங்கி யாறெல்லாம் பரந்தோடி தொடுகடலே புக்கன்றிப் புறம்நிற்க மாட்டாத மற்றவைபோல் மிக்கிலங்கு முகில்நிறத்தாய் விற்றுவக்கோட் டம்மாஉன் புக்கிலங்கு சீரல்லால் புக்கிலன்காண் புண்ணியனே 5.8 696: நின்னையே தான்வேண்டி நீள்செல்வம் வேண்டாதான் தன்னையே தான்வேண்டும் செல்வம்போல் மாயத்தால் மின்னையே சேர்திகிரி விற்றுவக்கோட் டம்மானே நின்னையே தான்வேண்டி நிற்ப னடியேனே 5.9 697: விற்றுவக்கோட் டம்மாநீ வேண்டாயே யாயிடினும் மற்றாரும் பற்றில்லே னென்றுஅவனைத் தாள்நயந்த கொற்றவேல் தானைக் குலசே கரஞ்சொன்ன நற்றமிழ்பத் தும்வல்லார் நண்ணார் நரகமே (2) 5.10 அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 698: ஏர்மலர்ப் பூங்குழ லாயர்மாதர் எனைப்பல் ருள்ளவிவ் வூரில்,உன்றன் மார்வு தழுவுதற் காசையின்மை அறிந்தறிந் தேயுன்றன் பொய்யைக்கேட்டு கூர்மழை போல்பனிக் கூதலெய்திக் கூசி நடுங்கி யமுனையாற்றில் வார்மணற் குன்றில் புலரநின்றேன் வாசுதே வாஉன் வரவுபார்த்தே (2) 6.1 699: கொண்டையொண் கண்மட வாளொருத்தி கீழை யகத்துத் தயிர்கடையக் கண்டுஒல்லை நானும் கடைவனென்று கள்ள விழிவிழித் துப்புக்கு வண்டமர் பூங்குழல் தாழ்ந்துலாவ வாண்முகம் வேர்ப்பச்செவ் வாய்த்துடிப்ப தண்டயிர் நீகடைந் திட்டவண்ணம் தாமோத ராமெய் யறிவன்நானே 6.2 700: கருமலர்க் கூந்த லொருத்திதன்னைக் கடைக்கணித்து ஆங்கே யொருத்திதன்பால் மருவி மனம்வைத்து மற்றொருத்திக் குரைத்தொரு பேதைக்குப் பொய்குறித்து புரிகுழல் மங்கை யொருத்திதன்னைப் புணர்தி யவளுக்கும் மெய்யனல்லை மருதிறுத் தாய்உன் வளர்த்தியூடே வளர்கின்ற தாலுன்றன் மாயைதானே 6.3 701: தாய்முலைப் பாலி லமுதிருக்கத் தவழ்ந்து தளர்நடை யிட்டுச்சென்று பேய்முலை வாய்வைத்து நஞ்சையுண்டு பித்தனென் றேபிற ரேசநின்றாய் ஆய்மிகு காதலோடு யானிருப்ப யான்விட வந்தவென் தூதியோடே நீமிகு போகத்தை நன்குகந்தாய் அதுவுமுன் கோரம்புக் கேற்குமன்றே 6.4 702: மின்னொத்த நுண்ணிடை யாளைக்கொண்டு வீங்கிருள் வாயென்றன் வீதியூடே பொன்னொத்த வாடைகுக் கூடலிட்டுப் போகின்ற போதுநான் கண்டுநின்றேன் கண்ணுற் றவளைநீ கண்ணாலிட்டுக் கைவிளிக் கின்றதும் கண்டேநின்றேன் என்னுக் கவளைவிட் டிங்குவந்தாய் இன்னமங் கேநட நம்பிநீயே 6.5 703: மற்பொரு தோளுடை வாசுதேவா வல்வினை யேன்துயில் கொண்டவாறே இற்றை யிரவிடை யேமத்தென்னை இன்னணை மேலிட்ட கன்றுநீபோய் அற்றை யிரவுமோர் பிற்றைநாளும் அரிவைய ரோடும் அணைந்துவந்தாய் எற்றுக்கு நீயென் மருங்கில்வந்தாய் எம்பெரு மான்நீ யெழுந்தருளே 6.6 704: பையர வின்னணைப் பள்ளியினாய் பண்டையோ மல்லோம்நாம் நீயுகக்கும் மையரி யொண்கண்ணி னாருமல்லோம் வைகியெம் சேரி வரவோழிநீ செய்ய வுடையும் திருமுகமும் செங்கனி வாயும் குழலும்கண்டு பொய்யொரு நாள்பட்ட தேயமையும் புள்ளுவம் பேசாதே போகுநம்பீ 6.7 705: என்னை வருக வெனக்குறித்திட் டினமலர் முல்லையின் பந்தர்நீழல் மன்னி யவளைப் புணரப்புக்கு மற்றென்னைக் கண்டுழ றாநெகிழ்ந்தாய் பொன்னிற வாடையைக் கையில்தாங்கிப் பொய்யச்சங் காட்டிநீ போதியேலும் இன்னமென் கையகத் தீங்கொருநாள் வருதியே லெஞ்சினம் தீர்வன்நானே 6.8 706: மங்கல நல்வன மாலைமார்வில் இலங்க மயில்தழைப் பீலிசூடி பொங்கிள வாடை யரையில்சாத்திப் பூங்கொத்துக் காதிற் புணரப்பெய்து கொங்கு நறுங்குழ லார்களோடு குழைந்து குழலினி தூதிவந்தாய் எங்களுக் கேயொரு நாள்வந்தூத உன்குழ லின்னிசை போதராதே 6.9 707: அல்லி மலர்த்திரு மங்கைகேள்வன் றன்னை நயந்திள வாய்ச்சிமார்கள் எல்லிப் பொழுதினி லேமத்தூடி எள்கி யுரைத்த வுரையதனை கொல்லி நகர்க்கிறை கூடற்கோமான் குலசே கரனின் னிசையில்மேவி சொல்லிய இன்தமிழ் மாலைபத்தும் சொல்லவல் லார்க்கில்லை துன்பந்தானே (2) 6.10 எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 708: ஆலை நீள்கரும் பன்னவன் தாலோ அம்பு யுத்தடங் கண்ணினன் தாலோ வேலை நீர்நிறத் தன்னவன் தாலோ வேழப் போதக மன்னவன் தாலோ ஏல வார்குழ லென்மகன் தாலோ என்றென் றுன்னைஎன் வாயிடை நிறைய தாலொ லித்திடும் திருவினை யில்லாத் தாய ரில்கடை யாயின தாயே (2) 7.1 709: வடிக்கொ ளஞ்சன மெழுதுசெம் மலர்க்கண் மருவி மேலினி தொன்றினை நோக்கி முடக்கிச் சேவடி மலர்ச்சிறு கருந்தாள் பொலியு நீர்முகில் குழவியே போல அடக்கி யாரச்செஞ் சிறுவிர லனைத்தும் அங்கை யோடணைந் தானையிற் கிடந்த கிடக்கை கண்டிடப் பெற்றில னந்தோ கேச வாகெடு வேன்கெடு வேனே 7.2 710: முந்தை நன்முறை யுன்புடை மகளிர் முறைமு றைந்தம் குறங்கிடை யிருத்தி எந்தை யேஎன்றன் குலப்பெருஞ் சுடரே எழுமு கில்கணத் தெழில்கவ ரேறே உந்தை யாவன்என் றுரைப்பநின் செங்கேழ் விரலி னும்கடைக் கண்ணினும் காட்ட நந்தன் பெற்றனன் நல்வினை யில்லா நங்கள் கோன்வசு தேவன்பெற் றிலனே 7.3 711: களிநி லாவெழில் மதிபுரை முகமும் கண்ண னேதிண்கை மார்வும்திண் டோ ளும் தளிம லர்க்கருங் குழல்பிறை யதுவும் தடங்கொள் தாமரைக் கண்களும் பொலிந்த இளமை யின்பத்தை யின்றென்றன் கண்ணால் பருகு வேற்கிவள் தாயென நினைந்த அளவில் பிள்ளைமை யின்பத்தை யிழந்த பாவி யேனென தாவிநில் லாதே 7.4 712: மருவு நின்திரு நெற்றியில் சுட்டி அசைத ரமணி வாயிடை முத்தம் தருத லும்,உன்றன் தாதையைப் போலும் வடிவு கண்டுகொண் டுள்ளமுள் குளிர விரலைச் செஞ்சிறு வாயிடைச் சேர்த்து வெகுளி யாய்நின்று ரைக்கும்மவ் வுரையும் திருவி லேனொன்றும் பெற்றிலேன் எல்லாம் தெய்வ நங்கை யசோதைபெற் றாளே 7.5 713: தண்ணந் தாமரைக் கண்ணனே கண்ணா தவழ்ந்தெ ழுந்து தளர்ந்ததோர் நடையால் மண்ணில் செம்பொடி யாடிவந் தென்றன் மார்வில் மன்னிடப் பெற்றிலே னந்தோ வண்ணச் செஞ்சிறு கைவிர லனைத்தும் வாரி வாய்க்கொண்ட அடிசிலின் மிச்சல் உண்ணப் பெற்றிலேன் ஓகொடு வினையேன் என்னை எஞ்செய்யப் பெற்றதெம் மோயே 7.6 714: குழக னேஎன்றன் கோமளப் பிள்ளாய் கோவிந் தாஎன் குடங்கையில் மன்னி ஒழுகு பேரெழி லிளஞ்சிறு தளிர்போல் ஒருகை யாலொரு முலைமுகம் நெருடா மழலை மென்னகை யிடையிடை யருளா வாயி லேமுலை யிருக்கவென் முகத்தே எழில்கொள் நின்திருக் கண்ணிணை நோக்கந் தன்னை யுமிழந் தேனிழந் தேனே 7.7 715: முழுதும் வெண்ணெ யளைந்துதொட் டுண்ணும் முகிழி ளஞ்சிறுத் தாமரைக் கையும் எழில்கொள் தாம்புகொண் டடிப்பதற் கெள்கும் நிலையும் வெண்தயிர் தோய்ந்தசெவ் வாயும் அழுகை யுமஞ்சி நோக்குமந் நோக்கும் அணிகொள் செஞ்சிறு வாய்நெளிப் பதுவும் தொழுகை யுமிவை கண்ட அசோதை தொல்லை யின்பத் திறுதிகண் டாளே 7.8 716: குன்றி னால்குடை கவித்ததும் கோலக் குரவை கோத்த தும்குட மாட்டும் கன்றி னால்விள வெறிந்ததும் காலால் காளி யன்தலை மிதித்தது முதலா வென்றி சேர்பிள்ளை நல்விளை யாட்டம் அனைத்தி லுமங்கென் னுள்ளமுள் குளிர ஒன்றும் கண்டிடப் பெற்றிலே னடியேன் காணு மாறினி யுண்டெனி லருளே 7.9 717: வஞ்ச மேவிய நெஞ்சுடைப் பேய்ச்சி வரண்டு நார்நரம் பெழக்கரிந் துக்க நஞ்ச மார்தரு சுழிமுலை யந்தோ சுவைத்து நீயருள் செய்து வளர்ந்தாய் கஞ்சன் நாள்கவர் கருமுகி லெந்தாய் கடைப்பட் டேன்வெறி தேமுலை சுமந்து தஞ்ச மேலொன்றி லேனுய்ந்தி ருந்தேன் தக்க தேநல்ல தாயைப்பெற் றாயே 7.10 718: மல்லை மாநகர்க் கிறையவன் றன்னை வாஞ்செ லுத்திவந் தீங்கணை மாயத்து எல்லை யில்பிள்ளை செய்வன காணாத் தெய்வத் தேவகி புலம்பிய புலம்பல் கொல்லி காவலன் மாலடி முடிமேல் கோல மாம்குல சேகரன் சொன்ன நல்லி சைத்தமிழ் மாலைவல் லார்கள் நண்ணு வாரொல்லை நாரண னுலகே (2) 7.11 தரவு கொச்சகக் கலிப்பா 719: மன்னுபுகழ் கௌசலைதன் மணிவயிறு வாய்த்தவனே தென்னிலங்கை கோன்முடிகள் சிந்துவித்தாய் செம்பொஞ்சேர் கன்னிநன்மா மதிள்புடைசூழ் கணபுரத்தென் கருமணியே என்னுடைய இன்னமுதே இராகவனே தாலேலோ (2) 8.1 720: புண்டரிக மலரதன்மேல் புவனியெல்லாம் படைத்தவனே திண்டிறலாள் தாடகைதன் உரமுருவச் சிலைவளைத்தய் கண்டவர்தம் மனம்வழங்கும் கணபுரத்தென் கருமணியே எண்டிசையு மாளுடையாய் இராகவனே தாலேலோ 8.2 721: கொங்குமலி கருங்குழலாள் கோசலைதன் குலமதலாய் தங்குபெரும் புகழ்ச்சனகன் திருமருகா தாசரதீ கங்கையிலும் தீர்த்தமலி கணபுரத்தென் கருமணியே எங்கள்குல தின்னமுதே இராகவனே தாலேலோ 8.3 722: தாமரைமே லயனவனைப் படைத்தவனே தசரதன்றன் மாமதலாய் மைதிலிதன் மணவாளா வண்டினங்கள் காமரங்க ளிசைபாடும் கணபுரத்தென் கருமணியே ஏமருவும் சிலைவலவா இராகவனே தாலேலோ 8.4 723: பாராளும் படர்செல்வம் பரதநம்பிக் கேயருளி ஆராவன் பிளையவனோ டருங்கான மடைந்தவனே சீராளும் வரைமார்பா திருக்கண்ண புரத்தரசே தாராளும் நீண்முடியென் தாசரதீ தாலேலோ 8.5 724: சுற்றமெல்லாம் பின்தொடரத் தொல்கான மடைந்தவனே அற்றவர்கட் கருமருந்தே அயோத்திநகர்க் கதிபதியே கற்றவர்கள் தாம்வாழும் கணபுரத்தென் கருமணியே சிற்றவைதன் சொல்கொண்ட சீராமா தாலேலோ 8.6 725: ஆலினிலைப் பாலகனா யன்றுலக முண்டவனே வாலியைகொன் றரசிளைய வானரத்துக் களித்தவனே காலின்மணி கரையலைக்கும் கணபுரத்தென் கருமணியே ஆலிநகர்க் கதிபதியே அயோத்திமனே தாலேலோ 8.7 726: மலையதனா லணைகட்டி மதிளிலங்கை யழித்தவனே அலைகடலைக் கடைந்தமரர்க் கமுதருளிச் செய்தவனே கலைவலவர் தாம்வாழும் கணபுரத்தென் கருமணியே சிலைவலவா சேவகனே சீராம தாலேலோ 8.8 727: தளையவிழும் நறுங்குஞ்சித் தயரதன்றன் குலமதலாய் வளையவொரு சிலையதனால் மதிளிலங்கை யழித்தவனே களைகழுநீர் மருங்கலரும் கணபுரத்தென் கருமணியே இளையவர்கட் கருளுடையாய் இராகவனே தாலேலோ 8.9 728: தேவரையு மசுரரையும் திசைகளையும் படைத்தவனே யாவரும்வந் தடிவணங்க அரங்கநகர்த் துயின்றவனே காவிரிநல் நதிபாயும் கணபுரத்தென் கருமணியே ஏவரிவெஞ் சிலைவலவா இராகவனே தாலேலோ (2) 8.10 729: கன்னிநன்மா மதிள்புடைசூழ் கணபுரத்தென் காகுத்தன் தன்னடிமேல் தாலேலோ என்றுரைத்த தமிழ்மாலை கொல்நவிலும் வேல்வலவன் குடைக்குலசே கரஞ்சொன்ன பன்னியநூல் பத்தும்வல்லார் பாங்காய பத்தர்களே (2) 8.11 அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 730: வன்தாளி னிணைவணங்கி வளநகரம் தொழுதேத்த மன்ன னாவான் நின்றாயை அரியணைமே லிருந்தாயை நெடுங்கானம் படரப் போகு என்றாள்,எம் இராமாவோ உனைப்பயந்த கைகேசி தஞ்சொற் கேட்டு நன்றாக நானிலத்தை யாள்வித்தேன் நன்மகனே உன்னை நானே (2) 9.1 731: வெவ்வாயேன் வெவ்வுரைகேட் டிருநிலத்தை வேண்டாதே விரைந்து வென்றி மைவாய களிறொழிந்து தேரொழிந்து மாவொழிந்து வனமே மேவி நெய்வாய வேல்நெடுங்கண் நேரிழையும் இளங்கோவும் பின்பு போக எவ்வாறு நடந்தனையெம் இரமாவோ எம்பெருமான் எஞ்செய் கேனே 9.2 732: கொல்லணைவேல் வரிநெடுங்கண் கோசலைதன் குலமதலாய் குனிவில் லேந்தும் மல்லணைந்த வரைத்தோளா வல்வினையேன் மனமுருக்கும் வகையே கற்றாய் மெல்லணைமேல் முன்துயின்றாய் இன்றினிப்போய் வியன்கான மரத்தின் நீழல் கல்லணைமேல் கண்டுயிலக் கற்றனையோ காகுத்தா கரிய கோவே 9.3 733: வாபோகு வாஇன்னம் வந்தொருகால் கண்டுபோ மலராள் கூந்தல் வேய்போலு மெழில்தோளி தன்பொருட்டா விடையோன்றன் வில்லைச் செற்றாய் மாபோகு நெடுங்கானம் வல்வினையேன் மனமுருக்கும் மகனே இன்று நீபோக என்னெஞ்ச மிருபிளவாய்ப் போகாதே நிற்கு மாறே 9.4 734: பொருந்தார்கை வேல்நுதிபோல் பரல்பாய மெல்லடிகள் குருதி சோர விரும்பாத கான்விரும்பி வெயிலுறைப்ப வெம்பசிநோய் கூர இன்று பெரும்பாவி யேன்மகனே போகின்றாய் கேகயர்கோன் மகளாய்ப் பெற்ற அரும்பாவி சொற்கேட்ட அருவினையேன் எஞ்செய்கேன் அந்தோ யானே 9.5 735: அம்மாவென் றுகந்தழைக்கு மார்வச்சொல் கேளாதே அணிசேர் மார்வம் என்மார்வத் திடையழுந்தத் தழுவாதே முழுசாதே மோவா துச்சி கைம்மாவின் நடையன்ன மென்னடையும் கமலம்போல் முகமும் காணாது எம்மானை யென்மகனை யிழந்திட்ட இழிதகையே னிருக்கின் றேனே 9.6 736: பூமருவு நறுங்குஞ்சி புஞ்சடையாய்ப் புனைந்துபூந் துகில்சே ரல்குல் காமரெழில் விழலுடுத்துக் கலனணியா தங்கங்க ளழகு மாறி ஏமருதோ ளென்புதல்வன் யானின்று செலத்தக்க வனந்தான் சேர்தல் தூமறையீர் இதுதகவோ சுமந்திரனே விசிட்டனே சொல்லீர் நீரே 9.7 737: பொன்பெற்றா ரெழில்வேதப் புதல்வனையும் தம்பியையும் பூவை போலும் மின்பற்றா நுண்மருங்குல் மெல்லியலென் மருகிகையும் வனத்தில் போக்கி நின்பற்றா நின்மகன்மேல் பழிவிளைத்திட் டென்னையும்நீள் வானில் போக்க என்பெற்றாய் கைகேசீ இருநிலத்தில் இனிதாக விருக்கின் றாயே 9.8 738: முன்னொருநாள் மழுவாளி சிலைவாங்கி அவன்தவத்தை முற்றும் செற்றாய் உன்னையுமுன் னருமையையு முன்மோயின் வருத்தமுமொன் றாகக் கொள்ளாது என்னையும்என் மெய்யுரையும் மெய்யாகக் கொண்டுவனம் புக்க எந்தாய் நின்னையே மகனாகப் பெறப்பெறுவேன் ஏழ்பிறப்பும் நெடுந்தோள் வேந்தே 9.9 739: தேன்நகுமா மலர்க்கூந்தல் கௌசலையும் சுமித்திரையும் சிந்தை நோவ கூனுருவில் கொடுந்தொழுத்தை சொற்கேட்ட கொடியவள்தன் சொற்கொண்டு இன்று கானகமே மிகவிரும்பி நீதுறந்த வளநகரைத் துறந்து நானும் வானகமே மிகவிரும்பிப் போகின்றேன் மனுகுலத்தார் தங்கள் கோவே 9.10 740: ஏரார்ந்த கருநெடுமால் இராமனாய் வனம்புக்க அதனுக் காற்றா தாரர்ந்த தடவரைத்தோள் தயரதன்றான் புலம்பியஅப் புலம்பல் தன்னை கூரார்ந்த வேல்வலவன் கோழியர்கோன் குடைக்குலசே கரஞ்சொற் செய்த சீரார்ந்த தமிழ்மாலை யிவைவல்லார் தீநெறிக்கண் செல்லார் தாமே (2) 9.11 எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 741: அங்கணெடு மதிள்புடைசூ ழயோத்தி யென்னும் அணிநகரத் துலகனைத்தும் விளக்கும் சோதி வெங்கதிரோன் குலத்துக்கோர் விளக்காய்த் தோன்றி விண்முழுது முயக்கொண்ட வீரன் றன்னை, செங்கணெடுங் கருமுகிலை யிராமன் றன்னைத் தில்லைநகர்த் திருச்சித்ர கூடந் தன்னுள் எங்கள்தனி முதல்வனையெம் பெருமான் றன்னை என்றுகொலோ கண்குளிரக் காணு நாளே (2) 10.1 742: வந்தெதிர்ந்த தாடகைதன் உரத்தைக் கீறி வருகுருதி பொழிதரவன் கணையொன் றேவி மந்திரங்கொள் மறைமுனிவன் வேள்வி காத்து வல்லரக்க ருயிருண்ட மைந்தன் காண்மின் செந்தளிர்வாய் மலர்நகைசேர் செழுந்தண் சோலைத் தில்லைநகர்த் திருச்சித்ர கூடந் தன்னுள் அந்தணர்க ளொருமூவா யிரவ ரேத்த அணிமணியா சனத்திருந்த வம்மான் றானே 10.2 743: செல்வரிநற் கருநெடுங்கண் சீதைக் காகிச் சினவிடையோன் சிலையிறுத்து மழுவா ளேந்தி வெவ்வரிநற் சிலைவாங்கி வென்றி கொண்டு வேல்வேந்தர் பகைதடிந்த வீரன் றன்னை தெவ்வரஞ்ச நெடும்புரிசை யுயர்ந்த பாங்கர்த் தில்லைநகர்த் திருச்சித்ர கூடந் தன்னுள் எவ்வரிவெஞ் சிலைத்தடக்கை யிராமன் றன்னை இறைஞ்சுவா ரிணையடியே யிறைஞ்சி னேனே 10.3 744: தொத்தலர்பூஞ் சுரிகுழல்கை கேசி சொல்லால் தென்னகரந் துரந்துதுறைக் கங்கை தன்னை பத்தியுடைக் குகன்கடத்த வனம்போய்ப் புக்குப் பரதனுக்கு பாதுகமு மரசு மீந்து சித்திரகூ டத்திருந்தான் றன்னை யின்று தில்லைநகர்த் திருச்சித்ர கூடந் தன்னுள் எத்தனையும் கண்குளிரக் காணப் பெற்ற இருநிலத்தார்க் கிமையவர்நே ரொவ்வார் தாமே 10.4 745: வலிவணக்கு வரைநெடுந்தோள் விராதைக் கொன்று வண்டமிழ்மா முனிகொடுத்த வரிவில் வாங்கி கலைவணக்கு நோக்கரக்கி மூக்கை நீக்கிக் கரனோடு தூடணன்ற னுயிரை வாங்கி சிலைவணக்கி மான்மரிய வெய்தான் றன்னைத் தில்லைநகர்த் திருச்சித்ர கூடந் தன்னுள் தலைவணக்கிக் கைகூப்பி யேத்த வல்லார் திரிதலால் தவமுடைத்தித் தரணி தானே 10.5 746: தனமருவு வைதேகி பிரிய லுற்றுத் தளர்வெய்திச் சடாயுவைவை குந்தத் தேற்றி வனமருவு கவியரசன் காதல் கொண்டு வாலியைகொன் றிலங்கைநக ரரக்கர் கோமான் சினமடங்க மாருதியால் சுடுவித் தானைத் தில்லைநகர்த் திருச்சித்ர கூடந் தன்னுள் இனிதமர்ந்த அம்மானை இராமன் றன்னை ஏத்துவா ரிணையடியே யேத்தி னெனெ 10.6 747: குரைகடலை யடலம்பால் மறுக வெய்து குலைகட்டி மறுகரையை யதனா லேரி எரிநெடுவே லரக்கரொடு மிலங்கை வேந்தன் இன்னுயிர்கொண் டவன்தம்பிக் கரசு மீந்து திருமகளோ டினிதமர்ந்த செல்வன் றன்னைத் தில்லைநகர்த் திருச்சித்ர கூடந் தன்னுள் அரசமர்ந்தா னடிசூடு மரசை யல்லால் அரசாக வெண்ணேன்மற் றரசு தானே 10.7 748: அம்பொனெடு மணிமாட அயோத்தி யெய்தி அரசெய்தி அகத்தியன்வாய்த் தான்முன் கொன்றான் றன்பெருந்தொல் கதைக்கேட்டு மிதிலைச் செல்வி உலகுய்யத் திருவயிறு வாய்த்த மக்கள் செம்பவளத் திரள்வாய்த்தன் சரிதை கேட்டான் தில்லைநகர்த் திருச்சித்ர கூடந் தன்னுள் எம்பெருமான் றஞ்சரிதை செவியால் கண்ணால் பருகுவோ மின்னமுதை மதியோ மின்றே 10.8 749: செறிதவச்சம் புகன்றன்னைச் சென்று கொன்று செழுமறையோ னுயிர்மீட்டுத் தவத்தோ னீந்த நிறைமணிப்பூ ணணியுங்கொண் டிலவணன் றன்னைத் தம்பியால் வானேற்றி முனிவன் வேண்ட திறல்விளங்கு மிலக்குமனைப் பிரிந்தான் றன்னைத் தில்லைநகர்த் திருச்சித்ர கூடந் தன்னுள் உறைவானை மறவாத வுள்ளந் தன்னை உடையோம்மற் றுறுதுயர மடையோ மின்றே 10.9 750: அன்றுசரா சரங்களைவை குந்தத் தேற்றி அடலரவப் பகையேறி யசுரர் தம்மை வென்று,இலங்கு மணிநெடுந்தோள் நான்கும் தோன்ற விண்முழுது மெதிர்வரத்தன் தாமம் மேவி சென்றினிது வீற்றிருந்த வம்மான் றன்னைத் தில்லைநகர்த் திருச்சித்ர கூடந் தன்னுள் என்றும்நின்றா னவனிவனென் றேத்தி நாளும் இன்றைஞ்சுமினோ வெப்பொழுதும் தொண்டீர் நீரே 10.10 751: தில்லைநகர்த் திருச்சித்ர கூடந் தன்னுள் திறல்விளங்கு மாருதியோ டமர்ந்தான் றன்னை எல்லையில்சீர்த் தயரதன்றன் மகனாய்த் தோன்றிற் றதுமுதலாத் தன்னுலகம் புக்க தீறா கொல்லியலும் படைத்தானைக் கொற்ற வொள்வாள் கோழியர்கோன் குடைக்குலசே கரஞ்சொற் செய்த நல்லியலின் தமிழ்மாலை பத்தும் வல்லார் நலந்திகழ்நா ரணனடிக்கீழ் நண்ணு வாரே (2) 10.11 குலசேகரப் பெருமாள் திருவடிகளே சரணம் -------------------------------------------------------------------------------- திருமழிசைப்பிரான் அருளிச்செய்த திருச்சந்த விருத்தம் ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: திருச்சந்த விருத்தத் தனியந்கள் திருக்கச்சி நம்பிகள் அருளிச்செய்தவை தரவு கொச்சகக் கலிப்பா தருச்சந்தப் பொழில்தழுவு தாரணியின் துயர்தீர திருச்சந்த விருத்தம்செய் திருமழிசைப் பரன்வருமூர், கருச்சந்தும் காரகிலும் கமழ்கோங்கும் மணநாறும், திருச்சந்தத் துடன்மருவு திருமழிசை வளம்பதியே. இருவிகற்ப நேரிசை வெண்பா உலகும் மழிசையு முள்ளுணர்ந்து, தம்மில் புலவர் புகழ்க்கோலால் தூக்க,- உலகுதன்னை வைத்தெடுத்த பக்கத்தும், மாநீர் மழிசையே வைத்தெடுத்த பக்கம் வலிது. திருமழிசைப்பிரான் அருளிச்செய்த திருச்சந்த விருத்தம் சந்தக் கலி விருத்தம் 752: பூநிலாய வைந்துமாய்ப் புனற்கண்நின்ற நான்குமாய், தீநிலாய மூன்றுமாய்ச் சிறந்தகா லிரண்டுமாய், மீநிலாய தொன்றுமாகி வேறுவேறு தன்மையாய், நீநிலாய வண்ணநின்னை யார்நினைக்க வல்லரே? (2) (1) 753: ஆறுமாறு மாறுமாயொ ரைந்துமைந்து மைந்துமாய், ஏறுசீரி ரண்டுமூன்று மேழுமாறு மெட்டுமாய், வேறுவேறு ஞானமாகி மெய்யினொடு பொய்யுமாய், ஊறொடோ சை யாயவைந்து மாய ஆய மாயனே. (2) 753: ஐந்துமைந்து மைந்துமாகி யல்லவற்று ளாயுமாய், ஐந்துமூன்று மொன்றுமாகி நின்றவாதி தேவனே, ஐந்துமைந்து மைந்துமாகி யந்தரத்த ணைந்துநின்று, ஐந்துமைந்து மாயநின்னை யாவர்காண வல்லரே? (3) 755: மூன்றுமுப்ப தாறினோடொ ரைந்துமைந்து மைந்துமாய், மூன்றுமூர்த்தி யாகிமூன்று மூன்றுமூன்று மூன்றுமாய, தோன்றுசோதி மூன்றுமாய்த் துளக்கமில் விளக்கமாய், ஏன்றெனாவி யுள்புகுந்த தென்கொலோவெம் மீசனே. (4) 756: நின்றியங்கு மொன்றலாவு ருக்கடோ றும் ஆவியாய், ஒன்றியுள்க லந்துநின்ற நின்னதன்மை யின்னதென்று, என்றும்யார்க்கு மெண்ணிறந்த ஆதியாய்நின் னுந்திவாய், அன்றுநான்மு கற்பயந்த வாதிதேவ னல்லையே? (5) 757: நாகமேந்து மேருவெற்பை நாகமேந்து மண்ணினை, நாகமேந்து மாகமாக மாகமேந்து வார்புனல், மாகமேந்து மங்குல்தீயொர் வாயுவைந் தமைந்துகாத்து, ஏகமேந்தி நின்றநீர்மை, நின்கணேயி யன்றதெ. (6) 758: ஒன்றிரண்டு மூர்த்தியா யுறக்கமோடு ணர்ச்சியாய், ஒன்றிரண்டு காலமாகி வேலைஞால மாயினாய், ஒன்றிரண்டு தீயுமாகி யாயனாய மாயனே ஒன்றிரண்டு கண்ணினுனு முன்னையேத்த வல்லனே? (7) 759: ஆதியான வானவர்க்கு மண்டமாய வப்புறத்து, ஆதியான வானவர்க்கு மாதியான வாதிநீ, ஆதியான வானவாண ரந்தகாலம் நீயுரைத்தி, ஆதியான காலநின்னை யாவர்காண வல்லரே? (8) 760: தாதுலாவு கொன்றைமாலை துன்னுசெஞ்ச டைச்சிவன், நீதியால்வ ணங்குபாத நின்மலா.நி லாயசீர் வேதவாணர் கீதவேள்வி நீதியான வேள்வியார், நீதியால் வணங்குகின்ற நீர்மைநின்கண் நின்றதே (9) 761: தன்னுளேதி ரைத்தெழும் தரங்கவெண்த டங்கடல் தன்னுளேதி ரைத்தெழுந் தடங்குகின்ற தன்மைபோல், நின்னுளேபி றந்திறந்து நிற்பவும் திரிபவும், நின்னுளேய டங்குகின்ற நீர்மைநின்கண் நின்றதே. (10) 761: தன்னுளேதி ரைத்தெழும் தரங்கவெண்த டங்கடல் தன்னுளேதி ரைத்தெழுந் தடங்குகின்ற தன்மைபோல், நின்னுளேபி றந்திறந்து நிற்பவும் திரிபவும், நின்னுளேய டங்குகின்ற நீர்மைநின்கண் நின்றதே (10) 762: சொல்லினால்தொ டர்ச்சிநீ சொலப்படும்பொ ருளும்நீ, சொல்லினால்சொ லப்படாது தோன்றுகின்ற சோதிநீ, சொல்லினால்ப டைக்கநீப டைக்கவந்து தோன்றினார், சொல்லினால்சு ருங்கநின்கு ணங்கள் சொல்ல வல்லரே? (11) 763: உலகுதன்னை நீபடைத்தி யுள்ளொடுக்கி வைத்தி, மீண்- டுலகுதன்னு ளேபிறத்தி யோரிடத்தை யல்லையால் உலகுநின்னொ டொன்றிநிற்க வேறுநிற்றி யாதலால், உலகில்நின்னை யுள்ளசூழல் யாவருள்ளா வல்லரே? (12) 764: இன்னையென்று சொல்லலாவ தில்லையாதும் இட்டிடைப் பின்னைகேள்வ னென்பருன்பி ணக்குணர்ந்த பெற்றியோர் பின்னையாய கோலமோடு பேருமூரு மாதியும், நின்னையார் நினைக்கவல்லர் நீர்மையால்நி னைக்கிலே. (13) 765: தூய்மையோக மாயினாய்து ழாயலங்கல் மாலையாய், ஆமையாகி யாழ்கடல்து யின்றவாதி தேவ,நின் நாமதேய மின்னதென்ன வல்லமல்ல மாகிலும், சாமவேத கீதனாய சக்ரபாணி யல்லையே? (14) 766: அங்கமாறும் வேதநான்கு மாகிநின்ற வற்றுளே, தங்குகின்ற தன்மையாய்த டங்கடல்ப ணத்தலை, செங்கண்நாக ணைக்கிடந்த செல்வமல்கு சீரினாய், சங்கவண்ண மன்னமேனி சார்ங்கபாணி யல்லையே? (15) 767: தலைக்கணத்து கள்குழம்பு சாதிசோதி தோற்றாமாய், நிலைக்கணங்கள் காணவந்து நிற்றியேலும் நீடிருங், கலைக்கணங்கள் சொற்பொருள்க ருத்தினால்நி னைக்கொணா, மலைக்கணங்கள் போலுணர்த்தும் மாட்சிநின்றன் மாட்சியே. (16) 768: ஏகமூர்த்தி மூன்றுமூர்த்தி நாலுமூர்த்தி நன்மைசேர், போகமூர்த்தி புண்ணியத்தின் மூர்த்தியெண்ணில் மூர்த்தியாய் நாகமூர்த்தி சயனமாய்ந லங்கடல்கி டந்து,மேல் ஆகமூர்த்தி யாயவண்ண மெங்கொலாதி தேவனே. (17) 769: விடத்தவாயொ ராயிரமி ராயிரம்கண் வெந்தழல், விடத்துவீழ்வி லாதபோகம் மிக்கசோதி தொக்கசீர், தொடுத்துமேல்வி தானமாய பௌவநீர ராவணை படுத்தபாயல் பள்ளிகொள்வ தென்கொல்வேலை வண்ணாணே. (18) 770: புள்ளாதாகி வேதநான்கு மோதினாய்அ தன்றியும், புள்ளின்வாய்பி ளந்துபுட்கொ டிப்பிடித்த பின்னரும், புள்ளையூர்தி யாதலால தென்கொல்மின்கொள் நேமியாய், புள்ளின்மெய்ப்ப கைக்கடல்கி டத்தல்காத லித்ததே. (19) 771: கூசமொன்று மின்றிமாசு ணம்படுத்து வேலைநீர், பேசநின்ற தேவர்வந்து பாடமுன்கி டந்ததும், பாசம்நின்ற நீரில்வாழு மாமையான கேசவா, ஏசவன்று நீகிடந்த வாறுகூறு தேறவே. 772: அரங்கனே.த ரங்கநீர்க லங்கவன்று குன்றுசூழ், மரங்கடேய மாநிலம்கு லுங்கமாசு ணம்சுலாய், நெருங்கநீ கடைந்தபோது நின்றசூர ரெஞ்செய்தார், குரங்கையா ளுகந்தவெந்தை. கூறுதேற வேறிதே. (21) 773: பண்டுமின்று மேலுமாயொர் பாலனாகி ஞாலமேழ், உண்டுமண்டி யாலிலைத்து யின்றவாதி தேவனே, வண்டுகிண்டு தண்டுழாய லங்கலாய்.க லந்தசீர்ப், புண்டரீக பாவைசேரு மார்ப.பூமி நாதனே. (22) 774: வானிறத்தொர் சீயமாய்வ ளைந்தவாளெ யிற்றவன், ஊன்நிறத்து கிர்த்தலம ழுத்தினாய்.உ லாயசீர், நால்நிறத்த வேதநாவர் நல்லயோகி னால்வணங்கு, பால்நிறக்க டல்கிடந்த பற்பநாப னல்லையே? (23) 775: கங்கைநீர்ப யந்தபாத பங்கயத்தெம் மண்ணலே, அங்கையாழி சங்குதண்டு வில்லும்வாளு மேந்தினாய், சிங்கமாய தேவதேவ. தேனுலாவு மென்மலர், மங்கைமன்னி வாழுமார்ப. ஆழிமேனி மாயனே. (24) 776: வரத்தினில்சி ரத்தைமிக்க வாளெயிற்று மற்றவன், உரத்தினில்க ரத்தைவைத்து கிர்த்தலத்தை யூன்றினாய், இரத்தநீயி தென்னபொய்யி ரந்தமண்வ யிற்றுளே கரத்தி,உன்க ருத்தையாவர் காணவல்லர் கண்ணனே. (25) 777: ஆணினோடு பெண்ணுமாகி யல்லவோடு நல்லவாய், ஊணொடோ சை யூறுமாகி யொன்றலாத மாயையாய், பூணிபேணு மாயனாகிப் பொய்யினோடு மெய்யுமாய், காணிபேணும் மாணியாய்க்க ரந்துசென்ற கள்வனே. (26) 778: விண்கடந்த சோதியாய்வி ளங்குஞான மூர்த்தியாய், பண்கடந்த தேசமேவு பாவநாச நாதனே, எண்கடந்த யோகினோடி ரந்துசென்று மாணியாய், மண்கடந்த வண்ணம்நின்னை யார்மதிக்க வல்லரே? (27) 779: படைத்தபாரி டந்தளந்த துண்டுமிழ்ந்து பௌவநீர், படைத்தடைத்த திற்கிடந்து முன்கடைந்த பெற்றியோய், மிடைத்தமாலி மாலிமான்வி லங்குகால னூர்புக, படைக்கலம் விடுத்தபல்ப டைத்தடக்கை மாயனே. (28) 780: பரத்திலும்ப ரத்தையாதி பௌவநீர ணைக்கிடந்து, உரத்திலும்மொ ருத்திதன்னை வைத்துகந்த தன்றியும், நரத்திலும்பி றத்திநாத ஞானமூர்த்தி யாயினாய், ஒருத்தரும்நி னாதுதன்மை யின்னதென்ன வல்லரே. (29) 781: வானகம்மும் மண்ணாகம்மும் வெற்புமேழ்க டல்களும், போனகம்செய் தாலிலைத்து யின்றபுண்ட ரீகனே, தேனகஞ்செய் தண்ணறும்ம லர்த்துழாய்நன் மாலையாய், கூனகம்பு கத்தெறித்த கொற்றவில்லி யல்லையே? (30) 782: காலநேமி காலனே. கணக்கிலாத கீர்த்தியாய், ஞாலமேழு முண்டுபண்டோ ர் பாலனாய பண்பனே, வேலைவேவ வில்வளைத்த வெல்சினத்த வீர,நின் பாலராய பத்தர்சித்தம் முத்திசெய்யும் மூர்த்தியே. (31) 783: குரக்கினப்ப டைகொடுகு ரைகடலின் மீதுபோய் அரக்கரங்க ரங்கவெஞ்ச ரந்துரந்த வாதிநீ, இரக்கமண்கொ டுத்தவற்கி ரக்கமொன்று மின்றியே, பரக்கவைத்த ளந்துகொண்ட பற்பபாத னல்லையே? (32) 784: மின்னிறத்தெ யிற்றரக்கன் வீழவெஞ்ச ரம்துரந்து, பின்னவற்க ருள்புரிந்த ரசளித்த பெற்றியோய், நன்னிறத்தொ ரிஞ்சொலேழை பின்னைகேள்வ. மன்னுசீர், பொன்னிறத்த வண்ணானாய புண்டரீக னல்லையே? (33) 785: ஆதியாதி யாதிநீயொ ரண்டமாதி யாதலால், சோதியாத சோதிநீஅ துண்மையில்வி ளங்கினாய், வேதமாகி வேள்வியாகி விண்ணினோடு மண்ணுமாய் ஆதியாகி யாயனாய மாயமென்ன மாயமே? (34) 786: அம்புலாவு மீனுமாகி யாமையாகி ஆழியார், தம்பிரானு மாகிமிக்க தன்புமிக்க தன்றியும் கொம்பராவு நுண்மருங்கு லாயர்மாதர் பிள்ளையாய் எம்பிரானு மாயவண்ண மென்கொலோவெம் மீசனே. (35) 787: ஆடகத்த பூண்முலைய சோதையாய்ச்சி பிள்ளையாய் சாடுதைத்தோர் புள்ளதாவி கள்ளதாய பேய்மகள் வீடுவைத்த வெய்யகொங்கை ஐயபால முதுசெய்து, ஆடகக்கை மாதர்வா யமுதமுண்ட தென்கொலோ? (36) 788: காய்த்தநீள்வி ளங்கனியு திர்த்தெதிர்ந்த பூங்குருந்தம் சாய்த்து,மாபி ளந்தகைத்த லத்தகண்ண னென்பரால் ஆய்ச்சிபாலை யுண்டுமண்ணை யுண்டுவெண்ணெ யுண்டு,பின் பேய்ச்சிபாலை யுண்டுபண்டொ ரேனமாய வாமனா. (37) 789: கடங்கலந்த வன்கரிம ருப்பொசித்துஓர் பொய்கைவாய், விடங்கலந்த பாம்பின்மேல்ந டம்பயின்ற நாதனே குடங்கலந்த கூத்தனாய கொண்டல்வண்ண. தண்டுழாய், வடங்கலந்த மாலைமார்ப. காலநேமி காலனே. (38) 790: வெற்பெடுத்து வேலைநீர்க லக்கினாய்அ தன்றியும், வெற்பெடுத்து வேலைநீர்வ ரம்புகட்டி வேலைசூழ், வெற்பெடுத்த இஞ்சிசூழி லங்கைகட்ட ழித்தநீ வெற்பெடுத்து மாரிகாத்த மேகவண்ண னல்லையே. (39) 791: ஆனைகாத்தொ ரானைகொன்ற தன்றியாயர் பிள்ளையாய், ஆனைமேய்த்தி யானெயுண்டி அன்றுகுன்ற மொன்றினால், ஆனைகாத்து மையரிக்கண் மாதரார்தி றத்து,முன் ஆனையன்று சென்றடர்த்த மாயமென்ன மாயமே? (40) 792: ஆயனாகி யாயர்மங்கை வேயதோள்வி ரும்பினாய், ஆய.நின்னை யாவர்வல்ல ரம்பரத்தொ டிம்பராய், மாய.மாய மாயைகொல்அ தன்றிநீவ குத்தலும், மாயமாய மாக்கினாயுன் மாயமுற்று மாயமே. (41) 793: வேறிசைந்த செக்கர்மேனி நீரணிந்த புஞ்சடை, கீறுதிங்கள் வைத்தவன்கை வைத்தவன்க பால்மிசை, ஊறுசெங்கு ருதியால்நி றைத்தகார ணந்தனை ஏறுசென்ற டர்த்தவீச. பேசுகூச மின்றியே. (42) 794: வெஞ்சினத்த வேழவெண்ம ருப்பொசித்து உருத்தமா, கஞ்சனைக்க டிந்துமண்ண ளந்துகொண்ட காலனே, வஞ்சனத்து வந்தபேய்ச்சி யாவிபாலுள் வாங்கினாய், அஞ்சனத்த வண்ணானாய ஆதிதேவ னல்லையே? (43) 795: பாலினீர்மை செம்பொனீர்மை பாசியின்ப சும்புறம், போலுநீர்மை பொற்புடைத்த டத்துவண்டு விண்டுலாம், நீலநீர்மை யென்றிவைநி றைந்தகாலம் நான்குமாய், மாலினீர்மை வையகம்ம றைத்ததென்ன நீர்மையே? (44) 796: மண்ணுளாய்கொல் விண்ணுளாய்கொல் மண்ணுளேம யங்கிநின்று, எண்ணுமெண்ண கப்படாய்கொல் என்னமாயை, நின்தமர் கண்ணுளாய்கொல் சேயைகொல்அ - னந்தன்மேல்கி டந்தவெம் புண்ணியா,பு னந்துழாய லங்கலம்பு னிதனே. (45) 797: தோடுபெற்ற தண்டுழாய லங்கலாடு சென்னியாய், கோடுபற்றி ஆழியேந்தி அஞ்சிறைப்புள் ளூர்தியால், நாடுபெற்ற நன்மைநண்ண மில்லையேனும் நாயினேன், வீடுபெற்றி றப்பொடும்பி றப்பறுக்கு மாசொலே. (46) 798: காரொடொத்த மேனிநங்கள் கண்ண. விண்ணிண் நாதனே, நீரிடத்த ராவணைக்கி டத்தியென்பர் அன்றியும் ஓரிடத்தை யல்லையெல்லை யில்லையென்ப ராதலால், சேர்விடத்தை நாயினேன் தெரிந்திறைஞ்சு மாசொலே. (47) 799: குன்றில்நின்று வானிருந்து நீள்கடல்கி டந்து,மண் ஒன்றுசென்ற தொன்றையுண்ட தொன்றிடந்து பன்றியாய், நன்றுசென்ற நாளவற்றுள் நல்லுயிர்ப டைத்தவர்க்கு, அன்றுதேவ மைத்தளித்த ஆதிதேவ னல்லயே? (48) 780: கொண்டைகொண்ட கோதைமீது தேனுலாவு கூனிகூன், உண்டைகொண்ட ரங்கவோட்டி யுள்மகிழ்ந்த நாதனூர், நண்டையுண்டு நாரைபேர வாளைபாய நீலமே, அண்டைகொண்டு கெண்டைமேயு மந்தணீர ரங்கமே. (2) (49) 781: வெண்டிரைக்க ருங்கடல்சி வந்துவேவ முன்னோர்நாள், திண்டிறல்சி லைக்கைவாளி விட்டவீரர் சேருமூர், எண்டிசைக்க ணங்களுமி றைஞ்சியாடு தீர்த்தநீர், வண்டிரைத்த சோலைவேலி மன்னுசீர ரங்கமே. (50) 802: சரங்களைத்து ரந்துவில்வ ளைத்துஇலங்கை மன்னவன், சிரங்கள்பத்த றுத்துதிர்த்த செல்வர்மன்னு பொன்னிடம், பரந்துபொன்நி ரந்துநுந்தி வந்தலைக்கும் வார்புனல், அரங்கமென்பர் நான்முகத் தயன்பணிந்த கோயிலே. (51) 803: பொற்றையுற்ற முற்றல்யானை போரெதிர்ந்து வந்ததை, பற்றியுற்று மற்றதன் மருப்பொசித்த பாகனூர், சிற்றெயிற்று முற்றல்மூங்கில் மூன்றுதண்ட ரொன்றினர், அற்றபற்றர் சுற்றிவாழு மந்தணீர ரங்கமே. (52) 804: மோடியோடி லச்சையாய சாபமெய்தி முக்கணான், கூடுசேனை மக்களோடு கொண்டுமண்டி வெஞ்சமத் தோட,வாண னாயிரம் கரங்கழித்த வாதிமால், பீடுகோயில் கூடுநீர ரங்கமென்ற பேரதே. (53) 805: இலைத்தலைச்ச ரந்துரந்தி லங்கைகட்ட ழித்தவன், மலைத்தலைப்பி றந்திழிந்து வந்துநுந்து சந்தனம், குலைத்தலைத்தி றத்தெறிந்த குங்குமக்கு ழம்பினோடு, அலைத்தொழுகு காவிரிய ரங்கமேய வண்ணலே. (54) 806: மன்னுமாம லர்க்கிழத்தி வையமங்கை மைந்தனாய், பின்னுமாயர் பின்னைதோள்ம ணம்புணர்ந்த தன்றியும், உன்னபாத மென்னசிந்தை மன்னவைத்து நல்கினாய், பொன்னிசூ ழரங்கமேய புண்டரீக னல்லையே? (55) 807: இலங்கைமன்ன னைந்தொடைந்து பைந்தலைநி லத்துக, கலங்கவன்று சென்றுகொன்று வென்றிகொண்ட வீரனே, விலங்குநூலர் வேதநாவர் நீதியான கேள்வியார், வலங்கொளக்கு டந்தையுள்கி டந்தமாலு மல்லையே? (56) 808: சங்குதங்கு முன்கைநங்கை கொங்கைதங்க லுற்றவன், அங்கமங்க வன்றுசென்ற டர்த்தெறிந்த வாழியான், கொங்குதங்கு வார்குழல்ம டந்தைமார்கு டைந்தநீர், பொங்குதண்கு டந்தையுள்கி டந்தபுண்ட ரீகனே. (57) 809: மரங்கெடந டந்தடர்த்து மத்தயானை மத்தகத்து, உரங்கெடப்பு டைத்தொர்கொம்பொ சித்துகந்த வுத்தமா, துரங்கம்வாய்பி ளந்துமண்ண ளந்தபாத, வேதியர் வரங்கொளக்கு டந்தையுள்கி டந்தமாலு மல்லையே? (58) 810: சாலிவேலி தண்வயல்த டங்கிடங்கு பூம்பொழில், கோலமாட நீடுதண்கு டந்தைமேய கோவலா, காலநேமி வக்கரன்க ரன்முரஞ்சி ரம்மவை, காலனோடு கூடவில்கு னித்தவிற்கை வீரனே. (59) 811: செழுங்கொழும்பெ ரும்பனிபொ ழிந்திட,உ யர்ந்தவேய் விழுந்துலர்ந்தெ ழுந்துவிண்பு டைக்கும்வேங்க டத்துள்நின்று எழுந்திருந்து தேன்பொருந்து பூம்பொழில்த ழைக்கொழுஞ் செழுந்தடங்கு டந்தையுள்கி டந்தமாலு மல்லையே? (2) (60) 812: நடந்தகால்கள் நொந்தவோ நடுங்குஞால மேனமாய், இடந்தமெய்கு லுங்கவோவி லங்குமால்வ ரைச்சுரம் கடந்தகால்ப ரந்தகாவி ரிக்கரைக்கு டந்தையுள், கிடந்தவாறெ ழுந்திருந்து பேசுவாழி கேசனே. (2) (61) 813: கரண்டமாடு பொய்கையுள்க ரும்பனைப்பெ ரும்பழம், புரண்டுவீழ வாளைபாய்கு றுங்குடிநெ டுந்தகாய், திரண்டதோளி ரணியஞ்சி னங்கொளாக மொன்றையும், இரண்டுகூறு செய்துகந்த சிங்கமென்ப துன்னையே (2) (62) 814: நன்றிருந்து யோகநீதி நண்ணுவார்கள் சிந்தையுள், சென்றிருந்து தீவினைகள் தீர்த்ததேவ தேவனே, குன்றிருந்த மாடநீடு பாடகத்து மூரகத்தும், நின்றிருந்து வெஃகணைக்கி டந்ததென்ன நீர்மையே? (63) 815: நின்றதெந்தை யூரகத்தி ருந்ததெந்தை பாடகத்து, அன்றுவெஃக ணைக்கிடந்த தென்னிலாத முன்னெலாம், அன்றுநான்பி றந்திலேன்பி றந்தபின்ம றந்திலேன், நின்றதும் மிருந்ததும்கி டந்ததும்மென் நெஞ்சுளே. (64) 816: நிற்பதும்மொர் வெற்பகத்தி ருப்பும்விண்கி டப்பதும், நற்பெருந்தி ரைக்கடலுள் நானிலாத முன்னெலாம், அற்புதன னந்தசயன னாதிபூதன் மாதவன், நிற்பதும்மி ருப்பதும்கி டப்பதும்என் நெஞ்சுளே. (65) 817: இன்றுசாதல் நின்றுசாத லன்றியாரும் வையகத்து, ஒன்றிநின்று வாழ்தலின்மை கண்டுநீச ரென்கொலோ, அன்றுபார ளந்தபாத போதையுன்னி வானின்மேல், சென்றுசென்று தேவராயி ருக்கிலாத வண்ணமே? (66) 818: சண்டமண்ட லத்தினூடு சென்றுவீடு பெற்றுமேல் கண்டுவீடி லாதகாத லின்பம்நாளு மெய்துவீர், புண்டரீக பாதபுண்ய கீர்த்திநுஞ்செ விமடுத்து உண்டு,_ம்மு றுவினைத்து யருள்நீங்கி யுய்ம்மினோ. (67) 819: முத்திறத்து வாணியத்தி ரண்டிலொன்று நீசர்கள், மத்தராய்ம யங்குகின்ற திட்டதிலி றந்தபோந்து, எத்திறத்து முய்வதோரு பாயமில்லை யுய்குறில், தொத்துறத்த தண்டுழாய்நன் மாலைவாழ்த்தி வாழ்மினோ. (68) 820: காணிலும்மு ருப்பொலார்செ விக்கினாத கீர்த்தியார், பேணிலும்வ ரந்தரமி டுக்கிலாத தேவரை, ஆணமென்ற டைந்துவாழும் ஆதர்காள்.எம் மாதிபால், பேணிநும்பி றப்பெனும்பி ணக்கறுக்க கிற்றிரே. (69) 821: குந்தமோடு சூலம்வேல்கள் தோமரங்கள் தண்டுவாள், பந்தமான தேவர்கள்ப ரந்துவான கம்முற, வந்தவாண னீரைஞ்நூறு தோள்களைத்து ணித்தநாள், அந்தவந்த வாகுலம மரரேய றிவரே. (70) 822: வண்டுலாவு கோதைமாதர் காரணத்தி னால்வெகுண்டு இண்டவாண னீரைஞ்_று தோள்களைத்து ணித்தநாள், முண்டனீறன் மக்கள்வெப்பு மோடியங்கி யோடிடக், கண்டு,நாணி வாணனுக்கி ரங்கினானெம் மாயனே. (71) 823: போதில்மங்கை பூதலக்கி ழத்திதேவி யன்றியும், போதுதங்கு நான்முகன்ம கனவன்ம கஞ்சொலில் மாதுதங்கு கூறன்ஏற தூர்தியென்று வேதநூல், ஓதுகின்ற துண்மையல்ல தில்லைமற்று ரைக்கிலே (72) 824: மரம்பொதச் ரந்துரந்து வாலிவீழ முன்னொர்நாள், உரம்பொதச்ச ரந்துரந்த வும்பராளி யெம்பிரான், வரம்குறிப்பில் வைத்தவர்க்க லாதுவான மாளிலும், நிரம்புநீடு போகமெத்தி றத்ததும்யார்க்கு மில்லையே. (73) 825: அறிந்தறிந்து வாமனன டியணைவ ணங்கினால், செறிந்தெழுந்த ஞானமோடு செல்வமும்சி றந்திடும், மறிந்தெழுந்த தெண்டிரையுள் மன்னுமாலை வாழ்த்தினால், பறிந்தெழுந்து தீவினைகள் பற்றறுதல் பான்மையே. (74) 826: ஒன்றிநின்று நல்தவம்செய், தூழியூழி தோறெலாம், நின்றுநின்ற வன்குணங்க ளுள்ளியுள்ளம் தூயராய், சென்றுசென்று தேவதேவ ரும்பரும்ப ரும்பராய், அன்றியெங்கள் செங்கண்மாலை யாவர்காண வல்லரே? (75) 827: புன்புலவ ழியடைத்த ரக்கிலச்சி னைசெய்து, நன்புலவ ழிதிறந்து ஞானநற்சு டர்கொளீஇ, என்பிலெள்கி நெஞ்சுருகி யுள்கனிந்தெ ழுந்ததோர், அன்பிலன்றி யாழியானை யாவர்காண வல்லரே? (76) 828: எட்டுமெட்டு மெட்டுமாயொ ரேழுமேழு மேழுமாய், எட்டுமூன்று மொன்றுமாகி நின்றவாதி தேவனை, எட்டினாய பேதமோடி றைஞ்சிநின்ற வன்பெயர், எட்டெழுத்து மோதுவார்கள் வல்லர்வான மாளவே. (77) 829: சோர்விலாத காதலால்தொ டக்கறாம னத்தராய், நீரராவ ணைக்கிடந்த நின்மலன்ந லங்கழல், ஆர்வமோடி றைஞ்சிநின்ற வன்பெயரெட் டெழுத்தும், வாரமாக வோதுவார்கள் வல்லர்வான மாளவே. (78) 830: பத்தினோடு பத்துமாயொ ரேழினோடொ ரொன்பதாய், பத்தினால்தி சைக்கணின்ற நாடுபெற்ற நன்மையாய், பத்தினாய தோற்றமோடொ ராற்றல்மிக்க வாதிபால், பத்தராம வர்க்கலாது முத்திமுற்ற லாகுமே? (79) 831: வாசியாகி நேசமின்றி வந்தெதிர்ந்த தேனுகன், நாசமாகி நாளுலப்ப நன்மைசேர்ப னங்கனிக்கு, வீசமேல்நி மிர்ந்ததோளி லில்லையாக்கி னாய்,கழற்கு ஆசையாம வர்க்கலால மரராக லாகுமே? (80) 832: கடைந்தபாற்க டல்கிடந்து காலநேமி யைக்கடிந்து, உடைந்தவாலி தன்பினுக்கு தவவந்தி ராமனாய், மிடைந்தவேழ்ம ரங்களும டங்கவெய்து,வேங்கடம் அடைந்தமால பாதமே யடைந்துநாளு முய்ம்மினோ (81) 833: எத்திறத்து மொத்துநின்று யர்ந்துயர்ந்த பெற்றியோய், முத்திறத்து மூரிநீர ராவணைத்து யின்ற,நின் பத்துறுத்த சிந்தையோடு நின்றுபாசம் விட்டவர்க்கு, எத்திறத்து மின்பமிங்கு மங்குமெங்கு மாகுமே. (82) 834: மட்டுலாவு தண்டுழாய லங்கலாய்.பொ லன்கழல், விட்டுவீள்வி லாதபோகம் விண்ணில்நண்ணி யேறினும், எட்டினோடி ரண்டெனும்க யிற்றினால்ம னந்தனைக் கட்டி,வீடி லாதுவைத்த காதலின்ப மாகுமே. (83) 835: பின்பிறக்க வைத்தனன்கொ லன்றிநின்று தன்கழற்கு, அன்புறைக்க வைத்தநாள றிந்தனன்கொ லாழியான், தந்திறத்தொ ரன்பிலாவ றிவிலாத நாயினேன், எந்திறத்தி லென்கொலெம்பி ரான்குறிப்பில் வைத்ததே? (84) 836: நச்சராவ ணைக்கிடந்த நாத.பாத போதினில், வைத்தசிந்தை வாங்குவித்து நீங்குவிக்க நீயினம், மெய்த்தன்வல்லை யாதலால றிந்தனன்நின் மாயமே, உய்த்துநின்ம யக்கினில்ம யக்கலென்னை மாயனே. (85) 837: சாடுசாடு பாதனே.ச லங்கலந்த பொய்கைவாய், ஆடராவின் வன்பிடர்ந டம்பயின்ற நாதனே, கோடுநீடு கைய.செய்ய பாதநாளு முன்னினால், வீடனாக மெய்செயாத வண்ணமென்கொல்? கண்ணனே. (86) 838: நெற்றிபெற்ற கண்ணன்விண்ணி னாதனோடு போதின்மேல், நற்றவத்து நாதனோடு மற்றுமுள்ள வானவர், கற்றபெற்றி யால்வணங்கு பாத.நாத. வேத,நின் பற்றலாலொர் பற்றுமற்ற துற்றிலேனு ரைக்கிலே. (87) 839: வெள்ளைவேலை வெற்புநாட்டி வெள்ளெயிற்ற ராவளாய், அள்ளலாக்க டைந்தவன்ற ருவரைக்கொ ராமையாய், உள்ளநோய்கள் தீர்மருந்து வானவர்க்க ளித்த,எம் வள்ளலாரை யன்றிமற்றொர், தெய்வம்நான்ம திப்பனே? (88) 840: பார்மிகுத்த பாரமுன்னொ ழிச்சுவான ருச்சனன், தேர்மிகுத்து மாயமாக்கி நின்றுகொன்று வென்றிசேர், மாரதர்க்கு வான்கொடுத்து வையமைவர் பாலதாம், சீர்மிகுத்த நின்னலாலொர் தெய்வம்நான்ம திப்பனே? (89) 841: குலங்களாய வீரிரண்டி லொன்றிலும்பி றந்திலேன், நலங்களாய நற்கலைகள் நாவிலும்ந வின்றிலேன், புலன்களைந்தும் வென்றிலேன்பொ றியிலேன்பு னித,நின் இலங்குபாத மன்றிமற்றொர் பற்றிலேனெம் மீசனே. (90) 842: பண்ணுலாவு மென்மொழிப்ப டைத்தடங்க ணாள்பொருட்டு எண்ணிலாவ ரக்கரைநெ ருப்பினால்நெ ருக்கினாய், கண்ணலாலொர் கண்ணிலேன்க லந்தசுற்றம் மற்றிலேன், எண்ணிலாத மாய.நின்னை யென்னுள்நீக்க லென்றுமே. (91) 843: விடைக்குலங்க ளேழடர்த்து வென்றிவேற்கண் மாதரார், கடிக்கலந்த தோள்புணர்ந்த காலியாய. வேலைநீர், படைத்தடைத்த திற்கிடந்து முன்கடைந்து நின்றனக்கு, அடைக்கலம்பு குந்தவென்னை யஞ்சலென்ன வேண்டுமே. (92) 844: சுரும்பரங்கு தண்டுழாய்து தைந்தலர்ந்த பாதமே, விரும்பிநின்றி றைஞ்சுவேற்கி ரங்கரங்க வாணனே, கரும்பிருந்த கட்டியே.க டல்கிடந்த கண்ணனே, இரும்பரங்க வெஞ்சரம்து ரந்தவில்லி ராமனே. (93) 845: ஊனின்மேய ஆவிநீஉ றக்கமோடு ணர்ச்சிநீ, ஆனில்மேய ஐந்தும்நீஅ வற்றுள்நின்ற தூய்மைநீ, வானினோடு மண்ணும்நீவ ளங்கடற்ப யனும்நீ, யானும்நீய தன்றியெம்பி ரானும்நீயி ராமனே. (94) 846: அடக்கரும்பு லன்கள்ஐந்த டக்கியாசை யாமவை, தொடக்கறுத்து வந்துநின்தொ ழிற்கணின்ற வென்னைநீ, விடக்கருதி மெய்செயாது மிக்கொராசை யாக்கிலும், கடற்கிடந்த நின்னலாலொர் கண்ணிலேனெம் மண்ணலே. (95) 847: வரம்பிலாத மாயைமாய. வையமேழும் மெய்ம்மையே, வரம்பிலூழி யேத்திலும்வ ரம்பிலாத கீர்த்தியாய், வரம்பிலாத பல்பிறப்ப றுத்துவந்து நின்கழல், பொருந்துமாதி ருந்தநீவ ரஞ்செய்புண்ட ரீகனே. (96) 848: வெய்யவாழி சங்குதண்டு வில்லும்வாளு மேந்துசீர்க் கைய,செய்ய போதில்மாது சேருமார்ப நாதனே, ஐயிலாய வாக்கைநோய றுத்துவந்து நின்னடைந்து, உய்வதோரு பாயம்நீயெ னக்குநல்க வேண்டுமே. (97) 849: மறம்துறந்து வஞ்சமாற்றி யைம்புலன்க ளாசையும் துறந்து,நின்க ணாசையேதொ டர்ந்துநின்ற நாயினேன், பிறந்திறந்து பேரிடர்ச்சு ழிக்கணின்று நீங்குமா, மறந்திடாது மற்றெனெக்கு மாய.நல்க வெண்டுமே. (98) 850: காட்டினான்செய் வல்வினைப்ப யன்றனால்ம னந்தனை, நாட்டிவைத்து நல்லவல்ல செய்யவெண்ணி னாரென, கேட்டதன்றி யென்னதாவி பின்னைகேள்வ. நின்னொடும், பூட்டிவைத்த வென்னைநின்னுள் நீக்கல்பூவை வண்ணனே. (99) 851: பிறப்பினோடு பேரிடர்ச் சுழிக்கண்நின்றும் நீங்குமஃது, இறப்பவைத்த ஞானநீச ரைக்கரைக்கொ டேற்றுமா, பெறற்கரிய நின்னபாத பத்தியான பாசனம், பெறற்கரிய மாயனே. எனக்குநல்க வேண்டுமே. (100) 852: இரந்துரைப்ப துண்டுவாழி ஏமநீர்தி றத்தமா, வரர்தரும்தி ருக்குறிப்பில் வைத்ததாகில் மன்னுசீர், பரந்தசிந்தை யொன்றிநின்று நின்னபாத பங்கயம், நிரந்தரம்நி னைப்பதாக நீநினைக்க வேண்டுமே. (101) 853: விள்விலாத காதலால் விளங்குபாத போதில்வைத்து, உள்ளுவேன தூனநோயொ ழிக்குமாதெ ழிக்குநீர், பள்ளிமாய பன்றியாய வென்றிவீர, குன்றினால் துள்ளுநீர்வ ரம்புசெய்த தோன்றலொன்று சொல்லிடே. (102) 854: திருக்கலந்து சேருமார்ப. தேவதேவ தேவனே, இருக்கலந்த வேதநீதி யாகிநின்ற நின்மலா, கருக்கலந்த காளமேக மேனியாய நின்பெயர், உருக்கலந்தொ ழிவிலாது ரைக்குமாறு ரைசெயே. (103) 855: கடுங்கவந்தன் வக்கரன்க ரன்முரன்சி ரம்மவை, இடந்துகூறு செய்தபல்ப டைத்தடக்கை மாயனே, கிடந்திருந்து நின்றியங்கு போதும்நின்ன பொற்கழல், தொடர்ந்துவிள்வி லாததோர்தொ டர்ச்சிநல்க வேண்டுமே. (104) 856: மண்ணையுண்டு மிழ்ந்துபின்னி ரந்துகொண்ட ளந்து,மண் கண்ணுளல்ல தில்லையென்று வென்றகால மாயினாய், பண்ணைவென்ற விஞ்சொல்மங்கை கொங்கைதங்கு பங்கயக் கண்ண,நின்ன வண்ணமல்ல தில்லையெண்ணும் வண்ணமே. (105) 857: கறுத்தெதிர்ந்த காலநேமி காலனோடு கூட,அன் றறுத்தவாழி சங்குதண்டு வில்லும்வாளு மேந்தினாய், தொறுக்கலந்த வூனமஃதொ ழிக்கவன்று குன்றம்முன், பொறுத்தநின்பு கழ்க்கலாலொர் நேசமில்லை நெஞ்சமே. (106) 858: காய்சினத்த காசிமன்னன் வக்கரன்ப வுண்டிரன், மாசினத்த மாலிமாஞ்சு மாலிகேசி தேனுகன், நாசமுற்று வீழநாள்க வர்ந்தநின்க ழற்கலால், நேசபாச மெத்திறத்தும் வைத்திடேனெம் மீசனே. (107) 859: கேடில்சீர்வ ரத்தனாய்க்கெ டும்வரத்த யனரன், நாடினோடு நாட்டமாயி ரத்தன்நாடு நண்ணிலும், வீடதான போகமெய்தி வீற்றிருந்த போதிலும், கூடுமாசை யல்லதொன்று கொள்வனோகு றிப்பிலே? (108) 860: சுருக்குவாரை யின்றியேசு ருங்கினாய்சு ருங்கியும், பெருக்குவாரை யின்றியேபெ ருக்கமெய்து பெற்றியோய், செருக்குவார்கள் தீக்குணங்கள் தீர்த்ததேவ தேவனென்று, இருக்குவாய்மு னிக்கணங்க ளேத்தயானு மேத்தினேன். (109) 861: தூயனாயு மன்றியும்சு ரும்புலாவு தண்டுழாய், மாய.நின்னை நாயினேன்வ ணங்கிவாழ்த்து மீதெலாம், நீயுநின்கு றிப்பினிற்பொ றுத்துநல்கு வேலைநீர்ப், பாயலோடு பத்தர்சித்தம் மேயவேலை வண்ணனே. (110) 862: வைதுநின்னை வல்லவாப ழித்தவர்க்கும் மாறில்போர் செய்துநின்னை செற்றதீயில் வெந்தவர்க்கும் வந்துன்னை எய்தலாகு மென்பராத லாலெம்மாய. நாயினேன், செய்தகுற்றம் நற்றமாக வேகொள்ஞால நாதனே. (111) 863: வாள்களாகி நாள்கள்செல்ல நோய்மைகுன்றி மூப்பெய்தி, மாளுநாள தாதலால்வ ணங்கிவாழ்த்தென் நெஞ்சமே, ஆளதாகு நன்மையென்று நன்குணர்ந்த தன்றியும், மீள்விலாத போகம்நல்க வேண்டும்மால பாதமே. (112) 864: சலங்கலந்த செஞ்சடைக்க றுத்தகண்டன் வெண்டலைப் புலன்கலங்க வுண்டபாத கத்தன்வன்து யர்கெட, அலங்கல்மார்வில் வாசநீர்கொ டுத்தவன்ன டுத்தசீர், நலங்கொள்மாலை நண்ணும்வண்ண மெண்ணுவாழி நெஞ்சமே. (113) 865: ஈனமாய வெட்டுநீக்கி யேதமின்றி மீதுபோய், வானமாள வல்லையேல்வ ணங்கிவாழ்த்தென் நெஞ்சமே, ஞானமாகி ஞாயிறாகி ஞாலமுற்று மோரெயிற்று, ஏனமாயி டந்தமூர்த்தி யெந்தைபாத மெண்ணியே. (114) 866: அத்தனாகி யன்னையாகி யாளுமெம்பி ரானுமாய், ஒத்தொவ்வாத பல்பிறப்பொ ழித்துநம்மை யாட்கொள்வான், முத்தனார்மு குந்தனார்பு குந்துநம்முள் மேவினார், எத்தினாலி டர்க்கடல்கி டத்தியேழை நெஞ்சமே. (2) (115) 867: மாறுசெய்த வாளரக்கன் நாளுலப்ப, அன்றிலங்கை நீறுசெய்து சென்றுகொன்று வென்றிகொண்ட வீரனார், வேறுசெய்து தம்முளென்னை வைத்திடாமை யால்,நமன் கூறுசெய்து கொண்டிறந்த குற்றமெண்ண வல்லனே. (116) 868: அச்சம்நோயொ டல்லல்பல்பி றப்புவாய மூப்பிவை, வைத்தசிந்தை வைத்தவாக்கை மாற்றிவானி லேற்றுவான், அச்சுதன நந்தகீர்த்தி யாதியந்த மில்லவன், நச்சுநாக ணைக்கிடந்த நாதன்வேத கீதனே. (117) 869: சொல்லினும்தொ ழிற்கணும்தொ டக்கறாத வன்பினும், அல்லுநன்ப கலினோடு மானமாலை காலையும், அல்லிநாண்ம லர்க்கிழத்தி நாத.பாத போதினை, புல்லியுள்ளம் விள்விலாது பூண்டுமீண்ட தில்லையே. (118) 870: பொன்னிசூழ ரங்கமேய பூவைவண்ண. மாய.கேள், என்னதாவி யென்னும்வல்வி னையினுள்கொ ழுந்தெழுந்து, உன்னபாத மென்னிநின்ற வொண்சுடர்க்கொ ழுமலர், மன்னவந்து பூண்டுவாட்ட மின்றுயெங்கும் நின்றதே. (2) (119) 871: இயக்கறாத பல்பிறப்பி லென்னைமாற்றி யின்றுவந்து, உயக்கொள்மேக வண்ணன்நண்ணி யென்னிலாய தன்னுளே, மயக்கினான்றன் மன்னுசோதி யாதலாலென் னாவிதான், இயக்கெலாம றுத்தறாத வின்பவீடு பெற்றதே. (2) (120) திருமழிசையாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் -------------------------------------------------------------------------------- ஸ்ரீ தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார் அருளிச்செய்த திருமாலை திருமாலை தனியன் திருவங்கப்பெருமாளரையர் அருளிச்செய்தது மற்றொன்றும் வேண்டா மனமே. மதிளரங்கர், கற்றினம் மேய்த்த கழலிணைக்கீழ்,- உற்ற திருமாலை பாடும்சீர்த் தொண்டரடிப்பொடியெம் பெருமானை, எப்பொழுதும் பேசு. ஸ்ரீ தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார் அருளிச்செய்த திருமாலை 872: காவலிற் புலனை வைத்துக் கலிதனைக் கடக்கப் பாய்ந்து, நாவலிட் டுழிதரு கின்றோம் நமன்தமர் தலைகள் மீதே, மூவுல குண்டு மிழ்ந்த முதல்வ.நின் நாமம் கற்ற, ஆவலிப் புடைமை கண்டாய் அரங்கமா நகரு ளானே. (2) (1) 873: பச்சைமா மலைபோல் மேனி பவளவாய் கமலச் செங்கண் அச்சுதா. அமர ரேறே. ஆயர்தம் கொழுந்தே. என்னும், இச்சுவை தவிர யான்போய் இந்திர லோக மாளும், அச்சுவை பெறினும் வேண்டேன் அரங்கமா நகரு ளானே. (2) (2) 874: வேதநூல் பிராயம் நூறு மனிசர்தாம் புகுவ ரேலும், பாதியு முறங்கிப் போகும் நின்றதில் பதினை யாண்டு, பேதைபா லகன தாகும் பிணிபசி மூப்புத் துன்பம், ஆதலால் பிறவி வேண்டேன் அரங்கமா நகரு ளானே. (3) 875: மொய்த்தவல் வினையுள் நின்று மூன்றெழுத் துடைய பேரால், கத்திர பந்து மன்றே பராங்கதி கண்டு கொண்டான், இத்தனை யடிய ரானார்க் கிரங்கும்நம் மரங்க னாய பித்தனைப் பெற்று மந்தோ. பிறவியுள் பிணங்கு மாறே. (4) 876: பெண்டிரால் சுகங்க ளுய்ப்பான் பெரியதோ ரிடும்பை பூண்டு உண்டிராக் கிடக்கும் போது உடலுக்கே கரைந்து நைந்து, தண்டுழாய் மாலை மார்பன் தமர்களாய்ப் பாடி யாடி, தொண்டுபூண் டமுத முண்ணாத் தொழும்பர்சோ றுகக்கு மாறே. (5) 877: மறம்சுவர் மதிளெ டுத்து மறுமைக்கே வெறுமை பூண்டு, புறம்சுவ ரோட்டை மாடம் புரளும்போ தறிய மாட்டீர், அறம்சுவ ராகி நின்ற அரங்கனார்க் காட்செய் யாதே, புறம்சுவர் கோலஞ் செய்து புள்கவ்வக் கிடக்கின் றீரே. (6) 878: புலையற மாகி நின்ற புத்தொடு சமண மெல்லாம், கலையறக் கற்ற மாந்தர் காண்பரோ கேட்ப ரோதாம், தலையறுப் புண்டும் சாவேன் சத்தியங் காண்மின் ஐயா, சிலையினா லிலங்கை செற்ற தேவனே தேவ னாவான். (7) 879: வெறுப்பொடு சமணர் முண்டர் விதியில்சாக் கியர்கள், நின்பால் பொறுப்பரி யனகள் பேசில் போவதே நோய தாகி குறிப்பெனக் கடையு மாகில் கூடுமேல் தலையை ஆங்கே, அறுப்பதே கருமங் கண்டாய் அரங்கமா நகரு ளானே. (8) 880: மற்றுமோர் தெய்வ முண்டே மதியிலா மானி டங்காள், உற்றபோ தன்றி நீங்கள் ஒருவனென் றுணர மாட்டீர், அற்றமே லொன்ற றீயீர் அவனல்லால் தெய்வ மில்லை, கற்றினம் மேய்த்த வெந்தை கழலிணை பணிமி னீரே. (9) 881: நாட்டினான் தெய்வ மெங்கும் நல்லதோ ரருள்தன் னாலே, காட்டினான் திருவ ரங்கம் உய்பவர்க் குய்யும் வண்ணம், கேட்டிரே நம்பி மீர்காள். கெருடவா கனனும் நிற்க, சேட்டைதன் மடிய கத்துச் செல்வம்பார்த் திருக்கின் றீரே. (10) 882: ஒருவில்லா லோங்கு முந்நீர் அனைத்துல கங்க ளுய்ய, செருவிலே யரக்கர் கோனைச் செற்றநம் சேவ கனார், மருவிய பெரிய கோயில் மதிள்திரு வரங்க மென்னா, கருவிலே திருவி லாதீர். காலத்தைக் கழிக்கின் றீரே. (11) 883: நமனும்முற் கலனும் பேச நரகில்நின் றார்கள் கேட்க, நரகமே சுவர்க்க மாகும் நாமங்க ளுடைய நம்பி, அவனதூ ரரங்க மென்னாது அயர்த்துவீழ்ந் தளிய மாந்தர், கவலையுள் படுகின் றாரென் றதனுக்கே கவல்கின் றேனே. (12) 884: எறியுநீர் வெறிகொள் வேலை மாநிலத் துயிர்க ளெல்லாம், வெறிகொள்பூந் துளவ மாலை விண்ணவர் கோனை யேத்த, அறிவிலா மனித ரெல்லாம் அரங்கமென் றழைப்ப ராகில், பொறியில்வாழ் நரக மெல்லாம் புல்லெழுந் தொழியு மன்றே? (13) 885: வண்டின முரலும் சோலை மயிலினம் ஆலும் சோலை, கொண்டல்மீ தணவும் சோலை குயிலினம் கூவும் சோலை, அண்டர்கோ னமரும் சோலை அணிதிரு வரங்க மென்னா, மிண்டர்பாய்ந் துண்ணும் சோற்றை விலக்கிநாய்க் கிடுமி னீரே. (2) (14) 886: மெய்யர்க்கே மெய்ய னாகும் விதியிலா வென்னைப் போல, பொய்யர்க்கே பொய்ய னாகும் புட்கொடி யுடைய கோமான், உய்யப்போ முணர்வி னார்கட் கொருவனென் றுணர்ந்த பின்னை, ஐயப்பா டறுத்துத் தோன்றும் அழகனூ ரரங்க மன்றே? (15) 887: சூதனாய்க் கள்வ னாகித் தூர்த்தரோ டிசைந்த காலம், மாதரார் கயற்க ணென்னும் வலையுள்பட் டழுந்து வேனை, போதரே யென்று சொல்லிப் புந்தியில் புகுந்து, தன்பால் ஆதரம் பெருக வைத்த அழகனூ ரரங்க மன்றே? (16) 888: விரும்பிநின் றேத்த மாட்டேன் விதியிலேன் மதியொன் றில்லை, இரும்புபோல் வலிய நெஞ்சம் இறையிறை யுருகும் வண்ணம் சுரும்பமர் சோலை சூழ்ந்த அரங்கமா கோயில் கொண்ட, கரும்பினைக் கண்டு கொண்டேன் கண்ணிணை களிக்கு மாறே. (17) 889: இனிதிரைத் திவலை மோத எறியும்தண் பரவை மீதே, தனிகிடந் தரசு செய்யும் தாமரைக் கண்ண னெம்மான், கனியிருந் தனைய செவ்வாய்க் கண்ணணைக் கண்ட கண்கள், பனியரும் புதிரு மாலோ எஞ்செய்கேன் பாவி யேனே. (18) 890: குடதிசை முடியை வைத்துக் குணதிசை பாதம் நீட்டி, வடதிசை பின்பு காட்டித் தென்திசை யிலங்கை நோக்கி, கடல்நிறக் கடவு ளெந்தை அரவணைத் துயிலு மாகண்டு, உடலெனக் குருகு மாலோ எஞ்செய்கே னுலகத் தீரே. (2) (19) 891: பாயுநீ ரரங்கந் தன்னுள் பாம்பணைப் பள்ளி கொண்ட, மாயனார் திருநன் மார்பும் மரகத வுருவும் தோளும், தூய தாமரைக் கண்களும் துவரிதழ் பவள வாயும், ஆயசீர் முடியும் தேசும் அடியரோர்க் ககல லாமே? (20) 892: பணிவினால் மனம தொன்றிப் பவளவா யரங்க னார்க்கு, துணிவினால் வாழ மாட்டாத் தொல்லைநெஞ் சே.நீ சொல்லாய், அணியனார் செம்பொ னாய அருவரை யனைய கோயில், மணியனார் கிடந்த வாற்றை மனத்தினால் நினைக்க லாமே? (21) 893: பேசிற்றே பேச லல்லால் பெருமையொன் றுணர லாகாது, ஆசற்றார் தங்கட் கல்லால் அறியலா வானு மல்லன், மாசற்றார் மனத்து ளானை வணங்கிநா மிருப்ப தல்லால், பேசத்தா னாவ துண்டோ ? பேதைநெஞ் சே.நீ சொல்லாய். (22) 894: கங்கயிற் புனித மாய காவிரி நடுவு பாட்டு, பொங்குநீர் பரந்து பாயும் பூம்பொழி லரங்கந் தன்னுள், எங்கள்மா லிறைவ னீசன் கிடந்ததோர் கிடக்கை கண்டும், எங்ஙனம் மறந்து வாழ்கேன் ஏழையே னேழை யேனே. (23) 895: வெள்ளநீர் பரந்து பாயும் விரிபொழி லரங்கந் தன்னுள், கள்ளனார் கிடந்த வாறும் கமலநன் முகமும் கண்டு உள்ளமே. வலியை போலும் ஒருவனென் றுணர மாட்டாய், கள்ளமே காதல் செய்துன் கள்ளத்தே கழிக்கின் றாயே. (24) 896: குளித்துமூன் றனலை யோம்பும் குறிகொளந் தணமை தன்னை, ஒளித்திட்டே னென்க ணில்லை நின்கணும் பத்த னல்லேன், களிப்பதென் கொண்டு நம்பீ. கடல்வண்ணா. கதறு கின்றேன், அளித்தெனக் கருள்செய் கண்டாய் அரங்கமா நகரு ளானே. (25) 897: போதெல்லாம் போது கொண்டுன் பொன்னடி புனைய மாட்டேன், தீதிலா மொழிகள் கொண்டுன் திருக்குணம் செப்ப மாட்டேன், காதலால் நெஞ்ச மன்பு கலந்திலே னதுதன் னாலே, ஏதிலே னரங்கர்க்கு எல்லே. எஞ்செய்வான் தோன்றி னேனே. (26) 898: குரங்குகள் மலையை தூக்கக் குளித்துத்தாம் புரண்டிட் டோ டி, தரங்கநீ ரடைக்க லுற்ற சலமிலா அணிலம் போலேன், மரங்கள்போல் வலிய நெஞ்சம் வஞ்சனேன் நெஞ்சு தன்னால், அரங்கனார்க் காட்செய் யாதே அளியத்தே னயர்க்கின் றேனே. (27) 899: உம்பரா லறிய லாகா ஒளியுளார் ஆனைக் காகி, செம்புலா லுண்டு வாழும் முதலைமேல் சீறி வந்தார், நம்பர மாய துண்டே? நாய்களோம் சிறுமை யோரா, எம்பிராற் காட்செய் யாதே எஞ்செய்வான் தோன்றி னேனே. (28) 900: ஊரிலேன் காணி யில்லை உறவுமற் றொருவ ரில்லை, பாரில்நின் பாத மூலம் பற்றிலேன் பரம மூர்த்தி, காரொளி வண்ண னே.(என்) கண்ணனே. கதறு கின்றேன், ஆருளர்க் களைக் ணம்மா. அரங்கமா நகரு ளானே. (29) 901: மனத்திலோர் தூய்மை யில்லை வாயிலோ ரிஞ்சொ லில்லை, சினத்தினால் செற்றம் நோக்கித் தீவிளி விளிவன் வாளா, புனத்துழாய் மாலை யானே. பொன்னிசூழ் திருவ ரங்கா, எனக்கினிக் கதியென் சொல்லாய் என்னையா ளுடைய கோவே. (30) 902: தவத்துளார் தம்மி லல்லேன் தனம்படத் தாரி லல்லேன், உவர்த்தநீர் போல வென்றன் உற்றவர்க் கொன்று மல்லேன், துவர்த்தசெவ் வாயி னார்க்கே துவக்கறத் துரிச னானேன், அவத்தமே பிறவி தந்தாய் அரங்கமா நகரு ளானே. (31) 903: ஆர்த்துவண் டலம்பும் சோலை அணிதிரு வரங்கந் தன்னுள், கார்த்திர ளனைய மேனிக் கண்ணனே. உன்னைக் காணும், மார்க்கமொ றறிய மாட்டா மனிசரில் துரிச னாய, மூர்க்கனேன் வந்து நின்றேன், மூர்க்கனேன் மூர்க்க னேனே. (32) 904: மெய்யெல்லாம் போக விட்டு விரிகுழ லாரில் பட்டு, பொய்யெலாம் பொதிந்து கொண்ட போட்கனேன் வந்து நின்றேன், ஐயனே. அரங்க னே.உன் அருளென்னு மாசை தன்னால், பொய்யனேன் வந்து நின்றேன் பொய்யனேன் பொய்ய னேனே. (33) 905: உள்ளத்தே யுறையும் மாலை உள்ளுவா னுணர்வொன் றில்லா, கள்ளத்தேன் நானும் தொண்டாய்த் தொண்டுக்கே கோலம் பூண்டேன், உள்ளுவா ருள்ளிற் றெல்லாம் உடனிருந் தறிதி யென்று, வெள்கிப்போ யென்னுள் ளேநான் விலவறச் சிரித்திட் டேனே. (34) 906: தாவியன் றுலக மெல்லாம் தலைவிளாக் கொண்ட எந்தாய், சேவியே னுன்னை யல்லால் சிக்கெனச் செங்கண் மாலே, ஆவியே.அமுதே என்றன் ஆருயி ரனைய எந்தாய், பாவியே னுன்னை யல்லால் பாவியேன் பாவி யேனே. (35) 907: மழைக்கன்று வரைமு னேந்தும் மைந்தனே.மதுர வாறே, உழைக்கன்றே போல நோக்கம் உடையவர் வலையுள் பட்டு, உழைக்கின்றேற் கென்னை நோக்கா தொழிவதே,உன்னை யன்றே அழைக்கின்றேன் ஆதி மூர்த்தி. அரங்கமா நகரு ளானே. (36) 908: தெளிவிலாக் கலங்கல் நீர்சூழ் திருவரங்கங் கத்துள் ளோங்கும், ஒளியுளார் தாமே யன்றே தந்தையும் தாயு மாவார், எளியதோ ரருளு மன்றே எந்திறத் தெம்பி ரானார், அளியன்நம் பையல் என்னார் அம்மவோ கொடிய வாறே. (37) 909: மேம்பொருள் போக விட்டு மெய்ம்மையை மிகவு ணர்ந்து, ஆம்பரி சறிந்து கொண்டு ஐம்புல னகத்த டக்கி, காம்புறத் தலைசி ரைத்துன் கடைத்தலை யிருந்து,வாழும் சோம்பரை உகத்தி போலும் சூழ்புனல் அரங்கத் தானே. (2) (38) 910: அடிமையில் குடிமை யில்லா அயல்சதுப் பேதி மாரில், குடிமையில் கடைமை பட்ட குக்கரில் பிறப்ப ரேலும், முடியினில் துளபம் வைத்தாய். மொய்கழற் கன்பு செய்யும், அடியரை யுகத்தி போலும் அரங்கமா நகரு ளானே. (39) 911: திருமறு மார்வ.நின்னைச் சிந்தையுள் திகழ வைத்து, மருவிய மனத்த ராகில் மாநிலத் துயிர்க ளெல்லாம், வெருவரக் கொன்று சுட்டிட் டீட்டிய வினைய ரேலும், அருவினைப் பயன துய்யார் அரங்கமா நகரு ளானே. (40) 912: வானுளா ரறிய லாகா வானவா. என்ப ராகில், தேனுலாந் துளப மாலைச் சென்னியாய். என்ப ராகில், ஊனமா யினகள் செய்யும் ஊனகா ரகர்க ளேலும், போனகம் செய்த சேடம் தருவரேல் புனித மன்றே? (41) 913: பழுதிலா வொழுக லாற்றுப் பலசதுப் பேதி மார்கள், இழிகுலத் தவர்க ளேலும் எம்மடி யார்க ளாகில், தொழுமினீர் கொடுமின் கொள்மின். என்றுநின் னோடு மொக்க, வழிபட வருளி னாய்போன்ம் மதிள்திரு வரங்கத் தானே. (42) 913: அமரவோ ரங்க மாறும் வேதமோர் நான்கு மோதி, தமர்களில் தலைவ ராய சாதியந் தணர்க ளேலும், நுமர்களைப் பழிப்ப ராகில் நொடிப்பதோ ரளவில், ஆங்கே அவர்கள்தாம் புலையர் போலும் அரங்கமா நகரு ளானே. (43) 915: பெண்ணுலாம் சடையி னானும் பிரமனு முன்னைக் காண்பான், எண்ணிலா வூழி யூழி தவஞ்செய்தார் வெள்கி நிற்ப, விண்ணுளார் வியப்ப வந்து ஆனைக்கன் றருளை யீந்த கண்ணறா, உன்னை யென்னோ களைகணாக் கருது மாறே. (2) (44) 916: வளவெழும் தவள மாட மதுரைமா நகரந் தன்னுள், கவளமால் யானை கொன்ற கண்ணனை அரங்க மாலை, துவளத்தொண் டாய தொல்சீர்த் தொண்டர டிப்பொ டிசொல், இளையபுன் கவிதை யேலும் எம்பிறார் கினிய வாறே. (2) (45) தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் -------------------------------------------------------------------------------- ஸ்ரீ தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வார் அருளிச்செய்த திருப்பள்ளியெழுச்சி திருமலையாண்டான் அருளியது தமேவமத்வா பரவாஸுதேவம் ரங்கேசயம் ராஜவதர்கணீயம்- ப்ராபோதகீம் யோக்ருத ஸூக்திமாலாம் பக்தாங்க்ரி ரேணும் பகவந்த மீடே. திருவரங்கப்பெருமாளரையர் அருளியது மண்டங் குடியென்பர் மாமரையோர், மன்னியசீர்த் தொண்ட, ரடிப்பொடி தொன்னகரம், - வண்டு திணர்த்தவயல் தென்னரங்கத் தம்மானைப், பள்ளி உணர்த்தும் பிரானுதித்த வூர். ஸ்ரீ தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வார் அருளிச்செய்த திருப்பள்ளியெழுச்சி 917: கதிரவன் குணதிசைச் சிகரம்வந் தணைந்தான் கனவிரு ளகன்றது காலையம் பொழுதாய், மதுவிரிந் தொழுகின மாமல ரெல்லாம் வானவ ரரசர்கள் வந்துவந் தீண்டி, எதிர்திசை நிறைந்தன ரிவரொடும் புகுந்த இருங்களிற் றீட்டமும் பிடியொடு முரசும், அதிர்தலி லலைகடல் போன்றுள தெங்கும் அரங்கத்தம் மா.பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே. (2) (1) 918: கொழுங்கொடி முல்லையின் கொழுமல ரணவிக் கூர்ந்தது குணதிசை மாருத மிதுவோ, எழுந்தன மலரணைப் பள்ளிகொள் ளன்னம் ஈன்பனி நனைந்தத மிருஞ்சிற குதறி, விழுங்கிய முதலையின் பிலம்புரை பேழ்வாய் வெள்ளெயி றுறவதன் விடத்தனுக் கனுங்கி, அழுங்கிய ஆனையி னருந்துயர் கெடுத்த அரங்கத்தம் மா.பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே. (2) 919: சுடரொளி பரந்தன சூழ்திசை யெல்லாம் துன்னிய தாரகை மின்னொளி சுருங்கி, படரொளி பசுத்தனன் பனிமதி யிவனோ பாயிறு ளகன்றது பைம்பொழில் கமுகின், மடலிடைக் கீறிவண் பாளைகள் நாற வைகறை கூர்ந்தது மாருத மிதுவோ, அடலொளி திகழ்தரு திகிரியந் தடக்கை அரங்கத்தம் மா.பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே. (3) 920: மேட்டிள மேதிகள் தளைவிடு மாயர்கள் வேய்ங்குழ லோசையும் விடைமணிக் குரலும், ஈட்டிய இசைதிசை பரந்தன வயலுள் இருந்தின சுரும்பினம் இலங்கையர் குலத்தை, வாட்டிய வரிசிலை வானவ ரேறே. மாமுனி வேள்வியைக் காத்து,அவ பிரதம் ஆட்டிய அடுதிறல் அயோத்தியெம் மரசே. அரங்கத்தம் மா.பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே. (4) 921: புலம்பின புட்களும் பூம்பொழில் களின்வாய் போயிற்றுக் கங்குல் புகுந்தது புலரி, கலந்தது குணதிசை கனைகட லரவம் களிவண்டு மிழற்றிய கலம்பகம் புனைந்த, அலங்கலந் தொடையல்கொண் டடியிணை பணிவான் அமரர்கள் புகுந்தன ராதலி லம்மா இலங்கையர் கோன்வழி பாடுசெய் கோயில் எம்பெரு மான்.பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே. (5) 922: இரவியர் மணிநெடுந் தேரொடு மிவரோ? இறையவர் பதினொரு விடையரு மிவரோ? மருவிய மயிலின னறுமுக னிவனோ? மருதரும் வசுக்களும் வந்துவந் தீண்டி, புரவியோ டாடலும் பாடலும் தேரும் குமரதண் டம்புகுந் தீண்டிய வெள்ளம், அருவரை யனையநின் கோயில்முன் னிவரோ? அரங்கத்தம் மா.பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே. (6) 923: அந்தரத் தமரர்கள் கூட்டங்க ளிவையோ? அருந்தவ முனிவரும் மருதரு மிவரோ? இந்திர னானையும் தானும்வந் திவனோ? எம்பெரு மானுன் கோயிலின் வாசல், சுந்தரர் நெருக்கவிச் சாதரர் நூக்க இயக்கரும் மயங்கினர் திருவடி தொழுவான், அந்தரம் பாரிட மில்லைமற் றிதுவோ? அரங்கத்தம் மா.பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே. (7) 924: வம்பவிழ் வானவர் வாயுறை வழங்க மாநிதி கபிலையொண் கண்ணாடி முதலா, எம்பெரு மான்படி மக்கலம் காண்டற்கு ஏற்பன வாயின கொண்டுநன் முனிவர், தும்புரு நாரதர் புகுந்தன ரிவரோ? தோன்றின னிரவியும் துலங்கொளி பரப்பி, அம்பர தலத்தில்நின் றகல்கின்ற திருள்போய் அரங்கத்தம் மா.பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே. (8) 925: ஏதமில் தண்ணுமை யெக்கம்மத் தளியே யாழ்குழல் முழவமோ டிசைதிசை கெழுமி, கீதங்கள் பாடினர் கின்னரர் கெருடர்கள் கந்தரு வரவர் கங்குலு ளெல்லாம், மாதவர் வானவர் சாரண ரியக்கர் சித்தரும் மயங்கினர் திருவடி தொழுவான், ஆதலி லவர்க்குநா ளோலக்க மருள அரங்கத்தம் மா.பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே. (2) (9) 926: கடிமலர்க் கமலங்கள் மலர்ந்தன இவையோ? கதிரவன் கனைகடல் முளைத்தனன் இவனோ? துடியிடை யார்சுரி குழல்பிழிந் துதறித் துகிலுடுத் தேறினர் சூழ்புன லரங்கா, தொடையொத்த துளவமும் கூடையும் பொலிந்து தோன்றிய தோள்தொண்ட ரடிப்பொடியென்னும் அடியனை, அளியனென் றருளியுன் னடியார்க்- காட்படுத் தாய்.பள்ளி எழுந்தரு ளாயே. (2) (10) தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் -------------------------------------------------------------------------------- திருப்பாணாழ்வார் அருளிச் செய்த அமலனாதிபிரான் அமலனாதிபிரான் தனியன்கள் பெரிய நம்பிகள் அருளியது ஆபாத சூடமநுபூய ஹரிம்ஸயாநம் மத்த்யேகவேர துஹிதுர்முதிதாந்தராத்மா அத்ரஷ்ட்ருதாம் நயநயோர் விஷயாந்தராணாம் யோநிச்சிகாயமநவைமுநிவாஹநந்தம். திருமலை நம்பிகள் அருளியது காட்டவே கண்ட பாத கமலம்நல் லாடை யுந்தி, தேட்டரு முதர பந்தம் திருமார்பு கண்டம் செவ்வாய், வாட்டமில் கண்கள் மேனி முனியேறித் தனிபு குந்து, பாட்டினால் கண்டு வாழும் பாணர்தாள் பரவி னோமே. திருப்பாணாழ்வார் அருளிச் செய்த அமலனாதிபிரான் 927: அமல னாதிபிரா னடியார்க் கென்னை யாட்படுத்த விமலன், விண்ணவர் கோன்விரை யார்பொழில் வேங்கடவன், நிமலன் நின்மலன் நீதி வானவன், நீள்மதி ளரங்கத் தம்மான், திருக் கமல பாதம்வந் தென்கண்ணி னுள்ளன வொக்கின்றதே. (2) (1) 928: உவந்த வுள்ளத்தனா யுலகமளந் தண்டமுற, நிவந்த நீள்முடியன் அன்று நேர்ந்த நிசாசரரை, கவர்ந்த வெங்கணைக் காகுத்தன் கடியார்பொழில் அரங்கத் தம்மான், அரைச் சிவந்த ஆடையின் மேல்சென்ற தாமென் சிந்தனையே. (2) 929: மந்தி பாய்வட வேங்கட மாமலை, வானவர்கள், சந்தி செய்ய நின்றா னரங்கத் தரவி னணையான், அந்தி போல்நிறத் தாடையு மதன்மேல் அயனைப் படைத்த தோரெழில் உந்தி மேலதன் றோஅடி யேனுள்ளத் தின்னுயிரே. (2) (3) 930: சதுரமா மதிள்சூழ் ழிலங்கைக் கிறைவன் தலைபத்து உதிர வோட்டி,ஓர் வெங்கணை யுய்த்தவ னோத வண்ணன் மதுரமா வண்டு பாட மாமயி லாடரங்கத் தம்மான்,திருவயிற் றுதரபந் தனமென் னுள்ளத்துள்நின் றுலாகின்றதே. (4) 931: பாரமாய பழவினை பற்றறுத்து, என்னைத்தன் வாரமாக்கி வைத்தான் வைத்ததன்றி யென்னுள் புகுந்தான், கோர மாதவம் செய்தனன்கொ லறியே னரங்கத் தம்மான்,திரு வார மார்பதன் றோஅடி யேனை யாட்கோண்டதே. (5) 932: துண்ட வெண்பிறை யான்துயர் தீர்த்தவன், அஞ்சிறைய வண்டுவாழ் பொழில்சூ ழரங்கநகர் மேய வப்பன் அண்ட ரண்டபகி ரண்டத்தொரு மாநிலம் எழுமால்வரை, முற்றும் உண்ட கண்டங்கண் டீரடி யேனை யுய்யக்கொண்டதே. (6) 933: கையி னார்சுரி சங்கன லாழியர், நீள்வரைபோல் மெய்யனார் துளப விரையார் கமழ்நீள் முடியெம் ஐயனார், அணியரங்கனா ரரவி னணைமிசை மேய மாயனார், செய்யவா யையோ. என்னைச் சிந்தை கவர்ந்ததுவே. (7) 934: பரிய னாகி வந்த அவுண னுடல்கீண்ட, அமரர்க்கு அரிய ஆதிபிரா னரங்கத் தமலன் முகத்து, கரிய வாகிப் புடைபரந்து மிளிர்ந்து செவ்வரி யோடி, நீண்டவப் பெரிய வாய கண்க ளென்னைப் பேதைமை செய்தனவே. (8) 935: ஆலமா மரத்தி னிலைமே லொருபாலகனாய், ஞால மேழு முண்டா னரங்கத் தரவி னணையான், கோல மாமணி யாரமும் முத்துத் தாமமும் முடிவில்ல தோரெழில் நீல மேனி யையோ. நிறை கொண்டதென் நெஞ்சினையே. (2) (9) 936: கொண்டல் வண்ணனைக் கோவல னாய்வெண்ணெய் உண்ட வாயன்என்னுள்ளம் கவர்ந்தானை, அண்டர் கோனணி யரங்கன்என் னமுதினைக் கண்ட கண்கள்,மற் றொன்றினைக் காணாவே. (2) (10) திருப்பாணாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் -------------------------------------------------------------------------------- ஸ்ரீ மதுரகவியாழ்வார் அருளிச்செய்த கண்ணி நுண்சிறுத்தாம்பு கண்ணி நிண்சிறுத்தாம்புத் தனியன்கள் ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள் அருளிச்செய்தவை அவிதிதவிஷயாந்தரச்சடாரே ருபநிஷதாமுபகாநமாத்ரபோக: அபிசகுணவஸாத் ததேகஸேஷீ மதுரகவிர் ஹ்ருதயே மமாவிரஸ்து. இருகவிற்ப நேரிசை வெண்பா வேறொன்றும் நானறியேன் வேதம் தமிழ்செய்த, மாறன் சடகோபன் வண்குருகூர்- ஏறு,எங்கள் வாழ்வாமென் றேத்தும் மதுரகவி யார்எம்மை ஆள்வார் அவரே யரண். ஸ்ரீ மதுரகவியாழ்வார் அருளிச்செய்த கண்ணி நுண்சிறுத்தாம்பு 937: கண்ணி நுண்சிறுத் தாம்பினால் கட்டுண்ணப் பண்ணி யபெரு மாயன்,என் னப்பனில், நண்ணித் தென்குரு கூர்நம்பி யென்றக்கால், அண்ணிக் கும்அமு தூறுமென் நாவுக்கே. (2) (1) 938: நாவி னால்நவிற் றின்ப மெய்தினேன், மேவி னேனவன் பொன்னடி மெய்ம்மையே, தேவு மற்றறி யேன்குரு கூர்நம்பி, பாவி னின்னிசை பாடித் திரிவனே. (2) 939: திரிதந் தாகிலும் தேவ பிரானுடை, கரிய கோலத் திருவுருக் காண்பன்நான், பெரிய வண்குரு கூர்நகர் நம்பிக்காள் உரிய னாய்,அடி யேன்பெற்ற நன்மையே. (3) 940: நன்மை யால்மிக்க நான்மறை யாளர்கள், புன்மை யாகக் கருதுவ ராதலின், அன்னை யாயத்த னாயென்னை யாண்டிடும் தன்மை யான்,சட கோபனென் நம்பியே. (4) 941: நம்பி னேன்பிறர் நன்பொருள் தன்னையும், நம்பி னேன்மட வாரையும் முன்னெல்லாம், செம்பொன் மாடத் திருக்குரு கூர்நம்பிக் கன்ப னாய்,அடி யேஞ்சதிர்த் தேனின்றே. (5) 942: இன்று தொட்டு மெழுமையு மெம்பிரான், நின்று தன்புக ழேத்த வருளினான், குன்ற மாடத் திருக்கு கூர்நம்பி, என்று மென்னை யிகழ்விலன் காண்மினே. (6) 943: கண்டு கொண்டென்னைக் காரிமா றப்பிரான், பண்டை வல்வினை பாற்றி யருளினான், எண்டி சையு மறிய இயம்புகேன், ஒண்ட மிழ்ச்சட கோப னருளையே. (7) 944: அருள்கொண் டாடு மடியவ ரின்புற, அருளி னானவ் வருமறை யின்பொருள், அருள்கொண் டாயிர மின்தமிழ் பாடினான், அருள்கண் டீரிவ் வுலகினில் மிக்கதே. (8) 945: மிக்க வேதியர் வேதத்தி னுட்பொருள் நிற்கப் பாடியென் நெஞ்சுள் நிறுத்தினான், தக்க சீர்ச்சட கோபனென் நம்பிக்கு,ஆட் புக்க காத லடிமைப் பயனன்றே? (9) 946: பயனன் றாகிலும் பாங்கல ராகிலும் செயல்நன் றாகத் திருத்திப் பணிகொள்வான், குயில்நின் றார்ப்பொழில் சூழ்குரு கூர்நம்பி, முயல்கின் றேனுன்றன் மொய்கழற் கன்பையே. (2) (10) 947: அன்பன் தன்னை யடைந்தவர் கட்கெல்லாம் அன்பன், தென்குரு கூர்நகர் நம்பிக்கு, அன்ப னாய்மது ரகவி சொன்னசொல் நம்பு வார்ப்பதி, வைகுந்தம் காண்மினே. (2) (11) ஸ்ரீ மதுகவியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம்

Page 2 ramaanujadaasan@gmail.com

நாலாயிரத் திவ்வியப் பிரபந்தம்

திருமங்கையாழ்வார் அருளிச்செய்த பெரிய திருமொழி

திருமங்கையாழ்வார் அருளிச்செய்த பெரிய திருமொழி (948 - 2031)

வேல்கொள் கைத்தலத் தரசர்வெம் போரினில் விசயனுக் காய்,மணித்தேர்க் கோல்கொள் கைத்தலத் தெந்தைபெம் மானிடம் குலவுதண் வரைச்சாரல், கால்கொள் கண்கொடிக் கையெழக் கமுகிளம் பாளைகள் கமழ்சாரல், சேல்கள் பாய்தரு செழுநதி வயல்புகு திருவயிந் திரபுரமே. 3.1.9 1157 மூவ ராகிய வொருவனை மூவுல குண்டுமிழ்ந் தளந்தானை, தேவர் தானவர் சென்றுசென் றிறைஞ்சத்தண் திருவயிந் திரபுரத்து, மேவு சோதியை வேல்வல வன்கலி கன்றி விரித்துரைத்த, பாவு தண்டமிழ் பத்திவை பாடிடப் பாவங்கள் பயிலாவே. (2) 3.1.10 1158 ஊன்வாட வுண்ணா துயிர்க்காவ லிட்டு உடலிற் பிரியாப் புலனைந்தும் நொந்து, தாம்வாட வாடத் தவம்செய்ய வேண்டா தமதா இமையோ ருலகாள கிற்பீர் கானாட மஞ்ஞைக் கணமாட மாடே கயலாடு கானீர்ப் பழனம் புடைபோய், தேனாட மாடக் கொடியாடு தில்லைத் திருச்சித்ர கூடம் சென்றுசேர் மின்களே. (2) 3.2.1 1159 காயோடு நீடு கனியுண்டு வீசு கடுங்கால் _கர்ந்து நெடுங்காலம், ஐந்து தீயொடு நின்று தவஞ்செய்ய வேண்டா திருமார்பனைச்சிந்தை யுள்வைத்து மென்பீர், வாயோது வேதம் மல்கின்ற தொல்சீர் மறையாளர் நாளும் முறையால் வளர்த்த, தீயோங்க வோங்கப் புகழோங்கு தில்லைத் திருச்சித்ர கூடம் சென்றுசேர் மின்களே. 3.2.2 1160 வெம்பும் சினத்துப் புனக்கேழ லொன்றாய் விரிநீர் முதுவெள்ள முள்புக் கழுந்த, வம்புண் பொழில்சூ ழுலகன் றெடுத்தான் அடிப்போ தணைவான் விருப்போ டிருப்பீர், பைம்பொன்னு முத்தும் மணியும் கொணர்ந்து படைமன்னவன்பல் லவர்க்கோன் பணிந்த, செம்பொன் மணிமாடங் கள்சூழ்ந்த தில்லைத் திருச்சித்ர கூடம் சென்றுசேர் மின்களே. 3.2.3 1161 அருமா நிலமன் றளப்பான் குறளாய் அவுணன் பெருவேள் வியில்சென் றிரந்த, பெருமான் திருநா மம்பிதற் றிநுந்தம் பிறவித் துயர்நீங்கு துமென்ன கிற்பீர். கருமா கடலுள் கிடந்தா னுவந்து கவைநா வரவி னணைப்பள்ளி யின்மேல், திருமால் திருமங் கையொடாடு தில்லைத் திருச்சித்ர கூடம் சென்றுசேர் மின்களே. 3.2.4 1162 கோமங்க வங்கக் கடல்வைய முய்யக் குலமன்ன ரங்கம் மழுவில் துணிய, தாமங் கமருள் படைதொட்ட வென்றித் தவமா முனியைத் தமக்காக்க கிற்பீர், பூமங்கை தங்கிப் புலமங்கை மன்னிப் புகழ்மங்கை யெங்கும் திகழப்புகழ்சேர் சேமங்கொள் பைம்பூம் பொழில்சூழ்ந்த தில்லைத் திருச்சித்ர கூடம் சென்றுசேர் மின்களே. 3.2.5 1163 நெய்வா யழலம் புதுரந்து முந்நீர் துணியப் பணிகொண் டணியார்ந்து,இலங்கு மையார் வணிவண் ணனையெண்ணி நுந்தம் மனத்தே யிருத்தும் படிவாழ வல்லீர், அவ்வாயிளமங் கையர்ப்பேச வுந்தான் அருமா மறையந் தணர்சிந் தைபுக, செவ்வாய்க் கிளிநான் மறைபாடு தில்லைத் திருச்சித்ர கூடம் சென்றுசேர் மின்களே. 3.2.6 1164 மௌவல் குழலாய்ச்சி மெந்தோள் நயந்து மகரம் சுழலச் சுழல்நீர் பயந்த, தெய்வத் திருமா மலர்மங்கை தங்கு திருமார் பனைச்சிந்தை யுள்வைத்து மென்பீர் கௌவைக் களிற்றின் மருப்பும் பொருப்பில் கமழ்சந்து முந்தி நிவாவ லங்கொள், தெய்வப் புனல்சூழ்ந் தழகாய தில்லைத் திருச்சித்ர கூடம் சென்றுசேர் மின்களே. 3.2.7 1165 மாவாயி னங்கம் மதியாது கீறி மழைமா முதுகுன் றெடுத்து,ஆயர் தங்கள் கோவாய் நிரைமேய்த் துலகுண்ட மாயன் குரைமா கழல்கூ டும்குறிப் புடையீர், மூவா யிரநான் மறையாளர் நாளும் முறையால் வணங்க அணங்காய சோதி, தேவாதி தேவன் திகழ்கின்ற தில்லைத் திருச்சித்ர கூடம் சென்றுசேர் மின்களே. 3.2.8 1166 செருநீல வேற்கண் மடவார் திறத்துச் சினத்தோடு நின்று மனத்தால் வளர்க்கும், அருநீல பாவ மகலப் புகழ்சேர் அமரர்க்கு மெய்தாத அண்டத்தி ருப்பீர், பெருநீர் நிவாவுந்தி முத்தங்கொ ணர்ந்தெங்கும் வித்தும் வயலுள் கயல்பாய்ந் துகள, திருநீல நின்று திகழ்கின்ற தில்லைத் திருச்சித்ர கூடம் சென்றுசேர் மின்களே. 3.2.9 1167 சீரார் பொழில்சூழ்ந் தழகாய தில்லைத் திருசித்ர கூடத் துறைசெங்கண் மாலுக்கு, ஆராத வுள்ளத் தவர்க்கேட் டுவப்ப அலைநீ ருலகுக் கருளே புரியும், காரார் புயற்கைக் கலிகன்றி குன்றா ஒலிமாலை யொறொன்ப தோடொன்றும் வல்லார், பாரா ருலக மளந்தா னடிக்கீழ்ப் பலகாலம் நிற்கும் படிவாழ்வர் தாமே. (2) 3.2.10 1168 வாட மருதிடை போகி மல்லரைக் கொன்றொக்க லிட்டிட்டு, ஆடல்நல் மாவுடைத் தாயர் ஆநிரைக் கன்றிடர் தீர்ப்பான், கூடிய மாமழை காத்த கூத்த னெனெவரு கின்றான், சேடுயர் பூம்பொழில் தில்லைச் சித்திர கூடத்துள் ளானே. (2) 3.3.1 1169 பேய்மகள் கொங்கைநஞ் சுண்ட பிள்ளை பரிசிது வென்றால், மாநில மாமகள் மாதர் கேள்வ னிவனென்றும், வண்டுண் பூமகள் நாயக னென்றும் புலங்கெழு கோவியர் பாடி, தேமலர் தூவ வருவான் சித்திர கூடத்துள் ளானே. 3.3.2 1170 பண்டிவன் வெண்ணெயுண் டானென் றாய்ச்சியர் கூடி யிழிப்ப எண்டிசை யோரும்வ ணங்க இணைமரு தூடு நடந்திட்டு, அண்டரும் வானத் தவரு மாயிர நாமங்க ளோடு, திண்டிறல் பாட வருவான் சித்திர கூடத்துள் ளானே. 3.3.3 1171 வளைக்கை நெடுங்கண் மடவா ராய்ச்சிய ரஞ்சி யழைப்ப, தளைத்தவிழ் தாமரைப் பொய்கைத் தண்தடம் புக்கண்டர் காண, முளைத்த எயிற்றழல் நாகத் துச்சியில் நின்றது வாட, திலைத்தமர் செய்து வருவான் சித்திர கூடத்துள் ளானே. 3.3.4 1172 பருவக் கருமுகி லொத்து முட்டுடை மாகட லொத்து, அருவித் திரள்திகழ் கின்ற வாயிரம் பொன்மலை யொத்து, உருவக் கருங்குழ லாய்ச்சி திறத்தின மால்விடை செற்று, தெருவில் திளைத்து வருவான் சித்திர கூடத்துள் ளானே. 3.3.5 1173 எய்யச் சிதைந்த திலங்கை மலங்க வருமழை காப்பான், உய்யப் பருவரை தாங்கி ஆநிரை காத்தானென் றேத்தி, வையத் தெவரும் வணங்க அணங்கெழு மாமலை போலே, தெய்வப்புள் ளேறி வருவான் சித்திர கூடத்துள் ளானே. (2) 3.3.6 1174 ஆவ ரிவைசெய் தறிவார்? அஞ்சன மாமலை போலே, மேவு சினத்தடல் வேழம் வீழ முனிந்து,அழ காய காவி மலர்நெடுங் கண்ணார் கைதிழ வீதி வருவான், தேவர் வணங்குதண் தில்லைச் சித்திர கூடத்துள் ளானே. 3.3.7 1175 பொங்கி யமரி லொருகால் பொன்பெய ரோனை வெருவ, அங்கவனாக மளைந்திட் டாயிரந் தோளெழுந் தாட, பைங்க ணிரண்டெரி கான்ற நீண்ட எயிற்றொடு பேழ்வாய், சிங்க வுருவில் வருவான் சித்திர கூடத்துள் ளானே. 3.3.8 1176 கருமுகில் போல்வதோர் மேனி கையன வாழியும் சங்கும், பெருவிறல் வானவர் சூழ ஏழுல கும்தொழு தேத்த, ஒருமக ளாயர் மடந்தை யொருத்தி நிலமகள், மற்றைத் திருமக ளோடும் வருவான் சித்திர கூடத்துள் ளானே. 3.3.9 1177 தேனமர் பூம்பொழில் தில்லைச் சித்திர கூட மமர்ந்த, வானவர் தங்கள் பிரானை மங்கையர் கோன்மரு வார்f, ஊனமர் வேல்கலி கன்றி யொண்டமி ழொன்பதோ டொன்றும், தானிவை கற்றுவல் லார்மேல் சாராதீவினைதானே. (2) 3.3.10 1178 ஒருகுறளா யிருநிலம்மூ வடிமண் வேண்டி உலகனைத்து மீரடியா லொடுக்கி, ஒன்றும் தருகவெனா மாவலியைச் சிறையில் வைத்த தாடாளன் தாளணைவீர், தக்க கீர்த்தி அருமறையின் திரள்நான்கும் வேள்வி யைந்தும் அங்கங்கள் அவையாறு மிசைக ளேழும், தெருவில்மலி விழாவளமும் சிறக்கும் காழிச் சீராம விண்ணகரே சேர்மி னீரே. (2) 3.4.1 1179 நான்முகனாள் மிகைத்தருக்கை யிருக்கு வாய்மை நலமிகுசீ ருரோமசனால் நவிற்றி, நக்கன் ஊன்முகமார் தலையோட்டூ ணொழித்த வெந்தை ஒளிமலர்ச்கே வடியணைவீர், உழுசே யோடச் சூன்முகமார் வளையளைவா யுகுத்த முத்தைத் தொல்குருகு சினையென்னச் சூழ்ந்தி யங்க, தேன்முகமார் கமலவயல் சேல்பாய் காழிச் சீராம விண்ணகரே சேர்மி னீரே. 3.4.2 1180 வையணைந்த _திக்கோட்டு வராக மொன்றாய் மண்ணெல்லா மிடந்தெடுத்து மதங்கள் செய்து, நெய்யணைந்த திகிரியினால் வாணன் திண்டோ ள் நேர்ந்தவந்தா ளணைகிற்பீர், நெய்த லோடு மையணைந்த குவளைகள்தங் கண்க ளென்றும் மலர்க்குமுதம் வாயென்றும் கடைசி மார்கள், செய்யணைந்து களைகளையா தேறும் காழிச் சீராம விண்ணகரே சேர்மி னீரே. 3.4.3 1181 பஞ்சியல்மெல் லடிப்பின்னை திறத்து முன்னாள் பாய்விடைக ளேழடர்த்தும் பொன்னன்பைம்பூண் நெஞ்சிடந்து குருதியுக வுகிர்வே லாண்ட நின்மலந்தா ளணைகிற்பீர், நீல மாலைத் தஞ்சுடைய விருள்தழைப்பத் தரள மாங்கே தண்மதியின் நிலாக்காட்டப் பவளந் தன்னால், செஞ்சுடர வெயில்விரிக்கு மழகார் காழிச் சீராம விண்ணகரே சேர்மி னீரே. 3.4.4 1182 தெவ்வாய மறமன்னர் குருதி கொண்டு திருக்குலத்தி லிறந்தோர்க்குத் திருத்தி செய்து, வெவ்வாய மாகீண்டு வேழ மட்ட விண்ணவர்க்கோன் தாளணைவீர், விகிர்த மாதர் அவ்வாய வாள்நெடுங்கண் குவளை காட்ட அரவிந்தம் முகங்காட்ட அருகே யாம்பல், செவ்வாயின் திரள்காட்டும் வயல்சூழ் காழிச் சீராம விண்ணகரே சேர்மி னீரே. 3.4.5 1183 பைங்கண்விறல் செம்முகத்து வாலி மாளப் படர்வனத்துக் கவந்தனொடும் படையார்த்திண்கை, வெங்கண்விறல் விராதனுக விற்கு னித்த விண்ணவர்க்கோன் தாளணைவீர், வெற்புப்போலும் துங்கமுக மாளிகைமே லாயங் கூறும் துடியிடையார் முகக்கமல்ச் சோதி தன்னால், திங்கள்முகம் பனிபடைக்கு மழகார் காழிச் சீராம விண்ணகரே சேர்மி னீரே. 3.4.6 1184 பொருவில்வலம் புரியரக்கன் முடிகள் பத்தும் புற்றுமறிந் தனபோலப் புவிமேல் சிந்த, செருவில்வலம் புரிசிலைக்கை மலைத்தோள் வேந்தன் திருவடிசேர்ந் துய்கிற்பீர், திரைநீர்த் தெள்கி மருவிவலம் புரிகைதைக் கழியூ டாடி வயல்நண்ணி மழைதருநீர் தவழ்கால் மன்னி தெருவில்வலம் புரிதரள மீனும் காழிச் சீராம விண்ணகரே சேர்மி னீரே. 3.4.7 1185 பட்டரவே ரகலல்குல் பவளச் செவ்வாய் பணைநெடுந்தோள் பிணைநெடுங்கண் பாலாமின்சொல், மட்டவிழுங் குழலிக்கா வானோர் காவில் மரங்கொணர்ந்தா னடியணைவீர், அணில்கள்தாவ நெட்டிலைய கருங்கமுகின் செங்காய் வீழ நீள்பலவின் தாழ்சினையில் நெருங்கு, பீனத் தெட்டபழம் சிதைந்துமதுச் சொரியும் காழிச் சீராம விண்ணகரே சேர்மி னீரே. 3.4.8 1186 பிறைதங்கு சடையானை வலத்தே வைத்துப் பிரமனைத்தன் னுந்தியிலே தோற்று வித்து, கறைதங்கு வேல்தடங்கண் திருவை மார்பில் கலந்தவந்தா ளணைகிற்பீர், கழுநீர் கூடித் துறைதங்கு கமலத்துத் துயின்று கைதைத் தோடாரும் பொதிசோற்றுச் சுண்ணம்நண்ணி, சிறைவண்டு களிபாடும் வயல்சூழ் காழிச் சீராம விண்ணகரே சேர்மி னீரே. 3.4.9 1187 செங்கமலத் தயனனைய மறையோர் காழிச் சீராம விண்ணகரென் செங்கண் மாலை அங்கமலத் தடவயல்சூ ழாலி நாடன் அருள்மாரி யரட்டமுக்கி அடையார் சீயம் கொங்குமலர்க் குழலியர்வேள் மங்கை வேந்தன் கொற்றவேல் பரகாலன் கலியன் சொன்ன சங்கமுகத் தமிழ்மாலை பத்தும் வல்லார் தடங்கடல்சூ ழுலகுக்குத் தலைவர் தாமே. (2) 3.4.10 1188 வந்துன தடியேன் மனம்புகுந்தாய் புகுந்ததற்பின் வணங்கும்,என் சிந்தனைக் கினியாய். திருவே என் னாருயிரே, அந்தளி ரணியா ரசோகி ளிளந்தளிர்கள் கலந்து, அவை யெங்கும் செந்தழல் புரையும் திருவாலி யம்மானே. (2) 3.5.1 1189 நீலத் தடவரை மாமணி நிகழக் கிடந்ததுபோல், அரவணை வேலைத் தலைக்கிடந்தா யடியேன் மனத்திருந்தாய், சோலைத் தலைக்கண மாமயில் நடமாட மழைமுகில் போன்றெழுந்து, எங்கும் ஆலைப் புகைகமழும் அணியாலி யம்மானே. 3.5.2 1190 நென்னல்போய் வருமென்றென் றெண்ணி யிராமையென் மனத்தே புகுந்தது, இம்மைக் கென்றிருந்தே நெறிநீர் வளஞ்செறுவில், செந்நெற் கூழை வரம்பொரீஇ அரிவார் முகத்தெழு வாளைபோய், கரும்பு அந்நற் காடணையும் அணியாலி யம்மானே. 3.5.3 1191 மின்னில் மன்னு _டங்கிடை மடவார்தம் சிந்தை மறந்து வந்து,நின் மன்னு சேவடிக்கே மறவாமை வைத்தாயால், புன்னை மன்னு செருந்தி வண்பொழில் வாயகன் பணைகள் கலந்தெங்கும், அன்னம் மன்னும் வயலணி ஆலி யம்மானே. 3.5.4 1192 நீடு பன்மலர் மாலையிட்டு நின்னிணையடி தொழுதேத்தும், என்மனம் வாட நீநினையேல் மரமெய்த மாமுனிவா, பாட லின்னொலி சங்கி நோசை பரந்து பல்பணை யால்மலிந்து, எங்கும் ஆட லோசையறா அணியாலி யம்மானே. 3.5.5 1193 கந்த மாமல ரெட்டுமிட்டு நின்காமர் சேவடி கைதொழுதெழும், புந்தியேன் மனத்தே புகுந்தாயைப் போகலொட்டேன், சந்தி வேள்வி சடங்கு நான்மறை ஓதி யோதுவித் தாதி யாய்வரும், அந்த ணாள ரறாவணியாலி யம்மானே. 3.5.6 1194 உலவுதிரைக் கடற்பள்ளி கொண்டு வந்துன் அடியேன் மனம்புகுந்த,அப் புலவ. புண்ணிய னே.புகுந் தாயைப் போகலொட்டேன், நிலவு மலர்ப்புன்னை நாழல் நீழல் தண்டாமரை மலரின் மிசை,மலி அலவன் கண்படுக்கும் அணியாலி யம்மானே. 3.5.7 1195 சங்கு தங்கு தடங்கடல் கடன்மல்லை யுள்கிடந்தாய், அருள்புரிந்து இங்கென்னுள் புகுந்தா யினிப்போயி நாலறையோ, கொங்கு செண்பக மல்லிகை மலர்ப்புல்கி இன்னிள வண்டு போய்,இளம்f தெங்கின் தாதளையும் திருவாலி யம்மானே. 3.5.8 1196 ஓதி யாயிர நாமமும் பணிந்தேத்தி நின்னடைந் தேற்கு,ஒரு பொருள் வேதியா. அரையா.உரையாய் ஒருமாற்றமெந்தாய், நீதி யாகிய வேதமா முனியாளர் தோற்ற முரைத்து, மற்றவர்க் காதியாய் இருந்தாய். அணியாலி யம்மானே. 3.5.9 1197 புல்லி வண்டறையும் பொழில் புடைசூழ் தென்னாலி யொருந்த மாயனை, கல்லின் மன்னு திண்டோ ள் கலிய னொலிசெய்த, நல்ல இன்னிசை மாலை நாலுமோ ரைந்துமொன் றும்நவின்று, தாமுடன் வல்ல ராயுரைப் பார்க்கிட மாகும் வானுலகே. (2) 3.5.10 1198 தூவிரிய மலருழக்கித் துணையோடும் பிரியாதே, பூவிரிய மதுநுகரும் பொறிவரிய சிறுவண்டே, தீவிரிய மறைவளர்க்கும் புகழாளர் திருவாலி, ஏவரிவெஞ் சிலையானுக் கென்னிலைமை யுரையாயே. (2) 3.6.1 1199 பிணியவிழு நறுநீல மலர்க்கிழியப் பெடையோடும், அணிமலர்மேல் மதுநுகரும் அறுகால சிறுவண்டே, மணிகெழுநீர் மருங்கலரும் வயலாலி மணவாளன், பணியறியேன் நீசென்றென் பயலைநோ யுரையாயே. 3.6.2 1200 நீர்வானம் மண்ணெரிகா லாய்நின்ற நெடுமால்,தன் தாராய நறுந்துளவம் பெருந்தகையெற் கருளானே, சீராரும் வளர்ப்பொழில்சூழ் திருவாலி வயல்வாழும், கூர்வாய சிறுகுருகே. குறிப்பறிந்து கூறாயே. 3.6.3 1201 தானாக நினையானேல் தன்னினைந்து நைவேற்கு,ஓர் மீனாய கொடிநெடுவேள் வலிசெய்ய மெலிவேனோ? தேன்வாய வரிவண்டே. திருவாலி நகராளும், ஆனாயற் கென்னுறுநோ யறியச்சென் றுரையாயே. 3.6.4 1202 வாளாய கண்பனிப்ப மென்முலைகள் பொன்னரும்ப நாணாளும் நின்னினைந்து நைவேற்கு,ஓமண்ணளந்த தாளாளா தண்குடந்தை நகராளா வரையெடுத்த தோளாளா, என்றனக்கோர் துணையாள னாகாயே. 3.6.5 1203 தாராய தண்டுளவ வண்டுழுத வரைமார்பன், போரானைக் கொம்பொசித்த புட்பாக னென்னம்மான், தேராரும் நெடுவீதித் திருவாலி நகராளும், காராயன் என்னுடைய கனவளையும் கவர்வானோ. 3.6.6 1204 கொண்டரவத் திரையுலவு குரைகடல்மேல் குலவரைபோல், பண்டரவி னணைக்கிடந்து பாரளந்த பண்பாளா, வண்டமரும் வளர்ப்பொழில்சூழ் வயலாலி மைந்தா,என் கண்டுயில்நீ கொண்டாய்க்கென் கனவளையும் கடவேனோ. 3.6.7 1205 குயிலாலும் வளர்ப்பொழில்சூழ் தண்குடந்தைக் குடமாடி, துயிலாத கண்ணிணையேன் நின்னினைந்து துயர்வேனோ, முயலாலு மிளமதிக்கே வளையிழந்தேற்கு, இதுநடுவே வயலாலி மணவாளா. கொள்வாயோ மணிநிறமே. 3.6.8 1206 நிலையாளா நின்வணங்க வேண்டாயே யாகினும்,என் முலையாள வொருநாளுன் னகலத்தால் ஆளாயே, சிலையாளா மரமெய்த திறலாளா திருமெய்ய மலையாளா, நீயாள வளையாள மாட்டோ மே. 3.6.9 1207 மையிலங்கு கருங்குவளை மருங்கலரும் வயலாலி, நெய்யிலங்கு சுடராழிப் படையானை நெடுமாலை, கையிலங்கு வேல்கலியன் கண்டுரைத்த தமிழ்மாலை, ஐயிரண்டு மிவைவல்லார்க் கருவினைக ளடையாவே. (2) 3.6.10 1208 கள்வன்கொல் யானறியேன் கரியானொரு காளைவந்து, வள்ளிமருங் குலென்றன் மடமானினைப் போதவென்று, வெள்ளிவளைக் கைப்பற்றப் பெற்றதாயரை விட்டகன்று, அள்ளலம் பூங்கழனி யணியாலி புகுவர்க்கொலோ. (2) 3.7.1 1209 பண்டிவ னாயன்நங்காய். படிறன்புகுந்து, என்மகள்தன் தொண்டையஞ் செங்கனிவாய் நுகர்ந்தானை யுகந்து,அவன்பின் கெண்டையொண் கண்மிளிரக் கிளிபோல்மிழற் றிநடந்து, வண்டமர் கானல்மல்கும் வயலாலி புகுவர்க்கொலோ. 3.7.2 1210 அஞ்சுவன் வெஞ்சொல்நங்காய். அரக்கர்க்குலப் பாவைதன்னை, வெஞ்சின மூக்கரிந்த விறலோந்திறங் கேட்கில்,மெய்யே பஞ்சியல் மெல்லடியெம் பணைத்தோளி பரக்கழிந்து, வஞ்சியந் தண்பணைசூழ் வயலாலி புகுவர்க்கொலோ. 3.7.3 1211 ஏதுஅவன் தொல்பிறப்பு இளைய வன்வளை யூதி,மன்னர் தூதுவ னாயவனூர் சொலுவீர்கள். சொலீரறியேன், மாதவன் தந்துணையா நடந்தாள்தடஞ் சூழ்புறவில், போதுவண் டாடுசெம்மல் புனலாலி புகுவர்க்கொலோ. 3.7.4 1212 தாயெனை யென்றிரங்காள் தடந்தோளி தனக்கமைந்த, மாயனை மாதவனை மதித்தென்னை யகன்றைவள், வேயன தோள்விசிறிப் பெடையன்ன மெனநடந்து, போயின பூங்கொடியாள் புனலாலி புகுவர்க்கொலோ. 3.7.5 1213 எந்துணை யென்றெடுத்தேற் கிறையேனு மிரங்கிற்றிலள், தன்துணை யாயவென்றன் தனிமைக்கு மிரங்கிற்றிலள், வன்துணை வானவர்க்காய் வரஞ்செற்றரங் கத்துறையும், இந்துணை வன்னொடும்போ யெழிலாலி புகுவர்க்கொலோ. (2) 3.7.6 1214 அன்னையு மத்தனுமென் றடியோமுக் கிரங்கிற்றிலள், பின்னைதன் காதலன்றன் பெருந்தோள்நலம் பேணினளால், மின்னையும் வஞ்சியையும் வென்றிலங்கு மிடையாள்நடந்து, புன்னையும் அன்னமும்சூழ் புனலாலி புகுவர்க்கொலோ. 3.7.7 1215 முற்றிலும் பைங்கிளியும் பந்துமூசலும் பேசுகின்ற, சிற்றில்மென் பூவையும்விட் டகன்றசெழுங் கோதைதன்னை, பெற்றிலேன் முற்றிழையைப் பிறப்பிலிபின் னேநடந்து, மற்றெல்லாம் கைதொழப்போய் வயலாலி புகுவர்க்கொலோ. 3.7.8 1216 காவியங் கண்ணியெண்ணில் கடிமாமலர்ப் பாவையொப்பாள், பாவியேன் பெற்றமையால் பணைத்தோளி பரக்கழிந்து, தூவிசே ரன்னமன்ன நடையாள்நெடு மாலொடும்போய், வாவியந் தண்பணைசூழ் வயலாலி புகுவர்க்கொலோ. 3.7.9 1217 தாய்மனம் நின்றிரங்கத் தனியேநெடு மால்துணையா, போயின பூங்கொடியாள் புனலாலி புகுவரென்று, காய்சின வேல்கலிய னொலிசெய்தமிழ் மாலைபத்தும், மேவிய நெஞ்சுடையார் தஞ்சமாவது விண்ணுலகே. (2) 3.7.10 1218 நந்தா விளக்கே அளத்தற் கரியாய். நரநா ரணனே கருமா முகில்போல் எந்தாய், எமக்கே யருளாய், எனநின்று இமையோர் பரவு மிடம்,எத் திசையும் கந்தா ரமந்தே னிசைபாடமாடே களிவண் டுமிழற் றநிழல் துதைந்து, மந்தா ரநின்று மணமல் குநாங்கூர் மணிமாடக் கோயில் வணங்கென் மனனே. (2) 3.8.1 1219 முதலைத் தனிமா முரண்தீர வன்று முதுநீர்த் தடத்துச் செங்கண்வேழ முய்ய, விதலைத் தலைச்சென் றதற்கே யுதவி வினைதீர்த்த வம்மானிடம்,விண்ணணவும் பதலைக் கபோதத் தொளிமாட நெற்றிப் பவளக் கொழுங்கால் பைங்கால் புறவம், மதலைத் தலைமென் பெடைகூடு நாங்கூர் மணிமாடக் கோயில் வணங்கென் மனனே. 3.8.2 1220 கொலைப்புண் தலைக்குன்ற மொன்றுய்ய வன்று கொடுமா முதலைக் கிடர்செய்து, கொங்கார் இலைப்புண்ட ரீகத் தவளின்ப மன்போ டணைந்திட்ட வம்மானிடம்,ஆளரியால் அலைப்புண்ட யானை மருப்பு மகிலும் அணிமுத்தும் வெண்சா மரையோடு,பொன்னி மலைப்பண்ட மண்டத் திரையுந்து நாங்கூர் மணிமாடக் கோயில் வணங்கென் மனனே. 3.8.3 1221 சிறையார் உவணப்புள் ளொன்றேறி யன்று திசைநான்கும் நான்கு மிரிய, செருவில் கறையார் நெடுவே லரக்கர் மடியக் கடல்சூ ழிலங்கை கடந்தா னிடந்தான், முறையால் வளர்க்கின்ற முத்தீயர் நால்வேதர் ஐவேள்வி யாறங்கர் ஏழி னிசையோர், மறையோர் வணங்கப் புகழெய்து நாங்கூர் மணிமாடக் கோயில் வணங்கென் மனனே. 3.8.4 1222 இழையாடு கொங்கைத் தலைநஞ்ச முண்டிட்டு இளங்கன்று கொண்டு விளங்கா யெறிந்து, தழைவாட வந்தாள் குருந்த மொசித்துத் தடந்தாம ரைப்பொய்கை புக்கானி டந்தான், குழையாட வல்லிக் குலமாடமாடே குயில்கூவ நீடு கொடிமாட மல்கு, மழையாடு சோலை மயிலாலு நாங்கூர், மணிமாடக் கோயில் வணங்கென் மனனே. 3.8.5 1223 பண்ணேர் மொழியாய்ச் சியரஞ்ச வஞ்சப் பகுவாய்க் கழுதுக் கிரங்காது, அவள்தன் உண்ணா முலைமற் றவளாவி யோடும் உடனே சுவைத்தா நிடம்,ஓங்கு பைந்தாள் கண்ணார் கரும்பின் கழைதின்று வைகிக் கழுநீரில் மூழ்கிச் செழுநீர்த் தடத்து, மண்ணேந் திளமேதி கள்வைகு நாங்கூர் மணிமாடக் கோயில் வணங்கென் மனனே. 3.8.6 1224 தளைக்கட் டவிழ்தா மரைவைகு பொய்கைத் தடம்புக்கு அடங்கா விடங்கா லரவம், இளைக்கத் திளைத்திட் டதனுச்சி தன்மேல் அடிவைத்த அம்மா னிடம்,மாமதியம் திளைக்கும் கொடிமாளிகைசூழ் தெருவில் செழுமுத்து வெண்ணெற் கெனச்சென்று,மூன்றில் வளைக்கை நுளைப்பாவை யர்மாறு நாங்கூர் மணிமாடக் கோயில் வணங்கென் மனனே. 3.8.7 1225 துளையார் கருமென் குழலாய்ச்சி யர்தம் துகில்வாரி யும்சிற்றில் சிதைத்தும், முற்றா விளையார் விளையாட் டொடுகாதல் வெள்ளம் விளைவித்த வம்மானிடம்,வேல் நெடுங்கண் முளைவாளெயிற்று மடவார் பயிற்று மொழிகேட் டிருந்து முதிராதவின்சொல், வளைவாய கிள்ளை மறைபாடு நாங்கூர் மணிமாடக் கோயில் வணங்கென் மனனே. 3.8.8 1226 விடையோட வென்றாய்ச்சி மெந்தோள்நயந்த விகிர்தா விளங்கு சுடராழி யென்னும், படையோடு சங்கொன் றுடையாய் எனநின்று இமையோர் பரவு மிடம்,பைந் தடத்துப் பெடையோடு செங்கால வன்னம் துகைப்பத் தொகைப்புண்ட ரீகத்தி டைச்செங் கழுநீர், மடையோட நின்று மதுவிம்மு நாங்கூர் மணிமாடக் கோயில் வணங்கென் மனனே. 3.8.9 1227 வண்டார் பொழில்சூழ்ந் தழகாய நாங்கூர் மணிமாடக் கோயில் நெடுமாலுக்கு,என்றும் தொண்டாய தொல்சீர் வயல்மங் கையர்க்கோன் கலிய நொலிசெய் தமிழ்மாலை வல்லார், கண்டார் வணங்கக் களியானை மீதே கடல்சூ ழுலகுக் கொருகா வலராய், விண்டோ ய் நெடுவெண் குடைநீழ லின்கீழ் விரிநீ ருலகாண் டுவிரும் புவரே. (2) 3.8.10 1228 சலங்கொண்ட இரணியன தகல்மார்வம் கீண்டு தடங்கடலைக் கடைந்தமுதங் கொண்டுகந்த காளை, நலங்கொண்ட கருமுகில்போல் திருமேனி யம்மான் நாடோ றும் மகிழ்ந்தினிது மருவியுறை கோயில், சலங்கொண்டு மலர்சொரியும் மல்லிகையொண் செருந்தி சண்பகங்கள் மணநாறும் வண்பொழிலி னூடே, வலங்கொண்டு கயலோடி விளையாடு நாங்கூர் வைகுந்த விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. (2) 3.9.1 1229 திண்ணியதோ ரரியுருவாய்த் திசையனைத்தும் நடுங்கத் தேவரொடு தானவர்கள் திசைப்ப,இரணியனை நண்ணியவன் மார்வகலத் துகிர்மடுத்த நாதன் நாடோ றும் மகிழ்ந்தினிது மருவியுறை கோயில், எண்ணில்மிகு பெருஞ்செல்வத் தெழில்விளங்கு மறையும் ஏழிசையும் கேள்விகளு மியன்றபெருங் குணத்தோர், மண்ணில்மிகு மறையவர்கள் மலிவெய்து நாங்கூர் வைகுந்த விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.9.2 1230 அண்டமுமிவ் வலைகடலு மவனிகளு மெல்லாம் அமுதுசெய்த திருவயிற்றன் அரன்கொண்டு திரியும், முண்டமது நிறைத்தவன்கண் சாபமது நீக்கும் முதல்வனவன் மகிழ்ந்தினிது மருவியுறை கோயில், எண்டிசையும் பெருஞ்செந்ந லிளந்தெங்கு கதலி இலைக்கொடியொண் குலைக்கமுகொ டிகலிவளம் சொரிய வண்டுபல விசைபாட மயிலாலு நாங்கூர் வைகுந்த விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.9.3 1231 கலையிலங்கு மகலல்குல் அரக்கர்க்குலக் கொடியைக் காதொடுமூக் குடனரியக் கதறியவ ளோடி, தலையிலங்கை வைத்துமலை யிலங்கைபுகச் செய்த தடந்தோளன் மகிழ்ந்தினிது மருவியுறை கோயில், சிலையிலங்கு மணிமாடத் துச்சிமிசைச் சூலம் செழுங்கொண்ட லகடிரியச் சொரிந்தசெழு முத்தம், மலையிலங்கு மாளிகைமேல் மலிவெய்து நாங்கூர் வைகுந்த விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.9.4 1232 மின்னனைய _ண்மருங்குல் மெல்லியற்கா யிலங்கை வேந்தன்முடி யொருபதும்தோ ளிருபதும்போ யுதிர தன்நிகரில் சிலைவளைத்தன் றிலங்கைபொடி செய்த தடந்தோளன் மகிழ்ந்தினிது மருவியுறை கோயில், செந்நெலொடு செங்கமலம் சேல்கயல்கள் வாளை செங்கழுநீ ரொடுமிடைந்து கழனிதிகழ்ந் தெங்கும், மன்னுபுகழ் வேதியர்கள் மலிவெய்து நாங்கூர் வைகுந்த விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.9.5 1233 பெண்மைமிகு வடிவுகொடு வந்தவளைப் பெரிய பேயினது உருவுகொடு மாளவுயி ருண்டு திண்மைமிகு மருதொடுநற் சகடமிறுத் தருளும் தேவனவன் மகிழ்ந்தினிது மருவியுறை கோயில், உண்மைமிகு மறையொடுநற் கலைகள்நிறை பொறைகள் உதவுகொடை யென்றிவற்றி னொழிவில்லா, பெரிய வண்மைமிகு மறையவர்கள் மலிவெய்து நாங்கூர் வைகுந்த விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.9.6 1234 விளங்கனியை யிளங்கன்று கொண்டுதிர வெறிந்து வேல்நெடுங்க ணாய்ச்சியர்கள் வைத்ததயிர் வெண்ணெய் உளங்குளிர அமுதுசெய்திவ் வுலகுண்ட காளை உகந்தினிது நாடோ றும் மருவியுறை கோயில், இளம்படிநற் கமுகுகுலைத் தெங்குகொடிச் செந்நெல் ஈன்கரும்பு கண்வளரக் கால்தடவும் புனலால், வளங்கொண்ட பெருஞ்செல்வம் வளருமணி நாங்கூர் வைகுந்த விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.9.7 1235 ஆறாத சினத்தின்மிகு நரகனுர மழித்த அடலாழித் தடக்கையன் அலர்மகட்கும் அரற்கும், கூறாகக் கொடுத்தருளும் திருவுடம்பன் இமையோர் குலமுதல்வன் மகிழ்ந்தினிது மருவியுறை கோயில், மாறாத மலர்க்கமலம் செங்கழுநீர் ததும்பி மதுவெள்ள மொழுகவய லுழவர்மடை யடைப்ப, மாறாத பெருஞ்செல்வம் வளருமணி நாங்கூர் வைகுந்த விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.9.8 1236 வங்கமலி தடங்கடலுள் வானவர்க ளோடு மாமுனிவர் பலர்கூடி மாமலர்கள் தூவி, எங்கள்தனி நாயகனே எமக்கருளாய் என்னும் ஈசனவன் மகிழ்ந்தினிது மருவியுறை கோயில், செங்கயலும் வாளைகளும் செந்நெலிடைக் குதிப்பச் சேலுகளும் செழும்பணைசூழ் வீதிதொறும் மிடைந்து, மங்குல்மதி யகடுரிஞ்சு மணிமாட நாங்கூர் வைகுந்த விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.9.9 1237 சங்குமலி தண்டுமுதல் சக்கரமுனேந்தும் தாமரைக்கண் நெடியபிரான் தானமரும் கோயில், வங்கமலி கடலுலகில் மலிவெய்து நாங்கூர் வைகுந்த விண்ணகர்மேல் வண்டறையும் பொழில்சூழ், மங்கையர்தம் தலைவன்மரு வலர்தமுடல் துணிய வாள்வீசும் பரகாலன் கலிகன்றி சொன்ன, சங்கமலி தமிழ்மாலை பத்திவைவல்லார்கள் தரணியொடு விசும்பாளும் தன்மைபெறு வாரே. (2) 3.9.10 1238 திருமடந்தை மண்மடந்தை யிருபாலும் திகழத் தீவினைகள் போயகல அடியவர்கட் கென்றும் அருள்நடந்து,இவ் வேழுலகத் தவர்ப்பணிய வானோர் அமர்ந்தேத்த இருந்தவிடம் பெரும்புகழ்வே தியர்வாழ் தருமிடங்கள் மலர்கள்மிகு கைதைகள்செங்க் கழுநீர் தாமரைகள் தடங்கடொறு மிடங்கடொறும் திகழ, அருவிடங்கள் பொழில்தழுவி யெழில்திகழு நாங்கூர் அரிமேய விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. (2) 3.10.1 1239 வென்றிமிகு நரகனுர மதுவழிய விசிறும் விறலாழித் தடக்கையன் விண்ணவர்கட்கு, அன்று குன்றுகொடு குரைகடலைக் கடைந்தமுத மளிக்கும் குருமணியென் னாரமுதம் குலவியுறை கோயில், என்றுமிகு பெருஞ்செல்வத் தெழில்விளங்கு மறையோர் ஏழிசையும் கேள்விகளு மியன்றபெருங் குணத்தோர், அன்றுலகம் படைத்தவனே யனையவர்கள் நாங்கூர் அரிமேய விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.10.2 1240 உம்பருமிவ் வேழுலகு மேழ்கடலு மெல்லாம் உண்டபிரான்ண்டர்கள்முன் கண்டுமகிழ வெய்த, கும்பமிகு மதயானை மருப்பொசித்துக் கஞ்சன் குஞ்சிபிடித் தடித்தபிரான் கோயில்,மருங் கெங்கும் பைம்பொனொடு வெண்முத்தம் பலபுன்னை காட்டப் பலங்கனிகள் தேன்காட்டப் படவரவே ரல்குல், அம்பனைய கண்மடவார் மகிழ்வெய்து நாங்கூர் அரிமேய விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.10.3 1241 ஓடாத வாளரியி னுருவமது கொண்டு அன் றுலப்பில்மிகு பெருவரத்த விரணியனைப் பற்றி, வாடாத வள்ளுகிரால் பிளந்தவன்றன் மகனுக் கருள்செய்தான் வாழுமிடம் மல்லிகைசெங் கழுநீர், சேடேறு மலர்ச்செருந்தி செழுங்கமுகம் பாளை செண்பகங்கள் மணநாறும் வண்பொழிலி னூடே, ஆடேறு வயலாலைப் புகைகமழு நாங்கூர் அரிமேய விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.10.4 1242 கண்டவர்தம் மனம்மகிழ மாவலிதன் வேள்விக் களவில்மிகு சிறுகுறளாய் மூவடியென் றிரந்திட்டு, அண்டமுமிவ் வலைகடலு மவனிகளு மெல்லாம் அளந்தபிரா னமருமிடம் வளங்கொள்பொழி லயலே, அண்டமுறு முழவொலியும் வண்டினங்க ளொலியும் அருமறையி னொலியும்மட வார்சிலம்பி னொலியும், அண்டமுறு மலைகடலி னொலிதிகழு நாங்கூர் அரிமேய விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.10.5 1243 வாணெடுங்கண் மலர்க்கூந்தல் மைதிலிக்கா இலங்கை மன்னன்முடி யொருபதும்தோ ளிருபதும்போ யுதிர, தாணெடுந்தின் சிலைவளைத்த தயரதன்சேய் என்தன் தனிச்சரண்வா னவர்க்கரசு கருதுமிடம், தடமார் சேணிடங்கொள் மலர்க்கமலம் சேல்கயல்கள் வாளை செந்நெலொடு மடுத்தரிய வுதிர்ந்தசெழு முத்தம், வாணெடுங்கண் கடைசியர்கள் வாருமணி நாங்கூர் அரிமேய விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.10.6 1244 தீமனத்தான் கஞ்சனது வஞ்சனையில் திரியும் தேனுகனும் பூதனைத னாருயிரும் செகுத்தான், காமனைத்தான் பயந்தகரு மேனியுடை யம்மான் கருதுமிடம் பொருதுபுனல் துறைதுறைமுத் துந்தி, நாமனத்தால் மந்திரங்கள் நால்வேதம் ஐந்து வேள்வியோ டாறங்கம் நவின்றுகலை பயின்று,அங் காமனத்து மறையவர்கள் பயிலுமணி நாங்கூர் அரிமேய விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.10.7 1245 கன்றதனால் விளவெறிந்து கனியுதிர்த்த காளை காமருசீர் முகில்வண்ணன் காலிகள்முன் காப்பான், குன்றதனால் மழைதடுத்துக் குடமாடு கூத்தன் குலவுமிடம் கொடிமதிள்கள் மாளிகைகோ புரங்கள், துன்றுமணி மண்டபங்கள் சாலைகள்தூ மறையோர் தொக்கீண்டித் தொழுதியொடு மிகப்பயிலும் சோலை, அன்றலர்வாய் மதுவுண்டங் களிமுரலு நாங்கூர் அரிமேய விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.10.8 1246 வஞ்சனையால் வந்தவள்த னுயிருண்டு வாய்த்த தயிருண்டு வெண்ணெயமு துண்டு,வலி மிக்க கஞ்சனுயி ரதுவுண்டிவ் வுலகுண்ட காளை கருதுமிடம் காவிரிசந் தகில்கனக முந்தி, மஞ்சுலவு பொழிலூடும் வயலூடும் வந்து வளங்கொடுப்ப மாமறையோர் மாமலர்கள் தூவி, அஞ்சலித்தங் கரிசரணென் றிரைஞ்சுமணி நாங்கூர் அரிமேய விண்ணகரம் வணங்குமட நெஞ்சே. 3.10.9 1247 சென்றுசின விடையேழும் படவடர்த்துப் பின்னை செவ்வித்தோள் புணர்ந்துகந்த திருமால்தன் கோயில், அன்றயனு மரன்சேயு மனையவர்கள் நாங்கூர் அரிமேய விண்ணகர மமர்ந்தசெழுங் குன்றை, கன்றிநெடு வேல்வலவன் மங்கையர்தம் கோமான் கலிகன்றி யொலிமாலை யைந்தினொடு மூன்றும், ஒன்றினொடு மொன்றுமிவை கற்றுவல்லார் உலகத் துத்தமர்கட் குத்தமரா யும்பருமா வர்களே. (2) 3.10.10 பெரிய திருமொழி நான்காம் பத்து 1248 போதலர்ந்த பொழில்சோலைப் புறமெங்கும் பொருதிரைகள் தாதுதிர வந்தலைக்கும் தடமண்ணித் தென்கரைமேல் மாதவன்றா னுறையுமிடம் வயல்நாங்கை வரிவண்டு தேதெனவென் றிசைபாடும் திருத்தேவ னார்தொகையே (4.1.1) 1249 யாவருமா யாவையுமா யெழில்வேதப் பொருள்களுமாய் மூவருமாய் முதலாய மூர்த்தியமர்ந் துறையுமிடம், மாவரும்திண் படைமன்னை வென்றிகொள்வார் மன்னுநாங்கை தேவரும்சென் றிறைஞ்சுபொழில் திருத்தேவ னார்தொகையே (4.1.2) 1250 வானாடும் மண்ணாடும் மற்றுள்ள பல்லுயிரும் தானாய வெம்பெருமான் தலைவனமர்ந் துறையுமிடம், ஆனாத பெருஞ்செல்வத் தருமறையோர் நாங்கைதன்னுள் தேனாரு மலர்பொழில்சூழ் திருத்தேவ னார்தொகையே (4.1.3) 1251 இந்திரனு மிமையவரும் முனிவர்களும் எழிலமைந்த சந்தமலர்ச் சதுமுகனும் கதிரவனும் சந்திரனும், எந்தையெமக் கருள், எனநின் றருளுமிடம் எழில்நாங்கை சுந்தரநல் பொழில்புடைசூழ் திருத்தேவ னார்தொகையே (4.1.4) 1252 அண்டமுமிவ் வலைகடலு மவனிகளும் குலவரையும் உண்டபிரா னுறையுமிடம் ஓளிமணிசந் தகில்கனகம், தெண்டிரைகள் வரத்திரட்டும் திகழ்மண்ணித் தென்கரைமேல், திண்திறலார் பயில்நாங்கைத் திருத்தேவ னார்தொகையே (4.1.5) 1253 ஞாலமெல்லா மமுதுசெய்து நான்மறையும் தொடராத பாலகனா யாலிலையில் பள்ளிகொள்ளும் பரமனிடம், சாலிவளம் பெருகிவரும் தடமண்ணித் தென்கரைமேல் சேலுகளும் வயல்நாங்கைத் திருத்தேவ னார்தொகையே (4.1.6) 1254 ஓடாத வாளரியி னுருவாகி யிரணியனை வாடாத வள்ளுகிரால் பிளந்தளைந்த மாலதிடம், ஏடேறு பெருஞ்செல்வத் தெழில்மறையோர் நாங்கைதன்னுள், சேடேறு பொழில்தழுவு திருத்தேவ னார்தொகையே (4.1.7) 1255 வாராரு மிளங்கொங்கை மைதிலியை மணம்புணர்வான், காரார்திண் சிலையிறுத்த தனிக்காளை கருதுமிடம் ஏராரும் பெருஞ்செல்வத் தெழில்மறையோர் நாங்கைதன்னுள், சீராரும் மலர்பொழில்சூழ் திருத்தேவ னார்தொகையே (4.1.8) 1256 கும்பமிகு மதயானை பாகனொடும் குலைந்துவிழ கொம்பதனைப் பறித்தெறிந்த கூத்தனமர்ந் துறையுமிடம், வம்பவிழும் செண்பகத்தின் மணங்கமழும் நாங்கைதன்னுள், செம்பொன்மதிள் பொழில்புடைசூழ் திருத்தேவ னார்தொகையே (4.1.9) 1257 காரார்ந்த திருமேனிக் கண்ணனமர்ந் துறையுமிடம், சீரார்ந்த பொழில்நாங்கைத் திருத்தேவ னார்தொகைமேல் கூரார்ந்த வேற்கலியன் கூறுதமிழ் பத்தும்வல்லார் எரார்ந்த வைகுந்தத் திமையவரோ டிருப்பாரே (4.1.10) 1258 கம்ப மாகட லடைத்திலங் கைக்குமன் கதிர்முடி யவைபத்தும் அம்பி னாலறுத்து, அரசவன் தம்பிக்கு அளித்தவ னுறைகோயில் செம்ப லாநிரை செண்பகம் மாதவி சூதகம் வாழைகள்சூழ் வம்பு லாம்கமு கோங்கிய நாங்கூர் வண்புரு டோ த்தமமே (4.2.1) 1259 பல்ல வந்fதிகழ் பூங்கடம் பேறியக் காளியன் பணவரங்கில், ஒல்லை வந்துறப் பாய்ந்தரு நடஞ்செய்த உம்பர்க்கோ னுறைகோயில், நல்ல வெந்தழல் மூன்றுநால் வேதமை வேள்வியோ டாறங்கம், வல்ல வந்தணர் மல்கிய நாங்கூர் வண்புரு டோ த்தமமே (4.2.2) 1260 அண்ட ரானவர் வானவர் கோனுக்கென் றமைத்தசோ றதுவெல்லாம் உண்டு, கோநிரை மேய்த்தவை காத்தவன் உகந்தினி துறைகோயில், கொண்ட லார்முழ வில்குளிர் வார்பொழில் குலமயில் நடமாட, வண்டு தானிசை பாடிடு நாங்கூர் வண்புரு டோ த்தமமே (4.2.3) 1261 பருங்கை யானையின் கொம்பினைப் பறித்ததன் பாகனைச் சாடிப்புக்கு, ஒறுங்க மல்லரைக் கொன்றுபின் கஞ்சனை உதைத்தவ னுறைகோயில், கரும்பினூடுயர் சாலிகள் விளைதரு கழனியில் மலிவாவி மருங்கெ லாம்பொழி லோங்கிய நாங்கூர் வண்புரு டோ த்தமமே (4.2.4) 1262 சாடு போய்விழத் தாள்நிமிர்த் தீசன்தன் படையொடுங் கிளையோடும் ஓட வாணனை யாயிரந் தோள்களும் துணித்தவ னுறைகோயில், ஆடு வான்கொடி யகல்விசும் பணவிப்போய்ப் பகலவ னொளிமறைக்கும் மாட மாளிகை சூழ்தரு நாங்கூர் வண்புரு டோ த்தமமே (4.2.5) 1263 அங்கை யாலடி மூன்றுநீ ரேற்றயன் அலர்கொடு தொழுதேத்த, கங்கை போதரக் கால்நிமிர்த் தருளிய கண்ணன்வந் துறைகோயில், கொங்கை கோங்கவை காட்டவாய் குமுதங்கள் காட்டமா பதுமங்கள், மங்கை மார்முகம் காட்டிடு நாங்கூர் வண்புரு டோ த்தமமே (4.2.6) 1264 உளைய வொண்டிறல் பொன்பெய ரோன்தன துரம்பிளந் துதிரத்தை அளையும், வெஞ்சினத் தரிபரி கீறிய அப்பன்வந் துறைகோயில், இளைய மங்கைய ரிணையடிச் சிலம்பினோ டெழில்கொள்பந் தடிப்போர்,கை வளையில் நின்றொலி மல்கிய நாங்கூர் வண்புரு டோ த்தமமே (4.2.7) 1265 வாளை யார்தடந் கண்ணுமை பங்கன்வன் சாபமற் றதுநீங்க மூளை யார்சிரத் தையமுன் அளித்தவெம் முகில்வண்ண னுறைகோயில் பாளை வான்கமு கூடுயர் தெங்கின்வன் பழம்விழ வெருவிப்போய் வாளை பாய்தடம் சூழ்தரு நாங்கூர் வண்புரு டோ த்தமமே (4.2.8) 1266 இந்து வார்சடை யீசனைப் பயந்தநான் முகனைத்தன் னெழிலாரும் உந்தி மாமலர் மீமிசைப் படைத்தவன் உகந்தினி துறைகோயில், குந்தி வாழையின் கொழுங்கனி _கர்ந்துதன் குருளையைத் தழுவிப்போய், மந்தி மாம்பணை மேல்வைகு நாங்கூர் வண்புரு டோ த்தமமே (4.2.9) 1267 மண்ணு ளார்புகழ் வேதியர் நாங்கூர் வண்புரு டோ த்தமத்துள், அண்ணல் சேவடிக் கீழடைந் துய்ந்தவன் ஆலிமன் அருள்மாரி, பண்ணு ளார்தரப் பாடிய பாடலிப் பத்தும்வல் லார்,உலகில் எண்ணி லாதபே ரின்பமுற் றிமையவ ரோடும் கூடுவரே (4.2.10) 1268 பேரணிந் துலகத் தவர்தொழு தேத்தும் பேரரு ளாளனெம் பிரானை, வாரணி முலையாள் மலர்மக ளோடு மண்மக ளுமுடன் நிற்ப, சீரணி மாட நாங்கைநன் னடுவுள் செம்பொன்செய் கோயிலி னுள்ளே, காரணி மேகம் நின்றதொப் பானைக் கண்டுகொண் டுய்ந்தொழிந் தேனே (4.3.1) 1269 பிறப்பொடு மூப்பொன் றில்லவன் றன்னைப் பேதியா வின்பவெள் ளத்தை, இறப்பெதிர் காலக் கழிவுமா னானை ஏழிசை யின்சுவை தன்னை, சிறப்புடை மறையோர் நாங்கைநன் னடுவுள் செம்பொன்செய் கோயிலி னுள்ளே, மறைப்பெரும் பொருளை வானவர் கோனைக் கண்டுநான் வாழ்ந்தொழிந் தேனே (4.3.2) 1270 திடவிசும் பெரிநீர் திங்களும் சுடரும் செழுநிலத் துயிர்களும் மற்றும், படர்பொருள் களுமாய் நின்றவன் றன்னை, பங்கயத் தயனவ னனைய, திடமொழி மறையோர் நாங்கைநன் னடுவுள் செம்பொன்செய் கோயிலி னுள்ளே, கடல்நிற வண்ணன் றன்னைநா னடியேன் கண்டுகொண் டுய்ந்தொழிந் தேனே (4.3.3) 1271 வசையறு குறளாய் மாவலி வேள்வி மண்ணள விட்டவன் றன்னை, அசைவறு மமர ரடியிணை வணங்க அலைகடல் துயின்றவம் மானை, திசைமுக னனையோர் நாங்கைநன் னடுவுள் செம்பொன்செய் கோயிலி னுள்ளே, உயர்மணி மகுடம் சூடிநின் றானைக் கண்டுகொண் டுய்ந்தொழிந் தேனே (4.3.4) 1272 தீமனத் தரக்கர் திறலழித் தவனே. என்றுசென் றடைந்தவர் தமக்கு, தாய்மனத் திரங்கி யருளினைக் கொடுக்கும் தயரதன் மதலையைச் சயமே, தேமலர்ப் பொழில்சூழ் நாங்கைநன் னடுவுள் செம்பொன்செய் கோயிலி னுள்ளே, காமனைப் பயந்தான் றன்னைநா னடியேன் கண்டுகொண் டுய்ந்தொழிந் தேனே (4.3.5) 1273 மல்லைமா முந்நீ ரதர்பட மலையால் அணைசெய்து மகிழ்ந்தவன் றன்னை, கல்லின்மீ தியன்ற கடிமதி ளிலங்கை கலங்கவோர் வாளிதொட் டானை, செல்வநான் மறையோர் நாங்கைநன் னடுவுள் செம்பொன்செய் கோயிலி னுள்ளே, அல்லிமா மலராள் தன்னொடு மடியேன் கண்டுகொண் டல்லல்தீர்ந் தேனே (4.3.6) 1274 வெஞ்சினக் களிறும் வில்லொடு மல்லும் வெகுண்டிறுத் தடர்த்தவன் றன்னை, கஞ்சனைக் காய்ந்த காளையம் மானைக் கருமுகில் திருநிறத் தவனை, செஞ்சொல்நான் மறையோர் நாங்கைநன் னடுவுள் செம்பொன்செய் கோயிலி னுள்ளே, அஞ்சனக் குன்றம் நின்றதொப் பானைக் கண்டுகொண் டல்லல்தீர்ந் தேனே (4.3.7) 1275 அன்றிய வாண னாயிரம் தோளும் துணியவன் றாழிதொட் டானை, மின்திகழ் குடுமி வேங்கட மலைமேல் மேவிய வேதநல் விளக்கை, தென்திசைத் திலதம் அனையவர் நாங்கைச் செம்பொன்செய் கோயிலி னுள்ளே, மன்றது பொலிய மகிழ்ந்துநின் றானை வணங்கிநான் வாழ்ந்தொழிந் தேனே (4.3.8) 1276 களங்கனி வண்ணா. கண்ணணே. என்றன் கார்முகி லே என நினைந்திட்டு, உளங்கனிந் திருக்கு மடியவர் தங்கள் உள்ளத்து ளூறிய தேனை, தெளிந்தநான் மறையோர் நாங்கைநன்னடுவுள் செம்பொன்செய் கோயிலி னுள்ளே, வளங்கொள்பே ரின்பம் மன்னிநின் றானை வணங்கிநான் வாழ்ந்தொழிந் தேனே (4.3.9) 1277 தேனமர் சோலை நாங்கைநன் னடுவுள் செம்பொன்செய் கோயிலி னுள்ளே, வானவர் கோனைக் கண்டமை சொல்லும் மங்கையார் வாட்கலி கன்றி, ஊனமில் பாட லொன்பதோ டொன்றும் ஒழிவின்றிக் கற்றுவல் லார்கள், மானவெண் குடைக்கீழ் வையக மாண்டு வானவ ராகுவர் மகிழ்ந்தே (4.3.10) 1278 மாற்றரசர் மணிமுடியும் திறலும் தேசும் மற்றவர்தம் காதலிமார் குழையும், தந்தை கால்தளையு முடன்கழல வந்து தோன்றிக் கதநாகம் காத்தளித்த கண்ணர் கண்டீர், நூற்றிதழ்கொ ளரவிந்தம் நுழைந்த பள்ளத் திளங்கமுகின் முதுபாளை பகுவாய் நண்டின், சேற்றளையில் வெண்முத்தம் சிந்து நாங்கூர்த் திருத்தெற்றி யம்பலத்தென் செங்கண் மாலே (4.4.1) 1279 பொற்றொடித்தோள் மடமகள்தன் வடிவு கொண்ட பொல்லாத வன்பேய்ச்சி கொங்கை வாங்கி, பெற்றெடுத்த தாய்போல மடுப்ப ஆரும் பேணாநஞ் சுண்டுகந்த பிள்ளை கண்டீர், நெல்fதொடுத்த மலர்நீலம் நிறைந்த சூழல் இருஞ்சிறைய வண்டொலியும் நெடுங்க ணார்தம், சிற்றடிமேல் சிலம்பொலியும் மிழற்று நாங்கூர்த் திருத்தெற்றி யம்பலத்தென் செங்கண் மாலே (4.4.2) 1280 படலடைந்த சிறுகுரம்பை நுழைந்து புக்குப் பசுவெண்ணெய் பதமாரப் பண்ணை முற்றும், அடலடர்த்த வேற்கண்ணார் தோக்கை பற்றி அலந்தலைமை செய்துழலு மையன் கண்டீர், மடலெடுத்த நெடுன்தெங்கின் பழங்கல் வீழ மாங்கனிகள் திரட்டுருட்டா வருநீர்ப் பொன்னி, திடலெடுத்து மலர்சுமந்தங் கிழியு நாங்கூர்த் திருத்தெற்றி யம்பலத்தென் செங்கண் மாலே (4.4.3) 1281 வாராரும் முலைமடவாள் பின்னைக் காகி வளைமருப்பிற்f கடுஞ்சினத்து வன்தா ளார்ந்த, காரார்திண் விடையடர்த்து வதுவை யாண்ட கருமுகில்போல் திருநிறத்தென் கண்ணர் கண்டீர், ஏராரும் மலர்ப்பொழில்கள் தழுவி யெங்கும் எழில்மதியைக் கால்தொடா விளங்கு சோதி, சீராரு மணிமாடம் திகழும் நாங்கூர்த் திருத்தெற்றி யம்பலத்தென் செங்கண் மாலே (4.4.4) 1282 கலையிலங்கு மகலல்குல் கமலப் பாவை கதி ர்முத்த வெண்ணகையாள் கருங்க ணாய்ச்சி, முலையிலங்கு மொளிமணிப்பூண் வடமும் தேய்ப்ப மூவாத வரைநெடுந்தோள் மூர்த்தி கண்டீர், மலையிலங்கு நிரைச்சந்தி மாட வீதி ஆடவரை மடமொழியார் முகத்து இரண்டு சிலைவிலங்கி மனஞ்சிறைகொண் டிருக்கும் நாங்கூர்த் திருத்தெற்றி யம்பலத்தென் செங்கண் மாலே (4.4.5) 1283 தான்போலு மென்றெழுந்தான் தரணி யாளன் அதுகண்டு தரித்திருப்பா னரக்கர் தங்கள், கோன்போலு மென்றெழுந்தான் குன்ற மன்ன இருபதுதோ ளுடன்துணித்த வொருவன் கண்டீர், மான்போலு மென்னோக்கின் செய்ய வாயார் மரகதம் போல் மடக்கிளியைக் கைமேல் கொண்டு, தேன்போலு மென்மழலை பயிற்றும் நாங்கூர்த் திருத்தெற்றி யம்பலத்தென் செங்கண் மாலே (4.4.6) 1284 பொங்கிலங்கு புரிநூலும் தோலும் தாழப் பொல்லாத குறளுருவாய்ப் பொருந்தா வாணன் மங்கலம்சேர் மறைவேள்வி யதனுள் புக்கு மண்ணகலம் குறையிரந்த மைந்தன் கண்டீர், கொங்கலர்ந்த மலர்க்குழலார் கொங்கை தோய்ந்த குங்குமத்தின் குழம்பளைந்த கோலந் தன்னால், செங்கலங்கல் வெண்மணல்மேல் தவழும் நாங்கூர்த் திருதெற்றி யம்பலத்தென் செங்கண் மாலே (4.4.7) 1285 சிலம்பினிடைச் சிறுபரல்போல் பெரிய மேரு திருக்குளம்பில் கணகணப்பத் திருவா காரம் குலுங்க, நில மடந்தைதனை யிடந்து புல்கிக் கோட்டிடைவைத் தருளியவெங் கோமான் கண்டீர், இலங்கியநான் மறையனைத்து மங்க மாறும் ஏழிசையும் கேள்விகளு மெண்டிக் கெங்கும், சிலம்பியநற் பெருஞ்செல்வம் திகழும் நாங்கூர்த் திருதெற்றி யம்பலத்தென் செங்கண் மாலே (4.4.8) 1286 ஏழுலகும் தாழ்வரையு மெங்கு மூடி எண்டிசையு மண்டலமும் மண்டி, அண்டம் மோழையெழுந் தாழிமிகும் ஊழி வெள்ளம் முன்னகட்டி லொடுக்கியவெம் மூர்த்தி கண்டீர், ஊழிதொறு மூழிதொறு முயர்ந்த செல்வத் தோங்கியநான் மறையனைத்தும் தாங்கு நாவர், சேழுயர்ந்த மணிமாடம் திகழும் நாங்கூர்த் திருதெற்றி யம்பலத்தென் செங்கண் மாலே (4.4.9) 1287 சீரணிந்த மணிமாடம் திகழும் நாங்கூர்த் திருதெற்றி யம்பலத்தென் செங்கண் மாலை, கூரணிந்த வேல்வலவன் ஆலி நாடன் கொடிமாட மங்கையர்கோன் குறைய லாளி பாரணிந்த தொல்புகழான் கலியன் சொன்ன பாமாலை யிவையைந்து மைந்தும் வல்லார், சீரணிந்த வுலகத்து மன்ன ராகிச் சேண்விசும்பில் வானவராய்த் திகழ்வர் தாமே (4.4.10) 1288 தூம்புடைப் பனைக்கை வேழம் துயர்கெடுத் தருளி, மன்னு காம்புடைக் குன்ற மேந்திக் கடுமழை காத்த எந்தை, பூம்புனல் பொன்னி முற்றும் புகுந்துபொன் வரண்ட, எங்கும் தேம்பொழில் கமழும் நாங்கூர்த் திருமணிக் கூடத் தானே (4.5.1) 1289 கவ்வைவா ளெயிற்று வன்பேய்க் கதிர்முலை சுவைத்து,இ லங்கை வவ்விய இடும்பை தீரக் கடுங்கணை துரந்த எந்தை, கொவ்வைவாய் மகளிர் கொங்கைக் குங்குமம் கழுவிப் போந்த, தெய்வநீர் கமழும் நாங்கூர்த் திருமணிக் கூடத் தானே (4.5.2) 1290 மாத்தொழில் மடங்கக் செற்று மறுதிற நடந்து வன்தாள் சேத்தொழில் சிதைத்துப் பின்னை செவ்வித்தோள் புணர்ந்த எந்தை, நாத்தொழில் மறைவல் லார்கள் நயந்தறம் பயந்த வண்கைத் தீத்தொழில் பயிலும் நாங்கூர்த் திருமணிக் கூடத் தானே (4.5.3) 1291 தாங்கருஞ் சினத்து வன்தாள் தடக்கைமா மருப்பு வாங்கி, பூங்குருந் தொசித்துப் புள்வாய் பிளந்தெரு தடர்த்த எந்தை, மாங்கனி நுகர்ந்த மந்தி வந்துவண் டிரிய வாழைத் தீங்கனி நுகரும் நாங்கூர்த் திருமணிக் கூடத் தானே (4.5.4) 1292 கருமக ளிலங்கை யாட்டி பிலங்கொள்வாய் திறந்து தன்மேல் வருமவள் செவியும் மூக்கும் வாளினால் தடிந்த எந்தை, பெருமகள் பேதை மங்கை தன்னொடும் பிரிவி லாத, திருமகள் மருவும் நாங்கூர்த் திருமணிக் கூடத் தனே (4.5.5) 1293 கெண்டையும் குறளும் புள்ளும் கேழலு மரியும் மாவும், அண்டமும் சுடரும் அல்ல ஆற்றலு மாய எந்தை, ஓண்டிறல் தென்ன னோட வடவர சோட்டங் கண்ட, திண்டிற லாளர் நாங்கூர்த் திருமணிக் கூடத் தனே (4.5.6) 1294 குன்றமும் வானும் மண்ணும் குளிர்புனல் திங்க ளோடு, நின்றவெஞ் சுடரும் அல்லா நிலைகளு மாய எந்தை, மன்றமும் வயலும் காவும் மாடமும் மணங்கொண்டு, எங்கும் தென்றல்வந் துலவும் நாங்கூர்த் திருமணிக் கூடத் தானே (4.5.7) 1295 சங்கையும் துணிவும் பொய்யும் மெய்யும் இத் தரணி யோம்பும், பொங்கிய முகிலும் அல்லாப் பொருள்களு மாய வெந்தை, பங்கய முகுத்த தேறல் பருகிய வாளை பாய, செங்கய லுகளும் நாங்கூர்த் திருமணிக் கூடத் தானே (4.5.8) 1296 பாவமும் அறமும் வீடும் இன்பமுந் துன்பந் தானும் கோவமும் அருளும் அல்லாக் குணங்களு மாய எந்தை, மூவரி லெங்கள் மூர்த்தி இவன், என முனிவரோடு, தேவர்வந் திறைஞ்சும் நாங்கூர்த் திருமணிக் கூடத் தனே (4.5.9) 1297 திங்கள்தோய் மாட நாங்கூர்த் திருமணிக் கூடத் தானை மங்கையர் தலைவன் வண்தார்க்f கலியன்வா யொலிகள் வல்லார், பொங்குநீ ருலக மாண்டு பொன்னுல காண்டு, பின்னும் வெங்கதிர்ப் பரிதி வட்டத் தூடுபோய் விளங்கு வாரே (4.5.10) 1298 தாவளந் துலக முற்றும் தடமலர்ப் பொய்கை புக்கு, நாவளம் நவின்றிங் கேத்த நாகத்தின் நடுக்கந்தீர்த்தாய், மாவளம் பெருகி மன்னும் மறையவர் வாழும் நாங்கைக், காவளம் பாடி மேய கண்ணனே களைகணீயே (4.6.1) 1299 மண்ணிடந் தேன மாகி மாவலி வலிதொ லைப்பான், விண்ணவர் வேண்டச் சென்று வேள்வியில் குறையி ரந்தாய் துண்ணென மாற்றார் தம்மைத் தொலைத்தவர் நாங்கை மேய, கண்ணனே காவ ளந்தண் பாடியாய் களைக ணீயே (4.6.2) 1300 உருத்தெழு வாலி மார்வில் ஓருகணை யுருவ வோட்டி, கருத்துடைத் தம்பிக் கின்பக் கதிமுடி யரசளித்தாய், பருத்தெழு பலவும் மாவும் பழம்விழுந் தொழுகும் நாங்கைக் கருத்தனே காவ ளந்தண் பாடியாய். களைக ணீயே (4.6.3) 1301 முனைமகத் தரக்கன் மாள முடிகள்பத் தறுத்து வீழ்த்து, ஆங் கனையவற் கிளைய வற்கே அரசளித் தருளி னானே, சுனைகளில் கயல்கள் பாயச் சுரும்புதேன் நுகரும் நாங்கைக், கனைகழல் காவ ளந்தண் பாடியாய். களைக ணீயே (4.6.4) 1302 படவர வுச்சி தன்மேல் பாய்ந்துபன்னடங்கள் செய்து, மடவரல் மங்கை தன்னை மார்வகத் திருத்தி னானே, தடவரை தங்கு மாடத் தகுபுகழ் நாங்கை மேய, கடவுளே காவ ளந்தண் பாடியாய் களைக ணீயே (4.6.5) 1303 மல்லரை யட்டு மாளக் கஞ்சனை மலைந்து கொன்று, பல்லர சவிந்து வீழப் பாரதப் போர்மு டித்தாய், நல்லரண் காவின் நீழல் நறைகமழ் நாங்கை மேய, கல்லரண் காவ ளந்தண் பாடியாய் களைக ணீயே (4.6.6) 1304 மூத்தவற் கரசு வேண்டி முன்பு தூதெழுந் தருளி, மாத்தமர் பாகன் வீழ மதகரி மருப்பொ சித்தாய், பூத்தமர் சோலை யோங்கிப் புனல்பரந் தொழுகும், நாங்கைக் காத்தவனே காவ ளந்தண் பாடியாய் களை கணீயே (4.6.7) 1305 ஏவிளங் கன்னிக் காகி இமையவர் கோனைச் செற்று, காவளம் கடிதி றுத்துக் கற்பகம் கொண்டு போந்தாய், பூவளம் பொழில்கள் சூழ்ந்த புரந்தரன் செய்த நாங்கைக், காவளம் பாடி மேய கண்ணனே களைக ணீயே (4.6.8) 1306 சந்தமாய் சமய மாகிச் சமயவைம் பூத மாகி, அந்தமா யாதி யாகி அருமறை யவையு மானாய், மந்தமார் பொழில்க டோ றும் மடமயி லாலும் நாங்கை, கந்தமார் காவ ளந்தண் பாடியாய் களைக ணீயே (4.6.9) 1307 மாவளம் பெருகி மன்னும் மறையவர் வாழும், நாங்கைக் காவளம் பாடி மேய கண்ணணைக் கலியன் சொன்ன, பாவளம் பத்தும் வல்லார் பார்மிசை யரச ராகி, கோவிள மன்னர் தாழக் குடைநிழல் பொலிவர் தாமே (4.6.10) 1308 கண்ணார் கடல்போல் திருமேனி கரியாய், நண்ணார்முனை வென்றிகொள் வார்மன்னு நாங்கூர், திண்ணார் மதிள்சூழ் திருவெள்ளக் குளத்துள் அண்ணா, அடியே னிடரைக் களையாயே (4.7.1) 1309 கொந்தார் துளவ மலர்கொன் டணிவானே, நந்தா தபெரும் புகழ்வே தியர்நாங்கூர், செந்தா மரைநீர்த் திருவெள்ளக் குளத்துள் எந்தாய், அடியே னிடரைக் களையாயே (4.7.2) 1310 குன்றால் குளிர்மா ரிதடுத் துகந்தானே, நன்றா யபெரும் புகழ்வே தியர்நாங்கூர் சென்றார் வணங்கும் திருவெள்ளக் குளத்துள் நின்றாய், நெடியாய் அடியே னிடர்நீக்கே (4.7.3) 1311 கானார் கரிகொம் பதொசித்த களிறே, நானா வகைநல் லவர்மன் னியநாங்கூர், தேனார் பொழில்சூழ் திருவெள்ளக் குளத்துள் ஆனாய், அடியேனுக் கருள்புரி யாயே (4.7.4) 1312 வேடார் திருவேங் கடம்மேய விளக்கே, நாடார் புகழ்வே தியர்மன் னியநாங்கூர், சேடார் பொழில்சூழ் திருவெள்ளக்குளத்தாய், பாடா வருவேன் விணையா யினபாற்றே (4.7.5) 1313 கல்லால் கடலை யணைகட்டி யுகந்தாய், நல்லார் பலர்வே தியர்மன் னியநாங்கூர்ச் செல்வா, திருவெள்ளக் குளத்துறை வானே, எல்லா இடரும் கெடுமா றருளாயே (4.7.6) 1314 கோலால் நிரைமேய்த்த எங்கோ வலர்கோவே, நாலா கியவே தியர்மன் னியநாங்கூர், சேலார் வயல்சூழ் திருவெள்ளக் குளத்துள் மாலே, எனவல் வினைதீர்த் தருளாயே (4.7.7) 1315 வாரா கமதாகி யிம்மண்ணை யிடந்தாய், நாரா யணனே நல்லவே தியர்நாங்கூர், சீரார் பொழில்சூழ் திருவெள்ளக் குளத்துள் ஆரா வமுதே, அடியேற் கருளாயே (4.7.8) 1316 பூவார் திருமா மகள்புல் லியமார்பா, நாவார் புகழ்வே தியர்மன் னியநாங்கூர்த் தேவா திருவெள்ளக் குளத்துறை வானே, ஆவா அடியா னிவன், என் றருளாயே (4.7.9) 1317 நல்லன் புடைவே தியர்மன் னியநாங்கூர்ச் செல்வன் திருவெள் ளக்குளத் துறைவானை, கல்லின் மலிதோள் கலியன் சொன்னமாலை, வல்ல ரெனவல் லவர்வா னவர்தாமே (4.7.10) 1318 கவளயானைக் கொம்பொசித்த கண்ணனென்றும், காமருசீர்க் குவளைமேக மன்னமேனி கொண்டகோனென் னானையென்றும், தவளமாட நீடுநாங்கைத் தாமரையாள் கேள்வனென்றும், பவளவாயா ளென்மடந்தை பார்த்தன்பள்ளி பாடுவாளே (4.8.1) 1319 கஞ்சன்விட்ட வெஞ்சினத்த களிறடர்த்த காளையென்றும், வஞ்சமேவி வந்தபேயின் உயிரையுண்ட மாயனென்றும், செஞ்சொலாளர் நீடுநாங்கைத் தேவதேவ னென்றென்றோதி, பஞ்சியன்ன மெல்லடியாள் பார்த்தன்பள்ளி பாடுவாளே (4.8.2) 1320 அண்டர்கோனென் னானையென்றும் ஆயர்மாதர் கொங்கைபுல்கு செண்டனென்றும், நான்மறைகள் தேடியோடும் செல்வனென்றும், வண்டுலவு பொழில்கொள்நாங்கை மன்னுமாய னென்றென்றோதி, பண்டுபோலன் றென்மடந்தை பார்த்தன்பள்ளி பாடுவாளே (4.8.3) 1321 கொல்லையானாள் பரிசழிந்தாள் கோல்வளையார் தம்முகப்பே, மல்லைமுன்னீர் தட்டிலங்கை கட்டழித்த மாயனென்றும், செல்வம்மல்கு மறையோர்நாங்கை தேவதேவ னென்றென்றோதி, பல்வளையா ளென்மடந்தை பார்த்தன்பள்ளி பாடுவாளே (4.8.4) 1322 அரக்கராவி மாளவன்று ஆழ்கடல்சூ ழிலங்கைசெற்ற, குரக்கரச னென்றும்கோல வில்லியென்றும், மாமதியை நெருக்குமாட நீடுநாங்கை நின்மலன்தா னென்றென்றோதி, பரக்கழிந்தா ளென்மடந்தை பார்த்தன்பள்ளி பாடுவாளே (4.8.5) 1323 ஞாலமுற்று முண்டுமிழிந்த நாதனென்றும், நானிலஞ்fசூழ் வேலையன்ன கோலமேனி வண்ணனென்றும், மேலெழுந்து சேலுகளும் வயல்கொள்நாங்கைத் தேவதேவ னென்றென்றோதி, பாலின்நல்ல மென்மொழியாள் பார்த்தன்பள்ளி பாடுவாளே (4.8.6) 1324 நாடியென்ற னுள்ளொங்கொண்ட நாதனென்றும், நான்மறைகள் தேடியென்றும் காணமாட்டாச் செல்வனென்றும், சிறைகொள்வண்டு சேடுலவு பொழில்கொள்நாங்கைத் தேவதேவ னென்றென்றோதி, பாடகம்சேர் மெல்லடியாள் பார்த்தன்பள்ளி பாடுவாளே (4.8.7) 1325 உலகமேத்து மொருவனென்றும் ஒண்சுடரோ டும்பரெய்தா, நிலவுமாழிப் படையனென்றும் நேசனென்றும், தென்திசைக்குத் திலதமன்ன மறையோர்நாங்கைத் தேவதேவ னென்றென்றோதி, பலருமேச வென்மடந்தை பார்த்தன்பள்ளி பாடுவாளே (4.8.8) 1326 கண்ணனென்றும் வானவர்கள் காதலித்து மலர்கள்தூவும், எண்ணனென்று மின்பனென்றும் ஏழுலுகுக் காதியென்றும், திண்ணமாட நீடுநாங்கைத் தேவதேவ னென்றென்றோதி, பண்ணினன்ன மென்மொழியாள் பார்த்தன்பள்ளி பாடுவாளே (4.8.9) 1327 பாருள்நல்ல மறையோர்நாங்கைப் பார்த்தன்பள்ளி செங்கண்மாலை, வார்கொள்நல்ல முலைமடவாள் பாடலைந்தாய் மொழிந்தமாற்றம், கூர்கொள்நல்ல வேல்கலியன் கூறுதமிழ் பத்தும்வல்லார், ஏர்கொள்நல்ல வைகுந்தத்துள் இன்பம்நாளு மெய்துவாரே (4.8.10) 1328 நும்மைத் தொழுதோம் நுந்தம் பணிசெய் திருக்கும் நும்மடியோம், இம்மைக் கின்பம் பெற்றோ மெந்தாய் இந்த ளூரீரே, எம்மைக் கடிதாக் கரும மருளி ஆவா வென்றிரங்கி, நம்மை யொருகால் காட்டி நடந்தால் நாங்க ளுய்யோமே? (4.9.1) 1329 சிந்தை தன்னுள் நீங்கா திருந்த திருவே மருவினிய மைந்தா, அந்த ணாலி மாலே. சோலை மழகளிறே நந்தா விளக்கின் சுடரே. நறையூர் நின்ற நம்பீ, என் எந்தாய். இந்த ளூராய். அடியேற் கிறையு மிரங்காயே. (4.9.2) 1330 பேசு கின்ற திதுவே வைய மீரடி யாலளந்த, மூசி வண்டு முரலும கண்ணி முடியீர், உம்மைக்காணும் ஆசை யென்னும் கடலில் வீழ்ந்திங் கயர்ந்தோம், அயலாரும் ஏசு கின்ற திதுவே காணும் இந்த ளூரீரே. (4.9.3) 1331 ஆசை வழுவா தேத்து எமக்கிங் கிழுக்காய்த்து, அடியோர்க்குத் தேச மறிய வுமக்கே யாளாய்த் திரிகின் றோமுக்கு, காசி னொளியில் திகழும் வண்ணம் காட்டீர், எம்பெருமான் வாசி வல்லீர் இந்த ளூரீர் வாழ்ந்தே போம்நீரே. (4.9.4) 1332 தீயெம் பெருமான் நீரெம் பெருமான் திசையு மிருநிலனு மாய், எம் பெருமா னாகி நின்றா லடியோம் காணோமால், தாயெம் பெருமான் தந்தை தந்தை யாவீர், அடியேமுக்- கேயெம் பெருமா னல்லீ ரோநீர் இந்த ளூரீரே. (4.9.5) 1333 சொல்லா தொழிய கில்லேன் அறிந்த சொல்லில், நும்மடியார், எல்லா ரோடு மொக்க வெண்ணி யிருந்தீ ரடியேனை, நல்ல ரறிவீர் தீயா ரறிவீர் நமக்கிவ் வுலகத்தில், எல்லா மறிவீ ரீதே யறியீர் இந்த ளூரீரே. (4.9.6) 1334 மாட்டீ ரானீர் பணிநீர் கொள்ள எம்மைப் பணியறியா விட்டீர், இதனை வேறே சொன்னோம் இந்த ளூரீரே, காட்டீ ரானீர் நுந்த மடிக்கள் காட்டில் உமக்கிந்த, நாட்டே வந்து தொண்டரான நாங்க ளுய்யோமே (4.9.7) 1335 முன்னை வண்ணம் பாலின் வண்ணம் முழுதும் நிலைநின்ற, பின்னை வண்ணம் கொண்டல் வண்ணம் வண்ண மெண்ணுங்கால், பொன்னின் வண்ணம் மணியின் வண்ணம் புரையுந் திருமேனி, இன்ன வண்ண மென்று காட்டீர் இந்த ளூரீரே. (4.9.8) 1336 எந்தை தந்தை தம்மா னென்றென் றெமெரே றெமரெ ழேளவும், வந்து நின்ற தொண்டரோர்க்கே வாசி வல்லீரால், சிந்தை தன்னுள் முந்தி நிற்றிர் சிறிதும் திருமேனி, இந்த வண்ண மென்று காட்டீர் இந்த ளூரீரே (4.9.9) 1337 ஏரார் பொழில்சூழ் இந்த ளூரி லெந்தை பெருமானை, காரார் புறவில் மங்கை வேந்தன் கலிய னொலிசெய்த, சீரா ரின்சொல் மாலை கற்றுத் திரிவா ருலகத்து, ஆரா ரவரே யமரர்க் கென்று மமர ராவாரே (4.9.10) 1338 ஆய்ச்சியரழைப்ப வெண்ணெயுண்டொருகால் ஆலிலை வளர்ந்தவெம் பெருமான், பேய்ச்சியை முலயுண் டிணைமரு திறுத்துப் பெருநில மளந்தவன் கோயில், காய்த்தநீள் கமுகும் கதலியும் தெங்கும் எங்குமாம் பொழில்களி னடுவே, வாய்த்தநீர் பாயும் மண்ணியின் தென்பால் திருவெள்ளி யங்குடி யதுவே (4.10.1) 1339 ஆநிரை மேய்த்தன் றலைகட லடைத்திட்டரக்கர் தம் சிரங்களை யுருட்டி, கார்நிறை மேகம் கலந்தோ ருருவக் கண்ணனார் கருதிய கோயில், பூநீரைச் செருந்தி புன்னைமுத் தரும்பிப் பொதும்பிடை வரிவண்டு மிண்டி, தேனிரைத் துண்டங் கின்னிசை முரலும் திருவெள்ளி யங்குடி யதுவே (4.10.2) 1340 கடுவிடமுடைய காளியன் தடத்தைக் கலக்கிமுன் னலக்கழித்து, அவன்றன் படமிறப் பாய்ந்து பன்மணி சிந்தப் பல்நடம் பயின்றவன் கோயில், படவர வல்குல் பாவைநல் லார்கள் பயிற்றிய நாடகத் தொலிபோய், அடைபுடை தழுவி யண்டநின் றதிரும் திருவெள்ளி யங்குடி யதுவே (4.10.3) 1341 கறவைமுன் காத்துக் கஞ்சனைக் காய்த்த காளமே கத்திரு வுருவன், பறவைமுன் னுயர்த்துப் பாற்கடல் துயின்ற பரமனார் பள்ளிகொள் கோயில், துறைதுறை தோறும் பொன்மணி சிதறும் தொகுதிரை மண்ணியின் தென்பால், செறிமணி மாடக் கொடிகதி ரணவும் திருவெள்ளி யங்குடி யதுவே (4.10.4) 1342 பாரினை யுண்டு பாரினை யுமிழ்ந்து பாரதம் கையெறிந்து, ஒருகால் தேரினை யூர்ந்து தேரினைத் துரந்த செங்கண்மால் சென்றுறை கோயில், ஏர்நிரை வயளுள் வாளைகள் மறுகி எமக்கிட மன்றிதென்றெண்ணி, சீர்மலி பொய்கை சென்றணை கின்ற திருவெள்ளி யங்குடி யதுவே (4.10.5) 1343 காற்றிடைப் பூளை கரந்தன அரந்தை உறக்கட லரக்கர்தம் சேனை, கூற்றிடைச் செல்லக் கொடுங்கணை துரந்த கோலவில் இராமன் தன் கோயில், ஊற்றிடை நின்ற வாழையின் கனிகள் ஊழ்த்துவீழ்ந் தனவுண்டு மண்டி, சேற்றிடைக் கயல்க ளுள்திகழ் வயல்சூழ் திருவெள்ளி யங்குடி யதுவே (4.10.6) 1344 ஓள்ளிய கருமம் செய்வனென் றுணர்ந்த மாவலி வேள்வியில் புக்கு, தெள்ளிய குறளாய் மூவடி கொண்டு திக்குற வளர்ந்தவன் கோயில் அள்ளியம் பொழில்வா யிருந்துவாழ் குயில்கள் அரியரி யென்றவை யழைப்ப வெள்ளியார் வணங்க விரைந்தருள் செய்வான் திருவெள்ளி யங்குடி யதுவே (4.10.7) 1345 முடியுடை யமரர்க் கிடர்செயு மசுரர் தம்பெரு மானை,அன் றரியாய் மடியிடை வைத்து மார்வைமுன் கீண்ட மாயனார் மன்னிய கோயில், படியிடை மாடத் தடியிடைத் தூணில் பதித்தபன் மணிகளி னொளியால், விடிபக லிரவென் றறிவரி தாய திருவெள்ளி யங்குடி யதுவே (4.10.8) 1346 குடிகுடி யாகக் கூடிநின் றமரர் குணங்களே பிதற்றிநின் றேத்த அடியவர்க் கருளி யரவணைத் துயின்ற ஆழியா நமர்ந்துறை கோயில், கடியுடைக் கமலம் அடியிடை மலரக் கரும்பொடு பெருஞ்செந்நெ லசைய, வடிவுடை யன்னம் பெடையொடும் சேரும் வயல்வெள்ளி யங்குடி யதுவே (4.10.9) 1347 பண்fடுமுன் ஏன மாகியன் றொருகால், பாரிடந் தெயிற்றினில் கொண்டு, தெண்டிரை வருடப் பாற்கடல் துயின்ற திருவெள்ளி யங்குடி யானை, வண்டறை சோலை மங்கையர் தலைவன் மானவேல் கலியன்வா யொலிகள், கொண்டிவை பாடும் தவமுடையார்கள் ஆள்வரிக் குரைகட லுலகே (4.10.10) பெரிய திருமொழி ஐந்தாம் பத்து 1348 அறிவ தரியா னனைத்துலகும் உடையா னென்னை யாளுடையான் குறிய மாணி யுருவாய கூத்தன் மன்னி யமருமிடம், நறிய மலர்மேல் சுரும்பார்க்க எழிலார் மஞ்ஞை நடமாட, பொறிகொள் சிறைவண் டிசைபாடும் புள்ளம் பூதங் குடிதானே (5.1.1) 1349 கள்ளக் குறளாய் மாவலியை வஞ்சித்து உலகம் கைப்படுத்து, பொள்ளைக் கரத்த போதகத்தின் துன்பம் தவிர்த்த புனிதனிடம், பள்ளச் செறுவில் கயலுகளப் பழனக் கழனி யதனுள்போய், புள்ளுப் பிள்ளைக் கிரைதேடும் புள்ளம் பூதங் குடிதானே (5.1.2) 1350 மேவா வரக்கர் தென்னிலங்கை வேந்தன் வீயச் சரம்துரந்து, மாவாய் பிளந்து மல்லடர்த்து மருதம் சாய்த்த மாலதிடம், காவார் தெங்கின் பழம்வீழக் கயல்கள் பாயக் குருகிரியும், பூவார் கழனி யெழிலாரும் புள்ளம் பூதங் குடிதானே (5.1.3) 1351 வெற்பால் மாரி பழுதாக்கி விறல்வா ளரக்கர் தலைவன்றன், வற்பார் திரள்தோ ளைந்நான்கும் துணித்த வல்வில் இராமனிடம், கற்பார் புரிசை செய்குன்றம் கவினார் கூடம் மாளிகைகள், பொற்பார் மாட மெழிலாரும் புள்ளம் பூதங் குடிதானே (5.1.4) 1352 மையார் தடங்கண் கருங்கூந்தல் ஆய்ச்சி மறைய வைத்ததயிர், நெய்யார் பாலோ டமுதுசெய்த நேமி யங்கை மாயனிடம், செய்யார் ஆரல் இரைகருதிச் செங்கால் நாரை சென்றணையும், பொய்யா நாவில் மறையாளர் புள்ளம் பூதங் குடிதானே (5.1.5) 1353 மின்னி னன்ன நுண்மருங்குல் வேயேய் தடந்தோள் மெல்லியற்கா, மன்னு சினத்த மழவிடைகள் ஏழன் றடர்த்த மாலதிடம், மன்னு முதுநீ ரரவிந்த மலர்மேல் வரிவண் டிசைபாட, புன்னை பொன்னேய் தாதுதிர்க்கும் புள்ளம் பூதங் குடிதானே (5.1.6) 1354 குடையா விலங்கல் கொண்டேந்தி மாரி பழுதா நிரைகாத்து, சடையா னோட அடல்வாணன் தடந்தோள் துணித்த தலைவனிடம், குடியா வண்டு கள்ளுண்ணக் கோல நீலம் மட்டுகுக்கும், புடையார் கழனி யெழிலாரும் புள்ளம் பூதங் குடிதானே (5.1.7) 1355 கறையார் நெடுவேல் மறமன்னர் வீய விசயன் தேர்கடவி, இறையான் கையில் நிறையாத முண்டம் நிறைத்த வெந்தையிடம், மறையால் மூத்தீ யவைவளர்க்கும் மன்னு புகழால் வண்மையால், பொறையால் மிக்க அந்தணர்வாழ் புள்ளம் பூதங் குடிதானே (5.1.8) 1356 துன்னி மண்ணும் விண்ணாடும் தோன்றா திருளாய் மூடியநாள், அன்ன மாகி யருமறைகள் அருளிச் செய்த அமலனிடம், மின்னு சோதி நவமணியும் வேயின் முத்தும் சாமரையும், பொன்னும் பொன்னி கொணர்ந்தலைக்கும் புள்ளம் பூதங் குடிதானே (5.1.9) 1357 கற்றா மறித்து காளியன்றன் சென்னி நடுங்க நடம்பயின்ற பொற்றாமரையாள் தன்கேள்வன் புள்ளம் பூதங்குடிதன்மேல் கற்றார் பரவும் மங்கையர்க்கோன் காரார் புயற்கைக் கலிகன்றி, சொல்தானீரைந் திவைபாடச் சோர நில்லா துயர்தாமே (5.1.10) 1358 தாம்தம் பெருமை யறியார், தூது வேந்தர்க் காய வேந்த ரூர்போல், காந்தள் விரல்மென் கலைநன் மடவார், கூந்தல் கமழும் கூட லூரே (5.2.1) 1359 செறும்திண் திமிலே றுடைய, பின்னை பெறும்தண் கோலம் பெற்றா ரூர்ப்போல், நறுந்தண் தீம் fதே னுண்ட வண்டு, குறிஞ்சி பாடும் கூட லூரே (5.2.2) 1360 பிள்ளை யுருவாய்த் தயிருண்டு, அடியேன் உள்ளம் புகுந்த வொருவ ரூர்போல், கள்ள நாரை வயலுள், கயல்மீன் கொள்ளை கொள்ளும் கூட லூரே (5.2.3) 1361 கூற்றே ருருவின் குறளாய், நிலநீர் ஏற்றா னெந்தை பெருமா னூர்போல், சேற்றே ருழுவர் கோதைப் போதூண், கோல்தேன் முரலும் கூட லூரே (5.2.4) 1362 தொண்டர் பரவச் சுடர்சென் றணவ, அண்டத் தமரும் அடிக ளூர்போல், வண்ட லலையுள் கெண்டை மிளிர, கொண்ட லதிரும் கூட லூரே (5.2.5) 1363 தக்கன் வேள்வி தகர்த்த தலைவன், துக்கம் துடைத்த துணைவ ரூர்போல், எக்க லிடுநுண் மணல்மேல், எங்கும் கொக்கின் பழம்வீழ் கூட லூரே (5.2.6) 1364 கருந்தண் கடலும் மலையு முலகும், அருந்தும் அடிகள் அமரு மூர்போல், பெருந்தண் முல்லைப் பிள்ளை யோடி, குருந்தம் தழுவும் கூட லூரே (5.2.7) 1365 கலைவாழ் பிணையோ டணையும், திருநீர் மலைவா ழெந்தை மருவு மூர்போல், இலைதாழ் தெங்கின் மேல்நின்று, இளநீர்க் குலைதாழ் கிடங்கின் கூட லூரே (5.2.8) 1366 பெருகு காத லடியேன் உள்ளம், உருகப் புகுந்த வொருவ ரூர்போல், அருகு கைதை மலர, கெண்டை குருகென் றஞ்சும் கூட லூரே (5.2.9) 1367 காவிப் பெருநீர் வண்ணன், கண்ணன் மேவித் திகழும் கூட லூர்மேல், கோவைத் தமிழால் கலியன் சொன்ன, பாவைப் பாடப் பாவம் போமே (5.2.10) 1368 வென்றி மாமழு வேந்திமுன் மண்மிசை மன்னரை மூவெழுகால் கொன்ற தேவ,நின் குரைகழல் தொழுவதோர் வகையெனக் கருள்புரியே, மன்றில் மாம்பொழில் நுழைதந்து மல்லிகை மௌவலின் போதலர்த்தி, தென்றல் மாமணம் கமழ்தர வருதிரு வெள்ளறை நின்றானே (5.3.1) 1369 வசையில் நான்மறை கெடுத்தவம் மலரயற் கருளி,முன் பரிமுகமாய், இசைகொள் வேதநூ லென்றிவை பயந்தவ னே எனக் கருள்புரியே, உயர்கொள் மாதவிப் போதொடு லாவிய மாருதம் வீதியின்வாய், திசையெல் லாம்கம ழும்பொழில் சூழ்திரு வெள்ளறை நின்றானே (5.3.2) 1370 வெய்ய னாயுல கேழுடன் நலிந்தவன் உடலக மிருபிளவா, கையில் நீளுகிர்ப் படையது வாய்த்தவ னே எனக் கருள்புரியே, மையி னார்தரு வராலினம் பாயவண் தடத்திடைக் கமலங்கள், தெய்வ நாறுமொண் பொய்கைகள் சூழ்திரு வெள்ளறை நின்றானே (5.3.3) 1371 வாம்ப ரியுக மன்னர்த முயிர்செக ஐவர்க்கட் கரசளித்த, காம்பி னார்த்திரு வேங்கடப் பொருப்ப.நின் காதலை யருளெனக்கு, மாம்பொ ழில்தளிர் கோதிய மடக்குயில் வாயது துவர்ப்பெய்த, தீம்ப லங்கனித் தேனது _கர்திரு வெள்ளறை நின்றானே (5.3.4) 1372 மான வேலொண்கண் மடவரல் மண்மகள் அழுங்கமுந் நீர்ப்பரப்பில், ஏன மாகியன் றிருநில மிடந்தவ னே எனக் கருள்புரியே, கான மாமுல்லை கழைக்கரும் பேறிவெண் முறுவல்செய் தலர்கின்ற, தேனின் வாய்மலர் முருகுகுக் கும்திரு வெள்ளறை நின்றானே (5.3.5) 1373 பொங்கு நீண்fமுடி யமரர்கள் தொழுதெழ அமுதினைக் கொடுத்தளிப்பான், அங்கொ ராமைய தாகிய வாதி.நின் னடிமையை யருளெனக்கு, தங்கு பேடையொ டூடிய மதுகரம் தையலார் குழலணைவான், திங்கள் தோய்சென்னி மாடம்சென் றணை திரு வெள்ளறை நின்றானே (5.3.6) 1374 ஆறி னோடொரு நான்குடை நெடுமுடி அரக்கன்றன் சிரமெல்லாம், வேறு வேறுக வில்லது வளைத்தவ னே எனக் கருள்புரியே, மாறில் சோதிய மரதகப் பாசடைத் தாமரை மலர்வார்ந்த, தேறல் மாந்திவண் டின்னிசை முரல திரு வெள்ளறை நின்றானே (5.3.7) 1375 முன்னிவ் வேழுல குணர்வின்றி யிருள்மிக உம்பர்கள் தொழுதேத்த, அன்ன மாகியன் றருமறை பயந்தவ னே.எனக் கருள்புரியே, மன்னு கேதகை சூதக மென்றிவை வனத்திடைச் சுரும்பினங்கள், தென்ன வென்னவண் டின்னிசை முரல்திரு வெள்ளறை நின்றானே (5.3.8) 1376 ஆங்கு மாவலி வேள்வியி லிரந்துசென் றகலிட முழுதினையும், பாங்கி னாற்கொண்ட பரம.நிற் பணிந்தெழு வேனெனக் கருள்புரியே, ஓங்கு பிண்டியின் செம்மல ரேறிவண் டுழிதர, மாவேறித் தீங்கு யில்மிழற் றும்படப் பைத்திரு வெள்ளறை நின்றானே (5.3.9) 1377 மஞ்சு லாமணி மாடங்கள் சூழ்திரு வெள்ளறை யதன்மேய, அஞ்ச னம்புரை யும்திரு வுருவனை ஆதியை யமுதத்தை, நஞ்சு லாவிய வேல்வல வன்கலி கன்றிசொல் ஐயிரண்டும், எஞ்ச லின்றிநின் றேத்தவல் லாரிமை யோர்க்ர சாவார்க்களே (5.3.10) 1378 உந்தி மேல்நான் முகனைப் படைத்தான் உல குண்டவன் எந்தை பெம்மான், இமையோர்கள் தாதைக்கிட மென்பரால், சந்தி னோடு மணியும் கொழிக்கும்புனல்f காவிரி, அந்தி போலும் நிறத்தார் வயல்சூழ்தென் னரங்கமே (5.4.1) 1379 வையமுண் டாலிலை மேவு மாயன்மணி நீண்முடி, பைகொள் நாகத் தணையான் பயிலுமிட மென்பரால், தையல் நல்லார் குழல்மா லையும்மற்றவர் தடமுலை, செய்ய சாந்தும் கலந்திழி புனல்சூழ்தென் னரங்கமே (5.4.2) 1380 பண்டிவ் வைய மளப்பான் சென்றுமாவலி கையில்நீர் கொண்ட ஆழித் தடக்கைக் குறளனிட மென்பரால், வண்டு பாடும் மதுவார் புனல்வந்திழி காவிரி அண்ட நாறும் பொழில்சூழ்ந்து அழகார்தென் னரங்கமே (5.4.3) 1381 விளைத்த வெம்போர் விறல்வா ளரக்கன்நகர் பாழ்பட, வளைத்த வல்வில் தடக்கை யவனுக்கிட மென்பரால், துளைக்கை யானை மருப்பு மகிலும்கொணர்ந் துந்தி,முன் திளைக்கும் செல்வப் புனல்கா விரிசூழ்தென் னரங்கமே (5.4.4) 1382 வம்புலாம் கூந்தல் மண்டோ தரி காதலன் வான்புக, அம்பு தன்னால் முனிந்த அழகனிட மென்பரால், உம்பர் கோனு முலகேழும் வந்தீண்டி வணங்கும், நல் செம்பொ னாரும் மதிள்சூழ்ந்து அழகார்தென் னரங்கமே (5.4.5) 1383 கலையு டுத்த அகலல்குல் வன்பேய்மகள் தாயென, முலைகொ டுத்தா ளுயிருண் டவன்வாழுமிட மென்பரால், குலையெ டுத்த கதலிப் பொழிலூடும் வந்துந்தி, முன் அலையெ டுக்கும் புனற்கா விரிசூழ்தென் னரங்கமே (5.4.6) 1384 கஞ்சன் நெஞ்சும் கடுமல் லரும்சகடமுங்காலினால், துஞ்ச வென்ற சுடராழி யான்வாழுமிட மென்பரால், மஞ்சு சேர்மா ளிகைநீ டகில்புகையும், மறையோர் செஞ்சொல் வேள்விப் புகையும் கமழும்தென் னரங்கமே (5.4.7) 1385 ஏன மீனா மையோடு அரியும்சிறு குறளுமாய், தானு மாயத் தரணித் தலைவனிட மென்பரால், வானும் மண்ணும் நிறையப் புகுந்தீண்டி வணங்கும்,நல் தேனும் பாலும் கலந்தன் னவர்சேர்த்தென் னரங்கமே (5.4.8) 1386 சேய னென்றும் மிகப்பெரியன் நுண்ணேர்மையி னாய,இம் மாயையை ஆரு மறியா வகையானிட மென்பரால், வேயின் முத்தும் மணியும் கொணர்ந்தார்ப்புனற் காவிரி, ஆய பொன்மா மதிள்சூழ்ந் தழகார்தென் னரங்கமே (5.4.9) 1387 அல்லி மாத ரமரும் திருமார்வ னரங்கத்தை, கல்லின் மன்னு மதிள்மங் கையர்கோன்கலி கன்றிசொல், நல்லிசை மாலைகள் நாலி ரண்டுமிரண் டுமுடன், வல்லவர் தாமுல காண்டு பின்வானுல காள்வரே (5.4.10) 1388 வெருவாதாள் வாய்வெருவி வேங்கடமே . வேங்கடமே . எங்கின் றாளால், மருவாளா லென்குடங்கால் வாணெடுங்கண் துயில்மறந்தாள், வண்டார் கொண்டல் உருவாளன் வானவர்த முயிராளன் ஒலிதிரைநீர்ப் பௌவங் கொண்ட திருவாளன் என்மகளைச் செய்தனகள் எங்ஙனம்நான் சிந்திக் கேனே . (5.5.1) 1389 கலையாளா வகலல்குல் கனவளையும் கையாளா என்செய் கேன்நான், விலையாளா வடியேனை வேண்டுதியோ வேண்டாயோ? என்னும், மெய்ய மலையாளன் வானவர்த்தம் தலையாளன் மராமரமே ழெய்த வென்றிச் சிலையாளன், என் மகளைச் செய்தனகள் எங்ஙனம்நான் சிந்திக் கேனே . (5.5.2) 1390 மானாய மென்னோக்கி வாநெடுங்கண் ணீர்மல்கும் வளையும் சோரும், தேனாய நறுந்துழா யலங்கலின் திறம்பேசி யுறங்காள் காண்மின், கானாயன் கடிமனையில் தயிருண்டு நெய்பருக நந்தன் பெற்ற ஆனாயன், என் மகளைச் செய்தனகள் அம்மனைமீரறிகி லேனே . (5.5.3) 1391 தாய்வாயில் சொற்கேளாள் தன்னாயத் தோடணையாள் தடமென் கொங்கை- யே,ஆரச் சாந்தணியாள், எம்பெருமான் திருவரங்க மெங்கே? என்னும், பேய்மாய முலையுண்டிவ் வுலகுண்ட பெருவயிற்றன் பேசில் நங்காய், மாமாய னென்மகளைச் செய்தனகள் மங்கைமீர் . மதிக்கி லேனே . (5.5.4) 1392 பூண்முலைமேல் சாந்தணியாள் பொருகயல்கண் மையெழுதாள் பூவை பேணாள், ஏணறியா ளெத்தனையும் எம்பெருமான் திருவரங்க மெங்கே என்னும், நாண்மலராள் நாயகனாய் நாமறிய வாய்ப்பாடி வளர்ந்த நம்பி, ஆண்மகனா யென்மகளைச் செய்தனகள் அம்மனைமீரறிகி லேனே . (5.5.5) 1393 தாதாடு வனமாலை தாரானோ வென்றென்றே தளர்ந்தாள் காண்மின், யாதானு மொன்றுரைக்கில் எம்பெருமான் திருவரங்கம் என்னும், பூமேல் மாதாளன் குடமாடி மதுசூதன் மன்னர்க்காய் முன்னம் சென்ற தூதாளன், என்மகளைச் செய்தனகள் எங்ஙனம்நான் சொல்லு கேனே . (5.5.6) 1394 வாராளு மிளங்கொங்கை வண்ணம்வே றாயினவா றெண்ணாள், எண்ணில் பேராளன் பேரல்லால் பேசாள் இப் பெண்பெற்றே னென்செய் கேன்நான், தாராளன் தண்குடந்தை நகராளன் ஐவர்க்கா யமரி லுய்த்த தேராளன், என்மகளைச் செய்தனகள் எங்ஙனம்நான் செப்பு கேனே . (5.5.7) 1395 உறவாது மிலளென்றென் றொழியாது பலரேசும் அலரா யிற்றால், மறவாதே யெப்பொழுதும் மாயவனே. மாதவனே. என்கின் றளால், பிறவாத பேராளன் பெண்ணாளன் மண்ணாளன் விண்ணோர் தங்கள் அறவாளன், என்மகளைச் செய்தனகள் அம்மனைமீரறிகி லேனே . (5.5.8) 1396 பந்தோடு கழல்மருவாள் பைங்கிளியும் பாலூட்டாள் பாவை பேணாள், வந்தானோ திருவரங்கன் வாரானோ என்றென்றே வளையும் சோரும், சந்தோகன் பௌழியன் ஐந் தழலோம்பு தைத்திரியன் சாம வேதி, அந்தோ.வந் தென்மகளைச் செய்தனகள் அம்மனைமீரறிகி லேனே . (5.5.9) 1397 சேலுகளும் வயல்புடைசூழ் திருவரங்கத் தம்மானைச் சிந்தை செய்த, நீலமலர்க் கண்மடவாள் நிறையழிவைத் தாய்மொழிந்த வதனை, நேரார் காலவேல் பரகாலன் கலிகன்றி ஒலிமாலை கற்று வல்லார், மாலைசேர் வெண்குடைக்கீழ் மன்னவராய்ப் பொன்னுலகில் வாழ்வர் தாமே (5.5.10) 1398 கைம்மான மழகளிற்றைக் கடல்fகிடந்த கருமணியை, மைம்மான மரகதத்தை மறையுரைத்த திருமாலை, எம்மானை எனக்கென்று மினியானைப் பனிகாத்த வம்மானை, யான்கண்ட தணிநீர்த் தென் னரங்கத்தே (5.6.1) 1399 பேரானைக் குறுங்குடியெம் பெருமானை, திருதண்கால் ஊரானைக் கரம்பனூர் உத்தமனை, முத்திலங்கு காரார்த்திண் கடலேழும் மலையேழிவ் வுலகேழுண்டும், அராதென் றிருந்தானைக் கண்டதுதென் னரங்கத்தே (5.6.2) 1400 ஏனாகி யுலகிடந்தன் றிருநிலனும் பெருவிசும்பும், தானாய பெருமானைத் தன்னடியார் மனத்தென்றும் தேனாகி யமுதாகித் திகழ்ந்தானை, மகிழ்ந்தொருகால் ஆனாயன் ஆனானைக் கண்டதுதென் னரங்கத்தே (5.6.3) 1401 வளர்ந்தவனைத் தடங்கடலுள் வலியுருவில் திரிசகடம், தளர்ந்துதிர வுதைத்தவனைத் தரியாதன் றிரணியனைப் பிளந்தவனை, பெருநிலமீ ரடிநீட்டிப் பண்டொருநாள் அளந்தவனை, யான்கண்ட தணிநீர்த்தென் னரங்கத்தே (5.6.4) 1402 நீரழலாய் நெடுநிலனாய் நின்றானை, அன்றரக்கன் ஊரழலா லுண்டானைக் கண்டார்பின் காணாமே, பேரழலாய்ப் பெருவிசும்பாய்ப் பின்மறையோர் மந்திரத்தின், ஆரழலா லுண்டானைக் கண்டதுதென் னரங்கத்தே (5.6.5) 1403 தஞ்சினத்தைத் தவிர்த்தடைந்தார் தவநெறியை, தரியாது கஞ்சனைக்கொன் றன்றுலக முண்டுமிழ்ந்த கற்பகத்தை, வெஞ்சினத்த கொடுந்தொழிலோன் விசையுருவை யசைவித்த, அஞ்சிறைப்புட் பாகனையான் கண்டதுதென் னரங்கத்தே (5.6.6) 1404 சிந்தனையைத் தவநெறியைத் திருமாலை, பிரியாது வந்தெனது மனத்திருந்த வடமலையை, வரிவண்டார் கொந்தணைந்த பொழில்கோவ லுலகளப்பா னடிநிமிர்த்த அந்தணனை, யான்கண்ட தணிநீர்த்தென் னரங்கத்தே (5.6.7) 1405 துவரித்த வுடையார்க்கும் தூய்மையில்லச் சமணர்க்கும், அவர்கட்கங் கருளில்லா அருளானை, தன்னடைந்த எமர்கட்கு மடியேற்கு மெம்மாற்கு மெம்மனைக்கும், அமரர்க்கும் பிரானாரைக் கண்டதுதென் னரங்கத்தே (5.6.8) 1406 பொய்வண்ணம் மனத்தகற்றிப் புலனைந்தும் செலவைத்து, மெய்வண்ணம் நினைந்தவர்க்கு மெய்ந்நின்ற வித்தகனை, மைவண்ணம் கருமுகில்போல் திகழ்வண்ண மரதகத்தின், அவ்வண்ண வண்ணனையான் கண்டதுதென் னரங்கத்தே (5.6.9) 1407 ஆமருவி நிரைமேய்த்த அணியரங்கத் தம்மானை, காமருசீர்க் கலிகன்றி யொலிசெய்த மலிபுகழ்சேர் நாமருவு தமிழ்மாலை நாலிரண்டோ டிரண்டினையும், நாமருவி வல்லார்மேல் சாராதீ வினைதாமே (5.6.10) 1408 பண்டைநான் மறையும் வேள்வியும் கேள்விப் பதங்களும் பதங்களின் பொருளும், பிண்டமாய் விரித்த பிறங்கொளி யனலும் பெருகிய புனலொடு நிலனும், கொடல்மா ருதமும் குரைகட லேழும் ஏழுமா மலைகளும் விசும்பும், அண்டமும் தானாய் நின்றவெம் பெருமான் அரங்கமா நகரமர்ந் தானே (5.7.1) 1409 இந்திரன் பிரம னீசனென் றிவர்கள் எண்ணில்பல் குணங்களே யியற்ற, தந்தையும் தாயும் மக்களும் மிக்க சுற்றமும் சுற்றிநின் றகலாப் பந்தமும், பந்த மறுப்பதோர் மருந்தும் பான்மையும் பல்லுயிர்க் கெல்லாம், அந்தமும் வாழ்வு மாயவெம் பெருமான் அரங்கமா நகரமர்ந் தானே (5.7.2) 1410 மன்னுமா நிலனும் மலைகளும் கடலும் வானமும் தானவ ருலகும், துன்னுமா யிருளாய்த் துலங்கொளி சுருங்கித் தொல்லைநான் மறைகளும் மறைய, பின்னும்வா னவர்க்கும் முனிவர்க்கும் நல்கிப் பிறங்கிருள் நிறங்கெட, ஒருநாள் அன்னமாய் அன்றங் கருமறை பயந்தான் அரங்கமா நகரமர்ந் தானே (5.7.3) 1411 மாயிருங் குன்ற மொன்றுமத் தாக மாசுண மதனொடும் அளவி, பாயிரும் பௌவம் பகடுவிண் டலறப் படுதிரை விசும்பிடைப் படர, சேயிரு விசும்பும் திங்களும் சுடரும் தேவரும் தாமுடன் திசைப்ப, ஆயிரந் தோளா லலைகடல் கடைந்தான் அரங்கமா நகரமர்ந் தானே (5.7.4) 1412 எங்ஙானே யுய்வர் தானவர் நினைந்தால் இரணியன் இலங்குபூ ணகலம், பொங்குவெங் குருதி பொன்மலை பிளந்து பொழிதரு மருவியொத் திழிய, வெங்கண்வா ளெயிற்றோர் வெள்ளிமா விலங்கல் விண்ணுறக் கனல்விழித் தெழுந்தது, அங்ஙனே யொக்க அரியுரு வானான் அரங்கமா நகரமர்ந் தானே (5.7.5) 1413 ஆயிரும் குன்றம் சென்றுதொக் கனைய அடல்புரை யெழில்திகழ் திரடோ ள், ஆயிரந் துணிய அடல்மழுப் பற்றி மற்றவன் அகல்விசும் பணைய, ஆயிரம் பெயரா லமர்சென் றிறைஞ்ச அறிதுயி லலைகடல் நடுவே, ஆயிரம் சுடர்வா யரவணைத் துயின்றான் அரங்கமா நகரமர்ந் தானே (5.7.6) 1414 சுரிகுழல் கனிவாய்த் திருவினைப் பிரித்த கொடுமையிற் கடுவிசை யரக்கன், எரிவிழித் திலங்கு மணிமுடி பொடிசெய் திலங்கைபாழ் படுப்பதற் கெண்ணி, வரிசிலை வளைய அடிசரம் துரந்து மறிகடல் நெறிபட, மலையால் அரிகுலம் பணிகொண் டலைகட லடைத்தான் அரங்கமா நகரமர்ந் தானே (5.7.7) 1415 ஊழியாய் ஓமத் துச்சியாய் ஒருகால் உடையதே ரொருவனாய் உலகில் சூழிமால் யானைத் துயர்கெடுத் திலங்கை மலங்கவன் றடுசரந் துரந்து பாழியால் மிக்க பார்த்தனுக் கருளிப் பகலவ னொளிகெட, பகலே ஆழியா லன்றங் காழியை மறைத்தான் அரங்கமா நகரமர்ந் தானே (5.7.8) 1416 பேயினார் முலையூண் பிள்ளையாய் ஒருகால் பெருநிலம் விழுங்கியதுமிழ்ந்த வாயனாய் மாலாய் ஆலிலை வளர்ந்து மணிமுடி வானவர் தமக்குச் சேயனாய், அடியேற் கணியனாய் வந்தென் சிந்தையுள் வெந்துய ரறுக்கும், ஆயனாய் அன்று குன்றமொன் றெடுத்தான் அரங்கமா நகரமர்ந் தானே (5.7.9) 1417 பொன்னுமா மணியும் முத்தமும் சுமந்து பொருதிரை மாநதி புடைசூழ்ந்து, அன்னமா டுலவும் அலைபுனல் சூழ்ந்த அரங்கமா நகரமர்ந் தானை மன்னுமா மாட மங்கையர் தலைவன் மானவேற்f கலியன்வா யொலிகள் பன்னிய பனுவல் பாடுவார் நாளும் பழவினை பற்றறுப் பாரே (5.7.10) 1418 ஏழை ஏதலன் கீழ்மகன் என்னா திரங்கி மற்றவற் கின்னருள் சுரந்து மாழை மான்மட நோக்கியுன் தோழி, உம்பி யெம்பி யென் றொழிந்திலை, உகந்து தோழ னீயெனக் கிங்கொழி என்ற சொற்கள் வந்தடி யேன்மனத் திருந்திட, ஆழி வண்ணநின்னடியிணை யடைந்தேன் அணிபொ ழில்திரு வரங்கத்தம் மானே (5.8.1) 1419 வாத மாமகன் மர்க்கடம் விலங்கு மற்றோர் சாதியென் றொழிந்திலை, உகந்து காதல் ஆதரம் கடலினும் பெருகச் செய்த தகவினுக் கில்லைகைம் மாறென்று கோதில் வாய்மையி னாயொடு முடனே உண்பன் நான் என்ற ஓண்பொருள் எனக்கும் ஆதல் வேண்டுமென் றடியிணை யடைந்தேன் அணிபொ ழில்திரு வரங்கத்தம் மானே (5.8.2) 1420 கடிகொள் பூம்பொழில் காமரு பொய்கை வைகு தாமரை வாங்கிய வேழம், முடியும் வண்ணமோர் முழுவலி முதலை பற்ற மற்றது நின்சரண் நினைப்ப கொடிய வாய்விலங் கின்னுயிர்மலங்கக் கொண்டசீற்றமொன் றுண்டுள தறிந்து,உன் அடிய னேனும்வந் தடியிணை யடைந்தேன் அணிபொ ழில்திரு வரங்கத்தம் மானே (5.8.3) 1421 நஞ்சு சோர்வதோர் வெஞ்சின அரவம் வெருவி வந்துநின் சரணெனச் சரணா நெஞ்சிற் கொண்டுநின் னஞ்சிறைப் பறவைக் கடைக்க லம்கொடுத் தருள்செய்த தறிந்து வெஞ்சொ லாளர்கள் நமன்றமர் கடியர் கொடிய செய்வன வுள,அதற் கடியேன் அஞ்சி வந்துநின் னடியிணை யடைந்தேன் அணிபொ ழில்திரு வரங்கத்தம் மானே (5.8.4) 1422 மாக மாநிலம் முழுவதும்வந் திரைஞ்சும் மலர டிகண்ட மாமறை யாளன், தோகை மாமயி லன்னவ ரின்பம் துற்றி லாமையிலத்தவிங் கொழிந்து போகம் நீயெய்திப் பின்னும்நம் மிடைக்கே போது வாய், என்ற பொன்னருள், எனக்கும் ஆக வேண்டுமென் றடியிணை யடைந்தேன் அணிபொ ழில்திரு வரங்கத்தம் மானே (5.8.5) 1423 மன்னு நான்மறை மாமுனி பெற்ற மைந்த னைமதி யாதவெங் கூற்றந் தன்னை யஞ்சிநின் சரணெனச் சரணாய்த் தகவில் காலனை யுகமுனிந் தொழியா பின்னை யென்றும்நின் திருவடி பிரியா வண்ண மெண்ணிய பேரருள், எனக்கும் அன்ன தாகுமென் றடியிணை யடைந்தேன் அணிபொ ழில்திரு வரங்கத்தம் மானே (5.8.6) 1424 ஓது வாய்மையும் உவனியப் பிறப்பும் உனக்கு முன்தந்த அந்தண னொருவன், காத லென்மகன் புகலிடங் காணேன், கண்டு நீதரு வாயெனக் கென்று, கோதில் வாய்மையி னானுனை வேண்டிய குறைமு டித்தவன் சிறுவனைக் கொடுத்தாய், ஆத லால்வந்துன் அடியிணை யடைந்தேன் அணிபொ ழில்திரு வரங்கத்தம் மானே (5.8.7) 1425 வேத வாய்மொழி யந்தண னொருவன் எந்தை நின்சர ணென்னுடை மனைவி, காதல் மக்களைப் பயத்தலும் காணாள் கடிய தோர் தெய்வங்கொண் டொளிக்கும், என்றழைப்ப ஏத லார்முன்னே யின்னரு ளவர்க்குச் செய்துன் மக்கள்மற் றிவரென்று கொடுத்தாய், ஆத லால்வந்துன் அடியிணை யடைந்தேன் அணிபொ ழில்திரு வரங்கத்தம் மானே (5.8.8) 1426 துளங்கு நீண்முடி அரசர்தங்குரிசில் தொண்டை மன்னவன் திண்டிற லொருவற்கு உளங்கொ ளன்பினோ டின்னருள் சுரந்தங் கோடு நாழிகை யேழுடனிருப்ப, வளங்கொள் மந்திரம் மற்றவற் கருளிச் செய்த வாறடி யேனறிந்து, உலகம் அளந்த பொன்னடி யேயடைந் துய்ந்தேன் அணிபொ ழில்திரு வரங்கத்தம் மானே (5.8.9) 1427 மாடமாளிகை சூழ்திரு மங்கை மன்னன் ஒன்னலர் தங்களை வெல்லும், ஆடல் மாவல் வன்கலி கன்றி அணிபொ ழில்திரு வரங்கத்தம் மானை, நீடு தொல்புக ழாழிவல் லானை எந்தை யைநெடு மாலைநி னைந்த, பாடல் பத்திவை பாடுமின் தொண்டீர். பாட நும்மிடைப் பாவம்நில் லாவே (5.8.10) 1428 கையிலங் காழி சங்கன் கருமுகில் திருநி றத்தன், பொய்யிலன் மெய்யன் தந்தாள் அடைவரே லடிமை யாக்கும், செய்யலர் கமல மோங்கு செறிபொழில் தென்தி ருப்பேர் பையர வணையான் நாமம் பரவிநா னுய்ந்த வாறே (5.9.1) 1429 வங்கமார் கடல்க ளேழும் மலையும்வா னகமும் மற்றும், அங்கண்மா ஞால மெல்லாம் அமுதுசெய் துமிழ்ந்த எந்தை, திங்கள்மா முகில்அ ணவு செறிபொழில் தெந்தி ருப்பேர், எங்கள்மா லிறைவன் நாமம் ஏத்திநா னுய்ந்த வாறே (5.9.2) 1430 ஒருவனை யுந்திப் பூமேல் ஓங்குவித் தாகந் தன்னால், ஒருவனைச் சாபம் நீக்கி உம்பராள் , என்று விட்டான், பெருவரை மதிள்கள் சூழ்ந்த பெருநகர் அரவ ணைமேல் கருவரை வண்ணன் தென்பேர் கருதிநா னுய்ந்த வாறே (5.9.3) 1431 ஊனமர் தலையொன் றேந்தி உலகெலாம் திரியு மீசன் ஈனமர் சாபம் நீக்காய், என்னவொண் புனலை யீந்தான், தேனமர் பொழில்கள் சூழ்ந்த செறிவயல் தென்தி ருப்பேர், வானவர் தலைவன் நாமம் வாழ்த்திநா னுய்ந்த வாறே (5.9.4) 1432 வக்கரன் வாய்முன் கீண்ட மாயவனே என்று வானேர் புக்கு, அரண் தந்த ருள்வாய், என்னப்பொன் னாகத் தானை, நக்கரி யுருவ மாகி நகங்கிளர்ந் திடந்து கந்த, சக்கரச் செல்வன் தென்பேர்த் தலைவன்தா ளடைந்துய்ந் தேனே (5.9.5) 1433 விலங்கலால் கடல டைத்து விளங்கிழை பொருட்டு, வில்லால், இலங்கைமா நகர்க்கி றைவன் இருபது புயம்து ணித்தான், நலங்கொள்நான் மறைவல் லார்கள் ஒத்தொலி யேத்தக் கேட்டு மலங்குபாய் வயல்தி ருப்பேர் மருவிநான் வாழ்ந்த வாறே (5.9.6) 1434 வெண்ணெய்தா னமுது செய்ய வெகுண்டுமத் தாய்ச்சி யோச்சி, கண்ணியர் குறுங்க யிற்றால் கட்டவெட் டென்றி ருந்தான், திண்ணமா மதிள்கள் சூழ்ந்த தென்திருப் பேருள், வேலை வண்ணனார் நாமம் நாளும் வாய்மொழிந் துய்ந்த வாறே (5.9.7) 1435 அம்பொனா ருலக மேழும் அறியஆய்ப் பாடி தன்னுள், கொம்பனார் பின்னை கோலம் கூடுதற் கேறு கொன்றான், செம்பொனார் மதிள்கள் சூழ்ந்த தென்திருப் பேருள் மேவும், எம்பிரான் நாமம் நாளும் ஏத்திநா னுய்ந்த வாறே (5.9.8) 1436 நால்வகை வேத மைந்து வேள்வியா றங்கம் வல்லார், மேலைவா னவரின் மிக்க வேதிய ராதி காலம், சேலுகள் வயல்தி ருப்பேர்ச் செங்கண்மா லோடும் வாழ்வார், சீலமா தவத்தர் சிந்தை யாளியென் சிந்தை யானே (5.9.9) 1437 வண்டறை பொழில்தி ருப்பேர் வரியர வணையில் பள்ளி கொண்டுறை கின்ற மாலைக் கொடிமதிள் மாட மங்கை, திண்டிறல் தோள்க லியன் செஞ்சொலால் மொழிந்த மாலை, கொண்டிவை பாடி யாடக் கூடுவார் நீள்வி சும்பே (5.9.10) 1438 தீதறுநி லத்தொடெரி காலினொடு நீர்க்கெழுவி சும்பு மவையாய், மாசறும னத்தினொடு றக்கமொடி றக்கையவை யாய பெருமான், தாய்செறவு ளைந்துதயி ருண்டுகுட மாடுதட மார்வர் தகைசேர், நாதனுறை கின்றநகர் நந்திபுர விண்ணகரம் நண்ணு மனமே (5.10.1) 1439 உய்யும்வகை யுண்டுசொன செய்யிலுலக கேழுமொழி யாமை முனநாள், மெய்யினள வேயமுது செய்யவல ஐயனவன் மேவு நகர்தான், மையவரி வண்டுமது வுண்டுகிளை யோடுமலர் கிண்டி யதன்மேல், நைவளம்ந விற்றுபொழில் நந்திபுர விண்ணகரம் நண்ணு மனமே (5.10.2) 1440 உம்பருல கேழுகட லேழுமலை யேழுமொழி யாமை முனநாள், தம்பொன்வயி றாரளவு முண்டவையு மிழ்ந்ததட மார்வர் தகைசேர், வம்புமலர் கின்றபொழில் பைம்பொன்வரு தும்பிமணி கங்குல் வயல்சூழ், நம்பனுறை கின்றநகர் நந்திபுர விண்ணகரம் நண்ணு மனமே (5.10.3) 1441 பிறையினொளி யெயிறிலக முறுகியெதிர் பொருதுமென வந்த அசுரர் இறைகளவை நெறுநெறென வெறியவவர் வயிறழல நின்ற பெருமான், சிறைகொள்மயில் குயில்பயில மலர்களுக அளிமுரல அடிகொள் நெடுமா, நறைசெய்பொழில் மழைதவழும் நந்திபுர விண்ணகரம் நண்ணு மனமே (5.10.4) 1442 மூளவெரி சிந்திமுனி வெய்தியமர் செய்துமென வந்த அசுரர், தோளுமவர் தாளுமுடி யோடுபொடி யாகநொடி யாம ளவெய்தான், வாளும்வரி வில்லும்வளை யாழிகதை சங்கமிவை யங்கை யுடையான், நாளுமுறை கின்றநகர் நந்திபுர விண்ணகரம் நண்ணு மனமே (5.10.5) 1443 தம்பியொடு தாமொருவர் தந்துணைவி காதல்துணை யாக முனநாள், வெம்பியெரி கானகமு லாவுமவர் தாமினிது மேவு நகர்தான், கொம்புகுதி கொண்டுகுயில் கூவமயி லாலும் எழி லார்பு றவுசேர், நம்பியுறை கின்றநகர் நந்திபுர விண்ணகரம் நண்ணு மனமே (5.10.6) 1444 தந்தைமன முந்துதுயர் நந்நஇருள் வந்தவிறல் நந்தன் மதலை, எந்தையிவ னென்றமரர் கந்தமலர் கொண்டுதொழ நின்ற நகர்தான், மந்தமுழ வோசைமழை யாகவெழு கார்மயில்கள் ஆடுபொழில்சூழ், நந்திபணி செய்தநகர் நந்திபுர விண்ணகரம் நண்ணு மனமே (5.10.7) 1445 எண்ணில்நினை வெய்தியினி யில்லையிறை யென்றுமுனி யாளர் திருவார், பண்ணில்மலி கீதமொடு பாடியவ ராடலொடு கூட எழிலார், மண்ணிலிது போலநக ரில்லையென வானவர்கள் தாம லர்கள்தூய் நண்ணியுறை கின்றநகர் நந்திபுர விண்ணகரம் நண்ணு மனமே (5.10.8) 1446 வங்கமலி பௌவமது மாமுகடி னுச்சிபுக மிக்க பெருநீர், அங்கமழி யாரவன தாணைதலை சூடுமடி யார றிதியேல், பொங்குபுன லுந்துமணி கங்குலிருள் சீறுமொளி யெங்கு முளதால், நங்கள்பெரு மானுறையும் நந்திபுர விண்ணகரம் நண்ணு மனமே (5.10.9) 1447 நறைசெய் பொழில் மழைதவழும் நந்திபுர விண்ணகரம் நண்ணி யுறையும், உறைகொள்புக ராழிசுரி சங்கமவை யங்கையுடை யானை, ஒளிசேர் கறைவளரும் வேல்வல்ல கலியனொலி மாலையிவை யைந்து மைந்தும், முறையிலவை பயிலவல அடியவர்கள் கொடுவினைகள் முழுத கலுமே (5.10.10) 1448 வண்டுணு நறுமல ரிண்டைகொண்டு பண்டைநம் வினைகெட வென்று, அடிமேல் தொண்டரு மமரும் பணியநின்று அங்கண்டமொ டகலிட மளந்தவனே. ஆண்டாயுனைக் கான்பதோ ரருளெனக் கருளுதியேல், வேண்டேன்மனை வாழ்க்கையை விண்ணகர் மேயவனே (6.1.1) 1449 அண்ணல்செய் தலைகடல் கடைந்ததனுள் கண்ணுதல் நஞ்சுணக் கண்டவனே விண்ணவ ரமுதுண அமுதில்வரும் பெண்ணமு துண்டவெம் பெருமானே . ஆண்டாயுனைக் காண்பதோ ரருளெனக் கருளுதியேல், வேண்டேன்மனை வாழ்க்கையை விண்ணகர் மேயவனே (6.1.2) 1450 குழல்நிற வண்ண நின் கூறுகொண்ட தழல்நிற வண்ணன் நண் ணார்நகரம் விழ, நனி மலைசிலை வளைவுசெய்துஅங் கழல்நிற அம்பது வானவனே. ஆண்டாயுன்னைக் காண்பதோ ரருளெனக் கருளுதியேல், வேண்டேன்மனை வாழ்க்கையை விண்ணகர் மேயவனே (6.1.3) 1451 நிலவொடு வெயில்நில விருசுடரும் உலகமு முயிர்களு முண்டொருகால், கலைதரு குழவியி னுருவினையாய் அலைகட லாலிலை வளர்ந்தவனே. ஆண்டாயுனைக் காண்பதோ ரருளெனக் கருளுதியேல், வேண்டேன்மனை வாழ்க்கையை விண்ணகர் மேயவனே (6.1.4) 1452 பாரெழு கடலெழு மலையெழுமாய்ச் சீர்கெழு மிவ்வுல கேழுமெல்லாம், ஆர்கெழு வயிற்றினி லடக்கி நின்று அங் கோரெழுத் தோருரு வானவனே. ஆண்டாயுனைக் காண்பதோ ரருளெனக் கருளுதியேல், வேண்டேன்மனை வாழ்க்கையை விண்ணகர் மேயவனே (6.1.5) 1453 கார்கெழு கடல்களும் மலைகளுமாய் ஏர்கெழு முலகமு மாகி,முத லார்களு மறிவரு நிலையினையாய்ச் சீர்கெழு நான்மறை யானவனே. ஆண்டாயுனைக் காண்பதோ ரருளெனக் கருளுதியேல், வேண்டேன்மனை வாழ்க்கையை விண்ணகர் மேயவனே (6.1.6) 1454 உருக்குறு நறுநெய்கொண் டாரழலில் இறுக்குறு மந்தணர் சந்தியின்வாய், பெருக்கமொ டமரர்க ளமரநல்கும் இருக்கினி லின்னிசை யானவனே. ஆண்டாயுனைக் காண்பதோ ரருளெனக் கருளுதியேல், வேண்டேன்மனை வாழ்க்கையை விண்ணகர் மேயவனே (6.1.7) 1455 காதல்செய் திளையவர் கலவிதரும் வேதனை வினையது வெருவுதலாம், ஆதலி னுனதடி யணுகுவன் நான். போதலார் நெடுமுடிப் புண்ணியனே. ஆண்டாயுனைக் காண்பதோ ரருளெனக் கருளுதியேல், வேண்டேன்மனை வாழ்க்கையை விண்ணகர் மேயவனே (6.1.8) 1456 சாதலும் பிறத்தலு மென்றிவற்றைக் காதல்செய் யாதுன கழலடைந்தேன், ஓதல்செய் நான்மறை யாகியும்பர் ஆதல்செய் மூவுரு வானவனே., ஆண்டாய் உனைக் காண்பதோ ரருளெனக் கருளுதியேல் வேண்டேன்மனை வாழ்க்கையை விண்ணகர் மேயவனே. (6.1.9) 1457 பூமரு பொழிலணி விண்ணகர்மேல், காமரு சீர்க்கலி கன்றிசொன்ன, பாமரு தமிழிவை பாடவல்லார், வாமனன் அடியிணை மருவுவரே (6.1.10) 1458 பொறுத்தேன் புன்சொல்நெஞ் சில்பொரு ளின்ப மெனவிரண்டும் இறுத்தேன், ஐம்புலன் கட்கட னாயின வாயிலொட்டி அறுத்தேன், ஆர்வச்செற் றமவை தன்னை மனத்தகற்றி வெறுத்தேன், நின்னடைந் தேன்திரு விண்ணகர் மேயவனே (6.2.1) 1459 மறந்தே னுன்னைமுன்னம fமறந் தமதி யின்மனத்தால், இறந்தே னெத்த னையுமத னாலிடும் பைக்குழியில் பிறந்தே யெய்த்தொழிந் தேன்பெ ருமானே திருமார்பா சிறந்தேன் நின்னடிக் கேதிரு விண்ணகர் மேயவனே (6.2.2) 1460 மானெய் நோக்கியர் தம்வயிற் றுக்குழி யிலுழைக்கும், ஊனேராக்கை தன்னை உ<த வாமை யுணர்ந்துணர்ந்து, வானே மானில மே வந்து வந்தென் மனத்திருந்த தேனே, நின்னடைந் தேன்திரு விண்ண்ணகர் மேயவனே (6.2.3) 1461 பிறிந்தேன் பெற்றமக் கள்பெண்டி ரென்றிவர் பின்னுதவா தறிந்தேன் நீபணித் தவரு ளென்னுமொள் வாளுருவி எறிந்தேன் ஐம்புலன் கள்இடர் தீர வெறிந்துவந்து செறிந்தேன் நின்னடிக் கேதிரு விண்ணகர் மேயவனே (6.2.4) 1462 பாண்டேன் வண்டறை யும்குழ லார்கள்பல் லாண்டிசைப்ப, ஆண்டார் வையமெல் லாம் அர சாகி, முன்னாண்டவரே மாண்டா ரென்றுவந் தார்அந் தோமனை வாழ்க்கைதன்னை வேண்டேன், நின்னடைந் தேன்திரு விண்ணகர் மேயவனே (6.2.5) 1463 கல்லா வைம்புலன் களவை கண்டவா செய்யகில்லேன், மல்லா, மல்லம ருள்மல் லர்மாள மல்லடர்த்த மல்லா, மல்லலம் சீர்மதிள் நீரிலங் கையழித்த வில்லா, நின்னடைந் தேன்திரு விண்ணகர் மேயவனே (6.2.6) 1464 வேறா யானிரந் தேன்வெகு ளாது மனக்கொளந்தாய், ஆறா வெந்நர கத்தடி யேனை யிடக்கருதி, கூறா ஐவர்வந் துகுமைக் கக்குடி விட்டவரை, தேறா துன்னடைந் தேன்திரு விண்ணகர் மேயவனே (6.2.7) 1465 தீவாய் வல்வினை யாருட னின்று சிறந்தவர்போல், மேவா வெந்நர கத்திட உற்று விரைந்துவந்தார், மூவா வானவர் தம்முதல் வா மதி கோள்விடுத்த தேவா, நின்னடைந் தேன்திரு விண்ணகர் மேயவனே (6.2.8) 1466 போதார் தாமரை யாள்புல விக்குல வானவர்தம் கோதா, கோதில்செங் கோல்குடை மன்ன ரிடைநடந்த தூதா, தூமொழி யாய்.சுடர் போலென் மனத்திருந்த வேதா, நின்னடைந் தேன்திரு விண்ணகர் மேயவனே (6.2.9) 1467 தேனார் பூம்புற வில்திரு விண்ணகர் மேயவனை, வானா ரும்மதில் சூழ்வயல் மங்கையர் கோன், மருவார் ஊனார் வேல்கலி யனொலி செய்தமிழ் மாலைவல்லார், கோனாய் வானவர் தம்கொடி மாநகர் கூடுவரே (6.2.10) 1468 துறப்பேன் அல்லேனின் பம்துற வாது, நின்னுருவம் மறப்பே னல்லேனென் றும்மற வாது, யானுலகில் பிறப்பே னாகவெண் ணேன்பிற வாமை பெற்றது, நின் திறத்தே னாதன் மையால் திருவிண் ணகரானே (6.3.1) 1469 துறந்தே னார்வச் செற்றச்சுற் றம்து றந்தமையால், சிறந்தேன் நின்னடிக்கே யடிமை திருமாலே, அறந்தா னாய்த்திரி வாய் உன் னையென் மனத்தகத்தே, திறம்பா மல்கொண் டேன்திரு விண்ணகரானே (6.3.2) 1470 மானேய் நோக்குநல்லார் மதிபோல்முகத்துலவும், ஊனேய் கண்வாளிக் குடைந்தோட் டந்துன் னடைந்தேன், கோனே குறுங்குடியுள் குழகா திருநறையூர்த் தேனே, வருபுனல்சூழ் திருவிண் ணகரானே (6.3.3) 1471 சாந்தேந்து மென்முலை யார்தடந் தோள்புண ரின்பவெள்ளத் தாழ்ந்தேன், அருநகரத் தழுந்தும் பயன்படைத்தேன், போந்தேன், புண்ணியனே. உனையெய்தியென் தீவினைகள் தீர்ந்தேன், நின்னடைந்தேன் திருவிண் ணகரானே (6.3.4) 1472 மற்றோர் தெய்வமெண்ணே னுன்னையென் மனத்துவைத்துப் பெற்றேன், பெற்றதுவும் பிறவாமை யெம்பெருமான், வற்றா நீள்கடல்சூ ழிலங்கையி ராவணனைச் செற்றாய், கொற்றவனே. திருவிண் ணகரானே (6.3.5) 1473 மையொண் கருங்கடலும் நிலனு மணிவரையும், செய்ய சுடரிரண்டும் இவையாய நின்னை, நெஞ்சில் உய்யும் வகையுணர்ந்தே _ண்மையாலினி யாது மற்றோர் தெய்வம் பிறிதறியேன் திருவிண் ணகரானே (6.3.6) 1474 வேறே கூறுவதுண் டடியேன் விரித்துரைக்கு மாறே, நீபணியா தடைநின் திருமனத்து, கூறேன் நெஞ்சுதன்னால் குணங்கொண்டு மற் றோர்தெய்வம் தேறே னுன்னையல்லால் திருவிண் ணகரானே (6.3.7) 1475 முளிதீந்த வேங்கடத்து மூரிப்பெ ருங்களிற்றால், விளிதீந்த மாமரம்போல் வீழ்ந்தாரை நினையாதே அளிந்தோர்ந்த சிந்தைநின்பா, லடியேற்க்கு, வானுலகம் தெளிந்தேயென் றெய்துவது? திருவிண் ணகரானே (6.3.8) 1476 சொல்லாய் திருமார்வா உனக்காகித் தொண்டுபட்ட நல்லே னை வினைகள் நலியாமை நம்புநம்பீ, மல்லாகுடமாடி. மதுசூத னே உலகில் செல்லா நல்லிசையாய் திருவிண் ணகரானே (6.3.9) 1477 தாரார் மலர்க்கமலத் தடஞ்சூழ்ந்த தண்புறவில், சீரார் நெடுமறுகில் திருவிண் ணகரானை காரார் புயல்தடக்கைக் கலிய னொலிமாலை, ஆரா ரிவைவல்லார் அவர்க்கல்லல் நில்லாவே (6.3.10) 1478 கண்ணும் சுழன்று பீளையோ டீளைவந் தேங்கினால், பண்ணின் மொழியார் பைய நடமின் என் னாதமுன், விண்ணும் மலையும் வேதமும் வேள்வியு மாயினான், நண்ணு நறையூர் நாம்தொழு தும்மெழு நெஞ்சமே (6.4.1) 1479 கொங்குண் குழலார் கூடி யிருந்து சிரித்து, நீர் இங்கென்னிருமி யெம்பால் வந்ததென் றிகழாதமுன், திங்க ளெரிகால் செஞ்சுட ராயவன் தேசுடை நங்கள் நறையூர் நாம்தொழு தும்மெழு நெஞ்சமே (6.4.2) 1480 கொங்கார் குழலார் கூடி யிருந்து, சிரித்து, எம்மை எங்கோலம் ஐயா என்னினிக் காண்பதென் னாதமுன் செங்கோல் வலவன் தான்பணிந் தேத்தித் திகழுமூர், நங்கோன் நறையூர் நாம்தொழு தும்மெழு நெஞ்சமே (6.4.3) 1481 கொம்பும் அரவமும் வல்லியும் வெண்றனுண் ணேரிடை, வம்புண் குழலார் வாச லடைத்திக ழாதமுன், செம்பொன் கமுகினந் தான்கனி யும்செழுஞ் சோலைசூழ் நம்பன் நறையூர் நாம்தொழு தும்மெழு நெஞ்சமே (6.4.4) 1482 விலங்கும் கயலும் வேலுமொண் காவியும் வெண்றகண் சலம்கொண்ட சொல்லார் தாங்கள் சிரித்திக ழாதமுன், மலங்கும் வராலும் வாளையும் பாய்வயல் சூழ்தரு, நலங்கொள் நறையூர் நாம்தொழு தும்மெழு நெஞ்சமே (6.4.5) 1483 மின்னே ரிடையார் வேட்கையை மாற்றி யிருந்து, என்னீ ரிருமியெம் பால்வந்த தென்றிக ழாதமுன், தொன்னீ ரிலங்கை மலங்க இலங்கெரி யூட்டினான், நன்னீர் நறையூர் நாம்தொழு தும்மெழு நெஞ்சமே (6.4.6) 1484 வில்லேர் நுதலார் வேட்கையை மாற்றிச் சிரித்து, இவன் பொல்லான் திரைந்தான் என்னும் புறனுரை கேட்பதன்முன், சொல்லார் மறைநான் கோதி யுலகில் நிலாயவர், நல்லார் நறையூர் நாம்தொழு தும்மெழு நெஞ்சமே (6.4.7) 1485 வாளொண்கண் ணல்லார் தாங்கள் மதனனென் றார்தம்மை, கேளுமின் களீலையோடு ஏங்கு கிழவன் என் னாதமுன், வேள்வும் விழவும் வீதியி லென்று மறாதவூர், நாளு நறையூர் நாம்தொழு தும்மெழு நெஞ்சமே (6.4.8) 1486 கனிசேர்ந் திலங்குநல் வாயவர் காதன்மை விட்டிட, குனிசேர்ந் துடலம் கோலில் த்ளர்ந்திளை யாதமுன், பனிசேர் விசும்பில் பான்மதி கோள்விடுத் தானிடம், நனிசேர் நறையூர் நாம்தொழு தும்மெழு நெஞ்சமே (6.4.9) 1487 பிறைசேர் நுதலார் பேனுதல் நம்மை யிலாதமுன், நறைசேர் பொழில்சூழ் நறையூர் தொழுனெஞ்ச மேயென்ற, கறையார் நெடுவேல் மங்கையர் கோன்கலி கன்றிசொல், மறவா துரைப்பவர் வானவர்க் கின்னர சாவாரே (6.4.10) 1488 கலங்க முந்நீர் கடைந்தமு தங்கொண்டு, இமையோர் துலங்கல் தீர நல்கு சோதிச் சுடராய, வலங்கை யாழி யிடங்கைச் சங்க முடையானூர், நலங்கொள் வாய்மை யந்தணர் வாழும் நறையூரே (6.5.1) 1489 முனையார் சீய மாகி அவுணன் முரண்மார்வம், புனைவா ளுகிரால் போழ்பட வீர்ந்த புனிதனூர் சினையார் தேமாம்f செந்தளிர் கோதிக் குயில்கூவும், நனையார் சோலை சூழ்ந்தழ காய நறையூரே (6.5.2) 1490 ஆனைப் புரவி தேரொடு காலா ளணிகொண்ட, சேனைத் தொகையைச் சாடி யிலங்கை செற்றானூர், மீனைத் தழுவி வீழ்ந்தெழும் மள்ளர்க் கலமந்து, நானப் புதலில் ஆமை யொளிக்கும் நறையூரே (6.5.3) 1491 உறியார் வெண்ணெ யுண்டு உர லோடும் கட்டுண்டு, வெறியார் கூந்தல் பின்னை பொருட்டுஆன் வென்றானூர், பொறியார் மஞ்ஞை பூம்பொழில் தோறும் நடமாட, நறுநாண் மலர்மேல் வண்டிசை பாடும் நறையூரே (6.5.4) 1492 விடையேழ் வென்று மென்தோ ளாய்ச்சிக் கன்பனாய், நடையால் நின்ற மருதம் சாய்த்த நாதனூர், பெடையோ டன்னம் பெய்வளை யார்தம் பின்சென்று நடையோ டியலி நாணி யொளிக்கும் நறையூரே (6.5.5) 1493 பகுவாய் வன்பேய் கொங்கை சுவைத்தா ருயிருண்டு, புகுவாய் நின்ற போதகம் வீழப் பொருதானூர், நெகுவாய் நெய்தல் பூமது மாந்திக் கமலத்தின் நகுவாய் மலர்மே லன்ன முறங்கும் நறையூரே (6.5.6) 1494 முந்து நூலும் முப்புரி நூலும் முன்னீந்த, அந்த ணாளன் பிள்ளையை அந்நான்றளித்தானூர், பொந்தில் வாழும் பிள்ளைக் காகிப் புள்ளோடி, நந்து வாரும் பைம்புனல் வாவி நறையூரே (6.5.7) 1495 வெள்ளைப் புரவைத் தேர்விச யற்காய் விறல்வியூகம் விள்ள, சிந்துக் கோன்விழ வூர்ந்த விமலனூர், கொள்ளைக் கொழுமீ னுண்குரு கோடிப் பெடையோடும், நள்ளக் கமலத் தேற லுகுக்கும் நறையூரே (6.5.8) 1496 பாரை யூரும் பாரந் தீரப் பார்த்தன்தன் தேரை யூரும் தேவ தேவன் சேருமூர், தாரை யூரும் தண்தளிர் வேலிபுடைசூழ, நாரை யூரும் நல்வயல் சூழ்ந்த நறையூரே (6.5.9) 1497 தாமத் துளப நீண்முடி மாயன் தான்நின்ற நாமத் திரள்மா மாளிகை சூழ்ந்த நறையூர்மேல், காமக் கதிர்வேல் வல்லான் கலிய னொலிமாலை, சேமத் துணையாம் செப்பு மவர்க்குத் திருமாலே (6.5.10) 1498 அம்பரமும் பெருநிலனும் திசைக ளெட்டும் அலைகடலும் குலவரையும் உண்டகண்டன், கொம்பமரும் வடமரத்தி னிலைமேல் பள்ளி கூடினான் திருவடியே கூடிகிற்பீர், வம்பவிழும் செண்பகத்தின் வாச முண்டு மணிவண்டு வகுளத்தின் மலர்மேல்வைகு, செம்பியன்கோச் செங்கணான் சேர்ந்த கோயில் திருநறையூர் மணிமாடம் சேர்மின்களே (6.6.1) 1499 கொழுங்கயலாய் நெடுவெள்ளங் கொண்ட காலம் குலவரையின் மீதோடி யண்டத்தப்பால், எழுந்தினிது விளையாடு மீச னெந்தை இணையடிக்கீ ழினிதிருப்பீர் இனவண்டாலும் உழும்செறுவில் மணிகொணர்ந்து கரைமேல் சிந்தி உலகெல்லாம் சந்தனமு மகிலுங்கொள்ள, செழும்பொன்னி வளங்கொடுக்கும் சோழன் சேர்ந்த திருநறையூர் மணிமாடம் சேர்மின்களே (6.6.2) 1500 பவ்வநீ ருடையாடை யாகச் சுற்றிப் பாரகலம் திருவடியாப் பவனம்மெய்யா செவ்விமா திரமெட்டும் தோளா அண்டம் திருமுடியா நின்றான்பால் செல்லகிற்பீர் கவ்வைமா களிறுந்தி வெண்ணி யேற்றக் கழல்மன்னர் மணிமுடிமேல் காகமேற தெய்வவாள் வலங்கொண்ட சோழன் சேர்ந்த திருநறையூர் மணிமாடம் சேர்மின்களே (6.6.3) 1501 பைங்கணா ளரியுருவாய் வெருவ நோக்கிப் பருவரைத்தோ ளிரணியனைப் பற்றிவாங்கி அங்கைவா ளுகிர் நுதியா லவன தாகம் அங்குருதி பொங்குவித்தா னடிக்கீழ்நிற்பீர் வெங்கண்மா களிறுந்தி வெண்ணியேற்ற விறல்மன்னர் திறலழிய வெம்மாவுய்த்த செங்கணான் கோச்சோழன் சேர்ந்த கோயில் திருநறையூர் மணிமாடம் சேர்மின்களே (6.6.4) 1502 அன்றுலக மூன்றினையு மளந்து வேறோர் அரியுருவா யிரணியன தாகங்கீண்டு வென்றவனை விண்ணுலகில் செலவுய்த் தாற்கு விருந்தாவீர் மேலெழுந்து விலங்கல் பாய்ந்து பொன்சிதறி மணிகொணர்ந்து கரைமேல் சிந்திப் புலம்பரந்து நிலம்பரக்கும் பொன்னிநாடன் தென்தமிழன் வடபுலக்கோன் சோழன் சேர்ந்த திருநறையூர் மணிமாடம் சேர்மின்களே (6.6.5) 1503 தன்னாலே தன்னுருவம் பயந்த தானாய்த் தயங்கொளிசேர் மூவுலகும் தானாய்வானாய், தன்னாலே தானுருவில் மூர்த்தி மூன்றாய்த் தானாய னாயினான் சரணென்றுய்வீர் மின்னாடு வேலேந்து விளைந்த வேளை விண்ணேறத் தனிவேலுய்த் துலகமாண்ட தென்னாடன் குடகொங்கன் சோழன் சேர்ந்த திருநறையூர் மணிமாடம் சேர்மின்களே (6.6.6) 1504 முலைத்தடத்த நஞ்சுண்டு துஞ்சப் பேய்ச்சி முதுதுவரைக் குலபதியாக் காலிப்பின்னே இலைத்தடத்த குழலூதி யாயர் மாதர் இனவளைகொண் டானடிக்கீ ழெய்தகிற்பீர் மலைத்தடத்த மணிகொணர்ந்து வைய முய்ய வளங்கொடுக்கும் வருபுனலம் பொன்னிநாடன் சிலைத்தடக்கைக் குலச்சோழன் சேர்ந்த கோயில் திருநறையூர் மணிமாடம் சேர்மின்களே (6.6.7) 1505 முருக்கிலங்கு கனித்துவர்வாய்ப் பின்னை கேள்வன் மன்னெல்லாம் முன்னவியச் சென்று,வென்றிச் செருக்களத்துத் திறலழியச் செற்ற வேந்தன் சிரந்துணிந்தான் திருவடி_ம் சென்னிவைப்பீர் இருக்கிலங்கு திருமொழிவா யெண்டோ ளீசற்கு எழில்மாட மெழுபதுசெய் துலகமாண்ட திருக்குலத்து வளச்சோழன் சேர்ந்த கோயில் திருநறையூர் மணிமாடம் சேர்மின்களே (6.6.8) 1506 தாராளன் தண்ணரங்க வாளன் பூமேல் தனியாளன் முனியாள ரேத்தநின்ற பேராளன் ஆயிரம்பே ருடைய வாளன் பின்னைக்கு மணவாளன் பெருமைகேட்பீர், பாராள ரவரிவரென் றழுந்தை யேற்ற படைமன்ன ருடல்துணியப் பரிமா வுய்த்த தேராளன் கோச்சோழன் சேர்ந்த கோயில் திருநறையூர் மணிமாடம் சேர்மின்களே (6.6.9) 1507 செம்மொழிவாய் நால்வேத வாணர் வாழும் திருநறையூர் மணிமாடச் செங்கண்மாலை பொய்ம் மொழியொன் றில்லாத மெய்ம்மை யாளன் புலமங்கைக் குலவேந்தன் புலமையார்ந்த அம்மொழிவாய்க் கலிகன்றி யின்பப் பாடல் பாடுவார் வியனுலகில் நமனார்பாடி வெம்மொழிகேட் டஞ்சாதே மெய்ம்மை சொல்லில் விண்ணவர்க்கு விருந்தாகும் பெருந்தக்கோரே (6.6.10) 1508 ஆளும் பணியு மடியேனைக் கொண்டான் விண்ட நிசாசரரை தோளும் தலையும் துணிவெய்தச் சுடுவெஞ் சிலைவாய்ச் சரந்துரந்தான் வேளும் சேயு மனையாரும் வேற்க ணாரும் பயில்வீதி நாளும் விழவி னொலியோவா நறையூர் நின்ற நம்பியே (6.7.1) 1509 முனியாய் வந்து மூவெழுகால் முடிசேர் மன்ன ருடல்துணிய தனிவாய் மழுவின் படையாண்ட தாரார் தோளான், வார்புறவில் பனிசேர் முல்லை பல்லரும்பப் பான லொருபால் கண்காட்ட நனிசேர் கமலம் முகங்காட்டும் நறையூர் நின்ற நம்பியே (6.7.2) 1510 தெள்ளார் கடல்வாய் விடவாய சினவா ளரவில் துயிலமர்ந்து துள்ளா வருமான் விழவாளி துரந்தா னிரந்தான் மாவலிமண் புள்ளார் புறவில் பூங்காவி புலங்கொள் மாதர் கண்காட்ட நள்ளார் கமலம் முகங்காட்டும் நறையூர் நின்ற நம்பியே (6.7.3) 1511 ஓளியா வெண்ணெ யுண்டானென் றுரலோ டாய்ச்சி யொண்கயிற்றால் விளியா ஆர்க்க ஆப்புண்டு விம்மி யழுதான் மென்மலர்மேல் களியா வண்டு கள்ளுண்ணக் காமர் தென்றல் அலர்தூற்ற நளிர்வாய் முல்லை முறுவலிக்கும் நறையூர் நின்ற நம்பியே (6.7.4) 1512 வில்லார் விழவில் வடமதுரை விரும்பி விரும்பா மல்லடர்த்து கல்லார் திரடோள் கஞ்சனைக் காய்ந்தான் பாய்ந்தான் காளியன்மேல் சொல்லார் சுருதி முறையோதிச் சோமுச் செய்யும் தொழிலினோர் நல்லார் மறையோர் பலர்வாழும் நறையூர் நின்ற நம்பியே (6.7.5) 1513 வள்ளி கொழுநன் முதலாய மக்க ளோடு முக்கண்ணான் வெள்கி யோட விறல்வாணன் வியன்தோள் வனத்தைத் துணித்துகந்தான் பள்ளி கமலத் திடைப்பட்ட பகுவா யலவன் முகம்நோக்கி நள்ளியூடும் வயல்சூழ்ந்த நறையூர் நின்ற நம்பியே (6.7.6) 1514 மிடையா வந்த வேல்மன்னர் வீய விசயன் தேர்கடவி, குடையா வரையொன் றெடுத்தாயர் கோவாய் நின்றான் கூராழிப் படையான் வேதம் நான்கைந்து வேள்வி யங்க மாறிசையேழ் நடையா வல்ல அந்தணர்வாழ் நறையூர் நின்ற நம்பியே (6.7.7) 1515 பந்தார் விரலாள் பாஞ்சாலி கூந்தல் முடிக்கப் பாரதத்து கந்தார் களிற்றுக் கழல்மன்னர் கலங்கச் சங்கம் வாய்வைத்தான் செந்தா மரைமே லயனோடு சிவனு மனைய பெருமையோர் நந்தா வண்கை மறையோர் வாழ் நறையூர் நின்ற நம்பியே (6.7.8) 1516 ஆறும் பிறையும் அரவமும் அடம்பும் சடைமே லணிந்து,உடலம் நீறும் பூசி யேறூரும் இறையோன் சென்று குறையிரப்ப மாறொன் றில்லா வாசநீர் வரைமார் வகலத் தளித்துகந்தான் நாறும் பொழில்சூழ்ந் தழகாய நறையூர் நின்ற நம்பியே (6.7.9) 1517 நன்மை யுடைய மறையோர்வாழ் நறையூர் நின்ற நம்பியை கன்னி மதில்சூழ் வயல்மங்கைக் கலிய னொலிசெய் தமிழ்மாலை பன்னி யுலகில் பாடுவார் பாடு சார பழவினைகள் மன்னி யுலகம் ஆண்டுபோய் வானோர் வணங்க வாழ்வாரே (6.7.10) 1518 மான்கொண்ட தோல்மார்வில் மாணியாய், மாவலிமண் தான்கொண்டு தாளால் அளந்த பெருமானை தேன்கொண்ட சாரல் திருவேங் கடத்தானை நான் சென்று நாடி நறையூரில் கண்டேனே (6.8.1) 1519 முந்நீரை முன்னாள் கடைந்தானை மூழ்த்தநாள் அந்நீரை மீனா யமைத்த பெருமானை தென்னாலி மேய திருமாலை யெம்மானை நன்னீர் வயல்சூழ் நறையூரில் கண்டேனே (6.8.2) 1520 தூவாய புள்ளூர்ந்து, வந்து துறைவேழம் மூவாமை நல்கி முதலை துணித்தானை தேவாதி தேவனைச் செங்கமலக் கண்ணானை நாவாயு ளானை நறையூரில் கண்டேனே (6.8.3) 1521 ஓடாவரியாய் இரணியனை யூனிடந்த சேடார் பொழில்சூழ் திருநீர் மலையானை வாடா மலர்த்துழாய் மாலை முடியானை நாடோறும் நாடி நறையூரில் கண்டேனே (6.8.4) 1522 கல்லார் மதில்சூழ் கடியிலங்கைக் காரரக்கன் வல்லாகங் கீள வரிவெஞ் சரம்துரந்த வில்லானை, செல்வவிபீடணற்கு வேறாக நல்லனை நாடி நறையூரில் கண்டேனே (6.8.5) 1523 உம்பருலகோடு உயிரெல்லாம் உந்தியில் வம்பு மலர்மேல் படைத்தானை மாயோனை அம்பன்ன கண்ணாள் அசோதைதன் சிங்கத்தை நம்பனை நாடி நறையூரில் கண்டேனே (6.8.6) 1524 கட்டேறு நீள்சோலைக் காண்டவத்தைத் தீமூட்டி விட்டானை மெய்யம் அமர்ந்த பெருமானை மட்டேறு கற்பகத்தை மாதர்க்காய் வண்துவரை நட்டானை நாடி நறையூரில் கண்டேனே (6.8.7) 1525 மண்ணின்மீ பாரங் கெடுப்பான் மறமன்னர் பண்ணின்மேல் வந்த படையெல்லாம் பாரதத்து விண்ணின்மீ தேற விசயன்தே ரூர்ந்தானை நண்ணிநான் நாடி நறையூரில் கண்டேனே (6.8.8) 1526 பொங்கேறு நீள்சோதிப் பொன்னாழி தன்னோடும் சங்கேறு கோலத் தடக்கைப் பெருமானை கொங்கேறு சோலைக் குடந்தைக் கிடந்தானை நங்கோனை நாடி நறையூரில் கண்டேனே (6.8.9) 1527 மன்னு மதுரை வசுதேவர் வாழ்முதலை நன்னறையூர் நின்ற நம்பியை வம்பவிழ்தார் கன்னவிலும் தோளான் கலிய னொலிவல்லார் பொன்னுலகில் வானவர்க்குப் புத்தேளி ராகுவரே (6.8.10) 1528 பெடையடர்த்த மடவன்னம் பிரியாது, மலர்க்கமலம் மடலெடுத்து மதுநுகரும் வயலுடுத்த திருநறையூர் முடையடர்த்த சிரமேந்தி மூவுலகும் பலிதிரிவோன் இடர்கெடுத்த திருவாள னிணையடியே யடைநெஞ்சே. (6.9.1) 1529 கழியாரும் கனசங்கம் கலந்தெங்கும் நிறைந்தேறி வழியார முத்தீன்று வளங்கொடுக்கும் திருநறையூர் பழியாரும் விறலரக்கன் பருமுடிக ளவைசிதற அழலாறும் சரந்துரந்தான் அடியிணையே யடைநெஞ்சே. (6.9.2) 1530 சுளைகொண்ட பலங்கனிகள் தேன்பாய கதலிகளின் திளைகொண்ட பழம்கெழுமு திகழ்சோலைத் திருநறையூர் வளைகொண்ட வண்ணத்தன் பின்தோன்றல் மூவுலகோடு அளைவெண்ணெ யுண்டான்தன் அடியிணையே யடைநெஞ்சே. (6.9.3) 1531 துன்றோளித் துகில்படலம் துன்னியெங்கும் மாளிகைமேல் நின்றார வான்மூடும் நீள்செல்வத் திருநறையூர் மன்றாரக் குடமாடி வரையெடுத்து மழைதடுத்த குன்றாரும் திரடோளன் குரைகழலே யடைநெஞ்சே. (6.9.4) 1532 அகிற்குறடுஞ்சந்தனமும் அம்பொன்னும் மணிமுத்தும் மிகக்கொணர்ந்து திரையுந்தும் வியன்பொன்னித் திருநறையூர் பகற்fகரந்த சுடராழிப் படையான் இவ்வுலகேழும் புகக்கரந்த திருவயிற்றன் பொன்னடியே யடைநெஞ்சே. (6.9.5) 1533 பொன்முத்தும் அரியுகிரும் புழைக்கைம்மா கரிக்கோடும் மின்னத்தண் திரையுந்தும் வியன்பொன்னித் திருநறையூர் மின்னொத்த நுண்மருங்குல் மெல்லியலை திருமார்வில் மன்னத்தான் வைத்துகந்தான் மலரடியே யடைநெஞ்சே. (6.9.6) 1534 சீர்தழைத்த கதிர்ச்செந்நெல் செங்கமலத் திடையிடையின் பார்தழைத்துக் கரும்போங்கிப் பயன்விளைக்கும் திருநறையூர் கார்தழைத்த திருவுருவன் கண்ணபிரான் விண்ணவர்கோன் தார்தழைத்த துழாய்முடியன் தளிரடியே யடைநெஞ்சே. (6.9.7) 1535 குலையார்ந்த பழுக்காயும் பசுங்காயும் பாளைமுத்தும் தலையார்ந்த விளங்கமுகின் தடஞ்சோலைத் திருநறையூர் மலையார்ந்த கோலஞ்சேர் மணிமாடம் மிகமன்னி நிலையார நின்றான்றன் நீள்கழலே யடைநெஞ்சே. (6.9.8) 1536 மறையாரும் பெருவேள்விக் கொழும்புகைபோய் வளர்ந்து, எங்கும் நிறையார வான்மூடும் நீள்செல்வத் திருநறையூர் பிறையாரும் சடையானும் பிரமனுமுன் தொழுதேத்த இறையாகி நின்றான்றன் இணையடியே யடைநெஞ்சே. (6.9.9) 1537 திண்கனக மதிள்புடைசூழ் திருநறையூர் நின்றானை வண்களக நிலவெறிக்கும் வயல்மங்கை நகராளன் பண்களகம் பயின்றசீர்ப் பாடலிவை பத்தும்வல்லார் விண்களகத் திமையவராய் வீற்றிருந்து வாழ்வாரே (6.9.10) 1538 கிடந்த நம்பி குடந்தை மேவிக் கேழ லாயுலகை இடந்த நம்பி, எங்கள் நம்பி எறிஞர் அரணழிய கடந்த நம்பி கடியா ரிலங்கை உலகை யீரடியால் நடந்த நம்பி நாமம் சொல்லில் நமோநா ராயணமே (6.10.1) 1539 விடந்தா னுடைய அரவம் வெருவச் செருவில் முனநாள்,முன் தடந்தா மரைநீர்ப் பொய்கை புக்கு மிக்க தாடாளன் இடந்தான் வையம் கேழ லாகி உலகை யீரடியால் நடந்தா னுடைய நாமம் சொல்லில் நமோநா ராயணமே (6.10.2) 1540 பூணா தனலும் தறுகண் வேழம் மறுக வளைமருப்பைப் பேணான் வாங்கி யமுதம் கொண்ட பெருமான் திருமார்வன் பாணா வண்டு முரலும் கூந்தல் ஆய்ச்சி தயிர்வெண்ணெய் நாணா துண்டான் நாமம் சொல்லில் நமோநா ராயணமே (6.10.3) 1541 கல்லார் மதிள்சூழ் கச்சி நகருள் நச்சிப் பாடகத்துள், எல்லா வுலகும் வணங்க விருந்த அம்மான், இலங்கைக்கோன் வல்லா ளாகம் வில்லால் முனிந்த எந்தை, விபீடணற்கு நல்லா னுடைய நாமம் சொல்லில் நமோநா ராயணமே (6.10.4) 1542 குடையா வரையால் நிரைமுன் காத்த பெருமான் மருவாத விடைதா னேழும் வென்றான் கோவல் நின்றான் தென்னிலங்கை அடையா அரக்கர் வீயப் பொருது மேவி வெங்கூற்றம் நடையா வுண்ணக் கண்டான் நாமம் நமோநா ராயணமே (6.10.5) 1543 கான எண்கும் குரங்கும் முசுவும் படையா அடலரக்கர் மான மழித்து நின்ற வென்றி அம்மான் எனக்கென்றும் தேனும் பாலும் அமுது மாய திருமால் திருநாமம் நானும் சொன்னேன் நமரு முரைமின் நமோநா ராயணமே (6.10.6) 1544 நின்ற வரையும் கிடந்த கடலும் திசையு மிருநிலனும் ஒன்று மொழியா வண்ண மெண்ணி நின்ற அம்மானார் குன்று குடையா வெடுத்த அடிக ளுடைய திருநாமம் நன்று காண்மின் தொண்டீர் சொன்னேன் நமோநா ராயணமே (6.10.7) 1545 கடுங்கால் மாரி கல்லே பொழிய அல்லே யெமக்கென்று படுங்கால் நீயே சரணென் றாயர் அஞ்ச அஞ்சாமுன் நெடுங்கால் குன்றம் குடையொன் றேந்தி நிரையைச் சிரமத்தால் நடுங்கா வண்ணம் காத்தான் நாமம் நமோநா ராயணமே (6.10.8) 1546 பொங்கு புணரிக் கடல்சூ ழாடை நிலமா மகள்மலர்மா மங்கை பிரமன் சிவனிந் திரன்வா னவர்நா யகராய் எங்க ளடிக ளிமையோர் தலைவ ருடைய திருநாமம் நங்கள் வினைகள் தவிர வுரைமின் நமோநா ராயணமே (6.10.9) 1547 வாவித் தடஞ்சூழ் மணிமுத் தாற்று நறையூர் நெடுமாலை நாவில் பரவி நெஞ்சில் கொண்டு நம்பி நாமத்தை காவித் தடங்கண் மடவார் கேள்வன் கலிய னொலிமாலை மேவிச் சொல்ல வல்லார் பாவம் நில்லா வீயுமே (6.10.10) பெரிய தொருமொழி ஏழாம் பத்து 1548 கறவா மடநாகுதன் கன்றுள்ளி னாற்போல், மறவா தடியே னுன்னையே யழைக்கின்றேன், நறவார் பொழில்சூழ் நறையூர் நின்ற நம்பி, பிறவாமை யெனைப்பணி யெந்தை பிரானே. (2) 7.1.1 1549 வற்றா முதுநீரொடு மால்வரை யேழும், துற்றா முன்துற்றிய தொல்புக ழோனே, அற்றே னடியே னுன்னையே யழைக்கின்றேன், பெற்றே னருள்தந்திடு என் எந்தை பிரானே. 7.1.2 1550 தாரேன் பிறர்க்குன் னருளென் னிடைவைத்தாய், ஆரே னதுவே பருகிக் களிக்கின்றேன், காரேய் கடலே மலையே திருக்கோட்டி யூரே, உகந்தா யையுகந் தடியேனே 7.1.3 1551 புள்வாய் பிளந்த புனிதா என் றழைக்க, உள்ளேநின் றென்னுள்ளங் குளிரு மொருவா, கள்வா கடன்மல்லைக் கிடந்த கரும்பே, வள்ளால் உன்னை யெங்ஙனம்நான் மறக்கேனே 7.1.4 1552 வில்லேர் நுதல்வேல் நெடுங்கண் ணியும்நீயும், கல்லார் கடுங்கானம் திரிந்த களிறே, நல்லாய் நரநா ரணனே எங்கள்நம்பி, சொல்லா யுன்னையான் வணங்கித் தொழுமாறே 7.1.5 1553 பணியேய் பரங்குன்றின் பவளத் திரளே, முனியே திருமூழிக் களத்து விளக்கே, இனியாய் தொண்டரோம் பருகின் னமுதாய கனியே உன்னைக்கண்டு கொண்டுய்ந் தொழிந்தேனே 7.1.6 1554 கதியே லில்லைநின் னருளல் லதெனக்கு, நிதியே. திருநீர் மலைநித் திலத்தொத்தே, பதியே பரவித் தொழும்தொண் டர்தமக்குக் கதியே உனைக்கண்டு கொண்டுய்ந் தொழிந்தேனே 7.1.7 1555 அத்தா அரியே என்றுன் னையழைக்க, பித்தா வென்று பேசுகின்றார் பிறரென்னை, முத்தே மணிமா ணிக்கமே முளைக்கின்ற வித்தே உன்னைஎங் ஙனம்னான் விடுகேனே. 7.1.8 1556 தூயாய். சுடர்மா மதிபோ லுயிர்க்கெல்லாம், தாயாய் அளிக்கின்ற தண்டா மரைக்கண்ணா, ஆயா அலைநீ ருலகேழும் முன்னுண்ட வாயா உனையெங் ஙனம்நான் மறக்கேனே 7.1.9 1557 வண்டார் பொழில்சூழ் நறையூர்நம் பிக்கு,என்றும் தொண்டாய்க் கலிய நொலிசெய் தமிழ்மாலை, தொண்டீர் இவைபாடு மின்பாடி நின்றாட, உண்டே விசும்பு உந்தமக்கில் லைதுயரே (2) 7.1.10 1558 புள்ளாய் ஏனமுமாய்ப்புகுந்து, என்னை யுள்ளங்கொண்ட கள்வா என்றலும் என் கண்கள்நீர் சோர்தருமால், உள்ளே நின்றுருகி நெஞ்சமுன்னை யுள்ளியக்கால், நள்ளே னுன்னையல்லால் நறையூர்நின்ற நம்பீயோ. (2) 7.2.1 1559 ஓடாவாளரியி ன் உருவாய் மருவி என்றன் மாடே வந்தடியேன் மனங்கொள்ள வல்லமைந்தா, பாடேன் தொண்டர்தம்மைக் கவிதைப் பனுவல் கொண்டு, நாடே னுன்னையல்லால் நறையூர்நின்ற நம்பீயோ. 7.2.2 1560 எம்மானு மெம்மனையும் எனைப்பெற் றொழிந்ததற்பின், அம்மானு மம்மனையும் அடியேனுக் காகிநின்ற, நன்மான வொண்சுடரே நறையூர்நின்ற நம்பீ உன் மைம்மான வண்ணமல்லால் மகிழ்ந்தேத்த மாட்டேனே 7.2.3 1561 சிறியாயோர் பிள்ளையுமா யுலகுண்டோ ராலிலைமேல் உறைவாய், என்நெஞ்சினுள் உறைவாய் உறைந்ததுதான் அறியா திருந்தறியே னடியேன் அணி வண்டுகிண்டும் நறைவா ரும்பொழில்சூழ் நறையூர்நின்ற நம்பீயோ 7.2.4 1562 நீண்டாயை வானவர்கள் நினைந்தேத்திக் காண்பரிதால், ஆண்டாயென் றாதரிக்கப் படுவாய்க்கு நானடிமை, பூண்டேன் என் நெஞ்சினுள்ளே புகுந்தாயைப் போகலொட்டேன், நாணதா னுனக்கொழிந்தேன் நறையூர்நின்ற நம்பீயோ 7.2.5 1563 எந்தாதை தாதையப்பால் எழுவர் பழவடிமை வந்தார் என் நெஞ்சினுள்ளே வந்தாயைப் போகலொட்டேன், அந்தோ.என் னாருயிரே. அரசே அருளெனக்கு நந்தாமல் தந்தவெந்தாய் நறையூர்நின்ற நம்பீயோ 7.2.6 1564 மன்னஞ்ச ஆயிரந்தோள் மழுவில்து ணித்தமைந்தா, என்நெஞ்சத் துள்ளிருந்திங் கினிப்போய்ப் பிறரொருவர், வன்னெஞ்சம் புக்கிருக்க வொட்டேன் வளைத்துவைத்தேன், நன்னெஞ்ச அன்னம்மன்னும் நறையூர்நின்ற நம்பீயோ 7.2.7 1565 எப்போதும் பொன்மலரிட் டிமையோர்தொ ழுது தங்கள், கைப்போது கொண்டிறைஞ்சிக் கழல்மேல் வணங்க நின்றாய், இப்போதென் னெஞ்சினுள்ளே புகுந்தாயைப் போகலொட்டேன் நற்போது வண்டுகிண்டும் நறையூர்நின்ற நம்பீயோ 7.2.8 1566 ஊனே ராக்கைதன்னை உழந்தோம்பி வைத்தமையால், யானா யென்றனக்கா யடியேன் மனம்புகுந்த தேனே தீங்கரும்பின் தெளிவே என் சிந்தைதன்னால், நானே யெய்தப்பெற்றேன் நறையூர்நின்ற நம்பீயோ 7.2.9 1567 நன்னீர் வயல்புடைசூழ் நறையூர்நின்ற நம்பியை கன்னீர மால்வரைத்தோள் கலிகன்றி மங்கையர்கோன், சொன்னீர சொல்மாலை சொல்வார்கள், சூழ்விசும்பில் நன்னீர்மை யால்மகிழ்ந்து நெடுந்காலம் வாழ்வாரே (2) 7.2.10 1568 சினவில் செங்கண் அரக்க ருயிர்மாளச் செற்ற வில்லியென்று கற்றவர் தந்தம் மனவுட் கொண்டு,என்று மெப்போதும் நின்றேத்தும் மாமுனி யைமர மேழெய்த மைந்தனை, நனவில் சென்றார்க்கும் நண்ணற் கரியானை நானடி யேன்நறை யூர்நின்ற நம்பியை, கனவில் கண்டே னின்றுகண் டமையாலென் கண்ணி ணைகள் களிப்பக் களித்தேனே. (2) 7.3.1 1569 தாய்நி னைந்தகன் றேயொக்க வென்னையும் தன்னை யேநினைக் கச்செய்து,தானெனக் காய்நி னைந்தருள் செய்யு மப்பனை அன்றிவ் வையக முண்டுமிழ்ந் திட்ட வாய னை,மக ரக்குழைக் காதனை மைந்த னைமதிள் கோவ லிடைகழி யாயனை,அம ரர்க்கரி யேற்றையென் அன்ப னையன்றி யாதரி யேனே 7.3.2 1570 வந்த நாள்வந்தென் நெஞ்சிடங் கொண்டான் மற்றோர் நெஞ்சறி யான்,அடி யேனுடைச் சிந்தை யாய்வந்து தென்புலர்க் கென்னைச் சேர்கொ டானிது சிக்கெனப் பெற்றேன், கொந்து லாம்பொழில் சூழ்குடந் தைத்தலைக் கோவி னைக்குட மாடிய கூத்தனை, எந்தை யையெந்தை தந்தைதம் மானை எம்பி ரானையெத் தால்மறக் கேனே? 7.3.3 1571 உரங்க ளாலியன் றமன்னர் மாளப் பார தத்தொரு தேரைவர்க் காய்ச்சென்று, இரங்கி யூர்ந்தவர்க் கின்னருள் செய்யும் எம்பி ரானைவம் பார்புனல் காவிரி, அரங்க மாளியென் னாளிவிண் ணாளி ஆழி சூழிலங் கைமலங் கச்சென்று, சரங்க ளாண்டதண் டாமரைக் கண்ணனுக் கன்றி யென்மனம் தாழ்ந்துநில் லாதே 7.3.4 1572 ஆங்கு வெந்நர கத்தழுந் தும்போ தஞ்சே லென்றடி யேனையங் கேவந்து தாங்கு,தாமரை யன்னபொன் னாரடி எம்பி ரானை உம் பர்க்கணி யாய்நின்ற, வேங்கடத்தரி யைப்பரி கீறியை வெண்ணெ யுண்டுர லினிடை யாப்புண்ட தீங்க ரும்பினை, தேனைநன் பாலினை அன்றி யென்மனம் சிந்தைசெய் யாதே 7.3.5 1573 எட்ட னைப்பொழு தாகிலு மென்றும் என்ம னத்தக லாதிருக் கும்புகழ், தட்ட லர்த்தபொன் னை அலர் கோங்கின் தாழ்பொ ழில்திரு மாலிருஞ் சோலையங் கட்டி யை,கரும் பீன்றவின் சாற்றைக் காத லால்மறை நான்குமுன் னோதிய பட்ட னை,பர வைத்துயி லேற்றையென் பண்ப னையன்றிப் பாடல்செய் யேனே 7.3.6 1574 பண்ணி னின்மொழி யாம்நரம் பில்பெற்ற பாலை யாகி யிங்கே புகுந்து,என் கண்ணும் நெஞ்சும் வாயுமி டங்கொண்டான் கொண்ட பின்மறை யோர்மனம் தன்னுள், விண்ணு ளார்பெரு மானையெம் மானை வீங்கு நீர்மக ரம்திளைக் கும்கடல் வண்ணன் மாமணி வண்ணனெம் மண்ணல் வண்ண மேயன்றி வாயுரை யாதே 7.3.7 1575 இனியெப் பாவம்வந் தெய்தும்சொல் லீர் எமக் கிம்மை யேயருள் பெற்றமை யால்,அடும் துனியைத் தீர்த்தின்ப மேதரு கின்றதோர் தோற்றத் தொன்னெறி யை,வையம் தொழப்படும் முனியை வானவ ரால்வணங் கப்படும் முத்தி னைப்பத்தர் தாம்நுகர் கின்றதோர் 22 கனியை, காதல்செய் தென்னுள்ளங் கொண்ட கள்வ னையின்று கண்டுகொண் டேனே 7.3.8 1576 என்செய் கேனடி னேனுரை யீர் இதற் கென்று மென்மனத் தேயிருக் கும்புகழ், தஞ்சை யாளியைப் பொன்பெய ரோன்றன் நெஞ்ச மன்றிடந் தவனைத்தழ லேபுரை மிஞ்செய் வாளரக் கன்நகர் பாழ்படச் சூழ்க டல்சிறை வைத்து இமை யோர்தொழும், பொன்செய் மால்வரை யைமணிக் குன்றினை அன்றி யென்மனம் போற்றியென் னாதே 7.3.9 1577 தோடு விண்டலர் பூம்பொழில் மங்கையர் தோன்றல் வாள்கலி யன்திரு வாலி நாடன், நன்னறை யூர்நின்ற நம்பிதன் நல்ல மாமலர் சேவடி, சென்னியில் சூடி யும்தொழு துமெழுந் தாடியும் தொண்டர் கட்கவன் சொன்னசொல் மாலை, பாடல் பத்திவை பாடுமின் தொண்டீர். பாட நும்மிடைப் பாவம்நில் லாவே. (2) 7.3.10 1578 கண்சோர வெங்குருதி வந்திழிய வெந்தழல்போல் கூந்த லாளை, மண்சேர முலையுண்ட மாமதலாய். வானவர்தம் கோவே. என்று, விண்சேரும் இளந்திங்கள் அகடுரிஞ்சு மணிமாட மல்கு, செல்வத் தண்சேறை யெம்பெருமான் தாள்தொழுவார் காண்மினென் தலைமே லாரே. (2) 7.4.1 1579 அம்புருவ வரிநெடுங்கண், அலர்மகளை வரையகலத் தமர்ந்து, மல்லல் கொம்புருவ விளங்கினமே லிளங்கன்று கொண்டெறிந்த கூத்தர் போலாம், வம்பலரும் தண்சோலை வண்சேறை வானுந்து கோயில் மேய, எம்பெருமான் தாள்தொழுவா ரெப்பொழுதும் என்மனத்தே யிருக்கின் றாரே 7.4.2 1580 மீதோடி வாளெயிறு மின்னிலக முன்விலகு முருவி னாளை காதோடு கொடிமூக்கன் றுடனறுத்த கைத்தலத்தா. என்று நின்று, தாதோடு வண்டலம்பும் தண்சேறை எம்பெருமான் தாளை யேத்தி, போதோடு புனல்தூவும் புண்ணியரே விண்ணவரில் பொலிகின் றாரே 7.4.3 1581 தேராளும் வாளரக்கன் தென்னிலங்கை வெஞ்சமத்துப் பொன்றி வீழ, போராளும் சிலையதனால் பொருகணைகள் போக்குவித்தாய் என்று, நாளும் தாராளும் வரைமார்பன் தண்சேறை எம்பெருமா னும்ப ராளும், பேராளன் பேரோதும் பெரியோரை ஒருகாலும் பிரிகி லேனே 7.4.4 1582 வந்திக்கும் மற்றவர்க்கும் மாசுடம்பின் வல்லமணர் தமக்கு மல்லேன், முந்திசென் றரியுருவா யிரணியனை முரணழித்த முதல்வர்க் கல்லால், சந்தப்பூ மலர்ச்சோலைத் தண்சேறை எம்பெருமான் தாளை, நாளும் சிந்திப்பார்க் கென்னுள்ளம் தேனூறி எப்பொழுதும் தித்திக் கும்மே 7.4.5 1583 பண்டேன மாயுலகை யன்றிடந்த பண்பாளா. என்று நின்று, தொண்டானேன் திருவடியே துணையல்லால் துணையில்லேன் சொல்லு கின்றேன், வண்டேந்தும் மலர்ப்புறவில் வண்சேறை எம்பெருமா னடியார் தம்மை, கண்டேனுக் கிதுகாணீ ரென்நெஞ்சம் கண்ணிணையும் களிக்கு மாறே 7.4.6 1584 பைவிரியும் வரியரவில் படுகடலுள் துயிலமர்ந்த பண்பா. என்றும், மைவிரியும் மணிவரைபோல் மாயவனே. என்றென்றும், வண்டார் நீலம் செய்விரியும் தண்சேறை யெம்பெருமான் திருவடியை சிந்தித் தேற்கு,என் ஐயறிவும் கொண்டானுக் காளானார்க் காளாமென் அன்பு தானே 7.4.7 1585 உண்ணாது வெங்கூற்றம் ஓவாது பாவங்கள் சேரா, மேலை விண்ணோரும் மண்ணோரும் வந்திறைஞ்சும் மென்தளிர்போ லடியி னானை, பண்ணார வண்டியம்பும் பைம்பொழில்சூழ் தண்சேறை யம்மான் றன்னை, கண்ணாரக் கண்டுருகிக் கையாரத் தொழுவாரைக் கருதுங் காலே 7.4.8 1586 கள்ளத்தேன் பொய்யகத்தே னாதலால் போதொருகால் கவலை யென்னும், வெள்ளத்தேற் கென்கொலோ விளைவயலுள் கருநீலம் களைஞர் தாளால் தள்ளத்தேன் மணநாறும் தண்சேறை எம்பெருமான் தாளை, நாளும் உள்ளத்தே வைப்பாருக் கிதுகாணீர் என்னுள்ள முருகு மாறே 7.4.9 1587 பூமாண்சேர் கருங்குழலார் போல்நடந்து வயல்நின்ற பெடையோடு, அன்னம் தேமாவின் இன்னிழலில் கண்டுயிலும் தண்சேறை யம்மான் றன்னை, வாமான்தேர்ப் பரகாலன் கலிகன்றி ஒலிமாலை கொண்டு தொண்டீர், தூமாண்சேர் பொன்னடிமேல் சூட்டுமின் நும் துணைக்கையால் தொழுது நின்றே. (2) 7.4.10 1588 தந்தை காலில் பெருவி லங்கு தாளவிழ, நள்ளிருட்கண் வந்த எந்தை பெருமானார் மருவி நின்ற வூர்போலும், முந்தி வானம் மழைபொழியும் மூவா வுருவில் மறையாளர் அந்தி மூன்று மனலோம்பும் அணியார் வீதி அழுந்தூரே. (2) 7.5.1 1589 பாரித் தெழுந்த படைமன்னர் தம்மை யாள, பாரதத்துத் தேரில் பாக னாயூர்ந்த தேவ தேவ னூர்போலும், நீரில் பணைத்த நெடுவாளைக் கஞ்சிப் போன குருகினங்கள், ஆரல் கவுளோ டருகணையும் அணியார் வயல்சூழ் அழுந்தூரே 7.5.2 1590 செம்பொன் மதிள்சூழ் தென்னிலங்கைக் கிறைவன் சிரங்கள் ஐயிரண்டும், உம்பர் வாளிக் கிலக்காக உதிர்த்த வுரவோ னூர்போலும், கொம்பி லார்ந்த மாதவிமேல் கோதி மேய்ந்த வண்டினங்கள், அம்ப ராவும் கண்மடவார் ஐம்பா லணையும் அழுந்தூரே 7.5.3 1591 வெள்ளத் துள்ளோ ராலிலைமேல் மேவி யடியேன் மனம்புகுந்து,என் உள்ளத் துள்ளும் கண்ணுள்ளும் நின்றார் நின்ற வூர்போலும், புள்ளுப் பிள்ளைக் கிரைதேடிப் போன காதல் பெடையோடும், அள்ளல் செறுவில் கயல்நாடும் அணியார் வயல்சூழ் அழுந்தூரே 7.5.4 1592 பகலு மிரவும் தானேயாய்ப் பாரும் விண்ணும் தானேயாய், நிகரில் சுடரா யிருளாகி நின்றார் நின்ற வூர்போலும், துகிலின் கொடியும் தேர்த்துகளும் துன்னி மாதர் கூந்தல்வாய், அகிலின் புகையால் முகிலேய்க்கும் அணியார் வீதி அழுந்தூரே 7.5.5 1593 ஏடி லங்கு தாமரைபோல் செவ்வாய் முறுவல் செய்தருளி, மாடு வந்தென் மனம்புகுந்து நின்றார் நின்றா வூர்போலும், நீடு மாடத் தனிச்சூலம் போழக் கொண்டல் துளிதூவ, ஆட லரவத் தார்ப்போவா அணியார் வீதி அழுந்தூரே 7.5.6 1594 மாலைப் புகுந்து மலரணைமேல் வைகி யடியேன் மனம்புகுந்து,என் நீலக் கண்கள் பனிமல்க நின்றார் நின்ற வூர்போலும் வேலைக் கடல்போல் நெடுவீதி விண்தோய் சுதைவெண் மணிமாடத்து, ஆலைப் புகையால் அழல்கதிரை மறைக்கும் வீதி அழுந்தூரே 7.5.7 1595 வஞ்சி மருங்கு லிடைநோவ மணந்து நின்ற கனவகத்து,என் நெஞ்சு நிறையக் கைகூப்பி நின்றார் நின்ற வூர்போலும், பஞ்சி யன்ன மெல்லடிநற் பாவை மார்கள், ஆடகத்தின் அஞ்சி லம்பி னார்ப்போவா அணியார் வீதி அழுந்தூரே 7.5.8 1596 என்னைம் புலனு மெழிலுங்கொண் டிங்கே நெருந லெழுந்தருளி பொன்னங் கலைகள் மெலிவெய்தப் போன புனித ரூர்போலும், மன்னு முதுநீ ரரவிந்த மலர்மேல் வரிவண் டிசைபாட அன்னம் பெடையோ டுடனாடும் அணியார் வயல்சூழ் அழுந்தூரே 7.5.9 1597 நெல்லில் குவளை கண்காட்ட நீரில் குமுதம் வாய்காட்ட, அல்லிக் கமலம் முகங்காட்டும் கழனி யழுந்தூர் நின்றானை, வல்லிப் பொதும்பில் குயில்கூவும் மங்கை வேந்தன் பரகாலன், சொல்லில் பொலிந்த தமிழ்மாலை சொல்லப் பாவம் நில்லாவே. (2) 7.5.10 1598 சிங்கம தாயவுணன் திறலாகம்முன் கீண்டுகந்த, சங்கமி டத்தானைத் தழலாழி வலத்தானை, செங்கமலத் தயனனையார் தென்னழுந்தையில் மன்னிநின்ற, அங்கம லக்கண்ணனை அடியேன்கண்டு கொண்டேனே. (2) 7.6.1 1599 கோவா னார்மடியக் கொலையார்மழுக் கொண்டருளும், மூவா வானவனை முழுநீர்வண் ணனை,அடியார்க்கு, ஆவா என்றிரங்கித் தென்னழுந்தையில் மன்னிநின்ற, தேவாதி தேவனையான் கண்டுகொண்டு திளைத்தேனே 7.6.2 1600 உடையா னையொலிநீ ருலகங்கள் படைத்தானை, விடையா னோடவன்று விறலாழி விசைத்தானை, அடையார் தென்னிலங்கை யழித்தானை அணியழுந்தூர் உடையானை, அடியே னடைந்துய்ந்து போனேனே 7.6.3 1601 குன்றால் மாரிதடுத் தவனைக்குல வேழமன்று பொன்றா மை,அதனுக் கருள்செய்த போரேற்றை, அன்றா வின்நறுநெய் யமர்ந்துண்ண அணியழுந்தூர் நின்றா னை,அடியேன் கண்டுகொண்டு நிறைந்தேனே 7.6.4 1602 கஞ்சனைக் காய்ந்தானைக் கண்ணமங்கையுள் நின்றானை, வஞ்சனப் பேய்முலையூ டுயிர்வாய்மடுத் துண்டானை, செஞ்சொல் நான்மறையோர் தென்னழுந்தையில் மன்னிநின்ற அஞ்சனக் குன்றந்தன்னை யடியேன்கண்டு கொண்டேனே 7.6.5 1603 பெரியானை யமரர் தலைவற்கும் பிரமனுக்கும், உரியானை யுகந்தா னவனுக்கு முணர்வதனுக் கரியானை, அழுந்தூர் மறையோர்க ளடிபணியும் கரியானை, அடியேன் கண்டுகொண்டு களித்தேனே 7.6.6 1604 திருவாழ் மார்வன்றன்னைத் திசைமண்ணீ ரெரிமுதலா, உருவாய் நின்றவனை யொலிசேரும் மாருதத்தை, அருவாய் நின்றவனைத் தென்னழுந்தையில் மன்னிநின்ற கருவார் கற்பகத்தைக் கண்டுகொண்டு களித்தேனே 7.6.7 1605 நிலையா ளாகவென்னை யுகந்தானை, நிலமகள்தன் முலையாள் வித்தகனை முதுநான்மறை வீதிதொறும், அலையா ரும்கடல்போல் முழங்கழுந்தையில் மன்னிநின்ற கலையார் சொற்பொருளைக் கண்டுகொண்டு களித்தேனே 7.6.8 1606 பேரா னைக்குடந்தைப் பெருமானை, இலங்கொளிசேர் வாரார் வனமுலையாள் மலர்மங்கை நாயகனை, ஆரா வின்னமுதைத் தென்னழுந்தையில் மன்னிநின்ற, காரார் கருமுகிலைக் கண்டுகொண்டு களித்தேனே. (2) 7.6.9 1607 திறல்முரு கனனையார் தென்னழுந்தையில் மன்னிநின்ற அறமுதல் வனவனை அணியாலியர் கோன்,மருவார் கறைநெடு வேல்வலவன் கலிகன்றிசொல் ஐயிரண்டும், முறைவழு வாமைவல்லார் முழுதாள்வர் வானுலகே. (2) 7.6.10 1608 திருவுக் கும்திரு வாகிய செல்வா. தெய்வத் துக்கர சே.செய்ய கண்ணா, உருவச் செஞ்சுட ராழிவல் லானே. உலகுண் டவொரு வா.திரு மார்பா, ஒருவற் காற்றியுய் யும்வகை யென்றால் உடனின் றைவரென் னுள்புகுந்து, ஒழியா தருவித் தின்றிட அஞ்சிநின் னடைந்தேன் அழுந்தூர் மேல்திசை நின்றவம் மானே. (2) 7.7.1 1609 பந்தார் மெல்விரல் நல்வளைத் தோளி பாவை பூமகள் தன்னொடு முடனே வந்தாய், என்மனத் தேமன்னி நின்றாய் மால்வண் ணா.மழை போலொளி வண்ணா, சந்தோ கா.பௌழி யா.தைத் திரியா. சாம வேதிய னே.நெடு மாலே, அந்தோ. நின்னடி யன்றிமற் றறியேன் அழுந்தூர் மேல்திசை நின்றவம் மானே. 7.7.2 1610 நெய்யா ராழியும் சங்கமு மேந்தும் நீண்ட தோளுடை யாய்,அடி யேனைச் செய்யா தவுல கத்திடைச் செய்தாய் சிறுமைக் கும்பெரு மைக்குமுள் புகுந்து, பொய்யா லைவரென் மெய்குடி யேறிப் போற்றி வாழ்வதற் கஞ்சிநின் னடைந்தேன் ஐயா. நின்னடி யன்றிமற் றறியேன் அழுந்தூர் மேல்திசை நின்றவம் மானே. 7.7.3 1611 பரனே. பஞ்சவன் பௌழியன் சோழன் பார்மன் னர்மன்னர் தாம்பணிந் தேத்தும் வரனே, மாதவ னே.மது சூதா. மற்றோர் நல்துணை நின்னலா லிலேன்காண் நரனே. நாரண னே.திரு நறையூர் நம்பீ. எம்பெரு மான்.உம்ப ராளும் அரனே, ஆதிவ ராகமுன் னானாய். அழுந்தூர் மேல்திசை நின்றவம் மானே. 7.7.4 1612 விண்டான் விண்புக வெஞ்சமத் தரியாய்ப் பரியோன் மார்வகம் பற்றிப் பிளந்து, பண்டான் உய்யவோர் மால்வரை யேந்தும் பண்பா ளா.பர னே.பவித் திரனே, கண்டேன் நான்கலி யுகத்ததன் தன்மை கரும மாவது மென்றனக் கறிந்தேன், அண்டா. நின்னடி யன்றிமற் றறியேன் அழுந்தூர் மேல்திசை நின்றவம் மானே. 7.7.5 1613 தோயா வின்தயிர் நெய்யமு துண்ணச் சொன்னார் சொல்லி நகும்பரி சே,பெற்ற தாயா லாப்புண்டி ருந்தழு தேங்கும் தாடா ளா.தரை யோர்க்கும்விண் ணோர்க்கும் சேயாய், கிரேத திரேத துவாபர கலியு கமிவை நான்குமு னானாய், ஆயா. நின்னடி யன்றிமற் றறியேன் அழுந்தூர் மேல்திசை நின்றவம் மானே. 7.7.6 1614 கறுத்துக் கஞ்சனை யஞ்ச முனிந்தாய். கார்வண் ணா.கடல் போல் ஒளி வண்ணா இறுத்திட் டான்விடை யேழும்முன் வென்றாய் எந்தாய். அந்தர மேழுமு னானாய், பொறுத்துக் கொண்டிருந் தால்பொறுக் கொணாப் போக மேநுகர் வான்புகுந்து, ஐவர் அறுத்துத் தின்றிட வஞ்சிநின் னடைந்தேன் அழுந்தூர் மேல்திசை நின்றவம் மானே. 7.7.7 1615 நெடியா னே.கடி ஆர்கலி நம்பீ. நின்னை யேநினைந் திங்கிருப் பேனை, கடியார் காளைய ரைவர் புகுந்து காவல் செய்தவக் காவலைப் பிழைத்து குடிபோந் துன்னடிக் கீழ்வந்து புகுந்தேன் கூறை சோறிவை தந்தெனக் கருளி, அடியே னைப்பணி யாண்டுகொ ளெந்தாய். அழுந்தூர் மேல்திசை நின்றவம் மானே. 7.7.8 1616 கோவாய் ஐவரென் மெய்குடி யேறிக் கூறை சோறிவை தா என்று குமைத்துப் போகார், நானவ ரைப்பொறுக் ககிலேன் புனிதா. புட்கொடி யாய்.நெடு மாலே, தீவாய் நாகணை யில்துயில் வானே. திருமா லே.இனிச் செய்வதொன் றறியேன், ஆவா வென்றடி யேற்கிறை யிரங்காய் அழுந்தூர் மேல்திசை நின்றவம் மானே. 7.7.9 1617 அன்ன மன்னுபைம் பூம்பொழில் சூழ்ந்த அழுந்தூர் மேல்திசை நின்றவம் மானை, கன்னி மன்னுதிண் டோள்கலி கன்றி ஆலி நாடன்மங் கைக்குல வேந்தன், சொன்ன இன்தமிழ் நன்மணிக் கோவை தூய மாலை யிவைபத்தும் வல்லார், மன்னி மன்னவ ராயுல காண்டு மான வெண்குடைக் கீழ்மகிழ் வாரே. (2) 7.7.10 1618 செங்கமலத் திருமகளும் புவியும் செம்பொன் திருவடியி னிணைவருட முனிவ ரேத்த, வங்கமலி தடங்கடலுள் அனந்த னென்னும் வரியரவி னணைத்துயின்ற மாயோன் காண்மின், எங்குமலி நிறைபுகழ்நால் வேதம் ஐந்து வள்விகளும் கேள்விகளும் இயன்ற தன்மை அங்கமலத் தயனனையார் பயிலும் செல்வத் தணியழுந்தூர் நின்றுகந்த அமரர் கோவே. (2) 7.8.1 1619 முன்னிவ்வுல கேழுமிருள் மண்டி யுண்ண முனிவரொடு தானவர்கள் திகைப்ப, வந்து பன்னுகலை நால்வேதப் பொருளை யெல்லாம் பரிமுகமா யருளியவெம் பரமன் காண்மின், செந்நெல்மலி கதிர்க்கவரி வீசச் சங்கம் அவைமுரலச் செங்கமல மலரை யேறி, அன்னமலி பெடையோடும் அமரும் செல்வத் தணியழுந்தூர் நின்றுகந்த அமரர் கோவே 7.8.2 1620 குலத்தலைய மதவேழம் பொய்கை புக்குக் கோள்முதலை பிடிக்க அதற் கனுங்கி நின்று, நிலத்திகழும் மலர்ச்சுடரேய் சோதீ. என்ன நெஞ்சிடர்தீர்த் தருளியவென் நிமலன் காண்மின், மலைத்திகழ்சந் தகில்கனக மணியும் கொண்டு வந்துந்தி வயல்கள்தொறும் மடைகள் பாய, அலைத்துவரும் பொன்னிவளம் பெருகும் செல்வத் தணியழுந்தூர் நின்றுகந்த அமரர் கோவே 7.8.3 1621 சிலம்புமுதல் கலனணிந்தோர் செங்கண் குன்றம் திகழ்ந்ததெனத் திருவுருவம் பன்றி யாகி, இலங்குபுவி மடந்தைதனை யிடந்து புல்கி எயிற்றிடைவைத் தருளியவெம் மீசன் காண்மின், புலம்புசிறை வண்டொலிப்பப் பூகம் தொக்க பொழில்கடொறும் குயில்கூவ மயில்க ளால அலம்புதிரைப் புனல்புடைசூழ்ந் தழகார் செல்வத் தணியழுந்தூர் நின்றுகந்த அமரர் கோவே 7.8.4 1622 சினமேவும் அடலரியி னுருவ மாகித் திறல்மேவு மிரணியன் தாகம் கீண்டு, மனமேவு வஞ்சனையால் வந்த பேய்ச்சி மாளவுயிர் வவ்வியவெம் மாயோன் காண்மின், இனமேவு வரிவளக்கை யேந்தும் கோவை ஏய்வாய மரகதம்போல் கிளியி னின்சொல், அனமேவு நடைமடவார் பயிலும் செல்வத் தணியழுந்தூர் நின்றுகந்த அமரர் கோவே 7.8.5 1623 வானவர்தம் துயர்தீர வந்து தோன்றி மாணுருவாய் மூவடிமா வலியை வேண்டி, தானமர வேழுலகு மளந்த வென்றித் தனிமுதல்சக் கரப்படையென் தலைவன் காண்மின், தேனமரும் பொழில்தழுவு மெழில்கொள் வீதிச் செழுமாட மாளிகைகள் கூடந் தோறும், ஆனதொல்சீர் மறையாளர் பயிலும் செல்வத் தணியழுந்தூர் நின்றுகந்த அமரர் கோவே 7.8.6 1624 பந்தணைந்த மெல்விரலாள் சீதைக் காகிப் பகலவன்மீ தியங்காத இலங்கை வேந்தன், அந்தமில்திண் கரம்சிரங்கள் புரண்டு வீழ அடுகணையா லெய்துகந்த அம்மான் காண்மின், செந்தமிழும் வடகலையும் திகழ்ந்த நாவர் திசைமுகனே யனையவர்கள் செம்மை மிக்க, அந்தணர்த மாகுதியின் புகையார் செல்வத் தணியழுந்தூர் நின்றுகந்த அமரர் கோவே 7.8.7 1625 கும்பமிகு மதவேழம் குலையக் கொம்பு பறித்துமழ விடையடர்த்துக் குரவை கோத்து, வம்பவிழும் மலர்க்குழலா ளாய்ச்சி வைத்த தயிர்வெண்ணெ யுண்டுகந்த மாயோன் காண்மின், செம்பவள மரகதநன் முத்தம் காட்டத் திகழ்பூகம் கதலிபல வளம்மிக் கெங்கும், அம்பொன்மதிள் பொழில்புடைசூழ்ந் தழகார் செல்வத் தணியழுந்தூர் நின்றுகந்த அமரர் கோவே 7.8.8 1626 ஊடேறு கஞ்சனொடு மல்லும் வில்லும் ஒண்கரியு முருள்சகடு முடையச் செற்ற, நீடேறு பெருவலித்தோ ளுடைய வென்றி நிலவுபுகழ் நேமியங்கை நெடியோன் காண்மின், சேடேறு பொழில்தழுவு மெழில்கொள் வீதித் திருவிழவில் மணியணிந்த திண்ணை தோறும் ஆடேறு மலர்க்குழலார் பயிலும் செல்வத் தணியழுந்தூர் நின்றுகந்த அமரர் கோவே 7.8.9 1627 பன்றியாய் மீனாகி யரியாய்ப் பாரைப் படைத்துக்காத் துண்டுமிழ்ந்த பரமன் றன்னை, அன்றமரர்க் கதிபதியும் அயனும் சேயும் அடிபணிய அணியழுந்தூர் நின்ற கோவை, கன்றிநெடு வேல்வலவ னாலி நாடன் கலிகன்றி யொலிசெய்த வின்பப் பாடல், ஒன்றினொடு நான்குமோ ரைந்தும் வல்லார் ஒலிகடல்சூ ழுலகாளு மும்பர் தாமே. (2) 7.8. 10 1628 கள்ளம்மனம் விள்ளும்வகை கருதிக்கழல் தொழுவீர் வெள்ளம்முது பரவைத்திரை விரிய,கரை யெங்கும் தெள்ளும்மணி திகழும்சிறு புலியூர்ச்சல சயனத் துள்ளும்,என துள்ளத்துளு முறைவாரையுள் ளீரே (2) 7.9.1 1629 தெருவில்திரி சிறுநோன்பியர் செஞ்சோற்றொடு கஞ்சி மருவி,பிரிந் தவர்வாய்மொழி மதியாதுவந் தடைவீர், திருவில்பொலி மறையோர்ச்சிறு புலியூர்ச்சல சயனத்து, உருவக்குற ளடிகளடி யுணர்மின்னுணர் வீரே 7.9.2 1630 பறையும்வினை தொழுதுய்மின்நீர் பணியும்சிறு தொண்டீர். அறையும்புன லொருபால்வய லொருபால்பொழி லொருபால் சிறைவண்டின மறையும்சிறு புலியூர்ச்சல சயனத் துறையும்,இறை யடியல்லதொன் றிறையும்மறி யேனே 7.9.3 1631 வானார்மதி பொதியும்சடை மழுவாளியொ டொருபால், தானாகிய தலைவன்னவன் அமரர்க்கதி பதியாம் தேனார்பொழில் தழுவும்சிறு புலியூர்ச்சல சயனத் தானாயனது, அடியல்லதொன் றறியேனடி யேனே 7.9.4 1632 நந்தாநெடு நரகத்திடை நணுகாவகை, நாளும் எந்தாயென இமையோர்தொழு தேத்தும்மிடம், எறிநீர்ச் செந்தாமரை மலரும்சிறு புலியூர்ச்சல சயனத்து அந்தாமரை யடியாய்.உன தடியேற்கருள் புரியே 7.9.5 1633 முழுநீலமும் அலராம்பலும் அரவிந்தமும் விரவி, கழுநீரொடு மடவாரவர் கண்வாய்முகம் மலரும், செழுநீர்வயல் தழுவும்சிறு புலியூர்ச்சல சயனம், தொழுநீர்மைய துடையாரடி தொழுவார்துய ரிலரே 7.9.6 1634 சேயோங்குதண் திருமாலிருஞ் சோலைமலை யுறையும் மாயா,எனக் குரையாயிது மறைநான்கினு ளாயோ, தீயோம்புகை மறையோர்ச்சிறு புலியூர்ச்சல சயனத் தாயோ,உன தடியார்மனத் தாயோவறி யேனே (2) 7.9.7 1635 மையார்வரி நீலம்மலர்க் கண்ணார்மனம் விட்டிட்டு, உய்வானுன கழலேதொழு தெழுவேன்,கிளி மடவார் செவ்வாய்மொழி பயிலும்சிறு புலியூர்ச்சல சயனத்து, ஐவாய் அர வணைமேலுறை அமலா.அரு ளாயே 7.9.8 1636 கருமாமுகி லுருவா.கன லுருவா.புன லுருவா, பெருமால்வரை யுருவா.பிற வுருவா.நின துருவா, திருமாமகள் மருவும்சிறு புலியூர்ச்சல சயனத்து, அருமாகட லமுதே.உன தடியேசர ணாமே. (2) 7.9.9 1637 சீரார்நெடு மறுகில்சிறு புலியூர்ச்சல சயனத்து, ஏரார்முகில் வண்ணன்றனை யிமையோர்பெரு மானை, காரார்வயல் மங்கைக்கிறை கலியன்னொலி மாலை, பாராரிவை பரவித்தொழப் பாவம்பயி லாவே (2) 7.9.10 1638 பெரும்பு றக்கட லையட லேற்றினைப் பெண்ணை யாணை,எண் ணில்முனி வர்க்கருள் தருந்த வத்தைமுத் தின்திரள் கோவையைப் பத்த ராவியை நித்திலத் தொத்தினை, அரும்பி னையல ரையடி யேன்மனத் தாசை யை அமு தம்பொதி யின்சுவைக் கரும்பி னைக்,கனி யைச்சென்று நாடிக் கண்ண மங்கையுள் கண்டுகொண் டேனே. (2) 7.10.1 1639 மெய்ந்ந லத்தவத் தைத்திவத் தைத்தரும் மெய்யைப் பொய்யினைக் கையிலோர் சங்குடை, மைந்நி றக்கட லைக்கடல் வண்ணனை மாலை ஆலிலைப் பள்ளிகொள் மாயனை, நென்ன லைப்பக லையிற்றை நாளினை நாளை யாய்வரும் திங்களை யாண்டினை, கன்ன லைக்கரும் பினிடைத் தேறலைக் கண்ண மங்கையுள் கண்டுகொண் டேனே 7.10.2 1640 எங்க ளுக்கருள் செய்கின்ற ஈசனை வாச வார்குழ லாள்மலை மங்கைதன் பங்க னை,பங்கில் வைத்துகந் தான்றன்னைப் பான்மை யைப்பனி மாமதி யம்தவழ் மங்கு லைச்,சுட ரைவட மாமலை உச்சி யை,நச்சி நாம்வணங் கப்படும் கங்கு லை,பக லைச்சென்று நாடிக் கண்ண மங்கையுள் கண்டுகொண் டேனே 7.10.3 1641 பேய்மு லைத்தலை நஞ்சுண்ட பிள்ளையத் தெள்ளி யார்வணங் கப்படுந் தேவனை, மாய னைமதிள் கோவலி டைகழி மைந்த னையன்றி யந்தணர் சிந்தையுள் ஈச னை,இலங் கும்சுடர்ச் சோதியை எந்தை யையெனக் கெய்ப்பினில் வைப்பினை காசி னைமணி யைச்சென்று நாடிக் கண்ண மங்கையுள் கண்டுகொண் டேனே 7.10.4 1642 ஏற்றி னையிம யத்துளெம் மீசனை இம்மை யைமறு மைக்கு மருந்தினை, ஆற்ற லை அண்டத் தப்புறத் துய்த்திடும் ஐய னைக்கையி லாழியொன் றேந்திய கூற்றி னை,குரு மாமணிக் குன்றினை நின்ற வூர்நின்ற நித்திலத் தொத்தினை, காற்றி னைப்புன லைச்சென்று நாடிக் கண்ண மங்கையுள் கண்டுகொண் டேனே 7.10.5 1643 துப்ப னைத்துரங் கம்படச் சீறிய தோன்ற லைச்சுடர் வான்கலன் பெய்ததோர் செப்பி னை,திரு மங்கைம ணாளனைத் தேவ னைத்திக ழும்பவ ளத்தொளி ஒப்ப னை,உல கேழினை யூழியை ஆழி யேந்திய கையனை அந்தணர் கற்பி னை,கழு நீர்மல ரும்வயல் கண்ண மங்கையுள் கண்டுகொண் டேனே 7.10.6 1644 திருத்த னைத்திசை நான்முகன் தந்தையைத் தேவ தேவனை மூவரில் முன்னிய விருத்த னை,விளங் கும்சுடர்ச் சோதியை விண்ணை மண்ணினைக் கண்ணுதல் கூடிய அருத்த னை,அரி யைப்பரி கீறிய அப்ப னை அப்பி லாரழ லாய்நின்ற கருத்த னை,களி வண்டறை யும்பொழில் கண்ண மங்கையுள் கண்டுகொண் டேனே 7.10.7 1645 வெஞ்சி னக்களிற் றைவிளங் காய்விழக் கன்று வீசிய ஈசனை, பேய்மகள் துஞ்ச நஞ்சுசு வைத்துண்ட தோன்றலைத் தோன்றல் வாளரக் கன்கெடத் தோன்றிய நஞ்சி னை,அமு தத்தினை நாதனை நச்சு வாருச்சி மேல்நிற்கும் நம்பியை, கஞ்ச னைத்துஞ்ச வஞ்சித்த வஞ்சனைக், கண்ண மங்கையுள் கண்டுகொண் டேனே 7.10.8 1646 பண்ணி னைப்பண்ணில் நின்றதோர் பான்மையைப் பாலுள் நெய்யினை மாலுரு வாய்நின்ற விண்ணி னை,விளங் கும்சுடர்ச் சோதியை வேள்வி யைவிளக் கினொளி தன்னை, மண்ணி னைமலை யையலை நீரினை மாலை மாமதி யைமறை யோர்தங்கள் கண்ணி னை,கண்க ளாரள வும்நின்று கண்ண மங்கையுள் கண்டுகொண் டேனே 7.10.9 1647 கண்ண மங்கையுள் கண்டுகொண் டேன் என்று காத லால்கலி கன்றியு ரைசெய்த, வண்ண வொண்டமி ழொன்பதோ டொன்றிவை வல்ல ராயுரைப் பார்மதி யம்தவழ் விண்ணில் விண்ணவ ராய்மகிழ் வெய்துவர் மெய்ம்மை சொல்லில்வெண் சங்கமொன் றேந்திய கண்ண, நின்றனக் கும்குறிப் பாகில் கற்க லாம்கவி யின்பொருள் தானே. (2) 7.10.10 பெரிய திருமொழி எட்டாம் பத்து 1648 சிலையிலங்கு பொன்னாழி திண்படைதண் டொண்சங்கம் என்கின் றாளால், மலையிலங்கு தோள்நான்கே மற்றவனுக் கெற்றேகாண் என்கின் றாளால், முலையிலங்கு பூம்பயலை முன்போட அன்போடி யிருக்கின் றாளால், கலையிலங்கு மொழியாளர் கண்ணபுரத் தம்மானைக் கண்டாள் கொல்லோ. (2) 8.1.1 1649 செருவரைமுன் னாசறுத்த சிலையன்றோ கைத்தலத்த தென்கின் றாளால், பொருவரைமுன் போர்தொலைத்த பொன்னாழி மற்றொருகை என்கின் றாளால், ஒருவரையும் நின்னொப்பா ரொப்பிலர் என்னப்பா என்கின் றாளால், கருவரைபோல் நின்றானைக் கண்ணபுரத் தம்மானைக் கண்டாள் கொல்லோ. (2) 8.1.2 1650 துன்னுமா மணிமுடிமேல் துழாயலங்கல் தோன்றுமால் என்கின் றாளால், மின்னுமா மணிமகர குண்டலங்கள் வில்வீசும் என்கின் றாளால், பொன்னின்மா மணியாரம் அணியாகத் திலங்குமால் என்கின் றாளால், கன்னிமா மதிள்புடைசூழ் கண்ணபுரத் தம்மானைக் கண்டாள் கொல்லோ. 8.1.3 1651 தாராய தண்டுளப வண்டுழுத வரைமார்பன் என்கின் றாளால், போரானைக் கொம்பொசித்த புட்பாகன் என்னம்மான் என்கின் றாளால், ஆரானும் காண்மின்கள் அம்பவளம் வாயவனுக் கென்கின் றாளால், கார்வானம் நின்றதிருக் கண்ணபுரத் தம்மானைக் கண்டாள் கொல்லோ. 8.1.4 1652 அடித்தலமும் தாமரையே அங்கையும் பங்கயமே என்கின் றாளால், முடித்தலமும் பொற்பூணு மென்நெஞ்சத் துள்ளகலா என்கின் றாளால், வடித்தடங்கண் மலரவளோ வரையாகத் துள்ளிருப்பாள் என்கின் றாளால், கடிக்கமலம் கள்ளுகுக்கும் கண்ணபுரத் தம்மானைக் கண்டாள் கொல்லோ. 8.1.5 1653 பேரா யிரமுடைய பேராளன் பேராளன் என்கின் றாளால், ஏரார் கனமகர குண்டலத்தன் எண்தோளன் என்கின் றாளால், நீரார் மழைமுகிலே நீள்வரையே ஒக்குமால் என்கின் றாளால், காரார் வயலமரும் கண்ணபுரத் தம்மானைக் கண்டாள் கொல்லோ. 8.1.6 1654 செவ்வரத்த வுடையாடை யதன்மேலோர் சிவளிகைக்கச் சென்கின் றாளால், அவ்வரத்த வடியிணையு மங்கைகளும் பங்கயமே என்கின் றாளால், மைவளர்க்கும் மணியுருவம் மரகதமோ மழைமுகிலோ என்கின் றாளால், கைவளர்க்கு மழலாளர் கண்ணபுரத் தம்மானைக் கண்டாள் கொல்லோ. 8.1.7 1655 கொற்றப்புள் ளொன்றேறி மன்னூடே வருகின்றான் என்கின் றாளால், வெற்றிப்போ ரிந்திரற்கு மிந்திரனே ஒக்குமால் என்கின் றாளால், பெற்றக்கா லவனாகம் பெண்பிறந்தோம் உய்யோமோ என்கின் றாளால், கற்றநூல் மறையாளர் கண்ணபுரத் தம்மானைக் கண்டாள் கொல்லோ. 8.1.8 1656 வண்டமரும் வனமாலை மணிமுடிமேல் மணநாறும் என்கின் றாளால், உண்டிவர்பா லன்பெனக்கென் றொருகாலும் பிரிகிலேன் என்கின் றாளால், பண்டிவரைக் கண்டறிவ தெவ்வூரில் யாம் என்றே பயில்கின் றாளால், கண்டவர்தம் மனம்வழங்கும் கண்ணபுரத் தம்மானைக் கண்டாள் கொல்லோ. 8.1.9 1657 மாவளரு மென்னோக்கி மாதராள் மாயவனைக் கண்டாள் என்று, காவளரும் கடிபொழில்சூழ் கண்ணபுரத் தம்மானைக் கலியன் சொன்ன, பாவளரும் தமிழ்மாலை பன்னியநூல் இவையைந்து மைந்தும் வல்லார், பூவளரும் கற்பகம்சேர் பொன்னுலகில் மன்னவராய்ப் புகழ்தக் கோரே. (2) 8.1.10 1658 தெள்ளியீர். தேவர்க்கும் தேவர் திருத்தக்கீர் வெள்ளியீர் வெய்ய விழுநிதி வண்ணர்,ஓ துள்ளுநீர்க் கண்ண புரம்தொழு தாளிவள் கள்வியோ, கைவளை கொள்வது தக்கதே? (2) 8.2.1 1659 நீணிலா முற்றத்து நின்றிவள் நோக்கினாள், காணுமோ கண்ண புரமென்று காட்டினாள், பாணனார் திண்ண மிருக்க இனியிவள் நாணுமோ, நன்றுநன் றுநறை யூரர்க்கே. 8.2.2 1660 அருவிசோர் வேங்கடம் நீர்மலை என்றுவாய் வெருவினாள் மெய்யம் வினவி யிருக்கின்றாள், பெருகுசீர்க் கண்ண புரம் என்று பேசினாள் உருகினாள், உள்மெலிந் தாள் இது வென்கொலோ. (2) 8.2.3 1661 உண்ணும்நா ளில்லை உறக்கமுந் தானில்லை, பெண்மையும் சால நிறைந்திலள் பேதைதான், கண்ணனூர் கண்ண புரம்தொழும் கார்க்கடல் வண்ணர்மேல், எண்ண மிவட்கிது வென்கொலோ. 8.2.4 1662 கண்ணனூர் கண்ண புரம்தொழும் காரிகை, பெண்மையும் தன்னுடை யுண்மை யுரைக்கின்றாள், வெண்ணெயுண் டாப்புண்ட வண்ணம் விளம்பினாள், வண்ணமும் பொன்னிற மாவ தொழியுமே. 8.2.5 1663 வடவரை நின்றும்வந்து இன்று கணபுரம், இடவகை கொள்வது யாம் என்று பேசினாள், மடவரல் மாதரென் பேதை யிவர்க்கிவள் கடவதென், கண்டுயி லின்றிவர் கொள்ளவே. 8.2.6 1664 தரங்கநீர் பேசினும் தண்மதி காயினும், இரங்குமோ எத்தனை நாளிருந் தெள்கினாள் துரங்கம்வாய் கீண்டுகந் தானது தொன்மை ஊர் அரங்கமே என்ப திவள்தனக் காசையே. 8.2.7 1665 தொண்டெல்லாம் நின்னடி யேதொழு துய்யுமா கண்டு,தான் கணபுரம் கைதொழப் போயினாள் வண்டுலாம் கோதையென் பேதை மணிநிறம் கொண்டுதான், கோயின்மை செய்வது தக்கதே? 8.2.8 1666 முள்ளெயி றேய்ந்தில, கூழை முடிகொடா, தெள்ளிய ளென்பதோர் தேசிலள் என்செய்கேன், கள்ளவிழ் சோலைக் கணபுரம் கைதொழும் பிள்ளையை, பிள்ளையென் றெண்ணப் பெறுவரே? 8.2.9 1667 கார்மலி கண்ண புரத்தெம் அடிகளை, பார்மலி மங்கையர் கோன்பர காலன்சொல், சீர்மலி பாட லிவைபத்தும் வல்லவர், நீர்மலி வையத்து நீடுநிற் பார்களே. (2) 8.2.10 1668 கரையெடுத்த சுரிசங்கும் கனபவளத் தெழுகொடியும், திரையெடுத்து வருபுனல்சூழ் திருக்கண்ண புரத்துறையும், விரையெடுத்த துழாயலங்கல் விறல்வரைத்தோள் புடைபெயர வரையெடுத்த பெருமானுக் கிழந்தேனென் வரிவளையே. (2) 8.3.1 1669 அரிவிரவு முகிற்fகணத்தா னகில்புகையால் வரையோடும் தெரிவரிய மணிமாடத் திருக்கண்ண புரத்துறையும், வரியரவி னணைத்துயின்று மழைமதத்த சிறுதறுகண், கரிவெருவ மருப்பொசித்தாற் கிழந்தேனென் கனவளையே. 8.3.2 1670 துங்கமா மணிமாட நெடுமுகட்டின் சூலிகைபோம் திங்கள்மா முகில்துணிக்கும் திருக்கண்ண புரத்துறையும் பைங்கண்மால் விடையடர்த்துப் பனிமதிகோள் விடுத்துகந்த செங்கண்மா லம்மானுக் கிழந்தேனென் செறிவளையே. 8.3.3 1671 கணமருவு மயிலகவு கடிபொழில்சூழ் நெடுமறுகில், திணமருவு கனமதிள்சூழ் திருக்கண்ண புரத்துறையும், மணமருவு தோளாய்ச்சி யார்க்கப்போய் உரலோடும் புணர்மருத மிறநடந்தாற் கிழந்தேனென் பொன்வளையே. 8.3.4 1672 வாயெடுத்த மந்திரத்தா லந்தணர்தம் செய்தொழில்கள் தீயெடுத்து மறைவளர்க்கும் திருக்கண்ண புரத்துறையும் தாயெடுத்த சிறுகோலுக் குளைந்தோடித் தயிருண்ட, வாய்துடைத்த மைந்தனுக் கிழந்தேனென் வரிவளையே. 8.3.5 1673 மடலெடுத்த நெடுந்தாழை மருங்கெல்லாம் வளர்பவளம், திடலெடுத்துச் சுடரிமைக்கும் திருக்கண்ண புரத்துறையும், அடலடர்த்தன் றிரணியனை முரணழிய அணியுகிரால், உடலெடுத்த பெருமானுக் கிழந்தேனென் ஒளிவளையே. 8.3.6 1674 வண்டமரும் மலர்ப்புன்னை வரிநீழ லணிமுத்தம், தெண்டிரைகள் வரத்திரட்டும் திருக்கண்ண புரத்துறையும், எண்டிசையு மெழுசுடரு மிருநிலனும் பெருவிசும்பும், உண்டுமிழ்ந்த பெருமானுக் கிழந்தேனென் ஒளிவளையே. 8.3.7 1675 கொங்குமலி கருங்குவளை கண்ணாக தெண்கயங்கள் செங்கமல முகமலர்த்தும் திருக்கண்ண புரத்துறையும், வங்கமலி தடங்கடலுள் வரியரவி னணைத்துயின்றா, செங்கமல நாபனுக் கிழந்தேனென் செறிவளையே. 8.3.8 1676 வாராளு மிளங்கொங்கை நெடும்பணைத்தோள் மடப்பாவை, சீராளும் வரைமார்வன் திருக்கண்ண புரத்துறையும், பேராள னாயிரம்பே ராயிரவா யரவணைமேல் பேராளர் பெருமானுக் கிழந்தேனென் பெய்வளையே. 8.3.9 1677 தேமருவு பொழில்புடைசூழ் திருக்கண்ண புரத்துறையும் வாமனனை, மறிகடல்சூழ் வயலாலி வளநாடன், காமருசீர்க் கலிகன்றி கண்டுரைத்த தமிழ்மாலை, நாமருவி யிவைபாட வினையாய நண்ணாவே. (2) 8.3.10 1678 விண்ணவர் தங்கள் பெருமான் திருமார்வன், மண்ணவ ரெல்லாம் வணங்கும் மலிபுகழ்சேர், கண்ண புரத்தெம் பெருமான் கதிர்முடிமேல், வண்ண நறுந்துழாய் வந்தூதாய் கோல்தும்பீ. (2) 8.4.1 1679 வேத முதல்வன் விளங்கு புரிநூலன், பாதம் பரவிப் பலரும் பணிந்தேத்தி, காதன்மை செய்யும் கண்ணபுரத் தெம்பெருமான், தாது நறுந்துழாய் தாழ்ந்தூதாய் கோல்தும்பீ. 8.4.2 1680 விண்டமல ரெல்லா மூதிநீ யென்பெறுதி, அண்ட முதல்வ னமரர்க ளெல்லாரும், கண்டு வணங்கும் கண்ணபுரத் தெம்பெருமான் வண்டு நறுந்துழாய் வந்தூதாய் கோல்தும்பீ. 8.4.3 1681 நீர்மலி கின்றதோர் மீனாயோ ராமையுமாய், சீர்மலி கின்றதோர் சிங்க வுருவாகி, கார்மலி வண்ணன் கண்ணபுரத் தெம்பெருமான், தார்மலி தண்டுழாய் தாழ்ந்தூதாய் கோல்தும்பீ. 8.4.4 1682 ஏரார் மலரெல்லா மூதிநீ யென்பெறுதி, பாரா ருலகம் பரவப் பெருங்கடலுள், காராமை யான கண்ணபுரத் தெம்பெருமான், தாரார் நறுந்துழாய் தாழ்ந்தூதாய் கோல்தும்பீ. 8.4.5 1683 மார்வில் திருவன் வலனேந்து சக்கரத்தன், பாரைப் பிளந்த பரமன் பரஞ்சோதி, காரில் திகழ்காயா வண்ணன் கதிர்முடிமேல், தாரில் நறுந்துழாய் தாழ்ந்தூதாய் கோல்தும்பீ. 8.4.6 1684 வாமனன் கற்கி மதுசூதன் மாதவன் தார்மன்னு தாச ரதியாய தடமார்வன், காமன்றன் தாதை கண்ணபுரத் தெம்பெருமான், தாம நறுந்துழாய் தாழ்ந்தூதாய் கோல்தும்பீ. 8.4.7 1685 நீல மலர்கள் நெடுநீர் வயல்மருங்கில், சால மலரெல்லா மூதாதே, வாளரக்கர் காலன் கண்ணபுரத் தெம்பெருமான் கதிர்முடிமேல், கோல நறுந்துழாய் கொண்டூதாய் கோல்தும்பீ. 8.4.8 1686 நந்தன் மதலை நிலமங்கை நல்துணைவன், அந்த முதல்வன் அமரர்கள் தம்பெருமான், கந்தம் கமழ்காயா வண்ணன் கதிர்முடிமேல், கொந்து நறுந்துழாய் கொண்டூதாய் கோல்தும்பீ. 8.4.9 1687 வண்டமருஞ் சோலை வயலாலி நன்னாடன், கண்டசீர் வென்றிக் கலிய னொலிமாலை, கொண்டல் நிறவண்ணன் கண்ண புரத்தானை, தொண்டரோம் பாட நினைந்தூதாய் கோல்தும்பீ. (2) 8.4.10 1688 தந்தை காலில் விலங்கறவந்து தோன்றிய தோன்றல்பின், தமியேன்றன் சிந்தை போயிற்றுத் திருவருள் அவனிடைப் பெறுமள விருந்தேனை, அந்தி காவலனமுதுறு பசுங்கதி ரவைசுட அதனோடும், மந்த மாருதம் வனமுலை தடவந்து வலிசெய்வ தொழியாதே. (2) 8.5.1 1689 மாரி மாக்கடல் வளைவணற் கிளையவன் வரைபுரை திருமார்பில், தாரி னாசையில் போயின நெஞ்சமும் தாழ்ந்ததோர் துணைகாணேன், ஊரும் துஞ்சிற்றுலகமும் துயின்றது ஒளியவன் விசும்பியங்கும், தேரும் போயிற்றுத் திசைகளும் மறைந்தன செய்வதொன் றறியேனே. 8.5.2 1690 ஆயன் மாயமே யன்றிமற் றென்கையில் வளைகளும் இறைநில்லா, பேயின் ஆருயி ருண்டிடும் பிள்ளைநம் பெண்ணுயிர்க் கிரங்குமோ, தூய மாமதிக் கதிர்ச்சுடத் துணையில்லை இணைமுலை வேகின்றதால், ஆயன் வேயினுக் கழிகின்ற துள்ளமும் அஞ்சேலென் பாரிலையே. 8.5.3 1691 கயங்கொள் புண்தலைக் களிறுந்து வெந்திறல் கழல்மன்னர் பெரும்போரில், மயஙகவெண்சங்கம் வாய்வைத்த மைந்தனும் வந்திலன், மறிகடல்நீர் தயங்கு வெண்திரைத் திவலைநுண் பனியென்னும் தழல்முகந் திளமுலைமேல், இயங்கு மாருதம் விலங்கிலென் ஆவியை எனக்கெனப் பெறலாமே. 8.5.4 1692 ஏழு மாமரம் துளைபடச் சிலைவளைத் திலங்கையை மலங்குவித்த ஆழி யான்,நமக் கருளிய அருளொடும் பகலெல்லை கழிகின்றதால், தோழி. நாமிதற் கென்செய்தும் துணையில்லை சுடர்படு முதுநீரில், ஆழ ஆழ்கின்ற ஆவியை அடுவதோர் அந்திவந் தடைகின்றதே. 8.5.5 1693 முரியும் வெண்டிரை முதுகயம் தீப்பட முழங்கழ லெரியம்பின், வரிகொள் வெஞ்சிலை வளைவித்த மைந்தனும் வந்திலன் என்செய்கேன், எரியும் வெங்கதிர் துயின்றது பாவியேன் இணைநெடுங் கண்துயிலா, கரிய நாழிகை ஊழியில் பெரியன கழியுமா றறியேனே. 8.5.6 1694 கலங்க மாக்கடல் கடைந்தடைத் திலங்கையர் கோனது வரையாகம், மலங்க வெஞ்சமத் தடுசரம் துரந்தவெம் மடிகளும் வாரானால், இலங்கு வெங்கதி ரிளமதி யதனொடும் விடைமணி யடும்,ஆயன் விலங்கல் வேயின தோசையு மாயினி விளைவதொன் றறியேனே. 8.5.7 1695 முழுதிவ் வையகம் முறைகெட மறைதலும் முனிவனும் முனிவெய்தி, மழுவி னால்மன்னர் ஆருயிர் வவ்விய மைந்தனும் வாரானால், ஒழுகு நுண்பனிக் கொடுங்கிய பேடையை யடங்கவஞ் சிறைகோலி, தழுவு நள்ளிருள் தனிமையிற் கடியதோர் கொடுவினை யறியேனே. 8.5.8 1696 கனஞ்செய் மாமதிள் கணபுரத் தவனொடும் கனவினி லவன்தந்த, மனஞ்செ யின்பம்வந் துள்புக வெள்கியென் வளைநெக இருந்தேனை, சினஞ்செய் மால்விடைச் சிறுமணி ஓசையென் சிந்தையைச் சிந்துவிக்கும், அனந்த லன்றிலின் அரிகுரல் பாவியே னாவியை யடுகின்றதே. 8.5.9 1697 வார்கொள் மென்முலை மடந்தையர் தடங்கடல் வண்ணனைத் தாள்நயந்து, ஆர்வத் தாலவர் புலம்பிய புலம்பலை அறிந்துமுன் உரைசெய்த, கார்கொள் பைம்பொழில் மங்கையர் காவலன் கலிகன்றி யொலிவல்லார், ஏர்கொள் வைகுந்த மாநகர் புக்கிமை யவரொடும் கூடுவரே. (2) 8.5.10 1698 தொண்டீர். உய்யும் வகைகண்டேன் துளங்கா அரக்கர் துளங்க முன் திண்டோள் நிமிரச் சிலைவளையச் சிறிதே முனிந்த திருமார்பன், வண்டார் கூந்தல் மலர்மங்கை வடிக்கண் மடந்தை மாநோக்கம் கண்டாள், கண்டு கொண்டுகந்த கண்ண புரம்நாம் தொழுதுமே. (2) 8.6.1 1699 பொருந்தா அரக்கர் வெஞ்சமத்துப் பொன்ற அன்று புள்ளூர்ந்து, பெருந்தோள் மாலி தலைபுரளப் பேர்ந்த அரக்கர் தென்னிலங்கை, இருந்தார் தம்மை யுடன்கொண்டங் கெழிலார் பிலத்துப் புக்கொளிப்ப, கருந்தாள் சிலைகைக் கொண்டானூர் கண்ண புரம்நாம் தொழுதுமே. 8.6.2 1700 வல்லி யிடையாள் பொருட்டாக மதிள்நீ ரிலங்கை யார்கோவை, அல்லல் செய்து வெஞ்சமத்துள் ஆற்றல் மிகுந்த ஆற்றலான், வல்லாள் அரக்கர் குலப்பாவை வாட முனிதன் வேள்வியை, கல்விச் சிலையால் காத்தானூர் கண்ண புரம்நாம் தொழுதுமே. 8.6.3 1701 மல்லை முந்நீ ரதர்பட வரிவெஞ் சிலைகால் வளைவித்து, கொல்லை விலங்கு பணிசெய்யக் கொடியோன் இலங்கை புகலுற்று, தொல்லை மரங்கள் புகப்பெய்து துவலை நிமிர்ந்து வானணவ, கல்லால் கடலை யடைத்தானூர் கண்ண புரம்நாம் தொழுதுமே. 8.6.4 1702 ஆமை யாகி அரியாகி அன்ன மாகி அந்தணர்தம் ஓம மாகி ஊழியாய் உலகு சூழ்ந்த நெடும்புணரி சேம மதிள்சூழிலங்கைக்கோன் சிரமுங்கரமும் துணித்து முன் காமற் பயந்தான் கருதுமூர் கண்ண புரம்நாம் தொழுதுமே. 8.6.5 1703 வருந்தா திருநீ மடநெஞ்சே நம்மேல் வினைகள் வாரா முன் திருந்தா அரக்கர் தென்னிலங்கை செந்தீ யுண்ணச் சிவந்தொருநாள், பெருந்தோள் வாணற் கருள்புரிந்து பின்னை மணாள னாகி முன் கருந்தாள் களிறொன் றொசித்தானூர் கண்ண புரம்நாம் தொழுதுமே. 8.6.6 1704 இலையார் மலர்ப்பூம் பொய்கைவாய் முதலை தன்னால் அடர்ப்புண்டு, கொலையார் வேழம் நடுக்குற்றுக் குலைய அதனுக் கருள்புரிந்தான், அலைநீ ரிலங்கைத் தசக்கிரீவற்கு இளையோற் கரசை யருளி,முன் கலைமாச் சிலையால் எய்தானூர் கண்ண புரம்நாம் தொழுதுமே. 8.6.7 1705 மாலாய் மனமேயருந்துயரில் வருந்தா திருநீ வலிமிக்க காலார் மருதும் காய்சினத்த கழுதும் கதமாக் கழுதையும், மாலார் விடையும் மதகரியும் மல்லர் உயிரும் மடிவித்து, காலால் சகடம் பாய்ந்தானூர் கண்ண புரம்நாம் தொழுதுமே. 8.6.8 1706 குன்றால் மாரி பழுதாக்கிக் கொடியே ரிடையாள் பொருட்டாக, வன்றாள் விடையே ழன்றடர்த்த வானோர் பெருமான் மாமாயன், சென்றான் தூது பஞ்சவர்க்காய்த் திரிகாற்f சகடம் சினமழித்து, கன்றால் விளங்கா யெறிந்தானூர் கண்ண புரம்நாம் தொழுதுமே. 8.6.9 1707 கருமா முகில்தோய் நெடுமாடக் கண்ண புரத்தெம் அடிகளை, திருமா மகளா லருள்மாரி செழுநீ ராலி வளநாடன், மருவார் புயல்கைக் கலிகன்றி மங்கை வேந்த னொலிவல்லார் இருமா நிலத்துக் கரசாகி இமையோர் இறைஞ்ச வாழ்வாரே. (2) 8.6.10 1708 வியமுடை விடையினம் உடைதர மடமகள், குயமிடை தடவரை யகலம துடையவர், நயமுடை நடையனம் இளையவர் நடைபயில், கயமிடை கணபுரம் அடிகள்தமிடமே. (2) 8.7.1 1709 இணைமலி மருதினொ டெருதிற இகல்செய்து துணைமலி முலையவள் மணமிகு கலவியுள், மணமலி விழவினொ டடியவர் அளவிய, கணமலி கணபுரம் அடிகள்தம் இடமே. 8.7.2 1710 புயலுறு வரைமழை பொழிதர மணிநிரை, மயலுற வரைகுடை யெடுவிய நெடியவர், முயல்துளர் மிளைமுயல் துளவள விளைவயல், கயல்துளு கணபுரம் அடிகள்தம் இடமே. 8.7.3 1711 ஏதலர் நகைசெய இளையவர் அளைவெணெய் போதுசெய் தமரிய புனிதர்நல் விரைமலர் கோதிய மதுகரம் குலவிய மலர்மகள் காதல்செய் கணபுரம் அடிகள்தம் இடமே. 8.7.4 1712 தொண்டரும் அமரரும் முனிவரும் தொழுதெழ அண்டமொ டகலிடம் அளந்தவர் அமர்ச்செய்து விண்டவர் படமதி ளிலங்கைமுன் னெரியெழ கண்டவர் கணபுரம் அடிகள்தம் இடமே. 8.7.5 1713 மழுவியல் படையுடை யவனிடம் மழைமுகில், தழுவிய உருவினர் திருமகள் மருவிய கொழுவிய செழுமலர் முழுசிய பறவைபண் எழுவிய கணபுரம் அடிகள்தம் இடமே. 8.7.6 1714 பரிதியொ டணிமதி பனிவரை திசைநிலம் எரிதியொ டெனவின இயல்வினர் செலவினர் சுருதியொ டருமறை முறைசொலு மடியவர் கருதிய கணபுரம் அடிகள்தம் இடமே. 8.7.7 1715 படிபுல்கு மடியிணை பலர்தொழ மலர்வைகு கொடிபுல்கு தடவரை அகலம துடையவர் முடிபுல்கு நெடுவயல் படைசெல அடிமலர் கடிபுல்கு கணபுரம் அடிகள்தம் இடமே. 8.7.8 1716 புலமனு மலர்மிசை மலர்மகள் புணரிய நிலமக ளெனவின மகளிர்க ளிவரொடும் வலமனு படையுடை மணிவணர் நிதிகுவை கலமனு கணபுரம் அடிகள்தம் இடமே. 8.7.9 1717 மலிபுகழ் கணபுர முடையவெம் அடிகளை வலிகெழு மதிளயல் வயலணி மங்கையர் கலியன தமிழிவை விழுமிய இசையினொடு ஒலிசொலும் அடியவர் உறுதுய ரிலரே. (2) 8.7.10 1718 வானோ ரளவும் முதுமுந்நீர் வளர்ந்த காலம், வலியுருவில் மீனாய் வந்து வியந்துய்யக் கொண்ட தண்டா மரைக்கண்ணன், ஆனா வுருவி லானாயன் அவனை யம்மா விளைவயலுள், கானார் புறவில் கண்ணபுரத் தடியேன் கண்டு கொண்டேனே. (2) 8.8.1 1719 மலங்கு விலங்கு நெடுவெள்ளம் மறுக அங்கோர் வரைநட்டு இலங்கு சோதி யாரமுதம் எய்து மளவோர் ஆமையாய், விலங்கல் திரியத் தடங்கடலுள் சுமந்து கிடந்த வித்தகனை, கலங்கல் முந்நீர்க் கண்ணபுரத் தடியேன் கண்டு கொண்டேனே. 8.8.2 1720 பாரார் அளவும் முதுமுந்நீர் பரந்த காலம், வளைமருப்பில் ஏரார் உருவத் தேனமாய் எடுத்த ஆற்ற லம்மானை, கூரார் ஆரல் இரைகருதிக் குருகு பாயக் கயலிரியும், காரார் புறவில் கண்ணபுரத் தடியேன் கண்டு கொண்டேனே. 8.8.3 1721 உளைந்த அரியும் மானிடமும் உடனாய்த் தோன்ற ஒன்றுவித்து, விளைந்த சீற்றம் விண்வெதும்ப வேற்றோன் அகலம் வெஞ்சமத்து, பிளந்து வளைந்த வுகிரானைப் பெருந்தண் செந்நெற் குலைதடிந்து, களஞ்செய் புறவில் கண்ணபுரத் தடியேன் கண்டு கொண்டேனே. 8.8.4 1722 தொழுநீர் வடிவில் குறளுருவாய் வந்து தோன்றி மாவலிபால், முழுநீர் வையம் முன்கொண்ட மூவா வுருவி னம்மானை உழுநீர் வயலுள் பொன்கிளைப்ப ஒருபால் முல்லை முகையோடும் கழுநீர் மலரும் கண்ணபுரத் தடியேன் கண்டு கொண்டேனே. 8.8.5 1723 வடிவாய் மழுவே படையாக வந்து தோன்றி மூவெழுகால், படியார் அரசு களைகட்ட பாழி யானை யம்மானை, குடியா வண்டு கொண்டுண்ணக் கோல நீலம் மட்டுகுக்கும், கடியார் புறவில் கண்ணபுரத் தடியேன் கண்டு கொண்டேனே. 8.8.6 1724 வைய மெல்லா முடன்வணங்க வணங்கா மன்ன னாய்த்தோன்றி, வெய்ய சீற்றக் கடியிலங்கை குடிகொண் டோட வெஞ்சமத்து, செய்த வெம்போர் நம்பரனைச் செழுந்தண் கானல் மணநாறும், கைதை வேலிக் கண்ணபுரத் தடியேன் கண்டு கொண்டேனே. 8.8.7 1725 ஒற்றைக் குழையும் நாஞ்சிலும் ஒருபால் தோன்றத் தான்தோன்றி, வெற்றித் தொழிலார் வேல்வேந்தர் விண்பாற்f செல்ல வெஞ்சமத்து, செற்ற கொற்றத் தொழிலானைச் செந்தீ மூன்றும் மில்லிருப்ப, கற்ற மறையோர் கண்ணபுரத் தடியேன் கண்டு கொண்டேனே. 8.8.8 1726 துவரிக் கனிவாய் நிலமங்கை துயர்தீர்ந் துய்யப் பாரதத்துள், இவரித் தரசர் தடுமாற இருள்நாள் பிறந்த அம்மானை, உவரி யோதம் முத்துந்த ஒருபா லொருபா லொண்செந்நெல், கவரி வீசும் கண்ணபுரத் தடியேன் கண்டு கொண்டேனே. 8.8.9 1727 மீனோ டாமை கேழலரி குறளாய் முன்னு மிராமனாய்த் தானாய் பின்னு மிராமனாய்த் தாமோ தரனாய்க் கற்கியும் ஆனான் றன்னை கண்ணபுரத் தடியேன் கலிய னொலிசெய்த தேனா ரின்சொல் தமிழ்மாலை செப்பப் பாவம் நில்லாவே. (2) 8.8.10 1728 கைம்மான மதயானை யிடர்தீர்த்த கருமுகிலை மைம்மான மணியை அணிகொள் மரகதத்தை, எம்மானை யெம்பிரானை யீசனை யென்மனத்துள் அம்மானை, அடியே னடைந்துய்ந்து போனேனே. (2) 8.9.1 1729 தருமான மழைமுகிலைப் பிரியாது தன்னடைந்தார், வருமானம் தவிர்க்கும் மணியையணியுருவில், திருமாலை யம்மானை அமுதத்தைக் கடற்கிடந்த பெருமானை அடியே னடைந்துய்ந்து பிழைத்தேனே. 8.9.2 1730 விடையேழன் றடர்த்து வெகுண்டு விலங்கலுற படையாலாழி தட்ட பரமன் பரஞ்சோதி, மடையார் நீலம்மல்கும் வயல்சூழ் கண்ணபுரமொன் றுடையானுக்கு அடியேன் ஒருவர்க் குரியேனோ? (2) 8.9.3 1731 மிக்கானை மறையாய் விரிந்த விளக்கை என்னுள் புக்கானைப் புகழ்சேர் பொலிகின்ற பொன்மலையை தக்கானைக் கடிகைத் தடங்குன்றின் மிசையிருந்த அக்காரக் கனியை அடைந்துய்ந்து போனேனே. (2) 8.9.4 1732 வந்தாயென் மனத்தே வந்துநீ புகுந்தபின்னை, எந்தாய். போயறியாய் இதுவே யமையாதோ கொந்தார் பைம்பொழில்சூழ் குடந்தைக் கிடந்துகந்த மைந்தா உன்னையென்றும் மறவாமைப் பெற்றேனே. 8.9.5 1733 எஞ்சா வெந்நரகத் தழுந்தி நடுங்குகின்றேற்கு, அஞ்சேலென் றடியேனை ஆட்கொள்ள வல்லானை, நெஞ்சே நீநினையாது இறைப்பொழுதுமிருத்திகண்டாய், மஞ்சார் மாளிகைசூழ் வயலாலி மைந்தனையே. 8.9.6 1734 பெற்றார் பெற்றொழிந்தார் பின்னும்நின் றடியேனுக்கு, உற்றானாய் வளர்த்து என்னுயிராகி நின்றானை, முற்றா மாமதிகோள் விடுத்தானை யெம்மானை எத்தால் யான்மறக்கேன் இதுசொல்லெனனேழைநெஞ்சே. 8.9.7 1735 கற்றார் பற்றறுக்கும் பிறவிப் பெருங்கடலே பற்றா வந்தடியேன் பிறந்தேன் பிறந்தபின்னை வற்றா நீர்வயல்சூழ் வயலாலி யம்மானைப் பெற்றேன் பெற்றதும் பிறவாமை பெற்றேனே. 8.9.8 1736 கண்ணார் கண்ணபுரம் கடிகை கடிகமழும் தண்ணார் தாமரைசூழ் தலைச்சங்க மேல்திசையுள் விண்ணோர் நாண்மதியை விரிகின்ற வெஞ்சுடரை கண்ணாரக் கண்டுகொண்டு களிக்கின்றதிங் கென்றுகொலோ. (2) 8.9.9 1737 செருநீர வேல்வலவன் கலிகன்றி மங்கையர்கோன் கருநீர் முகில்வண்ணன் கண்ண புரத்தானை இருநீ ரின்தமிழ் இன்னிசை மாலைகள் கொண்டுதொண்டீர், வருநீர் வையமுய்ய இவைபாடி யாடுமினே. (2) 8.9.10 1738 வண்டார்பூ மாமலர் மங்கை மணநோக்கம் உண்டானே உன்னை யுகந்துகந் துன்றனக்கே தொண்டானேற்கு என்செய்கின் றாய்சொல்லு நால்வேதம் கண்டானே கண்ண புறத்துறை யம்மானே. (2) 8.10.1 1739 பெருநீரும் விண்ணும் மலையு முலகேழும் ஒருதாரா நின்னு ளொடுக்கிய நின்னையல்லால் வருதேவர் மற்றுளரென் றென்மனத் திறையும் கருதேன்நான் கண்ண புரத்துறை யம்மானே. 8.10.2 1740 மற்றுமோர் தெய்வ முளதென் றிருப்பாரோ டுற்றிலேன் உற்றது முன்னடி யார்க்கடிமை மற்றெல்லம் பேசிலும் நின்திரு வெட்டெழுத்தும் கற்று நான் கண்ண புரத்துறை யம்மானே. (2) 8.10.3 1741 பெண்ணானாள் பேரிளங் கொங்கையி னாரழல்போல் உண்ணாநஞ் சுண்டுகந் தாயை யுகந்தேன்நான் மண்ணாளா. வாள்நெடுங் கண்ணி மதுமலராள் கண்ணாளா கண்ண புரத்துறை யம்மானே. 8.10.4 1742 பெற்றாரும் சுற்றமு மென்றிவை பேணேன்நான் மற்றாரும் பற்றிலே னாதலால் நின்னடைந்தேன் உற்றானென் றுள்ளத்து வைத்தருள் செய்கண்டாய் கற்றார்ச்சேர் கண்ண புரத்துறை யம்மானே. 8.10.5 1743 ஏத்தியுன் சேவடி யெண்ணி யிருப்பாரை, பார்த்திருந் தங்கு நமன்றமர் பற்றாது சோத்தம்நாம் அஞ்சுது மென்று தொடாமை நீ காத்திபோல் கண்ண புரத்துறை யம்மானே. 8.10.6 1744 வெள்ளைநீர் வெள்ளத் தணைந்த அரவணைமேல் துள்ளுநீர் மெள்ளத் துயின்ற பெருமானே வள்ளலே உன்றமர்க் கென்றும் நமன்றமர் கள்ளர்போல் கண்ண புரத்துறை யம்மானே. 8.10.7 1745 மாணாகி வைய மளந்ததுவும் வாளவுணன் பூணாகம் கீண்டதுவும் ஈண்டு நினைந்திருந்தேன் பேணாத வல்வினை யேனிட ரெத்தனையும் காணேன்நான் கண்ண புரத்துறை யம்மானே. 8.10.8 1746 நாட்டினா யென்னை யுனக்குமுன் தொண்டாக மாட்டினே னத்தனையே கொண்டென் வல்வினையை பாட்டினா லுன்னையென் நெஞ்சத் திருந்தமை காட்டினாய் கண்ண புரத்துறை யம்மானே. 8.10.9 1747 கண்டசீர்க் கண்ண புரத்துறை யம்மானை கொண்டசீர்த் தொண்டன் கலிய னொலிமாலை பண்டமாய்ப் பாடு மடியவர்க் கெஞ்ஞான்றும் அண்டம்போ யாட்சி யவர்க்க தறிந்தோமே. (2) 8.10.10 51 பெரிய திருமொழி ஒன்பதாம் பத்து 1748 வங்கமா முந்நீர் வரிநிறப் பெரிய வாளர வினணை மேவி சங்கமா ரங்கைத் தடமல ருந்திச் சாமமா மேனியென் தலைவன் அங்கமா றைந்து வேள்விநால் வேதம் அருங்கலை பயின்று எரி மூன்றும் செங்கையால் வளர்க்கும் துளக்கமில் மனத்தோர் திருக்கண்ணங் குடியுள்நின் றானே. (2) 9.1.1 1749 கவளமா கதத்த கரியுய்யப் பொய்கைக் கராம்கொளக் கலங்கியுள் நினைந்து துவளமேல் வந்து தோன்றிவன் முதலை துணிபடச் சுடுபடை துரந்தோன் குவளைநீள் முளரி குமுதமொண் கழுநீர் கொய்ம்மலர் நெய்தலொண் கழனி திவளும்மா ளிகசூழ் செழுமணிப் புரிசைத் திருக்கண்ணங் குடியுள்நின் றானே. 9.1.2 1750 வாதைவந் தடர வானமும் நிலனும் மலைகளும் அலைகடல் குளிப்ப மீதுகொண் டுகளும் மீனுரு வாகி விரிபுனல் வரியகட் டொளித்தோன் போதலர் புன்னை மல்லிகை மௌவல் புதுவிரை மதுமல ரணைந்து சீதவொண் தென்றல் திசைதொறும் கமழும் திருக்கண்ணங் குடியுள்நின் றானே. 9.1.3 1751 வென்றிசேர் திண்மை விலங்கல்மா மேனி வெள்ளெயிற் றொள்ளெரித் தறுகண் பன்றியாய் அன்று பார்மகள் பயலை தீர்த்தவன் பஞ்சவர் பாகன் ஒன்றலா வுருவத் துலப்பில்பல் காலத் து உயர்கொடி யொளிவளர் மதியம், சென்றுசேர் சென்னிச் சிகரநன் மாடத் திருக்கண்ணங் குடியுள்நின் றானே. 9.1.4 1752 மன்னவன் பெரிய வேள்வியில் குறளாய் மூவடி நீரொடும் கொண்டு பின்னுமே ழுலகும் ஈரடி யாகப் பெருந்திசை யடங்கிட நிமிர்ந்தோன் அன்னமென் கமலத் தணிமலர்ப் பீடத் தலைபுன லிலைக்குடை நீழல் செந்நெலொண் கவரி யசையவீற் றிருக்கும் திருக்கண்ணங் குடியுள்நின் றானே. 9.1.5 1753 மழுவினால் அவனி அரசைமூ வெழுகால் மணிமுடி பொடிபடுத்து உதிரக் குழுவுவார் புனலுள் குளித்துவெங் கோபம் தவிர்ந்தவன் , குலைமலி கதலிக் குழுவும்வார் கமுகும் குரவும்நற் பலவும் குளிர்தரு சூதம்மா தவியும் செழுமையார் பொழில்கள் தழுவுநன் மாடத் திருக்கண்ணங் குடியுள்நின் றானே. 9.1.6 1754 வானுளா ரவரை வலிமையால் நலியும் மலிகடல் இலங்கையார் கோனை பானுசேர் சரத்தால் பனங்கனி போலப் பருமுடி யுதிரவில் வளைத்தோன் கானுலா மயிலின் கணங்கள்நின் றாடக் கணமுகில் முரசநின் றதிர தேனுலா வரிவண் டின்னிசை முரலும் திருக்கண்ணங் குடியுள்நின் றானே. 9.1.7 1755 அரவுநீள் கொடியோன் அவையுளா சனத்தை அஞ்சிடா தேயிட, அதற்குப் பெரியமா மேனி யண்டமூ டுருவப் பெருந்திசை யடங்கிட நிமிர்ந்தோன் வரையின்மா மணியும் மரகதத் திரளும் வயிரமும் வெதிருதிர் முத்தும் திரைகொணர்ந் துந்தி வயல்தொறும் குவிக்கும் திருக்கண்ணங் குடியுள் நின் றானே. 9.1.8 1756 பன்னிய பாரம் பார்மகட் கொழியப் பாரத மாபெரும் போரில் மன்னர்கள் மடிய மணிநெடுந் திண்டேர் மைத்துனர்க் குய்த்தமா மாயன் துன்னுமா தவியும் சுரபுனைப் பொழிலும் சூழ்ந்தெழு செண்பக மலர்வாய் தென்னவென் றளிகள் முரன்றிசை பாடும் திருக்கண்ணங் குடியுள்நின் றானே. 9.1.9 1757 கலையுலாவல்குல் காரிகை திறத்துக் கடல்பெரும் படையொடும் சென்று சிலையினால் இலங்கை தீயெழச் செற்ற திருக்கண்ணங் குடியுள்நின் றானை மலைகுலா மாட மங்கையர் தலைவன் மானவேல் கலியன்வா யொலிகள் உலவுசொல் மாலை யொன்பதோ டொன்றும் வல்லவர்க் கில்லைநல் குரவே. (2) 9.1.10 1758 பொன்னிவர் மேனி மரக தத்தின் பொங்கிளஞ் சோதி யகலத்தாரம் மின் இவர் வாயில்நல் வேத மோதும் வேதியர் வானவ ராவர்தோழீ, என்னையும் நோக்கியென் னல்குலும் நோக்கி ஏந்திளங் கொங்கையும் நோக்குகின்றார் அன்னையென் னோக்குமென் றஞ்சு கின்றேன் அச்சோ ஒருவர் அழகியவா. (2) 9.2.1 1759 தோடவிழ் நீலம் மணங்கொ டுக்கும் சூழ்புனல் சூழ்குடந் தைக்கிடந்த சேடர்கொ லென்று தெரிக்க மாட்டேன் செஞ்சுட ராழியும் சங்குமேந்தி பாடக மெல்லடி யார்வ ணங்கப் பன்மணி முத்தொடி லங்குசோதி ஆடகம் பூண்டொரு நான்கு தோளும் அச்சோ ஒருவர் அழகியவா. 9.2.2 1760 வேயிருஞ் சோலை விலங்கல் சூழ்ந்த மெய்ய மணாளர் இவ் வையமெல்லாம் தாயின நாயக ராவர் தோழீ. தாமரைக் கண்கள் இருந்தவாறு, சேயிருங் குன்றம் திகழ்ந்த தொப்பச் செவ்விய வாகி மலர்ந்தசோதி ஆயிரம் தோளொ டிலங்கு பூணும் அச்சோ ஒருவர் அழகியவா. 9.2.3 1761 வம்பவி ழும்துழாய் மாலை தோள்மேல் கையன ஆழியும் சங்கும் ஏந்தி, நம்பர்நம் மில்லம் புகுந்து நின்றார் நாகரி கர்பெரி துமிளையர் செம்பவ ளமிவர் வாயின் வண்ணம் தேவ ரிவர துருவம்சொல்லில் அம்பவ ளத்திர ளேயு மொப்பர் அச்சோ ஒருவர் அழகியவா. 9.2.4 1762 கோழியும் கூடலும் கோயில் கொண்ட கோவல ரேயொப்பர் குன்றமன்ன பாழியும் தோளுமோர் நான்கு டையர் பண்டிவர் தம்மையும் கண்டறியோம் வாழிய ரோவிவர் வண்ண மெண்ணில் மாகடல் போன்றுளர் கையில்வெய்ய, ஆழியொன் றேந்தியோர் சங்கு பற்றி அச்சோவொருவரழகியவா. 9.2.5 1763 வெஞ்சின வேழம் மருப்பொ சித்த வேந்தர்கொல் ஏந்திழை யார்மனத்தை தஞ்சுடை யாளர்கொல் யான றியேன் தாமரைக் கண்க ளிருந்தவாறு கஞ்சனை யஞ்சமுன் கால்வி சைத்த காளையா ரவர்கண் டார்வணங்கும் அஞ்சன மாமலை யேயு மொப்பர் அச்சோவொருவரழகியவா. 9.2.6 1764 பிணியவிழ் தாமரை மொட்ட லர்த்தும் பேரரு ளாளர்கொல்? யானறியேன், பணியுமென் நெஞ்சமி தென்கொல் தோழீ. பண்டிவர் தம்மையும் கண்டறியோம் அணிகெழு தாமரை யன்ன கண்ணும் அங்கையும் பங்கய மேனிவானத்து, அணிகெழு மாமுகி லேயு மொப்பர் அச்சோவொருவரழகியவா. 9.2.7 1765 மஞ்சுயர் மாமதி தீண்ட நீண்ட மாலிருஞ் சோலைம ணாளர்வந்து என் நெஞ்சுள்ளும் கண்ணுள்ளும் நின்று நீங்கார் நீர்மலை யார்கொல்? நினைக்கமாட்டேன்? மஞ்சுயர் பொன்மலை மேலெ ழுந்த மாமுகில் போன்றுளர் வந்துகாணீர் அஞ்சிறைப் புள்ளுமொன் றேறி வந்தார் அச்சோவொருவரழகியவா. 9.2.8 1766 எண்டிசை யுமெறி நீர்க்க டலும் ஏழுல குமுட னேவிழுங்கி மண்டியோ ராலிலைப் பள்ளி கொள்ளும் மாயர்கொல்? மாயம் அறியமாட்டேன் கொண்டல்நன் மால்வரை யேயு மொப்பர் கொங்கலர் தாமரைக் கண்ணும்வாயும் அண்டத் தமரர் பணிய நின்றார் அச்சோவொருவரழகியவா. 9.2.9 1767 அன்னமும் கேழலும் மீனு மாய ஆதியை நாகை யழகியாரை கன்னிநன் மாமதிள் மங்கை வேந்தன் காமரு சீர்க்கலி கன்றி குன்றா இன்னிசை யால்சொன்ன செஞ்சொல் மாலை ஏழு மிரண்டுமொ ரொன்றும்வல்லார், மன்னவ ராயுல காண்டு மீண்டும் வானவ ராய்மகிழ் வெய்துவரே. (2) 9.2.10 1768 தன்னை நைவிக் கிலேன்வல் வினையேன் தொழுதுமெழு பொன்னை நைவிக்கும் அப்பூஞ் செருந்தி மணிநீழல்வாய் என்னைநை வித்தெழல் கொண்டகன் றபெரு மானிடம், புன்னைமுத் தம்பொழில் சூழ்ந்தழ காய புல்லாணியே. (2) 9.3.1 1769 உருகி நெஞ்சே நினைந்திங் கிருந்தென் தொழுதுமெழு முருகுவண் டுண்மலர்க் கைதையின் நீழலில் முன்னொருநாள், பெருகுகா தன்மை யென்னுள்ள மெய்தப் பிரிந்தானிடம் பொருதுமுந் நீர்க்கரைக் கேமணி யுந்து புல்லாணியே. 9.3.2 1770 ஏது செய்தால் மறக்கேன் மனமே தொழுதுமெழு தாது மல்கு தடஞ்சூழ் பொழில்தாழ்வர் தொடர்ந்து பின் பேதை நினைப் பிரியே னினியென் றகன்றானிடம் போது நாளுங் கமழும் பொழில்சூழ்ந்த புல்லாணியே. 9.3.3 1771 கொங்குண் வண்டே கரியாக வந்தான் கொடியேற்கு முன் நங்க ளீசன் நமக்கே பணித்த மொழிசெய்திலன் மங்கை நல்லாய் தொழுது மெழுபோ யவன் மன்னுமூர் பொங்கு முந்நீர்க் கரைக்கே மணியுந்து புல்லாணியே. 9.3.4 1772 உணரி லுள்ளம் சுடுமால் வினையேன் தொழுதுமெழு துணரி நாழல் நறும்போது நம்சூழ் குழல்பெய்து பின் தணரி லாவி தளருமென அன்பு தந்தானிடம், புணரி யோதம் பணிலம் மணியுந்து புல்லாணியே. 9.3.5 1773 எள்கி நெஞ்சே நினைந்திங் கிருந்தென் தொழுதுமெழு வள்ளல் மாயன் மணிவண்ண னெம்மான் மருவுமிடம் கள்ள விழும்மலர்க் காவியும் தூமடற்கைதையும், புள்ளு மள்ளல் பழனங் களும்சூழ்ந்த புல்லாணியே. 9.3.6 1774 பரவி நெஞ்சே தொழுதும் எழுபோ யவன்பாலமாய் இரவும் நாளும் இனிக்கண் துயிலா திருந்தென்பயன்? விரவி முத்தம் நெடுவெண் மணல்மேல் கொண்டு வெண்திரை புரவி யென்னப் புதஞ்செய்து வந்துந்து புல்லாணியே. 9.3.7 1775 அலமு மாழிப் படையு முடையார் நமக்கன்பராய், சலம தாகித் தகவொன் றிலர்நாம் தொழுதுமெழு, உலவு கால்நல் கழியோங்கு தண்பைம் பொழிலூடு இசை புலவு கானல் களிவண் டினம்பாடு புல்லாணியே. 9.3.8 1776 ஓதி நாமம் குளித்துச்சி தன்னால் ஒளிமாமலர்ப் பாதம் நாளும் பணிவோம் நமக்கே நலமாதலின் ஆது தாரா னெனிலும் தரும் அன்றியுமன்பராய்ப் போதும் மாதே தொழுதும் அவன்மன்னு புல்லாணியே. 9.3.9 1777 இலங்கு முத்தும் பவளக் கொழுந்து மெழில்தாமரை புலங்கள் முற்றும் பொழில்சூழ்ந் தழகாய புல்லாணிமேல் கலங்க லில்லாப் புகழான் கலிய னொலிமாலை வலங்கொள் தொண்டர்க் கிடமா வதுபாடில் வைகுந்தமே. (2) 9.3.10 1778 காவார் மடல்பெண்ணை அன்றில் அரிகுரலும் ஏவாயி னூடியங்கும் எ·கில் கொடிதாலோ பூவார் மணம்கமழும் புல்லாணி கைதொழுதேன் பாவாய் இதுநமக்கோர் பான்மையே யாகாதே. (2) 9.4.1 1779 முன்னம் குறளுருவாய் மூவடிமண் கொண்டளந்த, மன்னன் சரிதைக்கே மாலாகிப் பொன்பயந்தேன் பொன்னம் கழிக்கானல் புள்ளினங்காள் புல்லாணி அன்னமாய் நூல்பயந்தாற் காங்கிதனைச் செப்புமினே. 9.4.2 1780 வவ்வித் துழாயதன்மேல் சென்ற தனிநெஞ்சம் செவ்வி யறியாது நிற்குங்கொல் நித்திலங்கள் பவ்வத் திரையுலவு புல்லாணி கைதொழுதேன் தெய்வச் சிலையாற்கென் சிந்தைநோய் செப்புமினே. 9.4.3 1781 பரிய இரணியன் தாகம் அணியுகிரால் அரியுருவாய்க் கீண்டான் அருள்தந்த வாநமக்கு பொருதிரைகள் போந்துலவு புல்லாணி கைதொழுதேன் அரிமலர்க்கண் ணீர்ததும்ப அந்துகிலும் நில்லாவே. 9.4.4 1782 வில்லால் இலங்கை மலங்கச் சரந்fதுரந்த வல்லாளன் பின்போன நெஞ்சம் வருமளவும், எல்லாரு மென்றன்னை யேசிலும் பேசிடினும், புல்லாணி யெம்பெருமான் பொய்கேட் டிருந்தேனே. 9.4.5 1783 சுழன்றிலங்கு வெங்கதிரோன் தேரோடும் போய்மறைந்தான் அழன்று கொடிதாகி அஞ்சுடரில் தானடுமால் செழுந்தடம்பூஞ் சோலைசூழ் புல்லாணி கைதொழுதேன் இழந்திருந்தே னென்றன் எழில்நிறமும் சங்குமே. 9.4.6 1784 கனையார் இடிகுரலின் கார்மணியின் நாவாடல் தினையேனும் நில்லாது தீயிற் கொடிதாலோ புனையார் மணிமாடப் புல்லாணி கைதொழுதேன் வினையேன்மேல் வேலையும் வெந்தழலே வீசுமே. 9.4.7 1785 தூம்புடைக்கை வேழம் வெருவ மருப்பொசித்த பாம்பி னணையான் அருள்தந்த வாநமக்கு பூஞ்செருந்தி பொன்சொரியும் புல்லாணி கைதொழுதேன் தேம்பலிளம்பிறையும் என்றனக்கோர் வெந்தழலே. 9.4.8 1786 வேதமும் வேள்வியும் விண்ணும் இருசுடரும், ஆதியு மானான் அருள்தந்த வாநமக்கு, போதலரும் புன்னைசூழ் புல்லாணி கைதொழுதேன், ஓதமும் நானும் உறங்கா திருந்தேனே. 9.4.9 1787 பொன்னலரும் புன்னைசூழ் புல்லாணி யம்மானை மின்னிடையார் வேட்கைநோய் கூர விருந்ததனை கன்னவிலும் திண்டோள் கலிய னொலிவல்லார் மன்னவராய் மண்ணாண்டு வானாடு முன்னுவரே. (2) 9.4.10 1788 தவள இளம்பிறை துள்ளுமுந்நீர்த் தண்மலர்த் தென்றலோ டன்றிலொன்றித் துவள என் னெஞ்சகம் சோரவீரும் சூழ்பனி நாள்துயி லாதிருப்பேன் இவளுமோர் பெண்கொடி யென்றிரங்கார் என்னல மைந்துமுன் கொண்டுபோன குவளை மலர்நிற வண்ணர்மன்னு குறுங்குடிக் கேயென்னை யுய்த்திடுமின். (2) 9.5.1 1789 தாதவிழ் மல்லிகை புல்லிவந்த தண்மதி யினிள வாடையின்னே ஊதை திரிதந் துழறியுண்ண ஓரிர வுமுறங் கேன் உறங்கும் பேதையர் பேதைமை யாலிருந்து பேசிலும் பேசுக பெய்வளையார் கோதை நறுமலர் மங்கைமார்வன் குறுங்குடிக் கேயென்னை யுய்த்திடுமின். 9.5.2 1790 காலையும் மாலையொத் துண்டுகங்குல் நாழிகை யூழியின்f நீண்டுலாவும், போல்வதோர் தன்மை புகுந்துநிற்கும் பொங்கழ லேயொக்கும் வாடைசொல்லி மாலவன் மாமணி வண்ணன்மாயம் மற்று முளவவை வந்திடாமுன் கோல மயில்பயி லும்புறவில் குறுங்குடிக் கேயென்னை யுய்த்திடுமின். 9.5.3 1791 கருமணி பூண்டுவெண் ணாகணைந்து காரிமி லேற்றணர் தாழ்ந்துலாவும் ஒருமணி யோசையென் னுள்ளந்தள்ள ஓரிர வுமுறங் காதிருப்பேன் பெருமணி வானவ ருச்சிவைத்த பேரரு ளாளன் பெருமைபேசி குருமணி நீர்கொழிக் கும்புறவில் குறுங்குடிக் கேயென்னை உய்த்திடுமின். 9.5.4 1792 திண்டிமி லேற்றின் மணியும் ஆயன் தீங்குழ லோசையும் தென்றலோடு கொண்டதோர் மாலையும் அந்தியீன்ற கோல இளம்பிறை யோடுகூடி பண்டையவல்லவிவைநமக்குப் பாவியே னாவியை வாட்டஞ்செய்யும் கொண்டல் மணிநிற வண்ணர்மன்னு குறுங்யுஉடிக் கேயென்னை உய்த்திடுமின். 9.5.5 1793 எல்லியும் நன்பக லுமிருந்தே ஏசிலும் ஏசுக ஏந்திழையார் நல்லர் அவர்திறம் நாமறியோம் நாண்மடம் அச்சம் நமக்கிங்கில்லை வல்லன சொல்லி மகிழ்வரேனும் மாமணி வண்ணரை நாம்மறவோம் கொல்லை வளரிள முல்லைபுல்கு குறுங்குடிக் கேயென்னை உய்த்திடுமின். 9.5.6 1794 செங்க ணெடிய கரியமேனித் தேவ ரொருவரிங் கேபுகுந்து என் அங்கம் மெலிய வளைகழல ஆதுகொ லோ என்று சொன்னபின்னை ஐங்கணை வில்லிதன் ஆண்மையென்னோ டாடு மதனை யறியமாட்டேன் கொங்கலர் தண்பணை சூழ்புறவில் குறுங்குடிக் கேயென்னை உய்த்திடுமின். 9.5.7 1795 கேவல மன்று கடலினோசை கேண்மின்கள் ஆயன்கை ஆம்பல்வந்து என் ஆவி யளவும் அணைந்துநிற்கும் அன்றியும் ஐந்து கணைதெரிந்திட்டு ஏவலங் காட்டி இவனொருவன் இப்படி யேபுகுந் தெய்திடாமுன் கோவலர் கூத்தன் குறிப்பறிந்து குறுங்குடிக் கேயென்னை உய்த்திடுமின். 9.5.8 1796 சோத்தென நின்று தொழவிரங்கான் தொன்னலங் கொண்டெனக்கு இன்றுகாறும் போர்ப்பதோர் பொற்படம் தந்துபோனான் போயின வூரறி யேன் என்கொங்கை மூத்திடு கின்றன மற்றவன்றன் மொய்யக லம் அணை யாதுவாளா கூத்த னிமையவர் கோன்விரும்பும் குறுங்குடிக் கேயென்னை உய்த்திடுமின். 9.5.9 1797 செற்றவன் தென்னிலங் கைமலங்கத் தேவர்பி ரான்திரு மாமகளைப் பெற்றும் என் நெஞ்சகம் கோயில்கொண்ட பேரரு ளாளன் பெருமைபேசக் கற்றவன் காமரு சீர்க்கலியன் கண்ணகத் தும்மனத் துமகலாக் கொற்றவன் முற்றுல காளிநின்ற குறுங்குடிக் கேயென்னை உய்த்திடுமின். (2) 9.5.10 1798 அக்கும் புலியின் அதளும் உடையார் அவரொருவர், பக்கம் நிற்க நின்ற பண்பர் ஊர்போலும் தக்க மரத்தின் தாழ்சினையேறி, தாய்வாயில் கொக்கின் பிள்ளை வெள்ளிற வுண்ணும் குறுங்குடியே. (2) 9.6.1 1799 துங்காராரவத்திரைவந் துலவத் தொடுகடலுள், பொங்காராரவில் துயிலும் புனிதர் ஊர்போலும், செங்கா லன்னம் திகழ்தண் பணையில் பெடையோடும், கொங்கார் கமலத் தலரில் சேரும் குறுங்குடியே. 9.6.2 1800 வாழக் கண்டோம் வந்து காண்மின் தொண்டீர்காள், கேழல் செங்கண் மாமுகில் வண்ணர் மருவுமூர், ஏழைச் செங்கால் இன்துணை நாரைக் கிரைதேடி, கூழைப் பார்வைக் கார்வயல் மேயும் குறுங்குடியே. 9.6.3 1801 சிரமுந்னைந்துமைந்தும் சிந்தச் சென்று, அரக்கன் உரமும் கரமும் துணித்த வுரவோன் ஊர்போலும், இரவும் பகலும் ஈன்தேன் முரல, மன்றெல்லாம் குரவின் பூவே தான்மணம் நாறுங் குறுங்குடியே. 9.6.4 1802 கவ்வைக் களிற்று மன்னர் மாளக் கலிமான்தேர் ஐவர்க் காய்,அன் றமரில் உய்த்தான் ஊர்போலும், மைவைத் திலங்கு கண்ணார் தங்கள் மொழியொப்பான், கொவ்வைக் கனிவாய்க் கிள்ளை பேசும் குறுங்யுஉடியே. 9.6.5 1803 தீநீர் வண்ண மாமலர் கொண்டு விரையேந்தி, தூநீர் பரவித் தொழுமி னெழுமின் தொண்டீர்காள், மாநீர் வண்ணன் மருவி யுறையும் இடம் வானில் கூனீர் மதியை மாடம் தீண்டும் குறுங்குடியே. 9.6.6 1804 வல்லிச் சிறு_ண் ணிடையா ரிடைநீர் வைக்கின்ற, அல்லல் சிந்தை தவிர அடைமினடியீர்காள் சொல்லில் திருவே யனையார் கனிவாய் எயிறொப்பான், கொல்லை முல்லை மெல்லரும் பீனும் குறுங்குடியே. 9.6.7 1805 நாரார் இண்டை நாண்மலர் கொண்டு நம்தமர்காள், ஆரா அன்போ டெம்பெருமானூர் அடைமின்கள், தாராவாரும் வார்புனல் மேய்ந்து வயல்வாழும் கூர்வாய் நாரை பேடையொ டாடும் குறுங்குடியே. 9.6.8 1806 நின்ற வினையும் துயரும் கெடமா மலரேந்தி, சென்று பணிமி னெழுமின் தொழுமின் தொண்டீர்காள், என்றும் மிரவும் பகலும் வரிவண் டிசைபாட, குன்றின் முல்லை மன்றிடை நாறும் குறுங்குடியே. 9.6.9 1807 சிலையால் இலங்கை செற்றான் மற்றோர் சினவேழம், கொலையார் கொம்பு கொண்டான் மேய குறுங்குடிமேல், கலையார் பனுவல் வல்லான் கலிய னொலிமாலை நிலையார் பாடல் பாடப் பாவம் நில்லாவே. (2) 9.6.10 1808 தந்தைதாய் மக்களே சுற்றமென் றுற்றுவர் பற்றி நின்ற பந்தமார் வாழ்க்கையை நொந்துநீ பழியெனக் கருதி னாயேல் அந்தமா யாதியாய் ஆதிக்கும் ஆதியாய் ஆய னாய மைந்தனார் வல்லவாழ் சொல்லுமா வல்லையாய் மருவு நெஞ்சே. (2) 9.7.1 1809 மின்னுமா வல்லியும் வஞ்சியும் வென்ற_ண் ணிடைநுடங்கும், அன்னமென் னடையினார் கலவியை அருவருத் தஞ்சி னாயேல், துன்னுமா மணிமுடிப் பஞ்சவர்க் காகிமுன் தூது சென்ற மன்னனார் வல்லவாழ் சொல்லுமா வல்லையாய் மருவு நெஞ்சே. 9.7.2 1810 பூணுலா மென்முலைப் பாவைமார் பொய்யினை மெய்யி தெ ன்று, பேணுவார் பேசுமப் பேச்சைநீ பிழையெனக் கருதி னாயேல் நீணிலா வெண்குடை வாணனார் வேள்வியில் மண்ணி ரந்த மாணியார் வல்லவாழ் சொல்லுமா வல்லையாய் மருவு நெஞ்சே. 9.7.3 1811 பண்ணுலாம் மென்மொழிப் பாவைமார் பணைமுலை அணைதும் நாம் என்று, எண்ணுவார் எண்ணம தொழித்துநீ பிழைத்துய்யக் கருதி னாயேல், விண்ணுளார் விண்ணின்மீ தியன்றவேங் கடத்துளார் வளங்கொள் முந்நீர் வண்ணனார் வல்லவாழ் சொல்லுமா வல்லையாய் மருவு நெஞ்சே. 9.7.4 1812 மஞ்சுதோய் வெண்குடை மன்னராய் வாரணம் சூழ வாழ்ந்தார் துஞ்சினா ரென்பதோர் சொல்லைநீ துயரெனக் கருதி னாயேல் நஞ்சுதோய் கொங்கைமேல் அங்கைவாய் வைத்தவள் நாளை யுண்ட மஞ்சனார் வல்லவாழ் சொல்லுமா வல்லையாய் மருவு நெஞ்சே. 9.7.5 1813 உருவினார் பிறவிசேர் ஊன்பொதி நரம்புதோல் குரம்பை யுள்புக்கு அருவிநோய் செய்துநின் றைவர்தாம் வாழ்வதற் கஞ்சி னாயேல் திருவினார் வேதநான் கைந்துதீ வேள்வியோ டங்க மாறும் மருவினார் வல்லவாழ் சொல்லுமா வல்லையாய் மருவு நெஞ்சே. 9.7.6 1814 நோயெலாம் பெய்ததோர் ஆக்கையை மெய்யெனக் கொண்டு வாளா பேயர்தாம் பேசுமப் பேச்சைநீ பிழையெனக் கருதி னாயேல், தீயலா வெங்கதிர்த் திங்களாய் மங்குல்வா னாகி நின்ற மாயனார் வல்லவாழ் சொல்லுமா வல்லையாய் மருவு நெஞ்சே. 9.7.7 1815 மஞ்சுசேர் வானெரி நீர்நிலம் காலிவை மயங்கி நின்ற அஞ்சுசேராக்கையை அரணமன் றென்றுய்யக் கருதி னாயேல், சந்துசேர் மென்முலைப் பொன்மலர்ப் பாவையும் தாமும் நாளும் வந்துசேர் வல்லவாழ் சொல்லுமா வல்லையாய் மருவு நெஞ்சே. 9.7.8 1816 வெள்ளியார் பிண்டியார் போதியார் என்றிவர் ஓது கின்ற கள்ளநூல் தன்னையும் கருமமன் றென்றுய்யக் கருதி னாயேல், தெள்ளியார் கைதொழும் தேவனார் மாமுநீர் அமுது தந்த, வள்ளலார் வல்லவாழ் சொல்லுமா வல்லையாய் மருவு நெஞ்சே. 9.7.9 1817 மறைவலார் குறைவிலார் உறையுமூர் வல்லவாழடிகள் தம்மை, சிறைகுலா வண்டறை சோலைசூழ் கோலநீள் ஆலி நாடன் கறையுலா வேல்வல்ல கலியன்வாய் ஒலியிவை கற்று வல்லார் இறைவராய் இருநிலம் காவல்பூண் டின்பநன் கெய்து வாரே. (2) 9.7.10 1818 முந்துற வுரைக்கேன் விரைக்குழல் மடவார் கலவியை விடுதடு மாறல் அந்தர மேழும் அலைகட லேழும் ஆயவெம் மடிகள்தம் கோயில், சந்தொடு மணியும் அணிமயில் தழையும் தழுவிவந் தருவிகள் நிரந்து, வந்திழி சாரல் மாலிருஞ் சோலை வணங்குதும் வாமட நெஞ்சே. (2) 9.8.1 1819 இண்டையும் புனலும் கொண்டிடை யின்றி எழுமினோ தொழுதும் என்று இமையோர் அண்டரும் பரவ அரவணைத் துயின்ற சுடர்முடிக் கடவுள்தம் கோயில் விண்டலர் தூளி வேய்வளர் புறவில் விரைமலர்க் குறிஞ்சியின் நறுந்தேன் வண்டமர் சாரல் மாலிருஞ் சோலை வணங்குதும் வாமட நெஞ்சே. 9.8.2 1820 பிணிவளர் ஆக்கை நீங்க நின் றேத்தப் பெருநிலம் அருளின்முன் அருளி அணிவளர் குறளாய் அகலிடம் முழுதும் அளந்தவெம் மடிகள்தம் கோயில் கணிவளர் வேங்கை நெடுநில மதனில் குறவர்தம் கவணிடைத் துரந்த மணிவளர் சாரல் மாலிருஞ்சோலை வணங்குதும் வாமட நெஞ்சே. 9.8.3 1821 சூர்மயி லாய பேய்முலை சுவைத்துச் சுடுசரம் அடுசிலைத் துரந்து நீர்மையி லாத தாடகை மாள நினைந்தவர் மனம்கொண்ட கோயில் கார்மலி வேங்கை கோங்கலர் புறவில் கடிமலர் குறிஞ்சியின் நறுந்தேன் வார்புனல் சூழ்தண் மாலிருஞ் சோலை வணங்குதும் வாமட நெஞ்சே. 9.8.4 1822 வணங்கலில் அரக்கன் செருக்களத் தவிய மணிமுடி ஒருபதும் புரள அணங்கெழுந் தவன்றன் கவந்தம்நின் றாட அமர்ச்செய்த அடிகள்தம் கோயில் பிணங்கலில் நெடுவேய் நுதிமுகம் கிழிப்பப் பிரசம்வந் திழிதர பெருந்தேன் மணங்கமழ் சாரல் மாலிருஞ் சோலை வணங்குதும் வாமட நெஞ்சே. 9.8.5 1823 விடங்கலந் தமர்ந்த அரவணைத் துயின்று விளங்கனிக் கிளங்கன்று விசிறி, குடங்கலந் தாடிக் குரவைமுன் கோத்த கூத்தவெம் மடிகள்தம் கோயில் தடங்கடல் முகந்து விசும்பிடைப் பிளிறத் தடவரைக் களிறென்று முனிந்து மடங்கல்நின் றதிரும் மாலிருஞ் சோலை வணங்குதும் வாமட நெஞ்சே. 9.8.6 1824 தேனுகன் ஆவி போயுக அங்கோர் செழுந்திரள் பனங்கனி யுதிர தானுகந் தெறிந்த தடங்கடல் வண்ணர் எண்ணிமுன் இடங்கொண்ட கோயில், வானகச் சோலை மரகதச் சாயல் மாமணிக் கல்லதர் நிறைந்து, மானுகர் சாரல் மாலிருஞ் சோலை வணங்குதும் வாமட நெஞ்சே. 9.8.7 1825 புதமிகு விசும்பில் புணரிசென் றணவப் பொருகடல் அரவணைத் துயின்று, பதமிகு பரியின் மிகுசினம் தவிர்த்த பனிமுகில் வண்ணர்தம் கோயில், கதமிகு சினத்த கடதடக் களிற்றின் கவுள்வழிக் களிவண்டு பருக, மதமிகு சாரல் மாலிருஞ் சோலை வணங்குதும் வாமட நெஞ்சே. 9.8.8 1826 புந்தியில் சமணர் புத்தரென் றிவர்கள் ஒத்தன பேசவும் உகந்திட்டு, எந்தைபெம் மானார் இமையவர் தலைவர் எண்ணிமுன் இடங்கொண்ட கோயில், சந்தனப் பொழிலின் தாழ்சினை நீழல் தாழ்வரை மகளிர்கள் நாளும், மந்திரத் திறைஞ்சும் மாலிருஞ் சோலை வணங்குதும் வாமட நெஞ்சே. 9.8.9 1827 வண்டமர் சாரல் மாலிருஞ் சோலை மாமணி வண்ணரை வணங்கும், தொண்டரைப் பரவும் சுடரொளி நெடுவேல் சூழ்வயல் ஆலிநன் னாடன் கண்டல்நல் வேலி மங்கையர் தலைவன் கலியன்வா யொலிசெய்த பனுவல், கொண்டிவை பாடும் தவமுடை யார்கள் ஆள்வரிக் குரைகட லுலகே. (2) 9.8.10 1828 மூவரில் முன்முதல் வன்முழங் கார்கட லுள்கிடந்து, பூவுல ருந்திதன் னுள்புவ னம்படைத் துண்டுமிழ்ந்த, தேவர்கள் நாயக னைத்திரு மாலிருஞ் சோலைநின்ற, கோவலர் கோவிந் தனைக்கொடி யேரிடை கூடுங்கொலோ. (2) 9.9.1 1829 புனைவளர் பூம்பொழி லார்பொன்னி சூழரங் கநகருள் முனைவனை, மூவுல கும்படைத் தமுதல் மூர்த்திதன்னை, சினைவளர் பூம்பொழில் சூழ்திரு மாலிருஞ் சோலைநின்றான் கனைகழல் காணுங்கொ லோகயல் கண்ணியெம் காரிகையே. (2) 9.9.2 1830 உண்டுல கேழினை யும் ஒரு பாலகன் ஆலிலைமேல், கண்டுயில் கொண்டுகந் தகரு மாணிக்க மாமலையை, திண்டிறல் மாகரி சேர்திரு மாலிருஞ் சோலைநின்ற, அண்டர்தம் கோவினை யின்றணு குங்கொலென் ஆயிழையே. 9.9.3 1831 சிங்கம தாயவு ணன்திற லாகம்முன் கீண்டுகந்த, பங்கய மாமலர்க் கண்பர னையெம் பரஞ்சுடரை, திங்கள்நன் மாமுகில் சேர்திரு மாலிருஞ் சோலைநின்ற, நங்கள்பி ரானையின் றுநணு குங்கொலென் நன்னுதலே. 9.9.4 1832 தானவன் வேள்விதன் னில்தனி யேகுற ளாய்நிமிர்ந்து, வானமும் மண்ணக மும் அளந் ததிரி விக்கிரமன், தேனமர் பூம்பொழில் சூழ்திரு மாலிருஞ் சோலைநின்ற, வானவர் கோனையின் றுவணங் கித்தொழ வல்லள் கொலோ. 9.9.5 1833 நேசமி லாதவர்க் கும்நினை யாதவர்க் கும்மரியான், வாசம லர்ப்பொழில் சூழ்வட மாமது ரைப்பிறந்தான், தேசமெல் லாம்வணங் கும்திரு மாலிருஞ் சோலைநின்ற, கேசவ நம்பிதன் னைக்கெண்டை யொண்கண்ணி காணுங்கொலோ. (2) 9.9.6 1834 புள்ளினை வாய்பிளந் துபொரு மாகரி கொம்பொசித்து, கள்ளச் சகடுதைத் தகரு மாணிக்க மாமலையை, தெள்ளரு விகொழிக் கும்திரு மாலிருஞ் சோலைநின்ற, வள்ளலை வாணுத லாள்வணங் கித்தொழ வல்லள்கொலோ. 9.9.7 1835 பார்த்தனுக் கன்றரு ளிப்பார தத்தொரு தேர்முன்னின்று, காத்தவன் றன்னைவிண் ணோர்கரு மாணிக்க மாமலையை, தீர்த்தனைப் பூம்பொழில் சூழ்திரு மாலிருஞ் சோலைநின்ற, மூர்த்தியைக் கைதொழ வும்முடி யுங்கொலென் மொய்குழற்கே. (2) 9.9.8 1836 வலம்புரி யாழி யனைவரை யார்திரள் தோளன்றன்னை, புலம்புரி நூலவ னைப்பொழில் வேங்கட வேதியனை, சிலம்பிய லாறுடை யதிரு மாலிருஞ் சோலைநின்ற, நலந்திகழ் நாரண னைநணு குங்கொலென் நன்னுதலே. (2) 9.9.9 1837 தேடற் கரியவ னைத்திரு மாலிருஞ் சோலை நின்ற, ஆடல் பறவை யனை அணி யாயிழை காணுமென்று, மாடக் கொடிமதிள் சூழ்மங்கை யார்கலி கன்றிசொன்ன பாடல் பனுவல்பத் தும்பயில் வார்க்கில்லை பாவங்களே. (2) 9.9.10 1838 எங்க ளெம்மிறை யெம்பிரா னிமையோர்க்கு நாயகன், ஏத் தடியவர் தங்கள் தம்மனத்துப் பிரியா தருள்புரிவான், பொங்குதண் ணருவி புதம்செய்யப் பொன்களே சிதறு மிலங்கொளி, செங்கமல மலரும் திருக்கோட்டி யூரானே. (2) 9.10.1 1839 எவ்வநோய் தவிர்ப்பான் எமக்கிறை இன்னகைத் துவர்வாய், நிலமகள் செவ்வி தோய வல்லான் திருமா மகட்கினியான், மௌவல் மாலை வண்டாடும் மல்லிகை மாலையொடு மணந்து, மாருதம் தெய்வம் நாற வரும்திருக் கோட்டி யூரானே. 9.10.2 1840 வெள்ளியான் கரியான் மணிநிற வண்ணன் விண்ணவர் தமக்கிறை, எமக்கு ஒள்ளியா னுயர்ந்தா னுலகேழு முண்டுமிழ்ந்தான், துள்ளுநீர் மொண்டு கொண்டு சாமரைக் கற்றைச் சந்தன முந்தி வந்தசை, தெள்ளுநீர்ப் புறவில் திருக்கோட்டி யூரானே. 9.10.3 1841 ஏறு மேறி இலங்குமொண் மழுப்பற்றும் ஈசற் கிசைந்து, உடம்பிலோர் கூறுதான் கொடுத்தான் குலமாமகட் கினியான், நாறு சண்பக மல்லிகை மலர்புல்கி இன்னிள வண்டு, நன்னறுந் தேறல்வாய் மடுக்கும் திருக்கோட்டி யூரானே. 9.10.4 1842 வங்க மாகடல் வண்ணன் மாமணி வண்ணன் விண்ணவர் கோன்ம துமலர்த் தொங்கல் நீண்முடி யான்நெடி யான்படி கடந்தான், மங்குல் தோய்மணி மாட வெண்கொடி மாக மீதுயர்ந் தேறி, வானுயர் திங்கள் தானணவும் திருக்கோட்டி யூரானே. 9.10.5 1843 காவல னிலங்கைக் கிறைகலங் கச்சரம் செலவுய்த்து, மற்றவன் ஏவலம் தவிர்த்தான் என்னை யாளுடை யெம்பிரான், நாவ லம்புவி மன்னர் வந்து வணங்க மாலுறை கின்றதிங்கென, தேவர் வந்திறைஞ்சும் திருக்கோட்டி யூரானே. 9.10.6 1844 கன்று கொண்டு விளங்கனி யெறிந்து ஆநிரைக் கழிவென்று, மாமழை நின்று காத்துகந் தான்நில மாமகட் கினியான், குன்றின் முல்லையின் வாசமும் குளிர்மல்லிகை மணமும் அளைந்து,இளந் தென்றல் வந்துலவும் திருக்கோட்டி யூரானே. 9.10.7 1845 பூங்கு ருந்தொசித் தானைகாய்ந் தரிமாச் செகுத்து, அடியேனை யாளுகந்து ஈங்கென் னுள்புகுந் தானிமை யோர்கள்தம் பெருமான், தூங்கு தண்பல வின்கனி தொகுவாழையின் கனியொடு மாங்கனி தேங்கு தண்புனல்சூழ் திருக்கோட்டி யூரானே. 9.10.8 1846 கோவை யின்தமிழ் பாடு வார்குடம் ஆடு வார்தட மாமலர்மிசை, மேவு நான்முகனில் விளங்கு புரிநூலர், மேவு நான்மறை வாணர் ஐவகை வேள்வி ஆறங்கம் வல்லவர் தொழும், தேவ தேவபிரான் திருக்கோட்டி யூரானே. 9.10.9 1847 ஆலுமா வலவன் கலிகன்றி மங்கையர் தலைவன் அணிபொழில் சேல்கள் பாய்கழனித் திருக்கோட்டி யூரானை, நீல மாமுகில் வண்ணனை நெடுமாலை இன்தமி ழால்நி னைந்த,இந் நாலு மாறும்வல் லார்க்கிட மாகும் வானுலகே. (2) 9.10.10 68 பெரிய திருமொழி பத்தாம் பத்து கலி விருத்தம் 1848 ஒருநற் சுற்றம் எனக்குயிர் ஒண்பொருள் வருநல் தொல்கதி யாகிய மைந்தனை நெருநல் கண்டது நீர்மலை யின்றுபோய் கருநெல் சுழ்கண்ண மங்கையுள் காண்டுமே (2) 10.1.1 1849 பொன்னை மாமணி யையணி யார்ந்ததோர் மின்னை வேங்கடத் துச்சியிற் கண்டுபோய் என்னை யாளுடை யீசனை யெம்பிரான் றன்னை யாம்சென்று காண்டும்தண் காவிலே 10.1.2 1850 வேலை யாலிலைப் பள்ளி விரும்பிய பாலை ஆரமு தத்தினைப் பைந்துழாய் மாலை ஆலியில் கண்டு மகிழ்ந்து போய் ஞால முன்னியைக் காண்டும்நாங் கூரிலே 10.1.3 1851 துளக்க மில்சுட ரை,அவு ணனுடல் பிளக்கும் மைந்தனைப் பேரில் வணங்கிப்போய் அளப்பி லாரமு தையம ரர்க்கருள் விளக்கினை சென்று வெள்ளறைக் காண்டுமே 10.1.4 1852 சுடலை யில்சுடு நீறன் அமர்ந்ததுஓர் நடலை தீர்த்தவ னைநறை யூர்கண்டு,என் உடலை யுள்புகுந் துள்ள முருக்கியுண் விடலை யைச்சென்று காண்டும்மெய் யத்துளே 10.1.5 1853 வானை ஆரமு தம்தந்த வள்ளலை தேனை நீள்வயல் சேறையில் கண்டுபோய் ஆனை வாட்டி யருளும் அமரர்த்தம் கோனை, யாம்குடந் தைச்சென்று காண்டுமே 10.1.6 1854 கூந்த லார்மகிழ் கோவல னாய் வெண்ணெய் மாந்த ழுந்தையில் கண்டு மகிழ்ந்துபோய் பாந்தள் பாழியில் பள்ளி விரும்பிய வேந்த னைச்சென்று காண்டும்வெ· காவுளே 10.1.7 1855 பத்த ராவியைப் பான்மதி யை,அணித் தொத்தை மாலிருஞ் சோலைத் தொழுதுபோய் முத்தி னைமணி யைமணி மாணிக்க வித்தி னை,சென்று விண்ணகர்க் காண்டுமே 10.1.8 1856 கம்ப மாகளி றஞ்சிக் கலங்க,ஓர் கொம்பு கொண்ட குரைகழல் கூத்தனை கொம்பு லாம்பொழில் கோட்டியூர்க் கண்டுபோய் நம்ப னைச்சென்று கண்டும்நா வாயுளே 10.1.9 1857 பெற்றம் ஆளியை பேரில் மணாளனை கற்ற _ல்கலி கன்றி யுரைசெய்த சொற்றி றமிவை சொல்லிய தொண்டர்கட்கு அற்ற மில்லையண் டம்அவர்க் காட்சியே 10.1.10 எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 1858 இரக்க மின்றியெங் கோன்செய்த தீமை இம்மை யேயெமக் கெய்திற்றுக் காணீர் பரக்க யாமின் றுரைத்தென் இரவணன் பட்ட னனினி யவர்க்கு ரைக்கோம் குரக்கு நாயகர் காள்.இளங் கோவே கோல வல்வி லிராம பிரானே அரக்க ராடழைப் பாரில்லை நாங்கள் அஞ்சி னோந்தடம் பொங்கத்தம் பொங்கோ 10.2.1 1859 பத்து நீள்முடி யுமவற் றிரட்டிப் பாழித் தோளும் படைத்தவன் செல்வம், சித்தம் மங்கையர் பால்வைத்துக் கெட்டான் செய்வ தொன்றறி யாவடி யோங்கள் ஒத்த தோளிரண் டுமொரு முடியும் ஒருவர் தம்திறத் தோமன்றி வாழ்ந்தோம் அத்த. எம்பெரு மான்.எம்மைக் கொல்லேல் அஞ்சி னேம்தடம் பொங்கத்தம் பொங்கோ 10.2.2 1860 தண்ட காரணி யம்புகுந் தன்று தைய லைத்தக விலியெங் கோமான் கொண்டு போந்துகெட் டான்எமக் கிங்கோர் குற்ற மில்லைகொல் லேல்குல வேந்தே பெண்டி ரால்கெடு மிக்குடி தன்னைப் பேசு கின்றதென்? தாசர தீ,உன் அண்ட வணர் உகப்பதே செய்தாய் அஞ்சி னோம்தடம் பொங்கத்தம் பொங்கோ 10.2.3 1861 எஞ்ச லில்இல்ங் கைக்கிறை யெங்கோன் றன்னை முன்பணிந்து எங்கள்கண் முகப்பே நஞ்சு தானரக் கர்குடிக் கென்று நங்கை யையவன் தம்பியே சொன்னான் விஞ்சை வானவர் வேண்டிற்றே பட்டோம் வேரி வார்பொழில் மாமயி லன்ன அஞ்சி லோதியைக் கொண்டு நடமின் அஞ்சி னோம்தடம் பொங்கத்தம் பொங்கோ 10.2.4 1862 செம்பொன் நீள்முடி எங்கள் இரவணன் சீதை யென்பதோர் தெய்வம் கொணர்ந்து வம்பு லாம்கடி காவில் சிறையா வைத்த தேகுற்ற மாயிற்றுக் காணீர் கும்ப னோடு நிகும்பனும் பட்டான் கூற்றம் மனிட மாய்வந்து தோன்றி அம்பி னாலெம்மைக் கொன்றிடு கின்றது அஞ்சி னோம்தடம் பொங்கத்தம் பொங்கோ 10.2.5 1863 ஓத மாகட லைக்கடந் தேறி உயர்க்கொள் மாக்கடி காவை யிறுத்து காதல் மக்களும் சுற்றமுங் கொன்று கடியி லங்கை மலங்க எரித்துத் தூது வந்த குரங்குக்கே உங்கள் தோன்றல் தேவியை விட்டு கொடாதே ஆதர் நின்று படுகின்ற தந்தோ. அஞ்சி னோம்தடம் பொங்கத்தம் பொங்கோ 10.2.6 1864 தழ மின்றிமுந் நீரையஞ் ஞான்று தகைந்த தேகண்டு வஞ்சி_ண் மருங்குல் மாழை மான்மட நோக்கியை விட்டு வாழ்கி லாமதி யில்மனத் தானை ஏழை யையிலங் கைக்கிறை தன்னை எங்க ளையொழி யக்கொலை யவனை சூழ மாநினை மாமணி வண்ணா. சொல்லி னோம்தடம் பொங்கத்தம் பொங்கோ 10.2.7 1865 மனங்கொண் டேறும்மண் டோதரி முதலா அங்க யற்கண்ணி னார்கள் இருப்ப தனங்கொள் மென்முலை நோக்க மொழிந்து தஞ்ச மேசில தாபத ரென்று புனங்கொள் மென்மயி லைச்சிறை வைத்த புன்மை யாளன் நெஞ் சில்புக எய்த அனங்க னன்னதிண் டோளெம்மி ராமற் கஞ்சி னோம்தடம் பொங்கத்தம் பொங்கோ 10.2.8 1866 புரங்கள் மூன்றுமோர் மாத்திரைப் போதில் பொங்கெ ரிக்கிரை கண்டவன் அம்பின் சரங்க ளேகொடி தாயடு கின்ற சாம்ப வானுடன் நிற்கத் தொழுதோம் இரங்கு நீயெமக் கெந்தைபி ரானே. இலங்கு வெங்கதி ரோன்றன் சிறுவா குரங்கு கட்கர சே.எம்மைக் கொல்லேல். கூறி னோம்தடம் பொங்கத்தம் பொங்கோ 10.2.9 1867 அங்கவ் வானவர்க் காகுலம் தீர அணியி லங்கை அழித்தவன் றன்னை பொங்கு மாவல வன்கலி கன்றி புகன்ற பொங்கத்தங் கொண்டு,இவ் வுலகில் எங்கும் பாடிநின் றாடுமின் தொண்டீர். இம்மை யேயிட ரில்லை, இறந்தால் தங்கு மூர்அண்ட மேகண்டு கொண்மின் சாற்றி னோம்தடம் பொங்கத்தம் பொங்கோ. 10.2.10 அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 1868 ஏத்து கின்றோம் நாத்த ழும்ப இராமன் திருநாமம் சோத்தம் நம்பீ. சுக்கி ரீவா. உம்மைத் தொழுகின்றோம் வார்த்தை பேசீர் எம்மை யுங்கள் வானரம் கொல்லாமே கூத்தர் போல ஆடு கின்றோம் குழமணி தூரமே 10.3.1 1869 எம்பி ரானே. என்னை யாள்வாய் என்றென் றலற்றாதே அம்பின் வாய்ப்பட் டாற்ற கில்லா திந்திர சித்தழிந்தான் நம்பி அனுமா. சுக்கி ரீவ. அங்கத னே.நளனே கும்ப கர்ணன் பட்டுப் போனான் குழமணி தூரமே 10.3.2 1870 ஞால மாளு முங்கள் கோமான் எங்கள் இரவணற்குக் கால னாகி வந்த வாகண் டஞ்சிக் கருமுகில்போல் நீலன் வாழ்கசு டேணன் வாழ்க அங்கதன் வாழ்கவென்று கோல மாக ஆடு கின்றோம் குழமணி தூரமே 10.3.3 1871 மணங்கள் நாறும் வார்குழ லார்கள் மாதர்க ளாதரத்தை புணர்ந்த சிந்தைப் புன்மை யாளன் பொன்ற வரிசிலையால் கணங்க ளுண்ண வாளி யாண்ட காவல னுக்கிளையோன் குணங்கள் பாடி யாடு கின்றோம் குழமணி தூரமே 10.3.4 1872 வென்றி தந்தோம் மானம் வேண்டோம் தானம் எமக்காக இன்று தம்மி னெங்கள் வாணாள் எம்பெரு மான்தமர்காள் நின்று காணீர் கண்க ளார நீரெமைக் கொல்லாதே குன்று போல ஆடு கின்றோம் குழமணி தூரமே 10.3.5 1873 கல்லின் முந்நீர் மாற்றி வந்து காவல் கடந்து,இலங்கை அல்லல் செய்தா னுங்கள் கோமான் எம்மை அமர்க்களத்து வெல்ல கில்லா தஞ்சி னோங்காண் வெங்கதி ரோன்சிறுவா, கொல்ல வேண்டா ஆடு கின்றோம் குழமணி தூரமே 10.3.6 1874 மாற்ற மாவ தித்த னையே வம்மின் அரக்கருளீர் சீற்றம் _ம்மேல் தீர வேண்டில் சேவகம் பேசாதே ஆற்றல் சான்ற தொல்பி றப்பில் அனுமனை வாழ்கவென்று கூற்ற மன்னார் காண ஆடீர் குழமணி தூரமே 10.3.7 1875 கவள யானை பாய்புர வித்தே ரோட ரக்கரெல்லாம் துவள, வென்ற வென்றி யாளன் றன்தமர் கொல்லாமே தவள மாடம் நீட யோத்தி காவலன் றன்சிறுவன் குவளை வண்ணன் காண ஆடீர் குழமணி தூரமே 10.3.8 1876 ஏடொத் தேந்தும் நீளி லைவேல் எங்கள் இரவணனார் ஓடிப் போனார், நாங்கள் எய்த்தோம் உய்வதோர் காரணத்தால் சூடிப் போந்தோம் உங்கள் கோம னாணை தொடரேன்மின் கூடி கூடி யாடு கின்றோம் குழமணி தூரமே 10.3.9 1877 வென்ற தொல்சீர்த் தென்னி லங்கை வெஞ்சமத்து அன்றரக்கர் குன்ற மன்னா ராடி உய்ந்த குழமணி தூரத்தை கன்றி நெய்ந்நீர் நின்ற வேற்கைக் கலிய னொலிமாலை ஒன்றும் ஒன்றும் ஐந்தும் மூன்றும் படிநின் றாடுமினே 10.3.10 அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 1878 சந்த மலர்க்குழல் தாழத் தானுகந் தோடித் தனியே வந்து,என் முலைத்தடந் தன்னை வாங்கிநின் வாயில் மடுத்து, நந்தன் பெறப்பெற்ற நம்பீ. நானுகந் துண்ணும் அமுதே, எந்தை பெருமனே. உண்ணாய் என்னம்மம் சேமமுண் ணாயே 10.4.1 1879 வங்க மறிகடல் வண்ணா.மாமுகி லேயொக்கும் நம்பீ செங்க ணெடிய திருவே செங்கம லம்புரை வாயா, கொங்கை சுரந்திட வுன்னைக் கூவியும் காணாதி ருந்தேன் எங்கிருந் தாயர்க ளோடும் என்விளை யாடுகின் றாயே 10.4.2 1880 திருவில் பொலிந்த எழிலார் ஆயர்தம் பிள்ளைக ளோடு தெருவில் திளைக்கின்ற நம்பீ செய்கின்ற தீமைகள் கண்டிட்டு, உருகியென் கொங்கையின் தீம்பால் ஓட்டந்து பாய்ந்திடு கின்ற, மருவிக் குடங்கா லிருந்து வாய்முலை யுண்ணநீ வாராய் 10.4.3 1881 மக்கள் பெறுதவம் போலும் வையத்து வாழும் மடவார் மக்கள் பிறர்கண்ணுக் கொக்கும் முதல்வா மதக்களி றன்னாய் செக்கர் இளம்பிறை தன்னை வாங்கிநின் கையில் தருவன் ஒக்கலை மேலிருந் தம்மம் உகந்தினி துண்ணநீ வாராய் 10.4.4 1882 மைத்த கருங்குஞ்சி மைந்தா.மாமரு தூடு நடந்தாய், வித்தக னேவிரை யாதே வெண்ணெய் விழுங்கும் விகிர்தா, இத்தனை போதன்றி யென்றன் கொங்கை சுரந்திருக்க கில்லா, உத்தம னே.அம்மம் உண்ணாய் உலகளந் தாய்.அம்மம் உண்ணாய் 10.4.5 1883 பிள்ளய்கள் செய்வன செய்யாய் பேசின் பெரிதும் வலியை கள்ளம் மனத்தி லுடையை காணவே தீமைகள் செய்தி உள்ள முருகியென் கொங்கை ஓட்டந்து பாய்ந்திடு கின்ற பள்ளிக் குறிப்புச்செய் யாதே பாலமு துண்ணநீ வாராய் 10.4.6 1884 தன்மக னாகவன் பேய்ச்சி தான்முலை யுண்ணக் கொடுக்க வன்மக னாயவள் ஆவி வாங்கி முலையுண்ட நம்பி நன்மகள் ஆய்மக ளோடு நானில மங்கை மணாளா என்மக னே.அம்ம முண்ணாய் என்னம்மம் சேமமுண் ணாயே 10.4.7 1885 உந்தம் அடிகள் முனிவர் உன்னைநான் என்கையிற் கோலால் நொந்திட மோதவுங் கில்லேன்_ங்கள்தம் ஆநிரை யெல்லாம் வந்து புகுதரும் போது வானிடைத் தெய்வங்கள் காண அந்தியம் போதங்கு நில்லேல்ஆழியங் கையனே. வாராய் 10.4.8 1886 பெற்றத் தலைவனெங் கோமான் பேரரு ளாளன் மதலாய், சுற்றக் குழாத்திளங் கோவே. தோன்றிய தொல்புக ழாளா, கற்றினந் தோறும் மறித்துக் கானம் திரிந்த களிறே எற்றுக்கென் அம்மமுண் ணாதே எம்பெரு மானிருந் தாயே 10.4.9 1887 இம்மை யிடர்க்கெட வேண்டி ஏந்தெழில் தோள்கலி கன்றி செம்மைப் பனுவல்_ல் கொண்டு செங்க ணெடியவன் றன்னை அம்மமுண் என்றுரைக் கின்ற பாட லிவையைந்து மைந்தும் மெய்ம்மை மனத்துவைத் தேத்த வினவ ராகலு மாமே 10.4.10 கலித்தாழிசை 1888 பூங்கோதை யாய்ச்சி கடைவெண்ணை புக்குண்ண, ஆங்கவ ளார்த்துப் புடைக்கப் புடையுண்டு ஏங்கி யிருந்து சிணுங்கி விளையாடும் ஓங்கோத வண்ணனே. சப்பாணி ஒளிமணி வண்ணனே. சப்பாணி (2). 10.5.1 1889 தாயர் மனங்கள் தடிப்பத் தயிர்நெய்யுண் டேயெம் பிராக்கள் இருநிலத் தெங்கள்தம் ஆயர் அழக அடிகள் அரவிந்த வாயவ னே. கொட்டாய் சப்பாணி மால்வண்ண னே.கொட்டாய் சப்பாணி. 10.5.2 1890 தாம்மோர் உருட்டித் தயிர்நெய் விழுங்கிட்டு தாமோ தவழ்வரென் றாய்ச்சியர் தாம்பினால் தாமோ திரக்கையா லார்க்கத் தழும்பிருந்த தாமோ தரா. கொட்டாய் சப்பாணி தமரைக் கண்ணனே. சப்பாணி 10.5.3 1891 பெற்றார் தளைகழலப் பேர்ந்தங் கயலிடத்து உற்றா ரொருவரு மின்றி யுலகினில், மற்றரு மஞ்சப்போய் வஞ்சப்பெண் நஞ்சுண்ட கற்றாய னே.கொட்டாய் சப்பாணி கார்வண்ண னே.கொட்டாய் சப்பாணி 10.5.4 1892 சோத்தென நின்னைத் தொழுவன் வரந்தர, பேய்ச்சி முலையுண்ட பிள்ளாய், பெரியன ஆய்ச்சியர் அப்பம் தருவர் அவர்க்காகச் சாற்றியோ ராயிரம் சப்பாணி தடங்கைக ளால்கொட்டாய் சப்பாணி 10.5.5 1893 கேவல மன்றுன் வயிறு, வயிற்றுக்கு நானவல் அப்பம் தருவன் கருவிளைப் பூவலர் நீள்முடி நந்தன்றன் போரேறே, கோவல னே. கொட்டாய் சப்பாணி குடமா டீ.கொட்டாய் சப்பாணி. 10.5.6 1894 புள்ளினை வாய்பிளந்து பூங்குருந்தம் சாய்த்து, துள்ளி விளயாடித் தூங்குறி வெண்ணெயை, அள்ளிய கையா லடியேன் முலைநெருடும் பிள்ளைப்பி ரான். கொட்டாய் சப்பாணி பேய்முலை யுண்டானே. சப்பாணி. 10.5.7 1895 யாயும் பிறரும் அறியாத யாமத்து, மாய வலவைப்பெண் வந்து முலைதர, பேயென் றவளைப் பிடித்துயி ரையுண்ட, வாயவ னே.கொட்டாய் சப்பாணி மால்வண்ண னே.கொட்டாய் சப்பாணி. 10.5.8 1896 கள்ளக் குழவியாய்க் காலால் சகடத்தை தள்ளி யுதைத்திட்டுத் தாயாய் வருவாளை, மெள்ளத் தொடர்ந்து பிடித்தா ருயிருண்ட, வள்ளலே. கொட்டாய் சப்பாணி மால்வண்ண னே.கொட்டாய் சப்பாணி. 10.5.9 1897 காரார் புயல்கைக் கலிகன்றி மங்கையர்கோன், பேராளன் நெஞ்சில் பிரியா திடங்கொண்ட சீராளா, செந்தா மரைக்கண்ணா. தண்டுழாய்த் தாராளா, கொட்டாய் சப்பாணி தடமார்வா கொட்டாய் சப்பாணி. 10.5.10 எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 1898 எங்கானும் ஈதொப்ப தோர்மாய முண்டே? நரநா ரணனா யுலகத் தற_ல் சிங்கா மைவிரித் தவனெம் பெருமான் அதுவன் றியும்செஞ் சுடரும் நிலனும், பொங்கார் கடலும் பொருப்பும் நெருப்பும் நெருக்கிப் புகபொன் மிடறத் தனைபோது, அங்காந் தவன்காண்மின் இன்றாய்ச் சியரால் அளைவெண்ணெ யுண்டாப் புண்டிருந் தவனே (2) 10.6.1 1899 குன்றொன்று மத்தா அரவம் அளவிக் குரைமா கடலைக் கடைந்திட்டு, ஒருகால் நின்றுண்டை கொண்டோட்டி வங்கூன் நிமிர நினைத்த பெருமான் அதுவன் றியும்முன், நன்றுண்ட தொல்சீர் மகரக் கடலேழ் மலையே ழுலகே ழொழியா மைநம்பி, அன்றுண் டவன்காண்மின் இன்றாய்ச் சியரால் அளைவெண்ணெ யுண்டாப் புண்டிருந் தவனே 10.6.2 1900 உளைந்திட் டெழுந்த மதுகை டவர்கள் உலப்பில் வலியால் அவர்பால், வயிரம் விளைந்திட்ட தென்றெண்ணி விண்ணோர் பரவ அவர்நா ளொழித்த பெருமான் முனநாள், வளைந்திட்ட வில்லாளி வல்வா ளெயிற்று மலைபோ லவுண னுடல்வள் ளுகிரால், அளைந்திட் டவன்காண்மின் இன்றாய்ச் சியரால் அளைவெண்ணெ யுண்டாப் புண்டிருந்தவனே 10.6.3 1901 தளர்ந்திட் டிமையோர் சரண்தா வெனத்தான் சரணாய் முரணா யவனை உகிரால் பியள்ந்திட் டமரர்க் கருள்செய் துகந்த பெருமான் திருமால் விரிநீ ருலகை, வளர்ந்திட்ட தொல்சீர் விறல்மா வலியை மண்கொள்ள வஞ்சித் தொருமாண் குறளாய் அளந்திட் டவன்காண்மின் இன்றாய்ச் சியரால் அளைவெண்ணெ யுண்டாப் புண்டிருந் தவனே 10.6.4 1902 நீண்டான் குறளாய் நெடுவா னளவும் அடியார் படுமாழ் துயராய வெல்லாம், தீண்டா மைநினைந் திமையோ ரளவும் செலவைத் தபிரான் அதுவன் றியும்முன், வேண்டா மைநமன் றமரென் தமரை வினவப் பெறுவார் அலர்,என்று, உலகேழ் ஆண்டா னவன்காண்மின் இன்றாய்ச் சியரால் அளைவெண்ணெ யுண்டாப் புண்டிருந்தவனே 10.6.5 1903 பழித்திட்ட இன்பப் பயன்பற் றறுத்துப் பணிந்தேத்த வல்லார் துயராய வெல்லாம், ஒழித்திட் டவரைத் தனக்காக்க வல்ல பெருமான் திருமா லதுவன் றியும்முன், தெழித்திட் டெழுந்தே எதிர்நின்று மன்னன் சினத்தோள் அவையா யிரமும் மழுவால் அழித்திட் டவன்காண்மின் இன்றாய்ச் சியரால் அளைவெண்ணெ யுண்டாப் புண்டிருந்தவனே 10.6.6 1904 படைத்திட்ட திவ்வைய முய்ய முனநாள் பணிந்தேத்த வல்லார் துயராய வெல்லாம், துடைத்திட் டவரைத் தனக்காக்க வென்னத் தெளியா அரக்கர் திறலபோய் அவிய, மிடைத்திட் டெழுந்த குரங்கைப் படையா விலங்கல் புகப்பாய்ச்சி விம்ம, கடலை அடைத்திட் டவன்காண்மின் இன்றாய்ச் சியரால் அளைவெண்ணெ யுண்டாப் புண்டிருந்தவனே 10.6.7 1905 நெறித்திட்ட மென்கூழை நன்னே ரிழையோ டுடனாய வில்லென்ன வல்லே யதனை, இறுத்திட் டவளின்ப மன்போ டணைந்திட டிளங்கொற் றவனாய்த் துளங்காத முந்நீர், செறித்திட் டிலங்கை மலங்க அரக்கன் செழுநீண் முடிதோ ளொடுதாள் துணிய, அறுத்திட் டவன்காண்மின் இன்றாய்ச் சியரால் அளைவெண்ணெ யுண்டாப் புண்டிருந்தவனே 10.6.8 1906 சுரிந்திட்ட செங்கேழ் உளைப்பொங் கரிமாத் தொலையப் பிரியாது சென்றெய்தி, எய்தா திரிந்திட் டிடங்கொண் டடங்காத தன்வாய் இருகூறு செய்த பெருமான் முனநாள் வரிந்திட்ட வில்லால் மரமேழு மெய்து மலைபோ லுருவத் தொரிராக் கதிமூக்கு, அரிந்திட் டவன்காண்மின் இன்றாய்ச் சியரால் அளைவெண்ணெ யுண்டாப் புண்டிருந்தவனே 10.6.9 1907 நின்றார் முகப்புச் சிறிதும் நினையான் வயிற்றை நிறைப்பா னுறிப்பால் தயிர்நெய், அன்றாய்ச் சியர்வெண்ணெய் விழுங்கி யுரலோ டாப்புண் டிருந்த பெருமான் அடிமேல், நன்றாய தொல்சீர் வயல்மங் கையர்கோன் கலிய னொலிசெய் தமிழ்மாலை வல்லார், என்றானும் எய்தா ரிடரின்ப மெய்தி இமையோர்க்கு மப்பால் செலவெய் துவாரே 10.6.10 எழுசீர் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 1908 மான முடைத்துங்க ளாயர் குலமத னால்பிறர் மக்கள் தம்மை ஊன முடையன செய்யப் பெறாயென் றிரப்ப னுரப்ப கில்லேன் நானு முரைத்திலேன் நந்தன் பணித்திலன் நங்கைகாள். நானென் செய்கேன்? தானுமோர் கன்னியும் கீழை யகத்துத் தயிர்கடை கின்றான் போலும். 10.7.1 1909 காலை யெழுந்து கடைந்தவிம் மோர்விற்கப் போகின்றேன் கண்டே போனேன், மாலை நறுங்குஞ்சி நந்தன் மகனல்லால் மற்றுவந் தாரு மில்லை, மேலை யகத்துநங் காய். வந்து காண்மின்கள் வெண்ணெ யேயன்று, இருந்த பாலும் பதின்குடம் கண்டிலேன் பாவியேன் என்செய்கேன் என்செய் கேனோ. 10.7.2 1910 தெள்ளிய வாய்ச்சிறி யான்நங்கை காள். உறி மேலைத் தடாநி றைந்த, வெள்ளி மலையிருந் தாலொத்த வெண்ணெயை வாரி விழுங்கி யிட்டு, கள்வ னுறங்குகின் றான்வந்து காண்மின்கள் கையெல் லாம்நெய், வயிறு பிள்ளை பரமன்றுஇவ் வேழுல கும்கொள்ளும் பேதையேன் என்செய் கேனோ. 10.7.3 1911 மைந்நம்பு வேல்கண்நல் லாள்முன்னம் பெற்ற வளைவண்ண நன்மா மேனி, தன்நம்பி நம்பியு மிங்கு வளர்ந்தது அவனி வைசெய் தறியான் பொய்ந்நம்பி புள்ளுவன் கள்வம் பொதியறை போகின்ற வாதவழ்ந் திட்டு, இந்நம்பி நம்பியா ஆய்ச்சியர்க் குய்வில்லை என்செய்கேன் என்செய் கேனோ. 10.7.4 1912 தந்தை புகுந்திலன் நானிங்கி ருந்திலேன் தோழிமா ராரு மில்லை, சந்த மலர்க்குழ லாள்தனி யேவிளை யாடு மிடம்கு றுகி, பந்து பறித்துத் துகில்பற்றிக் கீறிப் படிறன் படிறு செய்யும், நந்தன் மதலைக்கிங் கென்கட வோம்?நங்காய். என்செய்கேன் என்செய் கேனோ. 10.7.5 1913 மண்மகள் கேள்வன் மலர்மங்கை நாயகன் நந்தன் பெற்ற மதலை, அண்ணல் இலைக்குழ லூதிநம் சேரிக்கே அல்லிற் றான்வந்த பின்னை, கண்மலர் சோர்ந்து முலைவந்து விம்மிக் கமலச் செவ்வாய்வெ ளுப்ப, என்மகள் வண்ண மிருக்கின்ற வாநங்காய். என்செய்கேன் என்செய் கேனோ. 10.7.6 1914 ஆயிரம் கண்ணுடை இந்திர னாருக்கென் றாயர் விழவெ டுப்ப, பாசனம் நல்லன பண்டிக ளால்புகப் பெய்த அதனை யெல்லாம், போயிருந் தங்கொரு பூத வடிவுகொண் டுன்மக னின்று நங்காய், மாயன் அதனையெல் லாம்முற்ற வாரி வளைத்துண் டிருந்தான் போலும். 10.7.7 1915 தோய்த்த தயிரும் நறுநெய்யும் பாலுமோர் ஓர்க்குடன் துற்றிடு மென்று, ஆய்ச்சியர் கூடி யழைக்கவும் நானிதற் கெள்கி யிவனை நங்காய் சோத்தம் பிரான். இவை செய்யப் பெறாய். என் றிரப்பன் உரப்ப கில்லேன், பேய்ச்சி முலையுண்ட பின்னையிப் பிள்ளையைப் பேசுவ தஞ்சு வேனே. 10.7.8 1916 ஈடும் வலியும் உடையவிந் நம்பி பிறந்த ஏழு திங்களில், ஆடலர் கண்ணியி னானை வளர்த்தி யமுனை நீராடப் போனேன், சேடன் திருமறு மார்வன் கிடந்து திருவடி யால்,மலை போல ஓடும் சகடத்தைச் சாடிய பின்னை உரப்புவ தஞ்சு வேனே. 10.7.9 1917 அஞ்சுவன் சொல்லி யழைத்திட நங்கைகாள். ஆயிர நாழி நெய்யைப், பஞ்சியல் மெல்லடிப் பிள்ளைக ளுண்கின்ற பாகந் தான்வை யார்களே, கஞ்சன் கடியன் கறவெட்டு நாளில் என்கை வலத்தாது மில்லை, நெஞ்சத் திருப்பன செய்துவைத் தாய்நம்பீ . என்செய்கே னென்செய் கேனோ . 10.7.10 1918 அங்ஙனம் தீமைகள் செய்வர்க ளோநம்பீ. ஆயர் மடமக் களைப், பங்கய நீர்குடைந் தாடுகின் றார்கள் பின்னே சென்றொளித் திருந்து, அங்கவர் பூந்துகில் வாரிக்கொண் டிட்டர வேரி டையா ரிரப்ப, மங்கைநல் லீர்.வந்து கொண்மின் என்றுமரம் ஏறி யிருந்தாய் போலும் 10.7.11 1919 அச்சம் தினைத்தனை யில்லையிப் பிள்ளைக் காண்மை யும்சே வகமும், உச்சியில் முத்தி வளர்த்தெடுத் தேனுக் குரைத்திலன் தானின் றுபோய், பச்சிலைப் பூங்கடம் பேறி விசைகொண்டு பாய்ந்து புக்கு,ஆ யிரவாய் நச்சழல் பொய்கையில் நாகத்தி னோடு பிணங்கிநீ வந்தாய் போலும். 10.7.12 1920 தம்பர மல்லன் ஆண்மைக ளைத்தனி யேநின்று தாம்செய் வாரோ?, எம்பெரு மான். உன்னைப் பெற்ற வயிறுடை யேனினி யானென் செய்கேன்?, அம்பர மேழும் அதிரும் இடிகுரல் அங்கனற் செங்க ணுடை, வம்பவிழ் கானத்து மால்விடை யோடு பிணங்கிநீ வந்தாய் போலும். 10.7.13 1921 அன்ன நடைமட ஆய்ச்சி வயிறடித் 80 தஞ்ச அருவரை போல, மன்னு கருங்களிற் றாருயிர் வவ்விய மைந்தனை மாக டல்சூழு, கன்னிநன் மாமதிள் மங்கையர் காவலன் காமரு சீர்க்கலி கன்றி இன்னிசை மாலைக ளீரேழும் வல்லவர்க் கேது மிடரில் லையே. (2) 10.7.14 கலிவிருத்தம் 1922 காதில் கடிப்பிடுக் கலிங்க முடுத்து, தாதுநல் லதண்ணந் துழாய்கொ டணிந்து, போது மறுத்துப் புறமேவந் துநின்றீர், ஏதுக்கிது என்னிது என்னிது என்னோ. (2) 10.8.1 1923 துவரா டையுடுத் தொருசெண்டு சிலுப்பி, கவராக முடித்துக் கலிக்கச்சுக் கட்டி, சுவரார் கதவின் புறமேவந்து நின்றீர், இவரா ரிதுவென் னிதுவென் னிதுவென்னோ. 10.8.2 1924 கருளக் கொடியொன் றுடையீர். தனிப்பாகீர், உருளச் சகடம துறக்கில் நிமிர்த்தீர், மருளைக் கொடுபாடி வந்தில்லம் புகுந்தீர், இருளத் திதுவென் னிதுவென் னிதுவென்னோ. 10.8.3 1925 நாமம் பலவு முடைநா ரணநம்பீ, தாமத் துளவம் மிகநா றிடுகின்றீர், காம னெனப்பாடி வெந்தில்லம் புகுந்தீர், ஏமத் திது வென் னிதுவென் னிதுவென்னோ. 10.8.4 1926 சுற்றும் குழல்தாழச் சுரிகை யணைத்து, மற்றும் பலமாமணி பொன்கொ டணிந்து, முற்றம் புகுந்து முறுவல்செய்து நின்றீர், எற்றுக் கிதுவென் னிதுவென் னிதுவென்னோ. 10.8.5 1927 ஆனா யரும்ஆ னிரையுமங் கொழியக், கூனாய தோர்கொற்ற வில்லொன்று கையேந்திப், போனா ரிருந்தா ரையும்பார்த்துப் புகுதீர், ஏனோர்கள் முன்னென் னிதுவென் னிதுவென்னோ. 10.8.6 1928 மல்லே பொருத திரள்தோல் மணவாளீர், அல்லே யறிந்தோம்_ம் மனத்தின் கருத்தை, சொல்லா தொழியீர் சொன்னபோ தினால்வாரீர் எல்லே யிதுவென் னிதுவென் னிதுவென்னோ. 10.8.7 1929 புக்கா டரவம் பிடித்தாட்டும் புனிதீர், இக்காலங்கள் யாமுமக் கேதொன்று மல்லோம், தக்கார் பலர்த்தேவி மார்சால வுடையீர், எக்கே. இதுவென் னிதுவென் னிதுவென்னோ. 10.8.8 1930 ஆடி யசைந்தாய் மடவா ரொடுநீபோய்க் கூடிக் குரவை பிணைகோ மளப்பிள்ளாய், தேடித் திருமா மகள்மண் மகள்நிற்ப, ஏடி. இதுவென் னிதுவென் னிதுவென்னோ. 10.8.9 1931 அல்லிக் கமலக் கண்ணனை அங்கொராய்ச்சி எல்லிப் பொழுதூ டியவூடல் திறத்தை, கல்லின் மலிதோள் கலியன் சொன்ன மாலை, சொல்லித் துதிப்பா ரவர்துக்க மிலரே (2) 10.8.10 எழுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 1932 புள்ளுரு வாகி நள்ளிருள் வந்த பூதனை மாள, இலங்கை ஒள்ளெரி மண்டி யுண்ணப் பணித்த ஊக்க மதனை நினைந்தோ, கள்ளவிழ் கோதை காதலு மெங்கள் காரிகை மாதர் கருத்தும், பிள்ளைதன் கையில் கிண்ணமே யொக்கப் பேசுவ தெந்தை பிரானே. (2) 10.9.1 1933 மன்றில் மலிந்து கூத்துவந் தாடி மால்விடை யேழும டர்த்து, ஆயர் அன்று நடுங்க ஆனிரை காத்த ஆண்மைகொ லோவறி யேன் நான், நின்ற பிரானே. நீள்கடல் வண்ணா. நீயிவள் தன்னை நின் கோயில், முன்றி லெழுந்த முருங்கையில் தேனா முன்கை வளைகவர்ந் தாயே. 10.9.2 1934 ஆர்மலி யாழி சங்கொடு பற்றி ஆற்றலை யாற்றல் மிகுத்துக், கார்முகில் வண்ணா. கன்சனை முன்னம் கடந்தநின் கடுந்திறல் தானோ, நேரிழை மாதை நித்திலத் தொத்தை நெடுங்கடல் அமுதனை யாளை, ஆரெழில் வண்ணா. அங்கையில் வட்டாம் இவளெனக் கருதுகின் றாயே. 10.9.3 1935 மல்கிய தோளும் மானுரி யதளும் உடையவர் தமக்குமோர் பாகம், நல்கிய நலமோ? நரகனை தொலைத்த கரதலத் தமைதியின் கருத்தோ? அல்லியங் கோதை யணிநிறம் கொண்டு வந்துமுன் னேநின்று போகாய், சொல்லியென் நம்பீ. இவளைநீ யுங்கள் தொண்டர்கைத் தண்டென்ற வாறே 10.9.4 1936 செருவழி யாத மன்னர்கள் மாளத் தேர்வலங் கொண்டவர் செல்லும், அருவழி வானம் அதர்படக் கண்ட ஆண்மைகொ லோவறி யேன்நான், திருமொழி யெங்கள் தேமலர்க் கோதை சீர்மையை நினைந்திலை யந்தோ, பெருவழி நாவற் கனியினு மெளியள் இவளெனப் பேசுகின் றாயே 10.9.5 1937 அரக்கிய ராகம் புல்லென வில்லால் அணிமதி ளிலங்கையர் கோனை, செருக்கழித் தமரர் பணியமுன் னின்ற சேவக மோசெய்த தின்று முருக்கிதழ் வாய்ச்சி முன்கைவெண் சங்கம் கொண்டுமுன் னேநின்று போகாய், எருக்கிலைக் காக எறிமழு வோச்சல் என்செய்வ தெந்தை பிரானே. 10.9.6 1938 ஆழியந் திண்டேர் அரசர்வந் திறைஞ்ச அலைகடல் உலகம்முன் ஆண்ட, பாழியந் தோளோ ராயிரம் வீழப் படைமழுப் பற்றிய வலியோ? மாழைமென் னோக்கி மணிநிறங் கொண்டு வந்துமுன் னேநின்று போகாய், கோழிவெண் முட்டைக் கென்செய்வ தெந்தாய். குறுந்தடி நெடுங்கடல் வண்ணா. 10.9.7 1939 பொருந்தலன் ஆகம் புள்ளுவந் தேற வள்ளுகி ரால்பிளந்து, அன்று பெருந்தகைக் கிரங்கி வாலியை முனிந்த பெருமைகொ லோசெய்த தின்று, பெருந்தடங் கண்ணி சுரும்புறு கோதை பெருமையை நினைந்திலை பேசில், கருங்கடல் வண்ணா. கவுள்கொண்ட நீராம் இவளெனக் கருதுகின் றாயே 10.9.8 1940 நீரழல் வானாய் நெடுநிலங் காலாய் நின்றநின் நீர்மையை நினைந்தோ? சீர்க்கெழு கோதை யென்னல திலளென் றன்னதோர் தேற்றன்மை தானோ? பார்க்கெழு பவ்வத் தாரமு தனைய பாவையைப் பாவம்செய் தேனுக்கு, ஆரழ லோம்பும் அந்தணன் தோட்ட மாகநின் மனத்துவைத் தாயே 10.9.9 1941 வேட்டத்தைக் கருதா தடியிணை வணங்கி மெய்ம்மைநின் றெம்பெரு மானை, வாட்டிறல் தானை மங்கையர் தலைவன் மானவேல் கலியன்வா யொலிகள், தோட்டலர் பைந்தார்ச் சுடர்முடி யானைப் பழமொழி யால்பணிந் துரைத்த, பாட்டிவை பாடப் பத்திமை பெருகிச் சித்தமும் திருவோடு மிகுமே (2) 10.9.10 வெண்டுறை 1942 திருத்தாய் செம்போத்தே, திருமாமகள் தன்கணவன், மருத்தார் தொல்புகழ் மாதவ னைவரத் திருத்தாய் செம்போத்தே. 10.10.1 1943 கரையாய் காக்கைப்பிள்ளாய், கருமாமுகில் போல்நிறத்தன், உரையார் தொல்புக ழுத்தம னைவரக், கரையாய் காக்கைப்பிள்ளாய். 10.10.2 1944 கூவாய் பூங்குயிலே, குளிர்மாரி தடுத்துகந்த, மாவாய் கீண்ட மணிவண்ண னைவரக், கூவாய் பூங்குயிலே. 10.10.3 1945 கொட்டாய் பல்லிக்குட்டி, குடமாடி யுலகளந்த, மட்டார் பூங்குழல் மாதவ னைவரக், கொட்டாய் பல்லிக்குட்டி. 10.10.4 1946 சொல்லாய் பைங்கிளியே, சுடராழி வலனுயர்த்த, மல்லார் தோள்வட வேங்கட வன்வர, சொல்லாய் பைங்கிளியே. 10.10.5 1947 கோழி கூவென்னுமால், தோழி. நானென்செய்கேன், ஆழி வண்ணர் வரும்பொழு தாயிற்று கோழி கூவென்னுமால். 10.10.6 1948 காமற் கென்கடவேன், கருமாமுகில் வண்ணற்கல்லால், பூமே லைங்கணை கோத்துப் புகுந்தெய்யக், காமற் கென்கடவேன். 10.10.7 1949 இங்கே போதுங்கொலோ, இனவேல்நெடுங் கண்களிப்ப, கொங்கார் சோலைக் குடந்தைக் கிடந்தமால், இங்கே போதுங்கொலோ. 10.10.8 1950 இன்னா ரென்றறியேன், அன்னே. ஆழியொடும், பொன்னார் சார்ங்க முடைய அடிகளை, இன்னா ரென்றறியேன். 10.10.9 1951 தொண்டீர். பாடுமினோ, சுரும்பார்ப்பொழில் மங்கையர்கோன், ஒண்டார் வேல்கலி யனொலி மாலைகள், தொண்டீர். பாடுமினோ (2) 10.10.10 85 பெரிய திருமொழி பதினோராம் பத்து கலி விருத்தம் 1952 குன்ற மொன்றெடுத் தேந்தி, மாமழை அன்று காத்தவம் மான்,அ ரக்கரை வென்ற வில்லியார் வீர மேகொலோ, தென்றல் வந்துதீ வீசு மென்செய்கேன். (2) 11.1.1 1953 காரும் வார்பனிக் கடலும் அன்னவன், தாரு மார்வமும் கண்ட தண்டமோ, சோரு மாமுகில் துளியி னூடுவந்து ஈர வாடைதான் ஈரு மென்னையே. 11.1.2 1954 சங்கு மாமையும் தளரு மேனிமேல், திங்கள் வெங்கதிர் சீறு மென்செய்கேன், பொங்கு வெண்டிரைப் புணரி வண்ணனார், கொங்க லார்ந்ததார் கூவு மென்னையே. 11.1.3 1955 அங்கொ ராய்க்குலத் துள்வ ளர்ந்துசென்று, அங்கொர் தாயுரு வாகி வந்தவள், கொங்கை நன்சுண்ட கோயின் மைகொலோ, திங்கள் வெங்கதிர் சீறு கின்றதே 11.1.4 1956 அங்கொ ராளரி யாய்,அ வுணனைப் பங்க மாவிரு கூறு செய்தவன், மங்குல் மாமதி வாங்க வேகொலோ பொங்கு மாகடல் புலம்பு கின்றதே. 11.1.5 1957 சென்று வார்சிலை வளைத்துஇ லங்கையை, வென்ற வில்லியார் வீர மேகொலோ, முன்றில் பெண்ணைமேல் முளரிக் கூட்டகத்து, அன்றி லின்குரல் அடரு மென்னையே. 11.1.6 1958 பூவை வண்ணனார் புள்ளின் மேல்வர, மேவி நின்றுநான் கண்ட தண்டமோ, வீவி லைங்கணை வில்லி யம்புகோத்து, ஆவி யேயிலக் காக எய்வதே. 11.1.7 1959 மால்இ னந்துழாய் வருமென் னெஞ்சகம், மாலின் அந்துழாய் வந்தென் னுள்புக, கோல வாடையும் கொண்டு வந்தது,ஓர் ஆலி வந்ததால் அரிது காவலே. 11.1.8 1960 கொண்டை யொண்கணும் துயிலும், என்நிறம் பண்டு பண்டுபோ லொக்கும், மிக்கசீர்த் தொண்ட ரிட்டபூந் துளவின் வாசமே, வண்டு கொண்டுவந் தூது மாகிலே 11.1.9 1961 அன்று பாரதத் தைவர் தூதனாய், சென்ற மாயனைச் செங்கண் மாலினை, மன்றி லார்ப்புகழ் மங்கை வாள்கலி கன்றி, சொல்வல்லார்க் கல்ல லில்லையே (2) 11.1.10 கலி நிலைத்துறை 1962 குன்ற மெடுத்து மழைத டுத்துஇளை யாரொடும் மன்றில் குரவை யிணைந்த மாலென்னை மால்செய்தான், முன்றில் தனிநின்ற பெண்ணை மேல்கிடந் தீர்கின்ற அன்றிலின் கூட்டைப் பிரிக்க கிற்பவ ரார்கொலோ. (2) 11.2.1 1963 பூங்கு ருந்தொசித்து ஆனை காய்ந்தரி மாச்செகுத்து, ஆங்கு வேழத்தின் கொம்பு கொண்டுவன் பேய்முலை வாங்கி யுண்ட,அவ் வாயன் நிற்கஇவ் வாயன்வாய், ஏங்கு வேய்ங்குழல் என்னோ டாடும் இளமையே. 11.2.2 1964 மல்லோடு கஞ்சனும் துஞ்ச வென்ற மணிவண்ணன், அல்லி மலர்த்தண் டுழாய்நி னைந்திருந் தேனையே, எல்லி யின்மா ருதம்வந் தடுமது வன்றியும், கொல்லைவல் லேற்றின் மணியும் கோயின்மை செய்யுமே. 11.2.3 1965 பொருந்து மாமர மேழு செய்த புனிதனார் திருந்து சேவடி யென்ம னத்து நினைதொறும், கருந்தண் மாகடல் மங்கு லார்க்கும் அதுவன்றியும், வருந்த வாடை வருமி தற்கினி யென்செய்கேன். 11.2.4 1966 அன்னை முனிவதும் அன்றி லின் குர லீர்வதும், மன்னு மறிகட லார்ப்ப தும்வளை சோர்வதும், பொன்னங் கலையல்கு லன்ன மென்னடைப் பூங்குழல், பின்னை மணாளர் திறத்த வாயின பின்னையே 11.2.5 1967 ஆழியும் சங்கு முடைய நங்கள் அடிகள்தாம், பாழிமை யான கனவில் நம்மைப் பகர்வித்தார், தோழியும் நானு மொழிய வையம் துயின்றது, கோழியும் கூகின்ற தில்லைக் கூரிரு ளாயிற்றே. 11.2.6 1968 காமன் றனக்கு முரையல் லேன்கடல் வண்ணனார், மாமண வாள ரெனக்குத் தானும் மகன்சொல்லில், யாமங்கள் தோறெரி வீசு மென்னிளங் கொங்கைகள், மாமணி வண்ணர் திறத்த வாய்வளர் கின்றவே. 11.2.7 1969 மன்சுறு மாலிருஞ் சோலை நின்ற மணாளனார், நெஞ்சம் நிறைகொண்டு போயி னார்நினை கின்றிலர், வெஞ்சுடர் போய்விடி யாமல் எவ்விடம் புக்கதோ, நஞ்சு உடலம் துயின்றால் நமக்கினி நல்லதே. 11.2.8 1970 காமன் கணைக்கோ ரிலக்க மாய்நலத் தில்மிகு, பூமரு கோலநம் பெண்மை சிந்தித்தி ராதுபோய் தூமலர் நீர்கொடு தோழி. நாம்தொழு தேத்தினால் கார்முகில் வண்ணரைக் கண்க ளால்காண லாங்கொலோ. 11.2.9 1971 வென்றி விடையுட னேழ டர்த்த அடிகளை, மன்றில் மலிபுகழ் மங்கை மன்கலி கன்றிசொல், ஒன்று நின்றவொன் பதுமு ரைப்பவர் தங்கள்மேல் என்றும் நில்லாவினை யொன்றும் சொல்லி லுலகிலே (2) 11.2.10 தரவு கொச்சகக் கலிப்பா 1972 மன்னிலங்கு பாரதத்துத் தேரூர்ந்து, மாவலியைப் பொன்னிலங்கு திண்விலங்கில் வைத்துப் பொருகடல்சூழ் தென்னிலங்கை யீடழித்த தேவர்க் கிதுகாணீர் என்னிலங்கு சங்கோ டெழில்தோற் றிருந்தேனே. (2) 11.3.1 1973 இருந்தானெ னுள்ளத் திறைவன், கறைசேர் பருந்தாள் களிற்றுக் கருள்செய்த, செங்கண் பெருந்தோள் நெடுமாலைப் பேர்பாடி யாட வருந்தாதென் கொங்கை யொளிமன்னும் அன்னே. 11.3.2 1974 அன்னே. இவரை யறிவன், மறைநான்கும் முன்னே யுரைத்த முனிவ ரிவர்வந்து பொன்னேய் வளைகவர்ந்து போகார் மனம்புகுந்து என்னே யிவரெண்ணும் எண்ணம் அறியோமே. 11.3.3 1975 அறியோமே யென்றுரைக்க லாமே எமக்கு, வெறியார் பொழில்சூழ் வியன்குடந்தை மேவி, சிறியானோர் பிள்ளையாய் மெள்ள நடந்திட்டு உறியார் நறுவெண்ணெ யுண்டுகந்தார் தம்மையே? 11.3.4 1976 தம்மையே நாளும் வணங்கித் தொழுவார்க்கு, தம்மையே யொக்க அருள்செய்வ ராதலால், தம்மையே நாளும் வணங்கித் தொழுதிறைஞ்சி, தம்மையே பற்றா மனத்தென்றும் வைத்தோமே. 11.3.5 1977 வைத்தா ரடியார் மனத்தினில் வைத்து, இன்பம் உற்றா ரொளிவிசும்பி லோரடிவைத்து, ஓரடிக்கும் எய்த்தாது மண்ணென் றிமையோர் தொழுதிறைஞ்சி, கைத்தா மரைகுவிக்கும் கண்ணனென் கண்ணனையே 11.3.6 1978 கண்ணன் மனத்துள்ளே நிற்கவும், கைவளைகள் என்னோ கழன்ற? இவையென்ன மாயங்கள்? பெண்ணானோம் பெண்மையோம் நிற்க, அவன்மேய, அண்ணல் மலையும் அரங்கமும் பாடோமே. 11.3.7 1979 பாடோமே யெந்தை பெருமானை? பாடிநின்று ஆடோமே யாயிரம் பேரானை? பேர்நினைந்து சூடோமே சூடும் துழாயலங்கல்? சூடி,நாம் கூடோமே கூடக் குறிப்பாகில்? நன்னெஞ்சே. 11.3.8 1980 நன்னெஞ்சே. நம்பெருமான் நாளும் இனிதமரும், அன்னம்சேர் கானல் அணியாலி கைதொழுது, முன்னம்சேர் வல்வினைகள் போக முகில்வண்ணன், பொன்னம்சேர் சேவடிமேல் போதணியப் பெற்றோமே. 11.3.9 1981 பெற்றாரார் ஆயிரம் பேரானைப், பேர்பாடப் பெற்றான் கலிய னொலிசெய் தமிழ்மாலை, கற்றாரோ முற்றுல காள்வ ரிவைகேட்க லுற்றார்க்கு, உறுதுய ரில்லை யுலகத்தே (2) 11.3.10 எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் 1982 நிலையிட மெங்கு மின்றி நெடுவெள்ளம் உம்பர் வளநாடு மூட இமையோர் தலையிட மற்றெ மக்கொர் சரணில்லை என்ன அரணாவ னென்னு மருளால் அலைகடல் நீர்க்கு ழம்ப அகடாட ஒடி யகல்வா னுரிஞ்ச, முதுகில் மலைகளை மீது கொண்டு வருமீனை மாலை மறவா திறைஞ்சென் மனனே. (2) 11.4.1 1983 செருமிகு வாளெ யிற்ற அரவொன்று சுற்றித் திசைமண்ணும் விண்ணு முடனே வெருவர வெள்ளை வெள்ளம் முழுதும் குழம்ப இமையோர்கள் நின்று கடைய, பருவரை யொன்று நின்று முதுகிற் பரந்து சுழலக் கிடந்து துயிலும், அருவரை யன்ன தன்மை அடலாமை யான திருமால் நமக்கொ ரரணே. 11.4.2. 1984 தீதறு திங்கள் பொங்கு சுடரும்பர் உம்ப ருலகேழி னோடு முடனே, மாதிர மண்சு மந்து வடகுன்று நின்ற மலையாறும் ஏழு கடலும் பாதமர் சூழ்கு ளம்பி னகமண்ட லத்தி னொருபா லொடுங்க வளர்சேர், ஆதிமுன் ஏன மாகி அரணாய மூர்த்தி அதுனம்மை யாளு மரசே. 11.4.3. 1985 தளையவிழ் கோதை மாலை யிருபால் தயங்க எரிகான் றிரண்டு தறுகண், அளவெழ வெம்மை மிக்க அரியாகி அன்று பரியோன் சினங்க ளவிழ, வளையுகி ராளி மொய்ம்பில் மறவோன தாகம் மதியாது சென்றொ ருகிரால் பிளவெழ விட்ட குட்ட மதுவைய மூடு பெருநீரில் மும்மை பெரிதே. 11.4.4. 1986 வெந்திறல் வாணன் வேள்வி யிடமெய்தி அங்கோர் குறளாகி மெய்ம்மை யுணர செந்தொழில் வேத நாவின் முனியாகி வைய முடிமூன் றிரந்து பெறினும், மந்திர மீது போகி மதிநின்றி றைஞ்ச மலரோன் வணங்க வளர்சேர், அந்தர மேழி னூடு செலவுய்த்த பாதம் அதுநம்மை யாளு மரசே. 11.4.5. 1987 இருநில மன்னர் தம்மை யிருநாலும் எட்டு மொருநாலு மொன்று முடனே, செரு_த லூடு போகி யவராவி மங்க மழுவாளில் வென்ற திறலோன், பெருநில மங்கை மன்னர் மலர்மங்கை நாதர் புலமங்கை கேள்வர் புகழ்சேர், பெருநில முண்டு மிழ்ந்த பெருவாய ராகி யவர்நம்மை யாள்வர் பெரிதே. 11.4.6. 1988 இலைமலி பள்ளி யெய்தி யிதுமாயம் என்ன இனமாய மான்பின் எழில்சேர் அலைமலி வேல்க ணாளை யகல்விப்ப தற்கொ ருருவாய மானை யாமையா, கொலைமலி யெய்து வித்த கொடியோன் இலங்கை பொடியாக வென்றி யமருள், சிலைமலி செஞ்ச ரங்கள் செலவுய்த்த நங்கள் திருமால் நமக்கொ ரரணே. 11.4.7. 1989 முன்னுல கங்க ளேழும் இருள்மண்டி யுண்ண முதலோடு வீடு மறியாது, என்னிது வந்த தென்ன இமையோர் திகைப்ப எழில்வேத மின்றி மறைய, பின்னையும் வான வர்க்கும் முனிவர்க்கும் நல்கி யிருள்தீர்ந்திவ் வைய மகிழ, அன்னம தாயி ருந்தங் கற_ல் உரைத்த அதுநம்மை யாளு மரசே. 11.4.8. 1990 துணைநிலை மற்றெ மக்கொ ருளதென் றிராது தொழுமின்கள் தொண்டர் தொலைய உணமுலை முங்கொடுத்த வுரவோள தாவி யுகவுண்டு வெண்ணெய் மருவி, பணமுலை யாயர் மாத ருரலோடு கட்ட அதனோடு மோடி அடல்சேர், இணைமரு திற்று வீழ நடைகற்ற தெற்றல் வினைபற்ற றுக்கும் விதியே. 11.4.9. 1991 கொலைகெழு செம்மு கத்த களிறொன்று கொன்று கொடியோன் இலங்கை பொடியா சிலைகெழு செஞ்ச ரங்கள் செலவுய்த்த நங்கள் திருமாலை, வேலை புடைசூழ் கலிகெழு மாட வீதி வயல்மங்கை மன்னு கலிகன்றி சொன்ன பனுவல், ஒலிகெழு பாடல் பாடி யுழல்கின்ற தொண்ட ரவராள்வ ரும்ப ருலகே. 11.4.10 தரவு கொச்சக் கலிப்பா 1992 மானமரு மென்னோக்கி வைதேவி யின்துணையா, கானமரும் கல்லதர்போய்க் காடுறைந்தான் காணேடீ கானமரும் கல்லதர்ப்போய்க் காடுறைந்த பொன்னடிகள், வானவர்தம் சென்னி மலர்க்கண்டாய் சாழலே (2) 11.5.1 1993 தந்தை தளைகழல்த் தோன்றிப்போய், ஆய்ப்பாடி நந்தன் குலமதலை யாய்வளர்ந்தான் காணேடீ, நந்தன் குலமதலை யாய்வளர்ந்தான் நான்முகற்குத் தந்தைகாண், எந்தை பெருமான்காண் சாழலே 11.5.2 1994 ஆழ்கடல்சூழ் வையகத்தா ரேசப்போய், ஆய்ப்பாடித் தாழ்குழலார் வைத்த தயிருண்டான் காணேடீ, தாழ்குழலார் வைத்த தயிருண்ட பொன்வயிறு,இவ் வேழுலகு முண்டும் இடமுடைத்தால் சாழலே 11.5.3 1995 அறியாதார்க் கானாய னாகிப்போய், ஆய்ப்பாடி உறியார் நறுவெண்ணெ யுண்டுகந்தான் காணேடீ உறியார் நறுவெண்ணெ யுண்டுகந்த பொன்வயிறுக்கு, எறிநீ ருலகனைத்து மெய்தாதால் சாழலே 11.5.4 1996 வண்ணக் கருங்குழ லாய்ச்சியால் மொத்துண்டு, கண்ணிக் குறுங்கயிற்றால் கட்டுண்டான் காணேடீ, கண்ணிக் குறுங்கயிற்றால் கட்டுண்டா னாகிலும், எண்ணற் கரியன் இமையோர்க்கும் சாழலே 11.5.5 1997 கன்றப் பறைகறங்கக் கண்டவர்தம் கண்களிப்ப, மன்றில் மரக்கால்கூத் தாடினான் காணேடீ, மன்றில் மரக்கால்கூத் தாடினா னாகிலும், என்றும் அரியன் இமையோர்க்கும் சாழலே 11.5.6 1998 கோதைவேல் ஐவர்க்காய் மண்ணகலம் கூறிடுவான், தூதனாய் மன்னவனால் சொல்லுண்டான் காணேடீ, தூதனாய் மன்னவனால் சொல்லுண்டா னாகிலும், ஓதநீர் வையகம்முன் உண்டுமிழ்ந்தான் சாழலே 11.5.7 1999 பார்மன்னர் மங்கப் படைதொட்டு வெஞ்சமத்து, தேர்மன்னர்க் காயன்று தேரூர்ந்தான் காணேடீ, தேர்மன்னர்க் காயன்று தேரூர்ந்தா னாகிலும், தார்மன்னர் தங்கள் தலைமேலான் சாழலே 11.5.8 2000 கண்டார் இரங்கக் கழியக் குறளுருவாய், வண்தாரான் வேள்வியில் மண்ணிரந்தான் காணேடீ, வண்தாரான் வேள்வியில் மண்ணிரந்தா னாகிலும் விண்டே ழுலகுக்கும் மிக்கான்காண் சாழலே (2) 11.5.9 2001 கள்ளத்தால் மாவலியை மூவடிமண் கொண்டளந்தான், வெள்ளத்தான் வேங்கடத்தான் என்பரால் காணேடீ, வெள்ளத்தான் வேங்கடத்தா னேலும், கலிகன்றி உள்ளத்தி னுள்ளே உலன்கண்டாய் சாழலே (2) 11.5.10 கலி நிலைத்துறை 2002 மைந்நின்ற கருங்கடல்வா யுலகின்றி வானவரும் யாமுமெல்லாம், நெய்ந்நின்ற சக்கரத்தன் திருவயிற்றில் நெடுங்காலம் கிடந்ததோரீர், எந்நன்றி செய்தாரா ஏதிலோர் தெய்வத்தை யேத்துகின்றீர்? செய்ந்நன்றி குன்றேன்மின் தொண்டர்காள். அண்டனையே ஏத்தீர்களே (2) 11.6.1 2003 நில்லாத பெருவெள்ளம் நெடுவிசும்பின் மீதோடி நிமிர்ந்தகாலம், மல்லாண்ட தடக்கையால் பகிரண்ட மகப்படுத்த காலத்து, அன்று எல்லாரும் அறியாரோ எம்பெருமான் உண்டுமிழ்ந்த எச்சில்தேவர், அல்லாதார் தாமுளரே? அவனருளே உலகாவ தறியீர்களே? 11.6.2 2004 நெற்றிமேல் கண்ணானும் நிறைமொழிவாய் நான்முகனும் நீண்டநால்வாய், ஒற்றைக்கை வெண்பகட்டின் ஒருவனையும் உள்ளிட்ட அமரரோடும், வெற்றிப்போர்க் கடலரையன் விழுங்காமல் தான்விழுங்கி யுய்யக்கொண்ட, கொற்றப்போ ராழியான் குணம்பரவாச் சிறுதொண்டர் கொடியவாறே. 11.6.3 2005 பனிப்பரவைத் திரைததும்பப் பாரெல்லாம் நெடுங்கடலே யானகாலம், இனிக்களைகண் இவர்க்கில்லை என்றுலகம் ஏழினையும் ஊழில்வாங்கி முனித்தலைவன் முழங்கொளிசேர் திருவயிற்றில் வைத்தும்மை உய்யக்கொண்ட கனிகளவத் திருவுருவத் தொருவனையே கழல்தொழுமா கல்லீர்களே 11.6.4 2006 பாராரும் காணாமே பரவைமா நெடுங்கடலே யானகாலம், ஆரானும் அவனுடைய திருவயிற்றில் நெடுங்காலம் கிடந்தது,உள்ளத் தோராத வுணர்விலீர். உணருதிரேல் உலகளந்த வும்பர்கோமான், பேராளன் பேரான பேர்களா யிரங்களுமே பேசீர்களே 11.6.5 2007 பேயிருக்கு நெடுவெள்ளம் பெருவிசும்பின் மீதோடிப் பெருகுகாலம், தாயிருக்கும் வண்ணமே யும்மைத்தன் வயிற்றிருத்தி யுய்யக்கொண்டான், போயிருக்க மற்றிங்கோர் புதுத்தெய்வம் கொண்டாடும் தொண்டீர், பெற்ற தாயிருக்க மணைவெந்நீர் ஆட்டுதிரோ மாட்டாத தகவற்றீரே. 11.6.6 2008 மண்ணாடும் விண்ணாடும் வானவரும் தானவரும் மற்றுமெல்லாம் உண்ணாத பெருவெள்ளம் உண்ணாமல் தான்விழுங்கி யுய்யக்கொண்ட, கண்ணாளன் கண்ணமங்கை நகராளன் கழல்சூடி, அவனையுள்ளத் தெண்ணாத மானிடத்தை யெண்ணாத போதெல்லா மினியவாறே 11.6.7 2009 மறம்கிளர்ந்து கருங்கடல்நீ ருரம்துரந்து பரந்தேறி யண்டத்தப்பால், புறம்கிளர்ந்த காலத்துப் பொன்னுலகம் ஏழினையும் ஊழில்வாங்கி, அறம்கிளர்ந்த திருவயிற்றின் அகம்படியில் வைத்தும்மை யுய்யக்கொண்ட, நிறம்கிளர்ந்த கருஞ்சோதி நெடுந்தகையை நினையாதார் நீசர்தாமே. 11.6.8 2010 அண்டத்தின் முகடழுந்த அலைமுநநீர்த் திரைததும்ப ஆவவென்று, தொண்டர்க்கும் அமரர்க்கும் முனிவர்க்கும் தானருளி, உலகமேழும் உண்டொத்த திருவயிற்றின் அகம்படியில் வைத்தும்மை யுய்யக்கொண்ட, கொண்டற்கை மணிவண்ணன் தண்குடந்தை நகர்ப்பாடி யாடீர்களே 11.6.9 2011 தேவரையும் அசுரரையும் திசைகளையும் கடல்களையும் மற்றும் முற்றும், யாவரையு மொழியாமே யெம்பெருமான் உண்டுமிழ்ந்த தறிந்துசொன்ன, காவளரும் பொழில்மங்கைக் கலிகன்றி ஒலிமாலை கற்று வல்லார், பூவளரும் திருமகளால் அருள்பெற்றுப் பொன்னுலகில் பொலிவர் தாமே (2) 11.6.10 தரவு கொச்சக் கலிப்பா 2012 நீணாகம் சுற்றி நெடுவரைநட்டு, ஆழ்கடலைப் பேணான் கடைந்தமுதம் கொண்டுகந்த பெம்மானை, பூணார மார்வனைப் புள்ளூரும் பொன்மலையை, காணாதார் கண்ணென்றும் கண்ணல்ல கண்டாமே (2) 11.7.1 2013 நீள்வான் குறளுருவாய் நின்றிரந்து மாவலிமண், தாளால் அளவிட்ட தக்கணைக்கு மிக்கானை, தோளாத மாமணியைத் தொண்டர்க் கினியானை, கேளாச் செவிகள் செவியல்ல கேட்டாமே 11.7.2 2014 தூயானைத் தூய மறையானை, தென்னாலி மேயானை மேவா ளுயிருண் டமுதுண்ட வாயானை, மாலை வணங்கி யவன்பெருமை, பேசாதார் பேச்சென்றும் பேச்சல்ல கேட்டாமே 11.7.3 2015 கூடா இரணியனைக் கூருகிரால் மார்விடந்த, ஓடா அடலரியை உம்பரார் கோமனை, தோடார் நறுந்துழாய் மார்வனை, ஆர்வத்தால் பாடாதார் பாட்டென்றும் பாட்டல்ல கேட்டாமே 11.7.4 2016 மையார் கடலும் மணிவரையும் மாமுகிலும், கொய்யார் குவளையும் காயாவும் போன்றிருண்ட மெய்யானை, மெய்ய மலையானைச் சங்கேந்தும் கையானை, கைதொழா கையல்ல கண்டாமே 11.7.5 2017 கள்ளார் துழாயும் கணவலரும் கூவிளையும், முள்ளார் முளரியும் ஆம்பலுமுன் கண்டக்கால், புள்ளாயோர் ஏனமாய்ப் புக்கிடந்தான் பொன்னடிக்கென்று, உள்ளாதா ருள்ளத்தை யுள்ளமாக் கொள்ளோமே 11.7.6 2018 கனையார் கடலும் கருவிளையும் காயாவும் அனையானை, அன்பினால் ஆர்வத்தால், என்றும் சுனையார் மலரிட்டுத் தொண்டராய் நின்று, நினையாதார் நெஞ்சென்றும் செஞ்சல்ல கண்டாமே 11.7.7 2019 வெறியார் கருங்கூந்தல் ஆய்ச்சியர் வைத்த உறியார் நறுவெண்ணெய் தானுகந் துண்ட சிறியானை, செங்க ணெடியானைச் சிந்தித் தறியாதார், என்றும் அறியாதார் கண்டாமே 11.7.8 2020 தேனோடு வண்டாலும் திருமா லிருஞ்சோலை, தானிடமாக் கொண்டான் தடமலர்க் கண்ணிக்காய், ஆன்விடையே ழன்றடர்த்தாற் காளானா ரல்லாதார், மானிடவர் அல்லரென் றென்மனத்தே வைத்தேனே (2) 11.7.9 2021 மெய்ந்நின்ற பாவம் அகல, திருமாலைக் கைந்நின்ற ஆழியான் சூழும் கழல்சூடி, கைந்நின்ற வேற்கைக் கலிய னொலிமாலை, ஐயொன்று மைந்தும் இவைபாடி யாடுமினே (2) 11.7.10 கலிவிருத்தம் 2022 மாற்றமுள வாகிலும் சொல்லுவன், மக்கள் தோற்றக் குழிதோற்று விப்பாய்கொ லென்றின்னம், ஆற்றங் கரைவாழ் மரம்போல அஞ்சுகின்றேன், நாற்றஞ் சுவையூ றொலியா கியநம்பீ. (2) 11.8.1 2023 சீற்றமுள வாகிலும் செப்புவன், மக்கள் தோற்றக் குழிதோற்று விப்பாய்கொ லென்றஞ்சி, காற்றத் திடைப்பட்ட கலவர் மனம்போல, ஆற்றத் துளங்கா நிற்பனா ழிவலவா. 11.8.2 2024 தூங்கார் பிறவிக்க ளின்னம் புகப்பெய்து, வாங்காயென்று சிந்தித்து நானதற் கஞ்சி, பாம்போ டொருகூ ரையிலே பயின்றாற்போல், தாங்காதுள் ளம்தள்ளும் என்தா மரைக்கண்ணா. 11.8.3 2025 உருவார் பிறவிக்க ளின்னம் புகப்பெய்து, திரிவாயென்று சிந்தித்தி யென்றதற் கஞ்சி, இருபா டெரிகொள் ளியினுள் எறும்பேபோல், உருகாநிற்கு மென்னுள்ளம் ஊழி முதல்வா. 11.8.4 2026 கொள்ளக் குறையாத இடும்பைக் குழியில், தள்ளி புகப்பெய்தி கொல்லென் றதற்கஞ்சி, வெள்ளத் திடைப்பட்ட நரியினம் போலே, உள்ளம் துளங்காநிற்பன் ஊழி முதல்வா. 11.8.5 2027 படைநின்ற பைந்தா மரையோடு அணிநீலம் மடைநின் றலரும் வயலாலி மணாளா, இடையன் எறிந்த மரமேயொத் திராமே, அடைய அருளா யெனக்குன்ற னருளே 11.8.6 2028 வேம்பின்புழு வேம்பின்றி யுண்ணாது, அடியேன் நான்பின்னு முன்சே வடியன்றி நயவேன், தேம்பலிளந் திங்கள் சிறைவிடுத்து, ஐவாய்ப் பாம்பின் அணைப்பள்ளி கொண்டாய் பரஞ்சோதீ. (2) 11.8.7 2029 அணியார் பொழில்சூழ் அரங்க நகரப்பா, துணியேன் இனிநின் அருளல்ல தெனக்கு, மணியே. மணிமா ணிக்கமே. மதுசூதா, பணியா யெனக்குய் யும்வகை, பரஞ்சோதீ. (2) 11.8.8 2030 நந்தா நரகத் தழுந்தா வகை,நாளும் எந்தாய். தொண்டரா னவர்க்கின் னருள்செய்வாய், சந்தோகா. தலைவனே. தாமரைக் கண்ணா, அந்தோ. அடியேற் கருளாயுன் னருளே (2) 11.8.9 2031 குன்ற மெடுத்தா நிரைகாத் தவன்றன்னை, மன்றில் புகழ்மங்கை மன்கலி கன்றிசொல், ஒன்று நின்றவொன் பதும்வல் லவர்த்தம்மேல், என்றும் வினையாயின சாரகில் லாவே (2) 11.8.10 திருமங்கையாழ்வார் திருவடிகளே சரணம்

Page : 3 ramaanujadaasan@gmail.com

நாலாயிரத் திவ்வியப் பிரபந்தம்	Home
திருமங்கையாழ்வார் அருளிச்செய்த திரு நெடுந்தாண்டகம் ஸ்ரீ பொய்கையாழ்வார் அருளிச்செய்த முதல் திருவந்தாதி ஸ்ரீ பூதத்தாழ்வார் அருளிச்செய்த இரண்டாம் திருவந்தாதி ஸ்ரீ பேயாழ்வார் அருளிச்செய்த மூன்றாம் திருவந்தாதி திருமழிசையாழ்வார் அருளிச்செய்த நான்முகன் திருவந்தாதி ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் அருளிச்செய்த திருவிருத்தம் ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் அருளிச்செய்த திருவாசிரியம் ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் அருளிச்செய்த பெரிய திருவந்தாதி திருமங்கையாழ்வார் அருளிச்செய்த திருவெழுகூற்றிருக்கை திருமங்கையாழ்வார் அருளிச்செய்த சிறிய திருமடல் திருமங்கையாழ்வார் அருளிச்செய்த பெரிய திருமடல் ( 2032- 2790)
திருமங்கையாழ்வார் அருளிச்செய்த பெரிய திருமொழி திருமங்கையாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: திருமங்கையாழ்வார் அருளிச்செய்த திருக்குறுந்தாண்டகம்   2032: நிதியினைப் பவளத் தூணை நெறிமையால் நினைய வல்லார், கதியினைக் கஞ்சன் மாளக் கண்டுமுன் ஆண்ட மாளும், மதியினை மாலை வாழ்த்தி வணங்கியென் மனத்து வந்த, விதியினைக் கண்டு கொண்ட தொண்டனேன் விடுகி லேனே (2) 1 2033: காற்றினைப் புனலைத் தீயைக் கடிமதி ளிலங்கை செற்ற ஏற்றினை, இமயம் மேய எழில்மணித் திரளை, இன்ப ஆற்றினை அமுதந் தன்னை அவுணனா ருயிரை யுண்ட கூற்றினை, குணங்கொண் டுள்ளம் கூறுநீ கூறு மாறே. 2 2034: பாயிரும் பரவை தன்னுள் பருவரை திரித்து, வானோர்க் காயிருந் தமுதங்க் கொண்ட அப்பனை எம்பி ரானை, வேயிருஞ்சோலை சூழ்ந்து விரிகதி ரிரிய நின்ற, மாயிருஞ்சோலை மேய மைந்தனை வணங்கி னேனே. 3 2035: கேட்கயா னுற்ற துண்டு கேழலா யுலகங்க் கொண்ட, பூக்கெழு வண்ண நாரைப் போதரக் கனவில் கண்டு, வாக்கினால் கருமந் தன்னால் மனத்தினால் சிரத்தை தன்னால், வேட்கைமீ தூர வாங்கி விழுங்கினேற் கினிய வாறே. 4 2036: இரும்பனன் றுண்ட நீர்போல் எம்பெரு மானுக்கு, என்றன் அரும்பெற லன்பு புக்கிட் டடிமைபூண் டுய்ந்து போனேன், வரும்புயல் வண்ண னாரை மருவியென் மனத்து வைத்து, கரும்பினின் சாறு போலப் பருகினேற் கினிய லாறே 5 2037: மூவரில் முதல்வ நாய ஒருவனை யுலகங் கொண்ட, கோவினைக் குடந்தை மேய குருமணித் திரளை, இன்பப் பாவினைப் பச்சைத் தேனைப் பைம்பொன்னை யமரர் சென்னிப் பூவினை, புகழும் தொண்டர் எஞ்சொல்லிப் புகழ்வர் தாமே? 6 2038: இம்மையை மறுமை தன்னை எமக்குவீ டாகி நின்ற, மெய்ம்மையை விரிந்த சோலை வியந்திரு வரங்கம் மேய, செம்மையைக் கருமை தன்னைத் திருமலை ஒருமை யானை, தன்மையை நினைவா ரென்றன் தலைமிசை மன்னு வாரே. 7 2039: வானிடைப் புயலை மாலை வரையிடைப் பிரசம் ஈன்ற, தேனிடைக் கரும்பின் சாற்றைத் திருவினை மருவி வாழார், மானிடப் பிறவி யந்தோ. மதிக்கிலர் கொள்க, தந்தம் ஊனிடைக் குரம்பை வாழ்க்கைக் குறுதியே வேண்டி னாரே. 8 2040: உள்ளமோ ஒன்றில் நில்லாது ஓசையி னெரிநின் றுண்ணும் கொள்ளிமே லெறும்பு போலக் குழையுமா லென்ற னுள்ளம், தெள்ளியீர். தேவர்க் கெல்லாம் தேவரா யுலகம் கொண்ட ஒள்ளியீர், உம்மை யல்லால் எழுமையும் துணையி லோமே. 9 2041: சித்தமும் செவ்வை நில்லா தெஞ்செய்கேன் தீவி னையேன், பத்திமைக் கன்பு டையேன் ஆவதே பணியா யந்தாய், முத்தொளி மரத கம்மே. முழங்கொளி முகில்வண் ணா,என் அத்த.நின் னடிமை யல்லால் யாதுமொன் றறிகி லேனே. 10 2042: தொண்டெல்லாம் பரவி நின்னைத் தொழுதடி பணியு மாறு கண்டு, தான் கவலை தீர்ப்பான் ஆவதே பணியா யெந்தாய், அண்டமா யெண்டி சைக்கும் ஆதியாய் நீதி யான, பண்டமாம் பரம சோதி. நின்னையே பரவு வேனே. 11 2043: ஆவியயை யரங்க மாலை அழுக்குரம் பெச்சில் வாயால், தூய்மையில் தொண்ட னேன்நான் சொல்லினேன் தொல்லை நாமம், பாவியேன் பிழத்த வாறென் றஞ்சினேற் கஞ்ச லென்று காவிபோல் வண்ணர் வந்தென் கண்ணுளே தோன்றினாரே 12 2044: இரும்பனன் றுண்ட நீரும் போதரும் கொள்க, என்றன் அரும்பிணி பாவ மெல்லாம் அகன்றன என்னை விட்டு, சுரும்பமர் சோலை சூழ்ந்த அரங்கமா கோயில் கொண்ட, கரும்பினைக் கண்டு கொண்டென் கண்ணிணை களிக்கு மாறே 13 2045: காவியை வென்ற கண்ணார் கலவியே கருதி, நாளும் பாவியே னாக வெண்ணி அதனுள்ளே பழுத்தொ ழிந்தேன், தூவிசேர் அன்னம் மன்னும் சூழ்புனல் குடந்தை யானை, பாவியென் பாவி யாது பாவியே னாயி னேனே. 14 2046: முன்பொலா இராவ ணன்றன் முதுமதி ளிலங்கை வேவித்து, அன்பினா லனுமன் வந்தாங் கடியிணை பணிய நின்றார்க்கு, என்பெலா முருகி யுக்கிட் டென்னுடை நெஞ்ச மென்னும், அன்பினால் ஞான நீர்கொண் டாட்டுவ னடிய னேனே. 15 2047: மாயமான் மாயச் செற்று மருதிற நடந்து, வையம் தாயமா பரவை பொங்கத் தடவரை திரித்து, வானோர்க் கீயுமால் எம்பி ரானார்க் கென்னுடைச் சொற்க ளென்னும், தூயமா மாலை கொண்டு சூட்டுவன் தொண்ட னேனே 16 2048: பேசினார் பிறவி நீத்தார் பேருளான் பெருமை பேசி, ஏச்னார் உய்ந்து போனார் என்பதிவ் வுலகின் வண்ணம், பேசினேன் ஏச மாட்டேன் பேதையேன் பிறவி நீத்தற்கு, ஆசையோ பெரிது கொள்க அலைகடல் வண்ணர் பாலே 17 2049: இளைப்பினை யியக்கம் நீக்கி யிருந்துமுன் னிமையைக் கூட்டி, அளப்பிலைம் புலன டக்கி அன்பவர் கண்ணே வைத்து, துளக்கமில் சிந்தை செய்து தோன்றலும் சுடர்விட்டு, ஆங்கே விளக்கினை விதியில் காண்பார் மெய்ம்மையே காண்கிற் பாரே 18 2050: பிண்டியார் மண்டை ஏந்திப் பிறர்மனை திரிதந் துண்ணும், உண்டியான் சாபம் தீர்த்த ஒருவனூர், உலக மேத்தும் கண்டியூர் அரங்கம் மெய்யம் கச்சிபேர் மல்லை என்று மண்டினார், உய்யல் அல்லால் மற்றையார்க் குய்ய லாமே? (2) 19 2051: வானவர் தங்கள் கோனும் மலர்மிசை அயனும், நாளும் தேமலர் தூவி ஏத்தும் சேவடிச் செங்கண் மாலை, மானவேல் கலியன் சொன்ன வண்டமிழ் மாலை நாலைந்தும், ஊனம தின்றி வல்லார் ஒளிவிசும் பாள்வர் தாமே (2) 20 திருமங்கைஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமா_ஜாயா நம: திருமங்கைஆழ்வார் அருளிச்செய்த திருநெடுந்தாண்டகம் 2052: மின்னுருவாய் முன்னுருவில் வேதம் நான்காய் விளக்கொளியாய் முளைத்தெழுந்த திங்கள் தானாய், பின்னுருவாய் முன்னுருவில் பிணிமூப் பில்லாப் பிறப்பிலியாய் இறப்பதற்கே எண்ணாது, எண்ணும் பொன்னுருவாய் மணியுருவில் பூதம் ஐந்தாய்ப் புனலுருவாய் அனலுருவில் திகழுஞ் சோதி, தன்னுருவாய் என்னுருவில் நின்ற எந்தை தளிர்ப்புரையும் திருவடியென் தலைமே லவ்வே. (2) 1 2053: பாருருவில் நீரெரிகால் விசும்பு மாகிப் பல்வேறு சமயமுமாய்ப் பரந்து நின்ற, ஏருருவில் மூவருமே யென்ன நின்ற, இமையவர்தந் திருவுருவே றெண்ணும் போது, ஓருருவம் பொன்னுருவம் ஒன்று செந்தீ ஒன்றுமா கடலுருவம் ஒத்து நின்ற, மூவுருவும் கண்டபோ தொன்றாம் சோதி முகிலுருவம் எம்மடிகள் உருவந் தானே. 2 2054: திருவடிவில் கருநெடுமால் சேயன் என்றும் திரேதைக்கண் வளையுருவாய்த் திகழ்ந்தா னென்றும், பொருவடிவில் கடலமுதம் கொண்ட காலம் பெருமானைக் கருநீல வண்ணன் றன்னை, ஒருவடிவத் தோருருவென் றுணர லாகா ஊழிதோ றூழிநின் றேத்தல் அல்லால், கருவடிவில் செங்கண்ண வண்ணன் றன்னைக் கட்டுரையே யாரொருவர் காண்கிற் பாரே? 3 2055: இந்திரற்கும் பிரமற்கும் முதல்வன் றன்னை இருநிலம்கால் தீநீர்விண் பூதம் ஐந்தாய், செந்திறத்த தமிழோசை வடசொல் லாகித் திசைநான்கு மாய்த்திங்கள் ஞாயி றாகி, அந்தரத்தில் தேவர்க்கும் அறிய லாகா அந்தணனை அந்தணர்மாட் டந்தி வைத்த மந்திரத்தை, மந்திரத்தால் மறவா தென்றும் வாழுதியேல் வாழலாம் மடநெஞ் சம்மே. 4 2056: ஒண்மிதியில் புனலுருவி ஒருகால் நிற்ப ஒருகாலுங் காமருசீர் அவுணன் உள்ளத்து, எண்மதியுங் கடந்தண்ட மீது போகி இருவிசும்பி னூடுபோ யெழுந்து மேலைத் தண்மதியும் கதிரவனும் தவிர ஓடித் தாரகையின் புறந்தடவி அப்பால் மிக்கு, மண்முழுதும் அகப்படுத்து நின்ற எந்தை மலர்புரையும் திருவடியே வணங்கி னேனே. 5 2057: அலம்புரிந்த நெடுந்தடக்கை அமரர் வேந்தன் அஞ்சிறைப்புள் தனிப்பாகன் அவுணர்க் கென்றும், சலம்புரிந்தங் கருளில்லாத் தன்மை யாளன் தானுகந்த வூரெல்லாம் தந்தாள் பாடி, நிலம்பரந்து வரும்கலுழிப் பெண்ணை யீர்த்த நெடுவேய்கள் படுமுத்த முந்த வுந்தி, புலம்பரந்த பொன்விளைக்கும் பொய்கை வேலிப் பூங்கோவ லூர்த்தொழுதும் போது நெஞ்சே. 6 2058: வற்புடைய வரைநெடுந்தோள் மன்னர் மாள வடிவாய மழுவேந்தி யுலக மாண்டு, வெற்புடைய நெடுங்கடலுள் தனிவே லுய்த்த வேள்முதலா வென்றானூர் விந்தம் மேய, கற்புடைய மடக்கன்னி காவல் பூண்ட கடிபொழில்சூழ் நெடுமறுகில் கமல வேலி, பொற்புடைய மலையரையன் பணிய நின்ற பூங்கோவ லூர்த்தொழுதும் போது நெஞ்சே. 7 2059: நீரகத்தாய். நெடுவரையி னுச்சி மேலாய். நிலாத்திங்கள் துண்டகத்தாய். நிறைந்த கச்சி ஊரகத்தாய், ஒண்துரைநீர் வெஃகா வுள்ளாய். உள்ளுவா ருள்ளத்தாய், உலக மேத்தும் காரகத்தாய். கார்வானத் துள்ளாய். கள்வா. காமருபூங் காவிரியின் தென்பால் மன்னு பேரகத்தாய், பேராதென் நெஞ்சி னுள்ளாய். பெருமான்உன் திருவடியே பேணி னேனே. (2) 8 2060: வங்கத்தால் மாமணிவந் துந்து முந்நீர் மல்லையாய். மதிள்கச்சி யூராய். பேராய், கொங்கத்தார் வளங்கொன்றை யலங்கல் மார்வன் குலவரையன் மடப்பாவை யிடப்பால் கொண்டான், பங்கத்தாய். பாற்கடலாய். பாரின் மேலாய். பனிவரையி னுச்சியாய். பவள வண்ணா, எங்குற்றாய் எம்பெருமான். உன்னை நாடி ஏழையேன் இங்கனமே ஊழிதரு கேனே. 9 2061: பொன்னானாய். பொழிலேழும் காவல் பூண்ட புகழானாய். இகழ்வாய தொண்ட னேன்நான், என்னானாய்? என்னானாய்? என்னல் அல்லால் என்னறிவ னேழையேன், உலக மேத்தும் தென்னானாய் வடவானாய் குடபா லானாய் குணபால தாயினாய் இமையோர்க் கென்றும் முன்னானாய் பின்னானார் வணங்கும் சோதி. திருமூழிக் களத்தானாய் முதலா னாயே. 10 2062: பட்டுடுக்கும் அயர்ந்திரங்கும் பாவை பேணாள் பனிநெடுங்கண் ணீர்ததும்பப் பள்ளி கொள்ளாள், எட்டனைப்போ தெங்குடங்கால் இருக்க கில்லாள் எம்பெருமான் திருவரங்க மெங்கே? என்னும் மட்டுவிக்கி மணிவண்டு முரலும் கூந்தல் மடமானை இதுசெய்தார் தம்மை, மெய்யே கட்டுவிச்சி சொல் , என்னச் சொன்னாள் நங்காய். கடல்வண்ண ரிதுசெய்தார் காப்பா ராரே? 11 2063: நெஞ்சுருகிக் கண்பனிப்ப நிற்கும் சோரும் நெடிதுயிர்க்கும் உண்டறியாள் உறக்கம் பேணாள், நஞ்சரவில் துயிலமர்ந்த நம்பீ. என்னும் வம்பார்பூம் வயலாலி மைந்தா என்னும், அஞ்சிறைய புட்கொடியே யாடும் பாடும் அணியரங்க மாடுதுமோ தோழீ என்னும், எஞ்சிறகின் கீழடங்காப் பெண்ணைப் பெற்றேன் இருநிலத்துஓர் பழிபடைத்தேன் ஏபா வம்மே. 12 2064: கல்லெடுத்துக் கல்மாரி காத்தாய். என்றும் காமருபூங் கச்சியூ ரகத்தாய். என்றும், வில்லிறுத்து மெல்லியல்தோள் தோய்ந்தாய். என்றும் வெஃகாவில் துயிலமர்ந்த வேந்தே. என்றும், ,அல்லடர்த்து மல்லரையன் றட்டாய். என்றும், மாகீண்ட கத்தலத்தென் மைந்தா. என்றும், சொல்லெடுத்துத் தங்கிளியைச் சொல்லே என்று துணைமுலைமேல் துளிசோரச் சோர்க்கின் றாளே. 13 2065: முளைக்கதிரைக் குறுங்குடியுள் முகிலை மூவா மூவுலகும் கடந்தப்பால் முதலாய் நின்ற, அளப்பரிய ஆரமுதை அரங்கம் மேய அந்தணனை அந்தணர்தம் சிந்தை யானை, விளக்கொளியை மரகதத்தைத் திருத்தண் காவில் வெஃகாவில் திருமாலைப் பாடக் கேட்டு வளர்த்ததனால் பயன்பெற்றேன் வருக. என்று மடக்கிளியைக் கைகூப்பி வங்கி னாளே. 14 2066: கல்லுயர்ந்த நெடுமதிள்சூழ் கச்சி மேய களிறென்றும் கடல்கிடந்த கனியே. என்றும், அல்லியம்பூ மலர்ப்பொய்கைப் பழன வேலி அணியழுந்தூர் நின்றுகந்த அம்மான் என்றும், சொல்லுயர்ந்த நெடுவீணை முலைமேல் தாங்கித் தூமுறுவல் நகையிறையே தோன்ற நக்கு, மெல்விரல்கள் சிவப்பெய்தத் தடவி யாங்கே மென்கிளிபோல் மிகமிழற்றும் என்பே தையே. 15 2067: கன்றுமேய்த் தினிதுகந்த காளாய். என்றும், கடிபொழில்சூழ் கணபுரத்தென் கனியே. என்றும், மன்றமரக் கூத்தாடி மகிழ்ந்தாய். என்றும், வடதிருவேங் கடம்மேய மைந்தா. என்றும், வென்றசுரர் குலங்களைந்த வேந்தே. என்றும், விரிபொழில்சூழ் திருநறையூர் நின்றாய். என்றும், துன்றுகுழல் கருநிறத்தென் துணையே என்றும் துணைமுலைமேல் துளிசோரச் சோர்க்கின் றாளே. (2) 16 2068: பொங்கார்மெல் லிளங்கொங்கை பொன்னே பூப்பப் பொருகயல்கண் ணீரரும்பப் போந்து நின்று செங்கால மடப்புறவம் பெடைக்குப் பேசும் சிறுகுரலுக் குடலுருகிச் சிந்தித்து, ஆங்கே தண்காலும் தண்குடந்தை நகரும் பாடித் தண்கோவ லூர்ப்பாடி யாடக் கேட்டு, நங்காய்.நங் குடிக்கிதுவோ நன்மை? என்ன நறையூரும் பாடுவாள் நவில்கின் றாளே. 17 2069: கார்வண்ணம் திருமேனி கண்ணும் வாயும் கைத்தலமும் அடியிணையும் கமல வண்ணம், பார்வண்ண மடமங்கை பித்தர் பித்தர் பனிமலர்மேல் பாவைக்குப் பாவம் செய்தேன், ஏர்வண்ண என்பேதை எஞ்சொல் கேளாள் எம்பெருமான் திருவரங்க மெங்கே? என்னும், நீர்வண்ணன் நீர்மலைக்கே போவேன் என்னும் இதுவன்றோ நிறையழிந்தார் நிற்கு மாறே? 18 2070: முற்றாரா வனமுலையாள் பாவை மாயன் மொய்யகலத் துள்ளிருப்பாள் அஃதும் கண்டும் அற்றாள்,தன் நிறையழிந்தாள் ஆவிக் கின்றாள் அணியரங்க மாடுதுமோ தோழீ. என்னும், பெற்றேன்வாய்ச் சொல்லிறையும் பேசக் கேளாள் பேர்ப்பாடித் தண்குடந்தை நகரும் பாடி, பொற்றாம ரைக்கயம்நீ ராடப் போனாள் பொருவற்றா ளென்மகள்உம் பொன்னும் அஃதே. 19 2071: தோராளும் வாளரக்கன் செல்வம் மாளத் தென்னிலங்கை முன்மலங்கச் செந்தீ ஒல்கி, பேராள னாயிரம் வாணன் மாளப் பொருகடலை யரண்கடந்து புக்கு மிக்க பாராளன், பாரிடந்து பாரை யுண்டு பாருமிழ்ந்து பாரளந்து பாரை யாண்ட பேராளன், பேரோதும் பெண்ணை மண்மேல் பெருந்தவத்தள் என்றல்லால் பேச லாமே? 20 2072: மைவண்ண நறுங்குஞ்சி குழல்பின் தாழ மகரம்சேர் குழையிருபா டிலங்கி யாட, எய்வண்ண வெஞ்சிலையே துணையா இங்கே இருவராய் வந்தாரென் முன்னே நின்றார் கைவண்ணம் தாமரைவாய் கமலம் போலும் கண்ணிணையும் அரவிந்தம் அடியும் அஃதே, அவ்வண்ணத் தவர்நிலைமை கண்டும் தோழீ. அவரைநாம் தேவரென் றஞ்சி னோமே. (2) 21 2073: நைவளமொன் றாராயா நம்மை நோக்கா நாணினார் போலிறையே நயங்கள் பின்னும், செய்வளவி லென்மனமும் கண்ணு மோடி எம்பெருமான் திருவடிக்கீழ் அணைய, இப்பால் கைவளையும் மேகலையும் காணேன் கண்டேன் கனமகரக் குழையிரண்டும் நான்கு தோளும், எவ்வளவுண் டெம்பெருமான் கோயில்? என்றேற்கு இதுவன்றோ எழிலாலி? என்றார் தாமே. 22 2074: உள்ளூரும் சிந்தைநோய் எனக்கே தந்தென் ஒளிவளையும் மாநிறமும் கொண்டா ரிங்கே, தெள்ளூரு மிளந்தெங்கின் தேறல் மாந்திச் சேலுகளும் திருவரங்கம் நம்மூ ரென்னக் கள்ளூரும் பைந்துழாய் மாலை யானைக் கனவிடத்தில் யான்காண்பன் கண்ட போது, புள்ளூரும் கள்வாநீ போகேல், என்பன் என்றாலு மிதுநமக்கோர் புலவி தானே? 23 2075: இருகையில்சங் கிவைநில்லா எல்லே பாவம். இலங்கொலிநீர் பெரும்பௌவம் மண்டி யுண்ட, பெருவயிற்ற கருமுகிலே யொப்பர் வண்ணம் பெருந்தவத்தர் அருந்தவத்து முனிவர் சூழ ஒருகையில்சங் கொருகைமற் றாழி யேந்தி உலகுண்ட பெருவாய ரிங்கே வந்து,என் பொருகயல்கண் ணீரரும்பப் புலவி தந்து புனலரங்க மூரென்று போயி நாரே. 24 2076: மின்னிலங்கு திருவுருவும் பெரிய தோளும் கரிமுனிந்த கைத்தலமும் கண்ணும் வாயும், தன்னலர்ந்த நறுந்துழாய் மலரின் கீழே தாழ்ந்திலங்கும் மகரம்சேர் குழையும் காட்டி என்னலனும் என்னிறையும் எஞ்சிந் தையும் என்வளையும் கொண்டென்னை யாளுங் கொண்டு, பொன்னலர்ந்த நறுஞ்செருந்திப் பொழிலி னூடே புனலரங்க மூரென்று போயி னாரே. 25 2077: தேமருவு பொழிலிடத்து மலாந்த போதைத் தேனதனை வாய்மடுத்துன் பெடையும் நீயும், பூமருவி யினிதமர்ந்து பொறியி லார்ந்த அறுகால சிறுவண்டே. தொழுதேன் உன்னை, ஆமருவி நிரைமேய்த்த அமரர் கோமான் அணியழுந்தூர் நின்றானுக் கின்றே சென்று, நீமருவி யஞ்சாதே நின்றோர் மாது நின்நயந்தாள் என்றிறையே இயம்பிக் காணே. 26 2078: செங்கால மடநாராய். இன்றே சென்று திருக்கண்ண புரம்புக்கென் செங்கண் மாலுக்கு, எங்காத லென்துணைவர்க் குரைத்தி யாகில் இதுவொப்ப தெமக்கின்ப மில்லை, நாளும் பைங்கானம் ஈதெல்லாம் உனதே யாகப் பழனமீன் கவர்ந்துண்ணத் தருவன், தந்தால் இங்கேவந் தினிதிருந்துன் பெடையும் நீயும் இருநிலத்தி லினிதின்ப மெய்த லாமே. (2) 27 2079: தென்னிலங்கை யரண்சிதறி அவுணன் மாளச் சென்றுலக மூன்றினையும் திரிந்தோர் தேரால், மன்னிலங்கு பாரதத்தை மாள வூர்ந்த வரையுருவின் மாகளிற்றைத் தோழீ, என்றன் பொன்னிலங்கு முலைக்குவட்டில் பூட்டிக் கொண்டு போகாமை வல்லேனாய்ப் புலவி யெய்தி, என்னிலங்க மெல்லாம்வந் தின்ப மெய்த எப்பொழுதும் நினைந்துருகி யிருப்பன் நானே. 28 2080: அன்றாயர் குலமகளுக் கரையன் றன்னை அலைகடலைக் கடைந்தடைத்த அம்மான் றன்னை, குன்றாத வலியரக்கர் கோனை மாளக் கொடுஞ்சிலைவாய்ச் சரந்துரந்து குலங்க ளைந்து வென்றானை, குன்றெடுத்த தோளி னானை விரிதிரைநீர் விண்ணகரம் மருவி நாளும் நின்றானை, தண்குடந்தைக் கிடந்த மாலை நெடியானை அடிநாயேன் நினைந்திட் டேனே. (2) 29 2081: மின்னுமா மழைதவழும் மேக வண்ணா. விண்ணவர்தம் பெருமானே. அருளாய், என்று, அன்னமாய் முனிவரோ டமர ரேத்த அருமறையை வெளிப்படுத்த அம்மான் றன்னை, மன்னுமா மணிமாட வேந்தன் மானவேல் பரகாலன் கலியன் சொன்ன பன்னிய_ல் தமிழ்மாலை வல்லார் தொல்லைப் பழவினையை முதலரிய வல்லார் தாமே. (2) 30 திருமங்கையாழ்வார் திருவடிகளே சரணம். ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: பொய்கையாழ்வார் அருளிச்செய்த முதற்றிருவந்தாதி   தனியன் முதலியாண்டான் அருளிச்செய்தது கைதைசேர் பூம்பொழில்சூழ் கச்சிநகர் வந்துதித்த, பொய்கைப் பிரான்கவிஞர் போரேறு, - வையத்து அடியவர் வாழ அருந்தமிழந் தாதி, படிவிளங்கச் செய்தான் பரிந்து 2082: வையம் தகளியா வார்கடலே நெய்யாக, வெய்ய கதிரோன் விளக்காக, - செய்ய சுடராழி யானடிக்கே சூட்டினேஞ்சொன் மாலை, இடராழி நீங்குகவே என்று. (2) 1 2083: என்று கடல்கடைந்த தெவ்வுலகம் நீரேற்றது, ஒன்று மதனை யுணரேன் நான், - அன்று தடைத்துடைத்துக் கண்படுத்த ஆழி, இதுநீ படைத்திடந் துண்டுமிழ்ந்த பார். 2 2084: பாரளவு மோரடிவைத் தோரடியும் பாருடுத்த, நீரளவும் செல்ல நிமிர்ந்ததே - சூருருவில் பேயளவு கண்ட பெருமான். அறிகிலேன், நீயளவு கண்ட நெறி. 3 2085: நெறிவாசல் தானேயாய் நின்றானை, ஐந்து பொறிவாசல் போர்க்கதவம் சார்த்தி, - அறிவானாம் ஆலமர நீழல் அறம்நால்வர்க் கன்றுரைத்த, ஆலமமர் கண்டத் தரன். 4 2086: அரன்நா ரணன்நாமம் ஆன்விடைபுள்ளூர்த்தி, உரை_ல் மறையுறையும் கோயில், - வரைநீர் கருமம் அழிப்பளிப்புக் கையதுவேல் நேமி, உருவமெரி கார்மேனி ஒன்று. 5 2087: ஒன்றும் மறந்தறியேன் ஓதநீர் வண்ணனைநான், இன்று மறப்பனோ ஏழைகாள் - அன்று கருவரங்கத் துட்கிடந்து கைதொழுதேன் கண்டேன் திருவரங்க மேயான் திசை. 6 2088: திசையும் திசையுறு தெய்வமும், தெய்வத் திசையுங்க் கருமங்க ளெல்லாம் - அசைவில்சீர்க் கண்ணன் நெடுமால் கடல்கடைந்த, காரோத வண்ணன் படைத்த மயக்கு. 7 2089: மயங்க வலம்புரி வாய்வைத்து, வானத் தியங்கும் எறிகதிரோன் றன்னை, - முயங்கமருள் தோராழி யால் மறைத்த தென்நீ திருமாலே, போராழிக் கையால் பொருது? 8 2090: பொருகோட்டோ ர் ஏனமாய்ப் புக்கிடந்தாய்க்கு, அன்றுன் ஒருகோட்டின் மேல்கிடந்த தன்றெ, - விரிதோட்ட சேவடியை நீட்டித் திசைநடுங்க விண்துளங்க, மாவடிவின் நீயளந்த மண்? 9 2091: மண்ணும் மலையும் மறிகடலும் மாருதமும், விண்ணும் விழுங்கியது மெய்யென்பர், - எண்ணில் அலகளவு கண்டசீ ராழியாய்க்கு, அன்றிவ் வுலகளவு முண்டோ வுன் வாய்? 10 2092: வாயவனை யல்லது வாழ்த்தாது, கையுலகம் தாயவனை யல்லது தாம்தொழா, - பேய்முலைநஞ் சூணாக வுண்டான் உருவொடு பேரல்லால், காணாகண் கேளா செவி. 11 2093: செவிவாய்கண் மூக்குடலென் றைம்புலனும், செந்தீ புவிகால்நீர் விண்பூதம் ஐந்தும், - அவியாத ஞானமும் வேள்வியும் நல்லறமும் என்பரே, ஏனமாய் நின்றாற் கியல்வு. 12 2094: இயல்வாக ஈன்துழா யானடிக்கே செல்ல, முயல்வார் இயலமரர் முன்னம், - இயல்வாக நீதியா லோதி நியமங்க ளால்பரவ, ஆதியாய் நின்றார் அவர். 13 2095: அவரவர் தாந்தம் அறிந்தவா றேத்தி, இவரிவ ரெம்பெருமா னென்று, - சுவர்மிசைச் சார்த்தியும் வைத்தும் தொழுவர், உலகளந்த மூர்த்தி யுருவே முதல். 14 2096: முதலாவார் மூவரே அம்மூவ ருள்ளும் முதலாவான் மூரிநீர் வண்ணன், - முதலாய நல்லான் அருளல்லால் நாமநீர் வையகத்து, பல்லார் அருளும் பழுது 15 2097: பழுதே பலபகலும் போயினவென்று, அஞ்சி அழுதேன் அரவணைமேல் கண்டு - தொழுதேன், கடலோதம் காலலைப்பக் கண்வளரும், செங்கண் அடலோத வண்ணர் அடி. 16 2098: அடியும் படிகடப்பத் தோள்திசைமேல் செல்ல, முடியும் விசும்பளந்த தென்பர், - வடியுகிரால் ஈர்ந்தான் இரணியன தாகம், எருஞ்சிறைப்புள் ஊர்ந்தா னுலகளந்த நான்று 17 2099: நான்ற முலைத்தலை நஞ்சுண்டு, உறிவெண்ணெய் தோன்றவுண் டான்வென்றி சூழ்களிற்றை - ஊன்றி, பொருதுடைவு கண்டானும் புள்ளின்வாய் கீண்டானும், மருதிடைபோய் மண்ணளந்த மால். 18 2100: மாலுங் கருங்கடலே. என்நோற்றாய், வையகமுண் டாலின் இலைத்துயின்ற ஆழியான், - கோலக் கருமேனிச் செங்கண்மால் கண்படையுள், என்றும் திருமேனி நீதீண்டப் பெற்று. 19 2101: பெற்றார் தளைகழலப் போர்ந்தோர் குறளுருவாய், செற்றார் படிகடந்த செங்கண்மால், - நற்றா மரைமலர்ச் சேவடியை வானவர்கை கூப்பி, நிரைமலர்கொண்டு ஏத்துவரால் நின்று. 20 2102: நின்று நிலமங்கை நீரேற்று மூவடியால், சென்று திசையளந்த செங்கண்மாற்கு, - என்றும் படையாழி புள்ளூர்த்தி பாம்பணையான் பாதம், அடையாழி நெஞ்சே. அறி. 21 2103: அறியு முலகெல்லாம் யானேயு மல்லேன், பொறிகொள் சிறையுவண மூர்ந்தாய், - வெறிகமழும் காம்பேய்மென் தோளி கடைவெண்ணெ யுண்டாயை, தாம்பேகொண் டார்த்த தழும்பு. 22 2104: தழும்பிருந்த சார்ங்கநாண் தோய்ந்த மங்கை, தழும்பிருந்த தாள்சகடம் சாடி, - தழும்பிருந்த பூங்கோதை யாள்வெருவப் பொன்பெயரோன் மார்ப்பிடந்த, வீங்கோத வண்ணர் விரல். 23 2105: விரலோடு வாய்தோய்ந்த வெண்ணெய்கண்டு, ஆய்ச்சி உரலோ டுறப்பிணித்த ஞான்று - குரலோவா தோங்கி நினைந்தயலார் காண இருந்திலையே?, ஓங்கோத வண்ணா. உரை. 24 2106: உரைமேற்கொண் டென்னுள்ளம் ஓவாது எப் போதும் வரைமேல் மரகதமே போல, - திரைமேல் கிடந்தானைக் கீண்டானை, கேழலாய்ப் பூமி இடந்தானை யேத்தி யெழும். 25 2107: எழுவார் விடைகொள்வார் ஈன்துழா யானை, வழுவா வகைநினைந்து வைகல் - தொழுவார், வினைச்சுடரை நந்துவிக்கும் வேங்கடமே, வானோர் மனச்சுடரைத் தூண்டும் மலை. 26 2108: மலையால் குடைகவித்து மாவாய் பிளந்து, சிலையால் மராமரமேழ் செற்று, - கொலையானைப் போர்க்கோ டொசித்தனவும் பூங்குருந்தம் சாய்த்தனவும் காக்கோடு பற்றியான் கை. 27 2109: கைய வலம்புரியும் நேமியும், கார்வண்ணத் தைய. மலர்மகள்நின் னாகத்தாள், - செய்ய மறையான்நின் உந்தியான் மாமதிள்மூன் றெய்த இறையான்நின் ஆகத் திறை. 28 2110: இறையும் நிலனும் இருவிசும்பும் காற்றும், அறைபுனலும் செந்தீயு மாவான், - பிறைமருப்பின் பைங்கண்மால் யானை படுதுயரம் காத்தளித்த, செங்கண்மால் கண்டாய் தெளி. 29 2111: தெளிதாக வுள்ளத்தைச் செந்நிறீஇ, ஞானத் தெளிதாக நன்குணர்வார் சிந்தை, - எளிதாகத் தாய்நாடு கன்றேபோல் தண்டுழா யானடிக்கே, போய்நாடிக் கொள்ளும் புரிந்து. 30 2112: புரியொருகை பற்றியோர் பொன்னாழி யேந்தி, அரியுருவும் ஆளுருவுமாகி, - எரியுருவ வண்ண்த்தான் மார்ப்பிடந்த மாலடியை அல்லால், மற் றெண்ண்த்தா னாமோ இமை? 31 2113: இமையாத கண்ணால் இருளகல நோக்கி, அமையாப் பொறிபுலன்க ளைந்தும் - நமையாமல், ஆகத் தணைப்பா ரணைவரே, ஆயிரவாய் நாகத் தணையான் நகர். 32 2114: நகர மருள்புரிந்து நான்முகற்கு, பூமேல் பகர மறைபயந்த பண்பன், - பெயரினையே புந்தியால் சிந்தியா தோதி உருவெண்ணும், அந்தியா லாம்பனங் கென்? 33 2115: என்னொருவர் மெய்யென்பர் ஏழுலகுண்டு ஆலிலையில் முன்னொருவ னாய முகில்வண்ணா, - நின்னுருகிப் பேய்த்தாய் முலைதந்தாள் பேர்ந்திலளால், பேரமர்க்கண் ஆய்த்தாய் முலைதந்த ஆறு? 34 2116: ஆறிய அன்பில் அடியார்தம் ஆர்வத்தால், கூறிய குற்றமாக் கொள்ளல்நீ - தேறி, நெடியோய். அடியடைதற் கன்றே,ஈ ரைந்து முடியான் படைத்த முரண்? 35 2117: முரணை வலிதொலைதற் காமன்றே, முன்னம் தரணி தனதாகத் தானே - இரணியனைப் புண்நிரந்த வள்ளுகிரால் பொன்னாழிக் கையால்,நீ மண்ணிரந்து கொண்ட வகை? 36 2118: வகையறு _ண்கேள்வி வாய்வார்கள், நாளும் புகைவிளக்கும் பூம்புனலும் ஏந்தி, - திசைதிசையின் வேதியர்கள் சென்றிறைஞ்சும் வேங்கடமே, வெண்சங்கம் ஊதியவாய் மாலுகந்த வூர். 37 2119: ஊரும் வரியரவம் ஒண்குறவர் மால்யானை, பேர எறிந்த பெருமணியை, - காருடைய மின்னென்று புற்றடையும் வேங்கடமே, மேலசுரர் என்னென்ற மால திடம். 38 2120: இடந்தது பூமி எடுத்தது குன்றம், கடந்தது கஞ்சனைமுன் அஞ்ச, - கிடந்ததுவும் நீரோத மாகடலே நின்றதுவும் வேங்கடமே, பேரோத வண்ணர் பெரிது. 39 2121: பெருவில் பகழிக் குறவர்கைச் செந்தீ வெருவிப் புனம்துறந்த வேழம், - இருவிசும்பில் மீன்வீழக் கண்டஞ்சும் வேங்கடமே, மேலசுரர் கோன்வீழ கண்டுகந்தான் குன்று. 40 2122: குன்றனைய குற்றஞ் செயினும் குணங்கொள்ளும் இன்று முதலாக என்னெஞ்சே, - என்றும் புறனுரையே யாயினும் பொன்னாழிக் கையான் திறனுரையே சிந்தித் திரு 41 2123: திருமகளும் மண்மகளும் ஆய்மகளும் சேர்ந்தால் திருமகட்கே தீர்ந்தவா றென்கொல், - திருமகள்மேல் பாலோதம் சிந்தப் படநா கணைக்கிடந்த, மாலோத வண்ணர் மனம்? 42 2124: மனமாசு தீரு மறுவினையும் சார, தனமாய தானேகை கூடும், - புனமேய பூந்துழா யானடிக்கே போதொடு நீரேந்தி, தாம்தொழா நிற்பார் தமர். 43 2125: தமருகந்த தெவ்வுருவம் அவ்வுருவம் தானே, தமருகந்த தெப்பேர்மற் றப்பேர், - தமருகந்து எவ்வண்ணம் சிந்தித் திமையா திருப்பரே, அவ்வண்ணம் அழியா னாம். 44 2126: ஆமே யமரர்க் கறிய? அதுநிற்க, நாமே யறிகிற்போம் நன்னெஞ்சே, - பூமேய மாதவத்தோன் தாள்பணிந்த வாளரக்கன் நீண்முடியை, பாதமத்தா லேண்ணினான் பண்பு. 45 2127: பண்புரிந்த நான்மறையோன் சென்னிப் பலியேற்ற, வெண்புரி_ல் மார்பன் வினைதீர, - புண்புரிந்த ஆகத்தான் தாள்பணிவார் கண்டீர், அமரர்தம் போகத்தால் பூமியாள் வார். 46 2128: வாரி சுருக்கி மதக்களி றைந்தினையும், சேரி திரியாமல் செந்நிறீஇ, - கூரிய மெய்ஞ்ஞானத் தாலுணர்வார் காண்பரே, மேலொருநாள் கைந்நாகம் காத்தான் கழல். 47 2129: கழலொன் றெடுத்தொருகை சுற்றியோர் கைமேல், சுழலும் சுராசுரர்க ளஞ்ச, - அழலும் செருவாழி யேந்தினான் சேவடிக்கே செல்ல, மருவாழி நெஞ்சே. மகிழ். 48 2130: மகிழல கொன்றேபோல் மாறும்பல் யாக்கை, நெகிழ முயல்கிற்பார்க் கல்லால், - முகில்விரிந்த சோதிபோல் தோன்றும் சுடர்ப்பொன் நெடுமுடி,எம் ஆதிகாண் பார்க்கு மரிது. 49 2131: அரியபுல னைந்தடக்கி யாய்மலர்கொண்டு, ஆர்வம் பரியப் பரிசினால் புல்கில், - பெரியனாய் மாற்றாது வீற்றிருந்த மாவலிபால், வண்கைநீர் ஏற்றானைக் காண்ப தெளிது. 50 2132: எளிதி லிரண்டையும் காண்பதற்கு, என்னுள்ளம் தெளியத் தெளிந்தொழியும் செவ்வே, - களியில் பொருந்தா தவனைப் பொரலுற்று, அரியாய் இருந்தான் திருநாமம் எண். 51 2133: எண்மர் பதினொருவர் ஈரறுவர் ஓரிருவர், வண்ண மலரேந்தி வைகலும், - நண்ணி ஒரு மாலை யால்பரவி ஓவாது,எப் போதும் திருமாலைக் கைதொழுவர் சென்று. 52 2134: சென்றால் குடையாம் இருந்தால்சிங் காசனமாம், நின்றால் மரவடியாம் நீள்கடலுள், - என்றும் புணையாம் மணிவிளக்காம் பூம்பட்டாம் புல்கும் அணையாம், திருமாற் கரவு. (2) 53 2135: அரவம் அடல்வேழம் ஆன்குருந்தம் புள்வாய் குரவை குடம்முலைமல் குன்றம், - கரவின்றி விட்டிறுத்து மேய்த்தொசித்துக் கீண்டுகோத் தாடி,உண் டட்டெடுத்த செங்கண் அவன். 54 2136: அவன் தமர் எவ்வினைய ராகிலும், எங்கோன் அவன்தமரே யென்றொழிவ தல்லால், - நமன்தமரால் ஆராயப் பட்டறியார் கண்டீர், அரவணைமேல் பேராயற் காட்பட்டார் பேர். 55 2137: பேரே வரப்பிதற்றல் அல்லாலெம் பெம்மானை, ஆரே அறிவார்? அதுநிற்க, - நேரே கடிக்கமலத் துள்ளிருந்தும் காண்கிலான், கண்ணன் அடிக்கமலந் தன்னை அயன். 56 2138: அயல்நின்ற வல்வினையை அஞ்சினே னஞ்சி, உயநின் திருவடியே சேர்வான், - நயநின்ற நன்மாலை கொண்டு நமோநாரணா என்னும், சொன்மாலை கற்றேன் தொழுது. 57 2139: தொழுது மலர்க்கொண்டு தூபம்கை யேந்தி, எழுதும் எழுவாழி நெஞ்சே, - பழுதின்றி மந்திரங்கள் கற்பனவும் மாலடியே கைதொழுவான், அந்தரமொன் றில்லை அடை. 58 2140: அடைந்த அருவினையோ டல்லல்நோய் பாவம், மிடைந்தவை மீண்டொழிய வேண்டில், - _டங்கிடையை முன்னிலங்கை வைத்தான் முரணழிய, முன்னொருநாள் தன்வில் அங்கை வைத்தான் சரண். 59 2141: சரணா மறைபயந்த தாமரையா னோடு, மரணாய மன்னுயிர்கட் கெல்லாம், - அரணாய பேராழி கொண்ட பிரானன்றி மற்றறியாது, ஓராழி சூழ்ந்த வுலகு. 60 2142: உலகும் உலகிறந்த வூழியும், ஒண்கேழ் விலகு கருங்கடலும் வெற்பும், - உலகினில் செந்தீயும் மாருதமும் வானும், திருமால்தன் புந்தியி லாய புணர்ப்பு. 61 2143: புணர்மருதி னூடுபோய்ப் பூங்குருந்தம் சாய்த்து, மணமருவ மால் விடையேழ் செற்று, - கணம்வெருவ ஏழுலகும் தாயினவும் எண்டிசையும் போயினவும், சூழரவப் பொங்கணையான் தோள். 62 2144: தோளவனை யல்லால் தொழா, என் செவியிரண்டும், கேளவன தின்மொழியே கேட்டிருக்கும், - நாநாளும் கோணா கணையான் கூரைகழலே கூறுவதே, நாணாமை நள்ளேன் நயம். 63 2145: நயவேன் பிறர்ப்பொருளை நள்ளேன்கீ ழாரோடு, உயவேன் உயர்ந்தவரோ டல்லால், - வியவேன் திருமாலை யல்லது தெய்வமென் றேத்தேன், வருமாறென் நம்மேல் வினை? 64 2146: வினையா லடர்ப்படார் வெந்நரகில் சேரார், தினையேனும் தீக்கதிக்கட் செல்லார், - நினைதற் கரியானைச் சேயானை, ஆயிரம்பேர்ச் செங்கட் கரியானைக் கைதொழுதக் கால். 65 2147: காலை யெழுந்துலகம் கற்பனவும், கற்றுணர்ந்த மேலைத் தலைமறையோர் வேட்பனவும், - வேலைக்கண் ஓராழி யானடியே ஓதுவதும் ஓர்ப்பனவும், பேராழி கொண்டான் பெயர். 66 2148: பெயரும் கருங்கடலே நோக்குமாறு, ஒண்பூ உயரும் கதிரவனே நோக்கும், -உயிரும் தருமனையே நோக்குமொண் டாமரையாள் கேள்வன், ஒருவனையே நோக்கும் உணர்வு. 67 2149: உணர்வாரா ருன்பெருமை? யூழிதோ றூழி, உணர்வாரா ருன்னுருவந் தன்னை?, உணர்வாரார் விண்ணகத்தாய். மண்ணகத்தாய். வேங்கடத்தாய் நால்வேதப் பண்ணகத்தாய். நீகிடந்த பால்? 68 2150: பாலன் றனதுருவாய் ஏழுலகுண்டு, ஆலிலையின் மேலன்று நீவளர்ந்த மெய்யென்பர், - ஆலன்று வேலைநீ ருள்ளதோ விண்ணதோ மண்ணதோ? சோலைசூழ் குன்றெடுத்தாய் சொல்லு. 69 2151: சொல்லுந் தனையும் தொழுமின் விழுமுடம்பு, சொல்லுந் தனையும் திருமாலை, - நல்லிதழ்த் தாமத்தால் வேள்வியால் தந்திரத்தால் மந்திரத்தால், நாமத்தால் ஏத்திதிரேல் நன்று. 70 2152: நன்று பிணிமூப்புக் கையகற்றி நான்கூழி, நின்று நிலமுழுதும் ஆண்டாலும், என்றும் விடலாழி நெஞ்சமே. வேண்டினேன் கண்டாய், அடலாழி கொண்டான்மாட் டன்பு. 71 2153: அன்பாழி யானை யணுகென்னும், நாஅவன்றன் பண்பாழித் தோள்பரவி யேத்தென்னும், முன்பூழி காணானைக் காணென்னும் கண்செவி கேளென்னும் பூணாரம் பூண்டான் புகழ். 72 2154: புகழ்வாய் பழிப்பாய்நீ பூந்துழா யானை, இகழ்வாய் கருதுவாய் நெஞ்சே, - திகழ்நீர்க் கடலும் மலையும் இருவிசும்பும் காற்றும், உடலும் உயிருமேற்றான். 73 2155: ஏற்றான் புள்ளூர்த்தான் எயிலெரித்தான் மார்விடந்தான் நீற்றான் நிழல்மணி வண்ணத்தான், - கூற்றொருபால் மங்கையான் பூமகளான் வார்சடையான், நீண்முடியான் கங்கையான் நீள்கழலான் காப்பு. 74 2156: காப்புன்னை யுன்னக் கழியும் அருவினைகள், ஆப்புன்னை யுன்ன அவிழ்ந்தொழியும் - மூப்புன்னைச் சிந்திப்பார்க் கில்லை திருமாலே, நின்னடியை வந்திப்பார் காண்பர் வழி. 75 2157: வழிநின்று நின்னைத் தொழுவார், வழுவா மொழிநின்ற மூர்த்தியரே யாவர், - பழுதொன்றும் வாராத வண்ணமே விண்கொடுக்கும், மண்ணளந்த சீரான் திருவேங்கடம். 76 2158: வேங்கடமும் விண்ணகரும் வெஃகாவும், அஃகாத பூங்கிடங்கில் நீள்கோவல் பொன்னகரும், - நான்கிடத்தும் நின்றா னிருந்தான் கிடந்தான் நடந்தானே, என்றால் கெடுமாம் இடர். 77 2159: இடரார் படுவார்? எழுநெஞ்சே, வேழம் தொடர்வான் கொடுமுதலை சூழ்ந்த, - படமுடை பைந்நாகப் பள்ளியான் பாதமே கைதொழுதும், கொய்ந்நாகப் பூம்போது கொண்டு. 78 2160: கொண்டானை யல்லால் கொடுத்தாரை யார்பழிப்பார், மண்தா எனவிரந்து மாவலியை, ஒண்தாரை நீரங்கை தோய நிமிர்ந்திலையே, நீள்விசும்பில் ஆரங்கை தோய அடுத்து? 79 2161: அடுத்த கடும்பகைஞர்க் காற்றேனென் றோடி, படுத்த பொரும்பாழி சூழ்ந்த - விடத்தரவை, வல்லாளன் கைக்கொடுத்த மாமேனி மாயவனுக்கு, அல்லாதும் ஆவரோ ஆள்? 80 2162: ஆளமர் வென்றி யடுகளத்துள் அஞ்ஞான்று, வாளமர் வேண்டி வரைநட்டு, - நீளரவைச் சுற்றிக் கடைந்தான் பெயரன்றே, தொன்னரகைப் பற்றிக் கடத்தும் படை? 81 2163: படையாரும் வாட்கண்ணார் பாரசிநாள், பைம்பூந் தொடையலோ டேந்திய தூபம், - இடையிடையின் மீன்மாய மாசூணும் வேங்கடமே, மேலொருநாள் மான்மாய எய்தான் வரை. 82 2164: வரைகுடைதோல் காம்பாக ஆநிரைகாத்து, ஆயர் நிரைவிடையேழ் செற்றவா றென்னே, - உரவுடைய நீராழி யுள்கிடந்து நேரா நிசாசரர்மேல், பேராழி கொண்ட பிரான்? 83 2165: பிரான். உன் பெருமை பிறரா ரறிவார்?, உராஅ யுலகளந்த ஞான்று, - வராகத் தெயிற்றளவு போதாவா றென்கொலோ, எந்தை அடிக்களவு போந்த படி? 84 2166: படிகண் டறிதியே பாம்பணையி னான்,புட் கொடிகண் டறிதியே?கூறாய், - வடிவில் பொறியைந்து முள்ளடக்கிப் போதொடுநீ ரேந்தி, நெறிநின்ற நெஞ்சமே. நீ. 85 2167: நீயும் திருமகளும் நின்றாயால், குன்றெடுத்துப் பாயும் பனிமறைத்த பண்பாளா, - வாயில் கடைகழியா வுள்புகாக் காமர்பூங் கோவல் இடைகழியே பற்றி யினி. 86 2168: இனியார் புகுவா ரெழுநரக வாசல்? முனியாது மூரித்தாள் கோமின், - கனிசாயக் கன்றெறிந்த தோளான் கனைகழலே காண்பதற்கு, நன்கறிந்த நாவலம்சூழ் நாடு. 87 2169: நாடிலும் நின்னடியே நாடுவன, நாடோ றும் பாடிலும் நின்புகழே பாடுவன், சூடிலும் பொன்னாழி யேந்தினான் பொன்னடியே சூடுவேற்கு, என்னாகி லென்னே எனக்கு? 88 2170: எனக்காவா ராரொருவரே, எம்பெருமான் தனக்காவான் தானேமற் றல்லால், - புனக்காயாம் பூமேனி காணப் பொதியவிழும் பூவைப்பூ, மாமேனி காட்டும் வரம். 89 2171: வரத்தால் வலிநினைந்து மாதவ.நின் பாதம், சிரத்தால் வணங்கானா மென்றே, - உரத்தினால் ஈரரியாய் நேர்வலியோ னாய இரணியனை, ஓரரியாய் நீயிடந்த தூன்? 90 2172: ஊனக் குரம்பையி னுள்புக் கிருள்நீக்கி, ஞானச் சுடர்கொளீஇ நாடோ றும், - ஏனத் துருவா யுலகிடந்த வூழியான் பாதம், மருவாதார்க் குண்டாமோ வான்? 91 2173: வானாகித் தீயாய் மறிகடலாய் மாருதமாய் தேனாகிப் பாலாம் திருமாலே, - ஆனாய்ச்சி வெண்ணெய் விழுங்க நிறையுமே, முன்னொருநாள் மண்ணை உமிழ்ந்த வயிறு? 92 2174: வயிறழல வாளுருவி வந்தானை யஞ்ச எயிறிலக வாய்மடுத்த தென்நீ, - பொறியுகிரால் பூவடியை யீடழித்த பொன்னாழிக் கையா,நின் சேவடிமே லீடழியச் செற்று? 93 2175: செற்றெழுந்து தீவிழித்துச் சென்றவிந்த ஏழுலகும், மற்றிவையா வென்றுவா யங்காந்து, முற்றும் மறையவற்குக் காட்டிய மாயவனை யல்லால், இறையேனும் ஏத்தாதென் நா. 94 2176: நாவாயி லுண்டே நமோநார ணா என்று, ஓவா துரைக்கு முரையுண்டே, - மூவாத மாக்கதிக்கண் செல்லும் வகையுண்டே, என்னொருவர் தீக்கதிக்கட் செல்லும் திறம்? 95 2177: திறம்பாதென் னெஞ்சமே. செங்கண்மால் கண்டாய், அறம்பாவ மென்றிரண்டு மாவான், புறந்தானிம் மண்தான் மறிகடல்தான் மாருதந்தான், வான்தானே, கண்டாய் கடைக்கட் பிடி. 96 2178: பிடிசேர் களிறளித்த பேராளா, உன்றன் அடிசேர்ந் தருள்பெற்றாள் அன்றே, - பொடிசேர் அனல்கங்கை யேற்றான் அவிர்சடைமேல் பாய்ந்த, புனல்கங்கை யென்னும்பேர்ப் பொன்? 97 2179: பொன்திகழ மேனிப் புரிசடையம் புண்ணியனும், நின்றுலகம் தாய நெடுமாலும், - என்றும் இருவரங்கத் தால்திரிவ ரேலும், ஒருவன் ஒருவனங்கத் தென்று முளன். 98 2180: உளன்கண்டாய் நன்னெஞ்சே. உத்தமன் என்றும் உளன்கண்டாய், உள்ளூவா ருள்ளத் - துளன்கண்டாய், வெள்ளத்தி னுள்ளானும் வேங்கடத்து மேயானும், உள்ளத்தி னுள்ளனென் றோர். 99 2181: ஓரடியும் சாடுதைத்த ஒண்மலர்ச் சேவடியும், ஈரடியும் காணலா மென்னெஞ்சே. - ஓரடியில் தாயவனைக் கேசவனைத் தண்டுழாய் மாலைசேர், மாயவனை யேமனத்து வை. (2) 100 பொய்கையாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: பூதத்தாழ்வார் அருளிச்செய்த இரண்டாம் திருவந்தாதி தனியன் திருகுருகைப்பிரான் பிள்ளான் அருளிச் செய்தது நேரிசை வெண்பா என்பிறவி தீர இறைஞ்சினேன் இன்னமுதா அன்பே தகளி யளித்தானை, - நன்புகழ்சேர் சீதத்தார் முத்துகள் சேரும் கடல்மல்லைப் பூதத்தார் பொன்னங்கழல். 2182: அன்பே தளியா ஆர்வமே நெய்யாக, இன்புருகு சிந்தை யிடுதிரியா, - நன்புருகி ஞானச் சுடர்விளக் கேற்றினேன் நாரணற்கு ஞானத் தமிழ்புரிந்த நான். (2) 1 2183: ஞானத்தால் நன்குணர்ந்து நாரணன்றன் நாமங்கள், தானத்தால் மற்றவன் பேர் சாற்றினால், - வானத் தணியமர ராக்குவிக்கு மஃதன்றே, நாங்கள் பணியமரர் கோமான் பரிசு? 2 2184: பரிசு நறுமலரால் பாற்கடலான் பாதம், புரிவார் புகழ்பெறுவர் போலாம், - புரிவார்கள் தொல்லமரர் கேள்வித் துலங்கொளிசேர் தோற்றத்து நல்லமரர் கோமான் நகர். 3 2185: நகரிழைத்து நித்திலத்து நாண்மலர் கொண்டு, ஆங்கே திகழும் அணிவயிரம் சேர்த்து, - நிகரில்லாப் பைங்கமல மேந்திப் பணிந்தேன் பனிமலராள், அங்கம்வலம் கொண்டான் அடி. 4 2186: அடிமூன்றி லிவ்வுலகம் அன்றளந்தாய் போலும் அடிமூன் றிரந்தவனி கொண்டாய், - படிநின்ற நீரோத மேனி நெடுமாலே நின்னடியை ஆரோத வல்லார் அறிந்து? 5 2187: அறிந்தைந்து முள்ளடக்கி ஆய்மலர்கொண்டு, ஆர்வம் செறிந்த மனத்தராய்ச் செவ்வே, - அறிந்தவன்றன் பேரோதி யேத்தும் பெருந்தவத்தோர் காண்பரே, காரோத வண்ணன் கழல். 6 2188: கழலெடுத்து வாய்மடித்துக் கண்சுழன்று, மாற்றார் அழலெடுத்த சிந்தையராய் அஞ்ச, தழலெடுத்த போராழி ஏத்தினான் பொன்மலர்ச் சேவடியை ஓராழி நெஞ்சே. உகந்து. 7 2189: உகந்துன்னை வாங்கி ஒளிநிறங்கொள் கொங்கை அகம்குளிர வுண்ணென்றாள் ஆவி, உகந்து முலையுண்பாய் போலே முனிந்துண்டாய், நீயும் அலைபண்பா லானமையால் அன்று. 8 2190: அன்றதுகண் டஞ்சாத ஆய்ச்சி யுனக்கிரங்கி, நின்று முலைதந்த இன்நீர்மைக்கு, அன்று வரன்முறையால் நீயளந்த மாகடல்சூழ் ஞாலம், பெருமுறையா லெய்துமோ பேர்த்து? 9 2191: பேர்த்தனை மாசகடம் பிள்ளையாய், மண்ணிரந்து காத்தனை புல்லுயிரும் காவலனே, ஏத்திய நாவுடையேன் பூவுடையேன் நின்னுள்ளி நின்றமையால் காவடியேன் பட்ட கடை. 10 2192: கடைநின் றமரர் கழல்தொழுது, நாளும் இடைநின்ற இன்பத்த ராவர், புடைநின்ற நீரோத மேனி நெடுமாலே, நின்னடியை ஆரோத வல்லார் அவர்? 11 2193: அவரிவரென் றில்லை அரவணையான் பாதம், எவர்வணங்கி யேத்தாதா ரெண்ணில், பலரும் செழுங்கதிரோ னெண்மலரோன் கண்ணுதலோன் அன்றே தொழுந்தகையார் நாளும் தொடர்ந்து? 12 2194: தொடரெடுத்த மால்யானை சூழ்கயம்புக் கஞ்சிப் படரெடுத்த பைங்கமலம் கொண்டு,அன் - றிடரடுக்க ஆழியான் பாதம் பணிந்தன்றே, வானவர்கோன் பாழிதா னெய்திற்றுப் பண்டு? 13 2195: பண்டிப் பெரும்பதியை யாக்கி பழிபாவம் கொண்டுஇங்கு வாழ்வாரைக் கூறாதே, - எண்டிசையும் பேர்த்தகரம் நான்குடையான் பேரோதிப் பேதைகாள் தீர்த்தகரர் ஆமின் திரிந்து. 14 2196: திரிந்தது வெஞ்சமத்துத் தேர்கடவி, அன்று பிரிந்தது சீதையைமான் பின்போய், - புரிந்ததுவும் கண்பள்ளி கொள்ள அழகியதே, நாகத்தின் தண்பள்ளி கொள்வான் றனக்கு. 15 2197: தனக்கடிமை பட்டது தானறியா னேலும் மனத்தடைய வைப்பதாம் மாலை, - வனத்திடரை ஏரியாம் வண்ணம் இயற்று மிதுவல்லால், மாரியார் பெய்கிற்பார் மற்று? 16 2198: மற்றா ரியலாவர் வானவர்கோன் மாமலரோன், சுற்றும் வணங்கும் தொழிலானை, - ஒற்றைப் பிறையிருந்த செஞ்சடையான் பிஞ்சென்று, மாலைக் குறையிரந்து தான்முடித்தான் கொண்டு. 17 2199: கொண்ட துலகம் குறளுருவாய்க் கோளரியாய், ஒண்டிறலோன் மார்வத் துகிர்வைத்தது - உண்டதுவும் தான்கடந்த ஏழுலகே தாமரைக்கண் மாலொருநாள், வான்கடந்தான் செய்த வழக்கு. 18 2200: வழக்கன்று கண்டாய் வலிசகடம் செற்றாய், வழக்கொன்று நீமதிக்க வேண்டா, - குழக்கன்று தீவிளவின் காய்க்கெறிந்த தீமை திருமாலே, பார்விளங்கச் செய்தாய் பழி. 19 2201: பழிபாவம் கையகற்றிப் பல்காலும் நின்னை, வழிவாழ்வார் வாழ்வராம் மாதோ, - வழுவின்றி நாரணன்றன் நாமங்கள் நன்குணர்ந்து நன்கேத்தும், காரணங்கள் தாமுடையார் தாம். 20 2202: தாமுளரே தம்முள்ளம் உள்ளுளதே, தாமரையின் பூவுளதே யேத்தும் பொழுதுண்டே, - வாமன் திருமருவு தாள்மரூவு சென்னியரே, செவ்வே அருநரகம் சேர்வ தரிது. 21 2203: அரிய தெளிதாகும் ஆற்றலால் மாற்றி, பெருக முயல்வாரைப் பெற்றால், - கரியதோர் வெண்கோட்டு மால்யானை வென்றுமுடித் தன்றே, தண்கோட்டு மாமலரால் தாழ்ந்து? 22 2204: தாழ்ந்துவரங் கொண்டு தக்க வகைகளால் வாழ்ந்து கழிவாரை வாழ்விக்கும், - தாழ்ந்த விளங்கனிக்குக் கன்றெறிந்து வேற்றுருவாய், ஞாலம் அளந்தடிக்கீழ்க் கொண்ட அவன். 23 2205: அவன்கண்டாய் நன்னெஞ்சே. ஆரருளும் கேடும், அவன்கண்டா யைம்புலனாய் நின்றான், - அவன்கண்டாய் காற்றுத்தீ நீர்வான் கருவரைமண் காரோத, சீற்றத்தீ யாவானும் சென்று. 24 2206: சென்ற திலங்கைமேல் செவ்வேதன் சீற்றத்தால், கொன்ற திராவணனைக் கூறுங்கால், - நின்றதுவும் வேயோங்கு தண்சாரல் வேங்கடமே, விண்ணவர்தம் வாயோங்கு தொல்புகழான் வந்து. 25 2207: வந்தித் தவனை வழிநின்ற ஐம்பூதம் ஐந்தும் அகத்தடக்கி யார்வமாய், - உந்திப் படியமரர் வேலையான் பண்டமரர்க் கீந்த, படியமரர் வாழும் பதி. 26 2208: பதியமைந்து நாடிப் பருத்தெழுந்த சிந்தை, மதியுரிஞ்சி வான்முகடு நோக்கி - கதிமிகுத்தங் கோல்தேடி யாடும் கொழுந்ததே போன்றதே, மால்தேடி யோடும் மனம். 27 2209: மனத்துள்ளான் வேங்கடத்தான் மாகடலான், மற்றும் நினைப்பரிய நீளரங்கத் துள்ளான், - எனைப்பலரும் தேவாதி தேவ னெனப்படுவான், முன்னொருனாள் மாவாய் பிளந்த மகன். 28 2210: மகனாகக் கொண்டெடுத்தாள் மாண்பாய கொங்கை, அகனார வுண்பனென் றுண்டு, - மகனைத்தாய் தேறாத வண்ணம் திருத்தினாய், தென்னிலங்கை நீறாக எய்தழித்தாய் நீ. 29 2211: நீயன் றுலகளந்தாய் நீண்ட திருமாலே, நீயன் றுலகிடந்தா யென்பரால், - நீயன்று காரோதம் முன்கடைந்து பின்னடைத்தாய் மாகடலை, பேரோத மேனிப் பிரான். 30 2212: பிரானென்று நாளும் பெரும்புலரி யென்றும், குராநல் செழும்போது கொண்டு, - வராகத் தணியுருவன் பாதம் பணியுமவர் கண்டீர், மணியுருவம் காண்பார் மகிழ்ந்து. 31 2213: மகிழ்ந்தது சிந்தை திருமாலே, மற்றும் மகிழ்ந்ததுன் பாதமே போற்றி, - மகிழ்ந்த தழலாழி சங்க மவைபாடி யாடும், தொழிலாகம் சூழ்ந்து துணிந்து. 32 2214: துணிந்தது சிந்தை துழாயலங்கல், அங்கம் அணிந்தவன்பே ருள்ளத்துப் பல்கால், - பணிந்ததுவும் வேய்பிறங்கு சாரல் விறல்வேங் கடவனையே, வாய்திறங்கள் சொல்லும் வகை. 33 2215: வகையா லவனி யிரந்தளந்தாய் பாதம், புகையால் நறுமலாரால் முன்னே, - மிகவாய்ந்த அன்பாக்கி யேத்தி யடிமைப்பட்டேனுனக்கு, என்பாக்கி யத்தால் இனி. 34 2216: இனிதென்பர் காமம் அதனிலும் ஆற்ற, இனிதென்பர் தண்ணீரும் எந்தாய், - இனிதென்று காமநீர் வேளாது நின்பெருமை வேட்பரேல், சேமநீ ராகும் சிறிது. 35 2217: சிறியார் பெருமை சிறிதின்க ணெய்தும், அறியாரும் தாமறியா ராவர், - அறியாமை மண்கொண்டு மண்ணுண்டு மண்ணுமிழ்ந்த மாயனென்று, எண்கொண்டேன் னெஞ்சே. இரு. 36 2218: இருந்தண் கமலத் திருமலரி னுள்ளே, திருந்து திசைமுகனைத் தந்தாய், - பொருந்தியநின் பாதங்க ளேத்திப் பணியாவேல், பல்பிறப்பும் ஏதங்க ளெல்லா மெமக்கு. 37 2219: எமக்கென் றிருநிதியம் ஏமாந்தி ராதே, தமக்கென்றும் சார்வ மறிந்து, - நமக்கென்றும் மாதவனே யென்னும் மனம்படைத்து மற்றவன்பேர் ஓதுவதே நாவினா லோத்து. 38 2220: ஓத்தின் பொருள்முடிவும் இத்தனையே, உத்தமன்பேர் ஏத்தும் திறமறிமி னேழைகாள், ஓத்தனை வல்லீரேல் நன்றதனை மாட்டீரேல், மாதவன்பேர் சொல்லுவதே ஓத்தின் சுருக்கு. 39 2221: சுருக்காக வாங்கிச் சுலாவினின்று ஐயார் நெருக்காமுன் நீர்நினைமின் கண்டீர், - திருப்பொலிந்த ஆகத்தான் பாதம் அறிந்தும், அறியாத போகத்தா லில்லை பொருள். 40 2222: பொருளால் அமருலகம் புக்கியல லாகாது அருளா லறமருளு மன்றே, - அருளாலே மாமறையோர்க் கீந்த மணிவண்ணன் பாதமே, நீமறவேல் நெஞ்சே. நினை. 41 2223: நினைப்பன் திருமாலை நீண்டதோள் காண, நினைப்பார் பிறப்பொன்றும் நேரார், - மனைப்பால் பிறந்தார் பிறந்தெய்தும் பேரின்ப மெல்லாம், துறந்தார் தொழுதாரத் தோள். 42 2224: தோளிரண் டெட்டேழும் மூன்று முடியனைத்தும், தாளிரண்டும் வீழச் சரந்துரந்தான், - தாளிரண்டும், ஆர்தொழுவார் பாதம் அவைதொழுவ தன்றே,என் சீர்கெழுதோள் செய்யும் சிறப்பு? 43 2225: சிறந்தார்க் கெழுதுணையாம் செங்கண்மால் நாமம், மறந்தாரை மானிடமா வையேன், அறம்தாங்கும் மாதவனே யென்னும் மனம்படைத்து, மற்றவன்பேர் ஓதுவதே நாவினா லுள்ளு. 44 2226: உளதென் றிறுமாவா ருண்டில்லை யென்று, தளர்தல் அதனருகும் சாரார், - அளவரிய வேதத்தான் வேங்கடத்தான் விண்ணோர் முடிதோயும், பாதத்தான் பாதம் பயின்று. 45 2227: பயின்ற தரங்கம் திருக்கோட்டி, பன்னாள் பயின்றதுவும் வேங்கடமே பன்னாள், - பயின்ற தணிதிகழும் சோலை யணிநீர் மலையே மணிதிகழும் வண்தடக்கை மால். 46 2228: மாலை யரியுருவன் பாத மலரணிந்து, காலை தொழுதெழுமின் கைகோலி, - ஞாலம் அளந்திடந் துண்டுமிழ்ந்த அண்ணலைமற் றல்லால் உளங்கிடந்த வாற்றா லுணர்ந்து. 47 2229: உணர்ந்தாய் மறைநான்கும் ஓதினாய் நீதி மணந்தாய் மலர்மகள்தோள் மாலே. - மணந்தாய்போய் வேயிருஞ் சாரல் வியலிரு ஞாலம்சூழ், மாயிருஞ் சோலை மலை. 48 2230: மலையேழும் மாநிலங்க ளேழும் அதிர, குலைசூழ் குரைகடல்க ளேழும், - முலைசூழ்ந்த நஞ்சுரத்துப் பெண்ணை நவின்றுண்ட நாவனென்று, அஞ்சாதென் னெஞ்சே. அழை. 49 2231: அழைப்பன் திருமாலை ஆங்கவர்கள் சொன்ன, பிழைப்பில் பெரும்பெயரே பேசி, - இழைப்பரிய ஆயவனே. யாதவனே. என்றவனை யார்முகப்பும், மாயவனே என்று மதித்து. 50 2232: மதிக்கண்டாய் நெஞ்சே. மணிவண்ணன் பாதம், மதிக்கண்டாய் மற்றவன்பேர் தன்னை, - மதிக்கண்டாய் பேராழி நின்று பெயர்ந்து கடல்கடைந்த நீராழி வண்ணன் நிறம். 51 2233: நிறங்கரியன் செய்ய நெடுமலராள் மார்வன், அறம்பெரிய னார தறிவார்? - மறம்புரிந்த வாளரக்கன் போல்வானை வானவர்கோன் தானத்து, நீளிருக்கைக் குய்த்தான் நெறி. 52 2234: நெறியார் குழற்கற்றை முன்னின்று பின்தாழ்ந்து, அறியா திளங்கிரியென் றெண்ணி, - பிறியாது பூங்கொடிகள் வைகும் பொருபுனல் குன்றென்றும், வேங்கடமே யாம் விரும்பும் வெற்பு. 53 2235: வெற்பென் றிருஞ்சோலை வேங்கடமென் றிவ்விரண்டும் நிற்பென்று நீமதிக்கும் நீர்மைபோல், - நிற்பென் றுளங்கோயி லுள்ளம்வைத் துள்ளினேன், வெள்ளத் திளங்கோயில் கைவிடேல் என்று. 54 2236: என்றும் மறந்தறியேன் ஏழ்பிறப்பும் எப்பொழுதும், நின்று நினைப்பொழியா நீர்மையால், - வென்றி அடலாழி கொண்ட அறிவனே, இன்பக் கடலாழி நீயருளிக் காண். 55 2237: காணக் கழிகாதல் கைமிக்குக் காட்டினால், நாணப் படுமென்றால் நாணுமே? - பேணிக் கருமாலைப் பொன்மேனி காட்டாமுன் காட்டும், திருமாலை நாங்கள் திரு. 56 2238: திருமங்கை நின்றருளும் தெய்வம்நா வாழ்த்தும், கருமம் கடைப்பிடிமின் கண்டீர், - உரிமையால் ஏத்தினோம் பாதம் இருந்தடக்கை எந்தைபேர், நாற்றிசையும் கேட்டீரே நாம்? 57 2239: நாம்பெற்ற நன்மையும் நாமங்கை நன்னெஞ்சத்து ஓம்பி யிருந்தெம்மை ஓதுவித்து, - வேம்பின் பொருள்நீர்மை யாயினும் பொன்னாழி பாடென்று, அருள்நீர்மை தந்த அருள். 58 2240: அருள் புரிந்த சிந்தை அடியார்மேல் வைத்து, பொருள்தெரிந்து காண்குற்ற அப்போது, - இருள்திரிந்து நோக்கினேன் நோக்கி நினைந்தேன தொண்கமலம், ஓக்கினே னென்னையுமங் கோர்ந்து. 59 2241: ஓருருவன் அல்லை ஒளியுருவம் நின்னுருவம், ஈருருவன் என்பர் இருநிலத்தோர், ஓருருவம் ஆதியாம் வண்ணம் அறிந்தார் அவர்கண்டீர், நீதியால் மண்காப்பார் நின்று. 60 2242: நின்றதோர் பாதம் நிலம்புடைப்ப, நீண்டதோள் சென்றளந்த தென்பர் திசையெல்லாம், - அன்று கருமாணி யாயிரந்த கள்வனே, உன்னைப் பிரமாணித் தார்பெற்ற பேறு. 61 2243: பேறொன்று முன்னறியேன் பெற்றறியேன் பேதையால், மாறென்று சொல்லிவணங்கினேன், ஏறின் பெருத்தெருத்தம் கோடொசியப் பெண்நசையின் பின் போய், எருத்திருந்த நல்லாயர் ஏறு. 62 2244: ஏறேழும் வென்றடர்த்த எந்தை, எரியுருவத்து ஏறேறிப் பட்ட இடுசாபம் - பாறேறி உண்டதலை வாய்நிறையக் கோட்டங்கை ஒண்குருதி, கண்டபொருள் சொல்லின் கதை. 63 2245: கதையும் பெரும்பொருளும் கண்ணா.நின் பேரே, இதய மிருந்தவையே ஏத்தில், - கதையும் திருமொழியாய் நின்ற திருமாலே உன்னைப், பருமொழியால் காணப் பணி. 64 2246: பணிந்தேன் திருமேனி பைங்கமலம் கையால் அணிந்தேனுன் சேவடிமே லன்பாய், - துணிந்தேன் புரிந்தேத்தி யுன்னைப் புகலிடம்பார்த்து, ஆங்கே இருந்தேத்தி வாழும் இது. 65 2247: இது கண்டாய் நன்னெஞ்சே. இப்பிறவி யாவது, இதுகண்டா யெல்லாம்நா முற்றது, - இதுகண்டாய் நாரணன்பே ரோதி நகரத் தருகணையா, காரணமும் வல்லையேல் காண். 66 2248: கண்டேன் திருமேனி யான்கனவில், ஆங்கவன்கைக் கண்டேன் கனலுஞ் சுடராழி, - கண்டேன் உறுநோய் வினையிரண்டும் ஓட்டுவித்து, பின்னும் மறுநோய் செறுவான் வலி. 67 2249: வலிமிக்க வாளெயிற்று வாளவுணர் மாள வலிமிக்க வாள்வரைமத் தாக, வலிமிக்க வாணாகம் சுற்றி மறுகக் கடல்கடைந்தான், கோணாகம் கொம்பொசித்த கோ. 68 2250: கோவாகி மாநிலம் காத்து,நங் கண்முகப்பே மாவேகிச் செல்கின்ற மன்னவரும் - பூவேகும் செங்கமல நாபியான் சேவடிக்கே யேழ்பிறப்பும், தண்கமல மேய்ந்தார் தமர். 69 2251: தமருள்ளம் தஞ்சை தலையரங்கம் தண்கால், தமருள்ளும் தண்பொருப்பு வேலை, - தமருள்ளும் மாமல்லை கோவல் மதிட்குடந்தை யென்பரே, ஏவல்ல எந்தைக் கிடம். 70 2252: இடங்கை வலம்புரிநின் றார்ப்ப, எரிகான் றடங்கா ரொடுங்குவித்த தாழி, - விடங்காலும் தீவாய் அரவணைமேல் தோன்றல் திசையளப்பான், பூவா ரடிநிமிர்ந்த போது. 71 2253: போதறிந்து வானரங்கள் பூஞ்சுனைபுக்கு, ஆங்கலர்ந்த போதரிந்து கொண்டேத்தும் போது,உள்ளம் - போது மணிவேங் கடவன் மலரடிக்கே செல்ல, அணிவேங் கடவன்பே ராய்ந்து. 72 2254: ஆய்ந்துரைப்ப னாயிரம்பேர் ஆய்நடு வந்திவாய், வாய்ந்த மலர்தூவி வைகலும், - ஏய்ந்த பிறைக்கோட்டுச் செங்கண் கரிவிடுத்த பெம்மான் இறைக்காட் படத்துணிந்த யான். 73 2255: யானே தவம் செய்தேன் ஏழ்பிறப்பும் எப்பொழுதும், யானே தவமுடையேன் எம்பெருமான், - யானே இருந்ததமிழ்நன் மாலை இணையடிக்கே சொன்னேன், பெருந்தமிழன் நல்லேன் பெரிது. 74 2256: பெருகு மதவேழம் மாப்பிடிக்கி முன்னின்று, இருக ணிளமூங்கில் வாங்கி, - அருகிருந்த தேன்கலந்து நீட்டும் திருவேங் கடம்கண்டீர், வான்கலந்த வண்ணன் வரை. 75 2257: வரைச்சந்த னக்குழ்ம்பும் வான்கலனும் பட்டும், விரைப்பொலிந்த வெண்மல் லிகையும் - நிரைத்துக்கொண்டு ஆதிக்கண் நின்ற அறிவன் அடியிணையே ஓதிப் பணிவ தூறும். 76 2258: உறுங்கண்டாய் நன்னெஞ்சே. உத்தமன்நற் பாதம், உறுங்கண்டாய் ஒண்கமலந் தன்னால், - உறுங்கண்டாய் ஏத்திப் பணிந்தவன் பேர் ஈரைஞ்_ றெப்பொழுதும், சாற்றி யுரைத்தல் தவம். 77 2259: தவம்செய்து நான்முகனே பெற்றான், தரணி நிவந்தளப்ப நீட்டியபொற் பாதம், - சிவந்ததன் கையனைத்து மாரக் கழுவினான், கங்கைநீர் பெய்தனைத்துப் பேர்மொழிந்து பின். 78 2260: பின்னின்று தாயிரப்பக் கேளான், பெரும்பணைத்தோள் முன்னின்று தானிரப்பாள் மொய்ம்மலராள் - சொல் நின்ற தோள்நலந்தான் நேரில்லாத் தோன்றல், அவனளந்த நீணிலந்தான் அத்தனைக்கும் நேர். 79 2261: நேர்ந்தேன் அடிமை நினைந்தேன் தொண்கமலம், ஆர்ந்தேனுன் சேவடிமேல் அன்பாய், - ஆர்ந்த அடிக்கோலம் கண்டவர்க் கென்கொலோ, முன்னைப் படிக்கோலம் கண்ட பகல்? 80 2262: பகற்கண்டேன் நாரணனைக் கண்டேன், - கனவில் மிகக்கண்டேன் மீண்டவனை மெய்யே - மிகக்கண்டேன் ஊன்திகழும் நேமி ஒளிதிகழும் சேவடியான், வான்திகழும் சோதி வடிவு. 81 2263: வடிக்கோல வாள்நெடுங்கண் மாமலராள், செவ்விப் படிக்கோலம் கண்டகலாள் பன்னாள், - அடிக்கோலி ஞாலத்தாள் பின்னும் நலம்புரிந்த தென்கொலோ, கோலத்தா லில்லை குறை. 82 2264: குறையாக வெஞ்சொற்கள் கூறினேன் கூறி, மறையாங் கெனவுரைத்த மாலை, - இறையேனும் ஈயுங்கொல் என்றே இருந்தேன் எனைப்பகலும், மாயன்கண் சென்ற வரம். 83 2265: வரம்கருதித் தன்னை வணங்காத வன்மை, உரம்கருதி மூர்க்கத் தவனை, - நரம்கலந்த சிங்கமாய்க் கீண்ட திருவன் அடியிணையே, அங்கண்மா ஞாலத் தமுது. 84 2266: அமுதென்றும் தேனென்றும் ஆழியான் என்றும், அமுதன்று கொண்டுகந்தான் என்றும், - அமுதன்ன சொன்மாலை யேத்தித் தொழுதேன் சொலப்பட்ட, நன்மாலை யேத்தி நவின்று. 85 2267: நவின்றுரைத்த நாவலர்கள் நாண்மலர்கொண்டு, ஆங்கே பயின்றதனால் பெற்றபயன் என்கொல், - பயின்றார்தம் மெய்த்தவத்தால் காண்பரிய மேகமணி வண்ணனை,யான் எத்தவத்தால் காண்பன்கொல் இன்று? 86 2268: இன்றா வறிகின்றே னல்லேன் இருநிலத்தைச் சென்றாங் களந்த திருவடியை, - அன்று கருக்கோட்டி யுள்கிடந்து கைதொழுதேன் கண்டேன், திருக்கோட்டி எந்தை திறம். 87 2269: திறம்பிற் றினியறிந்தேன் தென்னரங்கத் தெந்தை, திறம்பா வருசென்றார்க் கல்லால், - திறம்பாச் செடிநரகை நீக்கித்தான் செல்வதன்முன், வானோர் கடிநகர வாசற் கதவு. 88 2270: கதவிக் கதஞ்சிறந்த கஞ்சனை முன்காய்ந்து, அதவிப்போர் யானை ஒசித்து, - பதவியாய்ப் பாணியால் நீரேற்றுப் பண்டொருகால் மாவலியை, மாணியாய்க் கொண்டிலையே மண். 89 2271: மண்ணுலக மாளேனே வானவர்க்கும் வானவனாய், விண்ணுலகம் தன்னகத்து மேவேனே, - நண்ணித் திருமாலை செங்க ணெடியானை, எங்கள் பெருமானைக் கைதொழுத பின். 90 2272: பின்னால் அருநரகம் சேராமல் பேதுறுவீர், முன்னால் வணங்க முயல்மினோ, - பன்னூல் அளந்தானைக் கார்க்கடல்சூழ் ஞாலத்தை, எல்லாம் அளந்தா னவஞ்சே வடி. 91 2273: அடியால்முன் கஞ்சனைச் செற்று,அமர ரேத்தும் படியான் கொடிமேல்புள் கொண்டான், - நெடியான்றன் நாமமே ஏத்துமின்க ளேத்தினால்,தாம்வேண்டும் காமமே காட்டும் கடிது. 92 2274: கடிது கொடுநரகம் பிற்காலும் செய்கை, கொடிதென் றதுகூடா முன்னம், - வடிசங்கம் கொண்டானைக் கூந்தல்வாய் கீண்டானை, கொங்கைநஞ் சுண்டானை ஏத்துமினோ உற்று. 93 2275: உற்று வணங்கித் தொழுமின், உலகேழும் முற்றும் விழுங்கும் முகில்வண்ணம், - பற்றிப் பொருந்தாதான் மார்பிடந்து பூம்பா டகத்துள் இருந்தானை, ஏத்துமென் நெஞ்சு. 94 2276: என்னெஞ்ச மேயான்என் சென்னியான், தானவனை வன்னெஞ்சங் கீண்ட மணிவண்ணன், முன்னம்சேய் ஊழியா னூழி பெயர்த்தான், உலகேத்தும் ஆழியான் அத்தியூ ரான். 95 2277: அத்தியூ ரான்புள்ளை யூர்வான், அணிமணியின் துத்திசேர் நாகத்தின் மேல்துயில்வான், - மூத்தீ மறையாவான் மாகடல்நஞ் சுண்டான் றனக்கும் இறையாவான் எங்கள் பிரான். (2) 96 2278: எங்கள் பெருமான் இமையோர் தலைமகன்நீ, செங்க ணெடுமால் திருமார்பா, - பொங்கு படமூக்கி னாயிரவாய்ப் பாம்பணைமேல் சேர்ந்தாய், குடமூக்கில் கோயிலாக் கொண்டு. 97 2279: கொண்டு வளர்க்கக் குழவியாய்த் தான்வளர்ந்தது, உண்ட துலகேழு முள்ளொடுங்க, - கொண்டு குடமாடிக் கோவலனாய் மேவி,என் னெஞ்சம் இடமாகக் கொண்ட இறை. 98 2280: இறையெம் பெருமான் அருளென்று, இமையோர் முறைநின்று மொய்ம்மலர்கள் தூவ, - அறைகழல சேவடியான் செங்க ணெடியான், குறளுருவாய் மாவடிவில் மண்கொண்டான் மால். (2) 99 2281: மாலே. நெடியானே. கண்ணனே, விண்ணவர்க்கு மேலா. வியந்துழாய்க் கண்ணியனே, - மேலால் விளவின்காய் கன்றினால் வீழ்த்தவனே, என்றன் அளவன்றால் யானுடைய அன்பு. (2) 100 பூதத்தாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: பேயாழ்வார் அருளிச்செய்த மூன்றாம் திருவந்தாதி   தனியன் குருகை காவலப்பன் அருளிச் செய்தது நேரிசை வெண்பா சீராரும் மாடத் திருக்கோவ லூரதனுள் காரார் கருமுகிலைக் காணப்புக்கு, - ஓராத் திருக்கண்டேன் என்றுரைத்த சீரான் கழலே, உரைக்கண்டாய் நெஞ்சே. உகந்து. 2282: திருக்கண்டேன் பொன்மேனி கண்டேன், திகழும் அருக்கன் அணிநிறமும் கண்டேன், - செருக்கிளரும் பொன்னாழி கண்டேன் புரி சங்கம் கைக்கண்டேன், என்னாழி வண்ணன்பால் இன்று. (2) 1 2283: இன்றே கழல்கண்டேன் ஏழ்பிறப்பும் யானறுத்தேன், பொன்தோய் வரைமார்வில் பூந்துழாய், - அன்று திருக்கண்டு கொண்ட திருமாலே,உன்னை மருக்கண்டு கொண்டேன் மனம். 2 2284: மனத்துள்ளான் மாகடல்நீ ருள்ளான், மலராள் தனத்துள்ளான் தண்டுழாய் மார்பன், - சினத்துச் செருநர்உகச் செற்றுகந்த தேங்கோத வண்ணன், வருநரகம் தீர்க்கும் மருந்து. 3 2285: மருந்தும் பொருளும் அமுதமும் தானே, திருந்திய செங்கண்மா லாங்கே, - பொருந்தியும் நின்றுலக முண்டுமிழ்ந்தும் நீரேற்றும் மூவடியால், அன்றுலகம் தாயோன் அடி. 4 2286: அடிவண்ணம் தாமரை யன்றுலகம் தாயோன், படிவண்ணம் பார்க்கடல்நீர் வண்ணம், - முடிவண்ணம் ஓராழி வெய்யோ னொளியு மஃதன்றே ஆராழி கொண்டாற் கழகு? 5 2287: அழகன்றே யாழியாற் காழிநீர் வண்ணம், அழகன்றே யண்டம் கடத்தல், - அழகன்றே அங்கைநீ ரேற்றாற் கலர்மேலோன் கால்கழுவ, கங்கைநீர் கான்ற கழல்? 6 2288: கழல்தொழுதும் வாநெஞ்சே. கார்கடல்நீர் வேலை, பொழிலளந்த புள்ளூர்திச் செல்வன், - எழிலளந்தங் கெண்ணற் கரியானை எப்பொருட்கும் சேயானை, நண்ணற் கரியானை நாம். 7 2289: நாமம் பலசொல்லி நாராய ணாவென்று, நாமங்கை யால்தொழுதும் நன்னெஞ்சே. - வா,மருவி மண்ணுலக முண்டுமிழ்ந்த வண்டறையும் தண்டுழாய், கண்ணனையே காண்கநங் கண். 8 2290: கண்ணுங் கமலம் கமலமே கைத்தலமும், மண்ணளந்த பாதமும் மற்றவையே, எண்ணில் கருமா முகில்வண்ணன் கார்கடல்நீர் வண்ணன், திருமா மணிவண்ணன் தேசு. 9 2291: தேசும் திறலும் திருவும் உருவமும், மாசில் குடிப்பிறப்பும் மற்றவையும் - பேசில் வலம் புரிந்த வாஞ்சங்கம் கொண்டான்பே ரோத, நலம்புரிந்து சென்றடையும் நன்கு. 10 2292: நன்கோது நால்வேதத் துள்ளான் நறவிரியும் பொங்கோ தருவிப் புனல்வண்ணன், - சங்கோதப் பாற்கடலான் பாம்பணையின் மேலான், பயின்றுரைப் பார் _ற்கடலான் _ண்ணறிவி னான். 11 2293: அறிவென்னும் தாள்கொளுவி ஐம்புலனும் தம்மில், செறிவென்னும் திண்கதவம் செம்மி, - மறையென்றும் நன்கோதி நன்குணர்வார் காண்பரே, நாடோ றும் பைங்கோத வண்ணன் படி. 12 2294: படிவட்டத் தாமரை பண்டுலகம் நீரேற்று, அடிவட்டத் தாலளப்ப நீண்ட - முடிவட்டம், ஆகாய மூடறுத் தண்டம்போய் நீண்டதே, மாகாய மாய்நின்ற மாற்கு. 13 2295: மாற்பால் மனம்சுழிப்ப மங்கையர்தோள் கைவிட்டு, _ற்பால் மனம்வைக்க நொய்விதாம், நாற்பால வேதத்தான் வேங்கடத்தான் விண்ணோர் முடிதோயும், பாதத்தான் பாதம் பணிந்து. 14 2296: பணிந்துயர்ந்த பௌவப் படுதிரைகள் மோத, பணிந்த பணிமணிக ளாலே - அணிந்து,அங் கனந்தன் அணைக்கிடக்கும் அம்மான், அடியேன் மனந்த னணைக்கிடக்கும் வந்து. 15 2297: வந்துதைத்த வெண்டிரைகள் செம்பவள வெண்முத்தம் அந்தி விளக்கும் அணிவிளக்காம், - எந்தை ஒருவல்லித் தாமரையாள் ஒன்றியசீர் மார்வன், திருவல்லிக் கேணியான் சென்று. (2) 16 2298: சென்றநாள் செல்லாத செங்கண்மா லெங்கள்மால், என்றநா ளெந்நாளும் நாளாகும், - என்றும் இறவாத எந்தை இணையடிக்கே யாளாய், மறவாது வாழ்த்துகவென் வாய். 17 2299: வாய்மொழிந்து வாமனனாய் மாவலிபால், மூவடிமண் நீயளந்து கொண்ட நெடுமாலே, - தாவியநின் எஞ்சா இணையடிக்கே ஏழ்பிறப்பும் ஆளாகி, அஞ்சா திருக்க அருள். 18 2300: அருளா தொழியுமே ஆலிலைமேல், அன்று தெருளாத பிள்ளையாய்ச் சேர்ந்தான், இருளாத சிந்தையராய்ச் சேவடிக்கே செம்மலர்தூய்க் கைதொழுது, முந்தையராய் நிற்பார்க்கு முன்? 19 2301: முன்னுலக முண்டுமிழ்ந்தாய்க்கு, அவ்வுலக மீரடியால் பின்னளந்து கோடல் பெரிதொன்றே? - என்னே திருமாலே. செங்க ணெடியானே, எங்கள் பெருமானே. நீயிதனைப் பேசு. 20 2302: பேசுவா ரெவ்வளவு பேசுவர், அவ்வளவே வாச மலர்த்துழாய் மாலையான், - தேசுடைய சக்கரத்தான் சங்கினான் சார்ங்கத்தான்,பொங்கரவ வக்கரனைக் கொன்றான் வடிவு. 21 2303: வடிவார் முடிகோட்டி வானவர்கள், நாளும் கடியார் மலர்தூவிக் காணும் - படியானை, செம்மையா லுள்ளுருகிச் செவ்வனே நெஞ்சமே, மெய்ம்மையே காண விரும்பு. 22 2304: விரும்பிவிண் மண்ணளந்த அஞ்சிறைய வண்டார் சுரும்பு தொளையில்சென் றூத, அரும்பும் புனந்துழாய் மாலையான் பொன்னங் கழற்கே, மனம்துழாய் மாலாய் வரும். 23 2305: வருங்கால் இருநிலனும் மால்விசும்பும் காற்றும், நெருங்குதீ நீருருவு மானான், - பொருந்தும் சுடராழி யொன்றுடையான் சூழ்கழலே, நாளும் தொடராழி நெஞ்சே. தொழுது. 24 2306: தொழுதால் பழுதுண்டே தூநீ ருலகம், முழுதுண்டு மொய்குழலாள் ஆய்ச்சி, - விழுதுண்ட வாயானை மால்விடையேழ் செற்றானை, வானவர்க்கும் சேயானை நெஞ்சே. சிறந்து? 25 2307: சிறந்தவென் சிந்தையும் செங்கண் அரவும், நிறைந்தசீர் நீள்கச்சி யுள்ளும், - உறைந்ததுவும், வேங்கடமும் வெஃகாவும் வேளுக்கைப் பாடியுமே, தாம்கடவார் தண்டுழா யார். 26 2308: ஆரே துயருழந்தார் துன்புற்றார் ஆண்டையார், காரே மலிந்த கருங்கடலை, நேரே கடைந்தானைக் காரணனை, நீரணைமேல் பள்ளி அடைந்தானை நாளும் அடைந்து? 27 2309: அடைந்த தரவணைமேல் ஐவர்க்காய், அன்று மிடைந்தது பாரத வெம்போர், - உடைந்ததுவும் ஆய்ச்சிபால் மத்துக்கே அம்மனே, வாளெயிற்றுப் பேய்ச்சிபா லுண்ட பிரான். 28 2310: பேய்ச்சிபா லுண்ட பெருமானைப் பேர்ந்தெடுத்து, ஆய்ச்சி முலைகொடுத்தாள் அஞ்சாதே, வாய்த்த இருளார் திருமேனி இன்பவளச் செவ்வாய், தெருளா மொழியானைச் சேர்ந்து. 29 2311: சேர்ந்த திருமால் கடல்குடந்தை வேங்கடம் நேர்ந்தவென் சிந்தை நிறைவிசும்பு, - வாய்ந்த மறையா டகம்அனந்தன் வண்டுழாய்க் கண்ணி, இறைபாடி யாய இவை. 30 2312: இவையவன் கோயில் இரணியன தாகம், அவைசெய் தரியுருவ மானான், - செவிதெரியா நாகத்தான் நால்வேதத் துள்ளான், நறவேற்றான் பாகத்தான் பாற்கடலு ளான். 31 2313: பாற்கடலும் வேங்கடமும் பாம்பும் பனிவிசும்பும், _ற்கடலும் _ண்ணுல தாமரைமேல், - பாற்பட் டிருந்தார் மனமும் இடமாகக் கொண்டான், குருந்தொசித்த கோபா லகன். 32 2314: பாலனாய் ஆலிலைமேல் பைய, உலகெல்லாம் மேலொருநா ளுண்டவனே மெய்ம்மையே, - மாலவ மந்திரத்தால் மாநீர்க் கடல்கடைந்து, வானமுதம் அந்தரத்தார்க் கீந்தாய்நீ அன்று. 33 2315: அன்றிவ் வுலகம் அளந்த அசைவேகொல், நின்றிருந்து வேளுக்கை நீணகர்வாய், - அன்று கிடந்தானைக் கேடில்சீ ரானை,முன் கஞ்சைக் கடந்தானை நெஞ்சமே. காண். 34 2316: காண்காண் எனவிரும்பும் கண்கள், கதிரிலகு பூண்டார் அகலத்தான் பொன்மேனி, - பாண்கண் தொழில்பாடி வண்டறையும் தொங்கலான், செம்பொற் கழல்பாடி யாம்தொழுதும் கை. 35 2317: கைய கனலாழி கார்க்கடல்வாய் வெண்சங்கம், வெய்ய கதைசார்ங்கம் வெஞ்சுடர்வாள், செய்ய படைபரவ பாழி பனிநீ ருலகம், அடியளந்த மாயன் அவற்கு. 36 2318: அவற்கடிமைப் பட்டேன் அகத்தான் புறத்தான், உவக்கும் கருங்கடல்நீ ருள்ளான், துவர்க்கும் பவளவாய்ப் பூமகளும் பன்மணிப்பூ ணாரம், திகழும் திருமார்வன் தான். 37 2319: தானே தனக்குவமன் தன்னுருவே எவ்வுருவும், தானே தவவுருவும் தாரகையும், - தானே எரிசுடரும் மால்வரையும் எண்டிசையும், அண்டத் திருசுடரு மாய இறை. 38 2320: இறையாய் நிலனாகி எண்டிசையும் தானாய், மறையாய் மறைப்பொருளாய் வானாய் - பிறைவாய்ந்த வெள்ளத் தருவி விளங்கொலிநீர் வேங்கடத்தான், உள்ளத்தி னுள்ளே உளன். 39 2321: உளன்கண்டாய் நன்னெஞ்சே. உத்தம னென்றும் உளன்கண்டாய், உள்ளுவா ருள்ளத் துளன்கண்டாய், விண்ணெடுங்கக் கோடுயரும் வீங்கருவி வேங்கடத்தான், மண்ணெடுங்கத் தானளந்த மன். 40 2322: மன்னு மணிமுடிநீண் டண்டம்போய் எண்டிசையும், துன்னு பொழிலனைத்தும் சூழ்கழலே, - மின்னை உடையாகக் கொண்டன் றுலகளந்தான்,குன்றும் குடையாக ஆகாத்த கோ. 41 2323: கோவலனாய் ஆநிரைகள் மேய்த்துக் குழலூதி, மாவலனாய்க் கீண்ட மணிவண்ணன், மேவி அரியுருவ மாகி இரணியன தாகம், தெரியுகிரால் கீண்டான் சினம். 42 2324: சினமா மதகளிற்றின் திண்மருப்பைச் சாய்த்து, புனமேய பூமி யதனை, - தனமாகப் பேரகலத் துள்ளொடுக்கும் பேரார மார்வனார், ஓரகலத் துள்ள துலகு. 43 2325: உலகமும் ஊழியும் ஆழியும், ஒண்கேழ் அலர்கதிரும் செந்தீயு மாவான், பலகதிர்கள் பாரித்த பைம்பொன் முடியான் அடியிணைக்கே, பூரித்தென் நெஞ்சே புரி. 44 2326: புரிந்து மதவேழம் மாப்பிடியோ டூடித், திரிந்து சினத்தால் பொருது, விரிந்தசீர் வெண்கோட்டு முத்துதிர்க்கும் வேங்கடமே, மேலொருநாள் மண்கோட்டுக் கொண்டான் மலை. 45 2327: மலைமுகடு மேல்வைத்து வாசுகியைச் சுற்றி, தலைமுகடு தானொருகை பற்றி, அலைமுகட் டண்டம்போய் நீர்தெறிப்ப அன்று கடல்கடைந்தான், பிண்டமாய் நின்ற பிரான். 46 2328: நின்ற பெருமானே. நீரேற்று, உலகெல்லாம் சென்ற பெருமானே. செங்கண்ணா, - அன்று துரகவாய் கீண்ட துழாய்முடியாய், நாங்கள் நரகவாய் கீண்டாயும் நீ. 47 2329: நீயன்றே நீரேற் றுலகம் அடியளந்தாய், நீயன்றே நின்று நிரைமேய்த்தாய் - நீயன்றே மாவா யுரம்பிளந்து மாமருதி னூடுபோய், தேவா சுரம்பொருதாய் செற்று? 48 2330: செற்றதுவும் சேரா இரணியனைச் சென்றேற்றுப் பெற்றதுவும் மாநிலம், பின்னைக்காய் - முற்றல் முரியேற்றின் முன்நின்று மொய்ம்பொழித்தாய்,மூரிச் சுரியேறு சங்கினாய். சூழ்ந்து. 49 2331: சூழ்ந்த துழாயலங்கல் சோதி மணிமுடிமால், தாழ்ந்த அருவித் தடவரைவாய், - ஆழ்ந்த மணிநீர்ச் சுனைவளர்ந்த மாமுதலை கொன்றான், அணிநீல வண்ணத் தவன். 50 2332: அவனே அருவரையால் ஆநிரைகள் காத்தான், அவனே யணிமருதம் சாய்த்தான், - அவனே கலங்காப் பொருநகரம் காட்டுவான் கண்டீர், இலங்கா புரமெரித்தான் எய்து. 51 2333: எய்தான் மராமரம் ஏழும் இராமனாய், எய்தானம் மான்மறியை ஏந்திழைக்காய், - எய்ததுவும் தென்னிலங்கைக் கோன்வீழச் சென்று குறளுருவாய் முன்னிலம்கைக் கொண்டான் முயன்று. 52 2334: முயன்று தொழுநெஞ்சே. மூரிநீர் வேலை, இயன்றமரத் தாலிலையின் மேலால், - பயின்றங்கோர் மண்ணலங்கொள் வெள்ளத்து மாயக் குழவியாய், தண்ணலங்கல் மாலையான் தாள். 53 2335: தாளால் சகடம் உதைத்துப் பகடுந்தி, கீளா மருதிடைபோய்க் கேழலாய், - மீளாது மண்ணகலம் கீண்டங்கோர் மாதுகந்த மார்வற்கு, பெண்ணகலம் காதல் பெரிது. 54 2336: பெரிய வரைமார்வில் பேராரம் பூண்டு, கரிய முகிலிடைமின் போல, - தெரியுங்கால் பாணொடுங்க வண்டறையும் பங்கயமே, மற்றவன்றன் நீணெடுங்கண் காட்டும் நிறம். 55 2337: நிறம்வெளிது செய்து பசிது கரிதென்று, இறையுருவம் யாமறியோ மெண்ணில், - நிறைவுடைய நாமங்கை தானும் நலம்புகழ வல்லளே, பூமங்கை கேள்வன் பொலிவு? 56 2338: பொலிந்திருகண்ட கார்வானில் மின்னேபோல் தோன்றி, மலிந்து திருவிருந்த மார்வன், - பொலிந்து கருடன்மேல் கொண்ட கரியான் கழலே, தெருடன்மேல் கண்டாய் தெளி. 57 2339: தெளிந்த சிலாதலத்தின் மேலிருந்த மந்தி, அளிந்த கடுவனையே நோக்கி, - விளங்கிய வெண்மதியம் தாவென்னும் வேங்கடமே, மேலொருநாள் மண்மதியில் கொண்டுகந்தான் வாழ்வு. 58 2340: வாழும் வகையறிந்தேன் மைபோல் நெடுவரைவாய், தாழும் அருவிபோல் தார்கிடப்ப, - சூழும் திருமா மணிவண்ணன் செங்கண்மால், எங்கள் பெருமான் அடிசேரப் பெற்று. 59 2341: பெற்றம் பிணைமருதம் பேய்முலை மாச்சகடம், முற்றக்காத் தூடுபோ யுண்டுதைத்து, - கற்றுக் குணிலை விளங்கனிக்குக் கொண்டெறிந்தான், வெற்றிப் பணிலம்வாய் வைத்துகந்தான் பண்டு. 60 2342: பண்டெல்லாம் வேங்கடம் பாற்கடல் வைகுந்தம், கொண்டங் குறைவார்க்குக் கோயில்போல், - வண்டு வளங்கிளரும் நீள்சோலை வண்பூங் கடிகை, இளங்குமரன் றன்விண் ணகர். (2) 61 2343: விண்ணகரம் வெஃகா விரிதிரைநீர் வேங்கடம், மண்ணகரம் மாமாட வேளுக்கை, மண்ணகத்த தென்குடந்தை தேனார் திருவரங்கம் தென்கோட்டி, தன்குடங்கை நீரேற்றான் தாழ்வு. 62 2344: தாழ்சடையும் நீண்முடியும் ஒண்மழுவும் சக்கரமும், சூழரவும் பொன்னாணும் தோன்றுமால், சூழும் திரண்டருவி பாயும் திருமலைமேல் எந்தைக்கு, இரண்டுருவு மொன்றாய் இசைந்து. 63 2345: இசைந்த அரவமும் வெற்பும் கடலும், பசைந்தங் கமுது படுப்ப, - அசைந்து கடைந்த வருத்தமோ கச்சிவெஃ காவில், கிடந்திருந்து நின்றதுவும் அங்கு? 64 2346: அங்கற் கிடரின்றி அந்திப் பொழுதத்து, மங்க இரணியன தாகத்தை, பொங்கி அரியுருவ மாய்ப்பிளந்த அம்மா னவனே, கரியுருவம் கொம்பொசித்தான் காய்ந்து. 65 2347: காய்ந்திருளை மற்றிக் கதிரிலகு மாமணிகள், ஏய்ந்த பணக்கதிர்மேல் வெவ்வுயிர்ப்ப, - வாய்ந்த மதுகை டவரும் வயிறுருகி மாண்டார், அதுகே டவர்க்கிறுதி ஆங்கே. 66 2348: ஆங்கு மலரும் குவியுமா லுந்திவாய், ஓங்கு கமலத்தி னொண்போது, - ஆங்கைத் திகிரி சுடரென்றும் வெண்சங்கம், வானில் பகரு மதியென்றும் பார்த்து. 67 2349: பார்த்த கடுவன் சுனைநீர் நிழற்கண்டு, பேர்த்தோர் கடுவனெனப் பேர்ந்து, - கார்த்த களங்கனிக்குக் கைநீட்டும் வேங்கடமே, மேனாள் விளங்கனிக்குக் கன்றெறிந்தான் வெற்பு. 68 2350: வெற்பென்று வேங்கடம் பாடும், வியன்துழாய்க் கற்பென்று சூடும் கருங்குழல் மேல், மற்பொன்ற நீண்டதோள் மால்கிடந்த நீள்கடல்நீ ராடுவான், பூண்டநா ளெல்லாம் புகும். 69 2351: புகுமதத்தால் வாய்பூசிக் கீழ்தாழ்ந்து, அருவி உகுமதத்தால் கால்கழுவிக் கையால், மிகுமதத்தேன் விண்டமலர் கொண்டு விறல்வேங் கடவனையே, கண்டு வணங்கும் களிறு. 70 2352: களிறு முகில்குத்தக் கையெடுத் தோடி, ஒளிறு மருப்பொசிகை யாளி, - பிளிறி விழ,கொன்று நின்றதிரும் வேங்கடமே, மேனாள் குழக்கன்று கொண்டெறிந்தான் குன்று. 71 2353: குன்றொன்றி னாய குறமகளிர் கோல்வளைக்கை, சென்று விளையாடும் தீங்கழைபோய், - வென்று விளங்குமதி கோள்விடுக்கும் வேங்கடமே, மேலை இளங்குமரர் கோமான் இடம். 72 2354: இடம்வலம் ஏழ் பூண்ட இரவித்தே ரோட்டி, வடமுக வேங்கடத்து மன்னும், - குடம்நயந்த கூத்தனாய் நின்றான் குரைகழலே கூறுவதே, நாத்தன்னா லுள்ள நலம். 73 2355: நலமே வலிதுகொல் நஞ்சூட்டு வன்பேய், நிலமே புரண்டுபோய் வீழ, - சலமேதான் வெங்கொங்கை யுண்டானை மீட்டாய்ச்சி யூட்டுவான், தன்கொங்கை வாய்வைத்தாள் சார்ந்து. 74 2356: சார்ந்தகடு தேய்ப்பத் தடாவியகோட் டுச்சிவாய் ஊர்ந்தியங்கும் வெண்மதியி னொண்முயலை, - சேர்ந்து சினவேங்கை பார்க்கும் திருமலையே, ஆயன் புனவேங்கை நாறும் பொருப்பு. 75 2357: பொருப்பிடையே நின்றும் புனல்குளித்தும், ஐந்து நெருப்பிடையே நிற்கவும்நீர் வேண்டா - விருப்புடைய வெஃகாவே சேர்ந்தானை மெய்ம்மலர்தூய்க் கைதொழுதால், அஃகாவே தீவினைகள் ஆய்ந்து. 76 2358: ஆய்ந்த அருமறையோன் நான்முகத்தோன் நன்குறங்கில் வாய்ந்த குழவியாய் வாளரக்கன், - ஏய்ந்த முடிப்போது மூன்றேழன் றெண்ணினான், ஆர்ந்த அடிப்போது நங்கட் கரண். 77 2359: அரணாம் நமக்கென்றும் ஆழி வலவன், முரனாள் வலம்சுழிந்த மொய்ம்பன், - சரணாமேல் ஏதுகதி ஏதுநிலை ஏதுபிறப் பென்னாதே, ஓதுகதி மாயனையே ஓர்த்து. 78 2360: ஓர்த்த மனத்தராய் ஐந்தடக்கி யாராய்ந்து, பேர்த்தால் பிறப்பேழும் பேர்க்கலாம், - கார்த்த விரையார் நறுந்துழாய் வீங்கோத மேனி, நிரையார மார்வனையே நின்று. 79 2361: நின்றெதி ராய நிரைமணித்தேர் வாணன்தோள், ஒன்றியவீ ரைஞ்_ றுடன்துணிய, - வென்றிலங்கும் ஆர்படுவான் நேமி அரவணையான் சேவடிக்கே, நேர்படுவான் தான்முயலும் நெஞ்சு. 80 2362: நெஞ்சால் நினைப்பரிய னேலும் நிலைபெற்றேன் நெஞ்சமே. பேசாய் நினைக்குங்கால், நெஞ்சத்துப் பேராது நிற்கும் பெருமானை என்கொலோ, ஓராது நிற்ப துணர்வு? 81 2363: உணரில் உணர்வரியன் உள்ளம் புகுந்து புணரிலும் காண்பரிய னுண்மை, - இணரணையக் கொங்கணைந்து வண்டறையும் தண்டுழாய்க் கோமானை, எங்கணைந்து காண்டும் இனி? 82 2364: இனியவன் மாயன் எனவுரைப்ப ரேலும், இனியவன் காண்பரிய னேலும், - இனியவன் கள்ளத்தால் மண்கொண்டு விண்கடந்த பைங்கழலான், உள்ளத்தி னுள்ளே யுளன். 83 2365: உளனாய நான்மறையின் உட்பொருளை, உள்ளத் துளனாகத் தேர்ந்துணர்வ ரேலும், - உளனாய வண்டா மரைநெடுங்கண் மாயவனை யாவரே, கண்டா ருகப்பர் கவி? 84 2366: கவியினார் கைபுனைந்து கண்ணார் கழல்போய், செவியினார் கேள்வியராய்ச் சேர்ந்தார், - புவியினார் போற்றி யுரைக்கப் பொலியுமே, - பின்னைக்காய் ஏற்றுயிரை அட்டான் எழில்? 85 2367: எழில்கொண்டு மின்னுக் கொடியெடுத்து, வேகத் தொழில்கொண்டு தான்முழங்கித் தோன்றும், - எழில் கொண்ட நீர்மேக மன்ன நெடுமால் நிறம்போல, கார்வானம் காட்டும் கலந்து. 86 2368: கலந்து மணியிமைக்கும் கண்ணா,நின் மேனி மலர்ந்து மரகதமே காட்டும், - நலந்திகழும் கொந்தின்வாய் வண்டறையும் தண்டுழாய்க் கோமானை, அந்திவான் காட்டும் அது. 87 2369: அதுநன் றிதுதீதென் றையப் படாதே, மதுநின்ற தண்டுழாய் மார்வன், - பொதுநின்ற பொன்னங் கழலே தொழுமின், முழுவினைகள் முன்னங் கழலும் முடிந்து. 88 2370: முடிந்த பொழுதில் குறவாணர், ஏனம் படிந்துழுசால் பைந்தினைகள் வித்த, - தடிந்தெழுந்த வேய்ங்கழைபோய் விண்திறக்கும் வேங்கடமே, மேலொருநாள் தீங்குழல்வாய் வைத்தான் சிலம்பு. 89 2371: சிலம்பும் செறிகழலும் சென்றிசைப்ப, விண்ணா றலம்பிய சேவடிபோய், அண்டம் - புலம்பியதோள் எண்டிசையும் சூழ இடம்போதா தென்கொலோ, வண்டுழாய் மாலளந்த மண்? 90 2372: மண்ணுண்டும் பேய்ச்சி முலையுண்டு மாற்றாதாய், வெண்ணெய் விழுங்க வெகுண்டு,ஆய்ச்சி - கண்ணிக் கயிற்றினால் கட்டத்தான் கட்டுண் டிருந்தான், வயிற்றினோ டாற்றா மகன். 91 2373: மகனொருவர்க் கல்லாத மாமேனி மாயன், மகனா மவன்மகன்றன் காதல் - மகனை சிறைசெய்த வாணன்தோள் செற்றான் கழலே நிறைசெய்தென் நெஞ்சே. நினை. 92 2374: நினைத்துலகில் ஆர்தெளிவார் நீண்ட திருமால், அனைத்துலகும் உள்ளொடுக்கி ஆல்மேல், - கனைத்துலவு வெள்ளத்தோர் பிள்ளையாய் மெள்ளத் துயின்றானை, உள்ளத்தே வைநெஞ்சே. உய்த்து. 93 2375: உய்த்துணர் வென்னும் ஒளிகொள் விளக்கேற்றி, வைத்தவனை நாடி வலைப்படுத்தேன், - மெத்தெனவே நின்றா னிருந்தான் கிடந்தானென் னெஞ்சத்து, பொன்றாமை மாயன் புகுந்து. 94 2376: புகுந்திலங்கும் அந்திப் பொழுதகத்து, அரியாய் இகழ்ந்த இரணியன தாகம், சுகிர்ந்தெங்கும் சிந்தப் பிளந்த திருமால் திருவடியே வந்தித்தென் னெஞ்சமே. வாழ்த்து. 95 2377: வாழ்த்திய வாயராய் வானோர் மணிமகுடம் தாழ்த்தி வணங்கத் தழும்பாமே, - கேழ்த்த அடித்தா மரைமலர்மேல் மங்கை மணாளன், அடித்தா மரையாம் அலர். 96 2378: அலரெடுத்த வுந்தியான் ஆங்கெழி லாய, மலரெடுத்த மாமேனி மாயன், - அலரெடுத்த வண்ணத்தான் மாமலரான் வார்சடையா னென்றிவர்கட் கெண்ணத்தா னாமோ இமை? 97 2379: இமஞ்சூழ் மலையும் இருவிசும்பும் காற்றும், அமஞ்சூழ்ந் தறவிளங்கித் தோன்றும், - நமஞ்சூழ் நரகத்து தம்மை நணுகாமல் காப்பான், துரகத்தை வாய்பிளந்தான் தொட்டு. 98 2380: தொட்ட படையெட்டும் தோலாத வென்றியான், அட்ட புயகரத்தான் அஞ்ஞான்று, - குட்டத்துக் கோள்முதலை துஞ்சக் குறித்தெறிந்த சக்கரத்தான் தாள் முதலே நங்கட்குச் சார்வு. (2) 99 2381: சார்வு நமக்கென்றும் சக்கரத்தான், தண்டுழாய்த் தார்வாழ் வரைமார்பன் தான்முயங்கும், - காரார்ந்த வானமரு மின்னிமைக்கும் வண்டா மரைநெடுங்கண், தேனமரும் பூமேல் திரு. (2) 100 பேயாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: திருமழிசைபிரான் அருளிச்செய்த நான்முகன் திருவந்தாதி சீராமப்பிள்ளை அருளிச்செய்தது நேரிசை வெண்பா திருமழிசைப்பிரானடி வாழ்த்து நாரா யணன்படைத்தான் நான்முகனை, நான்முகனுக் கேரார் சிவன்பிறந்தான் என்னும்சொல் - சீரார் மொழிசெப்பி வாழலாம் நெஞ்சமே, மொய்பூ மழிசைப் பரனடியே வாழ்த்து 2382: நான்முகனை நாரா யணன்படைத்தான், நான்முகனும் தான்முகமாய்ச் சங்கரனைத் தான்படைத்தான், - யான் முகமாய் அந்தாதி மேலிட் டறிவித்தேன் ஆழ்பொருளை, சிந்தாமல் கொண்மினீர் தேர்ந்து (2) 1 2383: தேருங்கால் தேவன் ஒருவனே, என்றுரைப்பர் ஆருமறியார் அவன்பெருமை, ஓரும் பொருள்முடிவு மித்தனையே எத்தவம்செய் தார்க்கும் அருள்முடிவ தாழியான் பால் 2 2384: பாலிற் கிடந்ததுவும் பண்டரகம் மேயதுவும், ஆலிற் றுயின்றதுவும் ஆரறிவார், - ஞாலத் தொருபொருளை வானவர்தம் மெய்ப்பொருளை, அப்பில் அருபொருளை யானறிந்த வாறு? 3 2385: ஆறு சடைக்கரந்தான் அண்டர்கோன் றன்னோடும், கூறுடையன் என்பதுவும் கொள்கைத்தே, - வேறொருவர் இல்லாமை நின்றானை எம்மானை, எப்பொருட்கும் சொல்லானைச் சொன்னேன் தொகுத்து 4 2386: தொகுத்த வரத்தனாய்த் தோலாதான் மார்வம், வகிர்த்த வளையுகிர்த்தோள் மாலே, - உகத்தில் ஒருநான்று நீயுயர்த்தி யுள்வாங்கி நீயே, அருநான்கு மானாய் அறி 5 2387: அறியார் சமணர் அயர்த்தார் பவுத்தர், சிறியார் சிவப்பட்டார் செப்பில், வெறியாய மாயவனை மாலவனை மாதவனை ஏத்தார் ஈனவரே யாதலால் இன்று. 6 2388: இன்றாக நாளையே யாக, இனிச்சிறிதும் நின்றாக நின்னருளென் பாலதே, - நன்றாக நானுன்னை யன்றி யிலேன்கண்டாய், நாரணனே நீயென்னை யன்றி யிலை 7 2389: இலைதுணைமற் றென்னெஞ்சே ஈசனை வென்ற சிலைகொண்ட செங்கண்மால் சேரா - குலைகொண்ட ஈரைந் தலையான் இலங்கையை யீடழித்த கூரம்பன் அல்லால் குறை 8 2390: குறைகொண்டு நான்முகன் குண்டிகைநீர் பெய்து மறைகொண்ட மந்திரத்தால் வாழ்த்தி, - கறைகொண்ட கண்டத்தான் சென்னிமேல் ஏறக் கழுவினான் அண்டத்தான் சேவடியை ஆங்கு 9 2391: ஆங்கார வாரம் அதுகேட்டு, அழலுமிழும் பூங்கார் அரவணையான் பொன்மேனி, - யாங்காண வல்லமே யல்லமே? மாமலரான் வார்சடையான் வல்லரே யல்லரே? வாழ்த்து 10 2392: வாழ்த்துகவாய் காண்ககண் கேட்க செவிமகுடம் தாழ்த்து வணங்குமின்கள் தண்மலரால், - சூழ்த்த துழாய்மன்னும் நீண்முடியென் தொல்லைமால் த்ன்னை வழாவண்கை கூப்பி மதித்து 11 2393: மதித்தாய்போய் நான்கின் மதியார்போய் வீழ மதித்தாய் மதிகோள் விடுத்தாய், - மதித்தாய் மடுகிடந்த மாமுதலை கோள்விடுப்பான், ஆழி விடற்கிரண்டும் போயிரண்டின் வீடு 12 2394: வீடாக்கும் பெற்றி யறியாது மெய்வருத்திக் கூடாக்கு நின்றூண்டு கொண்டுழல்வீர், - வீடாக்கும் மெய்ப்பொருள்தான் வேத முதற்ப்பொருள்தான், விண்ணவர்க்கு நற்பொருள்தான் நாரா யணன் 13 2395: நாரா யணனென்னை யாளி, நரகத்துச் சேராமல் காக்கும் திருமால்தன், பேரான பேசப் பெறாத பிணச்சமயர் பேசக்கேட்டு ஆசைப்பட் டாழ்வார் பலர் 14 2396: பலர்த்தேவ ரேத்தப் படிகடந்தான் பாதம் மலரேற விட்டிறைஞ்சி வாழ்த்த - வலராகில் மார்க்கண்டன் கண்ட வகையே வருங்கண்டீர் நீர்க்கண்டன் கண்ட நிலை 15 2397: நிலைமன்னும் என்னெஞ்சம் அந்நான்று, தேவர் தலைமன்னர் தாமேமாற் றாக, - பலர்மன்னர் போர்மாள வெங்கதிரோன் மாயப் பொழில்மறைய தேராழி யால்மறைத்தா ரால் 16 2398: ஆல நிழற்கீழ் அறநெறியை நால்வர்க்கு மேலை யுகத்துரைத்தான் மெய்த்தவத்தோன்,- ஞாலம் அளந்தானை யாழிக் கிடந்தானை, ஆல்மேல் வளர்ந்தானைத் தான்வணங்கு மாறு 17 2399: மாறாய தானவனை வள்ளுகிரால் மார்விரண்டு கூறகக் கீறிய கோளரியை, - வேறாக ஏத்தி யிருப்பாரை வெல்லுமே, மற்றவரைச் சார்த்தி யிருப்பார் தவம் 18 2400: தவம்செய்து நான்முகனால் பெற்ற வரத்தை அவம்செய்த ஆழியா யன்றே, உவந்தெம்மைக் காப்பாய்நீ காப்பதனை யாவாய்நீ, வைகுந்தம் ஈப்பாயு மெவ்வுயிர்க்கும் நீ 19 2401: நீயே யுலகெலாம் நின்னருளே நிற்பனவும் நீயே தவத்தேவ தேவனும், - நீயே எரிசுடரும் மால்வரையும் எண்டிசையும், அண்டத் திருசுடரு மாய இவை 20 2402: இவையா பிலவாய் திறந்தெரி கான்ற இவையா எரிவட்டக் கண்கள், - இவையா எரிபொங்கிக் காட்டு மிமையோர் பெருமான், அரிபொங்கிக் காட்டும் அழகு ? 21 2403: அழகியான் தானே அரியுருவன் தானே பழகியான் தாளே பணிமின், - குழவியாய்த் தானே ழுலகுக்கும் தன்கைக்கும் தன்மையனே மீனா யுயிரளிக்கும் வித்து 22 2404: வித்து மிடல்வேண்டுங் கொல்லோ, விடையடர்த்த பத்தி யுழவன் பழம்புனத்து, - மொய்த்தெழுந்த கார்மேக மன்ன கருமால் திருமேனி, நீர்வானம் காட்டும் நிகழ்ந்து. 23 2405: நிகழ்ந்தாய்பால் பொன்பசுவப்புக் கார்வண்ணம் நான்கும் இகழ்ந்தா யிருவரையும் வீயப், - புகழ்ந்தாய் சினப்போர்ச் சுவேதனைச் சேனா பதியாய் மனப்போர் முடிக்கும் வகை 24 2406: வகையால் மதியாது மண்கொண்டாய், மற்றும் வகையால் வருவதொன் றுண்டே, வகையால் வயிரம் குழைத்துண்ணும் மாவலிதா னென்னும் வயிர வழக்கொழித்தாய் மற்று 25 2407: மற்றுத் தொழுவா ரொருவரையும் யானின்மை, கற்றைச் சடையான் கரிகண்டாய், எற்றைக்கும் கண்டுகொள் கண்டாய் கடல்வண்ணா, யானுன்னைக் கண்டுகொள் கிற்குமா று 26 2408: மால்தான் புகுந்த மடநெஞ்சன் மற்றதுவும் பேறாகக் கொள்வனோ பேதைகாள், நீறாடி தான்காண மாட்டாத தாரகலச் சேவடியை யான்காண வல்லேற் கிது 27 2409: இதுவிலங்கை யீடழியக் கட்டிய சேது, இதுவிலங்கு வாலியை வீழ்த்தது, - இதுவிலங்கை தானொடுங்க வில்_டங்கத் தண்தா ரிராவணனை, ஊனொடுங்க எய்தான் உகப்பு. 28 2410: உகப்புருவன் தானே ஒளியுருவன் தானே, மகப்புருவன் தானே மதிக்கில், - மிகப்புருவம் ஒன்றுக்கொன் றோசனையான் வீழ, ஒருகணையால் அன்றிக்கொண் டெய்தான் அவன். 29 2411: அவனென்னை யாளி அரங்கத்து, அரங்கில் அவனென்னை எய்தாமல் காப்பான், அவனென்ன துள்ளத்து நின்றா னிருந்தான் கிடக்குமே, வெள்ளத் தரவணையின் மேல். 30 2412: மேல்நான் முகனரனை யிட்டவிடு சாபம் தான்நா ரணனொழித்தான் தாரகையுள், வானோர் பெருமானை யேத்தாத பேய்காள், பிறக்கும் கருமாயம் பேசில் கதை 31 2413: கதைப்பொருள்தான் கண்ணன் திருவயிற்றி னுள்ள உதைப்பளவு போதுபோக் கின்றி, - வதைப் பொருள்தான் வாய்ந்த குணத்துப் படாத தடைமினோ ஆய்ந்த குணத்தான் அடி 32 2414: அடிச்சகடம் சாடி யரவாட்டி, ஆனை பிடித்தொசித்துப் பேய்முலைநஞ் சுண்டு, - வடிப்பவள வாய்ப்பின்னை தோளுக்கா வல்லேற் றெருத்திறுத்து, கோப்பின்னு மானான் குறிப்பு. 33 2415: குறிப்பெனக்குக் கோட்டியூர் மேயானை யேத்த, குறிப்பெனக்கு நன்மை பயக்க, - வெறுப்பனோ வேங்கடத்து மேயானை மெய்வினைநோ யெய்தாமல், தான்கடத்தும் தன்மையான் தாள் 2416: தாளால் உலகம் அளந்த அசைவேகொல், வாளா கிடந்தருளும் வாய்திறவான், - நீளோதம் வந்தலைக்கும் மாமயிலை மாவல்லிக் கேணியான், ஐந்தலைவாய் நாகத் தணை? 35 2417: நாகத் தணைக்குடந்தை வெஃகா திருவெவ்வுள், நாகத் தணையரங்கம் பேரன்பில், - நாகத் தணைப்பாற் கடல்கிடக்கு மாதி நெடுமால், அணைப்பார் கருத்தனா வான். 36 2418: வானுலவு தீவளி மாகடல் மாபொருப்பு, தானுலவு வெங்கதிரும் தண்மதியும், - மேனிலவு கொண்டல் பெயரும் திசையெட்டும் சூழ்ச்சியும், அண்டந் திருமால் அகைப்பு. 37 2419: அகைப்பில் மனிசரை யாறு சமயம் புகைத்தான், பொருகடல்நீர் வண்ணன், - உகைக்குமேல் எத்தேவர் வாலாட்டு மெவ்வாறு செய்கையும், அப்போ தொழியும் அழைப்பு. 38 2420: அழைப்பன் திருவேங் கடத்தானைக் காண, இழைப்பன் திருக்கூடல் கூட, - மழைப்பே ரருவி மணிவரன்றி வந்திழிய, யானை வெருவி யரவொடுங்கும் வெற்பு. 39 2421: வெற்பென்று வேங்கடம் பாடினேன், வீடாக்கி நிற்கின்றேன் நின்று நினைக்கின்றேன், - கற்கின்ற _ல்வலையில் பட்டிருந்த _லாட்டி கேள்வனார், கால்வலையில் பட்டிருந்தேன் காண். 40 2422: காண லுறுகின்றேன் கல்லருவி முத்துதிர, ஓண விழவில் ஒலியதிர, பேணி வருவேங் கடவா.என் னுள்ளம் புகுந்தாய், திருவேங் கடமதனைச் சென்று. 41 2423: சென்று வணங்குமினோ சேணுயர் வேங்கடத்தை, நின்று வினைகெடுக்கும் நீர்மையால், என்றும் கடிக்கமல நான்முகனும் கண்மூன்றத் தானும், அடிக்கமலம் இட்டேத்து மங்கு. 42 2424: மங்குல்தோய் சென்னி வடவேங் கடத்தானை கங்குல் புகுந்தார்கள் காப்பணிவான், - திங்கள் சடையேற வைத்தானும் தாமரைமே லானும் குடையேறத் தாம்குவித்துக் கொண்டு. 43 2425: கொண்டு குடங்கால்மேல் வைத்த குழவியாய், தண்ட அரக்கன் தலைதளால்- பண்டெண்ணி, போம்குமரன் நிற்கும் பொழில்வேங் கடமலைக்கே, போம்குமர ருள்ளீர் புரிந்து. 44 2426: புரிந்து மலரிட்டுப் புண்டரிகப் பாதம், பரிந்து படுகாடு நிற்ப, - தெரிந்தெங்கும் தானோங்கி நிற்கின்றான் தண்ணருவி வேங்கடமே வானோர்க்கும் மண்ணோர்க்கும் வைப்பு. 45 2427: வைப்பன் மணிவிளக்கா மாமதியை, மாலுக்கென் றெப்பொழுதும் கைநீட்டும் யானையை, - எப்பாடும் வேடுவளைக் கக்குறவர் வில்லெடுக்கும் வேங்கடமே, நாடுவளைத் தாடுமேல் நன்று. 46 2428: நன்மணி வண்ணனூர் ஆளியும் கோளரியும், பொன்மணியும் முத்தமும் பூமரமும், - பன்மணிநீ ரோடு பொருதுருளும் கானமும் வானரமும் வேடு முடைவேங் கடம். 2429: வேங்கடமே விண்ணோர் தொழுவதுவும் மெய்ம்மையால் வேங்கடமே மெய்வினைநோய் தீர்ப்பதுவும், - வேங்கடமே தானவரை வீழத்தன் னாழிப் படைதொட்டு வானவரைக் காப்பான் மலை. 48 2430: மலையாமை மேல்வைத்து வாசுகியைச் சுற்றி, தலையாமை தானொருகை பற்றி, - அலையாமல் பீறக் கடைந்த பெருமான் திருநாமம், கூறுவதே யாவர்க்கும் கூற்று. 49 2431: கூறமும் சாரா கொடுவினையும் சாரா,தீ மாற்றமும் சாரா வகையறிந்தேன், - ஆற்றங் கரைக்கிடக்கும் கண்ணன் கடல்கிடக்கும், மாயன் உரைக்கிடக்கு முள்ளத் தெனக்கு. 50 2432: எனக்காவா ராரொருவ ரே,எம் பெருமான் தனக்காவான் தானேமற் றல்லால், புனக்காயா வண்ணனே. உன்னைப் பிறரறியார், என்மதிக்கு விண்ணெல்லா முண்டோ விலை? 51 2433: விலைக்காட் படுவர் விசாதியேற் றுண்பர், தலைக்காட் பலிதிரிவர் தக்கோர் - முலைக்கால் விடமுண்ட வேந்தனையே வேறாஏத் தாதார், கடமுண்டார் கல்லா தவர். 52 2434: கல்லா தவரிலங்கை கட்டழித்த, காகுத்தன் அல்லா லொருதெய்வம் யானிலேன், - பொல்லாத தேவரை தேவரல் லாரை, திருவில்லாத் தேவரைத் தேறல்மின் தேவு. 53 2435: தேவராய் நிற்குமத் தேவும்,அத் தேவரில் மூவராய் நிற்கும் முதுபுணர்ப்பும், - யாவராய் நிற்கின்ற தெல்லாம் நெடுமாலென் றோராதார், கற்கின்ற தெல்லாம் கடை. 54 2436: கடைநின் றமரர் கழல்தொழுது நாளும் இடைநின்ற இன்பத்த ராவர், - புடைநின்ற நிரோத மேனி நெடுமாலே, நின்னடியை யாரோத வல்லா ரவர்? 55 2437: அவரிவரென் றில்லை அனங்கவேள் தாதைக்கு, எவரு மெதிரில்லை கண்டீர், - உவரிக் கடல்நஞ்ச முண்டான் கடனென்று, வாணற் குடனின்று தோற்றா னொருங்கு. 56 2438: ஒருங்கிருந்த நல்வினையும் தீவினையு மாவான், பெருங்குருந்தம் சாய்த்தவனே பேசில், - மருங்கிருந்த வானவர்தாம் தானவர்தாம் தாரகைதான், என்னெஞ்சம் ஆனவர்தா மல்லாக தென்? 57 2439: என்னெஞ்ச மேயான் இருள்நீக்கி யெம்பிரான், மன்னஞ்ச முன்னொருநாள் மண்ணளந்தான், - என்னெஞ்ச மேயானை யில்லா விடையேற்றான், வெவ்வினைதீர்த் தாயனுக் காக்கினேன் அன்பு. 58 2440: அன்பாவாய் ஆரமுதம் ஆவாய், அடியேனுக் கின்பாவாய் எல்லாமும் நீயாவாய், - பொன்பாவை கேள்வா கிளரொளியென கேசவனே, கேடின்றி ஆள்வாய்க் கடியேன்நான் ஆள். 59 2441: ஆட்பார்த் துழிதருவாய் கண்டுகொள் என்று,நின் தாட்பார்த் துழிதருவேன் தன்மையை, கேட்பார்க் கரும்பொருளாய் நின்ற அரங்கனே, உன்னை விரும்புவதே விள்ளேன் மனம் 60 2442: மனக்கேதம் சாரா மதுசூதன் றன்னை, தனக்கேதான் தஞ்சமாக் கொள்ளில்,- எனக்கேதான் இன்றொன்றி நின்றுலகை யேழாணை யோட்டினான், சென்றொன்றி நின்ற திரு. 61 2443: திருநின்ற பக்கம் திறவிதென் றோரார், கருநின்ற கல்லார்க் குரைப்பர்,- திருவிருந்த மார்பன் சிரீதரன்றன் வண்டுலவு தண்டுழாய், தார்தன்னைச் சூடித் தரித்து. 62 2444: தரித்திருந்தே னாகவே தாரா கணப்போர், விரித்துரைத்த வெந்நாகத் துன்னை,- தெரித்தெழுதி வாசித்தும் கேட்டும் வணங்க்கி வழிபட்டும், பூசித்தும் போக்கினேன் போது. 63 2445: போதான இட்டிறைஞ்சி ஏத்துமினோ, பொன்மகரக் காதானை யாதிப் பெருமானை,- நாதானை நல்லானை நாரணனை நம்மேழ் பிறப்பறுக்கும் சொல்லானை, சொல்லுவதே சூது. 64 2446: சூதாவ தென்னெஞ்சத் தெண்ணினேன், சொன்மாலை மாதாய மாலவனை மாதவனை, - யாதானும் வல்லவா சிந்தித் திருப்பேற்க்கு, வைகுந்தத் தில்லையோ சொல்லீ ரிடம்? 65 2447: இடமாவ தென்னெஞ்சம் இன்றெல்லாம், பண்டு படநா கணைநெடிய மாற்க்கு,- திடமாக வைய்யேன் மதிசூடி தன்னோடு, அயனைநான் வையேனாட் செய்யேன் வலம். 66 2448: வலமாக மாட்டாமை தானாக, வைகல் குலமாக குற்றம்தா னாக,- நலமாக நாரணனை நம்பதியை ஞானப் பெருமானை, சீரணனை யேத்தும் திறம். 67 2449: திறம்பேன்மின் கண்டீர் திருவடிதன் நாமம் மறந்தும் புறந்தொழா மாந்தர்,- இறைஞ்சியும் சாதுவராய்ப் போதுமின்கள், என்றான், நமனும்தன் தூதுவரைக் கூவிச் செவிக்கு. 68 2450: செவிக்கின்பம் ஆவதுவும் செங்கண்மால் நாமம், புவிக்கும் புவியதுவே கண்டீர்,- கவிக்கு நிறைபொருளாய் நின்றானை நேர்பட்டேன், பார்க்கில் மறைப்பொருளும் அத்தனையே தான். 69 2451: தானொருவ நாகித் தரணி யிடந்தெடுத்து, ஏனொருவ னாயெயிற்றில் தாங்கியதும்,- யானொருவன் இன்றா வறிகின்றே னல்லேன், இருநிலத்தைச் சென்றாங் கடிப்படுத்த சேய். 70 2452: சேயன் அணியன் சிறியன் மிகப்பெரியன், ஆயன் துவரைக்கோ னாய்நின்ற- மாயன்,அன் றோதிய வாக்கதனைக் கல்லார், உலகத்தில் ஏதிலராய் மெய்ஞ்ஞான மில். 71 2453: இல்லறம் இல்லேல் துறவறமில் என்னும், சொல்லற மல்லனவும் சொல்லல்ல,- நல்லறம் ஆவனவும் நால்வேத மாத்தவமும், நாரணனே யாவதீ தன்றென்பா ரார்? 72 2454: ஆரே யறிவார் அனைத்துலகு முண்டுமிழ்ந்த, பேராழி யான்றன் பெருமையை,- கார்செறிந்த கண்டத்தான் எண்கண்ணான் காணான், அவன் வைத்த பண்டைத்தா னத்தின் பதி. 73 2455: பதிப்பகைஞர்க் காற்றாது பய்திரைநீர்ப் பாழி, மதித்தடைந்த வாளரவந் தன்னை,- மத்திவன்றன் வல்லாகத் தேற்றிய மாமேனி மாயவனை, அல்லதொன் றேத்தாதென் நா. 74 2456: நாக்கொண்டு மானிடம் பாடேன், நலமாகத் தீக்கொண்ட செஞ்சடையான் சென்று,என்றும் - பூக்கொண்டு வல்லவா றேத்த மகிழாத, வைகுந்தச் செல்வனார் சேவடிமேல் பாட்டு. 75 2457: பாட்டும் முறையும் படுகதையும் பல்பொருளும் ஈட்டிய தீயும் இருவிசும்பும்,- கேட்ட மனுவும் சுருதி மறைநான்கும் மாயன் றனமாயை யிற்பட்ட தற்பு. 76 2458: தற்பென்னைத் தானறியா னேலும், தடங்கடலைக் கற்கொண்டு தூர்த்த கடல்வண்ணன், - எற்கொண்ட வெவ்வினையும் நீங்க விலங்கா மனம்வைத்தான், எவ்வினையும் மாயுமால் கண்டு. 77 2459: கண்டு வணங்கினார்க் கென்னாங்கொல், காமனுடல் கொண்ட தவத்தாற்க்கு உமையுணர்த்த, - வண்டலம்பும் தாரலங்கல் நீண்முடியான் றன்பெயரே கேட்டிருந்து, அங் காரலங்க லானமையா லாய்ந்து. 78 2460: ஆய்ந்துகொண்ட டாதிப் பெருமானை, அன்பினால் வாய்ந்த மனதிருத்த வல்லார்கள், - ஏய்ந்ததம் மெய்குந்த மாக விரும்புவரே, தாமும்தம் வைகுந்தம் காண்பார் விரைந்து. 79 2461: விரைந்தடைமின் மேலொருநாள் வெள்ளம் பரக்க, கரந்துலகம் காத்தளித்த கண்ணன், - பரந்துலகம் பாடின ஆடின கேட்டு, படுநரகம் வீடின வாசற் கதவு. 80 2462: கதவு மனமென்றும் காணலா மென்றும், குதையும் வினையாவி தீர்ந்தேன், - விதையாக நற்றமிழை வித்தியென் உள்ளத்தை நீவிளைத்தாய், கற்றமொழி யாகிக் கலந்து. 81 2463: கலந்தானென் னுள்ளத்துக் காமவேள் தாதை நலந்தானு மீதொப்ப துண்டே?, - அலர்ந்தலர்கள் இட்டேத்து மீசனும் நான்முகனும், என்றிவர்கள் விட்டேத்த மாட்டாத வேந்து. 82 2464: வேந்தராய் விண்ணவராய் விண்ணாகித் தண்ணளியாய் மாந்தராய் மாதாய்மற் றெல்லாமாய், - சார்ந்தவர்க்குத் தன்னாற்றான் நேமியான் மால்வண்ணன் தான்கொடுக்கும், பின்னால்தான் செய்யும் பிதிர். 83 2465: பிதிரும் மனமிலேன் பிஞ்ஞகன் றன்னோடு, எதிர்வன் அவனெனக்கு நேரான், - அதிரும் கழற்கால மன்னனையே கண்ணனையே, நாளும் தொழக்காதல் பூண்டேன் தொழில். 84 2466: தொழிலெனக்குத் தொல்லைமால் தன்னாம மேத்த, பொழுதெனக்கு மற்றதுவே போதும், - கழிசினத்த வல்லாளன் வானரக்கோன் வாலி மதனழித்த, வில்லாளன் நெஞ்சத் துளன். 85 2467: உளன்கண்டாய் நன்நெஞ்சே. உத்தம னென்றும் உளன்கண்டாய், உள்ளுவா ருள்ளத், - துளன்கண்டாய் தன்னொப்பான் தானா யுளன்காண் தமியேற்கும், என்னொப்பார்க் கீச னிமை. 86 2468: இமையப் பெருமலைபோ லிந்திரனார்க் கிட்ட, சமய விருந்துண்டார் காப்பார், சமயங்கள் கண்டான் அவைகாப்பான் கார்க்கண்டன் நான்முகனோடு உண்டா னுலகோ டுயிர். 87 2469: உயிர்கொண் டுடலொழிய ஓடும்போ தோடி, அயர்வென்ற தீர்ப்பான்பேர் பாடி, - செயல்தீரச் சிந்தித்து வாழ்வாரே வாழ்வார், சிறுசமயப் பந்தனையார் வாழ்வேல் பழுது. 88 2470: பழுதாகா தொன்றறிந்தேன் பாற்கடலான் பாதம், வழுவா வகைநினைந்து வைகல் - தொழுவாரை, கண்டிறைஞ்சி வாழ்வார் கலந்த வினைகெடுத்து விண்திறந்து வீற்றிருப்பார் மிக்கு. 89 2471: வீற்றிருந்து விண்ணாள வேண்டுவார், வேங்கடத்தான் பால்திருந்த வைத்தாரே பன்மலர்கள், - மேல்திருந்த வாழ்வார் வருமதிபார்த் தன்பினராய், மற்றவர்க்கே தாழா யிருப்பார் தமர் 90 2472: தமராவர் யாவருக்கும் தாமரைமே லாற்கும் அமரர்க்கும் ஆடரவார்த் தாற்கும் - அமரர்கள் தாள்தா மரைமலர்க ளிட்டிறைஞ்சி, மால்வண்ணன் தாள்தா மரையடைவோ மென்று 91 2473: என்றும் மறந்தறியேன் என்னெஞ்சத் தேவைத்து நின்று மிருந்தும் நெடுமாலை - என்றும் திருவிருந்த மார்பன் சிரீதரனுக் காளாய், கருவிருந்த நாள்முதலாக் காப்பு. 92 2474: காப்பு மறந்தறியேன் கண்ணனே யென்றிருப்பன் ஆப்பங் கொழியவும் பல்லுயிர்க்கும், - ஆக்கை கொடுத்தளித்த கோனே குணப்பரனே, உன்னை விடத்துணியார் மெய்தெளிந்தார் தாம். 93 2475: மெய்தெளிந்தா ரெஞ்செய்யார்? வேறானார் நீறாக கைதெளிந்து காட்டிக் களப்படுத்து, பைதெளிந்த பாம்பின் ஆனையாய். அருளாய் அடியேற்கு வேம்பும் கறியாகும் ஏன்று. 94 2476: ஏன்றேன் அடிமை இழிந்தேன் பிறப்பிடும்பை ஆன்றேன் அமரர்க் கமராமை, - ஆன்றேன் கடன்நாடும் மண்ணாடும் கைவிட்டு, மேலை இடநாடு காண இனி. (2) 95 2477: இனியறிந்தே னீசற்கும் நான்முகற்கும் தெய்வம் இனியறிந்தேன் எம்பெருமான். உன்னை, - இனியறிந்தேன் காரணன்நீ கற்றவைநீ கற்பவைநீ, நற்கிரிசை நாரணன்நீ நன்கறிந்தேன் நான். (2) 96 திருமழிசையாழ்வார் திருவடிகளே சரணம். ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: நம்மாழ்வார் அருளிச்செய்த திருவிருத்தம் தனியன் கிடாம்பியாச்சான் அருளிச்செய்தது கருவிருத் தக்குழி நீத்தபின் காமக் கடுங்குழிவீழ்ந்து, ஒருவிருத் தம்புக் குழலுறு வீர்.உயி ரின்பொருள்கட்கு, ஒருவிருத் தம்புகு தாமல் குருகையர் கோனுரைத்த, திருவிருத் தத்தோ ரடிகற் றிரீர்திரு நாட்டகத்தே. 2478: பொய்ண்ணின்ற ஞானமும் பொல்லா வொழுக்கும் அழுக்குடம்பும், இந்நின்ற நீர்மை இனியா முறாமை, உயிரளிப்பான் எந்நின்ற யோனியு மாய்ப்பிறந் தாயிமை யோர்தலைவா. மெய்நின்று கேட்டரு ளாய்,அடி யேன்செய்யும் விண்ணப்பமே. 1 2479: செழுநீர்த் தடத்துக் கயல்மிளிர்ந் தாலொப்ப, சேயரிக்கண் அழுநீர் துளும்ப அலமரு கின்றன, வாழியரோ முழுநீர் முகில்வண்ணன் கண்ணன்விண் ணாட்டவர் மூதுவராம் தொழுநீ ரிணையடிக் கே,அன்பு சூட்டிய சூழ்குழற்கே. 2 2480: குழல்கோ வலர்மடப் பாவையும் மண்மக ளும்திருவும், நிழல்போல் வனர்கண்டு நிற்குங்கொல் மீளுங்கொல், தண்ணந்துழாய் அழல்போ லடும்சக்க ரத்தண்ணல் விண்ணோர் தொழக்கடவும் தழல்போல் சினத்த,அப் புள்ளின்பின் போன தனிநெஞ்ச் கமே. 3 2481: தனிநெஞ்சம் முன்னவர் புள்ளே கவர்ந்தது, தண்ணந்துழாய்க் கினிநெஞ்ச் க மிங்குக் கவர்வது யாமிலம், நீநடுவே முனிவஞ்சப் பேய்ச்சி முலைசுவைத் தான்முடி சூடுதுழாய்ப் பனிநஞ்ச மாருத மே,எம்ம தாவி பனிப்பியல்வே? 4 2482: பனிபியல் வாக வுடையதண் வாடை,இக் காலமிவ்வூர் பனிபியல் வெல்லாம் தவிர்ந்தெரி வீசும், அந் தண்ணந்துழாய் பனிப்புயல் சோரும் தடங்கண்ணி மாமைத்தி றத்துக்கொலாம் பனிப்புயல் வண்ணண்,செங் கோலொரு நான்று தடாவியதே? 5 2483: தடாவிய அம்பும் முரிந்த சிலைகளும் போகவிட்டு, கடாயின கொண்டொல்கும் வல்லியீ தேனும், அசுரர்மங்கக் கடாவிய வேகப் பறவையின் பாகன் மதனசெங்கோல் நடாவிய கூற்றங்கண் டீர்,உயிர் காமின்கள் ஞாலத்துள்ளே. 6 2484: ஞாலம் பனிப்பச் செரித்து,நன் நீரிட்டுக் கால்சிதைந்து நீலவல் லேறு பொராநின்ற வான மிது,திருமால் கோலம் சுமந்து பிரிந்தார் கொடுமை குழறுதண்பூங் காலங்கொ லோவறி யேன்,வினை யாட்டியேன் காண்கின்றவே? 7 2485: காண்கின் றனகளும் கேட்கின் றனகளும் காணில்,இந்நாள் பாண்குன்ற நாடர் பயில்கின் றன,இதெல் லாமறிந்தோம் மாண்குன்ற மேந்திதண் மாமலை வேங்கடத் தும்பர்நம்பும் சேண்குன்றம் சென்று,பொருள்படைப் பான்கற்ற திண்ணனவே. 8 2486: திண்பூஞ் சுடர்_தி நேமியஞ் செல்வர்,விண் ணாடனைய வண்பூ மணிவல்லி யாரே பிரிபவர் தாம்,இவையோ கண்பூங் கமலம் கருஞ்சுட ராடிவெண் முத்தரும்பி வண்பூங் குவளை, மடமான் விழிக்கின்ற மாயிதழே. 9 2487: மாயோன் வடதிரு வேங்கட நாட,வல் லிக்கொடிகாள். நோயோ வுரைக்கிலும் கேட்கின்றி லீருரை யீர் _மது வாயோ அதுவன்றி வல்வினை யேனும் கிளியுமெள்கும் ஆயோ அடும்தொண்டை யோ,அறை யோவி தறிவரிதே. 10 2488: அரியன யாமின்று காண்கின் றன,கண்ணன் விண்ணனையாய். பெரியன காதம் பொருட்கோ பிரிவெனெ, ஞாலமெய்தற் குரியென வெண்முத்தும் பைம்பொன்னு மேந்தியொ ரோகுடங்கைப் பெரியென கெண்டைக் குலம்,இவை யோவந்து பேர்கின்றவே? 11 2489: பேர்கின் றதுமணி மாமை, பிறங்கியள் ளல்பயலை ஊர்கின் றதுகங்குல் ஊழிக ளே,இதெல் லாமினவே ஈர்கின்ற சக்கரத் தெம்பெரு மான்கண்ணன் தண்ணந்துழாய் சார்கின்ற நன்னெஞ்சி னார்,தந்து போன் தனிவளமே. 12 2490 தனிவளர் செங்கோல் நடாவு, தழல்வாய் அரசவியப் பனிவளர் செங்கோ லிருள்வீற் றிருந்தது, பார்முழுதும் துனிவளர் காதல் துழாயைத் துழாவுதண் வாடைதடிந் தினிவளை காப்பவ ரார்,எனை யூழிக ளீர்வனவே. 13 2491: ஈர்வன வேலுமஞ் சேலும், உயிர்மேல் மிளிர்ந்திவையோ பேர்வன வோவல்ல தெய்வநல் வேள்கணை, பேரொளியே சோர்வன நீலச் சுடர்விடும் மேனியம் மான்விசும்பூர் தேர்வன, தெய்வமன் னீரகண் ணோவிச் செழுங்கயலே? 14 2492: கயலோ _மகண்கள்? என்று களிறு வினவிநிற்றீர், அயலோர் அறியிலு மீதென்ன வார்த்தை, கடல்கவர்ந்த புயலோ டுலாம்கொண்டல் வண்ணன் புனவேங் கடத்தெம்மொடும் பயலோ விலீர்,கொல்லைக் காக்கின்ற நாளும் பலபலவே. 15 2493: பலபல வூழிக ளாயிடும், அன்றியோர் நாழிகையைப் பலபல கூறிட்ட கூறாயி டும்,கண்ணன் விண்ணனையாய். பலபல நாளன்பர் கூடிலும் நீங்கிலும் யாம்மெலிதும் பலபல சூழ லுடைத்து,அம்ம. வாழியிப் பாயிருளே. 16 2494: இருள்விரிந் தாலன்ன மாநீர்த் திரைகொண்டு வாழியரோ இருள்பிரிந் தாரன்பர் தேர்வழி தூரல், அரவணைமேல் இருள்விரி நீலக் கருநா யிறுசுடர் கால்வதுபோல் இருள்விரி சோதிப், பெருமா னுறையு மெறிகடலே. 17 2495: கடல்கொண் டெழுந்தது வானம்அவ் வானத்தை யன்றிச்சென்று கடல்கொண் டெழுந்த வதனா லிது,கண்ணன் மண்ணும்விண்ணும் கடல்கொண் டெழுந்தவக் காலங்கொ லோ.புயற் காலங்கொலோ. கடல்கொண்ட கண்ணீர், அருவிசெய் யாநிற்கும் காரிகையே. 18 2496: காரிகை யார்நிறை காப்பவர் யாரென்று, கார்கொண்டின்னே மாரிகை யேறி அறையிடும் காலத்தும், வாழியரோ சாரிகைப் புள்ளர்அந் தண்ணந் துழாயிறை கூயருளார் சேரிகை யேரும், பழியா விளைந்தென் சின்மொழிக்கே. 19 2497: சின்மொழி நோயோ கழிபெருந் தெய்வம்,இந் நோயினதென் றின்மொழி கேட்க்கு மிளந்தெய்வ மன்றிது வேல.நில்நீ என்மொழி கேண்மினென் அம்மனை மீர்.உல கேழுமுண்டான் சொல்மொழி, மாலயந் தண்ணந்து ழாய்கொண்டு சூட்டுமினே. 20 2498: சூட்டுநன் மாலைகள் தூயன வேந்தி,விண் ணோர்கள்நன்னீர் ஆட்டியந் தூபம் தராநிற்க வேயங்கு,ஓர் மாயையினால் ஈட்டிய வெண்ணை தொடுவுண்ணப் போந்திமி லேற்றுவன்கூன் கோட்டிடை யாடினை கூத்துஅட லாயர்தம் கொம்பினுக்கே. 21 2499: கொம்பார் தழைகை சிறுநா ணெறிவிலம் வேட்டைகொண்டாட் டம்பார் களிறு வினவுவ தையர்புள் ளூரும்கள்வர் தம்பா ரகத்தென்று மாடா தனதம்மில் கூடாதன வம்பார் வினாச்சொல்ல வோ,எம்மை வைத்ததிவ் வான்புனத்தே? 22 2500: புனமோ புனத்தய லேவழி போகும் அருவினையேன் , மனமோ மகளிர்_ங் காவல்சொல் லீர்,புண்ட ரீகத்தங்கேழ் வனமோ ரனையகண் ணான்கண்ணன் வானா டமரும்தெய்வத் தினமோ ரனையீர்க ளாய்,இவை யோ_ம் இயல்புகளே? 23 2501: இயல்வா யினவஞ்ச நோய்கொண் டுலாவும், ஓரோகுடங்கைக் கயல்பாய் வனபெரு நீர்க்கண்கள் தம்மொடும், குன்றமொன்றால் புயல்வா யினநிரை காத்தபுள் ளூர்திகள் ளூரும்துழாய்க் கொயல்வாய் மலர்மேல், மனத்தொடென் னாங்கொலெம் கோல்வளைக்கே? 24 2502: எங்கோல் வளைமுத லா,கண்ணன் மண்ணும்விண் ணும்அளிக்கும் செங்கோல் வளைவு விளைவிக்கும் மால்,திறல் சேரமர் தங்கோ னுடையதங் கோனும்ப ரெல்லா யவர்க்கும்தங்கோன் நங்கோ னுகக்கும் துழாய்,எஞ்செய் யாதினி நானிலத்தே ? 25 2503: நானிலம் வாய்க்கொண்டு நன்னீ ரறமென்று கோதுகொண்ட, வேனிலஞ் செல்வன் சுவைத்துமிழ் பாலை, கடந்தபொன்னே. கால்நிலந் தோய்ந்துவிண் ணோர்தொழும் கண்ணன்வெஃ காவுதுஅம்பூந் தேனிளஞ் சோலையப் பாலது,எப் பாலைக்கும் சேமத்ததே. 26 2504: சேமம்செங் கோனரு ளே,செரு வாரும்நட் பாகுவரென் றேமம் பெறவையம் சொல்லும்மெய் யே,பண்டெல் லாம்மறைகூய் யமங்க டோ றெரி வீசும்நங் கண்ணனந் தண்ணந்துழாய்த் தாமம் புனைய,அவ் வாடையீ தோவந்து தண்ணென்றதே. 27 2505: தண்ணந் துழாய்வளை கொள்வது யாமிழப் போம், நடுவே வண்ணம் துழாவியோர் வாடை யுலாவும்,வள் வாயலகால் புள்நந் துழாமே பொருநீர்த் திருவரங் கா.அருளாய் எண்ணந் துழாவு மிடத்து,உள வோபண்டும் இன்னன்னவே? 28 2506: இன்னன்ன தூதெம்மை ஆளற்றப் பட்டிரந் தாளிவளென்று அன்னன்ன சொல்லாப் பெடையொடும் போய்வரும், நீலமுண்ட மின்னன்ன மேனிப் பெருமா னுலகில்பெண் தூதுசெல்லா அன்னன்ன நீர்மைகொ லோ,குடிச் சீர்மையி லன்னங்களே . 29 2507: அன்னம்செல் வீரும்வண் டானம்செல் வீரும் தொழுதிரந்தேன் முன்னம்செல் வீர்கள் மறவேல்மி னோகண்ணன் வைகுந்தனோ டென்னெஞ்சி னாரைக்கண் டாலென்னைச் சொல்லி அவரிடைநீர் இன்னஞ்செல் லீரோ, இதுவோ தகவென் றிசைமின்களே . 30 2508: இசைமின்கள் தூதென் றிசைத்தா லிசையிலம், என்தலைமேல் அசைமின்க ளென்றா லசையிங்கொ லாம்,அம்பொன் மாமணிகள் திசைமின் மிளிரும் திருவேங் கட்த்துவன் தாள்சிமயம் மிசைமின் மிளிரிய போவான் வழிக் கொண்ட மேகங்களே . 31 2509: மேகங்க ளோ.உரை யீர்,திரு மால்திரு மேனியொக்கும் யோகங்க ளுங்களுக் கெவ்வாறு பெற்றீர், உயிரளிப்பான் மாகங்க ளெல்லாம் திரிந்துநன் னீர்கள் சுமந்து_ந்தம் ஆகங்கள் நோவ, வருந்தும் தவமாம் அருள்பெற்றதே? 32 2510: அருளார் திருச்சக் கரத்தால் அகல்விசும் பும்நிலனும் இருளார் வினைகெடச் செங்கோல் நடாவுதிர், ஈங்கோர்பெண்பால் பொருளோ எனுமிகழ் வோ?இவற் றின்புறத் தாளென்றெண்ணோ? தெருளோம் அரவணை யீர்,இவள் மாமை சிதைக்கின்றதே. 33 2511: சிதைக்கின்ற தாழியென் றாழியைச் சீறி,தன் சீறடியால் உதைக்கின்ற நாயகந் தன்னொடும் மாலே, உனதுதண்தார் ததைக்கின்ற தண்ணந் துழாயணி வானது வேமனமாய்ப் பதைக்கின்ற மாதின் திறத்துஅறி யேஞ்செயற் பாலதுவே. 34 2512: பால்வாய்ப் பிறைப்பிள்ளை ஒக்கலைக் கொண்டு, பகலிழந்த மேல்பால் திசைப்பெண் புலம்புறு மாலை, உலகளந்த மால்பால் துழாய்க்கு மனமுடை யார்க்குநல் கிற்றையெல்லாம் சோல்வான் புகுந்து,இது வோர்பனி வாடை துழாகின்றதே. 35 2513: துழாநெடுஞ் சூழிரு ளென்று,தன் தண்தா ரதுபெயரா எழாநெடு வூழி யெழுந்தவிக் காலத்தும், ஈங்கிவளோ வழாநெடுந் துன்பத்த ளென்றிரங் காரம்ம னோ.இலங்கைக் குழாநெடு மாடம், இடித்த பிரானார் கொடுமைகளே . 36 2514: கொடுங்கால் சிலையர் நிரைகோ ளுழவர், கொலையில்வெய்ய கடுங்கால் இளைஞர் துடிபடும் கவ்வைத்து, அருவினையேன் நெடுங்கால மும்கண்ணன் நீண்மலர்ப் பாதம் பரவிப் பெற்ற தொடுங்கா லொசியு மிடை,இள மாஞ்சென்ற சூழ்கடமே. 37 2515: கடமா யினகள் கழித்து,தம் கால்வன்மை யால்பலநாள் தடமா யினபுக்கு நீர்நிலை நின்ற தவமிதுகொல், குடமாடி யிம்மண்ணும் விண்ணும் குலுங்க வுலகளந்து நடமா டியபெரு மான்,உரு வொத்தன நீலங்களே. 38 2516: நீலத் தடவரை மேல்புண்ட ரீக நெடுந்தடங்கள் போல, பொலிந்தெமக் கெல்லா விடத்தவும், பொங்குமுந்நீர் ஞாலப் பிரான்விசும் புக்கும் பிரான்மற்றும் நல்லோர்பிரான் கோலம் கரிய பிரான்,எம் பிரான்கண்ணின் கோலங்களே. 39 2517: கோலப் பகற்களி றொன்றுகற் புய்ய, குழாம்விரிந்த நீலக்கங் குற்களி றெல்லாம் நிறைந்தன, நேரிழையீர் . ஞாலப்பொன் மாதின் மணாளன் துழாய்நங்கள் சூழ்குழற்கே ஏலப் புனைந்தென்னை மார்,எம்மை நோக்குவ தென்றுகொலோ. 40 2518: என்றும்புன் வாடை யிதுகண் டறிதும்,இவ் வாறுவெம்மை ஒன்றுமுருவும் சுவடும் தெரியிலம், ஓங்கசுரர் பொன்றும் வகைபுள்ளை யூர்வான் அருளரு ளாதவிந்நாள் மன்றில் நிறைபழி தூற்றி,நின் றென்னைவன் காற்றடுமே. 41 2519: வன்காற் றறைய ஒருங்கே மறிந்து கிடந்தலர்ந்த, மென்காற் கமலத் தடம்போற் பொலிந்தன, மண்ணும்விண்ணும் என்காற் களவின்மை காண்மினென் பானொத்து வான்நிமிர்ந்த தன்கால்பணிந்தவென் பால்,எம்பி ரான தடங்கண்களே. 42 2520: கண்ணும்செந் தாமரை கையு மவைஅடி யோஅவையே, வண்ணம் கரியதோர் மால்வரை போன்று, மதிவிகற்பால் விண்ணும் கடந்தும்பர் அப்பால்மிக் குமற்றெப் பால்எவர்க்கும் எண்ணு மிடத்தது வோ,எம்பி ரான தெழில்நிறமே? 43 2521: நியமுயர் கோலமும் பேரும் உருவும் இவையிவையென்று, அறமுயல் ஞானச் சமயிகள் பேசிலும், அங்கங்கெல்லாம் உறவுயர் ஞானச் சுடர்விளக் காய்நின்ற தன்றியொன்றும் பெறமுயன் றாரில்லை யால்,எம்பி ரான்றன் பெருமையையே. 44 2522: பெருங்கேழ லார்தம் பெருங்கண் மலர்ப்புண்ட ரீகம்நம்மேல் ஒருங்கே பிறழவைத் தாரிவ்வ காலம், ஒருவர்நம்போல் வரும்கேழ் பவருள ரே?தொல்லை வாழியம் சூழ்பிறப்பும் மருங்கே வரப்பெறு மே,சொல்லு வாழி மடநெஞ்சமே. 45 2523: மடநெஞ்ச மென்றும் தமதென்றும், ஓர்கரு மம்கருதி, விடநெஞ்சை யுற்றார் விடவோ அமையும்,அப் பொன்பெயரோன் தடநெஞ்சம் கீண்ட பிரானார் தமதடிக் கீழ்விடப்போய்த் திடநெஞ்ச மாய்,எம்மை நீத்தின்று தாறும் திரிகின்றதே. 46 2524: திரிகின் றதுவட மாருதம், திங்கள்வெந் தீமுகந்து சொரிகின் றதுஅது வும்அது கண்ணன்விண் ணூர்தொழவே சரிகின் றதுசங்கம் தண்ணந்து ழாய்க்குவண் ணம்பயலை விரிகின் றதுமுழு மெய்யும்,என் னாங்கொலென் மெல்லியற்கே? 47 2525: மெல்லிய லாக்கைக் கிருமி, குருவில் மிளிர்தந்தாங்கே செல்லிய செல்கைத் துலகையென் காணும்,என் னாலும்தன்னைச் சொல்லிய சூழல் திருமா லவன்கவி யாதுகற்றேன்? பல்லியின் சொல்லும்சொல் லாக்கொள்வ தோவுண்டு பண்டுபண்டே. 48 2526: பண்டும் பலபல வீங்கிருள் காண்டும்,இப் பாயிருள்போல் கண்டு மறிவதும் கேட்பதும் யாமிலம், காளவண்ண வண்டுண் துழாய்ப்பெரு மான்மது சூதனன் தாமோதரன் உண்டும் உமிழ்ந்தும் கடாய,மண் ணேரன்ன ஒண்ணுதலே. 49 2527: ஒண்ணுதல் மாமை ஒளிபய வாமை, விரைந்துநந்தேர் நண்ணுதல் வேண்டும் வலவ. கடாகின்று, தேன்நவின்ற வண்முதல் நாயகன் நீள்முடி வெண்முத்த வாசிகைத்தாய் மண்முதல் சேர்வுற்று, அருவிசெய் யாநிற்கும் மாமலைக்கே. 50 2528: மலைகொண்டு மத்தா அரவால் சுழற்றிய மாயப்பிரான். அலைகண்டு கொண்ட அமுதம்கொள் ளாது கடல்,பரதர் விலைகொண்டு தந்தசங் கம்இவை வேரித் துழாய்துணையாத் துலைகொண்டு தாயம் கிளர்ந்து,கொள் வானொத் தழைக்கின்றதே. 51 2529: அழைக்கும் கருங்கடல் வெண்திரைக் கைகொண்டு போய்,அலர்வாய் மழைக்கண் மடந்தை அரவணை யேற,மண் மாதர்விண்வாய் அழைத்துப் புலம்பி முலைமலை மேல்நின்றும் ஆறுகளாய் மழைக்கண்ண நீர்,திரு மால்கொடி யானென்று வார்கின்றதே. 52 2530: வாரா யினமுலை யாளிவள் வானோர் தலைமகனாம், சேரா யினதெய்வ நன்னோ யிது,தெய்வத் தண்ணந்துழாய்த் தாரா யினும்தழை யாயினும் தண்கொம்ப தாயினும்கீழ் வேரா யினும்,நின்ற மண்ணாயி னும்கொண்டு வீசுமினே. 53 2531: வீசும் சிறகால் பறத்திர்,விண் ணாடு_ங் கட்கெளிது பேசும் படியன்ன பேசியும் போவது, நெய்தொடுவுண் டேசும் படியன்ன செய்யுமெம் மீசர்விண் ணோர்பிரானார் மாசின் மலரடிக் கீழ்,எம்மைச் சேர்விக்கும் வண்டுகளே 54 2532: வண்டுக ளோ.வம்மின் நீர்ப்பூ நிலப்பூ மரத்திலொண்பூ, உண்டுகளித்துழல் வீர்க்கொன் றுரைக்கியம், ஏனமொன்றாய் மண்துக ளாடிவை குந்தமன் னாள்குழல் வாய்விரைபோல் விண்டுகள் வாரும், மலருள வோ_ம் வியலிடத்தே? 55 2533: வியலிட முண்ட பிரானா விடுத்த திருவருளால், உயலிடம் பெற்றுய்ந்தம் அஞ்சலம் தோழி,ஓர் தண்தென்றல்வந் தயலிடை யாரும் அறிந்திலர் அம்பூந் துழாயினின்தேன் புயலுடை நீர்மையி னால்,தட விற்றென் புலன்கலனே. 56 2534: புலக்குண் டலப்புண்ட ரீகத்த போர்க்கொண்டை, வல்லியொன்றால் விலக்குண் டுலாகின்று வேல்விழிக் கின்றன, கண்ணன் கையால் மலக்குண் டமுதம் சுரந்த மறிகடல் போன்றவற்றால் கலக்குண்ட நான்றுகண் டார்,எம்மை யாரும் கழறலரே. 57 2535: கழல்தலம் ஒன்றே நிலமுழு தாயிற்று, ஒருகழல்போய் நிழல்தர எல்லா விசும்பும் நிறைந்தது, நீண்ட அண்டத்து உழறலர் ஞானச் சுடர்விளக் காயுயர்ந் தோரையில்லா அழறலர் தாமரைக் கண்ணன், என் னோவிங் களக்கின்றதே? 58 2536: அளப்பருந் தன்மைய ஊழியங் கங்குல்,அந் தண்ணந்துழாய்க்கு உளப்பெருங் காதலில் நீளிய வாயுள, ஓங்குமுந்நீர் வளப்பெரு நாடன் மதுசூ தனனென்னும் வல்வினையேன் தளப்பெரு நீண்முறு வல்,செய்ய வாய தடமுலையே. 59 2537: முலையோ முழுமுற்றும் போந்தில, மொய்பூங் குழல்குறிய கலையோ அரையில்லை நாவோ குழறும், கடல்மண்ணெல்லாம் விலையோ எனமிளி ருங்கண் ணிவள்பர மே.பெருமான் மலையோ திருவேங் கடமென்று கற்கின்றா வாசகமே? (2) 60 2538: வாசகம் செய்வது நம்பர மே?, தொல்லை வானவர்தம் நாயகன் நாயக ரெல்லாம் தொழுமவன், ஞாலமுற்றும் வேயக மாயினும் சோரா வகையிரண் டேயடியால் தாயவன், ஆய்க்குல மாய்வந்து தோன்றிற்று நம்மிறையே. 61 2539: இறையோ இரக்கினும் ஈங்கோர்பெண் டால்,என வும்மிரங்காது, அறையோ. எனநின் றதிரும் கருங்கடல், ஈங்க்கிவள்தன் நிறையோ இனியுன் திருவரு ளாலன்றிக் காப்பரிதால் முறையோ, அரவணை மேல்பள்ளி கொண்ட முகில்வண்ணனே. 62 2540: வண்ணம் சிவந்துள வானா டமரும் குளிர்விழிய, தண்மென் கமலத் தடம்போல் பொலிந்தன, தாமிவையோ கண்ணன் திருமால் திருமுகந் தன்னொடும் காதல்செய்தேற் கெண்ணம் புகுந்து,அடி யேனொடிக் கால மிருகின்றதே. 63 2541: இருக்கார் மொழியால் நெறியிழுக் காமை, உலகளந்த திருத்தா ளிணைநிலத் தேவர் வணங்குவர், யாமும் அவா ஒருக்கா வினையொடும் எம்மொடும் நொந்து கனியின்மையின் கருக்காய் கடிப்பவர் போல்,திரு நாமச்சொல் கற்றனமே. 64 2542: கற்றுப் பிணைமலர்க் கண்ணின் குலம்வென்று,ஓ ரோகருமம் உற்றுப் பயின்று செவியொடு சாவி, உலகமெல்லாம் முற்றும் விழுங்க்கி யுமிழ்ந்த பிரானார் திருவடிக்கீழ் உற்றும் உறாதும், மிளீர்ந்தகண் ணாயெம்மை உண்கின்றவே. 65 2543: உண்ணா துறங்கா துணர்வுறும் எத்தனை யோகியர்க்கும் எண்ணாய் மிளிரும் இயல்பின வாம்,எரி நீர்வளிவான் மண்ணா கியவெம் பெருமான் றனதுவை குந்தமன்னாள் கண்ணாய் அருவினை யேன்,உயி ராயின காவிகளே. 66 2544: காவியும் நீலமும் வேலும் கயலும் பலபலவென்று, ஆவியின் தன்மை அளவல்ல பாரிப்பு, அசுரர்செற்ற மாவியம் புள்வல்ல மாதவன் கோவிந்தன் வேங்கடம்சேர் தூவியம் பேடையன் னாள்,கண்க ளாய துணைமலரே. 67 2545: மலர்ந்தே யொழிலிந்தில மாலையும் மாலைபொன் வாசிகையும் புலந்தோய் தழைப்பந்தர் தண்டுற நாற்றி, பொருகடல்சூழ் நிலந்தா வியவெம் பெருமான் தனதுவை குந்தமன்னாய். கலந்தார் வரவெதிர் கொண்டு,வன் கொன்றைகள் கார்த்தனவே. 68 2546: காரேற் றிருள்செகி லேற்றின் சுடருக் குளைந்து, வெல்வான் போரேற் றெதிர்ந்தது புன்தலை மாலை, புவனியெல்லாம் நீரேற் றளந்த நெடிய பிரானரு ளாவிடுமே? வாரேற் றிளமுலை யாய்,வருந் தேலுன் வளைத்திறமே. 69 2547: வளைவாய்த் திருச்சக் கரத்தெங்கள் வானவ னார்முடிமேல், தளைவாய் நறுங்கண்ணித் தண்ணந் துழாய்க்குவண் ணம்பயலை, விளைவான் மிகவந்து நாள்திங்க ளாண்டூழி நிற்கவெம்மை உளைவான் புகுந்து,இது வோர்கங்குல் ஆயிரம் ஊழிகளே. 70 2548: ஊழிக ளாயுல கேழுமுண் டானென் றிலம்,பழங்கண்டு ஆழிக ளாம்பழ வண்ணமென் றேற்க்கு,அஃ தேகொண்டன்னை நாழிவ ளோவெனும் ஞாலமுண் டான்வண்ணம் சொல்லிற்றென்னும் தோழிக ளோ.உரை யீர்,எம்மை அம்மனை சூழ்கின்றவே. 71 2549: சூழ்க்கின்ற கங்குல் சுருங்கா இருளின் கருந்திணிம்பை, போழ்கின்ற திங்களம் பிள்ளையும் போழ்க, துழாய்மலர்க்கே தாழ்கின்ற நெஞ்சத் தொருதமி யாட்டியேன் மாமைக்கின்று வாழ்கின்ற வாறிது வோ,வந்து தோன்றிறு வாலியதே. 72 2550: வால்வெண் ணிலவுல காரச் சுரக்கும்வெண் திங்களென்னும், பால்விண் சுரவி சுரமுதிர் மாலை, பரிதிவட்டம் போலும் சுடரட லாழிப்பி ரான்பொழில் ஏழளிக்கும் சால்பின் தகைமைகொ லாம்,தமி யாடி தளர்ந்ததுவே? 73 2551: தளர்ந்தும் முறிந்தும் வருதிரைப் பாயல், திருநெடுங்கண் வளர்ந்தும் அறிவுற்றும் வையம் விழுங்கியும், மால்வரையைக் கிளர்ந்தும் அறிதரக் கீண்டெடுத் தான்முடி சூடுதுழாய் அளைந்துண் சிறுபசுந் தென்றல்,அந் தோவந் துலாகின்றதே. 74 2552: உலாகின்ற கெண்டை ஒளியம்பு,எம் ஆவியை ஊடுருவக் குலாகின்ற வெஞ்சிலை வாண்முகத் தீர்,குனி சங்கிடறிப் புலாகின்ற வேலைப் புணரியம் பள்ளியம் மானடியார் நிலாகின்ற வைகுந்த மோ,வைய மோ_ம் நிலையிடமே? 75 2553: இடம்போய் விரிந்திவ் வுலகளந் தானெழி லார்தண்டுழாய், வடம்போ தினையும் மடநெஞ்ச மே,நங்கள் வெள்வளைக்கே விடம்போல் விரித லிதுவியப் பேவியன் தாமரையின் தடம்போ தொடுங்க,மெல் லாம்பல் அலர்விக்கும் வெண்திங்களே. 76 2554: திங்களம் பிள்ளை புலம்பத்தன் செங்கோ லரசுபட்ட செங்களம் பற்றிநின் றெள்குபுன் மாலை,தென் பாலிலங்கை வெங்களம் செய்தனம் விண்ணோர் பிரானார் துழாய்துணையா நங்களை மாமைகொள் வான்,வந்து தோன்றி நலிகின்றதே. 77 2555: நலியும் நரகனை வீட்டிற்றும், வாணன்திண் டோ ள்துணித்த வலியும் பெருமையும் யாஞ்சொல்லும் நீர்த்தல்ல, மைவரைபோல் பொலியும் உருவில் பிரானார் புனைபூந் துழாய்மலர்க்கே மெலியும் மடநெஞ்சி நார்,தந்து போயின வேதனையே. 78 2556: வேதனை வெண்புரி _லனை, விண்ணோர் பரவநின்ற நாதனை ஞாலம் விழுங்கும் அநாதனை, ஞாலம்தத்தும் பாதனைப் பாற்கடல் பாம்பணை மேல்பள்ளி கொண்டருளும் சீதனை யேதொழு வார்,விண்ணு ளாரிலும் சேரியரே. 79 2557: சீரர சாண்டுதன் செங்கோல் சிலநள் செலீஇக்கழிந்த, பாரர சொத்து மறைந்தது நாயிறு, பாரளந்த பேரர சே.எம் விசும்பர சே.எம்மை நீத்துவஞ்சித்த ஓரர சே.அரு ளாய்,இரு ளாய்வந் துறுகின்றதே. 80 2558: உருகின்ற கன்மங்கள் மேலான ஓர்ப்பில ராய்,இவளைப் பெருகின்ற தாயர்மெய்ந் நொந்து பெறார்கொல் துழாய்குழல்வாய்த் துறுகின் றிலர்தொல்லை வேங்கட மாட்டவும் சூழ்கின்றிலர் இருகின்ற தாலிவ ளாகம்,மெல் லாவி எரிகொள்ளவே. 81 2559: எரிகொள்செந் நாயி றிரண்டுட னேயுத யம்மலைவாய், விரிகின்ற வண்ணத்த எம்பெரு மான்கண்கள், மீண்டவற்றுள் எரிகொள்செந் தீவீழ் அசுரரைப் போலஎம் போலியர்க்கும் விரிவசொல் லீரிது வோ,வைய முற்றும் விளரியதே? 82 2560: விளரிக் குரலன்றில் மென்படை மேகின்ற முன்றில்பெண்ணை, முளரிக் குரம்பை யிதுவிது வாக, முகில்வண்ணன்பேர் கிளரிக் கிளரிப் பிதற்றும்மெல் லாவியும் நைவுமெல்லாம் தளரில் கொலோவறி யேன்,உய்ய லாவதித் தையலுக்கே. 83 2561: தையல்நல் லார்கள் குழாங்கள் குழிய குழுவினுள்ளும், ஐயநல் லார்கள் குழிய விழவினும், அங்கங்கெல்லாம் கையபொன் னாழிவெண் சங்கொடும் காண்பான் அவாவுவன்நான் மையவண் ணா.மணியே,முத்த மே.என்றன் மாணிக்கமே. 84 2562: மாணிக்கங் கொண்டு குரங்கெறி வொத்திரு ளோடுமுட்டி, ஆணிப்பொன் னன்ன சுடர்படு மாலை, உலகளந்த மாணிக்க மே.என் மரகத மே.மற்றொப் பாரையில்லா ஆணிப்பொன் னே,அடி யேனுடை யாவி யடைக்கலமே. 85 2563: அடைக்கலத் தோங்கு கமலத் தலரயன் சென்னியென்னும், முடைக்கலத் தூண்முன் அரனுக்கு நீக்கியை, ஆழிசங்கம் படைக்கலம் ஏந்தியை வெண்ணெய்க்கன் றாய்ச்சிவன் தாம்புகளால் புடைக்கலந் தானை,எம் மானையென் சொல்லிப் புலம்புவனே? 86 2564: புலம்பும் கனகுரல் போழ்வாய அன்றிலும், பூங்கழிபாய்ந் தலம்பும் கனகுரல் சூழ்திரை யாழியும், ஆங்கவைநின் வலம்புள் ளதுநலம் பாடு மிதுகுற்ற மாகவையம் சிலம்பும் படிசெய்வ தே,திரு மால்இத் திருவினையே? 87 2565: திருமால் உருவொக்கும் மேரு,அம் மேருவில் செஞ்சுடரோன் திருமால் திருக்கைத் திருச்சக் கரமொக்கும், அன்னகண்டும் திருமால் உருவோ டவஞ்சின்ன மேபிதற் றாநிற்பதோர் திருமால் தலைக்கொண்ட நங்கட்கு,எங் கேவரும் தீவினையே? 88 2566: தீவினை கட்கரு நஞ்சினை நல்வினைக் கின்னமுதை, பூவினை மேவிய தேவி மணாளனை, புன்மையெள்காது ஆவினை மேய்க்கும்வல் லாயனை அன்றுல கீரடியால் தாவின ஏற்றையெம் மானைஎஞ் ஞான்று தலைப்பெய்வனே? 89 2567: தலைப்பெய்து யானுன் திருவடி சூடுந் தகைமையினால், நீலைபெய்த ஆக்கைக்கு நோற்றவிம் மாயமும், மாயம்செவ்வே நிலைப்பெய் திலாத நிலைமையுங் காண்டோ றசுரர்குழாம் தொலைப்பெய்த நேமியெந் தாய்,தொல்லை யூழி சுருங்கலதே. 90 2568: சுருங்குறி வெண்ணை தொடுவுண்ட கள்வனை, வையமுற்றும் ஒருங்குர வுண்ட பெருவயிற் றாளனை, மாவலிமாட்டு இருங்குறள் ஆகி இசையவோர் மூவடி வேண்டிச்சென்ற பெருங்கிறி யானையல் லால்,அடி யேன்நெஞ்சம் பேணலதே. 91 2569: பேணல மில்லா அரக்கர்முந் நீர பெரும்பதிவாய், நீணகர் நீளெரி வைத்தரு ளாயென்று, நீன்னைவிண்ணோர் தாணிலந் தோய்ந்து தொழுவர்நின் மூர்த்திபல் கூற்றிலொன்று காணலு மாங்கொலன் றே,வைகல் மாலையுங் காலையுமே. 92 2570: காலைவெய் யோற்குமுன் னோட்டுக் கொடுத்தகங் குற்குறும்பர் மாலைவெய் யோன்பட வையகம் பாவுவர், அன்னகண்டும் காலைநன் ஞானத் துறைபடிந் தாடிக்கண் போது,செய்து மாலைநன் னாவில்கொள் ளார்,நினை யாரவன் மைப்படியே. 93 2571: மைப்படி மேனியும் செந்தா மரைக்கண்ணும் வைதிகரே, மெய்ப்படி யலுன் திருவடி சூடும் தகைமையினார், எப்படி யூர மிலைக்கக் குருட்டா மிலைக்குமென்னும் அப்படி யானும்சொன் னேன்,அடி யேன்மற்று யாதென்பனே? 94 2572: யாதானு மோராக் கையில்புக்கு,அங் காப்புண்டும் ஆப்பவிழ்ந்தும் மூதாவி யில்தடு மாறும் உயிர்முன்ன மே,அதனால் யாதானும் பற்றிநீங் கும்விர தத்தைநல் வீடுசெய்யும் மாதா வினைப்பிது வை,திரு மாலை வணங்குவனே. 95 2573: வணங்கும் துறைகள் பலபல ஆக்கி, மதிவிகற்பால் பிணங்கும் சமயம் பலபல ஆக்கி, அவையவைதோ றணங்கும் பலபல ஆக்கிநின் மூர்த்தி பரப்பிவைத்தாய் இணங்குநின் னோரையில் லாய்,நின்கண் வேட்கை எழுவிப்பனே. 96 2574: எழுவதும் மீண்டே படுவதும் பட்டு,எனை யூழிகள்போய்க் கழிவதும் கண்டுகண் டெள்கலல் லால்,இமை யோர்கள்குழாம் தொழுவதும் சூழ்வதும் செய்தொல்லை மாலைக்கண் ணாரக்கண்டு கழிவதோர் காதலுற் றார்க்கும்,உண் டோ கண்கள் துஞ்சுதலே? 97 2576: துஞ்சா முனிவரும் அல்லா தவருந் தொடரநின்ற, எஞ்சாப் பிறவி இடர்கடி வான்,இமை யோர்தமக்கும் தஞ்சார்வி லாத தனிப்பெரு மூர்த்திதன் மாயம்செவ்வே நெஞ்சால் நினைப்பரி தால்,வெண்ணெ யூணென்னும் ஈனச்சொல்லே. 98 2576: ஈனச்சொல் லாயினு மாக, எறிதிரை வையம்முற்றும் ஏனத் துருவாய் இடந்தபி ரான்,இருங் கற்பகம்சேர் வானத் தவர்க்குமல் லாதவர்க் கும்மற்றெல் லாயவர்க்கும் ஞானப் பிரானையல் லாலில்லை நான் கண்ட நல்லதுவே (2) 99 2577: நல்லார் நவில்குரு கூர்நக ரான்,திரு மால்திருப்பேர் வல்லார் அடிக்கண்ணி சூடிய மாறன்விண் ணப்பஞ்செய்த சொல்லார் தொடையலிந் _றும்வல் லார்அழுந் தார்பிறப்பாம் பொல்லா அருவினை மாயவன் சேற்றள்ளல் பொய்ந்நிலத்தே (2) 100 நம்மாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: நம்மாழ்வார் அருளிச்செய்த திருவாசிரியம் தனியன் அருளாளப் பெருமான் எம்பெருமானாரருளிச் செய்தது கலிவிருத்தம் கானியோர் தாம்வாழக் கலியுகத்தே வந்துதித்து, ஆசிரியப் பாவதனால் அருமறை_ல் விரித்தானை, தேசிகனைப் பராங்குசனைத் திகழ்வகுளத் தாரானை, மாசடையா மனத்துவைத்து மறவாமல் வாழ்த்துதுமே . ஆசிரியப்பா 2578: செக்கர்மா முகிலுடுத்து மிக்க செஞ்சுடர்ப் பரிதிசூடி, அஞ்சுடர் மதியம் பூண்டு பலசுடர் புனைந்த பவளச் செவ்வாய் திகழ்பசுஞ் சோதி மரகதக் குன்றம் கடலோன் கைமிசைக் கண்வளர் வதுபோல் பீதக ஆடை முடிபூண் முதலா மேதகு பல்கலன் அணிந்து, சோதி வாயவும் கண்ணவும் சிவப்ப, மீதிட்டுப் பச்சை மேனி மிகப்ப கைப்ப நச்சுவினைக் கவர்தலை அரவினமளி யேறி எறிகடல்நடுவுள் அறிதுயில் அமர்ந்து சிவனிய னிந்திரன் இவர்முத லனைத்தோர் தெய்வக் குழாங்கள் கைதொழக் கிடந்த தாமரை யுந்தித் தனிப்பெரு நாயக மூவுல களந்த சேவடி யோயே. (2) 2579: உலகுபடைத் துண்ட எந்தை, அறைகழல் சுடர்ப்பூந் தாமரை சூடுதற்கு, அவாவா ருயிருகி யுக்க,நேரிய காதல் அன்பி லின்பீன் தேறல், அமுத வெள்ளத் தானாம் சிறப்புவிட்டு, ஒருபொருட்கு அசைவோர் அசைக, திருவொடு மருவிய இயற்கை, மாயாப் பெருவிற லுலகம் மூன்றி னொடுநல்வீடு பெறினும், கொள்வதெண்ணுமோ தெள்ளியோர் குறிப்பே? 2580: குறிப்பில் கொண்டு நெறிப்பட, உலகம் மூன்றுடன் வணங்கு தோன்றுபுகழ் ஆணை மெய்பெற நடாய தெய்வம் மூவரில் முதல்வ னாகி, சுடர்விளங் ககலத்து வரைபுரை திரைபொர பெருவரை வெருவர, உருமுரல் ஒலிமலி நளிர்கடற் படவர வரசுடல் தடவரை சுழற்றிய, தனிமாத் தெய்வத் தடியவர்க் கினிநாம் ஆளாகவே இசையுங்கொல், ஊழிதோ றூழியோ வாதே? 2581: ஊழிதோ றூழி ஓவாது வாழியே. என்று யாம்தொழ இசையுங் கொல்லோ, யாவகை யுலகமும் யாவரு மில்லா, மேல்வரும் பெரும்பாழ்க் காலத்து, இரும்பொருட் கெல்லா மரும்பெறல் தனிவித்து, ஒருதான் ஆகித் தெய்வ நான்முகக் கொழுமுளை ஈன்று, முக்கண் ஈசனொடு தேவுபல _தலிமூ வுலகம் விளைத்த உந்தி, மாயக் கடவுள் மாமுத லடியே? 2582: மாமுதல் அடிப்போ தொன்றுகவிழ்த் தலர்த்தி, மண்முழுதும் அகப்படுத்து, ஒண்சுடர் அடிப்போது ஒன்றுவிண் செலீஇ, நான்முகப் புத்தேள் நாடுவியந் துவப்ப, வானவர் முறைமுறை வழிபட நெறீஇ, தாமரைக் காடு மலர்க்கண் ணோடு கனிவா யுடையது மாய்இரு நாயிறா யிரம்மலர்ந் தன்ன கற்பகக் காவு பற்பல வன்ன முடிதோ ளாயிரம் தழைத்த நெடியோய்க் கல்லதும் அடியதோ வுலகே? 2583: ஓஓ. உலகின தியல்வே ஈன்றோ ளிருக்க மணைநீ ராட்டி, படைத்திடந் துண்டுமிழ்ந் தளந்து, தேர்ந்துல களிக்கும் முதற்பெருங் கடவுள் நிற்ப புடைப்பல தானறி தெய்வம் பேணுதல், தனாது புல்லறி வாண்மை பொருந்தக் காட்டி, கொல்வன முதலா அல்லன முயலும், இனைய செய்கை யின்பு துன்பளி தொன்மா மாயப் பிறவியுள் நீங்கா பன்மா மாயத் தழுந்துமா நளிர்ந்தே. 2584: நளிர்மதிச் சடையனும் நான்முகக் கடவுளும் தளிரொளி யிமையவர் தலைவனும் முதலா, யாவகை யுலகமும் யாவரும் அகப்பட, நிலநீர் தீகால் சுடரிரு விசும்பும் மலர்சுடர் பிறவும் சிறிதுடன் மயங்க, ஒருபொருள் புறப்பா டின்றி முழுவதும் அகப்ப்படக் கரந்துஓர் ஆலிலைச் சேர்ந்தவெம் பெருமா மாயனை யல்லது, ஒருமா தெய்வம்மற் றுடையமோ யாமே? (2) நம்மாழ்வார் திருவடிகளே சரணம். நம்மாழ்வார் அருளிச்செய்த பெரிய திருவந்தாதி   தனியன் எம்புருமானார் அருளிச்செய்தது முந்துற்ற நெஞ்சே. முயற்றி தரித்துரைத்து வந்தித்து வாயார வாழ்த்தியே,-சந்த முருகூரும் சோலசூழ் மொய்பூம் பொருநல் குருகூரன் மாறன் பேர் கூறு. 2585: முயற்றி சுமந்தெழுந்து முந்துற்ற நெஞ்சே, இயற்றுவாய் எம்மொடுநீ கூடி,-நயப்புடைய நாவீன் தொடைக்கிளவி யுள்பொதிவோம், நற்பூவைப் பூவீன்ற வண்ணன் புகழ் 2586: புகழ்வோம் பழிப்போம் புகழோம் பழியோம் இகழ்வோம் மதிப்போம் மதியோம்-இகழோம் மற் றெங்கள் மால். செங்கண் மால். சீறல்நீ, தீவினையோம் எங்கள் மால் கண்டாய் இவை. 2587: இவையன்றே நல்ல இவையன்றே தீய, இவையென் றிவையறிவ னேலும்,-இவையெல்லாம் என்னால் அடைப்புநீக் கொண்ணா திறையவனே, என்னால் செயற்பால தென்? 2588: என்னின் மிகுபுகழார் யாவரே, பின்னையும்மற் றெண்ணில் மிகுபுகழேன் யானல்லால்,-என்ன கருஞ்சோதிக் கண்ணன் கடல்புரையும், சீலப் பெருஞ்சோதிக் கென்னெஞ்சாட் பெற்று? 2589: பெற்றதாய் நீயே பிறப்பித்த தந்தைநீ மற்றையா ராவாரும் நீபேசில், எற்றேயோ மாய.மா மாயவளை மாயமுலை வாய்வைத்த நீயம்மா. காட்டும் நெறி. 2590: நெறிகாட்டி நீக்குதியோ, நின்பால் கருமா முறிமேனி காட்டுதியோ, மேனாள்-அறியோமை எஞ்செய்வா னெண்ணினாய் கண்ணனே, ஈதுரையாய் எஞ்செய்தா லென்படோ ம் யாம்? 2591: யாமே அருவினையோம் சேயோம், என் நெஞ்சினார் தாமே யணுக்கராய்ச் சார்ந்தொழிந்தார்,-பூமேய செம்மாதை நின் மார்வில் சேர்வித்து, பாரிடந்த அம்மா. நின் பாதத் தருகு. 2592: அருகும் சுவடும் தெரிவுணரோம், அன்பே பெருகும் மிகவிதுவென்? பேசீர்,-பருகலாம் பண்புடையீர். பாரளந்தீர். பாவியேம்கண் காண்பரிய _ண்புடையீர் _ம்மை _மக்கு. 2593: _மக்கடியோம் என்றென்று நொந்துதுரைத்தென், மாலார் தமக்கவர்த்தாம் சார்வரிய ரானால்?-எமக்கினி யாதானு மாகிடுகாண் நெஞ்சே, அவர்த்திறத்தே யாதானும் சிந்தித் திரு. 2594: இருநால்வர் ஈரைந்தின் மேலொருவர், எட்டோ டொருநால்வர் ஓரிருவர் அல்லால், திருமாற்கு யாமார் வணக்கமார் ஏபாவம் நன்னெஞ்சே நாமா மிகவுடையோம் நாழ்? 2595: நாழால் அமர்முயன்ற வல்லரக்கன், இன்னுயிரை, வாழா வகைவலிதல் நின்வலியே,-ஆழாத பாரும்நீ வானும்நீ காலும்நீ தீயும்நீ, நீரும்நீ யாய்நின்ற நீ. 2596: நீயன்றே ஆழ்துயரில் வீழ்விப்பான் நின்றுழன்றாய்? போயொன்று சொல்லியென்? போநெஞ்சே,-நீயென்றும் காழ்த்துபதே சம்தரினும் கைகொள்ளாய், கண்ணன் தாள் வாழ்த்துவதே கண்டாய் வழக்கு. 2597: வழக்கொடு மாறுகொள் அன்றடியார் வேண்ட, இழக்கவும் காண்டும் இறைவ.-இழபுண்டே, எம்மாட்கொண் டாகிலும் யான்வேண்ட, என்கண்கள் தம்மால்காட் டுன்மேனிச் சாய்? 2598: சாயால் கரியானை யுள்ளறியா ராய்நெஞ்சே, பேயார் முலைகொடுத்தார் பேயராய்,-நீயார்போய்த் தேம்பூண் சுவைத்தூ னறிந்தறிந்தும், தீவினையாம் பாம்பார்வாய்க் கைநீட்டல் பார்த்து. 2599: பார்த்தோர் எதிரிதா நெண்ய்சே, படுதுயரம் பேர்த்தோதப் பீடழிவாம் பேச்சில்லை,-ஆர்த்தோதம் தம்மேனி தாள்தடவத் தாங்கிடந்து, தம்முடைய செம்மேனிக் கண்வளர்வார் சீர். 2600: சீரால் பிறந்து சிறப்பால் வளராது, பேர்வாம னாகாக்கால் பேராளா,-மார்பாரப் புல்கிநீ யுண்டுமிழ்ந்த பூமிநீ ரேற்பரிதே? சொல்லுநீ யாமறியச் சூழ்ந்து. 2601: சூழ்ந்தடியார் வேண்டினக்கால் தோன்றாது விட்டாலும் வாழ்ந்திடுவர் பின்னும்தம் வாய்திறவார்,-சூழ்ந்தெங்கும் வாள்வரைகள் போலரக்கன் வந்தலைகள் தாமிடிய, தாள்வரைவில் லேந்தினார் தாம். 2602: தாம்பாலாப் புண்டாலும் அத்தழும்பு தானிளக, பாம்பாலாப் புண்டுபா டுற்றாலும்,-சோம்பாதிப் பல்லுருவை யெல்லாம் படர்வித்த வித்தா, உன் தொல்லுருவை யாரறிவார் சொல்லு? 2603: சொல்லில் குறையில்லைச் சூதறியா நெஞ்சமே, எல்லி பகலென்னா தெப்போதும்,-தொல்லைக் கண் மாத்தானைக் கெல்லாமோர் ஐவரையே மாறாக, காத்தானைக் காண்டும்நீ காண். 2604: காணப் புகிலறிவு கைக்கொண்ட நன்னெஞ்சம், நாணப் படுமன்றே நாம்பேசில்?-மாணி உருவாகிக் கொண்டுலகம் நீரேற்ற சீரான், திருவாகம் தீண்டிற்றுச் சென்று. 2605: சென்றங்கு வெந்நரகில் சேராமல் காப்பதற்கு, இன்றிங்கென் னெஞ்சால் இடுக்குண்ட,-அன்றங்குப் பாருருவும் பார்வளைத்த நீருருவும் கண்புதைய, காருருவன் தன் நிமிர்த்த கால் 2606: காலே பொதத்திரிந்து கத்துவ ராமினநாள், மாலார் குடிபுகுந்தா ரென்மனத்தே,-மேலால் தருக்குமிடம் பாட்டினோடும் வல்வினையார் தாம், வீற் றிருக்குமிடம் காணா திளைத்து. 2607: இளைப்பா யிளையாப்பாய் நெஞ்சமே. சொன்னேன், இளைக்க நமன்தமர்கள் பற்றி-இளைப்பெய்த நாய்தந்து மோதாமல் நல்குவான் நல்காப்பான், தாய்தந்தை எவ்வுயிர்க்கும் தான். 2608: தானே தனித்தோன்றல் தன்னளப்பொன் றில்லாதான் தானே பிறர்கட்ட்கும் தற்றோன்றல்,-தானே இளைக்கிற்பார் கீழ்மேலாம் மீண்ட மைப்பானானால், அளக்கிற்பார் பாரின் மேல் ஆர்? 2609: ஆரானும் ஆதானும் செய்ய, அகலிடத்தை ஆராய்ந் ததுதிருத்த லாவதே?,-சீரார் மனத்தலைவன் துன்பத்தை மாற்றினேன், வானோர் இனத்தலைவன் கண்ணனால் யான். 2610: யானுமென் னெஞ்சும் இசைந்தொழிந்தோம், வல்வினையைக் கானும் மலையும் புகக்கடிவான்,-தானோர் இருளன்ன மாமேனி எம்மிறையார் தந்த, அருளென்னும் தண்டால் அடித்து. 2611: அடியால் படிகடந்த முத்தோ,அ தன்றேல் முடியால் விசும்பளந்த முத்தோ,-நெடியாய். செறிகழல்கள் தாள்நிமிர்த்துச் சென்றுலக மெல்லாம், அறிகிலாமால் நீயளந்த அன்று. 2612: அன்றேநங் கண்காணும் ஆழியான் காருருவம், இன்றேநாம் காணா திருப்பதுவும்,-என்றேனும் கட்கண்ணால் காணாத அவ்வுருவை, நெஞ்சென்னும் உட்கண்ணால் காணு முணர்ந்து. 2613: உணர ஒருவர்க் கெளியனே? செவ்வே, இணரும் துழாயலங்கல் எந்தை,-உணரத் தனக்கெளிய ரெவ்வளவர் அவ்வளவ னானால், எனக்கெளியன் எம்ம்பெருமான் இங்கு. 2614: இங்கில்லை பண்டுபோல் வீற்றிருத்தல், என்னுடைய செங்கண்மால் சீர்க்கும் சிறிதுள்ளம்,-அங்கே மடியடக்கி நிற்பதனில் வல்வினையார் தாம்,மீண் டடியெடுப்ப தன்றோ அழகு? 2615: அழகு மறிவோமாய் வல்வினையும் தீர்ப்பான், நிழலும் அடிதோறும் ஆனோம்,-சுழலக் குடங்கள்தலை மீதெடுத்துக் கொண்டாடி, அன்றத் தடங்கடலை மேயார் தமக்கு. 2616: தமக்கடிமை வேண்டுவோர் தாமோ தரனார், தமக்கடிமை செய்யென்றால் செய்யாது,-எமக்கென்று தாம்செய்யும் தீவினைக்கே தாழ்வுறுவர் நெஞ்சினார், யாஞ்செய்வ திவ்விடத்திங் கியாது? 2617: யாதானும் ஒன்றறியில் தன்னுகக்கில் என்கொலோ, யாதானும் நேர்ந்தணுகா வாறுதான்?,-யாதானும் தேறுமா செய்யா அசுரர்களை, நேமியால் பாறுபா றாக்கினான் பால். 2618: பாலாழி நீகிடக்கும் பண்பை, யாம் கேட்டேயும் காலாழும் நெஞ்சழியும் கண்சுழலும்,-நீலாழிச் சோதியாய். ஆதியாய். தொல்வினையெம் பால்கடியும், நீதியாய். நிற்சார்ந்து நின்று. 2619: நின்றும் இருந்தும் கிடந்தும் திரிதந்தும், ஒன்றுமோ ஆற்றானென் னெஞ்சகலான்,-அன்றங்கை வன்புடையால் பொன்பெயரோன் வாய்தகர்த்து மார் விடந்தான், அன்புடைய னன்றே யவன்? 2620: அவனாம் இவனாம் உவனாம், மற் றும்பர் வனாம் அவனென் றிராதே,-அவனாம் அவனே எனத்தெளிந்து கண்ணனுக்கே தீர்ந்தால், அவனே எவனேலும் ஆம். 2621: ஆமா றறிவுடையார் ஆவ தரிதன்றே? நாமே அதுவுடையோம் நன்னெஞ்சே,-பூமேய் மதுகரமே தண்டுழாய் மாலாரை, வாழ்த்தாம் அதுகரமே அன்பால் அமை. 2622: அமைக்கும் பொழுதுண்டே யாராயில் நெஞ்சே, இமைக்கும் பொழுதும் இடைச்சி-குமைத்திறங்கள், ஏசியே யாயினும் ஈன்துழாய் மாயனையே, பேசியே போக்காய் பிழை. 2623: பிழைக்க முயன்றோமோ நெஞ்சமே. பேசாய், தழைக்கும் துழாய்மார்வன் றன்னை,-அழைத்தொருகால் போயுபகா ரம்பொலியக் கொள்ளாது, அவன் புகழே வாயுபகா ரம்கொண்ட வாய்ப்பு? 2624: வாய்ப்போ இதுவொப்ப மற்றில்லை வாநெஞ்சே, போய்ப்போஒய் வெந்நரகில் பூவியேல்,-தீப்பால பேய்த்தாய் உயிர்க்களாய்ப் பாலுண்டு, அவளுயிரை மாய்த்தானை வாழ்தே வலி. 2625: வலியம் எனநினைந்து வந்தெதிர்ந்த மல்லர் வலிய முடியிடிய வாங்கி,-வலியநின் பொன்னாழிக் கையால் புடைத்திடுதி கீளாதே, பன்னாளும் நிற்குமிப் பார். 2626: பாருண்டான் பாருமிழ்ந்தான் பாரிடந்தான் பாரளந்தான் பாரிடம் முன்படைத்தா னென்பரால்,-பாரிடம் ஆவானும் தானானா லாரிடமே?, மற்றொருவர்க்கு ஆவான் பூகாவால் அவை. 2627: அவய மெனநினைந்து வந்தசுரர் பாலே, நவையை நளிர்விப்பான் றன்னை,-கவையில் மனத்துயர வைத்திருந்து வாழ்த்தாதார்க் குண்டோ , மனத்துயரை மாய்க்கும் வகை? 2628: வகைசேர்ந்த நன்னெஞ்சும் நாவுடைய வாயும், மிகவாய்ந்து வீழா எனிலும்,-மிகவாய்ந்து மாலைத்தாம் வாழ்த்தா திருப்பர் இதுவன்றே, மேலைத்தாம் செய்யும் வினை? 2629: வினையார் தரமுயலும் வெம்மையே யஞ்சி, தினையாம் சிறிதளவும் செல்ல-நினையாது வாசகதால் லேத்தினேன் வானோர் தொழுதிறைஞ்சும், நாயகத்தான் பொன்னடிகள் நான். 2630: நான்கூறும் கூற்றவ தித்தனையே, நாணாளும் தேங்கோத நீருருவன் செங்கண்மால்,-நீங்காத மாகதியாம் வெந்நரகில் சேராமல் காப்பதற்கு, நீகதியா நெஞ்சே. நினை. 2631: நினித்திறைஞ்சி மானிடவர் ஒன்றிரப்ப ரென்றே, நினைத்திடவும் வேண்டாநீ நேரே,-நினைத்திறஞ்ச எவ்வளவ ரெவ்விடத்தோர் மாலே, அதுதானும் எவ்வளவு முண்டோ எமக்கு? 2632: எமக்கியாம் விண்ணாட்டுக் குச்சமதாம் வீட்டை, அமைத்திருந்தோம் அஃதன்றே யாமாறு,-அமைப் பொலிந்த மென்தோளி காரணமா வெங்கோட்டே றேழுடனே, கொன்றானை யேமனத்துக் கொண்டு? 2633: கொண்டல்தான் மால்வரைதான் மாகடல்தான் கூரிருள்தான் வண்டறாப் பூவதான் மற்றுத்தான்,-கண்டநாள் காருருவம் காண்தோறும் நெஞ்சோடும், கண்ணனார் பேருருவென் றெம்மைப் பிரிந்து. 2634: பிரிந்தொன்று நோக்காது தம்முடைய பின்னே, திரிந்துழுலும் சிந்தனையார் தம்மை,-புரிந்தொருகால் ஆவா. எனவிரங்கார் அந்தோ. வலிதேகொல், மாவை பிளந்தார் மனம்? 2635: மனவாளும் ஓரைவர் வன்குறும்பர் தம்மை, சினமாள்வித் தோரிடத்தே சேர்த்து-புனமேய தண்டுழா யானடியே தான்காணும் அஃதன்றே, வண்டுழாம் சீராக்கு மாண்பு? 2636: மாண்பாவித் தந்நான்று மண்ணிரந்தான், மாயவள்நஞ் சூண்பாவித் துண்டான தோருருவம்,-காண்பான்நங் கண்ணவா மற்றொன்று காணுறா, சீர்பரவா துண்ணவாய் தானுறுமோ ஒன்று? 2637: ஒன்றுண்டு செங்கண்மால். யானுரைப்பது, உன்னடியார்க் கெஞ்செய்வ னென்றே யிரித்திநீ,-நின்புகழில் வைகும்தம் சிந்தையிலும் மற்றினிதோ, நீயவர்க்கு வைகுந்த மென்றருளும் வான்? 2638: வானோ மறிகடலோ மாருதமோ தீயகமோ, கானோ ஒருங்கிற்றும் கண்டிலமால், ஆனீன்ற கன்றுயரத் தாமெறிந்து காயுதிர்த்தார் தாள்பணிந்தோம், வன்துயரை யாவா. மருங்கு. 2639: மருங்கோத மோதும் மணிநா கணையார், மருங்கே வரவரிய ரேலும்,-ஒருங்கே எமக்கவரைக் காணலா மெப்போது முள்ளால், மனக்கவலை தீர்ப்பார் வரவு. 2640: வரவாறொன் றில்லையால் வாழ்வினிதால், எல்லே. ஒருவா றொருவன் புகவாறு,-உருமாறும் ஆயவர்தாம் சேயவர்தாம் அன்றுலகம் தாயவர்தாம், மாயவர்தாம் காட்டும் வழி. 2641: வழித்தங்கு வல்வினையை மாற்றானோ நெஞ்சே, தழீஇக்கொண்டு போரவுணன் றன்னை,-சுழித்தெங்கும் தாழ்விடங்கள் பற்றிப் புலால்வெள்ளம் தானுகள, வாழ்வடங்க மார்விடந்த மால்? 2642: மாலே. படிச்சோதி மாற்றேல், இனியுனது பாலேபோல் சீரில் புழுத்தொழிந்தேன்,-மேலால் பிறப்பின்மை பெற்றடிக்கீழ்க் குற்றேவ லன்று, மறப்பின்மை யான்வேண்டும் மாடு. 2643: மாடே வரப்பெறுவ ராமென்றே, வல்வினையார் காடானும் ஆதானும் கைகொள்ளார்,-ஊடேபோய்ப் போரோதம் சிந்துதிரைக் கண்வளரும், பேராளன் பேரோதச் சிந்திக்கப் பேர்ந்து. 2644: பேர்ந்தொன்று நோக்காது பின்னிற்பாய் நில்லாப்பாய் ஈன்துழாய் மாயனையே என்னெஞ்சே, பேர்ந்தெங்கும் தொல்லைமா வெந்நரகில் சேராமல் காப்பதற்கு இல்லைகாண் மற்றோர் இறை. 2645: இறைமுறையான் சேவடிமேல் மண்ணளந்த அந்நாள், மறைமுறையால் வானாடர் கூடி,-முறைமுறையின் தாதிலகு பூத்தெளித்தால் ஒவ்வாதே, தாழ்விசும்பின் மீதிலகித் தாங்கிடக்கும் மீன். 2646: மீனென்னும் கம்பில் வெறியென்னும் வெள்ளிவேய் வானென்னும் கேடிலா வான்குடைக்கு,-தானோர் மணிக்காம்பு போல்நிமிர்ந்து மண்ணளந்தான், நங்கள் பிணிக்காம் பெருமருந்து பின். 2647: பின்துரக்கும் காற்றிழந்த சூல்கொண்டல் பேர்ந்தும் போய், வன்திரைக்கண் வந்தணைந்த வாய்மைத்தே, அன்று திருச்செய்ய நேமியான் தீயரக்கி மூக்கும், பருச்செவியு மீர்ந்த பரன். 2648: பரனாம் அவனாதல் பாவிப்ப ராகில், உரனா லொருமூன்று போதும்,-மரமேழன் றெய்தானைப் புள்ளின்வாய் கீண்டானையே,அமரர் கைதான் தொழாவே கலந்து? 2649: கலந்து நலியும் கடுந்துயரை நெஞ்சே மலங்க அடித்து மடிப்பான்,-விலங்கல்போல் தொன்மாலைக் கேசவனை நாரணனை மாதவனை, சொன்மாலை யெப்பொழுதும் சூட்டு. 2650: சூட்டாய நேமியான் தொல்லரக்கன் இன்னுயிரை, மாட்டே துயரிழைத்த மாயவனை,-ஈட்ட வெறிகொண்ட தண்டுழாய் வேதியனை, நெஞ்சே. அறிகண்டாய் சொன்னேன் அது. 2651: அதுவோநன் ரென்றங் கமருலகோ வேண்டில், அதுவோ பொருளில்லை யன்றே?, அதுவொழிந்து மண்ணிறாள் வேனெனிலும் கூடும் மடநெஞ்சே, கண்ணன் தாள் வாழ்த்துவதே கல். 2652: கல்லும் கனைகடலும் வைகுந்த வானாடும், புல்லென் றழிந்தனகொல் ஏபாவம்,-வெல்ல நெடியான் நிறங்கரியான் உள்புகுந்து நீங்கான், அடியேன துள்ளத் தகம். 2653: அகம்சிவந்த கண்ணினராய் வல்வினைய ராவார், முகம்சிதைவ ராமன்றே முக்கி,-மிகுந்திருமால் சீர்க்கடலை யுள்பொதிந்த சிந்தனையேன் றன்னை, ஆர்க்கடலாம் செவ்வே யடர்த்து? 2654: அடர்ப்பொன் முடியானை யாயிரம்பே ரானை, சுடர்கொள் சுடராழி யானை,-இடர்கடியும் மாதா பிதுவாக வைத்தேன் எனதுளலே யாதாகில் யாதே இனி? 2655: இனிநின்று நின்பெருமை யானுரைப்ப தென்னே, தனிநின்ற சார்விலா மூர்த்தி,-பனிநீர் அகத்துலவு செஞ்சடையான் ஆகத்தான், நான்கு முகத்தான்நின் உந்தி முதல். 2656: முதலாம் திருவுருவம் மூன்றென்பர், ஒன்றே முதலாகும் மூன்றுக்கும் மென்பர்-முதல்வா, நிகரிலகு காருருவா. நின்னகத்த தன்றே, புகரிலகு தாமரையின் பூ? 2657: பூவையும் காயாவும் நீலமும் பூக்கின்ற, காவி மலரென்றும் காண்தோறும், பாவியேன் மெல்லாவி மெய்மிகவே பூரிக்கும், அவ்வவை எல்லாம் பிரானுருவே என்று. 2658: என்றும் ஒருநாள் ஒழியாமை யானிரந்தால், ஒன்றும் இரங்கார் உருக்காட்டார்,-குன்று குடையாக ஆகாத்த கோவலனார், நெஞ்சே. புடைதான் பெரிதே புவி. 2659: புவியும் இருவிசும்பும் நினகத்த, நீயென் செவியின் வழிபுகுந்தென் னுள்ளாய்,-அவிவின்றி யான்பெரியன் நீபெரியை என்பதனை யாரறிவார், ஊன்பருகு நேமியாய். உள்ளு. 2660: உள்ளிலும் உள்ளந் தடிக்கும் வினைப்படலம், விள்ள விழித்துன்னை மெய்யுற்றால்,-உள்ள உலகளவு யானும் உளனாவன் என்கொல், உலகளந்த மூர்த்தி. உரை. 2661: உரைக்கிலோர் சுற்றத்தார் உற்றாரென் றாரே, இரைக்குங் கடற்கிடந்த எந்தாய்,-உரைப்பெல்லாம், நின்னன்றி மற்றிலேன் கண்டாய், எனதுயிர்க்கோர் சொல்நன்றி யாகும் துணை. 2662: துணைநாள் பெருங்கிளையும் தொல்குலமும், சுற்றத் திணைநாளு மின்புடைத்தா மேலும், கணைநாணில் ஓவாத் தொழில்சார்ங்கன் தொல்சீரை நன்னெஞ்சே, ஓவாத வூணாக உண். 2663: உண்ணாட்டுத் தேசன்றே. ஊழ்வினையை யஞ்சுமே, விண்ணாட்டை யொன்றாக மெச்சுமே,-மண்ணாட்டில் ஆராகி எவ்விழிவிற் றானாலும், ஆழியங்கைப் பேராயற் காளாம் பிறப்பு? 2664: பிறப்பிறப்பு மூப்புப் பிணிதுறந்து, பின்னும் இறக்கவும் இன்புடைத்தா மேலும்,-மறப்பெல்லாம் ஏதமே யென்றல்லால் எண்ணுவனே, மண்ணளந்தான் பாதமே யேத்தாப் பகல்? 2665: பகலிரா என்பதுவும் பாவியாது, எம்மை இகல்செய் திருபொழுதும் ஆள்வர்,--தகவாத் தொழும்பர் இவர், சீர்க்கும் துணையிலர் என் றோரார், செழும்பரவை மேயார் தெரிந்து. 2666: தெரிந்துணர்வொன் றின்மையால் தீவினையேன், வாளா இருந்தொழிந்தேன் கீழ்நாள்கள் எல்லாம்,-கரந்துருவில் அம்மனை அந்நான்று பிந்தொடர்ந்த ஆழியங்கை அம்மானை யேத்தா தயர்ந்து. 2667: அயர்ப்பாய் அயராப்பாய நெஞ்சமே. சொன்னேன் உயப்போம் நெறியிதுவே கண்டாய், செயற்பால அல்லவே செய்கிறுதி நெஞ்சமே. அஞ்சினேன் மல்லர்நாள் வவ்வினனை வாழ்த்து. 2668: வாழ்த்தி அவனடியைய்ப் பூப்புனைந்து, நிந்தலையைத் தாழ்த்திருகை கூப்பென்றால் கூப்பாது-பாழ்த்தவிதி, எங்குற்றாய் என்றவனை ஏத்தாதென் னெஞ்சமே, தங்கத்தா னாமேலும் தங்கு. 2669: தங்கா முயற்றியவாய்த் தாழ்விசும்பின் மீதுபாய்ந்து, எங்கேபுக் கெத்தவம்செய் திட்டனகொல்,-பொங்கோதத் தண்ணம்பால் வேலைவாய்க் கண்வளரும், என்னுடைய கண்ணன்பால் நன்னிறங்கொள் கார்? 2670: கார்க்கலந்த மேனியான் கைகலந்த ஆழியான், பார்க்கலந்த வல்வயிற்றான் பாம்பணையான்,-சீர்கலந்த சொல்நினைந்து போக்காரேல் சூழ்வினையின் ஆழ்துயரை, என்நினைந்து போக்குவரிப் போது? 2671: இப்போதும் இன்னும் இனிச்சிறிது நின்றாலும் எப்போது மீதேசொல் என்னெஞ்சே--எப்போதும் கைகழலா நேமியான் நம்மேல் வினைகடிவான் மெய்கழலே ஏத்த முயல். நம்மாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: திருமங்கையாழ்வார் அருளிச்செய்த திருவெழுகூற்றிருக்கை     தனியன்கள் எம்பெருமானார் அருளிச்செய்தவை வாழிபரகாலன் வாழிகலிகன்றி, வாழி குறையலூர் வாழ்வேந்தன், - வாழியரோ மாயோனை வாள்வலியால் மந்திரங்கொள் மங்கையர்கோன் தூயோன் சுடர்மான வேல். சீரார் திருவெழு கூற்றிருக் கையென்னும் செந்தமிழால், ஆரா வமுதன் குடந்தைப் பிரான்றன் அடியிணைக்கீழ், ஏரார் மறைப்பொரு ளெல்லா மெடுத்திவ் வுலகுய்யவே சேராமற் சொன்ன அருள்மாரி பாதம் துணைநமக்கே. 2672: ஒருபே ருந்தி யிருமலர்த் தவிசில், ஒருமுறை அயனை யீன்றனை, ஒருமுறை இருசுடர் மீதினி லியங்கா, மும்மதிள் இலங்கை யிருகால் வளைய, ஒருசிலை ஒன்றிய ஈரெயிற் றழல்வாய் வாளியில் அட்டனை, மூவடி நானிலம் வேண்டி, முப்புரி _லொடு மானுரி யிலங்கும். மார்வினில், இருபிறப் பொருமா ணாகி, ஒருமுறை யீரடி,மூவுல களந்தானை, நாற்றிசை நடுங்க அஞ்சிறைப் பறவை ஏறி, நால்வாய் மும்மதத் திருசெவி ஒருதனி வேழத் தரந்தையை, ஒருநாள் இருநீர் மடுவுள் தீர்த்தனை, முத்தீ நான்மறை ஐவகை வேள்வி, அறுதொழில் அந்தணர் வணங்கும் தன்மையை,ஐம்புலன் அகத்தினுள் செறுத்து, நான்குடன் அடக்கி முக்குணத் திரண்டவை யகற்றி, ஒன்றினில் ஒன்றி நின்று,ஆங் கிருபிறப் பறுப்போர் அறியும் தன்மையை, முக்கண் நாற்றோள் ஐவாய் அரவோடு ஆறுபொதி சடையோன் அறிவருந் தன்மைப் பெருமையுள் நின்றனை, ஏழுல கெயிற்றினில் கொண்டனை, கூறிய அறுசுவைப் பயனும் ஆயினை, சுடர்விடும் ஐம்படை அங்கையுள் அமர்ந்தனை, சுந்தர நாற்றோள் முந்நீர் வண்ண,நின் ஈரடி ஒன்றிய மனத்தால், ஒருமதி முகத்து மங்கையர் இருவரும் மலரன, அங்கையில் முப்பொழுதும் வருட அறிதுயில் அமர்ந்தனை, நெறிமுறை நால்வகை வருணமும் ஆயினை, மேதகும் ஐம்பெரும் பூதமும் நீயே, அறுபதம் முரலும் கூந்தல் காரணம் ஏழ்விடை யடங்கச் செற்றனை, அறுவகைச் சமயமும் அறிவரு நிலையினை, ஐம்பால் ஓதியை ஆகத் திருத்தினை, அறமுதல் நான்க வையாய் மூர்த்தி மூன்றாய் இருவகைப் பயனாய் ஒன்றாய் விரிந்து நின்றனை, குன்றா மதுமலர்ச் சோலை வண்கொடிப் படப்பை, வருபுனல் பொன்னி மாமணி யலைக்கும், செந்நெலொண் கழனித் திகழ்வன முடுத்த, கற்போர் புரிசைக் கனக மாளிகை, நிமிர்கொடி விசும்பில் இளம்பிறை துவக்கும், செல்வம் மல்குதென் திருக்குடந்தை, அந்தணர் மந்திர மொழியுடன் வணங்க, ஆடர வமளியில் அறிதுயில் அமர்ந்த பரம,நின் அடியிணை பணிவன் வருமிடர் அகல மாற்றோ வினையே. (2) திருமங்கையாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் எம்பெருமானார் திருவடிகளே சரணம் திருமங்கை ஆழ்வார் அருளிச்செய்த சிறிய திருமடல் ஸ்ரீமதே ராமனுஜாய நம: ஸ்ரீமதே நிகமாண்ட மக தேசிகாய நம: ராமானுஜ தய பாற்றம் ஜ்ன்யன வ்ய்ராக்ய ப்கூஷணம் ஸ்ரீமட் வெங்கட நாதர்யம் வந்தெ வெதண்ட டெசிகம் லக்ஷ்மி நாத சமாரம்ப்காம் நாத யாமுன மத்யமாம் அச்மதாசார்ய பர்யந்தாம் வந்தெ குரு பரம்பராம் யொனொட்யமச்யட படாம்புஜ யுக்ம ருக்ம வ்யாமொகடச்ததிதராணி த்ரிணாய மெனெ அச்மத்குரொப்கக்கவடொச்ய டயைக சிந்தொ ராமானுஜச்ய சரணொஉ சரணம் ப்ரபத்யெ மாதா பிதா யுவதயச்தனயா விப்குதிச் சர்வம் யதெவ நியமென மதன்வயானாம் ஆத்யச்தனக்குலபதெர் வகுளாப்கிராமம் ஸ்ரீமத் ததங்க்ரி யுகளம் ப்ரணமாமி மூஒர்த்னம் பூதம் சகஷ்ய மகதாக்வய ப்கட்டனாத ஸ்ரீப்கக்திசார குலசெக்கர யொகிவாகான் ப்கக்தண்க்ரிகெணு பரகால யடீன்றமிச்ரான் ஸ்ரீமட்பராங்குசமுனிம் பரணதொச்மி நிட்யம் தனியன் முள்ளிச் செழுமலரொ தாரன் முளைமதியம் கொல்லிக்கென்னுள்ளம் கொதியாமெ -- வள்ளல் திருவாளன் சீர்க்கலியன் கார்க்கலியை வெட்டி மருவாளன் தந்தான் மடல் 2673-2710 ------ காரார்வரை கொங்கை கண்ணர் கடலுடுக்கை சீரர்சுடர் சுட்டி செண்களுழிப்பெராற்று 1 பெராரமார்பின் பெருமாமழைக்குந்தல் நீராரவெலி நிலமண்கையென்னும் -- இப் 2 பாரூர் சொலப்பட்டமூன்னன்றெ -- அம்மூன்றும் ஆரயில்தானெ அரம்பொருளின்பமென்று 3 ஆராரிவற்றினிடையதனை எய்துவார் சீரார் இருகலயும் எய்துவர் -- சிக்கெனமது 4 ஆரானுமுண்டெம்பால் என்பதுதானதுவும் ஒராமையன்றெ? உலகதார் சொல்லும்சொல் 5 ஒராமையாமாரதுவுரைக்கெங்கௌ஑மெ காரார்ப்புரவியெழ் பூந்ததனியாழி 6 தெரார் நிரைகதிரொன் மண்டலதைக்கெண்டு புக்கு ஆராவமுதமண்கய்தி -- அதுனின்றும் 7 வாரதொழிவதன்னுண்டு -- அகுனிர்க்க யெரார்முயல்விட்டு காக்கைப்பின் பொவதெ? 8 எராயிளமுலயீர் எந்தனக்குத்ததுதான் காரார்க்குழலெடுதுக்கட்டி -- கதிர்முலயை 9 வாராரவீக்கி மணிமெகலைதிருத்தி ஆராரயில்வெர்க்கணஞ்ஜனத்தின் நீரணிந்து 10 சீரார் செழும்பந்து கொண்டடியான் என்னேன் நான் நீரார் கமலம்பொல் செங்கன்மால் என்றுருவன் 11 பாரொர்களெல்லாம் மகிழ பரைகரண்க சீரார் குடமரியண்டெந்தி -- செழுந்தெருவெ 12 ஆரானெனைச்சொல்லி ஆடுமதுகண்டு ஏராரிள்முலயார் என்னயிரும் அல்லரும் 13 வாராயொவென்னர்க்குச் சென்றென் என்வல்வினையால் காரார்மணினிரமும் கைவ்ளயும் காணேன் நான் 14 ஆரானும் சொல்லிந்த்தும் கொள்ளேன் -- அரிவழிந்து தீரார்வுடம்பொடு பெதுருருவெ கண்டிரண்கி 15 ஏராகிளிக்கிளவி எம்ம்னைத்தான்வந்து என்னை சீரார் செழும்புழுதிக்காப்பிட்டு -- செங்குரிஞ்ஜி 16 தாரார் நௌமாலை சாதர்க்கு தான்பின்னும் நெராதன ஒன்னுனேர்ந்தான் -- அதனாலம் 17 தெராதெஞ்சிந்தனொஇ தீராதென்பெதுரவு வாராதுமாமை அதுகண்டுமதாண்கெ 18 ஆரானும் மூதரியும் அம்மனை மார்ச்சொல்லுவார் பாரொர்ச்சொலப்படும் கட்டுப்படித்திரேல் 19 ஆரானும் மெய்படுவன் நென்றர் -- அதுகேட்டு காரார் குழர்க்கொண்டை கட்டுவிசி கட்டெரி 20 சீரார் சுளகில் சிலனெல் பிடிதெரியா வெராவிதிர்விதிரா மெய்சிலிரக்கைமொவ 21 பெராயிரமுடயான் நென்றாள் -- பெர்த்தெயும் காரார் திருமெனி காடினாள் -- கைய்யதுவும் 22 சீரார் வலம்புரியெ யென்றள் -- திருதுழாய்த் தாரார்னருமாலை கட்டுரைதாள் கட்டுரையா 23 நீரெதுமண்ஜேல்மின் _ம்மகளை நொஇசெய்தான் ஆரானுமல்லன் அரிந்தெனவனை நான் 24 கூரார்வெல்கண்ணீர் உமக்கரியக் கூருகெனொ ஆராலிவய்யம் அடியளப்புண்டதுதான் 25 ஆரால் இலங்கை பொடிபொடியா வீழ்ந்தது -- மத்து ஆராலெ கன்மாரி கார்த்ததுதான் -- ஆழினீர் 26 ஆரால் கடைந்திட ப்பட்டது -- அவன் காண்மின் ஊரானிரயை மெய்துலகெல்லாம் உண்டுமிழ்ண்தும் 27 ஆராத தன்மயனாஇ ஆண்கொருனாள் ஆய்ப்பாடி சீரார்க்கலயல்குல் சீரடிச்செந்துவர்வை 28 வாரார் வனமுலயாள் மத்தாரப் பற்றிகொண்டு ஏராரிடை நோவ எத்தனையோர் போதுமாஇ 29 சீரார் தயிர் கடைந்து வெண்ணை திரண்டதணை வேரார் _தல் மடவாள் வேரோர் கலத்திட்டு 30 நாராருரியேற்றி நங்கமயயைத்ததனை போரார் வேர்க்கண்மடவாள் போந்தனையும்பொய்யுரக்கம் 31 ஓராதவன்பொல் உர-ண்கியரிவுற்று தாரார் தடந்தொள்கள் உள்ளளவும் கைனீட்டீ 32 ஆராத வெண்ணைவிழு-ண்கி -- அருகிருந்த மோரார் குடமுருட்டி முங்கிடந்த தானத்தே 33 ஓராதவன்பொல் கிடந்தானை கண்டவளும் வாராத்தான் வைதது காணாள் -- வயிரடுத்தி-ண்கு 34 ஆஅரார் புகுதுவார்? ஆஇய்யரிவரல்லால் நீராமிதுசேஇதீர் என்றோர் நெடு-ண்கைற்றல் 35 ஊரார்களெல்லாரும் காணௌரலோடெ தீராவெகுளியளாஇ சிக்கெனவார்த்தடிப்ப 36 ஆராவயிதினோடர்த்தாதான் -- அன்னியும் நீரார் _டும்கயத்தை சென்னலைக்க நின்னுரப்பி 37 ஒராயிரம்பணவெ-ண் கொவியல்னாகதை வாராயெனக்கெண்ரு மததன் மதகது 38 சீரார் திருவடியால்பயிந்தான் -- தஞ்சீதய்க்கு நேராவனென்றோர் நிசசரிதான் வந்தளை 39 கூரர்ந்த வாளால் கொடிமூக்கும் காதிரண்டும் ஈராவிடுத்தவட்கும் மூர்த்தூனை -- வென்னரகம் 40 செராவகையெ சிலைகுனித்தன் -- செந்துவர்வல் வாரார் வனமுலயால் வைதெவி காரணமா 41 எரார்த்தடந்தொளிராவணனை -- ஈரயிந்து சீரார்சிரமருது செத்துகந்த ச்ங்கண்மால் 42 போரார்னெடுவேலோன் பொன்பெயரோன் நாகதை கூரர்ந்தவள்ளுகிரால் கீண்டு -- குடல் மாலை 43 சீரர் திருமார்ப்பிம் மெல்கட்டி -- செங்குருதி சொர்ரா கிண்டந்தனை குண்குமத்தொள் கொட்டி 44 ஆரவெழுந்தன் அரியுருவாஇ அன்னியும்பெர் வாமனனாகிய காலது 44 மூவடிமண் தாராயெனகென்று வேண்டிச்சலதினால் நீரெதுலகெல்லாம் நின்னளந்தான் மாவலியை 45 ஆராதபொரில் அசுரர்களும் தானுமாஇ காரார்வரைனட்டு நாகம் கய்ராக 46 பேராமல் தாண்கி கடைண்தான் -- திருதுழய் தாரர்ந்த மார்வன் தடமால்வரய் போலும் 47 போரானை பொய்கைவாஇ கொட்பட்டு நின்னலரி நீராமலர்க்கமலம் கொண்டொர்னெடும்கய்யால் 48 நாராயணா வோ மணிவண்ண நாகனையாய் வாரய். யென்னாரிடரய் நீக்காய் -- எனவுகண்டு 49 தீரத சீர்த்ததால் சென்றிரண்டு கூரக ஈராவதனை இடர்க்கடிண்தான் எம்புருமான் 50 பேராயிரமுடயான் பேய்பெண்டீர்னும்மகளை தீரானொஇ செய்தானெனவுரைதாள் -- சிக்கனுமத்து 51 ஆரானும் அல்லாமை கேட்டெ-ண்கள் அம்மனையும் போரார்வெர்க்கண்ணீர் அவனாகில் பூந்துழாஇ 52 தாராதொழியுமே தன்னடிச்சியல்லலே -- மத்து ஆரானுமல்லனே யென்னொழிண்தாள் -- நானவனைக் 53 காரார்த்திருமேனி கண்டதுவே காரணமா பேராபிதற்றத் திரிதருவன் -- பின்னையும் 54 ஈராப்புகுதலும் இவ்வுடலைத் தன்வாடை சோராமருக்கும் வகையரியேன் -- சூழ் குழலாஅர் 55 ஆரானுமேசுவர் என்னுமதன் பழியெ வாராமல் காப்பதர்க்கு வளாயிருந்தொழிந்தேன் 56 வாராஇ மடனெ-ஞ்சே வந்து -- மணிவண்ணன் சீரார் திடுத்துழாஇ மாலை நமக்க்ருளி 57 தாராந்தருமென்று இரண்டத்திலொன்றதனை ஆரானுமொன்னதார் கேளாமே சொன்னக்கால் 58 ஆராயுமேலும் மணிகேட்டதன்றெனிலும் போராதொழியாதெ போந்திடுனீயென்றேற்கு 59 காரார் கடல் வண்ணன் பின்பொல நெஞ்சமும் வாராதே யென்னை மரந்ததுதான் -- வல்வினையீன் 60 ஊரார் உகப்பதே ஆயினேன் -- மற்றெனக்கி-ங்கு ஆராஇவாரில்லை அழல்வாஇ மெழுகு போல் 61 நீரை உருகும் என்னாவி -- நெடு-ண்கண்கல் ஊரார் உர-ண்கிலும் தானுர-ண்க -- உட்டமந்தன் 62 பேராயினவே பிதத்துவன் -- பின்னையும் காரார் கடல் பொலும் காமத்தராயினார் 63 ஆரேபொல்லாமை அணிவார் அதுனிற்க ஆரானுமாதானும் அல்லலவள்காணீர் 64 வாரார் வனமுலை வாசமததை வென்று ஆரானும் சொல்லப்படுவாள் -- அவளும்தன் 65 பேராயமெல்லாம் ஒழியப்பெருந்தெருவெ தாரார் தடந்தொள் தளைக்கலன்பின்போனாள் 66 ஊராரிகழ்ண்திடப் பட்டாளே? -- மற்றெனக்கி-ங்கு ஆரானும் கர்ப்பிப்பார் நாயகரே -- நானவனை 67 காரார் திருமேனி காணுமலவும்போஇ சீரார் திருவே-ண்கடமே திருக்கொவல் 68 ஊரே -- மதிழ் கச்சி ஊரகமே பேரகமே பேராமனுதிருத்தான் வெள்ளரையே வெஃஆவே 69 பேராலித-ண்கால் நரையூர் திருப்புலியூர் ஆராமம் சூழ்ந்தவர-ண்கம் -- கணம-ண்கை 70 காரார் மணினிர கண்ணனூர் விண்ணகரம் சீரார் கணபுரம் சேரை திருவழுந்தூர் 71 காரார்க்குதந்தை கடிகை கடல்மல்லை ஏரார் பொழில் சூழ் இடவந்தை நீர்மலை 72 சீராரும் மாலிரும் சொலை திரு மூகூர் பாரோர் புகழும் வதரி வடமதுரை 73 ஊராயவெல்லாம் ஒழியமெ நானவனை ஓரானை கொம்பொசித்தொரானை கோள் விடுத்த 74 சீரானை -- செ-ண்கணெடியானை தேந்துழாஇத் தாரானை -- தாமரைபொல் கண்ணனை 75 யெண்ணரு-ஞ்சீர் ப்பேராயிரமும் பிதற்றி -- பெருந்தெருவெ ஊராரிகழிலும் ஊராதொழியேன் நான் 76 வாரார் பூம் பெண்ணை மடல் ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: திருமங்கையாழ்வார் அருளிச்செய்த பெரிய திருமடல் தனியன் பிள்ளைத் திருநறையூர் அரையர் அருளிச்செய்தது பொன்னுலகில் வானவரும் பூமகளும் போற்றிசெய்யும் நன்னுதலீர். நம்பி நறையூரர், - மன்னுலகில் என்னிலைமை கண்டு மிரங்காரே யாமாகில், மன்னு மடலூர்வன் வந்து. மூளும் பழவினையெல்லாம அகல முனிந்தருளி ஆளும் குறையல் அருள் மாரி அம்பொன் மதில் அரங்கர் தாள் என்றி மற்று ஓர் சரண் இல்லை என்று தரும் தடக்கை வாளும் பலகையுமே அடியென் என் நெஞ்சம் மன்னியதே திருமங்கை ஆழ்வார் அருளிச்செய்த பெரிய திருமடல் கலி வெண்பா 2713: மன்னிய பல்பொறிசேர் ஆயிரவாய் வாளரவின், சென்னி மணிக்குடுமித் தெய்வச் சுடர்நடுவுள், மன்னிய நாகத் தணைமேலோர் மாமலைபோல், மின்னும் மணிமகர குண்டலங்கள் வில்வீச, 2714: துன்னிய தாரகையின் பேரொளிசேர் ஆகாசம், என்னும் விதானத்தைன் கீழால், - இருசுடரை மின்னும் விளக்காக ஏற்றி, மறிகடலும் பன்னு திரைக்கவரி வீச, - நிலமங்கை 2715: தன்னை முனநாள் அளவிட்ட தாமரைபோல், மன்னிய சேவடியை வானியங்கு தாரகைமீன், என்னும் மலர்ப்பிறையால் ஏய்ந்த, - மழைக்கூந்தல் தென்னன் உயர்பொருப்பும் தெய்வ வடமலையும், 2716: என்னும் இவையே முலையா வடிவமைந்த, அன்ன நடைய அணங்கே, - அடியிணையைத் தன்னுடைய அங்கைகளால் தான்தடவத் தான்கிடந்து,ஓர் உன்னிய யோகத் துறக்கம் தலைக்கொண்ட 2717: பின்னை,தன் னாபி வலயத்துப் பேரொளிசேர், மன்னிய தாமரை மாமலர்ப்பூத்து, அம்மலர்மேல் முன்னம் திசைமுகனைத் தான்படைக்க, மற்றவனும் முன்னம் படைத்தனன் நான்மறைகள், - அம்மறைதான் 2718: மன்னும் அறம்பொருள் இன்பம்வீ டென்றுலகில், நன்னெறிமேம் பட்டன நான்கன்றே, - நான்கினிலும் பின்னையது பின்னைப் பெயர்த்தரு மென்பது,ஓர் தொன்னெறியை வேண்டுவார் வீழ்கனியும் ஊழிலையும், 2719: என்னும் இவையே _கர்ந்துடலம் தாம்வருந்தி, துன்னும் இலைக்குரம்பைத் துஞ்சியும், - வெஞ்சுடரோன் மன்னும் அழல்_கர்ந்தும் வண்தடத்தின் உட்கிடந்தும், இன்னதோர் தன்மையராய் ஈங்குடலம் விட்டெழுந்து, 2720: தொன்னெறிக்கட் சென்றார் எனப்படும் சொல்லல்லால், இன்னதோர் காலத் தினையா ரிதுபெற்றார், என்னவும் கேட்டறிவ தில்லை - உளதென்னில் மன்னுங் கடுங்கதிரோன் மண்டலத்தின் நன்னடுவுள், 2721: அன்னதோர் இல்லியி னூடுபோய், - வீடென்னும் தொன்னெறிக்கட் சென்றாரைச் சொல்லுமின்கள் சொல்லாதே, அன்னதே பேசும் அறிவில் சிறுமனத்து,ஆங் கன்னவரைக் கற்பிப்போம் யாமே?, - அதுநிற்க, 2722: முன்னம்நான் சொன்ன அறத்தின் வழிமுயன்ற, அன்னவர்த்தாம் காண்டீர்க்க ளாயிரக்கண் வானவர்கோன், பொன்னகரம் புக்கமரர் போற்றிசைப்ப, - பொங்கொளிசேர் கொன்னவிலும் கோளரிமாத் தாஞ்சுமந்த கோலம்சேர், 2723: மன்னிய சிங்கா சனத்தின்மேல், - வாணொடுங்கண் கன்னியரா லிட்ட கவரிப் பொதியவிழ்ந்து,ஆங் கின்னளம்பூந் தென்றல் இயங்க, - மருங்கிருந்த மின்னனைய _ண்மருங்குல் மெல்லியலார் வெண்முறுவல், 2724: முன்னம் முகிழ்த்த முகிழ்நிலா வந்தரும்ப, அன்னவர்த்தம் மானோக்க முண்டாங் கணிமலர்சேர், பொன்னியல் கற்பகத்தின் காடுடுத்த மாடெல்லாம், மன்னிய மந்தாரம் பூத்த மதுத்திவலை, 2725: இன்னைசை வண்டமரும் சோலைவாய் மாலைசேர், மன்னிய மாமயில்போல் கூந்தல், - மழைத்தடங்கண் மின்னிடையா ரோடும் விளையாடி-வேண்டிடத்து, மன்னும் மணித்தலத்து மாணிக்க மஞ்சரியின், 2726: மின்னின் ஒளிசேர் பளிங்கு விளிம்படுத்த, மன்னும் பவளக்கால் செம்பொஞ்செய் மண்டபத்துள், அன்ன நடைய அரம்பயர்த்தம் வகைவளர்த்த இன்னிசையாழ் பாடல்கேட் டின்புற்று, - இருவிசும்பில் 2727: மன்னும் மழைதழும் வாணிலா நீண்மதிதோய், மின்னி னொளிசேர் விசும்பூரும் மாளிகைமேல், மன்னும் மளிவிளக்கை மாட்டி, - மழைக்கண்ணார் பன்னு விசித்திரமாப் பாப்படுத்த பள்ளிமேல், 2728: துன்னிய சாலேகம் சூழ்கதவம் தாள்திறப்ப, அன்னம் உழக்க நெறிந்துக்க வாள்நீலச், சின்ன நறுந்தாது சூடி, - ஓர் மந்தாரம் துன்னும் நறுமலரால் தோள்கொட்டி, கற்பகத்தின் 2729: மன்னும் மலர்வாய் மணிவண்டு பின்தொடர இன்னிளம்பூந் தென்றல் புகுந்து,ஈங்க் கிளைமுலைமேல் நன்னருஞ் சந்தனச் சேறுலர்த்த, - தாங்கருஞ்சீர் மின்னிடைமேல் கைவைத் திருந்தேந் திளைமுலைமேல், 2730: பொன்னரும் பாரம் புலம்ப, - அகங்குழைந்தாங் கின்ன வுருவின் இமையாத் தடங்கண்ணார், அன்னவர்த்தம் மானோக்கம் உண்டாங் கணிமுறுவல், இன்னமுதம் மாந்தி யிருப்பர், - இதுவன்றே 2731: அன்ன அறத்தின் பயனாவது?, ஒண்பொருளும் அன்ன திறத்ததே ஆதலால், - காமத்தின் மன்னும் வழிமுறையே நிற்றும்நாம் மானோக்கின் அன்ன நடையார் அலரேச ஆடவர்மேல், 2732: மன்னும் மடலூரார் என்பதோர் வாசகமும், தென்னுறையில் கேட்டறிவ துண்டு, - அதனை யாம்தெளியோம், மன்னும் வடநெறியே வேண்டினோம்-வேண்டாதார் தென்னன் பொதியில் செழுஞ்சந் தனக்குழம்பின், 2733: அன்னதோர் தன்மை அறியாதார், - ஆயன்வேய் இன்னிசை ஓசைக் கிரங்காதார், மால்விடையின் மன்னும் மணிபுலம்ப வாடாதார், - பெண்ணைமேல் பின்னுமவ் வன்றில் பெடைவாய்ச் சிறுகுரலுக்கு, 2734: உன்னி யுடலுருகி நையாதார், - உம்பவர்வாய்த் துன்னி மதியுகுத்த தூநிலா நீணெருப்பில், தம்முடலம் வேவத் தளராதார், - காமவேள் மன்னும் சிலைவாய் மலர்வாளி கோத்தெய்ய, 2735: பொன்னொடு வீதி புகாதார், - தம் பூவணைமேல் சின்ன மலர்க்குழலும் அல்குலும் மென்முலையும், இன்னிள வாடை தடவத்தாம் கண்டுயிலும், பொன்னனையார் பின்னும் திருவுறுக-போர்வேந்தன் 2736: தன்னுடைய தாதை பணியால் அரசொழிந்து, பொன்னகரம் பின்னே புலம்ப வலங்கொண்டு, மன்னும் வளநாடு கைவிட்டு, - மாதிரங்கள் மின்னுருவில் விண்டோ ர் திரிந்து வெளிப்பட்டு 2737: கன்நிறைந்து தீய்ந்து கழையுடைத்து கால்சுழன்று, பின்னும் திரைவயிற்றுப் பேயே திரிந்துலவா, கொன்னவிலும் வெங்கானத் தூடு,-கொடுங்கதிரோன் துன்னு வெயில்வறுத்த வெம்பரமேல் பஞ்சடியால், 2738: மன்னன் இராமன்பின் வைதேவி என்றுரைக்கும், அன்ன நடைய அணங்கு நடந்திலளே?, பின்னும் கருநெடுங்கண் செவ்வய்ப் பிணைநோக்கின், மின்னனைய _ண்மருங்குல் வேகவதி என்றுரைக்கும் 2739: கன்னி,தன் இன்னுயிராம் காதலனைக் காணது, தன்னுடைய முந்தோன்றல் கொண்டேகத் தாஞ்சென்று,அங் கன்னவனை நோக்கா தழித்துரப்பி, - வாளமருள் கன்ன்வில்தோள் காளையைக் கைப்பிடித்து மீண்டும்போய், 2740: பொன்னவிலும் ஆகம் புணர்ந்திலளே?, பூங்கங்கை முன்னம் புனல்பரக்கும் நன்னாடன், மின்னாடும் கொன்னவிலும் நீள்வேல் குருக்கள் குலமதலை, தன்னிகரொன் றில்லாத வென்றித் தனஞ்சயனை, 2741: பன்னாக ராயன் மடப்பாவை, - பாவைதன் மன்னிய நாணச்சம் மடமென் றிவையகல, தன்னுடைய கொங்கை முகநெரிய, - தான் அவன்றன் பொன்வரை ஆகம் தழீஇக்கொண்டு போய்,தனது 2742: நன்னகரம் புக்கு நயந்தினிது வாழ்ந்ததுவும், முன்னுரையில் கேட்டறிவ தில்லையே?, - சூழ்கடலுள், பொன்னகரம் செற்ற புரந்தரனோ டேரொக்கும், மன்னவன் வாணன் அவுணர்க்கு வாள்வேந்தன், 2743: தன்னுடைய பாவை உலகத்துத் தன்னொக்கும், கன்னியரை யில்லாத காட்சியாள், - தன்னுடைய இன்னுயிர்த் தோழியால் எம்பெருமான் ஈன்துழாய், மன்னும் மணிவரைத்தோள் மாயவன், - பாவியேன் 2744: என்னை இதுவிளைத்த ஈரிரண்டு மால்வரைத்தோள், மன்னவன்றன் காதலனை மாயத்தால் கொண்டுபோய், கன்னிதன்பால் வைக்க மற்றவனோ டெத்தனையோ, மன்னிய பேரின்பம் எய்தினாள், - மற்றிவைதான் 2745: என்னாலே கேட்டீரே ஏழைகாள்? என்னுரைக்கேன், மன்னும் மலையரயன் பொற்பாவை, - வாணிலா மின்னும் மணிமுறுவல் செவ்வாய் உமையென்னும், அன்ன நடைய அணங்கு _டங்கிடைசேர், 2746: பொன்னுடம்பு வாடப் புலனைந்தும் நொந்தகல, தன்னுடைய கூழைச் சடாபாரம் தாந்தரித்து,ஆங் கன்ன அருந்தவத்தி னூடுபோய், - ஆயிரந்தோள் மன்னு கரதலங்கள் மட்டித்து, மாதிரங்கள 2747: மன்னு குலவரையும் மாருதமும் தாரகையும், தன்னி னுடனே சுழலச் சுழன்றாடும், கொன்னவிலும் மூவிலைவேல் கூத்தன் பொடியாடி, அன்னவன்றன் பொன்னகலம் சென்றாங் கணைந்திலளே?, 2748: பன்னி யுரைக்குங்கால் பாரதமாம்-பாவியேற்கு என்னுறுநோய் யானுரைப்பக் கேண்மின், இரும்பொழில்சூழ் மன்னு மறையோர் திருநறையூர் மாமலைபோல், பொன்னியலும் மாடக் கவாடம் கடந்துபுக்கு, 2749: என்னுடைய கண்களிப்ப நோக்கினேன், - நோக்குதலும் மன்னன் திருமர்பும் வாயும் அடியிணையும், பன்னு கரதலமும் கண்களும், - பங்கயத்தின் பொன்னியல் காடோ ர் மணிவரைமேல் பூத்ததுபோல், 2750: மின்னி ஒளிபடைப்ப வீழ்நாணும் தோள்வளையும், மன்னிய குண்டலமும் ஆரமும் நீண்முடியும், துன்னு வெயில்விரித்த சூளா மணியிமைப்ப, மன்னும் மரகதக் குன்றின் மருங்கே, - ஓர் 2751: இன்னிள வஞ்சிக் கொடியொன்று நின்றதுதான், அன்னமாய் மானாய் அணிமயிலாய் ஆங்கிடையே, மின்னாய் இளவேய் இரண்டாய் இணைச்செப்பாய், முன்னாய தொண்டையாய்க் கொண்டை குலமிரண்டாய், 2752: அன்ன திருவுருவம் நின்ற தறியாதே, என்னுடைய நெஞ்சும் அறிவும் இனவளையும், பொன்னியலும் மேகலையும் ஆங்கொழியப் போந்தேற்கு மன்னும் மறிகடலும் ஆர்க்கும், - மதியுகுத்த 2753: இன்னிலா விங்கதிரும் என்றனக்கே வெய்தாகும். தன்னுடைய தன்மை தவிரத்தான் எங்கொலோ, - தென்னன் பொதியில் செழுஞ்சந்தின் தாதளைந்து, மன்னிவ் வுலகை மனங்களிப்ப வந்தியங்கும், 2754: இன்னிளம்பூந் தென்றலும் வீசும் எரியெனக்கே, முன்னிய பெண்ணைமேல் முள்முளரிக் கூட்டகத்து, பின்னுமவ் வன்றில் பெடைவாய்ச் சிறுகுரலும், என்னுடைய நெஞ்சுக்கோ ரீர்வாளாம் எஞ்செய்கேன் 2755: கன்னவில்தோள் காமன் கருப்புச் சிலைவளைய, கொன்னவிலும் பூங்கணைகள் கோத்தௌப் பொதவணைந்து, தன்னுடைய தோள்கழிய வாங்கி, - தமியேன்மேல் என்னுடைய நெசே இலக்காக எய்கின்றான், 2756: பின்னிதனைக் காப்பீர்தாம் இல்லையே, - பேதையேன் கன்னவிலும் காட்டகத்தோர் வல்லிக் கடிமலரின், நன்னறு வசமற் றாரானும் எய்தாமே, மன்னும் வறுநிலத்து வாளாங் குகுத்ததுபோல், 2757: என்னுடைய பெண்மையும் என்நலனும் என்முலையும், மன்னு மலர்மங்கை மைந்தன், கணபுரத்துப் பொன்மலைபோல் நின்றவன்றன் பொன்னகலம் தோயாவேல் என்னிவைதான்? வாளா எனக்கே பொறையாகி, 2758: முன்னிருந்து மூக்கின்று,மூவாமைக் காப்பதோர் மன்னும் மருந்தறிவி ரில்லையே? - மல்விடையின் துன்னு பிடரெருத்துத் தூக்குண்டு, வன்தொடரால் கன்னியர் கண்மிளிரக் கட்டுண்டு, மாலைவாய் 2759: தன்னுடைய நாவொழியா தாடும் தனிமணியின், இன்னிசை ஓசையும் வந்தென் செவிதனக்கே, கொன்னவிலு மெஃகில் கொடிதாய் நொடிதாகும், என்னிதனைக் காக்குமா சொல்லீர்?, இதுவிளைத்த 2760: மன்னன் நறுந்துழாய் வாழ்மார்வன் - மாமதிகோள் முன்னம் விடுத்த முகில்வண்ணன் - காயாவின் சின்ன நறும்பூந் திகழ்வண்ணன் - வண்ணம்போல் அன்ன கடலை மலையிட் டணைகட்டி, 2761: மன்னன் இராவணனை மாமண்டு வெஞ்சமத்து, பொன்முடிகள் பத்தும் புரளச் சரந்துரந்து தென்னுலகம் ஏற்றுவித்த சேவகனை, - ஆயிரங்கண் மன்னவன் வானமும் வானவர்த்தம் பொன்னும்லகும், 2762: தன்னுடைய தோள்வலியால் கைக்கொண்ட தானவை பின்னோர் அரியுருவ மகி எரிவிழித்து, கொன்னவிலும் வெஞ்சமதுக் கொல்லாதே, - வல்லாளன் மன்னும் மணிக்குஞ்சி பற்றி வரவீர்த்து, 2763: தன்னுடைய தாள்மேல் கிடாத்தி, - அவனுடைய பொன்னகலம் வள்ளுகிரால் போழ்ந்து புகழ்படைத்த மின்னலங்கும் ஆழிப் படைத்தடக்கை வீரனை, மின்னிவ் வகலிடத்தை மாமுதுநீர் தான்விழுங்க, 2764: பின்னுமோர் ஏனமாய் புக்கு வளைமருப்பில், கொன்னவிலும் கூர்_திமேல் வைத்தெடுத்த கூத்தனை, மன்னும் வடமலையை மத்தாக மாசுணத்தால் மின்னும் இருசுடரும் விண்ணும் பிறங்கொளியும் 2765: தன்னின் உடனே சுழ்ல மலைதிரித்து,ஆங்கு இன்னமுதம் வானவரை யூட்டி, அவருடைய மன்னும் துயர்க்கடிந்த வள்ளலை, மற் றன்றியும், தன்னுருவ மாரும் அறியாமல் தானங்கோர், 2766: மன்னும் குறளுருவில் மாணியாய், - மாவலிதன் பொன்னியலும் வேள்விக்கண் புக்கிருந்து, போர்வேந்தர் மன்னை மனங்கொள்ள வஞ்சித்து நெஞ்சுருக்கி, என்னுடைய பாதத்தால் யானளப்ப மூவடிமண், 2767: மன்னா. தரு கென்று வாய்திறப்ப, - மற்றவனும் என்னால் தரப்பட்ட தென்றலுமே, அத்துணைக்கண் மின்னார் மணிமுடிபோய் விண்தடவ, மேலெடுத்த பொன்னார் கனைகழற்கால் ஏழுலகும் போய்க்கடந்து,அங் 2768: கொன்னா அசுரர் துளங்கச் செலநீட்டி, மன்னிவ் வகலிடத்தை மாவலியை வஞ்சித்து, தன்னுலகம் ஆக்குவித்த தாளானை, - தாமரைமேல் மின்னிடையாள் நாயகனை விண்ணகருள் பொன்மலையை, 2769: பொன்னி மணிகொழிக்கும் பூங்குடந்தைப் போர்விடையை, தென்னன் குறுங்குடியுள் செம்பவளக் குன்றினை, மன்னிய தண்சேறை வள்ளலை, - மாமலர்மேல் அன்னம் துயிலும் அணிநீர் வயலாலி, 2770: என்னுடைய இன்னமுடகி எவ்வுள் பெருமலையை, கன்னி மதிள்சூழ் கணமங்கைக் கற்பகத்தை, மின்னை இருசுடரை வெள்ளறையுள் கல்லறைமேல் பொன்னை, மரகத்தைப் புட்குழியெம் போரேற்றை, 2771: மன்னும் அரங்கத்தெம் மாமணியை, - வல்லவாழ் பின்னை மணாளனை பேரில் பிறப்பிலியை, தொன்னீர்க் கடல்கிடந்த தோளா மணிச்சுடரை, என்மனத்து மாலை இடவெந்தை ஈசனை, 2772: மன்னும் கடன்மல்லை மாயவனை, - வானவர்தம் சென்னி மணிச்சுடரைத் தண்கால் திறல்வலியை, தன்னைப் பிறரறியாத் தத்துவத்தை முத்தினை, அன்னத்தை மீனை அரியை அருமறையை, 2773: முன்னிவ் வுலகுண்ட மூர்த்தியுயை, - கோவலூர் மன்னும் இடைகழியெம் மாயவனை, பேயலறப், பின்னும் முலையுண்ட பிள்ளையை, - அள்ளல்வாய் அன்னம் இரைதேர் அழுந்தூர் எழும்சுடரை, 2774: தெந்தில்லைச் சித்திர கூடத்தென் செல்வனை, - மின்னி மழைதவழும் வேங்கடத்தெம் வித்தகனை, மன்னனை மாலிருஞ் சோலை மணாளனை, கொன்னவிலும் ஆழிப் படையானை, - கோட்டியூர் 2775: அன்ன வுருவில் அரியை, திருமெய்யத்து இன்னமுத வெள்ளத்தை இந்தளூர் அந்தணனை, மன்னும் மதிட்கச்சி வேளுக்கை யாளரியை, மன்னிய பாடகத்தெம் மைந்தனை, - வெஃகாவில், 2776: உன்னிய யோகத் துறக்கத்தை, ஊரகத்துள் அன்னவனை அட்ட புயகரத்தெம் ஆனேற்றை, என்னை மனங்கவர்ந்த ஈசனை, - வானவர்த்தம் முன்னவனை மூழிக் களத்து விளக்கினை, 2777: அன்னவனை ஆதனூர் ஆண்டாளக்கும் ஐயனை, நென்னலை யின்றினை நாளையை, - நீர்மலைமேல் மன்னும் மறைநான்கும் ஆனானை, புல்லாணித் தென்னன் தமிழி வடமொழியை, நாங்கூரில் 2778: மன்னும் மணிமாடக் கோயில் மணாளனை, நன்னீர்த் தலைச்சங்க நான்மதியை, - நான்வணங்கும் கண்ணனைக் கண்ண புரத்தானை, தென்னறையூர் மன்னும் மணிமாடக் கோயில் மணாளனை, 2779: கன்னவில்தோள் காளையைக் கண்டாங்குக் கைதொழுது என்னிலைமை யெல்லாம் அறிவித்தால் எம்பெருமான், தன்னருளும் ஆகமும் தாரானேல், - தன்னைநான் மின்னிடையார் சேரியிலும் வேதியர்க்கள் வாழ்விடத்தும், 2780: தன்னடியார் முன்பும் தரணி முழுதாளும், கொன்னவிலும் வேல்வேந்தர் கூட்டத்தும் நாட்டகத்தும் தன்னிலைமை யெல்லாம் அறிவிப்பன், - தான்முனநாள் மின்னிடை யாய்ச்சியர்த்தம் சேரிக் களவிங்கண், 2781: துன்னு படல்திறந்து புக்கு, - தயிர்வேண்ணெய் தன்வயி றார விழுங்க, கொழுங்கயல்கண் மன்னும் மடவோர்கள் பற்றியோர் வான்கயிற்றால் பின்னும் உரலோடு கட்டுண்ட பெற்றிமையும், 2782: அன்னதோர் பூதமாய் ஆயர் விழவின்கண் துன்னு சகடத்தால் புக்க பெருஞ்சோற்றை, 2783: முன்னிருந்து முற்றத்தான் துற்றிய தெற்றெனவும் மன்னர் பெருஞ்சவையுள் வாழ்வேந்தர் தூதனாய், 2784: தன்னை யிகழ்ந்துரைப்பத் தான்முனநாள் சென்றதுவும், மன்னு பறைகறங்க மங்கையர்த்தம் கண்களிப்ப, 2785: கொன்னவிலும் கூத்தனாய்ப் பேர்த்தும் குடமாடி, என்னிவ னென்னப் படுகின்ற ஈடறவும், 2786: தென்னிலங்கை யாட்டி அரக்கர் குலப்பாவை, மன்னன் இராவணன்றன் நல்தங்கை, - வாளெயிற்றுத் 2787: துன்னு சுடுசினத்துச் சூர்ப்பணகா சோர்வெய்தி, பொன்னிறங் கொண்டு புலர்ந்தெழுந்த காமத்தால், 2788: தன்னை நயந்தாளைத் தான்முனிந்து மூக்கரிந்து, மன்னிய திண்ணெனவும்-வாய்த்த மலைபோலும், 2789: தன்னிகரொன் றில்லாத தாடகையை, மாமுனிக்காகத் தென்னுலகம் ஏற்றுவித்த திண்டிறலும்-மற்றிவைதான் 2790: உன்னி யுலவா வுலகறிய வூர்வன்நான், முன்னி முளைத்தெழுந் தோங்கி யொளிபரந்த, மன்னியம்பூம் பெண்ணை மடல். திருமங்கையாழ்வார் திருவடிகளே சரணம்.
ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் அருளிச்செய்த திருவாய் மொழி ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் அருளிச்செய்த திருவாய் மொழி திருவரங்கத்து அமுதனார் அருளிச்செய்த இராமாநுச நூற்றந்தாதி ( 2791 - 4000)
ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் திருவாய் மலர்ந்தருளிய திருவாய்மொழி ஸ்ரீ ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம திருவாய்மொழித் தனியன்கள் நாதமுனிகள் அருளிச்செய்தது பக்தாம்ருதம் விச் வஜநா நுமோதநம் ஸர்வார்த்ததம் ஸ்ரீசடகோப வாங்க்மயம் ஸஹஸ்fரசா கோபநிஷத்ஸமாகமம் நமாம்யஹம் த்ராவிட வேத ஸாகரம். வெண்பாக்கள் ஈச்வரமுனிகள் அருளிச்செய்தது திருவழுதி நாடென்றும் தென்குருகூ ரென்றும், மருவினிய வண்பொருநல் என்றும், - அருமறைகள் அந்தாதி செய்தான் அடியிணையே எப்பொழுதும், சிந்தியாய் நெஞ்சே. தெளிந்து. சொட்டை நம்பிகள் அருளிச்செய்தது மனத்தாலும் வாயாலும் வண்குருகூர் பேணும் இனத்தாரை யல்லா திறைஞ்சேன், - தனத்தாலும் ஏதுங் குறைவிலேன் எந்தை சடகோபன், பாதங்கள் யாமுடைய பற்று. அனந்தாழ்வான் அருளிச்செய்த்து ஏய்ந்தபெருங் கீர்த்தி இராமானுசமுனிதன் வாய்ந்தமலர்ப் பாதம் வணங்குகின்றேன், - ஆய்ந்தபெருஞ்ச் சீரார் சடகோபன் செந்தமிழ் வேதந்தரிக்கும், பேராத வுள்ளம் பெற. பட்டர் அருளிச்செய்தவை வான்திகழும் சோலை மதிளரங்கர் வண்புகழ்மேல் ஆன்ற தமிழ்மறைகள் ஆயிரமும், - ஈன்ற முதல்தாய் சடகோபன், மொய்ம்பால் வளர்த்த இதத்தாய் இராமுனுசன். மிக்க இறைநிலையும் மெய்யாம் உயிர்நிலையும், தக்க நெறியும் தடையாகித் - தொக்கியலும், ஊழ்வினையும் வாழ்வினையும் ஓதும் குருகையர்கோன், யாழினிசை வேதத் தியல். ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம நம்மாழ்வார் அருளிச்செய்த திருவாய்மொழி. திருவாய் மொழி முதற் பத்து. 2791 உயர்வற வுயர்நலம் முடையவன் யவனவன் மயர்வற மதிநலம் அருளினன் யவனவன் அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி யவனவன் துயரறு சுடரடி தொழுதெழென் மனனே. (2) 1.1.1 2792 மனனக மலமற மலர்மிசை யெழுதரும் மனனுணர் வளவிலன், பொறியுணர் வவையிலன் இனனுணர், முழுநலம், எதிர்நிகழ் கழிவினும் இனனிலன், னெனனுயிர், மிகுநரை யிலனே. 1.1.2 2793 இலனது வுடையனி தெனநினை வரியவன் நிலனிடை விசும்பிடை உருவினன் அருவினன் புலனொடு புலனலன், ஒழிவிலன், பரந்த அந் நலனுடை யொருவனை நணுகினம் நாமே. 1.1.3 2794 நாமவ னிவனுவன், அவளிவளுவளெவள் தாமவரிவருவர், அதுவிது வுதுவெது வீமவை யிவையுவை, யவைநலந் தீங்கவை ஆமவை யாயவை, யாய்நின்ற அவரே. 1.1.4 2795 அவரவர் தமதம தறிவறி வகைவகை அவரவர் ரிறையவ ரெனவடி யடைவர்கள் அவரவர் ரிறையவர் குறைவில ரிறையவர் அவரவர் விதிவழி யடையநின் றனரே. 1.1.5 2796 நின்றனர் ரிருந்தனர் கிடந்தனர் திரிந்தனர் நின்றிலர் ரிருந்திலர் கிடந்திலர் திரிந்திலர் என்றுமொ ரியல்வினர் எனநினை வரியவர் என்றுமொ ரியல்வொடு நின்றவெந் திடரே. 1.1.6 2797 திடவிசும் பெரிவளி நீர்நில மிவைமிசை படர்பொருள் முழுவது மாயவை யவைதொறும் உடல்மிசை யுயிரெனக் கரந்தெங்கும் பரந்துளன் சுடர்மிகு சுருதியு ளிவையண்ட சுரனே. 1.1.7 2798 சுரரறி வருநிலை விண்முதல் முழுவதும் வரன்முத லாயவை முழுதுண்ட பரபரன் புரமொரு மூன்றெரித் தமரர்க்கு மறிவியந்து அரனயன் எனவுல கழித்தமைத் துளனே. 1.1.8 2799 உளனெனி லுளனவ னுருவமிவ் வுருவுகள் உளனல னெனிலவன் அருவமிவ் வருவுகள் உளனென விலனென விவைகுண முடைமையில் உளனிரு தகைமையொ டொழிவிலன் பரந்தே. 1.1.9 2800 பரந்ததண் பரவையுள்நீர்தொறும் பரந்துளன் பரந்தஅ ண் டமிதென நிலவிசும் பொழிவற கரந்தசி லிடந்தொறும் இடந்திகழ் பொருடொறும் கரந்தெங்கும் பரந்துள னிவையுண்ட கரனே. 1.1.10 2801 கரவிசும் பெரிவளி நீர்நில மிவைமிசை வரனவில் திறல்வலி யளிபொறை யாய்நின்ற பரனடி மேல்குரு கூர்ச்சட கோபன்சொல் நிரனிறை யாயிரத் திவைபத்தும் வீடே. (2) 1.1.11 2802 வீடுமின் முற்றவும்--வீடுசெய்து உம்முயிர் வீடுடை யானிடை--வீடுசெய்ம்மினே. (2) 1.2.1 2803 மின்னின் நிலையில--மன்னுயி ராக்கைகள் என்னு மிடத்து இறை--உன்னுமின் நீரே. 1.2.2 2804 நீர்நும தென்றிவை--வேர்முதல் மாய்த்து இறை சேர்மின் உயிர்க்கு அத--னேர்நிறை யில்லே. 1.2.3 2805 இல்லது முள்ளதும்--அல்ல தவனுரு எல்லையி லந்நலம்--புல்குபற் றற்றே. 1.2.4 2806 அற்றது பற்றெனில்--உற்றது வீடுஉயிர் செற்றது மன்னுறில்--அற்றிறை பற்றே. 1.2.5 2807 பற்றில னீசனும்--முற்றவும் நின்றனன் பற்றிலை யாய் அவன்--முற்றி லடங்கே. 1.2.6 2808 அடங்கெழில் சம்பத்து--அடங்கக்கண்டு ஈசன் அடங்கெழி லஃதென்று--அடங்குக வுள்ளே. 1.2.7 2809 உள்ள முரைசெயல்--உள்ளவிம் மூன்றையும் உள்ளிக் கெடுத்து இறை--யுள்ளிலொ டுங்கே. 1.2.8 2810 ஒடுங்க அவன்கண்--ஒடுங்கலு மெல்லாம் விடும்பின்னு மாக்கை--விடும்பொழு தெண்ணே. 1.2.9 2811 எண்பெருக் கந்நலத்து--ஒண்பொரு ளீறில வண்புகழ் நாரணன்--திண்கழல் சேரே. (2) 1.2.10 2812 சேர்த்தடத் தென்குரு--கூர்ச்ட கோபன்சொல் சீர்த்தொடை யாயிரத்து--ஓர்த்தவிப் பத்தே. (2) 1.2.11 2813 பத்துடை யடியவர்க் கெளியவன், பிறர்களுக் கரிய வித்தகன் மலர்மகள் விரும்பும்நம் அரும்பெற லடிகள் மத்துறு கடைவெண்ணெய் களவினில் உ ரவிடை யாப்புண்டு எத்திறம் உரலினோ டிணைந்திருந் தேங்கிய எளிவே. (2) 1.3.1 2814 எளிவரு மியல்வினன் நிலைவரம் பிலபல பிறப்பாய், ஒளிவரு முழுநலம் முதலில கேடில வீடாம், தெளிதரும் நிலைமைய தொழிவிலன் முழுவதும், மிறையோன், அளிவரு மருளினோ டகத்தனன், புறத்தன னமைந்தே. 1.3.2 2815 அமைவுடை யறநெறி முழுவது முயர்வற வுயர்ந்த, அமைவுடை முதல்கெடல் ஒடிவிடை யறநில மதுவாம், அமைவுடை யமரரும் யாவையும் யாவரும் தானாம,f அமைவுடை நாரணன் மாயையை யறிபவர் யாரே? 1.3.3 2816 யாருமோர் நிலைமைய னெனவறி வரிய வெம்பெருமான், யாருமோர் நிலைமைய னெனவறி வெளியவெம் பெருமான், பேருமோ ராயிரம் பிறபல வுடையவெம் பெருமான், பேருமோ ருருவமு முளதில்லை யிலதில்லை பிணக்கே. 1.3.4 2817 பிணக்கற அறுவகைச் சமயமும் நெறியுள்ளி யுரைத்த, கணக்கறு நலத்தனன் அந்தமி லாதியம் பகவன், வணக்குடைத் தவநெறி வழிநின்று புறநெறி களைகட்டு, உணக்குமின் பசையற அவனுடை, யுணர்வுகொண் டுணர்ந்தே. 1.3.5 2818 உணர்ந்துணர்ந் திழிந்தகன் றுயர்ந்துரு வியந்தவிந்நிலைமை, உணர்ந்துணர்ந் துணரிலும் இறைநிலையுணர்வரி துயிர்காள், உணர்ந்துணர்ந் துரைத்துரைத் தரியய னரனென்னுமிவரை, உணர்ந்துணர்ந் துரைத்துரைத் திறைஞ்சுமின் மனப்பட்டதொன்றே. 1.3.6 2819 ஒன்றெனப் பலவென அறிவரும் வடிவினுள் நின்ற, நன்றெழில் நாரணன் நான்முகன் அரனென்னு மிவரை, ஒன்றநும் மனத்துவைத் துள்ளிநும் இருபசை யறுத்து, நன்றென நலஞ்செய்வ தவனிடை நம்முடை நாளே. 1.3.7 2820 நாளு நின் றடு நமபழ மையங் கொடுவினையுடனே மாளும், ஓர் குறைவில்லை மனனக மலமறக் கழுவி, நாளூநந் திருவுடை யடிகள்தம் நலங்கழல் வணங்கி, மாளுமோ ரிடத்திலும் வணக்கொடு மாள்வது வலமே. 1.3.8 2821 வலத்தனன் திரிபுர மெரித்தவ னிடம்பெறத் துந்தித் தலத்து, எழு திசைமுகன் படைத்தநல் லுலகமும் தானும் புலப்பட பின்னும்தன் உலகத்தி லகத்தனன் தானே சொலப்புகில் இவைபின்னும் வயிற்றுள இவையவன் துயக்கே. 1.3.9 2822 துயக்கறு மதியில்நல் ஞானத்துள் அமரரைத் துயக்கும், மயக்குடை மாயைகள் வானிலும் பெரியன வல்லன், பு<யற்கரு நிறத்தனன் பெருநிலங் கடந்தநல் லடிப்போது , அயர்ப்பில னலற்றுவன் தழுவுவன் வணங்குவ னமர்ந்தே. 1.3.10 2823 அமரர்கள் தொழுதெழ அலைகடல் கடைந்தவன் றன்னை, அமர்பொழில் வளங்குரு கூர்ச்சடகோபன் குற் றேவல்கள், அமர்சுவை யாயிரத் தவற்றினு ளிவைபத்தும் வல்லார் அமரரோ டுயர்விற்சென் றறுவர்தம் பிறவியஞ் சிறையே. (2) 1.3.11 2824 அஞ்சிறைய மடநாராய். அளியத்தாய். நீயும்நின் அஞ்சிறைய சேவலுமாய் ஆவாவென் றெனக்கருளி வெஞ்சிறைப்புள் ளுயர்த்தாற்கென் விடுதூதாய்ச் சென்றக்கால் வன்சிறையில் அவன்வைக்கில் வைப்புண்டா லென்செய்யுமோ? (2) 1.4.1 2825 என்செய்ய தாமரைக்கண் பெருமானார்க் கென்தூதாய் என்செய்யும் உரைத்தக்கால் இனக்குயில்காள். நீரலிரே? முன்செய்த முழுவினையால் திருவடிக்கீழ்க் குற்றேவல் முன்செய்ய முயலாதேன் அகல்வதுவோ விதியினமே? 1.4.2 2826 விதியினால் பெடைமணக்கும் மென்னடைய அன்னங்காள். மதியினால் குறள்மாணாய் உலகிரந்த கள்வற்கு மதியிலேன் வல்வினையே மாளாதோ வென்று , ஒருத்தி மதியெல்லாம் முள்கலங்கி மயங்குமால் என்னீரே. 1.4.3 2827 என்நீர்மை கண்டிரங்கி யிதுதகா தென்னாத என்நீல முகில்வண்ணற் கென்சொலியான் சொல்லுகேனோ நன்னீர்மை யினியவர் கண் தங்காதென் றொருவாய்ச்சொல் நன்னீல மகன்றில்காள். நல்குதிரோ நல்கீரோ? 1.4.4 2828 நல்கித்தான் காத்தளிக்கும் பொழிலேழும் வினையேற்கே, நல்கத்தா னாகாதொ? நாரணனைக் கண்டக்கால் மல்குநீர்ப் புனற்படப்பை இரைதேர்வண் சிறுகுருகே. மல்குநீர்க் கண்ணேற்கோர் வாசகங்கொண் டருளாயே. 1.4.5 2829 அருளாத நீரருளி யவராவி துவராமுன் அருளாழிப் புட்கடவீர் அவர்வீதி யொருநாள் என்று அருளாழி யம்மானைக் கண்டக்கா லிதுசொல்லி யருள் ஆழி வரிவண்டே. யாமுமென் பிழைத்தோமே? 1.4.6 2830 என்பிழைகோப் பதுபோலப் பனிவாடை யீர்கின்றது என்பிழையே நினைந்தருளி யருளாத திருமாலார்க்கு என்பிழைத்தாள் திருவடியின் தகவினுக் கென் றொருவாய்ச்சொல் என்பிழைக்கும் இளங்கிளியே. யான்வளர்த்த நீயலையே? 1.4.7 2831 நீயலையே சிறுபூவாய். நெடுமாலார்க் கென்தூதாய் நோயெனது நுவலென்ன, நுவலாதே யிருந்தொழிந்தாய் சாயலொடு மணிமாமை தளர்ந்தேன் நான் இனியுனது வாயலகில் இன்னடிசில் வைப்பாரை நாடாயே. 1.4.8 2832 நாடாத மலர்நாடி நாள்தோறும் நாரணந்தன், வாடாத மலரடிக்கீழ் வைக்கவே வகுக்கின்று, வீடாடி வீற்றிருத்தல் வினையற்ற தென்செய்வதோ? ஊடாடு பனிவாடாய். உரைத்தீராய் எனதுடலே. 1.4.9 2833 உடலாடிப் பிறப்புவீ டுயிர்முதலா முற்றுமாய், கடலாழி நீர்தோற்றி யதனுள்ளே கண்வளரும் அடலாழி யம்மானைக் கண்டக்கா லிதுசொல்லி விடலாழி மடநெஞ்சே. வினையோமொன் றாமளவே. 1.4.10 2834 அளவியன்ற ஏழுலகத் தவர்பெருமான் கண்ணனை வளவயல்சூழ் வண்குருகூர்ச்சடகோபன் வாய்ந்துரைத்த அளவியன்ற அந்தாதி யாயிரத்துள் இப்பத்தின் வளவுரையால் பெறலாகும் வானோங்கு பெருவளமே. (2) 1.4.11 2835 வளவே ழுலகின் முதலாய் வானோ ரிறையை அருவினையேன் களவேழ் வெண்ணெய் தொடுவுண்ட கள்வா. என்பன், பின்னையும், தளவேழ் முறுவல் பின்னைக்காய் வல்லா னாயர் தலைவனாய், இளவே றேழும் தழுவிய எந்தாய். என்பன் நினைந்துநைந்தே. (2) 1.5.1 2836 நினைந்து நைந்துள் கரைந்துருகி, இமையோர் பலரும் முனிவரும், புனைந்த கண்ணி நீர்சாந்தம் புகையோ டேந்தி வணங்கினால், நினைந்த எல்லாப் பொருள்கட்கும் வித்தாய், முதலில் சிதையாமே, மனஞ்செய் ஞானத் துன்பெருமை மாசூ ணாதோ மாயோனே. 1.5.2 2837 மாயோ னிகளாய் நடைகற்ற வானோர் பலரும் முனிவரும், நீயோ னிகளைப் படை என்று நிறைநான் முகனைப் படைத்தவன் சேயோ னெல்லா அறிவுக்கும், திசைக ளெல்லாம் திருவடியால் தாயோன் எல்லா வெவ்வுயிர்க்கும் தாயோன் தானோ ருருவனே. 1.5.3 2838 தானோ ருருவே தனிவித்தாய்த் தன்னில் மூவர் முதலாய வானோர் பலரும் முனிவரும் மற்றும் மற்றும் முற்றுமாய் தானோர் பெருநீர் தன்னுள்ளே தோற்றி அதனுள் கண்வளரும் வானோர் பெருமான் மாமாயன் வைகுந் தன்எம் பெருமானே. 1.5.4 2839 மானேய் நோக்கி மடவாளை மார்வில் கொண்டாய். மாதவா. கூனே சிதைய வுண்டைவில் நிறத்தில் தெறித்தாய். கோவிfந்தா. வானார் சோதி மணிவண்ணா. மதுசூ தா.நீ யருளாய் உ ன் தேனே மலரும் திருப்பாதம் சேரு மாறு வினையேனே. 1.5.5 2840 வினையேன் வினைதீர் மருந்தானாய். விண்ணோர் தலைவா. கேசவா. மனைசே ராயர் குலமுதலே. மாமா யன்னே. மாதவா. சினையேய் தழைய மராமரங்கள் ஏழும் எய்தாய். சிரீதரா. இனையா யினைய பெயரினாய். என்று நைவன் அடியேனே. 1.5.6 2841 அடியேன் சிறிய ஞானத்தன், அறித லார்க்கு மரியானை கடிசேர் தண்ணந் துழாய்க்கண்ணி புனைந்தான் தன்னைக் கண்ணனை செடியார் ஆக்கை யடியாரைச் சேர்தல் தீர்க்கும் திருமாலை அடியேன் காண்பான் அலற்றுவன், இதனில் மிக்கோர் அயர்வுண்டே? 1.5.7 2842 உண்டா யுலகேழ் முன்னமே, உமிழ்ந்து மாயை யால்புக்கு உண்டாய் வெண்ணெய் சிறுமனிசர் உவலை யாக்கை நிலையெய்தி மண்டான் சோர்ந்த துண்டேலும் மனிசர்க் காகும் பீர் சிறிதும் அண்டா வண்ணம் மண்கரைய நெய்யூண் மருந்தோ? மாயோனே. 1.5.8 2843 மாயோம் தீய அலவலைப் பெருமா வஞ்சப் பேய்வீய தூய குழவி யாய்விடப்பால் அமுதா அமுது செய்திட்ட மாயன் வானோர் தனித்தலைவன் மலராள் மைந்த னெவ்வுயிர்க்கும் தாயோன் தம்மா னென்னம்மான் அம்மா மூர்த்தி யைச்சார்ந்தே. 1.5.9 2844 சார்ந்த இருவல் வினைகளும் சரித்து மாயப் பற்றறுத்து தீர்ந்து தன்பால் மனம்வைக்கத் திருத்தி வீடு திருத்துவான், ஆர்ந்த ஞானச் சுடராகி அகலம் கீழ்மேல் அளவிறந்து, நேர்ந்த வுருவாய் அருவாகும் இவற்றி னுயிராம் நெடுமாலே. 1.5.10 2845 மாலே. மாயப் பெருமானே. மாமா யனே. என்றென்று மாலே யேறி மாலருளால் மன்னு குருகூர்ச் சடகோபன் பாலேய் தமிழ ரிசைகாரர் பத்தர் பரவும் ஆயிரத்தின் பாலே பட்ட இவைபத்தும் வல்லார்க் கில்லை பரிவதே. 1.5.11 2846 பரிவதி லீசனைப் பாடி விரிவது மேவ லுறுவீர். பிரிவகை யின்றிநன் னீர்தூய் புரிவது வும்புகை பூவே. (2) 1.6.1 2847 மதுவார் தண்ணந் துழாயான் முதுவே தமுதல் வனுக்கு எதுவே தென்பணி என்னா ததுவே யாட்செய்யு மீடே. 1.6.2 2848 ஈடு மெடுப்புமி லீசன் மாடு விடாதென் மனனே பாடுமென் நாவலன் பாடல் ஆடுமெ னங்கம ணங்கே. 1.6.3 2849 அணங்கென ஆடுமெ னங்கம் வணங்கி வழிபடு மீசன் பிணங்கி யமரர் பிதற்றும் குணங்கெழு கொள்கையி னானே. 1.6.4 2850 கொள்கைகொ ளாமையி லாதான் எள்கலி ராகமி லாதான் விள்கைவிள் ளாமைவி ரும்பி உள்கலந் தார்க்கோ ரமுதே. 1.6.5 2851 அமுதம் அமரகட் கீந்த நிமிர்சுட ராழி நெடுமால் அமுதிலு மாற்ற இனியன் நிமிர்திரை நீள்கட லானே. 1.6.6 2852 நீள்கடல் சூழிலங் கைக்கோன் தோள்கள் தலைதுணி செய்தான் தாள்கள் தலையில் வணங்கி நாள்கள் தலைக்க ழிமினே. 1.6.7 2853 கழிமின்தொண் டீர்கள் கழித்துத் தொழுமின் அவனைத் தொழுதால் வழிநின்ற வல்வினை மாள்வித்து அழிவின்றி யாக்கம் தருமே. 1.6.8 2854 தரும அரும்பய னாய திருமக ளார்தனிக் கேள்வர், பெருமை யுடைய பிரானார், இருமை வினைகடி வாரே. 1.6.9 2855 கடிவார் தீய வினைகள் நொடியா ருமள வைக்கண் கொடியா அடுபுள் ளுயர்த்த வடிவார் மாதவ னாரே. 1.6.10 2856 மாதவன் பால்சட கோபன் தீதவ மின்றி யுரைத்த ஏதமி லாயிரத் திப்பத்து ஓதவல் லார்பிற வாரே. 1.6.11 2857 பிறவித்துயரற ஞானத்துள்நின்று, துறவிச்சுடர்விளக்கம் தலைப்பெய்வார், அறவனை யாழிப் படையந fதணனை, மறவியை யின்றி மனத்துவைப் பாரே. 1.7.1 2858 வைப்பாம்மருந்தா மடியரை, வல்வினைத் துப்பாம் புலனைந்தும் துஞ்சக கொடானவன், எப்பால் யவர்க்கும் நலத்தா லுயர்ந்துயர்ந்து, அப்பால வனெங்க ளாயர் கொழுந்தே. 1.7.2 2859 ஆயர் கொழுந்தா யவரால் புடையுண்ணும், மாயப் பிரானையென் மாணிக்கச் சோதியை, தூய அமுதைப் பருகிப்பருகி, என் மாயப் பிறவி மயர்வறுத் தேனே. 1.7.3 2860 மயர்வறவென்மனத்தே மன்னினான் றன்னை, உயர்வினை யேதரும் ஒண்சுடர்க் கற்றையை, அயர்வில் அமரர்கள் ஆதிக்கொழுந்தை, என் இசைவினையென்சொல்லி யான்விடுவேனே. 1.7.4 2861 விடுவேனோவென் விளக்கைஎன்னாவியை, நடுவேவந்துய்யக் கொள்கின்றநாதனை, தொடுவேசெய்திள ஆய்ச்சியர்க்கண்ணினுள், விடவேசெய்து விழிக்கும்பிரானையே. 1.7.5 2862 பிரான்பெருநிலங் கீண்டவன், பின்னும் விராய்மலர்த்துழாய் வேய்ந்தமுடியன், மராமரமெய்த மாயவன், என்னுள் இரானெனில்பின்னை யானொட்டுவேனோ. 1.7.6 2863 யானொட்டியென்னுள் இருத்துவ மென்றிலன், தானொட்டி வந்தென் தனிநெஞ்சை வஞ்சித்து, ஊனொட்டி நின்றென் உயிரில் கலந்து, இயல் வானொட்டு மோஇனி யென்னை நெகிழ்க்கவே. 1.7.7 2864 என்னை நெகிழ்க்கிலும் என்னுடைf நன்னெஞ்சந் தன்னை, அகல்விக்கத் தானும்கில்லானினி, பின்னை நெடும்பணைத் தோள்மகிழ fபீடுடை, முன்னை யமரர் முழுமுத லானே. 1.7.8 2865 அமரர fமுழுமுத லாகிய ஆதியை, அமரர்க் கமுதீந்த ஆயர் கொழுந்தை, அமர அழும்பத் துழாவியென் னாவி, அமரர்த் தழுவிற் றினிய கலுமோ. 1.7.9 2866 அகலில் அகலும் அணுகில் அணுகும், புகலு மரியன் பொருவல்ல னெம்மான், நிகரில் அவன்புகழ் பாடி யிளைப்பிலம், பகலு மிரவும் படிந்து குடைந்தே. 1.7.10 2867 குடைந்துவண் டுண்ணும் துழாய்முடி யானை, அடைந்த தென் குருகூர்ச்சட கோபன், மிடைந்த சொல் தொடை யாயிரத்திப்பத்து, உடைந்து நோய்களை யோடு விக்குமே. 1.7.11 2868 ஓடும்புள்ளேரி, சூடும fதண்டுழாய், நீடு நின்றவை, ஆடும் அம்மானே. 1.8.1 2869 அம்மானாய்ப் பின்னும், எம்மாண fபுமானான, வெம்மா வாய்கீண்ட, செம்மா கண்ணனே. 1.8.2 2870 கண்ணா வானென்றும், மண்ணோர்விண்ணோர்க்கு, தண்ணார் வேங்கட, விண்ணோர fவெற்பனே. 1.8.3 2871 வெற்பை யொன்றெடுத்து, ஒற்க மின்றியே, நிற்கும் அம்மான்சீர், கற்பன் வைகலே. 1.8.4 2872 வைக லும்வெண்ணெய், கைக லந்துண்டான், பொய்க லவாது, என் - மெய்க லந்தானே. 1.8.5 2873 கலந்தென்னாவி, நலங்கொள் நாதன், புலங்கொள் மாணாய், நிலம்கொண் டானே. 1.8.6 2874 கொண்டா னேழ்விடை, உண்டா னேழ்வையம், தண்டா மஞ்செய்து, என் - எண்டா னானானே. 1.8.7 2875 ஆனா னானாயன், மீனோ டேனமும், தானா னானென்னில், தானா யசங்கே. 1.8.8 2876 சங்கு சக்கரம், அங்கையில் கொண்டான், எங்கும் தானாய, நங்கள் நாதனே. 1.8.9 2877 நாதன்ஞாலங்கொள் - பாதன், என்னம்மான், ஓதம் போல்கிளர், வேதநீரனே. 1.8.10 2878 நீர்புரை வண்ணன், சீர்ச்சடகோபன், நெர்த லாயிரத்து, ஓர்தலிவையே. 1.8.11 2879 இவையும் அவையும் உவையம் இவரும் அவரும் உவரும், அவையும fயவரும்தன் னுள்ளே ஆகியும் ஆக்கியும் காக்கும், அவையுள் தனிமுத லெம்மான் கண்ணபிரானென்னமுதம், சுவையன் திருவின் மணாளன் என்னுடைச்சுழலு ளானே. 1.9.1 2880 சூழல fபலபல வல்லான் தொல்லையங் காலத் துலகை கேழலொன் றாகியி டந்த கேசவ னென்னுடை யம்மான், வேழ மருப்பையொ சித்தான் விண்ணவர்க் கெண்ணல் அரியான் ஆழ நெடுங்கடல fசேர்ந்தான் அவனென fனருகலி லானே. 1.9.2 2881 அருகலி லாய பெருஞ்சர் அமரர்கள் ஆதி முதல்வன், கருகிய நீலநன் மேனி வண்ணன்செந fதாமரைக் கண்ணன், பொருசிறைப்புள்ளுவந்தேறும் பூமகளார்தனிக்கேள்வன், ஒருகதியின்சுவைதந்திட் டொழிவிலனென்னோடுடனே. 1.9.3 2882 உடனமர்க்காதல்மகளிர் திருமகள்மண்மகள் ஆயர் மடமகள், என்றிவர்மூவர் ஆளும் உலகமும்மூன்றே, உடனவையொக்கவிழுங்கி ஆலிலைச்சேர்ந்தவனெம்மான், கடல்மலிமாயப்பெருமான் கண்ணனென் ஒக்கலை யானே. 1.9.4 2883 ஒக்கலைவைத்துமுலைப்பால் உண்ணென்றுதந்திடவாங்கி, செக்கஞ்செகவன்றவள்பால் உயிர்செகவுண்டபெருமான், நக்கபிரானோடயனும் இந்திரனும்முதலாக, ஒக்கவும்தோற்றிய ஈசன் மாயனென்னெஞ்சினுளானே. 1.9.5 2884 மாயனென்னெஞ்சினுள்ளன் மற்றும்யவர்க்கும் அதுவே, காயமும்சீவனும்தானே காலுமெரியும் அவனே, சேயன் அணியன்யவர்க்கும் சிந்தைக்கும் கோசர மல்லன், தூயன் துயக்கன்மயக்கன் என்னுடைத்தோளிணையானே. 1.9.6 2885 தோளிணைமேலும் நன்மார்பின்மேலும் சுடர்முடிமேலும், தாளிணைமேலும்புனைந்த தண்ணந்துழாயுடையம்மான் கேளிணையொன்றுமிலாதான் கிளரும்சுடரொளிமூர்த்தி, நாளணைந்தொன்றுமகலான் என்னுடைநாவினுளானே. 1.9.7 2886 நாவினுள்நின்றுமலரும் ஞானக்கலைகளுக்கெல்லாம், ஆவியுமாக்கையும்தானே அழிப்போடளிப்பவன்தானே, பூவியல்நால்தடந்தோளன் பொருபடையாழிசங்கேந்தும், காவிநன்மேனிக்கமலக் கண்ணனென்கண்ணினுளானே. 1.9.8 2887 கமலக்கண்ணனென்கண்ணினுள்ளான்காண்பன் அவன்கண்களாலே, அமலங்க ளாக விழிக்கும் ஐம்புல னுமவன்மூர்த்தி, கமலத்தயன்நம்பிதன்னைக் கண்ணுதலானொடும்தோற்றி அமலத்தெய்வத்தோடுலகம் ஆக்கியென்நெற்றியுளானே. 1.9.9 2888 நெற்றியுள்நின்றென்னையாளும் நிரைமலர்ப்பாதங்கள்சூடி, கற்றைத்துழாய்முடிக்கோலக் கண்ணபிரானைத்தொழுவார், ஒற்றைப்பிறையணிந்தானும் நான்முகனும் இந்திரனும், மற்றையமரருமெல்லாம் வந்தெனதுச்சியுளானே. 1.9.10 2889 உச்சியுள்ளேநிற்கும்தேவ தேவற்குக்கண்ணபிராற்கு, இச்சையுள்செல்லவுணர்த்தி வண்குருகூர்ச்சடகோபன், இச்சொன்ன ஆயிரத்துள் இவையுமோர்பத்தெம்பிராற்கு, நிச்சலும்விண்ணப்பம்செய்ய நீள்கழல்சென்னிபொருமே. 1.9.11 2890 பொருமாநீள்படை யாழிசங்கத்தொடு, திருமாநீள்கழல் ஏழுலகும்தொழ, ஒருமாணிக்குற ளாகிநிமிர்ந்த, அக் கருமாணிக்கமென் கண்ணுளதாகுமே. 1.10.1 2891 கண்ணுள்ளே நிற்கும் காதன்மையால்தொழில், எண்ணிலும்வரு மென்னினிவேண்டுவம், மண்ணும்நீரு மெரியும்நல்வாயுவும், விண்ணுமாய்விரியு மெம்பிரானையே. 1.10.2 2892 எம்பிரானையெந்தை தந்தைதந்தைக்கும் தம்பிரானை, தண்தாமரைக்கண்ணனை, கொம்பராவு நுண்ணேரிடைமார்வனை, எம்பிரானைத் தொழாய்மடநெஞ்சமே. 1.10.3 2893 நெஞ்சமேநல்லை நல்லை,உன்னைப்பெற்றால் என்செய்யோம், இனியென்னகுறைவினம்? மைந்தனை மலராள்மணவாளனை, துஞ்சும்போதும் விடாதுதொடர்க்கண்டாய். 1.10.4 2894 கண்டாயேநெஞ்சே கருமங்கள்வாய்க்கின்று, ஓர் எண்டானுமின்றியே வந்தியலுமாறு, உண்டானையுலகேழு மோர்மூவடி கொண்டானை, கண்டு கொண்டனைநீயுமே. 1.10.5 2895 நீயும்நானுமிந் நேர்நிற்கில், மேல்மற்றோர், நோயும்சார்க்கொடான் நெஞ்சமே, சொன்னேன், தாயும்தந்தையுமா யிவ்வுலகினில், வாயுமீசன் மணிவண்ணனெந்தையே. 1.10.6 2896 எந்தையேயென்று மெம்பெருமானென்றும், சிந்தையுள்வைப்பன் சொல்லுவன்பாவியேன், எந்தையெம்பெருமானென்று வானவர், சிந்தையுள் வைத்துச் சொல்லும்செல்வனையே. 1.10.7 2897 செல்வநாரண னென்றசொல்கேட்டலும், மல்கும்கண்பனி நாடுவன்மாயமே, அல்லும்நன்பகலு மிடைவீடின்றி, நல்கியென்னை விடான்நம்பி நம்பியே. 1.10.8 2898 நம்பியைத்தென் குறுங்குடிநின்ற, அச் செம்பொனேதிக ழும்திருமூர்த்தியை, உம்பர்வானவ ராதியஞ்சோதியை, எம்பிரானையென் சொல்லிமறப்பனோ. 1.10.9 2899 மறப்பும்ஞானமும் நானொன் றுணர்ந்திலன், மறக்குமென்றுசெந் தாமரைக்கண்ணொடு, மறப்பற என்னுள்ளே மன்னினான் றன்னை, மறப்பனோவினி யானென்மணியையே? 1.10.10 2900 மணியைவானவர் கண்ணனைத்தன்னதோர் அணியை, தென்குரு கூர்ச்சடகோபன், சொல் பணிசெயாயிரத் துள்ளிவைபத்துடன், தணிவிலர் கற்ப ரேல்கல்விவாயுமே. 1.10.11 &நறஸபஇ திருவாய் மொழி இரண்டாம் பத்து 2901 வாயுந்திரையுகளும் கானல்மடநாராய், ஆயும் அமருலகும்துஞ்சிலும் நீதுஞ்சாயால், நோயும் பயலைமையும் மீதூரவெம்மேபோல், நீயும்திருமாலால் நெஞ்சம்கோட் பட்டாயே. 2.1.1 2902 கோட்பட்டசிந்தையாய்க் கூர்வாய அன்றிலே, சேட்பட்ட யாமங்கள் சேரா திரங்குதியால், ஆட்பட்ட எம்மேபோல் நீயும் அரவணையான், தாட்பட்ட தண்டுழாய்த் தாமம்கா முற்றாயே. 2.1.2 2903 காமுற்ற கையறவோ டெல்லே இராப்பகல், நீமுற்றக் கண்டுயிலாய் நெஞ்சுருகி யேங்குதியால் தீமுற்றத் தென்னிலங்கை யூட்டினான் தாள்நயந்த, யாமுற்ற துற்றாயோ வாழி கனைகடலே. 2.1.3 2904 கடலும்மலையும்விசும்பும் துழாயெம்போல், சுடர்க்கொளிராப்பகல் துஞ்சாயால்தண்வாடாய், அடல்கொள்படையாழி அம்மானைக்காண்பான்நீ, உடலம்நோயுற்றாயோ வூழிதோறூழியே. 2.1.4 2905 ஊழிதோறூழி யுலகுக்குநீர்க்கொண்டு, தோழியரும்யாமும்போல் நீராய்நெகிழ்கின்ற, வாழியவானமே, நீயும fமதுசூதன், பாழிமையிற் பட்டவன்கட்பாசத்தால்நைவாயே. 2.1.5 2906 நைவாய எம்மேபோல் நாண்மதியே நீயிந்நாள், மைவான் இருளகற்றாய் மாழாந்துதேம்புதியால், ஐவாய் அரவணைமே லாழிப்பெருமானார், மெய்வாசகம்கேட்டுன் மெய்ந்நீர்மைதோற்றாயே. 2.1.6 2907 தோற்றோம்மடநெஞ்ச மெம்பெருமான்நாரணற்குஎம் ஆற்றாமைசொல்லி யழுவோமை நீநடுவே, வேற்றோர்வகையில் கொடிதாயெனையூழி, மாற்றாண்மைநிற்றியோ வாழிகனையிருளே. 2.1.7 2908 இருளின்திணிவண்ணம் மாநீர்க்கழியே,போய், மருளுற்றிராப்பகல் துஞ்சிலும்நீதுஞ்சாயால், உருளும்சகடம் உதைத்தபெருமானார், அருளின்பெருநசையா லாழாந்துநொந்தாயே. 2.1.8 2909 நொந்தாராக்காதல்நோய் மெல்லாவியுள்ளுலர்த்த, நந்தாவிளக்கமே நீயுமளியத்தாய், செந்தாமரைத்தடங்கண் செங்கனிவாயெம்பெருமான், அந்தாமத்தண்டுழா யாசையால்வேவாயே. 2.1.9 2910 வேவாராவேட்கைநோய் மெல்லாவியுள்ளுலர்த்த, ஓவாதிராப்பக லுன்பாலேவீழ்த்தொழிந்தாய், மாவாய்பிளந்து மருதிடைபோய்மண்ணளந்த, மூவா முதல்வா இனியெம்மைச்சோரேலே. 2.1.10 2911 சோராதவெப்பொருட்கு ஆதியாம் சோதிக்கே, ஆராதகாதல் குருகூர்ச்சடகோபன், ஓராயிரம்சொன்ன அவற்றுளிவைப்பத்தும், சோரார்விடார்க்கண்டீர் வைகுந்தம்திண்ணெனவே. 2.1.11 2912 திண்ணன்வீடு முதல்முழுதுமாய், எண்ணின்மீதிய னெம்பெருமான், மண்ணும்விண்ணுமெல்லா முடனுண்ட, நங்f கண்ணன் கண்ணல்ல தில்லையோர்க்கண்ணே. 2.2.1 2913 ஏபாவம்,பரமே, யேழுலகும், ஈபாவஞ்செய் தருளாலளிப்பாரார், மாபாவம்விட அரற்குப்பிச்சைபெய், கோபாலகோளரி யேறன்றியே. 2.2.2 2914 ஏறனைப்பூவனைப் பூமகள்தன்னை, வேறின்றிவிண்தொழத் தன்னுள்வைத்து, மேல்தன்னைமீதிட நிமிர்ந்துமண்கொண்ட, மால்தனில்மிக்குமோர் தேவுமுளதே. 2.2.3 2915 தேவுமெப் பொருளும்படைக்க, பூவில்நான் முகனைப்படைத்த, தேவனெம் பெருமானுக்கல்லால், பூவும்பூசனையும் தகுமே. 2.2.4 2916 தகும்சீர்த் தன்தனிமுதலினுள்ளே, மிகும்தேவு மெப்பொருளும்படைக்க, தகும்கோலத் தாமரைக்கண்ணனெம்மான், மிகும்சோதி மேலறிவார்யவரே. 2.2.5 2917 யவரும்யாவையு மெல்லாப்பொருளும், கவர்வின்றித் தன்னுளொடுங்கநின்ற, பவர்க்கொள்ஞான வெள்ளச்சுடர்மூர்த்தி, அவரெம் ஆழியம் பள்ளியாரே. 2.2.6 2918 பள்ளியாலிலை யேழுலகும்கொள்ளும், வள்ளல் வல்வயிற்றுப்பெருமான், உள்ளுளா ரறிவார் அவன்றன், கள்ளமாய மனக்கருத்தே. 2.2.7 2919 கருத்தில்தேவு மெல்லாப்பொருளும், வருத்தித்தமாயப் பிரானையன்றி, ஆரே திருத்தித்திண்ணிலை மூவுலகும் தம்முள் இருத்திக்காக்கு மியல்வினரே. 2.2.8 2920 காக்குமியல்வினன் கண்ணபெருமான், சேர்க்கைசெய்து தன்னுந்தியுள்ளே, வாய்த்ததிசைமுக னிந்திரன்வானவர், ஆக்கினான் தெய்வவுலகுகளே. 2.2.9 2921 கள்வா எம்மையு மேழுலகும், நின் னுள்ளேதோற்றிய இறைவா. என்று, வெள்ளேறன்நான்முக னிந்திரன்வானவர், புள்ளூர்திகழல் பணிந்தேத்துவரே. 2.2.10 2922 ஏத்தவேழுலகுங் கொண்டகோலக் கூத்தனை, குருகூர்ச்சடகோபன்சொல், வாய்த்தவாயிரத்துள் ளிவைபத்துடன், ஏத்தவல்லவர்க் கில்லையோர்ஊனமே. 2.2.11 2923 ஊனில்வாழுயிரே நல்லைபோஉன்னைப்பெற்று, வானுளார்பெருமான் மதுசூதனென்னம்மான், தானும்யானுமெல்லாம் தன்னுள்ளேகலந்தொழிந்தோம், தேனும்பாலும்நெய்யும் கன்னலுமமுதுமொத்தே. 2.3.1 2924 ஒத்தார்மிக்காரை இலையாயமாமாய, ஒத்தாயெப்பொருட்கு முயிராய், என்னைப்பெற்ற அத்தாயாய்த்தந்தையா யறியாதனவறிவித்த, அத்தா, நீசெய்தன அடியேனறியேனே. 2.3.2 2925 அறியாக்காலத்துள்ளே யடிமைக்கணன்புசெய்வித்து, அறியாமாமாயத் தடியேனைவைத்தாயால், அறியாமைக்குறளாய் நிலம்மாவலிமூவடியென்று, அறியாமைவஞ்சித்தா யெனதாவியுள்கலந்தே. 2.3.3 2926 எனதாவியுள்கலந்தபெரு நல்லுதவிக்கைம்மாறு, எனதாவிதந்தொழிந்தே னினிமீள்வதென்பதுண்டே, எனதாவியாவியும்நீ பொழிலேழுமுண்டவெந்தாய், எனதாவியார?fயானார?f தந்தநீகொண்டாக்கினையே. 2.3.4 2927 இனியார்ஞானங்களா லெடுக்கலெழாதவெந்தாய், கனிவார்வீட்டின்பமே யென்கடற்படாவமுதே, தனியேன்வாழ்முதலே, பொழிலேழுமேனமொன்றாய், நுனியார்க்கோட்டில்வைத்தா யுன்பாதம்சேர்ந்தேனே. 2.3.5 2928 சேர்ந்தார்தீவினைகட் கருநஞ்சைத்திண்மதியை, தீர்ந்தார்தம்மனத்துப் பிரியாதவருயிரை, சோர்ந்தேபோகல்கொடாச் சுடரை அரக்கியைமூக் கீர்ந்தாயை, அடியேனடைந்தேன் முதல்முன்னமே. 2.3.6 2929 முன்நல்யாழ்பயில் நூல் நரம்பின்முதிர்சுவையே, பன்னலார்பயிலும் பரனே,பவித்திரனே, கன்னலே,அமுதே, கார்முகிலே,என்கண்ணா, நின்னலாலிலேன்கா ணென்னைநீகுறிக்கொள்ளே. 2.3.7 2930 குறிக்கொள்ஞானங்களா லெனையூழிசெய்தவமும், கிறிக்கொண்டிப்பிறப்பே சிலநாளிலெய்தினன்யான், உறிக்கொண்டவெண்ணெய்பா லொளித்துண்ணுமம்மான்பின், நெறிக்கொண்டநெஞ்சனாய்ப் பிறவித்துயர்க்கடிந்தே. 2.3.8 2931 கடிவார்தண்ணந்துழாய்க் கண்ணன்விண்ணவர்பெருமான், படிவான்மிறந்த பரமன்பவித்திரன்சீர், செடியார்நோய்கள்கெடப் படிந்துகுடைந்தாடி, அடியேன்வாய்மடுத்துப் பருகிக்களித்தேனே. 2.3.9 2932 களிப்பும்கவர்வுமற்றுப் பிறப்புப்பிணிமூப்பிறப்பற்று, ஒளிக்கொண்டசோதியுமா யுடன்கூடுவதென்றுகொலோ, துளிக்கின்றவானிந்நிலம் சுடராழிசங்கேந்தி, அளிக்கின்றமாயப்பிரானடியார்கள்குழாங்களையே. 2.3.10 2933 குழாங்கொள்பேரரக்கன் குலம்வீயமுனிந்தவனை, குழாங்கொள்தென்குருகூர்ச் சடகோபன்தெரிந்துரைத்த, குழாங்கொளாயிரத்து ளிவைபத்துமுடன்பாடி, குழாங்களாயடியீருடன் கூடிநின்றாடுமினே. 2.3.11 2934 ஆடியாடி யகம்கரைந்து, இசை பாடிப்பாடிக் கண்ணீர்மல்கி, எங்கும் நாடிநாடி நரசிங்காவென்று, வாடிவாடு மிவ்வாணுதலெ. 2.4.1 2935 வாணுதலிம்மடவரல், உம்மைக் காணுமாசையுள் நைகின்றாள், விறல் வாணனாயிரந்தோள்துணித்தீர், உம்மைக் காண நீரிரக்கமிலீரே. 2.4.2 2936 இரக்கமனத்தோ டெரியணை, அரக்குமெழுகு மொக்குமிவள், இரக்கமெழி ரிதற்கென்செய்கேன், அரக்கனிலங்கை செற்றீருக்கே. 2.4.3 2937 இலங்கைசெற்றவனே, என்னும், பின்னும் வலங்கொள்புள்ளுயர்த்தாய் என்னும், உள்ளம் மலங்கவெவ்வுயிர்க்கும், கண்ணீர்மிகக் கலங்கிக்கைதொழும் நின்றிவளே. 2.4.4 2938 இவளிராப்பகல் வாய்வெரீஇ, தன குவளையொண்கண்ணநீர் கொண்டாள், வண்டு திவளும்தண்ணந் துழாய்கொடீர், என தவளவண்ணர் தகவுகளே. 2.4.5 2939 தகவுடையவனே யென்னும், பின்னும் மிகவிரும்பும்பிரான் என்னும், என தகவுயிர்க்கமுதே, என்னும், உள்ளம் உகவுருகி நின்றுள்ளுளே. 2.4.6 2940 உள்ளுளாவி யுலர்ந்துலர்ந்து, என வள்ளலேகண்ணனேயென்னும், பின்னும் வெள்ளநீர்க்கிடந்தாய்,என்னும், என் கள்விதான்பட்ட வஞ்சனையே. 2.4.7 2941 வஞ்சனே, என்னும் கைதொழும், தன் நெஞ்சம்வே வநெடிதுயிர்க்கும், விறல் கஞ்சனைவஞ்சனை செய்தீர், உம்மைத் தஞ்சமென்றிவள் பட்டனவே. 2.4.8 2942 பட்டபோதெழு போதறியாள், விரை மட்டலர்தண்துழாய் என்னும், சுடர் வட்டவாய்நுதி நேமியீர், நும திட்டமென்கொ லிவ்வேழைக்கே. 2.4.9 2943 ஏழைபேதை யிராப்பகல், தன கேழிலொண்கண்ணநீர் கொண்டாள், கிளர் வாழ்வைவேவ விலங்கை செற்றீர், இவள் மாழைநோக்கொன்றும் வாட்டேன்மினே. 2.4.10 2944 வாட்டமில்புகழ் வாமனனை, இசை கூட்டிவண்சடகோபன் சொல், அமை பாட்டோ ராயிரத்திப் பத்தால், அடி குட்டலாகு மந்தாமமே. 2.4.11 2945 அந்தாமத்தன்புசெய் தென்னாவிசேரம்மானுக்கு, அந்தாமவாழ்முடிசங் காழிநூலாரமுள, செந்தாமரைத்தடங்கண் செங்கனிவாய்செங்கமலம், செந்தாமரையடிக்கள் செம்பொன்திருவுடம்பே. 2.5.1 2946 திருவுடம்புவான்சுடர் செந்தாமரைகண்கைகமலம், திருவிடமேமார்வ மயனிடமேகொப்பூழ், ஒருவிடமுமெந்தை பெருமாற்கரனேயோ, ஒருவிடமொன்றின்றி யென்னுள்கலந்தானுக்கே. 2.5.2 2947 என்னுள்கலந்தவன் செங்கனிவாய்செங்கமலம், மின்னும்சுடர்மலைக்குக் கண்பாதம்கைகமலம், மன்னுமுழுவேழுலகும் வயிற்றினுள, தன்னுள்கலவாத தெப்பொருளும்தானிலையே. 2.5.3 2948 எப்பொருளும்தானாய் மரகதக்குன்றமொக்கும், அப்பொழுதைத்தாமரைப்பூக் கண்பாதம்கைகமலம், எப்பொழுதும்நாள்திங்க ளாண்டூழியூழிதொறும், அப்பொழுதைக்கப்பொழு தென்னாராவமுதமே. 2.5.4 2949 ஆராவமுதமா யல்லாவியுள்கலந்த, காரார்க்கருமுகில்போ லென்னம்மான்கண்ணனுக்கு, நேராவாய்செம்பவளம் கண்பாதம்கைகமலம், பேராரநீண்முடிநாண் பின்னுமிழைபலவே. 2.5.5 2950 பலபலவேயாபரணம் பேரும்பலபலவே, பலபலவேசோதிவடிவு பண்பெண்ணில், பலபலகண்டுண்டு கேட்டுற்றுமோந்தின்பம், பலபலவேஞானமும் பாம்பணைமேலாற்கேயோ. 2.5.6 2951 பாம்பணைமேல்பாற்கடலுள் பள்ளியமர்ந்ததுவும், காம்பணைதோள்பின்னைக்கா எறுடனேழ்செற்றதுவும், தேம்பணையசோலை மராமரமேழெய்ததுவும், பூம்பிணையதண்துழாய்ப் பொன்முடியம்போரேறே. 2.5.7 2952 பொன்முடியம்போரேற்றை யெம்மானைநால்தடந்தோள், தன்முடிவொன்றில்லாத தண்டுழாய்மாலையனை, என்முடிவுகாணாதே யென்னுள்கலந்தானை, சொல்முடிவுகாணேன்நான் சொல்லுவதென்சொல்லீரே. 2.5.8 2953 சொல்லீரென்னம்மானை யென்னாவியாவிதனை, எல்லையில்சீரென் கருமாணிக்கச்சுடரை, நல்லவமுதம்பெற்றற்கரிய வீடுமாய், அல்லிமலர்விரையொத் தாணல்லன்பெண்ணல்லனே. 2.5.9 2954 ஆணல்லன்பெண்ணல்லன் அல்லா அலியுமல்லன், காணலுமாகான் உளனல்லன் இல்லையல்லன், பேணுங்கால்பேணுமுருவாகும் அல்லனுமாம், கோணை பெரிதுடைத்தெம்மானைக்கூறுதலே. 2.5.10 2955 கூறுதலொன்றாராக் குடக்கூத்தவம்மானை, கூறுதலேமேவிக் குருகூர்ச்சடகோபன், கூறினவந்தாதி யோராயிரத்துளிப்பத்தும், கூறுதல்வல்லாருளரேல் கூடுவர்வைகுந்தமே. 2.5.11 2956 வைகுந்தாமணிவண்ணனே, என்பொல்லாத்திருக்குறளா, என்னுள்மன்னி, வைகும்வைகல்தோறும் அமுதாயவானேறே, செய்குந்தாவருந்தீமையுன்னடியார்க்குத்தீர்த்தசுரர்க்குத்தீமைகள் செய்குந்தா, உன்னைநான் பிடித்தேன் கொள்சிக்கெனவே. 2.6.1 2957 சிக்கெனச்சிறுதோரிடமும்புறப்படாத்தன்னுள்ளே, உலகுகள் ஒக்கவேவிழுங்கிப் புகுந்தான்புகுந்ததற்பின், மிக்கஞானவெள்ளச்சுடர்விளக்காய்த் துளக்கற்றமுதமாய், எங்கும் பக்கநோக்கறியானென் பைந்தாமரைக்கண்ணனே. 2.6.2 2958 தாமரைக்கண்ணனைவிண்ணோர் பரவும்தலைமகனை, துழாய்விரைப் பூமருவுகண்ணி யெம்பிரானைப்பொன்மலையை, நாமருவிநன்கேத்தியுள்ளிவணங்கிநாம்மகிழ்ந்தாட, நாவலர் பாமருவிநிற்கத்தந்த பான்மையேவள்ளலே. 2.6.3 2959 வள்ளலே,மதுசூதனா, என்மரகதமலையே, உனைநினைந்து, தெள்கல்தந்த எந்தாய் உ<ன்னையெங்ஙனம்விடுகேன், வெள்ளமேபுரைநின்புகழ்குடைந்தாடிப்பாடிக்களித்துகந்துகந்து உள்ளநோய்களேல்லாம் துரந்துய்ந்து போந்திருந்தே. 2.6.4 2960 உய்ந்துபோந்தென்னுலப்பிலாதவெந்தீவினைகளைநாசஞ்செய்துஉன் தந்தமிலடிமையடைந்தேன் விடுவேனோ, ஐந்துபைந்தலையாடரவணைமேவிப்பாற்கடல்யோகநித்திரை, சிந்தைசெய்தவெந்தாய் உ<ன்னைச்சிந்தைசெய்துசெய்தே. 2.6.5 2961 உன்னைச்சிந்தைசெய்துசெய்துன்நெடுமாமொழியிசைபாடியாடிஎன் முன்னைத்தீவினைகள்முழுவேரரிந்தனன்யான், உன்னைச்சிந்தையினாலிகழ்ந்த இரணியன் அகல்மார்வங்கீண்ட,என் முன்னைகோளரியே, முடியாததென்னெனக்கே?. 2.6.6 2962 முடியாததென்னெனக்கேலினி முழுவேழுலகுமுண்டான்,உகந்துவந் தடியேனுள்புகுந்தான் அகல்வானும் அல்லனினி, செடியார்நோய்களெல்லாம்துரந்தெமர்க்கீழ்மேலெழுபிறப்பும், விடியாவெந்நரகத்தென்றும் சேர்தல்மாறினரே. 2.6.7 2963 மாறிமாறிப்பலபிறப்பும்பிறந் தடியையடைந்துள்ளந்தேறி ஈறிலின்பத்திருவெள்ளம் யான்மூழ்கினன், பாறிப்பாறியசுரர்தம்பல்குழாங்கள்நீறெழ, பாய்பறவையொன் றேறிவீற்றிருந்தாய் உ<ன்னை யென்னுள்நீக்கேலெந்தாய். 2.6.8 2964 எந்தாய்தண்திருவேங்கடத்துள் நின்றாய்இலங்கைசெற்றாய், மராமரம் பைந்தாளேழுருவவொரு வாளிகோத்தவில்லா, கொந்தார்தண்ணந்துழாயினாய், அமுதே,உன்னையென்னுள்ளேகுழைத்தவெf மைந்தா, வானேறே, இனியெங்குப்போகின்றதே? 2.6.9 2965 போகின்றகாலங்கள்போயகாலங்கள்போகுகாலங்கள், தாய்தந்தையுயி ராகின்றாய் உ<ன்னைநானடைந்தேன்விடுவேனோ, பாகின்றதொல்புகழ்மூவுலகுக்கும் நாதனே. பரமா, தண்வேங்கட மேகின்றாய்தண்டுழாய் விரைநாறுகண்ணியனே. 2.6.10 2966 கண்ணித்தண்ணந்துழாய்முடிக் கமலத்தடம்பெருங் கண்ணனை, புகழ் நண்ணித்தென்குருகூர்ச்சடகோபன்மாறன்சொன்ன, எண்ணில்சோர்விலந்தாதியாயிரத் துள்ளிவையுமோர்பத்திசையொடும், பண்ணில்பாடவல்லாரவர் கேசவன்தமரே. 2.6.11 &நறஸபஇ 2967 கேசவன்தமர்க்கீழ்மே லெமரேழெழுபிறப்பும், மாசதிரிதுபெற்று நம்முடைவாழ்வுவாய்க்கின்றவா, ஈசனென்கருமாணிக்கமென் செங்கோலக்கண்ணன்விண்ணோர் நாயகன், எம்பிரானெம்மான்நாராயணனாலே. 2.7.1 2968 நாரணன்முழுவேழுலகுக்கும் நாதன்வேதமயன், காரணம்கிரிசை கருமமிவைமுதல்வனெந்தை, சீரணங்கமரர்பிறர் பலரும்தொழுதேத்தநின்று, வாரணத்தைமருப்பொசித்த பிரானென்மாதவனே. 2.7.2 2969 மாதவனென்றதேகொண் டென்னையினியிப்பால்பட்டது, யாதவங்களும்சேர்க்கொடேனென் றென்னுள்புகுந்திருந்து, தீதவம்கெடுக்குமமுதம் செந்தாமரைக்கட்குன்றம், கோதவமிலென்கன்னற்கட்டி யெம்மானென்கோவிந்தனே. 2.7.3 2970 கோவிந்தன்குடக்கூத்தன்கோவலனென்றென்றேகுனித்து தேவும்தன்னையும்பாடியாடத்திருத்தி, என்னைக்கொண் டென் பாவந்தன்னையும்பாறக்கைத் தெமரேழெழுபிறப்பும், மேவும்தன்மையமாக்கினான் வல்லனெம்பிரான்விட்டுவே. 2.7.4 2971 விட்டிலங்குசெஞ்சோதித் தாமரைபாதம்கைகள்கண்கள், விட்டிலங்குகருஞ்சுடர் மலையேதிருவுடம்பு, விட்டிலங்குமதியம்சீர் சங்குசக்கரம்பரிதி, விட்டிலங்குமுடியம்மான் மதுசூதனன்தனக்கே. 2.7.5 2972 மதுசூதனையன்றிமற்றிலேனென் றெத்தாலும்கருமமின்றி, துதிசூழ்ந்தபாடல்கள் பாடியாட நின்றூழியூழிதொறும், எதிர்சூழல்புக்கெனைத்தோர்பிறப்புமெனக்கேயருள்கள்செய்ய, விதிசூழ்ந்ததாலெனக்கேலம்மான் திரிவிக்கிரமனையே. 2.7.6 2973 திரிவிக்கிரமன்செந்தாமரைக்கணெம்மானேன்செங்கனிவாய் உருவில்பொலிந்தவெள்ளைப்பளிங்குநிறத்தனனென்றென்று, உள்ளிப் பரவிப்பணிந்து பல்லூழியூழிநின்பாதபங்கயமே, மருவித்தொழும்மனமேதந்தாய் வல்லைகாணென்வாமனனே. 2.7.7 2974 வாமனனென்மரகதவண்ணன் தாமரைக்கண்ணினன் காமனைப்பயந்தாய், என்றென்றுன்கழல்பாடியேபணிந்து, தூமனத்தனனாய்ப் பிறவித்துழதிநீங்க, என்னைத் தீமனங்கெடுத்தா யுனக்கென்செய்கேனென்சிரீ தரனே. 2.7.8 2975 சிரீஇதரன்செய்யதாமரைக்கண்ணனென்றென்றிராப்பகல்வாய் வெரீஇ, அலமந்துகண்கள்நீர்மல்கி வெவ்வுயிர்த்துயிர்த்து, மரீஇயதீவினைமாளவின்பம்வளர வைகல்வைகல் இரீஇ, உன்னையென்னுள்வைத்தனை யென்னிருடீகேசனே. 2.7.9 2976 இருடீகேசனெம்பிரா னிலங்கையரக்கர்க்குலம், முருடுதீர்த்தபிரானெம்மா னமரர்பெம்மானென்றென்று, தெருடியாகில்நெஞ்சே,வணங்கு திண்ணமறியறிந்து, மருடியேலும்விடேல்கண்டாய் நம்பிபற்பநாபனையே. 2.7.10 2977 பற்பநாபனுயர்வறவுயரும் பெருந்திறலோன், எற்பரனென்னையாக்கிக் கொண்டெனக்கேதன்னைத்தந்த கற்பகம், என்னமுதம் கார்முகில்போலும்வேங்கடநல் வெற்பன், விசும்போர்பிரா னெந்தைதாமோதரனே. 2.7.11 2978 தாமோதரனைத்தனிமுதல்வனை ஞாலமுண்டவனை, ஆமோதரமறிய வொருவர்க்கென்றெதொழுமவர்கள், தாமோதரனுருவாகிய சிவற்கும்திசைமுகற்கும், ஆமோதரமறிய எம்மானையென்னாழிவண்ணனையே. 2.7.12 2979 வண்ணமாமணிச்சோதியை யமரர்தலைமகனை, கண்ணனைநெடுமாலைத் தென்குருகூர்ச்சடகோபன், பண்ணியதமிழ்மாலை யாயிரத்துள்ளிவைபன்னிரண்டும், பண்ணில்பன்னிருநாமப் பாட்டண்ணல்தாளணைவிக்குமே. 2.7.13 2980 அணைவதரவணைமேல் பூம்பாவையாகம் புணர்வது, இருவரவர்முதலும்தானே, இணைவனாமெப்பொருட்கும் வீடுமுதலாம், புணைவன் பிறவிக்கடல்நீந்துவார்க்கே. 2.8.1 2981 நீந்தும்துயர்ப்பிறவி யுட்படமற்றெவ்வெவையும், நீந்தும்துயரில்லா வீடுமுதலாம், பூந்தண்புனல்பொய்கை யானை இடர்க்கடிந்த, பூந்தண்துழா யென்தனிநாயகன்புணர்ப்பே. 2.8.2 2982 புணர்க்குமயனா மழிக்குமரனாம், புணர்த்ததன்னுந்தியோ டாகத்துமன்னி, புணர்ததிருவாகித் தன்மார்வில்தான்சேர், புணர்ப்பன்பெரும்புணர்ப் பெங்கும்புலனே. 2.8.3 2983 புலனைந்துமேயும் பொறியைந்துநீக்கி, நலமந்தமில்லதோர் நாடுபுகுவீர், அலமந்துவீய வசுரரைச்செற்றான், பலமுந்துசீரில் படிமினோவாதே. 2.8.4 2984 ஒவாத்துயர்ப்பிறவி யுட்படமற்றெவ்வெவையும், மூவாத்தனிமுதலாய் மூவுலகும்காவலோன், மாவாகியாமையாய் மீனாகிமானிடமாம், தேவாதிதேவபெருமா னென்தீர்த்தனே. 2.8.5 2985 தீர்த்தனுலகளந்த சேவடிமேல்பூந்தாமம், சேர்த்தியவையே சிவன்முடிமேல்தான்கண்டு, பார்த்தன்தெளிந்தொழிந்த பைந்துழாயான்பெருமை, பேர்த்துமொருவரால் பேசக்கிடந்ததே? 2.8.6 2986 கிடந்திருந்துநின்றளந்து கேழலாய்க்கீழ்புக் கிடந்திடும், தன்னுள்கரக்குமுமிழும், தடம்பெருந்தோளாரத்தழுவும் பாரென்னும் மடந்தையை, மால்செய்கின்றமாலார்க்காண்பாரே. 2.8.7 2987 காண்பாராரெம்மீசன் கண்ணனையென்காணுமாறு, ஊண்பேசிலெல்லாவுலகுமோர்துற்றாற்றா, சேண்பாலவீடோ வுயிரோமற்றெப்பொருட்கும், ஏண்பாலும்சோரான் பரந்துளனாமெங்குமே. 2.8.8 2988 எங்கும்முளன்கண்ண னென்றமகனைக்காய்ந்து, இங்கில்லையால் என் றிரணியன் தூண்புடைப்ப, அங்கப்பொழுதே அவன்வீயத்தோன்றிய, என் சிங்கப்பிரான்பெருமை யாராயும்சீர்மைத்தே. 2.8.9 2989 சீர்மைகொள்வீடு சுவர்க்கநரகீறா, ஈர்மைகொள்தேவர்நடுவா மற்றெப்பொருட்கும், வேர்முதலாய்வித்தாய்ப் பரந்துதனிநின்ற, கார்முகில்போல்வண்ணனென் கண்ணனைநான்கண்டேனே. 2.8.10 2990 கண்டலங்கள்செய்ய கருமேனியம்மானை, வண்டலம்பும்சோலை வழுதிவளநாடன், பண்டலையில்சொன்னதமி ழாயிரத்திப்பத்தும்வல்லார், விண்டலையில்வீற்றிருந் தாள்வரெம்மாவீடே. 2.8.11 2991 எம்மாவீட்டுத் திறமும்செப்பம், நின் செம்மாபாதபற்புத் தலைசேர்த்தொல்லை, கைம்மாதுன்பம் கடிந்தபிரானே, அம்மாவடியென் வேண்டுவதீதே. 2.9.1 2992 இதேயானுன்னைக் கொள்வதெஞ்ஞான்றும், என் மைதோய்சோதி மணிவண்ணவெந்தாய், எய்தாநின்கழல் யானெய்த, ஞானக் கைதா காலக்கழிவுசெய்யேலே. 2.9.2 2993 செய்யேல்தீவினையென் றருள்செய்யும், என் கையார்ச்சக்கரக் கண்ணபிரானே, ஐயார்க்கண்டமடைக்கிலும் நின்கழல் எய்யாதேத்த, அருள்செய்யெனக்கே. 2.9.3 2994 எனக்கேயாட்செய் யெக்காலத்துமென்று, என் மனக்கேவந் திடைவீடின்றிமன்னி, தனக்கேயாக வெனைக்கொள்ளுமீதே, எனக்கேகண்ணனை யான்கொள்சிறப்பே. 2.9.4 2995 சிறப்பில்வீடு சுவர்க்கம்நரகம், இறப்பிலெய்துகவெய்தற்க, யானும் பிறப்பில் பல்பிறவிப்பெருமானை, மறப்பொன்றின்றி யென்றும்மகிழ்வேனே. 2.9.5 2996 மகிழ்கொள்தெய்வ முலோகம் அலோகம், மகிழ்கொள்சோதி மலர்ந்தவம்மானே, மகிழ்கொள்சிந்தை சொல்செய்கைகொண்டு, என்றும் மகிழ்வுற்றுன்னை வணங்கவாராயே. 2.9.6 2997 வாராயுன் திருப்பாதமலர்க்கீழ், பேராதேயான் வந்தடையும்படி தாராதாய், உன்னையென்னுள்வைப்பிலென்றும் ஆராதாய், எனக்கென்றுமெக்காலே. 2.9.7 2998 எக்காலத்தெந்தையா யென்னுள்மன்னில், மற் றெக்காலத்திலும் யாதொன்றும்வேண்டேன், மிக்கார்வேத விமலர்விழுங்கும், என் அக்காரக்கனியே, உன்னையானே. 2.9.8 2999 யானேயென்னை அறியகிலாதே, யானேயென்தனதே யென்றிருந்தேன், யானேநீயென் னுடைமையும்நீயே, வானேயேத்து மெம்வானவரேறே. 2.9.9 3000 ஏறேலேழும்வென் றேர்க்கொளிலங்கையை, நீறேசெய்த நெடுஞ்சுடர்ச்சோதி, தேறேலென்னையுன் பொன்னடிச்சேர்த்தொல்லை, வேறேபோக எஞ்ஞான்றும்விடலே. 2.9.10 3001 விடலில்சக்கரத் தண்ணலை, மேவல் விடலில்வண்குருகூர்ச் சடகோபன்சொல், கெடலிலாயிரத்துள் ளிவைபத்தும், கெடலில்வீடுசெய்யும் கிளர்வார்க்கே. 2.9.11 3002 கிளரொளியிளமை கெடுவதன்முன்னம், வளரொளிமாயோன் மருவியகோயில், வளரிளம்பொழில்சூழ் மாலிருஞ்சோலை, தளர்விலராகில் சார்வதுசதிரே. 2.10.1 3003 சதிரிளமடவார் தாழ்ச்சியை மதியாது, அதிர்க்குரல்சங்கத் தழகர்தம்கோயில், மதிதவழ்குடுமி மாலிருஞ்சோலை, பதியதுவேத்தி யெழுவதுபயனே. 2.10.2 3004 பயனல்லசெய்து பயனில்லைநெஞ்சே, புயல்மழைவண்ணர் புரிந்துறைகோயில், மயல்மிகுபொழில்சூழ் மாலிருஞ்சோலை, அயன்மலையடைவததுகருமமே. 2.10.3 3005 கருமவன்பாசம் கழித்துழன்றுய்யவே, பெருமலையெடுத்தான் பீடுறைகோயில், வருமழைதவழும் மாலிருஞ்சோலை, திருமலையதுவே யடைவதுதிறமே. 2.10.4 3006 திறமுடைவலத்தால் தீவினைபெருக்காது, அறமுயல் ஆழிப் படையவன்கோயில், மறுவில்வண்சுனைசூழ் மாலிருஞ்சோலை, புறமலைசாரப் போவதுகிறியே. 2.10.5 3007 கிறியெனநினைமின் கீழ்மைசெய்யாதே, உறியமர்வெண்ணெ யுண்டவன் கோயில், மறியொடுபிணைசேர் மாலிருஞ்சோலை, நெறிபட அதுவே நினைவதுநலமே. 2.10.6 3008 நலமெனநினைமின் நரகழுந்தாதே, நிலமுனமிடந்தான் நீடுறைகோயில், மலமறுமதிசேர் மாலிருஞ்சோலை, வலமுறையெய்தி மருவுதல்வலமே. 2.10.7 3009 வலம்செய்துவைகல் வலங்கழியாதே, வலம்செய்யும்ஆய மாயவன் கோயில், வலம்செய்யும்வானோர் மாலிருஞ்சோலை, வலம்செய்துநாளும் மருவுதல்வழக்கே. 2.10.8 3010 வழக்கெனநினைமின் வல்வினைமூழ்காது, அழக்கொடியட்டா னமர்பெருங்கோயில், மழக்களிற்றினஞ்சேர் மாலிருஞ்சோலை, தொழுக்கருதுவதே துணிவதுசூதே. 2.10.9 3011 சூதென்றுகளவும் சூதும்செய்யாதே, வேதமுன்விரித்தான் விரும்பியகோயில், மாதுறுமயில்சேர் மாலிருஞ்சோலை, போதவிழ்மலையே புகுவதுபொருளே. 2.10.10 3012 பொருளேன்றிவ்வுலகம் படைத்தவன்புகழ்மேல், மருளில்வண்குருகூர் வண்சடகோபன், தெருள்கொள்ளச்சொன்ன வோராயிரத்துளிப்பத்து, அருளுடையவன்தா ளணைவிக்கும்முடித்தே. 2.10.11 திருவாய் மொழி மூன்றாம் பத்து 3013 முடிச்சோதி யாயுனது முகச்சோதி மலந்ததுவோ, அடிச்சோதி நீநின்ற தாமரையாய் அலர்ந்ததுவோ, படிச்சோதி யாடையொடும் பல்கலனாய், நின்பைம்பொன் கடிச்சோதி கலந்ததுவோ? திருமாலே. கட்டுரையே. (2) 3.1.1. 3014 கட்டுரைக்கில் தாமரைநின் கண்பாதம் கையொவ்வா, கட்டுரைத்த நன் பொன்னுள் திருமேனி ஒளி ஒவ்வாது, ஒட்டுரைத்திவ் வுலகுன்னைப் புகழ்வெல்லாம் பெரும்பாலும், பட்டுரையாய்ப் புற்கென்றே காட்டுமால் பரஞ்சோதீ. 3.1.2. 3015 பரஞ்சோதி. நீபரமாய் நின்னிகழ்ந்து பின், மற்றோர் பரஞ்சோதி யின்மையில் படியோவி நிகழ்கின்ற, பரஞ்சோதி நின்னுள்ளே படருலகம் படைத்த,எம் பரஞ்சோதி கோவிந்தா. பண்புரைக்க மாட்டேனே. 3.1.3. 3016 மாட்டாதே யாகிலுமிம் மலர்தலைமா ஞாலம்,நின் மாட்டாய மலர்ப்புரையும் திருவுருவும் மனம்வைக்க மாட்டாத பலசமய மதிகொடுத்தாய், மலர்த்துழாய் மாட்டேநீ மனம்வைத்தாய் மாஞாலம் வருந்தாதே? 3.1.4. 3017 வருந்தாத அருந்தவத்த மலர்க்கதிரின் சுடருடம்பாய், வருந்தாத ஞானமாய் வரம்பின்றி முழுதியன்றாய், வருங்காலம் நிகழ்காலம் கழிகால மாய்,உலகை ஒருங்காக அளிப்பாய்சீர் எங்குலக்க ஓதுவனே? 3.1.5. 3018 ஓதுவார் ஓத்தெல்லாம் எவ்வுலகத் தெவ்வெவையும், சாதுவாய் நின்புகழின் தகையல்லால் பிறிதில்லை, போதுவாழ் புனந்துழாய் முடியினாய், பூவின்மேல் மாதுவாழ் மார்ப்பினாய். என்சொல்லியான் வாழ்த்துவனே? 3.1.6. 3019 வாழ்த்துவார் பலராக நின்னுள்ளே நான்முகனை, மூழ்த்தநீ ருலகெல்லாம் படையென்று முதல்படைத்தாய் கேழ்த்தசீ ரரன்முதலாக் கிளர்தெய்வ மாய்க்கிளர்ந்து, சூழ்த்தமரர் துதித்தாலுன் தொல்புகழ்மா சூணாதே? 3.1.7. 3020 மாசூணாச் சுடருடம்பாய் மலராது குவியாது, மாசூணா ஞானமாய் முழுதுமாய் முழுதியன்றாய், மாசூணா வான்கோலத் தமரர்க்கோன் வழிபட்டால், மாசூணா உன்பாத மலர்சோதி மழுங்காதே? 3.1.8. 3021 மழுங்காத வைந்நுதிய சக்கரநல் வலத்தையாய், தொழுங்காதல் களிறளிப்பான் புள்ளூர்ந்து தோன்றினையே, மழுங்காத ஞானமே படையாக, மலருலகில் தொழும்பாயார்க் களித்தாலுன் சுடர்ச்சோதி மறையாதே? 3.1.9. 3022 மறையாய நால்வேதத் துள்நின்ற மலர்சுடரே, முறையாலிவ் வுலகெல்லாம் படைத்திடந்துண் டுமிழ்ந்தளந்தாய், பிறையேறு சடையானும் நான்முகனும் இந்திரனும் இறையாதல் அறிந்தேத்த வீற்றிருத்தல் இதுவியப்பே? 3.1.10. 3023 வியப்பாய வியப்பில்லா மெய்ஞ்ஞான வேதியனை, சயப்புகழார் பலர்வாழும் தடங்குருகூர் சடகோபன், துயக்கின்றித் தொழுதுரைத்த ஆயிரத்து ளிப்பத்தும், உயக்கொண்டு பிறப்பறுக்கும் ஒலிமுந்நீர் ஞாலத்தே. (2) 3.1.11 3024 முந்நீர் ஞாலம் படைத்தவெம் முகில்வண்ணனே, அந்நாள்நீ தந்த ஆக்கையின் வழியுழல்வேன், வெந்நாள்நோய் வீய வினைகளைவேர் அறப்பாய்ந்து, எந்நாள்யான் உன்னை இனிவந்து கூடுவனே? (2) 3.2.1. 3025 வன்மா வையம் அளந்த எம் வாமனா,நின் பன்மா மாயப் பல்பிறவியில் படிகின்றயான், தொன்மா வல்வினைத் தொடர்களை முதலரிந்து, நின்மாதாள் சேர்ந்து நிற்பதெஞ் ஞான்றுகொலோ? 3.2.2. 3026 கொல்லா மாக்கோல் கொலைசெய்து பாரதப்போர், எல்லாச் சேனையும் இருநிலத் தவித்தவெந்தாய், பொல்லா ஆக்கையின் புணர்வினை அறுக்கலறா, சொல்லாய்யா னுன்னைச் சார்வதோர் சூழ்ச்சியே. 3.2.3. 3027 சூழ்ச்சி ஞானச் சுடரொளி யாகி,என்றும் ஏழ்ச்சிக்கே டின்றி எங்கணும் நிறைந்தவெந்தாய், தாழ்ச்சிமற் றெங்கும் தவிர்ந்துநின் தாளிணக்கீழ் வாழ்ச்சி,யான் சேரும் வகையருளாய் வந்தே. 3.2.4. 3028 வந்தாய்போ லேவந்தும் என்மனத் தினைநீ, சிந்தாமல் செய்யாய் இதுவே யிதுவாகில், கொந்தார்க்கா யாவின் கொழுமலர்த் திருநிறத்த எந்தாய்,யா னுன்னை எங்குவந் தணுகிற்பனே? 3.2.5. 3029 கிற்பன் கில்லேன் என்றிலன் முனநாளால், அற்பசா ரங்கள் அவைசுவைத் தகன்றொழிந்தேன், பற்பல் லாயிரம் உயிர்செய்த பரமா,நின் நற்பொற்fசோ தித்தாள் நணுகுவ தெஞ்ஞான்றே? 3.2.6. 3030 எஞ்ஞான்று நாமிருந் திருந்திரங்கி நெஞ்சே. மெய்ஞ்ஞான மின்றி வினையியல் பிறப்பழுந்தி, எஞ்ஞான்றும் எங்கும் ஒழிவற நிறைந்துநின்ற, மெய்ஞ்ஞானச் சோதிக் கண்ணனை மேவுதுமே? 3.2.7. 3031 மேவு துன்ப வினைகளை விடுத்துமிலேன், ஓவுத லின்றி உன்கழல் வணங்கிற்றிலேன், பாவுதொல் சீர்க்கண்ணா. என் பரஞ்சுடரே, கூவுகின்றேன் காண்பாலன்f எங்கொய்தக் கூவுவனே? 3.2.8. 3032 கூவிக்கூவிக் கொடுவினைத் தூற்றுள் நின்று பாவியேன் பலகாலம் வழிதிகைத் தலமர்க்கின்றேன், மேவியன் றாநிரை காத்தவ னுலகமெல்லாம், தாவிய அம்மானை எங்கினித் தலைப்பெய்வனே? 3.2.9. 3033 தலைப்பெய் காலம் நமன்தமர் பாசம்விட்டால், அலைப்பூ ணுண்ணுமவ் வல்லலெல் லாமகல, கலைப்பல் ஞானத்தென் கண்ணனைக் கண்டுகொண்டு, நிலைப்பெற்றென் னெஞ்சம் பெற்றது நீடுயிரே. 3.2.10. 3034 உயிர்க ளெல்லா உலகமு முடையவனை, குயில்கொள் சோலைத் தென்குருகூர்ச் சடகோபன், செயிரில்சொல் இசைமாலை ஆயிரத்து ளிப்பத்தும், உயிரின்மே லாக்கை ஊனிடை ஒழிவிக்குமே. (2) 3.2.11 3035 ஒழிவில் காலமெல்லாம் உடனாய் மன்னி, வழுவிலா அடிமை செய்ய வேண்டும்நாம், தெழிகு ரல்அரு வித்திரு வேங்கடத்து, எழில்கொள் சோதி எந்தைதந்தை தந்தைக்கே (2) 3.3.1 3036 எந்தை தந்தை தந்தை தந்தைக்கும் முந்தை, வானவர் வானவர் கோனொடும், சிந்துபூ மகிழும் திருவேங் கடத்து, அந்த மில்புகழ்க் காரெழில் அண்ணலே. 3.3.2 3037 அண்ணல் மாயன் அணிகொள்செந் தாமரைக் கண்ணன், செங்கனி வாய்க்கரு மாணிக்கம், தெண்ணி றைச்சுனை நீர்த்திரு வேங்கடத்து, எண்ணில் தொல்புகழ் வானவ ரீசனே. 3.3.3 3038 ஈசன் வானவர்க் கென்பனென் றால்,அது தேச மோதிரு வேங்கடத் தானுக்கு?, நீச னென்நிறை வொன்றுமி லேன்,என்கண் பாசம் வைத்த பரஞ்சுடர்ச் சோதிக்கே. 3.3.4 3039 சோதி யாகியெல் லாவுல கும்தொழும், ஆதி மூர்த்தியென் றாலள வாகுமோ?, வேதி யர்முழு வேதத் தமுதத்தை, தீதில் சீர்த்திரு வேங்கடத் தானையே. 3.3.5 3040 வேங்க டங்கள்மெய்ம் மேல்வினை முற்றவும், தாங்கள் தங்கட்கு நல்லன வேசெய்வார், வேங்க டத்துறை வார்க்கு நமவென்ன லாங்க டமை,அ துசுமந் தார்க்கட்கே. 3.3.6 3041 சுமந்து மாமலர் நீர்சுடர் தீபம்கொண்டு, அமர்ந்து வானவர் வானவர் கோனொடும், நமன்றெ ழும்திரு வேங்கடம் நங்கட்கு, சமன்கொள் வீடு தரும்தடங் குன்றமே. 3.3.7 3042 குன்றம் ஏந்திக் குளிர்மழை காத்தவன், அன்று ஞாலம் அளந்த பிரான்,பரன் சென்று சேர்திரு வேங்கட மாமலை, ஒன்று மேதொழ நம்வினை ஓயுமே. (2) 3.3.8 3043 ஓயு மூப்புப் பிறப்பிறப் புப்பிணி, வீயு மாறுசெய் வான்திரு வேங்கடத் தாயன், நாண்மல ராமடித் தாமரை, வாயுள் ளும்மனத் துள்ளும்வைப் பார்கட்கே. 3.3.9 3044 வைத்த நாள்வரை எல்லை குறுகிச்சென்று, எய்த்தி ளைப்பதன் முன்னம் அடைமினோ, பைத்த பாம்பணை யான்திரு வேங்கடம், மொய்த்த சோலைமொய் பூந்தடம் தாழ்வரே. 3.3.10 3045 தாள்ப ரப்பிமண் வதாவிய ஈசனை, நீள்பொ ழில்குரு கூர்ச்சட கோபன்சொல், கேழில் ஆயிரத் திப்பத்தும் வல்லவர், வாழ்வர் வாழ்வெய்தி ஞாலம் புகழவே. (2) 3.3.11 3046 புகழுநல் ஒருவன் என்கோ. பொருவில்சீர்ப் பூமி யென்கோ, திகழும்தண் பரவை என்கோ. தீயென்கோ. வாயு என்கோ, நிகழும்ஆ காச மென்கோ. நீள்சுடர் இரண்டும் என்கோ, இகழ்விலிவ் வனைத்தும் என்கோ கண்ணனைக் கூவுமாறே. (2) 3.4.1 3047 கூவுமா றறிய மாட்டேன் குன்றங்கள் அனைத்தும் என்கோ, மேவுசீர் மாரி என்கோ. விளங்குதா ரகைகள் என்கோ, நாவியல் கலைகள் என்கோ. ஞானநல் லாவி என்கோ, பாவுசீர்க் கண்ணன் எம்மான் பங்கயக் கண்ண னையே. 3.4.2 3048 பங்கையக் கண்ணன் என்கோ. பவளச்செவ் வாயன் என்கோ, அங்கதிர் அடியன் என்கோ. அஞ்சன வண்ணன் என்கோ, செங்கதிர் முடியன் என்கோ. திருமறு மார்வன் என்கோ, சங்குசக் கரத்தன் என்கோ. சாதிமா ணிக்கத் தையே. 3.4.3 3049 சாதிமா ணிக்கம் என்கோ. சவிகோள்பொன் முத்தம் என்கோ, சாதிநல் வயிரம் என்கோ, தவிவில்சீர் விளக்கம் என்கோ, ஆதியஞ் சோதி என்கோ. ஆதியம் புருடன் என்கோ, ஆதுமில் காலத் தெந்தை அச்சுதன் அமல னையே. 3.4.4 3050 அச்சுதன் அமலன் என்கோ, அடியவர் வினைகெடுக்கும், நச்சுமா மருந்தம் என்கோ. நலங்கடல் அமுதம் என்கோ, அச்சுவைக் கட்டி என்கோ. அறுசுவை அடிசில் என்கோ, நெய்ச்சுவைத் தேறல் என்கோ. கனியென்கோ. பாலென் கேனோ. 3.4.5 3051 பாலென்கோ. நான்கு வேதப் பயனென்கோ, சமய நீதி நூலென்கோ. நுடங்கு கேள்வி இசையென்கோ. இவற்றுள் நல்ல மேலென்கோ, வினையின் மிக்க பயனென்கோ, கண்ணன் என்கோ. மாலென்கோ. மாயன் என்கோ வானவர் ஆதி யையே. 3.4.6 3052 வானவர் ஆதி என்கோ. வானவர் தெய்வம் என்கோ, வானவர் போகம் என்கோ. வானவர் முற்றும் என்கோ, ஊனமில் செல்வம் என்கோ. ஊனமில் சுவர்க்கம் என்கோ, ஊனமில் மோக்கம் என்கோ. ஒளிமணி வண்ண னையே. 3.4.7 3053 ஒளிமணி வண்ணன் என்கோ. ஒருவனென் றேத்த நின்ற நளிர்மதிச் சடையன் என்கோ. நான்முகக் கடவுள் என்கோ, அளிமகிழ்ந் துலகமெல்லாம் படைத்தவை ஏத்த நின்ற, களிமலர்த் துளவ னெம்மான் கண்ணனை மாய னையே. 3.4.8 3054 கண்ணனை மாயன் றன்னைக் கடல்கடைந் தமுதங் கொண்ட, அண்ணலை அச்சு தன்னை அனந்தனை அனந்தன் தன்மேல், நண்ணிநன் குறைகின் றானை ஞாலமுண் டுமிழ்ந்த மாலை, எண்ணுமா றறிய மாட்டேன், யாவையும் யவரும் தானே. 3.4.9 3055 யாவையும் யவரும் தானாய் அவரவர் சமயந் தோறும், தோய்விலன் புலனைந் துக்கும் சொலப்படான் உணர்வின் மூர்த்தி, ஆவிசேர் உயிரின் உள்ளால் அதுமோர் பற்றி லாத, பாவனை அதனைக் கூடில் அவனையும் கூட லாமே. 3.4.10 3056 கூடிவண் டறையும் தண்தார்க்கொண்டல்போல் வண்ணன் றன்னை மாடலர் பொழில்கு ருகூர் வண்சட கோபன் சொன்ன, பாடலோர் ஆயி ரத்துள் இவையுமோர் பத்தும் வல்லார், வீடில போக மெய்தி விரும்புவர் அமரர் மொய்த்தே (2) 3.4.11 3057 மொய்ம்மாம் பூம்பொழில் பொய்கை முதலைச் சிறைப்பட்டு நின்ற, கைம்மா வுக்கருள் செய்த கார்முகில் போல்வண்ணன் கண்ணன், எம்மா னைச்சொல்லிப் பாடி எழுந்தும் பறந்தும்துள் ளாதார், தம்மால் கருமமென் சொல்லீர் தண்கடல் வட்டத்துள் ளீரே. (2) 3.5.1 3058 தண்கடல் வட்டத்துள் ளாரைத் தமக்கிரை யாத்தடிந் துண்ணும், திண்கழற் காலசு ரர்க்குத் தீங்கிழைக் கும்திரு மாலை, பண்கள் தலைக்கொள்ளப் பாடிப் பறந்தும் குனித்துழ லாதார், மண்கொள் உலகில் பிறப்பார் வல்வினை மோத மலைந்தே. 3.5.2 3059 மலையை யெடுத்துக்கல் மாரி காத்துப் பசுநிரை தன்னை, தொலைவு தவிர்த்த பிரானைச் சொல்லிச்சொல் லிநிறெப் போதும், தலையினோ டாதனம் தட்டத் தடுகுட்ட மாய்ப்பற வாதார், அலைகொள் நரகத் தழுந்திக் கிடந்துழைக் கின்ற வம்பரே. 3.5.3 3060 வம்பவிழ் கோதை பொருட்டா மால்விடை யேழும் அடர்த்த, செம்பவ ளத்திரள் வாயன் சிரீதரன் தொல்புகழ் பாடி, கும்பிடு நட்டமிட் டாடிக் கோகுகட் டுண்டுழ லாதார், தம்பிறப் பால்பய னென்னே சாது சனங்க ளிடையே? 3.5.4 3061 சாது சனத்தை நலியும் கஞ்சனைச் சாதிப்ப தற்கு, ஆதியஞ் சோதி யுருவை அங்குவைத் திங்குப் பிறந்த, வேத முதல்வனைப் பாடி வீதிகள் தோறும்துள் ளாதார், ஓதி யுணர்ந்தவர் முன்னா என்சவிப் பார்ம னிசரே? 3.5.5 3062 மனிசரும் மற்றும் முற்றுமாய் மாயப் பிறவி பிறந்த, தனியன் பிறப்பிலி தன்னைத் தடங்கடல் சேர்ந்த பிரானை, கனியைக் கரும்பினின் சாற்றைக் கட்டியைத் தேனை அமுதை, முனிவின்றி ஏத்திக் குனிப்பார் முழுதுணர் நீர்மையி னாரே. 3.5.6 3063 நீர்மை நூற்றுவர் வீய ஐவர்க் கருள்செய்து நின்று, பார்மல்கு சேனை அவித்த பரஞ்சுட ரைநினைந் தாடி. நீர்மல்கு கண்ணின ராகி நெஞ்சம் குழைந்துநை யாதே, ஊர்மல்கி மோடு பருப்பார் உத்தமர்க்கட் கென்செய் வாரே? 3.5.7 3064 வார்ப்புனல் அந்தண் ணருவி வடதிரு வேங்கடத் தெந்தை, பேர்ப்பல சொல்லிப் பிதற்றிப் பித்தரென் றேபிறர் கூற, ஊர்ப்பல புக்கும் புகாதும் உலோகர் சிரிக்கநின் றாடி, ஆர்வம் பெருகிக் குனிப்பார் அமரர் தொழப்படு வாரே. 3.5.8 3065 அமரர் தொழப்படு வானை அனைத்துல குக்கும் பிரானை, அமரர் மனத்தினுள் யோகு புணர்ந்தவன் தன்னோடொன் றாக, அமரத் துணியவல் லார்கள் ஒழியஅல் லாதவ ரெல்லாம், அமர நினைந்தெழுந் தாடி அலற்றுவ தேகரு மமே. 3.5.9 3066 கருமமும் கரும பலனும் ஆகிய காரணன் தன்னை, திருமணி வண்ணனைச் செங்கண் மாலினைத் தேவ பிரானை, ஒருமை மனத்தினுள் வைத்து உள்ளங் குழைந்தெழுந் தாடி, பெருமையும் நாணும் தவிர்ந்து பிதற்றுமின் பேதமை தீர்ந்தே. 3.5.10 3067 தீர்ந்த அடியவர் தம்மைத்திருத்திப் பணிகொள்ள வல்ல, ஆர்ந்த புகழச் சுதனை அமரர் பிரானையெம் மானை, வாய்ந்த வளவயல் சூழ்தண் வளங்குரு கூர்ச்சடகோபன், நேர்ந்தவோ ராயிரத் திப்பத் தருவினை நீறு செய்யுமே. (2) 3.5.11 3068 செய்ய தாமரைக் கண்ண னாயுல கேழு முண்ட அவன்கண்டீர், வையம் வானம் மனிசர் தெய்வம் மற்றும் மற்றும் மற்றும் முற்றுமாய், செய்ய சூழ்சுடர் ஞான மாய்வெளிப் பட்டி வைபடைத் தான்பின்னும், மொய்கொள் சோதியொ டாயி னானொரு மூவ ராகிய மூர்த்தியே. (2) 3.6.1 3069 மூவ ராகிய மூர்த்தி யைமுதல் மூவர்க் குமுதல் வன்றன்னை, சாவ முள்ளன நீக்கு வானைத் தடங்க டல்கிடந் தான்தன்னைத், தேவ தேவனைத் தென்னி லங்கை எரியெ ழச்செற்ற வில்லியை, பாவ நாசனைப் பங்க யத்தடங் கண்ண னைப்பர வுமினோ. 3.6.2 3070 பரவி வானவ ரேத்த நின்ற பரம னைப்பரஞ் சோதியை, குரவை கோத்த குழக னைமணி வண்ண னைக்குடக் கூத்தனை, அரவ மேறி யலைக டலம ரும்து யில்கொண்ட அண்ணலை, இரவும் நன்பக லும்வி டாதென்றும் ஏத்து தல்மனம் வைம்மினோ. 3.6.3 3071 வைம்மின் நும்மனத் தென்று யானுரைக் கின்ற மாயவன் சீர்மையை எம்ம னோர்க ளுரைப்ப தென்? அது நிற்க நாfடொறும், வானவர் தம்மை யாளும் அவனும் நான்முக னும்ச டைமுடி அண்ணலும், செம்மை யாலவன் பாத பங்கயம் சிந்தித் தேத்தி திரிவரே. 3.6.4 3072 திரியும் கற்றொ டகல்வி சும்பு திணிந்த மண்கிடந் தகடல், எரியும் தீயொ டிருசு டர்தெய்வம், மற்றும் மற்றும் முற்றுமாய், கரிய மேனியன் செய்ய தாமரைக் கண்ணன் கண்ணன்விண் ணோரிறை, சுரியும் பல்கருங் குஞ்சி யெங்கள் சுடர்மு டியண்ணல் தோற்றமே. 3.6.5 3073 தோற்றக் கேடவை யில்ல வனுடை யான வனொரு மூர்த்தியாய், சீற்றத் தோடருள் பெற்ற வனடிக் கீழ்ப்பு கநின்ற செங்கண்மால், நாற்றத் தோற்றச் சுவையொ லிஊ றல் ஆகி நின்ற,எம் வானவர் ஏற்றை யேயன்றி மற்றொ ருவரை யானி லேனெழு மைக்குமே. 3.6.6 3074 எழுமைக் குமென தாவிக் கின்னமு தத்தி னைஎன தாருயிர், கெழுமி யகதிர்ச் சோதி யைமணி வண்ண னைக்குடக் கூத்தனை, விழுமி யவம ரர்மு நிவர்வி ழுங்கும் கன்னல் கனியினை, தொழுமின் தூயம னத்த ராயிறை யும்நில் லாதுய ரங்களே. 3.6.7 3075 துயர மேதரு துன்ப இன்ப வினைக ளாய்அ வை அல்லனாய், உயர நின்றதோர் சோதி யாயுல கேழு முண்டுமிழ்ந் தான்தன்னை, அயர வாங்கு நமன்த மர்க்கரு நஞ்சி னையச்சு தன்தன்னை, தயர தற்கும கனறன் னையன்றி மற்றி லேன்தஞ்ச மாகவே. 3.6.8 3076 தஞ்ச மாகிய தந்தை தாயொடு தானு மாயவை அல்லனாய், எஞ்ச லிலம ரர்க்கு லமுதல் மூவர் தம்முள்ளு மாதியை, அஞ்சி நீருல கத்துள் ளீர்கள். அவனி வனென்று கூழேன்மின், நெஞ்சி னால்நினைப் பான்ய வனவன் ஆகும் நீள்கடல் வண்ணனே. 3.6.9 3077 கடல்வண் ணன்கண்ணன் விண்ண வர்க்கரு மாணிக் கமென தாருயிர் படவ ரவின ணைக்கி டந்த பரஞ்சு டர்ப்பண்டு நூற்றுவர், அடவ ரும்படை மங்க ஐவர்க்கட் காகி வெஞ்சமத்து, அன்றுதேர் கடவி யபெரு மான்க னைகழல் காண்ப தென்றுகொல் கண்களே? 3.6.10 3078 கண்கள் காண்டற் கரிய னாய்க்கருத் துக்கு நன்றுமெ ளியனாய், மண்கொள் ஞாலத்து யிர்க்கெல் லாமருள் செய்யும் வானவ ரீசனை, பண்கொள் சோலை வழுதி நாடன் குருகைக் கோன்சட கோபன்சொல், பண்கொள் ஆயிரத் திப்பத் தால்பத்த ராகக் கூடும் பயலுமினே. (2) 3.6.11 3079 பயிலும் சுடரொளி மூர்த்தியைப் பங்கயக் கண்ணனை, பயில இனியநம் பாற்கடல் சேர்ந்த பரமனை, பயிலும் திருவுடை யார்யவ ரேலும் அவர்க்கண்டீர், பயிலும் பிறப்பிடை தோற்றெம்மை யாளும் பரமரே. (2) 3.7.1 3080 ஆளும் பரமனைக் கண்ணனை ஆழிப் பிரான்றன்னை, தோளுமோர் நான்குடைத் தூமணி வண்ணனெம் மான்தன்னை தாளும் தடக்கையும் கூப்பிப் பணியும் அவர்க்கண்டீர், நாளும் பிறப்பிடை தோறு எம்மை யாளுடை நாதரே. 3.7.2 3081 நாதனை ஞாலமும் வானமும் ஏத்தும் நறுந்துழாய்ப் போதனை, பொன்னெடுஞ் சக்கரத் தெந்தை பிரான்தன்னை பாதம் பணியவல் லாரைப் பணியும் அவர்க்கண்டீர், ஓதும் பிறப்பிடை தோறெம்மை யாளுடை யார்களே. 3.7.3 3082 உடையார்ந்த வாடையன் கண்டிகை யன்உ டை நாணினன் புடையார்ப்பொன் னூலினன் பொன்முடி யன்மற்றும் பல்கலன், நடையா வுடைத்திரு நாரணன் தொண்டர்தொண் டர்க்கண்டீர், இடையார் பிறப்பிடை தோறெமக் கெம்பெரு மக்களே. 3.7.4 3083 பெருமக்க ளுள்ளவர் தம்பெரு மானை, அமரர்கட் கருமை யொழியஅ ன் றாரமு தூட்டிய அப்பனை, பெருமை பிதற்றவல் லாரைப் பிதற்றும் அவர்க்கண்டீர், வருமையு மிம்மையும் நம்மை யளிக்கும் பிராக்களே. 3.7.5 3084 அளிக்கும் பரமனை கண்ணனை ஆழிப் பிரான்தன்னை, துளிக்கும் நறுங்கண்ணித் தூமணி வண்ணனெம் மான்தன்னை, ஒளிக்கொண்ட சோதியை உள்ளத்துக் கொள்ளும் அவர்க்கண்டீர், சலிப்பின்றி யாண்டெம்மைச் சன்மசன் மாந்தரங் காப்பரே. 3.7.6 3085 சன்மசன் மாந்தரங் காத்தடி யார்களைக் கொண்டுபோய், தன்மை பொறுத்தித்தன் தாளிணைக் கீழ்க்கொள்ளும் அப்பனை, தொன்மை பிதற்றவல் லாறைப் பிதற்றும் அவர்கண்டீர், நம்மை பெறுத்தெம்மை நாளுய்யக் கொள்கின்ற நம்பரே. 3.7.7 3086 நம்பனை ஞாலம் படைத்தவ னைதிரு மார்பனை, உம்பர் உலகினில் யார்க்கும் உணர்வரி யான்தன்னைக், கும்பி நரகர்கள் ஏத்துவ ரேலும் அவர்கண்டீர், எம்பல் பிறப்பிடை தோறெம் தொழுகுலம் தாங்களே. 3.7.8 3087 குவலந்தாங்கு சாதிகள் நாலிலும் கீழிழிந்து, எத்தனை நலந்தா னிலாதசண் டாளசண் டாளர்க ளாகிலும், வலந்தாங்கு சக்கரத் தண்ணல் மணிவண்ணற் காளென்றுள் கலந்தார், அடியார் தம்மடி யாரெம் மடிகளே. 3.7.9 3088 அடியார்ந்த வையமுண் டாலிலை யன்ன சஞ்செய்யும், படியாது மில்குழ விப்படி யெந்தைபி ரான்றனக்கு, அடியார் அடியார் தமடி யார்அ டி யார்தமக் கடியார் அடியார் தம்,அடி யாரடி யோங்களே. 3.7.10 3089 அடியோங்கு நூற்றவர் வீயஅ ன் றைவருக் கருள்செய்த நெடியோனை, தென்குரு கூர்ச்சட கோபன்குற் றேவல்கள், அடியார்ந்த ஆயிரத் துள்ளிவை பத்தவன் தொண்டர்மேல் முடிவு,ஆரக் கற்கில் சன்மம்செய் யாமை முடியுமே. (2) 3.7.11 3090 முடியானே. மூவுலகும் தொழுதேத் தும்சீர் அடியானே, ஆழ்கடலைக் கடைந்தாய். புள்ளூர் கொடியானே, கொண்டல்வண் ணா.அண்டத் துமபரில் நெடியானே., என்று கிடக்குமென் நெஞ்சமே. (2) 3.8.1 3091 நெஞ்சமே. நீள்நக ராக இருந்தவென் தஞ்சனே, தண்ணிலங் கைக்கிறை யைச்செற்ற நஞ்சனே, ஞாலங்கொள் வான்குற ளாகிய வஞ்சனே, என்னுமெப் போதுமென் வாசகமே. 3.8.2 3092 வாசகமே ஏத்த அருள்செய்யும் வானவர்தம் நாயகனே, நாளிளந் திங்களைக் கோள்விடுத்து, வேயகம் பால்வெண்ணெய் தொடுவுண்ட ஆனாயர் தாயவனே, என்று தடவுமென் கைகளே. 3.8.3 3093 கைகளால் ஆரத் தொழுது தொழுதுன்னை, வைகலும் மாத்திரைப் போதுமோர் வீடின்றி, பைகொள் பாம்பேறி உறைபர னே,உன்னை மெய்கொள்ளக் காண விரும்புமென் கண்களே. 3.8.4 3094 கண்களால் காண வருங்கொலைன் றாசையால், மண்கொண்ட வாமனன் ஏற மகிழ்ந்துசெல், பண்கொண்ட புள்ளின் சிறகொலி பாவித்து, திண்கொள்ள ஓர்க்கும் கிடந்தென் செவிகளே. 3.8.5 3095 செவிகளால் ஆரநின் கீர்த்திக் கனியென்னும் கவிகளே காலப்பண் தேனுறைப் பத்துற்று, புவியின்மேல் பொன்னெடுஞ் சக்கரத் துன்னையே அவிவின்றி யாதரிக் கும்என தாவியே. 3.8.6 3096 ஆவியே. ஆரமு தே.என்னை ஆளுடை, தூவியம் புள்ளுடை யாய்.சுடர் நேமியாய், பாவியேன் நெஞ்சம் புலம்பப் பலகாலும், கூவியும் காணப் பெறேனுன கோலமே. 3.8.7 3097 கோலமே. தாமரைக் கண்ணதோர் அஞ்சன நீலமே, நின்றென தாவியை யீர்கின்ற சீலமே, சென்றுசொல் லாதன முன்நிலாம் காலமே, உன்னையெந் நாள்கண்டு கொள்வனே? 3.8.8 3098 கொள்வன்நான் மாவலி மூவடி தா என்ற கள்வனே, கஞ்சனை வஞ்சித்து வாணனை உள்வன்மை தீர,ஓ ராயிரம் தோள்துணித்த புள்வல்லாய், உன்னையெஞ் ஞான்று பொருந்துவனே? 3.8.9 3099 பொருந்திய மாமரு தின்னிடை போயவெம் பெருந்தகாய், உன்கழல் காணிய பேதுற்று, வருந்திநான் வாசக மாலைகொண்டு உன்னையே இருந்திருந் தெத்தனை காலம் புலம்புவனே. 3.8.10 3100 புலம்புசீர்ப் பூமி அளந்த பெருமானை, நலங்கொள்சீர் நன்குரு கூர்ச்சட கோபன்,சொல் வலங்கொண்ட ஆயிரத் துள்ளிவை யுமோர்ப்பத்து, இலங்குவான் யாவரும் ஏறுவர் சொன்னாலே. (2) 3.8.11 3101 சொன்னால் விரோதமிது ஆகிலும் சொல்லுவேன் கேண்மினோ, என்னாவில் இன்கவி யானொருவர்க்கும் கொடுக்கிலேன், தென்னா தெனாவென்று வண்டு முரல்திரு வேங்கடத்து, என்னானை என்னப்பன் எம்பெருமானுள னாகவே. 3.9.1 3102 உளனாக வேயெண்ணித் தன்னையொன்றாகத்தன் செல்வத்தை வளனா மதிக்குமிம் மானிடத்தைக்கவி பாடியென், குளனார் கழனிசூழ் கண்ணன் குறுங்குடி மெய்ம்மையே, உளனாய எந்தையை எந்தைபெம்மானை ஒழியவே? 3.9.2 3103 ஒழிவொன்றில் லாதபல் ஊழிதோறூழி நிலாவ,போம் வழியைத் தரும்நங்கள் வானவர் ஈசனை நிற்கப்போய், கழிய மிகநல்ல வான்கவி கொண்டு புலவீர்காள், இழியக் கருதியோர் மானிடம் பாடலென் னாவதே. 3.9.3 3104 என்னாவ தெத்தெனை நாளைக்குப் போதும் புலவீர்காள், மன்னா மனிசரைப் பாடிப் படைக்கும் பெரும்பொருள்?, மின்னார் மணிமுடி விண்ணவர் தாதையைப் பாடினால், தன்னாக வேகொண்டு சன்மம்செய்யாமையும் கொள்ளுமே. 3.9.4 3105 கொள்ளும் பயனில்லைக் குப்பை கிளர்த்தன்ன செல்வத்தை, வள்ளல் புகழ்ந்துநும் வாய்மை இழக்கும் புலவீர்காள், கொள்ளக் குறைவிலன் வேண்டிற்றெல் லாம்தரும் கோதில்,என் வள்ளல் மணிவண்ணன் தன்னைக் கவி சொல்ல வம்மினோ. 3.9.5 3106 வம்மின் புலவீர்.நும் மெய்வருத்திக்கை செய் துய்ம்மினோ, இம்மன் னுலகில் செல்வரிப்போதில்லை நோக்கினோம், நும்மின் கவிகொண்டு நும்நு_மிட்டாதெய்வம் ஏத்தினால், செம்மின் சுடர்முடி என்திருமாலுக்குச் சேருமே. 3.9.6 3107 சேரும் கொடைபுகழ் எல்லையிலானை,ஓ ராயிரம் பேரும் உடைய பிரானையல்லால்மற்று யான்கிலேன், மாரி யனையகை மால்வரையொக்கும்திண் தோளென்று, பாரிலோர் பற்றையைப் பச்சைப்பசும்பொய்கள் வேயவே. 3.9.7 3108 வேயின் மலிபுரை தோளிபின்னைக்கு மணாளனை, ஆய பெரும்புகழ் எல்லையிலாதன பாடிப்போய், காயம் கழித்துஅ வன் தாளிணைக்கீழ்ப்புகுங் காதலன், மாய மனிசரை என்சொல்லவல்லேனென் வாய்கொண்டே? 3.9.8 3109 வாய்கொண்டு மானிடம் பாடவந்தகவி யேனல்லேன், ஆய்கொண்ட சீர்வள்ளல் ஆழிப்பிரானெனக் கேயுளன், சாய்கொண்ட இம்மையும் சாதித்து வானவர் நாட்டையும், நீகண்டு கொள் என்று வீடும் தரும்நின்று நின்றே. 3.9.9 3110 நின்றுநின் றுபல நாளுய்க்கும் இவ்வுடல் நீங்கிப்போய், சென்றுசென் றாகிலும் கண்டுசன் மங்கழிப் பானெண்ணி, ஒன்றியொன் றியுல கம்படைத் தாங்கவி யாயினேற்கு, என்றுமென் றுமினி மற்றொரு வர்க்கவி யேற்குமே? 3.9.10 3111 ஏற்கும் பெரும்புகழ் வானவர் ஈசன்கண் ணன்தனக்கு, ஏற்கும் பெரும்புகழ் வண்குரு கூர்ச்சட கோபன் சொல், ஏற்கும் பெரும்புகழ் ஆயிரத் துள்ளிவையும் ஓர்ப்பத்து ஏற்கும் பெரும்புகழ் சொல்லவல்லார்க்கில்லை சன்மமே. 3.9.11 3112 சன்மம் பலபல செய்து வெளிப்பட்டுச் சங்கொடு சக்கரம்வில், ஒண்மை யுடைய வுலக்கையொள் வாள்தண்டு கொண்டுபுள் ளூர்ந்து,உலகில் வன்மை யுடைய அரக்கர் அசுரரை மாளப் படைபொருத, நன்மை யுடையவன் சீர்ப்பர வப்பெற்ற நானோர் குறைவிலனே. (2) 3.10.1 3113 குறைவில் தடங்கடல் கோளர வேறித்தன் கோலச்செந் தாமரைக்கண், உறைபவன் போலவோர் யோகு புணர்ந்த ஒளிமணி வண்ணன் கண்ணன், கறையணி மூக்குடைப் புள்ளிக் கடாவி அசுரரைக் காய்ந்தவம்மான், நிறைபுகழ் ஏத்தியும் பாடியும் ஆடியும் யானொரு முட்டிலனே. 3.10.2 3114 முட்டில்பல் போகத் தொருதனி நாயகன் மூவுல குக்குரிய, கட்டியைத் தேனை அமுதைநன் பாலைக் கனியைக் கரும்புதன்னை, மட்டவிழ் தண்ணந்து ழாய்முடி யானை வணங்கி அவன்திறத்துப் பட்டபின் னை,இறை யாகிலும் யானென் மனத்துப் பரிவிலனே. 3.10.3 3115 பரிவின்றி வாணனைக் காத்தும் என் றன்று படையொடும் வந்தெதிர்ந்த திரிபுரம் செற்றவ னும்மக னும்பின்னும் அங்கியும் போர்தொலைய, பொருசிறைப் புள்ளைக் கடாவிய மாயனை ஆயனைப் பொற்சக்கரத் தரியினை, அச்சுத னைப்பற்றி யானிறை யேனும் இடரிலனே. 3.10.4 3116 இடரின்றி யேயொரு நாளொரு போழ்திலெல் லாவுல கும்கழிய, படர்ப்புகழ்ப் பார்த்தனும் வைதிக னுமுடன் ஏறத்திண் தேர்க்கடவி, சுடரொளி யாய்நின்ற தன்னுடைச் சோதியில் வைதிகன் பிள்ளைகளை, உடலொடும் கொண்டு கொடுத்தவ னைப்பற்றி ஒன்றும் துயரிலனே. 3.10.5 3117 துயரில் சுடரொளி தன்னுடைச் சோதி நின்ற வண்ணம் நிற்கவே, துயரில் மலியும் மனிசர் பிறவியில் தோன்றிக்கண் காணவந்து, துயரங்கள் செய்து நன் தெய்வ நிலையுலகில் புக வுய்க்குமம்மான், துயரமில் சீர்க்கண்ணன் மாயன் புகழ்துற்ற யானோர்து ன்பமிலனே. 3.10.6 3118 துன்பமும் இன்பமு மாகிய செய்வினை யாயுல கங்களுமாய், இன்பமில் வெந்நர காகி இனியநல் வான் சுவர்க் கங்களுமாய், மன்பல் லுயிர்களு மாகிப் பலபல மாய மயக்குகளால், இன்புரும் இவ்விளை யாட்டுடை யானைப்பெற் றேதுமல் லலிலனே. 3.10.7 3119 அல்லலில் இன்பம் அளவிறந் தெங்கும் அழகமர் சூழொளியன், அல்லி மலர்மகள் போக மயக்குகள் ஆகியும் நிற்குமம்மான், எல்லையில் ஞானத்தன் ஞானமஃதேகொண்டெல் லாக்கரு மங்களும்செய், எல்லையில் மாயனைக் கண்ணனைத் தாள்பற்றி யானோர்துக் கமிலனே. 3.10.8 3120 துக்கமில் ஞானச் சுடரொளி மூர்த்தி துழாயலங் கல்பெருமான், மிக்கபன் மாயங்க ளால்விகிர் தம்செய்து வேண்டும் உருவுகொண்டு, நக்கபி ரானோ டயன்முத லாகஎல் லாரும் எவையும்,தன்னுள் ஒக்கவொ டுங்கவி ழுங்கவல் லானைப்பெற் றொன்றும் தளர்விலனே. 3.10.9 3121 தளர்வின்றி யேயென்றும் எங்கும் பரந்த தனிமுதல் ஞானமொன்றாய், அளவுடை யைம்புலன் களறி யாவகை யாலரு வாகிநிற்கும், வளரொளி ஈசனை மூர்த்தியைப் பூதங்கள் ஐந்தை யிருசுடரை, கிளரொளி மாயனைக் கண்ணனைத் தாள்பற்றி யானென்றும் கேடிலனே. 3.10.10 3122 கேடில்வி ழுப்புகழ்க் கேசவ னைக்குரு கூர்ச்சட கோபன் சொன்ன, பாடலோ ராயிரத் துளிவை பத்தும் பயிற்றவல் லார்கட்கு,அவன் நாடும் நகரமும் நன்குடன் காண நலனிடை யூர்தி பண்ணி, வீடும்பெ றுத்தித்தன் மூவுல குக்கும் தருமொரு நாயகமே. (2) 3.10.11 திருவாய் மொழி நான்காம் பத்து 3123 ஒருநா யகமாய் ஓட,வுலகுட னாண்டவர், கருநாய் கவர்ந்த காலர் சிதைகிய பானையர், பெருநாடு காண இம்மையிலேபிச்சை தாம்கொள்வர், திருநாரணன்தாள் காலம் பெறச்சிந்தித் துய்ம்மினோ. 4.1.1 3124 உய்ம்மின் திறைகொணர்ந் தென்றுலகாண்டவர், இம்மையே தம்மின் சுவைமட வாரைப்பிறர் கொள்ளத் தாம்விட்டு வெம்மி னொளிவெயில் கானகம்போய்க்குமை தின்பர்கள், செம்மின் முடித்திரு மாலைவிரைந்தடி சேர்மினோ. 4.1.2 3125 அடிசேர் முடியின ராகியரசர்கள் தாம்தொழ, இடிசேர் முரசங்கள் முற்றத்தியம்ப இருந்தவர், பொடிசேர் துகளாய்ப் போவர்களாதலின் நொக்கென கடிசேர் துழாய்முடிக் கண்ணன் கழல்கள் நினைமினோ. 4.1.3 3126 நினைப்பான் புகில்கடல் எக்கலின் நுண்மண லிற்பலர், எனைத்தோ ருகங்களும் இவ்வுல காண்டு கழிந்தவர், மனைப்பால் மருங்கற மாய்தலல்லால்மற்றுக் கண்டிலம், பனைத்தாள் மதகளி றட்டவன் பாதம் பணிமினோ. 4.1.4 3127 பணிமின் திருவருள் என்னும்அஞ்சீதப் பைம்பூம்பள்ளி, அணிமென் குழலார் இன்பக்கலவி அமுதுண்டார், துணிமுன்பு நாலப்பல் லேழையர் தாமிழிப் பச்செல்வர், மணிமின்னு மேனிநம் மாயவன் பேர்சொல்லி வாழ்மினோ. 4.1.5 3128 வாழ்ந்தார்கள் வாழ்ந்தது மாமழை மொக்குளின் மாய்ந்துமாய்ந்து, ஆழ்ந்தாரென் றல்லால் அன்று முதலின் றறுதியா, வாழ்ந்தார்கள் வாழ்ந்தே நிற்பரென் பதில்லை நிற்குறில், ஆழ்ந்தார் கடல்பள்ளி அண்ணல் அடியவர் ஆமினோ. 4.1.6 3129 ஆமின் சுவையவை ஆறொடடிசிலுண் டார்ந்தபின், தூமென் மொழிமட வாரிரக்கப்பின்னும் துற்றுவார், ஈமின் எமக்கொரு துற் றென்றிடறுவ ராதலின், கோமின் துழாய்முடி ஆதியஞ்சோதி குணங்களே. 4.1.7 3130 குணங்கொள் நிறைபுகழ் மன்னர்க்கொடைக்கடன் பூண்டிருந்து, இணங்கி யுலகுட னாக்கிலும் ஆங்கவ னையில்லார், மணங்கொண்ட கோபத்து மன்னியு மீள்வர்கள் மீள்வில்லை, பணங்கொள் அரவணை யான்திரு நாமம் படிமினோ. 4.1.8 3131 படிமன்னு பல்கலன் பற்றோடறுத்துஐம் புலன்வென்று, செடிமன்னு காயம்செற்றார்களு மாங்கவ னையில்லார், குடிமன்னு மின்சுவர்க்க மெய்தியுமீள்வர்கள் மீள்வில்லை, கொடிமன்னு புள்ளுடை அண்ணல் கழல்கள் குறுகுமினோ. 4.1.9 3132 குறுக மிகவுணர் வத்தொடு நோக்கியெல் லாம்விட்ட, இறுக லிறப்பென்னும் ஞானிக்கும் அப்பய னில்லையேல், சிறுக நினைவதோர் பாசமுண்டாம்பின்னும் வீடில்லை, மறுபகலில் ஈசனைப் பற்றி விடாவிடில் வீடஃதே. 4.1.10 3133 அஃதே உய்யப் புகுமாறென்று கண்ணன் கழல்கள்மேல், கொய்பூம் பொழில்சூழ் குருகூர்ச்சடகோபன் குற்றேவல், செய்கோலத் தாயிரம் சீர்த்தொடைப்பாடல் இவைபத்தும், அஃகாமற் கற்பவர் ஆழ்துயர் போயுய்யற் பாலரே. (2) 4.1.11 3134 பாலனா யேழுல குண்டு பரிவின்றி, ஆலிலை யன்னவ சஞ்செய்யும் அண்ணலார், தாளிணை மேலணி தண்ணந் துழாயென்றே மாலுமால், வல்வினை யேன்மட வல்லியே. (2) 4.2.1 3135 வல்லிசேர் நுண்ணிடை யாய்ச்சியர் தம்மொடும், கொல்லைமை செய்து குரவை பிணைந்தவர், நல்லடி மேலணி நாறு துழாயென்றே சொல்லுமால், சூழ்வினை யாட்டியேன் பாவையே. 4.2.2 3136 பாவியல் வேதநன் மாலை பலகொண்டு, தேவர்கள் மாமுனி வரிறைஞ் சநின்ற சேவடி மேலணி செம்பொற் றுழாயென்றே கூவுமால், கோள்வினை யாட்டியேன் கோதையே. 4.2.3 3137 கோதில வண்புகழ் கொண்டு சமயிகள், பேதங்கள் சொல்லிப் பிதற்றும் பிரான்பரன், பாதங்கள் மேலணி பைம்பொற் றுழாயென்றே ஓதுமால், ஊழ்வினை யேன்தடந் தோளியே. 4.2.4 3138 தோளிசேர் பின்னை பொருட்டெரு தேழ்தழீஇ க் கோளியார் கோவல னார்க்குடக் கூத்தனார், தாளிணை மேலணி தண்ணந்து ழாயென்றே நாளுநாள், நைகின்ற தால்எ ன்தன் மாதரே. 4.2.5 3139 மாதர்மா மண்மடந் தைபொருட் டேனமாய், ஆதியங் காலத் தகலிடம் கீண்டவர், பாதங்கள் மேலணி பைம்பொற் றுழாயென்றே ஓதும்மால், எய்தினள் என்தன் மடந்தையே. 4.2.6 3140 மடந்தையை வண்கம லத்திரு மாதினை, தடங்கொள்தார் மார்பினில் வைத்தவர் தாளின்மேல், வடங்கொள்பூந் தண்ணந் துழாய்மலர்க் கேயிவள் மடங்குமால், வாணுத லீர்.என் மடக்கொம்பே. 4.2.7 3141 கொம்புபோல் சீதை பொருட்டிலங் கைநகர் அம்பெரி யுய்த்தவர் தாளிணை மேலணி, வம்பவிழ் தண்ணந்து ழாய்மலர்க் கேயிவள் நம்புமால், நானிதற் கென்செய்கேன் நங்கைமீர். 4.2.8 3142 நங்கைமீர். நீரும்ஒ ர் பெண்பெற்று நல்கினீர், எங்ஙனே சொல்லுகேன் யான்பெற்ற ஏழையை, சங்கென்னும் சக்கர மென்னும் துழாயென்னும், இங்ஙனே சொல்லும் இராப்பகல் என்செய்கேன்? 4.2.9 3143 என்செய்கேன் என்னுடைப் பேதையென் கோமளம், என்சொல்லும் என்வச முமல்லள் நங்கைமீர், மின்செய்பூண் மார்பினன் கண்ணன் கழல்துழாய், பொன்செய்பூண் மென்முலைக் கென்று மெலியுமே. 4.2.10 3144 மெலியுநோய் தீர்க்கும்நங் கண்ணன் கழல்கள்மேல், மலிபுகழ் வண்குரு கூர்ச்சட கோபன்சொல், ஒலிபுகழ் ஆயிரத் திப்பத்தும் வல்லவர், மலிபுகழ் வானவர்க் காவர்நற் கோவையே.(2) 4.2.11 3145 கோவை வாயாள் பொருட்டேற்றின் எருத்தம் இறுத்தாய், மதிளிலங்கைக் கோவை வீயச் சிலைகுனித்தாய். குலநல் யானை மருப்பொசித்தாய், பூவை வீயா நீர்தூவிப் போதால் வணங்கே னேலும்,நின் பூவை வீயாம் மேனிக்குப் பூசும் சாந்தென் னெஞ்சமே. (2) 4.3.1 3146 பூசும் சாந்தென் னெஞ்சமே புனையும் கண்ணி எனதுடைய, வாச கம்செய் மாலையே வான்பட் டாடை யுமஃதே, தேச மான அணிகலனும் என்கை கூப்புச் செய்கையே, ஈசன் ஞால முண்டுமிழ்ந்த எந்தை யேக மூர்த்திக்கே. 4.3.2 3147 ஏக மூர்த்தி இருமூர்த்தி மூன்று மூர்த்தி பலமூர்த்தி ஆகி, ஐந்து பூதமாய் இரண்டு சுடராய் அருவாகி, நாகம் ஏறி நடுக்கடலுள் துயின்ற நாரா யணனே,உன் ஆகம் முற்றும் அகத்தடக்கி ஆவி யல்லல் மாய்த்ததே. 4.3.3 3148 மாய்த்தல் எண்ணி வாய்முலை தந்த மாயப் பேயுயிர் மாய்த்த, ஆய மாயனே. வாம னனே மாதவா, பூத்தண் மாலை கொண்டுன்னைப் போதால் வணங்கே னேலும்,நின் பூத்தண் மாலை நெடுமுடிக்குப் புனையும் கண்ணி எனதுயிரே. 4.3.4 3149 கண்ணி யெனதுயிர் காதல் கனகச் சோதி முடிமுதலா, எண்ணில் பல்க லன்களும் ஏலு மாடை யுமஃதே, நண்ணி மூவு லகும்நவிற்றும் கீர்த்தி யுமஃதே, கண்ண னெம்பி ரானெம்மான் கால சக்கரத் தானுக்கே. 4.3.5 3150 கால சக்க ரத்தோடு வெண்சங் கம்கை யேந்தினாய், ஞால முற்று முண்டுமிழ்ந்த நாரா யணனே. என்றென்று, ஓல மிட்டு நானழைத்தால் ஒன்றும் வாரா யாகிலும், கோல மாமென் சென்னிக்குன் கமலம் அன்ன குரைகழலே. 4.3.6 3151 குரைக ழல்கள் நீட்டிமண் கொண்ட கோல வாமனா, குரைக ழல்கை கூப்புவார்கள் கூட நின்ற மாயனே, விரைகொள் பூவும் நீரும்கொண்டேத்த மாட்டே னேலும்,உன் உரைகொள் சோதித் திருவுருவம் என்ன தாவி மேலதே. 4.3.7 3152 என்ன தாவி மேலையாய் ஏர்கொள் ஏழு லகமும், துன்னி முற்று மாகிநின்ற சோதி ஞான மூர்த்தியாய், உன்ன தென்ன தாவியும் என்ன துன்ன தாவியும் இன்ன வண்ண மேநின்றாய் என்று ரைக்க வல்லேனே? 4.3.8 3153 உரைக்க வல்லேன் அல்லேனுன் உலப்பில் கீர்த்தி வெள்ளத்தின் கரைக்கண் என்று செல்வன்நான்? காதல் மையல் ஏறினேன், புரைப்பி லாத பரம்பரனே. பொய்யி லாத பரஞ்சுடரே, இரைத்து நல்ல மேன்மக்கள் ஏத்த யானும் ஏத்தினேன். 4.3.9 3154 யானும் ஏத்தி ஏழுலகும் முற்றும் ஏத்தி, பின்னையும் தானும் ஏத்தி லும்தன்னை ஏத்த ஏத்த எங்கெய்தும், தேனும் பாலும் கன்னலும் அமுதுமாகித் தித்திப்ப, யானு மெம்பி ரானையே ஏத்தி னேன்யா னுய்வானே. 4.3.10 3155 உய்வு பாயம் மற்றின்மை தேறிக் கண்ணன் ஒண்கழல்கள்மேல் செய்ய தாம ரைப்பழனத் தென்னன் குருகூர்ச் சடகோபன், பொய்யில் பாடல் ஆயிரத்துள் இவையும் பத்தும் வல்லார்கள், வையம் மன்னி வீற்றிருந்து விண்ணும் ஆள்வர் மண்ணூடே. (2) 4.3.11 3156 மண்ணை யிருந்து துழாவி வாமனன் மண்ணிது என்னும், விண்ணைத் தொழுதவன் மேவு வைகுந்த மென்றுகை காட்டும், கண்ணையுள் நீர்மல்க நின்று கடல்வண்ணன் என்னும் அன்னே.என் பெண்ணைப் பெருமயல் செய்தாற் கென்செய்கேன் பெய்வளை யீரே (2) 4.4.1 3157 பெய்வளைக் கைகளைக் கூப்பிப் பிரான்கிடக் கும்கடல் என்னும், செய்யதோர் ஞாயிற்றைக் காட்டிச் சிரீதரன் மூர்த்தியீ தென்னும், நையும்கண் ணீர்மல்க நின்று நாரணன் என்னும்அ ன் னே,என் தெய்வ வுருவில் சிறுமான் செய்கின்ற தொன்றறி யேனே. 4.4.2 3158 அறியும்செந் தீயைத் தழுவி அச்சுதன் என்னும்மெய் வேவாள், எறியும்தண் காற்றைத் தழுவி என்னுடைக் கோவிந்தன் என்னும், வெறிகொள் துழாய்மலர் நாறும் வினையுடை யாட்டியேன் பெற்ற செறிவளை முன்கைச் சிறுமான் செய்கின்ற தென்கண்ணுக் கொன்றே. 4.4.3 3159 ஒன்றிய திங்களைக் காட்டி ஒளிமணி வண்ணனே என்னும் நின்ற குன்றத்தினை நோக்கி நெடுமாலே. வா என்று கூவும், நன்றுபெய் யும்மழை காணில் நாரணன் வந்தான் என் றாலும், என்றின மையல்கள் செய்தார் என்னுடைக் கோமளத் தையே. 4.4.4 3160 கோமள வான்கன்றைப் புல்கிக் கோவிந்தன் மேய்த்தன என்னும், போமிள நாகத்தின் பின்போய் அவன்கிடக் கையீ தென்னும், ஆமள வொன்றும் அறியேன் அருவினை யாட்டியேன் பெற்ற, கோமள வல்லியை மாயோன் மால்செய்து செய்கின்ற கூத்தே. 4.4.5 3161 கூத்தர் குடமெடுத் தாடில் கோவிந்த னாம் எனா ஓடும், வாய்த்த குழலோசை கேட்கில் மாயவன் என்றுமை யாக்கும், ஆய்ச்சியர் வெண்ணெய்கள் காணில் அவனுண்ட வெண்ணெயீ தென்னும், பேய்ச்சி முலைசுவைத் தாற்கென் பெண்கொடி யேறிய பித்தே. 4.4.6 3162 ஏறிய பித்தினோ டெல்லா வுலகும்கண் ணன்படைப் பென்னும் நீறுசெவ் வேயிடக் காணில் நெடுமால் அடியார் என் றோடும், நாறு துழாய்மலர் காணில் நாரணன் கண்ணியீ தென்னும், தேறியும் தேறாது மாயோன் திறத்தன ளேயித் திருவே. 4.4.7 3163 திருவுடை மன்னரைக் காணில் திருமாலைக் கண்டேனே என்னும், உருவுடை வண்ணங்கள் காணில் உலகளந் தான் என்று துள்ளும், கருவுடைத் தேவில்க ளெல்லாம் கடல்வண்ணன் கோயிலே என்னும் வெருவிலும் வீழ்விலும் ஓவாக்f கண்ணன் கழல்கள் விரும்புமே. 4.4.8 3164 விரும்பிப் பகைவரைக் காணில் வியலிடம் உண்டானே. என்னும், கரும்பெரு மேகங்கள் காணில் கண்ணன் என் றேறப் பறக்கும், பெரும்புல ஆநிரை காணில் பிரானுளன் என்றுபின் செல்லும், அரும்பெறல் பெண்ணினை மாயோன் அலற்றி அயர்ப்பிக்கின் றானே. 4.4.9 3165 அயர்க்கும்சுற் றும்பற்றி நோக்கும் அகலவே நீள் நோக்குக் கொள்ளும், வியர்க்கும் மழைக்கண் துளும்ப வெவ்வுயிர்க் கொள்ளும்மெய் சோரும், பெயர்த்தும் கண் ணா. என்று பேசும், பெருமானே. வா. என்று கூவும், மயல்பெருங் காதலென் பேதைக் கென்செய்கேன் வல்வினை யேனே. 4.4.10 3166 வல்வினை தீர்க்கும் கண்ணனை வண்குரு கூர்ச்சட கோபன், சொல்வினை யால்சொன்ன பாடல் ஆயிரத் துள்ளிவை பத்தும், நல்வினை யென்றுகற் பார்கள் நலனிடை வைகுந்தம் நண்ணி, தொல்வினை தீரவெல் லாரும் தொழுதெழ வீற்றிருப் பாரே. (2) 4.4.11 3167 வீற்றிருந் தேழுலகும் தனிக்கோல் செல்ல, வீவில்சீர், ஆற்றல்மிக் காளும் அம்மானைவெம்மா பிளந்தான்தன்னை, போற்றி யென்றே கைகளாரத் தொழுது சொல்மாலைகள், ஏற்ற நோற்றேற் கினியென்னகுறை யெழுமையுமே? (2) 4.5.1 3168 மைய கண்ணாள் மலர்மேலுறைவா ளுறைமார்பினன், செய்ய கொலத் தடங்கண்ணன் விண்ணோர் பெருமான்தன்னை மொய்ய சொல்லா லிசைமாலைகளேத்தி யுள்ளப் பெற்றேன், வெய்ய நோய்கள் முழுதும் வியன்ஞாலத்து வீயவே. 4.5.2 3169 வீவி லின்ப மிகஎல்லை நிகழ்ந்தநம் அச்சுதன், வீவில் சீரன் மலர்க்கண்ணன் விண்ணோர் பெருமான்தன்னை, வீவில் காலம் இசைமாலைகள் ஏத்தி மேவப்பெற்றேன், வீவி லின்பமிக எல்லை நிகழ்ந்தனன் மேவியே. 4.5.3 3170 மேவி நின்று தொழுவார் வினைபோக மேவும்பிரான், தூவியம் புள்ளு டையான் அடலாழியம் மான்றன்னை, நாவிய லாலிசை மாலைக ளேத்திநண் ணப்பெற்றேன், ஆவியென் னாவியை யானறியேன்செய்த வாற்றையே. 4.5.4 3171 ஆற்ற நல்ல வகைகாட்டும் அம்மானை, அமரர்தம் ஏற்றை யெல்லாப் பொருளும் விரித்தானை எம்மான்தன்னை, மாற்ற மாலை புனைந்தேத்தி நாளும் மகிழ்வெய்தினேன், காற்றின் முன்னம் கடுகி வினைநோய்கள் கரியவே. 4.5.5 3172 கரிய மேனிமிசை வெளிய நீறுசிறி தேயிடும், பெரிய கோலத் தடங்கண்ணன் விண்ணோர் பெருமான்தன்னை, உரிய சொல்லா லிசைமாலைகள் ஏத்தியுள்ளப் பெற்றேற்கு, அரிய துண்டோ எனக்கின்று தொட்டுமினி யென்றுமே? 4.5.6 3173 என்றும் ஒன்றாகி யொத்தாரும்மிக்கார்களும், தன்றனக் கின்றி நின்றானை யெல்லாவுலகும் உடையான் தன்னை, குன்ற மொன்றால் மழைகாத்தபிரானைச்சொன் மாலைகள், நன்று சூட்டும் விதியெய்தினம் என்ன குறைநமக்கே? 4.5.7 3174 நமக்கும் பூவின்மிசை நங்கைக்கும் இன்பனை, ஞாலத்தார் தமக்கும் வானத் தவர்க்கும் பெருமானை, தண்டாமரை சுமக்கும் பாதப் பெருமானைச் சொன்மாலைகள், சொல்லுமா றமைக்க வல்லேற் கினியாவர் நிகரகல் வானத்தே? 4.5.8 3175 வானத்தும் வானத்துள் ளும்பரும் மண்ணுள்ளும் மண்ணின்கீழ்த் தானத்தும், எண்டிசை யும்தவி ராதுநின் றான்தன்னை, கூனற்சங் கத்தடக் கையவனைக் குடமாடியை வானக் கோனைக், கவிசொல்ல வல்லேற் கினிமா றுண்டோ ? 4.5.9 3176 உண்டும் உமிழ்ந்தும் கடந்தும் இடந்தும் கிடந்தும்நின்றும், கொண்ட கோலத் தொடுவீற் றிருந்தும் மணங்கூடியும், கண்ட வாற்றால் தனக்கே யுலகென நின்றான்தன்னை, வண்தமிழ் நூற்க நோற்றேன் அடியார்க் கின்பமாரியே. 4.5.10 3177 மாரி மாறாத தண்ணம்மலை வேங்கடத் தண்ணலை, வாரி வாறாத பைம்பூம் பொழில்சூழ் குருகூர்நகர், காரி மாறன் சடகோபன் சொல்லாயிரத் திப்பத்தால், வேரி மாறாத பூமே லிருப்பாள் வினைதீர்க்குமே. (2) 4.5.11 3178 தீர்ப்பாரை யாமினி யெங்ஙனம் நாடுதும் அன்னைமீர், ஓர்ப்பாலிவ் வொண்ணுதல் உற்றநன் னோயிது தேறினோம், போர்ப்பாகு தான்செய்தன் றைவரை வெல்வித்த, மாயப்போர்த் தேர்ப்பாக னார்க்கிவள் சிந்தை துழாய்த்திசைக் கின்றதே. 4.6.1 3179 திசைக்கின்ற தேயிவள் நோயிது மிக்க பெருந்தெய்வம், இசைப்பின்றி நீரணங் காடும் இளந்தெய்வம் அன்றிது, திசைப்பின்றி யேசங்கு சக்கர மென்றிவள் கேட்க,நீர் இசைக்கிற்றி ராகில்நன் றேயில் பெறுமிது காண்மினே. 4.6.2 3180 இதுகாண்மின் அன்னைமீர். இக்கட்டு விச்சிசொற் கொண்டு,நீர் எதுவானும் செய்தங்கோர் கள்ளும் இறைச்சியும் தூவேல்மின், மதுவார் துழாய்முடி மாயப் பிரான்கழல் வாழ்த்தினால், அதுவே யிவளுற்ற நோய்க்கும் அருமருந் தாகுமே. 4.6.3 3181 மருந்தாகும் என்றங்கோர் மாய வலவைசொற் கொண்டு,நீர் கருஞ்சோறும் மற்றைச் செஞ்சோறும் களனிழைத் தென்பயன்? ஒருங்காக வேயுல கேழும் விழுங்கி உமிழ்ந்திட்ட, பெருந்தெவன் பேர்சொல்ல கிற்கில் இவளைப் பெறுதிரே. 4.6.4 3182 இவளைப் பெறும்பரி சிவ்வணங் காடுதல் அன்றந்தோ, குவளைத் தடங்கண்ணும் கோவைச்செவ்வாயும் பயந்தனள், கவளக் கடாக்களி றட்டபிரான்திரு நாமத்தால், தவளப் பொடிக்கொண்டு நீரிட்டிடுமின் தணியுமே. 4.6.5 3183 தணியும் பொழுதில்லை நீரணங்காடுதிர் அன்னைமீர், பிணியும் ஒழிகின்ற தில்லை பெருகு மிதுவல்லால், மணியின் அணிநிற மாயன் தமரடி நீறுகொண்டு, அணிய முயலின்மற் றில்லைகண்டீரிவ் வணங்குக்கே. 4.6.6 3184 அணங்குக் கருமருந் தென்றங்கோர் ஆடும்கள் ளும்பராய் துணங்கை யெறிந்துநுந் தோள்குலைக்கப்படும் அன்னைமீர், உணங்கல் கெடக்கழு தையுதடாட்டம்கண் டென்பயன்? வணங்கீர்கள் மாயப் பிரான்தமர் வேதம்வல் லாரையே. 4.6.7 3185 வேதம்வல் லார்களைக் கொண்டுவிண்ணோர்பெரு மான்திருப் பாதம் பணிந்து,இவள் நோயிது தீர்த்துக்கொள் ளாதுபோய் ஏதம் பறைந்தல்ல செய்துகள்ளூடு கலாய்த்தூய், கீத முழவிட்டு நீர் அணங் காடுதல் கீழ்மையே. 4.6.8 3186 கீழ்மையினா லங்கோர் கீழ்மகனிட்ட முழவின்கீழ், நாழ்மை பலசொல்லி நீரணங்காடும்பொய் காண்கிலேன், ஏழ்மைப் பிறப்புக்கும் சேமமிந் நோய்க்குமீ தேமருந்து, ஊழ்மையில் கண்ணபி ரான்கழல் வாழ்த்துமின் உன்னித்தே. 4.6.9 3187 உன்னித்து மற்றொரு தெய்வம்தொழாளவ னையல்லால், நும்மிச்சை சொல்லிநும் தோள்குலைக்கப்படும் அன்னைமீர், மன்னப் படும்மறை வாணனை வண்துவ ராபதி மன்னனை, ஏத்துமின் ஏத்துதலும்தொழு தாடுமே. 4.6.10 3188 தொழுதாடி தூமணி வண்ணனுக்காட்செய்து நோய்தீர்ந்த வழுவாத தொல்புகழ் வண்குருகூர்ச்சட கோபன், சொல் வழுவாத ஆயிரத் துள்ளிவை பத்து வெறிகளும், தொழுதாடிப் பாடவல் லார்துக்க சீலம் இலர்களே. 4.6.11 3189 சீலம் இல்லாச் சிறிய னேலும் செய்வினை யோபெரிதால், ஞாலம் உண்டாய் ஞானமூர்த்தி நாராய ணா. என்றென்று, காலந் தோறும் யானிருந்து கைதலை பூசலிட்டால் கோல மேனி காண வாராய் கூவியும் கொள்ளாயே. (2) 4.7.1 3190 கொள்ள மாளா இன்ப வெள்ளம் கொதில தந்திடும்,என் வள்ள லேயோ. வையங் கொண்ட வாமனா வோ. என்றென்று, நள்ளி ராவும் நண்பகலும் நானிருந் தோலமிட்டால், கள்ள மாயா. உன்னை யென்கண் காணவந் தீயாயே. 4.7.2 3191 ஈவி லாத தீவினைகள் எத்தனை செய்த னன்கொல்? தாவி வையம் கொண்ட எந்தாய். தாமோதரா. என்றென்று கூவிக் கூவி நெஞ்சுருகிக் கண்பனி சோர நின்றால், பாவி நீயென் றொன்று சொல்லாய் பாவியேன் காணவந்தே. 4.7.3 3192 காண வந்தென கண்முகப்பே தாமரைக் கண்பிறழ, ஆணி செம்பொன் மேனியெந்தாய். நின்றருளாய் என்றென்று, நாண மில்லாச் சிறுதகையேன் நானிங் கலற்றுவதென், பேணி வானோர் காணமாட்டாப் பீடுடை யப்பனையே? 4.7.4 3193 அப்ப னே.அட லாழியானே, ஆழ்கட லைக்கடைந்த துப்ப னே,உன் தோள்கள் நான்கும் கண்டிடக்கூடுங் கொலென்று, எப்பொ ழுதும் கண்ண நீர்கொண் டாவி துவர்ந்துவர்ந்து, இப்போ ழுதே வந்தி டாயென் றேழையேன் நோக்குவனே. 4.7.5 3194 நோக்கி நோக்கி உன்னைக் காண்பான் யானென தாவியுள்ளே, நாக்கு நீள்வன் ஞான மில்லை நாடோ று மென்னுடைய, ஆக்கை யுள்ளூ மாவி யுள்ளும் அல்லபு றத்தினுள்ளும், நீக்க மின்றி யெங்கும் நின்றாய். நின்னை யறிந்தறிந்தே. 4.7.6 3195 அறிந்த றிந்து தேறித் தேறி யானென தாவியுள்ளே, நிறைந்த ஞான மூர்த்தி யாயை நின்மல மாகவைத்து, பிறந்தும் செத்தும் நின்றிடறும் பேதைமை தீர்ந்தொ ழிந்தேன் நறுந்து ழாயின் கண்ணி யம்மா. நானுன்னைக் கண்டுகொண்டே. 4.7.7 3196 கண்டு கொண்டென் கைக ளார நின்திருப் பாதங்கள்மேல், எண்டி சையு முள்ள பூக்கொண் டேத்தி யுகந்துகந்து, தொண்ட ரோங்கள் பாடி யாடச் சூழ்கடல் ஞாலத்துள்ளே, வண்டு ழாயின் கண்ணி வேந்தே. வந்திட கில்லாயே. 4.7.8 3197 இடகி லேனோன் றட்ட கில்லேன் ஐம்புலன் வெல்லகில்லேன், கடவ னாகிக் காலந் தோறும் பூப்பறித் தேத்தகில்லேன், மடவன் நெஞ்சம் காதல் கூர வல்வினை யேன்அயர்ப்பாய், தடவு கின்றே னெங்குக் காண்பன் சக்கரத் தண்ணலையே? 4.7.9 3198 சக்க ரத்தண் ணலேயென்று தாழ்ந்து கண்ணீர் ததும்ப, பக்கம் நோக்கி நின்ற லந்தேன் பாவியேன் காண்கின்றிலேன், மிக்க ஞான மூர்த்தி யாய வேத விளக்கினை,என் தக்க ஞானக் கண்க ளாலே கண்டு தழுவுவனே. 4.7.10 3199 தழுவி நின்ற காதல்தன்னால் தாமரைக் கண்ணன்தன்னை, குழுவு மாடத் தென்குரு கூர்மா றன்சட கோபன்,சொல் வழுவி லாத வொண்தமிழ்கள் ஆயிரத்து ளிப்பத்தும், தழுவப் பாடி யாட வல்லார் வைகுந்த மேறுவரே. (2) 4.7.11 3200 ஏறாளும் இறையோனும் திசைமுகனும் திருமகளும், கூறாளும் தனியுடம்பன் குலங்குலமா அசுரர்களை, நீறாகும் படியாக நிருமித்துப் படைதொட்ட, மாறாளன் கவராத மணிமாமை குறைவிலமே. (2) 4.8.1 3201 மணிமாமை குறைவில்லா மலர்மாதர் உறைமார்வன், அணிமானத் தடவரைத்தோள் அடலாழித் தடக்கையன், பணிமானம் பிழையாமே யடியேனைப் பணிகொண்ட, மணிமாயன் கவராத மடநெஞ்சால் குறைவிலமே. 4.8.2 3202 மடநெஞ்சால் குறைவில்லா மகள்தாய்செய் தொருபேய்ச்சி, விடநஞ்ச முலைசுவைத்த மிகுஞானச் சிறுகுழவி, படநாகத் தணைக்கிடந்த பருவரைத்தோள் பரம்புருடன், நெடுமாயன் கவராத நிறையினால் குறைவிலமே. 4.8.3 3203 நிறையினாற் குறைவில்லா நெடும்பணைத்தோள் மடப்பின்னை, பொறையினால் முலையணைவான் பொருவிடைஏழ் அடர்த்துகந்த, கறையினார் துவருடுக்கை கடையாவின் கழிகோல்கை, சறையினார் கவராத தளிர்நிறத்தால் குறைவிலமே. 4.8.4 3204 தளிர்நிறத்தால் குறைவில்லாத் தனிச்சிறையில் விளப்புற்ற, கிளிமொழியாள் காரணமாக் கிளரரக்கன் நகரெரித்த, களிமலர்த் துழாயலங்கல் கமழ்முடியன் கடல்ஞாலத்து, அளிமிக்கான் கவராத அறிவினால் குறைவிலமே. 4.8.5 3205 அறிவினால் குறைவில்லா அகல்ஞாலத் தவரறிய, நெறியெல்ல மெடுத்துரைத்த நிறைஞானத் தொருமூர்த்தி, குறியமாண் உருவாகிக் கொடுங்கோளால் நிலங்கொண்ட, கிறியம்மான் கவராத கிளரொளியால் குறைவிலமே. 4.8.6 3206 கிளரொளியால் குறைவில்லா அரியுருவாய்க் கிளர்ந்தெழுந்து, கிளரொளிய இரணியன தகல்மார்பம் கிழிந்துகந்த, வளரொளிய கனலாழி வலம்புரியன் மணிநீல, வளரொளியான் கவராத வரிவளையால் குறைவிலமே. 4.8.7 3207 வரிவளையால் குறைவில்லாப் பெருமுழக்கால் அடங்காரை, எரியழலம் புகவூதி யிருநிலமுன் துயர்தவிர்த்த, தெரிவரிய சிவன்பிரமன் அமரர் கோன் பணிந்தேத்தும், விரிபுகழான் கவராத மேகலையால் குறைவிலமே. 4.8.8 3208 மேகலையால் குறைவில்லா மெலிவுற்ற அகலல்குல், போகமகள் புகழ்த்தந்தை விறல்வாணன் புயம்துணித்து, நாகமிசைத் துயில்வான்போல் உலகெல்லாம் நன்கொடுங்க, யோகணைவான் கவராத வுடம்பினால் குறைவிலமே. 4.8.9 3209 உடம்பினால் குறைவில்லா உயிர்பிரிந்த மலைத்துண்டம், கிடந்தனபோல் துணிபலவா அசுரர் குழாம் துணித்துகந்த, தடம்புனல சடைமுடியன் தனியொருகூ றமர்ந்துறையும், உடம்புடையான் கவராத உயிரினால் குறைவிலமே. 4.8.10 3210 உயிரினால் குறைவில்லா உலகேழ்தன் உள்ளொடுக்கி, தயிர்வெண்ணெ யுண்டானைத், தடங்குருகூர்ச் சடகோபன், செயிரில்சொல் லிசைமாலை யாயிரத்து ளிப்பத்தால் வயிரம்சேர் பிறப்பறுத்து வைகுந்தம் நண்ணுவரே. (2) 4.8.11 3211 நண்ணாதார் முறுவலிப்ப நல்லுற்றார் கரைந்தேங்க, எண்ணாராத் துயர்விளைக்கும் இவையென்ன உலகியற்கை?, கண்ணாளா. கடல்கடைந்தாய். உனகழற்கே வரும்பரிசு, தண்ணாவா தடியேனைப் பணிகண்டாய் சாமாறே. (2) 4.9.1 3212 சாமாறும் கெடுமாறும் தமருற்றார் தலைத்தலைப்பெய்து, ஏமாறிக் கிடந்தலற்றும் இவையென்ன உலகியற்கை?, ஆமாறொன் றறியேன்நான் அரவணையாய். அம்மானே, கூமாறே விரைகண்டாய் அடியேனைக் குறிக்கொண்டே. 4.9.2 3213 கொண்டாட்டும் குலம்புனைவும் தமருற்றார் விழுநிதியும், வண்டார்பூங் குழலாளும் மனையொழிய வுயிர்மாய்தல், கண்டாற்றேன் உலகியற்கை கடல்வண்ணா. அடியேனைப் பண்டேபோல் கருதாதுன் அடிக்கேகூய்ப் பணிகொள்ளே. 4.9.3 3214 கொள்ளென்று கிளர்ந்தெழுந்த பெருஞ்செல்வம் நெருப்பாக, கொள்ளென்று தமம்மூடும் இவையென்ன உலகியற்கை? வள்ளலே. மணிவண்ணா. உனகழற்கே வரும்பரிசு, வள்ளல்செய் தடியேனை உனதருளால் வாங்காயே. 4.9.4 3215 வாங்குநீர் மலருலகில் நிற்பனவுமீ திரிவனவும், ஆங்குயிர்கள் பிறப்பிறப்புப் பிணிமூப்பால் தகர்ப்புண்ணும், ஈங்கிதன்மேல் வெந்நரகம் இவையென்ன உலகியற்கை? வாங்கெனைநீ மணிவண்ணா. அடியேனை மறுக்கேலே. 4.9.5 3216 மறுக்கிவல் வலைப்படுத்திக் குமைத்திட்டுக் கொன்றுண்பர், அறப்பொருளை யறிந்தோரார் இவையென்ன உலகியற்கை? வெறித்துளவ முடியானே. வினையேனை யுனக்கடிமை அறக்கொண்டாய், இனியென்னா ரமுதே.கூய் அருளாயே. 4.9.6 3217 ஆயே.இவ் வுலகத்து நிற்பனவும் திரிவனவும் நீயேமற் றொருபொருளும் இன்றிநீ நின்றமையால், நோயேமூப் பிறப்பிறப்புப் பிணியேயென் றிவையொழியக், கூயேகொள் அடியேனைக் கொடுவுலகம் காட்டேலே. 4.9.7 3218 காட்டிநீ கரந்துமிழும் நிலநீர்தீ விசும்புகால், ஈட்டீநீ வைத்தமைத்த இமையோர்வாழ் தனிமுட்டைக், கோட்டையினில் கழித்தெனையுன் கொழுஞ்சோதி யுயரத்து, கூட்டரிய திருவடிக்க ளெஞ்ஞான்று கூட்டுதியே? 4.9.8 3219 கூட்டுதிநின் குரைகழல்கள் இமையோரும் தொழாவகை செய்து, ஆட்டுதிநீ யரவணையாய். அடியேனும் அஃதறிவன், வேட்கையெல்லாம் விடுத்தெனையுன் திருவடியே சுமந்துழல, கூட்டரிய திருவடிக்கள் கூட்டினைநான் கண்டேனே. 4.9.9 3220 கண்டுகேட் டுற்றுமோந்துண்டுழலும் ஐங்கருவி கண்டவின்பம், தெரிவரிய அளவில்லாச் சிற்றின்பம், ஒண்டொடியாள் திருமகளும் நீயுமே நிலாநிற்பக், கண்டசதிர் கண்டொழிந்தேன் அடைந்தேனுன் திருவடியே. 4.9.10 3221 திருவடியை நாரணனைக்கேசவனைப் பரஞ்சுடரை, திருவடிசேர் வதுகருதிச் செழுங்குருகூர்ச் சடகோபன், திருவடிமே லுரைத்ததமிழ் ஆயிரத்து ளிப்பத்தும், திருவடியே அடைவிக்கும் திருவடிசேர்ந் தொன்றுமினே. (2) 4.9.11 3222 ஒன்றுந் தேவு முலகும் உயிரும் மற்றும் யாதுமில்லா அன்று, நான்முகன் தன்னொடு தேவ ருலகோ டுயிர்படைத்தான், குன்றம் போல்மணி மாடம் நீடு திருக்குரு கூரதனுள், நின்ற ஆதிப்பி ரான்நிற்க மற்றைத் தெய்வம் நாடுதிரே. (2) 4.10.1 3223 நாடி நீர்வ ணங்கும் தெய்வமும் உம்மையு முன்படைத்தான், வீடில் சீர்ப்புக ழாதிப்பி ரானவன் மேவி யுறைகோயில், மாட மாளிகை சூழ்ந்தழ காய திருக்குரு கூரதனைப், பாடி யாடிப் பரவிச் செல்மின்கள் பல்லுல கீர்.பரந்தே. 4.10.2 3224 பரந்த தெய்வமும் பல்லுல கும்படைத் தன்றுட னேவிழுங்கிக், கரந்து மிழ்ந்து கடந்தி டந்தது கண்டும் தெளியகில்லீர், சிரங்க ளால்அ மரர்வ ணங்கும் திருக்குரு கூரதனுள், பரன்திற மன்றிப் பல்லுலகீர். தெய்வம் மற்றில்லை பேசுமினே. 4.10.3 3225 பேச நின்ற சிவனுக் கும்பிர மன்தனக் கும்பிறர்க்கும் நாய கனவ னே,க பாலநன் மோக்கத்துக் கண்டுகொள்மின், தேச மாமதிள் சூழ்ந்தழ காய திருக்குரு கூரதனுள், ஈசன் பாலோர் அவம்ப றைதலென் னாவதி லிங்கியர்க்கே? 4.10.4 3226 இலிங்கத் திட்ட புராணத் தீரும் சமணரும் சாக்கியரும் வலிந்து வாதுசெய் வீர்களும் மற்றுநுந் தெய்வமு மாகிநின்றான் மலிந்து செந்நெல் கவரி வீசும் திருக்குரு கூரதனுள், பொலிந்து நின்றபி ரான்கண்டீ ரொன்றும் பொய்யில்லை போற்றுமினே. (2) 4.10.5 3227 போற்றி மற்றோர் தெய்வம் பேணப் புறத்திட்டு உம்மையின்னே தேற்றி வைத்ததெல் லீரும் வீடு பெற்றாலுல கில்லையென்றே, சேற்றில் செந்நெல் கமலம் ஓங்கு திருக்குரு கூரதனுள், ஆற்ற வல்லவன் மாயம் கண்டீரது அறிந்தறிந் தோடுமினே. 4.10.6 3228 ஓடி யோடிப் பல்பிறப்பும் பிறந்துமற் றோர்தெய்வம், பாடி யாடிப் பணிந்துபல்படிகால் வழியே றிக்கண்டீர், கூடி வானவ ரேத்தனின்ற திருக்குரு கூரதனுள், ஆடு புட்கொடி யாதி மூர்த்திக் கடிமை புகுவதுவே. 4.10.7 3229 புக்கு அடிமையினால் தன்னைக் கண்ட மார்க்கண்டேயன் அவனை நக்கபிரானுமன் றுய்யக்கொண்டது நாராயணனருளே கொக்கலர் தடந்f தாழை வேலித் திருக்குருகூரதனுள் மிக்க ஆதிப்பிரான் நிற்க மற்றைத் தெய்வம் விளம்புதிரே 4-10-8 3230 விளம்பும் ஆறு சமய மும்அ வை யாகியும் மற்றும்தன்பால், அளந்து காண்டற் கரிய னாகிய ஆதிப்பி ரானமரும், வளங்கொள் தண்பணை சூழ்ந்தழ காய திருக்குரு கூரதனை, உளங்கொள் ஞானத்து வைம்மின் உம்மை உய்யக்கொண்டு போகுறிலே. 4.10.9 3231 உறுவ தாவ தெத்தேவும் எவ்வுலக கங்களும் மற்றும்தன்பால், மறுவில் மூர்த்தியோ டொத்தித் தனையும் நின்றவண் ணம்நிற்கவே, செறுவில் செந்நெல் கரும்பொ டோ ங்கு திருக்குரு கூரதனுள் குறிய மாணுரு வாகிய நீள்குடக் கூத்தனுக் காட்செய்வதே. 4.10.10 3232 ஆட்செய்த தாழிப்பி ரானைச் சேர்ந்தவன் வண்குரு கூர்நகரான் நாட்க மழ்மகிழ் மாலை மார்பினன் மாறன் சடகோபன், வேட்கை யால்சொன்ன பாடல் ஆயிரத் துளிப்பத் தும்வல்லார், மீட்சி யின்றி வைகுந்த மாநகர் மற்றது கையதுவே. (2) 4.10.11 திருவாய் மொழி ஐந்தாம் பத்து 3233 கையார் சக்கரத்தெங்கருமாணிக்க மே. என்றென்று, பொய்யே கைம்மைசொல்லிப்புறமேபுற மேயாடி, மெய்யே பெற்றொழிந்தேன், விதிவாய்க்கின்று காப்பாரார், ஐயோ கண்ணபிரான். அறையோ இனிப்போனாலே. (2) 5.1.1 3234 போனாய் மாமருதின் நடுவேயென்பொல் லாமணியே, தேனே. இன்னமுதே. என்றென்றேசில கூற்றுச்சொல்ல, தானே லெம்பெருமானவனென்னா கியொழிந்தான், வானே மாநிலமேமற்றுமுற்றுமென் னுள்ளனவே. 5.1.2 3235 உள்ளன மற்றுளவாப்புறமேசில மாயஞ்சொல்லி, வள்ளல் மணிவண்ணனே. என்றென்றேயுனை யும்வஞ்சிக்கும், கள்ளம னம்தவிர்ந்தேயுனைக்கண்டுகொண் டுய்ந்தொழிந்தேன், வெள்ளத் தணைக்கிடந்தாயினியுன்னைவிட் டெங்கொள்வனே? 5.1.3 3236 என்கொள்வ னுன்னைவிட்டென் னும்வாசகங் கள்சொல்லியும், வன்கள்வ னேன்மனத்தை வலித்துக்கண்ண நீர் கரந்து, நின்கண் நெருங்கவைத்தே என்தாவியை நீக்ககில்லேன், என்கண் மலினமறுத் தென்னைக்கூவி யருளாய்கண்ணனே. 5.1.4 3237 கண்ணபி ரானைவிண்ணோர் கருமாணிக்கத் தையமுதை, நண்ணியும் நண்ணகில்லேன் நடுவேயோ ருடம்பிலிட்டு, திண்ண மழுந்தக்கட்டிப் பலசெய்வினை வன்கயிற்றால், புண்ணை மறையவரிந் தெனைப்போரவைத் தாய்புறமே. 5.1.5 3238 புறமறக் கட்டிக்கொண்டிரு வல்வினை யார்குமைக்கும், முறைமுறை யாக்கைபுகலொழியக் கண்டு கொண்டொழிந்தேன், நிறமுடை நால்தடந்தோள் செய்யவாய்செய்ய தாமரைக்கண், அறமுய லாழியங்கைக் கருமேனியம் மான்தன்னையே. 5.1.6 3239 அம்மா னாழிப்பிரான் அவனெவ்விடத் தான்?யானார்?, எம்மா பாவியர்க்கும்விதிவாய்க்கின்று வாய்க்கும்கண்டீர், கைம்மா துன்பொழித்தாய். என்றுகைதலை பூசலிட்டே, மெய்ம்மா லாயொழிந்தேனெம்பிரானுமென் மேலானே. 5.1.7 3240 மேலாத் தேவர்களும் நிலத்தேவரும் மேவித்தொழும், மாலார் வந்தினநாள் அடியேன்மனத்தே மன்னினார், சேலேய் கண்ணியரும் பெருஞ்செல்வமும் நன்மக்களும், மேலாத் தாய்தந்தையும் அவரேயினி யாவாரே. 5.1.8 3241 ஆவா ரார்துணையென்றலைநீர்க்கட லுளழுந்தும் நாவாய் போல்,பிறவிக் கடலுள்நின்று நான்துளங்க, தேவார் கோலத்தொடும் திருச்சக்கரம் சங்கினொடும், ஆவா வென்றருள் செய்தடியேனொடு மானானே. 5.1.9 3242 ஆனான் ஆளுடையானென்றஃதேகொண் டுகந்துவந்து, தானே யின்னருள்செய்தென்னைமுற்றவும் தானானான், மீனா யாமையுமாய் நரசிங்கமு மாய்க்குறளாய், கானா ரெனாமுமாய்க் கற்கியாமின்னம் கார்வண்ணனே. 5.1.10 3243 கார்வண்ணன் கண்ணபிரான் கமலத்தடங் கண்ணன்தன்னை, ஏர்வள வொண்கழனிக்குருகூர்ச்சட கோபன்சொன்ன, சீர்வண்ண வொண் தமிழ்களிவையாயிரத் துளிப்பத்தும் ஆர்வண்ணத் தாலுரைப்பார் அடிக்கீழ்புகு வார்பொலிந்தே. 5.1.11 3244 பொலிக பொலிக பொலிக. போயிற்று வல்லுயிர்ச் சாபம், நலியும் நரகமும் நைந்த நமனுக்கிங் கியாதொன்று மில்லை, கலியும் கெடும்கண்டு கொள்மின் கடல்வண்ணன் பூதங்கள் மண்மேல், மலியப் புகுந்திசை பாடி யாடி யுழிதரக் கண்டோ ம். (2) 5.2.1 3245 கண்டோ ம் கண்டோ ம் கண்டோ ம் கண்ணுக் கினியன கண்டோ ம், தொண்டீர். எல்லீரும் வாரீர் தொழுது தொழுதுநின் றார்த்தும், வண்டார் தண்ணந்து ழாயான் மாதவன் பூதங்கள் மண்மேல், பண்டான் பாடிநின் றாடிப் பரந்து திரிகின் றனவே. 5.2.2 3246 திரியும் கலியுகம் நீங்கித் தேவர்கள் தாமும் புகுந்து, பெரிய கிதயுகம் பற்றிப் பேரின்ப வெள்ளம் பெருக, கரிய முகில்வண்ண னெம்மான் கடல்வண்ணன் பூதங்கள் மண்மேல், இரியப் புகுந்திசை பாடி எங்கும் இடங்கொண் டனவே. 5.2.3 3247 இடங்கொள் சமயத்தை யெல்லாம் எடுத்துக் களைவன போல, தடங்கடல் பள்ளிப் பெருமான் தன்னுடைப் பூதங்க ளேயாய் கிடந்தும் இருந்தும் எழுந்தும் கீதம் பலபல பாடி, நடந்தும் பறந்தும் குனித்தும் நாடகம் செய்கின் றனவே. 5.2.4 3248 செய்கின்ற தென்கண்ணுக் கொன்றே ஒக்கின்ற திவ்வுல கத்து, வைகுந்தன் பூதங்க ளேயாய் மாயத்தி னாலெங்கும் மன்னி, ஐயமொன் றில்லை யரக்கர் அசுரர் பிறந்தீருள் ளீரேல், உய்யும் வகையில்லை தொண்டீர். ஊழி பெயர்த்திடும் கொன்றே. 5.2.5 3249 கொன்றுயி ருண்ணும் விசாதி பகைபசி தீயன வெல்லாம், நின்றிவ் வுலகில் கடிவான் நேமிப்பி ரான்தமர் போந்தார், நன்றிசை பாடியும் துள்ளி யாடியும் ஞாலம் பரந்தார், சென்று தொழுதுய்ம்மின் தொண்டீர். சிந்தையைச் செந்நி றுத்தியே. 5.2.6 3250 நிறுத்திநும் உள்ளத்துக் கொள்ளும் தெய்வங்க ளும்மையுய் யக்கொள் மறுத்து மவனோடே கண்டீர் மார்க்கண் டேயனும் கரியே கறுத்த மனமொன்றும் வேண்டா கண்ணனல் லால்தெய்வ மில்லை, இறுப்பதெல் லாமவன் மூர்த்தி யாயவர்க் கேயி றுமினே. 5.2.7 3251 இறுக்கு மிறையிறுத்துண்ண எவ்வுல குக்கும்தன் மூர்த்தி, நிறுத்தினான் தெய்வங்க ளாக அத்தெய்வ நாயகன் றானே மறுத்திரு மார்வன் அவன்றன் பூதங்கள் கீதங்கள் பாடி, வெறுப்பின்றி ஞாலத்து மிக்கார் மேவித் தொழுதுய்ம்மி னீரே. 5.2.8 3252 மேவித் தொழுதுய்ம்மி னீர்கள் வேதப் புனித இருக்கை, நாவிற்கொண் டச்சுதன் றன்னை ஞான விதிபிழை யாமே, பூவில் புகையும் விளக்கும் சாந்தமும் நீரும் மலிந்து மேவித் தொழுமடி யாரும் பகவரும் மிக்க துலகே. 5.2.9 3253 மிக்க வுலகுகள் தோறும் மேவிக்கண் ணன்திரு மூர்த்தி, நக்கபி ரானோ டயனும் இந்திர னும்முதலாக, தொக்க அமரர் குழாங்கள் எங்கும் பரந்தன தொண்டீர், ஒக்கத் தொழுகிற்றி ராகில் கலியுக மொன்றுமில் லையே. 5.2.10 3254 கலியுக மொன்றுமின் றிக்கே தன்னடி யார்க்கருள் செய்யும், மலியும் சுடரொளி மூர்த்தி மாயப்பி ரான்கண்ணன் றன்னை, கலிவயல் தென்னன் குருகூர்க் காரிமா றன்சட கோபன், ஒலிபுக ழாயிரத் திப்பத்து உள்ளத்தை மாசறுக் கும்மே. (2) 5.2.11 3255 மாசறு சோதியென் செய்ய வாய்மணிக் குன்றத்தை ஆசறு சீலனை யாதி மூர்த்தியை நாடியே, பாசற வெய்தி யறிவிழந் தெனைநா ளையம்?, ஏசறு மூரவர் கவ்வை தோழீ. என்செய்யுமே? (2) 5.3.1 3256 என்செய்யு மூரவர் கவ்வை தோழீ. இனிநம்மை, என்செய்ய தாமரைக் கண்ண னென்னை நிறைகொண்டான், முன்செய்ய மாமை யிழந்து மேனி மெலிவெய்தி, என்செய்ய வாயும் கருங்கண் ணும்பயப் பூர்ந்தவே. 5.3.2 3257 ஊர்ந்த சகடம் உதைத்தபாதத்தன், பேய்முலை சார்ந்து சுவைத்த செவ்வாயன் என்னை நிறைகொண்டான், பேர்ந்தும் பெயர்ந்தும் அவனோடன்றியோர் சொல்லிலேன், தீர்ந்தவென் தோழீ. என்செய்யு மூரவர் கவ்வையே? 5.3.3 3258 ஊரவர் கவ்வை யெருவிட்டன்னைசொல் நீர்மடுத்து, ஈரநெல் வித்தி முளைத்த நெஞ்சப் பெருஞ்செய்யுள், பேரமர் காதல் கடல்புரைய விளைவித்த, காரமர் மேனிநங் கண்ணன் தோழீ. கடியனே. 5.3.4 3259 கடியன் கொடியன் நெடியமாலுல கங்கொண்ட அடியன், அறிவரு மேனிமாயத்தன், ஆகிலும் கொடியவென் னெஞ்சம் அவனென்றே கிடக்கு மெல்லே, துடிகொ ளிடைமடத் தோழீ. அன்னையென் செய்யுமே? 5.3.5 3260 அன்னையென் செய்யிலென் ஊரென் சொல்லிலென் தோழிமீர், என்னை யினியுமக் காசை யில்லை யகப்பட்டேன், முன்னை யமரர் முதல்வன் வண்துவ ராபதி மன்னன், மணிவண் ணன்வாசு தேவன் வலையுளே. 5.3.6 3261 வலையுள் அகப்பட்டுத் தென்னைநன் நெஞ்சம் கூவிக்கொண்டு, அலைகடல் பள்ளி யம்மானை ஆழிப் பிரான்தன்னை கலைகொள் அகலல்குல் தோழீ. நம்கண்க ளால்கண்டு தலையில் வணங்க மாங்கொலோ தையலார் முன்பே? 5.3.7 3262 பேய்முலை யுண்டு சகடம் பாய்ந்து மருதிடைப் போய்முதல் சாய்த்து, புள்வாய் பிளந்து களிறட்ட, தூமுறு வல்தொண்டை, வாய்ப்பிரானையெந் நாள்கொலோ, யாமுறு கின்றது தோழீ. அன்னையர் நாணவே? 5.3.8 3263 நாணும் நிறையும் கவர்ந்தென்னை நன்னெஞ்சம் கூவிக்கொண்டு, சேணுயர் வானத் திருக்கும் தேவ பிரான்தன்னை, ஆணையென் தோழீ. உலகு தோறலர் தூற்றி,ஆம் கோணைகள் செய்து குதிரியாய் மடலூர்துமே. 5.3.9 3264 யாமட லூர்ந்தும் எம்மாழியங்கைப் பிரானுடை, தூமடல் தண்ணம் துழாய்மலர் கொண்டு சூடுவோம், யாமட மின்றித் தெருவு தோறயல் தையலார், நாமடங் கப்பழி தூற்றி நாடும் இரைக்கவே. 5.3.10 3265 இரைக்கும் கருங்கடல் வண்ணன் கண்ணபிரான்தன்னை, விரைக்கொள் பொழில்குரு கூர்ச்சட கோபன் சொன்ன, நிரைக்கொளந் தாதி யோரா யிரத்து ளிப்பத்தும், உரைக்கவல் லார்க்கு வைகுந்த மாகும்தம் மூரெல்லாம். (2) 5.3.11 3266 ஊரெல்லாம் துஞ்சி யுலகெல்லாம் நள்ளிருளாய், நீரெல்லாம் தேறியோர் நீளிரவாய் நீண்டதால், பாரெல்லா முண்டநம் பாம்பணையான் வாரானால், ஆரெல்லே. வல்வினையேன் ஆவிகாப் பாரினையே? (2) 5.4.1 3267 ஆவிகாப் பாரினியார்? ஆழ்கடல்மண் விண்மூடி, மாவிகார மாயோர் வல்லிரவாய் நீண்டதால், காவிசேர் வண்ணனென் கண்ணனும் வாரானால், பாவியேன் நெஞ்சமே. நீயும்பாங் கல்லையே? 5.4.2 3268 நீயும்பாங் கல்லைகாண் நெஞ்சமே. நீளிரவும், ஓயும் பொழுதின்றி யூழியாய் நீண்டதால், காயும் கடுஞ்சிலையென் காகுத்தன் வாரானால், மாயும் வகையறியேன் வல்வினையேன் பெண்பிறந்தே. 5.4.3 3269 பெண்பிறந்தார் எய்தும் பெருந்துயர்காண் கிலேனென்று, ஒண்சுடரோன் வாரா தொளித்தான்,இம் மண்ணளந்த கண்பெரிய செவ்வாயெங் காரேறு வாரானால், எண்பெரிய சிந்தைநோய் தீர்ப்பாரார் என்னையே? 5.4.4 3270 ஆரென்னை யாராய்வார்? அன்னையரும் தோழியரும், நீரென்னே? என்னாதே நீளிரவும் துஞ்சுவரால், காரன்ன மேனிநங் கண்ணனும் வாரானால், பேரென்னை மாயாதால் வல்வினையேன் பின்நின்றே. 5.4.5 3271 பின்நின்ற காதல்நோய் நெஞ்சம் பெரிதடுமால், முன்நின் றிராவூழி கண்புதைய மூடிற்றால், மன்னின்ற சக்கரத்தெம் மாயவனும் வாரானால், இந்நின்ற நீளாவி காப்பாரார் இவ்விடத்தே? 5.4.6 3272 காப்பாரார் இவ்விடத்து? கங்கிருளின் நுண்துளியாய், சேட்பால தூழியாய்ச் செல்கின்ற கங்குல்வாய், தூப்பால வெண்சங்கு சக்கரத்தன் தோன்றானால், தீப்பால வல்வினையேன் தெய்வங்காள். என்செய்கேன்? 5.4.7 3273 தெய்வங்காள். என்செய்கேன்?ஓரிரவேழ் ஊழியாய், மெய்வந்து நின்றென தாவி மெலிவிக்கும் கைவந்த சக்கரதென் கண்ணனும் வாரானால், தைவந்த தண்தென்றல் வெஞ்சுடரில் தானடுமே. 5.4.8 3274 வெஞ்சுடரில் தானடுமால் வீங்கிருளின் நுண்துளியாய், அஞ்சுடர வெய்யோன் அணிநெடுந்தேர் தோன்றாதால், செஞ்சுடர்த் தாமரைக்கண் செல்வனும் வாரானால், நெஞ்சிடர்தீர்ப் பாரினியார்? நின்றுருகு கின்றேனே. 5.4.9 3275 நின்றுருகு கின்றேனே போல நெடுவானம், சென்றுருகி நுண்துளியாய்ச்செல்கின்ற கங்குல்வாய், அன்றொருகால் வையம் அளந்தபிரான் வாரானென்று, ஒன்றொருகால் சொல்லாதுலகோ உறங்குமே. 5.4.10 3276 உறங்குவான் போல்யோகு செய்த பெருமானை, சிறந்தபொழில் சூழ்குரு கூர்ச்சட கோபன்சொல், நிறங்கிளர்ந்த அந்தாதி யாயிரத்து ளிப்பத்தால், இறந்துபோய் வைகுந்தம் சேராவா றெங்ஙனேயோ? 5.4.11 3277 எங்ஙனேயோ அன்னை மீர்காள். என்னை முனிவதுநீர்?, நங்கள்கோலத் திருக் குறுங்குடி நம்பியை நான்கண்டபின், சங்கினோடும் நேமி யோடும் தாமரைக் கண்களொடும், செங்கனிவா யொன்றி னொடும் செல்கின்ற தென்நெஞ்சமே. (2) 5.5.1 3278 என்நெஞ்சி னால்நோக்கிக் காணீர் என்னை முனியாதே, தென்னன் சோலைத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான்கண்டபின் மின்னும் நூலும் குண்டலமும் மார்வில் திருமறுவும், மன்னும் பூணும் நான்குதோளும் வந்தெங்கும் நின்றிடுமே. 5.5.2 3279 நின்றிடும் திசைக்கும் நையுமென்று அன்னைய ரும்முனிதிர், குன்ற மாடத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான்கண்டபின், வென்றி வில்லும் தண்டும் வாளும் சக்கரமும்சங்கமும், நின்று தோன்றிக் கண்ணுள்நீங்கா நெஞ்சுள்ளும் நீங்காவே. 5.5.3 3280 நீங்கநில்லாக் கண்ண நீர்களென்று அன்னையரும் முனிதிர், தேன்கொள் சோலைத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான்கண்டபின், பூந்தண் மாலைத் தண்டுழாயும் பொன்முடி யும்வடிவும், பாங்கு தோன்றும் பட்டும்நாணும் பாவியேன் பக்கத்தவே. 5.5.4 3281 பக்கம்நோக்கி நிற்கும் நையுமென்று அன்னைய ரும்முனிதிர், தக்ககீர்த்திக் திருக்கு றுங்குடி நம்பியை நான்கண்டபின் தொக்கசோதித் தொண்டை வாயும் நீண்ட புருவங்களும், தக்கதாமரைக் கண்ணும் பாவியேf னாவியின் மேலனவே. 5.5.5 3282 மேலும் வன்பழி நங்குடிக்கிவள் என்றன்னை காணக்கொடாள் சோலைசூழ் தண்திருக் குறுங்குடி நம்பியை நான்கண்டபின், கோலநீள் கொடிமூக்கும் தாமரைக் கண்ணும் கனிவாயும், நீலமேனியும் நான்கு தோளுமென் நெஞ்சம் நிறைந்தனவே. 5.5.6 3283 நிறைந்த வன்பழி நங்குடிக்கிவள் என்றன்னை காணக்கொடாள் சிறந்தகீர்த்தித் திருக்கு றுங்குடி நம்பியை நான்கண்டபின், நிறைந்தசோதி வெள்ளஞ் சூழ்ந்த நீண்டபொன் மேனியொடும் நிறைந்தென் னுள்ளே நின்றொழிந்தான் நேமியங் கையுளதே. 5.5.7 3284 கையுள்நன் முகம்வைக்கும் நையுமென்று அன்னைய ரும்முனிதிர், மைகொள் மாடத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான்கண்டபின், செய்யதாமரைக் கண்ணு மல்குலும் சிற்றிடை யும்வடிவும், மொய்யநீள்குழல் தாழ்ந்த தோள்களும் பாவியேன் முன்னிற்குமே. 5.5.8 3285 முன்னின் றாயென்று தோழிமார்களும் அன்னைய ரும்முனிதிர், மன்னு மாடத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான்கண்டபின், சென்னி நீண்முடி யாதியாய உலப்பி லணிகலத்தன், கன்னல் பாலமு தாகிவந்தென் நெஞ்சம் கழியானே. 5.5.9 3286 கழியமிக்கதோர் காதல ளிவளென் றன்னை காணக்கொடாள், வழுவில் கீர்த்தித் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான்கண்டபின், குழுமித் தேவர் குழாங்கள்தொழச் சோதிவெள் ளத்தினுள்ளே, எழுவதோ ருருவென் னெஞ்சுள்ளெழும் ஆர்க்கு மறிவரிதே. 5.5.10 3287 அறிவரிய பிரானை யாழியங்கையனை யேயலற்றி, நறியநன் மலர்நாடி நன்குருகூர்ச்சடகோபன் சொன்ன, குறிகொளா யிரத்துள் ளிவைபத்தும் திருக்குறுங் குடியதன்மேல் அறியக் கற்றுவல்லார் வைட்டணவராழ்கடல் ஞாலத்துள்ளே. 5.5.11 3288 கடல்ஞாலம் செய்தேனும் யானே என்னும் கடல்ஞாலம் ஆவேனும் யானே என்னும், கடல்ஞாலம் கொண்டேனும் யானே என்னும் கடல்ஞாலம் கீண்டேனும் யானே என்னும், கடல்ஞாலம் முண்டேனும் யானே என்னும் கடல்ஞாலத் தீசன்வந் தேறக் கொலோ?, கடல்ஞா லத்தீர்க் கிவையென் சொல்லுகேன் கடல்ஞா லத்தென் மகள்கற் கின்றனவே? 5.6.1 3289 கற்கும்கல் விக்கெல்லை யிலனே என்னும் கற்கும்கல்வி யாவேனும் யானே என்னும், கற்கும்கல்வி செய்வேனும் யானே என்னும் கற்கும்கல்வி தீர்ப்பேனும் யானே என்னும், கற்கும்கல்விச் சாரமும் யானே என்னும் கற்கும்கல்வி நாதன்வன் தேறக் கொலோ?, கற்கும் கல்வியீர்க் கிவையென் சொல்லுகேன் கற்கும் கல்வியென் மகள்காண் கின்றனவே? 5.6.2 3290 காண்கின்ற நிலமெல்லாம் யானே என்னும் காண்கின்ற விசும்பெல்லாம் யானே என்னும், காண்கின்ற வெந்தீயெல்லாம் யானே என்னும் காண்கின்ற இக்காற்றெல்லாம் யானே என்னும், காண்கின்ற கடலெல்லாம் யானே என்னும் காண்கின்ற கடல்வண்ண னேறக் கொலோ? காண்கின்ற வுலகத் தீர்க்கென் சொல்லுகேன் காண்கின்ற வென்கா ரிகைசெய் கின்றனவே? 5.6.3 3291 செய்கின்ற கிதியெல்லாம் யானே என்னும் செய்வானின் றனகளும் யானே என்னும், செய்துமுன் னிறந்தனவும் யானே என்னும் செய்கைப்பய னுண்பேனும் யானே என்னும், செய்வார்களைச் செய்வேனும் யானே என்னும் செய்யகம லக்கண்ண னேறக் கொலோ? செய்யவுல கத்தீர்க் கிவையென் சொல்லுகேன் செய்ய கனிவா யிளமான் திறத்தே? 5.6.4 3292 திறம்பாமல் மண்காக்கின்றேன் யானே என்னும் திறம்பாமல் மலையெடுத் தேனே என்னும், திறம்பாமல் அசுரரைக்கொன் றேனே என்னும் திறங்காட்டி யன்றைவரைக் காத்தேனே என்னும், திறம்பாமல் கடல்கடைந் தேனே என்னும் திறம்பாத கடல்வண்ண னேறக் கொலோ? திறம்பாத வுலகத் தீர்க்கென் சொல்லுகேன் திறம்பா தென்திரு மகளெய் தினவே? 5.6.5 3293 இனவேய்மலை யேந்தினேன் யானே என்னும் இனவேறுகள் செற்றேனும் யானே என்னும், இனவான்கன்று மேய்த்தேனும் யானே என்னும் இனவாநிரை காத்தேனும் யானே என்னும், இனவாயர் தலைவனும் யானே என்னும் இனத்தேவர் தலைவன்வந் தேறக் கொலோ?, இனவேற்கண் நல்லீர்க் கிவையென் சொல்லுகேன் இனவேற் கண்ணி யென்மக ளுற்றனவே? 5.6.6 3294 உற்றார்க ளெனக்கில்லை யாரும் என்னும் உற்றார்க ளெனக்கிங்கெல் லாரும் என்னும், உற்றார்களைச் செய்வேனும் யானே என்னும் உற்றார்களை அழிப்பேனும் யானே என்னும், உற்றார்களுக் குற்றேனும் யானே என்னும் உற்றாரிலி மாயன் வந்தேறக் கொலோ?, உற்றீர்கட் கென்சொல்லிச் சொல்லு கேன்யான் உற்றென் னுடைப்பே தையுரைக் கின்றனவே? 5.6.7 3295 உரைக்கின்ற முக்கட்பிரான் யானே என்னும் உரைக்கின்ற திசைமுகன் யானே என்னும், உரைக்கின்ற அமரரும் யானே என்னும் உரைக்கின்ற அமரர் கோன் யானே என்னும், உரைக்கின்ற முனிவரும் யானே என்னும் உரைக்கின்ற முகில்வண்ண னேறக் கொலோ?, உரைக்கின்ற உலகத் தீர்க்கென் சொல்லுகேன் உரைக்கின்ற வென்கோ மளவொண் கொடிக்கே? 5.6.8 3296 கொடிய வினையாது மிலனே என்னும் கொடியவினை யாவேனும் யானே என்னும், கொடியவினை செய்வேனும் யானே என்னும் கொடியவினை தீர்ப்பேனும் யானே என்னும், கொடியா னிலங்கைசெற் றேனே என்னும் கொடியபுள் ளுடையவ னேறக் கொலோ?, கொடிய வுலகத்தீர்க் கிவையென் சொல்லுகேன் கொடியேன் கொடியென் மகள்கோ லங்களே? 5.6.9 3297 கோலங்கொள் சுவர்க்கமும் யானே என்னும் கோலமில் நரகமும் யானே என்னும், கோலம்திகழ் மோக்கமும் யானே என்னும் கோலங்கொ ளுயிர்களும் யானே என்னும், கோலங்கொள் தனிமுதல் யானே என்னும் கோலங்கொள் முகில்வண்ண னேறக் கொலோ? கோலங்கொ ளுலகத் தீர்க்கென் சொல்லுகேன் கோலந் திகழ்கோ தையென்கூந் தலுக்கே. 5.6.10 3298 கூந்தல்மலர் மங்கைக்கும் மண்மடந் தைக்கும் குலவாயர் கொழுந்துக்கும் கேள்வன் தன்னை வாய்ந்த வழுதி நாடன் மன்னு குருகூர்ச் சடகோபன் குற்றே வல்செய்து, ஆய்ந்த தமிழ்மாலை ஆயி ரத்துள் இவையுமோர் பத்தும்வல் லார்,உலகில் ஏந்து பெருஞ்செல்வந் தாராய்த் திருமால் அடியார் களைப்பூ சிக்கநோற் றார்களே. 5.6.11 3299 நோற்ற நோன்பிலேன் நுண்ணறி விலேனாகிலும் இனி யுன்னைவிட்டு,ஒன்றும் ஆற்ற கின்றிலேன் அரவினணை யம்மானே, சேற்றுத் தாமரை செந்நெ லூடுமலர் சிரீவர மங்கலநகர், வீற்றிருந்த எந்தாய். உனக்கு மிகையல்லே னங்கே. 5.7.1 3300 அங்குற்றே னல்லே னிங்குற்றே னல்லேன் உன்னைக் காணும் அவாவில் வீழ்ந்து,நான் எங்குற் றேனுமல் லேனிலங்கைசெற்ற அம்மானே, திங்கள் சேர்மணி மாடம் நீடு சிரீவர மங்கல நகருறை, சங்கு சக்கரத் தாய்.தமி யேனுக் கருளாயே. 5.7.2 3301 கருள புட்கொடி சக்க ரப்படை வான நாட.எங் கார்முகில் வண்ணா, பொருளல் லாத என்னைப் பொருளாக்கி அடிமை கொண்டாய், தெருள்கொள் நான்மறை வல்லவர் பலர்வாழ் சிரீவர மங்கலநகர்க்கு, அருள்செய்தங்கிருந் தாயறி யேனொரு கைம்மாறே. 5.7.3 3302 மாறு சேர்படை நூற்றுவர் மங்க வோரைவர்க்கு ஆயன்று மாயப்போர் பண்ணி, நீறு செய்த எந்தாய். நிலங்கீண்ட அம்மானே, தேறு ஞானத்தர் வேத வேள்வியறாச் சிரீவர மங்கலநகர், ஏறிவீற் றிருந்தாய். உன்னை எங்கெய்தக் கூவுவனே? 5.7.4 3302 எய்தக் கூவுதல் ஆவதே எனக்கு? எவ்வதெய் வத்து ளாயுமாய் நின்று, கைத வங்கள்செய் யும்கரு மேனியம் மானே, செய்த வேள்வியர் வையத் தேவரறாச் சிரீவர மங்கலநகர், கைத்தொழ இருந்தாய் அதுநானும் கண்டேனே. 5.7.5 3304 ஏன மாய்நிலங் கீண்டவென் அப்பனே. கண்ணா. என்று மென்னை யாளுடை, வானநா யகனே. மணிமா ணிக்கச் சுடரே, தேன மாம்பொழில் தண்சிரீ வரமங்கலத் தவர்க்கை தொழவுறை வான மாமலை யே.அடி யேன்தொழ வந்தருளே. 5.7.6 3305 வந்தருளி யென்னெஞ் சிடங்கொண்ட வானவர் கொழுந்தே, உலகுக்கோர் முந்தைத் தாய்தந்தை யே.முழு ஏழுலகு முண்டாய், செந்தொ ழிலவர் வேத வேள்வியறாச் சிரீவர மங்கலநகர், அந்தமில் புகழாய். அடியேனை அகற்றேலே. 5.7.7 3306 அகற்ற நீவைத்த மாயவல் லைம்புலங்களாம் அவை நன்கறிந்தனன், அகற்றி என்னையும் நீஅருஞ் சேற்றில் வீழ்த்தி கண்டாய், பகற்கதிர் மணிமாடம் நீடு சிரீவர மங்கை வாணனே, என்றும் புகற்கரிய எந்தாய்.புள்ளின்வாய் பிளந்தானே. 5.7.8 3307 புள்ளின்வாய் பிளந்தாய். மருதிடை போயினாய். எருதேழ் அடர்த்த,என் கள்ள மாயவனே.கருமாணிக்கச் சுடரே, தெள்ளியார் திருநான் மறைகள் வல்லார் மலிதண் சிரீவர மங்கை, உள்ளிருந்த எந்தாய். அருளாய் உய்யுமா றெனக்கே. 5.7.9 3308 ஆறெ னக்குநின் பாதமே சரணாகத் தந்தொழிந்தாய், உனக் கோர் கைம் மாறு நானொன் றிலேனென தாவியு முனதே, சேரு கொள்கரும் பும்பெருஞ் செந்நெல்லும் மலிதண் சிரீவர மங்கை நாறு பூந்தண் துழாய்முடி யாய்.தெய்வ நாயகனே. 5.7.10 3309 தெய்வ நாயகன் நாரணன் திரிவிக்கிரமன் அடியிணைமிசை, கொய்கொள் பூம்பொழில் சூழ்குரு கூர்ச்சட கோபன் செய்த ஆயிரத் துள்ளிவை தண்சிரீ வரமங்கை மேய பத்துடன், வைகல் பாட வல்லார் வானோர்க் காரா அமுதே. 5.7.11 3310 ஆரா அமுதே. அடியேன் உடலம் நின்பால் அன்பாயே, நீராய் அலைந்து கரைய வுருக்குகின்ற நெடுமாலே, சீரார் செந்நெல் கவரி வீசும் செழுநீர்க் திருகுடந்தை, ஏரார் கோலம் திகழக் கிடந்தாய். கண்டேன் எம்மானே. 5.8.1 3311 எம்மா னே.என் வெள்ளை மூர்த்தி. என்னை ஆள்வானே, எம்மா வுருவும் வேண்டு மாற்றால் ஆவாய் எழிலேறே, செம்மா கமலம் செழுநீர் மிசைக்கண்மலரும் திருக்குடந்தை, அம்மா மலர்க்கண் வளர்கின் றானே.என்நான் செய்கேனே. 5.8.2 3312 என்நான் செய்கேன். யாரே களைகண்? என்னையென் செய்கின்றாய்? உன்னால் அல்லால் யாவ ராலும் ஒன்றும் குறைவேண்டேன், கன்னார் மதிள்சூழ் குடந்தைக் கிடந்தாய். அடியேன் அருவாழ்ணாள், சென்னா ளெந்நாள். அந்நா ளுன்தாள் பிடித்தே செலக்காணே. 5.8.3 3313 செலக்காண் கிற்பார் காணும் அளவும் செல்லும் கீர்த்தியாய், உலப்பி லானே. எல்லா வுலகும் உடைய ஒருமூர்த்தி, நலத்தால் மிக்கார் குடந்தைக் கிடந்தாய். உன்னைக் காண்பான்நான் அலப்பாய்,ஆகா சத்தை நோக்கி அழுவன் தொழுவனே. 5.8.4 3314 அழுவன் தொழுவன் ஆடிக் காண்பன் பாடி அலற்றுவன், தழுவல் வினையால் பக்கம் நோக்கி நாணிக் கவிழ்ந்திருப்பன், செழுவொண் பழனக் குடந்தைக் கிடந்தாய். செந்தா மரைக்கண்ணா, தொழுவன் னேனை யுன்தாள் சேரும் வகையே சூழ்கண்டாய். 5.8.5 3315 சூழ்கண் டாயென் தொல்லை வினையை அறுத்துன் அடிசேரும் ஊழ்கண் டிருந்தே, தூராக் குழிதூர்த்து எனைநாள் அகன்றிருப்பன்?, வாழ்தொல் புகழார் குடந்தைக் கிடந்தாய். வானோர் கோமானே, யாழி னிசையே. அமுதே. அறிவின் பயனே. அரியேறே. 5.8.6 3316 அரியே றே.என் அம்பொற் சுடரே. செங்கட் கருமுகிலே, எரியே. பவளக் குன்றே. நாற்றோள் எந்தாய். உனதருளே, பிரியா அடிமை யென்னைக் கொண்டாய் குடந்தைத் திருமாலே, தரியே னினியுன் சரணந் தந்தென் சன்மம் களையாயே. 5.8.7 3317 களைவாய் துன்பம் களையா தொழிவாய் களைகண் மற்றிலேன், வளைவாய் நேமிப் படையாய். குடந்தைக் கிடந்த மாமாயா, தளரா வுடலம் என்ன தாவி சரிந்து போம்போது, இளையா துனதாள் ஒருங்கப் பிடித்து போத இசைநீயே. 5.8.8 3318 இசைவித் தென்னை யுன்தாள் இணைகீழ் இருத்தும் அம்மானே, அசைவில் அமரர் தலைவர் தலைவா ஆதி பெருமூர்த்தி, திசைவில் வீசும் செழுமா மணிகள் சேரும் திருக்குடந்தை, அசைவில் உலகம் பரவக் கிடந்தாய். காண வாராயே. 5.8.9 3319 வாரா வருவாய் வருமென் மாயா. மாயா மூர்த்தியாய், ஆரா அமுதாய் அடியேன் ஆவி அகமே தித்திப்பாய், தீரா வினைகள் தீர என்னை ஆண்டாய். திருக்குடந்தை ஊராய்.உனக்காட்பட்டும் அடியேன் இன்னம் உழல்வேனோ? 5.8.10 3320 உழலை யென்பின் பேய்ச்சி முலையூடு அவளை யுயிருண்டான், கழல்கள் அவையே சரணாக் கொண்ட குருகூர்ச் சடகோபன், குழலில் மலியச் சொன்ன ஓராயிரத்துள் இப்பத்தும் மழலை தீர வல்லார் காமர் மானேய் நோக்கியர்க்கே. 5.8.11 3321 மானேய் நோக்குநல்லீர். வைகலும்வினை யேன்மெலிய, வானார் வண்கமுகும் மதுமல்லிகை யுங்கமழும், தேனார் சோலைகள்சூழ் திருவல்ல வாழுறையும் கோனா ரை,அடியேண் அடிகூடுவ தென்றுகொலோ? 5.9.1 3322 என்றுகொல் தோழிமீர்காளெம்மைநீர்நலிந் தென்செய்தீரோ? பொன்திகழ் புன்னைமகிழ் புதுமாதவி மீதணவி, தென்றல் மணங்கமழும் திருவல்ல வாழ்நகருள் நின்றபி ரான்,அடிநீ றடியோங்கொண்டு சூடுவதே? 5.9.2 3323 சூடும் மலர்க்குழலீர். துயராட்டியே னைமெலிய, பாடுநல் வேதவொலி பரவைத்திரை போல்முழங்க, மாடுயர்ந் தோமப்புகை கமழும்தண் திருவல்லவாழ் நீடுறை கின்றபிரான் கழல்கண்டுங்கொல் நிச்சலுமே? 5.9.3 3324 நிச்சலும் தோழிமீர்காள். எம்மைநீர்நலிந் தென்செய்தீரோ? பச்சிலை நீள்கமுகும் பலவும்தெங்கும் வாழைகளும், மச்சணி மாடங்கள்மீ தணவும்தண் திருவல்லவாழ் நச்சர வினணைமேல் நம்பிரானது நன்னலமே. 5.9.4 3325 நன்னலத் தோழிமீர்காள். நல்லவந்தணர் வேள்விப்புகை, மைந்நலங் கொண்டுயர்விண் மறைக்கும்தண் திருவல்லவாழ், கன்னலங் கட்டிதன்னைக் கனியையின் னமுதந்தன்னை, என்னலங் கொள்சுடரை என்றுகொல்கண்கள் காண்பதுவே? 5.9.5 3326 காண்பதெஞ் ஞான்றுகொலொ வினையேன்கனி வாய்மடவீர், பாண்குரல் வண்டினோடு பசுந்தென்றலு மாகியெங்கும், சேண்சினை யோங்குமரச் செழுங்கானல் திருவல்லவாழ், மாண்குறள் கோலப்பிரான் மலர்த்தாமரைப் பாதங்களே? 5.9.6 3327 பாதங்கள் மேலணிபூத் தொழக்கூடுங்கொல் பாவைநல்லீர், ஓதநெ டுந்தடத்துள் உயர்தாமரை செங்கழுநீர், மாதர்கள் வாண்முகமும் கண்ணுமேந்தும் திருவல்லவாழ், நாதனிஞ் ஞாலமுண்ட நம்பிரான்தன்னை நாடோ றுமே? 5.9.7 3328 நாடொறும் வீடின்றியே தொழக்கூடுங்கொல் நன்னுதலீர், ஆடுறு தீங்கரும்பும் விளைசெந்நெலு மாகியெங்கும், மாடுறு பூந்தடஞ்சேர் வயல்சூழ்தண் திருவல்லவாழ், நீடுறை கின்றபிரான் நிலந்தாவிய நீள்கழலே? 5.9.8 3329 கழல்வளை பூரிப்பயாம் கண்டுகைதொழக் கூடுங்கொலோ, குழலென்ன யாழுமென்னக் குளிர்சோலையுள் தேனருந்தி, மழலை வரிவண்டுகள் இசைபாடும் திருவல்லவாழ், சுழலின் மலிசக்கரப் பெருமானது தொல்லருளே? 5.9.9 3330 தொல்லருள் நல்வினையால் சொல்லக்கூடுங்கொல் தோழிமீர்காள், தொல்லருள் மண்ணும்விண்ணும் தொழநின்ற திருநகரம், நல்லரு ளாயிரவர் நலனேந்தும் திருவல்லவாழ், நல்லருள் நம்பெருமான் நாராயணன் நாமங்களே? 5.9.10 3331 நாமங்க ளாயிர முடையநம்பெரு மானடிமேல், சேமங்கொள் தென்குருகூர்ச்சடகோபன் தெரிந்துரைத்த, நாமங்க ளாயிரத்துள் இவைபத்தும் திருவல்லவாழ், சேமங்கொள் தென்னகர்மேல் செப்புவார்சிறந் தார்பிறந்தே. 5.9.11 3332 பிறந்த வாறும் வளர்ந்த வாறும் பெரிய பாரதம் கைசெய்து, ஐவர்க்குத் திறங்கள் சாட்டி யிட்டுச் செய்து போன மாயங்களும், நிறந்த னூடுபுக் கெனதாவியை நின்றுநின்று உருக்கி யுண்கின்ற,இச் சிறந்த வான்சுட ரே.உன்னை யென்றுகொல் சேர்வதுவே. 5.10.1 3333 வதுவை வார்த்தையுள் ஏறு பாய்ந்ததும் மாய மாவினை வாய்பி ளந்ததும் மதுவைவார் குழலார் குரவை பிணைந்த குழகும், அதுவிது உதுவென்ன லாவன வல்ல என்னையுன் செய்கை நைவிக்கும், முதுவைய முதல்வா.உன்னை யென்று தலைப் பெய்வனே? 5.10.2 3334 பெய்யும் பூங்குழல் பேய்முலை யுண்ட பிள்ளைத் தேற்றமும், பேர்ந்தோர் சாடிறச் செய்ய பாதமொன் றால்செய்த நின்சிறுச் சேவகமும், நெய்யுண் வார்த்தையுள், அன்னை கோல்கொள்ள நீயுன் தாமரைக் கண்கள் நீர்மல்க, பையவே நிலையும் வந்தென் னெஞ்சை யுருக்குங்களே. 5.10.3 3335 கள்ள வேடத்தைக் கொண்டுபோய்ப் புறம்புக்க வாறும், கலந்தசுரரை உள்ளம் பேதம்செய் திட்டுயி ருண்ட உபாயங்களும், வெள்ள நீர்ச்சடை யானும் நின்னிடை வேறலாமை விளங்க நின்றதும், உள்ளமுள் குடைந்தென் உயிரை யுருக்கி யுண்ணுமே. 5.10.4 3336 உண்ண வானவர் கோனுக் காயர் ஒருப்ப டுத்த அடிசி லுண்டதும், வண்ணமால் வரையை யெடுத்து மழைகாத்ததும், மண்ணை முன்படைத் துண்டு மிழ்ந்துக டந்தி டந்து மணந்த மாயங்கள், எண்ணுந் தோறுமென் னெஞ்செரி வாய் மெழு கொக்குநின்றே. 5.10.5 3337 நின்ற வாறு மிருந்த வாறும் கிடந்த வாறும் நினைப்பரியன ஒன்றலா வுருவாய் அருவாயநின் மாயங்கள், நின்று நின்று நினைக்கின் றேனுன்னை எங்ங னம்நினை கிற்பன், பாவியேற்கு ஒன்றுநன் குரையாய் உலக முண்ட ஒண்சுடரே. 5.10.6 3338 ஒண்சுடரோ டிருளுமாய் நின்ற வாறும் உண்மையோ டின்மையாய் வந்து,என் கண்கொ ளாவகை நீகரந் தென்னைச் செய்கின்றன, எண்கொள் சிந்தையுள் நைகின்றேனென் கரிய மாணிக்க மே.என் கண்கட்குத் திண்கொள்ள வொருநாள் அருளாயுன் திருவுருவே. 5.10.7 3339 திருவுருவு கிடந்த வாறும் கொப்பூழ்ச் செந்தா மரைமேல், திசைமுகன் கருவுள்வீற் றிருந்து படைத்திட்ட கருமங்களும், பொருவி லுந்தனி நாயகமவை கேட்குந் தோறுமென் னெஞ்சம் நின்று நெக்கு, அருவி சோரும் கண்ணீ ரென்செய்கேன் அடியேனே. 5.10.8 3340 அடியை மூன்றை யிரந்த வாறும் அங்கேநின்றாம் கடலும் மண்ணும் விண்ணும் முடிய, ஈரடியால் முடித்துக் கொண்ட முக்கியமும், நொடியு மாறவை கேட்குந் தோறுமென் நெஞ்சம் நின்தனக் கேக ரைந்துகும், கொடியவல் வினையேன் உன்னை யென்றுகொல் கூடுவதே? 5.10.9 3341 கூடி நீரை கடைந்த வாறும் அமுதம் தேவர் உண்ண, அசுரரை வீடும் வண்ணங்க ளேசெய்து போன வித்தகமும், ஊடு புக்கென தாவியை யுருக்கி யுண்டிடு கின்ற, நின்தன்னை நாடும் வண்ணம் சொல்லாய் நச்சுநா கணையானே. 5.10.10 3342 நாகணைமிசை நம்பிரான் சரணே சரண் நமக் கென்று, நாடொறும் ஏக சிந்தைய னாய்க்குரு கூர்ச்சட கோபன் மாறன், ஆக நூற்ற அந் தாதி யாயிரத்துள் இவையுமோர் பத்தும் வல்லார், மாக வைகுந்தத்து மகிழ்வெய்துவர் வைகலுமே. 5.10.11
திருவாய் மொழி ஆறாம் பத்து 3343 வைகல்பூங் கழிவாய் வந்து மேயும் குருகினங்காள், செய்கொள் செந்நெ லுயர்திருவண்வண் டூருறையும், கைகொள் சக்கரத் தென்கனி வாய்பெரு மானைக்கண்டு, கைகள் கூப்பிச் சொல்லீர் வினையாட்டியேன் காதன்மையே. 6.1.1 3344 காதல் மென்பெடை யோடுடன் மேயும் கருநாராய், வேத வேள்வி யொலிமுழங்கும் தண் டிருவண்வண்டூர், நாதன் ஞாலமெல் லாமுண்ட நம்பெரு மானைக்கண்டு, பாதம் கைதொழுது பணியீ ரடியேன் திறமே. 6.1.2 3345 திறங்க ளாகியெங் கும்செய்களூடுழல் புள்ளினங்காள், சிறந்த செல்வம் மல்கு திருவண்வண் டூருறையும், கறங்கு சக்கரக் கைக்கனி வாய்ப்பெரு மானைக்கண்டு, இறங்கி நீர்தொழுது பணியீரடியே னிடரே. 6.1.3 3346 இடரில் போகம் மூழ்கி யிணைந்தாடும் மடவன்னங்காள், விடலில் வேத வொலிமுழங்கும்தண் திருவண்வண்டூர், கடலில் மேனிப் பிரான்கண் ணணைநெடு மாலைக்கண்டு, உடலம் நைந்தொருத் தியுரு கும் என் றுணர்த்துமினே. 6.1.4 3347 உணர்த்த லூட லுணர்ந்துடன் மேயும் மடவன்னங்காள், திணர்த்த வண்டல்கள் மேல்சங்கு சேரும் திருவண்வண்டூர், புணர்த்த பூந்தண் டுழாய்முடி நம்பெரு மானைக்கண்டு, புணர்த்த கையினரா யடியேனுக்கும் போற்றுமினே. 6.1.5 3348 போற்றியான் இரந் தேன்புன்னை மேலுறை பூங்குயில்காள், சேற்றில் வாளை துள்ளும் திருவண்வண் டூருறையும், ஆற்ற லாழியங் கையம ரர்பெரு மானைக்கண்டு, மாற்றங் கொண்டரு ளீர்மையல் தீர்வ தொருவண்ணமே. 6.1.6 3349 ஒருவண் ணம்சென்று புக்கெனக்கு ஒன்றுரை யொண்கிளியே, செருவொண் பூம்பொழில் சூழ்செக்கர் வேலை திருவண்வண்டூர், கருவண்ணம் செய்யவாய் செய்யகண் செய்யகை செய்யகால், செருவொண் சக்கரம் சங்கடை யாளம் திருந்தக் கண்டே. 6.1.7 3350 திருந்தக் கண்டெனக் கொன்றுரை யாயொண் சிறுபூவாய். செருந்தி ஞாழல் மகிழ்புன்னை சூழ்தண் டிருவண்வண்டூர், பெருந்தண் தாமரைக் கண்பெரு நீண்முடி நாள்தடந்தோள், கருந்திண் மாமுகில் போல்திரு மேனி யடிகளையே. 6.1.8 3351 அடிகள் கைதொழு தலர்மேல் அசையும் அன்னங்காள், விடிவை சங்கொலிக் கும்திரு வண்வண் டூருறையும், கடிய மாயன்தன் னைக்கண்ணனை நெடு மாலைக்கண்டு, கொடிய வல்வினை யேன்திறம் கூறுமின் வேறுகொண்டே. 6.1.9 3352 வேறு கொண்டும்மை யானிரந் தேன்வெறி வண்டினங்காள், தேறு நீர்ப்பம் பைவட பாலைத் திருவண்வண்டூர், மாறில் போரரக் கன்மதிள் நீறெழச் செற்றுகந்த, ஏறுசேவக னார்க்கென்னை யுமுளள் என்மின்களே. 6.1.10 3353 மின்கொள் சேர்புரி நூல்குற ளாயகல் ஞாலம்கொண்ட, வன்கள் வனடி மேல்குரு கூர்ச்சட கோபன்சொன்ன, பண்கொள் ஆயிரத் துள்ளிவை பத்தும் திருவண்வண்டூர்க்கு, இன்கொள் பாடல் வல்லார் மதனர்மின் னிடையவர்க்கே. 6.1.11 3354 மின்னிடை மடவார்கள் நின்னருள் சூடுவார் முன்புநா னதஞ்சுவன், மன்னுடை இலங்கை யரண்காய்ந்த மாயவனே, உன்னுடைய சுண்டாயம் நானறிவன் னினியது கொண்டு செய்வதென், என்னுடைய பந்தும் சுழலும் தந்து போகு நம்பீ. 6.2.1 3355 போகுநம் பீ.உன்தாமரை புரைகண் ணிணையும் செவ்வாய் முறுவலும், ஆகுலங்கள் செய்ய அழிதற்கே நோற்றோ மேயாம்?, தோகைமா மயிலார்கள் நின்னருள் சூடுவார் செவியோசை வைத்தெழ, ஆகள் போகவிட்டுப் குழலூது போயிருந்தே. 6.2.2 3356 போயி ருந்தும்நின் புள்ளுவம் அறியாத வர்க்குரை நம்பி, நின்செய்ய வாயிருங் கனியுங் கண்களும் விபரீத மிந்நாள், வேயி ருந்தடந் தோளினா ரித்திரு வருள்பெறு வார்யவர் கொல் மாயிருங் கடலைக் கடைந்த பெருமானாலே? 6.2.3 3357 ஆலி னீளிலை யேழுலக முண்டன்று நீகிடந் தாய்,உன் மாயங்கள் மேலை வானவரு மறியா ரினியெம் பரமே? வேலி னேர்த்தடங் கண்ணினார் விளையாடு சூழலைச் சூழவே நின்று காலி மேய்க்கவல் லாய்.எம்மைநீ கழறேலே. 6.2.4 3358 கழறேல் நம்பீ.உன் கைதவம் மண்ணும் விண்ணும் நன்கறியும், திண்சக்கர நீழறு தொல்படை யாய்.உனக் கொன்றுணர்த் துவன் நான், மழறு தேன்மொழி யார்கள் நின்னருள் சூடுவார் மனம் வாடி நிற்க,எம் குழறு பூவையோடும் கிளியோடும் குழகேலே. 6.2.5 3359 குழகி யெங்கள் குழமணன் கொண்டு கோயின்மை செய்து கன்மமொன் றில்லை, பழகி யாமிருப் போம்பர மேயித் திருவருள்கள்?, அழகி யாரிவ் வுலகுமூன் றுக்கும் தேவிதமை தகுவார் பலருளர், கழக மேறேல் நம்பீ.உனக்கும் இளைதே கன்மமே. 6.2.6 3360 கன்மமன் றெங்கள் கையில் பாவை பறிப்பது கடல்ஞா முண்டிட்ட, நின்மலா. நெடியாய். உனக்கேலும் பிழைபிழையே, வன்மமே சொல்லி யெம்மைநீ விளையாடுதி அதுகேட்கில் என்னைமார், தன்ம பாவமென் னாரொரு நான்று தடிபிணக்கே. 6.2.7 3361 பிணக்கி யாவையும் யாவரும் பிழையாமல் பேதித்தும் பேதி யாதது,ஓர் கணக்கில் கீர்த்தி வெள்ளக் கதிர்ஞான மூர்த்தியினாய், இணக்கி யெம்மையெந் தோழிமார் விளையாடப் போதுமின் என போந்தோமை, உணக்கி நீவளைத் தாலென்சொல் லாருக வாதவரே? 6.2.8 3362 உகவையால் நெஞ்சம் உள்ளுருகி உன்தாமரைத் தடங்கண் விழிகளின், அகவலைப் படுப்பான் அழித்தாயுன் திருவடியால், தகவு செய்திலை எங்கள் சிற்றிலும் யாமடு சிறுசோறுங் கண்டு,நின் முகவொளி திகழ முறுவல் செய்து நின்றிலையே. 6.2.9 3363 நின்றிலங்கு முடியினாய். இருபத் தோர் கால் அரசு களை கட்ட, வென்றி நீண்மழுவா. வியன்ஞாலம் முன்படைத்தாய், இன்றிவ் வாயர் குலத்தை வீடுய்யத் தோன்றிய கருமா ணிக்கச்சுடர், நின்றன்னால் நலிவே படுவோ மென்றும் ஆய்ச்சி யோமே. 6.2.10 3364 ஆய்ச்சி யாகிய அன்னையால் அன்று வெண்ணெய் வார்த்தையுள், சீற்ற முண்டழு கூத்த அப்பன் தன்னைக் குருகூர்ச் சடகோபன், ஏத்திய தமிழ்மாலை யாயிரத்துள் இவையு மோர்பத் திசையோடும், நாத்தன்னால் நவில வுரைப்பார்க் கில்லை நல்குரவே. 6.2.11 3365 நல்குரவும் செல்வும் நரகும் சுவர்க்கமுமாய், வெல்பகையும் நட்பும் விடமும் அமுதமுமாய், பல்வகையும் பரந்தபெரு மானென்னை யாள்வானை, செல்வம்மல்கு குடித்திரு விண்ணகர்க் கண்டேனே. 6.3.1 3366 கண்டவின்பம் துன்பம் கலக்கங்களும் தேற்ற முமாய், தண்டமும் தண்மையும் தழலும் நிழலுமாய், கண்டுகோ டற்கரிய பெருமானென்னை யாள்வானூர், தெண்டிரைப் புனல்சூழ் திருவிண்ணகர் நன்னகரே. 6.3.2 3367 நகரமும் நாடுகளும் ஞானமும் மூடமுமாய், நிகரில்சூழ் சுடராயிரு ளாய்நில னாய்விசும்பாய், சிகரமா டங்கள்சூழ் திருவிண்ணகர்ச் சேர்ந்தபிரான், புகர்கொள் கீர்த்தியல்லாலில்லை யாவர்க்கும் புண்ணியமே. 6.3.3 3368 புண்ணியம் பாவம் புணர்ச்சிபிரி வென்றிவையாய் எண்ணமாய் மறப்பாய் உண்மையாய் இன்மயாயல்லனாய், திண்ணமா டங்கள்சூழ் திருவிண்ணகர்ச் சேர்ந்தபிரான், கண்ணனின் னருளேகண்டு கொண்மின்கள் கைதவமே. 6.3.4 3369 கைதவம் செம்மை கருமை வெளுமையுமாய், மெய்பொய் யிளமை முதுமைபுதுமை பழமையுமாய், செய்யதிண் மதிள்சூழ் திருவிண்ணகர்ச் சேர்ந்தபிரான், பெய்தகாவு கண்டீர் பெருந்தேவுடை மூவுலகே. 6.3.5 3370 மூவுலகங் களுமாய் அல்லனாயுகப் பாய்முனிவாய், பூவில்வாழ் மகளாய்த் தவ்வையாய்ப்பு ழாய்பழியாய், தேவர்மே வித்தெழும் திருவிண்ணகர்ச் சேர்ந்தபிரான், பாவியேன் மனத்தே யுறைகின்ற பரஞ்சுடரே. 6.3.6 3371 பரஞ்சுடர் உடம்பாய் அழுக்குபதித்த வுடம்பாய், கரந்தும்தோன் றியும்நின்றும் கைதவங்கள் செய்யும்,விண்ணோர் சிரங்களால் வணங்கும் திருவிண்ணகர்ச் சேர்ந்தபிரான், வரங்கொள்பாத மல்லாலில்லை யாவர்க்கும் வன்சரணே. 6.3.7 3372 வன்சரண் சுரர்க்காய் அசுரர்க்குவெங் கூற்றமுமாய், தன்சரண் நிழற்கீ ழுலகம்வைத்தும் வையாதும், தென்சரண் திசைக்குத் திருவிண்ணகர்ச் சேர்ந்தபிரான், என்சரணென் கண்ணன் என்னையாளுடை என்னப்பனே. 6.3.8 3373 என்னப்பன் எனக்காயிகுளாய் என்னைப் பெற்றவளாய், பொன்னப்பன் மணியப்பன் முத்தப்பனென் அப்பனுமாய், மின்னப்பொன் மதிள்சூழ்திரு விண்ணகர்ச் சேர்ந்தவப்பன், தன்னொப்பா ரில்லப்பன் தந்தனன்தன தாள்நிழலே. 6.3.9 3374 நிழல்வெயில் சிறுமைபெருமை குறுமை நெடுமையுமாய், சுழல்வனநிற் பனமற்று மாயவை அல்லனுமாய், மழலைவாழ் வண்டுவாழ் திருவிண்ணகர் மன்னுபிரான், கழல்களன்றி மற்றோர் களைகணிலம் காண்மின்களே. 6.3.10 3375 காண்மின்க ளுலகீர். என்று கண்முகப் பேநிமிர்ந்த, தாளிணையன் தன்னைக் குருகூர்ச் சடகோபன் சொன்ன, ஆணையா யிரத்துத்திரு விண்ணகர்ப்பத் தும்வல்லார், கோணையின்றி விண்ணோர்க் கொன்றுமாவர் குரவர்களே. 6.3.11 &நறஸபஇ 3376 குரவை யாய்ச்சிய ரோடு கோத்ததும் குன்றமொன் றேந்தியதும் உரவுநீர்ப் பொய்கை நாகம் காய்ந்ததும் உட்பட மற்றும்பல, அரவில் பள்ளிப் பிரான்தன் மாய வினைகளை யேயலற்றி, இரவும் நன்பக லும்த விர்கிலம் என்ன குறைவெனக்கே? 6.4.1 3377 கேயத் தீங்குழ லூதிற்றும் நிரைமேய்த்த தும்,கெண்டை யொண்கண் வாசப் பூங்குழல் பின்னை தோள்கள் மணந்ததும் மற்றும்பல, மாயக் கோலப் பிரான்தன் செய்கை நினைந்து மனம்குழைந்து, நேயத் தோடு கழிந்த போதெனக் கெவ்வுல கம்நிகரே? 6.4.2 3378 நிகரில் மல்லரைச் செற்ற தும்நிரை மேய்த்ததும் நீணெடுங்கைச், சிகர மாகளி றட்டதும் இவை போல்வனவும் பிறவும், புகர் கொள் சோதிப் பிரான்தன் செய்கை நினைந்து புலம்பி,என்றும் நுகர் வைகல் வைகப்பெற் றேன் எனக்கு என்இ னி நோவதுவே? 6.4.3 3379 நோவ ஆய்ச்சி யுரலோ டார்க்க இரங்கிற்றும் வஞ்சப்பெண்ணைச், சாவப் பாலுண் டதும்ஊ ர் சகடம் இறச்சா டியதும், தேவக் கோல பிரான்தன் செய்கை நினைந்து மனம்குழைந்து, மேவக் காலங்கள் கூடி னேன்எ னக்கு என்இ னி வேண்டுவதே? 6.4.4 3380 வேண்டி தேவ ரிரக்க வந்து பிறந்ததும் வீங்கிருள்வாய், பூண்டன் றன்னை புலம்பப் போயங்கோர் ஆய்க்குலம் புக்கதும், காண்ட லின்றி வளர்ந்து கஞ்சனைத் துஞ்சவஞ் சம்செய்ததும், ஈண்டு நான்அ லற் றப்பெற் றென்எ னக்கு என்ன இகலுளதே? 6.4.5 3381 இகல்கொள் புள்ளை பிளந்த தும்இ மில் ஏறுகள் செற்றதுவும், உயர்கொள் சோலைக் குருந்தொ சித்ததும் உட்பட மற்றும்பல, அகல்கொள் வையம் அளந்த மாயனென் அப்பன்றன் மாயங்களே, பகலிராப் பரவப் பெற்றேன் எனக்கென்ன மனப்ப ரிப்பே? 6.4.6 3382 மனப்பரி போட ழுக்கு மானிட சாதியில் தான்பிறந்து, தனக்கு வேண்டுருக் கொண்டு தான்றன சீற்றத்தினை முடிக்கும், புனத்து ழாய்முடி மாலை மார்பனென் அப்பன்தன் மாயங்களே, நினைக்கும் நெஞ்சுடை யேனெ னக்கினி யார்நிகர் நீணிலத்தே? 6.4.7 3383 நீணிலத் தொடுவான் வியப்ப நிறைபெரும் போர்கள் செய்து, வாண னாயிரம் தோள்து ணித்ததும் உட்பட மற்றும்பல, மாணி யாய்நிலம் கொண்ட மாயனென் அப்பன்றன் மாயங்களே, காணும் நெஞ்சுடை யேனெனக் கினியென கலக்க முண்டே? 6.4.8 3384 கலக்க வேழ்கட லேழ்மலை யுலகே ழும்கழி யக்கடாய், உலக்கத் தேர் கொடு சென்ற மாயமும் உட்பட மற்றும்பல, வலக்கை யாழி யிடக்கை சங்கம் இவையுடை மால்வண்ணனை, மலக்குநா வுடையேற்கு மாறுள தோவிம் மண்ணின் மிசையே? 6.4.9 3385 மண்மிசைப் பெரும்பாரம் நீங்கவோர்பாரத மாபெ ரும்போர், பண்ணி, மாயங்கள் செய்து, சேனையைப் பாழ்பட நூற்றிட்டுப்போய், விண்மி சைத்தன தாம மேபுக மேவிய சோதிதன்தாள், நண்ணி நான்வணங் கப்பெற் றென்எனக் கார்பிறர் நாயகரே? 6.4.10 3386 நாய கன்முழு வேழுல குக்குமாய் முழுவே ழுலகும்,தன் வாய கம்புக வைத்துமிழ்ந் தவையாய் அவையல் லனுமாம், கேசவன் அடியிணை மிசைக்குரு கூர்ச்சட கோபன் சொன்ன தூய வாயிரத் திப்பத்தால் பத்தராவர் துவளின்றியே. 6.4.11 3387 துவளில் மாமணி மாட மோங்கு தொலைவில் லிமங்க லம்தொழும் இவளை, நீரினி யன்னை மீர்.உமக் காசை யில்லை விடுமினோ, தவள வொண்சங்கு சக்க ரமென்றும் தாம ரைத்தடங் கணென்றும், குவளை யொண்மலர்க் கண்கள் நீர்மல்க நின்று நின்று குமுறுமே. 6.5.1 3388 குமுறு மோசை விழவொ லித்தொலை வில்லி மங்கலம் கொண்டுபுக்கு, அமுத மென்மொழி யாளை நீருமக் காசை யின்றி அகற்றினீர், திமிர்க்கொண் டாலொத்து நிற்கும் மற்றிவள் தேவ தேவபி ரானென்றே, நிமியும் வாயொடு கண்கள் நீர்மல்க நெக்கொ சிந்து கரையுமே. 6.5.2 3389 கரைகொள் பைம்பொழில் தண்ப ணைத்தொலை வில்லி மங்கலம் கொண்டுபுக்கு, உரைகொ ளின்மொழி யாளை நீருமக் காசை யின்றி அகற்றினீர், திரைகொள் பௌவத்து சேர்ந்த தும்திசை ஞாலம் தாவி யளந்ததும், நிரைகள் மேய்த்தது மேபி தற்றி நெடுங்கண் ணீர்மல்க நிற்குமே. 6.5.3 3390 நிற்கும் நான்மறை வாணர் வாழ்தொலை வில்லி மங்கலங் கண்டபின், அற்க மொன்றும் அறிவு றாள்மலிந் தாள்கண் டீரிவள் அன்னைமீர், கற்கும் கல்வியெல் லாம்க ருங்கடல் வண்ணன் கண்ணபி ரானென்றே, ஒற்க மொன்றுமி லள்உகந்துகந்து உள்மகிழ்ந்து குழையுமே. 6.5.4 3391 குழையும் வாள்முகத் தேழை யைத்தொலை வில்லி மங்கலம் கொண்டுபுக்கு, இழைகொள் சோதிச்செந் தாம ரைக்கட்f பிரானி ருந்தமை காட்டினீர், மழைபெய் தாலொக்கும் கண்ண நீரினொடு அன்று தொட்டும்மை யாந்து,இவள் நுழையும் சிந்தையள் அன்னை மீர்.தொழும் அத்தி சையுற்று நோக்கியே. 6.5.5 3392 நோக்கும் பக்கமெல் லாம்க ரும்பொடு செந்நெ லோங்குசெந் தாமரை, வாய்க்கும் தண்பொரு நல்வ டகரை வந்தொ லைவில்லி மங்கலம், நோக்கு மேல்அ த் திசையல் லால்மறு நோக்கி லள்வைகல் நாள்டொறும், வாய்க்கொள் வாசக மும்ம ணிவண்ணன் நாம மேயிவள் அன்னைமீர். 6.5.6 3393 அன்னை மீர்.அணி மாம யில்சிறு மானி வள்நம்மைக் கைவலிந்து, என்ன வார்த்தையும் கேட்கு றாள்தொலை வில்லி மங்கலம் என்றல்லால், முன்னம் நோற்ற விதிகொ லோமுகில் வண்ணன் மாயங்கொ லோ,அவன் சின்ன மும்திரு நாம முமிவள் வாய னகள்தி ருந்தவே. 6.5.7 3394 திருந்து வேதமும் வேள்வி யும்திரு மாம களிரும் தாம்,மலிந், திருந்து வாழ்பொரு நல்வ டகரை வண்தொ லைவில்லி மங்கலம், கருந்த டங்கண்ணி கைதொ ழுதஅ ந் நாள்தொ டங்கியிந் நாள்தொறும், இருந்தி ருந்து தர விந்த லோசன. என்றேன் றேநைந்தி ரங்குமே. 6.5.8 3395 இரங்கி நாள்தொறும் வாய்வெ ரீஇ யிவள் கண்ண நீர்கள் அலமர, மரங்க ளுமிரங் குவ கை மணி வண்ண வோ. என்று கூவுமால், துரங்கம் வாய்பிளந் தானு றைதொலை வில்லி மங்கல மென்று,தன் கரங்கள் கூப்பித் தொழுமவ் வூர்த்திரு நாமங் கற்றதற் பின்னையே. 6.5.9 3396 பின்னை கொல்நில மாம கள்கொல்? திரும கள்கொல்? பிறந்திட்டாள், என்ன மாயங்கொ லோ?இ வள்நெடு மாலென் றேநின்று கூவுமால், முன்னி வந்தவன் நின்றி ருந்துறை யும்தொ லைவில்லி மங்கலம் சென்னி யால்வணங் கும்அ வ் வூர்த்திரு நாமம் கேட்பது சிந்தையே. 6.5.10 3397 சிந்தை யாலும்சொல் லாலும் செய்கையினாலும் தேவ பிரானையே, தந்தை தாயென் றடைந்த வண்குரு கூர வர்சட கோபன்சொல், முந்தை யாயிரத் துள்ளி வைதொலை வில்லி மங்கலத் தைச்சொன்ன, செந்தமிழ்பத்தும் வல்லாரடிமை செய் வார்திரு மாலுக்கே. 6.5.11 3398 மாலுக்கு வையம் அளந்த மணாளற்கு, நீலக் கருநிற மேக நியாயற்கு, கோலச்செந் தாமரைக் கண்ணற்கு,என் கொங்கலர் ஏலக் குழலி யிழந்தது சங்கே. 6.6.1 3399 சங்குவில் வாள்தண்டு சக்கரக் கையற்கு, செங்கனி வாய்ச்செய்ய தாமரை கண்ணற்கு, கொங்கலர் தண்ணந் துழாய்முடி யானுக்கு,என் மங்கை யிழந்தது மாமை நிறமே. 6.6.2 3400 நிறங்கரி யானுக்கு நீடுல குண்ட, திறம்கிளர் வாய்ச்சிறு கள்ள னவற்கு, கறங்கிய சக்கரக் கையவ னுக்கு,என் பிறங்கிருங் கூந்தல் இழந்தது பீடே. 6.6.3 3401 பீடுடை நான்முக னைப்படைத் தானுக்கு, மாடுடை வையம் அளந்த மணாளற்கு, நாடுடை மன்னர்க்குத் தூதுசெல் நம்பிக்கு,என் பாடுடை அல்குல் இழந்தது பண்பே. 6.6.4 3402 பண்புடை வேதம் பயந்த பரனுக்கு, மண்புரை வையம் இடந்த வராகற்கு, தெண்புனல் பள்ளியெந் தேவப் பிரானுக்கு,என் கண்புனை கோதை இழந்தது கற்பே. 6.6.5 3403 கற்பகக் காவன நற்பல தோளற்கு, பொற்சுடர்க் குன்றன்ன பூந்தண் முடியற்கு, நற்பல தாமரை நாண்மலர்க் கையற்கு,என் விற்புரு வக்கொடி தோற்றது மெய்யே. 6.6.6 3404 மெய்யமர் பல்கலன் நன்கணிந் தானுக்கு, பையர வினணைப் பள்ளியி னானுக்கு, கையொடு கால்செய்ய கண்ண பிரானுக்கு,என் தையல் இழந்தது தன்னுடைச் சாயே. 6.6.7 3405 சாயக் குருந்தம் ஒசித்த தமியற்கு, மாயச் சகடம் உதைத்த மணாளற்கு, பேயைப் பிணம்படப் பாலுண் பிரானுக்கு,என் வாசக் குழலி இழந்தது மாண்பே. 6.6.8 3406 மாண்பமை கோலத்தெம் மாயக் குறளற்கு, சேண்சுடர்க் குன்றன்ன செஞ்சுடர் மூர்த்திக்கு, காண்பெருந் தோற்றத்தெங் காகுத்த நம்பிக்கு,என் பூண்புனை மென்முலை தோற்றது பொற்பே. 6.6.9 3407 பொற்பமை நீண்முடிப் பூந்தண் டுழாயற்கு, மற்பொரு தோளுடை மாயப் பிரானுக்கு, நிற்பன பல்லுரு வாய்நிற்கு மாயற்கு,என் கற்புடை யாட்டி யிழந்தது கட்டே. 6.6.10 3408 கட்டெழில் சோலைநல் வேங்கட வாணனை, கட்டெழில் தென்குரு கூர்ச்சட கோபன்சொல், கட்டெழில் ஆயிரத் திப்பத்தும் வல்லவர், கட்டெழில் வானவர் போகமுண் பாரே. 6.6.11 3409 உண்ணுஞ் சோறு பருகுநீர் தின்னும்வெற் றிலையுமெல்லாம் கண்ணன், எம்பெருமான் னென்றென் றேகண்கள் நீர்மல்கி, மண்ணினுள் அவன்சீர் வளம்மிக் கவனூர் வினவி, திண்ண மென்னிள மான்புகு மூர்திருக் கோளூரே. 6.7.1 3410 ஊரும் நாடும் உலகும் தன்னைப்போல், அவனுடைய பேரும் தார்களு மேபிதற்றக் கற்பு வானிடறி, சேருநல் வளஞ்சேர் பழனத் திருகோ ளூர்க்கே, போருங் கொலுரை யீர்க்கொடி யேன்கொடி பூவைகளே. 6.7.2 3411 பூவை பைங்கிளிகள் பந்து தூதைபூம் புட்டில்கள், யாவையும் திருமால் திருநாமங் களேகூவி யெழும்,என் பாவை போயினித் தண்பழனத் திருக்கோ ளூர்க்கே, கோவைவாய் துடிப்ப மழைக்கண்ணோ டென்செய் யுங்கொலோ? 6.7.3 3412 கொல்லை யென்பர்கொ லோகுணம் மிக்கனள் என்பர்கொலோ, சிலலை வாய்ப்பெண் டுகளயற் சேரியுள் ளாருமெல்லே, செல்வம் மல்கி யவன்கிடந்த திருக்கோ ளூர்க்கே, மெல்லிடை நுடங்க இளமான் செல்ல மேவினளே. 6.7.4 3413 மேவி நைந்து நைந்துவிளை யாடலுறா ளென்சிறுத் தேவிபோய், இனித்தன் திருமால் திருக்கோ ளூரில், பூவியல் பொழிலும் தடமும் அவன்கோ யிலுங்கண்டு, ஆவியுள் குளிர எங்ஙனே யுகக்குங்கொல் இன்றே? 6.7.5 3414 இன்றெனக் குதவா தகன்ற இளமான் இனிப்போய், தென்திசைத் திலத மனைய திருக்கோ ளூர்க்கே சென்று,தன் திருமால் திருக்கண்ணும் செவ்வாயும் கண்டு, நின்று நின்று நையும் நெடுங்கண்கள் பனிமல்கவே. 6.7.6 3415 மல்குநீர் கண்ணோடு மையலுற்ற மனத்தனளாய், அல்லுநன் பகலும் நெடுமாலென்றழைத் தினிப்போய், செல்வம் மல்கி அவன்கிடந்த திருக்கோ ளூர்க்கே, ஒல்கி யொல்கி நடந்தெங்ஙனே புகுங்கொ லோசிந்தே? 6.7.7 3416 ஒசிந்த நுண்ணிடை மேல்கையை வைத்து நொந்துநொந்து, கசிந்த நெஞ்சின ளாய்க்கண்ண நீர்த்துளும்பச் செல்லுங்கொல், ஒசிந்த வொண்மல ராள்கொழுநன் திருக்கோ ளூர்க்கே, கசிந்த நெஞ்சின ளாயெம்மை நீத்தஎ ம் காரிகையே? 6.7.8 3417 காரியம் நல்லன களவை காணிலென் கண்ணனுக்கென்று, ஈரியா யிருப்பாளி தெல்லாம் கிடக்க இனிப்போய், சேரி பல்பழி தூயிரைப்பத் திருக்கோ ளூர்க்கே, நேரிழை நடந்தா ளெம்மை யொன்றும் நினைத்திலளே. 6.7.9 3418 நினைக்கிலேன் தெய்வங்காள் நெடுங்கண் இளமான் இனிப்போய், அனைத்து லகுமு டைய அரவிந்த லோசனனை, தினைத்தனை யும்விடா ளவன்சேர் திருக்கோ ளூர்க்கே, மனைக்கு வான்பழியும் நினையாள் செல்ல வைத்தனளே. 6.7.10 3419 வைத்த மாநிதி யாம்மது சூதனை யேயலற்றி, கொத்த லர்பொழில் சூழ்குரு கூர்ச்சட கோபன்சொன்ன, பத்து நூறு ளிப்பத் தவன்சேர் திருக்கோளூர்க்கே, சித்தம் வைத்து ரைப்பார் திகழ்பொன் னுலகாள்வாரே. 6.7.11 3420 பொன்னுல காளீரோ? புவனிமுழு தாளீரோ?, நன்னலப் புள்ளினங்காள். வினையாட்டியேன்நானிரந்தேன், முன்னுல கங்களெல்லாம் படைத்தமுகில்வண்ணன்கண்ணன், என்னலங் கொண்டபிரான் தனக்கென் நிலைமையுரைத்தே? 6.8.1 3421 மையமர் வாள்நெடுங்கண் மங்கைமார்முன்பென் கையிருந்து, நெய்யம ரின்னடிசில் நிச்சல்பாலோடு மேவீரோ, கையமர் சக்கரத்தென் கனிவாய்ப்பெரு மானைக்கண்டு மெய்யமர் காதல்சொல்லிக் கிளிகாள்.விரைந் தோடிவந்தே? 6.8.2 3422 ஓடிவந் தென்குழல்மேல் ஒளிமாமல ரூதீரோ, கூடிய வண்டினங்காள். குருநாடுடை ஐவர்கட்காய் ஆடிய மாநெடுந்தேர்ப் படைநீறெழ செற்றபிரான், சூடிய தண்டுளவ முண்டதூமது வாய்கள்கொண்டே? 6.8.3 3423 தூமது வாய்கள்கொண்டு வந்தென்முல்லைகள் மேல்தும்பிகாள், பூமது வுண்ணச்செல்லில் வினையேனைப் பொய்செய்தகன்ற, மாமது வார்தண்டுழாய் முடிவானவர் கோனைக்கண்டு, யாமிது வோதக்கவா றென்னவேண்டும்கண் டீர்நுங்கட்கே. 6.8.4 3424 நுங்கட்கி யானுரைக்கேன் வம்மின்யான்வளர்த் தகிளிகாள், வெங்கட்புள் ளூர்ந்துவந்து வினையேனைநெஞ் சம்கவர்ந்த, செங்கட் கருமுகிலைச் செய்யவாய்ச்செழுங் கற்பகத்தை, எங்குச்சென் றாகிலும்கண் டிதுவோதக்க வாறென்மினே. 6.8.5 3425 என்மின்னு நூல்மார்வ னென்கரும்பெரு மானென்கண்ணன், தன்மன்னு நீள்கழல்மேல் தண்டுழாய்நமக் கன்றிநல்கான், கன்மின்க ளென்றும்மையான் கற்பியாவைத்த மாற்றம்சொல்லி, சென்மின்கள் தீவினையேன் வளர்த்தசிறு பூவைகளே. 6.8.6 3426 பூவைகள் போல்நிறத்தன் புண்டரீகங்கள் போலும்கண்ணன், யாவையும் யாவருமாய் நின்றமாயனென் ஆழிபிரான், மாவைவல் வாய்பிளந்த மதுசூதற்கென் மாற்றம்சொல்லி, பாவைகள். தீர்க்கிற்றிரே வினையாட்டியேன் பாசறவே. 6.8.7 3427 பாசற வெய்தியின்னே வினையேனெனை யூழிநைவேன்?, ஆசறு தூவிவெள்ளைக் குருகே.அருள் செய்யொருநாள், மாசறு நீலச்சுடர் முடிவானவர் கோனைக்கண்டு, ஏசறும் நும்மையல்லால் மறுநோக்கிலள் பேர்த்துமற்றே. 6.8.8 3428 பேர்த்துமற் றோர்களைகண் வினையாட்டியேன் நானொன்றிலேன், நீர்த்திரை மேலுலவி யிரைதேரும்பு தாவினங்காள், கார்த்திரள் மாமுகில்போல் கண்ணன்விண்ணவர் கோனைக்கண்டு, வார்த்தைகள் கொண்டருளி யுரையீர்வைகல் வந்திருந்தே. 6.8.9 3429 வந்திருந் தும்முடைய மணிச்சேவலும் நீருமெல்லாம், அந்தர மொன்றுமின்றி யலர்மேலசை யுமன்னங்காள், என்திரு மார்வற்கென்னை யின்னாவாறிவள் காண்மினென்று, மந்திரத் தொன்றுணர்த்தி யுரையீர்வைகல் மறுமாற்றங்களே. 6.8.10 3430 மாற்றங்க ளாய்ந்துகொண்டு மதுசூதபி ரானடிமேல், நாற்றங்கொள் பூம்பொழில்சூழ் குருகூர்ச்சட கோபன்சொன்ன, தோற்றங்க ளாயிரத்துள் இவையுமொரு பத்தும்வல்லார், ஊற்றின்கண் நுண்மணல்போல் உருகாநிற்பர் நீராயே. 6.8.11 3431 நீராய் நிலனாய் தீயாய்க் காலாய் நெடுவானாய், சீரார் சுடர்க்க ளிரண்டாய்ச் சிவனாய் அயனாய், கூரார் ஆழி வெண்சங் கேந்திக் கொடியேன்பால் வாராய், ஒருநாள் மண்ணும் விண்ணும் மகிழவே. 6.9.1 3432 மண்ணும் விண்ணும் மகிழக் குறளாய் வலங்காட்டி, மண்ணும் விண்ணும் கொண்ட மாய அம்மானே, நண்ணி யுனைநான் கண்டு கந்து கூத்தாட, நண்ணி யொருநாள் ஞாலத் தூடே நடவாயே. 6.9.2 3433 ஞாலத் தூடே நடந்தும் நின்றும் கிடந்திருந்தும், சாலப் பலநாள் உகந்தோ றுயிர்கள் காப்பானே, கோலத் திருமா மகளோ டுன்னைக் கூடாதே, சாலப் பலநாள் அடியேன் இன்னம் தளர்வேனோ? 6.9.3 3434 தளர்ந்தும் முறிந்தும் சகட வசுரர் உடல்வேறா, பிளந்து வீயத் திருக்கா லாண்ட பெருமானே, கிளர்ந்து பிரமன் சிவனிந் திரன்விண் ணவர்சூழ, விளங்க வொருநாள் காண வாராய் விண்மீதே. 6.9.4 3435 விண்மீதிருப்பாய். மலைமேல் நிற்பாய். கடல்சேர்ப்பாய், மண்மீதுழல்வாய். இவற்றுளெங்கும் மறைந்துறைவாய், எண்மீதியன்ற புறவண்டத்தாய். எனதாவி, உண்மீதாடி உருக்காட்டாதே யொளிப்பாயோ? 6.9.5 3436 பாயோர் அடிவைத் ததன்கீழ்ப் பரவை நிலமெல்லாம் தாய்,ஓர் அடியாய் எல்லா வுலகும் தடவந்த மாயோன், உன்னைக் காண்பான் வருந்தி யெனைநாளும், தீயோடுடன்சேர் மெழுகாய் உலகில் திரிவேனோ? 6.9.6 3437 உலகில் திரியும் கரும கதியாய் உலகமாய், உலகுக் கேயோ ருயிரு மானாய் புறவண்டத்து, அலகில் பொலிந்த திசைபத் தாய அருவேயோ, அலகில் பொலிந்த அறிவி லேனுக் கருளாயே. 6.9.7 3438 அறிவி லேனுக் கருளாய் அறிவா ருயிரானாய், வெறிகொள் சோதி மூர்த்தி. அடியேன் நெடுமாலே, கிறிசெய் தென்னைப் புறதிட் டின்னம் கெடுப்பாயோ, பிறிதொன் றறியா அடியே னாவி திகைக்கவே? 6.9.8 3439 ஆவி திகைக்க ஐவர் குமைக்கும் சிற்றின்பம், பாவி யேனைப் பலநீ காட்டிப் படுப்பாயோ, தாவி வையம் கொண்ட தடந்தா மரைகட்கே, கூவிக் கொள்ளும் கால மின்னம் குறுகாதோ? 6.9.9 3440 குறுகா நீளா இறுதி கூடா எனையூழி, சிறுகா பெருகா அளவி லின்பம் சேர்ந்தாலும், மறுகா லின்றி மாயோ னுனக்கே யாளாகும், சிறுகா லத்தை யுறுமோ அந்தோ தெரியிலே? 6.9.10 3441 தெரிதல் நினைதல் எண்ணல் ஆகாத் திருமாலுக்கு, உரிய தொண்டர் தொண்டர் தொண்டன் சடகோபன், தெரியச் சொன்ன ஓரா யிரத்து ளிப்பத்தும் உரிய தொண்ட ராக்கும் உலகம் உண்டாற்கே. 6.9.11 3442 உலகம் உண்ட பெருவாயா. உலப்பில் கீர்த்தி யம்மானே, நிலவும் சுடர்சூ ழொளிமூர்த்தி. நெடியாய். அடியே னாருயிரே, திலதம் உலகுக் காய்நின்ற திருவேங் கடத்தெம் பெருமானே, குலதொல் லடியேன் உன்பாதம் கூடு மாறு கூறாயே. 6.10.1 3443 கூறாய் நீறாய் நிலனாகிக் கொடுவல் லசுரர் குலமெல்லாம் சீறா எறியும் திருநேமி வலவா. தெய்வக் கோமானே, சேறார் சுனைத்தா மரைசெந்தீ மலரும் திருவேங் கடத்தானே, ஆறா அன்பில் அடியேனுன் அடிசேர் வண்ணம் அருளாயே. 6.10.2 3444 வண்ண மருள்கொள் அணிமேக வண்ணா. மாய அம்மானே, எண்ணம் புகுந்து தித்திக்கும் அமுதே. இமையோர் அதிபதியே, தெண்ணல் அருவி மணிபொன்முத் தலைக்கும் திருவேங் கடத்தானே, அண்ண லே.உன் அடிசேர அடியேற் காவா வென்னாயே. 6.10.3 3445 ஆவா வென்னா துலகத்தை அலைக்கும் அசுரர் வாணாள்மேல், தீவாய் வாளி மழைபொழிந்த சிலையா. திருமா மகள்கேள்வா, தேவா சுரர்கள் முனிக்கணங்கள் விரும்பும் திருவேங் கடத்தானே, பூவார் கழல்கள் அருவினையேன் பொருந்து மாறு புணராயே. 6.10.4 3446 புணரா நின்ற மரமேழன் றெய்த வொருவில் வலவாவோ, புணரேய் நின்ற மரமிரண்டின் நடுவே போன முதல்வாவோ, திணரார் மேகம் எனக்களிறு சேரும் திருவேங் கடத்தானே, திணரார் சார்ங்கத் துன்பாதம் சேர்வ தடியே னெந்நாளே? 6.10.5 3447 எந்நா ளேநாம் மண்ணளந்த இணைத்தா மரைகள் காண்பதற்கெ ன்று, எந்நா ளும்நின் றிமையோர்கள் ஏத்தி யிறைஞ்சி யினமினமாய், மெய்ந்நா மனத்தால் வழிபாடு செய்யும் திருவேங் கடத்தானே, மெய்ந்நா னெய்தி யெந்நாளுன் அடிக்கண் அடியேன் மேவுவதே? 6.10.6 3448 அடியேன் மேவி யமர்கின்ற அமுதே. இமையோர் அதிபதியே, கொடியா அடுபுள் ளுடையானே. கோலக் கனிவாய்ப் பெருமானே, செடியார் வினைகள் தீர்மருந்தே. திருவேங் கடத்தெம் பெருமானே, நொடியார் பொழுதும் உன்பாதம் காண நோலா தாற்றேனே. 6.10.7 3449 நோலா தாற்றேன் நுன்பாதம் காண வென்று நுண்ணுணர்வில், நீலார் கண்டத் தம்மானும் நிறைநான் முகனு மிந்திரனும், சேலேய் கண்ணார் பலர்சூழ விரும்பும் திருவேங் கடத்தானே, மாலாய் மயக்கி யடியேன்பால் வந்தாய் போல வாராயே. 6.10.8 3450 வந்தாய் போலே வாராதாய். வாரா தாய்போல் வருவானே, செந்தா மரைக்கண் செங்கனிவாய் நால்தோ ளமுதே. எனதுயிரே, சிந்தா மணிகள் பகரல்லைப் பகல்செய் திருவேங் கடத்தானே, அந்தோ. அடியேன் உன்பாதம் அகல கில்லேன் இறையுமே. 6.10.9 3451 அகல கில்லேன் இறையும் என் றலர்மேல் மங்கை யுறைமார்பா, நிகரில் புகழாய். உலகமூன் றுடையாய். என்னை ஆள்வானே, நிகரில் அமரர் முனிக்கணங்கள் விரும்பும் திருவேங் கடத்தானே, புகலொன் றில்லா அடியேனுன் அடிக்கீ ழமர்ந்து புகுந்தேனே. 6.10.10 3452 அடிக்கீ ழமர்ந்து புகுந்தடியீர். வாழ்மின் என்றென் றருள்கொடுக்கும் படிக்கே ழில்லாப் பெருமானைப் பழனக் குருகூர்ச் சடகோபன், முடிப்பான் சொன்ன ஆயிரத்துத் திருவேங் கடத்துக் கிவைபத்தும், பிடித்தார் பிடித்தார் வீற்றிருந்து பெரிய வானுள் நிலாவுவரே. 6.10.11 திருவாய் மொழி ஏழாம் பத்து 3453 உண்ணி லாவிய ஐவ ரால்குமை தீற்றி யென்னையுன் பாத பங்கயம், நண்ணிலா வகையே நலிவா னின்ன மெண்ணு கின்றாய், எண்ணி லாப்பெரு மாயனே. இமையோர்கள் ஏத்து முலக மூன்றுடை, அண்ண லே.அமு தே.அப்ப னே.என்னை யாள்வானே. (2) 7.1.1 3454 என்னை யாளும் வங்கோ வோரைந் திவைபெய் திராப்பகல் மோது வித்திட்டு, உன்னை நானணு காவகை செய்து போதி கண்டாய், கன்ன லே.அமு தே.கார் முகில்வண்ண னே.கடல் ஞாலம் காக்கின்ற, மின்னு நேமியி னாய்.வினை யேனுடை வேதியனே. 7.1.2 3455 வேதியா நிற்கும் ஐவரால் வினையேனை மோது வித்து,உன் திருவடிச் சாதி யாவகை நீதடுத் தென்பெறு தியந்தோ, ஆதி யாகி யகலி டம்படைத் துண்டு மிழந்து கடந்திடந் திட்ட, சோதி நீண்முடி யாய்.தொண்ட னேன்மது சூதனனே. 7.1.3 3456 சூது நானறி யாவகை சுழற்றியோர் ஐவரைக் காட்டி,உன் அடிப் போது நானணு காவகை செய்து போதி கண்டாய், யாதும் யாவரு மின்றிநின் னகம்பால் ஒடுக்கியோ ராலி னீளிலை, மீது சேர்குழவி. வினையேன் வினைதீர் மருந்தே. 7.1.4 3457 தீர்மருந் தின்றி யைந்து நோயடும் செக்கி லிட்டுத் திரிக்கும் ஐவரை, நேர்ம ருங்குடைத் தாவடைத்து நெகிழிப்பான் ஒக்கின்றாய், ஆர்ம ருந்தினி யாகுவர்? அடலாழி யேந்தி யசுரர் வன்குலம், வேர்ம ருங்கறுத் தாய்.விண்ணு ளார்பெரு மானேயோ. 7.1.5 3458 விண்ணு ளார்பெரு மாற்க டிமைசெய் வாரை யும்செறும் ஐம்பு லனிவை, மண்ணு ளென்னைப் பெற்றா லெஞ்செய் யாமற்று நீயும்விட்டால்? பண்ணு ளாய்.கவி தன்னு ளாய். பத்தியினுள் ளாய்.பர மீசனே, வந்தென் கண்ணுளாய். நெஞ்சுளாய். சொல்லுளாய். ஒன்று சொல்லாயே. 7.1.6 3459 ஒன்று சொல்லி ஒருத்தினில் நிற்கிலாத ஒரைவர் வன்கயவரை, என்று யான்வெல் கிற்பனுன் திருவரு ளில்லையேல்?, அன்று தேவர் அசுரர் வாங்க அலைகட லரவம் அளாவி,ஓர் குன்றம் வைத்த எந்தாய்.கொடியேன் பருகின் னமுதே. 7.1.7 3460 இன்ன முதெனத் தோன்றி யோரைவர் யாவரையும் மயக்க, நீவைத்த முன்ன மாயமெல் லால்முழு வேரரிந்து, என்னையுன் சின்ன மும்திரு மூர்த்தியும் சிந்தித் தேத்திக் கைதொழ வேயரு ளெனக்கு, என்னம் மா.என் கண்ணா. இமையோர்தம் குலமுதலே. 7.1.8 3461 குலமுத லிடும்தீ வினைக்கொடு வன்குழியினில் வீழ்க்கும் ஐவரை வலமுதல் கெடுக்கும் வரமே தந்தருள் கண்டாய், நிலமுத லினீவ் வுலகுக்கும் நிற்பன செல்வன என,பொருள் பலமுதல் படைத்தாய்.என் கண்ணா.என் பரஞ்சுடரே. 7.1.9 3462 என்பரஞ் சுடரே. என்றுன்னை அலற்றியுன் இணைத்தா மரைகட்கு, அன்புருகி நிற்கும் அதுநிற்கச் சுமடு தந்தாய், வன்பரங்க ளெடுத்துஐவர் திசைதிசை வலித்தெற்று கின்றனர் முன்பரவை கடைந்தமுதங் கொண்ட மூர்த்தியோ. 7.1.10 3463 கொண்ட மூர்த்தியோர் மூவராய்க் குணங்கள் படைத்தளித் துக்கெடுக் கும்,அப் புண்ட ரீகப்கொப் பூழ்ப்புனற் பள்ளி யப்பனுக்கே, தொண்டர் தொண்டர் தொண்டர் தொண்டன் சடகோபன் சொல்லா யிரத்து ளிப்பத்தும், கண்டு பாடவல் லார்வினை போம்கங்கு லும்பகலே. (2) 7.1.11 3464 கங்குலும் பகலும் கண் துயி லறியாள் கண்ணநீர் கைகளால் இறைக்கும், சங்குசக் கரங்க ளென்றுகை கூப்பும் தாமரைக் கண் என்று தளரும், எங்ஙனே தரிக்கே னுன்னைவிட்டு என்னும் இருநிலம் கைதுழா விருக்கும், செங்கயல் பாய்நீர்த் திருவரங் கத்தாய். இவள்திறத் தெஞ்செய்கின் றாயே? (2) 7.2.1 3465 எஞ்செய்கின் றாயென் தாமரைக் கண்ணா. என்னும்கண் ணீர்மல்க இருக்கும், எஞ்செய்கே னெறிநீர்த் திருவரங் கத்தாய்? என்னும்வெவ் வுயிர்த்துயிர்த் துருகும் முன்செய்த வினையே. முகப்படாய் என்னும் முகில்வண்ணா. தகுவதோ? என்னும், முஞ்செய்திவ் வுலகம் உண்டுமிழந் தளந்தாய். எங்கொலோ முடிகின்ற திவட்கே? 7.2.2 3466 வட்கிலள் இறையும் மணிவண்ணா. என்னும் வானமே நோக்கும்மை யாக்கும், உட்குடை யசுரர் உயிரெல்லா முண்ட ஒருவனே. என்னுமுள் ளுருகும், கட்கிலீ. உன்னைக் காணுமா றருளாய் காகுத்தா. கண்ணனே. என்னும், திட்கொடி மதிள்சூழ் திருவரங்கத்தாய். இவள்திறத் தென்செய்திட் டாயே? 7.2.3 3467 இட்டகால் இட்ட கையளாய் இருக்கும் எழுந்துலாய் மயங்கும்கை கூப்பும், கட்டமே காதல். என்றுமூர்ச் சிக்கும் கடல்வண்ணா. கடியைகாண் என்னும், வட்டவாய் நேமி வலங்கையா. என்னும் வந்திடாய் என்றென்றே மயங்கும், சிட்டனே. செழுநீர்த் திருவரங் கத்தாய். இவள்திறத் தெஞ்சிந்தித் தாயே? 7.2.4 3468 சிந்திக்கும் திசைக்கும் தேறும்கை கூப்பும் திருவரங் கத்துள்ளாய். என்னும் வந்திக்கும், ஆங்கே மழைக்கண்ணீர் மல்க வந்திடாய் என்றென்றே மயங்கும், அந்திப்போ தவுணன் உடலிடந் தானே. அலைகடல் கடைந்தவா ரமுதே, சந்தித்துன் சரணம் சார்வதே வலித்த தையலை மையல்செய் தானே. 7.2.5 3469 மையல்செய் தென்னை மனம்கவர்ந் தானே. என்னும் மா மாயனே. என்னும், செய்யவாய் மணியே. என்னும் தண் புனல்சூழ் திருவரங் கத்துள்ளாய். என்னும், வெய்யவாள் தண்டு சங்குசக் கரம்வில் ஏந்தும்விண் ணோர்முதல். என்னும், பைகொள்பாம் பணையாய். இவள்திறத் தருளாய் பாவியேன் செய்யற்பா லதுவே. 7.2.6 3470 பாலதுன் பங்கள் இன்பங்கள் படைத்தாய். பற்றிலார் பற்றநின் றானே, காலசக் கரத்தாய். கடலிடங் கொண்ட கடல்வண்ணா. கண்ணணே. என்னும், சேல்கொள்தண் புனல்சூழ் திருவரங் கத்தாய். என்னும் என் தீர்த்தனே. என்னும், கோலமா மழைக்கண் பனிமல்க இருக்கும் என்னுடைக் கோமளக் கொழுந்தே. 7.2.7 3471 கொழுந்துவா னவர்கட்கு என்னும் குன்றேந்திக் கோநிரை காத்தவன். என்னும், அழுந்தொழும் ஆவி அனலவெவ் வுயிர்க்கும் அஞ்சன வண்ணனே. என்னும், எழுந்துமேல் நோக்கி யிமைப்பிலள் இருக்கும் எங்ஙனே நோக்குகேன்? என்னும், செழுந்தடம் புனல்சூழ் திருவரங் கத்தாய். என்செய்கேன் என்திரு மகட்கே? 7.2.8 3472 என்திரு மகள்சேர் மார்வனே. என்னும் என்னுடை யாவியே. என்னும், நின்திரு எயிற்றால் இடந்துநீ கொண்ட நிலமகள் கேள்வனே. என்னும், அன்றுரு வேழும் தழுவிநீ கொண்ட ஆய்மகள் அன்பனே. என்னும், தென்திரு வரங்கம் கோயில்கொண் டானே. தெளிகிலேன் முடிவிவள் தனக்கே. (2) 7.2.9 3473 முடிவிவள் தனக்கொன் றறிகிலேன் என்னும் மூவுல காளியே. என்னும், கடிகமழ் கொன்றைச் சடையனே. என்னும் நான்முகக் கடவுளே. என்னும், வடிவுடை வானோர் தலைவனே. என்னும் வண்திரு வரங்கனே. என்னும், அடியடை யாதாள் போலிவள் அணுகி அடைந்தனள் முகில்வண்ணன் அடியே. 7.2.10 3474 முகில்வண்ணன் அடியை அடைந்தருள் சூடி உய்ந்தவன் மொய்புனல் பொருநல், துகில்வண்ணத் தூநீர்ச் சேர்ப்பன்வண்பொழில்சூழ் வண்குரு கூர்ச்சட கோபன், முகில்வண்ணன் அடிமேல் சொன்னசொன்மாலை ஆயிரத் திப்பத்தும் வல்லார், முகில்வண்ண வானத் திமையவர் சூழ இருப்பர்பே ரின்பவெள் ளத்தே. (2) 7.2.11 3475 வெள்ளைச் சுரிசங்கொ டாழி யேந்தித் தாமரைக் கண்ணனென் னெஞ்சி னூடே, புள்ளைக் கடாகின்ற வாற்றைக் காணீர் எஞ்சொல்லிச் சொல்லுகேன் அன்னை மீர்காள், வெள்ளச் சுகமவன் வீற்றி ருந்த வேத வொலியும் விழா வொலியும், பிள்ளைக் குழாவிளை யாட்டொலி யும் அறாத் திருப்பே ரையில் சேர்வன் நானே. (2) 7.3.1 3476 நானக் கருங்குழல் தோழி மீர்காள். அன்னை யர்காள்.அயல் சேரியீர்காள், நானித் தனிநெஞ்சம் காக்க மாட்டேன் என்வசம் அன்றிதி ராப்ப கல்போய், தேன்மொய்த்த பூம்பொழில் தண்ப ணைசூழ் தெந்திருப் பேரையில் வீற்றி ருந்த, வானப்பி ரான்மணி வண்ணன் கண்ணன் செங்கனி வாயின் திறத்த துவே. 7.3.2 3477 செங்கனி வாயின் திறத்த தாயும் செஞ்சுடர் நீண்முடித் தாழ்ந்த தாயும், சங்கொடு சக்கரம் கண்டு கந்தும் தாமரைக் கண்களுக் கற்றுத் தீர்ந்தும், திங்களும் நாளும் விழாவ றாத தெந்திருப் பேரையில் வீற்றி ருந்த, நங்கள் பிரானுக்கென் னெஞ்சம் தோழீ. நாணும் நிரையு மிழந்த துவே. 7.3.3 3478 இழந்தவெம் மாமை திறத்துப் போன என்னெஞ்சி னாருமங் கே ஒழிந்தார், உழந்தினி யாரைக்கொண் டெனு சாகோ? ஓதக் கடலொலி போல எங்கும், எழுந்தநல் வேதத் தொலிநின் றோங்கு தெந்திருப் பேரையில் வீற்றி ருந்த, முழங்குசங் கக்கையன் மாயத் தாழ்ந்தேன் அன்னையர் காள்.என்னை யென்மு னிந்தே? 7.3.4 3479 முனிந்து சகடம் உதைத்து மாயப் பேய்முலை யுண்டு மருதி டைப்போய், கனிந்த விளவுக்குக் கன்றெ றிந்த கண்ண பிரானுக்கென் பெண்மை தோற்றேன், முனிந்தினி யென்செய்தீர் அன்னை மீர்காள். முன்னி யவன்வந்து வீற்றி ருந்த, கனிந்த பொழில்திருப் பேரை யிற்கே காலம் பெறவென்னைக் காட்டு மினே. 7.3.5 3480 காலம் பெறவென்னைக் காட்டு மின்கள் காதல் கடலின் மிகப் பெரிதால், நீல முகில்வண் ணத்தெம் பெருமான் நிற்குமுன் னேவந்தென் கைக்கும் எய்தான், ஞாலத் தவன்வந்து வீற்றி ருந்த நான்மறை யாளரும் வேள்வி யோவா, கோலச் செந்நெற்கள் கவரி வீசும் கூடு புனல்திருப் பேரை யிற்கே. 7.3.6 3481 பேரெயில் சூழ்கடல் தென்னி லங்கை செற்ற பிரான்வந்து வீற்றி ருந்த, பேரையிற் கேபுக்கென் னெஞ்சம் நாடிப் பேர்த்து வரவெங்கும் காண மாட்டேன், ஆரை யினிங் குடையம் தோழி. என்னெஞ்சம் கூவ வல்லாரு மில்லை, ஆரை யினிக்கொண்டென் சாதிக் கின்றது? என்னெஞ்சம் கண்டது வேகண் டேனே. 7.3.7 3482 கண்டது வேகொண்டெல் லாருங் கூடிக் கார்க்கடல் வண்ணனோ டெந்தி றத்துக் கொண்டு,அலர் தூற்றிற் றதுமுத லாக் கொண்டவென் காத லுரைக்கில் தோழீ, மண்டிணி ஞால முமேழ் கடலும் நீள்வி சும்பும் கழியப் பெரிதால், தெண்திரை சூழ்ந்தவன் வீற்றி ருந்த தெந்திருப் பேரையில் சேர்வன் சென்றே. 7.3.8 3483 சேர்வஞ்சென் றென்னுடைத் தோழி மீர்காள். அன்னையர் காள்.என்னைத் தேற்ற வேண்டா, நீர்கள் உரைக்கின்ற தென்னி தற்கு? நெஞ்சும் நிறைவும் எனக்கிங் கில்லை, கார்வண்ணன் கார்க்கடல் ஞால முண்ட கண்ண பிரான்வந்து வீற்றி ருந்த, ஏர்வள வொண்கழ னிப்பழ னத்துத் தென்திருப் பேரை யின்மா நகரே. 7.3.9 3484 நகரமும் நாடும் பிறவும் தேர்வேன் நாணெனக் கில்லையென் தோழி மீர்காள், சிகரம் அணிநெடு மாடம் நீடு தென்திருப் பேரையில் வீற்றி ருந்த, மகர நெடுங்குழைக் காதன் மாயன் நூற்றுவ ரையன்று மங்க நூற்ற, நிகரில் முகில்வண்ணன் நேமி யானென் னெஞ்சம் கவர்ந்தெனை யூழி யானே? 7.3.10 3485 ஊழிதோ றூழி யுருவம் பேரும் செய்கையும் வேறவன் வையங் காக்கும், ஆழிநீர் வண்ணனை யச்சு தன்னை அணிகுரு கூர்ச்சட கோபன் சொன்ன, கேழிலந் தாதியோ ராயி ரத்துள் இவைதிருப் பேரையில் மேய பத்தும், ஆழியங் கையனை யேத்த வல்லார் அவரடி மைத்திறத் தாழி யாரே. (2) 7.3.11 3486 ஆழி யெழச்சங்கும் வில்லு மெழ,திசை வாழி யெழத்தண்டும் வாளு மெழ,அண்டம் மோழை யெழமுடி பாத மெழ,அப்பன் ஊழி யெழவுல கங்கொண்ட வாறே. (2) 7.4.1 3487 ஆறு மலைக்கெதிர்ந் தோடு மொலி,அர வூறு சுலாய்மலை தேய்க்கு மொலி,கடல் மாறு சுழன்றழைக் கின்ற வொலி, அப்பன் சாறு படவமு தங்கொண்ட நான்றே. 7.4.2 3488 நான்றில வேழ்மண்ணும் தானத்த, வே,பின்னும் நான்றில வேழ்மலை தானத்த வே,பின்னும் நான்றில வேழ்கடல் தானத்த வே,அப்பன் ஊன்றி யிடந்தெயிற் றில்கொண்ட நாளே. 7.4.3 3489 நாளு மெழநில நீரு மெழவிண்ணும் கோளு மெழேரி காலு மெழ,மலை தாளு மெழச்சுடர் தானு மெழ,அப்பன் ஊளி யெழவுல கமுண்ட வூணே. 7.4.4 3490 ஊணுடை மல்லர் ததர்ந்த வொலி,மன்னர் ஆணுடை சேனை நடுங்கு மொலி,விண்ணுள் ஏணுடைத் தேவர் வெளிப்பட்ட வொலி,அப்பன் காணுடைப் பாரதம் கையரைப் போழ்தே. 7.4.5 3491 போழ்து மெலிந்தபுன் செக்கரில்,வான்திசை சூழு மெழுந்துதி ரப்புன லா,மலை கீழ்து பிளந்தசிங் கமொத்த தால்,அப்பன் ஆழ்துயர் செய்தசு ரரைக்கொல்லு மாறே. 7.4.6 3492 மாறு நிரைத்திரைக் கும்சரங் கள்,இன நூறு பிணம்மலை போல்புர ள,கடல் ஆறு மடுத்துதி ரப்புன லா,அப்பன் நீறு படவிலங் கைசெற்ற நேரே. 7.4.7 3493 நேர்சரிந் தாங்கொடிக் கோழிகொண் டான்,பின்னும் நேர்சரிந் தானெரி யுமன லோன்,பின்னும் நேர்சரிந் தான்முக்கண் மூர்த்திகண் டீர்,அப்பன் நேர்சரி வாணந்திண் டோ ள்கொண்ட அன்றே. 7.4.8 3494 அன்றுமண் நீரெரி கால்விண் மலைமுதல், அன்று சுடரிரண் டும்பிற வும்,பின்னும் அன்று மழையுயிர் தேவும்மற் றும்,அப்பன் அன்று முதலுல கம்செய் ததுமே. 7.4.9 3495 மேய்நிரை கீழ்புக மாபுர ள,சுனை வாய்நிறை நீர்பிளி றிச்சொரி ய,இன ஆநிரை பாடியங் கேயொடுங் க,அப்பன் தீமழை காத்துக் குன்ற மெடுத்தானே. 7.4.10 3496 குன்ற மெடுத்த பிரானடி யாரொடும், ஒன்றிநின் றசட கோப னுரைசெயல், நன்றி புனைந்த ஓராயிரத் துள்ளிவை வென்றி தரும்பத்தும் மேவிக்கற் பார்க்கே. (2) 7.4.11 3497 கற்பார் இராம பிரானையல்லால்மற்றும் கற்பரோ?, புற்பா முதலாப் புல்லெறும் பாதியொன் றின்றியே, நற்பால் அயோத்தியில் வாழும் சராசரம் முற்றவும், நற்பாலுக் குய்த்தனன் நான்முக னார்பெற்ற நாட்டுளே. (2) 7.5.1 3498 நாட்டில் பிறந்தவர் நாரணற் காளன்றி யாவரோ, நாட்டில் பிறந்து படாதன பட்டு மனிசர்க்கா, நாட்டை நலியும் அரக்கரை நாடித் தடிந்திட்டு, நாட்டை யளித்துய்யச் செய்து நடந்தமை கேட்டுமே? 7.5.2 3499 கேட்பார்கள் கேசவன் கீர்த்தியல் லால்மற்றூம் கேட்பரோ, கேட்பார் செவிசுடு கீழ்மை வசவுக ளேவையும், சேட்பால் பழம்பகைவன் சிசு பாலன், திருவடி தாட்பால் அடைந்த தன்மை யறிவாரை யறிந்துமே? 7.5.3 3500 தன்மை யறிபவர் தாமவற் காளன்றி யாவரோ, பன்மைப் படர்பொருள் ஆதுமில் பாழ்நெடுங் காலத்து, நன்மைப் புனல்பண்ணி நான்முகனைப்பண்ணி, தன்னுள்ளே தொன்மை மயக்கிய தோற்றிய சூழல்கள் சிந்தித்தே? 7.5.4 3501 சூழல்கள் சிந்திக்கில் மாயன் கழலன்றிச் சூழ்வரோ, ஆழப் பெரும்புனல் தன்னுள் அழுந்திய ஞாலத்தை, தாழப் படாமல்தன் பாலொரு கோட்டிடைத் தான்கொண்ட, கேழல் திருவுரு வாயிற்றுக் கேட்டும் உணர்ந்துமே? 7.5.5 3502 கேட்டும் உணர்ந்தவர் கேசவற் காளன்றி யாவரோ, வாட்டமி லாவண்கை மாவலி வாதிக்க வாதிப்புண்டு, ஈட்டங்கொள் தேவர்கள் சென்றிரந் தார்க்கிடர் நீக்கிய, கோட்டங்கை வாமன னாயச்செய்த கூத்துகள் கண்டுமே? 7.5.6 3503 கண்டும் தெளிந்தும்கற் றார்க்கண்ணற் காளன்றி யாவரோ, வண்டுன் மலர்த்தொங்கல் மார்க்கண்டேயனுக்கு வாழுநாள் இண்டைச் சடைமுடி யீசனுடன்கொண்டு சாச்சொல்ல, கொண்டங்குத் தன்னொடும் கொண்டுடன்சென்றதுணர்ந்துமே? 7.5.7 3504 செல்ல வுணர்ந்தவர் செல்வன்றன் சீரன்றிக் கற்பரோ, எல்லை யிலாத பெருந்தவத் தால்பல செய்மிறை, அல்லல் அமரரைச் செய்யும் இரணிய னாகத்தை, மல்லல் அரியுரு வாய்ச்செய்த மாயம் அறிந்துமே? 7.5.8 3505 மாயம் அறிபவர் மாயவற் காளன்றி யாவரோ, தாயம் செறுமொரு நூற்றுவர் மங்கவோ ரைவர்க்காய், தேச மறியவோர் சாரதி யாய்ச்சென்று சேனையை நாசம்செய் திட்டு, நடந்தநல் வார்த்தை யறிந்துமே? 7.5.9 3506 வார்த்தை யறிபவர் மாயவற் காளன்றி யாவரோ, போர்த்த பிறப்பொடு நோயோடு மூப்பொடு இறப்பிவை பேர்த்து, பெருந்துன்பம் வேரற நீக்கித்தன் தாளிங்கீழ்ச் சேர்த்து,அவன் செய்யும் சேமத்தையெண்ணித் தெளிவுற்றே? (2) 7.5.10 3507 தெளிவுற்று வீவன்றி நின்றவர்க் கின்பக் கதிசெய்யும், தெளிவுற்ற கண்ணனை தென்குரு கூர்ச்சட கோபன்fசொல், தெளிவுற்ற ஆயிரத் துள்ளிவை பத்தும்வல் லாரவர், தெளிவுற்ற சிந்தையர் பாமரு மூவுல கத்துள்ளே. (2) 7.5.11 3508 பாமரு மூவுலகும் படைத்த பற்ப நாபாவோ, பாமரு மூவுலகும் அளந்த பற்ப பாதாவோ, தாமரைக் கண்ணாவோ. தனியேன் தனியா ளாவோ, தாமரைக் கையாவோ. உன்னை யென்றுகொல் சார்வதுவே? (2) 7.6.1 3509 என்றுகொல் சேர்வதந் தோஅரன் நான்முக னேத்தும்,செய்ய நின்திருப் பாதத்தை யான்நிலம் நீரெரி கால்,விண்ணுயிர் என்றிவை தாம்முத லாமுற்று மாய்நின்ற எந்தாயோ, குன்றெடுத் தாநிரை மேய்த்தவை காத்தவெங் கூத்தாவோ. 7.6.2 3510 காத்தவெங் கூத்தாவோ. மலையேந்திக் கன்மாரி தன்னை, பூத்தண் டுழாய்முடி யாய்.புனை கொன்றையஞ் செஞ்சடையாய், வாய்த்தவென் நான்முக னே.வந்தென் னாருயிர் நீயானால், ஏத்தருங் கீர்த்தியி னாய்.உன்னை யெங்குத் தலைப்பெய்வனே? 7.6.3 3511 எங்குத் தலைப்பெய்வன் நான்?எழில் மூவுல கும்நீயே, அங்குயர் முக்கட்fபிரான் பிரமன்பெரு மானவன்நீ, வெங்கதிர் வச்சிரக் கையிந் திரன்முத லாத்தெய்வம்நீ, கொங்கலர் தண்ணந் துழாய்முடி யென்னுடைக் கோவலனே. 7.6.4 3512 என்னுடைக் கோவல னே.என் பொல்லாக்கரு மாணிக்கமே, உன்னுடை யுந்தி மலருலகம் அவைமூன் றும்பரந்து, உன்னுடைச் சோதிவெள் ளத்தகம் பாலுன்னைக் கண்டுகொண்டிட்டு, என்னுடை யாருயிரார் எங்ஙனே கொல்வந் தெய்துவரே? 7.6.5 3513 வந்தெய்து மாறறி யேன்மல்கு நீலச் சுடர்தழைப்ப, செஞ்சுடர்ச் சோதிகள் பூத்தொரு மாணிக்கம் சேர்வதுபோல், அந்தர மேல்செம்பட் டோ டடி உந்திகை மார்வுகண்வாய், செஞ்சுடர்ச் சோதி விடவுறை என்திரு மார்பனையே. 7.6.6 3514 என்திரு மார்பன் தன்னையென் மலைமகள் கூறன்தன்னை, என்றுமென் நாமக ளையகம் பால்கொண்ட நான்முகனை, நின்ற சசிபதி யைநிலங் கீண்டெயில் மூன்றெரித்த, வென்று புலம்துரந் தவிசும் பாளியைக் காணேனோ. 7.6.7 3515 ஆளியைக் காண்பரி யாயரி காண்நரி யாய்,அரக்கர் ஊளையிட் டன்றிலங்கைகடந் துபிலம் புக்கொளிப்ப, மீளியம் புள்ளைக் கடாய்விறல் மாலியைக் கொன்று,பின்னும் ஆளுயர் குன்றங்கள் செய்தடர்த் தானையும் காண்டுங்கொலோ? 7.6.8 3516 காண்டுங்கொ லோநெஞ்ச மே.கடி யவினை யேமுயலும், ஆண்டிறல் மீளிமொய்ம் பிலரக்f கன்fகுலத் தைத்தடிந்து, மீண்டுமவன் தம்பிக்கே விரி நீரிலங்கையருளி, ஆண்டுதன் சோதிபுக் கவம ரர்அரி யேற்றினையே? 7.6.9 3517 ஏற்றரும் வைகுந்தத் தையருளும் நமக்கு, ஆயர்குலத்து ஈற்றிளம் பிள்ளையொன் றாய்ப்புக்கு மாயங்க ளேயியற்றி, கூற்றியல் கஞ்சனைக் கொன்றுஐவர்க் காயக்கொடுஞ் சேனைதடிந்து, ஆற்றல்மிக் கான்பெரி யபரஞ் சோதிபுக் கஅரியே. 7.6.10 3518 புக்க அரியுரு வாயவுணனுடல் கீண்டுகந்த, சக்கரச் செல்வன்தன்னைக் குருகூர்ச்சட கோபஞ்சொன்ன, மிக்கவோ ராயிரத் துளிவைபத்தும்வல் லாரவரை, தொக்குப்பல் லாண்டிசைத் துக்கவரி செய்வ ரேழையரே. (2) 7.6.11 3519 ஏழையர் ஆவியுண் ணுமிணைக் கூற்றங்கொ லோவறியேன், ஆழியுங் கண்ண பிராந்திருக் கண்கள்கொ லோவறியேன், சூழவும் தாமரை நாண்மலர் போல்வந்து தோன்றும்கண்டீர், தோழியர் காள்.அன்னை மீர்.என்fசெய் கேந்துய ராட்டியேனே? (2) 7.7.1 3520 ஆட்டியும் தூற்றியும் நின்றன்னை மீரென்னை நீர்நலிந்தென்? மாட்டுயர் கற்பகத் தின்வல்லி யோகொழுந் தோ?அறியேன், ஈட்டிய வெண்ணெயுண் டாந்திரு மூக்கென தாவியுள்ளே, மாட்டிய வல்விளக் கின் சுடரய்நிற்கும் வாலியதே. 7.7.2 3521 வாலிய தோர்கனி கொல்வினை யாட்டியேன் வல்வினைகொல், கோலம் திரள்பவ ளக்கொழுந் துண்டங்கொ லோவறியேன், நீல நெடுமுகில் போல்திரு மேனியம் மான்தொண்டைவாய், ஏலும் திசையுளெல் லாம்வந்து தோன்றுமென் னின்னுயிர்க்கே. 7.7.3 3522 இன்னுயிர்க் கேழையர் மேல்வளையும் இணை நீலவிற்கொல், மன்னிய சீர்மத னங்கருப்புச் சிலை கொல்,மதனன் தன்னுயிர்த் தாதைகண் ணபெருமான் புரு வமவையே, என்னுயிர் மேலன வாய் அடுகின்றன என்று நின்றே. 7.7.4 3523 என்று நின்றேதிக ழும்செய்ய வீன்சுடர் வெண்மின்னுக்கொல், அன்றியென் னாவி யடுமணி முத்தங்கொ லோவறியேன், குன்றம் எடுத்தபி ரான் முறுவலெனதாவியடும், ஒன்றும் அறிகின்றி லேனன்னை மீர்.எனக் குய்விடமே. 7.7.5 3524 உய்விடம் ஏழையர்க் கும் அசுரர்க்கும் அரக்கர்கட்கும் எவ்விடம்? என்றிலங் கிமகரம் தழைக் கும்தளிர்கொல், பைவிடப் பாம்பணை யான் திருக்குண்டலக் காதுகளே? கைவிட லொன்றுமின் றிய் அடுகின்றன காண்மின்களே. 7.7.6 3525 காண்மின்கள் அன்னையர் காள்.என்று காட்டும் வகையறியேன், நாண்மன்னு வெண்திங்கள் கொல். நயந்தார்கட்கு நச்சிலைகொல், சேண்மன்னு நால்தடந் தோள் பெருமான்தன் திருநுதலே?, கோள்மன்னி யாவி யடும்கொடியேன் உயிர் கோளிழைத்தே. 7.7.7 3526 கோளிழைத் தாமரையும் கொடியும் பவளமும் வில்லும், கோளிழைத்தண் முத்தமும் தளிரும் குளிர்வான் பிறையும், கோளிழையாவுடைய கொழுஞ் சோதி வட்டங்கொல், கண்ணன், கோளிழைவாள் முகமாய்க் கொடியேன் உயிர் கொள்கின்றதே? 7.7.8 3527 கொள்கின்ற கோளிரு ளைச்சுகிர்ந் திட்ட கொழுஞ்சுருளின், உள்கொண்ட நீலநன் னூல்தழை கொல்?அன்று மாயங்குழல், விள்கின்ற பூந்தண் டுழாய்விரை நாறவந் தென்னுயிரை, கள்கின்ற வாறறி யீரன்னை மீர்.கழ றாநிற்றிரே. 7.7.9 3528 நிற்றிமுற் றத்துள் என் றுநெரித் தகைய ராயென்னைநீர் சுற்றியும் சூழ்ந்தும் வைதிர்சுடர்ச் சோதி மணிநிறமாய், முற்றவிம் மூவுல கும்விரி கின்ற சுடர்முடிக்கே, ஒற்றுமைக் கொண்டதுள் ளமன்னை மீர்.நசை யென்நுங்கட்கே? 7.7.10 3529 கட்கரி யபிர மஞ்சிவன் இந்திரன் என்றிவர்க்கும், கட்கரி யகண்ண னைக்குரு கூர்ச்சடகோபன்fசொன்ன, உட்குடை யாயிரத் தூளிவை யுமொரு பத்தும்வல்லார், உட்குடை வானவ ரோடுட னாயென்றும் மாயாரே. (2) 7.7.11 3530 மாயா. வாமன னே.மது சூதா. நீயருளாய், தீயாய் நீராய் நிலனாய் விசும்பாய்க் காலாய், தாயாய் தந்தையாய் மக்களாய் மற்றுமாய் முற்றுமாய், நீயாய் நீநின்ற வாறிவை யென்ன நியாயங்களே. (2) 7.8.1 3531 அங்கண் மலர்த்தண் டுழாய்முடி அச்சுத னே.அருளாய், திங்களும் ஞாயிறு மாய்ச்செழும் பல்சுட ராயிருளாய், பொங்கு பொழிமழை யாய்ப்புக ழாய்பழி யாய்ப்பின்னும்நீ, வெங்கண்வெங் கூற்றமு மாவிவை யென்ன விசித்திரமே. 7.8.2 3532 சித்திரத் தேர்வல வா.திருச் சக்கரத் தாய்.அருளாய், எத்தனை யோருக முமவை யாயவற் றுள்ளியுலும், ஒத்தவொண் பல்பொருள் களுலப் பில்லன வாய்வியவாய், வித்தகத் தாய்நிற்றி நீயவை யென்ன விடமங்களே. 7.8.3 3533 கள்ளவிழ் தாமரைக்கண்கண்ண னே.எனக் கொன்றருளாய், உள்ளது மில்லது மாயுலப் பில்லன வாய்வியவாய், வெள்ளத் தடங்கட லுள்விட நாகணை மேல்மருவி, உள்ளப்பல் யோகுசெய் தியிவை யென்ன உபாயங்களே. 7.8.4 3534 பாசங்கள் நீக்கியென் னையுனக் கேயுறக் கொண்டிட்டு,நீ வாச மலர்த்தண் டுழாய்முடி மாயவ னே.அருளாய், காயமும் சீவனு மாய்க்கழி வாய்ப்பிறப் பாய்ப்பின்னும்நீ, மாயங்கள்செய்துவைத் தியிவை யென்ன மயக்குகளே. 7.8.5 3535 மயக்கா. வாமன னே.மதி யாம்வண்ணம் ஒன்றருளாய், அயர்ப்பாய்த் தேற்றமு மாயழ லாய்க்குளி ராய்வியவாய், வியப்பாய் வென்றிகளாய்வினை யாய்ப்பய னாய்ப்பின்னும்நீ, துயக்காய் நீநின்ற வாறிவை யென்ன துயரங்களே. 7.8.6 3536 துயரங்கள் செய்யுங்கண்ணா.சுடர் நீண்முடி யாயருளாய், துயரம்செய் மானங்க ளாய்மத னாகி உகவைகளாய், துயரம்செய் காமங்க ளாய்த்துலையாய்நிலை யாய்நடையாய், துயரங்கள் செய்துவைத் தியிவை யென்னசுண் டாயங்களே. 7.8.7 3537 என்னச்சுண்டாயங்களால் நின்றிட்டாயென்னையாளும்கண்ணா, இன்னதோர் தன்மையை என்றுன்னையாவர்க்கும் தேற்றரியை, முன்னிய மூவுல குமவை யாயவற் றைப்படைத்து, பின்னுமுள் ளாய்.புறத் தாய்.இவை யென்ன இயற்கைகளே. 7.8.8 3538 என்ன இயற்கைகளால் எங்ஙனேநின்றிட் டாயென்கண்ணா, துன்னு கரசர ணம்முத லாகவெல் லாவுறுப்பும் உன்னு சுவையொளி யூறொலி நாற்றம் முற்றும்நீயே, உன்னை யுணர வுறிலுலப் பில்லை நுணுக்கங்களே. 7.8.9 3539 இல்லை நுணுக்கங்க ளேயித னில்பிறி தென்னும்வண்ணம் தொல்லைநன் னூலில் சொன்ன வுருவும் அருவும்நியே அல்லித் துழாயலங் கலணி மார்ப.என் அச்சுதனே, வல்லதோர் வண்ணம்சொன்னாலதுவேயுனக் காம்வண்ணமே. 7.8.10 3540 ஆம்வண்ண மின்னதொன் றென்றறி வதரி யஅரியை, ஆம்வண்ணத் தால்குரு கூர்ச்சட கோபன் அறிந்துரைத்த ஆம்வண்ண வொண்டமிழ்களிவை யாயிரத் துளிப்பத்தும், ஆம்வண்ணத் தாலுரைப்பாரமைந் தார்தமக்கென்றைக்குமே. (2) 7.8.11 3541 என்றைக்கும் என்னையுய் யக்கொண்டு போகிய, அன்றைக்கன் றென்னைத்தன் னாக்கியென் னால்தன்னை, இன்றமிழ் பாடிய ஈசனை யாதியாய் நின்றவென் சோதியை, எஞ்சொல்லி நிற்பனோ? (2) 7.9.1 3542 என்சொல்லி நிற்பனென் இன்னுயி ரின்றொன்றாய், என்சொல்லால் யான்சொன்ன இன்கவி யென்பித்து, தன்சொல்லால் தான்தன்னைக் கீர்த்தித்த மாயன்,என் முன்சொல்லும் மூவுரு வாம் முதல்வனே. 7.9.2 3543 ஆம்முதல் வனிவ னென்றுதற் றேற்றி,என் நாமுதல் வந்து புகுந்துநல் லின்கவி, தூமுதல் பத்தர்க்குத் தான்தன்னைச் சொன்ன,என் வாய்முதல் அப்பனை என்று மறப்பனோ? 7.9.3 3544 அப்பனை யென்று மறப்பனென் னாகியே, தப்புத லின்றித் தனைக் கவி தான்சொல்லி, ஒப்பிலாத் தீவினை யேனையுய் யக்கொண்டு செப்பமே செய்து திரிகின்ற சீர்கண்டே? 7.9.4 3545 சீர்கண்டு கொண்டு திருந்துநல் லின்கவி, நேற்பட யான்சொல்லும் நீர்மை யிலாமையில், ஏர்விலா என்னைத்தன் னாக்கி என் னால்தன்னை, பார்பரவு இன்கவி பாடும் பரமரே. 7.9.5 3546 இன்கவி பாடும் பரம கவிகளால், தன்கவி தான்தன்னைப் பாடுவி யாது,இன்று நன்குவந் தென்னுட னாக்கியென் னால்தன்னை, வன்கவி பாடுமென் வைகுந்த நாதனே. 7.9.6 3547 வைகுந்த நாதனென் வல்வினை மாய்ந்தறச், செய்குந்தன் றன்னையென் னாக்கியென் னால்தன்னை, வைகுந்த னாகப் புகழ்வண் தீங்கவி, செய்குந்தன் தன்னையெந் நாள்சிந்தித் தார்வனோ. 7.9.7 3548 ஆர்வனோ ஆழியங் கையெம்பி ரான்புகழ், பார்விண்நீர் முற்றும் கலந்து பருகிலும், ஏர்விலா என்னைத்தன் னாக்கியென் னால்தன்னை, சீர்பெற இன்கவி சொன்ன திறத்துக்கே? 7.9.8 3549 திறத்துக்கே துப்புர வாம்திரு மாலின்சீர், இறப்பெதிர் காலம் பருகிலும் ஆர்வனோ, மறப்பிலா வென்னைத்தன் னாக்கியென் னால்தன்னை, உறப்பல இன்கவி சொன்ன வுதவிக்கே? 7.9.9 3550 உதவிக்கைம் மாறென் னுயிரென்ன வுற்றெண்ணில், அதுவும்மற் றாங்கவன் றன்னதென் னால்தன்னை, பதவிய இன்கவி பாடிய அப்பனுக்கு, எதுவுமொன் றுமில்லை செய்வதிங் குமங்கே. 7.9.10 3551 இங்குமங் கும்திரு மாலன்றி இன்மைகண்டு, அங்ஙனே வண்குரு கூர்ச்சட கோபன் சொல், இங்ஙனே சொன்னவோ ராயிரத் திப்பத்தும், எங்ஙனே சொல்லினும் இன்பம் பயக்குமே. (2) 7.9.11 3552 இன்பம் பயக்க எழில்மலர் மாதரும் தானுமிவ் வேழுலகை, இன்பம் பயக்க இனிதுடன் வீற்றிருந் தாள்கின்ற எங்கள்பிரான், அன்புற் றமர்ந்துறை கின்றா ணிபொழில் சூழ்திரு வாறன்விளை, அன்புற் றமர்ந்து வலம்செய்து கைதொழும் நாள்களும் ஆகுங்கொலோ. (2) 7.10.1 3553 ஆகுங்கொல் ஐயமொன் றின்றி அகலிடம் முற்றவும், ஈரடியே ஆகும் பரிசு நிமிர்ந்த திருக்குறள் அப்பன் அமர்ந்துறையும், மாகம் திகழ்கொடி மாடங்கள் நீடும் மதிள்திரு வாறன்விளை, மாகந்த நீர்கொண்டு தூவி வலஞ்செய்து கைதொழுங் கூடுங்கொலோ. 7.10.2 3554 கூடுங்கொல் வைகலும் கோவிந்த னைமது சூதனைக் கோளரியை, ஆடும் பறவை மிசைக்கண்டு கைதொழு தன்றி யவனுறையும், பாடும் பெரும்புகழ் நான்மறை வேள்வியைந் தாறங்கம் பன்னினர்வாழ், நீடு பொழில்திரு வாறன் விளைதொழ வாய்க்குங்கொல் நிச்சலுமே. 7.10.3 3555 வாய்க்குங்கொல் நிச்சலும் எப்பொழு தும்மனத்து ஈங்கு நினைக்கப்பெற வாய்க்கும் கரும்பும் பெருஞ்செந் நெலும்வயல் சூழ்திரு வாறன்விளை, வாய்க்கும் பெரும்புகழ் மூவுல கீசன் வடமது ரைப்பிறந்த, வாய்க்கும் மணிநிறக் கண்ணபி ரான்றன் மலரடிப் போதுகளே. 7.10.4 3556 மலரடிப் போதுகள் என்னெஞ்சத் தெப்பொழு துமிருத் திவணங்க, பலரடி யார்முன் பருளிய பாம்பணை யப்பன் அமர்ந்துறையும், மலரில் மணிநெடு மாடங்கள் நீடு மதில்திரு வாறன்விளை, உலகம் மலிபுகழ் பாடநம் மேல்வினை ஒன்றும்நில் லாகெடுமே. 7.10.5 3557 ஒன்றும்நில் லாகெடும் முற்றவும் தீவினை யுள்ளித் தொழுமிந்தொண்டீர், அன்றங் கமர்வென் றுருப்பிணி நங்கை யணிநெடுந் தோள்புணர்ந்தான், என்றுமெப் போதுமென் னெஞ்சம் துதிப்பவுள் ளேயிருக் கின்றபிரான், நின்ற அணிதிரு வாறன் விளையென்னும் நீணக ரமதுவே. 7.10.6 3558 நீணக ரமது வேமலர்ச் சோலைகள் சூழ்திரு வாறன்விளை, நீணக ரத்துறை கின்றபி ரான்நெடு மால்கண்ணன் விண்ணவர்கோன் வாண புரம்புக்கு முக்கட்பி ரானைத் தொலையவெம் போர்கள்செய்து, வாணனை யாயிரந் தோள்துணித் தாஞ்சரண் அன்றிமற் றொன்றிலமே. 7.10.7 3559 அன்றிமற் றொன்றிலம் நின்சர ணே. என் றகலிரும் பொய்கையின்வாய், நின்றுதன் நீள்கழ லேத்திய ஆனையின் நெஞ்சிடர் தீர்த்தபிரான், சென்றங் கினிதுறை கின்ற செழும்பொழில் சூழ்திரு வாறன்விளை, ஒன்றி வலஞ்செய்ய ஒன்றுமோ? தீவினை யுள்ளத்தின் சார்வல்லவே. 7.10.8 3560 தீவினை யுள்ளத்தின் சார்வல்ல வாகித் தெளிவிசும் பேறலுற்றால், நாவினுள் ளுமுள்ளத் துள்ளும் அமைந்த தொழிலினுள் ளும்நவின்று, யாவரும் வந்து வணங்கும் பொழில்திரு வாறன் விளையதனை, மேவி வலஞ்செய்து கைதொழக் கூடுங்கொல் என்னுமென் சிந்தனையே. 7.10.9 3561 சிந்தைமற் றொன்றின் திறத்ததல் லாத்தன்மை தேவபி ரானறியும், சிந்தையி னால்செய்வ தானறி யாதன மாயங்கள் ஒன்றுமில்லை, சிந்தையி னால்சொல்லி னால்செய்கை யால்நிலத் தேவர் குழுவணங்கும், சிந்தை மகிழ்திரு வாறன் விளையுறை தீர்த்தனுக் கற்றபின்னே. 7.10.10 3562 தீர்த்தனுக் கற்றபின் மற்றோர் சரணில்லை யென்றெண்ணி, தீர்த்தனுக்கே தீர்த்த மனத்தன னாகிச் செழுங்குரு கூர்ச்சட கோபன்fசொன்ன, தீர்த்தங்க ளாயிரத் துள்ளிவை பத்தும்வல் லார்களை, தேவர்வைகல் தீர்த்தங்க ளேயென்று பூசித்து நல்கி யுரைப்பார்தம் தேவியர்க்கே. (2) 7.10.11 திருவாய் மொழி எட்டாம் பத்து 3563 தேவிமா ராவார் திருமகள் பூமி யேவமற் றமரராட் செய்வார், மேவிய வுலகம் மூன்றவை யாட்சி வேண்டுவேண் டுருவம்நின் னுருவம், பாவியேன் தன்னை யடுகின்ற கமலக் கண்ணதோர் பவளவாய் மணியே, ஆவியே. அமுதே. அலைகடல் கடைந்த அப்பனே. காணுமா றருளாய். 8.1.1 3564 காணுமா றருளாய் என்றென்றே கலங்கிக் கண்ணநீர் அலமர வினையேன் பேணுமா றெல்லாம் பேணிநின் பெயரே பிதற்றுமா றருளெனக் கந்தோ, காணுமா றருளாய் காகுத்தா. கண்ணா. தொண்டனேன் கற்பகக் கனியே, பேணுவார் அமுதே. பெரியதண் புனல்சூழ் பெருநிலம் எடுத்தபே ராளா. 8.1.2 3565 எடுத்தபே ராளன் நந்தகோ பன்றன் இன்னுயிர்ச் சிறுவனே, அசோதைக் கடுத்தபே ரின்பக் குலவிளங் களிறே. அடியனேன் பெரியவம் மானே, கடுத்தபோர் அவுணன் உடலிரு பிளவாக் கையுகி ராண்டவெங் கடலே, அடுத்ததோர் உருவாய் இன்றுநீ வாராய் எங்ஙனம் தேறுவர் உமரே? 8.1.3 3566 உமருகந் துகந்த வுருவம்நின் னுருவம் ஆகியுன் தனக்கன்ப ரானார் அவர்,உகந் தமர்ந்த செய்கையுன் மாயை அறிவொன்றும் சங்கிப்பன் வினையேன், அமரது பண்ணி அகலிடம் புடைசூழ் அடுபடை அவித்தாம் மானே, அமரர்தம் அமுதே. அசுரர்கள் நஞ்சே. என்னுடை ஆருயி ரேயோ. 8.1.4 3567 ஆருயி ரேயோ. அகலிடம் முழுதும் படைத்திடந் துண்டுமிழ்ந் தளந்த, பேருயி ரேயோ. பெரியநீர் படைத்தங் குறைந்தது கடைந்தடைத் துடைத்த, சீரிய ரேயோ.மனிசர்க்குத் தேவர் போலத்தே வர்க்கும்தே வாவோ, ஒருயி ரேயோ. உலகங்கட் கெல்லாம் உன்னைநான் எங்குவந் துறுகோ? 8.1.5 3568 எங்குவந் துறுகோ என்னையாள் வானே. ஏழுல கங்களும் நீயே, அங்கவர்க் கமைத்த தெய்வமும் நீயே அவற்றவை கருமமும் நீயே, பொங்கிய புறம்பால் பொருளுள வேலும் அவையுமோ நீயின்னே யானால் மங்கிய அருவாம் நேர்ப்பமும் நீயே வான்புலம் இறந்ததும் நீயே. 8.1.6 3569 இறந்ததும் நீயே எதிர்ந்ததும் நீயே நிகழ்வதோ நீயின்னே யானால், சிறந்தநின் தன்மை யதுவிது வுதுவென் றறிவொன்றும் சங்கிப்பன் வினையேன், கறந்தபால் நெய்யே. நெய்யின் சுவையே. கடலினுள் அமுதமே, அமுதில் பிறந்தவின் சுவையே. சுவையது பயனே. பின்னைதோள் மணந்தபே ராயா. 8.1.7 3570 மணந்தபே ராயா. மாயத்தால் முழுதும் வல்வினை யேனையீர் கின்ற, குணங்களை யுடையாய். அசுரர்வன் கையர் கூற்றமே. கொடியபுள் ளுயர்த்தாய், பணங்களா யிரமும் உடையபைந் நாகப் பள்ளியாய். பாற்கடல் சேர்ப்பா, வணங்குமா றாறியேன். மனமும்வா சகமும் செய்கையும் யானும்நீ தானே. 8.1.8 3571 யானும்நீ தானே யாவதோ மெய்யே அருநர கவையும் நீயானால், வானுய ரின்பம் எய்திலென் மற்றை நரகமே யெய்திலென்? எனிலும், யானும்நீ தானாய்த் தெளிதொறும் நன்றும் அஞ்சுவன் நரகம்நா னடைதல், வானுய ரின்பம் மன்னிவீற் றிருந்தாய். அருளுநின் தாள்களை யெனக்கே. 8.1.9 3572 தாள்களை யெனக்கே தலைத்தலை சிறப்பத் தந்தபே ருதவிக்கைம் மாறா, தோள்களை யாரத் தழுவிதென் னுயிரை அறவிலை செய்தனன் சோதீ, தோள்களா யிரத்தாய். முடிகளா யிரத்தாய். துணைமலர்க் கண்களா யிரத்தாய், தாள்களா யிரத்தாய். பேர்களா யிரத்தாய். தமியனேன் பெரிய அப்பனே. 8.1.10 3573 பெரிய அப்பனைப் பிரமன் அப்பனை உருத்திரன் அப்பனை, முனிவர்க் குரிய அப்பனை அமரர் அப்பனை உலகுக்கோர் தனியப்பன் தன்னை, பெரியவண் குருகூர் வண்சட கோபன் பேணின ஆயிரத் துள்ளும், உரியசொல் மாலை இவையும்பத் திவற்றால் உய்யலாம் தொண்டீர்.நங் கட்கே. (2) 8.1.11 3574 நங்கள் வரிவளை யாயங் காளோ. நம்முடை ஏதலர் முன்பு நாணி, நுங்கட் கியானொன்று ரைக்கும் மாற்றம் நோக்குகின் றேனெங்கும் காண மாட்டேன், சங்கம் சரிந்தன சாயி ழந்தேன் தடமுலை பொன்னிற மாய்த்த ளர்ந்தேன், வெங்கண் பறவையின் பாக னெங்கோன் வேங்கட வாணணை வேண்டிச் சென்றே. (2) 8.2.1 3575 வேண்டிச்சென் றொன்று பெறுகிற் பாரில் என்னுடைத் தோழியர் நுங்கட் கேலும், ஈண்டிது ரைக்கும் படியை யந்தோ. காண்கின்றி லேனிட ராட்டி யேன்நான், காண்தகு தாமரைக் கண்ணன் கள்வன் விண்ணவர் கோன்நங்கள் கோனைக் கண்டால், ஈண்டிய சங்கும் நிறைவும் கொள்வான் எத்தனை காலம் இளைக்கின் றேனே. 8.2.2 3576 காலம் இளைக்கிலல் லால்வி னையேன் நானிளைக் கின்றிலன் கண்டு கொண்மின், ஞாலம் அறியப் பழிசு மந்தேன் நன்னுத லீர்.இனி நாணித் தானென், நீல மலர்நெடுஞ் சோதி சூழ்ந்த நீண்ட முகில்வண்ணன் கண்ணன் கொண்ட, கோல வளையொடு மாமை கொள்வான் எத்தனை காலம்கூ டச்சென்றே? 8.2.3 3577 கூடச்சென் றேனினி என்கொ டுக்கேன்? கோல்வளை நெஞ்சத் தொடக்க மெல்லாம், பாடற் றொழிய இழந்து வைகல் பல்வளை யார்முன் பரிச ழிந்தேன், மாடக் கொடிமதிள் தென்கு ளந்தை வண்குட பால்நின்ற மாயக் கூத்தன், ஆடல் பறவை உயர்த்த வெல்போர் ஆழி வலவினை யாதரித்தே. 8.2.4 3578 ஆழி வலவினை ஆதரிப்பும் ஆங்கவன் நம்மில் வரவும் எல்லாம், தோழியர் காள்.நம் முடைய மேதான்? சொல்லுவ தோவிங் கரியதுதான், ஊழிதோ றூழி ஒருவ னாக நன்குணர் வார்க்கும் உணர லாகா, சூழ லுடைய சுடர்கொ ளாதித் தொல்லையஞ் சோதி நினைக்குங் காலே. 8.2.5 3579 தொல்லையஞ் சோதி நினைக்குங் காலென் சொல்லள வன்றிமை யோர்த மக்கும், எல்லையி லாதன கூழ்ப்புச் செய்யும் அத்திறம் நிற்கவெம் மாமை கொண்டான், அல்லி மலர்த்தண் டுழாயும் தாரான் ஆர்க்கிடு கோவினிப் பூசல் சொல்லீர், வல்லி வளவயல் சூழ்கு டந்தை மாமலர்க் கண்வளர் கின்ற மாலே. 8.2.6 3580 மாலரி கேசவன் நார ணஞ்சீ மாதவன் கோவிந்தன் வைகுந்தன் என்றென்று, ஒல மிடவென்னைப் பண்ணி விட்டிட் டொன்று முருவும் சுவடும் காட்டான், ஏல மலர்குழல் அன்னை மீர்காள். என்னுடைத் தோழியர் காள்.என் செய்கேன்? காலம் பலசென்றும் காண்ப தாணை உங்களோ டெங்க ளிடையில் லையே. 8.2.7 3581 இடையில் லையான் வளர்த்த கிளிகாள். பூவைகள் காள்.குயில் காள்.ம யில்காள், உடையநம் மாமையும் சங்கும் நெஞ்சும் ஒன்றும் ஒழியவொட் டாது கொண்டான், அடையும் வைகுந்த மும்பாற் கடலும் அஞ்சன வெற்பும் அவைந ணிய, கடையறப் பாசங்கள் விட்ட பின்னை அன்றி யவனவை காண்கொ டானே. 8.2.8 3582 காண்கொடுப் பானல்ல னார்க்கும் தன்னைக் கைசெயப் பாலதோர் மாயந் தன்னால், மாண்குறல் கோல வடிவு காட்டி மண்ணும் விண்ணும் நிறைய மலர்ந்த, சேண்சுடர்த் தோள்கள் பலத ழைத்த தேவ பிராற்கென் நிரைவினோடு, நாண்கொடுத் தேனினி யென்கொடுக்கேன் என்னுடை நன்னுதல் நங்கை மீர்காள். 8.2.9 3583 என்னுடை நன்னுதல் நங்கை மீர்காள். யானினச் செய்வதென்? என்நெஞ் சென்னை, நின்னிடை யேனல்லேன் என்று நீங்கி நேமியும் சங்கும் இருகைக் கொண்டு, பன்னெடுஞ் சூழ்சுடர் ஞாயிற் றோடு பான்மதி ஏந்தியொர் கோல நீல, நன்னெடுங் குன்றம் வருவ தொப்பான் நாண்fம லர்ப்பா தமடைந் ததுவே. 8.2.10 3584 பாதம் அடைவதன் பாசத் தாலே மற்றவன் பாசங்கள் முற்ற விட்டு, கோதில் புகழ்க்கண் ணன்தன் னடிமேல் வண்குரு கூர்ச்சட கோபன் சொன்ன, தீதிலந்தாதியோ ராயி ரத்துள் இவையுமோர் பத்திசை யோடும் வல்லார், ஆதுமோர் தீதில ராகி யிங்கும் அங்குமெல் லாமமை வார்கள் தாமே. (2) 8.2.11 3585 அங்கு மிங்கும் வானவர் தானவர் யாவரும், எங்கும் இனையையென் றுன்னை அறியகிலா தலற்றி, அங்கம் சேரும் பூமகள் மண்மகள் ஆய்மகள், சங்கு சக்கரக் கையவ னென்பர் சரணமே. (2) 8.3.1 3586 சரண மாகிய நான்மறை நூல்களும் சாராதே, மரணம் தோற்றம் வான்பிணி மூப்பென் றிவைமாய்த்தோம், கரணப் பல்படை பற்றற வோடும் கனலாழி, அரணத் திண்படை யேந்திய ஈசற் காளாயே. 8.3.2 3587 ஆளும் ஆளார் ஆழியும் சங்கும் சுமப்பார்தாம், வாளும் வில்லுங் கொண்டுபின் செல்வார் மாற்றில்லை, தாளும் தோளும் கைகளை யாரத் தொழக்காணேன், நாளும் நாளும் நாடுவன் அடியேன் ஞாலத்தே. 8.3.3 3588 ஞாலம் போனகம் பற்றியோர் முற்றா வுருவாகி, ஆலம் பேரிலை யன்னவ சஞ்செய்யும் அம்மானே, காலம் பேர்வதோர் காரிரு ளுழியொத் துளதால்,உன் கோலங் காரேழில் காணலுற் றாழும் கொடியேற்கே. 8.3.4 3589 கொடியார் மாடக் கோளு ரகத்தும் புளிங்குடியும், மடியா தின்னே நீதுயில் மேவி மகிழ்ந்ததுதான், அடியார் அல்லல் தவிர்த்த அசைவோ? அன்றேல்,இப் படிதான் நீண்டு தாவிய அசைவோ? பணியாயே. 8.3.5 3590 பணியா அமரர் பணிவும் பண்பும் தாமேயாம், அணியார் ஆழியும் சங்கமு மேந்தும் அவர்காண்மின், தணியா வெந்நோ யுலகில் தவிர்ப்பான், திருநீல மணியார் மேனியோ டென்மனம் சூழ வருவாரே. 8.3.6 3591 வருவார் செல்வார் வண்பரி சாரத் திருந்த,என் திருவாழ் மார்வற் கென்திறம் சொல்லார் செய்வதென், உருவார் சக்கரம் சங்கு சுமந்திங் கும்மோடு, ஒருபா டுழல்வா னோரடி யானு முளனென்றே. 8.3.7 3592 என்றே யென்னையுன் ஏரார் கோலத் திருந்தடிக்கீழ், நின்றே யாட்செய்ய நீகொண் டருள நினைப்பதுதான், குன்றெழ் பாரேழ் சூழ்கடல் ஞாலம் முழுவேழும், நின்றே தாவிய நீள்கழல் ஆழித் திருமாலே. 8.3.8 3593 திருமால் நான்முகன் செஞ்சடை யானென் றிவர்கள்,எம் பெருமான் தன்மையை யாரறி கிற்பார் பேசியென், ஒருமா முதல்வா. ஊழிப் பிரானென் னையாளுடை, கருமா மேனியன் என்பனென் காதல் கலக்கவே. 8.3.9 3594 கலக்க மில்லா நல்தவ முனிவர் கரைகண்டோ ர், துளக்க மில்லா வானவ ரெல்லாம் தொழுவார்கள், மலக்க மெய்த மாகடல் தன்னைக் கடைந்தானை, உலக்க நாம்புகழ் கிற்பதென் செய்வ துரையீரே. 8.3.10 3595 உரையா வெந்நோய் தவிர அருள்நீண் முடியானை, வரையார் மாடம் மன்னு குருகூர்ச் சடகோபன், உரையேய் சொல்தொடை ஓரா யிரத்து ளிப்பத்தும், நிரையே வல்லார் நீடுல கத்துப் பிறவாரே. (2) 8.3.11 3596 வார்கடா அருவி யானைமா மலையின் மருப்பிணைக் குவடிறுத் துருட்டி, ஊர்கொள்திண் பாகன் உயிர்செகுத் தரங்கின் மல்லரைக் கொன்றுசூழ் பரண்மேல், போர்கடா வரசர் புறக்கிட மாட மீமசைக் கஞ்சனைத் தகர்த்த, சீர்கொள்சிற் றாயன் திருச்செங்குன் றூரில் திருச்சிற்றா றெங்கள்செல் சார்வே. (2) 8.4.1 3597 எங்கள்செல் சார்வு யாமுடை அமுதம் இமையவர் அப்பனென் அப்பன், பொங்குமூ வுலகும் படைத்தளித் தழிக்கும் பொருந்துமூ வுருவனெம் அருவன், செங்கயல் உகளும் தேம்பணை புடைசூழ் திருச்செங்குன் றூர்த்திருச் சிற்றாறு அங்கமர் கின்ற, ஆதியான் அல்லால் யாவர்மற் றெனமர் துணையே? 8.4.2 3598 என்னமர் பெருமான் இமையவர் பெருமான் இருநிலம் இடந்தவெம் பெருமான், முன்னைவல் வினைகள் முழுதுடன் மாள என்னையாள் கின்றேம் பெருமான், தென்திசைக் கணிகொள் திருச்செங்குன் றூரில் திருச்சிற்றா றங்கரை மீபால் நின்றவெம் பெருமான், அடியல்லால் சரணம் நினைப்பிலும் பிறிதில்லை எனக்கே. 8.4.3 3599 பிறிதில்லை யெனக்குப் பெரியமூ வுலகும் நிறையப்பே ருருவமாய் நிமிர்ந்த, குறியமாண் எம்மான் குரைகடல் கடைந்த கோலமா ணிக்கமென் எம்மான், செறிகுலை வாழை கமுகுதெங் கணிசூழ் திருச்செங்குன் றூர்த்திருச் சிற்றாறு அறிய,மெய்ம் மையே நின்றவெம் பெருமான் அடியிணை யல்லதோர் அரணே. 8.4.4 3600 அல்லதோர் அரணும் அவனில்வே றில்லை அதுபொரு ளாகிலும், அவனை அல்லதென் ஆவி அமர்ந்தணை கில்லா தாதலால் அவனுறை கின்ற, நல்லநான் மறையோர் வேள்வியுள் மடுத்த நறும்புகை விசும்பொளி மறைக்கும், நல்லநீள் மாடத் திருச்செங்குன் றூரில் திருச்சிற்றா றெனக்குநல் லரணே. 8.4.5 3601 எனக்குநல் லரணை எனதா ருயிரை இமையவர் தந்தைதாய் தன்னை, தனக்குன்தன் தன்மை அறிவரி யானைத் தடங்கடல் பள்ளியம் மானை, மனக்கொள்சீர் மூவா யிரவர்வண் சிவனும் அயனும் தானுமொப் பார்வாழ், கனக்கொள்திண் மாடத் திருச்செங்குன் றூரில் திருச்சிற்றா றதனுள்கண் டேனே. 8.4.6 3602 திருச்செங்குன் றூரில் திருச்சிற்றா றதனுள் கண்டவத் திருவடி யென்றும், திருச்செய்ய கமலக் கண்ணூம்செவ் வாயும் செவ்வடி யும்செய்ய கையும், திருச்செய்ய கமல வுந்தியும் செய்ய கமலமார் பும்செய்ய வுடையும், திருச்செய்ய முடியும் ஆரமும் படையும் திகழவென் சிந்தையு ளானே. 8.4.7 3603 திகழவென் சிந்தை யுள்ளிருந் தானைச் செழுநிலத் தேவர்நான் மறையோர், திசைகைகூப்பி யேத்தும் திருச்செங்குன் றூரில் திருச்சிற்றா றங்கரை யானை, புகர்கொள்வா னவர்கள் புகலிடந் தன்னை அசுரர்வன் கையர்வெங் கூற்றை, புகழுமா றறியேன் பொருந்துமூ வுலகும் படைப்பொடு கெடுப்புக்காப் பவனே. 8.4.8 3604 படைப்பொடு கெடுப்புக் காப்பவன் பிரம பரம்பரன் சிவபெருமான் அவனே, இடைப்புக்கோ ருருவும் ஒழிவில்லை யவனே புகழ்வில்லை யாவையும் தானே, கொடைப்பெரும் புகழார் இனையர்தன் னானார் கூறிய விச்சையோ டொழுக்கம், நடைப்பலி யியற்கைத் திருச்செங்குன் றூரில் திருச்சிற்றா றமர்ந்த நாதனே. 8.4.9 3605 அமர்ந்த நாதனை யவரவ ராகி அவர்க்கருள் அருளுமம் மானை அமர்ந்ததண் பழனத் திருச்செங்குன் றூரில் திருச்சிற்றாற் றங்கரை யானை, அமர்ந்தசீர் மூவா யிரவர்வே தியர்கள் தம்பதி யவனிதே வர்வாழ்வு, அமர்ந்தமா யோனை முக்கணம் மானை நான்முக னையமர்ந் தேனே. 8.4.10 3606 தேனைநன் பாலைக் கன்னலை யமுதைத் திருந்துல குண்டவம் மானை, வானநான் முகனை மலர்ந்தண் கொப்பூழ் மலர்மிசைப் படைத்தமா யோனை, கோனைவண் குருகூர்ச் வண்சட கோபன் சொன்னவா யிரத்துளிப் பத்தும், வானின்மீ தேற்றி யருள்செய்து முடிக்கும் பிறவிமா மாயக்கூத் தினையே. (2) 8.4.11 3607 மாயக் கூத்தா. வாமனா. வினையேன் கண்ணா. கண்கைகால் தூய செய்ய மலர்களாச் சோதிச் செவ்வாய் முகிழதா, சாயல் சாமத் திருமேனி தண்பா சடையா, தாமரைநீள் வாசத் தடம்போல் வருவானே. ஒருநாள் காண வாராயே. (2) 8.5.1 3608 காண வாராய் என்றென்று கண்ணும் வாயும் துவர்ந்து,அடியேன் நாணி நன்னாட் டலமந்தால் இரங்கி யொருநாள் நீயந்தோ, காண வாராய் கருநாயி றுதிக்கும் கருமா மாணிக்க, நாணல் மலைபோல் சுடர்ச்சோதி முடிசேர் சென்னி யம்மானே. 8.5.2 3609 முடிசேர் சென்னி யம்மா.நின் மொய்பூந் தாமத் தண்டுழாய், கடிசேர் கண்ணிப் பெருமானே. என்றென் றேங்கி யழுதக்கால், படிசேர் மகரக் குழைகளும் பவள வாயும் நால்தோளும், துடிசே ரிடையும் அமைந்ததோர் தூநீர் முகில்போல் தோன்றாயே. 8.5.3 3610 தூநீர் முகில்போல் தோன்றும்நின் சுடர்க்கொள் வடிவும் கனிவாயும், தேநீர்க் கமலக் கண்களும் வந்தென் சிந்தை நிறைந்தவா, மாநீர் வெள்ளீ மலைதன்மேல் வண்கார் நீல முகில்போல, தூநீர்க் கடலுள் துயில்வானே. எந்தாய். சொல்ல மாட்டேனே. 8.5.4 3611 சொல்ல மாட்டேன் அடியேனுன் துளங்கு சோதித் திருப்பாதம், எல்லை யில்சீ ரிளஞாயி றிரண்டு போலென் னுள்ளவா., அல்லல் என்னும் இருள்சேர்தற் குபாயம் என்னே?, ஆழிசூழ் மல்லல் ஞால முழுதுண்ட மாநீர்க் கொண்டல் வண்ணனே. 8.5.5 3612 கொண்டல் வண்ணா. குடக்கூத்தா. வினையேன் கண்ணா. கண்ணா,என் அண்ட வாணா. என்றென்னை ஆளக் கூப்பிட் டழைத்தக்கால், விண்டன் மேல்தான் மண்மேல்தான் விரிநீர்க் கடல்தான் மற்றுத்தான், தொண்ட னேனுள் கழல்லாண ஒருநாள் வந்து தோன்றாயே. 8.5.6 3613 வந்து தோன்றா யன்றேலுன் வையம் தாய மலரடிக்கீழ், முந்தி வந்து யான்நிற்ப முகப்பே கூவிப் பணிகொள்ளாய், செந்தண் கமலக் கண்கைகால் சிவந்த வாயோர் கருநாயிறு, அந்த மில்லாக் கதிர்பரப்பி அலர்ந்த தொக்கும் அம்மானே. 8.5.7 3614 ஒக்கும் அம்மா னுருவமென் றுள்ளம் குழைந்து நாணாளும், தொக்க மேகப் பல்குழாங்கள் காணுந் தோறும் தொலைவன்நான், தக்க ஐவர் தமக்காயன்று றீரைம் பதின்மர் தாள்சாய, புக்க நல்தேர்த் தனிப்பாகா. வாராய் இதுவோ பொருத்தமே? 8.5.8 3615 இதுவோ பொருத்தம் மின்னாழிப் படையாய். ஏறும் இருஞ்சிசிறைப்புள், அதுவே கொடியா வுயர்த்தானே. என்றென் றேங்கி யழுதக்கால், எதுவே யாகக் கருதுங்கொல் இம்மா ஞாலம் பொறைதீர்ப்பான், மதுவார் சோலை யுத்தர மதுரைப் பிறந்த மாயனே? 8.5.9 3616 பிறந்த மாயா. பாரதம் பொருத மாயா. நீயின்னே, சிறந்த கால்தீ நீர்வான்மண் பிறவு மாய பெருமானே, கறந்த பாலுள் நெய்யேபோல் இவற்று ளெங்கும் கண்டுகொள், இறந்து நின்ற பெருமாயா. உன்னை எங்கே காண்கேனே? 8.5.10 3617 எங்கே காண்கேன் ஈன்துழாய் அம்மான் றன்னை யான்? என்றென்று அங்கே தாழ்ந்த சொற்களால் அந்தண் குருகூர்ச் சடகோபன், செங்கேழ் சொன்ன வாயிரத்துள் இவையும் பத்தும் வல்லார்கள், இங்கே காண இப்பிறப்பே மகிழ்வர் எல்லியும் காலையே. (2) 8.5.11 3618 எல்லியும் காலையும் தன்னை நினைந்தெழ, நல்ல அருள்கள் நமக்கேதந் தருள்செய்வான், அல்லியந் தண்ணந் துழாய்முடி யப்பனூர், செல்வர்கள் வாழும் திருக்கடித் தானமே. (2) 8.6.1 3619 திருக்கடித் தானமும் என்னுடைச் சிந்தையும், ஒருக்கடுத் துள்ளே உறையும் பிரான்கண்டீர், செருக்கடுத் தன்று திகைத்த அரக்கரை, உருக்கெட வாளி பொழிந்த ஒருவனே. 8.6.2 3620 ஒருவ ரிருவரோர் மூவ ரெனநின்று, உருவு கரந்துள் ளுந்தோறும் தித்திப்பான், திருவமர் மார்வன் திருக்கடித் தானத்தை, மருவி யுரைகின்ற மாயப் பிரானே. 8.6.3 3621 மாயப் பிரானென வல்வினை மாய்ந்தற, நேயத்தி னால்நெஞ்சம் நாடு குடிகொண்டான், தேசத் தமரர் திருக்கடித் தானத்தை, வாசப் பொழில்மன்னு கோயில்கொண் டானே. 8.6.4 3622 கோயில்கொண் டான்தன் திருக்கடித் தானத்தை, கோயில்கொண் டானத னேடுமென் னெஞ்சகம், கோயில்கொள் தெய்வமெல் லாம்தொழ, வைகுந்தம் கோயில்கொண் டகுடக் கூத்தவம் மானே. 8.6.5 3623 கூத்தவம் மான்கொடி யேனிடர் முற்றவும், மாய்த்தவம் மான்மது சூதவம் மானுறை, பூத்த பொழில்தண் திருக்கடித் தானத்தை, ஏத்தநில் லாகுறிக் கொண்டமின் இடரே. 8.6.6 3624 கொண்டமின் இடர்கெட வுள்ளத்துக் கோவிந்தன், மண்விண் முழுதும் அளந்தவொண் டாமரை, மண்ணவர் தாம்தொழ வானவர் தாம்வந்து, நண்ணு திருக்கடித் தான நகரே. 8.6.7 3625 தான நகர்கள் தலைசிறந் தெங்கெங்கும், வானிந் நிலம்கடல் முற்றுமெம் மாயற்கே, ஆன விடத்துமென் நெஞ்சும் திருக்கடித் தான நகரும், தனதாயப் பதியே. 8.6.8 3626 தாயப் பதிகள்தலைசிறந் தெங்கெங்கும், மாயத்தி னால்மன்னி வீற்றிருந் தானுறை, தேயத் தமரர் திருக்கடித் தானத்துள், ஆயர்க் கதிபதி அற்புதன் தானே. 8.6.9 3627 அற்புதன் நாரா யணனரி வாமனன், நிற்பது மேவி யிருப்பதென் னெஞ்சகம், நற்புகழ் வேதியர் நான்மறை நின்றதிர், கற்பகச் சோலைத் திருக்கடித் தானமே. 8.6.10 3628 சோலை திருக்கடித் தானத் துறைதிரு மாலை, மதிள்குரு கூர்ச்சடகோபன்fசொல், பாலோ டமுதன்ன ஆயிரத் திப்பத்தும், மேலைவை குந்தத் திருத்தும் வியந்தே. (2) 8.6.11 3629 இருத்தும் வியந்தென்னைத் தன்பொன் னடிக்கீழென்று, அருத்தித் தெனைத்தோர் பலநாள் அழைத்தேற்கு, பொருத்த முடைவா மனன்தான் புகுந்து,என்தன் கருத்தை யுறவீற் றிருந்தான் கண்டுகொண்டே. (2) 8.7.1 3630 இருந்தான் கண்டுகொண் டெனதேழை நெஞ்சாளும், திருந்தாத வோரைவ ரைத்தேய்ந் தறமன்னி, பெருந்தாள் களிற்றுக் கருள்செய்த பெருமான், தருந்தான் அருள்தான் இனியான் அறியேனே. 8.7.2 3631 அருள்தா னினியான் அறியேன் அவனென்னுள், இருள்தான் அறவீற் றிருந்தான் இதுவல்லால், பொருள்தா னெனில்மூ வுலகும் பொருளல்ல, மருள்தானீ தோ?மாய மயக்கு மயக்கே. 8.7.3 3632 மாய மயக்குமயக் கானென்னை வஞ்சித்து, ஆயன் அமரர்க் கரியே றெனதம்மான், தூய சுடர்ச்சோதி தனதென்னுள் வைத்தான், தேயம் திகழும்தன் திருவருள் செய்தே. 8.7.4 3633 திகழுந்தன் திருவருள் செய்துல கத்தார், புகழும் புகழ்தா னதுகாட்டித் தந்து,என்னுள் திகழும் மணிக்குன்ற மொன்றே யொத்துநின்றான், புகழும் புகழ்மற் றெனக்குமோர் பொருளே? 8.7.5 3634 பொருள்மற் றெனக்குமோர் பொருள்தன்னில் சீர்க்கத் தருமேல்,பின் யார்க்கவன் தன்னைக் கொடுக்கும்?, கருமா ணிக்கக் குன்றத்துத் தாமரைபோல், திருமார்பு கால்கண்கை செவ்வாய் உந்தியானே. 8.7.6 3635 செவ்வாயுந்தி வெண்பல் சுடர்க்குழை, தன்னோடு எவ்வாய்ச் சுடரும் தம்மில்முன் வளாய்க்கொள்ள, செவ்வாய் முறுவலோ டெனதுள்ளத் திருந்த, அவ்வா யன்றியான் அறியேன்மற் றருளே. 8.7.7 3636 அறியேன்மற் றருளென்னை யாளும் பிரானார், வெறிதே யருள்செய்வர் செய்வார்கட் குகந்து, சிறியே னுடைச்சிந்தை யுள்மூ வுலகும்,தம் நெறியா வயிற்றிற்கொண்டு நின்றொழிந் தாரே. 8.7.8 3637 வயிற்றிற்கொண்டு நின்றொழிந் தாரும் யவரும், வயிற்றிற்கொண்டு நின்றொரு மூவுல கும்,தம் வயிற்றிற்கொண்டு நின்றவண் ணம்நின்ற மாலை, வயிற்றிற்கொண்டு மன்னவைத் தேன்மதி யாலே. 8.7.9 3638 வைத்தேன் மதியா லெனதுள்ளத் தகத்தே, எய்த்தே யொழிவேனல் லேனென்றும் எப்பொதும், மொய்த்தேய் திரைமோது தண்பாற் கடலுளால், பைத்தேய் சுடர்ப்பாம் பணைநம் பரனையே. 8.7.10 3639 சுடர்ப்பாம் பணைநம் பரனைத் திருமாலை, அடிச்சேர் வகைவண் குருகூர்ச் சடகோபன், முடிப்பான் சொன்னவா யிரத்திப்பத் தும்சன்மம் விட,தேய்ந் தறநோக்கும் தன்கண்கள் சிவந்தே. (2) 8.7.11 3640 கண்கள் சிவந்து பெரியவாய் வாயும் சிவந்து கனிந்து,உள்ளே வெண்பல் இலகு சுடரிலகு விலகு மகர குண்டலத்தன், கொண்டல் வண்ணன் சுடர்முடியன் நான்கு தோளன் குனிசார்ங்கன், ஒண்சங் கதைவா ளாழியான் ஒருவன் அடியே னுள்ளானே. (2) 8.8.1 3641 அடியே னுள்ளான் உடலுள்ளான் அண்டத் தகத்தான் புறத்துள்ளான், படியே யிதுவென் றுரைக்கலாம், படியன் அல்லன் பரம்பரன், கடிசேர் நாற்றத் துள்ளாலை இன்பத் துன்பக் கழிநேர்மை, ஒடியா இன்பப் பெருமையோன் உணர்வி லும்ப ரொருவனே. 8.8.2 3642 உணர்வி லும்ப ரொருவனை அவன தருளா லுறல்பொருட்டு,என் உணர்வி னுள்ளே யிருத்தினேன் அதுவும் அவன தின்னருளே, உணர்வும் உயிரும் உடம்பும்மற் றுலப்பி லனவும் பழுதேயாம், உணர்வைப் பெறவூர்ந் திறவேறி யானும் தானா யொழிந்தானே. 8.8.3 3643 யானும் தானா யொழிந்தானை யாதும் யவர்க்கும் முன்னோனை, தானும் சிவனும் பிரமனும் ஆகிப் பணைத்த தனிமுதலை, தேனும் பாலும் கன்னலும் அமுதும் ஆகித் தித்தித்து,என் ஊனி லுயிரி லுணர்வினில் நின்ற வொன்றை யுணர்ந்தேனே. 8.8.4 3644 நின்ற ஒன்றை யுணர்ந்தேனுக் கதனுள் நேர்மை அதுவிதுவென்று, ஒன்றும் ஒருவர்க் குணரலாகா துணர்ந்தும் மேலும் காண்பரிது சென்று சென்று பரம்பரமாய் யாது மின்றித் தேய்ந்தற்று, நன்று தீதென் றறிவரிதாய் நன்றாய் ஞானம் கடந்ததே. 8.8.5 3645 நன்றாய் ஞானம் கடந்துபோய் நல்லிந் திரிய மெல்லாமீர்த்து, ஒன்றாய்க் கிடந்த அரும்பெரும்பாழ் உலப்பி லதனை யுணர்ந்துணர்ந்து, சென்றாங் கின்ப துன்பங்கள் செற்றுக் களைந்து பசையற்றால், அன்றே யப்போ தேவீடு அதுவே வீடு வீடாமே. 8.8.6 3646 அதுவே வீடு வீடு பேற்றின்பந் தானும் அதுதேறி, எதுவே தானும் பற்றின்றி யாது மிலிக ளாகிற்கில், அதுவே வீடு வீடு பேற்றின்பந் தானும் அதுதேறாது, எதுவே வீடே தின்பம்? என் றெய்த்தா ரெய்த்தா ரெய்த்தாரே. 8.8.7 3647 எய்த்தா ரெய்த்தா ரெய்த்தாரென் றில்லாத் தாரும் புறத்தாரும் மொய்த்து,ஆங் கலறி முயங்கத்தாம் போகும் போது,உன் மத்தர்போல் பித்தே யேறி யனுராகம் பொழியும் போதெம் பெம்மானோடு ஒத்தே சென்று,அங் குளம்கூடக் கூடிற் றாகில் நல்லுறைப்பே. 8.8.8 3648 கூடிற் றாகில் நல்லுறைப்புக் கூடா மையைக் கூடினால், ஆடல் பறவை யுயர்கொடியெம் ஆய னாவ ததுவதுவே, வீடைப் பண்ணி யொருபரிசே எதிர்வும் நிகழ்வும் கழிவுமாய், ஓடித் திரியும் யோகிகளும் உளரு மில்லை யல்லரே. 8.8.9 3649 உளரு மில்லை யல்லராய் உளரா யில்லை யாகியே, உளரெம் மொருவர் அவர்வந்தென் உள்ளத் துள்ளே யுறைகின்றார் வளரும் பிறையும் தேய்பிறையும் போல் அசைவும் ஆக்கமும், வளரும் சுடரும் இருளும்போல் தெருளும் மருளும் மாய்த்தோமே. 8.8.10 3650 தெருளும் மருளும் மாய்த்துத்தன் திருந்து செம்பொற் கழலடிக்கீழ் அருளி யிருத்தும் அம்மானாம் அயனாம் சிவனாம்,திருமாலால் அருளப் பட்ட சடகோபன் ஓரா யிரத்து ளிப்பத்தால், அருளி யடிக்கீ ழிருத்தும்நம் அண்ணல் கருமா ணிக்கமே. (2) 8.8.11 3651 கருமா ணிக்க மலைமேல்மணித் தடந்தாமரைக் காடுகள்போல், திருமார்வு வாய்கண்கை யுந்திகாலுடை யாடைகள் செய்யபிரான் திருமா லெம்மான் செழுநீர்வயல் குட்டநாட்டுத் திருப்புலியூர், அருமாயன் பேரன்றிப் பேச்சிலள் அன்னைமீரிதற் கென்செய்கேனா. (2)8.9.1 3652 அன்னைமீ ரிதற்கென் செய்கேன்? அணிமேருவின் மீதுலவும், துன்னு சூழ்சுடர் ஞாயிறும் அன்றியும்பல் சுடர்களும்போல், மின்னு நீண்முடி யாரம்பல்கலன் றானுடை யெம்பெருமான், புன்னை யம்பொழில் சூழ்திருப் புலியூர் புகழுமிவளே. 8.9.2 3653 புகழு மிவள்நின் றிராப்பகல் பொருநீர்க்கடல் தீப்பட்டு,எங்கும் திகழு மெரியோடு செல்வதொப்பச் செழுங்கதி ராழிமுதல் புகழும் பொருபடை யேந்திப்போர் புக்கசுரரைப் பொன்றுவித்தான் திகழு மணிநெடு மாடம்நீடு திருப்பூலி யுர்வளமே. 8.9.3 3654 ஊர்வ ளம்கிளர் சோலையும் கரும்பும்பெருஞ் செந்நெலும்சூழ்ந்து ஏர்வ ளம்கிளர் தண்பணைக் குட்டநாட்டுத் திருப்பூலியுர், சீர்வ ளம்கிளர் மூவுல குண்டுமிழ் தேவபிரான், பேர்வ ளம்கிளர்ந் தன்றிப் பேச்சிலளின்றிப் புனையிழையே. 8.9.4 3655 புனையிழைகள் அணிவும் ஆடையுடையும் புதுக்க ணிப்பும், நினையும் நீர்மைய தன்றிவட்கிது நின்று நினைக்கப்புக்கால், சுனுயி னுள்தடந் தாமரை மலரும்தண் திருப்புலியுர், முனைவன் மூவுல காளியப்பன் திருவருள் மூழ்கினளே.8.9.5 3656 திருவருள் மூழ்கி வைகளும் செழுநீர்நிறக் கண்ணபிரான், திருவருள் களும்சேர்ந் தமைக்கடை யாளம் திருந்தவுள, திருவருள் அருளால் அவன்fசென்று சேர்தண் திருப்பூலியுர், திருவருள் கமுகொண் பழத்தது மெல்லியல் செவ்விதழே.8.9.6 3657 மெல்லிலைச் செல்வண் கொடிபுல்க வீங்கிளந் தாள்கமுகின், மல்லிலை மடல்வாழை யீங்கனி சூழ்ந்து மணம்கமழ்ந்து, புல்லிலைத் தெங்கி னூடுகால் உலவும்தண் திருப்பூலியுர், மல்லலம் செல்வக் கண்ணந்தாள் அடைந்தாள் இம் மடவரலே. 8.9.7 3658 மடவரல் அன்னைமீர்கட் கெஞ்சொல்லிச் சொல்லுகேன்? மல்லைச்செல்வ வடமொழி மறைவாணர் வேள்வியுள் நெய்யழல் வான்புகைபோய் திடவிசும் பிலமரர் நாட்டை மறைக்கும்தண் திருப்பூலியுர், படவர வணையான் றன்நாமம் அல்லால் பரவா ளிவளே. 8.9.8 3659 பரவா ளிவள்நின் றிராப்பகல் பனிநீர்நிறக் கண்ணபிரான், விரவா ரிசைமறை வேதியரொலி வேலையின் நின்றொலிப்ப, கரவார் தடந்தொறும் தாமரைக் கயந்தீவிகை நின்றலரும், புரவார் கழனிகள் சூழ்திருப் புலியூர்ப்புக ழன்றிமற்றே. 8.9.9 3660 அன்றிமற் றோருபாய மென்னிவ ளந்தண்டு ழாய்கமழ்தல், குன்ற மாமணி மாடமாளிகைக் கோலக்கு ழாங்கள்மல்கி, தென்தி சைத்தில தம்புரைக் குட்டநாட்டுத் திருப்பூலியுர், நின்ற மாயப்பி ராந்திரு வருளாமிவள் நேர்ப்பட்டதே. 8.9.10 3661 நேர்ப்பட்ட நிறைமூ வுலகுக்கும் நாயகன் றன்னடிமை, நேர்ப்பட்ட தொண்டர்தொண்டர் தொண்டர்தொண்டன் சடகோ பன்,சொல் நேர்ப்பட்ட தமிழ்மாலை யாயிரத்துள் இவையு மோர்பத்தும் நேர்ப்பட் டாரவர், நேர்ப்பட்டார் நெடுமாற்கடி மைசெய்யவே. (2) 8.9.11 அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம் 3662 நெடுமாற் கடிமை செய்வேன்போல் அவனை கருத வஞ்சித்து, தடுமாற் றற்ற தீக்கதிகள் முற்றும் தவிர்ந்த சதிர்நினைந்தால், கொடுமா வினையேன் அவனடியார் அடியே கூடும் இதுவல்லால், விடுமா றென்ப தென்னந்தோ. வியன்மூ வுலகு பெறினுமே? (2)9.9.1 3663 வியன்மூ வுலகு பெறினும்போய்த் தானே தானே யானாலும், புயல்மே கம்போல் திருமேனி அம்மான் புனைபூங் கழலடிக்கீழ், சயமே யடிமை தலைநின்றார் திருத்தாள் வணங்கி, இம்மையே பயனே யின்பம் யான்பெற்ற துறுமோ பாவி யேனுக்கே? 9.9.2 3664 உறுமோ பாவி யேனுக்கிவ் வுலகம் மூன்றும் உடன்நிறைய, சிறுமா மேனி நிமிர்த்தவென் செந்தா மரைக்கண் திருக்குறளன் நறுமா விரைநாண் மலரடிக்கீழ்ப் புகுதல் அன்றி அவனடியார், சிறுமா மனிச ராயென்னை ஆண்டா ரிங்கே திரியவே. 9.9.3 3665 இங்கே திரிந்தேற் கிழக்குற்றென். இருமா நிலமுன் னுண்டுமிழ்ந்த, செங்கோ லத்த பவளவாய்ச் செந்தா மரைக்க ணென்னம்மான் பொங்கேழ் புகழ்கள் வாயவாய்ப் புலன்கொள் வடிவென் மனத்தாய் அங்கேய் மலர்கள் கையவாய் வழிபட் டோ ட அருளிலே? 9.9.4 3666 வழிபட் டோ ட அருள்பெற்று மாயன் கோல மலரடிக்கீழ், சுழிபட் டோ டும் சுடர்ச்சோதி வெள்ளத் தின்புற் றிருந்தாலும், இழிபட் டோ டும் உடலினிற் பிறந்து தன்fசீர் யான்கற்று, மொழிபட் டோ டும் கவியமுத நுகர்ச்சி யுறுமோ முழுதுமே? 9.9.5 3667 நுகர்ச்சி யுறுமோ மூவுலகின் வீடு பேறு தன்கேழில், புகர்ச்செம் முகத்த களிறட்ட பொன்னா ழிக்கை யென்னம்மான், நிகர்ச்செம் பங்கி யெரிவிழிகள் நீண்ட அசுர ருயிரெல்லாம், தகர்த்துண் டுழலும் புட்பாகன் பெரிய தனிமாப் புகழே? 9.9.6 3668 தனிமாப் புகழே யெஞ்ஞான்றும் நிற்கும் படியாத் தான்தோன்றி, முனிமாப் பிரம முதல்வித்தாய் உலகம் மூன்றும் முளைப்பித்த, தனிமாத் தெய்வத் தளிரடிக்கீழ்ப் புகுதல் அன்றி அவனடியார், நனிமாக் கலவி யின்பமே நாளும் வாய்க்க நங்கட்கே. 9.9.7 3669 நாளும் வாய்க்க நங்கட்கு நளிர்நீர்க் கடலைப் படைத்து,தன் தாளும் தோளும் முடிகளும் சமனி லாத பலபரப்பி, நீளும் படர்பூங் கற்பகக் காவும் நிறைபன் னாயிற்றின், கோளு முடைய மணிமலைபோல் கிடந்தான் தமர்கள் கூட்டமே. 9.9.8 3670 தமர்கள் கூட்ட வல்வினையை நாசஞ் செய்யும் சதிர்மூர்த்தி, அமர்கொள் ஆழி சங்குவாள் வில்தண் டாதி பல்படையன், குமரன் கோல ஐங்கணைவேள் தாதை கோதில் அடியார்தம். தமர்கள் தமர்கள் தமர்களாம் சதிரே வாய்க்க தமியேற்கே. 9.9.9 3671 வாய்க்க தமியேற் கூழிதோ றூழி யூழி மாகாயாம் பூக்கொள் மேனி நான்குதோள் பொன்னா ழிக்கை யென்னம்மான், நீக்க மில்லா அடியார்தம் அடியார் அடியார் அடியாரெங் கோக்கள், அவர்க்கே குடிகளாய்ச் செல்லும் நல்ல கோட்பாடே. 9.9.10 3672 நல்ல கோட்பாட் டுலகங்கள் மூன்றி னுள்ளும் தான்நிறைந்த, அல்லிக் கமலக் கண்ணனை அந்தண் குருகூர்ச் சடகோபன், சொல்லப் பட்ட ஆயிரத்துள் இவையும் பத்தும் வல்லார்கள், நல்ல பதத்தால் மனைவாழ்வர் கொண்ட பெண்டிர் மக்களே. (2) 9.9.11 திருவாய் மொழி ஒன்பதாம் பத்து 3673 கொண்ட பெண்டிர் மக்களுற்றார் சுற்றத் தவர்பிறரும், கண்ட தோடு பட்டதல்லால் காதல்மற்று யாதுமில்லை, எண்டி சையும் கீழும்மேலும் முற்றவு முண்டபிரான், தொண்ட ரோமா யுய்யலல்லா லில்லைகண் டீர்துணையே. (2) 9.1.1 3674 துணையும் சார்வு மாகுவார்போல் சுற்றத் தவர்பிறரும், அணையவந்த ஆக்கமுண்டேல் அட்டைகள்போல்சுவைப்பர், கணையொன் ராலே யேழ்மாமரமு மெய்தேங் கார்முகிலை, புணையென் றுய்யப் போகிலல்லா லில்லைகண் டீர்பொருளே. 9.1.2 3675 பொருள்கை யுண்டாய்ச் செல்லக் காணில் போற்றியென் றேற்றெழுவர், இருள்கொள் துன்பத் தின்மை காணில் என்னேஎன் பாருமில்லை, மருள்கொள் செய்கை யசுரர் மங்க வடமது ரைப்பிறந்தாற்கு அருள்கொள் ஆளாய் உய்யல் அல்லால் இல்லைகண் டீரரணே. 9.1.3 3676 அரணம் ஆவர் அற்ற காலைக் கென்றென் றமைக்கப்பட்டார், இரணம் கொண்ட தெப்பர் ஆவர் இன்றியிட் டாலுமஃஅதே, வருணித் தென்னே வடமது ரைப்பி றந்தவன் வண்புகழே, சரணென் றுய்யப் போகல் அல்லால் இல்லைகண் டீர்சதிரே. 9.1.4 3677 சதுரம் என்று தம்மைத் தாமே சம்மதித் தின்மொழியார், மதுர போக மதுவுற் றவரே வைகிமற் றொன்றுறுவர், அதிர்கொள் செய்கை யசுரர் மங்க வடமது ரைப்பிறந்தாற்கு , எதிர்கொள் ஆளாய் உய்யல் அல்லால் இல்லைகண் டீரின்பமே. 9.1.5 3678 இல்லை கண்டீர் இன்பம் அந்தோ. உள்ளது நினையாதே, தொல்லை யார்க ளெத்த னைவர் தோன்றிக் கழிந்தொழிந்தார்? மல்லை மூதூர் வடம துரைப்பி றந்தவன் வண்புகழே, சொல்லி யுய்யப் போகல் அல்லால் மற்றொன்றில் லைசுருக்கே. 9.1.6 3679 மற்றொன் றில்லை சுருங்கச் சொன்னோம் மாநிலத் தெவ்வுயிர்க்கும், சிற்ற வேண்டா சிந்திப் பேயமை யும்கண் டீர்களந்தோ. குற்றமன் றெங்கள் பெற்றத் தாயன் வடமது ரைப்பிறந்தான், குற்ற மில்சீர் கற்று வைகல் வாழ்தல்கண் டீர்குணமே. 9.1.7 3680 வாழ்தல் கண்டீர் குணமி தந்தோ. மாயவன் அடிபரவி, போழ்து போக வுள்ள கிற்கும் புன்மையி லாதவர்க்கு, வாழ்து ணையா வடம துரைப்பி றந்தவன் வண்புகழே, வீழ்து ணையாய்ப் போமி தனில்யா துமில்லை மிக்கதே. 9.1.8 3681 யாது மில்லை மிக்க தனிலென் றன்ற துகருதி, காது செய்வான் கூதை செய்து கடைமுறை வாழ்கையும்போம், மாது கிலிங்கொ டிக்கொள் மாட வடமது ரைப்பிறந்த, தாது சேர்தாள் கண்ணன் அல்லால் இல்லைகண் டீரிசரணே. 9.1.9 3682 கண்ணன் அல்லால் இல்லை கண்டீர் சரணது நிற்கவந்து, மண்ணின் பாரம் நீக்கு தற்கே வடமது ரைப்பிறந்தான், திண்ண மாநும் முடைமை யுண்டேல் அவனடி சேர்ந்துய்ம்மினோ, எண்ண வேண்டா நும்ம தாதும் அவனன்றி மற்றில்லையே. 9.1.10 3683 ஆதும் இல்லை மற்ற வனிலென் றதுவே துணிந்து, தாது சேர்தோள் கண்ண னைக்குரு கூர்ச்சடகோபன்fசொன்ன, தீதி லாத வொண்தமிழ் கள் இவை ஆயிரத்து ளிப்பத்தும், ஓத வல்ல பிராக்கள் நம்மை யாளுடை யார்கள்பண்டே. (2) 9.1.11 3684 பண்டைநா ளாலே நிந்திரு வருளும் பங்கயத் தாள்திரு வருளும் கொண்டு,நின் கோயில் சீய்த்துப்பல் படிகால் குடிகுடி வழிவந்தாட் செய்யும், தொண்டரோர்க் கருளிச் சோதிவாய் திறந்துன் தாமரைக் கண்களால் நோக்காய், தெண்டிரைப் பொருநல் தண்பணை சூழ்ந்த திருபுளிங் குடிக்கிடந் தானே. (2) 9.2.1 3685 குடிகிடந் தாக்கஞ் செய்துநின் தீர்த்த அடிமைக்குற் றேவல்செய்து, உன்பொன் அடிக்கட வாதே வழிவரு கின்ற அடியரோர்க் கருளி,நீ யொருநாள் படிக்கள வாக நிமிர்த்தநின் பாத பங்கய மேதலைக் கணியாய், கொடிக்கொள்பொன் மதிள்சூழ் குளிர்வயல் சோலைத் திருபுளிங் குடிக்கிடந் தானே. 9.2.2 3686 கிடந்தநாள் கிடந்தாய் எத்தனை காலம் கிடத்தியுன் திருவுடம் பசைய, தொடர்ந்துகுற் றவேல் செய்துதொல் லடிமை வழிவரும் தொண்டரோர்க் கருளி, தடந்தோள்தா மரைக்கண் விழித்துநீ யெழுந்துன் தாமரை மங்கையும் நீயும், இடங்கொள்மூ வுலகும் தொழவிருந் தருளாய் திருபுளிங் குடிக்கிடந் தானே. 9.2.3 3687 புளிகுடிக் கிடந்து வரகுண மங்கை இருந்துவை குந்தத்துள் நின்று, தெளிந்தவென் சிந்தை அகங்கழி யாதே என்னையாள் வாயெனக் கருளி, நளிந்தசீ ருலகம் மூன்றுடன் வியப்ப நாங்கள்கூத் தாடிநின் றார்ப்ப, பளிங்குநீர் முகிலின் பவளம் போல் கனிவாய் சிவப்பநீ காணவா ராயே. 9.2.4 3688 பவளம் போல் கனிவாய் சிவப்பநீ காண வந்துநின் பன்னிலா முத்தம், தவழ்கதிர் முறுவல் செய்துநின் திருக்கண் டாமரை தயங்குநின் றருளாய், பவளநன் படர்க்கீழ்ச் சங்குறை பொருநல் தண்திருப் புளிங்குடிக் கிடந்தாய், கவளமா களிற்றி னிடர்கெடத் தடத்துக் காய்சினப் பறவையூர்ந் தானே. 9.2.5 3689 காய்சினப் பறவை யூர்ந்துபொன் மலையின் மீமிசைக் கார்முகில் போல, மாசின மாலி மாலிமான் என்றங் கவர்படக் கனன்றுமுன் னின்ற, காய்சின வேந்தே. கதிர்முடி யானே. கலிவயல் திருபுளிங் குடியாய், காய்சின ஆழி சங்குவாள் வில்தண் டேந்தியெம் இடர்கடி வானே. 9.2.6 3690 எம்மிடர் கடிந்திங் கென்னையாள் வானே. இமையவர் தமக்குமாங் கனையாய், செம்மடல் மலரும் தாமரைப் பழனத் தண்திருப் புளிங்குடிக் கிடந்தாய், நம்முடை யடியர் கவ்வைகண் டுகந்து நாம்களித் துளநலம் கூர, இம்மட வுலகர் காணநீ யொருநாள் இருந்திடாய் எங்கள்கண் முகப்பே. 9.2.7 3691 எங்கள்கண் முகப்பே உலகர்கள் எல்லாம் இணையடி தொழுதெழுந் திறைஞ்சி தங்களன் பாரத் தமதுசொல் வலத்தால் தலைதலைச் சிறந்தபூ சிப்ப, திங்கள்சேர் மாடத் திருப்புளிங் குடியாய். திருவைகுந் தத்துள்ளாய். தேவா, இங்கண்மா ஞாலத் திதனுளு மொருநாள் இருந்திடாய் வீற்றிடங் கொண்டே. 9.2.8 3692 வீற்றிடங் கொண்டு வியங்கொள்மா ஞாலத் திதனுளு மிருந்திடாய், அடியோம் போற்றியோ வாதே கண்ணினை குளிரப் புதுமலர் ஆகத்தைப் பருக, சேற்றிள வாளை செந்நெலூ டுகளும் செழும்பணைத் திருப்புளிங் குடியாய், கூற்றமாய் அசுரர் குலமுதல் அரிந்த கொடுவினைப் படைகள்வல் லானே. 9.2.9 3693 கொடுவினைப் படைகள் வல்லையாய் அமரர்க் கிடர்கெட, அசுரர்கட் கிடர்செய், கடுவினை நஞ்சே. என்னுடை அமுதே. கலிவயல் திருப்புளிங் குடியாய், வடிவிணை யில்லா மலர்மகள் மற்றை நிலமகள் பிடிக்கும்மெல் லடியை, கொடுவினை யேனும் பிடிக்கநீ ஒருநாள் கூவுதல் வருதல்செய் யாயே. 9.2.10 3694 கூவுதல் வருதல் செய்திடாய் என்று குரைகடல் கடைந்தவன் தன்னை, மேவிநன் கமர்ந்த வியன்புனல் பொருநல் வழுதிநா டஞ்சட கோபன், நாவியல் பாடல் ஆயிரத் துள்ளும் இவையுமோர் பத்தும்வல் லார்கள், ஓவுத லின்றி யுலகம்மூன் றளந்தான் அடியிணை யுள்ளத்தோர் வாரே. (2) 9.2.11 3695 ஓரா யிரமாய் உலகேழ் அளிக்கும் பேரா யிரம்கொண் டதோர்பீ டுடையன் காரா யினகா ளநன்மே னியினன், நாரா யணன்நங் கள்பிரான் அவனே. (2) 9.3.1 3696 அவனே அகல்ஞா லம்படைத் திடந்தான், அவனே யஃதுண் டுமிழ்ந்தான் அளந்தான், அவனே யவனும் அவனும் அவனும், அவனே மற்றெல்லா மும் அறிந் தனமே. 9.3.2 3697 அறிந்தன வேத அரும்பொருள் நூல்கள், அறிந்தன கொள்க அரும்பொருள் ஆதல், அறிந்தனர் எல்லாம் அரியை வணங்கி, அறிந்தனர் நோய்கள் அறுக்கும் மருந்தே. 9.3.3 3698 மருந்தே நங்கள் போகம கிழ்ச்சிக்கென்று, பெருந்தே வர்குழாங் கள்பிதற் றும்பிரான் கருந்தேவ னெம்மான் கண்ணன் விண்ணுலகம் தரும்தே வலைசோ ரேல்கண்டாய் மனமே. 9.3.4 3699 மனமே. உன்னைவல் வினையேன் இரந்து, கனமே சொல்லினேன் இதுசோ ரேல்கண்டாய், புனமே வியபூந் தண்டுழாய் அலங்கல், இனமே துமிலா னையடை வதுமே. 9.3.5 3700 அடைவ துமணி யார்மலர் மங்கைதோள், மிடைவ துமசு ரர்க்குவெம் போர்களே, கடைவ தும்கட லுள் அமுது, என்மனம் உடைவ தும் அவற் கேயொருங் காகவே. 9.3.6 3701 ஆகம் சேர்நர சிங்கம தாகி,ஓர் ஆகங் வள்ளுகி ரால்பிளந் தானுறை, மாக வைகுந்தம் காண்பதற்கு, என்மனம் ஏக மெண்ணும் இராப்பக லின்றியே. 9.3.7 3702 இன்றிப் போக இருவினை யும்கெடுத்து, ஒன்றி யாக்கை புகாமையுய் யக்கொள்வான், நின்ற வேங்கடம் நீணிலத் துள்ளது, சென்று தேவர்கள் கைதொழு வார்களே. 9.3.8 3703 தொழுது மாமலர் நீர்சுடர் தூபம்கொண்டு, எழுது மென்னும் இதுமிகை யாதலில், பழுதில் தொல்புகழ்ப் பாம்பணைப் பள்ளியாய், தழுவு மாறறி யேனுன தாள்களே. 9.3.9 3704 தாள தாமரை யானுன துந்தியான், வாள்கொள் நீள்மழு வாளியுன் ஆகத்தான், ஆள ராய்த்தொழு வாரும் அமரர்கள், நாளும் என்புகழ் கோவுன சீலமே? 9.3.10 3705 சீல மெல்லையி லானடி மேல்,அணி கோல நீள்குரு கூர்ச்சட கோபன்fசொல், மாலை யாயிரத் துள்ளிவை பத்தினின் பாலர், வைகுந்த மேறுதல் பான்மையே. (2) 9.3.11 3706 மையார் கருங்கண்ணி கமல மலர்மேல் செய்யாள், திருமார் வினில்சேர் திருமாலே, வெய்யார் சுடராழி சுரிசங்க மேந்தும் கையா, உனைக்காணக் கருதுமென் கண்ணே. 9.4.1 3707 கண்ணே யுனைக்காணக் கருதி,என் னெஞ்சம் எண்ணே கொண்ட சிந்தையதாய் நின்றியம்பும், விண்ணோர் முனிவர்க் கென்றும்காண் பரியாயை, நண்ணா தொழியே னென்றுநான் அழைப்பனே. 9.4.2 3708 அழைக்கின்ற வடிநாயேன் நாய்கூழை வாலால், குழைக்கின் றதுபோல் என்னுள்ளம் குழையும், மழைக்கன்று குன்றமெடுத்த தாநிரை காத்தாய், பிழைக்கின்ற தருளென்று பேதுறு வேனே. 9.4.3 3709 உறுவதிது வென்றுனக் காட்பட்டு, நின்கண் பெறுவ தெதுகொலென்று பேதையேன் நெஞ்சம், மறுகல்செய்யும் வானவர் தானவர்க் கென்றும், அறிவ தரிய அரியாய அம்மானே. 9.4.4 3710 அரியாய அம்மானை அமரர் பிரானை, பெரியானைப் பிரமனை முன்படைத் தானை, வரிவாள் அரவின் அணைப்பள்ளி கொள்கின்ற, கரியான் கழல்காணக் கருதும் கருத்தே. 9.4.5 3711 கருத்தே யுனைக்காணக் கருதி,என் னெஞ்சத் திருத்தாக இருத்தினேன் தேவர்கட் கெல்லாம் விருத்தா, விளங்கும் சுடர்ச்சோதி யுயரத் தொருத்தா, உனையுள்ளும் என்னுள்ளம் உகந்தே. 9.4.6 3712 உகந்தே யுனையுள்ளு மென்னுள்ளத்து, அகம்பால் அகந்தான் அமர்ந்தே யிடங்கொண்ட அமலா, மிகுந்தான வன்மார் வகலம் இருகூறா நகந்தாய், நரசிங் கமதாய வுருவே. 9.4.7 3713 உருவா கியாஅறு சமயங்கட் கெல்லாம், பொருவாகி நின்றான் அவனெல்லாப் பொருட்கும், அருவாகிய ஆதியைத் தேவர்கட் கெல்லாம், கருவாகிய கண்ணனைக் கண்டுகொண் டேனே. 9.4.8 3714 கண்டுகொண் டேனேகண் ணிணையாரக் களித்து, பண்டை வினையாயின பற்றோ டறுத்து, தொண்டர்க் கமுதுண்ணச் சொன்மாலைகள் சொன்னேன், அண்டத் தமரர் பெருமான். அடியேனே. 9.4.9 3715 அடியா னிவனென் றெனக்கா ரருள்செய்யும் நெடியானை, நிறைபுகழ் அஞ்சிறைப் புள்ளின் கொடியானை, குன்றாமல் உலகம் அளந்த அடியானை, அடைந்தடி யேனுய்ந்த வாறே. 9.4.10 3716 ஆற மதயானை அடர்த்தவன் றன்னை, சேறார் வயல்தென் குருகூர்ச் சடகோபன், நூறே சொன்னவோ ராயிரத்து ளிப்பத்தும், ஏறே தரும்வா னவர்தமின் னுயிர்க்கே. (2) 9.4.11 3717 இன்னுயிர்ச் சேவலும் நீரும் கூவிக்கொண்டுயிங் கெத்தனை, என்னுயிர் நோவ மழிற்றேன் மின்குயில் பேடைகாள், என்னுயிர்க் கண்ண பிரானை நீர்வரக் கூவுகிலீர், என்னுயிர்க் கூவிக் கொடுப்பார்க்கும் இத்தனை வேண்டுமோ? (2) 9.5.1 3718 இத்தனை வேண்டுவ தன்றந்தோ. அன்றில் பேடைகாள், எத்தனை நீரும் நுஞ்சே வலும்கரைந் தேங்குதிர், வித்தகன் கோவிந்தன் மெய்ய னல்ல னொருவர்க்கும், அத்தனை யாமினி யென்னு யிரவன் கையதே. 9.5.2 3719 அவன்கைய தேயென தாருயிர் அன்றில் பேடைகாள், எவன்சொல்லி நீர்குடைந் தாடு திர்புடை சூழவே, தவம்செய் தில்லா வினையாட்டி யெனுயி ரிங்குண்டோ , எவன்சொல்லி நிற்றும்நும் ஏங்கு கூக்குரல் கேட்டுமே. 9.5.3 3720 கூக்குரல் கேட்டும் நங்f கண்ணன் மாயன் வெளிப்படான், மேற்கிளை கொள்ளேன்மின் நீரும் சேவலும் கோழிகாள், வாக்கும் மனமும் கரும மும்நமக் காங்கதே, ஆக்கையு மாவியும் அந்தரம் நின்று ழலுமே. 9.5.4 3721 அந்தரம் நின்றுழல் கின்ற யானுடைப் பூவைகாள், நுந்திரத் தேது மிடையில் லைகுழ றேன்மினோ, இந்திர ஞாலங்கள் காட்டியிவ் வேழுல கும்கொண்ட, நந்திரு மார்பன் நம்மாவி யுண்ணநன் கெண்ணினான். 9.5.5 3722 நன்கெண்ணி நான்வ ளர்த்த சிறுகிளிப் பைதலே, இன்குரல் நீமிழிற் றேலென் னாருயிர்க் காகுத்தன், நின்செய்ய வாயொக்கும் வாயங்கண் ணங்கை காலினன், நின்பசுஞ் சாம நிறத்தன் கூட்டுண்டு நீங்கினான். 9.5.6 3723 கூட்டுண்டு நீங்கி கோலத் தாமரைக் கட்செவ்வாய், வாட்டமி லெங்கரு மாணிக்கம் கண்ணன் மாயன்போல், கோட்டிய வில்லொடு மின்னும் மேகக் குழாங்கள்காள், காட்டேன் மின்நும் முருவென் னுயிர்க்கது காலனே. 9.5.7 3724 உயிர்க்கது காலனென் றும்மை யானிரந் தேற்கு,நீர் குயிற்பைதல் காள்.கண்ணன் நாம மேகுழ றிக்கொன்றீர், தயிர்ப்ப ழஞ்சோற் றொடுபா லடிசிலும் தந்து,சொல் பயிற்றிய நல்வள மூட்டினீர் பண்புடை யீரே. 9.5.8 3725 பண்புடை வண்டொடு தும்பிகாள். பண்மிழற் றேன்மின், புண்புரை வெல்கொடு குத்தாலொக் கும்நும் இன்குரல், தண்பெரு நீர்த்தடந் தாமரை மலர்ந்தா லொக்கும் கண்பெருங் கண்ணன், நம்மாவி யுண்டெழ நண்ணினான். 9.5.9 3726 எழநண்ணி நாமும் நம்வான நாடனோ டொன்றினோம், பழனநன் னாரைக் குழாங்கள் காள்.பயின் றென்னினி, இழைநல்ல வாக்கை யும்பைய வேபுயக் கற்றது, தழைநல்ல இன்பம் தலைப்பெய் தெங்கும் தழைக்கவே. 9.5.10 3727 இன்பம் தலைப்பெய் தெங்கும் தழைத்தபல் லூழிக்கு, தண்புக ழேத்தத் தனக்கருள் செய்த மாயனை, தெங்குரு கூர்ச்சட கோபன்fசொல் லாயிரத் துள்ளிவை, ஒன்பதோ டொன்றுக் கும்மூ வுலகு முருகுமே. (2) 9.5.11 3728 உருகுமால் செஞ்சம் உயிரின் பரமன்றி, பெருகுமால் வேட்கையும் எஞ்செய்கேன் தொண்டனேன், தெருவெல்லாம் காவி கமழ்திருக் காட்கரை, மருவிய மாயன்தன் மாயம் நினைதொறே. (2) 9.6.1 3729 நினைதொறும் சொல்லுந் தொறும்நெஞ் சிடிந்துகும் வினைகொள்சீர் பாடிலும் வேமென தாருயிர், சுனைகொள்பூஞ் சோலைத்தென் காட்கரை யென்னப்பா, நினைகிலேன் நானுனக் காட்செய்யும் நீர்மையே. 9.6.2 3730 நீர்மையால் நெஞ்சம் வஞ்சித்துப் புகுந்து,என்னை ஈர்மைசெய் தென்னுயி ராயென் னுயிருண்டான், சீர்மல்கு சோலைத்தென் காட்கரை யென்னப்பன், கார்முகில் வண்ணன்தன் கள்வம் அறிகிலேன். 9.6.3 3731 அறிகிலேன் தன்னுள் அனைத்துலகம் நிற்க, நெறிமையால் தானும் அவற்றுள்நிற் கும்பிரான், வெறிகமழ் சோலைத்தென் காட்கரை என்னப்பன், சிறியவென் னாருயி ருண்ட திருவருளே. 9.6.4 3732 திருவருள் செய்பவன் போலவென் னுள்புகுந்து, உருவமும் ஆருயிரும் உடனே யுண்டான், திருவளர் சோலைத்தென் காட்கரை யென்னப்பன், கருவளர் மேனிஎன் கண்ணங்கள் வங்களே. 9.6.5 3733 எங்கண்ணன் கள்வம் எனக்குச்செம் மாய்நிற்கும், அங்கண்ண னுண்டவென் னாருயிர்க் கோதிது, புங்கண்மை யெய்திப் புலம்பி யிராப்பகல், எங்கண்ண னென்றவன் காட்கரை யேத்துமே. 9.6.6 3734 காட்கரை யேத்தும் அதனுள்கண் ணாவென்னும், வேட்கைநோய் கூர நினைந்து கரைந்துகும், ஆட்கொள் வானொத்தென் னுயிருண்ட மாயனால், கோட்குறை பட்டதென் னாருயிர் கோளுண்டே. 9.6.7 3735 கோளுண்டான் அன்றிவந் தென்னுயிர் தானுண்டான், நாளுநாள் வந்தென்னை முற்றவும் தானுண்டான், காளநீர் மேகத்தென் காட்கரை யென்னப்பற்கு, ஆளன்றே பட்டதென் ஆருயிர் பட்டதே. 9.6.8 3736 ஆருயிர் பட்ட தெனதுயிர் பட்டது, பேரிதழ் தாமரைக் கண்கனி வாயதோர், காரெழில் மேகத்தென் காட்கரை கோயில்கொள், சீரெழில் நால்தடந் தோள்தெய்வ வாரிக்கே. 9.6.9 3737 வாரிக்கொண் டுன்னை விழுங்குவன் காணில் என்று ஆர்வுற்ற என்னை யொழியவென் னில்முன்னம் பாரித்து, தானென்னை முற்றப் பருகினான், காரொக்கும் காட்கரை யப்பன் கடியனே. 9.6.10 3738 கடியனாய்க் கஞ்சனைக் கொன்ற பிரான்றன்னை, கொடிமதிள் தெங்குரு கூர்ச்சட கோபஞ்சொல், வடிவமை யாயிரத் திப்பத்தி னால்,சன்மம் முடிவெய்தி நாசங்கண் டீர்களெங் கானலே. (2) 9.6.11 3739 எங்கானல் அகங்கழிவாய் இரைத்தேர்ந்திங் கினிதமரும், செங்கால மடநாராய். திருமூழிக் களத்துறையும், கொங்கார்பூந் துழாய்முடியெங் குடக்கூத்தர்க் கென்fதூதாய், நுங்கால்க ளென் தலைமேல் கெழுமீரோ நுமரோடே. (2) 9.7.1 3740 நுமரோடும் பிரியாதே நீரும்நும் சேவலுமாய், அமர்காதல் குருகினங்காள். அணிமூழிக் களத்துறையும், எமராலும் பழிப்புண்டிங் கென்?தம்மால் இழிப்புண்டு, தமரோடங் குறைவார்க்குத் தக்கிலமே. கேளீரே. 9.7.2 3741 தக்கிலமே கேளீர்கள் தடம்புனல்வாய் இரைதேரும், கொக்கினங்காள். குருகினங்காள். குளிர்மூழிக் களத்துறையும், செக்கமலத் தலர்போலும் கண்கைகால் செங்கனிவாய், அக்கமலத் திலைபோலும் திருமேனி யடிகளுக்கே. 9.7.3 3742 திருமேனி யடிகளுக்கு தீவினையேன் விடுதூதாய் திருமூழிக் களமென்னும் செழுநகர்வாய் அணிமுகில்காள், திருமேனி யவட்கருளீர் என்றக்கால், உம்மைத்தன் திருமேனி யொளியகற்றித் தெளிவிசும்பு கடியுமே? 9.7.4 3743 தெளிவிசும்பு கடிதோடித் தீவளைத்து மின்னிலகும், ஒளிமுகில்காள். திருமூழிக் களத்துறையும் ஒண்சுடர்க்கு, தெளிவிசும்பு திருநாடாத் தீவினையேன் மனத்துறையும், துளிவார்கட் குழலார்க்கென் தூதுரைத்தல் செப்பமினே. 9.7.5 3744 தூதுரைத்தல் செப்புமின்கள் தூமொழியாய் வண்டினங்காள், போதிரைத்து மதுநுகரும் பொழில்மூழிக் களத்துறையும், மாதரைத்தம் மார்வகத்தே வைத்தார்க்கென் வாய்மாற்றம், தூதுரைத்தல் செப்புதிரேல் சுடர்வளையும் கலையுமே. 9.7.6 3745 சுடர்வளுயும் கலையுங்கொண்டு அருவினையேன் தோள்துறந்த, படர்புகழான் திருமூழிக் களத்துறையும் பங்கயக்கட், சுடர்பவள வாயனைக்கடு ஒருநாளோர் தூய்மாற்றம், படர்பொழில்வாய்க் குருகினங்காள். எனக்கொன்று பணியீரே. 9.7.7 3746 எனக்கொன்று பணியீர்கள் இரும்பொழில்வாய் இரைதேர்ந்து, மனக்கின்பம் படமேவும் வண்டினங்காள். தும்பிகாள், கனக்கொள்திண் மதிள்புடைசூழ் திருமூழிக் களத்துறையும், புனல்கொள்கா யாமேனிப் பூந்துழாய் முடியார்க்கே. 9.7.8 3747 பூந்துழாய் முடியார்க்குப் பொன்னாழி கையார்க்கு, ஏந்துநீ ரிளங்குருகே. திருமூழிக் களத்தார்க்கு, ஏந்துபூண் முலைப்பயந்தென் இணைமலர்க்கண் ணீர்ததும்ப, தாம்தம்மைக் கொண்டகல்தல் தகவன்றென் றுரையீரே. 9.7.9 3748 தகவன்றென் றுரையீர்கள் தடம்புனல்வாய் இரைதேர்ந்து, மிகவின்பம் படமேவும் மென்னடைய அன்னங்காள், மிகமேனி மெலிவெய்தி மேகலையும் ஈடழிந்து,என் அகமேனி யொழியாமே திருமூழிக் களத்தார்க்கே. 9.7.10 3749 ஒழிவின்றித் திருமூழிக் களத்துறையும் ஒண்சுடரை, ஒழிவில்லா அணிமழலைக் கிளிமொழியாள் அலற்றியசொல், வழுவில்லா வண்குருகூர்ச் சடகோபன் வாய்ந்துரைத்த, அழிவில்லா ஆயிரத்திப் பத்தும்நோய் அறுக்குமே. (2) 9.7.11 3750 அறுக்கும் வினையா யின ஆகத்தவனை, நிறுத்தம் மனத்தொன் றியசிந் தையினார்க்கு, வெறித்தண் மலர்சோ லைகள்சுழ் திருநாவாய், குறுக்கும் வகையுண்டு கொலொகொடி யேற்கே? (2) 9.8.1 3751 கொடியே ரிடைக்கோ கனகத் தவள்கேள்வன், வடிவேல் தடங்கண் மடப்பின்னை மணாளன், நெடியா னுறைசோ லைகள்சூழ் திருநாவாய், அடியேன் அணுகப் பெறு நாள் எவைகொலொ. 9.8.2 3752 எவைகொல் அணுகப் பெறுநாள்? என் றெப்போதும், கவையில் மனமின்றிக் கண்ணீர்கள் கலுழ்வன், நவையில் திருநாரணன்fசேர் திருநாவாய்,, அவையுள் புகலாவ தோர்நாள் அறியேனே. 9.8.3 3753 நாளெல் அறியேன் எனக்குள் ளன,நானும் மீளா அடிமைப் பணிசெய்யப் புகுந்தேன், நீளார் மலர்சோ லைகள்சுழ் திருநாவாய், வாளேய் தடங்கண் மடப்பின்னை மணாளா. 9.8.4 3754 மணாளன் மலர்மங் கைக்கும்மண் மடந்தைக்கும், கண்ணாளன் உலகத் துயிர்தேவர் கட்கெல்லாம், விண்ணாளன் விரும்பி யுறையும் திருநாவாய், கண்ணாரக் களிக்கின்ற திங்கென்று கொல்கண்டே? 9.8.5 3755 கண்டே களிக்கின்ற திங்கென்று கொல்கண்கள், தொண்டே யுனக்கா யொழிந்தான் துரிசின்றி, வண்டார் மலர்சோ லைகள்சுழ் திருநாவாய், கொண்டே யுறைகின்ற எங்கோ வலர்கோவே. 9.8.6 3756 கோவா கியமா வலியை நிலங்கொண்டாய், தேவா சுரம்செற் றவனே. திருமாலே, நாவா யுறைகின்ற என்நா ரணநம்பீ, ஆவா அடியா னிவன் என் றருளாயே. 9.8.7 3757 அருளா தொழிவாய் அருள்செய்து, அடியேனைப் பொருளாக்கி யுன்பொன் னடிக்கீழ்ப் புகவைப்பாய், மருளே யின்றியுன்னை என்னெஞ்சத் திருத்தும், தெருளே தருதென் திருநாவாய் என்தேவே. 9.8.8 3758 தேவர் முனிவர்க் கென்றும்காண் டற்கரியன், மூவர் முதல்வன் ஒருமூ வுலகாளி, தேவன் விரும்பி யுறையும் திருநாவாய், யாவர் அணுகப் பெறுவார் இனியந்தோ. 9.8.9 3759 அந்தோ. அணுகப் பெறுநாளென் றெப்போதும், சிந்தை கலங்கித் திருமாலென் றழைப்பன், கொந்தார் மலர்சோ லைகள்சுழ் திருநாவாய், வந்தே யுறைகின்ற எம்மா மணிவண்ணா. 9.8.10 3760 வண்ணம் மணிமாட நன்னாவாய் உள்ளனை, திண்ணம் மதிள்தென் குருகூர்ச் சடகோபன், பண்ணர் தமிழா யிரத்திப்பத் தும்வல்லார், மண்ணாண்டு மணம்கமழ் வர்மல்லிகையே. (2) 9.8.11 3761 மல்லிகை கமழ்தென்றல் ஈரு மாலோ. வண்குறிஞ் சியிசை தவழு மாலோ, செல்கதிர் மாலையும் மயக்கு மாலோ. செக்கர்நன் மேகங்கள் சிதைக்கு மாலோ, அல்லியந் தாமரைக் கண்ணன் எம்மான் ஆயர்கள் ஏறரி யேறெம் மாயோன், புல்லிய முலைகளும் தோளும் கொண்டு புகலிடம் அறிகிலம் தமிய மாலோ. (2) 9.9.1 3762 புகலிடம் அறிகிலம் தமிய மாலோ. புலம்புறும் அணிதென்றல் ஆம்ப லாலோ, பகலடு மாலைவண் சாந்த மாலோ. பஞ்சமம் முல்லைதண் வாடை யாலோ, அகலிடம் படைத்திடந் துண்டு மிழ்ந்து அளந்தெங்கும் அளிக்கின்ற ஆயன் மாயோன், இகலிடத் தசுரர்கள் கூற்றம் வாரான் இனியிருந் தென்னுயிர் காக்கு மாறென்? 9.9.2 3763 இனியிருந் தென்னுயிர் காக்கு மாறென் இணைமுலை நமுகநுண் ணிடைநு டங்க, துனியிருங் கலவிசெய் தாகம் தோய்ந்து துறந்தெம்மை யிட்டகல் கண்ணன் கள்வன், தனியிளஞ் சிங்கமெம் மாயன் வாரான் தாமரைக் கண்ணும்செவ் வாயும்,நீலப் பனியிருங் குழல்களும் நான்கு தோளும் பாவியேன் மனத்தேநின் றீரு மாலோ. 9.9.3 3764 பாவியேன் மனத்தேநின் றீரு மாலோ. வாடைதண் வாடைவெவ் வாடை யாலோ, மேவுதண் மதியம்வெம் மதிய மாலோ. மென்மலர்ப் பள்ளிவெம் பள்ளி யாலோ, தூவியம் புள்ளுடைத் தெய்வ வண்டு துதைந்த எம் பெண்மையம் பூவி தாலோ, ஆவியிம் பரமல்ல வகைக ளாலோ. யாமுடை நெஞ்சமும் துணையன் றாலோ. 9.9.4 3765 யாமுடை நெஞ்சமும் துணையன் றாலோ. ஆபுகும் மாலையும் ஆகின் றாலோ, யாமுடை ஆயன்தன் மனம்கல் லாலோ. அவனுடைத் தீங்குழ லீரு மாலோ, யாமுடை துணையென்னும் தோழி மாரும் எம்மின்முன் னவனுக்கு மாய்வ ராலோ, யாமுடை ஆருயிர் காக்கு மாறென்? அவனுடை யருள்பெ றும்போது அரிதே. 9.9.5 3766 அவனுடை யருள்பெ றும்போ தரிதால் அவ்வருள் அல்லன அருளும் அல்ல, அவனருள் பெறுமள வாவி நில்லாது அடுபகல் மாலையும் நெஞ்சும் காணேன் சிவனொடு பிரமன்வண் திரும டந்தை சேர்திரு வாகமெம் மாவி யீரும், எவனினிப் புகுமிடம்? எவஞ்செய் கேனோ? ஆருக்கென் சொல்லுகேன் அன்னை மீர்காள். 9.9.6 3767 ஆருக்கென் சொல்லுகேன் அன்னை மீர்காள். ஆருயிர் அளவு அன்று இக்கூர்தண் வாடை, காரொக்கும் மேனிநங் கண்ணன் கள்வம் கவர்ந்தவத் தனிநெஞ்சம் அவன்fக ணஃதே, சீருற்ற அகிற்புகை யாழ்ந ரம்பு பஞ்சமம் தண்பசுஞ் சாந்த ணைந்து, போருற்ற வாடைதண் மல்லி கைப்பூப் புதுமணம் முகந்துகொண் டெறியு மாலோ. 9.9.7 3768 புதுமணம் முகந்துகொண் டெறியு மாலோ. பொங்கிள வாடைபுன் செக்க ராலோ, அதுமணந் தகன்றநங் கண்ணன் கள்வம் கண்ணினிற் கொடிதினி அதனி லும்பர், மதுமன மல்லிகை மந்தக் கோவை வண்பசுஞ் சாந்தினில் பஞ்ச மம்வைத்து, அதுமணந் தின்னருள் ஆய்ச்சி யர்க்கே ஊதுமத் தீங்குழற் கேயுய் யேன்நான். 9.9.8 3769 ஊதுமத் தீங்குழற் கேயுய் யேன்நான். அதுமொழிந் திடையிடைத் தஞ்செய் கோலத், தூதுசெய் கண்கள்கொண் டொன்று பேசித் தூமொழி யிசைகள்கொண் டொன்று நோக்கி, பேதுறும் முகம்செய்து நொந்து நொந்து பேதைநெஞ் சறவறப் பாடும் பாட்டை, யாதுமொன் றறிகிலம் அம்ம அம்ம. மாலையும் வந்தது மாயன் வாரான். 9.9.9 3770 மாலையும் வந்தது மாயன் வாரான் மாமணி புலம்பல் லேற ணைந்த, கோலநன் னாகுகள் உகளு மாலோ. கொடியென குழல்களும் குழறுமாலோ, வாலொளி வளர்முல்லை கருமு கைகள் மல்லிகை யலம்பிவண் டாலு மாலோ, வேலையும் விசம்பில்விண் டலறு மாலோ. என்சொல்லி யுய்வனிங் கவனை விட்டே? 9.9.10 3771 அவனைவிட் டகன்றுயிர் ஆற்ற கில்லா அணியிழை ஆய்ச்சியர் மாலைப் பூசல், அவனைவிட் டகல்வதற் கேயி ரங்கி அணிகுரு கூர்ச்சட கோபன் மாறன், அவனியுண் டுமிழ்ந்தவன் மேலு ரைத்த ஆயிரத் துள்ளிவை பத்தும் கொண்டு, அவனியுள் அலற்றிநின் றுய்ம்மின் தொண்டீர். அச்சொன்ன மாலை நண்ணித் தொழுதே. (2) 9.9.11 3772 மாலைநண் ணித்தொழு தெழுமினோ வினைகெட, காலைமா லைகம லமலர் இட்டுநீர், வேலைமோ தும்மதிள் சூழ்திருக் கண்ணபுரத்து, ஆலின்மே லாலமர்ந் தானடி யிணைகளே. (2) 9.10.1 3773 கள்ளவி ழும்மலர் இட்டுநீ ரிறைஞ்சுமின், நள்ளிசே ரும்வயல் சூழ்கிடங் கின்புடை, வெள்ளீயேய்ந் தமதிள் சூழ்திருக் கண்ணபுரம் உள்ளி,நா ளும்தொழு தெழுமினோ தொண்டரே. 9.10.2 3774 தொண்டர்.நுந் தந்துயர் போகநீர் ஏகமாய், விண்டுவா டாமலர் இட்டுநீ ரிறைஞ்சுமின், வண்டுபா டும்பொழில் சூழ்திருக் கண்புரத் தண்டவா ணன்,அம ரர்பெரு மானையே. 9.10.3 3775 மானைநோக் கிமடப் பின்னைதன் கேள்வனை, தேனைவா டாமலர் இட்டுநீ ரிறைஞ்சுமின், வானையுந் தும்மதிள் சூழ்திருக் கண்ணபுரம், தான் நயந் தபெரு மான் சர ணாகுமே. 9.10.4 3776 சரணமா கும்தன தாளடைந் தார்க்கெலாம், மரணமா னால்வைகுந் தம்கொடுக் கும்பிரான், அரணமைந் தமதிள் சூழ்திருக் கண்ணபுரம், தரணியா ளன்,தன தன்பர்க்கன் பாகுமே. 9.10.5 3777 அன்பனா கும்தன தாளடைந் தார்க்கெலாம், செம்பொனா கத்தவு ணனுடல் கீண்டவன், நன்பொனேய்ந் தமதிள் சூழ்திருக் கண்ணபுரத் தன்பன்,நா ளும்தன் மெய்யர்க்கு மெய்யனே. 9.10.6 3778 மெய்யனா கும்விரும் பித்தொழு வார்க்கெலாம், பொய்யனா கும்புற மேதொழு வார்க்கெலாம், செய்யில்வா ளையுக ளும்திருக் கண்ணபுரத்து ஐயன்,ஆ கத்தணைப் பார்கட் கணியனே. 9.10.7 3779 அணியனா கும்தன தாளடைந் தார்க்கெலாம், பிணியும் சாரா பிறவி கெடுத்தாளும், மணிபொனேய்ந் தமதிள் சூழ்திருக் கணபுரம் பணிமின்,நா ளும்பர மேட்டிதன் பாதமே. 9.10.8 3780 பாதநா ளும்பணி யத்தணி யும்பிணி, ஏதம்சா ராஎனக் கேலினி யென்குறை?, வேதநா வர்விரும் பும்திருக் கணபுரத்து ஆதியா னை,அடைந் தார்க்கல்லல் இல்லையே. 9.10.9 3781 இல்லையல் லலெனக் கேலினி யென்குறை?, அல்லிமா தரம ரும்திரு மார்பினன், கல்லிலேய்ந் தமதிள் சூழ்திருக் கணபுரம் சொல்ல,நா ளும்துயர் பாடுசா ராவே. 9.10.10 3782 பாடுசா ராவினை பற்றற வேண்டுவீர், மாடநீ டுகுரு கூர்ச்சட கோபஞ்சொல், பாடலா னதமிழ் ஆயிரத்து ளிப்பத்தும் பாடியா டிப்,பணி மினவன் தாள்களே. (2) 9.10.11 திருவாய் மொழி பத்தாம் பத்து 3783 தாள தாமரைத் தடமணி வயல் திரு மோகூர் நாளும் மேவிநன் கமர்ந்துநின் றசுரரைத் தகர்க்கும் தோளும் நான்குடைச் சுரிகுழல் கமலக்கண் கனிவாய் காள மேகத்தை யன் றிமற் றொன் றிலம் கதியே. (2) 10.1.1 3784 இலங்கதி மற்றொன் றெம்மைக்கும் ஈன்தண் துழாயின் அலங்கலங் கண்ணி ஆயிரம் பேருடை அம்மான் நலங்கொள் நான்மறை வாணர்கள் வாழ்திரு மோகூர் நலங்க ழலவன் அடிநிழல் தடமன்றி யாமே. 10.1.2 3785 அன்றி யாமொரு புகலிடம் இலம் என்றென் றலற்றி நின்று நான்முகன் அரனொடு தேவர்கள் நாட வென்றிம் மூவுல களித்துழல் வான்திரு மோகூர் நன்று நாமினி நணுகுதும் நமதிடர் கெடவே. 10.1.3 3786 இடர்கெட எம்மைப் போந்தளி யாய் என்றென் றேத்தி சுடர்கொள் சோதியைத் தேவரும் முனிவரும் தொடர படர்கொள் பாம்பணைப் பள்ளிகொள் வான்திரு மோகூர் இடர்கெ டவடி பரவுதும் தொண்டீர். வம்மினே. 10.1.4 3787 தொண்டீர். வம்மின்நம் சுடரொளி யொருதனி முதல்வன் அண்ட மூவுல களந்தவன் அணிதிரு மோகூர் எண்டி சையுமீன் கரும்பொடு பொருஞ்செந்நெல் விளைய கொண்ட கோயிலை வலஞ்செய்திங் காடுதும் கூத்தே. 10.1.5 3888 கூத்தன் கோவலன் குதற்றுவல் லசுரர்கள் கூற்றம் ஏத்தும் நங்கடகும் அமரர்க்கும் முனிவர்க்கும் இன்பன் வாய்த்த தண்பணை வளவயல் சூழ்திரு மோகூர் ஆத்தன் தாமரை யடியன்றி மற்றிலம் அரணே. 10.1.6 3789 மற்றி லமரண் வான்பெரும் பாழ்தனி முதலா சுற்று நீர்படைத் ததன்வழித் தொன்முனி முதலா முற்றும் தேவரோ டுலகுசெய் வான்திரு மோகூர் சுற்றி நாம்வலஞ் செய்யநம் துயர்கெடும் கடிதெ. 10.1.7 3790 துயர்கெ டும்கடி தடைந்துவன் தடியவர் தொழுமின் உயர்கொள் சோலையொண் தடமணி யொளிதிரு மோகூர் பெயர்கள் ஆயிர முடையவல் லரக்கர்புக் கழுந்த தயரதன் பெற்ற மரதக மணித்தடத் தினையே. 10.1.8 3791 மணித்த டத்தடி மலர்க்கண்கள் பவளச் செவ்வாய் அணிககொள் நால்தடந் தோள்தெய்வம் அசுரரை யென்றும் துணிக்கும் வல்லரட் டனுறை பொழில்திரு மோகூர் நணித்து நம்முடை நல்லரண் நாமடைந் தனமே. 10.1.9 3792 நாம டைந்தநல் லரண்தமக் கென்றுநல் லமரர் தீமை செய்யும்வல் லசுரரை யஞ்சிச்சென் றடைந்தால் காம ரூபம்கொண் டெழுந்தளிப் பான்திரு மோகூர் நாம மேநவின் றெண்ணுமின் ஏத்துமின் நமர்காள். 10.1.10. 3793 ஏத்து மின்நமர் காள் என்று தான்குட மாடு கூத்தனை குரு கூர்ச்சட கோபன்குற் றேவல் வாய்த்த ஆயிரத் துள்ளிவை வண்திரு மோகூர்க்கு ஈத்த பத்திவை யேத்தவல் லார்க்கிடர் கெடுமே. (2) 10.1.11 3794 கெடுமிட ராயவெல்லாம் கேசவா வென்ன நாளும் கொடுவினை செய்யும்கூற்றின் தமர்களும் குறுககில்லார் விடமுடை யரவில்பள்ளி விரும்பினான் சுரும்பலற்றும் தடமுடை வயல் அனந்தபுரநகர்ப் புகுதுமின்றே. (2) 10.2.1 3795 இன்றுபோய்ப் புகுதிராகி லெழுமையும் ஏதம்சார குன்றுனேர் மாடமாடே குருந்துசேர் செருந்திபுன்னை மன்றலர் போழில் அனந்தபுரநகர் மாயன்நாமம் ஒன்றுமோ ராயிரமாம் உள்ளுவார்க் கும்பரூரே. 10.2.2 3796 ஊரும்புட் கொடியுமஃதே யுலகொல்லாமுண்டுமிழ்ந்தான் சேரும்தண் ணனந்தபுரம் சிக்கெனப் புகுதிராகில் தீரும்நோய்வினைகளெல்லாம் திண்ணநாம் அறியச்சொன்னோம் பேரும் ஓராயிரத்துள் ஒன்றுநீர் பேசுமினே. 10.2.3 3797 பேசுமின் கூசமின்றிப் பெரியநீர் வேலைசூழ்ந்து வாசமே கமழுஞ்சோலை வயலணி யனந்தபுரம் நேசம்செய் துறைகின்றானை நெறிமையால் மலர்கள்தூவி பூசனை செய்கின்றார்கள் புண்ணியம் செய்தவாறே. 10.2.4 3798 புண்ணியம் செய்துநல்ல புனலொடு மலர்கள்தூவி எண்ணுமி னெந்தைநாமம் இப்பிறப் பறுக்குமப்பால் திண்ணம்நாம் அறியச்சொன்னோம் செறிபொழில் அனந்தபுரத்து அண்ணலார் கமலபாதம் அணுகுவார் அமரராவார். 10.2.5 3799 அமரராய்த் திரிகின்றார்கட்கு ஆதிசேர அனந்தபுரத்து அமரர்கோன் அர்ச்சிக்கின்றங் ககப்பணி செய்வர்விண்ணோர் நமர்களோ. சொல்லக்கேண்மின் நாமும்போய் நணுகவேண்டும் குமரனார் தாதைதுன்பம் துடைத்தகோ விந்தனாரே. 10.2.6 3800 துடைத்தகோ விந்தனாரே யுலகுயிர் தேவும்மற்றும் படைத்தவெம் பரமமூர்த்தி பாம்பணைப் பள்ளிகொண்டான் மடைத்தலை வாளைபாயும் வயலணியனந்தபுரம் கடைத்தலை சீய்க்கப்பெற்றால் கடுவினை களையலாமே. 10.2.7 3801 கடுவினை களையலாகும் காமனைப் பயந்தகாளை இடவகை கொண்டதென்பர் எழிலணியனந்தபுரம் படமுடை யரவில்பள்ளி பயின்றவன் பாதம்காண நடமினோ நமர்களுள்ளீர். நாமுமக் கறியச்சொன்னோம். 10.2.8 3802 நாமுமக் கறியச்சொன்ன நாள்களும் நணியவான சேமம் நங்குடைத்துக்கண்டீர் செறிபொழிலனந்தபுரம் தூமநல் விரைமலர்கள் துவளற ஆய்ந்துகொண்டு வாமனன் அடிக்கென்றெத்த மாய்ந்தறும் வினைகள்தாமே. 10.2.9 3803 மாய்ந்தறும் வினைகள்தாமே மாதவா என்ன நாளும் ஏய்ந்தபொன் மதிளனந்தபுர நகரெந்தைக்கென்று சாந்தொடு விளக்கம்தூபம் தாமரை மலர்கள்நல்ல ஆய்ந்துகொண் டேத்தவல்லார் அந்தமில் புகழினாரே. 10.2.10. 3804 அந்தமில் புகழனந்தபுர நகர் ஆதிதன்னை கொந்தலர் பொழில்குருகூர் மாறன் சொல் லாயிரத்துள் ஐந்தினோ டைந்தும்வல்லார் அணைவர்போய் அமருலகில் பைந்தொடி மடந்தையர்தம் வேய்மரு தோளிணையே. (2) 10.2.11 3805 வேய்மரு தோளிணை மெலியு மாலோ. மெலிவுமென் தனிமையும் யாதும் நோக்கா காமரு குயில்களும் கூவு மாலோ. கணமயில் அவைகலந்தாலு மாலோ ஆமரு வினநிரை மேய்க்க நீபோக்கு ஒருபக லாயிர மூழி யாலோ தாமரைக் கண்கள்கொண் டீர்தி யாலோ. தகவிலை தகவிலையே நீ கண்ணா. (2) 10.3.1 3806 தகவிலை தகவிலை யேநீ கண்ணா. தடமுலை புணர் தொறும் புணற்ச்சிக் காரா சுகவெள்ளம் விசும்பிறந்து அறிவை மூழ்க்கச் சூழ்ந்தது கனவென நீங்கி யாங்கே அகவுயிர் அகமதந்தோறும் உள்புக் காவியின் பரமல்ல வேட்கை யந்தோ மிகமிக இனியுன்னைப் பிரிவை யாமால் வீவ நின் பசுநிரை மேய்க்கப் போக்கே. 10.3.2 3807 வீவன்நின் பசுநிரை மேய்க்கப் போக்கு வெவ்வுயிர் கொண்டென தாவி வேமால் யாவரும் துணையில்லை யானி ருந்துன் அஞ்சன மேனியை யாட்டம் காணேன் போவதன் றொருபகல் நீய கன்றால் பொருகயற் கண்ணிணை நீரும் நில்லா சாவதிவ் வாய்க்குலத் காய்ச்சி யோமாய்ப் பிறந்தவித் தொழுத்தையோம் தனிமை தானே. 10.3.3 3808 தொழுத்தையோம் தனிமையும் துணைபி ரிந்தார் துயரமும் நினைகிலை கோவிந் தா நின் தொழுத்தனில் பசுக்களை யேவி ரும்பித் துறந்தெம்மையிட்டு அவை மேய்க்கப் போதி பழுத்தநல் லமுதினின் சாற்று வெள்ளம் பாவியேன் மனமகந் தோறு முள்புக் கழுத்த நின் செங்கனி வாயின் கள்வப் பணிமொழி நினை தொறும் ஆவி வேமால். 10.3.4 3809 பணிமொழி நினைதொறும் ஆவி வேமால் பகல்நிரை மேய்க்கிய போய கண்ணா பிணியவிழ் மல்லிகை வாடை தூவப் பெருமத மாலையும் வந்தின் றாலோ மணிமிகு மார்வினில் முல்லைப் போதென் வனமுலை கமழ்வித்துன் வாயமு தம்தந்து அணிமிகு தாமரைக் கையை யந்தோ. அடிச்சி யோம்தலை மிசைநீ யணியாய். 10.3.5 3810 அடிச்சி யோம்தலை மிசைநீ யணியாய் ஆழியங் கண்ணா. உன் கோலப் பாதம் பிடித்தது நடுவுனக் கரிவை மாரும் பலரது நிற்கவெம் பெண்மை யாற்றோம் வடித்தடங் கண்ணிணை நீரும் நில்லா மனமும்நில் லாவெமக் கதுதன் னாலே வெடிப்புநின் பசு நிரை மேய்க்கப் போக்கு வேம் எமது உயிர் அழல் மெழுகில் உக்கே. 10.3.6 3811 வேமெம துயிரழல் மெழுகில் உக்கு வெள்வளை மேகலை கழன்று வீழ தூமலர்க் கண்ணிணை முத்தம் சோரத் தூணைமுலை பயந்து என தோள்கள் வாட மாமணி வண்ணா உன்செங்கமல வண்ணமென் மலரடி நோவ நீபோய் ஆமகிழ்ந் துகந்தவை மேய்க்கின் றுன்னோடு அசுரர்கள் தலைப்பெய்யில் எவன்கொல் ஆங்கே? 10.3.7 3812 அசுரர்கள் தலைப்பெய்யில் எவன்கொ லாங்கென்று ஆழுமென் னாருயிர் ஆன்பின் போகேல் கசிகையும் வேட்கையும் உள்க லந்து கலவியும் நலியுமென் கைகழி யேல் வசிசெயுன் தாமரைக் கண்ணும் வாயும் கைகளும் பீதக வுடையும் காட்டி ஒசிசெய்நுண் ணிடையிள ஆய்ச்சி யர்நீ உகக்குநல் லவரொடும் உழித ராயே. 10.3.8 3813 உகக்குநல் லவரொடும் உழிதந் துன்றன் திருவுள்ளம் இடர்கெடுந் தோறும் நாங்கள் வியக்க இன்புறுதும் எம்பெண்மை யாற்றோம் எம்பெரு மான். பசு மேய்க்கப் போகேல் மிதப்பல அசுரர்கள் வேண்டும் உருவங் கொண்டுநின் றுழிதருவர் கஞ்ச னேவ அகப்படில் அவரொடும் நின்னொ டாங்கே அவத்தங்கள் விளையுமென் சொற்கொள் அந்தோ. 10.3.9 3814 அவத்தங்கள் விளையுமென் சொற்கொள் அந்தோ. அசுரர்கள் வங்கையர் கஞ்ச னேவத் தவத்தவர் மறுக நின்றுழி தருவர் தனிமையும் பெரிதுனக்கு இராமனையும் உவர்த்தலை உடந்திரி கிலையு மென்றென்று ஊடுற வென்னுடை யாவிவேமால் திவத்திலும் பசுநிரை மேய்ப்பு வத்தி செங்கனி வாயெங்கள் ஆயர் தேவே. 10.3.10. 3815 செங்கனி வாயெங்கள் ஆயர் தேவு அத்திருவடி திருவடி மேல் பொ ருநல் சங்கணி துறைவன் வண்தென் குருகூர் வண்சட கோபன்சொல் லாயி ரத்துள் மங்கைய ராய்ச்சிய ராய்ந்த மாலை அவனொடும் பிரிவதற் கிரங்கி தையல் அங்கவன் பசுநிரை மேய்ப்பொ ழிப்பான் உரைத்தன இவையும்பத் தவற்றின் சார்வே. (2) 10.3.11 3816 சார்வேதவ நெறிக்குத் தாமோதரன் தாள்தள், கார்மேக வண்ணன் கமல நயனத்தன், நீர்வானம் மண்ணெரிகா லாய்நின்ற நேமியான், பேர்வா னவர்கள் பிதற்றும் பெருமையனே. (2) 10.4.1 3817 பெருமையனே வானத் திமையோர்க்கும் காண்டற் கருமையனே ஆகத் தணையாதார்க்கு என்றும் திருமெய் யுறைகின்ற செங்கண்மால் நாளும் இருமை வினைகடிந்திங்கு என்னையாள் கின்றானே. 10.4.2 3818 ஆள்கின்றா னாழியான் ஆரால் குறைவுடையம்? மீள்கின்ற தில்லைப் பிறவித் துயர்கடிந்தோம், வாள்கெண்டையொண்கண் மடப்பின்னை தன் கேள்வன், தாள்கண்டு கொண்டு என் தலைமேல் புனைந்தேனே. 10.4.3 3819 தலைமேல் புனைந்தேன் சரணங்கள் ஆலின் இலைமேல் துயின்றான் இமையோர் வணங்க மலைமேல்தான் நின்றென் மனத்து ளிருந்தானை நிலைபேர்க்க லாகாமை நிச்சித் திருந்தேனே. 10.4.4 3820 நிச்சித் திருந்தேனென் நெஞ்சம் கழியாமை கைச்சக் கரத்தண்ணல் கள்வம் பெரிதுடையன் மெச்சப் படான்பிறர்க்கு மெய்போலும் பொய்வல்லன் நச்சப் படும்நமக்கு நாகத் தணையானே. 10.4.5 3821 நாகத் தணையானை நாள்தோறும் ஞானத்தால் ஆகத் தணைப்பார்க்கு அருள்செய்யும் அம்மானை மாகத் திள மதியம் சேரும் சடையானை பாகத்து வைத்தான் தன் பாதம் பணிந்தேனே. 10.4.6 3822 பணிநெஞ்சே. நாளும் பரம பரம்பரனை பிணியொன்றும் சாரா பிறவி கெடுத்தாளும் மணிநின்ற சோதி மதுசூதன் என்னம்மான் அணிநின்ற செம்பொன் அடலாழி யானே. 10.4.7 3823 ஆழியா னாழி யமரர்க்கும் அப்பாலான் ஊழியா னூழி படைத்தான் நிரைமேய்த்தான் பாழியந் தோளால் வரையெடுத்தான் பாதங்கள் வாழியென் நெஞ்சே. மறவாது வாழ்கண்டாய். 10.4.8 3824 கண்டேன் கமல மலர்ப்பாதம் காண்டலுமே விண்டே யொழிந்த வினையா யினவெல்லாம் தொண்டேசெய் தென்றும் தொழுது வழியொழுக பண்டே பரமன் பணித்த பணிவகையே. 10.4.9 3825 வகையால் மனமொன்றி மாதவனை நாளும் புகையால் விளக்கால் புதுமலரால் நீரால் திகைதோ றமரர்கள் சென்றிறைஞ்ச நின்ற தகையான் சரணம் தமர்கடகோர் பற்றே. 10.4.10. 3826 பற்றென்று பற்றிப் பரம பரமபரனை மற்றிண்டோ ள் மாலை வழுதி வளநாடன் சொற்றொடையந் தாதியோ ராயிரத்து ளிப்பத்தும் கற்றார்க்கோர் பற்றாகும் கண்ணன் கழலிணையே. (2) 10.4.11 பத்து வகை பத்தியும் பிரபத்தியும் 3827 கண்ணன் கழலிணை நண்ணும் மனமுடையீர் எண்ணும் திருநாமம் திண்ணம் நாரணமே. (2) 10.5.1 3828 நாரணன் எம்மான் பாரணங்காளன் வாரணம் தொலைத்த காரணன் தானே. 10.5.2 3829 தானே உலகெலாம் தானே படைத்திடந்து தானே உண்டுமிழ்ந்து தானே யாள்வானே. 10.5.3 3830 ஆள்வான் ஆழிநீர் கோள்வாய அரவணையான் தாள்வாய் மலரிட்டு நாள்வாய் நாடீரே. 10.5.4 3831 நாடீர் நாள்தோறும் வாடா மலர்கொண்டு பாடீர் அவன்நாமம் வீடே பெறலாமே. 10.5.5 3832 மேயான் வேங்கடம் காயா மலர்வண்ணன் பேயார் முலையுண்ட வாயான் மாதவனே. (2) 10.5.6 3833 மாதவன் என்றென்று ஓத வல்லீரேல் தீதொன்று மடையா ஏதம் சாராவே. 10.5.7 3834 சாரா ஏதங்கள் நீரார் முகில்வண்ணன் பேர் ஆர் ஓதுவார் ஆரார் அமரரே. 10.5.8 3835 அமரர்க்கு அரியானை தமர்கட்கு எளியானை அமரத் தொழுவார்கட்கு அமரா வினைகளே. 10.5.9 3836 வினைவல் இருளென்னும் முனைகள் வெருவிப்போம் சுனை நன் மலரிட்டு நினைமின் நெடியானே. 10.5.10. 3837 நெடியான் அருள் சூடும் படியான் சடகோபன் நொடி ஆயிரத்திப்பத்து அடியார்க்கு அருள் பேறே. (2) 10.5.11 3838 அருள்பெறுவார் அடியார்தம் அடியனேற்கு ஆழியான் அருள்தருவான் அமைகின்றான் அதுநமது விதிவகையே இருள்தருமா ஞாலத்துள் இனிப்பிறவி யான்வேண்டேன் மருளொழிநீ மடநெஞ்சே. வாட்டாற்றான் அடிவணங்கே. (2) 10.6.1 3839 வாட்டாற்றா னடிவணங்கி மாஞாலப் பிறப்பறுப்பான் கேட்டாயே மடநெஞ்சே. கேசவனெம் பெருமானை பாட்டாய பலபாடிப் பழவினைகள் பற்றறுத்து நாட்டாரோ டியல்வொழிந்து நாரணனை நண்ணினமே. 10.6.2 3840 நண்ணினம் நாரணனை நாமங்கள் பலசொல்லி மண்ணுலகில் வளம்மிக்க வாட்டாற்றான் வந்தின்று விண்ணுலகம் தருவானாய் விரைகின்றான் விதிவகையே எண்ணினவா றாகாவிக் கருமங்க ளென்னெஞ்சே. 10.6.3 3841 என்னெஞ்சத் துள்ளிருந்திங் கிருந்தமிழ்நூலிவைமொழிந்து வன்னெஞ்சத் திரணியனை மார்விடந்த வாட்டாற்றான் மன்னஞ்சப் பாரதத்துப் பாண்டவர்க்காப் படைதொட்டான் நன்னெஞ்சே. நம்பெருமான் நமக்கருள்தான் செய்வானே. 10.6.4 3842 வானேற வழிதந்த வாட்டாற்றான் பணிவகையே நானேறப் பெறுகின்றென் நரகத்தை நகுநெஞ்சே தேனேறு மலர்த்துளவம் திகழ்பாதன் செழும்பறவை தானேறித் திரிவான தாளிணையென் தலைமேலே. 10.6.5 3843 தலைமேல தாளிணைகள் தாமரைக்கண் என்னம்மான் நிலைபேரான் என்நெஞ்சத் தெப்பொழுதும் எம்பெருமான் மலைமாடத் தரவணைமேல் வாட்டாற்றான் மதமிக்க கொலையானை மருப்பொசித்தான் குரைகழல்தள் குறுகினமே. 10.6.6 3844 குரைகழல்கள் குறுகினம் நம் கோவிந்தன் குடிகொண்டான் திரைகுழுவு கடல்புடைசூழ் தென்னாட்டுத் திலதமன்ன வரைகுழுவும் மணிமாட வாட்டாற்றான் மலரடிமேல் விரைகுழுவும் நறுந்துளவம் மெய்ந்நின்று கமழுமே. 10.6.7 3845 மெய்ந்நின்று கமழ்துளவ விரையேறு திருமுடியன் கைந்நின்ற சக்கரத்தன் கருதுமிடம் பொருதுபுனல் மைந்நின்ற வரைபோலும் திருவுருவ வாட்டாற்றாற்கு எந்நன்றி செய்தேனா என்னெஞ்சில் திகழவதுவே? 10.6.8 3846 திகழ்கின்ற திருமார்பில் திருமங்கை தன்னோடும் திகழ்கின்ற திருமாலார் சேர்விடம்தண் வாட்டாறு புகழ்கின்ற புள்ளூர்தி போரரக்கர் குலம்கெடுத்தான் இகழ்வின்றி என்னெஞ்சத் தெப்பொழுதும் பிரியானே. 10.6.9 3847 பிரியாதாட் செய்யென்று பிறப்பறுத்தாள் அறக்கொண்டான் அரியாகி இரணியனை ஆகங்கீண் டானன்று பெரியார்க்காட் பட்டக்கால் பெறாதபயன் பெறுமாறு வரிவாள்வாய் அரவணைமேல் வாட்டாற்றான் காட்டினனே. 10.6.10. 3848 காட்டித்தன் கனைகழல்கள் கடுநரகம் புகலொழித்த வாட்டாற்றெம் பெருமானை வளங்குருகூர்ச் சடகோபன் பாட்டாய தமிழ்மாலை யாயிரத்துள் இப்பத்தும் கேட்டு ஆரார் வானவர்கள் செவிக்கினிய செஞ்சொல்லே. (2) 10.6.11 3849 செங்சொற் கவிகாள். உயிர்காத்தாட் செய்மின் திருமா லிருஞ்சோலை வஞ்சக் கள்வன் மாமாயன் மாயக் கவியாய் வந்து என் நெஞ்சு முயிரு முள்கலந்து நின்றார் அறியா வண்ணம் என் நெஞ்சு முயிரும் அவைடுண்டு தானே யாகி நிறைந்தானே. (2) 10.7.1 3850 தானே யாகி நிறைந்தெல்லா உலகும் உயிரும் தானேயாய் தானே யானென் பானாகித் தன்னைத் தானே துதித்து எனக்குத் தேனே பாலே கன்னலே அமுதே திருமாலிருஞ்சோலை கோனே யாகி நின்றொழிந்தான் என்னை முற்றும் உயிருண்டே. 10.7.2 3851 என்னை முற்றும் உயிருண்டென் மாய ஆக்கை யிதனுள்புக்கு என்னை முற்றும் தானேயாய் நின்ற மாய அம்மான் சேர் தென்னன் திருமா லிருஞ்சோலைத் திசைகை கூப்பிச் தேர்ந்தயான் இன்னம் போவே னேகொலோ. எங்கொல் அம்மான் திருவருளே? 10.7.3 3852 என்கொல் அம்மான் திருவருள்கள்? உலகும் உயிரும் தானேயாய் நன்கென் னுடலம் கைவிடான் ஞாலத் தூடே நடந்துழக்கி தென்கொள் திசைக்குத் திலதமாய் நின்ற திருமாலிருஞ்சோலை நங்கள் குன்றம் கைவிடான் நண்ணா அசுரர் நலியவே. 10.7.4 3853 நண்ணா அசுரர் நலிவெய்த நல்ல அமரர் பொலிவெய்த எண்ணா தனகள் எண்ணும்நன் முனிவ ரின்பம் தலைசிறப்ப பண்ணார் பாடல் இன்கவிகள் யானாய்த் தன்னைத் தான்பாடி தென்னா வென்னும் என்னம்மான் திருமாலிருஞ்சோலையானே. 10.7.5 3854 திருமாலிருஞ்சோலையானே ஆகிச் செழுமூ வுலகும் தன் ஒருமா வயிற்றி னுள்ளேவைத்து ஊழி யூழி தலையளிக்கும் திருமாலென்னை யாளுமால் சிவனும் பிரமனும்காணாது அருமா லெய்தி யடிபரவ அருளை யீந்த அம்மானே. 10.7.6 3855 அருளை ஈயென் அம்மானே. என்னும் முக்கண் அம்மானும் தெருள்கொள் பிரமன் அம்மானும் தேவர் கோனும் தேவரும் இருள்கள் கடியும் முனிவரும் ஏத்தும் அம்மான் திருமலை மருள்கள் கடியும் மணிமலை திருமாலிருஞ்சோலைமலையே. 10.7.7 3856 திருமாலிருஞ்சோலைமலையே திருப்பாற் கடலே என்தலையே திருமால்வைகுந்தமே தண் திருவேங்கடமே எனதுடலே அருமா மாயத் தெனதுயிரே மனமே வாக்கே கருமமே ஒருமா நொடியும் பிரியான் என் ஊழி முதல்வன் ஒருவனே. (2) 10.7.8 3857 ஊழி முதல்வன் ஒருவனே என்னும் ஒருவன் உலகெல்லாம் ஊழி தோறும் தன்னுள்ளே படைத்துக் காத்துக் கெடுத்துழலும் ஆழி வண்ணன் என்னம்மான் அந்தண் திருமாலிருஞ்சோலை வாழி மனமே கைவிடேல் உடலும் உயிரும் மங்கவொட்டே. 10.7.9 3858 மங்க வொட்டுன் மாமாயை திருமாலிருஞ்சோலைமேய நங்கள் கோனே. யானேநீ யாகி யென்னை யளித்தானே பொங்கைம் புலனும் பொறியைந்தும் கருமேந்திரியும் ஐம்பூதம் இங்கு இவ்வுயிரேய் பிரகிருதி மானாங்கார மனங்களே. 10.7.10. 3859 மானாங்கார மனம்கெட ஐவர் வன்கை யர்மங்க தானாங்கார மாய்ப்புக்குத் தானே தானே யானானை தேனாங் காரப் பொழில்குருகூர்ச் சடகோபன்சொல்லாயிரத்துள் மானாங்காரத்திவைபத்தும் திருமாலிருங்சோலைமலைக்கே. (2) 10.7.11 3860 திருமாலிருஞ்சோலை மலைமென்றேன் என்ன திருமால்வந்து என் நெஞ்சு நிறையப் புகுந்தான் குருமா மணியுந்து புனல்பொன்னித் தென்பால் திருமால்சென்று சேர்விடம் தென் திருப்பேரே. (2) 10.8.1 3861 பேரே யுறைகின்ற பிரான் இன்று வந்து பேரேனென் றென்னெஞ்சு நிறையப் புகுந்தான் காரேழ் கடலேழ் மலையே ழுலகுண்டும் ஆராவ யிற்றானை யடங்கப் பிடித்தேனே. 10.8.2 3862 பிடித்தேன் பிறவி கெடுத்தேன் பிணிசாரேன் மடித்தேன் மனைவாழ்க்கை யுள்நிற்பதோர் மாயையை கொடிக்கோ புரமாடங்கள் சூழ்திருப் பேரான் அடிச்சேர்வதெனெனக்கெளி தாயின வாறே. 10.8.3 3863 எளிதா யினவாறென் றெங்கண்கள் களிப்ப களிதா கியசிந் தையனாய்க் களிக்கின்றேன் கிளிதா வியசோழைகள் சூழ்திருப் பேரான் தெளிதா கியசேண் விசும்புதரு வானே. 10.8.4 3864 வானே தருவா னெனக்காயென் னோடொட்டி ஊனேய் குரம்பை யிதனுள் புகுந்து இன்று தானே தடுமாற்ற வினைகள் தவிர்த்தான் தேனே பொழில்தென் திருப்பேர் நகரானே. 10.8.5 3865 திருப்பேர் நகரான் திருமாலிருஞ்சோலைப் பொருப்பே யுறைகின் றபிரானின்றுவந்து இருப்பேன் என் றென்னேஞ்சு நிறையப் புகுந்தான் விருப்பே பெற்றமுத முண்டு களித்தேனே. 10.8.6 3866 உண்டு களித்தேற் கும்பரென் குறை மேலைத் தொண்டு களித்தந்தி தொழும்சொல்லுப் பெற்றேன் வண்டு களிக்கும் பொழில்சூழ் திருப்பேரான் கண்டு களிப்பக் கண்ணுள்நின் றகலானே. 10.8.7 3867 கண்ணுள்நின் றகலான் கருத்தின்கண் பெரியன் எண்ணில்நுண் பொருளே ழிசையின் சுவைதானே வண்ணநன் மணிமாடங்கள் சூழ்திருப் பேரான் திண்ணமென் மனத்துப் புகுந்தான் செறிந்தின்றெ. 10.8.8 3868 இன்றென்னைப் பொருளாக்கித் தன்னையென் னுள்வைத் தான் அன்றென்னைப் புறம்பொகப் புணர்த்ததென் செய்வான்? குன்றென்னத் திகழ்மாடங்கள் சூழ்திருப் பேரான் ஒன்றெனக் கருள்செய்ய வுணர்த்தலுற் றேனே. 10.8.9 3869 உற்றே னுகந்து பணிசெய் துனபாதம் பெற்றேன் ஈதேயின் னம்வேண் டுவதெந்தாய் கற்றார் மறைவாணர் கள்வாழ் திருப்பேராற்கு அற்றார் அடியார் தமக்கல்லல் நில்லாவே. (2) 10.8.10. 3870 நில்லா அல்லல் நீள்வயல்சூழ் திருப்பேர்மேல் நல்லார் பலர்வாழ் குருகூர்ச் சடகோபன் சொல்லார் தமிழா யிரத்துள் இவைபத்தும் வல்லார் தொண்டராள் வதுசூழ்பொன் விசும்பே. (2) 10.8.11 3871 சூழ்விசும் பணிமுகில் தூரியம் முழக்கின ஆழ்கடல் அலைதிரை கையெடுத் தாடின ஏழ்பொழி லும்வளம் ஏந்திய என்னப்பன் வாழ்புகழ் னாரணன் தமரைக்ககண் டுகந்தே. (2) 10.9.1 3872 நாரணன் தமரைக்கண் டுகந்துநன் னீர்முகில் பூரண பொற்குடம் பூரித்த துயர்விண்ணில் நீரணி கடல்கள்நின் றார்த்தன நெடுவரைத் தோரணம் நிரைத்தெங்கும் தொழுதனர் உலகரே. 10.9.2 3873 தொழுதனர் உலகர்கள் தூபநல் மலர்மழை பொழிவனர் பூழியன் றளந்தவன் தமர்முன்னே எழுமின் என் றிமருங்கிசைத்தனர் முனிவர்கள் வழியிது வைகுந்தற் கென்றுவந் தெதிரே. 10.9.3 3874 எதிரெதிர் இமையவர் இருப்பிடம் வகுத்தனர் கதிரவர் அவரவர் கைந்நிரை காட்டினர் அதிர்குரல் முரசங்கள் அலைகடல் முழக்கொத்த மதுவிரி துழாய்முடி மாதவன் தமர்க்கே. 10.9.4 3875 மாதவன் தமரென்று வாசலில் வானவர் போதுமின் எமதிடம் புகுதுக என்றலும் கீதங்கள் பாடினர் கின்னரர் கெருடர்கள் வேதநல் வாயவர் வேள்வியுள் மடுத்தே. 10.9.5 3876 வேள்வியுள் மடுத்தலும் விரைகமழ் நறும்புகை காளங்கள் வலம்புரி கலந்தெங்கும் இசைத்தனர் ஆளுமிங்கள் வானகம் ஆழியான் தமர் என்று வாளொண்கண் மடந்தையர் வாழ்த்தினர் மகிழ்ந்தே. 10.9.6 3877 மடந்தையர் வாழ்த்தலும் மருதரும் வசுக்களும் தொடர்ந்தெங்கும் தோத்திரம் சொல்லினர் தொடுகடல் கிடந்தவென் கேசவன் கிளரொளி மணிமுடி குடந்தையென் கோவலன் குடியடி யார்க்கே. 10.9.7 3878 குடியடி யாரிவர் கோவிந்தன் தனக்கென்று முடியுடை வானவர் முறைமுறை எதிர்கொள்ள கொடியணி நெடுமதிள் கோபுரம் குறுகினர் வடிவுடை மாதவன் வைகுந்தம் புகவே. 10.9.8 3879 வைகுந்தம் புகுதலும் வாசலில் வானவர் வைகுந்தன் தமரெமர் எமதிடம் புகுகென்று வைகுந்தத் தமரரும் முனிவரும் வியந்தனர் வகுந்தம் புகுவது மண்ணவர் விதியே. 10.9.9 3880 விதிவகை புகுந்தனர் என்றுநல் வேதியர் பதியினில் பாங்கினில் பாதங்கள் கழுவினர் நிதியுநற் சுண்ணமும் நிறைகுட விளக்கமும் மதிமுக மடந்தயர் ஏந்தினர் வந்தே. 10.9.10. 3881 வந்தவர் எதிர்கொள்ள மாமணி மண்டபத்து அந்தமில் பேரின்பத் தடியரோ டிருந்தமை கொந்தலர் பொழில்குரு கூர்ச்சட கோபஞ்சொல் சந்தங்கள் ஆயிரத் திவைவல்லார் முனிவரே. 10.9.11 3882 முனியே. நான்முக னே.முக்கண் ணப்பா என் பொல்லாக் கனிவாய்த் தாமரைக் கண் கரு மாணிக்கமே. என்கள்வா தனியேன் ஆருயிரே. என் தலை மிசையாய் வந்திட்டு இனிநான் போகலொட் டேன் ஒன்றும் மாயம் செய்யேல் என்னையே. (2) 10.10.1 3883 மாயம்செய் யேலென்னை உன்திரு மார்வத்து மாலைநங்கை வாசம்செய் பூங்குழலாள் திருவாணை நின்னாணை கண்டாய் நேசம்செய்து உன்னோடு என்னை உயிர் வேறின்றி ஒன்றாகவே கூசம்செய் யாதுகொண் டாயென்னைக் கூவிச்கொள் ளாய்வந்தந்தோ. 10.10.2 3884 கூவிக்கொள் ளாய்வந்தந் தோ.என் பொல்லாக்கரு மாணிக்கமே ஆவிக்கோர் பற்றுக்கொம்பு நின்னலால் அறிகின்றி லேன்யான் மேவித் தொழும்பிரமன் சிவன் இந்திர னாதிக்கெல்லாம் நாவிக் கமல முதற்கிழங்கே. உம்பர் அந்ததுவே. 10.10.3 3885 உம்ப ரந்தண் பாழேயோ. அதனுள்மிசை நீயேயோ அம்பர நற்சோதி. அதனுள் பிரமன் அரன் நீ உம்பரும் யாதவரும் படைத்த முனிவன் அவன்நீ எம்பரம் சாதிக்க லுற்றென்னைப் போரவிட் டிட்டாயே. 10.10.4 3886 போரவிட் டிட்டென்னை நீபுறம் போக்கலுற்றால் பின்னையான் ஆரைக்கொண் டெத்தையந்தோ. எனதென்பதென் யானென்பதென் தீர இரும்புண்ட நீரது போலவென் ஆருயிரை ஆரப் பருக,எனக்கு ஆராவமுதானாயே. 10.10.5 3887 எனக்கா ராவமு தாயென தாவியை இன்னுயிரை மனக்கா ராமைமன்னி யுண்டிட்டா யினியுண் டொழியாய் புனக்கா யாநிறத்த புண்டரீ கக்கட்f செங்கனிவாய் உனக்கேற்கும் கோல மலர்ப்பாவைக் கன்பா..என் அன்பேயோ. 10.10.6 3888 கோல மலர்ப்பாவைக் கன்பா கியவென் அன்பேயோ நீல வரையிரண்டு பிறைகவ்வி நிமிர்ந்த தொப்ப கோல வராகமொன் றாய்நிலங் கோட்டிடைக் கொண்டேந்தாய் நீலக் கடல்கடைந் தாயுன்னைப் பெற்றினிப் போக்குவனோ? (2) 10.10.7 3889 பெற்றினிப் போக்குவனோ உன்னை என் தனிப் பேருயிரை உற்ற இருவினையாய் உயிராய்ப் பயனாய் அவையாய் முற்றவிம் மூவுலகும் பெருந் தூறாய்த் தூற்றில்புக்கு முற்றக் கரந்தொளித் தாய்.என் முதல்தனி னித்தேயோ. 10.10.8 3890 முதல்தனி வித்தேயோ. முழுமூ வுலகாதிக் கெல்லாம் முதல்தனி யுன்னையுன்னை எனைநாள் வந்து கூடுவன்நான் முதல்தனி அங்குமிங்கும் முழுமுற் றுறுவாழ் பாழாய் முதல்தனி சூழ்ந்தகன் றாழ்ந்துயர்ந்த முடிவி லீயோ. 10.10.9 3891 சூழ்ந்தகன் றழ்ந்துயர்ந்த முடிவில் பெரும்பா ழேயோ சூழ்ந்தத னில்பெரிய பரநன் மலர்ச்சோ தீயோ சூழ்ந்தத னில்பெரிய சுடர்ஞான வின்ப மேயோ சூழ்ந்தத னில்பெரிய என்னவா அறச்சூழ்ந் தாயே. (2) 10.10.10. 3892 அவாவறச் சூழரியை அயனை அரனை அலற்றி அவாவற்று வீடுபெற்ற குருகூர்ச் சடகோபன் சொன்ன அவாவிலந் தாதிகளால் இவையா யிரமும் முடிந்த அவாவிலந் தாதியிப் பத்தறிந் தார்பிறந் தாருயர்ந்தே. (2) 10.10.11 நம்மாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் திருவாய்மொழி நிறைவுற்றது. ஆக பாசுரம் 1102. 3913 நிதியைப் பொழியும் முகில்என்று நீசர்தம் வாசல்பற்றித் துதிகற் றுலகில் துவள்கின்றி லேன், இனித் தூய்நெறிசேர் எதிகட் கிறைவன் யமுனைத் துறைவன் இணையடியாம் கதிபெற் றுடைய இராமா னுசனென்னைக் காத்தனனே. 21 3914 கார்த்திகை யானும் கரிமுகத் தானும் கனலும்முக்கண் மூர்த்தியும் மோடியும் வெப்பும் முதுகிட்டு மூவுலகும் பூத்தவ னே.என்று போற்றிட வாணன் பிழைபொறுத்த தீர்த்தனை யேத்தும் இராமா னுசனென்றன் சேமவைப்பே. 22 3915 வைப்பாய வான்பொருள் என்று,நல் லன்பர் மனத்தகத்தே எப்போதும் வைக்கும் இராமா னுசனை இருநிலத்தில் ஒப்பார் இலாத உறுவினை யேன்வஞ்ச நெஞ்சில்வைத்து முப்போதும் வாழ்த்துவன் என்னாம் இதுஅவன் மொய்புகழ்க்கே. 23 3916 மொய்த்தவெந் தீவினை யால்பல் லுடல்தொறும் மூத்து,அதனால் எய்த்தொழிந் தேன்முன நாள்களெல் லாம்,இன்று கண்டுயர்ந்தேன் பொய்த்தவம் போற்றும் புலைச்சம யங்கள்நிலத்தவியக் கைத்தமெய்ஞ் ஞானத்து இராமா னுசனென்னும் கார்தன்னையே. 24 3917 காரேய் கருணை இராமா னுச,இக் கடலிடத்தில் ஆரே யறிபவர் நின்னரு ளின்தன்மை அல்லலுக்கு நேரே யுறைவிடம் நான்வந்து நீயென்னை உய்த்தபினுன் சீரே யுயிர்க்குயி ராய், அடி யேற்கின்று தித்திக்குமே. 25 3918 திக்குற்ற கீர்த்தி இராமா னுசனை, என் செய்வினையாம் மெய்க்குற்றம் நீக்கி விளங்கிய மேகத்தை மேவும்நல்லோர் எக்குற்ற வாளர் எதுபிறப் பேதியல் வாகநின்றோர் அக்குற்றம் அப்பிறப்பு அவ்வியல் வேநம்மை யாட்கொள்ளுமே. 26 3919 கொள்ளக் குறைவற் றிலங்கிக் கொழுந்துவிட் டோ ங்கியவுன் வள்ளல் தனத்தினால் வல்வினை யேன்மனம் நீபுகுந்தாய் வெள்ளைச் சுடர்விடும் உன்பெரு மேன்மைக் கிழுக்கிதென்று தள்ளுற் றிரங்கும் இராமா னுச என் தனிநெஞ்சமே. 27 3920 நெஞ்சில் கறைகொண்ட கஞ்சனைக் காய்ந்த நிமலன் நங்கள் பஞ்சித் திருவடிப் பின்னைதன் காதலன் பாதம்நண்ணா வஞ்சர்க் கரிய இராமா னுசன்புகழ் அன்றியென்வாய் கொஞ்சிப் பரவகில் லாது என்ன வாழ்வின்று கூடியதே. 28 3921 கூட்டும் விதியென்று கூடுங்கொ லோ,தென் குருகைப்பிரான் பாட்டென்னும் வேதப் பசுந்தமிழ் தன்னைத்,தன் பத்தியென்னும் வீட்டின்கண் வைத்த இராமா னுசன்புகழ் மெய்யுணர்ந்தோர் ஈட்டங்கள் தன்னை, என் நாட்டங்கள் கண்டினப மெய்திடவே? 29 3922 இன்பந் தருபெரு வீடுவந் தெய்திலென்? எண்ணிறந்த துன்பந் தருநிர யம்பல சூழிலென்? தொல்லுலகில் மன்பல் லுயிர்கட் கிறையவன் மாயன் எனமொழிந்த அன்பன் அனகன் இராமா னுசனென்னை ஆண்டனனே. 30 3923 ஆண்டிகள் நாள்திங்க ளாய்நிகழ் காலமெல் லாம்மனமே. ஈண்டுபல் யோனிகள் தோறுழல் வோம் இன்றோ ரெண்ணின்றியே காண்டகு தோளண்ணல் தென்னத்தி யூரர் கழலிணைக்கீழ்ப் பூண்டவன் பாளன் இராமா னுசனைப் பொருந்தினமே. (2) 31 3924 பொருந்திய தேசும் பொறையும் திறலும் புகழும்,நல்ல திருந்திய ஞானமும் செல்வமும் சேரும் செறுகலியால் வருந்திய ஞாலத்தை வண்மையி னால்வந் தெடுத்தளித்த அருந்தவன் எங்கள் இராமா னுசனை அடைபவர்க்கே. 32 3925 அடையார் கமலத் தலர்மகள் கேள்வன் கை யாழியென்னும் படையொடு நாந்தக மும்படர் தண்டும்,ஒண் சார்ங்கவில்லும் புடையார் புரிசங் கமுமிந்தப் பூதலம் காப்பதற்கென்று இடையே இராமா னுசமுனி யாயின இந்நிலத்தே. 33 3926 நிலத்தைச் செறுத்துண்ணும் நீசக் கலியை, நினைப்பரிய பலத்தைச் செறுத்தும் பிறங்கிய தில்லை,என் பெய்வினைதென் புலத்தில் பொறித்தவப் புத்தகச் சும்மை பொறுக்கியபின் நலத்தைப் பொறுத்தது இராமா னுசன்றன் நயப்புகழே. 34 3927 நயவேன் ஒருதெய்வம் நானிலத் தேசில மானிடத்தைப் புயலே எனக்கவி போற்றிசெய் யேன், பொன் னரங்கமென்னில் மயலே பெருகும் இராம னுசன்மன்னு மாமலர்த்தாள் அயரேன் அருவினை என்னையெவ் வாறின் றடர்ப்பதுவே? 35 3928 அடல்கொண்ட நேமியன் ஆருயிர் நாதன் அன் றாரணச்சொல் கடல்கொண்ட ஒண்பொருள் கண்டளிப் பப்,பின்னும் காசினியோர் இடரின்கண் வீழ்ந்திடத் தானுமவ் வொண்பொருள் கொண்டவர்பின் படரும் குணன், எம் இராமா னுசன்றன் படியிதுவே. 36 3929 படிகொண்ட கீர்த்தி இராமா யணமென்னும் பத்திவெள்ளம் குடிகொண்ட கோயில் இராமா னுசன்குணங் கூறும்,அன்பர் கடிகொண்ட மாமாலர்த் தாள்கலந் துள்ளங் கனியும்நல்லோர் அடிகண்டு கொண்டுகந்து என்னையும் ஆளவர்க் காக்கினரே. 37 3930 ஆக்கி யடிமை நிலைப்பித் தனையென்னை இன்று,அவமே போக்கிப் புறத்திட்ட தென்பொரு ளா?முன்பு புண்ணியர்தம் வாக்கிற் பிரியா இராமா னுச நின் அருளின்வண்ணம் நோக்கில் தெரிவிரி தால், உரை யாயிந்த நுண்பொருளே. 38 3931 பொருளும் புதல்வரும் பூமியும் பூங்குழ லாருமென்றே மருள்கொண் டிளைக்கும் நமக்கு நெஞ் சே.மற்று ளார்த்தரமோ? இருள்கோண்ட வெந்துயர் மாற்றித்தன் ஈறில் பெரும்புகழே தெருளும் தெருள்தந்து இராமா னுசன்fசெய்யும் சேமங்களே. 39 3932 சேமநல் வீடும் பொருளும் தருமமும் சீரியநற் காமமும் என்றிவை நான்கென்பர், நான்கினும் கண்ணனுக்கே ஆமது காமம் அறம்பொருள் வீடுதற் கென்றுரைத்தான் வாமனன் சீலன், இராமா னுசனிந்த மண்மிசையே. 40 3933 மண்மிசை யோனிகள் தோறும் பிறந்து எங்கள் மாதவனே கண்ணுற நிற்கிலும் காணகில் லா, உல கோர்களெல்லாம் அண்ணல் இராமா னுசன்வந்து தோன்றிய அப்பொழுதே நண்ணரு ஞானம் தலைக்கொண்டு, நாரணற் காயினரே. 41 3934 ஆயிழை யார்கொங்கை தங்கும்அக் காதல் அளற்றழுந்தி மாயுமென் ஆவியை வந்தெடுத் தானின்று மாமலராள் நாயகன் எல்லா வுயிர்கட்கும் நாதன் அரங்கனென்னும் தூயவன் தீதில் இராமா னுசன்தொல் லருள்சுரந்தே. 42 3935 சுரக்கும் திருவும் உணர்வும் சொலப்புகில் வாயமுதம் பரக்கும் இருவினை பற்றற வோடும் படியிலுள்ளீர் உரைக்கின் றனனுமக் கியானறஞ் சீறும் உறுகலியைத் துரக்கும் பெருமை இராமா னுசனென்று சொல்லுமினே. 43 3936 சொல்லார் தமிழொரு மூன்றும் சுருதிகள் நான்குமெல்லை இல்லா அறநெறி யாவும் தெரிந்தவன் எண்ணருஞ்சீர் நல்லார் பரவும் இராமா னுசன்திரு நாமம் நம்பிக் கல்லார் அகலிடத் தோர், எது பேறென்று காமிப்பரே. 44 3937 பேறொன்று மற்றில்லை நின்சரண் அன்றி,அப் பேறளித்தற் காறொன்று மில்லைமற் றச்சரண் அன்றி,என் றிப்பொருளைத் தேறும் அவர்க்கும் எனக்கும் உனைத்தந்த செம்மைசொல்லால் கூறும் பரமன்று இராமா னுசமெய்ம்மை கூறிடிலே. 45 3938 கூறும் சமயங்கள் ஆறும் குலையக் குவலயத்தே மாறன் பணித்த மரையுணர்ந் தோனை மதியிலியேன் தேறும் படியென் மனம்புதுந் தானைத் திசையனைத்தும் ஏறும் குணனை இராமா னுசனை இறைஞ்சினமே. 46 3939 இறைஞ்சப் படும்பரன் ஈசன் அரங்கனென்று இவ்வுலகத் தறம்செப்பும் அண்ணல் இராமா னுசன்,என் அருவினையின் திறம்செற் றிரவும் பகலும் விடாதென்றன் சிந்தையுள்ளே நிறைந்தொப் பறவிருந் தான், எனக் காரும் நிகரில்லையே. 47 3940 நிகரின்றி நின்றவென் நீசதைக்கு நின்னரு ளின்கணன்றிப் புகலொன்று மில்லை அருட்குமஃ தேபுகல் புன்மையிலோர் பகரும் பெருமை இராமா னுச இனி நாம்பழுதே அகலும் பொருளென், பயனிரு வோமுக்கு மானபின்னே? 48 3941 ஆனது செம்மை அறநெறி பொய்ம்மை அறுசமயம் போனது பொன்றி யிறந்தது வெங்கலி பூங்கமலத் தேனதி பாய்வயல் தென்னரங் கன்கழல் சென்னிவைத்துத் தானதில் மன்னும் இராமா னுசனித் தலத்துதித்தே. 49 3942 உதிப்பன வுத்தமர் சிந்தையுள் ஒன்னலர் நெஞ்சமஞ்சிக் கொதித்திட மாறி நடப்பன கொள்ளைவன் குற்றமெல்லாம் பதித்தவென் புன்கவிப் பாவினம் பூண்டன பாவுதொல்சீர் எதித்தலை நாதன் இராமா னுசன்றன் இணையடியே. 50 3943 அடியைத் தொடர்ந்தெழும் ஐவர்கட் காய்அன்று பாரதப்போர் முடியப் பரிநெடுந் தேர்விடுங் கோனை முழுதுணர்ந்த அடியர்க் கமுதம் இராமா னுசனென்னை ஆளவந்திப் படியிற் பிறந்தது மற்றில்லை காரணம் பார்த்திடிலே. 51 3944 பார்த்தான் அறுசம யங்கள் பதைப்ப,இப் பார்முழுதும் போர்த்தான் புகழ்கொண்டு புன்மையி னேனிடைத் தான்புகுந்து தீர்த்தான் இருவினை தீர்த்தரங் கன்செய்ய தாளிணையோ டார்த்தான் இவையெம் இராமா னுசன்செய்யும் அற்புதமே. 52 3945 அற்புதன் செம்மை இராமா னுசன், என்னை ஆளவந்த கற்பகம் கற்றவர் காமுறு சீலன் கருதரிய பற்பல் லுயிர்களும் பல்லுல கியாவும் பரனதென்னும் நற்பொருள் தன்னை, இந் நானிலத் தேவந்து நாட்டினனே. 53 3946 நாட்டிய நீசச் சமயங்கள் மாண்டன, நாரணனைக் காட்டிய வேதம் களிப்புற் றது,தென் குருகைவள்ளல் வாட்டமி லாவண் டமிழ்மறை வாழ்ந்தது மண்ணுலகில் ஈட்டிய சீலத்து இராமா னுசன்றன் இயல்வுகண்டே. 54 3947 கண்டவர் சிந்தை கவரும் கடிபொழில் தென்னரங்கன் தொண்டர் குலாவும் இராமா னுசனைத், தொகையிறந்த பண்டரு வேதங்கள் பார்மேல் நிலவிடப் பார்த்தருளும் கொண்டலை மேவித் தொழும், குடி யாமெங்கள் கோக்குடியே. 55 3948 கோக்குல மன்னரை மூவெழு கால், ஒரு கூர்மழுவால் போக்கிய தேவனைப் போற்றும் புனிதன் புவனமெங்கும் ஆக்கிய கீர்த்தி இராமா னுசனை அடைந்தபின்என் வாக்குரை யாது, என் மனம்நினை யாதினி மற்றொன்றையே. 56 3949 மற்றொரு பேறு மதியாது, அரங்கன் மலரடிக்காள் உற்றவ ரேதனக் குற்றவ ராய்க்கொள்ளும் உத்தமனை நற்றவர் போற்றும் இராமா னுசனையிந் நானிலத்தே பெற்றனன் பெற்றபின் மற்றறி யேனொரு பேதைமையே. 57 3950 பேதையர் வேதப் பொருளிதென் னுன்னிப் பிரமம்நன்றென் றோதிமற் றெல்லா உயிரும் அஃதென்று உயிர்கள்மெய்விட் டாதிப் பரனொடொன் றாமென்று சொல்லுமவ் வல்லலெல்லாம் வாதில்வென் றான், எம் இராமா னுசன்மெய்ம் மதிக்கடலே. 58 3951 கடலள வாய திசையெட்டி னுள்ளும் கலியிருளே மிடைதரு காலத் திராமா னுசன், மிக்க நான்மறையின் சுடரொளி யாலவ் விருளைத் துரத்தில னேல்உயிரை உடையவன், நாரணன் என்றறி வாரில்லை உற்றுணர்ந்தே. 59 3952 உணர்ந்தமெய்ஞ் ஞானியர் யோகந் தொறும்,திரு வாய்மொழியின் மணந்தரும் இன்னிசை மன்னும் இடந்தொறும் மாமலராள் புணர்ந்தபொன் மார்பன் பொருந்தும் பதிதொறும் புக்குநிற்கும் குணந்திகழ் கொண்டல் இராமானுசனெங் குலக்கொழுந்தே. 60 3953 கொழுந்துவிட் டோ டிப் படரும்வெங் கோள்வினை யால்,நிரயத் தழுந்தியிட் டேனைவந் தாட்கொண்ட பின்னும், அருமுனிவர் தொழுந்தவத் தோனெம் இராமா னுசன்தொல் புகழ்சுடர்மிக் கெழுந்தது,அத் தால்நல் லதிசயங் கண்ட திருநிலமே. 61 3954 இருந்தேன் இருவினைப் பாசம் கழற்றிஇன் றியான்இறையும் வருந்தேன் இனியெம் இராமா னுசன்,மன்னு மாமலர்த்தாள் பொருந்தா நிலையுடைப் புன்மையி னோர்க்கொன்றும் நன்மைசெய்யாப் பொருந்தே வரைப்பர வும், பெரி யோர்தம் கழல்பிடித்தே. 62 3955 பிடியைத் தொடரும் களிறென்ன யானுன் பிறங்கியசீர் அடியைத் தொடரும் படிநல்க வேண்டும் அறுசமயச் செடியைத் தொடரும் மருள்செறிந் தோர்சிதைந் தோடவந்திப் படியைத் தொடரும் இராமா னுச மிக்க பண்டிதனே. 63 3956 பண்டரு மாறன் பசுந்தமிழ் ஆனந்தம் பாய்மதமாய் விண்டிட எங்கள் இராமா னுசமுனி வேழம் மெய்ம்மை கொண்டநல் வேதக் கொழுந்தண்ட மேந்திக் குவலயத்தே மண்டிவந் தேன்றது வாதியர் காள். உங்கள் வாழ்வற்றதே. 64 3957 வாழ்வற் றதுதொல்லை வாதியர்க்கு என்றும் மறையவர்தம் தாழ்வற் றதுதவம் தாரணி பெற்றது, தத்துவநூல் கூழற் றதுகுற்ற மெல்லாம் பதித்த குணத்தினர்க்கந் நாழற் றது,நம் இராமா னுசந்தந்த ஞானத்திலே. 65 3958 ஞானம் கனிந்த நலங்கொண்டு நாடொரும் நைபவர்க்கு வானம் கொடுப்பது மாதவன் வல்வினை யேன்மனத்தில் ஈனம் கடிந்த இராமா னுசன் தன்னை எய்தினர்க்கத் தானம் கொடுப்பது தன்தக வென்னும் சரண்கொடுத்தே. 66 3959 சரணம் அடைந்த தருமனுக் காப்,பண்டு நூற்றுவரை மரணம் அடைவித்த மாயவன் தன்னை வணங்கவைத்த கரணம் இவையுமக் கன்றென்றி ராமா னுசனுயிர்கட் கரணங் கமைத்தில னேல்,அர ணார்மற்றிவ் வாருயிர்க்கே? 67 3960 ஆரெனக் கின்று நிகர்ச்சொல்லின் மாயனன் றைவர்த்தெய்வத் தேரினிற் செப்பிய கீதையின் செம்மைப் பொருள்தெரியப் பாரினிற் சொன்ன இராமா னுசனைப் பணியும்நல்லோர் சீரினிற் சென்று பணிந்தது, என் னாவியும் சிந்தையுமே. 68 3961 சிந்தையி னோடு கரணங்கள் யாவும் சிதைந்து,முன்னாள் அந்தமுற் றாழ்ந்தது கண்டு,இவை என்றனக் கன்றருளால் தந்த அரங்கனும் தன்சரண் தந்திலன் தானதுதந்து எந்தை இராமா னுசன்வந் தெடுத்தனன் இன்றென்னையே. 69 3962 என்னையும் பார்த்தென் இயல்வையும் பார்த்து,எண்ணில் பல்குணத்த உன்னையும் பார்க்கில் அருள்செய்வ தேநலம் அன்றியென்பால் பின்னையும் பார்க்கில் நலமுள தே?உன் பெருங்கருணை தன்னையென் பார்ப்பர் இராமா னுச உன்னைச் சார்ந்தவரே? 70 3963 சார்ந்ததென் சிந்தையுன் தாளிணைக் கீழ்,அன்பு தான்மிகவும் கூர்ந்ததத் தாமரைத் தாள்களுக்கு உன்றன் குணங்களுக்கே தீர்ந்ததென் செய்கைமுன் செய்வினை நீசெய் வினையதனால் பேர்ந்தது வண்மை இராமா னுச எம் பெருந்தகையே. 71 3964 கைத்தனன் தீய சமயக் கலகரைக் காசினிக்கே உய்த்தனன் தூய மறைநெறி தன்னை,என் றுன்னியுள்ளம் நெய்த்தவன் போடிருந் தேத்தும் நிறைபுக ழோருடனே வைத்தனன் என்னை இராமா னுசன்மிக்க வண்மைசெய்தே. 72 3965 வண்மையி னாலுந்தன் மாதக வாலும் மதிபுரையும் தண்மையி னாலுமித் தாரணி யோர்கட்குத் தான்சரணாய் உண்மைநன் ஞானம் உரைத்த இராமா னுசனையுன்னும் திண்மையல் லாலெனக் கில்லை, மற் றோர்நிலை தேர்ந்திடிலே. 73 3966 தேரார் மறையின் திறமென்று மாயவன் தீயவரைக் கூராழி கொண்டு குறைப்பது கொண்டல் அனையவண்மை ஏரார் குணத்தெம் இராமா னுசனவ் வெழில்மறையில் சேரா தவரைச் சிதைப்பது அப் போதொரு சிந்தைசெய்தே. 74 3967 செய்த்தலைச் சங்கம் செழுமுத்தம் ஈனும் திருவரங்கர் கைத்தலத் தாழியும் சங்கமு மேந்தி,நங் கண்முகப்பே மெய்த்தலைத் துன்னை விடேனென் றிருக்கிலும் நின்புகழே மொய்த்தலைக் கும்வந்து இராமா னுச.என்னை முற்றுநின்றே. 75 3968 நின்றவண் கீர்த்தியும் நீள்புனலும்,நிறை வேங்கடப்பொற் குன்றமும் வைகுந்த நாடும் குலவிய பாற்கடலும் உன்றனக் கெத்தனை இன்பந் தரும்உன் இணைமலர்த்தாள் என்றனக் கும்அது,இராமா னுச இவை யீந்தருளே. (2) 76 3969 ஈந்தனன் ஈயாத இன்னருள் எண்ணில் மறைக்குறும்பைப் பாய்ந்தனன் அம்மறைப் பல்பொரு ளால்,இப் படியனைத்தும் ஏய்ந்தனன் கீர்த்தியி னாலென் வினைகளை வேர்பறியக் காய்ந்தனன் வண்மை இராமா னுசற்கென் கருத்தினியே? 77 3970 கருத்திற் புகுந்துள்ளிற் கள்ளம் கழற்றிக் கருதரிய வருத்தத்தி னால்மிக வஞ்சித்து நீயிந்த மண்ணகத்தே திருத்தித் திருமகள் கேள்வனுக் காக்கிய பின்னென்னெஞ்சில் பொருத்தப் படாது, எம் இராமா னுச மற்றோர் பொய்ப் பொருளே. 78 3971 பொய்யைச் சுரக்கும் பொருளைத் துறந்து,இந்தப் பூதலத்தே மெய்மைப் புரக்கும் இராமா னுசன்நிற்க, வேறுநம்மை உய்யக் கொளவல்ல தெய்வமிங் கியாதென் றுலர்ந்தவமே ஐயப் படாநிற்பர் வையத்துள் ளோர்நல் லறிவிழந்தே. 79 3972 நல்லார் பரவும் இராமா னுசன்,திரு நாமம்நம்ப வல்லார் திறத்தை மறவா தவர்கள் எவர்,,அவர்க்கே எல்லா விடத்திலும் என்றுமெப் போதிலும் எத்தொழும்பும் சொல்லால் மனத்தால் கருமத்தி னால்செய்வன் சோர்வின்றியே. 80 3973 சோர்வின்றி உன்றன் துணையடிக் கீழ்த்,தொண்டு பட்டவர்பால் சார்வின்றி நின்ற எனக்கு,அரங் கன்செய்ய தாளிணைகள் பேர்வின்றி யின்று பெறுத்தும் இராமா னுச.இனியுன் சீரொன் றியகரு ணைக்கு, இல்லை மாறு தெரிவுறிலே. 81 3974 தெரிவுற்ற ஞாலம் செறியப் பெறாது,வெந் தீவினையால் உருவற்ற ஞானத் துழல்கின்ற என்னை, ஒருபொழுதில் பொருவற்ற கேள்விய னாக்கிநின் றானென்ன புண்ணீயனோ. தெரிவுற்ற கீர்த்தி, இராமா னுசனென்னும் சீர்முகிலே. 82 3975 சீர்கொண்டு பேரறம் செய்து,நல்வீடு செறிதும் என்னும் பார்கொண்ட மேன்மையர் கூட்டனல் லேன்,உன் பதயுகமாம் எர்கொண்ட வீட்டை எளிதினில் எய்துவன் உன்னுடைய கார்கொண்ட வண்மை இராமா னுச.இது கண்டுகொள்ளே. 83 3976 கண்டுகொண் டேனெம் இராமா னுசன்றன்னை காண்டலுமே தொண்டுகொண் டேன்அவன் தொண்டர்பொற் றாளில்என் தொல்லை வெந்நோய் விண்டுகொண் டேன்அவன் சீர்வெள்ள வாரியை வாய்மடுத்தின் றுண்டுகொண் டேன், இன்னம் உற்றன ஓதில் உவப்பில்லையே. 84 3977 ஓதிய வேதத்தின் உட்பொரு ளய், அதன் உச்சிமிக்க சோதியை நாதன் எனவெறி யாதுழல் கின்றதொண்டர் பேதைமை தீர்த்த இராமா னுசனைத் தொழும்பெரியோர் பாதமல் லாலென்றன் ஆருயிர்க்கு யாதொன்றும் பற்றில்லையை. 85 3978 பற்றா மனிசரைப் பற்றி,அப் பற்று விடாதவரே உற்றா ரெனவுழன் றோடிநை யேனினி, ஒள்ளியநூல் கற்றார் பரவும் இராமா னுசனைக் கருதுமுள்ளம் பெற்றார் எவர், அவ ரெம்மைநின் றாளும் பெரியவரே. 86 3979 பெரியவர் பேசிலும் பேதையர் பேசிலும் தன்குணங்கட் குரியசொல் என்றும் உடையவன் என்றென்று உணர்வில்மிக்கோர் தெரியும்வண் கீர்த்தி இராமா னுசன்மறை தேர்ந்துலகில் புரியுநன் ஞானம் பொருந்தா தவரைப் பொரும்கலியே. 87 3980 கலிமிக்க செந்நெல் கழனிக் குறையல் கலைப்பெருமான் ஒலிமிக்க பாடலை உண்டுதன் னுள்ளம் தடித்து,அதனால் வலிமிக்க சீயம் இராமா னுசன்மறை வாதியராம் புலிமிக்க தென்று, இப் புவனத்தில் வந்தமை போற்றுவனே. (2) 88 3981 போற்றருஞ் சீலத் திராமா னுச,நின் புகழ்தெரிந்து சாற்றுவ னேலது தாழ்வது தீரில்,உன் சீர்தனக்கோர் ஏற்றமென் றேகொண் டிருக்கிலு மென்மனம் ஏத்தியன்றி ஆற்றகில் லாது, இதற் கென்னினை வாயென்றிட் டஞ்சுவனே. 89 3982 நினையார் பிறவியை நீக்கும் பிரானை,இந் நீணிலத்தே எனையாள வந்த இராமா னுசனை இருங்கவிகள் புனையார் புனையும் பெரியவர் தாள்களில் பூந்தொடையல் வனையார் பிறப்பில் வருந்துவர் மாந்தர் மருள்சுரந்தே. 90 3983 மருள்சுரந் தாகம வாதியர் கூறும்,அவப்பொருளாம் இருள்சுரந் தெய்த்த உலகிருள் நீங்கத்,தன் ஈண்டியசீர் அருள்சுரந் தெல்லா வுயிர்கட்கும் நாதன் அரங்கனென்னும் பொருள்சுரந் தான், எம் இராமா னுசன்மிக்க புண்ணியனே. 91 3984 புண்ணிய நோன்பு புரிந்துமி லேன்,அடி போற்றிசெய்யும் நுண்ணருங் கேள்வி நுவன்றுமி லேன்,செம்மை நூற்புலவர்க் கெண்ணருங் கீர்த்தி இராமா னுச.இன்று நீபுகுந்தென் கண்ணுள்ளும் நெஞ்சுள்ளும் நின்றவிக் காரணம் கட்டுரையே. 92 3985 கட்டப் பொருளை மறைப்பொரு ளென்று கயவர்சொல்லும் பெட்டைக் கெடுக்கும் பிரனல்ல னே,என் பெருவினையைக் கிட்டிக் கிழங்கொடு தன்னருள் என்னுமொள் வாளுருவி வெட்டிக் கிளைந்த இராமா னுசனென்னும் மெய்த்தவனே. 93 3986 தவந்தரும் செல்வம் தகவும் தரும்,சலி யாப்பிறவிப் பவந்தரும் தீவினை பாற்றித் தரும்,பரந் தாமமென்னும் திவந்தரும் தீதில் இராமா னுசன்தன்னைச் சார்ந்தவர்கட் குவந்தருந் தேன், அவன் சீரன்றி யானென்றும் உள்மகிழ்ந்தே. 94 3987 உண்ணின் றுயிர்களுக் குற்றன வேசெய்து அவர்க்குயவே பண்ணும் பரனும் பரிவில னாம்படி பல்லுயிர்க்கும் விண்ணின் தலைநின்று விடளிப் பானெம் இராமானுசன் மண்ணின் தலத்துதித்து உய்மறை நாலும் வளர்த்தனனே. 95 3988 வளரும் பிணிகொண்ட வல்வினை யால்,மிக்க நல்வினையில் கிளரும் துணிவு கிடைத்தறி யாது முடைத்தலையூன் தளரும் அளவும் தரித்தும் விழுந்தும் தனிதிரிவேற் குளரெம் இறைவர் இராமா னுசன்றன்னை உற்றவரே. 96 3989 தன்னையுற் றாட்செய்யும் தன்மையி னோர்,மன்னு தாமரைத்தாள் தன்னையுற் றாட்செய்ய என்னையுற் றானின்று தன்தகவால் தன்னையுற் றாரன்றித் தன்மையுற் றாரில்லை என்றறிந்து தன்னையுற் றாரை இராமா னுசன்குணம் சாற்றிடுமே. 97 3990 இடுமே இனிய சுவர்க்கத்தில் இன்னம் நரகிலிட்டுச் சுடுமே யவற்றைத் தொடர்தரு தொல்லைச் சுழல்பிறப்பில் நடுமே யினிநம் இராமா னுசன்நம்மை நம்வசத்தே விடுமே சரணமென் றால், மன மே நையல் மேவுதற்கே? (2) 98 3991 தற்கச் சமணரும் சாக்கியப் பேய்களும் தாழ்சடையோன் சொற்கற்ற சோம்பரும் சூனிய வாதரும் நான்மறையும் நிற்கக் குறும்புசெய் நீசரும் மாண்டனர் நீணிலத்தே பொற்கற் பகம், எம் இராமா னுசமுனி போந்தபின்னே. 99 3992 போந்ததென் னெஞ்சென்னும் பொன்வண்டு உனதடிப் போதில் ஒண்சீர் ஆம்தெளி தேனுண் டமர்ந்திட வேண்டி,நின் பாலதுவே ஈந்திட வேண்டும் இராமா னுச.இது அன்றியொன்றும் மாந்தகில் லாது, இனி மற்றொன்று காட்டி மயக்கிடலே. 100 3993 மயக்கும் இருவினை வல்லியிற் பூண்டு மதிமயங்கித் துயக்கும் பிறவியில் தோன்றிய என்னைத் துயரகற்றி உயக்கொண்டு நல்கும் இராமா னுச.என்ற துன்னையுன்னி நயக்கும் அவர்க்கி திழுக்கென்பர், நல்லவர் என்றும்நைந்தே. 101 3994 நையும் மனமும் குணங்களை உன்னி,என் நாவிருந்தெம் ஐயன் இராமா னுசனென் றழைக்கும் அருவினையேன் கையும் தொழும்கண் கருதிடுங் காணக் கடல்புடைசூழ் வையம் இதனில், உன் வண்மையென் பாலென் வளர்ந்ததுவே? 102 3995 வளர்ந்தவெங் கோட மடங்கலொன் றாய்,அன்று வாளவுணன் கிளர்ந்தபொன் னாகம் கிழித்தவன் கீர்த்திப் பயிரெழுந்து விளைந்திடும் சிந்தை இராமா னுசனென்றன் மெய்வினைநோய் களைந்துநன் ஞானம் அளித்தனன் கையிற் கனியென்னவே. 103 3996 கையிற் கனியென்னக் கண்ணனைக் காட்டித் தரிலும்,உன்றன் மெய்யிற் பிறங்கிய சீரன்றி வேண்டிலன் யான்,நிரயத் தொய்யில் கிடக்கிலும் சோதிவிண் சேரிலும் இவ்வருள்நீ செய்யில் தரிப்பன் இராமா னுச என் செழுங்கொண்டலே. 104 3997 செழுந்திரைப் பாற்கடல் கண்டுயில் மாயன் திருவடிக்கீழ் விழுந்திருப் பார்நெஞ்சில் மேவுநன் ஞானி,நல் வேதியர்கள் தொழுந்திருப் பாதன் இராமா னுசனைத் தொழும்பெரியோர் எழுந்திரைத் தாடும் இடமடி யேனுக் கிருப்பிடமே. (2) 105 3998 இருப்பிடம் வைகுந்தம் வேங்கடம் மாலிருஞ் சோலையென்னும் பொருப்பிடம் மாயனுக் கென்பர்நல் லோர்,அவை தன்னொடுவந் திருப்பிடம் மாயன் இராமா னுசன்மனத் தின்றவன்வந் திருப்பிடம் என்றன் இதயத்துள் ளேதனக் கின்புறவே. (2) 106 3999 இன்புற்ற சீலத் திராமா னுச, என்றும் எவ்விடத்தும் என்புற்ற நோயுடல் தோறும் பிறந்திறந்து எண்ணரிய துன்புற்று வீயினும் சொல்லுவ தொன்றுண்டுன் தொண்டர்கட்கே அன்புற் றிருக்கும் படி, என்னை யாக்கியங் காட்படுத்தே. (2) 107 4000 அங்கயல் பாய்வயல் தென்னரங் கன், அணி ஆகமன்னும் பங்கய மாமலர்ப் பாவையைப் போற்றுதும் பத்தியெல்லாம் தங்கிய தென்னத் தழைத்துநெஞ் சே நந் தலைமிசையே பொங்கிய கீர்த்தி இராமா னுசனடிப் பூமன்னவே. (2) 108 திருவரங்கத்தமுதனார் திருவடிகளே சரணம் எம்பெருமானார் திருவடிகளே சரணம்